หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!

[matame]

ติดใจนายเอกแล้วอ่ะดิ

[sosi]

วินแก่    น่าสงสารนายเอกอะซิตอนจบต้องเอาคืนให้หนัก ๆ ไปเลย

[Monkey D lufy]

โิอ๊ย!!!  อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ

รอๆจ้า

[-Blackcloud-]

โอ้ววววววววว มาต่อๆๆๆๆๆๆ 

[U_Ton]

  ไม่มีสำนึกอ่ะวิน มีเเต่ทำเรื่องร้ายๆให้มันเเย่ลงยิ่งกว่าเดิม ไอ้พวกเพื่อนๆพี่ๆก็ไม่ได้ช่วยเตือนน้องเลย

วินทำเเต่เรื่องผิดๆ แต่กลับไปตักเตือน เเถมสมรู้ร่วมคิดไปอีก... ไม่ต่างกันร่วมมือกันฆ่าคนๆนึงให้ตายทั้งเป็นเลย

เห็นสิ่งที่วินทำกับนัทแล้วบอกได้คำเดียวว่า อยากจะบ้าตาย... นัทจิตใจเข้มเเข็งนะ เป็นคนอื่นไม่รู้จะสติหลุดแค่ไหน

ไม่รู้จะทนอยู่มหาลัยเดิมได้ยังไง... แล้วก็ไม่รู้จะประคองสติไว้ได้ดีเเค่ไหน อาจจะบ้าคลุ้มคลั่งไปเลยก็ได้...

นัทจะลงมือเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเองเเล้ว... ว่าเเต่จะทำยังไง ดูท่าทางวินร้ายกว่ากันมาก แรงเเค้นบางครั้ง

มันก็ต้องอาศัยปัจจัยอื่นช่วยด้วยนะ ถึงจะสำเร็จลุล่วงน่ะ

[maru]

วินจะทำร้ายนัทไปถึงเมื่อไร นัทไม่คิดจะบอกสิงห์น้ำจริง ๆ หรือ แล้วถ้าไปตามที่วินบอกไม่รู้วินจะทำอะไรนัทอีก

[wi_OoO_wi]

 

[namtarn11]

วินใจร้าย แทนที่จะสำนึก แต่กลับยิ่งมาทำร้ายกัน อยากรู้จักว่า นัทจะแก้แค้นยังไง

[KURATA]

มันจะรักกันลงมั๊ยเนี่ย 

[ammamooty]

ทำไมนิสัยไม่ดีสุดๆอะสุดท้ายจะไม่คนรัก

ถ้าสองคนนี้รักกันนี่คงแบบคู่รักซาดิสม์งี้...//รอลุ้นจะมีฉากหวานๆไหม

[LAstKiSS]

กี๊สสสสสสสสสสสสสสสส ลมจับ ลมจับ ลมจับบบบบบบบ

[peking]

  ไม่รู้ว่าคุณคนเขียนจะติดใจไอ้วินนักว่ะ ไม่รู้ซิ มันทุเรศนะ อยาก
มันไม่มีมูลเหตุที่จะต้องข่มขืนนัทเลย คนรวยแล้วงัย เขาทำนิสัยอย่างงี้เหรอ งี่เง่าที่สุด
หาที่ดีไม่ได้เลย
       
              ไม่รู้คนเขียนมีปมอะไรนักหนาปกติโดนเขาเอาก็รู้สึกแย่จะตายอยู่แล้ว ตกลงจะเอาให้ตายเลยใช่มั๊ย ทำไมไม่เข้าใจเลย นายเอกถึงต้องโดนเอาเปรียบ โดนทรมานทุกรายเลย ฮึ๊ยยย 
     
          กระโดดตึกตายไปเลยน้องนัทจะได้หลุดพ้นจากเรื่องเหีั-ย เหีี-ย นี้เสียที ปล่อยให้ไอ้วินมันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นนั่นแหละ ซักวันมันคงจะตายไปเอง พ่อ แม่ก็ไม่มียังทำแต่ความชั่ว ข่มเหงแต่คนอื่นเขา นี่แหละนะ พ่อแม่ไม่ได้สั่งสอน
อยู่แต่กับอาวุฒิที่เลวววววววววววพอกัน แย่ที่สุด พอกันไม่ให้อภัยแล้วเกลียดนนท์ด้วย เลี้ยงหลานไม่ดีเลย มัวทำอะไรอยู่
ไปไกลๆ เลย โป้งแล้ว

  :3123:ขอโทษนะอินไปหน่อย  แรังงงงงงงงงงงซะไม่มีอะะะะะะะะะะะะะะะ

[lalitalx]

วินวินใจร้าย เค้าจะโกรธตัว  555555555555
บ้าไปแล้ว ! สงสารน้องนัทททท TT แล้วเมื่อไหร่จะหวานกันละเนี่ย
มีปมในใจอะไรรึเปล่าคะน้องวิน 

[skyberry]

ทำไมรู้สึกชอบวิน >>>(โดนถีบ) 

[ฝ ฝ้าย]

ทำไมรู้สึกชอบวิน >>>(โดนถีบ) 

เหมือนกันเลยยเน๊าะะ วินน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

[sevenkung]

โอ้ยยยยยย สงสารนายเอกจังงงงง  แต่ก้แอบชอบพระเอกวินน่ะเนี่ยย 

[insomniac]

คนอย่างนี้คงเป็นพระเอกได้แต่ในนิยายแหละ
เป็นเรื่องจริง ใครจะไปรักมันลง

[theskylab1]

  อีนังวิน อีกซัก 100ที !

[Rein_Force]

ยิ่งกว่าภาคที่แล้ว หึ หึ 

[ladymoon_yy]

 

[fay 13]

 

[ammlovey]

เลว!!!!   
ขอให้เรื่องนี้นายเอกได้เอาคืนบ้างเถอะค้ะ 
 

[Maytbb]

ไอ้วิน เลวเกินไปแล้วนะ

[menano]

เลวเกินคำบรรยายจริง ๆ
ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองผิดเลยว่างั้น
ให้ตายเหอะ

[k@_raMae]

เลวได้ใจจิงๆ

[poonkata]

โอ๊ยยยยยยย
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ
ภาคแรกนี้เสียน้ำตาให้นนท์ไปเยอะอยู่
อ่านไปเจ็บไป
ภาคสองนี้คือ ตั้งเสียน้ำตาอีกแล้วใช่มั๊ย

สนุกมากๆค่ะ
ต่อไปอย่าเศร้ามากนะคะ สงสารหนูเถอะ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

เห้อ รอตอนต่อไป ตอนนี้น้ำตาไหลพูดไม่ออก

[sunshinesunrise]

ตามอ่านวันเดียวจบ..ตอนแรกคลิกไปอ่านภาคสอง แต่กลัวไม่เข้าใจเลยย้อนมาอ่านภาคแรกก่อน
ความรู้สึกตอนแรกที่อ่านอินโทร..โอเค มันน่าสนใจ
พออ่านๆไป พระเจ้า!! ชีวิตน้องนนท์นี่มันอาภัพ รันทด น่าสงสาร น่าสมเพช เวทนา อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะปะปนกันไป เหมือนนั่งอ่านนิยายของพิศาล..ตบจูบๆๆ ทั้งเรื่อง แต่ที่รับไม่ค่อยได้ก็คือ การกระทำอันน่ารังเกียจของวุฒิ เอะอะก็ตบ บังคับขู่เข็ญตลอดเวลา อยากจะบอกว่า คนเขียนทำสำเร็จแล้วค่ะ ไอ้ที่เลวแบบหาใดเปรียบไม่ได้นี่.. เกิดขึ้นจริงในวงการนิยายละ.. อ่านแล้วรู้สึกเลยว่า
นี่ถ้าเราเป็นนนท์นะ ได้ฆ่าตัวตายไปแล้วมั้ง ทนไม่ไหวเจอทั้งพี่ เจอทั้งแฟนพี่ เจอทั้งเพื่อนพี่ แม่ง.. ไม่เหลือศักดิ์ศรีให้ตัวเองเลย
อ่านตั้งแต่แรกจนตบไม่มีตอนไหนเลยที่เราไม่หน่วง ตัวละครของคนเขียนไม่ใช่สีเทา แต่ดำมืดกันทุกคน.. (ด้านมารครอบงำด้านดีซะเยอะ) แต่คนเห็นแก่ตัวมากเกินไป ปากบอกว่าเจ็บแต่ก็ยังทำอยู่อย่างนั้น โอ๊ยย อ่านแล้วปวดตับมากๆเลยค่ะ

ที่ต้องขอชื่นชมคือ.. คนเขียนแต่งไปได้ยังไง.. เทพอ่ะ.. นี่มันมหาโคตรหน่วงแห่งปี.. เราอ่านยังปวดตับ คนแต่งนี่จิบน้ำใบบัวบกขณะพิมพ์หรือเปล่า? ฮ๋าๆๆๆ

อีกเรื่องที่ต้องขอชื่นชมค่ะ คือความใจถึงในการแต่งนิยาย หลายๆคน พอถึงฉากไคลแมกซ์ ฉากเลือดสาด หรือฉากกระชากอารมณ์มีคนต้องตาย ก็เปลี่ยนให้มันแฮปปี้เอนดิ้ง แต่คนแต่งกลับดึงอารมณ์ให้ฉุดกระฉากดำดิ่งหน่วงและดาร์คสุดๆ ไม่มีการเม้มความปวดตับกันสักนิด.. สนุกมากเลยค่ะ..(ถึงแม้จะกลัวกับฉากเอ็นซีของแต่ละคู่ไปหน่อย.. รุนแรงเกิน ฮ่าๆ)

อ่านจนถึงต้นจนจบ ก็ลุ้นอยู่ตลอดเวลา.. ก็ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆนะคะ.. แล้วก็จะติดตามต่อ( แต่คงต้องขอเวลาไปนั่งทำใจก่อน หายใจไม่ทั่วท้องเลย มันหน่วงมากกกกก  )

คนเขียนก็สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า ^^

[ฝ ฝ้าย]

บทที่หก

น้ำ สิงห์


ย้อนไปหลายปีก่อน

สิงห์เมาเหล้าหัวร่าน้ำทุกวัน ผ่านไป ปีกว่าแล้วที่น้ำจากเขาไป เขาเรียนจบและสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้ วันนี้เป็นเหมือนทุกวันเขากลับจากผับที่มักไปหาความสำราญให้กับตัวเอง เขาไม่อยากอยู่กับความคิดของตัวเอง เขาคงทนคิดถึงน้ำไม่ไหว น้ำที่ความจำเสื่อมน่ารัก อ่อนหวานจนเขาแปลกใจ


   ความรักค่อยๆก่อตัวขึ้น เขาตามจีบน้ำคนใหม่ในคราบคนไร้ความทรงจำได้สำเร็จ น้ำผู้แสนขี้อาย เป็นพี่ชายที่ดี แต่มาเสียชีวิตลง ไม่นะ


   ระหว่างที่เขาเดินออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นบางอย่างหน้าห้อง พอเดินเข้าไปใกล้ๆ มีร่างสองร่างกอดกันกลมนอนขว้างอยู่หน้าประตู สิงห์สะกิดร่างบางทันที


   “คุณครับ ขอโทษนะ ช่วยขยับออกไปได้ไหมคุณขว้างหน้าห้อง ผะ ผะ”สิงห์ถอยหลังออกไปจนติดกำแพงฝั่งตรงข้าม เมื่อร่างบางเงยหน้าขึ้นมา เขาขยี้ตาสามสี่ครั้ง เขาเห็นผีได้อย่างนั้นหรอ หรือว่าคิดถึงน้ำจนสมองเบลอไปหมด


ร่างบางขยับลืมตาตื่นมองสิงห์ที่ยืนตะลึงงั้นอยู่ตรงข้าม เขาขยับตัวเจ้าตัวเล็กออกจากแขน พิงไว้กับประตูห้อง จากนั้นค่อยๆลุกเดินไปหาสิงห์ สิงห์เดินถอยหลังกรูด ร่างบางเดินตามไปช้าๆ


“นี่อย่านะ”สิงห์ยกมือขึ้นผลัก แต่ก็ได้สัมผัสร่างอุ่นๆของฝ่ายตรงข้าม ร่างบางเดินมาสามสี่ก้าวก็ทรุดฮวบ


“หิวจังเลย”


สิงห์ก้มลงไปดู เขาไม่ได้โดนผีหรอก รูปร่างแบบนี้หน้าตาแบบนี้กลิ่นตัวหอมๆแบบนี้ น้ำชัดๆ เขาอุ้มร่างบางเข้าไปในห้อง มีเด็กตัวเล็กอีกคน เขาจึงพาเข้าไปทั้งสองคน


สิงห์เปิดตู้เย็นหาข้าวของทั้งหมดที่จะทำกับข้าวให้น้ำกิน แต่ภายในมีแต่เบียร์ เขาปิดประตูตู้เย็น แล้วโทรสั่งร้านอาหารข้างล่าง
สิงห์หยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวน้ำ เด็กชายตัวเล็กที่มากับน้ำตื่นแล้ว นั่งมองเขาตาแป๋ว สิงห์ยื่นไอติมให้นั่งดูด เด็กนั้นก็กินไม่สนใจอะไร


ข้าวต้มร้อนๆ ถูกเสิร์ฟ พร้อมขนมและผลไม้มากมาย น้ำลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่กระโจนเข้าหาคือข้าวต้ม เด็กน้อยกินไอติมหมดแท่งก็เข้ามาร่วมวง ทั้งสองกินกันอย่างเอร็ดอร่อย


 “ค่อยๆกินไม่มีใครแย่งหรอก”สิงห์ปราบ แต่ไม่มีใครฟังทั้งสองคนยังตั้งหน้าตั้งตากินกันเต็มที่ ข้าวต้มถูกกวาดเรียบในพริบตา ผลไม้ ขนม อิ่มจนเจ้าตัวเล็ก เรอดังเอิ๊ก แล้วสองคนก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน


“อิ่มแล้ว”น้ำเช็ดปาก จากนั้นก็กอดเด็กตัวเล็กนอนทั้งอย่างนั้น สิงห์งงๆ แต่ก็ไม่ถามอะไรให้น้ำพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที
สิงห์นอนไม่หลับ เขานั่งมองน้ำทั้งคืน ไล้ใบหน้าหวาน อยากคิดถึง หายไปไหนมา  ไปทำอะไรมา ผิวถึงได้คล้ำ ตัวเล็กผอมซีดแบบนี้ เจ้าตัวเล็ก ลมตามองเขาบ่อยๆ เหมือนกลัวว่าเขาจะทำร้ายน้ำ แต่พอเห็นว่าเขาไม่ทำอะไรก็หลับไป บางทีก็ตื่นขึ้นมาอีก ดูว่าน้ำเป็นอะไรหรือป่าว พอเห็นว่าสบายดีก็หลับตาลงอีกรอบ


เช้าแดดส่องผ่านกระจกมาแยงตา สิงห์ลืมตาขึ้น เขาเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เชามองที่โซฟา ไม่มี น้ำกับเด็กคนนั้นหายไปแล้วสิงห์ลุกขึ้นตามหา


แกร๊กๆ เสียงคนคุยกันในครัว สิงห์ค่อยๆเดินไปดู ร่างบางของน้ำกำลังหั่นเนื้อ เด็กตัวเล็กยืนบนเก้าอี้ล้างผัก สิงห์ปล่อยให้ทั้งสองทำกับข้าว เขาเข้าไปอาบน้ำ สร่างเมาตั้งแต่เมื่อคืนแต่ยังปวดหัวอยู่ สิงห์สบัดหัวไปมา เรื่องต่างๆทำเอาเขางงไปหมด นี่เขามโนเองหรือป่าว ถ้ากลับออกไปแล้วไม่มีใคร เขาคงต้องไปหาหมอแน่ๆ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ


“สิงห์ อาหารเสร็จแล้วนะ”เสียงเล็กตะโกนมาทำเอาเขาสะดุ้งเฮือก แทบลุกจากอ่างน้ำไม่ทัน


“อะ โอเค ไปแล้วๆ”สิงห์คว้าผ้าขนหนูเดินออกไปแต่งตัว หลังจากแต่งตัวเสร็จ ก็เดินออกไป น้ำกับเจ้าตัวเล็กนั่งรอ ที่โต๊ะอาหารแล้ว สิงห์นั่งลงมองน้ำไม่คลาดสายตา


“น้ำ ทำไม”สิงห์กำลังจะถาม


“กินข้าวก่อนเถอะเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”น้ำมองเบือนหน้าไปทางเจ้าตัวเล็ก สิงห์พยักหน้าอย่างเข้าใจ ไม่อยากให้เจ้าตัวเล็กได้ยิน น้ำก้มหน้าก้มตากินข้าว  เจ้าตัวเล็กก็เช่นกัน  สิงห์กินข้าวคำมองหน้าน้ำคำ  หลังจากกินข้าวเสร็จน้ำพาเจ้าตัวเล็กไปนอน


สิงห์ไม่รอช้าดึงแขนน้ำออกมาคุยให้รู้เรื่อง สิงห์สวมกอดน้ำแน่น น้ำซุกหน้าในอกสิงห์ร้องไห้ออกมาสิงห์รัดน้ำเข้ามาหาตัวแน่นขึ้น ลูบหัวปลอบไว้


“ใจเย็นมีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจา  โอ๋ๆ”


“ฮึก ฮึก”


“น้ำใจเย็น น้ำใจเย็น”


“ฮือ ฮือ เรารอดแล้ว เรารอดแล้ว ฮือ ฮือ”


“ใจเย็นๆ”สิงห์พาน้ำนั่งบนโซฟา “ค่อยๆเล่ามามันเกิดอะไรขึ้นทำไมน้ำยังไม่ตาย”


“ฉะ ฉะ ฉะ ฉัน ฮือ ฮือ รอดแล้ว รอดแล้ว”


“น้ำสงบสติอารมณ์”สิงห์จับไหล่น้ำตั้งตรงมอวหน้าเพื่อหาคำตอบ


“ฉันไม่ได้ตาย”น้ำเริ่มเล่า “คิดว่าถ้าตายเรื่องทุกอย่างคงจบ ไม่อยากยุ่งแล้วอยากให้นนท์มีความสุข  ป๊าไม่กล้ารักน้องเพราะกลัวฉันจะน้อยใจ แม่แท้ๆของนนท์ไม่กล้าแม้แต่จะคุยกับนนท์ เพระทุกคนโกหกว่าแม่นนท์กับแม่ฉันเป็นคนเดียวกัน เพื่อไม่ให้เราแตกต่าง” น้ำเว้นวรรค  สิงห์ตั้งใจฟังอย่างดี เขากุมมือน้ำแน่น


“เพื่อนฉันเป็นหมอให้เขาช่วย แล้วก็หนีไป บ้านเก่าแม่ที่เชียงใหม่ เปิดร้านวาดภาพอยู่เกือบครบปี เมื่อเดือนที่แล้ว มีเด็กข้างบ้าน น้องนัท”น้ำหันไปมองห้องที่เด็กคนนั้นนอนอยู่


“แล้วไงต่อ”สิงห์ถาม


“นัทกับแม่ถูกพ่อทำร้ายร่างกาย พ่อเขาเมาเหล้า เขาชอบทุบตีแม่ของนัทแล้วก็นัท ฉันพยายามช่วยเหลือนัททุกอย่าง ฉันพานัทหนีพ่อเขาออกมาไว้ที่บ้าน วันหนึ่งพ่อเขาตามมาเจอแล้วพาตัวนัทไป เขาทุบตีนัทฉันได้ยินเสียงร้องจากในบ้าน”แล้วน้ำก็ร้องไห้อย่างหนัก


“ใจเย็นๆ ค่อยๆเล่า”


“ฉันช่วยนัทไม่ได้ ช่วยนัทไม่ได้ นัทโดนทุบตี ตัวเขาเล็กนิดเดียว ฮือ ฮือ”


“เมื่อวันก่อน เมื่อวันก่อน  ฉันได้ยินนัทร้องไห้ดังมาก ฉันก็เลยเข้าไปดู”น้ำร้องไห้แล้วสำลักน้ำตา


“ฉะ ฉะ ฉะ ฉันก็เลยเข้าไปช่วย แล้วฉันก็เห็นนัทร้องไห้ พ่อนัทผลักแม่เขาตกบันได เลือด เลือดเต็มเลย ฮือ ฮือ”สิงห์ดึงน้ำเข้ามากอดแน่น


“อย่าร้องๆ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”สิงห์ลูบหลังปลอบ น้ำดึงตัวออกแล้วเล่าต่อ


“พ่อนัท กำลังจะเข้าไปตบนัท ฉันเห็นไม้วางอยู่ข้างประตู ฉันเลยเอาไม้ฟาดเขา มีแต่เลือด มีแต่เลือด ฮือ ฮือ ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นไงบ้าง รู้แต่ว่าต้องหนี ก็เลยพานัทนั่งรถมากรุงเทพฯ ฮึกๆ คิดไม่ออกว่าจะไปไหน ก็เลยมาที่นี่”สิงห์อ้าปากค้างเรื่องมันใหญ่กว่าที่เขาคิด เขากอดน้ำแน่น จากนั้นก็ก้มลงจูบซับน้ำ


สิงห์ใช้มือเช็ดน้ำตาน้ำออกจากแก้ม จากนั้นเขาก็จูบที่แก้มบาง ไล้ลงมาที่ปาก น้ำรับจูบโอนโยนทั้งคู่กอดกันกลม คนหนึ่งแสนคิดถึง อีกคนต้องการการปลอบโยน


สิงห์สอดมือเข้าไปไล้ที่ยอดถันเล็กที่แข็งเป็นไต น้ำตัวสั่นระริก สิงห์ก้มหน้าลง เอาปากประกบยอดประทุมถัน แลบลิ้นเขี่ยไปมาเบาๆ น้ำม้วนตัวบิดเร้า สิงห์กวาดมือไปที่หน้าท้องแบนเรียบผ่านหลุมสะดือไปที่สะโพก เขาดึงกางเกงยีนตัวเล็กออกไปกองที่พื้น ใช้มือกอบกุมส่วนเล็กที่ขยายคับอันเดอร์แวร์ เขาดึงปราการสุดท้ายออก ใช้ปากครอบครองมันอย่างอ่อนโยน


“อ๊ะ อ๊า”น้ำครางอู้  สิงห์ลูบมือไปบนขาอ่อนทั้งสองข้างก่อนอ้าออก จากนั้นแบะก้นเล็กให้เห็นทางแยกเล็ก เขาใช้ลิ้นเข้าไปสำรวจทางรักสีชมพูนั้น สะกิดไฟร้อนให้ลุกโชน


“อูยยย”น้ำเกร็งตัวแน่นเมื่อสิงห์ส่งนิ้วกลางเข้าไปข้างใน ขยับเข้าออกโดนจุดที่เสียวซ่าน น้ำบิดตัวส่ายก้นร่อนไปมา สิงห์ดึงมือเข้าออกสลับกับใช้ปากครอบครองส่วนเล็กชูชัน


สิงห์ลุกขึ้นถอดกางเกงออก จับน้ำนอนลงไปบนโซฟาแล้วแทรกตัวระหว่างกลาง พาเจ้าหนูของตัวเอง เข้าไปหาไอ้อุ่นในตัวน้ำ น้ำวีดร้องเล็กน้อย ก่อนเคลิ้มตามไป


“อ๊ะ อื้อ”ทั้งสองส่วนเสียดสีกันอย่างช้าๆ เบาๆ สิงห์จูบน้ำอย่างโหยหา เขาค่อยๆดันตัวเข้าออกมาขึ้นเรื่อยๆ น้ำถอยหลังนี้ เพราะเจ็บ แต่เมื่อปรับสภาพได้ก็ยกสองเท้าตระวัดเกี่ยวรอบเอวสิงห์ ทั้งสองคนรักกันอย่างสุดซึ้ง


สิงห์พลิกร่างเล็กให้ทับอยู่บนตัวเขา เมื่อสิงห์ขยับเอวให้ส่วนนั้นทำหน้าที่ น้ำก็เริ่มขยับเอง ความสุขผ่านตัวพวกเขาช้าๆ สิงห์ลูบไล้แผ่นหลังบางเบาๆ ค่อยๆดันตัวเข้าออกเอง ในที่สุดก็พลิกร่างน้ำลงอีกครั้ง ก้มลงดูดดึงถันเล็ก จนตัวน้ำสั่นสะท้าน ปากกร้องครวญครางเสียวซ่าน ผ่านไปนาน กว่าทุกอย่างจะสงบลง


น้ำและน้องนัท รอฟังข่าวแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่มีใครตามมา สิงห์ช่วยทำประวัติต่างๆ ให้น้ำและน้องนัท   ทั้งคู่พาน้องนัทเข้าโรงเรียน ใช้ชีวิตกันใหม่อีกครั้ง สิงห์เรียนจบ ทำงาน ทั้งสามย้ายออกจากคอนโด ไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่แถบชานเมือง ไม่ติดต่อใคร ทุกอย่างคงดำเนินไปได้ด้วยดี สิงห์คิดว่าแบบนั้น

......................................................................

   
เค๊าชอบตอนนี้มากๆเลย
อ๊ายยยยยยย  ปิ้งๆๆๆๆๆๆๆๆ






เดี๋ยว รูปจะเรทไปไหน  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอประกาศเล็กน้อยจ้า
http://www.facebook.com/faiizfiction

ฝ้ายอัพเดตรายชื่อคนที่โอนเงินจองหนังสือเรื่องบำเรอรัก บทเมียน้อยภาคแรกแล้ว สามารถ เข้าไปดูได้ที่อัลบั้มรูป
ในแฟนเพจ
ใครที่ไม่มีรายชื่อ หรือมี ข้อแก้ไขอะไรโปรดแจ้งให้ฝ้ายทราบด้วยนะคะ

มีหนังสือเหลือ 10 เล่ม ใครสนใจ เมลมาที่ Faiizruiiแอดhotmail.com คะ โอนเงินก่อนสิ้นเดือนนี้จ้าาา

จุ๊ฟๆๆๆๆๆๆ

[-Blackcloud-]

55555 ชอบรูป

มาต่อๆ