หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!

[IöLIKE]

ThankS

[Ishuka]

ถนอมน้องหน่อยน้า สงสารเดี๋ยวน้องพังไปทำไง เอ้ยยย ไม่ใช่ละ

อิอิ เรียกเลือดมากเลยค่าตอนนี้

ขอบคุณค่า

[ammamooty]

โหตาวุฒทำไมเทอไม่ถนอมเลยจ๊ะ

รุนแรงตลอดๆๆๆ

(แต่แบบเรียกเลือดคนอ่าน)

[reborn]

รุนแรงตลอดสงสารน้องบ้าง

[aiaea83]

รู้ค่าว่าคิดถึง แต่เบาๆ หน่อยย น้องเจ็บนะเออ อิอิ

 

[MoMoRin]

รุนแรง ฮาร์ดคอร์ตาหลอดดดดดด
นนท์เองก็คงต้องทนต่อไปนะลูกก
ฮ่ๆๆๆๆๆๆ

[jing_sng]

ว่าจะแสดงความคิดเห็นตั้งแต่ตอนแรกที่อ่านจบ
แต่วันที่จะพิมพ์ดันหากระทู้ไม่เจอ
ก่อนอื่นขอชมนะ วางพล็อตได้ดีแต่เก็บรายละเอียดไม่หมด

คืออยากจะบอกว่า ตัวพ็อตเนี้ย มันดราม่ามาก และถ้าคนเขียนสามารถจัดหนักได้มากกว่านี้
เรื่องนี้จะยาวกว่านี้ได้อีกมากเพราะประเด็นให้เล่นเยอะเหลือเกิน
บางอย่างคนเขียนก็ไม่อธิบายเหตุที่มาที่ไป เช่น ตอนที่วุฒิอยู่กับน้อง 1 เดือน แต่พี่ไปเมืองนอก
หรืออีกหลายๆ ประเด็นที่โดนละทิ้ง ทำไมหลาย ๆคนถึงมองน้องนนท์ว่าเป็นเด็กเอาแต่ใจ
คงไม่ใช่แค่พี่ใส่ไฟแน่ๆ แล้วแม่น้องจริงๆที่พี่น้ำบอกว่าคือคนทำให้แม่น้ำตาย ทำไมไม่ห่วงลูก
แล้วทำไมนนท์ต้องยอมน้ำขนาดนั้น โอ้ย เยอะแยะเกิน
วุฒินี่ไม่ต้องพูดถึง เลวถึงขั้ว เลวจริงเลวจัง ฟังน้องมันบ้างไหมนั่น
น้องมันรักขนาดนั้นแล้วยังทำเป็นมองไม่เห็น แหม น่าจะเปลี่ยนพระเอกซะ
(โหมดมั่นไส้พระเอก) 

[ฝ ฝ้าย]

ว่าจะแสดงความคิดเห็นตั้งแต่ตอนแรกที่อ่านจบ
แต่วันที่จะพิมพ์ดันหากระทู้ไม่เจอ
ก่อนอื่นขอชมนะ วางพล็อตได้ดีแต่เก็บรายละเอียดไม่หมด

คืออยากจะบอกว่า ตัวพ็อตเนี้ย มันดราม่ามาก และถ้าคนเขียนสามารถจัดหนักได้มากกว่านี้
เรื่องนี้จะยาวกว่านี้ได้อีกมากเพราะประเด็นให้เล่นเยอะเหลือเกิน
บางอย่างคนเขียนก็ไม่อธิบายเหตุที่มาที่ไป เช่น ตอนที่วุฒิอยู่กับน้อง 1 เดือน แต่พี่ไปเมืองนอก
หรืออีกหลายๆ ประเด็นที่โดนละทิ้ง ทำไมหลาย ๆคนถึงมองน้องนนท์ว่าเป็นเด็กเอาแต่ใจ
คงไม่ใช่แค่พี่ใส่ไฟแน่ๆ แล้วแม่น้องจริงๆที่พี่น้ำบอกว่าคือคนทำให้แม่น้ำตาย ทำไมไม่ห่วงลูก
แล้วทำไมนนท์ต้องยอมน้ำขนาดนั้น โอ้ย เยอะแยะเกิน
วุฒินี่ไม่ต้องพูดถึง เลวถึงขั้ว เลวจริงเลวจัง ฟังน้องมันบ้างไหมนั่น
น้องมันรักขนาดนั้นแล้วยังทำเป็นมองไม่เห็น แหม น่าจะเปลี่ยนพระเอกซะ
(โหมดมั่นไส้พระเอก) 

