ได้กลับมาอ่านในคอมแล้วววววว ดีใจจริงๆ
เนื่องจากอ่านในโทรศัพท์การจะคอมเม้นท์มันวุ่นวายมาก ทำไม่ได้ซักที
อารมณ์เสียจะขว้างปาโทรศัพท์ทิ้งหลายที เผื่อจะได้ซื้อใหม่
ยังตามอ่านตลอด แม้จะไม่ได้เข้ามาเม้นท์
ได้โอกาสเข้ามาคอมเม้นท์เรื่องก็แทบจะคลี่คลายแล้ว
รักมะตูม...อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน
มะตูมน่าสงสาร คุณไจฟ์กับน้องทีวางคาแรกเตอร์มะตูมได้ดีมาก
ทั้งๆที่ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่มะตูมกับเป็นตัวประกอบในดวงใจไปแล้ว รักไปแล้ว
เหตุการณ์เลวร้าย มันเห็นภาพมากจริงๆ บรรยายซะบางประโยคต้องอ่านสคิปๆไป
ไม่งั้นคนจินตนาการสูงส่งอย่างเราคงเก็บเอาไปฝันได้ง่ายๆ
คนเลวพอมีคนรู้ว่าเลว เค้าก็จะหายไปเพราะมันเป็นเรื่องไม่ดี ไม่น่าจำ...ก็เลยเกิดคนเลวขึึ้นบ่อยๆ
ก้อยกับพัฒนาเป็นตัวอย่างของคนเลวที่สังคมหันหลังให้ แล้วโทษที่ได้รับก็ไมไ่ด้สาสมกับที่ทำ
ไม่รู้ว่าคิดโหดร้ายไปมั้ย แต่อ่านแล้วรู้สึกแบบนั้นจริงๆ...ทำร้ายมะตูมของเรา~ T T
ดีใจที่ได้มีโอกาสอ่าน แม้จะไม่่ได้เขียนถึงบ่อยนัก
แต่มีกำลังใจให้เสมอ...เก่งแล้ว เชื่อเถอะ!
ขอบคุณและบุญรักษา