ร้าย 16
ปี๊ดๆๆ
เสียงแตรดังแว่วมาทางหน้าบ้าน เป็นสัญญาณว่าร่างสูงได้จอดรถรอผมอยู่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว
“แม่ฮ่ะ คิวท์ไปก่อนนะครับ”ผมว่าเดินไปกอดแม่ในชุดนางพยาบาลสีขาวทีนึง ก่อนจะเดินออกวิ่งอย่างรวดเร็วเพราะไม่อยากให้คน
บนรถรอนาน
“แฮ่กๆ”ผมขึ้นไปนั้งบนเบาะรถข้างๆคนขับหายใจหอบแฮก
“วันนี้กูจะไปโรงพยาบาล”มันว่า
“ไปทำไมเหรอ”
“ไอ้วินมันฟื้นแล้ว”
“จริงเหรอ เราน่าจะแวะไปซื้อของฝากก่อนนะ”ผมคิด
“ไม่ต้องหรอก”ไอ้พอร์ทว่า ก่อนจะหันไปสนใจจุดหมายปลายทางบนถนนต่อ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งมองทางรอบๆไปเรื่อย
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์กว่าๆที่วินนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลโดยมีไอ้พอร์ทกับเกมส์สลับกันไปเฝ้าวินอยู่เสมอ จนทำให้ทั้งคู่ดูซูบๆผอมๆ
ไป ไอ้พอร์ทเองก็ไม่ได้ดุด่าผมเหมือนแต่ก่อน ตรงข้ามกลับดีกับผมมากกว่าเดิมไปอีก ตอนเย็นๆหลังกลับจากบ้านผมจะยกปิ่นโต
ที่แม่เตรียมอาหารไว้ให้ใส่ไว้ในรถของไอ้พอร์ทให้มันกับเกมส์ไปกินที่โรงพยาบาล อาจเป็นเพราะวินป่วยหนักเกมส์เลยไม่กล้า
บอกพ่อกับแม่ เกมส์จึงรับผิดชอบดูแลวิน ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากนัก ความสัมพันธุ์มันดูซับซ้อนพิกล ก่อนความคิดผมจะ
เตลิดไปมากกว่านี้มือหนาลูบหัวผมแผ่วเบา
ผมหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาของไอ้พอร์ท พลางขมวดคิ้วสงสัย
“มีอะไรเหรอ”
“คิวท์”
“หื้อ?”
“กูกับมึงไม่ได้เอากันกี่คืนแล้ว”
“…” ถามไรบ้าๆ ผมคิด
“ก็อาทิตย์กว่าๆ”ผมตอบงุดหน้าลงด้วยความอาย
“คิดถึงกูป่ะ”มันหันมาถาม
“อื้ม”ผมพยักหน้าไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะเข้าใจในความหมายไหนแต่สำหรับผม ผมคิดถึงมันจริงๆ
“กูโครตคิดถึงมึงเลย”มันว่าพลางส่งยิ้มให้ผม
ตึก ตึก ตึก
ผมยิ้มตอบ ใจกลับเต้นผิดปกติ เขินจัง…
“ไงไอ้วินมึง”พอร์ท
“ยังไม่ตาย หึหึหึ”วินว่าพลางทำตายียวนชวนตีน = =
“ตื่นขึ้นมาไม่ถึงวันก็ซ่าส์เลยนะมึง”เกมส์ว่าพลางผลักหัววินเบาๆ
ตอนนี้สภาพวินก็ถือว่าดูดีกว่าตอนที่ผมเห็นครั้งแรกมาก ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ผ้าพันแผลแต่ตอนนี้ดูแข็งแรงขึ้นและเหลือเพียง
บาดแผลไม่กี่ที่
“เฮ้ย ไอ้คิวท์มึงก็มาด้วยเหรอว่ะ”วินว่า
“ครับ”
“น่ารักขึ้นนะเนี่ยคู่มึง เหรอว่ายากูดีว่ะ ฮ่าๆ”วินหัวเราะร่า พลอยทำให้คนอื่นหัวเราะตามกันไป
“ไรมึงอย่ามามั่ว น้ำยากูดีตั้งหาก”พอร์ท
“พอเหอะมึง กูจะอ้วกเมื่อก่อนกูเห็นด่ามันจะเป็นจะตายเดี๋ยวนี้ง่อยเป็นหมาเหอะ”วินว่าทำหน้าทำตาเหมือนไอ้พอร์ทจะเป็นหมา
จริงๆ
“ไอ้วินปากดีนักนะมึง อยากให้กูถีบอยู่โรงบาลต่อเหรอไง”ไอ้พอร์ทขึ้นเสียงทำท่าจะไปถีบคนป่วยลงจากเตียงจริงแต่ดีที่ผมฉุดมือ
มันไว้ก่อน
“ใจเย็นๆสิ”ผมว่าดึงมือคนตัวโตไปนั่งอีกฝั่งของห้อง
“ไอ้เกมส์มึงดูดิ กูนอนไปไม่เท่าไหร่ไอ้พอร์ทกลายเป็นหมากลัวเมียไปแร- -”เกมส์เอามือปิดปากวินไว้ก่อนไอ้พอร์ทจะลุกขึ้นไป
ถีบวินมันจริงๆผมได้แต่อมยิ้มท่าทางของวินที่ดิ้นพล่านพยายามสะบัดหน้าให้หลุดจากมือแกร่งของเกมส์
“โอ๊ย!!!”
“ไอ้เหี้ย!!! เอามือเหม็นขี้มึงมาอุดปากกูไมว่ะ”
“กัดมือกูไม ตื่นขึ้นมาก็ปากดีเลยนะมึง เที่ยวแซวชาวบ้านเค้าไปทั่ว รู้ตัวบ้างไหม๊ว่าทำพวกกูเหนื่อยแค่ไหนที่ต้องมาเฝ้ามึงอยู่ทุกวี่
ทุกวัน เรียนก็ไม่ได้ไป ไอ้พอร์ทมันก็ไม่มีเวลาไปเอากับเมียมัน ไอ้คิวท์มันก็ต้องมาค่อยทำการบ้านให้กูกับไอ้พอร์ท ป๊ากับม๊าก็บ่
บกูจนหูชาว่ามึงหายหัวไปไหน- -”
“เออกูผิดงั้นดิ ที่เดินเข้าโง่เข้าไปให้พวกมันอัดกู กูผิดเหรอว่ะที่สู้พวกมันไม่ได้ มึงคิดว่ากูอยากมานอนป่วยอยู่แบบนี้เหรอ มึงรู้
ไหม๊ว่ากูเจ็บแค่ไหน กูขอให้มันหยุด แต่มันกลับกระทืบเท้าลงบนตัวกูแรงขึ้นไปอีก ทั้งๆฮึกทั้งๆที่กูไม่รู้อะไรเลย กูไม่เคยไปมีเรื่อง
ไรกับใครแต่อยู่ๆไอ้เหี้ยที่ไหนก็ไม่รู้ส่งคนมากระทืบกู มึงคิดว่ากูมีความสุขเหรอว่ะ ไอ้เชี่ยยเกมส์!!!”วินตะคอกทั้งน้ำตาที่ไหลอาบ
แก้มทั้งสองข้าง ห้องทั้งห้องอยู่ในความเงียบ ผมเองก็อึดอัดพูดไรไม่ออก มองวินกับเกมส์อีกด้านของห้องโดยมือใหญ่กุมไว้ไม่
พูดไรเช่นกัน
Win Part
ผมมองหน้าไอ้เกมส์นิ่ง ผมพูดออกมาได้ยังไงว่ามันเหนื่อย ทั้งๆที่ผมก็เจ็บเหมือนกัน
วันนี้เป็นวันแรกที่ผมฟื้นขึ้นมา ความรู้สึกปวดบริเวณท้อง หลัง หัว แขน ขา ระบมเจ็บรวนกันไปซะหมด แต่ผมก็ยังปากดีปกปิด
ความเจ็บตัวเองไว้ ก็นี่มันกี่ครั้งแล้วที่พวกมันต้องมาดูแลคนอย่างผม ผมย้ายเข้ามาอยู่กับไอ้เกมส์ตอนอายุ11ขวบ พ่อผมเสียไป
ตั้งแต่ผมยังไม่เกิดส่วนแม่ก็มีครอบครัวใหม่ที่ญี่ปุ่น คุณแม่ของไอ้วินซึ่งเป็นพี่สาวของแม่ผมรับผมเข้ามาเลี้ยงเพราะความเอ็นดู
หวังว่าผมจะได้เป็นเพื่อนเล่นของไอ้เกมส์มัน ผมย้ายเข้ามาอยู่กับครอบครัวใหม่ด้วยความเดียวดายขนาดแม่ผมแท้ๆก็ยังไม่
ต้องการผม ความเดียวดายทำให้ผมอ่อนแอไม่ค่อยกล้าคบกับใครตลอดจนมีปมในใจมากมายจนไอ้เกมส์มันสงสารยอมรับผมเป็น
น้องชายอีกคนทั้งๆที่ไม่เต็มใจ ผมเองก็รู้ แต่บางทีผมแค่ต้องการความรักความห่วงใยจากใครบ้างเท่านั้นเอง
“เรื่องแค่นี้มึงจะร้องทำไม”ไอ้เกมส์
เออสิกูมันอ่อนแอไม่เหมือนมึงนิ!!!
มึงไม่โดนอย่างกูมึงไม่รู้หรอก!!!
“ออกไป!!!”ผมตวาดลั่น ไอ้เกมส์มองผมเดือดๆก่อนจะออกไปปิดประตูดัง ปัง!
ไอ้พอร์ทจูงมือคนตัวเล็กที่หน้าซีดเผือกตามออกไป
“มึงไม่ใช่เด็กๆแล้ว”ไอ้พอร์ทว่าก่อนจะปิดประตูหายไปกับร่างเล็กข้างๆ
ฮึกๆฮึกกก ฮืออ
ผมปล่อยโฮออกมาแรงสะอื้นทำใจผมเจ็บหน้าท้องแต่ถึงอย่างนั้นน้ำตามันก็ไม่ยอมหายไปซะที
ถ้าตื่นมาจะรู้ว่าเป็นแบบนี้นะ…
สู้ไม่ตื่นขึ้นมายังจะดีกว่า… เกมส์ทำไมมึงไม่เคยเป็นห่วงกูเลย?
ตึก ตึก ตึก
ผมเผลอหลับไปด้วยความเพลีย ก่อนจะตื่นขึ้นมารู้สึกเหมือนมีใครเข้ามาในห้อง ผมกลอกตาไปมาปรับแสงไฟ
ให้มองเห็นภาพชัดขึ้น
“ไงครับ”
…
“มึง!!!”ผมถดตัวหนีจากเตียงคนไข้ด้วยความตกใจเมื่อภาพที่เห็นคือชายหนุ่มรูปร่างกำยำตัวสูงผิวสีแทนสะอาดจมูกโด่งรับกับริม
ฝีปากบาง นัยต์ดุจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ กำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม
“หึ! ยังจำกูได้อีกไหม๊”
ทำไมยังจำไม่ได้หล่ะ !? กูเอาคืนกับมึงแน่!!!
“ทำไมกูจะต้องจำเสดสวะอย่างมึง!”
“อย่ามาปากดีกับกู!!!”
พลั่กก!!!
มือหนาตบลงที่แก้มอย่างแรง
อั่กกก!!!
ก่อนตบอีกข้างด้วยความเลือดเย็น
ถุยย!!!
ผมถุยน้ำลายปนเลือดพ้นใส่คนตรงหน้าด้วยความรังเกียจปบเกลียดชัง
กูไม่เคยทำไรให้มึง!!!
แต่แมร่งเสือกเอาความแค้นมาลงที่กู!!!
“มึง!!!”มันดึงชายเสื้อเช็ดน้ำลายที่เกาะหน้ามันออก ผมยิ้มด้วยความสะใจ ก่อนจะรีบหุบยิ้มลงเมื่อใบหน้านั้นหันมามองผมนิ่ง นัยน์
ดุดูเปลี่ยนไปจากเดิม นิ่ง เย็นชา ไร้ความรู้สึก น่ากลัว…
“อ๊ะส์!!!”
ผมร้องเจ็บปวดบริเวณหน้าท้องเมื่อหมัดหนักๆต่อยลงมาอย่างแรงสองสามที ก่อนมือหนาๆจะจับลงที่คอแล้วบีบมันอย่างไร้ความปราณี
แค่กๆ
ไอ้เหี้ย!!! ปล่อยกูสิว่ะ กูจะตายแล้ว …
แค่กๆแค่ก มันปล่อยมือออกจากคอผมออก
“อย่ามาเล่นกับคนอย่างกู จำใส่หัวมึงไว้ซะ!!!”
“สวะอย่างมึงกูไม่อยากจะจำใส่สมองหรอกนะ ออกไปจากห้องกูด้วยก่อนที่กูจะร้องให้คนมาช่วย”
“อ่อคิดว่าที่กูมาเนี่ยคงมาเยี่ยมมึงงั้นสิ”มันว่า
“แล้วมึงมาทำไม กูก็ไม่ได้อยากเห็นหน้ามึงหรอกนะ เหรอว่าจะให้กูกราบมึงเหรอที่หมาหมู่กับกูหึ!!!”
ผมยังปากดีไม่เลิกพยายามแหกปากตะคอกใส่มันทั้งๆที่ใจผมนั้นกลัว ตามตัวเริ่มมีแผลระบม ความปวดแสบที่หน้าก็ยังไม่หาย ใจ
หวั่นๆที่ไอ้กัสมันมาหาผมคงไม่ได้มาดีแน่ ผมคิด แถมไอ้เกมส์ ไอ้พอร์ทยังจะมาทิ้งผมถูกเวลาแบบนี้อีก เฮ้ออ เป็นไงเป็นกันว่ะ ยัง
ไงกุก้ไม่ยอมถูกรังแกหรอก!
“กูก็มารับมึงไปรับใช้ผลกรรมที่มึงก่อไว้หนะสิ”
พลั่กกก!!!
…………………………………………………………………………………………….......................................................................
ติดตามกันด้วยนะค่ะ เด๊ววันถ้าพิมทันก็จะมาต่อให้นะค่ะ ไปละ ทำการบ้านก่อน ฟิ้ววๆ
ขอบคุณสำหรับเม้นนะค่ะ
หัวข้อ: Prince love ♥วุ่นนัก สะดุดรักนายวายร้าย ร้ายไม่ร้ายไม่รู้ แต่รักร้ายๆของคิวท์จบแล้วจ้า ^^ 9/3/12 (อ่าน 274471 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก