ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนแต่งเรื่องนี่นะ แต่อ่านละสไตล์จะออกไปทางนิยายของคุณบอยเจ้าเก่า
คือเรื่องมันจะเดินด้วยมุมมองของบุคคลที่ 3 แล้วก็บรรยายอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครไปเรื่อยๆ
ผมถือว่าเรื่องนี้ยังครึ่งๆกลางๆในการดึงคาแร็คเตอร์ของพระนางให้โดดเด่นนะ อ่านแล้วหงุดหงิดนิดนึง
้โดยเฉพาะเรื่องใครเป็นพระเอกใครเป็นนางเอก? บางทีอารมณ์ของคาแร็คเตอร์มันสับสนๆน่ะครับ
ยิ่งตอนช่วงที่ต้องส่งบทแรงๆไปมาระหว่างกัน แต่อารมณ์ของตัวละมันจะต้องมีจุดยืนของคาแร็คเตอร์ครับ
แต่รู้สึกว่าเพราะคนแต่งต้องการให้เรื่องมันพลิกไป-มาเพื่อให้เรื่องมันเข้มข้น ซึ่งโดยมากมันจะได้ผลครับ
แต่ถ้าเราคอนโทรลอารมณ์ของตัวละครได้ไม่ดีพอมันก็จะเป็นแบบนี้ล่ะครับ
หมายถึงบางทีพระเอกก็ดูจะอ่อนไหวเกินไป หรือบางทีก็ดูแข็งจนเกินไป รวมทั้งนางเอกด้วยครับ
อาจจะเพราะคุณคนเขียนไม่ยอมฉีกคาแร็คเตอร์ออกไปเองแต่แรกด้วยครับว่าเป็นแบบไหน แมนโคตร? ออกสาวนิดๆ?
เพราะตัวละครที่ "ไม่แสดงออก" มันจะมีจุดจำกัดของการแสดงอารมณ์ไปไหนอีกแบบหนึ่ง
ซึ่งอันนี้ถ้าเขียนไปเรื่อยๆก็จะจับจุดได้เองครับ (ซึ่งช่วงกลางๆเรื่องรู้สึกว่าเรื่องจะค่อยๆดีัขึ้นตามลำดับละ)
ที่พอจะแนะได้คือเรื่อง "บทพูดที่ยาวเกินจริืงของตัวละคร" มันจะเหมือนนัแสดงที่เอาบทมายืนอ่านครับ
อยากให้ลดบทพูดยาวๆลงแล้วแทรกคำบรรยายกิริยาท่าทางหรืออารมณ์สีหน้าของตัวละครที่พูดและถูกพูดถึง ให้มากขึ้น
มันจะทำให้เรื่องดูเป็นธรรมชาติและก็น่าติดตามครับ
ขอบคุณนะครับที่อ่าน สู้ๆครับ