หัวข้อ: "No broken Heart ,Non broken Glass"

[beautifuldead]

ไอ้เด็กน่าเอ็นดูววววว>< แต่ก็พอเข้าใจนะที่คอสจะมีคิดนู่นนี่บ้าง.. ก็พี่บาลีตื่นมาก็เหมือนเรียกหา เป็นหนึ่งทันที เง่ออ
ขอแอบฉวยโอกาส กอดปลอบใจน้องคอสแทนพี่บาลีซะหนึ่งที หึหึ

[@Iriz]

ชอบเวลาคอสหึง น่ารักกก 
แต่สงสารบาลีอ่ะ มีเรื่องให้เครียดได้ตลอดด 

[the_pupae]

อ่านทันแล้วววววว...ยอมรับเลยค่ะว่าครั้งแรกที่อ่านมีแต่ความไม่เข้าใจ 
ยิ่งอ่านก็ยังไม่เข้าใจ...แต่ทำมั้ยยยยทำไมมันหยุดตามอ่านไม่ได้สักที
 ปล.สนุกมากเลยค่ะ

[pochu52]

เฮ้อ!!! สงสารพี่บาลีเครียดหลายเรื่อง ขอพี่บาลีแก้ปัญหาผ่านไปให้ได้ทุกเรื่องนะคะ เอาใจช่วย

[nongrak]

ทำไมบาลีดูน่ากลัวไปเลย แต่จะจบแล้ว อยากอ่านต่ออีกนะ

[THiiCHA]

ถึงขั้นร้องอ๋อ ... ที่ผ่านมาเจ้าของหัวใจนายรักอ่านคนก่อนๆที่อยู่ด้วยกันไม่ได้ก็เพราะแบบนี้สินะ

จัดเลยพี่บาลี อย่าไปยอม

แบบนี้มันต้อง ปฏิวัติ !!

[gumrai3]

คือบาลีสุดยอดไม่ลังเลย์เลย คอสไว้ใจบาลีน่ะ ผีก็อยู๋ส่วนพี่คนก็อยู่คน

หวังเเค่ทยาทใช่ไม ไม่สนคนที่อยุ่ต่อไปหรือไง

[นอนกินแรง]

มีกด Like บ้างไหม

[K2KARN]

โอยยย อ่านยาวเลยและลุ้นมากเลยค่า
ตอนแรกก็นึกว่าเป็นหนึ่งจะไม่ตาย ที่ไหนได้ตายไปแล้ว
แถมวิธีการ . . . เฮ้อออออออ
ล่าสุดนี่คงต้องกลุ้มใจ พวกปู่ๆย่าๆและหนังสือ อย่าเอาคอสออกไปเลยนะ
ยังไงนายรักอ่านก็ยังคงเหมือนเดิมและจ้าาา

[natalee22]

ฮึ๊บๆๆๆ เข้ามารอ+ดันจ้า อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้อ่านตอนต่อไปแล้ว ดีใจๆๆๆๆๆๆ ^^

[Dongmin]

รอตอนต่อไปครับ

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 36

   เมื่อครอบครัวของเป็นหนึ่งมารับศพจากนิติเวชมาประกอบพิธีทางศาสนาที่วัด ผู้กองหมอกก็โทรศัพท์มาหาบาลีแล้วนัดเวลาไปพบกันที่วัดตั้งแต่เย็น
เมื่อจะลงจากรถ บาลีหันมาบอกกับเป็นหนึ่ง “ไม่ต้องกลัวใคร อยู่ใกล้พ่อและแม่ ฟังพระให้จบจากไปโดยไม่เก็บเอาความเกลียดชัง ความอาฆาตแค้น และอโหสิให้กับทุกคนที่ทำร้ายเราไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่ก็ตาม”
   เป็นหนึ่งพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง พอลงจากรถก็ตรงไปนั่งอยู่ข้างพ่อกับแม่ในศาลา
ท่ามกลางเสียงพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องคดีความ บาลีกับหมอกเข้าไปจุดธูปในศาลาแล้วเลี่ยงออกมานั่งทางด้านหลัง
พ่อกับแม่ของเป็นหนึ่งเคยเห็นหมอกตั้งแต่วันที่ไปชี้ศพ แต่ถึงจะไม่แนะนำกับคนอื่นว่าหมอกเป็นใคร
ด้วยรูปร่างและบุคลิก ทำให้ทุกคนคาดเดาได้ว่าต้องเป็นตำรวจ ส่วนอีกคนที่มีสีหน้านิ่งเฉย ไม่สนใจใคร  กำลังกลายเป็นอีกหัวข้อสนทนาว่า เกี่ยวข้องกับคดีนี้อย่างไร
ทั้งที่กำลังตกเป็นเป้าสายตา แต่หมอกก็ยังหันมาถามบาลี
“เวลาคนตายต้องบอกอย่างนั้นหรือวะ”
 “ทางพระเขาว่าอย่างนั้น”
หมอกพยักหน้า “กูก็เรียนมาอย่างนั้นแหละ แต่หลายเดือนมานี้ ความเชื่อของกูเริ่มคลอนแคลน”
ญาติของเป็นหนึ่งยกน้ำมาเสิร์ฟ แต่ชายหนุ่มทั้งคู่ต่างก็ขอบคุณและปฏิเสธไป
บาลีมองเป็นหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างพ่อกับแม่ แต่เหมือนมีภาพในอดีตทับซ้อนอยู่ จนต้องถอนหายใจแรงๆ
“มีอะไร”
“กูเพิ่งนึกออกว่าตอนพ่อกูตาย เขาไม่ได้มาลา”

