บ่วงหัวใจให้รัก
40
“ แล้วจะไปอยู่กันยังไงละคะ?!” นมก้านพูว่าไม่ได้ห้ามแต่ก็ไม่ได้เห็นด้วย
“ ก็อยู่เหมือนที่อยู่กันนั่นแหละนม” เหนือว่ายังคงเลือกเสื้อ ที่จะเอาไปใส่ที่อาสเม้นต์น้ำ โดยมีนมก้านช่วยคัดจากตู้เสื้อผ้าก่อนแล้ว แต่ไม่ว่าจะจับเสื้อกางเกงตัวไหนก็ดูจะไม่ถูกใจเหนือสักตัว
“ นม เสื้อเชิ้ตเหนือตัวสีชมพูตัวนั้นของเหนืออยู่ไหน?” เหนือถามขมวดคิ้ว คิดว่าตัวเองใส่เสื้อตัวนั้นแล้วดูหล่อขึ้นเป็นกอง
“ตัวไหนคะ? คุณเหนือมีเสื้อเซิ้ตสีชมพูเป็น 10 ตัว นมจำไม่ได้หรอกค่ะ” นมก้านพูบอกและไม่ได้มายุ่งเรื่องส่วนตัวเหนือมานานแล้ว คนที่จัดการเรื่องทุกอย่างของเหนือคือน้ำ
“ ก็ตัวนั้นไงนม!?” เหนือว่าลุกขึ้นจากเตียงที่มีเสื้อผ้ากองอยู่หลายสิบตัว แล้วไปเลือกเสื้อที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าเองจะได้ถูกใจพอเจอก็ยิ้มแป้นก่อนที่ดึงออกจากไม้แขวนเสื้อ แล้วสวมแทนเสื้อยืดที่ถอดออกไป
“นมแล้วกับข้าวที่จะเอาไปให้น้ำละ เสร็จหรือยัง?” เหนือว่ายืนหน้าหน้ากระจกขณะติดกระดุมเสื้อ
‘หล่อไม่เบา’ ชายหนุ่มชมตัวเองในใจ อยากให้น้ำคิดแบบเดียวกัน
“ เสร็จแล้วค่ะ นมให้กระหล่ำเตรียมไว้รอแล้ว”
“ เหรอครับ” เหนือว่า ก่อนที่หอมแก้มนมก้านพูจนแก้มหญิงสูงวัยแทบช้ำ “ ขอบคุณนะครับ”
“ อย่าไปทำอะไรปุบบั๊บแบบนี้กับน้ำนะค่ะ” นมก้านพูว่าเอ็นดูพลอยมีความสุขที่ชายหนุ่มมีความสุขได้ขนาดนี้ ยังไงขอให้มีเรื่องเรื่องร้ายอะไรอีกเลย
“ ไม่รับปากครับ” เหนือว่ายักคิ้วก่อนจะอมยิ้มให้คนฟังคิดเอง
คืนนี้ขอนอนกอดให้ชื่นใจหน่อยเถอะ
“ ห๊ะ!? คุณเหนือจะมาอยู่กับน้ำ เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้!?” บุญว่าไม่คิดว่าจะลงเอยแบบนี้ได้
“ อะไรนะพี่ คุณเหนือจะมาอยู่กับน้ำเหรอ?” โชคเดินเข้ามาทั้งที่กำลังเตรียมรื้อหนังสือจากกระเป๋าเป้
“ ถ้าน้ำไม่ทำแบบนี้คุณเหนือก็คงไม่เรียน”
“ น้ำ!? ถ้าเรื่องแค่นี้ไอ้คุณเหนือคิดไม่ได้ก็ปล่อยไปเถอะ พี่ว่าเงื่อนไขนี้คุณเหนือคิดขึ้นมาต่อรองกับน้ำมากกว่า!”
“น้ำ….” น้ำคิดว่าจริงอย่างที่บุญบอก
“ ช่างเถอะ” บุญว่า ไม่อยากว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะน้ำ ต้องโทษไอ้คุณเหนือที่เอาความหวังดีของน้ำมาเป็นเครื่องต่อรอง
“ แล้วคืนนี้ น้ำจะเอายังไง?” บุญถาม
“ น้ำขอนอนห้องพี่บุญก่อนได้ไหมครับ? คุณเหนืออยู่ที่นี่ได้ไม่ถึง 2 วันหรอกครับ คิดว่าเดี๋ยวก็คงกลับ”
“ น้ำจะมาอยู่ห้องพี่เพื่ออะไร?”
“ก็น้ำ… .”
“ อย่าคิดว่าตัวเองจะอ่อนแออะไรเลย เพราะคุณเหนือก็แค่คนธรรมดา….จะมานอนห้องก็ได้ แต่พี่อยากจะถามว่ามันแตกต่างจากเดิมตรงไหน?”
“………………….” พี่บุญพูดถูกทุกอย่างแต่ผมจะทำอย่างที่พี่บุญพูดได้หรือเปล่านั้น มีแต่ต้องลองดูเท่านั้น ผมอยากเป็นคนใหม่
น้ำสบตาบุญนิ่งงั้น ถ้าเขามาอยู่ห้องพี่บุญก็คือเขาหนี เหมือนที่เคย ไม่มีแตกต่าง
“ ให้โอกาสตัวเองได้เข้มแข็งเถอะน้ำ เพื่อตัวน้ำเอง”
“ ขอบคุณที่ตื่นสติน้ำนะครับ”
“ เอาคำขอบคุณพี่ขอบคุณตัวเองเถอะ”
“ ทำไมครับ?” น้ำโพล่งถามไม่เข้าว่าทำไมเขาต้องขอบคุณตัวเอง
“………..................” บุญไม่ตอบปล่อยให้น้ำคิดเอง แต่อีกคนก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
เอาละ!?
เป็นไงเป็นกัน?
เรื่องเลวร้ายที่เคยเจอ ..คงไม่มากกว่านั้นแล้ว
เพราะรถติดกว่าที่คาดไว้ หนือจะมาถึงอาพาสเม้นต์ก็ 2 ทุ่มพอดี ชายหนุ่มกึ่งวิ่งกึ่งเดินทั้งดูเวลาไปด้วย
ดึกขนาดนี้เลยเหรอ?
น้ำคงไม่รอกินข้าวพร้อมเขาแน่ๆ
แล้วกับข้าวข้าวที่นมมาจะไปมีความหมายอะไร
“…………………………….” ชายหนุ่มคิดจะโยนไออั้มภาระกินได้นี้ทิ้งไปเต็มทน แต่ก็ยังหิ้วพะรุงพะรั้ง ทั้งเสื้อผ้าข้าวของใช้ของตนเองโดยไม่ได้เหวี่ยงสิ่งของใดทิ้งไปสักชิ้น
ก็อกๆ
เหนือเคาะประตูห้องเหนื่อยหอบแฮ่กๆ
ทำไมยังไม่มาเปิดสักที รู้ไหมว่าฉันเหนื่อย
“ครับ?” น้ำว่าเปิดประตู เห็นเหนือหิ้วถุงผ้าเต็ม 2 มือ และยังกระเป๋าลากสีแดงสดนี่วางอยู่ข้างๆนี่อีก หากไม่ตกใจน้ำก็คงคิดว่าเหนือหอบของพวอกนี้มาด้วยตัวคนเดียวได้ยังไง
“ คุณเหนือมา น้ำช่วยครับ คุณเหนือเอาอะไรมาเยอะแยะครับ?” น้ำว่ากุลีกุจอ
“ อย่าเพิ่งถามเลย ช่วยเอานี่ไปหน่อย” เหนือยื่นถุงผ้าที่ใส่กล่องอาหารเกือบ 10 กล่องที่เขาคิดว่าเป็นของโปรดน้ำทั้งนั้นไม่งั้นเขาไม่หอบมาจนแขนแทบจะหลุดแบบนี้หรอก
“ครับครับ” น้ำว่าช่วยถือบ้าง
“…………………………………..” เหนือชะงักเหล่อมองน้ำเล็กน้อยทันทีที่ได้กลิ่นสบู่จากกลิ่นกายอีกฝ่ายที่เพิ่งอาบน้ำมา
หอม…..หอมเพราะมาจากน้ำนั่นแหละ
“ คุณเหนือ ทานข้าวเลยไหมครับ?” น้ำถามคิดว่าเหนือคงทั้งเหนื่อยทั้งหิว
“ หะ?” เหนือว่า
“คุณเหนือยังไม่ทานข้าวมาใช่ไหมครับ?” น้ำถามเพราะยังจำที่เหนือบอกได้ว่าจะทานข้าวเย็นด้วยกัน
“ แต่น้ำกินแล้วใช่ไหม?!” ถามราวกับรู้คำตอบดี แต่พอรู้ว่าน้ำยังรอทานข้าวเย็นกับตัวเอง ชายหนุ่มแทบจะดีใจจนเนื้อเต้น
“ เหรอ?” เหนือว่าเสียงในลำคอเพราะกำลังพยายามปั้นหน้าให้ไร้ความรู้สึกไม่ให้ดีใจแต่สุดท้ายก็อมยิ้มเพราะเขารู้สึกพอใจสุดๆ จะเป็นไรไปถ้าน้ำจะรู้ตัวว่าเขารู้สึกยังไง
“…………….” น้ำมองหน้าเหนือเกิดคำถามว่าคุณเหนือเป็นอะไรถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนกระทั้งทานข้าวจนอิ่ม แม้จะอยากรู้แต่ก็ไม่กล้าถามเดี๋ยวจะทำให้คุณเหนือหงุดหงิดเปล่าๆ
ไม่ใช่เรื่องที่เขาควรรู้จริงๆนั่นแหละ แม้คุณเหนือจะทำตัวแปลกๆก็เถอะ
หลังทานข้าวอิ่มนั่งถือวิสาสะเปิดโทรทัศน์นั่งดูรายการให้ข้าวย่อย ส่วนน้ำเก็บโต๊ะอาหารและกำลังล้างจานโดยไม่ได้คิดว่าเป็นภาระแต่อย่างใด จนเมื่อเหนือคิดได้ว่าเขาควรจะช่วยน้ำบ้างเพราะเขาเองต่างหากมาขออาศัยอยู่กับน้ำ
เหนือมองดูน้ำแล้วเขารู้สึกละลายใจ มาคิดดูน้ำทำอะไรให้เขาตั้งมากมายโดยที่เขามองไม่เคยเห็นลย
“ฉันช่วย” เหนือว่า
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ” น้ำว่าแปลกใจ “ คุณเหนือนั่งดูโทรศัพท์ต่อเถอะครับ”
“ ฉันอยากช่วย” เหนือว่าแย่งฟองน้ำจากมือน้ำมาถูกๆไถจานอย่างเงอะๆงะๆ น้ำมองเหนือเหมือนไม่เคยเห็น
“ ………………………”
“ อย่างฉันทำได้อยู่แล้ว” เหนือว่าทั้งที่จับจานหวาดเพราะมันเลื่อนกว่าที่คิด เหนือล้างจานอย่างที่เจ้าตัวคิดว่าสะอาดหมดจดแล้วยกจานถามน้ำอย่างอวดๆ
“ โอเคไหม?” เหนือถาม ในใจคิดว่า มันก็ต้องโอเคอยู่แล้ว
“ครับ” น้ำบอกพยักหน้า
“ หึ” เหนือยักยิ้มภูมิ แต่ด้วยความมั่นใจเกินไปนี่แหละ จึงทำให้ประมาณจนจานลื่นหลุดจากมือจนได้
เพล้ง!?
จานแตกกระจายเต็มพื้น
เหนือหน้าเสีย
“คุณเหนือเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” น้ำถามคิดว่าแหนืออาจจะโดนสะเก็ดจานกระเบื้องก็ได้
“ ไม่เป็นไร” เหนือว่า ก้มลงจะเก็บเศษกระเบื้อง
“ เดี๋ยวน้ำเก็บเองครับ คุณเหนือถอยออกไปก่อนเดี๋ยวบาดมือ!” น้ำว่าเป็นห่วง
“ ฉันไม่เป็นไรหรอก” เหนือว่าจะเก็บเอง เพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนทำแตก เหนือปัดมือน้ำที่กำลังเก็บเศษจานแตกจนมือโดนคมของกระเบื้องจนได้
“โอ๊ย!?” น้ำร้อง ก่อนที่จะชักมือขึ้นมาดู เลือดสีแดงค่อยๆซึ่งจากรอบแผลเป็นเส้นยาวเกือบ 2 เซนติเมตร แต่ไม่ลึก
“ น้ำ!?” เหนือว่ามองเลือกสีสดที่ไหลออกมาต่อเนื่องแม้น้ำจะกดแผลไว้ก็ตาม
“ น้ำไปหาหมอกัน?” เหนือว่าลุกขึ้นลากแขนน้ำให้เดินตาม
“ คุณเหนือครับ!? น้ำไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องไปหาหม แผลแค่นี้ติดพลาสเตอร์ก็พอแล้ว”
“ แต่ว่า….”
“ จริงๆครับ เดี๋ยวน้ำล้างแผลแล้วก็ติดพลาสเตอร์ก็หาย”
ก็อกๆ บุญเเคาะประตูหน้าห้องพร้อมเรียกน้ำ ด้วยความเป็นห่วงเพราะได้เสียงดังเมื่อกี้
“น้ำ!? น้ำ!?”
“ ครับครับ!?” น้ำว่ารีบไปเปิดประตูโดยมีเหนือตามเหมือนเงาตามตัว
“ น้ำเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้พี่ได้ยินเสียง!?” บุญถามสอดส่ายสายตาสำรวจเห็นเศษจานที่พื้นก็เข้าใจ ก่อนที่จะมาหยุดที่ใบหน้าเหนือราวกับรู้ว่าต้นเหตุมาจากชายหนามแน่นอน
“ น้ำทำจานแตกเท่านั้นเองครับ” น้ำบอก บุญมองนิ้วที่น้ำกดแผลไว้
“ โดนเศษจานบาดด้วยเหรอ?”
“ครับ”
“ แล้วมีพลาสเตอร์ไหม?”
“มีครับ”
“ จะถามโน่นถามนี่นานไหม?” เหนือว่าหงุดหงิดที่เห็นบุญเป็นห่วงน้ำขนาดนี้
เพราะ หึง คำเดียว
“แล้วคุณเกี่ยวอะไร ผมถามคุณหรือเปล่าก็ไม่” บุญว่า ก่อนที่หันไปหาน้ำส่งสายตาถามต้องการจะให้เขาช่วยอะไรไหม?
“ นี่แก!?” เหนือว่า
“คุณเหนือ!?” น้ำว่าขวางเหนือระหว่างบุญ “ที่พี่บุญถามเพราะเป็นห่วงนะครับ”
“ แล้วจะไปได้หรือยัง?” เหนือว่าพยายามระงับอารมณ์
“พี่บุญขอบคุณมากนะครับที่มาดู” น้ำว่าคล่อมศรีษะเกรงใจ
“ อืมๆ มีอะไรก็มาหาพี่แล้วกัน” บุญว่าไม่อยากจะอยู่นานเหมือนกัน เพราะหงุดหงิดความเจ้าอามณ์ไร้เหตุผลเต็มที เขาไม่แปลกใจเลยถ้าน้ำจะไม่อยากอยู่กับคนแบบนี้
“ ครับ”
“ฉันติดพลาสเตอร์ให้นะ” เหนือว่าหลังจากน้ำล้างเรียบร้อย
“ อะได้ครับ” น้ำว่าไม่ค่อยเข้าใจเหนือเท่าไร ที่อาสาทำโน่นทำนี้ให้
“……………………………………” เหนือติดพลาสเตอร์ให้น้ำอย่างเบามือเพราะไม่อยากให้น้ำเจ็บ น้ำเองก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังถูกทะนุทะนอมราวกับว่าจะแตกหักได้ มันทำให้น้ำไม่กล้ามองเหนือ
“แน่นไปหรือเปล่า?”
“ ไม่ครับ” น้ำว่าหันไปอีกทาง เขารู้สึกแปลกเหลือเกิน
“ เหรอ งั้นฉันไปเก็บเศษจานต่อนะ”
“ อย่าเลยครับ เดี๋ยวน้ำเก็บเอง”
“มือเป็นอย่างงั้นจะเก็บได้ไง ให้คนมือดีอย่างฉันทำดีกว่า” เหนือว่าชูมือ 2 ข้างแสดงว่ามือตนเองไม่ได้มีบาดแผลใดๆ
“ระวังด้วยนะครับ”
“อืม”
“………….”
เหนือเก็บเศษชิ้นใหญ่ใส่ถุงก่อนตามด้วยกวาดเศษที่เหลือใส่ที่ตักผงตามที่น้ำบอกได้อย่างเรียบร้อย เหนือเองก็ดูภูมิใจไม่น้อย
“……….”
“ คุณเหนือทำไมแบบนี้ทำไมครับ? คุณเหนืออยากให้น้ำกลับไป…ถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ?” น้ำถามไม่เข้าใจการกระทำของเหนือเลยสักอย่าง เหนือเดินกลับมาหาน้ำที่นั่งบนเตียง
“ ใช่ ที่ฉันทำเพราะฉันอยากให้น้ำกลับบ้าน ฉันอยากให้น้ำเห็นว่าฉันพยายามปรับปรุงตัวฉันเอง เห็นฉันความตั้งใจจริงของฉันไหม?” เหนือว่านั่งลงข้างๆ น้ำลุกขึ้นทันทีเหนือจึงจับมือน้ำไว้ก่อนที่ดึงเบาๆให้นั่งลง
“…………”
“ จะว่าฉันทำดีเอาหน้าก็ได้ ฉันยอมรับ”
“ ………………….” น้ำเบือนหน้าหนีบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แต่ไม่ว่ายังไงเขายังไม่พร้อมที่จะกลับไปอย่างแน่นอน
หากว่าที่คุณเหนือทำไปทุกอย่างเพื่อให้เขากลับ เมื่อเขากลับไปคุณเหนือก็อาจจะกลับไปเป็นคนเดิม และอาจจะล่ามโซ่เขาไว้อีกก็ได้
เขา เขา เขา…………….. .. . เขา ก็ต้องเหมือนตายทั้งเป็น
เขาไม่อยากนึกถึงมันอีกแล้ว
“น้ำ?” เหนือว่าเห็นน้ำน้ำตาคลอ
“ ฉันไม่มีวันทำเหมือนที่ผ่าน เพราะที่แล้วมาฉันมันเห็นแก่ตัว คิดเอาแต่ได้ จนเมื่อฉันไม่มีน้ำ ฉันถึงได้รู้ ได้กล้ายอมรับว่าฉันรู้สึกยังไงกับน้ำ”
“…………”
“ น้ำ ที่ฉันทุกๆอย่าง เพราะฉัน…”
“ อย่าพูดเลยครับ” น้ำส่ายหน้าไม่อยากฟัง เขารู้ว่าคุณเหนือจะพูดอะไร
เขาไม่อยากฟัง
“ แต่น้ำต้องฟัง เพราะที่ฉันพูดฉันรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ”
“ น้ำไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ปล่อยน้ำไปตามทางของน้ำเถอะครับ”
“ ทางของน้ำก็คือทางของฉัน”
“……………”
“ ฉันรักน้ำ/อย่าพูดอีกเลยครับ”
น้ำตาหนองหน้ามาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่อาจจะบอกตัวเองได้
“…………………………………………..”
“…………” แม่ก็บอกว่ารักน้ำแต่แม่ก็ทิ้งน้ำ คุณฟอร์มก็บอกว่ารักน้ำแต่ก็ทำกับน้ำไม่ต่างจากคุณเหนือที่ก็เคยบอกว่ารักน้ำ
ความรักมันคืออะไร ถึงได้มีแต่ความเจ็บปวด
“ ฉันขอโทษ ได้โปรดเชื่อฉันนะน้ำ ว่าฉันรักจริงๆ” เหนือว่าดึงน้ำเข้ามากอดแม้อีกคนจะขืนตัวเองจนตัวเกร็งก็ตาม
“ น้ำไม่อยากกลับไป ไม่อยาก”
“ ฉันก็ไม่ได้บังคับ น้ำอยากกลับเมื่อไรค่อยกลับ”
“ ฮือๆ”
ผิดที่ฉันสินะ ยิ่งฉันใกล้น้ำมากเท่าไร ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเลวมากขึ้นเท่านั้นเพราะฉันทำร้ายน้ำไว้มากจริงๆ แต่ฉันก็ไม่อาจจะหยุดตัวเองไม่ให้ตามตื้อน้ำไม่ได้
แม้น้ำจะบอกไม่ได้ถือโทษโกรธฉันแต่ในใจลึกๆแล้วน้ำคงไม่อาจจะให้อภัยฉัน
น้ำแกล้งนอนหลับเมื่อได้ยินเสียงเหนือเปิดประตูห้องน้ำออกมา ในใจก็นึกกลัวอยู่ไม่น้อยว่าถ้าเหนือขอตัวเองจะทำยังไงดี
“……………………………………..” เหนือเดินออกมาจากห้องน้ำนึกบ่นอยู่ในใจว่าห้องน้ำทั้งแคบทั้งเล็ก อ่างอาบน้ำก็ไม่มีนี่ถ้าวันไหนอยากนอนแช่น้ำพลินๆสงสัยต้องกลับบ้านหรือไม่ก็จองโรงแรมใกล้ๆเป็นแน่แท้
“……………………………………..” เหนือขมวดคิ้วเห็นน้ำนอนหันหลัง หลับแล้วเหรอ? เหนือคิดยิ้มกริ่มเจ้าชู้ ก่อนที่จะไปนั่งเตียงจ้องอีกคน
“…………………..”
“น้ำ?!” เหนือเรียก
“…………………….” น้ำเงียบ
“………………………….……….หึ” หลับอะไรตัวนี้เกร็งเชียว เหนือคิดก่อนจะนอนลงแล้วกอดอีกคนไว้หลวมๆ
“……………………..” ความเย็นจากคนเพิ่งอาบน้ำเผื่อแผ่ไปถึงคนที่โดนกอดจนรู้สึกได้ ยิ่งกลิ่นหอมจากสบู่ยิ่งแตะจมูกชัดเจน
“ เรียกทำไมไม่ตอบหืม?” เหนือว่าจมูกซุกซุนไล่หอมต้นคอ ไหล่ น้ำจากด้านหลัง
น้ำจักกะจี้รีบหดคอหนีทันที
“ …………….”
“ ถ้ายังแกล้งหลับอยู่ ฉันจะปล้ำ” เหนือว่า
ได้ผล! น้ำลืมตาหันมาหาเหนือทันที
“ ………………………...................” เหนือถือโอกาสกอดน้ำเข้ามาทั้งตัว
“คุณเหนือ!?” น้ำดิ้น
“ จะให้กอดหรือให้ทำอย่างอื่น?” เหนือว่าสบตา น้ำก้มหนีสายตาโลมเสียวิบวับ
“………………….”
“ เห็นใจฉันบ้างสิ กว่าจะตามตัวเจอใช้เวลาตั้งนาน กว่าจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ฉันตั้งพยายามแค่ไหน แค่ขอกอดก็จะไม่ให้กอด ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ?”
“ ……………..”
“กอดได้ไหม?”
“…………………..”
“ถามไม่ตอบไม่กอดแหละ ทำอย่างอื่นดีกว่า”
“กอดครับกอดได้ครับ!” น้ำรีบอกลิ้นพันระวิง
“ ………………………………………” เหนือยิ้มพอใจ “ งั้นหอมแก้มด้วย”
“คุณเหนือ?” พอให้กอดก็จะหอมอีก
“ ไม่ต้องมาทำตาโต ฉันล้อเล่น คนไม่อยากให้หอมไม่หอมหรอกน่า” แต่พอน้ำหลับฉันจะหอมให้แก้มช้ำเลยคอยดู
“ ……………..” คุณเหนือชอบแกล้งน้ำอยู่เรื่อย
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 431561 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก