หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Pocky Story เพราะนี่คือวันที่11/11/11 ประกาศผล up! 11/12/11 หน้า 5 (จบแล้วครับ)

[sbeam14]

โฮ่ะ โฮ่ โฮ่ะ!   เป็นแฟนกันแล้ว

รีบๆได้กันเสี๊ยนะลูกน่ะ คึคึ!

[missu2]

ค่ายเดียวกัน รักกัน รักกัน

[nn~~NN]

เป็นแฟนกันแง๊วววววว   
สรุปว่ากี้นี่ก็มีใจอ่ะดิ  บอกรักคำเดียว  แทบตะคุรบกลับ ฮ่าๆๆ

[OTAKKIEZ]

น้องกี้ ~ บอกรักล่ะก็รับเค้าทันทีเลยนะ ♥

[takara]

ไอย๊ะ เป็นแฟนกันแล้ว ขนาดไม่สบายอยู่นะนี่ยังขาดป๊อกกี้ไม่ได้

[Akamei]

น่ารัก ก 
ขอเป็นแฟนกันง่ายๆงี้เลย
55555555555555
นึกว่าต้องล่อ ด้วยป๊อกกี้ อ่ะ

[Number1_90]

ว๊ายยยยยยยย

บอกรักกันเเล้วอ่ะ

เขินนะตัวเธอ เพรสซ์จัดไปลูก 

[Pigstar]

เป็นแฟนกันแล้ววุ้ย
อีกไม่นานก็ อ่าครึ อ่าครึ 

[♠DekDoy♠]

เป็นแฟนกันแล้วววว ^^

[ENG❤LUCKY]

อุอิ้ฮุฮิครุคริ
รออ่านจ้า

[Namioto]

Pocky story
11/11/11
11:11

เยาวชนที่ดี ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เตือนแล้วนะตัวเอง




   “เพรทซ์รักกี้นะ”มันนอนอมยิ้มแล้วตะแคงข้างหันมาทางผม


   “รู้แล้ว จะพูดบ่อยทำไมฟะ!”


   “รักๆๆๆๆ”


   “รู้แล้วโว้ยยยย”มันเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย! ยิ้มไม่หุบอยู่นั่นแหละ หมั่นไส้~!


   “ขอรักหน่อยนะครับ”


   “ก็ให้แล้วไง อ่ะ! อื้มมม”ไอ้เพรทซ์พลิกตัวขึ้นมาอยู่เหนือร่างผมแล้วประกบจูบลงมาอย่างหนักหน่วง เรียวลิ้นเชี่ยวชาญแบบที่มันเคยใช้กับผมเมื่อเช้ากลับมาทำหน้าที่เดิมอีกครั้ง แถมยังทำได้ดีกว่าเก่าด้วยซ้ำไป


   ลิ้นของมันไล้ไปตามเพดานปากผม ดุนดันตามแนวฟันและพัวพันกับลิ้นของผมไม่ยอมห่าง เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นจากการเสียดสีของลิ้นผมกับมันฟังดูทะลึ่งพิกลยังไงก็ไม่รู้


   “อา…”มันถอนจูบออกจากผมแล้วเปลี่ยนไปซุกไซร้ที่ซอกคอ ปล่อยโอกาสให้ผมพักหายใจอยู่เดี๋ยวเดียว มือใหญ่ๆของมันก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด


   “เพรทซ์ รอเดี๋ยว! อ๊ะ!”ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อเพรทซ์ขบยอดอกผมเบาๆ ก็บอกแล้วว่าตรงนั้นมันจุดอ่อนผม แค่ปลายลิ้นของมันแตะมาโดนผมก็สะดุ้งเฮือก ยิ่งมันใช้ฟันมาขบแบบนั้นผมเลยต้องยึดหมอนที่หนุนอยู่เอาไว้แน่นเพื่อข่มเสียงร้องของตัวเอง


   “รอไม่ไหวแล้ว”


   “ฮ๊ะ อ่ะ อะไรของมึงวะ อยู่ๆ…ก็ อ๊า~”มันใช้มือมาขยี้หน้าอกผมอีกข้างที่ยังว่างอยู่ เว้ยเฮ้ย ให้พูดจบก่อนสิวะ!!