หมอกหันมามองหน้าเพื่อน "เพิ่งนึกออก มึงเนี่ยนะ"
"ทำไมแปลกหรือไง" บาลีตอบเพื่อนแต่สายตามองเลยไปที่กลุ่มนักศึกษาที่เดินมาทางศาลาวัด "คอสมา"
หมอกกระตุกยิ้มมุมปาก "น้องตัวเองก็มา เสือกไม่ทักดันทักเด็กซะนี่"
บาลีลุกขึ้นเดินไปหากลุ่มนักศึกษา "คอสไม่ค่อยดีมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"
"เพราะมึงไม่ชัดหรือเปล่า"
บาลีหยุดเดินหันมามองเพื่อน "กูเนี่ยนะ ไม่ชัด"
"มึงอย่าลืมว่า คอสไม่เห็นเป็นหนึ่ง รู้เรื่องนี้ไม่ถึงเสี้ยวแล้วนิสัยพื้นฐานก็ขี้งอน ขี้น้อยใจอย่างที่มึงบอก อย่างฟองกับแตงโมอยู่ด้วยกันมาหลายปี ก็ยังมีเวลาที่ต้องปรับความเข้าใจ ยิ่งกูกับแพทคิดว่าคุยกันทุกวัน  แต่ก็ยังพบว่ามีเรื่องที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจ มีเรื่องที่เออ ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันเหมือนกัน"
สีหน้าของบาลีดูนิ่งๆ คาดเดาไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่  ตรงข้ามกับคอสที่พอเห็นว่าบาลีเดินตรงไปหาก็กลับหยุดชะงัก จนเพื่อนหันมาถาม
แต่เทียมที่เคยพบกับบาลีมาแล้ว รีบยกมือไหว้ ทุกคนเลยพากันสวัสดีและแนะนำเรียงตัว เสร็จแล้วถึงได้เดินเข้าไปที่ศาลา แต่ก็มีอยู่หลายคนที่จะแยกไปกินข้าวที่ร้านใกล้วัด
"พี่ไปกินข้าวมั้ย" เป้งเดินมาชวน
บาลีหันมาถามคอสต่อ "กินข้าวมั้ย"
คอสส่ายหน้า ดวงตาสีอ่อนมองรูปเป็นหนึ่งที่วางไว้ใกล้โลง "ไม่ฮะ"
"งั้นฟังพระแล้วกลับไปกินแถวร้าน"
"ไม่ฮะ วันนี้ผมจะกลับหอ"
คำตอบของคอส ทำให้หมอกต้องกันเป้งกับเทียม และเพื่อนๆ ให้ออกไปกินข้าว ส่วนเป็นหนึ่งแม้จะนั่งอยู่ใกล้พ่อกับแม่ แต่ก็ยังหันมามองด้วยความเป็นห่วง
บาลีคว้าข้อมือที่มีปลอกแขนยาวสีขาว รั้งกลับไปนั่งที่เก้าอี้แถวหลังสุด
"เราคุยกันแล้วนี่นาคอส"
"ฮะ ผมรู้ เราคุยกันแล้ว แต่ผมต้องกลับไปเร่งทำงานส่งอาจารย์ ใกล้สอบไล่แล้ว แล้วก็ต้อง...กลับบ้าน"
"กลับบ้านเมื่อไหร่"
"อีก 3 อาทิตย์ฮะ"
บาลีกำมือแน่น แล้วค่อยคลายออก หายใจเข้าลึกๆ
...ยังพอมีเวลา....
แต่เมื่อเป้งกลับมาจากกินข้าว ก็มาบอกข่าวดีอีกเรื่อง
"เรียนจบผมต้องกลับบ้าน ไปแต่งเมีย"
ทุกคนพากันเข้ามารุมล้อม เพราะเป้งไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร
"ผมรู้ว่ามันไม่เหมาะที่มาบอกเรื่องงานแต่งในงานศพ แต่เมื่อเช้าพ่อเพิ่งโทรมาบอกว่า พระทางนั้นดูฤกษ์ให้ ไม่เมษานี้ก็ยาวไปอีก ผมว่าเลิกเรียนจะไปหาพี่ แต่ไอ้หน้าขาวมันบอกว่า วันนี้มันจะไม่ไปร้าน"
ทุกสายตาเลยหันไปหาคนที่นั่งก้มหน้ามองมือตัวเอง
“พี่ไปบ้านผมนะ คอสก็ไปด้วย เมื่อนานมาแล้ว ผมกับคอสเคยบอกกับมะตูมว่าจะพามันไปบ้าน ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเกี่ยวกันยังไง แต่ผมอยากให้พี่กับคอสไป”
บาลีพยักหน้ารับคำเชิญ ขณะที่คอสกลับมองไปทางอื่น
จนกระทั่งพระขึ้นสวดจนเสร็จ เมื่อจะกลับไป หลวงตากลับเดินตรงมาหาบาลี "ตามมาที่กุฏิหน่อย เรียกเขาให้ตามมาด้วย"
บาลีหันไปมองที่นั่งว่างเปล่าข้างแม่ แล้วเรียก "เป็นหนึ่ง ไปด้วยกัน"
ทุกคนในวัดถึงกับหันไปมองทางเดียวกัน ด้วยสีหน้าตกใจ
"มะตูมอยู่ที่นี่หรือลูก" แม่ถามเดินเร็วๆ เข้ามาหาบาลี
บาลีพยักหน้ารับว่าใช่ ขณะที่มือเย็นเฉียบของคอสคว้าข้อมือพี่ไว้
"เขาอยู่กับพ่อแม่ตลอด"
แม่จับข้อมือของบาลีอีกข้างที่คอสไม่ได้จับมาเขย่าแรง "มะตูมเป็นไงบ้าง เจ็บปวดอีกมั้ย น้องเจ็บมากหรือเปล่า"
บาลีส่ายหน้า "เป็นหนึ่งลบทุกอย่างทิ้งไปหมดแล้ว เขากำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีความโกรธและเกลียด"
"นั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว" หลวงตาบอกแล้วเดินนำบาลีไปที่กุฏิ
พอหันมาอีกที ปราฏว่า นอกจากพ่อแม่ของเป็นหนึ่งแล้วยังมีเป้ง หมอก คอส ไปจนถึงเพื่อนร่วมคณะเดียวกับเป็นหนึ่งตามมาอีกหลายคน หลวงตาเลยต้องบอกให้ลูกศิษย์เปิดประตูห้อง ให้เพื่อนๆ ที่อยู่ข้างนอกได้ยินที่คุยกัน
"ทางพระเขาว่า เพราะเราทำเขาไว้ เขาก็มาทำเราคืน" หลวงตาหันไปหาพ่อกับแม่ของเป็นหนึ่ง "แต่พระพูดแบบนี้ทีไร โดนเถียงทุกทีว่าชาติก่อนชาติไหนก็ไม่เคยทำใคร" หลวงตาหันกลับมาหาบาลี "ทุกชีวิตผูกพันกันไว้ด้วยบุญกรรม หนุ่มคนนี้จากไปด้วยกรรม แต่เขาเริ่มต้นใหม่ได้ด้วยบุญ ที่โยมทำเพื่อช่วยเขาก็ถูกต้อง แต่โยมก็ไม่ใช่เจ้าพนักงาน ไม่มีอำนาจหน้าที่ของหลวงคุ้มครอง"
หลวงตามองคอสแล้วถามบาลี "เขาใช้อะไรผูกกันไว้"
"สร้อยครับ" บาลีหยิบเชือกถักส่งให้หลวงตา
"ในแก้วนี่คือเลือดใช่มั้ย"
"ครับ"
หลวงตาถอนหายใจยาว "อย่าให้แก้วนี่แตก ถ้าเป็นเลือดคนตายก็จะได้จากไปด้วยดี แต่ถ้าเป็นเลือดคนเป็น...." หลวงตามองคอส   
"แก้วมันมีอายุขัยของมันเอง อีกไม่กี่ปีมันก็จะร้าว" บาลีบอก
"มันเป็นเช่นนั้น"
แม่ของเป็นหนึ่งขยับตัว "แต่ถ้านี่เป็นเลือดของมะตูม ก็ควรจะเผาไปด้วยกัน"
หลวงตาหันมาถามความเห็นบาลี "ว่าไง"
"ผมอยากให้เผาไปพร้อมกัน" บาลีตอบ ขณะที่รู้สึกว่าคนที่นั่งอยู่ข้างหลังกำลังก้มหน้านิ่ง "ผมอาจมั่นใจมากเกินไป เพราะเชื่อว่า คนที่ก้อยต้องการทำร้ายจริงๆคือเป็นหนึ่ง ไม่ใช่คอส"
"แล้ว เป็นหนึ่งคิดว่าไง"
หลวงตาถาม เป็นหนึ่งหันมาส่ายหน้ากับบาลี
"เป็นหนึ่งไม่เห็นด้วยครับ"
"ทำไม" คราวนี้แม่เป็นคนถามขึ้นบ้าง
แต่เป็นหนึ่งยังคงส่ายหน้า
"เป็นหนึ่งยังส่ายหน้าเหมือนเดิมครับ"
"เขาเป็นห่วงกันสินะ" หลวงตาพูดขณะที่หันมาหยิบกระดาษและดินสอ ถามวันเดือนปีเกิดของคอสกับเป็นหนึ่งแล้วคำนวณ "ดวงเขาเกื้อหนุนกันอยู่ ดวงหนึ่งดับไปก็เหมือนไม่ดับยังวนเวียนดูแลกันอย่างนั้น"
ขณะที่บาลีกำลังคุยกับหลวงพ่อ คอสกลับเหลือบตามองสร้อยในมือพี่ แล้วหันไปหาเป้ง กลืนก้อนน้ำลายแข็งๆ ลงคอ เป้งรีบส่ายหน้า แต่คอสหันกลับมาดึงสร้อยออกมาจากมือพี่
"คอส"  บาลีดุ จะดึงสร้อยไว้ แต่คอสชิงมาได้เสียก่อนแล้วพาดลงกับข้อมือ ผูกไว้หลวมๆ

มือที่ผูกเชือกชะงักชั่ววินาทีแล้วผูกจนเสร็จ ดวงตาที่มองเชือกช้อนขึ้นมองพี่ แวบตาวูบไหวไม่เหมือนเดิม ขณะที่รอยยิ้มหวานคลี่กว้าง
"เป็นหนึ่ง"
"ครับ"
เป็นหนึ่งที่อยู่ในร่างของคอสขยับตัวกราบหลวงตา แล้วหันไปกราบพ่อกับแม่  "ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง"
แม่รีบโผเข้ากอดลูกชายในร่างของคอสพร่ำถามคำถามมากมาย
"มันทำอะไรลูก"
"ผมจำไม่ได้ครับ รู้แต่กลัวเวลาที่เจอเขา แต่ผมจำไม่ได้ว่าเขาทำอะไรบ้าง"
"ดีแล้ว" หลวงตาย้ำ "อโหสิให้เขา เราจะอยู่สูงกว่าเขาหลายเท่า"
"พ่อแม่ อย่าอาฆาตพวกเขาเลยนะครับ พี่ผู้กองจะจัดการเรื่องนี้เอง พี่บาลีด้วย ขอบคุณที่พยายามทำเพื่อผม แต่ยิ่งพี่ทำเพื่อผม คอสก็จะยิ่งเป็นคนที่น่าสงสาร มันไม่รู้เรื่องอะไรกับใครเขาเลย แต่กลับโดนพ่วงมาด้วย"
"แต่แม่อยากให้เผาสร้อยไปพร้อมกัน มะตูมจะได้ไปสู่สุคติ" แม่ท้วง
"แต่ถ้าเลือดนี่เป็นของคอส มันจะเกิดอะไรขึ้น" หมอกแทรกเข้ามา "เราคุยเรื่องนี้กันมาเป็นเดือน ตั้งแต่ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่านี่คือเลือดหรือแค่หยดสี"
หลวงตาบอกกับเป็นหนึ่งในร่างของคอส "ให้กรรมเป็นผู้ตัดสิน"
"ผมตายไปแล้ว ได้กราบเท้าลาพ่อกับแม่แบบนี้ ก็นับดีกว่าคนตายหลายล้านคนแล้ว ผมไม่เจ็บ ไม่ทุกข์ แล้ว"
หลวงตาพยักหน้ายิ้มๆ "งั้นก็ไม่ต้องทำอะไรกับสร้อยนั่น"
"แต่ว่า...." แม่โต้แย้งทันที
"เป็นหนึ่งปล่อยทุกอย่างแล้ว จะเผาสร้อยหรือไม่เผาไม่ต่างกัน" หลวงตาบอก "ที่ยังอยู่ตรงนี้ เพื่อรอเวลา ไม่ได้อยู่เพราะไสยศาสตร์"   
หลวงตาหันมาหาบาลี "แก้ไม่ได้ก็ไม่ได้ เดี๋ยวถึงเวลามันก็ไปของมันเอง ไม่นานหรอกเพราะมันละวางความโกรธแค้นไปหมดแล้ว"
"ผมจำความโกรธเกลียดไม่ได้ แต่ผมจำความรู้สึกดีๆ ได้" เป็นหนึ่งในร่างของคอสหันมาหาเป้ง "มึงด้วย ขอบใจมาก"
เป็นหนึ่งขยับตัวกราบหลวงตา และพ่อกับแม่อีกครั้ง ยิ้มหวานขณะที่สร้อยข้อมือคลายออก บาลีช้อนอุ้มร่างผอมบางของคอสไว้

บาลีเช็ดตัวให้คอสที่หมดสติตั้งแต่ที่วัดจนกลับมาถึงบ้าน เป้งกับเพื่อนๆ รออยู่จน 3 ทุ่มครึ่งถึงได้กลับไป
ปู่กับเป็นหนึ่ง ปรากฏตัวขึ้นที่มุมห้อง
“....เป็นยังไงบ้าง....”
บาลีส่ายหน้า เดินเอาน้ำในถังไปเททิ้ง แล้วกลับมาสวมเสื้อนอนให้คอส แล้วนั่งลงบนเตียง
“.....ยังโกรธอยู่อีกหรือ....”
บาลีพยักหน้า
ปู่ถอนหายใจยาว
“...ปู่...เสียใจที่ทำให้แกต้องโกรธมากขนาดนี้ อาจเพราะทั้งปู่และทุกวิญญาณที่นี่ต่างก็กลัวว่า แกจะทิ้งร้านนี้ไป ก็เลยบังคับแกมากไปหน่อย....”
“ผมรักร้านนี้ ผมคือนายรักอ่าน ร้านนี้มาก่อนทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผม แต่คนไม่เหมือนกัน ย่าไม่เหมือนแม่ และแม่ก็ไม่เหมือนคอส”
“....ปู่เข้าใจเรื่องนั้น และก็รู้ว่า ทั้งที่มันกลัวแต่มันก็พยายามอย่างเต็มที่ เพราะมันรักแก....แต่...เพราะโลกมันเปลี่ยนไป ในตอนที่ปู่เป็นนายรักอ่าน หนังสือคือทุกสิ่งทุกอย่าง คือโลกทั้งใบ แต่ตอนนี้มันมีการสื่อสารเข้ามา โลกทั้งใบย่อลงมาอยู่ในอุปกรณ์ชิ้นเล็กนิดเดียว หนังสือเก่ามีค่าแค่เก็บอยู่ในตู้ ไม่ใช่ขุมทรัพย์ของสติปัญญา ไม่มีค่าพอให้เก็บไว้ มีเพียง 1 ในล้านเล่มที่มีค่าก็ต่อเมื่ออยู่บนโต๊ะประมูล.....”
“ผมรู้ว่าปู่เมตตาคอส เพราะทั้งที่พยายามบอกผมว่าผมชอบเป็นหนึ่ง แต่ปู่ก็ว่าผม ที่ผมไม่เดินหน้าเรื่องคอสสักที”
“...ยังไงแกก็หลานนี่นะ อยู่ตัวคนเดียวไม่มีครอบครัวมาเป็นสิบปีวันหนึ่งมีไอ้คนวุ่นวายที่จะไม่ทำให้ชีวิตมันเงียบเหงา ได้เห็นแกยิ้มได้หัวเราะได้ ก็เออ ไอ้เด็กคนนี้มันก็ดี แต่พอคิดไกลไปว่า คนไม่ดีมันจะเข้ามาก็อดไม่ได้ที่จะผลักไปเสียก่อน....”
บาลีพยักหน้า “ขอบคุณที่เป็นห่วงคอสครับ”
“....ตั้งแต่วันที่มันเดินเข้ามาถามหาสร้อยของมัน ก็คิดอยู่ว่าแกอาจพอใจ ถึงบอกให้มันตามมา แต่เห็นแกพูดเล่นกับมัน ดุมัน ก็หันกลับมามองตัวเองว่าคิดระแวงไปไกล จนแกนอนด้วยกันแสดงออกชัดเจนว่าเป็นห่วงกันมาก พวกเราก็...กระตุ้นความรู้สึกอยากหนีไปให้ไกล....”
“อย่าทำอย่างนี้อีก”
“....ก็เออ..รู้แล้วน่า...”
“คอสขี้งอน แค่เห็นรูปสำเนาของเป็นหนึ่งในหนังสือผมยังคิดไปตั้งไกล”
.....เราเองก็ปล่อยให้เรื่องมันค้างคามาเนิ่นนาน จะต้องใช้เวลาอีกนานขนาดไหน เพื่อทำให้ความรู้สึกนี้หมดไป....

