++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 63(ต่อ)
ผมเอามือไปดึงมือคุณก้อยออกมาจากหน้ากับมือโอมทันที แล้วบีบแรงๆไม่ได้กะจะลวนลามอะไรนะครับ แต่กะให้เจ็บ......จะได้จำ คุณก้อยหน้าเบี้ยวไปเลย นี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ผมมองหน้าคุณก้อยแล้วยิ้มๆหึหึ
“หน้าโอมมือโอม มีผมสัมผัสได้คนเดียวครับ ขอโทษนะครับผมจดสิทธิบัตรไปแล้ว”
พอผมพูดแบบนี้คุณก้อยหน้าเหวออ้าปากหวอไปเลยครับ
หันไปมองหน้าโอมที่กลับไปหลับต่อ แล้วก็มองหน้าผม มองสลับไปมาจนผมเวียนหัวว่าเมื่อไหร่มันจะเลิกมองซักที กรูตาลาย
ผมว่าเค้าคงยังงงๆอยู่แต่ไม่กล้าถามออกมาตรงๆ แต่ก็ไม่ยอมไปซักทีผมเลยจับมือคุณก้อยแล้วลากออกมานอกบ้าน ก่อนที่จะปล่อยมือไป ผมเลยบอกย้ำไปอีกครั้งว่า
“ขอบคุณนะครับที่มาส่งโอม คงไม่ต้องรบกวนแล้วล่ะครับเพราะคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว เดินทางปลอดภัยนะครับ”
แล้วผมก็เดินเข้าบ้านไปเลย ไม่ได้หันไปมองคุณก้อยที่ยังหน้านิ่วสะบัดมือตัวเองด้วยความเจ็บปวดพร้อมทำหน้างงๆมองตามผมมาอีกเลย
ผมเดินเข้ามาในบ้านพอมองไปที่โซฟาโอมไม่อยู่แล้วครับ ไม่รู้ไปไหนผมเลยเดินไปที่ห้องน้ำได้ยินเสียงโอมอาเจียนอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปลูบหลังโอมเหมือนที่ผมเคยทำ
“ทำไมทานซะเยอะละโอม ก็รู้อยู่ว่าทานเหล้าทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกที”
โอมหยุดเลยครับ ผมไม่รู้ว่าอาเจียนจนหมดแล้วหรือว่าหยุดเพราะเสียงผม โอมหันหน้ามามองผมน้ำตายังคลอๆอยู่
คงจะอาเจียนจนแสบคอ เอ๊ะหรือว่าร้องไห้เพราะผม เพราะตอนนี้น้ำตาโอมไหลอาบแก้มเลยครับ โอมหันกลับไปอาเจียนอีกครั้ง ผมเลยผละไปเอาแก้วรองน้ำให้โอมบ้วนปาก เหตุการณ์เหมือนย้อนกลับมาอย่างที่เคยเป็นในอดีต
ผมยื่นแก้วน้ำให้โอม โอมมองหน้าผมนิดนึงแล้วก็รับไปบ้วนปาก เปิดก๊อกแล้ววักน้ำมาล้างหน้าอยู่นานราวกับว่าจะล้างคราบน้ำตาออกไปให้หมด เมื่อโอมเงยหน้าขึ้นมาเราสบตากันจากในกระจก ผมไม่รู้ว่าโอมคิดอะไรแต่โอมกำลังร้องไห้อยู่ ผมขยับตัวจะเข้าไปหาโอม แต่โอมเบี่ยงตัวออกกระแทกผมที่ยืนอยู่
แล้วเดินโซเซออกจากห้องน้ำไป
ผมเดินตามโอมขึ้นบันไดไป เพราะกลัวว่าจะตกบันไดลงมา ก็ดูสภาพแล้วยังไม่สร่างเมาเท่าไหร่เลย แต่ผมพูดได้แค่เพียง “โอมระวัง”
แต่โอมก็ยังโหนยึดราวบันไดค่อยๆเดินขึ้นต่อไปช้าๆอย่างไม่สนใจฟังที่ผมพูด แล้วก็ไม่สนใจผมเลยเหมือนกับว่าผมไม่ได้อยู่ที่นี่ ตรงนี้
ผมเลยเดินไปประชิดด้านหลังโอมเอามือกอดเอวโอมไว้หลวมๆกึ่งๆประคอง โอมชะงักไปนิดนึงแล้วหันมามองหน้าผม โอมเอามือมาแกะมือผมออก แต่ผมก็ไม่ปล่อยแต่กลับกอดเอวให้แน่นขึ้น
“พี่ปล่อยผม” แววตาของโอมที่มองผมมีแต่การตัดพ้อ เสียงที่พูดก็แข็งกร้าว ผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
“..............”
“เอามือออกไป.....พี่ปล่อยผมไปแล้วพี่จะกลับมาอีกทำไม”
โอมพูดเหมือนกับจะตะโกนใส่ผม ผมสะดุ้งแล้วเผลอคลายมือที่กอดเอวโอมไว้ โอมเลยเดินขึ้นบันไดไป ผมได้แต่ยืนมองอยู่เงียบๆ ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ผมนึกว่าเมื่อผมกลับมาโอมน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอ
โอมเดินไปที่ห้องอิงแต่กุญแจล็อคอยู่ โอมบิดลูกบิดไปมาด้วยความโมโหที่เปิดไม่ออก ก็ผมเป็นคนไปล็อคเอาไว้เองจะเปิดออกได้ยังไง โอมตะโกนขึ้นมาว่า
“ล็อคห้องทำไมพี่อั้มมมม”
แล้วก็เดินเป๋ไปเป๋มาไปที่ห้องอั้มที่ผมก็ล็อคเอาไว้เหมือนกัน โอมเข้าไปทุบประตูห้องอั้มอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะคงคิดว่าอั้มอยู่ในห้อง
ปังๆๆๆๆๆๆ “พี่อั้มมมมม.....ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ไปล็อคห้องทำมายยยย”
โอมยืนบ่นอะไรไม่รู้เบาๆ อยู่หน้าห้องอั้มเอาหัวพิงประตูไว้มือก็ทุบประตูไปด้วยเบาๆ ก็ยืนจะไม่ไหวอยู่แล้วนี่ เมาซะหมดรูปยังมาทำงอนอีก
ผมทนดูสภาพโอมไม่ไหวต้องบอกโอมไปจนได้“อั้มยังไม่กลับหรอกเค้าไปเที่ยวกับเพื่อน”
โอมหันมามองผมด้วยหางตาแต่ไม่พูดอะไร งอนเป็นจริงๆเป็นจังเลยคราวนี้ สงสัยผมต้องพยายามให้มากกว่านี้แล้ว แล้วโอมก็หันหลังพิงประตูห้องอั้มแล้วค่อยๆทรุดตัวลงนั่ง ทำท่าจะนอนอยู่หน้าห้องนั้น
ผมเลยต้องเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน แล้วดึงตัวโอมขึ้นมา แต่โอมก็สะบัดตัวไม่ยอมให้ผมจับแบบง่ายๆ ผมเลยต้องใช้กำลังบังคับ
“โอมไปนอนที่ห้องเราซิ”
โอมส่ายหัวแล้วร้องโวยวายออกมา “ไม่ไปไม่ไป......จะนอนตรงนี้” o9อาละวาดเป็นเด็กเลยครับแฟนผมวันนี้ ผมยืนกอดอกมองพักนึงถ้าไม่จัดการคงต้องทิ้งไว้ตรงนี้แล้ว
ผมก็เลยต้องเอาแขนสอดเข้าไปใต้รักแร้โอมแล้วลากครับ ก็พ่อตัวดีน่ะทำตัวเป็นคนตายเลยครับ นอนแบบไม่มีแรง วูบนึงผมนึกว่าโอมแกล้งรึเปล่าเนี่ยไม่น่าเมาขนาดนี้นะ
แต่ยังไงผมก็ทิ้งโอมไว้แบบนี้ไม่ได้ไม่งั้นพี่ชายโอมสองคนคงมายึดน้องชายคืนไปแน่ๆ แล้วที่ผมอดทนมาตลอดปีกว่าก็คงไร้ความหมาย
ผมลากโอมเข้ามาในห้องแล้วก็เอาขึ้นเตียงจนได้ แทบหมดแรงเลยครับ ผมถึงกับนั่งหอบอยู่บนพื้น เหมือนหูแว่วๆจะได้ยินเสียงหัวเราะหึหึ แต่พอหันไปดูก็เห็นโอมนอนหลับอยู่ผมถึงกับรำพึงกับตัวเอง “ไม่รักกันจริงทิ้งไว้นอนห้องแล้วเนี่ย เมาอะไรขนาดนี้นะ”
ผมรู้สึกได้ว่าเตียงสั่นไปนิดนึงเพราะโอมพลิกตัวนอนตะแคง ก็น่าจะพอรู้สึกตัวมีสติบ้างเหมือนกัน ผมเลยหันไปสะกิดโอม
“โอมไปอาบน้ำก่อน นอนได้ไงเหม็นเหล้าจะตาย”
“...............” ไม่มีเสียงตอบอะไรเลยครับ เหมือนผมพูดบร้าอยู่คนเดียวหรือว่าหลับไปแล้วจริงๆ
ผมเลยออกไปจากห้องไปเอาผ้าชุบน้ำ จะมาเช็ดตัวให้โอมครับ พอกลับมาได้ยินเสียงโอมกรนเบาๆคงจะหลับไปแล้ว ผมก็เลยจัดการถอดเสื้อออกก่อนครับ ผมค่อยๆใช้เวลาถอดกระดุมทีละเม็ดๆก่อน มือสั่นแปลกๆเหมือนตื่นเต้นที่ได้กลับมาทำอะไรแบบนี้อีก หัวใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ทุกขณะที่ผมเช็ดตัวให้โอมผมรู้สึกเต็มตื้นในใจ ในที่สุดผมก็ได้กลับมาดูแลคนที่ผมรักอีกครั้ง
ผมค่อยๆเช็ดไปที่ซอกคอ ลำคอระหง แล้วค่อยๆเลื่อนลงมาที่หน้าอก พอผ้าขนหนูเช็ดไปถูกที่ยอดอกของโอมเท่านั้นมันแข็งเป็นไตขึ้นมาทันทีครับ ผมต้องเบือนหน้าออกไปเพราะผมเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหว รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้น หน้าร้อนผ่าว
โอมเริ่มบิดตัวเพราะความหนาว อาจจะมาจากความเย็นของน้ำที่ผมเอามาเช็ดตัวให้ ผมเลยดึงตัวโอมขึ้นมากอดหลวมๆแล้วถือโอกาสถอดเสื้อออก กลิ่นตัวของโอมที่อยู่ในอ้อมกอดผม ยิ่งทำให้ใจผมปั่นป่วนมากขึ้น ผมทนไม่ไหวต้องประคองโอมลงนอนก่อน แล้วลุกไปเปลี่ยนน้ำที่จะเอามาเช็ดตัวโอม ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจทำอย่างอื่นแทน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั้นเนอะ
กระโดดหนีอีกรอบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
