หัวข้อ: คนโง่ที่รักเธอฺ

[Just let it be]

ง่า  เศร้าเลยยย

 

[min_min]

ปวดจี้ดดดดด  เข้าไปถึงไหนเลย

แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ    เศร้า       

ทำไม๊ทำไม  กั๊กไม่เคยมอง  แบงค์เลย

รอโอกาศ  ต่อไป  ทำดีกับเค้าไปเรื่อยๆอ่ะนะ  คงจะมีสักวันที่เค้ามองเหนแหละ

 

[Turn_righT]

เง้อ...เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้  หลังเขาจริงๆ เรา 

ตอนที่บอกรักวันที่ 21 มกรา  เศร้าได้ใจมากมาย 

นี่ผ่านไปเจ็ดปีจะมาเศร้าอีกแล้ว  แบงก์สู้ๆ น้า...

[oaw_eang]

ไอ้กั๊กบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

[Arus]

  กำลังวางโครงการ

โทรไปหาเจ้ากั๊ก แล้วไปเจอตัวต่อยปากสักที 

หลังจากที่ฟัง"ประโยคนั้น"ของพี่กั๊กแล้ว

พี่แบงค์ของผม ก็นอนร้องไห้ทุกวัน 
วันๆก็เอาแต่ซึมเศร้า 

คอยแต่ทำร้ายตัวเอง 
จากที่ไม่เคยดื่มเหล้า ก็เอาเบียร์ช้างเทผสมกับGreen Label[Mold] แล้วดื่มจนเมาหยำเปทุกวัน 
จากที่ไม่เคยริบุหรี่ ก็หัดสูบบุหรี่ 
จากที่รักนวลสงยนตัว ก็อะไรเนี่ย ให้เจ้าหน้าเถื่อนมาโอบ มาเกาะแกะ 
แถมคิดจะริกัญชา  ดีที่เพื่อนๆไปห้ามไว้ทัน 

  เพื่อนๆช่วยผมกรรโชกพี่แบงค์เอาเบอร์มาทีดิ ผมจะโทรไปขอนัดเจอมาต่อยปากอ่ะ

ไม่ไหวๆ 

พี่กั๊กบอกอะไร ไว้รออ่านตอนต่อนะครับ 

เรื่องจริงไหม ไว้รออ่านตอนต่อก่อนก็ได้ 

แว่บ 

[totokung]

เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะครับ
ไม่รู้จะพูดไงดี 

[niph]

และปลาที่อยู่ไกล ๆ ก็ตกเป็นเป้าหมายของคนตกปลามากกว่า

จะเจ็บปวดกันไปถึงไหนหนอ 

[Bambu]

กำลังวางโครงการ

โทรไปหาเจ้ากั๊ก แล้วไปเจอตัวต่อยปากสักที 

หลังจากที่ฟัง"ประโยคนั้น"ของพี่กั๊กแล้ว

พี่แบงค์ของผม ก็นอนร้องไห้ทุกวัน 
วันๆก็เอาแต่ซึมเศร้า 

คอยแต่ทำร้ายตัวเอง 
จากที่ไม่เคยดื่มเหล้า ก็เอาเบียร์ช้างเทผสมกับGreen Label[Mold] แล้วดื่มจนเมาหยำเปทุกวัน 
จากที่ไม่เคยริบุหรี่ ก็หัดสูบบุหรี่ 
จากที่รักนวลสงยนตัว ก็อะไรเนี่ย ให้เจ้าหน้าเถื่อนมาโอบ มาเกาะแกะ 
แถมคิดจะริกัญชา  ดีที่เพื่อนๆไปห้ามไว้ทัน 

  เพื่อนๆช่วยผมกรรโชกพี่แบงค์เอาเบอร์มาทีดิ ผมจะโทรไปขอนัดเจอมาต่อยปากอ่ะ

ไม่ไหวๆ 

พี่กั๊กบอกอะไร ไว้รออ่านตอนต่อนะครับ 

เรื่องจริงไหม ไว้รออ่านตอนต่อก่อนก็ได้ 

แว่บ 

อะแฮ่ม ๆๆ รุส อย่าสปอยสิคับ หุหุ

[anston]

 :m17:เล่นมาสปอยกันอย่างงี้..
อยากรู้ตอนต่อไปแล้วอ่ะ..

[nOn†ღ]

รักตัวเองให้มาก ๆ นะ

เชื่อว่ารอบ ๆ ตัวของแบงค์ ยังมีคนที่รักคุณ

และคงมีบางคนต้องการความรักของคุณอยู่

ขอให้หาคน ๆ นั้นให้เจอนะ 

[subaru]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้แบงค์คะ สู้ ๆ

[sonicacc]

มารอตอนต่อไปคร้าบบบ

[Bambu]

ต่อกันเลยคร้าบบบบ

+++++++++++++

ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าไอ้กั๊กมันมองผมมาเหมือนกาน แต่ผมก็ไม่สนใจครับ สายตายังคงจับจ้องไปที่ขนมปังที่ลอยอยู่ใกลๆๆ  เพราะมันชิ้นใหญ่มากไงครับ ก็เลยมองเห็น สักพัก ขนมปังผมก็ค่อย ๆ ขยับเขยื้อน

“นั่นไง กั๊ก เห็นมะ กรูว่าแล้วว่าตรงนั้นต้องมีปลา แต่ไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไหร่” ผมพูดเสร็จก็หันไปยิ้มให้มันครับ มันก็ยิ้มตอบกลับมาหน้าเจื่อน ๆ

แล้วเมื่อปลากินขนมปังของผมหมดลง ผมก้จะโยนชิ้นที่สองลงไป แต่ไอ้กั๊กมันดันพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“มะ เดี๋ยวเราโยนให้  กรูโยนได้ไกลกว่าตั้งเยอะ”

มันพูดเสร็จ ก็เอาขนมปังจากมือผม และออกแรงปาลงไปในคลอง ก็จริงของมันครับ มันปาออกไปได้ไกลกว่าผมเยอะ

“นี่ถ้ากรูไม่บอก เมิงจะปาออกไปไหม”

“กรูจะรู้ได้ไงว่าแถวนั้นมันมีปลาด้วย” มันแย้งกลับมา ส่วนไอ้สานะหรอ ก็นั่งหัวเราะคิกคักไปตามเรื่อง มันไม่รู้อะไรครับ

“เอ๊ะ ได้ข่าวว่าวันนี้แบงก์จะเลี้ยงจิ้มจุ่มช่ายป่าว” ไอ้สาครับ มันถามผมพร้อมทำหน้าล้อเลียน แบบขำๆๆนะ

“อืม เอาป่าว เดียวเราเลี้ยงเอง”  ตายห่า รับปากไอ้กั๊กไปแล้วด้วย ก็เลยต้องตามน้ำครับ

“ไม่เป็นไรหรอก ช่วยกันจ่ายก็ได้” ไอ้กั๊กครับ แย้งขึ้น

“อืม ไม่เป็นไร บอกว่าจะเลี้ยงก็เลี้ยงหน่า”

“ปะ ไปเอาเทียนกันดีกว่า เดี่ยวหมดพอดี”  แล้วมันก็พาผมกับสาเดินไปรับเทียนที่เขาแจกกันนะครับ ตอนนี้ก็ใกล้เวลาแล้ว คนก็เริ่มเยอะแล้วด้วย  ก็เลยต้องเบียดกันเข้าไปในงาน ไอ้สาเดินนำหน้า ไอ้กั๊กเดินตาม ส่วนผมเดินประกบท้ายเหมือนเดิมครับ


ระหว่างรอเขาก็มีกิจกรรมอะไรก็ไม่รู้บนเวที ก็จะมีพวกคนใหญ่คนโตในพื้นที่ขึ้นกล่าวบนเวทีอะครับ ระหว่างนั้นเราก็เริ่มที่จะจุดเทียนกันแล้ว แสงไฟถูกส่งต่อออกมาเป็นทอด ๆๆ จากสา มากั๊ก และก็ส่งมาผม
ตอนต่อเทียนกันนั้น ผมเหลือบตามองหน้ามันนิดหนึ่ง มันก็หันมายิ้มให้

ก็อย่างที่เพื่อนในบอร์ดนี้บอกละครับ 7 ปีแล้ว อะไรๆๆ มันก็คงเปลี่ยนไปแล้ว แต่ทำไมผมยังไม่เปลี่ยนก็ไม่รู้ ผมว่าผมเคยบอกว่ารักมันแล้วนะ มันยังจำได้หรือเปล่าน๊า

นี่มันลืมเรื่องที่ผมพูดไปได้ง่ายขนาดนี้เลยหรอ

หรือว่ามันไม่เคยสนใจเลย

เมิงกับกรูคงไม่สามารถก้าวข้ามเส้นบาง ๆ ที่กั้นไว้ได้เลยหรอ

ยิ่งเห็นทั้งคู่มันพูดคุยกันแล้วก็ยิ่งสะท้อนใจ มันพูดอะไรกัน เรื่องอะไร ทำไมกรูไม่เห็นรู้เรื่องเรื่อย
คนที่มันกำลังเอ่ยถึงเป็นใคร ทำไมกรูไม่เห็นรู้จักเลย

ดูๆๆ ไปแล้ว ทำไมมันทั้งคู่มีประสบการณ์ในเรื่องต่าง ๆ ร่วมกันมากมายนัก แล้วทำไมกรูไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย
พอคิดได้เท่านี้ น้ำตาแห่งความน้อยใจก็ปริ่มๆๆจะล้นออกมา

“แบงก์”  เสียงเรียกไอ้กั๊กทำให้ผมตื่นจากพวังทันทีครับ

“หือ”  
“เป็นไรป่าว ตาแดงๆๆ”

“อ้อ ปล่าว ใส่คอนแท็คเลนแล้วเคืองตานิดหน่อยอะ”

“อ้อ นึกว่าจะร้องไห้ซะอีก”

“เปล่า กรูจะร้องเรื่องไรหวะ”

ระหว่างที่เราร้องเพลงสดุดีมหาราชากัน ผมก็คิดเรื่องระหว่างผมกับมัน ซึ่งก็ดูเหมือนว่ามันจะเหมือนเดิม แต่จริง ๆ แล้วมันมีอยู่เท่าเดิมต่างหาก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่ลดน้อยลง แต่ก็ไม่เพิ่มมากขึ้น มีแต่ผมที่คิดไปคนเดียว


ตอนนั้นผมเหม่อมองน้ำตาเทียนที่ค่อย ๆ ไหลลงมาอย่างช้าๆๆ มาบนมือผม แต่ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วตอนนั้น มันชาไปหมด ชาเหมือนหัวใจของผมตอนนี้........

“กั๊ก เดี่ยวกรูมานะ”  ผมทนไม่ไหวแล้วก็เลยขอตัวมันเดินเลี่ยงออกมา ตอนนี้ผมตกเป็นเป้าสายตาคนอื่น เพราะเขายืนกันนิ่งหมด มีผมคนเดียวที่เดินฝ่าวงออกมา ออกมานั่งอยู่ตรงม้าหินด้านข้าง


ระหว่างที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อย ๆ ก็เลยลองกดมือถือหาเพื่อน

ตื่ดด ตื่ดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ    


“ทำไมไม่รับสายวะเนี่ย” ผมบ่นกับตัวเอง สักพัก ก็เห็นไอ้กั๊กกับไอ้สาเดินออกมา


“ปะ ไปกินจิ้มจุ่มกัน สาไปด้วยนะ”  ผมพูดกับไอ้กั๊ก และหันไปชวนไอ้สา ตามมารยาทครับ

“แบงก์กับกั๊กไปเหอะ สาจะรีบกลับบ้านอะ”  เออดี เมิงกลับไปเลย

“เอางั้นหรอ”

“อืม”


“งั้นแบงก์รอตรงนี้นะ เดี๋ยวเราไปส่งสาที่บ้านก่อน” ไอ้กั๊กพูดขึ้นมาครับ แม่ง บ้านมันไกลนะเว้ย

“อืม” แต่ผมจำใจรับปากมันครับ

และมัน 2 ตัว เอ้ย 2 คนก็พากันเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซด์และก็ขับพาหายกันออกไป

15 นาทีผ่านไป..................

30 นาที ผ่านไป.................

45 นาที ผ่านไป.................

1 ชัวโมงผ่านไป................


ตอนนั้นผมเริ่มกระสับกระส่ายเล็กน้อยแล้วครับ เพราะคนกลับกันไปหมดแล้ว มืดก็มืด ยุงก็เยอะ  ตอนนั้นใจหนึ่งก็กะว่าจะกลับบ้าน แต่อีกใจก็กลัวว่ามันมาแล้วจะไม่เจอ จะโทรไปก็ไม่กล้า เดี๋ยวหาว่าไปเร่งมันอีก จะเอาไงดีวะเนี่ย


1 ชั่วโมง 15 นาทีผ่านไป ก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์ไอ้กั๊กขับเข้ามา


“เป็นไง รอนานไหม” ไอ้สาดดดดดดด เมิงมานั่งรอบ้างไหมละ

“อืม ไม่นาน แป็บเดียว” ปากไม่ตรงกับใจอีกแล้ว

“ยุงกัดหรอ”  มันถามผมครับ เมื่อเห็นว่าผมเกาแขน เกาขาอยู่

“อืม นิดหน่อย”

“โทษทีนะ ที่มาช้า ปะ ไปกันดีกว่า” มันพูดพร้อมกับจับแขนผมดึงไปขึ้นรถครับ

“จับแน่นๆๆ นะน้อง 5555”  

“อืม” ตอนนั้นขำไม่ออกครับ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

ระหว่างที่นั่งบนรถมัน มันเกาะเอวมันแน่นเลยครับ กลัวตก แหะๆๆๆ

“กั๊ก” ผมเรียกมันครับ

“หือ” มันหันมาหาผมครับ

“กั๊กกับสาเป็นแฟนกันหรอ”

“หา ว่าอะไรนะ ไม่ได้ยิน”  มันตะโกนกลับมา

“กรูถามว่า กั๊กกับสาเป็นแฟนกันหรอ”  ผมก็ตะโกนกลับไป

“แล้วแบงก์ว่าไงบ้างหละ”  มันตะโกนถามผมกลับมาครับ

“................................” เงียบคือคำตอบ จะให้กรูว่าอะไรหละ ถ้าเมิงเลือกแล้วกรูมีสิทธิ์อะไรไปว่าเมิงหรอ
แล้วผมก็ไม่ได้ถามอะไรมันอีกเลย จนไปถึงร้านจิ้มจุ่ม วันนี้คนเยอะพอสมควรครับ แต่ก็ยังพอมีที่นั่งเหลืออยู่
พอนั่งเสร็จ ไอ้กั๊กก็โชว์แมนทันที

“เดี๋ยวแบงก์นั่งนี่แหละ เดี๋ยวไปหยิบของมาให้” คือมันจะเป็นแบบบุฟเฟ่ต์อะครับ ต้องบริการตัวเอง มันก็หายไปนานมาก ระหว่างนั่งรอมันก็มองตามมันไปด้วย ใจก็คิดตามไปด้วยว่าจะเอายังไงดีวะเนี่ย มันเป็นสีเทามานานแล้ว คลุมเคลืออยู่อย่างนี้มาตลอด 7 ปี อยากรู้ชัดๆๆไปเลย ว่าจะเป็นสีขาว หรือสีดำดี

++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณมากๆๆนะครับที่คอยติดตามมาตลอด
รักเพื่อน ๆ ทุกคนนะครับ

แบงก์

[Givesza]

กั๊กอ่า................เห้ออออออ




แต่ก็ดี  ที่จะได้รู้ว่า  ตอนนี้ แบงค์กับกั๊ก   เราอยู่กันในฐานะอะไร 


โอ๊ยยยยย เศร้า     ยังไงก็เป็งกำลังใจให้นะเจ้าค่ะ 



ปล.มาต่อเย็วๆด้วย อิอิ

[kimsumsoon]

ชอบคำนี้ค่ะ

จริงๆเหมือนมันจะเหมือนเดิม.......แต่มันก็แค่เท่าเดิม.....

อืมมม
ฟังแล้วจี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กั๊ก เนี่ย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยยยย

[min_min]

จุกอก  อยากร้องไห้  แต่ร้องมะออก

แง้ๆๆๆ  สงสารแบงค์หง่ะ  

ประโยคนี้  

ผมก็คิดเรื่องระหว่างผมกับมัน ซึ่งก็ดูเหมือนว่ามันจะเหมือนเดิม แต่จริง ๆ
แล้วมันมีอยู่เท่าเดิมต่างหาก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่ลดน้อยลง แต่ก็ไม่เพิ่มมากขึ้น มีแต่ผมที่คิดไปคนเดียว


จี๊ดสุดๆ  

ยังไงก้อขอให้แบงค์สู้ต่อไปนะคร้าบบบ   อย่างน้อยเป็นเพื่อนกันต่อไป  ก้อยังดี

 

[sonicacc]

อืม ทุกอย่างกะลังจะกระจ่างแล้ว

รออ่านตอนต่อไปดีกว่า ไม่อยากเดา

อิอิ 

[THIP]

กับการรอคอยที่ดูจะเลือนลาง   

[กลั่นกรอง]

 

[My name M]

 

อ่านไปรู้สึกอยากจะร้องไห้ข้างในใจ

ยิ่งอ่านไปเรื่อย ๆ รู้สึกว่างเปล่า................... เหงา................ เศร้า....................

ข้างในใจมันรู้สึกเจ็บจริง ๆ ครับ


"..........ตอนนั้นผมเหม่อมองน้ำตาเทียนที่ค่อย ๆ ไหลลงมาอย่างช้าๆๆ มาบนมือผม แต่ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วตอนนั้น มัน

ชาไปหมด ชาเหมือนหัวใจของผมตอนนี้........"

ประโยคนี้ดูเหมือนจะยำลงในจิตใจของผมตลอด เวลาที่อ่าน...มีคำ ๆ หนึ่งที่ออกมาจากปาก

คือ......

.............ผู้ชายยังไงก็ต้องคู่กับผู่หญิง.......

 

[madamkung]

ปวดใจ เจ็บจี๊ด

เฮ้อ

[ifwedo]

น่าสงสารจางฮือๆๆๆ

[niph]

มันก็จริงทั้งนั้น

ผู้ชาย กะ ผู้หญิง

เหมือนเดิม เท่าเดิม หรือเพิ่มขึ้น ... มันก็ล้วนแค่ความรู้สึกทั้งนั้น
แต่มันก็ยาก ... ตรงที่เราควบคุมมันไม่ได้
ยิ่งห้าม ก็เหมือนตอกย้ำ 

[anston]

ประโยคนั้น..โดนใจมากเลย..เจ็บจี๊ดขึ้นมาจริงๆ..
แล้วตอนที่เค้าสองคนคุยกัน..แต่เราไม่รู้เรื่องที่เค้าคุยกันเลย..
เหมือนเป็นคนอื่นยังงัยไม่รู้..
ประมาณว่า..คนเดียวไม่เหงาเท่าสามคน..

[mist]

หรือว่า เรื่องนี้จะเป็น แค่คนโง่ที่รักเธอ อย่างชื่อเรื่องจริง ๆ 

ม่ายยยยยยยย หญิงรับม่ายด้ายยยยยยยยยยยยยยยย

[suregirl]

เศร้าอ่า  ขอเวลาทำใจ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

 
อย่างน้อยถ้าทำใจได้
เพื่อนดีๆแบบนี้คงหาไม่ได้แล้วหล่ะ
คบกันเป็นเพื่อนมันก็รักกันได้ยาวนานนะ
(ย้ำอีกครั้ง ถ้าทำได้)
 

[~ScAreD:SAcreD~]

บางที การไม่ไปเจอกันอีก แล้วก็ความทรงจำดีๆเอาไว้

มันอาจจะดีกว่า.......

พอไปเจอกัน มันทำลายสิ่งที่มีให้ไป ..... จนหมด

[nOn†ღ]

เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้า สู้สู้จ้า 

[T-Jang]

ไม่น่าไปเจอกันใหม่เลยเนอะ 
รู้งี้จากกันไปเลยดีกว่า หวนกลับมาแล้วก็เศร้า

เหมือนมีแผลเก่าที่เกือบหาย
แล้วดันไปแกะอีก มันก็เลย :m15:เรื้อรังอยู่อย่างนี้