...อ้อมกอดเด็กช่าง(Drama story)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ...อ้อมกอดเด็กช่าง(Drama story)  (อ่าน 1122326 ครั้ง)

ออฟไลน์ jitsupa apple

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 244
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
ทำเป็นซ่าต่อหน้าคนอื่น แต่กับเมียนิเหมือนลูกหมาเลย
 :laugh: :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ greensoda

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
คู่นี้น่ารักจริงๆ  :impress2:
เฮียโซ่โคตรรักเมียอ่ะ
ถึงพี่ภูจะดุไปหน่อยแต่ก็น่าฟัด  :laugh:

ออฟไลน์ BExBOY

  • กัญชาเป็นยาเสพติด โปรอ่านฉลากก่อนสูบ
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 425
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
ขออ้วกหลังไมล์ ....

แม่งกลัวเมีย นี่หว่า ฮ่าๆๆ

น่ารักกกกกก ว่าแต่คู่เอกจะมีหวังมั้งมั้ยเนี่ย หวานๆน่ะ :z3:

ออฟไลน์ GUNPLAPLASTIC

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 494
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-1
พี่โซ่น่าร้าก กกกกกกก เเต่เเอบช็อคพี่เเกเป็นอย่างนี้ :a5:
คิดว่าจะโหดซะอีก  o22
อยากอ่านเเก้วเเล้วอ่ะ กำลังเข้มข้น  :z3:
 :กอด1:มาต่อเร็วๆนะค่ะ รอๆๆๆๆ

ออฟไลน์ dandelion

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 151
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
คู่โซ่-ภู น่ารักอ่ะ
ใครจะเชื่อว่าประธานสายจะโรแมนติกได้ขนาดนี้
รักก็บอกว่ารักเลย ไม่เหมือนฝิ่นยังคงซึนเสมอต้นเสมอปลาย
แอบอยากรู้เวลาฝิ่นมันคิดจะหวาน
จะโรแมนติกใส่แก้วจะเป็นยังไง
รอตอนหลักอยู่นะคะ

ออฟไลน์ Satanza321

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 671
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-3
น่ารักอ่าคู่นี้ มีแอบหวานนิดๆ แต่กลัวเมียเยอะ  :-[

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
น่าร้ากกก  :impress2: ทั้งคู่เลย
คนแต่งแอบพูดถึงตอนที่ได้มาเจอกันเพราะแสน ทำให้คนอ่านเกิดอาการอยากรู้อยากเห็นมว๊ากกก
รับผิดชอบด้วยเน้อ อิอิ

ออฟไลน์ LEksUp

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +50/-0

ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
ขอบคุณครับ เป็นอีกคู่ที่น่ารักดีเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
แง๊ๆ รออยู่น้าาาาาT^T

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kazhiki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-2
คู่นี้น่ารักมากกกกกกกก  :กอด1:

ขอบคุณมากน้าาา อย่าลืมอีกคู่ด้วยนะจ้ะ ^^

ออฟไลน์ Ipatza

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 932
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-7
โห
อ่านตอนนี้
ภาพโซ่คนละอารมณ์กับตอนนี้เลย 55+
น่ารักกันทั้งคู่เลยนะ
แต่ชอบอะ
หัวใจมันอยู่เหนือศักดิ์ศรีว่ะ ชอบมากๆๆๆๆ
อยากไห้ไอ้ฝิ่นมันได้ยินและคิดแบบนี้บ้างจัง

LifeTime

  • บุคคลทั่วไป
 :-[
คู่ภูรักน่ารักสมชื่อ  :o8:

ออฟไลน์ หลงไหลในม่านหมอก

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 548
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +298/-2
อ้อมกอดเด็กช่าง ตอนที่ ๒๘



“มึงไม่ต้องมาทำเป็นเอาใจกูอีกคนหรอก”  ไม้จับผ้าขนหนูสีเทาที่เคยพาดไหล่มาเช็ดหน้าหลังจากล้างทำความสะอาดจากคราบเหงื่อไคลก่อนจะกลับบ้าน  และไอ้แก้วก็ถือถาดใส่แก้วน้ำมายื่นให้ตรงหน้าด้วยท่าทางตาละห้อย   

เขาพูดให้มันสำนึกและล้มเลิกความคิดโคตรบวกของมันสักที

“ก็...พ่อเขาไม่ให้ผมทำอะไรเลย  มันดูไร้ประโยชน์ไปรึเปล่าพี่ที่ผมต้องนั่งดูพวกพี่ทำงานกันน่ะ”

“มึงทำอะไรเก้ๆกังๆ  พ่อเขาขี้รำคาญ”  ถึงจะตอบไม่ตรงคำถาม  แต่มันก็เป็นคำตอบ 

ด้วยความขี้รำคาญของพ่อไอ้ฝิ่นถึงได้จะสอนไอ้แก้วที่ท่าทาง ผิวพรรณดูผู้ดีเกินกว่าอดีตเด็กช่างอย่างพ่อจะทนดูได้  อยากให้มันมาคลุกควัน คลุกน้ำมัน  ออกพละกำลังอย่างที่พวกห่ามๆแบบพ่อชอบ 

“แต่ผมก็ตั้งใจแล้วนะ”  มันยืนยัน  ก็เพราะมันตั้งใจนี่แหละพ่อถึงได้เกะกะลูกตาแล้วเลิกให้มันลงมือทำ  แต่บอกให้มันนั่งดูนั่งจำจนกว่าจะทำอะไรคล่องแคล่วเป็น 