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ
ฝ้ายเองก็คิดเหมือนกัน ฮ่าๆๆ 
มีเรื่องราวที่ฝ้ายอยากเขียนอีกเยอะ
ฝ้ายจะเขียนต่อในภาคสองนะคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคะ

[U_Ton]

  นั่นสิ จะพยายามไปได้นานเท่าไหร่... ดูรุนเเรงจริงนะพี่วุฒิ น้องนนท์ชำในหมด

เล่นเเรงอย่างนี้ คงได้เเค่ครั้งนี้เเหละ หลังจากนี้นนท์น่าจะได้พักยาวนะ เสียทั้งเเรง

เหนื่อยเดินทาง เหนื่อยทำงานบ้าน แล้วยังต้องมาเหนื่อย+เจ็บกับการบ้านของพี่วุฒิอีก

... อึ๊ยยยย!!! นนท์เจ็บน่าดู ได้เลือดเลย พี่วุฒิหยุดตัวเองไม่ค่อยได้นะ แต่น่านับถือจริงๆ

ที่ไม่ไปมีใคร  น่าชื่นชมก็ตรงนี้เเหละ...

[WilpeR]

วุฒิก็นะ เข้าใจว่าคิดถึงแต่ก็น่าจะฟังนนท์บ้าง ยังดีนนท์ไม่โกรธอะไรมาก

[HanATarO]

เด๋ว นนท์ ก็ไม่ไหวหรอก

บ่อยๆหน่อยสิ พี่วุฒิ

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาแปะไว้ตอนที่21 สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆ

[fay 13]

ถนอมน้องนนท์หน่อยซิค่ะ พี่วุฒ

[ฝ ฝ้าย]

วิน X นัท

บทที่ 1

   ปิดเทอมภาคฤดูร้อนนักศึกษาส่วนใหญ่รวมกลุ่มกันไปเที่ยวตามแหล่งท่องเที่ยวหลังจากใช้เวลาทั้งเทอมคร่ำเคร่งอยู่กับการเรียน สอบและทำกิจกรรม และกลุ่มของผมก็เหมือนกัน หลังจากสอบเสร็จทุกคนก็แพ็คกระเป๋ากระโดดขึ้นรถมาทันที รถของเนตรสิปรางค์สาวสวยประจำแก๊งค์ประกอบไปด้วยตะวันแฟนเนตรเป็นคนขับ เนตรนั่งข้างๆ ด้านหลังมีไอ้กล้าเพื่อนสนิทตะวัน น้องนิ่มสาวที่ไอ้กล้าตามจีบอยู่ และน้องแจงเพื่อนน้องนิ่มเอามาเป็นไม้กันหมา



   ส่วนผมเป็นเพื่อนสนิทเนตรเรียนด้วยกันตั้งแต่มอปลายจนถึงมหาลัย เคยโดนเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนเนตรจนไม่มีใครเข้ามาจีบ แต่พอตะวันมันลองเข้ามาลองจีบดูก็รู้ว่าไม่ใช่และจีบเนตรติดไปตามระเบียบ



ผมถูกเตะโด่งให้มานั่งรถหรูของพวกวิน วินเรียนบริหาร สนิทกับพวกตะวันเห็นว่าเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ส่วนด้านหลังมี ชิงเด็กสถาปัต แล้วก็หนึ่งกับกิจ เด็กวิทยาฯ บนรถนี้เขาสนิทกันทั้งหมดมีผมคนเดียวที่นั่งตัวลีบอยู่ข้างหน้าคู่กับวิน



รถของเนตรมีพวกขนม ของกินที่จะเอามาตั้งแคมป์ แต่ว่ารถของวินที่ผมนั่งอยู่เต็มไปด้วย เหล้า เบียร์ ไพ่ น้ำเต้าปูปลา ทุกอย่างจัดมาเต็มมาก ตลอดทางจากกรุงเทพฯมาถึงเขาค้อนานมาก ผมหลับไปหลายรอบ ตื่นเพราะมือเย็นของวินเขย่าปลุกให้ช่วยดูทาง



จำได้ว่าตลอดทางผมเคลิ้มหลับไปนิดเดียวจริงๆ เพราะวินปลุกให้อยู่เป็นเพื่อนตลอด ผมสังเกตว่าวินมองผมตลอดเวลา หรือบางที่อาจจะมองกระจกข้างผมก็ได้



กว่าเราจะถึงที่พักก็ดึก บ้านพักขนาดใหญ่ในรีสอร์ทหรูถูกจองไว้หนึ่งหลังให้พวกเราทุนคน ผมลงจากรถด้วยอาการงัวเงีย หอบกระเป๋าเสื้อผ้าและขนมแกล้มเหล้าเข้าไปข้างใน วินเดินตามมาสมทบพร้อมเพื่อน รถของเนตรเลี้ยวตามเข้ามาติดๆ ทุกคนลงจากรถได้ก็รีบเข้าไปในตัวบ้าน เพราะหมอกหนาและหนาวมาก เดือนนี้เป็นเดือนมีนาคมเพราะฉะนั้นยังหลงเหลือความหนาวให้พวกผมได้สัมผัส



บ้านหลังนี้มีสองชั้นห้องนอนบนสองห้อง ชั้นล่างมีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น และห้องครัวใหญ่ มีสนามหน้าบ้านไว้ปิ้งย่างปาร์ตี้ ผู้หญิงแยกอยู่ห้องหนึ่งข้างบน ผม ตะวัน กล้า อยู่อีกห้องตรงข้าม ข้างล่างเป็นของสมาคมน้ำเต้าปูปลา วิน ชิง หนึ่ง กิจ



“อากาศดีมากเลย”เนตรตื่นเต้นวิ่งรอบบ้านเปิดหน้าต่างออกไปดูวิวด้านนอก ตะวันเดินเข้าไปประกบด้านหลังกอดจากนั้นก็กดปากลงไปจูบกันทำเอาทุกคนโหแซว ด้วยความอิจฉา



ผมนั่งยิ้มมองดูคู่นั้นกอดกันกลมอย่างมีความสุข น้องนิ่มกับน้องแจงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินลงมาด้วยชุดใหม่ กล้ารีบไปหาน้องนุ่น จากนั้นทั้งสองคนก็หายออกไปนอกบ้าน



 “ไอ้กล้านี้แม่งไวอย่างกับจรวดยังไม่ทันได้นั่งพักเลย”ชิงแซวทำเอาทุกคนหัวเราะรวน



“กูว่ากลับไปก็เป็นแฟนกันเลยมึงเชื่อไหม”กิจหมายหมาดไว้



“แน่นอน เจอลีลาไอ้กล้าเข้าไปใครก็หลง”แล้วทั้งหมดก็หัวเราะกันอีกรอบเพราะหนึ่ง น้องแจงเดินมานั่งข้างๆผม ผมส่งน้ำส้มให้น้องแจง น้องรับไปกินเงียบๆ ชมรมน้ำเต้าปูปลาเริ่มตั้งวงกันแล้ว เริ่มด้วยขวดเหล้าสองสามขวด และกับแกล้มที่ผมขนมา



“น้องแจงครับ มีแฟนหรือยังครับ”กิจหันมาถามน้องแจงหลังจากกินเหล้าไปหลายขวด ทุกคนมองน้องเป็นตาเดียว น้องนั่งขวนอายไม่ได้ตอบอะไร กิจเลยเดินมานั่งข้างๆน้องแล้วชวนน้องคุย



ผมปลีกตัวออกมาในครัวเตรียมเนื้อย่างของพรุ่งนี้ไว้ เพราะมื้อเย็นพรุ่งนี้เราจะทำบาบีคิวกินกัน วินเดินถือแก้วเหล้าเข้ามายื่นให้ผม



“กินซิ กูยังไม่เห็นมึงกินซักแก้วเลย”



“กูกินไม่เป็น มึงกินเถอะ”



“กูอุตส่าห์เอามาให้ กินดิ”มันคะยันคะยอ



“กูไม่ชอบมันขม”



“ลองดู”โอเค ผมรับแก้วจากมันกินเข้าไปอึกแรกก็แทบอยากอ้วก ขมมากผมทำตาหยี๋ มันเลยดึงแก้วกลับ



“พอแล้ว ไม่ต้องกิน”มันเททิ้งลงอ่างล้างจาน มันยืนดูผมหมักเนื้อ แล้วเอาเสียบไม้



“ดึกๆไปขับรถเล่นกัน”มันชวนผม



“ที่ไหน”



“ข้างนอก ไม่รู้ดิ ขับรถไปเรื่อยๆ”



“แล้วคนอื่นละ”ไปกันสองคนเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว



“ตะวันกับเนตรไม่ป ไอ้กล้ากับน้องนิ่มก็ยังไม่กลับเข้าบ้านไม่อยากออกไปถามขัดจังหวะ ไอ้กิจจีบน้องแจงอยู่ ไอ้หนึ่งไอ้ชิง มันจะแดกเหล้า”อ้อแบบนี้ก็เลยเหลือกูคนเดียว กูควรจะไปเป็นเพื่อนมึงดีไหม



“กูอยากดูดาว”อยากดูดาว เหตุผลมันเข้าท่าดี กรุงเทพไม่ค่อยได้เห็นดาว ผมก็เลยพยักหน้ารับว่าจะไปแน่นอน มันเดินยิ้มกริ่มกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น




เสียงพวกนั้นฉลองกันโวยวายลั่น ไม่รู้เล่นอะไรกันท่าจะสนุกสนาน ผมจัดการของทุกอย่างเสร็จ พอผมเดินออกไปทุกคนนั่งเงียบกริบ เนตรเดินหันหลังขึ้นบันได แต่ก่อนขึ้นไปถึงก็มองหน้าผมเหมือนจะบอกอะไรซักอย่าง แต่ถูกตะวันดันหลังให้ขึ้นไปก่อนเลยไม่ได้บอกอะไร



น้องแจงมองหน้าผมแล้วยิ้มเค้นๆ จากนั้นนั่งก้มหน้าอะไรกันผมเริ่มสงสัย พวกแก๊งน้ำเต้าปูปลายิ้มร่า วินลุกขึ้นมานำผมออกไปที่รถ



ข้างนอกที่สวนผมเห็นเงาตะครุ่มของคนสองคนพอจ้องดีๆ เป็นกล้ากับน้องนิ่มนั่นเอง น้องนิ่มนั่งอยู่ในอกกล้า ทั้งสองคนกำลังจูบกันนัวเนีย มือกล้าเข้าไปอยู่ในเสื้อน้อง อีกมือหนึ่งก็ล้วงด้านล่าง ผมได้ยินเสียงน้องครางอื้อ เล่นเอาผมขนลุกเลย



“อย่าไปดูมันเลย แค่น้ำจิ้มขึ้นรถไปกัน”วินกวักมือผมให้ขึ้นรถ ผมขึ้นตามอย่างว่าง่ายไม่ได้สังเกตความผิดปกติอะไรทั้งสิ้น
สองข้างทางมีแต่ต้นไม้ ธรรมชาติสวยสุดยอด อากาศดีมากๆ ผมเปิดกระจกลงแล้วเอามือออกไปข้างนอกรับลมเล่น ดึกๆแบบนี้ก็ดีไม่ค่อยมีรถ จะยื่นมือออกไปก็ไม่ต้องกลัวใครมาชน ท้องฟ้ามือสนิทมีแค่แสงดาวกับแสงเดือนส่องแข่งกัน วินขับรถออกมาไกลมาก จากนั้นก็เลี้ยวเข้าข้างทางไกลจากถนนใหญ่



วินดับรถจอดสนิท ผมหันไปมองหน้าวิน วินก็มองผมอยู่มันลงจากรถ อ้อมมาหาผม ผมก็คิดว่ามันคงจะจอดดูดาวตรงนี้เพราะว่ามองเห็นชัดมากๆ แต่ผมคิดผิด พอผมลงจากรถมันก็ผลักผมไปนอนแอ่งแม่งที่เบาะหลัง



“เฮ้ยทำอะไรน่ะ”ผมตกใจสุดขีด พยายามลุกจากเบาะดันตัวออกไปข้างนอก แต่วินเหวี่ยงผมกลับไปที่เดิม พอผมจะลุกกลับขึ้นมาอีกก็โดนตบเข้าที่หน้าหนึ่งที




“โอ๊ย ปล่อยกูนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยผมด้วย”ผมตะโกนสุดเสียง ยกมือต่อยออกไปมั่วๆ รู้ว่าจะถูกมันหนึ่งหมัด มันหยุดชะงักผมเลยถือโอกาสยกเท้าถีบมันคว่ำหงายหลัง แล้วรีบลุกวิ่งสุดชีวิต ผมหอบแฮ่กๆเพราะความกลัว มันกำลังจะทำอะไรผม มันกำลังจะทำอะไรผม ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วย



“มึงจะหนีไปไหน กลับมานี่”มันตามมาติดกระชากแขนผมดึงจนล้มไปกองกับพื้น ผมเจ็บที่หัวเข่า แถมจุกไปหมด ผมทั้งกลัว ทั้งเจ็บ วินดึงผมขึ้นต่อยเข้าที่ท้องผมหนึ่งที



“คิดจะหนีหรอ มึงหนีไม่พ้นหรอก”มันตะโกนใส่ผม ผมก้มลงไปคลาน หนียังไงผมก็ต้องหนี วินเดินมากระชากผมขึ้น แล้วตบลงที่หน้าผมอีกฉาก



“ดูซิแบบนี้แล้วมึงจะหนีไปไหนได้”มันต่อยเข้าท้องผมอีกสองที จุก จน พูด ไม่ ออก ผมตัวงอ มันลากผมกลับไปที่รถ นอนหงายอยู่บนเบาะหลังแคบๆ มันเดินเข้ามาดึงกางเกงยีนส์ออกจากตัวผม ดึงอันเดอร์แวร์ออกไปจนท่อนล่างผมเปลือย



วินถือกล้องมาถ่ายผมเอาไว้ ผมยกมือปิดหน้า ตอนนั้นผมทำได้แค่นั้นจริงๆ แรงจะขยับตัวหนีไม่มีเลย  วินถอดกางเกงตัวเองออกจนผมเห็นน้องชายของมันขยายออกมาใหญ่มากจนผมกลัว มึงจะทำอะไรกู มึงจะข่มขืนกูหรอ กูเป็นเพื่อนพวกมึงนะ ฮือ ฮือ ผมร้องไห้น้ำตานองหน้า




“วะ วะ วิน มึงอย่าทำอะไรกูเลย ขอร้องละ ฮือ ฮือ กูกลัว”ผมยกมือไหว้อ้อนวอนมัน มันปัดมือผมออก เข้ามาคร่อมใช้มือแยกขาผมที่หนีบเอาไว้ออก



“หุบปาก อยู่เฉยๆให้กูจัดการให้เสร็จก็พอแล้ว”มันเอามือสอดเข้าไปด้านหลังของผม เจ็บจนน้ำตาไหล จุกไปหมดมันล้วงดึงเข้าออก จากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วเป็นสาม ผมเกร็งตัวจนแทบเป็นตะคริว เจ็บมาก



“ฮือ ฮือ เอาออกไป วินกูเจ็บ อย่าทำอะไรกูเลยนะ”ตอนนี้ผมกลัวมาก ทั้งเจ็บ ทั้งจุก ทั้งเรื่องอย่างว่าที่ผมกำลังจะเผชิญ มันช่างน่ากลัวอะไรอย่างนี้ ผมส่ายหัวไปมาร้องไห้ดิ้นรน



วินเอาน้องชายขนาดใหญ่วนไปมาก่อนดันพรวดเข้ามาเต็มแม็ก



“อ็อก อ๊ะ เอาออกไป เจ็บกูเจ็บ ฮือ ฮือ”วินไม่ตอบมันเริ่มซอยเข้าออกแบบไม่เว้น เสียงหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ จากที่เจ็บจวนขาดใจ ก็เปลี่ยนเป็นเสียววาบทั่วท้อง



“อื้อ วิน อย่าทำแบบนี้”สองมือตอนนี้อยู่ที่หัววิน วินเอาปากจูบเม้มที่หัวนมทั้งสองข้าง ไซร้ขึ้นไปที่คอขาวทำรอยเอาไว้ ดูดเลียอย่างเมามัน ด้านล่างก็โหมอย่างรุนแรงป่าเถื่อน มือถือกล้องแฮนดี้แคมขนาดเล็กถ่ายไว้ตลอด



“วิน อย่า อื้อ อ๊า อ๊ะ”เมื่อวินสาวเอวเข้าออกอย่างหนักหน่วง แต่ปนไปด้วยความเสียว ผมก็อดส่ายเอวเด้งรับไม่ได้



“อีกนิด อีกนิดใกล้แล้ว”เสียงวินทำเอาผมวาบหวาม วินก้มลงจับเอวผมไว้ แล้วซอยเข้าออกอีกครั้งจนมิดด้ามแล้วตัวเกร็งครางอู้ว



“อ๊า ให้มันได้อย่างนี้ซิ สวยยิ่งกว่าดาวบนฟ้าอีก”มันก้มลงมาจูบปากผมส่วนล่างยังไถอนออกไป ผมขาสั่นพับๆ ตัวเกร็ง นี่ผมเสร็จไปกับมันอย่างนั้นหรอ ไม่นะผมนอนอ้าปากพะงาบๆ เอาลมเข้ามาใช้หายใจ เพราะจูบของมันบดเอาๆจนแทบหายใจไม่ทัน



มันเอากระดาศทิชชู่มาเช็ดคราบคาวที่ไหลออกจากตรงนั้นของผม และของมันเอง มันเอามือล้วงเข้าไปในก้นผม เอาน้ำเย็นๆราดลงไปล้างให้ จากนั้นก็ใส่กางเกงให้ผม



ผมลุกไม่ขึ้นมันเลยให้ผมนอนอยู่อย่างนั้น กลับมาถึงที่พัก ห้องนั่งเล่นยังเปิดไฟอยู่ มันเดินเข้าไปในบ้านไม่สนใจผม ผมค่อยๆลุกแล้วเดินตามเข้าไป ขาผมสั่นตรงนั้นระบม แค่พยายามก้าวเข้าไปผมทรุดอยู่ตรงหน้าประตู เสียงด้านในโห่ร้องดังทันที่ทีวินเข้าไป ผมได้ยินแว่วจากข้างใน



“เป็นไงวะมึง ได้ไหมๆ”เสียงกิจเร่งเร้าถาม



“กี่น้ำวะ นานโคตร”เสียงหนึ่งอีกคน



 “เอาเงินมาๆ คนละห้าพัน ระดับกูแล้ว แตกน้ำเดียวพอ แม่งยังซิง เดี๋ยวของพัง”วินหัวเราะลั่น ด้วยความสะใจ



“มึงเอาไปทิ้งที่ไหนไม่เอาเข้ามา เพื่อนแฟนกูนะมึง”เสียงตะวัน



“นู้นนอนคอพับคออ่อนอยู่ในรถ”ผมจำเสียงของทุกคนได้ มือผมสั่น นี่ผมเป็นของเล่นของพวกเขาหรอ ผมเป็นตัวอะไรกัน ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้



ผมเปิดประตูลูกบิดเข้าไป ทุกคนหันมามองผมตาเดียว คนแรกที่ผมมองคือเนตรเพื่อนสนิทที่สุดของผม เนตรนั่งอยู่ในอ้อมกอดของตะวัน ก้มหน้าไม่กล้ามองตาผม น้องแจงทำหน้าสงสารผม น้องนิ่มยกเหล้าดื่มกับไอ้กล้า ส่วนคนอื่นก็ยิ้มแล้วส่งเหล้ามาให้ผม



การเดินผ่านพวกนั้นขึ้นไปบนห้องช่างแสนทรมาน ผมน้ำตาไหลตลอดทาง พอลับร่างผมเสียงพวกนั้นหัวเราะก็ดังกึกก้องไปทั่วบ้านพัก



“เชี่ยแม่ง ตอนแรกนะร้องห้ามกูบอก อย่าทำๆ  หลังๆซอยเองเลยสัด”ทุกคนหัวเราะในคำบอกเล่าของวิน ทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องสนุก ทั้งๆที่ความจริงมันเลวร้ายที่สุด




"ไหนหลักฐานๆ"เสียงพวกเขาเรียกหาความอัปยศของผม



"นี่เว้ยกูถ่ายครบทุกช็อต ฮ่าๆๆๆ"







ภาคสองจะมีเรื่องของพี่วุฒิน้องนนท์ แล้วก็น้องวินเวอร์ชั่นโตแล้ว คะ
สลับกันสองเรื่อง น้องวินจะเป็นรัก ลวง หลอก
ช่วยรักและเอ็นดูน้องวินด้วยนะคะ
 

[ammlovey]

เลว 
แต่ก้
 

ไหนว่าเรื่องนี้น่ารักไงคนแต่งงงงงง  คุณหลอกดาว!!! 

[Tnapat]

ทำไมน้องวินโตมาเป็นแบบนี้ เหมือนวุฒิไม่มีผิด

[KURATA]

อิน้องวินนนน นน น น
ตอนเด็กโคตรน่ารัก โตขึ้นนิสัยเหมือน อิพี่วุฒจริงๆ
รอตอนต่อไปค่า

[kitty]

 

[maru]

ทำไมใจร้ายกันแบบนั้น ทำร้ายคนอื่นสนุกกันนักหรือไง

[nokkaling]

คนเขียนให้รัก เอ็นดูน้องวิน เค้าเอ็นดูไม่ลงอ่ะ นิสัย

[broke-back]

เอิ่มมมม..สุดจะบรรยาย
น้องวินตอนเด็ก กับไอ่วินตอนโต
..ไกลกันลิบลับ..

เหมือนสัตว์ป่า ไม่มีผิด

รออ่านตอนต่อนะ
+1

[diduek]

ถอดแบบพ่อมาสุดๆ 

[IöLIKE]

ThankS

[ammamooty]

อ๊ากกเลวทรามชั่วช้านิสัยไม่ดี

โหไม่ชอบอะพวกผู้หญิงอะรวมทั้งยัยเนตรอะไรนั่นนะเป็นเพื่อนนายเอกไม่ใช่หรอทำไมทำอย่างงั้นนะ

อย่าไปคุยกับพวกนั้นนะนัทให้พวกมันรู้สึกซะบ้าง

[narunarutoboyz]

ไม่เข้าใจอ่ะ ไม่เข้าใจตั้งเเต่ภาคเเรกเเล้ว
ทำไมต้องตบ? ตอนนี้ของวิน...โอเคพอทำใจยอมรับได้ว่าไม่รู้จักกัน แต่ของพี่วุฒิน้องนนท์นะ รักกูแล้วทำไมต้องตบวะ
ไม่เข้าใจจริงๆ ไม่ชอบเลย เป็นเรานะจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าตบ...ความรู้สึกแม่งติดลบเลย จะกลับมารู้สึกดีด้วยยากมาก
อ่านมาจนถึงตอนจบแฮปปี้ บอกตามตรงเรายังรู้สึกดีกับพี่วุฒิไม่ลงเลย แม้จะncถูกใจแต่มันไม่สนิทใจกับวุฒิเเล้วอ่ะ
ไม่เห็นต้องแสดงความกักขระ สันดานดิบ แบบนี้ออกมาเลยนี่นา คนเราถ้ารักกันมันต้องไม่อยากทำให้คนที่เรารักเจ็บดิ
ต่อให้เป็นการตบเรียกสติ เรายังเคืองเลย(เเต่มันพออภัยได้ไง) โอ๊ยยยยยยยยย
พอมาเจอของวิน...เราว่าเหตุผลของวุฒิแม่งบ้าเเล้ว มาเจอของวิน นี่แบบว่า......
สารเลว ระยำ ชาติชั่ว ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!! ไม่ไหวว่ะยกแก๊งค์เลยอ่ะ อีเพื่อนเเม่งก็เลวได้อีก อีห่าราก กลัวไม่มีผัว
กลัวไม่มีคนมาเอามึงหรอถึงได้ขายเพื่อนได้ลงคอ โถ.อีเหี้ย!! ถีบแม่งงง 

ไม่เข้าใจอ่ะ? ทำไมต้องมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น
ทำไมต้องเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นของเล่นด้วย
เฮ้ยย เราก็มนุษย์คนนึงอ่ะ เราไม่ใช่คนดี แต่เราก็ไม่เคยคิดเลยสักนิดที่จะไปทำคนอื่นเค้าอย่างนั้น
เพราะเราเป็นผู้หญิงเหรอ? ไม่ใช่หรอก มีวิธีที่จะทำร้ายความรู้สึกคนอื่นตั้เยอะตั้งเเยะ
แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ แม่งเสียชาติเกิดว่ะ แล้วนะคนแบบนี้บาปกรรมแม่งกว่าจะตามทัน
นัทไม่ช้ำก่อนเหรอ...นี่ถ้ากรรมมันตามทันเเล้ว ช่วยเอาให้หนักหน่อยได้มะ
อย่าให้คนเลวมันสบายนักเลย แค่นี้คนดีแม่งก็ช้ำจะตายห่าเเล้ว
เพราะเวลาคนดีๆแม่งเจอความเหี้ยๆ เจอจนแม่งคิดว่าชีวิตนี้คงหาความเจริญไม่มี
แต่พอถึงเวลาที่คนเหี้ยๆต้องได้รับกรรมคืน ทำไมมันทรมาณและมักได้รับการให้อภัยง่ายจังวะ
มันไม่ยุติธรรมอ่ะ เข้าใจว่าคนที่เค้าดีจริง ย่อมให้อภัยง่ายๆอยู่เเล้ว
แต่เรื่องของเวรกรรมมันไม่ใช่ไง พระท่านยังบอกเลย บุญส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป
บุญมันล้างบาปไม่ได้ แค่ทำให้เจอช้าลงแค่นั้นเอง
คือสรุปยังไงมึงต้องเจอไง ไอ้สัตว์วิน เหี้ยเอ๊ย!!!! ขอให้เจอเร็วทั้งก๊กมันนั่นแหละ รวมถึงอีเพื่อนเหี้ยนั่นด้วย แม่งงงง
กูขึ้น!!!! 

เออ..เเล้วไอ้วุฒิมันสอนวินเเบบนี้เหรอ คนแต่งคะ...อย่าลืมไขข้อข้องใจส่วนนี้ด้วยนะ
ว่าทำไมวินถึงเป็นคนแบบนี้ แม่งเอ๊ย
ไอ้วินก็คงเป็นพระเอกอีกคนที่ยันตายก็คงรู้สึกดีด้วยไม่ได้อีกเเล้ว ก็หวังไว้เเค่ว่า
ตอนจบที่เค้าแฮปปี้กันเเล้ว มันจะไม่ทำให้นัทเสียใจอีก รู้สึกได้แค่นั้นจริงๆ

สงสารนัทจัง ตอนที่มองมาเห็นเพื่อนที่สนิทที่สุด ตอนที่ได้ยินค้าหัวเราะเยาะ
สู้ๆนะนัทนะ เราเป็นกำลังใจให้...คุณคนแต่งก็อย่าใจร้ายกับนัทนักนะคะ
คนเราความอดทนมันมีขีดจำกัดใช่มั๊ยคะ อย่าให้คนดีๆมันต้องทนจนถึงขีดจำกัดเลยนะคะ
ส่วนอีเพื่อนเหี้ยเพื่อนนรกนั่นก็เลิกคบมันไปเลย ปล่อยให้มันตายคา.....ไปนั่นแหล่ะ ร่านนัก กลัวไม่มีจนยอมขายเพื่อนดีๆ
แม่ง 


ขอโทษด้วยนะคะคนเเต่ง เพราะคุณเเต่งได้ดี เราถึงได้อินเนอร์ขนาดนี้ 
เราไม่เคยมีใครมาทำกับเรายังงี้หรอกค่ะ แต่เราก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ขอโทษที่มีคำหยาบคายมากมายขนาดนี้ แต่มันอัดอั้นตั้งเเต่ตอนของไอ้วุฒฺเเล้วอ่ะค่ะ
แล้วก็ขอโทษที่เราไม่สามารถรู้สึกดีกับตัวละครที่ชื่อว่า วิน ของคุณได้อีกเเล้ว
กับพี่วุฒฺเอง(หรือเเม้เเต่วิน) อย่างที่บอก จนป่านนี้เราก็ยังรู้สึกไม่ดีกับมันอยู่ดี
ถ้าเวลาผ่านไปวุฒิดูแลนนท์ดี ไม่มีตบตีด้วยอารมณ์ร้ายเหมือนที่ผ่านมา
เราทำได้เเค่รู้สึกดีใจหายห่วงแทนนนท์ด้วยเท่านั้นค่ะ ที่เค้ามีความสุขจริงๆได้ซะที
แต่ทำไมถึงไม่อบรมสั่งสอนวินมันบ้างก็ไม่รู้? มัวทำอะไรอยู่ห๊ะ!!(เริ่มขึ้นอีกเเล้ว...พอก่อนดีฝ่า - -)

เม้นตั้งยาว มีเเต่คำด่า ต้องขอโทษอีกครั้งจริงๆด้วยนะคะ
จะติดตามให้ถึงที่สุดเลยค่ะ 

ปล.ขอถามเฉยๆนะคะ...ทำไมถึงไม่ตั้งเรื่องใหม่ในนิยายปัจจุบันไปเลยละคะ?
แล้วค่อยเอาลิงค์ของวุฒิกะนนท์ไปแปะก็ได้นะ 

[aezac]

อ้า สงสาร 
อ้า สมหวัง
อ้า สมใจ   

[hembetaro]

 
น้องวินคนนั้นโตมาเป็นอย่างนี้ได้งัย
น้องแกเดินตกบันได  หัวฟาดพื้นป่าวคับ...น้องฝ้าย
 

[Night Rose]

wowwwwwwwwwwww
ภาค 2 ทำไมโหดร้ายแบบนี้ ( แต่เราก็ชอบนะ )
วินได้นิสัยนี้มาจากวุฒิรึเป่ลาเนี้ย

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

ติดตามตอนต่อไปครับ งง เหมือนกัน เดี๋ยวคงเข้าใจ

[soluna]

สงสารนัทอ่าาาาา
เหมือนสองคนนี้เพิ่งรู้จักกันป่ะ
แล้วมาทำกันแบบนี้เนี่ยน่ะ
ใจร้ายยยยมากกกกก.....
เห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นของเล่น??