   “กูอดทนมาเกือบสี่ปี รอมาตั้งนานกว่ามึงจะกลายเป็นของกู อย่าคิดว่าคืนนี้จะรอดเลยเด็กน้อย”มันเงยหน้าขึ้นมาพูดกับผมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ อะไรฟะ เมื่อกี้มึงยังหงอยอยู่เลยไม่ใช่รึไง!


   “ฮ่ะ หมายความว่าไง สี่ปี?”


   “ก็เพรทซ์รักกี้มาสี่ปีแล้วไงครับ”มึงพูดสุภาพแต่พฤติกรรมหื่นไปไหนวะเฮ้ย ระหว่างที่พูดอยู่เชี่ยเพรทซ์ก็ดึงกางเกงผมลงไปกองกับพื้นอย่างรวดเร็ว


   มึงลอกคราบกูได้เร็วมว้าก~


   “อ๊ะ อย่านะ!”เคยฟังที่กูพูดมั้ยเนี่ย? เชี่ยเพรทซ์ลดมือลงมาจนถึงจุดสำคัญโคตรๆของผม ปากของมันยังเล่นกับอกผมอยู่ไม่ห่าง แต่มือที่ยังว่างกลับกอบกุมไอ้น้องของผมไว้แล้วรูดขึ้นลงเล่นยังกะชักเสาธงงั้นอ่ะ!


   “อื้อออ!!!”ความเสียวซ่านแล่นวาบขึ้นสมองของผม ลำตัวบิดหนีมือของมันเต็มที่แต่สลัดไม่หลุดแม้แต่น้อย เพรทซ์ลดใบหน้าลงมาและเริ่มใช้ปากกับส่วนนั้นของผมอีกครั้ง เมื่อเช้ามันหยุดเอากลางคันก็จริง แต่พอมาดูทีท่ามันตอนนี้คาดว่าคงจะไม่หยุดง่ายๆแน่นอน T[ ]T


   “อ๊า! เพรทซ์! แบบนี้ไม่เอา! ฮ่ะ อา~”มือของมันจับขาของผมไม่ให้ขยับหนีไปไหนได้ ลิ้นเชี่ยวๆของมันพอเอามาใช้กับตรงนั้นเลยยิ่งพาสติผมหนีเตลิดเข้ารกเข้าพงไปเลย


   “แปบนะกี้”ไอ้เพรทซ์ว่าแล้วอยู่ๆก็ลุกออกไป ปล่อยให้ผมที่จวนเจียนจะถึงจุดอยู่มรอมมร่อนอนทรมาณอยู่บนเตียงคนเดียว รอสักพักมันก็กลับมาพร้อมกับขวดโลชั่นในมือ ที่สำคัญคือมันมายืนถอดเสื้อผ้าอยู่ข้างเตียงนี่แหละ


   ใช่ว่าผมจะเซ่อจนไม่รู้ว่าผู้ชายเค้าทำกันยังไงนะครับ แค่ได้ยินพวกผู้หญิงในห้องพูดกันก็ไม่ต้องไปหาข้อมูลที่ไหนแล้ว และพอไอ้เพรทซ์มันดึงกางเกงซึ่งปิดบังส่วนสุดท้ายของมันออกไปก็เล่นเอาผมครางด้วยความหวาดผวา


   ใหญ่ไปทำฐานจรวดเหรอครับพี่….


   เพรทซ์ปีนกลับขึ้นมาบนเตียงและเข้าประจำตำแหน่งเดิมของมันอีกครั้ง มันยิ้มหวานส่งมาให้ผมแล้วยกขาข้างหนึ่งของผมขึ้น มันเปิดฝาขวดโลชั่นแล้วเทใส่ด้านหลังของผม สัมผัสเย็นวาบทำเอาผมสะดุ้งเฮือกแล้วถดตัวหนีมือของมันที่เข้ามาสัมผัสกับที่ลับของผมอย่างจัง


   “จะ…จะดีเหรอเพรทซ์ มึงทำเป็นเหรอ? อ๊ะ!!!”ผมถามมันเสียงสั่นก่อนจะต้องสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อปลายนิ้วข้างหนึ่งของมันล่วงล้ำเข้ามาข้างใน


   …..!!!!


   ไหนสาวๆพวกนั้นบอกว่าไม่เจ็บไงวะ! ไอ้การ์ตูนเกย์ที่บังคับมาเปิดให้ผมดูนั่นน่ะ ไอ้ผู้ชายที่โดนเข้าไปตั้งหลายนิ้วมันครางสุขสมจะตายไป


   โกหก! หลอกลวง! แค่นิ้วเดียวกูก็เจ็บที่สุดในสามโลกแล้วเว้ย!!


   “ยังไม่เคยทำจริงหรอก แต่กูก็หาข้อมูลเอาไว้บ้าง แล้วก็นะ ในฝันน่ะ กูทำกับมึงไม่รู้กี่รอบแล้วล่ะมั้ง”มันว่ายิ้มๆแต่มือยังขยับเข้าออกอยู่ที่ตรงนั้นของผม เชี่ยแม่ง….เจ็บเชี่ยๆ!!


   “ไอ้ลามก! ฮ่ะ มันเจ็บ! อ่ะ อา….เอาออกนะ ไม่เอาแล้ว…อื้อ!ไม่…ไม่ทำแล้วโว้ยยยย”ผมตะโกนลั่นประสานเสียงครางแล้วดิ้นสามตลบจนหลุดออกจากการถูกข่มเหงโดยเชี่ยเพรทซ์ แน่นอนว่าที่สุดของวงโคจรคือพื้นที่ว่างเปล่าข้างเตียง ส่งผลให้ผมหล่นตุ้บกระแทกพื้น เจ็บยอกไปทั้งเอว


   “ซี้ด~”ผมซู้ดปากด้วยความเจ็บปวดแล้วเหล่มองไอ้เพรทซ์ที่มองผมจากข้างบนเตียงขำๆ


   “ให้เพรทซ์ทำน่ะเจ็บน้อยกว่ากี้เอาก้นไปกระแทกพื้นแบบนั้นอีกนะ”


   “ไม่สนเว้ย อ๊ะ! อย่าเข้ามานะ!!”ผมกระดึ๊บหนีไอ้เพรทซ์ที่ก้าวลงจากเตียงมาหาด้วยสปีดไวกว่าหนอนไม้ไผ่หนีน้ำท่วมจนไปชนกับตู้เสื้อผ้าที่อยู่ด้านหลัง


   “ก็บอกแล้วว่าคืนนี้ไม่รอดแน่ๆ มึงจะหนีทำไมนะกี้”มันค่อยๆสาวเท้าเข้ามาหาผมช้าๆ เจตนาจะข่มขวัญผมแถมยังทำหน้ามึงเสร็จกูแน่แบบนั้นอีก เย้ดดด


   กูหนีเข้าตู้ก็ได้วะ!!!


   ผมคิดเสร็จก็เลื่อนประตูไม้แบบบานเกล็ดเข้าไปในตู้เสื้อผ้าของไอ้เพรทซ์แล้วใช้เท้ายันเอาไว้ไม่ให้คนจากข้างนอกเลื่อนประตูเข้ามาข้างในได้ จากนั้นก็นั่งหอบแฮ่กอยู่ท่ามกลางความมืดที่มีแสงจากภายนอกส่องผ่านแนวบานเกล็ดเข้ามาเป็นเส้นเรียงกันทำให้เห็นภายในได้เล็กน้อย


สัมผัสของผ้าที่ถูกพับไว้เป็นกองๆรองรับตัวผมเอาไว้ เหนือหัวขึ้นไปมีเสื้อผ้าที่แขวนอยู่เรียงรายเป็นแนว แต่อะไรที่ชัดเจนที่สุดคงจะเป็นกลิ่น…


ในนี้มีกลิ่นของเพรทซ์เต็มไปหมดเลย…


“กี้ มึงคิดว่าจะหลบอยู่ในนั้นได้นานเท่าไหร่เนี่ย?”เจ้าของกลิ่นในตู้เคาะเรียกผมจากข้างนอกแล้วถามด้วยเสียงขำๆ


“นานเท่าไหร่ก็เรื่องของกูเฟ้ย!”ผมตะโกนตอบกลับไปแล้วเพิ่มแรงดันที่เท้าเมื่อไอ้เพรทซ์มันจะเปิดประตูเข้ามา


“แม่งโคตรดื้อ…”มันพึมพำเบาๆอยู่ข้างนอก แต่ขอโทษเหอะ กูได้ยิน!!


“งั้นกูมีข้อเสนอ”


“ไม่สน!”


“เกี่ยวกับป็อกกี้ผู้ดีเชียวนะ?”ได้ยินประโยคนี้ผมถึงกับชะงัก


“…ถะ ถึงจะเอาผู้ดีมาล่อกูก็ไม่ออกไปหรอก!!!”กูไม่หวั่นไหวง่ายๆนะโว้ย


“ป็อกกี้ผู้ดีทุกเช้าเลยนะ?”


“...หมายความว่าไงทุกเช้า?”ผมแค่ถามรายละเอียดเฉยๆนะ!


   “ก็ถ้ายอมออกมาดีๆ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้จนครบหนึ่งเดือน กูจะเอาป็อกกี้ผู้ดีมาบรรณาการแก่มึงทุกเช้าไงล่ะ ไม่ต้องเสียตังค์ซื้อเอง แถมมีกูเอามาป้อนให้ถึงปากเลยนา”


   “....”


   “แลกกับการให้มึงเปิดประตูตู้เองนะ”


   แบบนี้....


แบบนี้มัน…


ข้อเสนอโคตรหน้าสนใจ กูหวั่นไหวเชี่ยๆ!!!


“ให้โอกาสนับถึงสาม ไม่งั้นกูจะพังเข้าไปแทน แล้วทีนี้จากที่จะได้มึงก็จะไม่ได้อะไรสักอย่าง หนึ่ง...”


ผมเอาเท้าออกจากการดันประตูตู้ แต่ยังเงียบไว้อยู่ ป็อกกี้ผู้ดีกับไอ้เพรทซ์ตีกันอยู่ในหัวอย่างดุเดือด


“สองงง”


ผู้ดีทุกเช้าเลยนะเว้ย แลกกับการเจ็บแค่แปบเดียวนะมึง...(ผู้ดีพูด)


เมื่อกี้แค่นิ้วก็เจ็บแทบตายไม่ใช่เหรอ แล้วถ้าเจอฐานจรวดเข้าไปล่ะ มึงไม่รอดแน่ๆ! (ความหวาดกลัวไอ้เพรทซ์กล่าวตอบ)


   “สองครึ่ง ตึงๆ โป๊งๆ ตึง!”ไอ้เพรทซ์เคาะตู้เป็นจังหวะกลองเร้าใจ เหมือนสร้างแบ็คกราวน์ประกอบเพื่อให้การตัดสินใจของผมดูระทึกขวัญ


   อ้ากกกกก!!! ผู้ดี ความเจ็บปวด ผู้ดี เจ็บตูด ผู้ดี โดนจรวดเชี่ยเพรทซ์ ผู้ดี ผู้ดี ผู้ดี….


ผู้ดี! ฮว้ากกกกก!!!!


   “สองจุดเจ็ดห้าแล้วนะ”มันรัวนิ้วใส่ประตูเร่งผม ไอ้เฮ้นี่


ผมกระดึ๊บไปประตูตู้แล้วเลื่อนเปิดออกเป็นช่องเล็กๆพอให้ผมเอาหัวออกไปได้ จากนั้นก็เขม่นตามองไอ้เพรทซ์ที่ยืนก้มหน้ามองผมตาระยับอยู่ข้างนอก


“มึงนี่เลี้ยงง่ายดีนะ”มันล้อผมเสร็จก็จับประตูตู้เลื่อนเปิดออกเต็มแรงจนผมยื้อไว้ไม่ทัน ไอ้เพรทซ์ผลักผมลงไปนอนกับกองผ้าที่พื้นตู้ก่อนที่มันจะก้าวตามเข้ามาข้างในแล้วเลื่อนประตูตู้ปิดลง ความมืดมาเยือนผมอีกครั้งในบรรยากาศเช่นเดิม แต่มีสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือจำนวนคนในตู้เพิ่มขึ้นเป็นสองคน…


“ทำในตู้เสื้อผ้าก็ไม่เลวว่าไหม?”เชี่ยเพรทซ์กระซิบข้างหูของผมแล้วงับเบาๆพอให้ผมได้สะดุ้ง


“ฮ่ะ เล่นอะไร แผลงๆ อื้อ!!!”ให้เวลาเตรียมตัวเตรียมใจก่อนได้ม้ายยยยยย อยู่ๆก็อย่าเอานิ้วจิ้มเข้ามาอย่างงั้นสิวะไว้บ้านี่!!


ไอ้เพรทซ์จับขาผมข้างหนึ่งขึ้นไปพาดบนไหล่ของมัน นิ้วที่รุกรานข้างหลังเพิ่มขึ้นมาเป็นสอง ทวีความอึดอัดคับแน่นขึ้นอีกเท่าตัว


“เพรทซ์ อ่ะ…มันเจ็บ! อ๊ะ อา~”มืออีกข้างที่ยังว่างของมันกอบกุมไอ้น้องของผมที่หงอไปเพราะความเจ็บขึ้นมาเล่นด้วยอีกครั้ง ความเสียวซ่านกับความเจ็บปวดหลอมรวมกันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ ผมขยุ้มเสื้อผ้าของไอ้เพรทซ์ในตู้ไว้เป็นหลักยึด ครางเสียงพร่าจนได้ยินเองก็รู้สึกอายเอง


“เจ็บไม่นานหรอก เพรทซ์สัญญาจะทำให้กี้มีความสุขที่สุดนะครับ”มันพูดชิดกับริมฝีปากผมแล้วประกบจูบอีกครั้ง มือทั้งสองข้างของมันทำงานอย่างแข็งขันขันพอๆกับลิ้นที่ช่วยกันเกี่ยวรั้งสติของผมขาดสะบั้นจนคิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป


“อื้อ!!”เหมือนเวลาหยุดลงเมื่ออะไรที่มันใหญ่กว่านิ้วค่อยๆขยับเคลื่อนเข้ามาในตัวของผม ความเจ็บปวดแล่นริ้วจนน้ำตาไหลเป็นทาง ไอ้เพรทซ์ครางเสียงหนักแล้วหยุดเมื่อเข้ามาได้แค่ครึ่งเดียว


“เพรทซ์ เจ็บ! ฮ่ะ.. ไม่ไหว มะ มันใหญ่เกินไป เอาออกนะ นะ”


“อืมม อย่าเกร็ง ยิ่งเกร็งกี้ก็ยิ่งเจ็บนะ ค่อยๆผ่อนคลายนะครับ”มันบอกผมเสียงพร่าแล้วโน้มหน้าลงมาจูบผม นิ้วมือเลื่อนขึ้นมาขยี้ที่ยอดอกเพื่อให้ผมเกิดอารมณ์อีกครั้ง


ผมลองผ่อนคลายตามที่มันบอก ค่อยๆหายใจเข้าลึกๆ ใช้ทั้งสองมือโอบรอบคอมันเอาไว้แล้วจูบตอบมันอย่างเงอะๆงะๆ จูบกันอยู่สักพักจนผมเริ่มอารมณ์ขึ้นอีกครั้งมันก็กระแทกเอวเข้ามาจนมิดลำเล่นเอาผมสะดุ้งเฮือกน้ำตาหยดเผาะๆ


“อ๊า!!! เชี่ยเพรทซ์ ไอ้บ้า! ฮ่ะ จะเข้ามา ก็บอกก่อน อา~อ๊ะ!”มันเริ่มขยับเข้าออกช้าๆโดยไม่ฟังที่ผมพูดสักคำ เหี้ยเอ๊ย T[ ]T


“กี้...ของมึง...สุดยอด” พูดอะไรก็อายบ้างเห้ออออออ


ผมโอบคอมันไว้แน่นเมื่อไอ้เพรทซ์เพิ่มความเร็วในการสอดใส่ขึ้นเรื่อยๆ มันยกขาผมทั้งสองข้างขึ้นวางพาดไว้บนบ่าแล้วจับมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้แทน พอมันโน้มตัวลงมาแล้วเร่งจังหวะ สะโพกผมก็ยกขึ้นสูงโดยอัตโนมัติ ตอนนั้นเองที่เหมือนมันกระแทกโดนจุดบางอย่าง ความเสียวแล่นตรงไปสู่สมองฉับพลันจนผมร้องครางไม่เป็นภาษา


“อ๊า!! ตรงนั้นอย่า อ่ะ อ่ะ อ๊ะ! เพรทซ์ตรงนั้นมัน! อื้อ~”ผมจับมือของมันเอาไว้แน่น สมองปิดการรับรู้ไปเรียบร้อย ภายในตู้เสื้อผ้าที่มืดสนิท แสงเพียงเลือนรางจากข้างนอกทำให้ผมเห็นใบหน้าชื้นเหงื่อของมันที่จับจ้องมายังผมแน่นิ่ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องอยู่ในตู้เสื้อผ้าแคบๆทำเอาผมเลือดขึ้นหน้า


เสียงมัน....ลามก...ได้อีก


“ตรงนี้ใช่มั้ย?”ว่าจบไอ้เพรทซ์ก็เร่งจังหวะขึ้นทันควัน โอเค เข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้คนข้างล่างในการ์ตูนมันถึงทำท่าอย่างงั้น เสียวโคตรๆแบบนี้นี่เอง...


“อ๊า~ อ๊ะ เพรทซ์! กูจะ อ๊ะ อ๊ะ”


“รอกูก่อนสิ อา..กี้ มึง ตอดแรงสุดยอดเลย”ไอ้เพรทซ์เร่งความเร็วเข้าไปอีก เสียงครางของผมกับมันปนกันมั่วจนแยกไม่ออก


“เพรทซ์! อ๊า~ ไม่ไหว! จะ...ไป มันจะ! ฮ่ะ อ๊า~!!!!”


จวบจนสุดท้ายที่เกิดกว่าขีดเส้นอารมณ์ผมจะทนไหว ผมก็ปลดปล่อยออกมาในที่สุด สัมผัสของน้ำอุ่นร้อนกระจายอยู่บริเวณหน้าท้องของผม


“อื้อ! กี้...รัก..นะ อ่ะ!!!”


ไอ้เพรทซ์กระแทกแรงๆอีกสองสามครั้งก็ปล่อยไอ้อะไรแบบเดียวกันเข้ามาในตัวผม อุ่นวาบไปทั้งท้องน้อยเลยอ่ะ... มันขยับออกจากตัวผมช้าๆแล้วดึงผมขึ้นมานั่งมองหน้ากัน


“....ป๊อกกี้”


“ฮ่ะ หือ?”


“บอกรักกูหน่อยสิ”มันมองผมตาหวานแบบอ้อนๆแล้วดึงผมมานั่งบนตัก


“....”


“เพรทซ์รักกี้นะ...กี้รักเพรทซ์รึเปล่าครับ?”มันโน้มหน้าลงมาบอกรักผมแล้วถามตอนที่ปากเราอยู่ชิดกัน


“ก็....นั่นแหละ”ผมงึมงำตอบมันเสียงเบาแล้วหลบตาไปมองทางอื่น


“อะไรนั่นแหละ?”ไอ้เพรทซ์มันจับคางผมให้หันหน้าไปทางมันแล้วจ้องนิ่งๆ


“กูรักคนที่รักป็อกกี้!”สุดๆของกูแล้วเว้ย!


“อื้อ กูรักป็อกกี้มากๆเลยล่ะ”


แล้วมันก็ก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง จูบหวานๆเบาๆ แต่เล่นเอาผมเคลิ้มไปเลย พอผล่ะออกจากมันได้ผมเลยทุบไหล่มันไปแรงๆทีนึง


“รู้แล้ว จะบอกบ่อยทำไมวะ”ผมด่ามันเบาๆแก้เขิน...มั้ง ก็คงเขินน่ะแหละ อยู่ในตู้มืดๆแบบนี้แม่งไม่รู้หรอกว่าผมทำหน้ายังไง แต่มันเสือกยิ้มแปลกๆซะงั้น....


“งั้นขอรักอีกรอบนะครับ”


มึงอย่ามา!!!


.
.
.
.
.
.
.


คิดว่าผมจะรอดมั้ยล่ะครับ?



“อ๊า~ เชี่ยเพรทซ์!!!”




ก็ไม่รอดน่ะสิ....

****************END****************

   แถมนิสๆ

ป็อกกี้: เฮ้ยเพรทซ์ ทำไมมึงชอบเรียกกูว่ากูลิโกะวะ?
เพรทซ์: บริษัทที่ผลิตป็อกกี้ชื่ออะไรล่ะ?
ป็อกกี้: ก็กูลิโกะ...
เพรทซ์: แล้วบริษัทที่ผลิตเพรทซ์ชื่ออะไร?
ป็อกกี้: ก็บริษัทเดียวกันมึงจะถามทำไมเนี่ย!?
เพรทซ์: อือฮึ ก็เหมือนเป็นนามสกุลของเราสองคนไง แต่งงานกันแล้ว สามีคือเพรทซ์ ภรรยาคือป็อกกี้ นามสกุลกูลิโกะ
ป็อกกี้: ห๊ะ!!!??
เพรทซ์: ไหนๆก็นามสกุลเดียวกันแล้ว ไปจดทะเบียนกันป่ะ
ป็อกกี้: บ้านเอ็งเซ่!!!!


   จบเห๊อะ สวัสดีครับ

[Namioto]

ฟินาเล่!!! 
เรื่องแรกในชีวิตที่แต่งจบครับ
เป็นอะไรที่แบบว่า โอ้โห อื้อหือมาก
ถึงจะเป็นเรื่องสั้นความยาวสามสิบกว่าหน้าก็เถอะ
แต่ผมได้ใช้คำๆนี้แล้วครับ
จบแล้วววววววววววว 
(มันหลากหลายความรู้สึก 555+)
ก็เป็นฉากแบบจัดเต็มครั้งที่สองในชีวิต (ครั้งแรกคือในใครว่าทำดีแล้วได้ดีฯ)
สังเกตได้ว่า ไม่เคยจะอยู่บนเตียง...
เรื่องนั้นอยู่ที่อ่างน้ำ เรื่องนี้อยู่ในตู้เสื้อผ้า... เอิ่ม
สปอล์ยว่าฉากหน้าก็ไม่ถึงเตียงอีกอยู่ดี 
โอ้วะ...
ถือเป็นช่วงพักและเป็นการฝึกปรือฝีมือก่อนไปจัดเต็มกับเรื่องโน้นครับ
หื่นส่งท้ายปีจริงๆ 

มาถึงเรื่องสุดท้าย คือช่วงว่างงาน(จริงๆมีงานแต่ไม่ทำ )
นั่นล่ะครับ ผมวาดรูปเพรทซ์กับกี้ตัวเล็กเอาไว้ ก็เลยกะเอามาทำเป็นพวงกุญแจแจก
วาดด้วยดินสอ ส่วนสูงประมาณนิ้วชี้ผม มีชิ้นเดียวในโลกและไม่เหมือนใครแน่นอนครับ
แจกฟรีนะครับ ไม่เสียตังค์ใดๆ เดี๋ยวผมจัดส่งให้เอง
จะมีคนอยากได้มั้ยเนี่ย แต่ผมอยากให้นี่นา 555+

เอาเป็นว่า ช่วยคิดชื่อจริงให้นายเพรทซ์หน่อยสิครับ
ป็อกกี้เค้ามีชื่อจริงว่า เป็นเอก อเนกอนันต์แล้ว
แต่ชื่อนายเพรทซ์ผมยังไม่ได้คิดเลย
ชื่อไหนถูกใจพร้อมให้เหตุผลเจ๋งๆมา รับไปเลยครับ พวงกุญแจป็อกกี้และเพรทซ์
ผู้โชคดีสองคนนะครับ คนนึงได้กี้ คนนึงได้เพรทซ์ (พวกแกต้องแยกจากกัน 55+)

ดูรูปกันซักนิด เห็นส้มๆแบบนั้นเป็นเพราะไฟ อันที่จริงเป็นสีขาวนะครับ


ป็อกกี้


เพรทซ์


เปิดรับถึงวันที่ 11 ธันวาคมนี้แล้วกันนะครับ ตามเลขแห่งการเป็นบ่อเกิดของเรื่อง ครบ 1 เดือนพอดี

(จะมีใครอยากได้มั้ยเนี่ย  ) แล้วแต่ใครอยากร่วมสนุกก็ได้นะครับ เอาเป็นว่าไปนอนแล้วนะคร้าบ
ฝันดีครับนักอ่านที่รัก 
Namioto Yo

[BeeRY]

อยากได้อ่ะ น่ารักๆๆๆๆๆ
แต่...คิดชื่อไม่ออกอ่ะ 
แล้วก็ทำบนเตียงดีๆก็ได้นะลูก สงสารแทน กลัวเหน็บกินถ้าอยู่ในที่แคบๆ

[insomniac]

น่ารักดีจริงๆ เรื่องนี้ รูปก็น่ารัก

[golove2]

วาดรูปได้น่ารักมากเลย

เสียตัวเพราะป๊อกกี้เลยนะกี้

[LalaBam]

 
รักกันได้น่ารักมาก

[fuku]

เพรซ์กับป๊อกกี้จิ๊วๆ น่ารักเชียว>__<

อ่านแล้วจะฮาไปไหน สุดท้ายก็แพ้ป๊อกกี้

[NOoTuNE]

เย้ อ่านทีเดียวรวดเลย


ว่าแต่ป๊อกกี้ ยังไม่หายไข้ไม่ใช่หรอลูก แล้วยังจะมาทำกิจกรรมเข้าจังหวะครั้งแรก  อีกแถมในตู้อีก 


 

[takara]

น่ารักจริงน๊า 

[Zurruz]

น่ารักจัง อยากได้พวงกุญแจอ่ะ

ภาษาคุ๊นคุ้น เพราะในชีวิตประจำวันก็ใช้อยู่แล้ว 555 วัยรุ่นถูกใจ เอาไป 1 เป็ด!

อืม ชื่อเพรทหรอ

นายเลิศวุธ    อลังการ

เหตุผล ก็ฐานจรวดไง

ฮ่าๆๆ คิดเล่นๆ โปรดอย่าใส่ใจ ^_^

[dawnthesky]

ขอเลือดกรุปส์ Y ด่วน ไหลหมดตัวแล้ว 

อ่านะ .... แต่ละเรื่องนี่ ช่าง NC ช่างคิดได้

ว่าแต่ :oo1:ในตู้เสื้อผ้า...ไม่เมื่อยกันบ้างเหรอ

ชื่อจริง นายเพรทซ์....คิดไม่ออกอ่ะนะ

[maru]

น่ารักมาก ๆ เลย

[Arancia]

น่าร้ากกก มิสเตอร์แอน มิส(ซิส)เตอร์ กูลิโกะะะะ

ฃ

[seaz]

น่ารัก ^^

[fay_13]

น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

ป๊อกกี้เอ๊ยยยในที่สุดก็ไม่รอดพ้นเพรทซ์มันเนอะ 

ชื่อเพรทซ์..... คิดมิออกง่ะ -*-

[Number1_90]

เธอหื่นมากอ่ะเพรทซ์

คิดได้ ไปโป๊ะฉึ่งกันในตู้เสื้อผ้า 

เธอไม่ร้อนหรือไร กร๊ากกกกกก

ชื่อจริงของเพรทซ์ ....มันยากอ่ะ คิดไม่ออก 

[kslave]

โคตรน่ารักเลยค่ะ

[Rafael]

อ๊างง  น่ารักได้อีกอะคู่นี้ 555
รูปน่ารักมว๊ากก อยากได้อะ
เฮ้อหัวทางด้านการคิดชื่อมันต่ำ แต่เอาเถ๊อะ ลองดูละกัน
นายหนึ่งเดียว เอกกสกุล
เหตุผล เรื่องนี้ มัน 11/11/11 นี่นะ ก็เลยอยากให้อะไรๆมันเป็นหนึ่งประมาณนั้น เหมือนเป็นนเอกไง  อารมณ์แบบนึ่หนึ่งๆ แท่งๆ เอกๆ 555 อะไรแบบนั้น วู้ววว (อีนี่มันบ้าอย่าไปฟังมัน555)

[PoP~Pu]

ฮู้วววน่ารักอะ ป็อกกี้น่ารักๆๆๆ
ดูเอ๋อๆมึนๆดี ฮ่าๆ
เพรทซ์เอ้ยยยยงานนี้คงเสียเงินค่าป็อกกี้ให้เจ้าป็อกกี้กินจนหมดตัวแน่

นายเลิศวุธ    อลังการ

เหตุผล ก็ฐานจรวดไง

ชอบชื่อนี้ ฮาาาาไม่ไหวละ

เราเอามั่งๆ เอาเป็น นายเต็งหนึ่ง กฤตกลทีบ์(อ่านว่า กริด-กน-ละ-ที)
เหตุผลเพราะ ความหมายจะได้ใกล้เคียงกับป็อกกี้ที่ชื่อเป็นเอก
แหมม แม่เป็นเพื่อนกันไม่แปลกที่ลูกจะชื่อความหมายคล้ายกันทั้งชื่อจริงและชื่อเล่น (แถๆที่จริงมักง่ายเพราะคิดไม่ออกฮ่าๆ)
อีกอย่างเรื่องนี้มันก็มีเกี่ยวกับเลข1เยอะ เอาเป็นเต็งหนึ่งไปละกัน
ส่วนนามสกุลมีควมหมายนะเออออ กฤต แปลว่า กระทำแล้ว
กลทีบ์แปลว่า เปรียบเสมือนแสงสว่างเปรียบเสมือนที่พึ่ง
อารมณ์พระเอกก็ต้องผู้เป็นที่พึ่งอะไรประมาณนั้น แล้วมันก็ฟังเพราะดี ฮ่าๆๆ

[evilheart]

อ่านแล้วยิ้มเพราะความน่ารัก ซื่อ(บื้อ)ของ Pokky