...ขนาดแค่ล้อรถมันยังยกไม่ขึ้น  ไม่รู้ว่ามันโตมาได้ยังไง

“บางทีตั้งใจมากไปมันก็ไม่ใช่เรื่องดีหรอก”

“ถ้าลองได้โอกาสนะ  ผมทำได้ทุกอย่างแหละพี่”  ไอ้แก้วยังถือถาดเดินตามหลังแม้เขาจะเดินหนี  ไม้จึงต้องหันกลับไปจ้องหน้าแก้ว  มันถึงกับชะงักมองหน้าเขาอย่างเกร็งๆ

“มึงก็เรียกหาแต่โอกาสๆ  โอกาสที่ต้องการสิ่งตอบแทน  ใครเขาจะอยากให้มึง  ถ้าความตั้งใจของมึงทำเพราะอยากเรียนอยากรู้มากกว่าทำเพราะอยากให้คนอื่นยอมรับในสิ่งที่มึงทำ  โอกาสของมึงจะมีค่ามากกว่านี้”

“ผม...ทำอะไรให้พี่ไม่พอใจรึเปล่า”  มันมองหน้าเขาค้าง  เอ่ยถามตะกุกตะกัก  เหอะ...นอกจากรำคาญความคิดมันไม้ก็ชักจะรำคาญพฤติกรรมของมันอีกด้วย  ไอ้ท่าทางที่เกรงกลัวเขาแต่ข้องใจอะไรแม่งก็ถามออกมาโต้งๆ  มันจะชัดเจนไปไหมกับคนที่ต้องการชดใช้ความผิด

“มึงไม่ต้องมาใส่ใจอะไรกู  กูไม่เคยพอใจกับสิ่งที่มึงทำทุกเรื่อง  กับกู...จำคำว่าเปล่าประโยชน์ใส่หัวมึงไว้ก็พอ”

เขาเดินออกจากคู่สนทนาโดยไม่สนใจว่าลับหลังเขามันจะทำหน้ายังไง  เขารู้ว่ามันตั้งใจจริงที่จะชดใช้ความผิดให้

...แต่เขารู้สึกแย่กับคำว่าตั้งใจซะนี่

“เดี๋ยวผมไปส่ง”

“ไม่ต้อง  วันนี้กูเอามอเตอร์ไซด์มา”  ไม้บอกฝิ่นที่เดินสวนกันหน้าร้าน  มันพยักหน้ารับรู้แล้วเรียกไอ้โจ้ที่กำลังเก็บเครื่องมือใส่กล่อง

“โจ้ ไปส่งพี่ไม้ด้วย”

“ครับพี่”

เขาไม่ใช่เด็กช่างกิ๊กก๊อกอย่างไอ้แก้วที่ไม่มีปัญญาดูแลตัวเอง  แต่เขารู้ว่ารุ่นน้องกลัวอะไรแม้จะมีชื่อให้คนหวาดเกรงเป็นด่านแรกแม้จะมีพละกำลังมากแค่ไหนแต่ทุกคนก็พลาดได้เหมือนกัน  เขาจึงยอมทำตัวเสมือนมีการ์ดข้างกายเพื่อให้ฝิ่นสบายใจ

“โจ้  ไอ้แก้วล่ะ” 

“หึ”

“พี่อย่ามองผมแบบนั้น”  มันค้านทั้งที่เขายังไม่ได้ว่าอะไรเพียงแค่แสยะยิ้มในลำคอและมองมันอย่างเหยียดๆเฉยๆ

“ไม่รู้ว่ะพี่  ผมยุ่งอยู่เลยไม่ทันมอง”   

“อยู่หลังร้าน”  ไม้เลยเป็นคนบอกแทน  ไม่รู้ป่านนี้ไอ้แก้วจะให้กำลังใจตัวเองเสร็จรึยัง

“ถึงบ้านแล้วโทรบอกด้วยนะ”  มันสั่งเขา  แต่เขาก็ไม่เคยโทรรายงานมันเลยสักครั้งมีแต่ไอ้ฝิ่นที่โทรตามตลอด  “มึงด้วยไอ้โจ้” 

“ทราบครับพี่  ไปพี่ไม้กลับบ้านเรารักรออยู่”  ไอ้โจ้ทำท่าตะเบ๊ะหลังเก็บของส่วนที่ตัวเองใช้เพราะลูกน้องของพ่อยังทำงานกันอยู่  ก่อนที่มันจะไปสตาร์ทรถมอเตอร์ไซด์เขารอ

“อย่าตกหลุมที่ตัวเองขุดนะมึง”  เขายักคิ้วกวนตีนพลางแหย่ไอ้ฝิ่นแล้วขึ้นซ้อนท้ายไอ้โจ้  มันจิ๊ปากด้วยความเคือง  และไม่กล้าหือกับคนที่มันนับถือให้เป็นพี่  แต่มันก็ไม่ฟังคำเตือนจากเขาอยู่ดี

“มึงเบื่อทำตามคำสั่งบ้างไหมวะโจ้”  เขาชวนไอ้โจ้คุยช่วงรถติดไฟแดงคั่นเวลา

“เบื่อสิพี่  มีใครบ้างชอบให้คนอื่นมาชี้นิ้วสั่ง”

“งั้นมึงไม่ต้องมาส่งกูตามที่ไอ้ฝิ่นบอกก็ได้  กูแม่งดูขาลงขนาดนั้นเลยเหรอวะ”  ไม้พูดกึ่งขำ  เข้าใจความคิดคนสนิททุกคนดีแต่โดนคนอื่นรู้สึกเป็นห่วง  มันก็รู้สึกแย่วะ

“เอาไว้ใจพี่แข็งแรงก่อนแล้วผมจะเลิกรับงานนี้ โอเคเปล่า แล้วนี่คิดอะไรของพี่เนี่ย  พี่ฝิ่นสบายใจที่รู้ว่าพี่กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย  ผมก็สบายใจไม่ต่างกัน”

“แต่คงดีกว่านี้  ถ้าเรายังอยู่รอดปลอดภัยทุกคน”

“เฮ้ยพี่  คิดไปถึงไหนเนี่ย” 

“หึ  ขอบใจว่ะโจ้”  เขาตบไหล่ไอ้โจ้เบาๆ  ขอบใจกับความหวังดีของมัน

“เพราะงั้นพี่รีบสร้างความเชื่อมั่นให้พี่ฝิ่นและก็คนอื่นๆได้แล้ว  แค่พี่เข้มแข็งกลับมาเป็นพี่คนเดิมก็พอ  เลิกเหม่อลอย  เลิกคิดถึง...เท่านี้ผมจะได้ไม่ต้องมาเป็นสารถีให้พี่ทุกวัน”

“โจ้  กูว่ามึงเริ่มเลวแล้วนะ”

“หึ ฮ่าๆ พี่ทำได้ไหมล่ะ  ผมว่าพี่ทำไม่ได้หรอก”  มันท้าเขา เหอะ  อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก

“บางทีกูอาจไม่ได้คิดอะไรอย่างที่พวกมึงคิดแล้วก็ได้”

“เหรอ?”  โจ้ลากเสียงอย่างไม่เชื่อ

สมควรที่มันจะยังเป็นห่วงเขากัน  ตัวเขาเองไม่ได้คิดไปถึงไหนหรอก  ความคิดของเขามันไม่ได้ไปไกลกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเลย

.

.

.

“ฟาดมาเลยพี่  กลางหลัง  หนักๆ”  เป้งถอดเสื้อฉ๊อปถอดเสื้อนักเรียนวางไว้บนตักเปลือยแผ่นหลัง  มันวางมีดคมๆเล่มยาวกลางวงเหล้าของเด็กอาชีวะxหลังจากไปลงของสักยันต์กันมาตั้งแต่เมื่อกลางวันและพูดบอกไม้ซึ่งเป็นพี่ใหญ่ให้เป็นคนทดสอบความขลัง

แต่ไม้รึจะกล้า...

“ของอย่างนี้เขาไม่ลองกันหรอก”  ไม้บอกตามจริง  ถึงจะขลังสักแค่ไหนแต่ก็ไม่มีใครคิดลองอย่างเป้งมันหรอก  ของพวกนี้มีไว้ป้องกันอันตรายจากสิ่งที่เราไม่รู้  แต่ไม่ได้ป้องกันจากสิ่งที่รู้อยู่แล้วว่าต้องโดน  ถ้าเกิดลงมีดกลางหลังมันแล้วไอ้เป้งเกิดเลือดตกยางออกขึ้นมา  เขาจะทำยังไง

...เขาทนเห็นมันเจ็บไม่ได้หรอกแล้วยิ่งเจ็บจากเขาเป็นต้นเหตุด้วยแล้ว  เขายิ่งทำไม่ลง

“พี่กลัวอะไรวะ  ถ้ามันไม่แน่นผมจะได้ไปลงเพิ่มไง”  ลายเต็มแผ่นหลังมันยังคิดว่ามีพื้นที่เหลือให้มันสักได้อีกเหรอ

“ไม่ได้กลัวแต่ไม่บ้าพลังเหมือนมึง”  เขาแสร้งต่อว่ามันไป

“โหยพี่ ขัดใจว่ะ”  ไอ้เป้งเก็บเสื้อเก็บฉ๊อปพาดไหล่นั่งชันขาข้างเดียวยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยอารมณ์ไม่ได้ดั่งใจ 

แต่คนอย่างไอ้เป้ง  ความกล้าที่จะเอาคืนเขามีมากกว่าไอ้ฝิ่นอยู่แล้ว

เป้งผสมเหล้ากับโซดา  คนให้เข้ากันด้วยนิ้วชี้ของมันก่อนจะวางแก้วเหล้าไว้กลางวงแล้วหยิบมีดด้ามนั้นขึ้นมากรีดลงนิ้วชี้ที่มันคนเหล้าเมื่อกี้จนเลือดหยดติ๋งลงในแก้ว  แล้วมันก็เช็ดเลือดด้วยการเอานิ้วลงไปคนในแก้วอีกรอบ

“หึ ไอ้เหี้ย  เล่นอะไรไม่บอกไม่กล่าว”  ไอ้ฝิ่นว่าเพื่อนแต่กลับหัวเราะชอบใจ  มันคว้ามีดจากมือเป้งมากรีดนิ้วก้อยตัวเองจนได้เลือดเหมือนกันและมันก็เช็ดเลือดด้วยวิธีเดียวกัน

“พี่ไม้  จัดมา”  ไอ้เป้งจับมีดจากมือไอ้ฝิ่นมาวางไว้ตรงหน้าเขา  มองหน้ากดดันและท้าทาย... 

“แค่มึงกับไอ้ฝิ่นก็พอแล้ว”  แต่ที่จริงพวกมันก็เรียนที่เดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลไม่ต้องมากรีดเลือดสาบานกันแล้ว  ซึ่งมันเรียนมาคนละโรงเรียนกับเขา  ไม้กับฝิ่นบ้านอยู่แถวเดียวกันเลยรู้จักกันแบบผ่านๆแต่มาสนิทกันก็ตอนที่เข้ามาเป็นพี่น้องร่วมสถาบัน  และไม้เพิ่งได้รู้จักเป้งตั้งแต่ตอนนั้น 

“ไอ้ฝิ่นไว้ตามใจ  คบกับมันมีแต่ตายกับตาย  แต่พี่มีไว้ดึงพวกผมไง”  เหตุผลของมันทำให้เลือดของเขาหยดลงแก้วใบเดียวกันจนได้  อย่างน้อยในความคิดมันก็ยังอยากจะมีเขา  ใช่  เขาคิดเข้าข้างตัวเอง..แต่ถึงมันไม่มีเหตุผลเขาก็ยอมมันอยู่แล้ว

“ไอ้เป้ง!”  เลือดหยดลงแก้วสองสามหยดมันก็จับนิ้วชี้มีแผลเขาไปอมหน้าตาเฉย  ไอ้ฝิ่น ไอ้โจ้  พากันขำกลิ้งรอบวงเหล้า

“ฮื่อ”  มันเอาปากออกจากนิ้วเขา ยิ้มแฉ่ง  ไอ้วิธีห้ามเลือดของมันทำเอาเขาใจหายใจคว่ำ  หึ  เป้งมันทำโดยไม่คิดอะไรหรอก  ...แต่เขาแม่งคิดอยู่คนเดียว  “เราจะเป็นพี่น้องกันตลอดไป ดื่ม!”  ต่อให้มีคนอยู่เต็มบ้านมันก็จะสาบานกันสามคน  ไม้ยิ้มพลางส่ายหน้าแล้วยกแก้วเหล้าผสมเลือดขึ้นดื่มเป็นคนสุดท้าย 

เพราะความบ้าบิ่นของไอ้เป้งแท้ๆที่ทำให้เขานึกเป็นห่วงกลัวมันเรียนไม่จบ  เพราะความรั้นที่นึกอยากจะมีเรื่องเมื่อไหร่มันก็วิ่งเข้าใส่โดยไม่คิดอะไร  แม้จะโดนรุมมันก็บอกสนุกและไม่เคยเข็ดหลาบ  ชีวิตลูกผู้ชายเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว  อยากจะทำอะไรก็ทำๆไป  ทำตามที่ใจคิด  ความคิดของมันกับไอ้ฝิ่นที่ไปในทางเดียวกันจึงไม่มีใครห้ามใคร  แต่ไอ้ฝิ่นยังมีพ่อที่คอยบอกคอยเตือน  แต่ไอ้เป้งพ่อแม่มันไม่เคยเป็นเด็กอาชีวะมาก่อน  พูดบอกอะไรเป้งมันเลยไม่ฟัง  เขาถึงต้องตามบอกตามสอนจนความรู้สึกมันเพิ่มมากขึ้นทุกวันโดยที่เขาเองก็จับต้นชนปลายไม่ถูกว่ามันเริ่มต้นเปลี่ยนไปตั้งแต่วันไหน 

“พี่เป็นอะไรของพี่วะ  เอาแต่ดื่มๆไม่สนใจผมเลย  ผมมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่  พี่เห็นผมรึเปล่า” 

ค่ำวันหนึ่งเป้งเดินเข้ามาในบ้านหลังเล็กของเขาด้วยท่าทางมีอารมณ์  ไม้ ฝิ่น โจ้ และคนสนิทในสายอีกสองคนนั่งกินเหล้ากันอยู่  แต่ไอ้เป้งไม่ได้สนใจคนอื่นๆ  มันยืนนิ่งชั่วครู่แล้วตรงมาดึงแก้วเหล้าออกจากมือเขาที่ไม่ยอมมองหน้ามัน 

ทำไมจะไม่รู้ไม่เห็น  ไม่ว่ามึงจะอยู่ตรงไหนพี่ก็มองมึงอยู่ตลอดนั่นล่ะ แต่... มันบอกไม่ถูกหลังจากที่เขาเริ่มมั่นใจในความรู้สึก  เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นห่วงเป้งมันเกินเหตุ  และชักหวงเมื่อเห็นมันไปไหนมาไหนกับผู้หญิง  เขาไม่ชอบใจ โกรธมันโดยที่เป้งมันไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย  เขาก้าวข้ามคำว่าพี่น้อง  เขาจึงไม่กล้าสู้หน้ามัน  พยายามถอยห่าง  มองและเป็นห่วงเป้งมันอยู่ไกลๆ  เพราะให้เดินไปคนละทางกับมันเขาก็ทำไม่ได้  เอาแค่นี้  เท่าที่คนเป็นพี่จะทำได้  ถ้าเผื่อว่าน้องมีเรื่อง  เขาพร้อมเข้าช่วยทันที  แต่จะให้ไปอยู่ข้างมันโดยที่ใจไม่บริสุทธิ์  ...เขาป๊อดว่ะ

“แล้วที่มึงไปกับผู้หญิงเมื่อวาน  มึงสนใจพี่ไม้บ้างไหม?”  ไอ้ฝิ่นโต้ตอบอย่างมีอารมณ์ก่อนลุกขึ้นผลักหน้าอกไอ้เป้งที่มันทำอะไรไม่เห็นหัวพี่อย่างเขา

“แล้วไง?  มันไม่ใช่เรื่องที่พี่ไม้จะเอามาเป็นข้ออ้างที่จะไม่พอใจกูเลยว่ะ”  มันเสียงดังใส่กันก่อนจะหันมาโวยไม้ต่อ  “ผมทำอะไรผิด  ทำอะไรที่พี่ไม่ชอบ  พี่ก็บอกสิวะ  ไม่ใช่ทั้งวันพูดกับผมนับคำได้  ไอ้อาการปากหนักของพี่ผมโคตรไม่ชอบเลยว่ะ”

“ไอ้เป้งมึงก้าวร้าวพี่ไม้มากไปแล้วนะ”  ฝิ่นยังคงปะทะอารมณ์กับเป้งและอารมณ์มันดูมีมากขึ้นเรื่อยๆ  แต่ไม้เลือกที่จะนั่งมองเฉยๆ  ไม่มีเหตุผลหรือข้อแก้ตัวอะไรจะให้ใคร

“ก็ถ้าพี่ไม้ยังนั่งเป็นใบ้อย่างนี้กูก็จะพูดแม่งอย่างนี้เหมือนกัน  ถือว่าตัวเองเป็นพี่ทำอะไรไม่เคยรับฟังคนอื่น  เด็กมันพกอาวุธเข้าโรงเรียนพี่ก็ออกรับแทนจนโดนพักการเรียน  แล้วยังหลายต่อหลายเรื่องคิดว่าแน่ ว่าเจ๋งกว่าใคร  ตัวเองเป็นพี่แล้วยังไง  อ้างแต่ความเป็นพี่เพื่อรับผิดชอบเรื่องที่น้องก่อแต่จริงๆทางออกมันมีมากกว่าที่พี่คิดไปเอง  แล้วตอนนี้ในใจน่ะคิดอะไรอยู่  ไม่พอใจอะไรผมทำไมไม่บอกกัน  พูดมาสิวะไม่ใช่ให้คนอื่นรู้ก็ต่อเมื่อตัวเองทำลงไปแล้วเท่านั้น!  ...หึ ขนาดกูพูดกับเขาอยู่เนี่ย  เขายังไม่ฟังกูเลย”

 ผลั๊วะ!!

ไอ้เป้งล้มคว่ำกลางบ้านหลังถูกกำปั้นหนักๆของไอ้ฝิ่นฟาดเข้าข้างแก้ม

“ฝิ่นหยุด”  นั่นจึงทำให้ไม้นั่งเป็นผู้ชมอย่างเดียวไม่ได้อีกต่อไป

“แล้วดูมันว่าพี่ปาวๆสิ ไอ้เหี้ย!”

“ไอ้ฝิ่น! กูบอกให้หยุด!”  เขาตะโกนเสียงดังทั้งยังลุกไปดึงตัวฝิ่นที่จะเข้าไปซ้ำเป้งออก

“พวกมึงกลับบ้านกันได้แล้ว  ถ้ามันอยากคุยกูก็จะคุย”  ไม้สั่งเสียงดัง  พลางก้มลงมองคนที่นั่งเช็ดเลือดตรงมุมปาก

“พี่แม่งรักน้องไม่เท่ากัน”  ไอ้ฝิ่นต่อว่าต่อขานแล้วฟึดฟัดเดินออกจากบ้านเขาไป  คนอื่นๆจึงค่อยตามกันออกไป

ให้พี่เก็บไว้คนเดียวน่ะดีแล้ว  จะต้องให้พี่พูดออกไปทำไม
ความในใจที่ไม่รักดี  ถ้ามึงรู้  มึงจะรับได้เหรอ  มึงจะเปลี่ยนไปไหม  ต่อไปมึงจะมองพี่ยังไง  ความห่วงใยจากพี่  มันไม่ใช่พี่ที่หวังดีอีกต่อไป  แต่เป็นพี่ที่คิดเป็นอื่น  มึงยังจะเชื่อฟังพี่อยู่ไหม  ในหัวมันคิดไปสารพัด 
พี่แม่งขี้ขลาดขึ้นทุกวันหลังจากที่ได้รู้จักมึง 
จากไม่เคยกลัวก็รู้จักกลัว  จากที่คิดว่าชีวิตนี้อยู่เพื่อแม่  เรียนเอาความรู้เอาประสบการณ์เยอะๆรักษาตัวเองให้รอดกลับบ้านทุกวัน  ใครจะเป็นจะตายช่างมัน  แค่เอาคืนให้ไม่เสียชื่อ๕x จบ! 
แต่พอมารู้จักมึง  จากที่ทุกวันพี่ทำเพื่อแม่พี่ก็ต้องทำเพื่อมึงอีกคน  จากที่เคยมองแต่ตัวเอง  พี่ก็เอาแต่มองมึงอีกคน  พี่ต้องดี  พี่ต้องแกร่ง  พี่ต้องเป็นแบบอย่างให้ใครต่อใครและพี่ต้องทำใจแข็ง...เพื่อมึง  แต่วันนี้...มึงบอกว่าพี่ทำอะไรไม่ชอบบอกใคร  ใช่  พี่เป็นคนแบบนั้น  แบบที่มึงไม่ชอบเพราะคนอย่างมึงแม่งต้องรู้ทุกเรื่องที่มึงอยากรู้  แต่มึงไม่เคยรู้เลยว่าความคิดของพี่  ถูกมึงชักจูงและสั่งได้   







..........................
พี่ไม้ตอนเดียวไม่จบแฮะ
กำลังพาคนอ่านไขข้อข้องใจเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่าง ไม้ เป้ง ฝิ่น  รวมถึงความเป็นมาของพี่ไม้ในวันนี้  และไขปริศนา(ป๊าดดดด)  ที่ว่าฝิ่นไม่ได้เป็นเกย์แต่แรก(ตอนนี้มันเป็นละ -*-)  แต่ไหงมันมีความคิดจะเอาคืนด้วยวิธีที่โคตรนิยายอย่างนี้ ฮ่าๆๆ  คือบางทีอาจเขียนขาดไปบ้าง  แต่ฝิ่นมันวนเวียนอยู่รอบตัวพี่ไม้กับเป้งมันก็ต้องรู้ต้องเห็นอะไรบ้างใช่ปะ  ...อืม  เค้าใช่คนเดียวก็ด่ะ

ตอนที่แล้วอิมเมจพี่โซ่ผิดแปลกไป ฮ่าๆ  จริงๆคงไม่แปลกไปหรอกค่ะแต่เป็นเพราะที่ผ่านมาเรารู้จักพี่โซ่พี่ภูจากไหนล่ะ?  ก็จากมุมมองของแก้วไงล่ะคะ  ซึ่งบุคลิกของโซ่ก็ตามที่คนอ่านเข้าใจนั่นแหละค่ะ  แต่การแสดงความเป็นตัวเรามันก็ขึ้นอยู่กับคนที่เราอยู่ด้วยว่าอยากให้เขารู้จักเราแบบไหน  อย่างแก้วก็รู้จักพี่โซ่แบบเผินๆ เผินมากๆ เปรียบดังคนนอกอะนะ คนนอกเขารู้จักอีกคนแบบไหน  เขาก็มาเล่าให้ฟังแบบที่เขาเห็นและคิด ซึ่งจริงๆมันอาจใช่หรือไม่ใช่ทั้งหมดอย่างที่เขามองก็เป็นได้ 
เราจะรู้จักอีกคนก็ต่อเมื่อเราเข้าไปสัมผัสตัวตนของคนๆนั้นจริงๆเท่านั้นล่ะค่ะ  ซึ่งไม่ว่าอิมเมจพี่โซ่ที่คนอ่านคุ้นเคย  หรือกับตอนล่าสุด  มันก็คือตัวไอ้พี่โซ่ทั้งสองบุคลิกค่ะ ...พล่าม...เก็บกด เอิ๊กกก

ปล.คุณแวน  อิฉันไม่ได้เปิดประเด็นนะฮะ  ไอ้เราก็กะเขียนคลุมๆไป ฮ่าๆๆ  เอาไว้จบคู่นี้ก่อนเนอะ  ให้มั่นใจในตัวเองอีกสักนิดว่าเขียนนิยายรู้เรื่อง  ซีซั่นอาจจะเขียนเรื่องโซ่+ภู มาลง  (ซึ่งมันเป็นเรื่องของอนาคต)

ขอบคุณทุกคนอ่าน ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ขอบคุณทุกความห่วงใยและทุกกำลังใจนะคะ  ^^

อัพเดทอาการคนเขียนกันบ้าง  ไม่มีใครอยากรู้หรอกแต่อยากพิมพ์บอก ฮ่าๆ  เพราะพูดลำบากเหลือเกิน ...เก็บกด พูดแต่ละคำก็ไอไปด้วย  ไอทีก็ปวดหัวที  แถมเจ็บท้องอีก กรรมเวร  แล้วเพิ่งได้อ่านกระทู้ในห้องพูดคุยว่าการกินยาพารามากๆเป็นอันตราย  จึงเกิดอาการวิตกจริตขึ้นมาอีก  เพราะซีซั่นเป็นคนเอะอะอะไรก็กินแต่พาราๆ  เคยกินติดต่อกันทุกวันเพราะนอนไม่หลับ(มโนว่าพาราคือยานอนหลับ)  จนกินวันละสองเม็ดก่อนนอนข้าเจ้าก็ไม่หลับ! คือดื้อยาแล้วนั่นเอง  แต่ก็ยังไม่เลิกนิสัย  ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้ ขับถ่ายไม่สะดวก ข้าน้อยก็จะยัดแต่พารานี่แหละลงกระเพาะ  แล้วตอนนี้เพิ่งเคยเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ไอแล้วเจ็บช่วงกระบังลม  ไอจนน้ำตาเล็ดไม่ได้เจ็บคอแต่เจ็บท้องอย่างแรงเคยพยายามที่จะไม่ไอด้วยนะ ฮ่าๆ  แต่อย่าฝันว่าจะทำได้เราเลยไม่อยากกินยาตัวไหนอีกเลยเป็นการล้างท้อง...กลัวตาย  จนคุณนายแม่(แม่อดีตเด็กช่าง)ท่านก็ให้พรมาซะยับเลย  ไม่กินชาตินี้ก็ไม่มีวันหายหรอก มันไม่กัดกระเพาะเหมือนพารา แกไม่ต้องกินข้าวก็กินได้  โหว ค่ะ  กินค่ะกิน  แต่ก็ยังหนีไม่พ้นอาการไอและปวดหัวอยู่ดี  เมื่อวานอยู่หน้าจอคอมไม่ได้เลยจะอาเจียนตลอด  วันนี้ก็คิดว่าดีขึ้นอะนะ  ไม่อยากป่วยนานพาลจะง่อยเปล่าๆเลยมานั่งๆนอนๆสูดน้ำมูกต่อส่วนของพี่ไม้...ซึ่งต่อไม่จบ  กร๊ากกก  กะว่าจะเขียนตอนเดียวแต่ไม่ได้แฮะ  ดูสั้นไป  คนเขียนไม่อินเลยคิดว่าคนอ่านก็ไม่อินเช่นกัน  แต่เค้าขอพักก่อนนะตัว    เพราะงั้นใครที่อ่านตอนนี้แล้วก็ค้างไปก่อนนะคะ  เพราะซีซั่นก็ค้างพอๆกับคุณนั่นแหละ  ฮ่าๆ
แต่ตอนนี้ต้องขอตัวไปนอนแล้วจ้า เวิ่นเยอะประหนึ่งสบายดีแล้ว ฮ่าๆ จะอัพตั้งแต่ทุ่มนึงแล้วเน็ตก็เต่าเหลือเกินเดี๋ยวติดเดี๋ยวขาด  ป่วยแข่งกับเจ้าของมันรึไงฮะ เฮ้อ  กอดๆจุ๊บ^^  (แพร่เชื่อหวัด เอิ๊กกก)
อ้อ เค้าก้าวผ่านช่วงเบญจเพสมาแล้ว  คนอ่านนับญาติได้เลยค่ะ  ไม่คุ้นกับคำว่าคุณซีซั่นเลยแฮะ แหะๆ เขิน><มันดูเป็นทางการไปน่ะค่ะ^^
คนอ่านรักษาสุขภาพด้วยนะคะ 

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-01-2012 21:27:23 โดย *~SeAsOnS~* »

tantansin

  • บุคคลทั่วไป
ชอบ ๆ มาต่อเร็วไว

คนของเธอ

  • บุคคลทั่วไป
ไม้ - เป้ง เหรอ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ ตอนที่เป้งตายไมจะรู้สึกยังไง  :sad4:
คงแค้นพงษ์มากแน่ๆ
แต่ตอนนี้ยังไงไม่รู้ ตาคนนี้เดายาก
แก้วในสายตาไม้ บอบบางมากค่ะลูก  :laugh:

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
โป๊ะเลยค่ะ ความสัมพันธ์ของสามคนเป็นประการฉะนี้เอง
พี่ไม้เศร้าสุด ฝิ่นแค้นสุด เข้าใจแล้ว

ออฟไลน์ onlypleng

  • รอหน่อยนะ. . .
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 137
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
โอ้ พี่โม้ ความรู้สึกนึกคิดพี่มันช่างลึกซึ้งจริง :sad4:
อ่านแ้ลวแบบว่าสงสารพี่ไม้ :monkeysad:

ออฟไลน์ jilantern

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-1
แก้วเอ๊ยยยยยย
บอบบางน่ารักจริง  :o8:

ออฟไลน์ patwo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 989
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +932/-27
พี่ไม้เท่อ้ะะะะะะะะะะะะ

ชอบที่แทนตัวเองว่าพี่มากอ้ะ  ซึ้งงง

แล้วเป้งต้องมาตายแบบนี้..   :monkeysad: 


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ IIMisssoMII

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2030
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-2

ออฟไลน์ kazhiki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-2
พี่ไม้น่าสงสารอ่ะ เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงบวช
ขอบคุณมากน้า  :กอด1:

โจ๊กกุ้ง

  • บุคคลทั่วไป
เรื่องค่อยๆๆเปิดเผย
คนเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

silent_loner

  • บุคคลทั่วไป
สงสารพี่ไม้มากๆ คนเป็นพี่นี่เนอะทำอะไตามใจตัวเองก็ไม่ได้   :monkeysad:
ปล.คนเขียนไปหาหมอยังค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่า

ออฟไลน์ Karn12

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +165/-2
เหมือนที่คิดไว้เลยว่าไม้รักเป้ง

ออฟไลน์ Still_14OC

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2041
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +180/-7
คนแต่งเริ่มจะคลายปมแล้วใช่มั้ย ท่าจะยังอีกนาน กว่า แก้ว-ฝิ่นจะลงตัว  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
ไม้กับเป้งงั้นหรือ

chira75

  • บุคคลทั่วไป
ขอให้หายป่วยไวๆนะ นั่งรอซีซั่นอยู่ที่เดิม อิๆ o18

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
การตายของเป้ง ส่งผลต่อความรู้สึกของพี่ไม้และฝิ่นที่ต่างกัน

