ตอนที่ 47“มิคครับ ไม่เอาครับอย่าทำหน้ามุ่ยแบบนี้ไม่น่ารักเลย ฮึๆ”
“ฟินนน มิคหล่อเหอะ ไม่ใช่น่ารัก ชิ”
“อุ๊บ! ฮึๆ คร้าบบบบ มิคแฟนฟินหล่อที่สุด ไหนยิ้มหน่อยเร็ว”
คนน่ารักที่หลงคิดว่าตัวเองหล่อก็แสยะยิ้มส่งมาให้ผม ผมจึงขยี้หัวคนหล่อแต่น่ารักมากกว่าให้ผมยุ่งจนเจ้าของทำท่าจะงอนอีกรอบ ผมจึงยื่นหน้าไปจุ๊บปากแดงแรงๆเพื่อเบี่ยงเบนให้มิคได้อายแทนที่จะงอน มิคผลักไหล่ผมออกหันหน้าเลิกลั่กมองนอกรถคงกลัวว่าจะมีใครเห็นเข้า
วันนี้มิคไม่มีเรียนครับผมก็เลยบังคับลากคนน่ารักออกมาจากบ้านให้มาที่บริษัทด้วยกันเลย ทำให้คนน่ารักเค้าไม่ค่อยพอใจนัก เพราะอยากอยู่กับพ่อแม่มากกว่าแต่ผมก็ไม่ยอมหรอกครับเลยต้องขัดใจมิคลักพาตัวลูกชายพ่อกตแม่ดาออกจากบ้าน ไหนๆมิคว่างผมก็อยากให้มิคมาเดินเล่นให้พนักงานเค้าได้เห็นหน้าเถ้าแก่เนี้ยของพวกเค้าบ้างครับ เพราะตั้งแต่งานเลี้ยงฉลองครบรอบก่อตั้งบริษัทไปแล้วพนักงานที่สนิทกับผมก็ถามหาว่าใครคือคนที่ผมคบอยู่ บางคนที่พอเดาออกถึงกับเอ่ยปากให้ผมพามิคมาที่บริษัทบ้างเพื่อจะได้คุ้นเคยกันไว้ และผมก็เห็นดีด้วยครับเพราะคนอื่นๆจะได้เลิกถามซะทีว่าใครเป็นแฟนผม
“เข้าบริษัทกันครับ” ผมเปิดประตูฝั่งที่มิคนั่งอยู่และคว้ามือนุ่มมากุมไว้
เราเดินเข้าบริษัทด้วยกันก็มีสายตาพนักงานจับจ้องตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้าตึก ผมก็ส่งยิ้มให้คนที่มองมาก่อนจะรู้สึกว่ามิคพยายามแกะมือผมออกจากมือตัวเอง
“ฟินปล่อยก่อน ลูกน้องฟินมองมาเต็มเลย” มิคเงยหน้ายุ่งๆมองมาที่ผมและหันไปมองรอบตัว
“ไม่ปล่อยครับ มิคอายเหรอ” หลังคำถามของผมมิคก็หันกลับมามอง และคลายหัวคิ้วก่อนจ้องตาผมนิ่งสนิท
“มิคไม่ได้อายแต่ฟินเป็นผู้บริหารมันดูไม่ดีที่มาจูงมือผู้ชายด้วยกันแบบนี้” ผมยิ้มหวานให้กับ ‘คนคิดมากแต่น่ารัก’ ที่คิดเป็นห่วงผมเรื่องสายตาลูกน้องว่าจะมองผมไม่ดี
“ฟินไม่สนใจว่าใครจะคิดยังไงในเมื่อมิคเป็นคนรักของฟิน ฟินไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนและถ้าคนไหนใจแคบรับไม่ได้เพราะฟินมีคนรักเป็นผู้ชายก็ให้เค้าไปหาเจ้านายใหม่เอาเถอะครับ”
ผมจับกระชับมือนุ่มให้แน่นขึ้นและส่งยิ้มหวานไปให้มิคอีกครั้ง จนที่รักเริ่มยิ้มออกมาได้ก่อนกระชับมือตอบกลับ และเรายังไม่ทันได้พูดอะไรก็มีคนขัดจังหวะซะก่อน
“สวัสดีครับคุณชินกรณ์ วันนี้พาหวานใจมาด้วยเหรอครับ” ผู้จัดการฝ่ายขายที่อายุรุ่นพ่อของผมทักขึ้นยิ้มๆ
ทำให้เราทั้งสองคนต้องยกมือไหว้ทักทายกลับ แม้ผมจะได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายและเจ้าของบริษัทแต่กับคนที่อายุมากกว่าที่ทำงานมาตั้งแต่รุ่นคุณตาผมให้ความเคารพเสมอครับ เพราะบริษัทเราอยู่อย่างพี่น้องและญาติสนิทไม่ได้ถือยศศักดิ์กันสักเท่าไหร่นัก หลังทักทายพนักงานอาวุโสแล้วเราก็คุยเล่นกัน ‘คุณอาหาญณรงค์’ ยังแซวมิคด้วยซ้ำว่าทำเอาสาวๆแถวนี้อกหักจากผมซะแล้ว เพราะตั้งแต่งานเลี้ยงครั้งนั้นข่าวที่ผมมีคนคบด้วยก็ลือกระฉ่อนมีแต่คนอยากเห็นหน้ามิคกันทั้งนั้นครับ และวันนี้คงไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังเพราะรอบตัวเรามีพนักงานเดินไปมาเยี่ยมหน้ามาดูคนน่ารักข้างตัวผมทั้งนั้นเลยครับ จนได้เวลาผมก็ขอตัวพามิคขึ้นห้องทำงานพอเดินผ่านพนักงานของบริษัท คนที่กล้าหน่อยก็ส่งยิ้มให้ผมก่อนเผื่อแผ่ไปให้คนข้างตัว ผมก็เห็นว่ามิคก็ยิ้มตอบไม่มีอาการเกร็งอะไรแล้วครับ จนเราขึ้นมาถึงหน้าห้องของผมก็เจอคุณเลขาที่ส่งยิ้มมาให้แต่ไกล
“สวัสดีค่ะคุณฟินวันนี้พาคุณมิคของพิมพ์มาด้วยเหรอคะ พิมพ์ดีใจจังที่ได้เจอคุณมิคของพิมพ์อีก” เลขาผู้เรียบร้อยเดินตรงมาหาเราและยืนต้องหน้าพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“คุณพิมพ์ครับเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า นี่น่ะมิคของผมไม่ใช่ของคุณพิมพ์นะครับ” ผมโอบเอวบางเข้าหาตัวและตอบโต้เลขาสาวอย่างอารมณ์ดี คุณพิมพ์หัวเราะคิกคักทันทีครับที่ผมโอบเอวคนรักไว้
“แหมคุณฟินก็ พิมพ์รู้ค่ะว่าคุณมิคของคุณฟินแต่ขอพิมพ์เรียกแบบนี้นะคะ ก็คุณมิคน่ารักนี่หน่า” สายตาคุณพิมพ์จับที่ใบหน้าของมิคและทำหน้าเคลิ้มฝัน ดูท่าจะหลงเสน่ห์คนน่ารักเข้าเต็มเปา
“คุณพิมพ์ครับจะเรียกมิคแบบไหนมิคไม่ว่า แต่มิคหล่อมากกว่าน่ารักนะครับ” มิคปากยื่นเริ่มงอนคนที่ว่าตัวเองน่ารัก
คนน่ารักหลงผิดคิดว่าตัวเองหล่อก็ถูกเลขาสาวของผมง้อด้วยโกโก้ร้อนแก้วโตที่ตามมาเสิร์ฟถึงในห้อง ปากยื่นๆแก้มพองๆจึงกลับมาเปิดยิ้มกว้างตาปิดละลายใจผมและเลขาสาวอีกครั้ง นี่น่ะเหรอ ‘คนหล่อ’ ที่มิคเข้าใจผิดไปเองทั้งๆที่เจ้าตัวออกจะน่ารักน่าฟัดขนาดนี้
“ฟอดดดด / ฟินนน!!” มิคกุมแก้มข้างที่ผมเผลอตัวกดจมูกฝังที่แก้มกลมไปเต็มแรง ก่อนจะหน้าแดงหันไปมองทางคุณพิมพ์ที่ยังยืนอยู่ในห้อง และเธอคงอายจนทำอะไรไม่ถูกเดินออกจากห้องผมโดยไม่เอ่ยลา
ผมคว้าตัวมิคมานั่งซ้อนตักวางคางที่ไหล่บางก่อนฝังจมูกเข้าที่ซอกคอหอมๆสูดกลิ่นกรุ่นที่ผมชอบและจูบแก้มแดงอีกหนึ่งที ยกแก้วโกโก้ควันฉุยขึ้นมาเป่าให้ความร้อนลดลงก่อนยื่นส่งแก้วจรดปากแดง มิคกุมมือทับมือผมและเริ่มจิบโกโก้จากแก้ว ผมมองทุกการกระทำที่เริ่มจากริมฝีปากแดงเผยอรับโกโก้หวานค่อยๆจิบ ตาหวานใต้แว่นหนาพราวระยับอย่างถูกใจในรสชาติก่อนคลี่ยิ้มติดมุมปาก และหันมาส่งรอยยิ้มให้ผมที่จับจ้องอยู่ ผมเห็นแบบนี้แล้วนึกหมั่นเขี้ยวอยากลองชิมโกโก้ขึ้นมาบ้างว่าจะหวานแบบที่คิดมั้ย จึงเอาแก้วที่อยู่ในมือละห่างจากปากแดง มิคก็ตาโตมีแววสงสัยทำท่าจะเอ่ยถามแต่ผมไม่เปิดโอกาสให้เพราะกดจูบปิดปากเพื่อชิมโกโก้อย่างที่ใจต้องการ ฉกลิ้นกวาดชิมทั่วโพรงปากรสหวานปนขมแผ่ซ่านจากปลายลิ้นไปทั่วทั้งปาก อร่อยแบบนี้สินะมิคถึงชอบผมชักติดใจการชิมโกโก้วิธีนี้แล้วซิครับ ผมผละออกอย่างเสียดายมองมิคที่นั่งบนตักสูดอากาศเข้าปอดตัวโยนแว่นเอียงจะหลุดจากใบหน้า ผมจึงละมือจากเอวบางมาจับแว่นให้เข้าที่ และยกตัวคนน่ารักลงจากตัก
“ชื่นใจจัง ฟินมีกำลังใจทำงานแล้วครับ” ผมส่งสายตาล้อเลียนไปให้คนหน้าแดงที่แกล้งหยิบถ้วยโกโก้จิบต่อทำไม่สนใจกัน
“ฮึๆๆ” ยกมือลูบผมนุ่มให้เข้าที่ก่อนสูดกลิ่นหอมที่ขมับขาว และผมจึงเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน
นั่งเซ็นต์เอกสารที่คุณพิมพ์นำมาวางไว้ให้ เช็คราคาวัตถุดิบในการผลิตไปด้วย เงยหน้าอีกทีหันไปมองคนที่ผมลักพาตัวมาเค้าก็นั่งอ่านหนังสืออ่านเล่นที่ถือติดมือมาเงียบๆไม่ขยับตัว ดูท่าทางจะลุ้นกับหนังสือในมือมากจนลืมสนใจสิ่งรอบตัว ผมก็ค่อยเบาใจที่มิคไม่เบื่อหรือเหงากับการอยู่กับผมเงียบๆในที่ทำงานแบบนี้ เราต่างนั่งเงียบและสนใจสิ่งที่อยู่ในมือแทน
“ฟิน เที่ยงแล้วพักก่อนไปทานข้าวกันเถอะ มิคหิวแล้ว” เสียงหวานดังแทรกท่ามกลางความเงียบภายในห้อง
ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงที่ไม่รู้ว่าเดินมาท้าวมือทั้งสองข้างบนโต๊ะทำงานตรงหน้าผมตั้งแต่เมื่อไหร่ สายตามิคเพ่งมองเอกสารบนโต๊ะที่ผมตรวจสอบอยู่ ก่อนที่มิคจะเงยหน้ามามองตามีแววออดอ้อนส่งมาให้ ผมก็เลยยื่นหน้าไปจุ๊บปากแดงเสียทีก่อนเดินมาโอบเอวบางของคนช่างกินไว้กับตัว
“ไปครับ กลางวันนี้เดี๋ยวฟินเลี้ยงเอง”
“มันก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้วฟินพามิคมาก็ต้องเลี้ยงซิ”
“ฟินเต็มใจเลี้ยงมิคตลอดชีวิตอยู่แล้วครับ”
ผมใช้มือโอบเอวบางไว้ทั้งสองข้างทำให้มิคอยู่ในอ้อมกอดผมทั้งตัว มิคยิ้มหวานมาให้ผมก่อนจะโอบแขนมารอบคอและโน้มคอผมเข้าชิดหน้าตัวเอง เปิดยิ้มกว้างตาปิดส่งมาให้จนหน้าผากเราชิดกัน หายใจด้วยมวลอากาศก้อนเดียวกัน ปากแดงยื่นเข้ามาใกล้ แต่ก่อนที่ผมจะได้รับจูบเป็นรางวัล ประตูก็ถูกเคาะและเปิดออกทันที
“ว้ายยย เอ่อ คือ พิมพ์ขอโทษค่ะ แค่จะมาเตือนคุณฟินกับคุณมิคให้ทานข้าว ไม่นึกว่า ว่าจะ คิกๆ” เสียงร้องตกใจและคำแก้ตัวจากเลขาสาวที่เริ่มไม่รู้ใจเจ้านายดังขึ้นก่อนจบด้วยเสียงหัวเราะล้อเลียนและรอยยิ้มกว้าง
มิคตกใจจนต้องซุกหน้ากับอกและโอบแขนมารอบตัวผมไว้ โดยที่ผมก็โอบร่างคนขี้อายไว้ทั้งตัวพร้อมทำสายตาห้ามปรามเลขาตัวเองที่ยังยิ้มระรื่นและพยายามมองหน้ามิคอยู่
“ขอบคุณคุณพิมพ์ที่มาเตือน เดี๋ยวผมกับมิคออกไปครับ” จนกระทั่งประตูปิดลงมิคจึงเงยหน้าแดงๆออกจากอกคลายกอดผมลง
“มิคจะกล้ามองหน้าคุณพิมพ์ได้ยังไงอ่ะ เพราะฟินเลย” จากอายเปลี่ยนมาเป็นงอนผมแทนแล้วครับ
“อ้าว มิคครับฟินไม่เกี่ยวน้า มิคจะจุ๊บฟินเองนี่หน่า ฮึๆ” ผมโอบเอวบางไม่คลายจ้องหน้าคนงอนที่ดูท่าจะงอนมากกว่าเดิมและหน้าก็แดงกว่าเดิมด้วยครับ
“ฟินอ่ะ! จำไว้เลยนะ ฮึ่ยยย” เสียงหวานตวาดแก้เขินส่งสายตาวาววับมาให้กัน
“ไปครับไปทานข้าวกัน เดี๋ยวเด็กน้อยของฟินจะโมโหหิวไปกว่านี้”
ผมยังอดที่จะยั่วโมโหมิคต่อไม่ได้เพราะท่าทางอายผสมงอนของมิคก็น่าดูไม่น้อยครับ แต่ผมคงปล่อยให้เพิ่มระดับความงอนมากกว่านี้ไม่ได้เดี๋ยวจะกลายเป็นโกรธแทน จึงจูงมือนุ่มออกจากห้องเห็นเลขาสาวนั่งยิ้มรออยู่จึงเอ่ยชวนให้ไปทานด้วยกัน คุณพิมพ์ที่โดนชวนดูท่าทางจะดีใจมากที่ได้ทานข้าวพร้อม ‘คุณมิคของพิมพ์’ ครับ และร้านที่เราไปทานก็ได้การแนะนำจากคุณพิมพ์ผู้รอบรู้ก็อยู่แถวๆบริษัทแหละครับเป็นร้านเล็กๆไม่ใหญ่มากมีบรรยากาศสบายๆ และมีคนนั่งเต็มทุกโต๊ะ หลังสั่งอาหารโดยมีคุณพิมพ์เป็นผู้แนะนำแล้ว มิคก็เริ่มคุยกับเลขาของผมอย่างออกรสแต่ดูแล้วงานนี้จะมีก็แต่สาวเดียวบนโต๊ะที่ครองบทสนทนาเพราะดูท่าทางเธอจะปลื้มมิคมากเลยครับ
“คุณมิคไม่ต้องห่วงนะคะเดี๋ยวพิมพ์จะดูคุณฟินให้ ถ้ามีใครมายุ่งพิมพ์จัดการเขี่ยให้กระเด็นก่อนถึงมือคุณมิคของพิมพ์แน่นอนค่ะ” มิคยิ้มทันทีและหันมายักคิ้วข้างเดียวให้ผม ผมก็ได้แต่ขำกับท่าทางของคนทั้งคู่
“คุณมิคคะร้านนี้มีไอศกรีมโฮมเมดอร่อยมาก เดี๋ยวคุณมิคต้องลองให้ได้เลยนะคะ” มิคตาวาวพยักหน้าให้พิมพ์อย่างถูกใจและหมายมั่นว่ายังไงต้องลองทานให้ได้
เราสามคนนั่งทานอาหารกลางวันที่มีเสียงมิคและคุณพิมพ์เป็นหลักจะมีเสียงผมแทรกบ้างบางครั้งเท่านั้น แถมมาแบบคำเดียวคือ ‘ครับ’ รับคำเท่านั้นครับ ผมก็ปล่อยให้คู่ซี้คู่ใหม่เค้าได้คุยกันไป จนถึงเวลาของหวานมิคก็เลือกสั่งไอศกรีมที่คุณพิมพ์แนะนำ
“ฟินกินมั้ย อร่อยน้า”
คนน่ารักหันมาถามผมเมื่อตักไอศกรีมคำแรกเข้าปากไปแล้ว ผมก็พยักหน้าอ้าปากรอเพราะต้องการให้มิคป้อนก็ผมไม่ได้สั่งไอศกรีมมานี่ครับ ไม่ได้ชอบเท่าไหร่แต่ที่ผมกินก็เพราะได้มิคป้อนนี่แหละครับมันจะอร่อยที่สุด ผมแอบได้ยินคุณพิมพ์กรี๊ดออกมาเบาๆเมื่อผมอ้าปากรับไอศกรีมที่มิคตักมาป้อนให้ แต่ดูมิคจะไม่ได้ยินเพราะมัวแต่สนใจรสชาติไอศกรีมในถ้วยเท่านั้น
“มิน่าคุณฟินถึงไม่สั่งไอศกรีม เพราะแบบนี้นี่เอง ฮิๆๆ” เสียงคุณพิมพ์ดังขึ้นให้ผมได้ยินและตามมาด้วยเสียงหัวเราะหยอกเย้า
“สั่งเพิ่มมั้ยครับมิค ฟินแย่งกินไปเยอะเลย” ผมถามมิคที่ตักคำสุดท้ายเข้าปาก
“ไม่เอาดีกว่า แต่ก่อนกลับเรามาสั่งกลับบ้านนะเอาไปฝากคุณตาด้วย คุณตาต้องชอบแน่ๆเลยเนอะ” ยิ้มตาปิดอย่างถูกใจส่งมาให้ผม
ผมก็ได้แต่ตามใจคนรักที่ยังนึกถึงคุณตาและอยากให้ท่านได้ทานไอศกรีมอร่อยแบบที่ตัวเองได้กิน หลังจากนั้นผมก็พามิคกลับมาที่ห้องทำงานครับใจหนึ่งก็นึกสงสารคนรักที่ต้องมานั่งกร่อยรอผมทำงาน แต่ไอ้ผมก็คิดแค่ว่าอยากอยู่ใกล้อยากเห็นหน้ามิคเท่านั้นเอง
“มิคเบื่อมั้ยครับ”
“อืม ก็นิดหน่อยนะ แต่ไม่เป็นไรอยู่บ้านมิคก็คงไม่ได้ทำอะไรอยู่ดี” มิคตอบผมยิ้มๆก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือในมือต่อ
ผมก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานเคลียร์สิ่งที่ต้องทำวันนี้ให้เสร็จและพาคนรักกลับบ้าน เงยหน้ามาอีกทีมิคหลับคาโซฟาไปแล้วครับ ผมเลยลุกมาดูคนหลับซะหน่อยมีหนังสือปิดหน้าปิดตาจึงหยิบออกให้ แถมแว่นก็ยังคาอยู่บนหน้าผมอีกผมก็หยิบออกมาวางข้างหนังสือ ผมนั่งลงข้างโซฟาลูบผมนุ่มแผ่วเบาใบหน้าหวานยังมีเสน่ห์สำหรับผมแม้ยามหลับ ผมมองมิคเพลินตาและต้องตกใจที่อยู่ๆมิคก็ลืมตามามองสบ ก่อนยิ้มหวานฉ่ำมาให้และยกหน้ามาจูบปากผมแผ่วเบา ผมนิ่งค้างมองหน้าคนขโมยจูบ
“ฟินกลับบ้านของเรากันเถอะ”
ผมไม่นึกว่าจะได้เจอประโยคแบบนี้กับคำว่า ‘บ้านของเรา’ ที่ได้ยินมันทำให้ใจผมอบอุ่นที่มิคยอมรับการเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมแบบที่ผมยอมรับมิคเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตตั้งนานแล้วครับ
“ครับ กลับบ้านของเรากันที่รัก / ฟอดดด”
ผมก้มหอมแก้มใสของคนน่ารักที่ช่างพูดให้ผมดีใจ ก่อนพาที่รักกลับบ้านของเราแต่ไม่ลืมแวะร้านอาหารเมื่อกลางวันเพื่อซื้อไอศกรีมมาฝากคุณตา แต่จำนวนถ้วยที่ซื้อมานั้นมันมากเกินกว่าหนึ่งคน และคงไม่ได้มีแค่คุณตาหรอกครับที่จะได้ทาน
...................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^3^
คนน่ารักก็มาให้เราได้หมั่นเขี้ยวจนอยากขโมยมาจากนายฟิน
แล้วจับฟัดซะจริงๆ ฮึๆๆ เข้าใจความรู้สึกนายฟินแล้วค่ะ(แอบจิตนิดๆนะเรา 555)
ตอนนี้ก็หวานกันเบาๆแบบไม่ค่อยได้สาระอะไร ขอแค่คนอ่านๆแล้วยิ้มได้ก็พอแล้วค่ะ
และยังจำกันได้มั้ยเอ่ยที่ฟินโดนลงโทษจากกัสกะมายให้เป็นเจ้ามือพาไปทะเล
ตอนหน้าเราจะไปทะเลกันค่ะจะเป็นยังไงติดตามได้น้า
ปล.+1ให้ทุกเม้นท์เหมือนเดิมค่ะ ตอนหน้าเจอกันวันศุกร์นะคะ
##############

ทุกการติดตามค่ะ