บทที่ 4
ข้าวผัดสามสี มณีเจ็ดแสง
.................................................................................
“ต๊ายยย อีปริก เจ๊ก็นึกว่าเค้าได้ดิบได้ดีหาเมียอยู่เมืองนอกเมืองนาไปนานแล้ว” นางชุดชมพูยกมือขึ้นกวาดอากาศเป็นวงกว้าง จีบปากจีบคอตามประสา
“ไม่ใช่แบบนั้นเลยนะจ้ะ หนูเห็นกับตา กลับมาแล้วจ้ะ ควงเด็กไปซื้อกระเป๋าจ้า ผันตัวเป็นป๋ารุ่นเยาว์น่าฟัดมั๊กๆ” นางที่สองออกอาการครั่นเนื้อครั่นผิดปกติเนื่องจากนึกไปถึงบุคคลที่3ในบทสนทนา
นางที่หนึ่งหรี่ตาอันประกอบด้วยขนตาของชู อุเอะมูระ ลงอย่างพิจารณา “ขนาดนั้นเลย”
“ยังแซ่บอยู่เหมือนเดิมอ่ะเธอ หล่อขึ้นหลายกระบุง ตุงทั้งกระเป๋า ตุงทั้งเป้าเลยนะเจ๊”
“ว๊ายยยยยย โป๊ะแตก!!” เทยสองนางอุทานออกมาพร้อมกัน
ผมล่ะปวดหัวกับบทสนทนาของโต๊ะข้างหลังจริงๆ กระเทยสองคนที่เหมือนจะมีเรื่องน่าสนใจสุดๆมาเล่าให้กันฟังกำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติหาได้สนใจคนรอบข้างไม่ ถึงจะเสียงดังไปนิด แต่โอเค ผมก็รับได้ในระดับหนึ่งล่ะ ช่วยแก้เครียดได้ดี
สายัณห์ตะวันคล้อย ผมนั่งหงอยเพียงลำพังในร้านเค้กใกล้ๆคลินิก ซดคาปูชิโน่ มีเค้กช็อคโกแลต เป็นอาหารเย็น ก็วันนี้ไม่อยากกินข้าว เบื่อแล้ว เบื่อข้าว เบื่อป้าคนผัดข้าว เบื่อ เบื่อทุกอย่าง อยากกินเหล้า อยากเมา แต่พรุ่งนี้ต้องทำงาน หอกหัก...
เมื่อไหร่จะมีสาวสักคนผ่านเข้ามาในชีวิตกุบ้างหนอ... รออยู่ที่ห้อง ทำกับข้าวรอ น่ารักสวดๆ อะไรแบบนั้น...
ตึ๊งงง... (เสียงเตือนเฟสบุ๊คจากมือถือผลไม้ยี่ห้อหนึ่ง)
palamo parit ได้โพสบนกระดานข้อความของคุณ
‘กุเปลี่ยว กุเสียว กุเยี่ยวราด’
ไอ้เชี่ยปาล์ม ท่าทางจะว่างมาก สงสัยไหมว่าปาล์มมันทำงานอะไรของมัน ดูว่างๆ มันเปิดคลินิกรักษาสัตว์เล็กๆแถวบ้านเป็นอาชีพเสริม อาชีพหลักคือเล่นหุ้นและรับผลประโยชน์จากกิจการครอบครัว คนมันรวยช่วยไม่ได้ เสี่ยเป็นเพื่อนสนิทกับผมมานานตั้งแต่สมัยอนุบาลหมีน้อย จนตัวโตจบมหาลัยในคณะสัตวแพทย์อย่างปลอดภัย6ปีไม่มีขาดเกินจนกลายเป็นหมีควายกันทั้งคู่ เชื่อไหมว่าตั้งแต่คบกันมามีทะเลาะแรงๆครั้งเดียวคือตอน ม.5 ที่ไอ้ปาล์มติดหญิงจนเกือบเสียผู้เสียคน ช่วงที่มันห่างๆกับผม แล้วก็เป็นช่วงที่พี่กันต์เข้ามายุ่งๆ มันเป็นช่วงชีวิตที่เรียกได้ว่ากำลังป่วนเลย ป่วนทั้งเพื่อน ป่วนใจ ...ไม่ใช่ละ ใจกุมั่นคงดี
พอผ่านการช่วยเหลือเพื่อนจากการเป็นควายมาได้ ผมกับไอ้ปาล์มก็รักใครกลมเกลียวผัวเดียวเมียเดียวตลอดมา เคี๊ยกกกกก… ผลัดกันไปมีฟงมีแฟนบ้างแต่สุดท้ายแม่งก็โดนทิ้งไม่เหลือใครเป็นที่น่าอนาถใจยิ่งนัก
....................................................................................
20.30 ผมเลี้ยวนิวบีทเทิลเข้าจอดข้างล่างคอนโด ล็อครถเดินเข้าร้านสะดวกซื้ออย่างกับเป็นชีวิตประจำวัน ใครอยู่หอหรือคอนโดคนเดียวนี่คงจะรู้ดี มันเป็นเหมือนอาการทางจิตเล็กๆ ที่จะต้องเดินเข้าทุกวัน ไม่รู้เป็นบ้าอะไร บางทีก็ซื้อแค่น้ำเปล่าขวดเดียว หรือเดินวนสามรอบก็คิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไร วันนี้ก็เอาอีก เดินเข้ายืนจ้องตู้ขายน้ำ สุดท้ายก็หยิบนมมา1กล่อง.... กินนมโคโตแข็งแรง กินนมคนก็โตมีแรง แต่ซื้อนมไม่มีขนมเดี๋ยวไม่อร่อย ซื้อคุกกี้สีดำซองน้ำเงินมาอีกซอง เอามาจุ่มนม อมๆดูดๆเลี้ยงขี้ฟันก่อนนอน
20.40 ขึ้นลิฟต์ เดินเป็นชายน้อยมาถึงหน้าห้อง หมดเรี่ยวหมดแรง
20.41 เจ๊แป้งกลิ้งกลับห้องมาเหมือนกัน หน้าตาทรุดโทรมตามประสาสาวแก่
“เอ้า พึ่งกลับมาเหรอ” เจ๊แป้งยกมือขึ้นทัก หน้าตาเพลียจัด นี่เจ๊ทำงานแปลหนังสือหรือเป็นคนขนหนังสือ อะไรจะเพลียขนาดนี้
“เจ๊จะตบกับอีเด็กฝึกงาน ง๊าววว ง่าว” เออดีเว้ย ไม่ต้องถามอะไรเจ๊ก็ตอบให้
“เค้ายังเด็ก สอนๆกันไปเจ๊ ใครเค้าจะประสบการณ์โชกโชนอย่างเจ๊เล่า” ผมพูดแบบเหน็บๆแกมหยอกเจ๊แป้งหน่อยนึง แล้วก๊ ป๊าปปป กระเป๋าขลิบ-ลิงใบมหึมาที่อัดแน่นไปด้วยต้นฉบับฟาดเข้าที่แขนผมแบบเต็มที่ ทำเอาเซถลาลมไปกระแทกเข้ากับประตู แต่แม่ง! ร้อน ประตูร้อน โฮกกกกกกกกกก เจ็บ ร้อน เจ็บๆ ร้อนๆ
“หุ้ย... กล่องใส่อะไร” ผมก้มลงไปมองถุงพลาสติกที่ข้างในมีกล่องโฟมตัวต้นเหตุความร้อนที่ผมสัมผัสได้จากเมื่อครู่ ใครเอาอะไรมาห้อยไว้หน้าห้องผมเนี่ย
“อะไรอ่ะเจ๊”
“ชั้นจะไปรู้เหรอ” เจ๊แป้งยังคงเพลีย...
แน่ะ มีโน้ตด้วย เปิดออกมาเป็นลายมือเขียนแบบเหมือนจะรีบๆ ใจความมีอยู่ว่า
“ไม่รู้ว่ากินข้าวหรือยัง แต่พอดีทำข้าวผัดเลยทำเผื่อด้วย เจ้าของเดียวกับแฮงขวดนั้น” ผมอ่านออกเสียงเผื่อคนข้างๆด้วย ท่าทางอยากรู้อยากเห็นแบบปิดไม่มิดเลยนะเนี่ย พอผมอ่านจบเจ๊แป้งก็แสยะยิ้ม ส่วนผมยังคงงงต่อไป
ใจดีแบบขั้นสุด แต่เป็นใครก็ไม่รู้ วางยากุหรือเปล่า แล้วทำไมต้องทำเผื่อด้วย อะไรวะเนี่ย
“แน่ะ...”
“แน่ะอะไรเล่า” ผมย้อน
“มีคนทำกับข้าวมาฝากด้วย ตรงสเป็คเลยดิ ดูแลเก่ง ทำอาหารได้ ขับรถได้ ใจดีบ๊ะ เอาแล้วๆ มาจะครึ่งแล้วนะเนี่ย น่ารักจริงๆน้องเรา ที่ยังไม่ลงหลักปักฐานเพราะรอชายในฝันอยู่นี่เองโถ่ๆ ไปโกนหนวดโกนเคราซะ จะได้ป๊อปปูล่าร์เหมือนสมัยมัธยมขาสั้น ฮิ ฮิ” แน่ะ เล่นไม่เลิก
“เอ้ย ไม่ใช่ ไอ้ปาล์มบอกแล้วว่าเค้าเป็นรุ่นพี่สมัยมัธยม ผมว่าเค้ารู้จักผมแล้วผมก็ต้องรู้จักเค้านั่นแหละ แต่ไอ้ปาล์มมันจำชื่อไม่ได้เฉยๆ เลอะแล้วๆ” ผมออกตัวปกป้องตัวเองเต็มที่ ไม่ไหวหรอกนะ ความกันต์ยังไม่หาย ความใครจะเข้ามาแทรกก็ไม่รู้ ถ้าเป็นผู้หญิงนี่กุจะไม่ว่าสักคำเล้ยยยย
“จริงอ่ะ” พี่แป้งทำปากจู๋ไม่พอใจในเรื่องราวที่ไม่เร้าใจเจ๊เอาเสียเลย
“จริงดิ” พูดแบบมั่นใจเหมือนรู้ทุกอย่างเต็มไปหมด แต่จริงๆกลวงโบ๋ กุก็งงเนี่ย
“นี่”
“อะไรอ่ะ”
“แต่แกพูดแล้วนะว่าถ้าตรงสเป็คแกแกจะจีบ เป็นลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำนะ” ยังจะมามีเวลานึกถึงเรื่องนี้อีกนะ นึกว่าลืมไปแล้วโถ่เอ้ย
“เอ้อน่ะ นึกว่าลืมไปแล้วนะเนี่ย ยังเหลืออีกเป็นสิบรายการเจ๊อย่ามาไซโคดิ ผมคิดมากเดี๋ยวเยี่ยวเหลือง” ผมโบกมือลาเจ๊แป้งเพื่อนบ้านหนึ่งเดียวของผมภายในคอนโดสูงแห่งนี้ เปิดประตูถือข้าวผัดเจ้ากรรมตามเข้ามาในห้องที่เปรียบเป็นบ้านของผม
ผมวางกล่องข้าวผัดไว้บนโต๊ะเล็กๆสำหรับกินข้าว แต่ผมไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่ เอาไว้วางของมากกว่า กินจริงๆก็ที่ร้านอาหารตามสั่งข้างล่าง ไม่ก็กินอยู่หน้าโต๊ะคอม ตามภารกิจประจำวันถ้าไม่มีเหตุขัดข้องเช่นเมา หรือไม่ได้กลับห้อง ผมจะต้องให้อาหารปลาก่อน ผมเป็นสัตวแพทย์ จะเลี้ยงปลาอะไร ให้สมศักดิ์ศรีหมอสัตว์ ปลาชนิดนี้เป็นปลาที่มักจะอยู่รวมกันเป็นฝูง มีถิ่นกำเนิดบริเวณแถบอเมริกาใต้และเอเชียใต้ ถูกนำเข้ามาครั้งแรกสมัยรัชกาลที่5โน่นนน มีหลายสายพันธุ์ ขอบอกเลยว่าเป็นปลาที่คงไม่มีใครคิดว่าผมจะเลี้ยง... แต่ผมเลี้ยง...
ให้เวลาคิด3นาที
1
2
3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
................................
เฉลย
ปลาหางนกยูง...
อย่า อย่าพึ่งด่าผม ผมเลี้ยงจริงจังนะครับขอบอกตู้ปลาขนาด 36*18*18 ที่ข้างในมีแต่หางนกยูงเป็นส่วนมาก มีปลานีออนด้วยอีกนิดหน่อย เผอิญเลี้ยงไม้น้ำด้วยเป็นสวนย่อมๆส่วนตัวไม่ต้องรดน้ำ ปลาข้างในก็บางตัวก็หลายร้อย บางคู่เกือบพันก็มี อย่าริดูถูกปลาหางนกยูง เพราะเลี้ยงไปเรื่อยๆมันจะขยายพันธุ์อย่างรวดเร็ว สงไปให้เพื่อนฝูงหลายถุงแล้ว โดยเฉพาะหน้าฝน จะเข้ากับนโยบายของกระทรวงสาธารณสุขอย่างมากเรื่องกำจัดลุกน้ำยุงลาย
บอกได้ว่า อลังการอ่ะ
เงินเดือนก็เอามาลงกับตู้นี้แหละ ที่เหลือก็ค่าเหล้า... กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ให้อาหารปลาเสร็จก็ให้อาหารตัวเอง ถึงจะไม่หิวแต่ขอเปิดกล่องดูหน่อยเถอะ ผมเริ่มคลีถุงออก เอากล่องโฟมออกมา เป็นกล่องแบบสีนวลๆหน่อย เคยเห็นเค้าโฆษณาอยู่ว่าเป็นกล่องโฟมย่อยสลายได้ ไม่รู้ทำมาจากอะไร.. (ท่าทางจะทำเผื่อคนอื่นบ่อย เลยมีกล่องโฟมเอาไว้ใส่อาหาร) พอเปิดออกมาเท่านั้นแหละ อื้อฮืออออ ข้าวผัดสามสี อันประกอบด้วยแครอทสีส้มสดใส ถั่วลันเตาและบร๊อคโคลี่สีเขียว มะเขือเทศสีแดงสด พร้อมสัตว์น้ำเปลือกแข็งแต่งแกะเปลือกแล้วให้กินง่าย ยอดนิยมอย่างกุ้ง...... เยส สะ เข้
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
วินาทีนี้ไม่กรี้ดไม่ได้ มันเป็นอาหารที่เลอค่ามาก หน้าตาแบบน่ากินไม่ไหวแล้ว มีแถมมะนาวกับแตงกวามาให้ด้วย ฮืออออออ ซึ้งว่ะ เมื่อกี้ที่กุไม่หิวกุถอนคำพูด กุเห็นแล้วกุหิว
ผมเดินไปคว้าช้อนแล้วยักคำแรกเข้าปาก... มันช่าง…
อร่อยสุดโคตร!!!!!
คือแบบถ้าพี่เป็นผู้หญิง ผมจะตามหาตัวพี่แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าแล้วบอกว่า มาเป็นแฟนกันเหอะ นี่ซินะที่เขาบอกว่าเสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักผัวหลง แต่พี่ดันเป็นผู้ชาย แถมใครก็ไม่รู้ ฮือออ กุทั้งกลัวทั้งมีความสุข ทำเองจริงรึเปล่า ถ้าทำจริงๆมันก็สุดยอดมาก เปิดร้านเหอะ ไม่ใช่ข้าวผัดที่อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกิน แต่รสชาตินำหน้าร้านข้าวใต้คอนโดไปหลายขุมแน่ๆอ่ะ
...ว่าแล้วก็ซัดเรียบ
22.00น.
“เอิ๊กกกกกกกกกกกก” เสียงเรอผมเอง ใครไม่เป็นวะ เวลากินอิ่มๆอร่อยๆมันจะมีแก๊สความสุขปลดปล่อยออกมา เวลาอยู่คนเดียวนี่ก็ขอหน่อยเหอะ อิ่มอร่อยฟรี ได้คุณค่าทางอาหารครบถ้วน
“นอนหลับสบายแน่กู” ผมลูบพุง เดินเปลืองผ้าตัวเองไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องน้ำ ความสงสัยก็ยังมีอยู่เต็มเปี่ยมแต่พอกินอิ่มแล้ววันนี้ไม่รู้เป็นอะไรง่วงแปลกๆ ผมอาบน้ำขัดๆ ถูๆ ก็เดินมานั่งเช็ดผมบนเตียง
ง่วงอ่ะ บอกได้คำเดียวว่าง่วง... นี่ขนาดกูกินกาแฟไปแล้วนะเนี่ย
ขอนอนก่อนอ่ะกูคืนนี้... ไม่ไหวๆ วางยากุในข้าวผัดแล้วข่มขืนกุรึเปล่าเนี่ย ยิ่งเอวบางร่างน้อย สูง 175 หัวนมชมพูระเรื่อ มีเครา แบบนี้เสี่ยงภัยจริงๆ ผมคิดไปเช็ดผมไป หาวหวอดๆ
ขับรถได้ ทำอาหารเก่ง ใจดี ดูแลเก่ง บ้านรวย
ที่รู้ว่ารวยเพราะอยู่คอนโดนี้แต่ทำอาหารได้แถมใช้ของดีด้วยก็แปลว่าจะต้องเป็นห้องที่มีห้องครัวก็จะเป็นพวกชั้นสูงๆราคาอีกระดับกับห้องผม รวยมากน้อยไม่รู้แต่ก็รวยกว่าผมแล้วกัน ผ่านไปแล้ว5ข้อ... ขอให้หยุดแค่นี้เหอะ ขอผู้หญิงเข้ามาในชีวิตกุเหอะนะ
ราตรีสวัสดิ์เว้ยไอ้ธาม ขอให้มึงได้แฟนสวยในเร็ววัน…
………………………………………
5.00น. เวลาเช้าตรู่ ท้องฟ้ายังไม่สว่างดี
คอนโดยังคงเงียบสนิทมีเพียงเสียงเดินจากรองเท้าจ๊อกกิ้งของชายคนหนึ่งเท้านั้นที่วิ่งลงบันไดหนีไฟลงมาเรื่อยๆจากด้านบน เขาหยุดลงเมื่อเจอกับตัวเลขขนาดใหญ่ที่เขียนว่า 11 ชายหนุ่มผลักประตูหนีไฟออกเดินไปสู่ชั้น11ที่เงียบสงัด ขายาวๆก้าวมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง
“หลับสบายเลยล่ะมั้งเนี่ย ดีแล้วจะได้แข็งแรงๆ ดูแลแต่สัตว์ไม่ดูแลตัวเอง” เสียงพึมพำนุ่มๆที่หน้าประตูห้อง 1103 ของชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อแจ็คเก็ตสปอร์ตยี่ห้อดังที่ดึงฮูดขึ้นมาคลุมหัว ก่อนที่เจ้าตัวเดินกลับไปที่บันไดหนีไฟเช่นเดิม...
ส่วนคนที่นอนหลับอุตุอยู่ในห้องก็ยังไม่รู้สึกตัว นอนกอดผ้าห่มน้ำลายไหลยืดต่อไปจนถึง6โมงเช้า...
.....................................................................................19-10-2011
ตอบโพส
fannan - ไหวดิ โดนรุกไวเดี๋ยวธามรุกกลับ แอร๊กกกก!!
theduchess - พี่กันต์รุกธามจะทำอะไรด๊ายยยยย... นอกจากรับ กร๊ากกกกกกกกก!!! (นี่กุจะฮาไปไหน) ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ มีแรงเขียนมากเลย
roseen -
fuku - นั่นซิ ใช่ป่ะ มาดูความเปลี่ยนแปลงของธามกัน 5555 ธามกลัวในใจ ธามไม่แสดงออก 555
nara555 - ยังคงไม่เปิดเผยว่าพี่กันต์มั่นคงตั้งแต่มัธยมจริงหรือไม่ 555 ธามเสร็จกันต์ยังไงหรือเสร็จใครยังไงนี่ก็ต้องพิจารณากันต่อไปเน้อออ ฮิ ฮฺ ฮิ
pp4 - ธามไม่โกน ธามจะรอคนมาโกนให้ เฮือกกกกก!!! ถ้าธามไม่สับสนนี่คงไม่ได้เอามาเขียนเป็นนิยายเกย์แน่ 5555
seaz - กว่าจะได้เป็นงุเชื่อมรักนี่ก็เกือบตายคาปากหมา สงสารจริงเชียว น้องเหลือม
iamnan - ฮุ้ยยย คนอ่านน่ารักจริงๆ ธามเป็นคนตลกโดยสันดาน คิๆๆๆๆๆ
POPEA - ขอบคุณสำหรับเป็ดนะ ได้เยอะเมื่อไหร่จะเอามาต้มพะโล้แจก พี่กันต์เอาหมดแหละ พี่กันต์เป็นคนสบายๆ ถ้าธามให้พี่กันต์ก็เอา ถ้าธามไม่ให้พี่กันต์ก็จะเอา 5555555555555555555555
TanyaPuech - หวั่นไหวเร็สก็จบเร็วอ่ะดิ โถ อย่าพึ่งรีบๆ ดูใจกันก่อน
bangkeaw - อันว่าน้ำหยดลงหินทุกวันหินยังกร่อน นับประสาอะไรกับใจคนอย่างธาม กร๊ากกกก! (นั่น คมจัด 555)
Nichdia - พี่กันต์เป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มง่าย ส่วนกันต์เป็นคนกวนตีน ร่าเริง5555
yaoionlyyes - ไม่แน่ใจเรื่องNCนะเนี่ย เพราะไม่เคยเขียนฉากแบบนี้ ถ้ามีก็คงจะไม่หวือหวามาก อ่อนด้อย กลัวเขียนแล้วมันไม่ซี้ดดดดดดดดด อ๊าาาาาาาห์ อะไรแบบเน้ 55555
gumrai3 - หุ้ย อย่าไปอวยกันต์มาก ใครจะไปรู้ มันอาจจจะเป็นเพลย์บอยหน้าใสใจเสือก็ได้นะเอ้ออออ ธามน่ารักชิมิ บอกแล้วว่าเครามันเป็นความน่ารัก 5555
Dee^daY - ตายๆ สั้นเวอร์ เด๊่ยวโดนคนอ่านรุมตีน กลัว 5555555555555
naran - หมอธามก็รักคนอ่าน
ลิงน้อยสุดเอ๋อ - พี่กันต์คงแค้นที่ไม่ได้กันต์เมื่อ8ปีที่แล้ว คราวนี้เลยกะมาเต็ม
MM - อันที่จริงรายชื่อหมาทั้งหมดนั่นเป็นหมาในดวงใจของ คนเขียนเองแหละ ฮี่ๆๆๆๆ เราชอบหมาตัวใหญ่ๆ ดูสง่าดีด้วยนะ
lidelia - มันแมนได้ไม่นานหรอก ถูกจับมาเป็นนายเอกนยายวายแล้วเนี่ย แมนไม่ได้นาน เด๊่ยวไม่แซ่บ
PetitDragon - รักใครเชียร์ใครทำป้ายไฟรอ
killy - เพื่อรักหมาต้องยอมป่วย 5555555
koikoi - กรี้ดดดดดดดด ใจเย็นๆ ยังไม่ได้เล้าโลมเลย แอร๊ยย!!
golove2 - ได้เลย จัดตามคำขอ คนเขียนก็ไม่ถนัดแนวดราม่าสามเศร้าเรารักนายอยู่แล้ว เพลียกับการแต่งแสนซับซ้อนสะท้อนอารมณ์ พอดีคนแต่งสมองเอ๋อ ฮาอย่างเดียว 555
•ผั๑`|nกุ้va’ด• - ไม่ต้องเงียบก็ได้ เม้นกันเยอะๆ เราชอบอ่านเม้น เป็นโรคจิต อยู่บ้านปิดเทอมเหงามาก จิตหลุดตลอด 555
นัชชี่~นะจิ - หนูไม่รู้หนูเมา 555
Moonmaid - เล็กสั้นขยันซอยจ้าาาาา แอร๊ยยยยย จงติดตามต่อไปว่าจะได้ เอ้ย จะรักกันเมื่อไหร่
AdLy - เดี๋ยวสักพักชื่อเรื่องนี้ก็จะใช้ได้กับธาม แต่พี่กันต์มาวินจริงๆตอนนี้ 5555
badcow - คนเขียนก็อยากให้ถึงไวๆ เร้าใจแบบประหลาดๆ ฮุๆๆๆๆ
howru - ธามรอคนโกนให้อยู่ เรื่องนี้ก็ดำเนินเรื่องไปเลี้ยงสัตว์ไป บทที่แล้วเป็นงู บทนี้เป็นปลา บทหน้าไม่รู้จะเอาตัวอะไรดี...
JkrR - ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะ ไม่รู้จะหมอได้ขนาดไหน อันนี้เป็นหมอรักษาสัตว์แปลกด้วยซิ อาจจะไม่ให้อารมณ์หมอเท่าไหร่ แจกหญ้าคืออะไรง่ะ เราไม่รู้ ฮืออ โง่ เคสฟาร์มวิวคืออะไร แวะมาตอบด้วยนะ 555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