ปู่เดินเข้ามาหา แตะที่หน้าผากของหลานและผมสีอ่อนของคอส
“…..ปู่ควรพูดคำนี้ตั้งแต่วันที่มันเดินเข้ามาในร้านวันแรก....ขอให้หลานทั้ง 2 คนมีความสุข....”
บาลียกมือไหว้ปู่ “ขอบคุณครับ”
“....เป็นหนึ่งมันอยากขอโทษที่ทำให้คอสเป็นแบบนี้....”
บาลีหันมองเป็นหนึ่ง “คอสไม่เป็นไรหรอก พี่จะดูแลเขาเอง”
เป็นหนึ่งพยักหน้าแล้ว จับข้อมือปู่ให้กลับลงไปข้างล่างด้วยกัน แต่ปู่รั้งข้อมือไว้
“….แล้วตกลงเรื่องของเป็นหนึ่งว่ายังไง...”
“เป็นหนึ่งปล่อยวางทุกอย่างแล้ว เมื่อถึงเวลาก็จะไปเอง”
“....นี่หมายความว่าทุกอย่างที่ทำลงไป มันเหนื่อยเปล่าหรือไง...อะ ไม่ใช่สิ ที่แกทำทุกสิ่งทุกอย่างลงไป ทั้งร้าน ทั้งเป็นหนึ่ง ก็เพื่อปกป้องไอ้เด็กคอสจากไอ้พวกบ้านั่นน่ะหรือ...”

เมื่อเงาร่างโปร่งใสลับหาย คอสลืมตาขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นสาย

=======จบตอนที่ 36======
ขอตอบคำถามคุณผู้อ่านดังนี้ โทนคดีฆาตกรรมผมดูจาก CSI Miami ตอนดูไม่คิดว่าโหด เขียนก็บรรยายให้เห็นภาพ แต่พอคุณทักผมกลับไปอ่านทวน ถึงได้เออ นังคนนี้มันโหด
เรื่องนี้ไม่มีกด like แต่หากคุณชอบ แค่บอกว่าชอบเราก็อยากกระโดดกอดคุณด้วยความขอบคุณจากหัวใจ
ป๋าโหดกว่าบาลี ยืนยัน คอนเฟิร์ม เพราะถ้าเป็นป๋า ก้อยกับพัฒนะโดนจับเผานั่งยางไปนานแล้ว
ขอบคุณที่บอกกันอย่างตรงไปตรงมาว่า คุณชอบหรือไม่ชอบยังไง แล้วยังคงติดตามกันมาตลอด คุณคงนึกไม่ออกว่าทำให้คนเขียนไม่เก่ง 2 คนดีใจขนาดไหนที่เห็นชื่อคุณ และได้อ่านข้อความของคุณ
ขอบคุณมากครับ พบกันวันอาทิตย์นะครับ
น้ำชา่ กับ ป๋าไจฟ์ครับ   

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
 :กอด1:น้องทีขออ่านก่อนนะ
สนุกจังเนื้อเรื่องเหตุการณ์สมเหตุผล
เป็นเรื่องที่ให้ความรู้สึกหลากหลาย
กลัว ตื่นเต้น ไม่เข้าใจ หวานและ....
น้องสองคนเก่งมากจ้ะ

[aorpp]

ขอบคุณค่ะ น้ำชา่ กับ ป๋าไจฟ์
+1 

อยากเห็นก้อยกับพัฒนะรับกรรมที่ตัวเองก่อไว้เร็วๆจัง อย่าลืมจัดหนักๆนะคะ

[@PurPle SuN@]

สงสารคอสมันแฮะ รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ความสำคัญ มาทีหลังคนอื่นตลอด เฮ้ออออ

อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วสิเนี่ย เร็วเหมือนกันแฮะ แต่ว่าป๋า เอ้ย บาลียังไม่ได้จัดการคนร้ายเลยนิ

อ๊ากกก อยากให้วันอาทิตย์เร็วๆ 555

[fuku]

อ่านตอนนี้แล้วลุ้นไปอีกแบบ
มาแนวลุ้นหัวอกพ่อแม่ ปู่ย่า

แต่ก็แอบเซ็งเพราะห่วงแต่ลูกหลานตัวเองไม่คิดถึงคนอื่นเลยเนี่ยล่ะ

[MiSS-U]

ชอบประโยคสุดท้านที่ปู่บอกว่าที่บาลีทำทุกอย่าง

ที่ผ่านมาก็เพื่อคอส  อ๊ายยย  ปู่อ่านบาลีทะลุมาก

เราก็เออ  จริงด้วยปู่ไม่บอกเราก็ไม่รู้เนอะ  แต่แหม

ถ้าคอสได้ยินเองกับตัวคงดีใจ  หรือว่าจะได้ยินแล้ว

ที่ลืมตาน้ำตาไหลน่ะ

   รอตอนต่อไปอยากรู้จังว่าคอสจะว่ายังไง

รักคอสบาลีจัง  รักไจฟ์ทีด้วยค่ะ^^

+1 กะเป็ดน้อยให้สองหนุ่มนะคะ

 

[Dongmin]

ลุ้นมาก

[เพื่อนบ้าน]

โอ๊ะ !! แฟน CSI เหมือนกันเลยยยยย ชอบมากกก ><
เฮ้อออ ไม่ค่อยชอบบรรยกาศงานศพ การจากลาอะไรแบบนี้เลย
มันหม่นๆ เศร้าๆอ่ะ แอบขนลุกไปด้วยเป็นพักๆ -*-
แล้วเมื่อไหร่คอสกับบาลีจะเข้าใจกันสักที พี่ลุ้นจนปวดตับ ปวดไตไปเซี่ยงจี๊แล้วววว T^T

ว่าแต่สงสัยว่าตอนท้ายอ่ะคอสได้ยินที่ปู่พูดป่ะ หรือได้ยินแต่ที่บาลีพูด ??
แล้วบาลีจะจัดการเองหรือปล่อยให้กฎหมายจัดการอ่ะ พี่รอดูบทลงโทษอยู่
อยากเห็นป๋า เอ๊ย !! บาลีสำแดงเดชแล้วว่าจะโหดแค่ไหน เหอๆๆ
เอ่อะ .. รู้สึกว่าคนอ่านเริ่มจะโรคจิตเข้าไปทุกทีแล้วนะ -*-

[iforgive]

ไม่รู้สิ  สงสารคอสน่ะ  พอมานึกว่าคอสได้ยินแต่คำพูดของบาลีเท่านั้น
ก็ลองกลับไปอ่านเฉพาะคำพูดของบาลี  โฮะ  คอสจะน้อยใจอีกหรือเปล่าหนอ

[love2y]

ดีใจได้เห็นเป็นหนึ่งพูดซะที >_<

หวังว่าสิ่งที่คอสได้ยินบาลีพูดกับปู่ จะทำให้คอสเข้าใจมากขึ้นนะ (ลองอ่านเฉพาะคำพูดลาลี ข้ามคำพูดปู่ไป ก็เข้าใจอยู่นะ)

ปล. น้องที คึคึ ได้ทีแอบเม้าท์คุณไจฟ์เรื่อยเลย

[AllRiseApril]

 อ่านจบแล้วก็    ไม่รู้ทำไม
มะตูมน่าสงสารมาก แต่ดีแล้ว ที่ไม่ติดค้างอะไร ปล่อยทุกอย่างไป
ตอนนี้ที่พี่ต้องแก้คือคอสแล้วอ่ะ คอมยังฝังใจอะไรหลายอย่าง (อิงจากตอนพิเศษ)
คอสอ่อนไหวนะ ยิ่งมีอะไรๆมากระตุ้น มันยิ่งไปกันใหญ่
น่าสงสารไม่ต่างกันเลยยยย
ปอลิง.มันคือเลือดของมะตูมใช่มั้ยยยยย ก็แค่คิดก้อยมันจะไปเอาเลือดคอสมาจากไหนวะ ถึงจะนิดเดียวก็เหอะ ==?

รอวันอาทิตย์ อยากอ่านไวๆอ่า 

[a_tapha]

คลี่คลายไปได้ส่วนหนึ่งแล้วเนอะ

[aehJTS]

ตอนนี้เหมือนไม่เศร้า แต่มันรู้สึกยังไงบอกไม่ถูกแต่ถึงขั้นน้ำตาคลอได้อ่ะนะ

"คุณคงนึกไม่ออกว่าทำให้คนเขียนไม่เก่ง 2 คนดีใจขนาดไหนที่เห็นชื่อคุณ และได้อ่านข้อความของคุณ"
"คุณคงคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเราดีใจ และมีความสุขขนาดไหนที่เห็นคุณเข้ามา UP นิยาย"

  คะ

[КίmY]

เง้อออ ที่จิงคอสไม่ได้หลับใช่มิๆ    แต่ก็ดีแล้วเนอะๆ
รอตอนต่อไปฮะ  ^^

[sukie_moo]

เรื่องนี้แปลกกว่าทุกเรื่องที่ไจฟ์กะน้องทีเขียนแต่ความสนุกยังเหมือนเดิม

ตั้งหน้าตั้งตาคอยทุกวันเลย

ขอยืนยันอีกคนว่าก้อยโหดมาก

พูดถึงตอนล่าสุด
น้ำตาซึม แน่นหน้าอกนิดๆตอนที่แม่ของมะตูมเดิมมาหาบาลีเพื่อถามถึงมะตูม ตอนนี้เขียนได้ดีมากๆจ๊ะ

[andaseen]

ติดตามอ่านผลงานของคุณมาทุกเรื่อง แต่ ไม่เคยเม้นต์อ่ะ (แย่เนอะ)
อยากบอกว่าเราชอบเรื่องนี้นะ อ่านแล้วลุ้นนน  ตื่นเต้นดี อยากรู้ว่า บาลีจะแก้ปมแต่ละปมที่ก้อยผูกไว้อย่างไร ก้อยกับพัฒนะจะมีจุดจบยังไง
เป็นจุดจบที่สะใจคนอ่านไหมหนอออ หุหุหุ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไป ถึงแม้เราจะไม่ค่อยเม้นต์แต่เราติดตามอ่านผลงานของคุณตลอดนะ 

[-~iK@iZ_KunG~-]

สงสารเป็นหนึ่งจังเลย
แต่ก็ดีแล้วหล่ะ ที่จากไปโดยไม่อาฆาตแค้น
แอบน้ำตาซึมเบาๆ ช่วงที่แม่เป็นหนึ่งถามว่าคอสอยู่แถวนี้หรอ

มารอดูว่าคอสจะทำยังไงต่อไป
คิดว่าน่าจะได้ยินที่บาลีคุยกัน

ยิ่งอ่านยิ่งชอบเรื่องนี้ มารอตอนต่อไปครับ

[jiki]

ยังไม่รู้ว่าเป็นเลือดใคร แต่เคลียร์แล้ว

คนอื่นๆ รู้ว่าบาลีทำเพื่อ เป็นหนึ่งและคอส
แต่
คอสรู้แค่ว่า บาลีทำเพื่อเป็นหนึ่ง
นี่คือสิ่งที่สวนทาง อะไรที่ไม่ตรงล็อค สักวันมันก็แตก

รีบแก้ไขนะบาลี

ถึงน้องที เค้าไม่ใช่แฟนCSI เค้าแฟนCriminal mindอ่ะ อันนี้เน้นโรคจิตล้วนๆเลย

[malula]

เหมือนเรื่องร้าย ๆ กำลังผ่านไป
ต่อไปนี้คงมีแต่เรื่องดี ๆ เกิดขึ้น
ขอบคุณไจฟ์และทีสำหรับเรื่องสนุก ๆ ที่ทำให้ได้ลุ้นแทบทุกตอน