สำหรับฝิ่น เป้งเป็นเพื่อนรักที่เคยแม้กระทั่งกรีดและดื่มเลือดร่วมสาบาน เมื่อเพื่อนตายมันก็ย่อมเกิดความแค้นเป็นธรรมดา
และจากที่มันเป็นคนมุทะลุ หุนหันพลันแล่น เอาแต่ใจ และเชื่อมั่นในความคิดตัวเอง เมื่อมันเชื่อว่าเวรย่อมระงับด้วยการจองเวร สิ่งที่มันคิดก็คือต้องเอาคืนเท่านั้น
จริงๆ แล้วในครั้งแรกฝิ่นคงคิดแก้แค้นเฉพาะพงษ์ แต่ในเมื่อมันทำไม่ได้ มันก็ต้องพยายามหาทุกวิธีการ
ซึ่งมันก็เกิดความคิดแปลกๆ ขึ้นมาเมื่อมันสัมผัสถึงความสัมพันธ์อะไรบางอย่างระหว่างพงษ์กับแก้ว และยิ่งมันเห็นว่าดิวรู้สึกพิเศษกับแก้วด้วยแล้ว มันก็ยิ่งมั่นใจว่าแก้วน่าจะเป็นเกย์
คิดได้แบบนี้แก้วมันจะไปเหลืออะไรล่ะ ก็เลยโดนไอ้อนาคตเกย์ฝิ่นใช้เป็นเครื่องมือซะงั้น คงคิดว่าความเจ็บปวดของแก้วจะไปกระเทือนซางของพงษ์บ้างล่ะมั้ง
มิชชั่นนี้ฝิ่นมันคงคิดว่าเหมือนได้ล้างแค้นให้กับคนถึงสองคน
หนึ่ง..ล้างแค้นให้เป้งจากที่พงษ์มันจะได้เจ็บปวดทรมานใจจนปางตาย (ซึ่งต้องติดตามต่อว่าคนเขียนจะผูกเรื่องอย่างไรต่อ)
และสอง..ล้างแค้นให้พี่ไม้ ความรู้สึกเสียใจเจ็บปวดทรมานใจของลูกพี่มันจากการที่คนรักต้องเจ็บปวดจนตายเป็นอย่างไร ไอ้พงษ์คงได้รับรู้จนถึงทรวงก็ตอนนี้แหละ

จุดนี้ก็คงไม่สงสัยแล้วว่าทำไมไอ้คุณฝิ่นเลือกวิธีนี้ แม้มันจะเลือกทำร้ายร่างกายแก้วก็ได้ ซึ่งพงษ์ก็คงเจ็บปวดพอกันก็ตาม
แต่เพราะจริงๆ แล้วมันก็คงไม่อยากให้ใครนอกจากพงษ์ต้องถึงตายนั่นแหละ ก็เลยเลือกวิธีแบบนี้ล่ะนะ
(แต่ก็ยังตงิดๆ นิดนึงว่าไอ้คุณฝิ่นมันคิดจะมีอะไรกับแก้วจริงๆ หรือว้า  มันเห็นเป็นเรื่องที่ฝืนๆ ทำไปก็ได้หรืองัยวะเรื่องแบบนี้อะ..สุดยอดจริงไอ้อนาคตเกย์ฝิ่นเอ๊ยยยย)

ส่วนพี่ไม้ ก็ง่ายๆ เลยว่าพี่ไม้ก็แค้นเหมือนไอ้คุณฝิ่นนั่นแหละ
แต่พี่ไม้ก็เลือกจะเอาคืนกับคนที่ทำผิดจริงๆ เท่านั้น ไม่ใช่ไม่เลือกวิธีการเหมือนน้องสิ้นคิดของพี่
และการที่พี่ไม้มักเตือนฝิ่นและแก้วเสมอในเรื่องของวิธีการที่สองคนนี้เลือกใช้ ก็เพราะพี่ไม้คงไม่อยากให้ทั้งคู่มาล้อเล่นกับเรื่องความรัก
ความเสียใจความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากความรักเป็นอย่างไร พี่ไม้ย่อมรู้ดีกว่าเด็กสองคนนี้ที่อาจจะยังไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกนั้นมาก่อน
พี่ไม้ไม่ได้ไม่ชอบแก้ว แต่รังเกียจสิ่งที่แก้วและฝิ่นคิดและทำ
หากยอมรับในไมตรีที่แก้วยื่นให้ ก็จะเหมือนกับให้กำลังใจแก้วทางอ้อมในสิ่งที่แก้วทำอยู่

.....ตามต่อๆ ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร แต่คนเขียนมาทำให้ค้างนะเนี่ย อยากรู้ความรู้สึกของไอ้แก้วกะไอ้ฝิ่นจะแย่แล้ววววว.....เง้อออออออออ
(ไอ้คุณพี่ขวัญอะ อย่าเอามาออกช่วงนี้ได้มั้ยคร้าบบบ พักเรื่องฝิ่นกับแก้วไปนาน คนอ่านจะชักกระแด่วๆ ตายเอา  :z3: )



* ขอให้คนเขียนหายป่วยและแข็งแรงไวๆ นะคะ อาการไอเป็นสิ่งที่ทรมานมากจริงๆ และเป็นอาการที่หายช้าที่สุดเมื่อเป็นหวัดด้วย บางคนอาการไข้หรือน้ำมูกหายไปเป็นเดือนแล้ว แต่อาการไอก็ยังมีอยู่เลยค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-01-2012 01:20:39 โดย เฉาก๊วย »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด