ร้าย 24 ของขวัญ
อื้อออ
รู้สึกเหมือนจะลอยลิ่วบนอากาศ ผมผิงหัวผมอกกว้าง งัวเงียอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะสติจะค่อยดับวูบไป
ตึง!
ผมวางร่างบางที่หลับอยู่ลงบนเตียง ปลดกระดุมเสื้อออก ก่อนจะล้มตัวนอนข้างไอ้วิน มือบางเริ่มยกขึ้นมาวางบนตัวผม ขาพาดเอว
ขยับตัวเข้ามาใกล้ ริมฝีปากแดงเย้ายวนกำลังเชื้อเชิญผมอยู่ตรงหน้า อาจจะเพราะฤทธิ์ยาในเหล้ามากกว่า
“ร้อนชิบ!!”ไอ้วินสบถทั้งตาปิด มือบางฉกผ้าห่มออก ร่างกายเปลือยเปล่ากำลังขดไปมา
น้ำใสใหลไปถึงซอกคอ แก้มแดงสุกกล่ำ กำลังซุกลงบนอกผม
“หนาวอ่ะ”
“มึงจะร้อนเหรอหนาว”ผมพูด ดึงผ้าห่มปิดร่างบาง
“ไม่รู้ มันร้อนๆหนาวๆ”
สงสัยไอ้เฮร์ทผสมยาปลุกเซ็กส์อ่อนๆให้แน่เลย ไม่งั้นไอ้วินคงไม่เข้าใกล้ผมขนาดนี้แน่
“นอนเหอะ กูเหนื่อยจะเอากับมึง”
“….” ผมสวมกอดมันเบาๆหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ร่างบางสั่นเล็กน้อย ซุกหน้าลงกับอกเบียดชิดกันยิ่งไปอีก
คืนนี้กูดีกับมึงแล้วนะ
“อือออ ไรว่ะ”ผมรู้สึกหนักที่ท้องหลังจากหลับไปได้สักพัก หรือว่ากูจะโดนผีอำว่ะ!? ผมค่อยลืมตาขึ้น ไม่ใช่ผีที่ไหนหรอก ก็ไอ้วิน
นั้นสิกำลังจะขึ้นผมอยู่!
“ไอ้วินมึงทำไร”
“อืออ…ไม่ไหวแล้ว”
“กูง่วง! มึงเดินไปห้องน้ำเลยไป”
“กู…ไม่ไหว”
“ไรว่ะ!!”ผมฟัดร่างบางลงเบาะอย่างหงุดหงิด มันดูกลัวเล็กน้อยแต่ก็ยังใจกล้ารั้งคอผมลงไปประกบกับปากมันอย่างเก้ๆกังๆ
‘มึงจูบเป็นป่าวว่ะ?’
ผมดูดปากมัน ก่อนจะกวาดลิ้นไปทั่วปากหยอกเย้ากับลิ้นบางที่หดหนี มือผมลูบไล้ไปตามอกนุ่มๆ พลางสอดมือเข้าไปที่ขาหนีบ
บีบคลึงส่วนที่อ่อนไหวของมันเต็มมือ น้องชายของผมเริ่มโด่ออกมาสู้งานอีกครั้ง
“อืออ อ๊ะ อา”ผมจับร่างไอ้วินให้พลิกขึ้นคร่อมผมแทน ความเป็นชายของผมกำลังเบียดเสียดกับขาอ่อนของมัน ไอ้วินค่อยๆปลด
กระดุมเสื้อผมออกอย่างรู้งาน ปากแดงอ้าออกหายใจเข้าปอดอย่างเหนื่อยหอบกับอารมณ์ร้อนที่พุ่ง แก้มเนียนขึ้นสี เหงื่อผุดขึ้น
ตามตัว ก่อนจะปลดตะขอกางเกงพร้อมกับกางเกงในผมออก แกนกลางชูชันขึ้นมาพร้อมท้าทายสายตา มือบางรูดขึ้นรูดลงอย่าง
ช้าๆผมจับเอวมัน ลูบไล้ไปตามแผ่นหลัง ไอ้วินหยุดมองผม ก่อนจะ…
สลบไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เฮ้ย! ไอ้วินมึงตื่นสิว่ะ!!”ผมเขย่าตัวมันอย่างแรง ไอ้วินหลับไปไม่มีท่าทางจะลืมตาขึ้นมาง่ายๆผมวางร่างมันลงข้างๆก่อนจะลุก
ออกจากเตียงไปห้องน้ำ
“แมร่ง!!!”
“ไอ้คิวท์มึงเดินให้มันเร็วๆหน่อยสิว่ะ”
“ก็เดินอยู่อ่ะ นายนั้นแหละรีบไปไหน”
“ก็เดี๋ยวกูจะพามึงไปแดก!ไอติมกับพาส่งบ้านไง”
“จริงเหรอ พาไปเลี้ยงไอติมจริงๆนะ”
“เออ”
ผมยิ้มแก้มปริ มองคนตัวสูงที่เดินนำหน้าไปก่อนแล้ว สีหน้าบึ้งตึง ผมรีบวิ่งตามไปให้ทัน
ยิ่งผมวิ่งไล่ตามมันเท่าไหร่ก็ยิ่งเหนื่อย แถมท่าทางมันจะไม่มีทีท่าจะค่อยผมเลยซะนิด..
“วันนี้ทำไมไม่เข้าเรียนวิชาคณิตศาสตร์เหรอ ไปไหนมาอ่ะ”ผมถามคนข้างๆที่กำลังขับรถด้วยความเป็นห่วง
“ก็โดดตามปกติกับไอ้เกมส์”
“อืม”ผมพยักหน้า พลางมองออกไปทางอื่น
‘อื้อออ พอร์ทท ค่ะ’
‘จะ…เจนน อ๊าส์’
แล้วเสียงที่ผมได้ยินในห้องน้ำชายหมายความว่าไงนะ หูฝาดไปงั้นเหรอ สงสัยคงจะจริงนั้นแหละ..
“เป็นไร”
“ป่าวไม่เห็นเป็นไร”
“มึงโกหกกูไม่เนียนหรอกนะ”
“ป่าว ก็แค่ปวดท้องนิดหน่อย”
“เมนท์มาเหรอมึง”
“บอกแล้วว่าไม่มีเมนท์”ผมเผลอค้อนใส่ ไอ้พอร์ทยิ้มน้อยๆ ผมถอนหายใจเฮือก
“อย่ามาโกหกกู”ไอ้พอร์ทว่าเสียงเข้ม
“ก็..ในห้องน้ำเราได้ยิน…”
“อ่อ..กูกับเจน แค่ถ่านไฟเก่ามันคุแล้วรำลึกความหลังกันนิดหน่อย ก็ประมาณนั้นแหละ กูคงไม่ต้องสาธารยายให้มึงฟังหรอกนะ”
“อึก..อื้ม”ผมพยักหน้า เข้าใจทุกอย่างดี อย่าพยายามพาตัวเองก้าวล้ำเส้น สุดท้ายคนที่เจ็บก็คือผม
ปึก
โอ๊ย~
มือใหญ่ตีลงบนหัวผม พลางมองไอ้พอร์ท ที่ทำหน้าเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว ผมกุมหัวตัวเองด้วยความเจ็บปวด
“เจ็บเหรอ”
“อื้ม”ผมผผยักหน้า
“มึงชอบทำให้กูอารมณ์เสียอยู่ได้ ไหนทำหน้าให้มันดีๆหน่อย” ไอ้พอร์ทว่าพลางจับหน้าผม หันไปมา มือหนาหยิกแก้มผม
เบาๆ ผมยิ้มน้อยๆหันมองออกไปนอกทาง รู้สึกปวดใจพิลึก
“กินไอติมเสร็จแล้วอยากทำอะไรต่ออีกดี”
“กลับบ้านเลยก็ได้”
“ไมงั้นหว่ะ กูอุสส่าพามึงออกมาเที่ยว ค่อยคิด ไปเข้าร้านเหอะ”ไอ้พอร์ทจูงมือผมเข้าร้านไอติมตรงไปยังโต๊ะนั่งเล็กๆที่ถูกตกแต่ง
อย่างสวยงาม แนวหวานๆผมมองคู่รักอีกโต๊กฟากหนึ่งของร้าน น่ารักกันจัง เฮ้อ ผู้หญิงคนนั้นก็ส๊วย สวย ผู้ชายก็หล่อดูรักกันดีน่า
อิจฉา
“เตี้ย มึงมองไร”
“มอง…”
“ไอศกรีมมาแล้วค่ะ”
“ครับ”พนักงานสาวยกจานไอติมด้วยความเขินอาย ผมมองสายตาของเธอที่มองไอ้พอร์ท
ไอ้พอร์ทเองก็ไม่มีทีท่าอะไร หันกลับมามองผม พลางตักไอติมจ่อที่ปาก
“ที่รัก ทานสิครับ”พนักสาวดูอึ้งๆไปนิดนึงก่อนจะเดินออกไปหน้าเสีย ไอ้พอร์ทยิ้มเจ้าเล่ห์ ยัดไอติมเข้าในปากผม
“อร่อยป่ะ”
“อร่อยๆ”
“กินเข้าไปเยอะๆผอมจะแย่อยู่แล้วมึงอ่า”
“อืมๆ”ผมยิ้ม ตักไอติมในจานเข้าปากอย่างอายๆนานๆทีไอ้พอร์ทจะเป็นห่วงผม
“คิวท์ มึงเป็นเกย์ป่าวว่ะ”
“ป่าวนะ”ผมเงยหน้าขึ้น อยู่ๆไอ้พอร์ทก็ถามอะไรแปลกๆ
“แล้วที่มึงเอากับกูหมายความว่าไง”
“อื้อ?”
“ถ้ามึงไม่ใช่เกย์แล้วทำไมมึงถึงนอนกับกู”
‘จำความได้ มันข่มขืมผมตลอดเลยนะ’ผมคิด ไม่กล้าพูดออกไปเดี๋ยวไอ้พอร์ทมันจะโกรธซะเปล่า
“ก็ไม่รู้สิ”
“มึงคิดอะไรกับกูมั้งไหม รู้สึกดีป่ะเวลานอนครางใต้ร่างกู”ไอ้พอร์ทว่าเสียงดัง ผมหลบหน้าลง
รู้สึกใบหน้าร้อนวูบวาบ
“ก็…”
“ไร ตอบมาเร็วๆชอบป่ะ เวลากูเอามึงอ่ะ”ไอ้พอร์ทจ้องผมนิ่งเค้นหาคำตอบจากปากผมให้ได้
“เอ่อ..ชะ ชอบ ถ้าทำไม่เจ็บ”ผมกลั้นใจตอบ หน้าแดงปรี๊ดถึงหู ไอ้พอร์ทปล่อยก๊ากฮาลั่นร้าน
พลางขยี้หัวผมจนฟูฟ่องไม่เป็นทรง
“พะ พอได้แล้ว”
“เหอะ ถ้าทำเจ็บมึงไม่ชอบเหรอกูเห็นมึงครางตลอดเลยนะ”
“เอ่อ…”ผมว่าตะกุกตะกักไอ้พอร์ทยังแกล้งให้ผมอายได้ไม่หยุด ทำไมต้องพูดเรื่องแบบนี้เวลากินไอติมด้วย ไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ
“เงยหน้าขึ้นมาดิ ไม่กินแล้วใช่ไหม๊ งั้นไปเอากัน ที่ไหนดี บ้านกูหรือบ้านมึง เอ๊ะ!บนรถก็น่าหนุกกูยังไม่เคยลอง”ไอ้พอร์ทยิ้มยั่ว
ไม่รู้ไปอารมณ์ดีมาจากไหนถึงแกล้งผมได้ตลอดทั้งวัน แต่เวลามันยิ้มนี่น่ารักจัง ดีกว่าทำหน้าโหดๆเยอะ
“ไม่เอา พรุ่งนี้มีสอบย่อย ไม่อยากขาดเรียน” ก็เวลาที่มีอะไรกับไอ้พอร์ทผมจะปวดก้นจนไม่มีแรงไปโรงเรียนทุกที
“เห็นมึงพูดอย่างนี้ทีไร ยอมให้กูเอาทุกทีนั้นแหละ”ไอ้พอร์ทแกล้งว่าลอยๆเดินนำลิ่วไปจ่ายตังค์ผมเดินตามไป ใจเต้นตึก ตึก ตึก ก็
อย่างที่มันว่า จะเอาแรงที่ไหนไปสู้ควายป่าตัวโตอย่างมันได้หล่ะ
“กูอยากไปซื้อเสื้อมึงไปช่วยเลือกกูหน่อย”ไอ้พอร์ทว่าพลางจูงมือผมเดินออกจากร้านไอติมมุ่งไปยังร้านเสื้อผ้าผู้ชายอย่าง
รวดเร็ว ผมรีบเร่งก้าวให้ทันมัน รู้สึกไม่ดีที่เกิดมาเตี่ย เสียความมั่นใจจัง
“คิวท์ตัวนี้เป็นไงว่ะ”
“เท่ส์ดี”
“งั้นกูเอาตัวนี้”
“ไอ้คิวท์ ตัวนี้อ่า แล้ว บลาๆๆๆ~”ไอ้พอร์ทหยิบเสื้อขึ้นมาให้ผมเลือกเป็นยี่สิบกว่าตัวจะซื้อไรเยอะแยะแต่ไซด์เสื้อมันเล็กไปเยอะ
สำหรับมันเลยนะ
“ไปลองเสื้อ”ไอ้พอร์ทดึงผมเข้าไปในห้องลองชุด ผมหยุดกึก พลางส่ายตัว
“ก็ลองไปสิ เดี๋ยวจะรอข้างนอก”
“ไม่ได้ ไม่เห็นเหรอว่ากูซื้อเสื้อให้มึง”
“อื้ม”ผมเบิกตา พลางถูกฉุดเข้าไปในห้องลองชุด แล้วไอ้พอร์ทมันจะเข้ามาทำไมเนี่ย ห้องเล็กจะตาย
“ถอดเสื้อดิ”
“ออกไปดิ จะถอดได้ไง”
“กูบอกให้ถอดก็ถอดเหอะหน๊า!”ไอ้พอร์ทขึ้นเสียง มือหนาถอดชุดที่ผมใส่อยู่ออกอย่างง่ายดาย
พลางนำชุดที่มันเลือกไว้ใส่ให้ผม ก่อนจะหมุนตัวผมไปมา คิ้วขมวดเข้าหากันทำหน้าเคร่งเครียด
“ชุดนี้น่ารักดีว่ะ แต่กูไม่ชอบ”
“ทำไมเหรอ”ผมถาม
“กลัวคนอื่นมารักมึง นอกจากกู”
!!!
หูฝาดไปรึเปล่า
ตะกี้มันว่าไงนะ!?
“ถอดๆเอาตัวนี้แหละ แต่ให้ใส่เฉพาะตอนที่อยู่กับกูเท่านั้นเข้าใจป่ะ”
“อืมๆ”ผมพยักหน้าอ้าปากหวอ ตกใจกับคำที่มันบอกว่ารัก ‘รัก’เหรอ?
หลังจากซื้อเสื้อผ้าผมมาหลายชุดแล้ว ไอ้พอร์ทก็พาผมเดินออกไปดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยจนมาหยุดอยู่หน้าร้านตุ๊กตา ไอ้พอร์ทเดินไป
เลือกอะไรของมันไม่รู้เพราะผมยืนรอมันอยู่หน้าร้าน ก่อนจะออกพร้อมห่อของขวัญใบโต ถูกโยนมาทางผม
“ถือให้ด้วย”
“…”
“จะไปไหนต่ออีกป่ะ”
“…”ผมส่ายหน้ารู้สึกปวดขาแทบลาก ไม่เคยเดินช้อบปิ้งนานขนาดมาก่อนเลย แถมรู้สึกอายแปลกๆเมื่อสายตากำลังจับจ้องผมกับ
ไอ้กล่องของขวัญขนาดใหญ่เกือบตัวที่ผมถืออยู่ ส่วนไอ้พอร์ทก็เลินละลิ่วนำไปโดยไม่รอผมเลย เฮ้อ ไรว่ะ?
“เร็วๆสิไอ้เตี่ย ชักช้าอยู่นั้นแหละ คนอื่นเค้าเสร็จกันหมดแล้ว”
“ทะลึ่ง”ผมว่าพลางเดินเข้าไปเก็บของทางท้ายรถ ทั้งถุงเสื้อผ้าของใช้แล้วก็ไอ้ของขวัญนั้นผมถือเองหมด ปวดแขนซะมัด ผม
สะบัดข้อมือไปมา ปากบ่นอุบอิบ ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถสปอรตหรูไอ้พอร์ทหันมามองผม ก่อนจะสตาร์ทรถ ปึง! ไปด้วยความเร็วสูง
...........
สวัวดีส่งท้าายปีค่ะ ^^ ว่างๆเลยมานั่งอัพนิยายแต่เช้า อิอิ คืนนี้เจอกันนะ ตอนพิเศษ คิวท์-พอร์ท กัส-วิน ไม่ได้ไปนะ แง๊ๆ T-T
อัพนิยายอยู่บ้าน อย่าลืมมาอ่านกันนะ ขอบคุณค๊า
หัวข้อ: Prince love ♥วุ่นนัก สะดุดรักนายวายร้าย ร้ายไม่ร้ายไม่รู้ แต่รักร้ายๆของคิวท์จบแล้วจ้า ^^ 9/3/12 (อ่าน 274359 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก