-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
สวัสดีครับ ผมชื่อแบงก์คร้าบบ บ้านผมนะหรอ ก็อยู่บ้านนอกอะครับ ใบ้ให้นิดหนึ่งก็ได้ว่าอยู่ภาคตะวันตกของประเทศไทย และมีตลาดน้ำเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตเลยฮะ พอดีเห็นเพื่อน ๆ คนอื่นเล่าเรื่องของตัวเองแล้วคันปาก อยากจะเล่าบ้าง แต่เนื่องจากฝีมือในการเขียนของตัวเองไม่เอาไหนซะเลย ก็เลยไม่กล้านำมาลง แหะๆๆ แต่มันอดไม่ไหวอะคับ ก็เลยถือโอกาสนำมาลงซะ หากไม่ถูกใจใคร หรืออยากติชมยังไงก็ยินดีนะคร้าบผม :m23:
แหะๆๆๆ เขียนไว้ก่อน แล้วจะนำมาลงให้วันพรุ้งนี้นะคร้าบบบบบ :m12:
-
:m9:
โย่!!!!
โอเชๆๆๆครับ!
เขียนเสร็จแล้วโพสลงโลดครับ!!!555++
:m27:
-
รีบนตามมาเชียร์ งั้นเราตามมาดันแล้วกัน :a2:
-
อ่ะ คนบ้านเดียวกัน เชียร์สุดใจขาดดิ้น
:m3: :m3: :m3: :m3:
-
เรื่องที่ผมจะเล่านี้เป็นเรื่องที่เกิดกับผมจริง ๆ ตอนอยู่ ม. 4 นะคับ
ก็อย่างที่บอกแหละครับ ผมชื่อแบงก์ เป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่ ซักประมาณ 168 ได้มั้ง(แต่ในตอนนี้สูงยังกะเสาไฟฟ้า) ขาว ๆ ตี๋ ๆ ผอม ๆ ใส่แว่นด้วย ขี้อายเป็นที่หนึ่ง การเรียนก็ปานกลาง ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แต่ความเรียบร้อย และความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นเลิศ (555 ขอยอตัวเองหน่อย) จนทำให้ได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นประจำห้องไปครองหลายสมัยซ้อน ส่วนฉายาของผมนะหรอ ก็ไอ้แบงก์เล็กไง เพราะเพื่อนสนิทผมมีอยู่คนหนึ่งชื่อแบงก์เหมือนกัน แต่มันตัวยังกะควาย แถมชอบเดินด้วยกันอีก เวลาเพื่อน ๆ เรียก ชอบหันพร้อมกันทีเดียวสองคน เพื่อน ๆ เลยต้องมีการตั้งฉายาให้ ว่า ไอ้แบงก์เล็ก กะไอ้แบงก์ใหญ่ (ขนาดตัวนะครับ อย่าคิดลึก 555)
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมไม่รู้หรอกว่าผมชอบผู้ชายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงแต่ว่า ผมไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่ก่อนหน้านั้นด้วยความเป็นเด็ก ก็ไม่เคยคิดจะชอบใคร และไม่มีใครมาชอบ ผมเป็นคนค่อนข้างปิดตัวเองนะ ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง ที่บ้านเอย ที่โรงเรียนเอย ที่บ้านผมไม่มีใครรู้หรอกว่าผมเป็น แต่จะมองว่าผมเรียบร้อย เช้าแต่งตัวไปยังไง เย็นกลับบ้านมาก็ยังเนียบเหมือนเดิม เสื้อไม่มีกระดก เพราะไม่ค่อยชอบเล่นกีฬาอะไรเลย กลับบ้านมาแทบไม่ต้องซักเสื้อ ใส่ต่อวันรุ่งขึ้นได้เลย (เวอร์ไปป่าววะ 555)
ที่บ้านผมจะค่อนข้างเข้มงวดมาก กลางคืนห้ามออกจากบ้าน กฎของบ้านเลยก็คือ ห้ามทุกคนนั่งมอเตอร์ไซด์ ห้ามหัด ห้ามซ้อนท้ายเพื่อน วันสงกรานต์แทนที่จะได้ออกไปเล่นน้ำ แต่เปล่า ต้องอยู่กับบ้าน ไปวัดเสร็จแล้วต้องกลับบ้าน บางปีต้องทำเป็นไปซื้อของในตลาด แกล้งเดินเฉียด ๆ ให้คนมาสาดน้ำ เหมือนโรคจิตยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็เป็นข้อดีของบ้านผมที่เลี้ยงลูกหลานแบบเข้มงวด เพราะว่าไม่มีใครใจแตกเลยซักคน
แต่ผมว่าก็คงมีเพื่อนหลายคนอะนะ ที่รู้ว่าผมเป็นยังงี้แต่พวกมันก็ไม่แซว ไม่ว่าอะไรนะ ก็เลยทำให้ค่อนข้างไม่เกร็งเท่าไหร่
ปิ๊งรัก...เปิดเทอม...
ตอนที่ขึ้นชั้น ม. 4 ใหม่ ๆ ผมก็ไม่ได้ย้ายโรงเรียนไปไหน ก็ยังคงอยู่ที่เดิม เนื่องจากว่าไม่ค่อยชอบความเปลี่ยนแปลงซักเท่าไหร่ ปรับตัวไม่ค่อยเก่ง ก็เนื่องจากว่าขี้อายนั่นแหละ ที่เลือกเรียนสายศิลป์-คำนวณ ก็เพราะว่าเพื่อนหลายคนเรียนสายนี้ และไม่ค่อยอยากเรียน ชีวะ ฟิสิกส์ เคมีอะไรนั่นด้วย เครียดตายเลย แถมยังไม่ชอบขี้หน้าคนสอนอีก เลยไม่เรียน วิทย์-คณิต ซึ่งแม่ก็ตามใจ ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว เพื่อนจาก ม. 3 ที่ตามมาด้วยก็หลายคนอยู่ ก็มี นี เหมียว ทิด (ชื่อเฉยมากก) เอก โอ๋ ซึ่งนีกับเหมียวนี่จะเป็นคู่ซี้กัน นีก็จะเป็นผู้หญิงห้าว ๆ ตัวใหญ่ ๆ เหมียวก็จะเป็นสาวอวบ ๆ ขาว ๆ หวาน ๆ ไอ้ทิด ก็จะเป็นผู้ชาย (แท้ ๆ ) ที่ชอบทำหน้างง ๆ เอ๋อ ๆ ไม่ค่อยทันคนเท่าไหร่ ส่วนไอ้เอกกับไอ้โอ่นี่แฟนกัน ไม่รู้เข้ากันได้ยังไง โอ๋นี่เรียบร้อยมากกกกกกกกก สวยมากกกกก หน้าคล้าย กบ สุวนันท์ ส่วนไอ้เอกนี้ก็จะเป็นประเภทหัวโจก เกเรสุด ๆ แต่ก็รักเพื่อนสุด ๆ เหมือนกัน ผมต้องพึ่งมันในหลาย ๆ เรื่อง ปิดท้ายด้วยนังเชด ผู้ที่ประกาศตัวว่าเป็นกระเทย แต่หน้าเชี่ยมากกกก ดำด้วย พอขึ้นม. 4 ผมก็เลยรวมกลุ่มกันได้ 6 คน รวมผมด้วย ครบแก็งค์พอดี
ม. 4/3 ห้องผมตอนนี้ มีทั้งหมด 43 คนครับ ที่เคยเรียนม. 3 จากที่นี่ก็มี ที่ย้ายมาจากโรงเรียนอื่นก็เยอะ แต่มีอยู่คนหนึ่งครับ ที่ผมชอบตั้งแต่แรกเจอ หรือว่าจะเรียกว่ารักแรกพบก็ได้ครับ ผมก็เลยลองสืบ ๆ ดู ก็เลยรู้ว่ามันเรียน ม. 3 ที่โรงเรียนนี้
“ทำไมตรูไม่เคยเห็นหน้ามันวะ มันก็ออกจะหล่อ” ผมคิดในใจครับ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ถามชื่อ หรือไปทำความรู้จักนะครับ ก็ได้แต่แอบมองไปเรื่อย ๆ ตอนนั้นในห้องก็คุยกันดังลั่นไปหมด เหมือนป่าช้าแตก
ระหว่างที่นั่งเหม่ออยู่นั้น ก็มีเสียงคนทักขึ้น
“หวัดดี ไอ้ทิด” ไอ้เชี่ย เสียงหล่อซะด้วย พอดีผมกับไอ้ทิดนั่งโต๊ะติดกันอะครับ ก็เลยได้ยินด้วย พอหันกลับไปมองมัน เพื่อจะดูว่าใครมาทักมัน คนที่อยู่ตรงหน้าผมทำเอาผมแทบจะละลายหายไปกับเก้าอี้ ก็จะมีใครซะอีกหละ ถ้าไม่ใช่เทพบุตรสุดหล่อของผม 555 แต่ว่า เอ๊ะ ให้สองคนนี่มันรู้จักกันด้วยหรอวะ พอมันทักไอ้ทิดเสร็จ มันก็ยิ้มให้ผมทีหนึ่ง ด้วยความที่อึ่งอยู่ก็เลยไม่ได้ยิ้มตอบมัน แม่งเสียดายวะ แล้วมันก็เดินกลับโต๊ะไป กะว่ะจะถามไอ้ทิดซักหน่อยว่ามันเป็นใคร รู้จักกันได้ยังไง แต่ก็ไม่กล้า กลัวไอ้ทิดจับสังเกตได้ ก็เลยนั่งนิ่ง ๆ แต่ตอนนั้นใจเต้นแรงมากกกก หน้าร้อนผ่าว ๆๆ นี่กูจะตายไหมเนี่ย (พอดีเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วด้วยอะ กลัวตาย) ซักพักครูประจำชั้นก็เดินเข้ามา เสียงก็เลยเงียบลง สรุปว่าวันนี้ก็ไม่มีการเรียนการสอนฮะ มีแต่แจงรายละเอียดของแต่ละวิชา แต่ทั้งวันนั้นผมไม่เป็นอันทำอะไร นอกจากแอบมองมันตลอด พอตกเย็นก็ได้เวลากลับบ้าน นังเชด ฮะ ตัวดี พอกริ่งดังปุ๊ป นังนี่ต้องรีบวิ่งออกจากโรงเรียน ไม่รู้นัดผัวไว้หรือไง หรือกลัวบ้านหายก็ไม่รู้ ต้องรีบกลับ ผมก็เลยโดนมันลากกลับด้วยฮะ ส่วนเพื่อนคนอื่น ๆ ก็นั่นเล่นที่ซุ้มหรือโต๊ะกลุ่มกัน
ตกเย็นก็เก็บเอาไปคิดละฮะ ว่าจะทำยังไงถึงจะรู้จักคน ๆ นั้นได้ เฮ้ย แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้เลย ไม่กล้าจริง ๆ ฮะ และในที่สุด ก็คิดออกแล้วฮะ...
-
เป็นกำลังจาย :laugh:
-
แล้วเขาก็เดินเข้ามาในหัวใจ
:m3: :m3: :m3: :m3:
บางปีต้องทำเป็นไปซื้อของในตลาด แกล้งเดินเฉียด ๆ ให้คนมาสาดน้ำ เหมือนโรคจิตยังไงก็ไม่รู้
:m20: :m20: :m20:
น่าสงสารอ่ะ เข้มมากไป ใจแตกก็มีนะ เดินสายกลางดีที่สุด
-
ดูท่าทางก็ไปได้สวยนี่นา ทำไมตั้งชื่อเรื่องซะเป็นลางเลย :a6: :a6: :a6:
-
แหะ ๆๆๆ หวัดดีคร้าบบบบบบบบบ ผมแบงก์ครับ ยังไงช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคร้าบบบบบ ติชมกันได้นะครับ แล้วพรุ้งนี้จะนำมาต่อให้อีก 2 ตอนนะค้าบบบบบบบบบบบ :m5: :m5:
-
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ต่อเร็วๆนะคะ
:m18: :m18: :m18:
-
รออ่านอยู่น้า :m1: :m1: :m1:
-
รีๆ ข้างบน ขยับหน่อยๆ ขอนั่งรอด้วยคนจิ
:m18: :m18: :m18:
-
อ๊ะ พึ่งเห็น
ขอเจาะไข่แดงหน่อยนะจ๊ะ Bambu
:m3: :m3: :m3:
-
ขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะครับ มาตอกันเลยดีกว่าเนอะ
รู้จักชื่อจนได้...
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็แต่งตัวไปเรียนตามปกติ และรอที่บ้านไปส่ง ขับรถไปประมาณ 5 นาทีก็ถึงฮะ บ้านผมอยู่ริมคลองฮะ ติดกับตลาดน้ำ ไม่ได้ติดถนนใหญ่ ดังนั้นเวลาจะไปขึ้นรถก็ต้องเดินไปฮะ ประมาณ 10 นาทีก็ถึง แล้วค่อยนั่งรถต่อไปได้ ซึ่งคนที่ไม่เคยเดินก็จะบ่นว่าไกล แต่ผมว่ามันใกล้นิดเดียวเอง หรือว่าผมเดินจนชินแล้วไม่รู้นะ
พอถึงหน้าโรงเรียนก็รีบลงจากรถ เพื่อจะเดินเข้าโรงเรียน ซึ่งตรงหน้าประตูก็จะมีอาจารย์มาคอยตรวจละฮะ ว่าใครแต่งตัวไม่เรียบร้อย ผมยาวหรือไม่ หรือใส่เจลมาบ้าง ซึ่งใครใส่มา ก็จะโดนให้สระผมตรงนั้นเลยฮะ แต่สำหรับผมแล้ว เหมือนถือวีซ่า ผ่านตลอดฮะ แหม ออกจะเรียบร้อยซะขนาดนั้น พอผมมาถึงก็ตรงดิ่งไปตรงโต๊ะประจำ กลุ่มผมจะมีโต๊ะประจำฮะ โดยจะนั่งรวมกับเพื่อนสนิทที่ไปเรียนสายวิทย์-คณิต ซึ่งเวลานั่งก็จะมานั่งด้วยกัน มาลอกการบ้านกันตรงนี้แหละครับ ซึ่งโต๊ะตรงนี้มันอยู่หน้าห้องฝ่ายปกครอง ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีใครกล้าแหยมมานั่งเท่าไหร่ ดังนั้น กลุ่มของผมนั้น คนอื่น ๆ ก็จะเรียกว่า กลุ่มฝ่ายปกครอง ระหว่างนั่งก็มองไปยังโต๊ะกลุ่มของมันฮะ ซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ มีสระน้ำคั่น โดยโต๊ะของมันจะอาศัยร่มเงาของต้นไผ่คอยบังแดดฮะ กลุ่มของมันก็เลยมีชื่อกลุ่มว่า กลุ่มไผ่ และจะมีอีกกลุ่มหนึ่งฮะ ซึ่งกลุ่มนี้เขาจะเงียบ ๆ ไม่ค่อยมีบทบาทในห้องเท่าไหร่ โต๊ะกลุ่มของเขาอยู่ไกลมาก ๆๆๆ กลางสวนสาธารณะของโรงเรียน ซึ่งมีสระน้ำล้อมรอบ โดยกลุ่มนั้นจะเรียกว่ากลุ่มเกาะกลาง สรุปแล้ว ห้องผมมี 3 กลุ่มครับ เวลาเรียนในห้องเรียนก็จะนั่งแยกตามกลุ่มโดยอัตโนมัติเลยครับ ในห้องมี 3 แถว ก็ 3 กลุ่มพอดี 3 กลุ่มนี้ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไหร่ฮะ แต่ไม่แสดงออก 555
ระหว่างที่ผมนั่งเล่นรอเพื่อน ๆ อยู่นั้น ผมก็เห็นเทพบุตรของผมเดินถือกระเป๋ามานั่นที่โต๊ะกลุ่มไผ่ของมงันแล้วครับ ซึ่งมันมาเป็นคนแรกเหมือนผม
แหมๆๆๆ อะไรจะพอดีเช่นนี้วะ
ผมยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มให้ผม ก็ได้แค่นั้นแหละครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่กล้าทักมันก่อนด้วย แม่ง รักข้ามคลองจริง ๆๆ แต่ผมไม่กลัวหรอกครับ ก็ผมมีแผนที่จะรู้จักชื่อมันแล้วนิ 5555
ระหว่างนั้นเพื่อน ๆ ของผมกับมันก็ทยอยกันมา เสียงก็เริ่มดังขึ้นครับ โดยเฉพาะนังเชต นังนี้มันมาก็เริ่มบ่นครับ ว่าเงินมันหาย เห็นมันบ่นมาตั้งแต่ม. ต้นแล้วฮะ ทุกคนก็เลยเฉย ๆ
แม่งคนเชี่ยไร เงินหายได้ทุกวัน แต่ก้ไมได้ถามมันหรอกนะครับ กลัวมันงอน 555
พอ 8.15 ปุ๊บ อ๊อดก็ดังขึ้น ส่งสัญญาณว่าพวกเราต้องไปยืนตากแดดหัวดำเคารพธงชาติแล้ว และที่ไปกว่านั้นก็คือ ใครไม่รู้เป็นคนปักเสาธงชาติ เพราะว่าเวลาเราหันไปเคารพธงชาติทีไหร่ ต้องหันหน้าสู้แสงอาทิตย์ทุกที แสบตามั่กๆๆๆ :m29: ดังนั้นพอถึงเวลาร้องเพลงชาติ ก็จะเห็นพวกเราแทบทุกคน ทำมุม 45 องศา กับธงชาติกันทุกคน ตลกไหมละฮะ
และโอกาสของผมก็มาถึงครับ เพื่อน ๆ คงจะรู้นะครับว่าเวลาที่เข้าแถวเคารพธงชาตินั้น จะต้องยืนเรียงลำดับความสูง ใครตัวสูงจะอยู่ข้างหลัง ใครตัวเตี้ยก็จะอยู่ข้างหน้า ซึ่งแน่นอนว่าผมจะต้องยืนเป็นคนแรก ๆ แต่ด้วยวิชามารของผม ทำให้ผมได้ไปยืนอยู่หน้าไอ้เทพบุตรของผมครับ แม้ว่ามันกับผมจะสูงต่างกันมาก แต่ก็คิดว่าคงไม่เป็นไหร่ เพราะอาจารย์เขาไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ พอเคารพธงชาติ และสวดมนต์เสร็จแล้ว อาจารย์ก็จะมาพูดอะไรหน้าเสาธงอีก ช่วงนี้ก็จะเป็นอีกช่วงหนึ่งที่เด็ก ๆ จะยืนหันหลังให้อาจาย์ ไม่ใช่ว่าไม่อยากฟัง แต่มันสู้แสงแดดไม่ไหว ผมก็เหมือนกัน ยืนหันหลังให้อาจารย์ และผมก็ภาวนาว่าอย่าให้เทพบุตรของผมยืนหันหลังให้ ซึ่งก็สำเร็จครับ มันไม่ได้หันหลังให้อาจารย์เพราะว่ามันถือสมุดมาเตรียมบังแดดไว้แล้วครับ (รอบคอบดีมั่กกๆๆ) ทำให้หน้าผม กับหน้าอกมันพอดีกันเป๊ะ จังหวะนั้น ผมก็เลยแอบดูชื่อและนามสกุลที่หน้าอกมันครับ สุรวิทย์ สุวรรณโณ ใช่แล้วครับ ชื่อมัน มันชื่อสุรวิทย์ สุวรรณโณ ผมก็รีบท่องเก็บไว้ใหญ่ กลัวลืมครับ ผมยิ่งเป็นปลาทองอยู่ด้วยบวกกับความตื่นเต้น ทำให้ไม่กล้าสู้หน้ามัน
“ร้อนหรอ” เอะ เสียงมันนิ ถามใครวะ ผมก็เลยเงยหน้าขึ้นไปหามัน
“ร้อนไหม” ครับ มันถามซ้ำ ซึ่งตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่ามันถามผม มันไม่ทันรอผมตอบ มันก็เอาสมุดที่มันถือมาด้วย อ้อมตัวผมมาบังหัวผมไว้ด้วย นึกภาพออกไหมครับ ในตอนนี้เหมือนกับว่ามันกำลังโอบผมอยู่ ตอนนี้ผมแทบจะละลายไปบนพื้น กลิ่นตัวมัน กลิ่นเหงื่อมัน ลมหายใจมัน รู้สึกได้เลย แต่ด้วยความเขิน ก็เลยรีบขยับตัวออกห่าง แต่ก็เขยิบไปไม่ได้มากเท่าไหร่ เพราะติดมือมันที่โอบ ไม่ใช่สิ ที่มาบังแดดให้เราอยู่ :m3: :m3: :m3:
“ขอบใจ” ครับ ผมตอบไปแค่นั้น ไม่รู้จะพูดอะไรอีก คิดคำพูดไม่ออก ได้แต่ยืนก้มหน้าตลอดมองขาเรามั่ง มองขามันมั่ง แม่งคนอะไรวะ ขนหน้าแข้งเยอะฉิบผาย แต่ก็ดี เซ็กซี่ดี 555 หื่นเลยเรา :m10:
“เฮ้ย แบงก์ เขาเดินไปกันหมดแล้ว” ผมสะดุ้งเลยครับ ก็เลยหันกลับไปมองเพื่อน ๆ อ้าวเขาปล่อยแถวเข้าห้องแล้วหรอวะเนี่ย แม่ง ทำไมวันนี้อาจารย์พูดเร็วนักวะ ยังยืนกินลมหายใจมันไม่อิ่มเลย แต่ไม่เป็นไร ตุนไปเยอะเลย 555555555555
“ไปดิ ไปได้แล้ว” น่าน มันผลักครับ ดูมันทำครับพี่น้อง แต่เอ๊ะ เมื่อกี่มันเรียกชื่อเรานี่หว่า มันรู้ได้ไงวะ ยังไม่ทันหายงง มันก็ลากผมเดินตามเพื่อน ๆ ไป ก่อนจะแยกกันเพื่อไปที่นั่งของแต่ละคน คนอะไรวะ มือสากฉิบ มือหรืออะไรวะเนี่ย แต่แอบดีใจนะ เร็วกว่าที่คิดแฮะ ได้จับมือด้วย 2 วันเองนะเนี่ยกรู :m1:
หลังจากนั้นมา ผมก็ได้รู้ชื่อเล่นมันจากเพื่อนร้ากกกกกกกกก จะมีใครไปไม่ได้ นอกจาก ไอ้ทิด เพื่อนเก่ามัน มันชื่อกั๊ก แต่เพื่อน ๆ ส่วนมากชอบเรียก มันว่าไอ้เอี่ยว ซึ่งเป็นแซ่เก่ามัน ก่อนที่มันจะมาใช้นาม กั๊กมันก็ชอบมาคุยกับไอ้ทิด คุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ ไอ้เราก็เลยพลอยฟ้าพลอยฝน ได้อานิสงส์ คุยกับเขาด้วย ในที่สุดก็สนิทกันในระดับหนึ่ง ถึงแม้ว่ากลุ่มเรากับกลุ่มมันจะไม่ถูกกัน แต่สำหรับกั๊กแล้ว ยกเว้นไว้ 1 คน อิอิ
-
อิอิ มนต์รักข้ามกลุ่ม
ได้รู้จักกันแล้ว
อย่าปล่อยโอกาสอะ บุกๆ ต่อไป
555+
:a4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกสสสสสสสสสสสสสสส์
เข้ามาบังแดดให้แบบนี้ ต้องคิดอะไรแน่ๆ
:m3: :m3: :m3: :m3:
ลุยหน้าเต็มตัว เต็มสี่ลูกสูบ
:m11: :m11: :m11:
-
เด็ก "ราดรี" หรอ อิอิ
อยากไปกิน "ขนมฟรี" ที่ตลาดน้ำอะ
ใครรู้จักบ้าง? ซื้อมาให้กินหน่อยจิ
-
:m4: สู้ๆคับ พยายามต่อไป อยย่าได้หยุด..เอิ๊กๆๆ :m18:
มาต่อไวๆน้าาาาาาาาาาา... :m27:
ปายแระ..อิอิ :m23:
-
บังแดด บังแดด
โอ๊วววว หอมไหมนั้นอ่ะ ตรงน๊านอ่ะนะ :laugh:
ใครก็ได้ มาให้กอดบ้างงง เหงา แง่ๆๆ
-
ขอบคุณทุกกำลังใจมากกกก ๆ นะครับ
มาต่อกันเลยดีกว่าเนอะ และช่วยรีพลายเป็นกำลังใจเยอะ ๆ นะครับบบบบบบบ
------------------------------------------
:m5: :m5: :m5: :m5: :m5: o15
ลีลาศ พาเพลิน
ในปีนี้ วิชาพละของเราก็คือ วิชาลีลาศ ครับ และวันนี้ก็จะเป็นวันที่เราจะเต้นคู่เป็นวันแรก หลังจากที่เต้นกับลมมานาน ซึ่งอาจารย์แจ้งว่า เพื่อไม่ให้พวกผู้หญิงเขินเวลาเต้น ก็เลยจะให้จับคู่กันตามหมายเลขประจำตัว บิงโก!!!!!!!!!!!!!!!!!! ผมแทบจะกรี๊ดอกมาดัง ๆ เพราอะไรนะหรอ ก็เพราะว่า ผมเลขที่ 5 ส่วนมันเลขที่ 6 ดังนั้น คนที่จะคู่กับผมจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากมัน :m3:
แต่เมื่อเอาเข้าจริง ๆ ผมกลับประหม่ามากๆๆๆ และวันนี้ก็จะเป็นการเก็บคะแนนด้วย โดยอาจารย์จะให้ซ้อมก่อน ระหว่างที่ซ้อมไป ผมไม่กล้าโดนตัวมันเลย จนมันรำคาญดึงมือผมเข้ามาเอง แหะๆๆๆ และเราก็รู้หน้าที่ครับว่าใครจะเต้นเป็นผู้หญิง และใครจะเต้นเป็นผู้ชาย
มือข้างขวาของมันสัมผัสกับมือข้างซ้ายของผม ส่วนมือซ้ายของมัน ประคองเข้าที่เอวผมเบา ๆ มือสาก ๆ ของมันทำให้ผมขนลุกซู่!!!!!!! ตอนนั้นเขินมากครับ เต้นผิด เต้นถูก ไม่กล้าสบตามัน มองคนนู้นที คนนี้ที ความรู้สึกเหมือนจะเป็นลม ทั้ง ๆ ที่ซ้อมมาดีแล้วแท้ ๆ แต่ก็ยังพลาดอีก จนมันรู้สึกได้ว่าเราคงไม่ไหว
“พอก่อนไหม” มันถามครับ เพราะคงเห็นผมเหงื่อเต็มมือไปหมด
“ อืม ก็ดี........ขอโทษด้วยนะที่พลาดบ่อยอะ” ตอนนั้นสงสารมันครับ เราทำมันเสียตลอดเลย :m15:
“ไม่เป็นไร “ มันตอบผม พร้อมส่งยิ้มที่ทำให้ผมแทบละลาย คนอะไรก็ไม่รู้ ยิ้มแบบว่าจริงใจสุด ๆ ยิ้มแล้วตายิ้มไปด้วย นี่แหละ นอกจากความหล่อของมันแล้ว รอยยิ้มของมันเนี่ยแหละที่ทำให้คนหลาย ๆ คนหลง
หลังจากพักไปประมาณ 5 นาที ผมก็ชวนมันซ้อมต่อ เพราะใกล้จะหมดเวลาซ้อมแล้ว ก่อนที่จะเริ่มต้นขึ้นมันก็ให้กำลังใจผมครับ
“แบงก์...มองเราสิ ให้คิดเสียว่ามีเราแค่ 2 คน ไม่ต้องสนใจคนอื่น ไม่ต้องมองคนอื่น มองแต่เราคนเดียว” ผมยังจำคำพูดนี้ได้มาจนถึงทุกวันนี้เลยครับ
“อืม” ผมรับปากมัน กรูก็มองมรึงคนเดียวมาตลอดนั้นแหละ ไม่เคยมองใครเลย ผมคิดในใจครับ
น่าแปลกครับ จะเพราะคำพูดมัน หรือปาฏิหาริย์ก็ไม่ทราบ ทำให้ผมกับมันเต้นได้เข้าขากันมากขึ้น ความตื่นเต้นลดลง ซ้าย ขวา ชิด........ซ้าย ขวา ชิด ระหว่างที่เต้นมันก็ยิ้มในแบบของมันให้ผมตลอด แต่ผมไม่กล้ามองตามันหรอกคับ ได้แต่มอง จมูกมัน หูมัน คิ้วเข้ม ๆ ของมันก็คนมันอายนิครับ
ผมชอบจัง มือสาก ๆ ของมัน ผมที่ยาวแบบผิดระเบียบของมัน กางเกงพละขาม้าที่ผิดระเบียบของมัน กลิ่นตัวมัน ลมหายใจมัน ทุกอย่างที่เป็นตัวมัน ตอนนี้ หัวใจผมไปอยู่ที่มันแล้วครับ
และแล้ว วิชาลีลาศก็ผ่านไปได้ด้วยดี นังเชตมันอิจฉาผมครับ ที่ผมได้เต้นกับกั๊ก แต่มันได้เต้นกับไอ้โจ ซึ่งเลขประจำตัวติดกับมัน ซึ่งไอ้สองคนนี้เป็นคู่กัดกันตลอดครับ แต่ไอ้โจก็น่ารักดี ขาว ๆ อวบ ๆ แต่ตอนนั้นไม่สนใจครับ เพราะในตาของผม มีแต่กั๊กคนเดียว............
เย็นนั้นเดินกลับบ้านไป ยิ้มไปเหมือนคนบ้าครับ แทบไม่อยากล้างมือ มีความสุขที่สุดเลยละครับ
-
หุหุ คืบหน้าไปเยอะเลยนะเนี่ย
-
“แบงก์...มองเราสิ ให้คิดเสียว่ามีเราแค่ 2 คน ไม่ต้องสนใจคนอื่น ไม่ต้องมองคนอื่น มองแต่เราคนเดียว”
น่าร้ากกก :m3: :m3: :m3:
อ่านแล้วขำดี ตอนที่บรรยายตอนที่ว่าชอบๆกั๊กอะ ขำแบบน่ารักๆ นะ
เขินซะขนาดนี้ กั๊กจะมองไม่ออกรึไงเนี่ย อิอิ
รออ่านต่อน้า แบงค์ สู้ๆ :a2:
-
คนเกิดมาคู่กัน จะไปไหนพ้น
:m3: :m3: :m3:
-
หุหุ ได้จับคู่กันแล้ว
แบ่งว่าใครจะเป็นหญิง เป็นชายแล้วด้วย
:m4: :m4: :m4:
-
^
^
มาจิ้มต่อพี่บัว อิอิ
มีเต้นด้วยกันด้วยอ่ะ อิจฉา :m3:
อ่ะนะ เกิดมาคู่กันก้อเงี้ย
:m11: :m11:
-
เต้นรำคู่กัน :m3: :m3: :m3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เข้ามารอค่ะ
เมื่อไรจะอัพอ่า o9
-
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ช่วยติดตามนะครับ
เรื่องนี้ผมจะไม่ได้เขียนแบบบรรยายไปเรื่อย ๆ นะครับ แต่ผมจะเขียนเป็นตอน ๆๆ โดยดึงจุดที่น่าสนใจมาเขียนนะครับ แต่ก็เรียงตามลำดับระยะเวลานะครับ
ขอบคุณอีกครับครับ
แบงก์
มาต่อกันเลยเนอะ วันนี้ลงให้ 2ตอนนะครับ
ตอนเช้าเอาไปก่อน 1 ตอน
และตอนเย็นอีก 1 ตอนครับ
..............................
เพื่อนสุดเลิฟ
เนื่องจากโรงเรียนผมเป็นโรงเรียนประจำอำเภอครับ ทำให้มีเด็กโควต้าท้องถิ่นเยอะมากๆๆ ดังนั้นเกณฑ์ในการคัดคนเก่ง ๆเข้าจึงลืมไปได้เลย แต่ก่อนนั้นโรงเรียนผมขึ้นชื่อเรื่องเด็กเก่งนะครับ แต่พอมาใช้ระบบโควต้า ทำให้เด็กเกเรก็มีเยอะมากเหมือนกัน และวันคราวซวยของผมก็มาถึงครับ
ผมเนี่ย เป็นคนที่กลัวห้องน้ำชายในโรงเรียนที่สุด ถ้าจะเข้าก็จะเข้าห้องน้ำอาจารย์ หรือไม่ก็กลับไปเข้าที่บ้าน แต่วันนั้นไม่ไหวจริง ๆ และห้องน้ำอาจารย์ก็มีคนเข้าด้วย ก็เลยต้องตัดใจไปเข้าห้องน้ำชายหลังโรงเรียน ซึ่งห้องน้ำชายเนี่ย จะมี 3 อาคารย์ด้วยกัน อาคารละ 5 ห้อง ผมจึงเลือกเข้าหลังที่ใหม่ที่สุด เพราะหลังเก่านั้น เป็นที่รู้กันครับว่าเป็นที่ซ่องสุมของพวกที่มาแอบสูบบุหรี่ และในช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่อยู่ในระหว่างคาบเรียนครับ คนจึงไม่เยอะ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ในช่วงที่กำลังจะเดินเข้านั้น ก็มีมือ ๆ หนึ่งมากระชากคอผมอย่างแรกพร้อมเอามือปิดปาก ผมไม่เห็นหน้ามันครับ ตอนนั้นกลัวมากกก ๆ เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน และไม่คิดว่ามันจะกล้าทำด้วย มือข้างหนึ่งมันก็ปิดปาก อีกข้างมันก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง (อย่าคิดลึก) มันล้วงเอาเงินผมไปครับ ร้อยกว่าบาทในสมัย ม. 4 เยอะมากนะครับสำหรับผม พร้อมยังกระชากทองที่คอไปอีก 1 พอมันได้ของเสร็จ มันก็ถีบผมเข้าไปในห้องน้ำ และก็หนีไป พอผมตั้งสติได้ก็เดินร้องไห้กลับห้อง ทุกคนตกใจกันใหญ่เลยครับ เพราะทุกคนรู้ดีว่าผมเรียบร้อย และไม่คิดจะมีเรื่องกับใครแน่ ๆๆ ไอ้เอกครับ ยังจำกันได้ไหม ไอ้นี่มันก็เชี่ยพอตัว พอมันรู้ว่าผมมาโดนอะไรบ้างที่ห้องน้ำ มันก็รีบวิ่งไปทันที ไม่ทันถึงครึ่งชั่วโมงครับ มันก็เอาสร้องทอง พร้อมเงินอีก 500 บาทมาคืนผม
“กูว่า มันเอาของกูไปแค่ 100 เดียวนะ” ผมถามไอ้เอก
“เออน่า มึงเอาไปเหอะ กูเก็บดอกเบี้ยมาให้ด้วย” ดีนิหว่า รู้อย่างนี้กูอยากโดนจี้วันละ 3 รอบ โดนไป 100 ได้กำไรมาตั้ง 400
“แล้วเมิงรู้หรอว่าใครทำกูวะ” ผมงงครับ
“เออน่า กรูเอามาได้ก็แล้วกัน”
ผมมารู้ทีหลังครับว่าไอ้คนที่จี้ผมก็พวก ๆ เดียวกันกับไอ้เอกเนี่ยแหละ ไอ้เอกนี่ก็มันเลวใช่ย่อย เหล้า ผู้หญิง ยา เอาหมด แต่สำหรับโอ๋แฟนมันแล้ว มันรักจริง ไม่กล้าล่วงเกินเลยครับ ผมก็ไว้ใจว่าไอ้เอกคงจะดูแลไอ้โอ๋ได้ เพราะผมคิดว่าโอ๋เพื่อนผมคงตามใครไมทัน
หลังจากนั้น ผมไม่รู้นะครับว่าไอ้เอกมันไปพูดอะไรกับพวกห้องน้ำฟัง แต่พวกนั้นก็ไม่กล้าตอแยผมเลย แค่เห็นนห้าผมก็หน้าซีดแล้วครับ แต่ก็ดีแล้ว สบายใจ ไม่ต้องกลัวใคร นี่แหละครับ ข้อดีของการมีเพื่อนเชี่ย ๆ ไว้ เพราะว่ามันจะปกป้องเราได้ไงครับ
ส่วนไอ้กั๊ก เรื่องผ่านไปตั้ง 2 วันแล้ว เพิ่งจะเดินมาถามว่าเป็นไรบ้างไหม ได้ข่าวว่าโดนจี้ เอ๊ะไอ้นี่ เมิงอยู่ห้องเดียวกับกรูหรือเปล่าว่า เมิงแค่ได้ข่าวเองหรอ
“แล้วแบงก์ไปเข้าห้องนำทำไมอะ” อะ สงสักรูไปทำบัตรประชาชนมั้งแก ถามมาได้
“ปวดขี้” ตอบมันไปแค่นั้นครับ
“ปกติเคยเห็นเข้าแต่ห้องน้ำครู แล้วนี่ทำไมทะลึ่งไปเข้าห้องน้ำหลังโรงเรียนวะ” ไม่ได้เถียงมันครับ ขี้เกียจ
“เออ แบงก์ไม่เป็นไรก็ดีและ เราเป็นห่วงนะเว้ย” แล้วมันก็ตบหัวผมทิ่มทีหนึ่ง และก็วิ่งกลับโต๊ะกลุ่มของมัน แหม ได้แค่นี้ ก็มีกำลังใจขึ้นมาอีกนิดแล้วแหละครับ
“แบงก์เป็นไงบ้าง” ขิมครับ เพื่อนในกลุ่มกอไผ่ของไอ้กั๊กครับ ขิมเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในห้อง สูง ๆ ขาว ๆ ผมยาว ๆ และที่สำคัญนิสัยดีอีกต่างห่าง คือเป็นอีกคนหนึ่งที่ผมไม่รู้สึกเกียจ ขิมเป็นผู้หญิงที่มีน้ำใจกับผมครับ
“อืมไม่เป็นไร” ก็ไม่เป็นไรจริง ๆ นิหว่า
“อืม เห็นกั๊กบอกเราเมื่อเช้าดี” นี่ไอ้กั๊กบอกแกหรอวะ
“สนิทกันดีจังเนอะ” ตายห่า พูดจบแล้ว น่าเอามือตบปากตัวเอง
“แหะๆๆๆ หมายถึงว่า เป็นแฟนกันหรอป่าว แนะๆๆๆ เขิน ๆ “ พูดแซวมันครับ กลบเกลื่อน
มันไม่ตอบแต่ยิ้มท่าเดียวคับ อะอีนี่เดียวกรูตบ
เอ๊ะ หรือว่า................
****************************************************
อ่านแล้วช่วยรีพลายตอบนิดหนึ่งก็ยังดีนะคร้าบบบบบบบบบบบ
-
“แหะๆๆๆ หมายถึงว่า เป็นแฟนกันหรอป่าว แนะๆๆๆ เขิน ๆ “ พูดแซวมันครับ กลบเกลื่อน
มันไม่ตอบแต่ยิ้มท่าเดียวคับ อะอีนี่เดียวกรูตบ
เอ๊ะ หรือว่า................
คนโง่ที่รักเธอนี่ หมายถึงว่า ไปแอบหลงรักแฟนชาวบ้านเค้าป่าวอ่ะ :m21: :m21:
แต่จะบอกให้นะ รัก อ่ะ ไม่มีถูกมีผิดหรอก มีแต่รักอ่ะ :a1: :a1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ที่นัดว่าจะมาลงตอนเย็น แต่เนื่องจากตอนเย็นมีธุระ ก็เลยเอามาลงให้ตอนนี้เลย หวังว่าทุก ๆ คนจะชอบเรื่องของผมนะครับ
เป็นกำลังจายให้ด้วยนะครับ
แบงก์
รายงานที่รัก
หลังจากมีเรื่องค้างคาวันนั้น ทำให้ผมกินไม่ได้ นอนไม่หลับ
“เฮ้ย ไอ้ทิด แกรู้จักขิมห้องเราไหมวะ” ลองแย็บ ๆๆ ถามมันครับ
“เออ นิดหน่อยวะ” เมิงถามทำไมวะ อ้าว ชิบผายละ ไม่ได้คิดคำตอบมาด้วย เอาไงดีวะ
“เออ........มีคนแอบชอบมันอะ มันฝากให้กรูมาถาม” ตอแหลครับ
“ก็บ้านมันอยู่แถว............เนี้ย” อ้าวแถวเดียวกับไอ้กั๊กนิหว่า
“อ้อ มิน่า เห็นมันสนิทกับไอ้กั๊ก” ผมแทรกขึ้นมา
“แต่กรูว่ามันน่าจะเป็นแฟนไอ้กั๊กนะ” อ้าว ทำไมเมิงพูดหมา ๆ ยังงี้วะ
“เมิงรู้ได้ไง”
“กรูเดาเอานะ” ไอ้เนี่ยวอนโดนตรีน
หลังจากวันนั้น ผมก็ยังไม่ได้รู้อะไรเพิ่มเติม แต่คอยสังเกตอยู่ตลอดเวลา ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่หว่า ก็เลยไม่สนใจครับ ไอ้กั๊กก็ยังทำตัวเหมิอนเดิมไม่ผิดเพี้ยน ในที่สุดก็เลยเลิกสนใจขิมครับ
ผ่านไปก็เข้าสู่ช่วงใกล้สอบครับ ผมก็เลยไม่ค่อยมีอะไรกับไอ้กั๊กมากครับ ก็อย่างที่บอก กลุ่มผมกับกลุ่มของมันไม่ค่อยถูกกัน เพื่อน ๆ ของมันก็มักจะชอบมากัน ๆ ไม่ให้ไอ้กั๊กมาพูดกับผม และเพื่อนของผม แต่สำหรับไอ้กั๊กมันก็รู้แหละคับ ว่าผมกับมันไม่ได้มีอะไรกัน ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไม่พูดกัน จริงไหมครับ
ช่วงใกล้สอบนี้ ต่างคนก็ต้องรีบทำรายงานให้จบ ๆ ละครับ งานกลุ่มบ้าน งานเดียวบ้าง ไอ้งานเดี่ยวก็ไม่มีปัญหาหรอกครับ ทีนี้มันมีปัญหาไอ้ตรงงานกลุ่มวิชาภาษาไทยเนี่ยแหละ ที่อาจารย์ให้แบ่งกลุ่มละ 4 คนให้แสดงละครเรื่องอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ ที่มีอยูในหนังสือ โดยบทพูดก็จะเป็นบทกลอนในหนังสือนั่นแหละครับ (รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับในสมัย ร5 นะถ้าจำไม่ผิด) พร้อมทำรายงานด้วย กลุ่มผม มีทั้งหมด 7 คนครับตอน อาจารย์ให้แบ่งกลุ่ม กลุ่มละ 4 คน ตายละสิ ขาดไป 1 คนนิหว่า เหมือนมีอะไรดลใจไม่รู้ ผมรีบหันไปหาไอ้กั๊กทันที เป็นจังหวะที่มันสบตาผมครับ แล้วผมก็เห็นปากมันพงาบ ๆ โดยจับใจความได้ว่า
“อยู่ด้วยนะแบงก์”
“อืม” ผมทำได้แค่นั้นครับ และรีบหันกลับมาทันที ดีใจครับที่ตอนนี้ได้มันมาอยู่กลุ่มเดียวกัน สรุปว่าตอนนี้ กลุ่มของผมมี ผม กั๊ก ไอ้เอก และโอ๋ แฟนมัน ส่วนอีกกลุ่มก็มี ไอ้เชด (ตัวทำงาน) เหมียว นี และทิดครับ พอแบ่งกลุ่ม เราก็นัดแนะสถานที่กันทำรายงานพร้อมซ้อมบทครับ ต้องรีบเดียวไม่ทัน มีเวลาแค่ 2 อาทิตย์แค่นั้นเอง สุดท้ายปิดโหวดกันโดยสถานที่ที่เราจะไปซ้อมกันก็คือ แท่น แทน แท้นนนนนนนนน บ้านไอ้กั๊ก ครับ เพราะผมให้ข้อเสนอว่า อยู่ใกล้ที่สุดครับ (แหะๆๆๆ จริง อยากไปบ้านมันต่างหาก
พอถึงวันเสาร์ ก็ตื่นแต่เช้าฮะ เลือกเสื้อผ้าที่คิดว่าดูดีที่สุด และนั่งรถออกไปนั่งรอเพื่อนที่ตลาดซึ่งเป็นจุดก่อนที่จะพากันไปบ้านไอ้กั๊กครับ โดยผมไปก่อนเวลานัดนานมาก ประมาณ 45 นาทีได้มั้ง แหม ก็คนมันตื่นเต้นนิครับ แม้ว่าเรากลุ่มเราจะถูกแยกเป็นสองกลุ่ม แต่เราก็นัดไปทำรายงานที่เดียวกันครับ จะได้ช่วย ๆ กัน
สักพัก นังเชตก็มาครับ ก็ทักทายกันเรียบร้อยแล้ว ก็หาซื้อขนมกินกันไป รอเพื่อนกันไป ของโปรดของผมก็นี่เลยครับ เครฟ หน้าซุปข้าวโพดครับ กับน้ำแดงครับ จู่ ๆ นังเชตครับ ก็ทักขึ้นมาว่า
“แบงก์ เราชอบกั๊กวะ” ได้ยินอย่างนั้น น้ำแดงที่ผมกินอยู่แทบพุ่งออกจากปาก รีบหันไปหามันทันที
“เราชอบมันตั้งแต่ ม. 3 แล้วอะ” อยากจะด่ามัน อีบ้า ของกรูโว้ยยยยยยยยยยย
“หน้าอย่างมึงมันคงเอาหรอกนะ” ผมด่ามันกลับครับ ต้องหาวิธีครับ ที่จะทำให้เพื่อนผมคนนี้ถอดใจให้ได้
“ค่ะ ใครจะไปขาวตี๋เหมือนเมิงหละ เอ๊ะ หรือว่าเมิงชอบมัน” มันย้อนครับมันย้อน ผมแทบสะอึก
“ไอ้บ้า กรูผู้ชายนะ แล้วมันก็ผู้ชายด้วย จะชอบไปได้ยังไงวะ” โกหกมันครับ แหะๆๆๆ
“เออ ก็ดี จะได้ไม่มีใครมาแย่งกรู” มันตอบครัรบ อีนี่กรูบอกแล้วไงว่าของกรู ไวเท่าความคิด ผมก็รีบตอบมันไปครับ
“เมิงไม่รู้อะไร ไอ้กั๊กมันมีแฟนแล้วนะโว้ย สวยซะด้วย” ตอแหลมันครับ
“เมิงรู้ได้ยังไง”
“ไอ้นี่ ตกข่าว ใคร ๆ เขาก็รู้กัน แต่มันไม่ชอบให้ใครไปถามัน มันเขิน” ตอแหลได้โล่ห์ จริง ๆ ผมไม่รู้หรอกครับว่ามันมีแฟนหรือยีง แต่ ผมรู้ว่า นังเชตมันก็เป็นกระเทย ดำ ๆ ที่นิสัยดีคนหนึ่ง ไม่ชอบแย่งของใครครับ
“ว้า ยังงี้ก็อดอะดิ” ผมดีใจครับที่มันถอดใจ เพราะว่าจะได้ไม่มีคู่แข่ง โหะๆๆๆๆ
ระหว่างนั้นเพื่อน ๆ คนอื่นก็ทยอยกันมา ครับ เราเลยเปลี่ยนเรื่องคุย พอครบองค์ประชุมแล้ว เราก็เตรียมไปบ้านไอ้กั๊กมันครับ ไอ้นี ไอ้เอก มันเอามอเตอร์ไซด์มาครับ ไอ้เหมียวก็เลยไปกับนี โอ๋ก็ซ้อนท้ายเอกแฟนมันไป โดยพ่วงนังเชดไปด้วย ส่วนผม แหะๆๆๆ นั่งมอเตอร์ไซด์ไม่เป็นครับ ก็เลยนั่งรถประจำทางไปกับไอ้ทิด ซึ่งรู้จักบ้านไอ้กั๊กเป็นอย่างดี
พอไปถึงบ้าน ตอนนี้ไอ้กั๊กอยู่คนเดียวครับ พ่อแม่มันไปขายของในตลาด มันออกมารับพวกเราด้วย เสื้อกล้าม พร้อมกางเกงขาสั้นโชว์ขนหน้าแข้งมัน เห็นแล้วเลือดกำเดาจะไหล กล้ามมันสวยมาก เมิงอย่าเข้ามาใกล้กรูนะ เดียวกรูตาย นังเชตครับ รีโผไปหามันทันที ตอนนั้นหมันใส้มาก ยังจะยันซักที แต่ต้องเก็บอาการ หลักจากทักทายกันแล้วก็พากันเข้าไปในบ้าน
บ้านมันไม่ใหญ่ ไม่เล็กมากครับ ฐานะปานกลาง แต่ก็น่าอยู่พอสมควร บ้านมันติดริมคลองเหมือนบ้านผมครับ แต่คลองมันใหญ่กว่าคลองหน้าบ้านผม เราก็ไปนั่งทำรายงาน นั่งซ้อมบทกันหน้าบ้าน รับลม ลมเย็นดีครับ ผมกับไอ้กั๊กก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่หรอกครับ จะคุยผ่านล่าม ซึ่งรับบทโดยไอ้ทิดมากกว่า ไอ้ทิดมันก็งง ๆ ก็คนมันเขินนิครับ
เพราะว่ามันเป็นนิสัยของผมอะครับ ว่าเวลาที่แอบชอบใครแล้ว เวลาพูด หรือคุยด้วย จะไม่กล้าสบตา ผมสู้สายตาคนที่ผมชอบไม่ค่อยได้
สรุปว่าบทที่ต้องเล่นนั้น ไอ้กั๊ก หล่อสุด เล่นเป็นท่านขุน โอ๋ เล่นเป็นเมียท่านขุน นังเชตเล่นเป็นบ่าว ส่วนไอ้เอก แน่นอนครับ หน้าตาอย่างมันคงไม่มีบทไหนเหมาะกับมันนอกไปจาก โจร 5555555 ส่วนผมนะเหรอ ไม่กล้าเล่นหรอก เลยเป็นผู้กำกับไป เหอๆๆๆ
ระหว่างอยู่ที่บ้านมัน ไอ้กั๊กก็เทคแคร์เพื่อน ๆ ดีมาก ใครอยากกินอะไรจัดให้ และไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาอย่างมัน จะทำกับข้าวอร่อยโคด วันนี้ฤกษ์ดีครับได้กินฝีมือมันครับ ส่วนของว่างนั้น มันทำขนมจีบมาให้ลองกินครับ อืม ฝีมืออร่อยใช้ได้เลยครับ กินกันสักพักมันก็หายเข้าไปในครัวครับ หยิบน้ำออกมา 7 แก้ว น้ำเก็กฮวย 6 แก้ว ส่วนอีกแก้วเป็นน้ำแดง โดยมันยื่นแก้วที่เป็นน้ำแดงมาให้ผมครับ
นังเชตครับ เจ๋อขึ้นมาทันที “นี่กั๊ก ทำไมของแบงก์เป็นน้ำแดงหละ” ผมก็เขินนะสิครับ เดียวออกไปกูได้ตบเมิงแน่นังเชด
“อ้าว ก็แบงก์เป็นหัวหน้ากลุ่ม และยังให้เราเข้ากลุ่มด้วย ก็ต้องพิเศษหน่อยสิ” แล้วมันก็หัวเราะครับ แต่มันไม่รู้หรอกครับว่าผมเนี่ยอยากจะเอาหัวมุดฝาบ้านมันอยู่แล้ว เหอๆๆๆ รู้ด้วยว่าตรูชอบกินน้ำแดง
วันนี้ ผมได้รู้อะไรหลาย ๆ อย่างเกี่ยวกับมันครับ มันเป็นคนที่ดีคนหนึ่งเลยทีเดียว รักพ่อ รักแม่ รักพี่น้อง เวลามันทำอะไรใครไม่ได้ มันก็จะยิ้มลูกเดียว รวมถึง มันชอบสีเขียว สีเดียวกับที่ผมชอบ ชอบกินหมูปิ้ง ก๊วยเตี๋ยว และที่สำคัญ ไม่ชอบใส่เสื้อผ้านอนด้วยครับ มันบอกว่าร้อน แหะๆๆ
พอตกเย็นก็ถึงเวลากลับบ้านครับ ใครมายังไงก็กลับอย่างนั้น ผมกับไอ้ทิดก็เลยนั่งรถเมล์กลับคับ แต่เนื่องจากเศษตังค์ค่ารถผมมีไม่พอ ไอ้กั๊กก็เลยควักให้ 5 บาทครับ แต่ผมไม่ได้ใช้หรอก ผมแอบไปขอไอ้ทิดอีกทีหนึ่ง ส่วนเหรียญ 5 บาทที่มันให้มา ผมก็เก็บเอาไว้ครับ ถือว่าเป็นของชิ้นแรกที่มันให้ผม แม้ว่ามันจะไม่รู้สึกอะไรในตอนนั้น ไม่อยากจะบอกว่า ตอนนี้เหรียญ 5 บาทนั้น ผมก็ยังเก็บไว้อยู่เลยครับ แม้ว่าจะผ่านมาหลายปีแล้ว โดยผมจะมีกล่อง ๆ หนึ่งไว้เก็บของที่มันให้โดยเฉพาะ ผมเรียกกล่องนี้ว่า “ กล่องแห่งความรักครับ” (เขิลจัง)
และแล้วเมื่อมาถึงวันที่ต้องนำเสนองานหน้าชั้น มันแสดงได้ดีมากครับ ได้ยินเสียงกรี๊ดกร้าดจากเพื่อนได้มากโข หน้าตามันหล่อด้วยสิครับ ส่วนคนที่เรียกเสียงฮาได้ตลอดคงไม่พ้นนังเชดครับ นังนี่เล่นนอกบท โผเข้ากอดท่านขุนตลอด จนผมปวดหัวกับมันหนึบๆๆ
หลังจากเสร็จสิ้นลงก็เข้าสู่ฤดูสอบครับ ผมกับมันก็เลยไม่ได้คุยกันมาก อย่างที่บอกว่าต่างคนต่างอยู่คนละกลุ่ม เกรดผมออกมา 3 กว่า ๆ ครับ พอใช้ได้ ส่วนไอ้กั๊กโง่หน่อย ออกมา 2.5 เอง บอกให้กรูติวให้ไม่เชื่อ) ก็กลุ่มมันมีแต่พวกโง่ ๆ ทั้งนั้น ที่สอบผ่านก็เพราะว่าโพยที่พกเข้าไปนั่นแหละครับ เชอะ
---------------------------------
แล้วพรุ่งนี้จะมาลงให้ต่อนะครับ
-
“เมิงไม่รู้อะไร ไอ้กั๊กมันมีแฟนแล้วนะโว้ย สวยซะด้วย” ตอแหลมันครับ
“เมิงรู้ได้ยังไง”
“ไอ้นี่ ตกข่าว ใคร ๆ เขาก็รู้กัน แต่มันไม่ชอบให้ใครไปถามัน มันเขิน” ตอแหลได้โล่ห์ จริง ๆ ผมไม่รู้หรอกครับว่ามันมีแฟนหรือยีง แต่ ผมรู้ว่า นังเชตมันก็เป็นกระเทย ดำ ๆ ที่นิสัยดีคนหนึ่ง ไม่ชอบแย่งของใครครับ
“ว้า ยังงี้ก็อดอะดิ” ผมดีใจครับที่มันถอดใจ เพราะว่าจะได้ไม่มีคู่แข่ง โหะๆๆๆๆ
เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด :o
-
มีกล่องแห่งความรักด้วยอ่ะ
:m3: :m3: :m3:
-
“อ้าว ก็แบงก์เป็นหัวหน้ากลุ่ม และยังให้เราเข้ากลุ่มด้วย ก็ต้องพิเศษหน่อยสิ” แล้วมันก็หัวเราะครับ แต่มันไม่รู้หรอกครับว่าผมเนี่ยอยากจะเอาหัวมุดฝาบ้านมันอยู่แล้ว เหอๆๆๆ รู้ด้วยว่าตรูชอบกินน้ำแดง
อ๊ากสสสสสสสสสสสสสสสส
ไม่ได้เป็นหัวหน้ากลุ่มแต่อยากกินน้ำแดง
:m11: :m11: :m11: :m11:
-
แค่เห็นน้ำที่เอามาให้
ก็รู้แล้วว่าแบงก์เป็นคนพิเศษ
:give2: :give2: :give2:
-
ว๊ากกกก มึงซาดิตนิหว่า
ไวเหมือนโกหก เข้าสู่เทอมสองแล้วนะครับ ตอนนี้ผมกับมันสนิทกับมากขึ้นแล้วครับ อาจจะเนื้องด้วยพระเจ้าเห็นใจที่ส่งให้ผมเลขที่ 5 และมันเลขที่ 6 อิอิ ดังนั้นวิชาต่าง ๆ ที่บังคับตามเลขที่ ก็ทำให้เราอยู่ใกล้กัน อาทิ ห้อง Lab ภาษาอังกฤษ พละ
ตอนนี้ผมเพิ่งรู้แล้วละครับว่ามันโรคจิตและซาดิตนิด ๆ เพราะว่าอะไรรู้ไหมครับเพื่อน ๆ มันชอบกัดครับ ใช่ครับถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่หมา แต่มันก็ชอบกัด ส่วนนังเชต ไอ้กั๊กมันบอกว่าไม่กล้ากัดครับ เพราะมันดำ 555555555
ไอ้ผมก็ชอบให้มันกัดด้วยซิครับ เพราะว่าจุดที่มันชอบกันก็คือ ซอกคอขาว ๆ ของผมครับ วิธีแกล้งของมันก็คือ มันจะอาศัยเวลาผมเผลอครับ กระชากเอวผมจากข้างหลังให้ไปแนบตัวมัน แล้วฝังปากของมันลงมาบดซอกคอ และก็กัด ไม่ใช่ดูด หรือจูบนะครับ แต่เป็นกัดเลย เจ็บชิบ แต่ก็ทนครับ อายด้วย เจ็บด้วย เขินด้วย มันกัดแรงมากจนขึ้นรอย บางครั้งก็เลือดออกเลยอะครับ กลับบ้านต้องเอาพลาสเตอร์ยาแปะไว้ กลัวแม่ถามครับ ตอนมันกัดนี่ จมูกของมันก็จะมาไซร์ ๆ ตรงแก้มบ้าง คอบ้างแล้วแต่ที่มันจะโดนอะครับ ผมละชอบจังการแกล้งของมัน กัดจนมันพอใจเสร็จแล้ว มันก็จะเอามือมาเช็ดน้ำลายให้ เป็นอันจบวิธีการของมันครับ
นอกจากซอกคอแล้ว ส่วนอื่น ๆของร่างกายมันก็ชอบกัดครับ อาทิ กระดูกตรงหลัง ต้นแขน มือ สารพัดที่มันจะกัดได้อะครับ แต่มันแปลกฮะ ที่มันแกล้งผมด้วยวิธีนี้วิธีเดียว มันบอกว่าเห็นผมแล้วหมันเขี้ยวครับ อยากทำให้เจ็บ
ผมเคยถามมันนะครับ ว่าทำไมมันชอบกัดกรูวะ รู้ไหมครับมันตอบว่าอะไร มันตอบว่า
“ใครเป็นเมียเรา ต้องอดทน” เมิงเป็นแดง ไบเล่ย์หรอว่ะ สาดดดดดดดด (ตอนนั้นกำลังดังฮะ)
ทำเอาผมงงเลยครับ แล้วมันเกี่ยวกับอะไรกับที่มันกัดกรูวะเนี่ย
ส่วนการแกล้งอีกอย่างหนึ่งก็คือ อันนี้ผมไม่อยากเล่าเลยฮะ เขินมากกกกกก ก็คือ การที่มันจะจูบมือตัวเองฮะ เพื่อน ๆ อาจจะงงว่าทำไมต้องเขิน มันจูบมือมันก็ไม่แปลก ครับมันไม่แปลกหรอก ถ้า มันไม่ได้เอามือมันมาปิดปากผม วิธีการก็คือ มันจะเอามือมาปิดปากผม และจะก้มลงมาจุบที่หลังมือตัวมันเองอีกที สาดดดดดดดด เล่นอย่างนี้กรูก็เขินหมดนะสิวะ และมันไม่ได้ทำในที่ลับตาคนนะครับ แต่มันชอบทำตอนเข้าแถวบ้าง ในห้องเรียนบ้าง คาบว่างบ้าง แล้วแต่มีโอกาส ถัดลงมาก็เอามือมาจับมือผมและก้มลงไปจูบมือตัวเอง แม่งไม่แน่จริงนิว่า (ผมคิดในใจฮะ) 555555555
ส่วนผมก็จะแกล้งมันคืนครับ คือผมชอบดึงขนหน้าแข้งมันเล่น เห็นมันเจ็บ ๆ คัน ๆ แล้วสะใจอะครับ 5555555 หมันเขี้ยว
Happy Birthday
ลมหนาวเริ่มมาเยือน พร้อม ๆ กับความหนาวเหน็บของผมที่แอบรักไอ้กั๊กอยู่ข้างเดียวครับ วันนี้เป็นวันที่ 25 พฤศจิกายน มันไม่ใช่วันพิเศษ หรือสำคัญอะไรของผมหรอกฮะ แต่เป็นวันสำคัญของคนที่ผมรัก ใช่ครับ วันนี้วันเกิดไอ้กั๊กมัน ผมแอบรู้มานานแล้วละครับ โดยแอบดูจากสมุดพกของมัน
เมื่อวานนี้ผมก็เลยไปหาซื้อของขวัญให้มัน เลือกอยู่ตั้งนานก็เลยตัดสินใจซื้อหมวกให้มันครับ คิดว่ามันน่าจะชอบเหมือนผม เพราะว่าผมเป็นคนติดหมวกครับ ไปไหนไม่มีหมวกแล้วไม่มั่นใจ ผมเลือกสีเขียวให้มันครับ คิดว่าสวยที่สุดแล้ว แล้วก็จัดแจงห่อของขวัญให้มันครับ พร้อมเขียนการ์ดว่า
To กั๊ก
“Happy Birthday”
ผมเขียนอวยพรมันโดยไม่ได้ลงชื่อ เขินครับ และคนละกลุ่มด้วย กลัวเพื่อนมันมองแปลก ๆๆ พอถึงตอนเช้าก็เอาไปวางไว้ที่โต๊ะกลุ่มของมันครับ ผมรู้ว่าคนที่จะมาเจอของขวัญของผมคนแรกน่าจะเป็นไอ้กั๊ก เพราะไอ้นี่มันมาโรงเรียนแต่เช้าครับ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด และก็จริงอย่างที่คิดครับ มันมาถึงโต๊ะเป็นคนแรก พอมันมาเห็น ผมก็แอบเห็นมันหยิบของขวัญพร้อมการ์ดขึ้นมาอ่านครับ แต่มันก็ทำหน้าเฉย ๆ ก็เลยเดาอารมณ์มันไม่ถูก และมันก็วางไว้ที่เดิม และก็นั่งลง
“เอ๊ะ หรือว่ามันจะไม่ชอบวะ” ใจผมหล่นตุ๊บไปที่ตาตุ่มแล้วครับ เพราะผมไม่เห็นมันจะสนใจของขวัญตรงหน้ามันเลย ผิดกับของขวัญของเพื่อน ๆ ในกลุ่มมันที่มันยิ้มรับด้วยความยินดี และเปิดดูตอนนั้นเลย แต่ผมก็คิดได้ว่า มันไม่ผิดหรอกครับ เพราะผมไม่กล้าพอที่จะลงชื่อไว้เองนี่หว่า
หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติเรียบร้อยแล้ว ผมกับเพื่อนก็เข้าห้องเรียนเพื่อรออาจารย์มาสอน หลังจากนั้นสักพักกลุ่มมันก็ทยอยกันเข้ามาภายในห้อง ในมือไอ้กั๊กและเพื่อนถือของขวัญมาเยอะแยะเลยครับ สงสัยมันคงฮอตในหมู่เพื่อน ๆ น่าดู แต่ที่ทำเอาผมเจ็บจี๊ดก็คือ หมวกสีเขียวใบสวยที่ผมอุตสาห์เลือกให้มัน ดันไปอยู่ในหัวไอ้ อาร์ท ซึ่งผมไม่ชอบขี้หน้ามันเลย มันมีสิทธิ์อะไรเอาหมวกที่ผมอุตสาห์ซื้อมาให้ไอ้กั๊กไปใส่ ไอ้กั๊กตัวดีก็ไม่เห็นว่าอะไรเลยซักคำ ตอนนั้นยอมรับว่าโกรธมากกกกกกครับ แม่งไม่ชอบไม่ว่า ทำไมต้องไปให้คนอื่นใส่ด้วยวะ
พอตกกลางวันมันก็ซื้อของกินมานั่งกินที่โต๊ะกลุ่มของมันเยอะแยะเลยครับ มีเค้กวันเกิดซะด้วย พวกนังนี กับเหมียวก็นินทากันใหญ่ ผมก็พลอยหัวเราะ เออออห่อหมกไปกับพวกมันด้วย แต่ในใจจริง ๆ แล้วตอนนี้ ใครจะรู้ครับ ว่าทำไมผมรู้สึกเหงา ๆ พิกล ผมรู้สึกว่าทำไมมันกับผมดูเหมือนห่างกันเหลือเกิน
อยากเป็นหนึ่งในนั้นที่ได้นั่งใกล้ ๆ มัน
อยากเป็นหนึ่งในนั้นได้พูดคุยกับมัน
อิจฉาทุก ๆ คนที่ได้รายล้อมมัน
ผมได้แต่โทษตัวเองว่าทำไม ผมมันไม่มีความกล้าพอที่จะเดินเข้าไปบอกว่าชอบมัน ไม่กล้าพอที่จะเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริง ๆ ของผมให้มันได้รู้ ผมกลัวทุก ๆ อย่างเลยครับ กลัวเพื่อนล้อ กลัวพ่อแม่รู้ กลัวมันเกลียด กลัวมันไม่เข้ามาแหย่เล่นเหมือนเดิม และกลัวมันอายเพื่อน ๆ ด้วยอะครับ
และสิ่งที่ผมกลัวมากที่สุดก็คือ กลัวว่าคนนิสัยดี ๆ หน้าตาดี ๆ อย่างมัน จะมีคนมาชอบอะครับ
“ขอเวลาหน่อยละกัน รอเราก่อนนะกั๊ก” รอให้ผมกล้ามากกว่านี้ แล้วผมจะบอกมันครับว่าผมรู้สึกอย่างไรกับมัน
หลังจากผ่านวันเกิดมันไปได้ไม่นานในกลุ่มกอไผ่ของมันก็มีข่าวลือแปลก ๆ ครับว่า เพื่อน ๆของมันพยายามที่จะจับคู่ไอ้กั๊กขิมครับ ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าไอ้กั๊กมันคิดยังไง เพราะเวลาใครแซวมัน มันก็ยิ้มลูกเดียวครับ จะถามมันก็ไม่กล้าฮะ
เฮ้ย เครียดดดด ช่วงนั้นเครียดมาก ๆ ครับ คิดอยู่อย่างเดียวครับ ว่ามันของกรูครับ ของกรู ของกรู ของกรู ของกรู ของกรู ของกรู ของกรู ของกรู คิดอยู่อย่างนั้น จนลืมนึกไปว่า มันจะเป็นแบบเดียวกับผมหรือป่าว ไอ้ผมก้ไม่ได้ถามซะด้วย
ผมก็พยายามคิดในแง่บวกไว้นะครับ นาตาลีบอกไว้ 555 ว่ามันคงไม่จริงหรอก เพราะว่าคนเป็นแฟนกัน เวลานั่งเรียนก็ต้องนั่งด้วยกันใช่ไหมครับ แต่นี่มันก็ยังต่างคนต่างนั่งอยู่ หรือว่าเวลาไปกินข้าว หรือกลับบ้านก็ต้องกลับพร้อมกัน ชอบทำอะไรกันสองคน แต่นี่ทุกอย่างเหมือนเดิมครับ แต่ว่าไอ้เพื่อนเชี่ย ๆ ของมันก็ไม่เลิกแซวมันซะที จนบางครั้งมันแซวกันในห้อง ผมเผลอตะโกนด่ามันครับ
“พวกเมิง หยุดได้แล้วนะโว้ย รำคาญ นี่มันในห้องเรียนนะโว้ย” อาศัยความเป็นหัวหน้าห้องครับ ด่ามัน คือมันหงุดหงิดอะครับ ไอ้กั๊กครับหน้าซีด สงสัยตกใจ ผมก็กลัวว่ามันจะโกรธ ครับ แต่มันก็ไม่ว่าอะไร แถมยิ้มกลับมาให้อีก เฮ้ยเมิงอย่ายิ้มอย่างงี้สิ เดียวกรูก็แพ้ รักเมิงให้อีกหรอก ไอ้กั๊กเอ้ย
พอตกเย็นก็ถึงเวลากลับบ้านซะที ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็กะว่าจะทำการบ้าน
“ฉิบผายยยยยยยยยยย ตายห่าแล้วไง!!!!!!!!!!!!!!!!” ลืมสนิทเลย ว่าเมื่อกลางวันอาจารย์สั่งให้บอกเพื่อน ๆ ในห้องด้วยว่า วันพรุ้งนี้ให้เอา Text Book วิชาภาษาอังกฤษมาด้วย เพราะปกติจะเอามาเฉพาะหนังสือ
“ทำไงดีวะเนี่ย”
จะโทรไปบอกก็มีเบอร์เพื่อน ๆ ในห้องไม่ครบ ตอนนั้นมือถือยังไม่ฮิตนะครับ
“เอาวะ ช่างมัน โทรไปบอกเฉพาะคนที่มีก็แล้วกัน” คิดได้อย่างนั้นก็รีบโทรใหญ่เลยครับ พอถึงคราวไอ้ทิด ก็เลยได้โอกาสถามเบอร์บ้านไอ้กั๊กซะเลย โดยหาข้ออ้างบอกว่าจะโทรไปบอกให้มันเอาหนังสือมาพรุ้งนี้ มันก็ให้มา 032-XXX-XXX
“ฮัลโหล ขอสาย กั๊กครับ” ตื่นเต้นครับ ตื่นเต้น ผมจำเสียงมันได้ครับว่ามันรับ แต่ไม่ชัวร์ ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาผู้ชาย
“กำลังพูดอยู่ครับ”
“กั๊กหรอ นี่เราแบงก์นะ” เสียงสั่นนิดๆๆ
“อืม มีอะไรหรือเปล่า” ไม่มีกรูจะโทรหาเมิงหรอ ไอ้นี่
“คือ เราจะบอกว่า พรุ้งนี้อาจารย์วอ (ชื่อแก วรพินิศครับ แต่เรียกสั้น ๆ ว่าวอ) ให้เอา Text Book ไปด้วยอะ พอดีเราลืมบอก เดียวโดนตี
“อืม ได้...............เป็นห่วงเราหรอ” ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำไมเมิงถามกรูแบบนี้ กรูเขินนแว้ย
“ไอ้บ้า” ผมด่ามันครับ
“กลัวไม่มีหนังสือเรียน แล้วอย่าลืมโทรบอกเพื่อนในกลุ่มแกด้วยหละ” เขินครับเขิน
“ทำไมแบงก์ไม่โทรบอกเองหละ” มันถามครับ
“เราไม่มีเบอร์นิหว่า แกโทรละกัน”
“เออ.......กั๊ก ถามไรหน่อยสิ” เอาละเว้ยกรู ตื่นเต้น ๆๆๆ
“มีไรครับ” ไม่ต้องพูดเพราะก็ได้
“กั๊กเป็นแฟนขิมหรอ” ถามออกไปจนได้ รอลุ้นคำตอบครับ
“ทำไม หึงหรอ” ถ้ายืนต่อหน้าผม คงเห็นผมหน้าแดงแป๊ดไปแล้วแน่ๆๆๆ กรูไม่ได้ทองหยอดนะเว้ย หยอดอยู่นั่นแหละ
“ไอ้นี่ บ้าไปละ เราสงสารขิมต่างหาก 5555555555555” พูดแก้เขินครับ แต่จริง ๆ ก็หึงนิดๆๆ แหมก็คนเขามองมาตั้งนาน จริงไหมฮะ
“ตอนนี้แก้ผ้าอยู่วะ ไว้พรุ้งนี้จะบอก”
“เออ ไม่อยากบอก กูก็ไม่อยากรู้ก็ได้วะ” ผมงอนมันนิดหน่อย
“เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ ก็บอกว่าจะบอกพรุ้งนี้ไง ก็ตอนนี้ไม่สะดวกเว้ย” มันตะโกนกลับมาคับ
“เออ พรุ้งนี้ก็พรุ้งนี้ แค่นี้แหละ เออและอย่าลืมบอกเพื่อนด้วยละกาน บ้ายบาย” เมิง กว่าจะวางสายได้เล่นเอาผมหัวใจแทบวาย แต่คิดว่าคืนนี้น่าจะฝันดี เพราะได้ยินเสียงมันก่อนนอน อิอิ แต่ว่า พรุ้งนี้มันจะบอกอะไรน้า..............
------------------------
วันนี้ลงให้ยาวหน่อย หวังว่าคงชอบนะครับ
แบงก์
ปล. ช่วยรีพลายเป็นกำลังใจให้หน่อยนะครับ จะได้มีแรงนำมาลงต่อ เพราะรีพลายน้อยเหลือเกิน หมดแรงแล้วอะครับ
-
ก็จะได้รู้แล้วสินะว่า พรุ่งนี้กั๊กจะบอกอะไร
-
ต่อไวๆนะครับ รออ่าน :m18:
-
มาให้กำลังใจนะจ๊ะ
:give2: :give2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย มาหลอกให้อยาก (รู้) แล้วจากไป o9 o9 o9
-
“ทำไม หึงหรอ”
บ้าอ่ะ ตัวเองงงงงงงงงงงงงงงงง
:m3: :m3: :m3: :m3:
“ตอนนี้แก้ผ้าอยู่วะ ไว้พรุ้งนี้จะบอก”
อ๊ากกกกกกกกกสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
พรุ่งนี้มาบอกแบบแก้ผ้ามาบอกด้วยนะ
:m25: :m25: :m25:
-
ตอนหน้าเตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ด้วยนะครับ :m10: :m10: :m25:
-
ตอนหน้าเตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ด้วยนะครับ :m10: :m10: :m25:
จาให้เตรียมมาเช็ดน้ำตา รึว่าเตรียมมาเช็ดน้ำลายดีล่ะจ๊ะ อิอิ :m12:
รออยู่นะ แบบว่าค้างมากกกกกกกก ต่อเร็วๆน้า :m15: Please...
-
มีให้เตรียมทิชชู่ด้วย :o
อยากอ่านนนนนนน
-
ตำตอบ
เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลยครับ พลิกไปพลิกมาตลอดจนได้เวลาไปโรงเรียน และวันนี้ก็เหมือนเดิม กลุ่มผมกับกลุ่มมันก็ยังไม่มีใครมาครับ พอผมมาถึงโต๊ะกลุ่มแล้วก็เลยงีบหลับไปเนื่องจากว่าเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยตื่นเต้นอะครับ ระหว่างที่กำลังเคลิ้ม ๆ อยู่นั้น ผมก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครมาป้วนเปี้ยนแถว ๆ โต๊ะของผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะครับ ก็นึกว่าพวกเพื่อน ๆ ผม
พอถึงเวลา 8.15 น. ปุ๊ก กริ่งส่งสัญญาณเข้าแถวก็ดังขึ้น ผมก็เลยต้องตื่นครับ แต่ระหว่างที่ลุกนั้น ก็มีม้วนกระดาษเล็กๆ ร่วมลงมาจากตักผม ผมก็เลยก้มลงไปเก็บด้วยความงงนิด ๆ ครับ
มันเป็นกระดาษสมุดเรียนนิแหละครับ ฉีกพับครึ่งหนึ่ง และม้วน ๆเอาไว้ด้วยหนังสติกสีแดง ด้วยความอยากรู้ ผมก็เลยคลี่ดูทันที
“………………………………………………………………………………………………….”
กั๊ก
อะไรของมันเนี่ย นี่กรูถ่างตารอทั้งคืนเพื่อไอ้เนี่ยนะเหรอ ก็ดูเอาสิครับ มันส่งกระดาษเปล่า ๆ มาให้ผม พร้อมลงชื่อ กั๊ก กรูจะรู้ไหมเนี่ย
ระหว่างไปเข้าแถวผมก็พยายามมองหน้ามันเพื่อขอคำตอบ แต่มันกลับยักคิ้วให้ พร้อมทำหน้าเฉไฉไม่รู้ไม่ชี้ เชี่ย กูหงุดหงิดนะเว้ย
“อะไรเมิงเนี่ย” ผมถามไอ้กั๊กครับ ระหว่างเดินเข้าห้องเรียนครับ
“ก็ที่แบงก์ถามเราเมื่อคืนไง” เออ กรูรู้ แต่เมิงตอบอะไรมาเนี่ย
“คิดดี ๆ สิ”
มันคงเห็นผมยืนนิ่วคิ้วผูกโบว์กันอยู่มั้งครับ มันก็เลยพูดขึ้นมาอีกว่า
“เก่งซะป่าว แค่นี้คิดไม่ได้” แน่ มันด่าผมครับ ไอ้นี่จะเขียนให้ตรูเข้าใจง่าย ๆ หน่อยก็ไม่ได้
ระหว่างเรียนคาบแรก ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ เอาแต่นั่งจ้องกระดาษของไอ้กั๊ก สักพักผมก็ยิ้มได้ครับ พร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งออก เฮ้ย!!! ตั้งใจเรียนดีกว่าเรา แล้วพับกระดาษของมันใส่ลงกระเป๋าครับ สำบัดสำนวนจริงนะเมิงไอ้กั๊ก
“เฮ้ย โง่จริง ๆ เลยนะไอ้แบงก์ แค่นี้ก็คิดไม่ออก” ผมคิดในใจครับ ระหว่างนั้นผมก็หันไปมองไอ้กั๊กนิดหนึ่ง ก็ได้เห็นกับสายตาของมันที่มองมาครับ พอมันเห็นว่าผมมองมัน มันก็ยักคิ้วให้ ก่อนชี้มือไปที่กระดาษดำ ส่งสัญญาณว่าให้ตั้งใจเรียนได้แล้ว ผมก็เขินสิครับ หันหน้ากลับแทบไม่ทัน
----------------------
เดียวมาต่ออีกนะครับ แป็บนึง
-
ง่า...
โง่เหมือนกัน
เลยไม่รู้เลย
ว่าตอบว่ารายอ่า
:m15:
-
ตอนหน้ามีเฉลยครับ แต่เดี๋ยวขอไปประชุมแป็บ
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
ระหว่างพักเที่ยงครับ นังนีวิ่งมาจากไหนไม่รู้
“นี่แกๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“มีไรวะ” แม่งกรูก็อยู่แค่เนี้ย
“หมวดวิชาสังคม เขาจะจัดไปภูกระดึงวะ คนละ 600 เอง” อ้าวๆๆเดียวก็ได้ตายห่ากันพอดี ค่อย ๆพูดก็ได้
“เออ ดีวะ อยากไป ไม่เคยไปเลย” ผมสนใจครับ เพราะอยากไปสัมผัสกับอากาศหนาว ๆ กับเขาบ้าง เพราะช่วงนั้นก็เข้าสู่เดือนพฤศจิกายนแล้ว อากาศกำลังเย็นได้ที่เลยแหละครับ
“แล้วมีใครไปบ้างวะ” ผมถามมันต่อครับ
“ไม่รู้วะ ฉันมาบอกแกคนแรก เดียวจะไปบอกคนอื่นต่อ” เออ เมิงไปบอกคนอื่นก่อนแล้วค่อยมาดูว่ามีใครไปบ้าง
ภูกระดึงหรอ ถ้าได้ไปกับแฟนคงจะดีไม่น้อยเนอะ อากาศหนาว ๆ ถ้ามีใครให้กอดคงอุ่นพิลึก พอคิดได้อย่างงี้ อยู่ ๆ หน้าไอ้กั๊กก็ลอยเข้ามาพอดีเลยครับ
“บ้าแล้วเรา” อิอิ เขินสิครับ :m23:
สรุปว่า กลุ่มผมไปกันครบองค์ประชุมครับ ยกเว้นนังเชต มันบอกว่าไม่มีตังค์ครับ เงินมันหาย 555 ส่วนกลุ่มไอ้กั๊ก ก็ไปกันครบครับ ยกเว้นพวกผู้หญิงที่ไม่มีใครไปเลย ดี กรูชอบ ขอแค่ไอ้กั๊กไปคนเดียวก็พอแล้ว เนอะ
+
+
+
+
+
และเมื่อวันออกเดินทางก็มาถึงครับ เราออกเดินทางกันเย็นวันศุกร์ และจะกลับวันอาทิตย์ โดยจะนั่งรถโดยสารไป ซึ่งเป็นรถแบบไม่มีแอร์นะครับ คงจะสนุกพิลึก
ไอ้กั๊กวันนี้แต่งตัวหล่อเป็นพิเศษครับ กางกางยีนส์สีเข้ม ๆ ของมัน เสื้อสีเขียวอ่อนแขนยาว สะพายกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ของมัน แต่เล็กกว่าของผม รองเท้ากีฬาแบบทะมัดทะแมง และที่หัวของมัน ใช่แล้วครับ ที่หัวของมันมีหมวกสีเขียวสวมไว้อยู่ ผมยิ้มแก้มแทบปริเลยครับ ก็เพราะว่ามันเป็นใบเดียวกันกับที่ผมซื้อให้มัน ผมนึกว่ามันจะทิ้งไปแล้วซะอีก :เฮ้อ:
พอทุกคนมากันครบกันแล้ว นับจำนวนดูก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ครับ ประมาณ 60 คนได้ โดยนำรถไป 2 ครับ กลุ่มผมกับกลุ่มไอ้กั๊กก็ได้นั่งคันเดียวกัน โดยผมจับคู่นั่งกับไอ้ทิด ส่วนไอ้กั๊กนั่งกับไอ้อาร์ท ระหว่างอยู่บนรถผมก็แอบเหล่ไอ้กั๊กมันครับ วันนี้มีดูหล่อมากกกก มันคงรู้ตัวก็เลยหันมายักคิ้วให้ 1 ที พร้อมกับรอยยิ้มหวานๆๆๆ สาดดด :m1:
สักพักหนึ่ง ผมก็เห็นมันลุกจากที่นั่งของมันครับ โดยที่เพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ก็ร้องเพลงกันสนั่นลั่นรถไปหมด อยู่ด้านหลังรถ ไอ้ห่า นึกว่าขบวนผ้าป่า ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดว่ามันคงเดินมาหาเพื่อนมันด้านหลังรถปกติ ซึ่งพวกผมจะนั่งหลังรถครับ ตอนนี้ไอ้ทิดก็ลุกไปยืนดิ้นเป็นปลาดุกถูกทุบหัวอยู่หลังรถแล้ว ก็เลยมีที่ว่างข้าง ๆ ผม ไอ้กั๊กครับก็เดินมานั่งเบาะข้าง ๆ ผม แต่มันก็ไม่ได้สนใจผมนะครับ แต่หันไปพูดและหัวเราะกับพวกวงดนตรีสมัครเล่นหลังรถ ช่วงจังหวัดนี้ผมแอบมองแผ่นหลังของมัน อยากจะกอดให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ได้แต่คิดหละครับ ผมคงมองเพลินไปหน่อยครับ เลยไม่รู้ว่ามันหันมาตั้งแต่เมื่อไหร่
“แบงก์ง่วงหรอ” มันทักผมครับ หลังจากเห็นตาผมเยิ้ม ๆ มั้ง
“............” ผมสายหัวปฏิเสธมันครับ 2 ทุ่มเองเนี่ยนะ จะให้กรูรีบนอนไปไหน
“หรือว่าหิว” อืม หิวเมิงนั่นแหละ
“................” สายหัวเหมือนเดิมครับ
สักพักหนึ่ง มันก็กระชากคอผมไปและโน้มไปกัดตรงคอครับ ผมก็ดิ้นพอเป็นพิธี แต่ก็ปล่อยให้มันกัดไปอะครับ ห้ามมันไม่เคยได้ พอมันพอใจแล้ว มันก็ยันตัวออกแล้วมันก็เงียบครับ น้ำลายเมิงเต็มคอกรูแล้ว
:angry2:+
+
+
+
+
“.................................ขอบใจนะ” อยู่ๆ มันก็พูดขึ้นมาครับ
“เรื่องไร” ผมก็งงสิครับ จู่ ๆมันก็ขอบใจ
มันไม่ตอบครับ แต่ก็หยิบหมวกที่มันใส่ เอามาใส่ให้ผม
“เอ้าไอ้นี้ เอ๋อหรอ ก็หมวกไง” อ๊ะ เมิงรู้
“ไม่ต้องไก๋ เราเห็นแบงก์เอามาวางไว้” ตกใจสิครับ มันเห็นได้ไง
“กั๊กเห็นได้ไง”
“วันนั้นเรามาโรงเรียนก่อนแบงก์อีก แต่พอดีไปเข้าห้องน้ำมาวะ กลับมาก็เห็นพอดี” เขินสิครับ มันเห็นด้วย
“ไม่เป็นไร “ ผมตอบมัน แล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อนความอาย ก็คนมันเขินนิครับ
พอดีผมนึกได้ขึ้นมาเรื่องหนึ่ง คือเรื่องคำตอบในกระดาษนั่นแหละครับ กะว่าจะด่ามันซักหน่อย
“เออ กั๊ก ไอ้คำตอบในกระดาษเมิงอะ ทำไมเมิงต้องเขียนให้เข้าใจยากด้วยวะ” ผมว่ามันครับ
“อ้าว ก็เห็นว่าแบงก์ฉลาด” และถ้าเกิดกรูโง่อะ กรูไม่ต้องเครียดตายห่าเลยหรอ
“ไม่มีอะไรจริง ๆ “ มันบอกผมครับ เออ กรูเชื่อแหละ
เพื่อน ๆ รู้ความหมายในกระดาษของมันไหมครับ เพื่อน ๆ ยังจำได้ไหมที่ผมถามมันว่า มันเป็นแฟนขิมหรอ
คำตอบก็อยู่ในกระดาษนั้นแล้วอะครับ
กระดาษที่มันเอามาให้ผม เป็นกระดาษเปล่า ไม่มีอะไร ไอ้นี่แหละครับคือคำตอบของมัน........ไม่มีอะไรในกระดาษ ก็แสดงว่ามันไม่มีอะไรกับขิม สาดดดดดดดดดดดด กว่าผมจะเข้าใจทำเอาเครียด
ระหว่างนั่งรถก็ควักซาวอะเบ้าท์มาเสียบหูฟังเพลงไปเรื่อย ๆครับ(ตอนนั้นยังไม่มีไอพอดหรือเอ็มพี 3 หรอกนะครับ5) โดยอีกข้างหนึ่งก็ให้มันฟังไปด้วย เราสองคนฟังเพลงไปเรื่อย ๆ จนมันหลับไปครับ ผมก็เลยแอบนั่งมองหน้ามันท่ามกลางแสงไฟสลัว ๆ ของไฟในรถ พร้อมบรรยากาศข้างนอกที่มืดสนิท ตอนนั้นผมไม่รู้แล้วครับว่าถึงไหน แต่ผมไม่อยากให้เวลานี้มันหมดไปเลยครับ คิ้วเข้ม ๆ ของมัน ขนตายาว ๆ แก้มใส ๆ ปากหนาได้รูป ผมยาว ๆ ของมัน โอ้ย จะละลายครับ
ตอนนี้คนอื่น ๆ หลับหมดแล้ว ไอ้ทิดไปกองอยู่หลังรถแล้วครับ รวมถึงไอ้พวกหลังรถด้วย รู้สึกว่าเหลือแต่ผมคนเดียวที่ยังไม่หลับ อยากจะเอามือไปจับมือมัน ผมชอบครับมือสาก ๆ ของมัน แต่ไม่กล้า ก็เลยได้แต่เอามือไปเฉียด ๆ มือมัน แล้วอาศัยจังหวัดที่รถเบรก หรือเลี้ยวนั่นแหละครับ ถึงจะได้โดนมือมันที เพลงที่ฟังก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน แต่ผมจำไม่ได้หรอกนะครับว่าเป็นเพลงอะไร รู้แต่ว่าเหมือนมันจะเป็นเพลงระหว่างเราสองคนอะครับ
แต่ถ้าเป็นสมัยนี้ คงคล้าย ๆ เพลงนี้แหละครับ...........
ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ลึกๆเธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
* อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้
มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
** เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป (กลัวรับมันไม่ไหว)
ไม่ถามยังดีซะกว่า เพราะฉันรู้ถ้าเราถามกัน
กลัวคำคำนั้น อาจทำร้ายหัวใจ
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว
+
+
+
+
+
ผมก็นั่งมองมันไปเรื่อย ๆจนหลับนั่นแหละครับ เฮ้ย มีความสุขจริง ๆ และแล้วเราก็ไปถึงเชิงภู ตอนเช้ามืด ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็รอทางภูเปิดให้เดินขึ้นไป โดยเราตกลงกันว่าจะสะพายกระเป๋ากันขึ้นไปเอง ของใครของมันครับ เพราะต้องประหยัดเงิน
ผมไม่รู้ว่าผมคิดผิดหรือเปล่าที่ตัดสินใจมาภูกระดึง เพราะการเดินขึ้นภูกระดึงมันเหนื่อยมากกกกกก กว่าจะผ่านซำแฮก ซึ่งเป็นซำแรก ก็ทำเอาผมแฮกจริง ๆๆ และยิ่งสูงขึ้น ทางก็ยิ่งชันขึ้นเรื่อย ๆ ดีนะได้กำลังใจดีจากไอ้กั๊ก แม่งไอ้พวกเพื่อน ๆ ก็หายหัวกันไปหมด ตอนแรกก็เดินด้วยกันอยู่ดี ๆ ตอนท้ายกับทิ้งกันซะงั้น ไอ้เอกแม่งก็ดูแลแต่แฟน ไม่สนใจกรูเลย ไอ้นีก็ต้องลากไอ้เหมียวขึ้นไป ไอ้ทิดแม่งก็เดินตัวปลิว สาดดดดดด เหนื่อยมากกกกก เหนื่อยแทบขาดใจ
กว่าจะเดินทางถึงที่พักก็ปาเข้าไปเที่ยงวัน แทบไม่อยากไปไหน เมื่อยฉิบผาย พอพักเหนื่อยได้สักพัก อาจารย์ก็เรียกให้ไปเอากุญแจห้องพัก ซึ่งตอนแรกกะว่าจะนอนเต้น แต่อาจารย์กลัวหนาวตาย ก็เลยให้นอนห้องพัก ซึ่งลักษณะของห้องพักจะเป็นกระโจมไม้ คือเข้าไปก็ตอนได้เลย มันเหมือนเต้นท์เล็ก ๆ แต่มันเป็นไม้ และตอนนั้นลมก็แรงมาก ๆ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องไปตากลมนอนเต้นท์ เพราะคงไม่ไหวแน่ๆๆ อาจารย์บอกให้พัก ห้องละ 2 คนครับ
แต่พวกผู้หญิงสงสัยกลัวหนาว ก็เลยขออัด 3 ประกอบไปด้วย โอ๋ แฟนไอ้เอก ไอ้นี และนังเหมี่ยวครับ ส่วนไอ้เอกมันจะนอนกับไอ้ทิด โดยไอ้ทิดอุตส่าห์บากหน้าไปขอให้ไอ้กั๊กมานอนหลังเดียวกับผม โดยให้เหตุผลว่า ผมสองคนสนิทกันดี ไอ้กั๊กก็ดีใจหาย ไม่ปฏิเสธครับ วันนั้นเราก็เดินถ่ายรูปอยู่แถว ๆบริเวณที่พักครับ และที่นี่แหละครับ ชะง่อนริมผา ใต้ต้นสน 3 ใบ พร้อมกวาง 1 ตัว และรูปผมกับไอ้กั๊ก 2 คนครับ เป็นรูปแรกที่ผมได้ถ่ายคู่กับมันหลังจากที่ยันพวกนังนี นังเหมียว และไอ้โอ๋ ออกไปจากไอ้กั๊กหมดแล้ว แต่ภาพนั้นก็ยังไม่วายที่จะมีขานังนียื่นเข้ามา มันน่าตบนัก และผมก็ยังเก็บไว้อยู่เลยครับ
หลังจากกินข้าวกินปลาราคาแสนแพง อิ่มเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาอาบน้ำครับ ต้องรีบอาบก่อนจะค่ำ ไม่งั้นคงอาบไม่ไหว ตอนแรกไอ้กั๊กจะไม่ยอมอาบครับ ผมก็เลยด่ามัน แหมก็ปีนเขามาทั้งวันจะมานอนเน่าได้ไง (อิอิ เผื่อคืนนี้จะได้นอนกอด 5555555555555)
ในที่สุดมันก็ไปอาบจนได้อะครับ พออาบเสร็จ เราก็มานั่งล้อมวงคุยกัน พอถึง 3 ทุ่มทางอุทยานภูกระดึงก็เริ่มปิดไฟ พวกเราก็มานั่งล้อมวงกันเล่นกีต้าร์ แม่งไอ้เอกแบกกีต้าร์มาได้ไงวะ ขนาดตัวเปล่าตรูยังเอาตัวไม่รอดเลย
เพลงหลายเพลงถูกบรรเลงขึ้นจากปากของพวกเรา ฟังได้มั่งไม่ได้มั่ง ไม่มีใครสนใจ ตอนนี้ทุกคนเริ่มเมากันนิด ๆ แล้วด้วยฤทธ์ของเบียร์ที่แอบซื้อกันมากิน โดยมีไอ้เอกเป็นหัวหอก ส่วนผมไม่ได้กินครับ เพราะกินไม่เป็น ตอนนี้ ก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มแล้ว ลมเริ่มพัดแรงขึ้นเรื่อย ๆและทุก ๆคนหนาวกันมาก ไฟที่ก่อไว้ก็เริ่มดับแล้ว ก็เลยตัดสินใจกันแยกย้ายกันเข้านอน ห้องใครห้องมัน ซึ่งหน้าที่ลากเพื่อน ๆ เข้าห้องก็ตกเป็นของผมผู้ที่ไม่เมาครับ ไอ้เอกไอ้นี่กินเยอะสุด แต่คอมันแข็งครับ ดูมันไม่เมาเท่าไหร่ มันก็เลยลากไอ้ทิดเข้าห้อง ส่วนนังสามสาวนั้น เป็นหน้าที่ผมครับแบกเข้าห้องและห่มผ้าให้เรียบร้อย เดี๋ยวมันจะหนาวตาย ส่วนไอ้กั๊ก นอนกอดกีต้าร์ อยู่หน้าห้องนะครับ เข้าไม่ได้ เพราะกุญแจอยู่ที่ผม พอเปิดประตูได้ผมก็จับมันโยนเข้าไปครับ เพราะกระโจมไม้เล็กมาก ๆ ต้องคลานเข้าประตูไป อย่างทุลักทุเล ตัวมันก็หนักใช่ย่อย ผมว่ามันรู้สึกตัวนะครับ เพราะว่า ขาแขนของมันก็ขยับตาม ทำให้ผมลากมันเข้าไปได้ง่าย แล้วผมก็ตามเข้าไปแล้วก็ล็อคประตู .............เสร็จโก๋ :m10:
++++++++++++++++
แล้วจะมาต่อนะครับ ตอนหน้า ติดเรทคร้าบบบบบบบบ
-
ทำให้ผมลากมันเข้าไปได้ง่าย แล้วผมก็ตามเข้าไปแล้วก็ล็อคประตู .............เสร็จโก๋ :m10:
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ใครเสร็จใครอ่ะ :m14: :m14: :m14:
-
:o8: :o8: :o8:
ตอนหน้าจะติดเรทเหรอ
ขอตัวไปหากระดาษทิชชู่มาเตรียมไว้ก่อนนะ
:m3: :m3: :m3:
-
เอาแล้วสิ :m10:
มาต่อเลย ให้เคลียร์ :m26:
-
ท่าทางจะรู้ตัวซะด้วย เขาเรียกหลอกให้ตายใจ
:m20: :m20: :m20:
แล้วคราวนี้โจรก็ไม่อาจปฎิเสธ หลักฐานมัดตัว
:m11: :m11: :m11:
-
เสร็จแน่ๆเลยคราวนี้ เหอะๆๆๆ :m12:
-
ใครจะเสร็จใครน้า :m28:
-
หุหุ ล็อคห้องก็เสร็จละซี :m10: :m10: :m10:
-
:m25: :m25:
เกือบแล้วๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :m1:
รอตอน ......
:m25: :m25: :m25:
-
ชอบๆๆๆๆ :m1: :m1:
มาต่อไวๆน่ะค่ะ :m3: :m3: :m3:
:m18: :m18: :m18:
-
พอผมล็อคประตูเสร็จ ก็จัดให้มันนอนดี ๆ โดยต้องเอาผ้าห่มที่เช่ามาปูรองก่อน เพราะลมมันแทรกแผ่นไม้เข้ามา หนาวมาก แล้วก็ห่มผ้าให้มันอีก 3 ชั้นครับ และผมก็ล้มลงนอนตามมัน แม้ว่าขนาดกระโจมจะทำให้ผมขยับแทบไม่ได้ แต่ผมไม่รู้สึกอึดอัดเลยซักนิด อาจจะเป็นเพราะมันด้วยมั้งครับ ตอนนี้ทั้งกระโจมมีแต่ความเงียบ ได้ยินแต่เสียงลมที่พัดอื้ออึงอยู่ข้างนอกเกระโจม
“แบงก์” มันเรียกผมครับ
“หือ” ผมตกใจครับ ที่จู่ ๆ มันก็เรียกผมขึ้นมาซะงั้น
“กั๊กหนาวอะ” แล้วไง ผมแปลกใจมากๆๆ
“อืม แบงก์ก็หนาว” ผมก็ตอบมันไปครับ เพราะตอนนั้นมันหนาวจริง ๆ นิหว่า :m21:
“เอางี้ เราเอาผ้าห่มของเราสองคนมารวมกันและมาห่มด้วยกันมะ” อืม เป็นความคิดที่ดี
“อืม ก็ได้” ผมตอบอย่างไม่ลังเลครับ ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรเลยซักนิดเลยครับ สาบานได้ เพราะว่ามันหนาวมากกกกกกกก ฟันกระทบกันกึกๆๆๆ
แล้วเราก็จัดแจงท่าทางกันให้เรียบร้อย ในที่สุด เราก็มานอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันครับ :a12: :a12:
“ขอกัดหน่อยนะ” อยู่ ๆ มันก็พูดขึ้นมา และไม่รอคำตอบ มันก็ดึงผมเข้าไปใกล้ ๆ มัน และก็กัดลงที่คอผมแรงๆๆ ครับ รวมถึงต้นแขนของผมด้วย แต่คราวนี้มันกัดนานมากก เราสองคนอยู่ใกล้กันมากจนผมได้กลิ่นเบียร์ของมัน ซักพักมันก็ถอนปากออก ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดของมันแล้วครับ ตอนนั้นยอมรับว่าผมตื่นเต้นมากกก อายมากก กลิ่นตัวของมัน ผสมกับกลิ่นเบียร์ ทำให้ผมแทบคลั่ง
:laugh:
“แก้หนาวอะ” มันพูดขึ้นมาครับ ดูมันเขิน ๆ เหมือนกัน
“งั้น แบงก์ขอกัดบ้างนะ เผื่อจะหายหนาว” ผมพูดจบก็คว้าคอมันมากัดครับ จนมันร้องว่าเจ็บ ผมจึงปล่อยมัน ไอ้นี่ทีกัดกรู ๆ ยังไม่ร้องซักแอะ
“กัดเราอีกทีได้ป่าว” ผมร้องขอมันครับอะอะอะๆๆๆๆ อยากจะตบปากตัวเอง พูดไปได้ยังไงวะกรู เสียชื่อเด็กดีเด่นหมด หมดกันภาพลักษณ์ที่อุตส่าห์รักษามาอย่างดี
มันไม่ตอบครับ แต่ยื่นหน้ามากัดคอผม ไม่แรงมาก แต่คราวนี้มีดูดด้วย
“อะ” ผมร้องได้แค่นั้นครับ เพราะว่าตอนนี้ ใจมันหวิว ๆ ยังไงชอบกล มือผมจิกลงบนหลังมันจนคิดว่าน่าจะได้เลือด เพราะตอนนั้นไม่ไหวจริง ๆ ครับ
“ขอกัดจมูกหน่อยนะ” เสียงมันกระเซ่าอยู่ข้าง ๆหูผมครับ และมันไม่รอคำตอบ มันก็เอามืออีกข้างหนึ่งปิดปากผมไว้หลวม ๆ และก็เอาปากไปขบกัดจมูกของผม
ผมลืมตาขึ้นมองตอนนี้ หน้าของมันอยู่ติดกับผมแล้วครับ ผมว่ามันต้องรู้สึกได้ถึงความร้อนจากหน้าผมแน่ๆๆ เลย โอ้ยตอนนั้นยังจำได้ดีว่า ผมหมือนจะตายเอาได้ง่าย ๆ ระหว่างนั้นมันก็แทะ ๆ เล็ม ๆ ผมไปเรื่อย ๆ แม้ว่าอากาศข้างนอกจะหนาวแค่ไหน แต่ตอนนี้ในตัวผมร้อนไปหมดแล้วอะครับ ใครเคยโดนน่าจะรู้เนอะ 555
“ขอกัดปากหน่อยนะ” จู่ ๆ มันก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเอามือสาก ๆที่ปิดปากผมออกพร้อมกับก้มลงไปงับริมฝีปากบนของผม และขบเบา ๆ และแทะเล็มมาริมฝีปากล่าง
ตอนนั้นพยายามสงบสติอารมณ์ไว้ครับ ว่ามันกัดกรู มันไม่ได้จูบกรู ก็มันกัดผมจริง ๆ นะครับ เพราะมันเล่นใช้ฟันขบไปตามริมฝีปากของผม
“หายหนาวหรือยัง” มันเงยหน้าขึ้นมาถามผมครับ ดูหน้ามันแดงมากก สงสัยกินเบียร์เข้าไปเยอะ
“ยัง” ผมรีบตอบเลยครับ ตอนนั้นอายก็อาย อยากก็อยาก (หมายถึงอยากให้มันกัดต่อนะครับ)
:m23: :m25:
มันยิ้มครับ แล้วก้มลงมาจูบ เอ้ย ไม่ใช่ ก้มลงมากัดต่อ ตอนนี้คงไม่ต้องบอกหรอกนะครับว่าผมนะอ่อนระทวยไปหมดแล้ว คิดในใจ สาธุ อย่ามีใครมาขัดจังหวะเลย เพี้ยง
ระหว่างที่มันแทะเล็มตามหน้า ตามปากผมอยู่นั้น จู่ ๆ ผมก็ต้องสะดุ้งขึ้นมา เพราะสัมผัสบางอย่าง
------------------------
พอดีเจ้านายเรียกพอดี เดียวมาต่ออีกนะคร้าบบบบบบบบบบบบ เพื่อน ๆ
ชอบก็บอก
ไม่ชอบก็บอกมาด้วยนะครับ
แบงก์
-
ค้างงงงคา
เบอร์หัวหน้าเบอร์อะไรครับ
เดวจะโทรไปขอให้เวลาคนโพสมาต่อ
555+
:m16: :m16:
-
ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ สลบ ตื่นขึ้นมา
ก๊าซ ก๊าซ ๆ สลบไปอีกสามรอบ
:m3: :m3: :m3:
อ่านจนแข็งไปหมดแล้วมาต่อด่วน
:m25: :m25: :m25:
ตอนนี้ก็หนาว หาคนมาแก้หนาวครับบบบบบบบบ
:m11: :m11: :m11:
-
อะๆๆๆ มาต่อแล้วครับ กลัวเพื่อน ๆ หัวใจวายตาย
++++++++++++++++++++++++
สัมผัสนั้นมันเกิดขึ้นที่ด้านล่างครับ
“กั๊ก อะ..อะไรอะ” ตอนนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้ผมถามมันไปยังงั้น ดูมันก็อายเหมือนกัน
“แบงก์ ช่วยเราหน่อยนะ” หน้ามันแดงมากครับ เสียงมันก็สั่น ๆ หน้ามันเซ็กซี่มากๆๆ
“ช่วยอะไร” แน่ตรู เสือกไปถามมันอีก
มันไม่ตอบครับ แต่จับมือผมลงไปจับของมันนอกกางเกง แต่ไม่ถนัดนักเพราะกางเกงมันหน้า มันก็เลยเปลี่ยนใหม่ โดยจับมือผมล้วงเข้าไปในกางเกง
“ก ...ก...กกั๊ก” จะทำอะไร
“ขอข้างนอกก็ได้นะ” มันทำสายตาอ้อนวอนครับ แต่ด้วยความตกใจมือผมก็ไม่ได้ปล่อยจากไอ้นั้นของมัน สักพักมันก็จับมือผมรูดเข้ารูดออกของมัน
หน้าของมันก็แหงนขึ้นพร้อมกับซู๊ดปากเบาๆ ท่าทางจะเสียวมาก คิดดูสิครับ มือเย็น ๆ ของผม สัมผัสกับตรงนั้นของมัน คงจะเย็นพิลึก
ทำอยู่อย่างนั้นไปได้นานพอสมควรตอนนี้มันเอามือมันออกมาลูบหัวลูบตัวผมแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้หยุดจากการจับของมันรูด แม้จะไม่เห็น แต่ก็รู้สึกได้ว่าของมันอวบ และ เออ ใหญ่ ยาวมาก ๆ นี่ขนาด ม. 4 เองนะเมิง ตอนนี้น้ำของมันเยิ้มเต็มมือผมไปหมด
“อ๊า..........แบงก์ดีจังเลย อย่าปล่อยนะ” มันร้องเสียงกระเส่าพร้อมกับบอกผมใม่ให้ปล่อยของมันครับ ปากของมันก็ไม่ได้อยู่นิ่งครับ ทั้งดูด ทั้งกัด จนผมรู้สึกระบมไปทั้งหน้า น้ำลายของมันเปียกเต็มหน้าเต็มหัวผมไปหมด
หลังจากนั้น มันก็ตวัดผ้าห่ม 3 ชั้นออกไป เพราะตอนนั้นรู้สึกร้อนมาก ๆครับ ค่อยยังชั่วหน่อย พอผ้าห่มหลุดออกจากตัวเราสองคน มันก็ทำให้ผมเห็นมือของผมล้วงลงไปในกางเกงมันได้ถนัดขึน
“นี่กรูทำอะไรวะเนี่ย” ผมคิดในใจครับ เพราะคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ แต่ระหว่างคิด มือก็ไม่ได้หยุดนะครับ แหะๆๆๆๆ แหมก็มันสั่งนิครับ ต้องเชื่อมัน
ทำกันในร่มผ้าซักพัก มันก็หยุดและก็เอื้มมือลงไปรูดซิบกางเกงของมันพร้อมกับจับของมันควักออกมาครับ โอ้ มาย ก๊อดดดดดดดดดดดด เพิ่งเคยเห็นก็ครั้งแตก ถึงแม้ว่ามันจะมืด แต่ทำไมผมเห็นมันได้ถนัดตาก็ไม่รู้ ทำไมมันช่าง.............ต่างกันลิบลับกับของเรา พ่อให้เมิงมาเยอะจังนะ
“ช่วยหน่อยนะ ช่วยข้างนอกก็ได้” มันพูดกับผมเสียงกระเซ่ามากกกก ครับ พอมันพูดจบ ปากของมันก็ขบบริเวณซอกคอผมแรงมาก ทั้งกัดทั้งดูดอีกที และไล่ริมฝีปากมันขึ้นมาที่หน้าผม กัด ๆ ดูด ๆ ทั่วทั้งใบหน้า จนหน้าผมเปียกน้ำลายมัน ส่วนข้างล่างมันก็เอามือผมออก และมันก็ดุนๆ ไถ ๆ ของมันกับขาผมมั่ง สะโพกผมมั่ง บางทีมันก็จับมือผมให้ไปช่วยรูดให้มันมั่ง ตอนนั้นเตลิดแล้วครับ กลัวก็กลัว เพราะไม่เคยคิดว่ามันจะทำอย่างนี้ เห็นมันเรียบร้อยจะตาย
นี่มันจะไม่ถอดเสื้อผ้าก่อนใช่ไหมเนี่ย ผมคิดในใครครับ เพราะตอนนี้เสื้อผ้ายังอยู่กันครบ ผมคิดได้ไม่นาน ก็ต้องร้องออกมาครับ เพราะมันทั้งขบ ทั้งกัดผมแรงมาก ๆ
“กั๊ก เบา ๆ หน่อย” ผมร้องบอกมันครับ เพราะไม่ไหว
ตอนนั้นผมก็เอามือผมโอบรอบคอมันแล้วครับ สักพักมันก็ผลิกตัวของมันลงนอนข้าง ๆ ผม โดยตะแคงตัวหันหน้ามา พร้อมล้วงเข้าไปในกางเกงตัวเก่งของผม และก็จับเอาไอ้นั้นของผม มือมันเย็นมาก ทำเอาผมสะดุ้งเลยครับ
“ก๊ก ๆ อย่า โอ้ย อย่า” ผมร้องห้ามมัน แต่มันก็ไม่ฟังครับ กลับช่วยผม พร้อมเร่งจังหวัดการถูกั๊กน้อยของมันเข้ากับสะโพกของผมถี่ขึ้น ลมหายใจมันแรงขึ้น
“โอ้ย ไม่ไหวแล้ว” เสียงมันกระเซ่ามาก ผมก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ตอนนั้นทุกส่วนของร่างกายมันทำหน้าที่สอดคล้องกันหมด ปากมันก็ทั้งดูดทั้งกัดหน้าผม มือข้างหนึ่งก็ช่วยผม อีกข้างก็ยึดหัวผมไว้ ส่วนลำตัวมันก็ถู พร้อมเสยเข้ากับสะโพกผมอย่างเป็นจังหวัด เร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับมือของมันที่เร่งให้ผม จนผมเสร็จ ออกมาเต็มมือมัน ผมจะร้องก็ไม่กล้าร้อง กลัวคนข้างนอกได้ยิน และซักพักมันก็กดกั๊กน้อยของมันเข้ากับสะโพกผมพร้อมกับฉีดน้ำของมันเต็มผ้าห่ม เต็มกางเกงผมไปหมด พอทุกอย่างหยุดนิ่ง พร้อมกับเสียงหอบของมัน ตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก เมื่อกี้ตรูทำอะไรไปวะเนี่ย หน้าของผมก็ซบกับหน้าอกที่กระเพื่อมของมันครับ ดูเหงื่อมันเปียกโซกไปหมด แม่งวิธีแก้หนาวของมันนี้ได้ผลจริง ๆๆหลังจากตั้งสติได้ผมก็เริมอายครับ แหม ก็คนมันไม่เคย
“กั๊กทำอะไรอะ” ผมถามมันไปครับ
“ปะ ไปเข้าห้องน้ำกัน” มันไม่ตอบครับ แต่ลากผมเข้าห้องน้ำ พร้อมกับลุกขึ้นเปิดประตู พร้อมกับลมหนาวก็พัดเข้ามา ทำเอาผมลุกแทบไม่ขึ้น แหม เข่าก็อ่อน ลมก็แรง ใครจะต้านไหว จริงมะ มันเหมือนจะรู้ ก็เลยประคองผมไปเข้าห้องน้ำครับ
ระหว่างทางเดินที่ไกลพอสมควร จู่ ๆ มันก็พูดขึ้นมาครับ
“ขอโทษ”
“อืม” เป็นอันรู้กันครับ
“พรุ้งนี้ขออีกนะ ”
ผมไม่ตอบครับ เพราะว่าอายมากกกกก
พอต่างคนต่างทำธุระของตัวเองเสร็จแล้ว แม่งหนาวชิบ ก็เข้ากระโจมเพื่อไปนอน ก่อนนอนก็ทำความสะอาดก่อน โดยเฉพาะผ้าห่ม แม่งอั้นมานานหรือไงวะ เยอะชิบ เลอะเต็มผ้าห่มไปหมด แล้ววันกลับตรูจะเอาผ้าไปคืนเขายังไงเนี่ย กลุ้ม ก่อนที่จะมันจะดึงผมไปกอดและหลับไปในที่สุดครับ
+++++++++++++
เฮ้ย เกือบไม่รอด
-
อ่านครั้งแรกอ่ะครับชอบมากๆเลยน่ารักมากๆ :m3:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตายไปเลยครับท่าน
เลือดหมดตัว
:m25: :m25: :m25: :m25:
แถมอยู่ที่ทำงานอีก
ลุกไปไหนไม่ได้ช่วยด้วย
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
อ้าว!!! ได้กันละ ซะงั้นเลย
บรรยากาศเป็นใจจริงๆ หุหุ
-
โอววววววว :m10: :m10: :m10:
ดูเหมือนสงวนท่าที แต่แหมๆๆๆ โอวววววววว (อีกรอบ)
รออ่านต่อๆๆ เป็นกำลังใจให้ค้าบบบ :a2:
-
อ่านะ ถ้าใครชอบก็ช่วยรีพลายเป็นกำลังใจให้เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะครับ สัญญาครับว่าจะไม่ปล่อยให้รอนานเหมือนเรื่องอื่น ๆ เข้าใจครับ ว่าอะไรที่มันค้างเนี่ย มันทรมานมากกกกก มาต่อเลยเนอะ
----------------------------------
มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ตื่นเช้ามา ปรากฎว่าตอนนี้ผมกับไอ้กั๊กนอนกอดกันอยู่ ด้วยความอายเลยค่อย ๆ ยกมือมันออกจากเอว และลุกขึ้นนั่ง
“วันนี้จะมองหน้ามันติดไหมเนี่ย” ผมคิดในใจครับ เพราะยังไม่รู้เลยว่ามันคิดยังไง และเมื่อคืนมันก็เมานิด ๆ ด้วย
“หรือว่าที่มันทำไปเพราะความเมาหว่า” หัวก็คิดไป ตาก็สำรวจร่องรอยรักจากเมื่อคืนที่นี้ที่เช็ดยังไม่หมด แห้งกรังเกาะตามผ้าห่ม
ตอนนั้นยังไม่กล้าปลุกไอ้กั๊กครับ เพราะไม่รู้ว่าจะมองหน้ามันยังไง ก็เลยตัดสินใจเตรียมอุปกรณ์ออกไปเพื่อไปล้าหน้างล้างตา ตอนนั้นหนาวมาก ๆ ครับ การล้างหน้าตอนอากาศหนาวนี่ทรมานมาก ๆ ครีมล้างหน้าก็ล้างไม่ค่อยจะออก เพราะอากาศที่เย็นจัด พอทำธุระส่วนตัวเสร็จก็รีบมาปลุกเพื่อน ๆ ครับ เพราะว่าวันนี้มีโปรแกรมยาวตลอดทั้งวันว่าจะไปเดินเล่นและปิดท้ายด้วยการไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่ผาหล่มสัก
ก็เลยรีบไปปลุกไอ้เอก ไอ้ทิด ไอ้นี เหมียวและโอ๋ และไอ้กั๊ก ซึ่งตอนนี้สภาพของแต่ละคนดูไม่ได้ และเมื่อทุกคนจัดการธุระของตนเองเสร็จเรียบร้อยแล้วก็จะไปกินข้าวกัน ตอนนั้นทุกคนก็เริ่มมองมาทางผมแปลก ๆ
ไอ้ผมก็งงว่าเป็นไรวะ
“เป็นเชี่ยไนเมิง” ผมถามไอ้เอกครับ สาดดดดด มองกรูอยู่ได้
“ไอ้แบงก์ เมิงไปโดนตัวเชี่ยไรกัดมาวะ”
“ทำไมหรอ” ผมก็งงสิครบ ก็ผมไม่ได้ไปโดนอะไรกัดมานิหว่า
“เอ้า เมิงเอานี่ไปดู” ไอ้เหมียวครับ ควักกระจกของมันมาให้ผมส่ง
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมร้องได้แค่นั้นครับ เพราะว่าตอนนี้ที่หน้าของผมเต็มไปด้วยรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ แถว ๆ คอ แก้ม คาง หน้าผาก จมูก ปากก็เจ่อ ผมรีบยกแขนดู อ๊ะ ที่แขนก็มี โอ้ยตอนนั้นเข่าผมอ่อนแทบไม่มีแรงยืน มิน่าเมื่อเช้าถึงแสบ ๆ เวลาล้างหน้า ไอ้เราก็นึกว่าขัดหน้าแรงไป
“กรูแพ้อากาศวะ แพ้ฝุ่นด้วย” เอ้า เอาเข้าไปกรู หวังว่ามันคงเชื่อเนอะ เพราะมันไม่ได้เป็นแค่ที่น่า แต่มันเป็นที่แขนด้วย ก็เลยรีบยกแขนให้พวกมันดู
“แล้วเมิงกินยายังวะ เดียวกรูไปบอกอาจารย์ให้ ดูสิ แม่งจ้ำไปทั้งตัว” ไอ้โอ๋ หวังดีครับ แต่ประสงค์ร้ายยังไงไม่รู้
“เออ กรูกินเรียบร้อยแล้ว เดียวก็หาย ปะ ไปกินข้าวกันดีกว่า” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องครับ กลัวมันจับพิรุธได้ ส่วนไอ้ตัวการนะหนอ เชอะ ยืนอมยิ้มอยู่นู้นอะ
แต่ระหว่างนั้นผมก็แอบเห็นรอยแดงที่แถวหน้า แถวคอไอ้กั๊กเหมือนกัน ผมก็เลยแกล้วแซว เอาคืนมันครับ
“ไอ้กั๊ก เมิงก็แพ้หรอ เป็นจ้ำ ๆ เหมือนกันนิ
ไอ้กั๊กรีบสำรวจตัวเองใหญ่
ส่วนไอ้พวกเพื่อน ๆ ไม่สงสัยครับก็เลยให้ผมแบ่งยาให้ไอ้กั๊กกินบ้าง ผมก็เออออไปตามเรื่อง ดีสม อยากหัวเราะใส่กรูก่อน
ระหว่างนั้นผมกับเพื่อนก็เดินเข้าป่าปิดไปนะครับ เดินชมนกชมไม้ไปเรื่อย ตอนนี้ไอ้กั๊กก็ไปเดินกับเพื่อนมันครับ ไม่รู้เป็นไงบ้าง ระหว่างทางผมก็พยายามก้มหน้าหลบหน้าหลบตาผู้คน แหม รอยเต็มหน้าซะขนาดนั้น อายครับ ยังจำได้ดีว่ารูปที่ถ่ายมาไอ้แบงก์มีแต่รอยเต็มหน้า ใครที่เห็นรูปก็มีแต่คนถาม เขินสิครับ
เดินเที่ยวไปเรื่อย ๆ พอเย็นปุ๊บ เราก็ถึงผ่าหล่มสักกันพอดี วันนั้นพระอาทิตย์ตกดิน สวยมากครับ เสียดายไอ้กั๊กไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย เฮ้ย.................
ช่วงที่ทรมานที่สุดคงจะเป็นช่วงเดินกลับที่พักกันแหละครับ มึดก็มึด หน้ากลัวก็หน้ากลัว หนาวอีกต่างหาก และนี่ยังคิดไม่ตกเลยนะครับเนี่ยว่าคืนนี้ไอ้กั๊กจะทำอะไรตรูอีก
พอมาถึงที่พักแล้วก็ไม่อาบน้ำแหละครับ อาบไม่ไหว รอให้เช้าก่อนและกันค่อยอาบทีเดียว และอีกอย่างก็ลืมไปเสียสนิทเลยครับว่ากุญแจห้องอยู่ที่ผม ไอ้กั๊กคงเข้าห้องไม่ได้ พอทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินหาไอ้กั๊กแหละครับ เป็นห่วงมัน
เดินหาไปทั่ว ๆ ที่พักก็ไปเจอมันนั่งคุยอยู่กับพวกไอ้อ๊าท เพื่อนกลุ่มมันครับ แต่ดูสายตาที่แต่ละคนมองผมแปลก ๆ แต่ผมก็ไม่สังหรณ์ใจอะไรนะครับ
ผมทำท่าจะเดินเข้าไปมัน มันก็ดันตะโกนออกมาก่อนครับ
“แบงก์ กลับมาแล้วหรอ”
“อืม” ผมก็เลยหยุดยืนตอบมันไปครับ ไม่ได้เดินไปหามัน เพราะว่าตอนนีเพื่อน ๆ กลุ่มมันเยอะพอสมควรครับ เกลียดเพื่อน ๆ มันด้วย
“คืนนี้ เรานอนกับไอ้อ๊าทนะ แบงก์นอนคนเดียวละกัน” มันตะโกนบอกผมมา ทำไมเมิงจะเดินมาบอกกรูดี ๆ ไม่ได้หรือไงวะ ต้องแหกปากขนาดนั้น
“อืม งั้นไปก่อนนะ เออ แล้วของใช้หละ” ผมถามมันครับ
“เดี๋ยวพรุ้งนี้เช้าไปเอา ฝากไว้ก่อน”
“อืม” อีกแล้วครับ ผมได้แก่รับปากมัน ก็ตอนนั้นจะให้ทำยังไงหละครับ ก็เลยต้องเดินกลับห้องพักอย่างเหงา ๆ คนเดียว
พอกลับเข้ามานอน ก็คิดไปต่าง ๆนา ๆ แหละครับ ว่ากรูไปทำอะไรมันอะป่าว พูดด้วยก็ไม่ค่อยจะสบตา แล้วไหนมันบอกว่าคืนนี้มันจะมาทำอีกไง คิดไปคิดมาจนหลับไปครับ
“ก๊อก ๆๆๆๆ” ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยเสียงเคาะประตูครับ ผมคิดว่าต้องเป็นไอ้กั๊กแน่นอน
พอผมเปิดประตูไป ก็ใช่แล้วครับ ไอ้กั๊ก จะถามมันซักหน่อยว่าเป็นไงบ้าง แต่ก็ชะงักเพราะมันไม่สบตา ไม่มองหน้ากันเลย พอเข้ามาได้ก็เก็บของยัดใส่กระเป๋า และก็เดินดุ่ยๆๆออกไป
“นี่กรูทำอะไรผิดวะเนี่ย” ผมไม่รู้จริง ๆ ครับตอนนั้น สับสนไปหมด
+++++++++++++++++++
หนึ่งรีพลายของท่าน จะทำให้ไอ้แบงก์คนนี้มีกำลังใจมาก ๆ เลยครับ
แบงก์
-
อ่าวทำไมกั๊กทำร้ายน้ำใจกันแบบนี้หล่ะ
:a6: :a6: :a6:
หรือจะทำไปเพราะความเมา แล้วไม่รับผิดชอบ
จะแจ้งตำรวจจับ
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ปล.สนุกระดับยอดเยี่ยมแบบนี้ ไม่ต้องกลัวครับ เด่วเพื่อนก็ตามอ่านกันทันนะครับ
-
เอ้า กั๊ก ไม่รับผิดชอบเร๊อะ ไม่ยอมนะ :angry2: :angry2: :angry2:
-
ตากั๊กทำไมทำงี้ o12 o12
-
555 มาเอาใจพี่เรย์คับ
รีบๆมาต่อนะคับ เหะๆๆ
จะพยายามแวะเข้ามาอ่าน (อ่านไปเกือบทันละ 555)
:m13: :m13: :m13: :m13:
-
โอ้ว ! ! ! เป็นงง
-
ไปค้างที่อื่นซะงั้น
ทำไมไม่กัดกันต่ออออออ
o9
-
อ้าว
เกิดอะไรขึ้นคับเนี่ย
เมื่อกี้ยังรักกันน่ารักๆอยู่เลย
ไม่ควรๆๆ
ที่ควรก็คือต้งรีบมาต่อนะคับ
มาต่ออย่างเร็วเลยด้วยนะคับ
ควรจะต่อๆ
-
อิอิ รีให้แล้วนะ
-
เพิ่งตามทัน :a4:
น่ารักดีค่ะ :m3: ชอบๆ
แล้วตกลงกั๊กเป็นอะไรไปเนี่ย ไม่เข้าใจ :serius2:
ทำไมทำกับพี่แบงก์แบบนี้ เหมือนไม่รับผิดชอบในสิ่งที่ทำ :m21:
-
ชิร์ กั๊กอ่ะ ทำเอาแฟน เซ็งไปตามกันเลย :seng2ped:
-
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ ไอ้แบงก์มาต่อตามสัญญาแล้วนะครับ
+++++++++++++++++++++++++
+
+
+
+
ขากลับนี้ผมกับมันไม่ได้พูดจากันเลยครับ มันก็ย้ายกลับไปนั่งกับไอ้อ๊าทเหมือนเดิม ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆๆที่ผมยังไม่รู้ครับ
และผมก็ได้รู้คำตอบหลังจากที่กลับมาจากที่ภูกระดึงครับ เพราะว่าพวกไอ้อ๊าท กับไอ้กั๊กทะเลาะกันในห้องเรียน ต่อหน้าเพื่อน ๆ ทุกคนในห้อง
คือเรื่องมีอยู่ว่า วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผมกับมัน จึ๊กกระดึ๋ยกันแล้ว ไอ้กั๊กก็ไปเที่ยวกับพวกไอ้อ๊าท พวกไอ้อ๊าทก็เห็นรอยแดง ๆ สิครับ ไอ้พวกนี้มันช่ำชองนัก มันก็รู้เลยว่าเป็นรอยอะไร มันก็เอามาแซวผมกับไอ้กั๊กว่ามีอะไรกัน แซวกันไม่เลิกซักที ตอนแรกไอ้กั๊กมันก็เฉย ๆ จนในที่สุดไอ้กั๊กมันก็คงอดรนทนใจไม่ไหว ก็เลยระเบิดออกมา
“นี่พวกเมิง เมื่อไหร่เมิงจะเลิกพูดกันซะทีวะ บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร ทำไมเมิงไม่เชื่อวะ” ไอ้กั๊กด่าไอ้พวกไอ้อ๊าทครับ
“แล้วรอยที่คอเมิงกับไอ้แบงก์หมายความว่าอะไร” ไอ้พวกเชี่ยนี่ มันพาดพิงมาถึงผมครับ
“รอยของกรู กรูก็บอกพวกเมิงไปแล้ว ว่าตัวเชี้ยอะไรกัดกรูไม่รู้” อ้าว นี่มันด่ากรูเป็นตัวเชี่ยหรอวะ :angry2:
“ส่วนที่รอยของไอ้แบงก์ เมิงก็ไปถามมันเองสิวะ” โยนมาให้กรูซะงั้น
ตอนนั้นผมกับไอ้กั๊กก็ตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นไปที่เรียบร้อยครับ นี่เมิงจะไม่รับผิดชอบที่เมิงทำช่ายไหมวะ ไอ้กั๊ก
“ไอ้แบงก์ กรูถามจริง ๆ เหอะ เมิงไปทำอะไรมา วันนั้นกรูเห็นหน้าเมิงแดงเถือกไปทั้งหน้า”
“กรูแพ้ฝุ่น แพ้อากาศ” ผมตอบไปเหมือนกับที่ตอบพวกไอ้เอกครับ พร้อมกับแหลือบตาไปมอบไอ้กั๊กนิดหนึ่ง ดูมันไม่กล้าสู่สายตาผมครับ หลบวู๊บเลย เมิงนะเมิง
“เห็นมะ กรูบอกเมิงแล้ว ว่ากรูกับไอ้แบงก์ไม่ได้มีอะไรกัน กรูผู้ชายนะเมิง .ใข่ไหมแบงก์” สะอึกครับ ผมสะอึก
ตอนนี้ทุกคนหันมารออคำตอบจากผมครับ
“อืม ไม่ได้เป็นอะไรกัน ไมมีอะไรกันด้วย ไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ผมตอบไปได้แค่นั้นแหละครับ เพื่อน ๆ จะให้ผมทำยังไง ในเมื่อมันโยนมาขนาดนั้น ก็อยากที่ผมบอกแหละครับว่าผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องมาอายเพราะผม
พอผมพูดไปอย่างนั้น ทุกอย่างก็จบครับ แต่ดูเหมือนไอ้อ๊าทจะไม่เชื่อ แต่ผมไม่สนใจครับ ว่ามันจะคิดยังไง แต่คนที่ผมสนใจ ก็คือไอ้กั๊ก ว่าที่มันพูดออกมาคือความรู้สึกในใจจริง ๆ หรือเพื่อแก้ต่างกันแน่ แต่ผมภาวนาขอให้เป็นอย่างหลังละกันครับ บอกตามตรงว่าตอนนั้นผมรู้สึกน้อยใจมาก ๆ ตอนที่มันทำอย่างนั้นที่ภูกระดึงกับผม ผมก็นึกว่ามันกับผมคิดเหมือนกัน แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลย มันไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย ซักนิดเดียว..........
+
+
+
+
+
ระยะนี้ ดูเหมือนไอ้กั๊กจะเปลี่ยนไปนะครับ แต่เปลี่ยนไปกับเฉพาะผมคนเดียว กับคนอื่น ๆ มันก็ปกติ แต่สำหรับผมแล้ว ผมรู้สึกได้ว่ามันหลบหน้าผม ไม่มาแกล้ง ไม่มากัดผมเหมือนเคย จะเข้าไปถามก็ไม่กล้า เพราะไม่รู้ว่าจะถามในฐานะอะไร
ระหว่างผมกับมันอึมครึมมาอย่างนี้ จนผ่านปีใหม่ครับ ผมยอมรับเลยว่าผมอึดอัดมาก และไม่มีความสุขเลย ผมคิดว่าเป็นเพราะผมคนเดียวที่ทำให้มันเป็นอย่างนี้ สำหรับมันแล้วก็ยังปกตินะครับ ยังเฮฮา ปาจิงโก๊ะเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกได้ว่า มันกับผมห่างกันเหลือเกิน อีพวกเพื่อน ๆ มันก็คอยแต่จะจับผิดอีก จบกันแล้วสินะรักครั้งแรกของผม แม่งเนี่ยขนาดมีอะไรกันแค่ภายนอกเท่านั้นนะ ถ้ามันเอากรูสงสัยกรูไม่ต้องย้ายโรงเรียนหนีเลยหรอเนี่ย
หน้าหนาวปีนั้นยาวนานนัก ล่วงเข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์แล้ว แต่ก็ยังไม่เลิกหนาวซักที ผมยังจำได้ดีว่า วันนั้นเป็นวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ก่อนวันวาเลนไทน์ 4 วัน มันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมเสียน้ำตาครั้งแรกครับ
กริ๊ง.......กริ๊ง...ง.งงงงงงงงงงงง” เสียงโทรศัพท์บ้านผมดังขึ้น แม่ผมเป็นคนรับครับ
“อ้อ อยู่ค่ะ เดียวก่อนนะ”
แบงก์โทรศัพท์ของแบงก์นะ
“ครับ”
“โหล หวัดดีครับ”
“แบงก์หรอ นี่กั๊กนะ” ผมก็ได้แต่อึ้งนะสิครับ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่มันโทรมาหาผม
“อืม” ผมก็ตอบไปได้แค่นั้นครับ
“แบงก์.............................เราแป็นเพื่อนกันเนอะ” อยู่ ๆ มันก็พูดขึ้นมาครับ ผมก็อึ้งไปสักพักหนึ่ง เนอะป๊ะเมิงสิ ไอ้นี่
“อืม........ใช่ เราเป็นเพื่อนกันไงหละ หรือว่าจะให้เป็นแม่ 55555555” ผมแกล้งพูดตลกกรอกลงไปครับ แต่ตอนนั้น มันเหมือนมีก้อนอะไรไม่รู้มาจุกที่คอ เอ๊ะ แล้วน้ำอะไรหว่า ไหลที่แก้มตรูหว่า
“อืม แล้วเจอกันพรุ้งนี้นะ จะขอกัดหน่อย 555555555” ผมไม่ได้ตอบมันครับ เพราะตอบมันไม่ได้ ถ้าผมพูดไปมันต้องรู้แน่ ๆ ว่าผมร้องไห้อยู่
“งั้นบายละกัน หวัดดี” แล้วมันก็วางไป แต่ผมยังคงถือหูโทรศัพท์ค้างไว้อย่างนั้น ไม่รู้สิครับ ตอนนั้นรู้สึกว่ามันเคว้งๆ ๆ อุตส่าห์เตรียมใจไว้แล้ว แต่ทำไมยังทำใจไม่ได้ซักที
หลังจากวางโทรศัพท์เสร็จก็รีบเข้าห้องนอน บังคับสายตาให้หลับ แม้ว่าผมจะสามารถบังคับลูกตาให้หลับได้ แต่ผมไม่สามารถบังคับจิตใจให้หลับเหมือนลูกตาได้ อาจจะเป็นเพราะคำว่าเพื่อนที่มันพูดก็ได้มั้งครับ ที่ทำให้ใจผมตื่นอยู่ตลอดเวลา
-
รักแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะสังคมปิดกั้นมันเอาไว้
เสียดายจัง ไม่รุ้ว่าจะหารักจริงๆกันเจอไหม
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แอบอ่านมานาน รีให้แล้วค๊าบบบบบบบ :m29:
-
วุ๊ย ๆๆ กะลังมันส์เลย รีบ ๆ มาต่อนะคร้าบบบบ
อยากรู้ตอนต่อไปใจจะขาดอยู่แล้วอ่ะ
นะคร้าบบบบ ๆๆๆๆ
:m1:
-
แวะเข้ามาบอกว่ากำลังตามอ่านอยู่ แหะๆ :m13:
-
มาต่อไวไวนะจ๊า :m1:
-
ทำไมกั๊กทำอย่างนี้ :angry2:
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น :m16:
ให้กำลังใจพี่แบงค์ค่ะ
-
กั๊กกลัวใจตัวเองอะดิ
จริงๆ ก็ชอบแบงค์อยู่อะ แต่พอมีอะไรอะจึ๊กๆ กันแล้วก็ไม่กล้าสานต่อ กลัวเพื่อน กลัวสังคม
แอบโทรมาหาว่าขอเป็นเพื่อน นี่ก็คงอัดอั้นน่าดูเหมือนกันแบงค์เหมือนกันละม้างง
อยากกัดคอจะแย่ 555
ซาดิสม์ดีแท้ อยากเห็นรูปอ่า อยากเห็นรอย อิอิ
รออ่านต่อจ้า เป็นกำลังใจอยู่น้า สู้ๆ :m3:
-
น่าสงสาร รอติดตามตอนต่อไปครับ o15
-
เพื่อน ๆ ทุกคนครับ ผมขอบอกอีกสักนิดนะครับว่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผมเขียนนี้เป็นเรื่องจริงเด๊ะๆๆๆ ดังนั้นไอ้เรื่องที่เพื่อน ๆ ได้อ่านมานั้น มันอาจจะไม่ตรงใจหลาย ๆ คน แต่ก็อย่างวะนะครับ ชีวิตจริงไม่เหมือนนิยาย ที่เราจะเขียน จะแก้ จะลบตรงไหนก็ได้ จริงไหมครับ
ยังไงก็ช่วยผมลุ้นไปเรื่อย ๆ นะครับ ชีวิตยังมีหวัง และถ้าเราหวัง ผมเชื่อครับ ว่าปาฏิหาร์ยจะมีจริง มาต่อกันเลยนะครับ
++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้านี้ตื่นขึ้นมา ก็พยายามเอาน้ำเย็นในตู้เย็นล้างตาอะครับ แหม ตาบวมซะขนาดนั้น แม้ว่าเด็กยังรู้เลยว่าผ่านการร้องไห้มาหยกๆๆ และก่อนจะออกจากบ้านไปโรงเรียน ก็พยายามซ้อมยิ้มหน้ากระจกอะครับ พยายามเลือกยิ้มที่คิดว่าปกติที่สุด ระหว่างที่ซ้อมยิ้มนั้น ใจก็พลันไปคิดถึงรอยยิ้มของมัน เฮ้ย คงจะไม่ได้เห็นอีกแล้วสิเนอะ รอยยิ้มอย่างนั้น
สดใสๆๆๆๆ เตือนตัวเองอยู่อย่างนั้นครับ และวันนี้ผมก็มาคนแรกเหมือนอย่างเคย มาถึงก็ไม่มีอะไรทำ นั่งมองนู้นมองนี่ไปเรื่อยเปื่อย ใจก็คิดถึงแต่ไอ้กั๊กมันอะครับ ว่าตลอดระยะเวลาระหว่างผมกับมันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ยังจำได้ดีเลยครับที่ผมเจอมันครั้งแรก ลีลาศระหว่างมันกับผม รอยกัดของมันตรงต้นคอที่มันชอบกัดให้ผมมีรอยกลับบ้านทุกวัน
ระหว่างที่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมก็เห็นมันมานั่งตรงโต๊ะกลุ่มของมันครับ พอมันมองมาทางผม ผมก็ยิ้มให้มัน โดยใช้รอยยิ้มที่คิดว่าปกติที่สุด มันก็ยิ้มตอบซะตาหยีเลยครับ ดีใจครับ ดีใจ ไม่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นมานานแล้ว
“เหมือนเดิมแล้วสินะ ไอ้กั๊ก” ผมคิดในใจครับ
และแล้ววันวาเลนไทม์ก็มาถึงครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมคงจะเลือกใช้วันนี้ บอกรักกับมัน แต่เมื่อเหตุการณ์ต่าง ๆ มันเปลี่ยนแปลงไป ดังนั้น สิ่งที่ผมทำได้ก็คือ ตัดใจครับ
วันนี้หลาย ๆคน ดูมีความสุขมาก ๆ บ้างก็ถือดอกไม้ บ้างก็ถือช็อคโกแลต บางคนหอบกลับบ้านแทบไม่ไหว ส่วนที่ผมได้นะหรอครับ ก็มีแต่ของเพื่อน ๆ ที่เป็นสติกเกอร์รูปหัวใจ แปะตามเสื้อนั้นแหละครับ ผมก็ซื้อช็อกโกแลตให้เพื่อน ๆ เหมือนกันครับ เป็นช็อคโกแลตที่ลูกกลม ๆ หลาย ๆ สี และมาห่อกระดาษสีสวย ๆ ตกแต่งให้มันดูดี แค่นี้ก็มีราคาแล้ว แจกเพื่อน ๆ ที่สนิทอะครับ แต่ผมก็ไมได้ลืมของไอ้กั๊กนะครับ แต่ของไอ้กั๊กจะพิเศษหน่อยคือ เป็นช็อคโกแลตที่อุตส่าห์ให้พี่ถ่อไปซื้อให้ถึงกรุงเทพ เป็นช็อคคโกแลตรูปหมีอยู่ในกรงครับ สวยทีเดียว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะให้มันยังไงดีครับ
ส่วนไอ้กั๊กนะเหรอ ตอนเช้าเห็นมันหอบของพะรุงพะรังมาเยอะแยะสงสัยคงเป็นของขวัญที่มันได้มามั้งครับ ก็แหม มันหล่อซะขนาดนั้น
พอถึงคาบวิชาพละ ซึ่งเทอมสองนี้เป็นการเรียนวอลเล่ย์บอลครับ ไอ้กั๊กมันชอบเล่นมากครับ จนได้เป็นตัวโรงเรียน ไปแข่งที่อื่น
“ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อย” ไอ้กั๊กครับ มันเดินเฉียดเข้ามาใกล้ ๆ ผมและก็พูดเบา ๆ ให้ผมได้ยิน และก็เดินเลยไปยังห้องน้ำ ซึ่งอยู่ใกลจากโรงยิมพอสมควร
ไอ้ผมก็งงครับ แต่ด้วยความที่เห็นว่ามันเป็นเพื้อนมั้งครับ ก็เลยเดินตามมันไปเงียบ ๆ
ช่วงนี้เป็นช่วงระหว่างคาบเรียน ห้องน้ำจึงเป็นสถานที่ที่เงียบที่สุด อาคารห้องน้ำที่มันพาไปก็เป็นที่ ๆ เดียวกับทีผมถูกจี้นั่นแหละครับ
“แบงก์รอข้างนอกนะ” ผมบอกมันครับ บอกตามตรง ไม่กล้าเข้าห้องน้ำนั้นอีก เพราะกลัวครับ
“เข้ามาเป็นเพื่อนหน่อยไม่ได้หรอ” มันทำเสียงอ้อนครับ
ผมไม่ตอบครับ แต่มองหน้ามันทีแล้วทำหน้าหน่ายๆ แล้วเดินเข้าไปยืนเฝ้ามันหน้าห้องน้ำ มันก็หายเข้าไปในห้องน้ำแป็บหนึ่ง แล้วก็เอาถุงกระดาษออกมา และยื่นให้ครับ
“อะ เราให้” อะไรเมิง เมิงเอาอะไรจากในห้องน้ำมาให้กรูเนี่ย
“ไรอะ” ผมถามมันครับ
มันไม่ตอบครับ แต่มันเดินเลยกลับไปยังโรงยิม ทิ้งให้ผมยืนงงอยู่คนเดียวหน้าห้องน้ำ ผมก็เลยแกะถุงกระดาษดู เพื่อน ๆ รู้ไหมครับ ข้างในมีอะไร ครับ ข้างในมีช่อดอกไม้ช่อหนึ่งเป็นดอกกุหลาบสีแดงสลับขาว นับ ๆ ดูแล้วได้ 7 ดอก (จำได้ด้วยกรู) ซึ่งเท่าที่ผมสังเกตแล้วมันไม่ใช่ราคาถูก ๆ และผมก็จำได้ด้วยว่า ด้วยนิสัยอย่างมันแล้ว ไม่ค่อยจะมาลงทุนอะไรในเรื่องแบบนี้ แค่นี้ก็ทำให้ผมยิ้มออกแล้วครับ ว่ามันยังคงแคร์ผมอยู่ แต่ในฐานะอะไร ต้องไปถามมันเองนะครับ นี่เป็นของชิ้นที่สองที่มันให้ผม ชิ้นแรกก็เหรียญ 5 บาทนั่นแหละครับ และเป็นชิ้นแรกที่มันให้แบบตั้งใจครับ
ซักพักหนึ่งผมก็เดินกลับไปรวมกับเพื่อน ๆ ที่โรงยิม โชคดีครับที่ไม่เป็นที่ผิดสังเกตุของคนอื่น ๆ ผมได้แต่ขอบคุณมันเบา ๆ ในใจครับ ไม่กล้าคิดอะไรมาก กลัวครับ ยอมรับว่ากลัว
สรุปว่าไอ้ของพะรุงพะรังที่ผมเห็นเมื่อเช้านั้นก็คือไอ้ช่อดอกไม้เนี่ยแหละครับ แหม จะให้กรูทีดันต้องไปให้หน้าห้องน้ำ กรูจะปลื้มดีไหมเนี่ย แต่มันก็ได้จากผมไปนะครับ ผมแอบเอาไปให้มันตอนที่มันจะกลับบ้าน และต้องใช้วิชานินจานิดหน่อยครับ คือ ให้ปุ๊บ วิ่งปับ กลัวเพื่อนมันเห็นอะครับ
แหะๆๆๆๆๆ ส่วนมันนะเหรอ ได้กลับคืนมา 3 เท่าแนะ แหมๆๆๆๆ ทั้งช็อกโกแลต ทั้งดอกไม้ มันเอาแต่ช็อกโกแลตกลับบ้านครับ ส่วนดอกไม้นั้นมันก็แขวนไว้ตามต้นไผ่ซุ้มมันนั่นแหละครับ มันบอกอาย ดีนะที่ผมไม่ได้ให้ดอกไม้มัน ไม่งั้นคงมีสภาพเป็นอย่างคนอื่น ๆ และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมีความสุขครับ หลังจากที่มันเดินหนีผมไปนานมากแล้ว ขอบใจนะกั๊ก ขอบใจจริงๆๆ
+++++++++++++++++
เพื่อน ๆ ช่วยผมคิดหน่อยนะฮะ ว่าไอ้กั๊กมันมาไม้ไหน และมันคิดยังไงกันแน่ ตามมันไม่ทันจริง ๆครับ
-
:m21:
เดี๋ยวนึกได้แล้วจะมาบอกนะ
-
บอกได้คำเดียว่า
รักนะ
แต่ไม่แสดงออก
อ๊ากสสสสสสสส
ลงไปดิ้น ชักกระแด่วๆๆๆ
o9 o9 o9
กั๊กน่ารักที่ซู๊ด
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
เย้.....ตามอ่านทันแล้ว.... :m3:
เท่าที่อ่านมาข้าน้อยคิดว่า....อิตากั๊กน่าจะมีใจให้ท่านแบงค์อยู่เหมือนกัน
แต่ด้วยมันกลัวสายตาชาวบ้าน เลยไม่แสดงออก
มะโทษกานละกันเรื่องนี้ มันเป็นความรู้สึกของแต่ละคนน่อ
แต่.....เค้าขัดใจนิดหน่อยอ่ะ ถ้ากลัวก็อย่ามาให้ความหวังจิฟระ :m16:
อย่างนี้มะชอบเลยอ่ะ แล้วเดี๋ยวก็ต้องมานั่งเสียใจกันที่หลัง
โดยเฉพาะฝ่ายที่ถูกให้ความหวัง งือๆๆๆ
ปล.กะลังจิตตกอย่างแรง อย่าถือสาหนูเลยน้า....
ปล2.อิตาเอกเค้ามีใจให้คุณแบงค์รึเปล่าคะ อยากเชียร์อิตานี่มากก่าอ่ะ เหะๆๆๆ
-
เข้ามาบอกว่ากะลังตามอ่านอยู่น้า
แต่ยังตามไม่ทัน :m23:
-
จิ้มน้องแป๋มหนึ่งจึ้ก :laugh:
:m3: :m3: :m3: :m3:
อ่านมาจนทันแล้วจ้า.....
เหมือนจะสารภาพรัก...แต่ก็ยังไม่ได้พูดออกมาเนอะ... :m12:
ตามลุ้นต่อปายยยยยยยย มาเร็วๆ นะจ๊ะ
:m13: :m13:
-
จิ้มพี่โยยติดๆ :laugh:
เห็นด้วยกับเรย์
ความรู้สึกกั๊กเหรอ จากที่อ่าน
"รักนะ แต่ไม่แสดงออก" กรูกลัวววว
อยากกัดคอจะแย่อยู่แว้ววว แต่ กรูไม่กล้า
รออ่านต่อๆๆ มันส์ดี :a2:
-
พึ่งได้เข้ามาอ่าน รีบรีพลายให้กำลังใจก่อนค้าบบบบ
:m9: :m9: :m9: :m9:
-
กั๊กคงจะมีใจให้เหมือนกัน แต่ก็กลัวคนรอบข้าง
แต่.....เค้าขัดใจนิดหน่อยอ่ะ ถ้ากลัวก็อย่ามาให้ความหวังจิฟระ :m16:
เหนด้วยค่ะ ถ้ากลัวก็ควรรอให้แน่ใจก่อนว่ารักจิงๆ ทำแบบนี้คนอื่นเค้าเสียใจนา
เข้าใจว่าเปนเรื่องในอดีต แก้ไขอะไรไม่ได้ เพราะงั้นก็ขอให้กำลังใจพี่แบงค์ค่ะ o15
รอตอนต่อไปค่ะ
-
คุณแบงค์ อัพเร็วมากมาย
มันส์ ๆๆๆ
เอาอีก ๆ ๆ
เดี๋ยวตอนเย็นจะเข้ามาอีกทีนะคับ
ปล.รอตอนกัดกัน คิก ๆๆๆๆ
:m4:
-
เพื่อน ๆ อ่านกันทันไหมอะครับ ถ้าไม่ทัน แบงก์จะได้ลงช้า ๆ เพราะว่าเข้าใจครับ เคยเป็นคนอ่านมาก่อน พอมันค้างแล้วไม่มาต่อนาน ๆ แล้วมันหงุดหงิดอะครับ ดูไม่ปะติดปะต่อ ความสนุกก็จะลดลงอะครับ
ใครชอบอย่างไหนบอกด้วยละกันนะคร้าบบบบบบบบบ
แบงก์
-
พี่เรย์เป็นอะไรหรอครับถึงลุกจากโต๊ะทำงานไม่ได้ :m10:
สนุกคร้าบบบ...
คงจะประมาณว่า"มาม๊ะขอกัดซอกคอที"ไรงั้น :m20:
แล้วมาอัพเร็วๆนะคร้าบบบบ...(อารมณ์ค้าง) :m11:
-
ยากมากครับที่จะบอกได้ว่าจริงๆ แล้วกั้กรู้สึกยังไง
อาจจะแค่ผูกพันธ์ ไม่อยากเสียเพื่อน
หรืออาจจะชอบ แต่บอกออกไปไม่ได้เนื่องจากสังคม
หรืออะไรอีกมากมาย แม้กระทั่ง ความไม่ชัดเจน
เจ้าตัวเท่านั้นครับ ที่รู้ดีที่สุด
ช่วยไรคุณแบงได้มั้ยเนี่ย
:try2:
-
ยากมากครับที่จะบอกได้ว่าจริงๆ แล้วกั้กรู้สึกยังไง
อาจจะแค่ผูกพันธ์ ไม่อยากเสียเพื่อน
หรืออาจจะชอบ แต่บอกออกไปไม่ได้เนื่องจากสังคม
หรืออะไรอีกมากมาย แม้กระทั่ง ความไม่ชัดเจน
เจ้าตัวเท่านั้นครับ ที่รู้ดีที่สุด
ช่วยไรคุณแบงได้มั้ยเนี่ย
:try2:
ความแน่นอนก็คือความไม่แน่นอนครับ 555
-
อ่านทันครับ คนอื่นผมม่ายร ุ้อิอิ
:m18: :m18: :m18:
อยากอ่านจะลงแดงตายแว้ว
เมื่อไหร่จะกัดปากกันอีก
อิอิ ปะอ้นไปกัดกัน
:a2:
-
อ่านทันด้วยคน อิอิ
กัดกันเข้าไป รออยู่ :m10:
-
ใครที่จะให้ผมคู่กับไอ้เอก เปลี่ยนใจทันนะครับ เหอๆๆๆๆ โหดซะขนาดนั้น ไม่ไหวครับ
ส่วนใครที่ถามว่าทำไมกั๊กมาให้ความหวังกัน ความจริงก็อยากจะบอกว่าก็ไอ้ความหวังของมันเนี่ยแหละครับ ที่ทำให้ผมมีความสุขมากกกก ผมชอบครับความหวังที่มันหยิบยื่นให้บ่อย ๆ
สำหรับรูปถ่ายที่ปรากฎรอยกัดของไอ้กั๊กนั้น เดียวขอดูก่อน ว่าจะเอามาลงให้ดูดีไหม แบบว่าอายนะครับ ส่วนหน้าตาไอ้กั๊กเป็นยังไงนั้นเดียวจะแอบเอามาลงให้ดูคร้าบบบบบบบบบ ถ้าเป็นไปได้นะ
มีข่าวดีมาบอกครับ เมื่อกี้เพิ่งโทรคุยกับไอ้กั๊กมา ได้กำลังใจเยอะเลยครับ แถมวันนี้ถูกหวยอีกต่างหาก เลยเอามาลงเพื่อเป็นการฉลองครับ โหะๆๆๆๆ
ปล.การพนันเป็นสิ่งไม่ดีนะครับ แต่ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ตามสบายครับ 55555
++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากวันวาเลนไทน์ผ่านพ้นไป ก็ถึงช่วงเวลาของการสอบปลายภาคเรียนที่สอง ช่วงนี้ทุกคนต่างขมักเขม้นเป็นพิเศษกับการสอบเพื่อเลื่อนชั้นขึ้น ม. 5 ตอนนี้ก็เป็นอีกช่วงหนึ่งที่ผมกับไอ้กั๊กก็ห่าง ๆ กันไปตามกลุ่มใครกลุ่มมันแหละครับ หลังจากการสอบผ่านไป ก็เข้าสู่ช่วงปิดเทอมอะนะครับ
ทางกลุ่มผมก็เลยนัดกันว่าจะไปชะอำ เพื่อไปเที่ยวกัน โดยจะไปค้างกันหนึ่งคืนครับ คราวนี้กลุ่มผมไปกันครบ และไม่วายที่ไอ้กั๊กไปด้วย เพื่อน ๆ ในกลุ่มผมก็ไม่ว่าอะไรครับ กลับขอบเสียอีก ตัวหารจะได้เพิ่มขึ้น 555 และที่สำคัญไอ้กั๊กมันเข้ากับเพื่อน ๆ ในกลุ่มผมได้ทุกคนครับ บอกแล้วครับว่าคนหล่อ ใคร ๆ เขาก็ต้อนรับ ส่วนเรื่องไอ้กั๊กมันอยู่คนละกลุ่มกันแต่มันไปด้วยได้ยังไง สาเหตุก็เพราะว่า บ้านไอ้กั๊กกับบ้านไอ้ทิดอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่ สงสัยแม่ไอ้ทิดเป็นห่วงมั้งครับ เลยให้ไอ้กั๊กไปด้วย
พอถึงวันเดินทาง เรานัดกันหน้าโรงเรียนครับ โดยจะไปรถตู้กัน ระหว่างทางก็คุยกันเสียงดังลั่นรถไปหมด ส่วนผมก็นอนหลับอะครับ เอาแรงไว้ก่อน กะว่าจะเล่นน้ำทะเลให้หายอยากเลยครับ พอเรามาถึงทะเลกัน ก็เก็บของเข้าห้องพักครับ โดยห้องที่เราพักจะแบ่งเป็น 2 ห้อง เราก็เลยแบ่งกันครับ ผู้ชายห้องหนึ่ง ผู้หญิงห้องหนึ่ง นังเชตไปนอนห้องผู้หญิงครับ เพราะโดนไอ้เอกขู่ว่าจะปล้ำ 55555555 แหมผมละจะบอกมันจริง ๆ ว่ายอม ๆ ไปเหอะ 5555555
หลังจากเก็บของกันเสร็จ ก็ตรงดิ่งลงทะเลยกันเลยครับ ไอ้ผมก็ไม่มั่นใจด้วยไงครับ ก็เลยไม่ถอดเสื้อ และอีกอย่างกลัวดำด้วย ส่วนพวกผู้ชายคนอื่น ๆ ตอนนี้เหลือแต่กางเกงอะครับ แต่คนที่ทำให้ผมเลือดแทบพุ่งก็คือไอ้กั๊กครับ เพราะว่าหุ่นมันน่ากินมากๆๆๆ ไม่ถึงกับล่ำมาก แต่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ หุ่นจะคล้าย ๆ แทค ภรัณญูนะครับ โอ้ย อยากกินอีกจังเลย แต่ก็ได้แต่คิดในใจครับ เหอะๆๆๆๆ
เราเล่นน้ำกันนานมาก ๆ ครับ พอเล่นห่วงยางโดยไม่ต้องเช่าครับ เพราะว่าคนที่เช่าหลายคนพอเขาเลิกเขาก็วางห่วงยางไว้แถวนั้น ไอ้เราก็สวมรอยครับ แหะๆๆ หลังจากเบื่อก็มาเล่นบานาน่าโบ๊ทครับ ช่วงที่เล่นบานาน่าโบ๊ท ผมรู้สึกว่าไอ้กั๊กจะคอยแต๊ะอั๊งผมตลอดนะ เวลานั่งบนบานาน่า ก็จะมานั่งประกบผม เวลามันตกน้ำ มันก็โถมมาทับผมทั้งตัว แต่ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่านะครับ วันนี้เราสนุกกันมาก ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่า ผมกับไอ้กั๊กเรากลับมาเหมือนเดิมกันแล้วนะครับ คือสนิทกันยังไงก็สนิทกันยังงั้นเหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะเราลืมเรื่องที่ผ่าน ๆ มาแล้วก็ได้ครับ
ผมชอบจังรอยยิ้มของมัน ท่าทางเวลาที่มันอาย เวลาที่มันเขิน มันจะยิ้มจนตาหยีเลยอะครับ โอ้ย ยิ่งตอนมันถอดเสื้อเล่นน้ำ เซ็กซี่เป็นบ้า
เราเล่นน้ำกันจนถึงบ่ายคล้อย ๆๆ ก็เริ่มหิว ก็เลยขึ้นจากน้ำมาเปลี่ยนเสื้อผ้า และไปหาอะไรกินกัน พออิ่มหนำสำราญแล้วก็แยกย้ายกันไปช็อปปิ้งครับ ระหว่างเดินไปซื้อของผมก็เห็นเสื้อกล้ามตัวหนึ่ง สกรีนด้านหน้าเป็นรูปชายหาดครับ ก็เลยนึกถึงไอ้กั๊กขึ้นมา เลยซื้อไปฝากมันตัวหนึ่ง แต่แอบไอ้เชตซื้อครับ เพราะตอนนั้นเดินไปกับมัน เดียวมันกัดเอาครับ พอตกเย็นผมก็โยนเสื้อใส่หัวมันครับ
“อ๊ะ แบงก์ซื้อให้” แล้วทำหน้าแบบไม่สนใจอะครับ แต่ตอนนั้นตื่นเต้นชิบ
“อะไร” มันถามงงครับ
“ผ้าเช็ดเท้ามั้งเมิง” ผมกวนมันนิดหน่อย ไอ้ห่า เห็น ๆอยู่ว่าเป็นเสื้อ เสือกถามมาได้
มันทำหน้างงครับ
“เราซื้อให้ จะเอาหรือไม่เอา ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา” ผมพูดเสร็จก็จะดึงเสื้อจากมันคืนนมาครับ
แต่มันไม่คืน พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่แสนประทับใจกลับคืนมา และขาดไม่ได้ครับ โน้มคอผมลงมากัดอีกหนึ่งที เฮ้ย เอากับมันสิ และมันก็ดีใจหายครับ อาบน้ำเสร็จมันก็ใส่เสื้อกล้ามเลย แหม พอดีเลยนะเมิง 555 เขินสิครับไอ้แบงก์
คืนนั้นก็เหมือนเดิมครับ พวกเราตั้งวงกินข้าวกัน ก็มีเหล้า เบียร์พร้อมอะครับ คืนนี้ผมเมาไม่ได้ครับ เพราะมีหลายศพที่ผมจะต้องดูแล
เราตั้งวงกินกันตรงม้านั่งหินหน้าห้องพักนั่นแหละครับ วิวสวยเลยแหละ ติดทะเล ลมพัดอ่อน ๆ ไม่มียุงด้วย ไอ้ผมก็เหมือนเด็กอะครับกินอิ่มก็วิ่งไปเล่นทรายริมหาด แม้ว่าจะมืด แต่ก็ยังพอมีแสงไฟอยู่บ้าง ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ครับ
“แบงก์ ทำไร” ไม่ใช่เสียงไอ้กั๊กอย่างที่เพื่อน ๆ หวังหรอกนะครับ แต่เป็นเสียงไอ้โอ๋ครับแฟนไอ้เอก
“นั่งเล่นวะ”
“แล้วไม่ไปกินหรอ” มันถามผมครับ พร้อมกับยื่นจานหมูปิ้งบาบีคิวมาให้
“อืม ขอบใจ” และเราสองคนก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยครับ ตอนนี้ผมคอยเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักให้ไอ้โอ๋ไปแล้ว เพราะมันกำลังตึง ๆ กับไอ้เอก เพราะไอ้เอกไม่ค่อยสนใจมัน ผมก็บอกให้ไอ้โอ๋ใจเย็น ๆครับ เพราะเห็นว่ายังไงไอ้เอกก็ยังรักไอ้โอ๋มากครับ สักพัก เทพบุตรสุดหล่อของผมก็เดินมา
“นั่งด้วยคนนะ” ผมกับไอ้โอ๋ก็เขยิบให้มันนั่งครับ เราสามคนก็นั่งคุยกันสักพัก ไอ้โอ๋ก็ขอตัว เหมือนจะรู้นะครับ แต่มันบอกว่าปวดชี้ กินเข้าไปเยอะ ขอไปห้องน้ำก่อน แล้วจะมานั่งคุยด้วย
ตอนนี้เหลือผมกับไอ้กั๊กแค่สองคนครับ ยอมรับว่าผมเกร็ง ๆ มันมากพอสมควร ผมก็เลยนั่งเล่นหินเล่นทรายไปเรื่อยเปือย ปากก็แทะหมูปิ้งไปด้วยอะครับ
“กินมั่ง” อะไรเมิงวะ
“งั้น เดียวไปเอามาให้” แล้วผมก็เดินไปหยิบหมู 2-3 ไม้ใส่จานมาให้มันครับ ไอ้พวกนั่นก็ไม่สนใจ มันสนใจแต่เบียร์แต่เหล้าอะครับ
“ขอบใจ” มันพูดออกมาหลังจากที่ผมยื่นจานให้มัน และนั่งลงที่เดิมครับ
“หนาวไหม” มันถามผมครับ มาอีกแหละ ไอ้ประโยคแบบนี้ กรูละกลัวเมิงเจงๆๆ
“เฉย ๆ นะ” ผมตอบมันไปครับ แหมอากาศกำลังสบาย ไม่เห็นหนาวตรงไหนเลย และตอนนี้มันก็ เมษานะเมิง จะมาหนาวเชี่ยไร
“..................................” มันนิ่งไปครับ นิ่งจนหน้าแปลกใจ
“แกหนาวหรอ” ผมตัดสินใจถามมันครับ คิดว่ามันน่าจะหนาวจริง ๆ
“อืม นิดหน่อย............เออ แบงก์ถามไรหน่อยสิ” เมิงจะมาไม้ไหนอีก ตรูจะได้รับมือทัน
“โอ๋ทะเลาะกับไอ้เอกหรอ” อ่าว ยุ่งเรื่องชาวบ้านเขาซะงั้น
“อืม นิดหน่อย แต่เดียวคงดีกันอะ ไอ้คู่นี้มันยังงี้แหละ ถามทำไมหรอ”
“อ้อ ปล่าว ก็เมื่อกี้เห็นแบงก์ให้คำปรึกษาไอ้โอ๋ อย่างกะมีประสบการณ์” อ่าวอีนี่
“55555555555 กูพูดไปยังงั้นแหละ พยายามพูดให้มันดีที่สุดอะ” ผมหัวเราะแก้เขินใส่มัน แหะๆๆๆ
“ก็เห็นแบงก์พูดกับโอ๋เหมือนคนมีแฟนแล้วเลยเนอะ” นี่เมิงวกเข้ามาเรื่องนี้จนได้นะเมิง
“...............................” ผมก็ได้แต่ยิ้มใส่มันครับ ไม่รู้ว่ามันหมายความว่าไง
“แบงก์เคยมีแฟนมะ” ผมอึ้งครับ ที่มันถามผมแบบนี้
“ไอ้บ้า หน้าอย่างตรูใครเขาจะมาเอา กรูไม่ได้หล่อ เหมือนแกนิ” ถามมาได้ไอ้นี่
“แล้วแกหละ” ผมถามมันกลับไปบ้างครับ เพราะอยากรู้เหมือนกัน
“แล้วถ้าแบงก์ไปชอบคน ๆ หนึ่ง แบงก์จะทำไง” มันไม่ตอบครับ แต่มันดันถามสวนผมขึ้นมาอีก ผมก็นั่งคิดอยู่ซักพัก ทำไงของมันคืออะไรวะ ไม่เข้าใจวะ
“ไม่เข้าใจ” ก็คนไม่เข้าใจจริง ๆ นิหว่า
“ก็.........แบงก์จะทำยังไง” ยิ่งมึนเข้าไปใหญ่กรู
“ก็คง จะรักเขานั่นหละ และก็จะทำตัวกับเขาให้พิเศษกว่าเพื่อน ๆคนอื่น ๆ อะ” ไม่รู้ตอนนั้นคิดไปได้ยังไงไอ้คำตอบแบบนี้
“อ่าว และถ้าแบงก์มีแฟน แบงก์ไม่กลัวหรอ” กลัวเชี่ยไร กรุไม่ได้ไปฆ่าข่มขืนใครนะเมิง
“กลัวไร” ผมถามมันครับ ไม่เข้าใจมันจริง ๆๆ
“ไม่รู้หว่ะ” แม่งตอบได้ปัดความรับผิดชอบมากๆๆ
“กรูก็ไม่รู้เหมือนกาน เพราะตั้งแต่เกิดมากรูก็ไม่เคยมีแฟน ไม่เห็นมีใครมาชอบกรูเลยสักคน” ผมพูดปนตัดพ้อนิดๆๆ
มันก็พยักหน้างึก ๆ รับรู้ครับ และผมสังเกตเห็นมันทอดสายตาออกไปแบบไม่มีจุดหมาย เมิงกำลังคิดอะไรอยู่ว้า บอกกรูหน่อยได้ไหมไอ้กั๊กเอ้ย
“เออ กรูถามเมิงหน่อยดิ” ผมตัดสินใจถามมันบางอย่างครับ
“วันนั้นที่ภูกระดึงอะ จำได้ปะ”
“อืม”
เมิงโดนพวกไอ้อ๊าทล้อหรอ เรื่องรอยอะ”
มันไม่ตอบครับ ได้แต่ก้มหน้ามองขาตัวเอง เล็บเมิงขบหรอห๊า
“เฮ้ย เราเข้าใจ เป็นใคร ๆ ก็อายวะ แหมก็แดงเถือกซะขนาดนั้น”
มันไม่ตอบครับ ได้แต่เงยหน้าและยิ้มกลับมา
“ขอโทษนะ” ตอนนั้นไม่รู้ผมคิดยังไงถึงได้บอกขอโทษมันไปครับ
“ขอโทษที่ทำให้แกโดนพวกไอ้อ๊าทล้อนะ และขอโทษด้วยที่ทำให้แกอายนะเว้ย”
“เออ ขอบใจด้วยนะ”
“เรื่องไร” นี่เมิงพูดเป็นด้วยหรอ กรูเห็นเมิงเงียบมานาน
“เรื่องดอกไม้ไงกรูเอาไปทำดอกไม้แห้งแล้วนะเว้ย เต็มหนังสือกรูเลย”
เรื่องของเรื่องคือ ผมเอาดอกกุหลาบที่มันให้มานะครับ ไปใส่ไว้ในหนังสือเล่มที่หนาที่สุด แล้วเอาไปไว้ใต้เตียงให้มันแบน ๆ นะครับ พอมันออกมาเป็นดอกไม้แห้งสวยทีเดียวครับ ผมยังเก็บไว้อยู่เลยครับ
“มันก็ยิ้มตาหยี คืนกลับมาให้ทีหนึ่งครับ” กรูอยากเห็นเมิงยิ้มอย่างนี้ตลอดไปจัง
"ชอบมะ" มันถามผมครับ
ผมไม่ตอบครับ ได้แต่ยิ้มให้มันไปทีหนึ่ง เขินครับ
“คุยไรกันอยู่อะ ท่าทางน่าสนุก” ไอ้โอ๋ครับ ทำไมเมิงขี้เสร็จเร็วจังวะ และไอ้ที่กรูคุยไม่เห็นมีอะไรน่าสนุกตรงไหน กรูเครียดจะตายห่า
พอไอ้โอ๋มา ผมกับไอ้กั๊กก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย ส่วนมากก็จะเป็นผมกับไอ้โอ๋เท่านั้นแหละครับที่คุย ส่วนไอ้กั๊กก็ได้แต่ฟังและหัวเราะตาม ไอ้นี่เป็นพวก พูดน้อย ต่อยหนัก กัดเจ็บครับ
เราคุยกันสักพักก็เดินไปที่โต๊ะที่พวกเพื่อน ๆ นั่งกินเหล้ากันอยู่ โอ้โหแต่ละคน ตายเป็นศพไปแล้ว ปอเต็กตึ้งอย่างผมก็ต้องช่วยกันลำเลียงศพ แต่คราวนี้ดีหน่อย ได้ไอ้กั๊กกับไอ้โอ๋มาช่วยกันลากเข้าห้อง พอลากกันเสร็จแล้วผมก็ เตรียมตัวจะไปอาบน้ำ โดยระหว่างนี้ไอ้กั๊กมันเข้าไปอาบก่อนแล้วครับ ไอ้นี่อาบน้ำเร็วมาก เมิงวิ่งผ่านน้ำหรือเปล่าวะ
พอมันอาบเสร็จผมก็เตรียมตัวจะเดินเข้าไปอาบต่อ โดยผมยังไม่ได้ถอดอะไรออกสักชิ้นเลยฮะ อายไอ้กั๊กมัน ระหว่างเดินสวนกันหน้าห้องน้ำ ไอ้กั๊กมันก็ยักคิวให้ทีนึงครับ ก่อนจะเดินเข้าห้องไป
“ไอ้บ้า” ผมด่ามันในใจครับ
พอผมอาบเสร็จผมก็นุ่งผ้าขนหนู พร้อมผ้าเช็ดหัวเดินกลับห้อง ก็เห็นไอ้กั๊กนุ่งแต่กางเกงไม่ใส่เสื้อนั่งดูทีวีอยู่ครับ ผมก็ไม่สนใจเดินไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เพื่อทาครีม ทาอะไรของผมไปเรื่อยเปื่อย
“แบงก์ อยู่บ้านเมิงทำอะไรบ้างป่าววะ” ไอ้กั๊กมันพูดถามผมขึ้นมาฮะ
“ทำไมหรอ” ผมถามมันงงครับ
“เอ้า ก็ตัวแบงก์ขาวซะขนาดนั้น และขอร้อง กินอะไรบ้างเถอะ ตัวบางจะขาดอยู่แหละ”
“แหมมมมมมมมม ใครจะไปสูง หุ่นดี ล่ำ แรงควายเหมือนพ่อละครับ” ผมกัดมันไปหนึ่งดอก
“ไหนเอามือมาหน่อยดิ” อะไรของมันว้า กรูจะทาครีม แต่ก็อีกนั่นแหละครับ ยื่นไปให้มันจับจนได้
“เนี่ย เราถึงถามไงว่าอยู่บ้านทำอะไรบ้าหรือเปล่า ทำไมมือแบงก์นิ่มจังวะ” มันถามผม มือมันก็บีบ ๆ มือผมไปด้วย
“อ๊ะ กรูลูกคุณหนูโว้ยยยยยยยยย ใครจะไปมือด้าน มือกรรมกรอย่างเมิงหละ” กัดไปสองดอกแล้วครับท่าน
“อ๊ากกกกกกกก” ไม่ต้องทายครับว่าเสียงอะไร มันเป็นเสียงผมร้องครับ ก็ไอ้บ้ากั๊กเอามือผมไปกัดเต็ม ๆ กัดซะจมเขี้ยวเลยนะเมิง นี่ชาติก่อนเมิงเป็นหมาหรือไงเนี่ย
พอมันกัดเสร็จมันก็มองหน้าผม มือมันก็ยังจับอยู่ ส่วนตามันก็มองผมเยิ้มเลยครับ อย่านะเมิง เดียวเป็นข่าวอีกหรอก
“พวกเมิงจะจีบกันอีกนานมะ ตรูจะนอน เมิงไปเอากันในห้องน้ำเลยปะ ไอ้สาดด ” ว๊ากกกกกก เสียงไอ้เอกครับนี่เมิงยังไม่หลับหรอเนี่ย ผมก็อายม้วนต้วนเลย กรูเอาจริงนะเนี่ย
“ไอ้บ้า” นึกคำด่าไม่ออกครับ
ส่วนไอ้กั๊กมันก็ได้แต่ยิ้ม ๆ ครับ และก็ปล่อยมือ พร้อมกับนั่งดูทีวีไปเรื่อย
พอผมแต่งตัวเสร็จก็จะนอนครับ ก่อนนอนก็ยังเห็นไอ้กั๊กนั่นดูทีวีอยู่ ก็เลยบอกมันว่า ก่อนนอนปิดทีวี ปิดไฟ ปิดประตูให้เรียบร้อยด้วย
มันก็พยักหน้ารับครับ และสักพักมันก็หันมาทำเสียงหื่น ๆ
“หึ หึ หึ คืนนี้ระวังถูกปล้ำนะแบงก์”
“ไอ้บ้า โรคจิตหรอเมิง” แม่งพูดมาได้ ไม่แน่จริงนิหว่า
++++++++++++++++++++++
พอแค่นี้ก่อนนะครับ แหะๆๆๆ ฉลองถูกหวยครับ
-
ตามอ่าน ทันแย้ว
เรย์ส่งมาให้อ่าน
บอกว่า :m21:
หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :m10:
แล้วก้อมีแต่ กัด กัด กดัด ...........แย้วก้อกัด ละ คิคิ
เชื่อเรย์นะเนี่ย..เลยเข้ามา :m3:
-
เว้ยยยยยยยยยยยยยยย มีท้ากันด้วย :m11: :m11:
กัดกันเยยยยย คืนนี้จะได้แพ้อีก 555 อยากอ่านต่อใจจะขาดแล้วว :m10:
ปล ถูกหวยเหรอ ดีจัง ชีวิตนี้ไม่เคยถูกเลย อิอิ (ที่จริงไม่ค่อยได้ซื้อ เง้อ)
-
ถูกหวยงี๊ต้องฉลองครับ :a13: :a13: :a13:(ตลกแ_กครับ)
มาต่ออีกไวๆนะคร้าบบบบบ... :m13:
-
อ้า มาช้าไปอ่ะ คุณแบงค์ลงแล้วอ่ะ
แปะโป้งไว้ก่อนนะ เดี๋ยวมาอ่าน
พอดีมีธุระตอนหกโมง
รอตอนกัดกัดเหมือนเดิม คิก ๆๆ :m10:
-
โอ๊ะๆๆๆ
ต้องรีบมาต่อ
ต้องรีบมาต่อ
-
มาถึงค่ำคืนผีดูดเลือดอาละวาด
:m11: :m11: :m11:
กัดกันเข้าไป จงกัดกัน
:m3: :m3: :m3:
ทำไมไม่บอกออกไปละ บอกความจริงไปเลย
มันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ถึงขั้นนี้
:m27: :m27: :m27:
-
ตากั๊ก แน่จริงอย่าดีแต่พูด ทำเลย :m10: :m10:
-
:give2: มาต่อ มาต่อ รออ่านอยู่ค้าบ
-
แล้วก็คืนดีกันจนได้ เย๊ๆๆๆ กั๊กจะเป็นเหมือนเดิมแย้ววว :impress:
-
มารอครับ :m3:
-
อ่านจบแล้ว ถึงตอนสำคัญซะด้วย
คืนนี้มีหวังกัดกันเลือดสาดแหงมๆ :m10: :m10:
หุหุหุ รออ่านต่อนะครับบบบ
-
เรียนเพื่อน ๆ ทุกท่าน :o11: :o11:
ไอ้แบงก์มีอะไรจะสารภาพครับ คือว่ากระผมลืมไฟล์เรื่องที่พิมพ์ทั้งหมดไว้ที่ออฟฟิศ ครับ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงกระผมจะเข้าออฟฟิศตอนเย็นวันพรุ่งนี้ เพื่อไปนำไฟล์ อัพให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกัน คงไม่ว่ากันนะครับ เพราะว่าวันนี้ลงไปเยอะพอสมควร stock ใกล้จะหมดแล้ว ไดอารี่ที่เขียนเรื่องราวทั้งหมดดันอยู่ต่างจังหวัด ยังไงจะรีบนำมาต่อให้เร็วที่สุดนะคร้าบบบบบบบบบบบบ
:m23: :m23:
ไอ้แบงก์ครับ
-
แหง่ว รออ่าน
มาไวๆนะครับ
:m21:
-
^
^
ตลอดอะเรย์ อยากเห็นเค้ากัดกันอะดิ :m10: :m10:
รอด้วยๆ อิอิ :m3:
-
น่าสงสารแย่เลยอ่ะ
แล้วงี้จะทำไงล่ะเนี่ย
-
มารอดูคู่นี้กัดกันอีก
กัดกันทีไร
:m10: :m10: :m10:
ทุกทีเลย
อิอิ :kikkik:
-
มาต่อเร็วๆนะคับ 555 เด๋วจะรีบมาตามให้ทัน^^
อิอิ มาทำหน้าที่คับพี่เรย์ :a3: :a3: :a3:
-
ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ครับ มารู้ตัวอีกที ก็รู้สึกได้ถึงความยวบของเตียงด้านข้าง ๆ ที่ผมนอน คืออธิบายนิดนะครับว่า ที่นอนของผมจะเป็นเตียงคู่ แต่ลาดให้มาชิดกัน คนที่นอนริมก็ได้แก่ไอ้เชด ไอ้ทิด ตามด้วยไอ้เอก ผม และตอนนี้ ไอ้กั๊กมันกำลังนอนข้าง ๆ ผมครับ และเนื่องจากว่าผมเป็นคนชอบนอนตะแคง และงอเข่าขึ้นมา พร้อมคลุมโปงทับอีกทีหนึ่ง ทำให้ผมนอนกินที่พอสมควร
“แบงก์เขยิบหน่อย”
“อืม”
“ขอผ้าห่มหน่อยสิ หนาว” มันพูดขึ้นมาครับ ไอ้ผมก็ลืมไปว่าผ้าห่มมันมีแค่ 2 ผืน ไอ้ทิด และไอ้เอกก็เอาไปหนี่งผืน แล้วผมกับมันก็ผืนที่สองครับ
พอมันนอนนิ่ง ๆปุ๊บ เพื่อน ๆ เชื่อไหมครับว่ากลิ่นสบู่อ่อน ๆ ที่ติดอยู่ตามตัวมัน นี่ทำเอาผมแทบคลั่งกระโดดปล้ำมันให้รู้แล้วรู้รอด แต่แหะๆๆๆ ได้แต่คิดอะครับ กำลังจะเคลิ้ม ไอ้กั๊กมันก็นอนตะแคงหันหน้ามาทางผม และก็เบียดเข้ามาในผ้าห่ม ทำให้เข่าของผมที่งออยู่ ก็ตรงกับตำแหน่งตรงนั้นของมันแบบพอดิบพอดี
ตอนแรกก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่หลัง ๆ ผมชักรู้สึกได้ว่า มันเอาไอ้กั๊กน้อยของมันเบียดเข้ากับหัวเข่าของผมที่งงอยู่ ไอ้เชี่ยนี่เมิงกะจะเอากะเข่ากรูช่ายไหมเนี่ย
“กั๊ก ไม่เอา” มันก็หยุดครับ ผมกลัวเป็นเรื่องอีกครับ
สักพักหนึ่ง มันก็ยื่นปากมันมาขบที่ไหล่ผมเบาๆๆ และก็จับตัวผมนอนตะแคงไปอีกด้านหนึ่ง โดยหันหลังให้มัน และมันก็.......................เอามือมากอดผมนอนหลับไปด้วยกันครับ แหะๆๆๆๆ ตอนนั้นเสียดายชิบ
ตอนเช้าผมตื่นมาคนแรกครับ ผมกับไอ้กั๊กก็ยังอยู่ในท่าเดิมครับ แหมตอนนี้สภาพแต่ละคน เคารพธงชาติกันเป็นแถว น่าจับถ่ายรูปไว้นัก
ผมก็เดินไปหาซื้ออะไรกินเรื่อยเปื่อย รวมทั้งซื้อมาฝากพวกเพื่อน ๆ ที่ยังไม่ตื่นด้วย พอกลับมาถึงห้องพัก พวกนังเหมียว นี และโอ๋ ก็ตื่นกันเรียบร้อยแล้ว ก็เลยเรียกพวกมันมากินน้ำเต้าหู้พร้อมปาท่องโก๋ที่ซื้อมาฝาก ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยอะครับ เรื่องนู้นเรื่องนี้
สักพักใหญ่ ไอ้กั๊กก็เดินตามออก มีนังเชตเกาะแขนออกมาด้วย ดูท่าทางยังไม่ได้ล้างหน้า หัวหู ยุ่งออกมาเลย แต่ก็ดูเซ็กซี่ไม่เบาครับ แหม ผิวหนังภายใต้เสื้อกล้ามของมันนี่ มันน่าฟัดนัก ส่วนนังเชตก็ทาแป้งซะหน้าเขียวเลยครับ 5555
“หลีกหน่อย ผัวเมียเขาจะนั่งด้วยกัน” นังเขตตะโกนบอกเพื่อน ๆ พวกผมก็ขำสิครับ รู้ ๆ กันครับว่านังเชตมันพูดเล่น ไม่มีใครจริงจังกับคำพูดมันหรอกครับ
“ถ้ากรูจะเอา กรูเอาไอ้แบงก์ดีกว่า ขาวกว่ากันตั้งเยอะ” พรวด น้ำเต้าหู้ครับ ที่พุ่งออกจากปากผม แหมไอ้กั๊ก พูดมาได้นะเมิง ไอ้พวกนั้นก็เฮ้ กันใหญ่เลยครับ ท่าทางมันยังไม่รู้อะไรซะแล้ว
พอกินกันเสร็จเราก็เอากล้องมาถ่ายรูปเล่นกัน ไอ้กั๊กมันชอบถ่ายภาพมากครับ แต่เป็นคนถ่ายนะ มันบอกว่า ความรู้สึกของคนเราจะหมุนไปเรื่อย ๆ ทุกวินาที ดังนั้นการถ่ายภาพนี่แหละที่จะเป็นการเก็บความทรงจำและความประทับใจได้ดีที่สุด มันบอกว่า เป็นภาพขณะปิ๊งครับ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าภาพขณะปิ๊งของมันเป็นยังไง จนเมื่อเวลาผ่านไป พอหยิบภาพขึ้นมาดูทีไหร่ ในหัวของเราก็จะมีเรื่องราวและเหตุการณ์ต่าง ๆ กลับมาเลยครับ เรียกว่า ปิ๊งขึ้นมาเลย เนี่ยแหละครับ ภาพขณะปิ๊งของไอ้กั๊ก คนที่ผมรักไงครับ
เสียดายงานนี้ไม่มีภาพคู่ครับ
หลังเราก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้าน ระหว่างที่นั่งรถกลับกันไปนั้น ผมก็นั่งคุยกับไอ้กั๊กไปเรื่อยเปื่อยถึงเรื่องเรียน เรื่องนู้นเรื่องนี้ ก็เลยทำให้ได้รู้ว่า มันเคยมีแฟนมาแล้วคนหนึ่ง เป็นผู้หญิง คบกันมาตั้ง 3 ปีแนะ แต่ก็ต้องเลิกกัน เพราะผู้หญิงไปมีแฟนใหม่ ไอ้กั๊กนี่มันก็เซ่อ ๆ หูเบา ใครบอกอะไร ใครหลอกอะไรก็เชื่อ มันก็เลยเป็นควายให้ผู้หญิงหลอกได้ตั้งนาน ถ้ามันไม่ไปเห็นด้วยตาว่าทั้งคู่ไปนั่งกินข้าวกันที่ริมคลองด้วยกัน ก็คงยังโดนหลอกอยู่ พอไอ้กั๊กขอให้เลิกกับทางนู้นก็บอกว่าเลิกกันแล้ว แต่อีนังผู้หญิงก็ไปบอกฝ่ายนู้นเหมือนกันว่าเลิกกับไอ้กั๊กแล้วเหมือนกัน พอจับได้รอบสอบ ไอ้กั๊กก็เลยชิงบอกเลิก นี่แหละมั้งสาเหตุที่ทำให้มันกลัวความรัก เด็กจริง ๆ นะเมิง
“อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะเว้ย” 555 ผมบอกมันครับ
“แต่กรูไม่อยากอกหักวะ” มันตอบครับ
“เออ ก็ดี แล้วเมิงก็จำเอาไว้ด้วยนะเว้ย ว่ารู้ว่าอกหักแล้วมันเสียใจ ก็อย่าไปทำใครเขาอกหักละกาน” ผมเตือนมันฮะ
"และแกพร้อมที่จะมีแฟนใหม่หรือยังวะ" ผมลองหยั่งเชิงมัน 5555
"คิดว่าตอนนี้ กั๊กพร้อมแล้ววะ"
"งั้นแสดงว่าตอนนี้เมิงเปิดใจแล้วช่ายปะ"
"อืม" มันตอบสั้น ๆ ครับ แต่ได้ใจความ ถึงเวลาเอาจริงแล้วสินะ แบงก์ ผมบอกตัวเองครับ 555
"เป็นกำลังใจให้นะ สู้ ๆๆ" ผมบอกมัน มันก็ยิ้มตาหยีกลับมาเลยครับ ส่วนไอ้คำหลังเนี่ยผมบอกตัวเอง
ครับ
ระหว่างทางที่นั่งคุยกับมันบนรถ ผมก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนของมันครับ มันมักจะเต็มใจเทคแคร์คนที่อ่อนแอกว่า ไม่ใช่ว่าเฉพาะผู้หญิง แม้แต่ผม รวมถึงไอ้เชตด้วย
ระหว่างทางเราก็แวะไหว้พระกัน วัดอะไรไม่ได้แล้ว แต่อยู่แถวอัมพวาอะ สิ่งที่ผมขอก็คือ เรื่องเรียน ครอบครัว ทั่ว ๆ ไปอะฮะ แต่ปิดท้ายด้วยว่า "ขอให้ความรู้สึกอย่างนี้ อยู่กับผมนานที่สุด" ผมไม่กล้าขอให้มันอยู่ตลอดไปหรอกนะคับ เพราะผมรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ เอาเป็นว่า ให้นานที่สุดก็แล้วกัน และช่วงนี้ ผมจะตักตวงเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
พอเราไหว้เสร็จก็ออกมาปิดทอง คือผมได้รับการบอกมาว่า อยากเรียนเก่ง ๆ ต้องเอาทองปิดที่เศียรพระ อยากจมูกโด่ง ๆ ต้องเอาทองปิดที่จมูกพระ อยากตาโต ต้องเอาทองปิดตาพระ (555555555555 ใครคิดวะ) ตอนนั้นผมติดอยู่ที่ 2 ที่ครับ คือ หน้าอกด้านซ้าย กับเศียรพระ คืออยากเรียนเก่ง ๆ นะครับ แต่เนื่องจากว่าผมเตี้ยไง ก็เลยติดไม่ถึง เลยวานไอ้กั๊กติดให้
"กั๊ก ติดที่หัวให้หน่อยดิ" คือตอนนั้นเรียกไม่ถูกอะครับ ก็เลยบอกให้มันติดที่เศียรพระให้ แต่บอกว่าติดที่หัว
"อืม" มันก็คว้าไป และก็คลี่ออก แต่มันไม่ได้เอาไปติดที่เศียรพระนะครับ แต่ดันเอามาแปะไว้ตรงหน้าผากผม
"ไอ้บ้า เมิงทำไรวะ" ผมด่ามัน ไอ้ห่า กรูไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์นะเว้ย
"อ้าว ก็แบงก์บอกให้ติดที่หัว ก็ติดที่หัวไง" เออ...............................เมิงนะเมิง
"กรูบอกให้ติดที่หัวพระ" ผมก็เถียงมันขาดใจ
"เอ้า ก็แบงก์ไม่ได้บอกนิหว่า" มันโง่จริง ๆ หรือแกล้งโง่วะเนี่ย
แล้วมันก็ติดให้ผมใหม่ ผมก็กำลังเช็ดทองที่หัวออก แต่มันคงเห็นว่าเช็ดไม่ออกมั้งครับ มันก็เลยอาสาเช็ดให้ โดยมันถกชายเสื้อยึดมันขึ้นมา เช็ด ๆ ที่หน้าผากผม ตอนนั้นหัวใจจะวาย มันอาจจะไม่ได้คิดอะไร แต่ผมคิดไปถึงไหนแว้ววววววววววว แหม ก็พอมันถกเสื้อขึ้น ผมก็เห็นไปถึงไหน ๆ แล้วสิครับ พี่น้อง
"ไม่ต้องแหละ ปล่อยไว้อย่างนี้แหละดี"
"เดียวก็ขูดขอหัวซะหรอก5555555555" มันแซว แล้วก็หัวเราะครับ ดู๊ๆๆๆ ดูมันทำ
และที่ขาดไม่ได้เลยก็เลยเสี่ยงเซียมซีครับ โดยของผมนั้นผมจำไม่ได้แล้วว่ามันเขียนว่าอย่างไร แต่ความหมายโดยรวมประมาณว่า คิดอะไรจะสมหวัง แต่ไม่ดังปรารถนา อะไรประมาณเนี่ยอะครับ งงเหมือนกัน ส่วนของไอ้กั๊กมันผมไม่รู้ครับ เพราะมันบอกว่ามันทิ้งไว้ที่วัด ท่าทางจะไม่ดี แหมๆๆ แถมมันยังเขย่าเซียมซีขอหวยมาอีก
พอรถจอดหน้าโรงเรียนซึ่งเป็นที่นัดหมายแล้ว ก็ต่างแยกย้ายกันบ้านใครบ้านมันครับ และก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกจนกว่าจะเปิดเทอมครับ
เจอกันใหม่เปิดเทอมนะครับ
++++++++++++++++++++
เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ เหนื่อยมากมาย ไหนจะทำงาน ไหนจะเรียนโท เฮ้ยยยยยยยยยยย
-
เข้ามาจิ้มตูดแบบติดขอบเตียงและเข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกแรงในการเขียน :m4:แต่อยากได้แบบ :m17:เออออคือแบบว่า :m17:ที่มันอ่านแล้ว :a5: :m10: :m25:มีปะ :m26:
-
เข้ามาจิ้มตูดแบบติดขอบเตียงและเข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกแรงในการเขียน :m4:แต่อยากได้แบบ :m17:เออออคือแบบว่า :m17:ที่มันอ่านแล้ว :a5: :m10: :m25:มีปะ :m26:
แหมๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนนั้นยังเด็กกันอยู่นะ จะให้มีอะไรบ่อย ๆ
แต่ที่ภูกระดึงแค่ครั้งเดียว ไม่พอหรอกเนอะ 55555555
อ๊ะ รอต่อปายยยยยยยยย
-
อ่านละอึ้ง เมนต์ไม่ออก :undecided: :undecided:
บอกได้แต่ว่า กั๊กไม่เคลียร์อ่ะ ขัดใจ :m16: :m16: :m16:
-
ตากั๊กยังซื่ออยู่ :เฮ้อ:
-
จะรักก็บอกมาตรงๆ
ไม่ใช่ว่าอยาก แล้วมาเห็นเราเป็นดอกไม้ริมทางนะ
ถามไปตรงๆเลยว่าจะเอาอย่างไร
:m27: :m27: :m27:
-
:undecided: ตกลงจะเอาไงกันแน่
รออ่านต่อปาย
-
555+
ไอ้เราก็นึกว่าเป็ฯการปิดทองหลังพระ
ทำดีกะเค้าแล้งเค้าไม่รู้
หุหุ
ที่ไหนได้
ปิดทองจริงๆ
555+
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
55555555555 ผมชอบรีพลายของพี่จังคับ แบบว่าสม่ำเสมอ และเหมือนเดิม 555 ชอบๆๆ :m20:
-
:m3: :m3:...............ก่อนอื่นอยากบอกว่าเขียนได้โดนใจมากมาย
:m1: :m1:..........................อย่างที่สองเขียนทำให้สามารถนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นได้เลย
:m22: :m22:.................................อย่างที่สามตอนฉาก....( ละไว้ในฐานที่เข้าใจ o17 ) เขียนซะสยิวกิ้วเลยอ่ะ
:m23: :m23:........................................บ้างตอน ไม่ใช่ดิ ทุกตอนอ่านแล้วน้ำตาจะไหลซะให้ได้ เขียนดีมากกกก
:m12: :m12:..................................................เห็นว่าจะเอารูปมาลงอ่ะอยากเห็นมาก ๆ ( หากเอามาลงได้น่ะ 555+)
o7 o7.....................................................................แล้วเรื่องนี้กั๊กเค้ารู้ป่าวอ่ะครับ ว่าเราเขียนถึงเค้าและหากเป็น
ไปได้อยากให้แบงก์สมหวังกับกั๊ก อ่ะ
:give2: :give2:...................................................................................แต่อย่าที่แบงก์พูดก็จริงอ่ะ ชีวิตจริงมันไม่ใช่
นิยาย
:o12: :o12:..............แค่บ้างคนเราก็เคยคิดที่จะให้ชีวิตเป็นแบบในนิยาย เพราะเมื่อเราพลาดจากใครสักคนหนึ่ง เราก็
จะได้เจอใครอีกคนเข้ามาเติมเต็มได้ :เฮ้อ: อ่านแล้วก็ยิ่งเมื่อเอาเรื่องตัวเองมาเล่า...
:a9: :a9:..................สุดท้ายลูกเล่นคงจะหมดเพียงแค่นี้ล่ะครับ :a11: ( ทำซะอ่านลำบากเลยใช่ป่าว ขอโทษด้วยล่ะ
กันครับ คืออยากทุ่มเท่กับเมนนี้ให้มากหน่อย.... :a3: )..........
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2FE44PB0&Autoplay=0
ถือว่ามอบให้เป็นกำลังใจแล้วกันครับ....อยากบอกอีกอย่าง ชอบมากกก เป็นกำลังอยู่น่ะครับ
-
เห็นกัดกันบนภูเขาแล้ว นึกว่าจะมีกัดกันที่ทะเลอีกรอบ อิอิ
เปลี่ยนบรรยากาศ หุหุหุ หื่นไปป่าวว้าผม
รอตอนต่อไปเช่นกันคร้าบบบบบ
:impress:
-
อู้ยยย อ่านไปลุ้นไป ไม่อยากให้ถึงหน้าสุดท้ายเลยค่า อยากอ่านอีกเยอะๆ จัง
เขียนสนุกจังเลยอ่า อ่านเเล้วเห็นภาพ จิ้นได้เปนฮากๆ ยิ่งตอนโดนกั๊กเมินน่ะ
ทำเอาคนอ่านเจ็บปวดไปด้วยเลยค่า โฮ้วววววว รีบๆ มาต่อน่ะค่ะ
อ่านไปยิ้มไปมีความสุขจัง เศร้าบ้างซึ้งบ้างมันส์ดีจิงๆ เลยค่ะ
อิอิ มาอัพเร็วๆ น่ะค่ะ อยากอ่านใจเเทบขาดเเย้วววววว :a11:
-
กั๊กจะเอาไงเนี่ย :เฮ้อ:
รอๆๆๆ
-
นั่นซิ รักๆๆกันเลยฮิๆๆ
-
ถ้าที่ภูกระดึงยังม่ายพอ
แสดงว่ามีที่อื่นอีกเหรอคร้าบบบ :kikkik:
ยังไงเป็นแรงใจให้เดินไปต่อ
สู้กับทุกอย่างที่ทำให้เหนื่อยนะคร้าบบบบบบบ :give2:
-
เข้าใจผิด
หลังจากเปิดเทอมขึ้น ม. 5 ได้สักพักหนึ่ง ผมกับไอ้กั๊กก็เหมือนเดิม คืออย่างที่เพื่อน ๆ ได้อ่านนั่นและครับ ค้าง ๆ คา ๆ ผมก็ไม่กล้าถาม (กลัวคำตอบ) ไอ้กั๊กมันก็ยังทะเล้น ขี้แกล้งเหมือนเดิม และด้วยความทะเล้นของมัน บวกกับหน้าตาที่สวรรค์ช่างปั้น ทำให้มีหญิงติดมันเยอะ เดินตามหางกันต้อย ๆ เลยครับ ต่างโรงเรียน ก็มีครับ
วิชาพละในเทอมนี้เป็นวอลเล่ย์บอลครับ วิชาโปรดของไอ้กั๊กมันเลย ส่วนกระผมก็ดีใจเหมือนกันที่ได้เรียนวิชานี้ เพราะเดาเกรดได้เลยว่า 4 ลอยมาแน่ๆๆ เพราะอาจารย์ที่สอนนี่ซี้กัน ต่อให้เล่นไม่ได้เรื่องก็เหอะ คาบแรกอาจารย์ก็ยังไม่สอนอะไรมากครับ ก็ให้แบ่งทีมลองเล่นไปดูก่อน เพื่ออาจารย์จะได้ดูทักษะของแต่ละคน ก็เหมือนกับแข่งกันอะครับ ทีมใครแพ้ก็ให้ทำความสะอาดโรงยิม และทีมของผมก็คือสมาชิกในกลุ่มผมนี่แหละครับ แต่ซวยไง ต้องไปแข่งกับทีมไอ้กั๊กซึ่งก็เป็นเพื่อน ๆ ในกลุ่มมัน ซึ่งแม่งตัวโรงเรียนเกือบครึ่ง แต่ก็มีผู้หญิงที่ไม่เก่งปะปนไปด้วย เพราะอาจารย์เขาคงรู้ ก็เลยจับคละ ๆ กันในกลุ่มมันอะครับ
ระหว่างเล่น ทีมของผมก็ตามมันขาดลอย ไอ้ผมก็เล่นไม่เก่ง เสริฟข้ามบ้างไม่ข้ามบ้าง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าการเสริฟลูกวอลเล่ย์บอลนั้นเขาสามารถบังคับทิศทางกันได้ด้วย แต่ผมไม่สามารถทำยังงั้นได้ แค่ข้ามตาข่ายไปก็บุญหัวแล้วครับ 555
ระหว่างที่แข่งกันอยู่ แม่งทีมมันก็ไม่ออมแรงกันเลย กะจะคัดตัวทีมชาติหรือไงก็ไม่รู้ ไอ้กั๊กก็เหมือนกัน กระโดดตบที แทนที่พวกผมจะวิ่งเข้าไปรับ กลับวิ่งหนีซะงั้น แม่ง ตบแรงซะขนาดนั้น ใครวิ่งเข้าไปก็บ้าแล้ว 555 กระโดดหนีกันเป็นแถว ตอนนั้นเหนื่อยก็เหนื่อย รำคาญเสียงนังเชตก็รำคาญ กรี๊ดอยู่ได้ ไม่รู้จะกรี๊ดทำด๋อยอะไร
พอฝ่ายผมทำแต้มได้บ้างแล้วก็ต้องเปลี่ยนเสิร์ฟ ซึ่งเป็นตาที่ผมจะเสิร์ฟ ผมก็เสิร์ฟตามปกติ แต่มันดันไปโดนยัยขิม สาวน้อยแสนหวานของกลุ่มมัน ซึ่งเล่นไม่ค่อยเป็น ผมก็เลยได้แต้ม และก็ได้เสริฟต่อ ผมก็เสิร์ฟตามปกติ ไอ้ลูกเจ้ากรรม ดันไปโดนยังขิมอีก ดูฝ่ายมันก็หงุดหงิดเหมือนกันที่ผมเสิร์ฟแต่ตรงขิม พอครั้งที่สามนี่โดนเต็ม ๆ หน้าเลยครับ เลือดกำเดาทะลัก ผมก็ยืนช็อก อาจารย์ก็หายไปไหนก็ไม่รู้ เพราะเพื่อน ๆ มันเห็นขิมเลือดกำเดาไหลเท่านั้นแหละ วิ่งฮือมาที่ผม ไอ้เอกก็คงตกใจ ไม่ขยับ
“ไอ้แบงก์ เมิงทำเชี่ยไรเนี่ย” เสียงไอ้อ๊าทครับ ลอยมาก่อนเลย
“กรูไม่ได้ตั้งใจ” ผมรีบตอบปากคอสั้น กลัวมาก ๆ
“ไม่ได้ตั้งใจเชี่ยไร กรูเห็นเมิงเสิร์ฟไปแต่ตรงไอ้ขิม มันทำอะไรให้เมิงฮะ”
“ป่าว กรูไม่ได้ตั้งใจ” พูดได้แค่นั้นครับ
“เฮ้ย พวกเมิงทำไรวะ ไอ้แบงก์มันไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย” เย้ๆๆๆๆ ไอ้เอกเข้ามาช่วยกรูแล้ว
“ไม่ตั้งใจอะไร เสิร์ฟ 3 ลูก ไปทางไอ้ขิมทั้ง 3 ลูกเลยเนี่ยนะ
“กรูไม่รู้ ไม่ได้ตั้งใจนิหว่า เมิงจะเอายังไงวะ” ผมเริ่มหมดความอดทนแล้วครับ ก็คนไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ และกรูก็จะรู้ไหมหละว่าลูกที่กรูเสิร์ฟไปจะไปทางไหน
“แบงก์ เมิงไปขอโทษไอ้ชิมมันเลยนะเมิง” เสียงไอ้กั๊กแทรกขึ้นมาครับ ผมก็หันขวับไปมองหน้ามัน ดูมันก็โกรธเหมือนกัน คงนึกว่าผมแกล้งไอ้ขิม
“เออ กรูขอโทษมันแน่ แต่กรูบอกพวกเมิงนะว่ากรูไม่ได้ตั้งใจ และพวกเมิงเป็นใครจะมารู้ดีกว่ากรู พวกเมิงเป็นหมอดูหรือไงวะ สัด” ผมก็ด่าพวกมันไป โมโหมาก ๆ ครับ โกรธ ไอ้กั๊กด้วย
“กวนตีนนักนะเมิง” พลั๊ก ตามด้วยเสียงกรีดร้องของเพื่อน ๆ ผู้หญิง ใช่แล้วครับ ไอ้อ๊าทมันต่อยผมลงไปกองกับพื้นแล้ว เป็นครั้งแรกในชีวิตที่โดนต่อย เจ็บมาก หน้าชาไปหมด
ไอ้เอกเห็นยังงั้นก็เลยต่อยไอ้อ๊าทกลับไปทีหนึ่ง เอาคืนแทนผม แล้วมันก็นัวเนียกันพักหนึ่ง ตอนนั้นไอ้กั๊ก ไอ้ยุทธ ไอ้โต้ง กลุ่มมันวิ่งเข้ามาช่วยไอ้อ๊าทแล้ว เพราะอย่างที่บอกว่าไอ้เอกนี่มันหัวโจก เรื่องต่อยตีมันไม่เป็นรองใครอยู่แล้ว ผมเห็นดังนั้น ด้วยความตกใจ ก็เลยเข้าไปแยกมันสองฝ่ายออก แต่ด้วยลูกหลง หรือความตั้งใจก็ไม่ทราบ ไอ้กั๊กครับ ผมจำได้แม่น มือสาก ๆ ของมัน เหวี่ยงผมออกมาซะปลิว ปลิวไปที่ไหนไม่ปลิว ดันปลิวไปที่โต๊ะเขียนหนังสือที่อาจารย์เอาไว้นั่งกรอกคะแนน หัวกระแทกมุมโต๊ะหรืออะไรซักอย่างเนี่ยแหละ แต่เจ็บมาก มึนไปหมด
ลองเอามือคลำ ๆ ที่หัวดู อ๊ากกกกกกกก เลือดตรูไหลนี่หว่า ตอนนั้นโกรธมาก ทำไมเมิงต้องทำกรูขนาดนี้ด้วย กรูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย น้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมาแบบไม่ได้ตั้งตัว เจ็บที่หัว เจ็บที่ใจ มากครับ ผมก็เลยปล่อยโฮ เลย น่าอายชมัด
พอพวกมันเห็นผมร้องไห้ก็เลยหยุด
“สะใจพวกเมิงหรือยัง พอใจหรือยัง หรือว่าจะให้กรูกราบตีนไอ้ขิมมันด้วยพวกเมิงถึงจะพอใจ กรูบอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ ทำไมเมิงไม่เชื่อกรูบ้าง กรูไม่ได้เก่งขนาดที่จะบังคับลูกให้ไปหาใครก็ได้นะเว้ย” ผมตะคอกพวกมันไป แต่ตาผมมองที่ไอ้กั๊กคนเดียว นี่ถ้าเมิงไม่เหวี่ยงกรูออกมากรูก็คงไม่เจ็บขนาดนี้
พวกไอ้อ๊าทครับ นอกจากไม่พูดอะไรแล้ว ยังพากกันเดินออกไปอีกมุมหนึ่ง ตอนนั้นผมน้อยใจไอ้กั๊กมาก ถ้ามันเดินเข้ามาดูผมนิดนึง ผมก็หายโกรธมันแล้ว แต่นี่นอกจากมันจะไม่พูด ไม่เดินเข้ามา หน้าผมมันยังไม่มองเลยครับ คงคิดว่าผมเป็นต้นเหตุให้เพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกก ของมันเจ็บตัว ปากแตก มันคิดว่าผมแกล้งไอ้ขิม บ้าหรือเปล่าเมิง แค่กูเสิร์ฟลูกข้ามตาข่ายกรูก็ดีใจตายแล้ว กรูไม่มีปัญญาไปบังคับลูกให้โดนคนโน้นคนนี้หรอกนะ
“ปะ ไอ้แบงก์ไปทำแผลก่อน” ไอ้โอ๋เดินเข้ามา ตามด้วนังเชต นี เหมียวและไอ้เอกที่เช็ดเลือดป่อย ๆ ที่มุมปาก สะบักสะบอมเหมือนกันนะเมิง
-
อ่านแล้วมีอารมเลยผม
อยากไปนัวเนียกะเค้ามั่งอะ
แต่นัวเนียอย่างอื่นนะ ไม่ใช่รุมต่อยกัน 5555
ฮือ ๆ แค้นกั๊กอ่ะ ไม่ยอมขอโทษซักคำเลย น่าน้อยใจนะเนี่ย
:angry2:
-
เกิดเรื่องจนได้ลยอะ :m15:
-
โอ้ววววว กั๊กใจร้ายๆๆๆๆ ใจร้ายเมิ่กๆๆๆๆๆ คนไม่ได้ตั้งใจนี่หวา
โอ้ววว ไม่เข้าใจกันบ้างเลย งี๊ดดดดด ตอนนี้ซึ้งอีกเเล้วอ่า
เเล้วมาต่ออีกน่ะค่ะ อยากอ่านต่อเเย้วๆ ลุ้นเมิ่กๆๆๆๆ
-
อ่านละ เสียอารมณ์ o12
โมโห โมโห :m16: :m16: :m16: :m16:
-
ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ
เซ็งเลย
-
:m21:
ก็ที่ทะเล แบงค์ก็บอกแล้วมะช่ายเหยอ
ว่าไอ้กั๊กอ่ะ ควาย
มันตามใครเขาไม่ค่อยทัน เข้าใจไปเอง
ว่าแต่ ... จะคืนดีกันยังไงอ่ะ :m26:
-
ใจร้ายที่สุด แต่ไงร้ายก็รักเนอะ
-
พวกมันก็พาผมไปห้องน้ำครับ แล้วพวกมันก็จับหัวผมก้มลงและเปิดน้ำก๊อกใส่หัวผม
“ไอ้เชี่ย ใครสั่งใครสอนให้เมิงล้างแผลกรูแบบนี้”
“อ้าว ก็หัวเมิงมีแต่เลือด ก็ล้างออกก่อนดิวะ” ไอ้เอกบอกผม
“ไอ้เชี่ย น้ำเข้าตากรูหมดแล้ว” ผมก็ด่ามันครับ แม่งในอ่างน้ำมีแต่เลือดกรูทั้งนั้นเลยนะเนี่ย
ระหว่างเดินจากห้องน้ำไปห้องพยาบาล ก็สวนกับไอ้กั๊กมัน แม่งทำไมมันเดินมาคนเดียววะ
ผมก็ว่าจะเดินผ่านมันไปเฉย ๆ นะครับ แต่ไอ้เอกครับ ท่าทางยังไม่หายเคือง
“เมิงมาทำไมวะ” ไอ้เอกถามไอ้กั๊กมัน ผมก็ลุ้นอยู่ว่าไอ้กั๊กจะตอบว่าอะไร แต่ไอ้กั๊กมันก็ไม่ตอบครับ ผมก็เลยดึงไอ้เอกให้เดินตามมา ผมก็ก้มหน้าก้มตาเดินอย่างเดียว แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันมองผมเหมือนกัน
“เมิงจะมาสมน้ำหน้ากรูใช่ไหม” ตอนนั้นผมคิดในใจอย่างนี้ครับ คิดว่ามันต้องมาสมน้ำหน้ากรูแน่ๆ
พอถึงห้องพยาบาล เจ้าหน้าที่พยาบาลก็จับลากขึ้นรถไปโรงพยาบาลครับ เย็บไป 8 เข็ม แม่ง เจ็บชิบ ตอนนั้นปวดหัวมากครับ และไม่อยากเห็นหน้าไอ้กั๊กด้วย ก็เลยขอกลับบ้านดีกว่า
พอกลับมาถึงบ้าน พอแม่เห็นแผลเท่านั้นแหละ ก็ร้องซะตกอกตกใจ แหม ก็ผมเคยไปมีเรื่องกับใครซะที่ไหนหละ ก็เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะ ดีนะโกหกเนียนว่าหกล้มหัวฟาดโต๊ะ แม่ก็ดีใจหาย หาหยูกหายามาให้กิน สงสัยจะเหนื่อยรวมถึงฤทธ์ยาด้วย ก็เลยทำให้หลับเป็นตายครับ
ตื่นมาอีกทีก็ 2 ทุ่มนั่นและครับ เพราะแม่เรียกให้มากินข้าว
“เออ แบงก์ตอน 6 โมงมีเพื่อนโทรมาหานะ” แม่ผมพูดขึ้นระหว่างที่นั่งกินข้าวด้วยกันครับ
“ใครอะครับ” ผมถามครับ คิดว่าน่าจะเป็นพวกไอ้เชต ไอ้เอก หรือไม่ก็พวกไอ้โอ๋
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เป็นเพื่อนผู้ชายนะ”
“อืม ครับ” แต่ใครจะโทรมาหากูวะ
เช้าวันรุ่งขึ้นก็ไปเรียนตามปกติครับ ไปถึงเช้าเหมือนเดิม สภาพตอนนี้ดูไม่ได้เลยครับ ปากก็เจ่อ หัวก็มีผ้าก๊อตแปะไว้ก้อนแบ่อเริ่ม พอไปถึงก็ไปสิงสถิตที่เดิมอะครับ สักพักใหญ่ ไอ้กั๊กก็มาถึงโต๊ะกลุ่มมันเหมือนกัน พอผมเห็นมันมองมาทางผม ผมก็ไม่สนใจ สักพักหนึ่งผมก็เหลือบไปมองมันอีก ก็เห็นมันยกมือ และยิ้มให้ ไอ้ผมก็ทำเป็นไม่เห็นซะงั้น
เชอะ ตบหัวแล้วมาลูบหลังนิหว่า กรูงอน มันคงเห็นว่าผมโกรธมันอะครับ มันก็เลยเดินมานั่งที่โต๊ะกลุ่มผม มันไม่ได้เดินดิ่งมาเลยนะครับ แต่มาแบบเลียบ ๆ เคียงๆๆ เดียวเหอะเมิง พวกไอ้เอกมาเมิงจะหนาว
มันเดินมาถึงมันก็นั่ง ๆ นิ่ง ๆ ไม่ได้พูดอะไร ผมก็เหลือบตามองมัน และก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกัน พอผมเหลือบตามองมันที มันก็ยิ้มตาหยีให้ทีหนึ่ง ไอ้ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ นั่งเปิดนู้นแคะนี่ไปเรื่อยเปือย
สักพักนึงเหลือบตาขึ้นไปมองมัน เอาอีกแล้วมันยิ้มตาหยีให้อีกแล้ว เมิงจะมาไม้ไหนเนี่ย ผมจำได้ว่าตลอดระยะเวลาที่นั่งด้วยกัน ผมเหลือบตามองมัน 7 ที มันก็ยิ้มกลับมาให้ทั้ง 7 ที โดยไม่มีเสียงอะไรออกจากปากมันซักแอะ ขอโทษนะ เป็นมะ กรูอยากได้ยินคำนี้ พูดเป็นมะเมิง ขอโทษอะ หา
พอพวกไอ้เชต กับพวกผู้หญิงมา มันก็เดินกลับโต๊ะมันไป มันเป็นเชี่ยไรเนี่ย และมันก็เป็นยังงี้ของมันอู่ทั้งวัน แต่มันไม่พูดอะไรเลย พอตกเย็น ผมหลบไปนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยในห้องสมุด กว่าจะออกมาได้ก็ปาเข้าไป 6 โมงเย็นแล้ว คิดว่ารถเมล์ต้องหมดแล้วแน่ๆๆ และก็จริง ๆ ยืนรอตั้งนานจนจะมืดอยู่แล้ว ก็เลยตัดสินใจเดินไปตลาด เพื่อไปหา รถกลับบ้าน โดยระยะทางจากโรงเรียนถึงตลาดก็ประมาณ 5 กิโลได้มั้ง ระหว่างเดินไปก็คิดไปเรื่อยเปื่อย พอถึงช่วงโค้ง หางตาผมเหลือบไปเห็นใครแว็บๆๆ หันกลับไป ตอนนั้นมองไม่เห็นว่าใคร แต่เห็นว่าใส่ชุดนักเรียน ก็คิดว่าคงเป็น พวกที่ซ้อมบอล หรือไม่ก็วอลเล่ย์เดินกลับเหมือนกัน
ไอ้เราก็ไม่สนใจเดินไปเรื่อยเปื่อย ดึงนู้นดึงนี้ข้างทาง ตอนนั้นเดินให้ช้าลง เพราะกะว่าจะหาเพื่อนเดินด้วย พอหันกลับไปอีกที อ้าว ไอ้กั๊กนิหว่า พอมันเห็นว่าผมเห็นมันแล้วมันก็ยิ้มให้ และก็เดินตามมา ระยะห่างก็ประมาณ 5 เมตรได้ มันเดินตามอยู่อย่างนั้น ไม่พูดอะไร ผมหยุดเดินดึงดอกไม้เล่น มันก็หยุด ผมเดินต่อ มันก็เดินตาม ทนไม่ไหวครับ เลยตัดสินใจทำบางอย่าง
เกมนี้ผมแพ้มันครับ เลยตัดสินใจหยุด หันไปถามมัน พอหันกลับไปก็เห็นมันหยุดด้วยระยะห่างเท่าเดิมครับ
“กั๊กจะเอายังไง”
“......................................” ไม่มีเสียงตอบรับจากไอ้กั๊ก
“ฟิ้ว” เสียงรถวิ่งผ่านไปข้าง ๆ เขาคงงงอะนะว่าไอ้บ้านี่สองคนมันยืนทำไรกัน
“จะให้เราไปขอโทษขิมอีกรอบไหม เราทำให้ได้นะ” ผมตะโกนประชดมันไป
มันยิ้มกลับมาครับ
“ยิ้มเชี่ยไร จะเอายังไงก็ว่ามา” ผมเหลืออดครับ เลยตะโกนถามไป
“เจ็บไหม” ในที่สุดมันก็พูดออกมาครับ
“ตรงไหนหละ ที่หัว หรือที่ปาก” หรือว่าที่หัวใจ อันนี้พูดในใจครับ
“ทุกที่อะ" มันบอกผมครับ
" เจ็บ เจ็บทั้งหมดแหละ เจ็บใจด้วย”
“ก็เมิงไปทำขิมมันทำไมว้า” มันว่าผมเสียงอ่อย ๆ จี๊ดครับ ขึ้นเลยผม
“เออ กรูตั้งใจ กรูแกล้งมันเอง พอใจเมิงแล้วใช่ปะ เมิงอยากได้ยินคำนี้ช่ายปะ ถ้าเมิงคิดยังงั้นเมิงก็ไม่ต้องมาคบคนเชี่ย ๆ อย่างกรูก็ได้ กลุ่มเมิงกับกลุ่มกรูก็ไม่ถูกกันอยู่แล้วนิ แล้วทีหลังเมิงไม่ต้องมากัดกรูแล้วนะเว้ย ไอ้ฟาย ไอ้โง่ ไอ้ๆๆ” พูดไปก็เจ็บปาก
ผมพูดได้แค่นั้นครับ ก็ต้องหันหลังกลับ เพราะน้ำตามันไหลออกมาแล้ว ไม่อยากให้มันเห็น ตอนนั้นรถที่แล่นบนถนนก็มองมานะครับ
มีลุงขับมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งขับผ่านมาเห็นผมร้องไห้ ก็หยุดถาม
“มันแกล้งอะไรหรอหนู”
“เปล่า” ผมตอบได้ห้วนมากๆๆ
“ทะเลาะกันหรอ” ตอนนั้นอยากจะด่าตาลุงนั่นมาก ว่าเรื่องของกรู อย่าเสือกกกกกกกก โมโหครับ โมโห เวลาผมโมโหไม่ชอบให้ใครมาถามเซ้าซี้ครับ ไม่รู้ใครเป็นหรือเปล่า เรื่องนี้แม่ผมรู้ดี 5555555
ผมไม่ตอบครับ แต่เดินวิ่งไปเลย แม่งอีกตั้งไกล กว่าจะถึงตลาด ตาลุงนั้นเห็นว่าผมไม่สนใจก็เลยขับรถเลยไปแล้วครับ
“เฮ้ย เราขอโทษ” เสียไงไอ้กั๊กลอยตามหลังมาครับ”
“กรูต่างหากที่ต้องขอโทษ เพราะไปทำเพื่อนเมิงเจ็บ” ผมหันกลับมาประชดมันไปครับ คือตอนนี้มันกับผมยืนกันห่างมาก ๆ เลยตะโกนออกไปดัง ๆ พอผมพูดเสร็จก็หันหลังจะเดินต่อ
“โป๊ก” โอ้ยยยยยยยยยย อะไรวะ มีความรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระทบกับหลังผมจังๆๆ พอผมก้มลงไปดู เห็นลูกมะเขืออยู่
“เมิงปามาทำเชี่ยไร กรูเจ็บนะเว้ย” ไอ้กั๊กครับ เป็นคนปามะเขือมา แม่งใครเสือกมาปลูกต้นมะเขือริมถนนวะ
“กรูก็เจ็บ” มันตะโกนตอบกลับมา เชี่ยเมิงเดินมาหากรูดี ๆ ได้ไหม
“เจ็บเชี่ยไร”
“กรูก็โดนไอ้เอกต่อย” มันบอกผม
“แล้วไง” ผมงงครับ แต่รู้ว่าวันนั้นมันโดนไอเอกสวนไปหลายทีเหมือนกัน โง่ ดันไปขวางหมัดไอ้เอกเอง
“ก็กรูยังไม่เห็นโกรธไอ้เอกเลย” มันบอกผม
“?????????????????” เพื่อน ๆ ว่ามันพยายามจะบอกอะไรผมครับ ห๊า
-
ร่วมด้ยช่วยงอน :a14: :a14: :a14:
-
เฮ้อ ผู้ชายก้อเงี้ย ฟอร์มเยอะ
ไม่ยอมพูดซะที
จะขอโทษก้อไม่กล้า
อิอิ เอาน่า ให้เวลาตากั๊ก หน่อยละกันนะ
-
เห็นด้วย ฟอร์มเยอะจัด :m12: :m12: :m12:
-
โอ๊วววว ไอ้พี่กั๊ก พูดมาเเต่ล่ะคำนี้จี๊ดหัวใจมากๆ เลยอ่า
โอ้วววว เท๊ เท่ หลงรักซะเเล้วซี่
ผู้ชายปากเเข็ง ชอบกัด อย่างนี้เเม่ปลื้ม 555+
-
จะให้หายโกรธ ว่างั้น o16
ปากแข็งจริงๆ แค่ขอโทษคำเดียวเอง :m12:
-
ไม่ไหวอ่ะ ต่อให้พูดคำว่าขอโทษออกมา มันก็ไม่ได้ออกมาจากใจเขาหรอก
ถ้าเขาเห็นเราในสายตาสักนิด ไอ้อาการเดินตาม ขอโทษเหมือนไม่ขอโทษมันไม่เกิดขึ้นหรอก
เสียศักดิ์ศรีมากๆนะที่หันไปพูดกับมัน
:m16: :m16: :m16:
-
ไอ้คำถามท้่ายสุดที่ทิ้งไว้ เล่นเอาไอ้โต๊ะข้่าง ๆ มันมองหน้าเลยอ่ะ ก็ ผมดันขำซะง้่าน :a6:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:.....น้ำตาไหลเลยอ่ะ นี้ขนานแค่งอนกันน่ะ ผมก๋เป็นคนร้องไห้ง่ายอ่ะครับ มาต่ออีกได้ป่าอ่ะ
ชอบบบบบบบบบบ :m17: :m17: :m17: :m17: เป็นกำลังใจต่อไปน่ะครับบบ
-
ไม่ไหวอ่ะ ต่อให้พูดคำว่าขอโทษออกมา มันก็ไม่ได้ออกมาจากใจเขาหรอก
ถ้าเขาเห็นเราในสายตาสักนิด ไอ้อาการเดินตาม ขอโทษเหมือนไม่ขอโทษมันไม่เกิดขึ้นหรอก
เสียศักดิ์ศรีมากๆนะที่หันไปพูดกับมัน
:m16: :m16: :m16:
ผมเข้าใจความรู้สึกของพี่ครับ แต่ตอนนั้นมันรักอะนะ รักมันมากกกกก และในสายตาผม มันเป็นคนดีมาก ๆ เพื่อความรักแล้ว ผมยอมเสียศักดิ์ศรีครับถ้ามันทำให้เรามีความสุข
แบงก์
-
ติดตามเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
:o12: :o12: :o12: :o12:.....น้ำตาไหลเลยอ่ะ นี้ขนานแค่งอนกันน่ะ ผมก๋เป็นคนร้องไห้ง่ายอ่ะครับ มาต่ออีกได้ป่าอ่ะ
ชอบบบบบบบบบบ :m17: :m17: :m17: :m17: เป็นกำลังใจต่อไปน่ะครับบบ
พอกันกับผมเลย :m23:
แต่เป็นคนร้องไห้หรือเปล่านี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน :a3:
-
รีบๆมาต่อล่ะกานนะคับ
สนุกมากมาย
:m9: :m9: :m9:
-
อิอิ ดีกันเถอะครับ o15
-
แอบเข้าใจแบงก์มากๆๆเลย เคยเหมือนกันงอลคนที่แอบชอบ เคยคิดที่ตัดใจไม่สนไม่ง้อไม่คุยเพราะเขาไม่เห็นคุณค่าเรา แต่แล้ว เราเองนี่แหละต้องกลับไปเริ่มคุยกะเขาเหมือนเดิม
-
ตรูจาบร้าตาย
งอนซะงั้น แล้วแบบนี้
ใครสมควรจะงอนใครเนี่ย :a6:
-
ผมเข้าใจความรู้สึกของทุก ๆคนนะครับ แต่เพื่อน ๆ ก็ต้องเข้าใจแบงก์ด้วยนะคับ
มาต่อกันเลยกันดีกว่าครับ
+++++++++++++++
“อะไรของเมิงเนี่ย” กรูแสบคอไปหมดแล้ว
“อ้าว แบงก์อย่าโง่ดิ” อ้าว เมิงด่ากรูทำเชี่ยไร
“ก็ไอ้เอกต่อยกรู แต่กรูไม่โกรธมัน ดังนั้น กรูทำเมิง เมิงก็ต้องไม่โกรธกรูเหมือนกัน” อ้าวอีนี่ มักง่ายเนอะ
“งั้นเมิงเดินมาไกล้ ๆ กรูหน่อย” ผมบอกมันครับ
มันก็ง่ายเนอะ เดินเข้ามา
“มีไร????” มันถามครับ
“ผัวะ” แหะๆๆๆ เสียงฝ่ามือพิฆาตที่ลงบนหัวมันครับ
“หายกัน แล้วเมิงก็ห้ามโกรธกรูที่กรูตบหัวเมิงด้วย เข้าจั๊ย” 555555 ตากรูเอาคืนบ้าง แล้วผมก็หันหลังกลับเดินต่อ อีกนิดเดียวก็จะถึงตลาดแล้ว ตอนนั้นก็ดึกแล้วด้วย
“แล้วทำไมเพิ่งกลับ” มันถามผมครับ
“อยู่ห้องสมุด เพลินไปหน่อย”
“หรอ......กลับดึกระวังโดนฉุดนะ เป็นสาวเป็นนาง 5555555” ขำเชี่ยไร
“กรูไม่ใช่ขิมนะ” กัดไปอีก 1 ดอกครับ รู้สึกจะเป็นห่วงกันจังนะ ขิมเนี่ย
“ ก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“เหมือนกันยังงะ” เมิงพูดมาดีๆๆ
“เปล่า” ไอ้นี่ ไม่เคลียร์อีกแหละ
“มึดแล้ว แล้วจะกลับยังไง” มันถามผมตอนที่เราเดินมาถึงตลาดแล้ว คุยกันหน้า 7-11 (แต่ไม่ใช่ 7 เดียวกันกับที่น้องคม ในเรื่อง รักพี่เกิดที่ 7 ทำงานอยู่นะคร้าบบบ 5)
“ตุ๊ก ตุ๊ก” ผมตอบมันไปครับ นั่งมอไซด์รับจ้างไม่เป็น
“โห ไรวะ โตเป็นควาย” มันด่าผมครับ
“งั้นไปหาอะไรกินริมคลองกันก่อน ปะ”
พูดจบก็ลาดผมไปริมคลองใต้สะพานครับ แม่งยุงชุมชิบ
“กินไร” มันถามผมครับ
“เลี้ยงอะป่าว” ผมถามมันครับ
“เออ น่า” มันพูดแบบรำคาญอะครับ แต่น่ารักโคตร
“สุกี้ละกัน” ผมตอบมันครับ
“พี่ครับ สุกี้ 1 ,, ผัดซีอิ้ว 1 น้ำแดง 1 ขวด น้ำแข็งป่าวด้วยนะครับ”
ระหว่างนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันครับ ผมก็นั่งมองไปที่คลอง มันก็นั่งมองไปที่คลอง มองที่คลองกันทั้งสองคน จนสุกี้ กับผัดซีอิ้วมาครับ
“โหน่ากินจัง ของแบงก์อะ ชิมหน่อยนะ” มันพูดเอง เออเองเสร็จ แล้วก็ตักสุกี้ของผมไปกิน
“ของแบงก์อร่อยวะ” มันตักกินของมันคำ ตักของผมไป 3 คำ ผมรำคาญแล้วครับ ไมใช่ว่าหวงของนะแต่รำคาญ
ด้วยความหมันใส้ ผมก็ยื่นจานสุกี้ให้มัน พร้อมกับเอาผัดซีอิ้วของมันมาวางตรงหน้าผม สลับกันครับ
“อะ งั้นเมิงเอาสุกี้ไปกิน กรูแดกผัดซีอิ้วของเมิงเอง” แม่ง เพื่อน ๆ ครับ มันอะชอบเป็นยังเงี้ย สั่งเชี่ยไรมา มักจะเห็นของเพื่อน ๆ อร่อยกว่า และก็จะตักเอา ตักเอา งั้นเมิงเอาของกรูไปเลย แล้วเอาของเมิงมา
“โอ้ๆๆๆ แค่นี้ทำงก”
“งกเชี่ยไร กรูรำคาญโว้ย”
“ก็แค่อยากชิม”
“นี่บ้านเมิงเรียกว่าชิมหรอ”
“อ๊ะๆๆๆ กินเข้าไป ไม่อยากทะเลาะแหละ ทำเป็นเด็ก ๆ ไปได้” อ้าวอี่นี่ เมิงนั่นแหละเด็ก ตอนนั้นอยากจะด่ามันมากครับ ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยย
พอกินเสร็จมันก็จ่ายตังค์ อิอิ อิ่มไปอีกมื้อ
“แล้วนี่แบงก์จะกลับยังไง” มันถามผมอีกแล้ว
“ตุ๊ก ตุ๊ก”
“เดียวเราไปส่งนะ กลับไปเอารถที่บ้านแป็บ”
“เฮ้ย ไม่ต้อง กลับเองได้”
“เถอะน่า ถือซะว่า กั๊กขอโทษละกาน”
แล้วมันก็วิ่งปร็อหายไปด้วยความเร็วแสง ครึ่งชั่วโมงต่อมามันมาพร้อมกับจักรยาน 1 คัน
“ไอ้บ้า อย่าบอกกรูนะว่าเมิงจะปั่นจักรยานไปส่งกรู” ครับตอนนั้นผมตกใจมากกกกกก นี่มัน 1 ทุ่มกว่าแล้ว และตลาดกับบ้านผมก็ไกลมากกกกกก ประมาณ 15 กิโลได้มั้ง แล้วไหนมันจะปั่นไปปั่นกลับอีก ไอ้บ้า นี่เมิงบ้าไปแล้วช่ายไหม
“เออนะ ตอนแรกกะว่าจะขี่มอไซด์มา แต่เห็นแบงก์นั่งไม่เป็น ก็เลยไม่กล้าชี่มา ขึ้นมาเร็ว ๆ อย่าพูดมาก”
“กรูว่าเมิงปั่นกลับบ้านไปดีกว่านะ เดียวกรูนั่งตุ๊ก ตุ๊ก เอา” แม่งขืนให้มันไปส่ง แล้วเมื่อไหร่จะถึงบ้านวะ
“เหอะ น่า” เห็นมันพูดคำนี้มาผมก็ใจอ่อนยวบเลยครับ อะ ไปก็ไป บ้ากับมันวันหนึ่งก็แล้วกัน
“แล้ววันนั้นถ้าใครอยู่ดำเนินสะดวก คงเห็นไอ้บ้า 2 ตัวปั่นจักรยานกันกระหนุงกระหนิงผ่านตลาดน้ำ ขับเลียงคลอง ชมวิวเพื่อที่จะกลับบ้าน
ระหว่างทางผมก็บ่นกระปอดกระแปดไปตลอดทาง มันก็ปั่นช้าบ้างเร็วบ้าง ขึ้นสะพานก็ขึ้นไม่ไหว เหนื่อยกรูเข็นอีก เฮ้ย ไอ้กั๊กนะไอ้กั๊กแทนที่กรูจะได้กลับบ้านแบบสบาย ๆ ดันต้องมาเข็นจักรยานให้เมิงเนี่ย ไอ้ฟายยยยยยยกั๊กเอ้ย
“สบายดีไหม 5555555” มันถามผมระหว่างทางและก็หัวเราะครับ
“เออ สบายมากกกกกกกก” ผมประชดมันครับ
“แม่งคนยิ่งเจ็บ ๆ แผลอยู่ด้วย” ผมบ่นอีกแหละ
“เราก็เจ็บนะ” มันบอกครับ
ผมก็เลยเงียบครับ มันอุตสาห์มาส่ง ระหว่างนี้ผมก็มองหลังมันอะครับ แม่งหลังกว้างดีจังเลย แต่ไม่กล้าซบเหม็นเหงื่อมัน แม่งก็เล่นกีฬามานิหว่า ผมเพิ่งเห็นว่าผมมันยาวแล้วนะเนี่ย
“ไอ้กั๊ก เมิงไม่ตัดผมหรอวะ” หาเรื่องคุยกับมัน
“ไม่อะ รอให้ตรวจก่อนค่อยไปตัด “
“ทำไม ชอบผมสั้นหรอ” มันหันมาถามผมครับ เมิงไม่ต้องหันมา เดี๋ยวตกคลอง
“ป๊าววววววว” เสียงสูงเชียวกรู
มันก็หัวเราะอารมณ์ดีเลยครับ ฮำเพลงซะด้วยนะเมิง เพลงอะไรหว่า อ้อ เพลงห่วงใยหลือเกินของแซ็งค์ (ใครมีช่วยเอามาลงด้วยนะคร้าบบบบบบ จะขอบพระคุณมากกกก)
พอถึงหน้าบ้านแล้ว ผมก็ลามันพร้อมขอบใจมันครับ และก็มองมันปั่นจักรยานจนลับหายไป
จะรอดไหมว่าเนี่ยเมิง
แค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ สำหรับผมนะ
-
อู้ย ตอนนี้สวีทหวานแว๋ว แล้ววู้ยยยยยยย
อิอิ มีความสุขน่าดูเลยเนอะ ได้นั่งจักรยานไป
มองแผ่นหลังคนที่เรารักไป ฮือ ๆๆ อิจฉาจัง
อยากมีความรักแบบ ปั๊บปี้เลิฟ แบบนี้มั่งจัง
อิอิ แต่ตอนนี้มันสายไปแล้ว เพราะ แก่ละ
:m23:
-
มาง้อกันง่ายๆแบบนี้เลยหรอ เหอะๆๆ :m26:
-
ก็ดีแล้วละ ที่มันมาง้อ
แสดงว่ามันก็ต้องรู้สึกอะไร ๆ บ้างแหละ
-
ดีจังมีสวีท แต่ว่าตอนต่อไปจะหวานอีกเป่า
-
เห้อออออ ง้อกันง่าย ๆ งี้เลยเรอะ :m21: มะใจเลยอ่ะ น่าจะงอนต่ออีกหน่อย o12
งอนแบงค์อีกคนดีกว่า โทษฐานใจอ่อน หายงอนง่ายไป :a14: :a14: :a14:
-
เห้อออออ ง้อกันง่าย ๆ งี้เลยเรอะ :m21: มะใจเลยอ่ะ น่าจะงอนต่ออีกหน่อย o12
งอนแบงค์อีกคนดีกว่า โทษฐานใจอ่อน หายงอนง่ายไป :a14: :a14: :a14:
โอ๊ะๆๆๆ อย่านะครับ คือบอกตามตรงว่าตอนนั้นไม่ได้โกรธมันหรอก แต่น้อยใจมันนิดหน่อย แค่มันมาพูดด้วยก็ดีใจแล้วครับ คนแอบรักเขา จะเรียกร้องอะไรมากมายก็ไม่ได้ จิงไหมครับ
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
หุหุ ได้เอาคืนบ้างก็สบายใจแล้วล่ะ :m12: :m12:
-
อย่างน้อยก็รู้ว่ากั๊กก็แคร์แบงค์อะนะ :a4:
รออ่านต่ออยู่น้า :a2:
-
โดนจนเลือดตกยางออกเนี่ยนะ
ยังไม่โกรธ โธ่ๆๆๆ ของตายมันไม่มีค่านะครับ
:m21: :m21: :m21: :m21:
-
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2B7GGGPAD&Autoplay=0
:m3: :m3:.ไม่รักไม่ลงให้น่ะเนี่ย...5555+
:m1: :m1:...สงสัยจังว่ากั๊กจะชอบแบงค์ป่าวอ่ะ...
:o12: :o12:...หากไม่ คงจะร้องไห้แน่ ๆ
:o8: :o8:...เป็นกำลังใจต่อไปครับ รออ่าน่ะครับ......
-
กลับมารักกันดีแล้ว :m3:
หวานๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
หวานกันดีจังน้า :m13: :m13:
-
มีงอน มีโกด มีหวานกัน
สุดท้ายถ้าเข้าใจกัน ก็โอเค
:m23:
-
ใกล้จะถึงบทสรุปแล้วนะคร้าบบบบบบบบ เพื่อน ๆ อย่าลืมติดตามนะครับ ว่าเรื่องระหว่างผมกับไอ้กั๊กจะเป็นยังไง ช่วยลุ้นไปพร้อม ๆ กับผมด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบบ
อย่าตีกัน
ช่วงระหว่างที่เรียน ม. 5 เทอม 2 นั้น ไอ้เอกเพื่อนผมตัวดีครับ ดันไปมีเรื่องกับรุ่นพี่ ม. 6 ทำให้รุ่นพี่หย่ายยยยยย เขาโกรธมากมาย เลยชอบมาหาเรื่องเด็ก ม. 5/2 ห้องเราทุกคน ไม่เว้นหน้าอินทร์หน้าพรหม มันเห็นใครเป็น ม. 5/2 มันเอาคืนหมด ไอ้รุ่นพี่พวกนี้ก็เชี่ยจริงๆๆ
ดังนั้น พวกผมจึงต้องระวังตัวกันสุดฤทธิ์ ผมถึงขนาดต้องให้ที่บ้านมารับอยู่ เดือนหนึ่งเต็ม ๆ ครับ แต่แล้วเรื่องก็เกิดขึ้นจนได้ เพราะว่าไอ้เอกมันเห็นพวกผู้หญิงของเราถูกแกล้งอะครับ ก็เลยนัดตีกัน แต่นัดกันที่ไหนไม่นัด ดันไปนัดกันในโรงอาหาร โดยห้องเราก็รวมกลุ่มกันระหว่างๆ กลุ่มผมกับกลุ่มกอไผ่ แหม ทีเนี๊ยะพร้อมเพรียงกันเลนนะแก
ผมไม่รู้หรอกว่ามันนัดตีกันวันไหน แต่ที่แน่ๆๆ มันบอกให้ผมเตรียมตัวไว้ให้ดี ไม่มีอะไรหรอกครับ มันจะใช้ความไว้วางใจที่ครูมีให้กับผมให้เป็นประโยชน์
มีอยู่เย็นวันหนึ่ง ระหว่างที่นั่งดูทีวีอยู่ ประมาณ 2 ทุ่มได้มั้งครับ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แม่ผมเป็นคนรับสายครับ ปรากฎว่าเป็นของผม
“โหล หวัดดีครับ”
“เฮ้ย ไอ้แบงก์หรอ นี่กรูเอกนะ” ไอ้เอกนั่นเองที่โทรมา
“มีไร” ผมถามมันไป
“พรุ้งนี้กรูไปรับเมิงไปโรงเรียนนะ”
“ทำไมวะ มีไรหรอ” อยากรู้ครับ ปกติมันต้องไปรับแฟนมัน ทำไมมันจะมารับกรู
“เออหน่า รอด้วย 7 โมงนะเว้ย” มันไม่บอกแต่สั่งให้ผมรอมันครับ
ผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรก็เลยรอมัน
พอวันรุ่งขึ้นผมก็รอมันอะครับ สักพักมันก็ขี่มอเตอร์ไซด์มา พร้อมกับมีมอเตอร์ไซด์ตามมาอีก 3 คัน ไอ้ห่า ต้องมีขบวนนำด้วยหรอวะเนี่ยกรู
พวกที่มากับมันผมไม่รู้จักหรอกครับ และไม่อยากรู้จักด้วย ก็แม่งดูสภาพแต่ละตัว ถ้าบอกว่าเพิ่งออกมาจากคุก ผมก็เชื่อ
“แบงก์เอาเป้เมิงมา” มันขอเป้จากผมไปครับ เพราะปกติผมเป็นคนเดียวในห้องที่ใช้เป้ คนอื่นเขาเป็นกระเป๋าแบนๆๆ
“ไมอะ” ผมถามมันงงครับ
“เหอะนะ” เห็นมันเซ้าซี้ผมก็เลยยื่นให้มันไปครับ
พอมันหยิบเป้ผมไปแล้ว มันก็เปิดกระเป๋าที่มันสะพายมาด้วย ออกและหยิบของในนั้นถ่ายใส่เป้ของผม
“ไอ้เชี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมร้องลั่นเลยครับ ก็คิดดูว่าสิ่งที่มันหยิบใส่เป้ผมก็มี ปืนปากกา ฟุตเหล็ก สนับมือ และสปาต้า และอะไรอีกสารพัดที่ผมเรียกไปถูก และมันก็ส่งคืนให้ผมให้เอาไปโรงเรียนด้วย
“เฮ้ย กรูไม่เอานะเว้ย เดียวอาจารย์ตรวจ กรูก็ซวยดิวะ” ผมท้วงมันครับ ตอนนี้ เป้ผมเป็นคลังแสงย่อย ๆ ไปแล้ว
“เหอะน่า ไม่ต้องกลัว อาจารย์เคยตรวจเมิงซะที่ไหน” เออก็จริงอย่างที่มันพูด แต่ผมก็ยังกลัวอยู่ดี
“ถ้าเมิงไม่เอาไป วันนี้พวกเราตายหมู่แน่ ๆ “ แม่งขู่กรูอีก
“ปะ ขึ้นรถเดียวไปพร้อมกัน และไปลงตลาดนะ และเมิงต่อรถเข้าโรงเรียนเองละกันเดียวอาจารย์สงสัย”
“ไม่เอาอะ กรูนั่งมอเตอร์ไซด์ไม่เป็น”
“งั้นเมิงนั่งรถเมล์ไปละกัน ระวังให้ดีนะ” แม่งมาขู่กรูอีก
และก็จริงอย่างที่มันพูดครับ อาจารย์ไม่ตรวจเป้ผม แต่ตรวจคนอื่น โชคดีวันนี้อาจารย์ที่คุมหน้าโรงเรียนซี้กัน พอผมเข้าโรงเรียนได้ ก็นั่งนิ่ง ๆ เหงื่อแตกซิกๆๆ กอดเป้ไวแน่นเลยครับ กลัวมาก ๆ
ช่วง บ่ายโมงนิด ๆ หลังพักเที่ยงกันเป็นคาบว่างครับ พวกผู้ชายทั้งหมดก็เดินมาหาผม ยกเว้นไอ้เชตครับ ไอ้เอกก็พูดขึ้นมาว่า
“ไอ้แบงก์ เมิงไปกับกรู เอาเป้มาด้วย” ระหว่างนั้นผมก็ไล่สายตาไปอะครับ แม่งมากันครับ มีทั้งไอ้อ๊าท ไอ้กอล์ฟ ไอ้ยุทร ไอ้เอก ไอ้กั๊ก เมิงด้วยหรอเนี่ย และอีกหลาย ๆ คน แม่งไหนเมิงบอกว่าไม่ถูกกันไงวะ
“ผมก็เดินตามมันไม่พูดไม่จาไปที่โรงอาหาร ซึ่งเป็นที่ตั้งของสมรภูมิรบ เดินไปขาสั่นไป”
“กลัวหรอ” ไอ้กั๊กครับถามขึ้น ผมหันไปหามัน ดูมันก็มีสีหน้าหวาดกลัวนิด ๆ
“เออ ดิ”
มันไม่พูดอะไรครับ แต่ตบหลังผม 2 ที พอไปถึงโรงอาหาร พวกไอ้เอกก็เดินดุ่ม ๆ เข้าไปรุ่นพี่ ม. 6 ที่นั่งรอกันอยู่แล้วกลุ่มเบ่อเริ่ม คนอื่น ๆ ก็ยืนคุมเชิงด้านนอก แม่งพูดอะไรกันครับ ดูแล้วจำนวนคนคงจะพอ ๆกัน ประมาณ ข้างละ 9-10 คนได้ แต่ก็ยืนกระจาย ๆ กันอะครับ เดียวถูกสงสัย
สักพักครับ ไอ้รุ่นพี่ ม. 6 เริ่มก่อนเลย ต่อยไอ้เอกหงายหลัง เท่านั้นหละครับ ทุกคนก็ฮือกันเข้าใส่กัน พวกไอ้เอก ไอ้อ๊าท ก็วิ่งมาหาผมที่เปิดเป้รอไว้แล้ว หยิบของในเป้ออกมาเป็นอาวุธ และก็หันเข้าใส่กันอีกครั้ง ส่วนพวกม. 6 ไม่มีอาวุธ ก็อาศัยโต๊ะและเก้าอี้ในโรงอาหารนั่นแหละครับ โยนเข้ามา
“ไอ้แบงก์ เมิงไปหลบหลังเสานู้น” ไอ้เอกครับตะโกนออกมา ไม่ต้องบอกหรอก กรูทำแน่ๆๆ ผมก็ไปหลบหลังเสายืนกอดเป้แน่น
“มันต่อยกันนานมาก ๆ นัวเนียไปหมด ดูไม่ออกว่าใครเป็นใคร ตอนนี้ผมเป็นห่วงไอ้กั๊กมากครับ ดูมันเงอะ ๆ งะ ๆ พิกลในมือมันมีแค่ฟุตเหล็กครับที่ผมส่งให้มัน ไอ้เอกนี่แม่งมีระเบิดปิงปอง ส่วนปืนปากกานี่ไปอยู่ที่ไอ้อ๊าทครับ แม่งสงครามย่อยๆๆๆๆ
ผมว่าประมาณ 10 นาทีได้ ตอนนี้โรงอาหารพังเละไปหมดแล้วครับ กระจกแตกเรียบ เศษกระจกถูกใช้เป็นอาวุธแล้ว
แม่บ้านมั้งครับที่เป็นคนเห็นเหตุการณ์ตอนแรก ตะโกนเรียกอาจารย์ พอพวกนั้นได้ยินเสียงก็แตกฮือไปคนละทางครับ ผมมองหาไอ้กั๊กคนแรก ตอนนั้นก้าวขาไม่ออกจริง ๆ ฮือๆๆๆๆ ใครก็ได้เอากรูออกไปที
ส่วนไอ้พวกเชี่ย ๆ นั่นวิ่งกันไปคนละทิศละทาง ตอนนั้นสภาพแต่ละคนดูไม่ได้กันเลยครับ
“แบงก์ ไปเร็ว” เย้ๆๆๆๆๆๆๆ มีคนมาช่วยกรูแล้ว ไอ้กั๊กครับไอ้กั๊ก กับไอ้เอก วิ่งกันจับมือผมคนละข้างไปทางห้องสมุด ตอนนี้ ไอ้กั๊กหัวแตก เสื้อมีแต่รอยเท้า ส่วนไอ้เอก เสื้อขาดอย่างเดียวครับ
“สักพักหนึ่ง พอคิดว่าปลอดภัยแล้วก็หยุดวิ่ง”
พอหยุดผมก็เริ่มด่ามันทันทีครับ
“ไอ้สัด ไอ้เชี่ย ไอ้บร้า” ผมร้องไห้แล้วครับ ตกใจ กลัว ในชีวิตไม่เคยเจอแบบนี้
“แบงก์เป็นไงบ้างวะ” ไอ้กั๊กครับถม
“เมิงดูตัวเมิงเองเหอะ” ผมตอบมัน
“จิงด้วย ไป กรูเอาที่ทำแผลมา” ไอ้เอกครับที่ตอบ แม่งเตรียมพร้อมดีจิงๆๆ
“กั๊ก เมิงดูไอ้แบงก์ก่อนนะ เดียวกรูไปดูคนอื่นก่อน”
ตอนนี้ก็เหลือผมกับไอ้กั๊กสองคน
“ขี้แย จริง ๆ “ ไอ้กั๊กครับที่ด่าผม
“เรื่องของกรู” ผมด่ามันไปครับ
“เรื่องของแบงก์ก็เหมือนเรื่องของเรานั่นแหละ” งงครับท่านผู้ชม มันพูดอะไร ไม่เข้าใจ แต่ทำไมผมหน้าร้อนวูบๆๆหว่า
“อะไรของเมิง” ผมก็แกล้ง ๆ แซวมันไปอะครับ
“เปล๊า” แน่ๆๆๆๆๆๆๆ เมิงหน้าแดงนิหว่า ไอ้กั๊ก สงสัยไอ้แบงก์จะสมหวังก็คราวนะหละคร้าบบบบบบบ
“ปะ ไปทำแผลกัน เจ็บตรงไหนป่าว” มันครับที่ถามผม แหมเมิง เปลี่ยนเรื่องได้ไม่เนียนเลยเนอะ กรูต่างหากที่ต้องถามเมิง กรูไม่ได้เข้าไปร่วมต่อยกับเมิงด้วยนิ
“อืม” แต่ผมก็ตอบมันไปครับ
และเราก็เดินไปรวมตัวกันที่หลังโรงยิมของโรงเรียน ผมเห็นสภาพแล้วอนาถ เมิงจะต่อยกันทำไมว๊า ไม่เห็นได้ข้อสรุปอะไรเลย ไอ้เอกก็บ่นกระปอดกระแปด เสียดายอาวุธ แต่มันก็ดีนะ เดินถามคนนู้นคนนี้ว่าเป็นไรบ้างป่าว และจะออกค่าหยูกค่ายาให้ แม่ง คนดีจิงนะพ่อคู้นนนนนนนน
สรุปว่า อาจารย์จับได้หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ ผู้ชายทุกคนถูกพักการเรียนหมด ยกเว้น ผมกับไอ้เชต โดยไอ้เอกครับออกหน้าแทนว่าผมไม่ได้ไปร่วมด้วย โดยดูได้จากไม่ได้มีรอยอะไรแม้แต่รอยแมวข่วน อาจารย์ก็เชื่อ เลยรอดไป ตอนแรกผมจะไม่ยอมให้มันรับผิดแทนครับ แต่ไอ้เอกบอกว่าให้ผมอยู่เรียนจะได้จดการบ้านให้มัน แม่งได้ทีใช้กรูเลยนะเมิง แต่ก็ต้องขอบใจมันหละครับที่ทำให้ประวัติผมไม่เสีย แต่ผมก็เข็ดแล้วครับ ไม่เอาอีกแล้ว
ระหว่างนอน คำพูดไอ้กั๊กก็ยังติดที่หัวผมอยู่เลยครับ อิอิ หรือว่ามันจะชอบเราหว่า??????
-
จาถึงตอนจบแล้วเหรอครับเนี่ย ยังลุ้นๆ อยู่เลยอ่า
บอกตามตรงนะครับ อยากรู้ตอนจบก็อยากรู้นะ
แต่มาคิดอีกทีก็ไม่อยากรู้เหมือนกัน
กลัวอะครับ กลัวจาไม่ออกมาเหมือนที่คิดไว้
เฮ้ออออออ
เป็นกำลังใจให้คุณแบงต่อปายยยยยน้า :give2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
o15อิอิ ดันครับ
-
ไม่ถามแล้วจะรู้ได้ไงอ่ะ
ถามกันตรงๆไปเลย
อย่ามากั๊กแบบนี้
อิอิ
:m11: :m11: :m11:
-
จะจบแล้วเหรอ ขอแฮปปี้ๆๆและถูกปี้ด้วยน๊าอิๆ
-
นึกภาพตามแล้วซาหยอง สนามรบในโรงอาหาร บรื๋อออออ :m29: :m29:
-
สนุกมากเลย รอลุ้นว่าจะบอกกันได้สักทีว่ารักเนี่ย
-
ตอนพิเศษ รด. รอรัก
ช่วงนี้จะขอเล่าช่วงที่พวกผู้ชายจะเรียน รด.กันนะครับ ซึ่งพวกผู้ชายห้องผมไปเรียนกันหมดครับ ยกเว้นผมกับเชต ผมนั้นมีโรคประจำตัว สวนนังเชตไม่อยากเรียนครับ มันจะไปเรียนกันวันไหนผมจำไม่ค่อยได้ครับ แต่มันก็จะหายไปทั้งวัน และก็จะกลับมาโรงเรียนอีกทีก็ตอนบ่าย ๆ ผมชอบครับ ไอ้กั๊กในชุด รด. ผมมันก็เหมือนจะผิดระเบียบ ไม่เกรียนเท่าไหร่ ดูเท่ห์มาก ๆ เลยครับ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่านะว่า ช่วงนี้ผมกับไอ้กั๊กสวีตกันบ่อย ๆ จนเพื่อนๆ ในกลุ่มเริ่มแซว เวลามันเดินมาหาผมทีไร มันก็จะแซวตลอด
“ไอ้แบงก์ แฟนเมิงเดินมาละ” และมันก็จะโห่ ฮากัน ไอ้ผมก็หน้าแดงม้วนต้วนเลยสิครับ
“อะ ฝากหน่อย” มันเดินมาถึงก็จะโยนเสื้อ รด.ที่มันใส่มาทั้งวันคลุมหัวผม เหลือแต่เสื้อตัวใน ก่อนจะเดินไปเล่นกีฬา มันมักจะฝากเสื้ อรด.ไว้กับผมครับ แต่ผมไม่รู้สึกเหม็นหรือรังเกียจนะ กลับรู้สึกดีซะอีกที่มันมาฝากเรา และพอมันเล่นเสร็จ ก็จะเดินกลับมาด้วยสภาพเหงื่อเต็มตัวเข้ามาหาผม และก็เอาหัว หน้า ผมที่เปียกไปด้วยเหงื่อ เช็ด และถูไถไปบนเสื้อนักเรียนของผม พร้อมกัดอีกหนึ่งที ผมได้เหงื่อมันกลับบ้านไปทุกวันละครับ
ผมคิดว่าก่อนที่ผมจะจบ ม. 6 จากที่นี่ไป ผมจะขอบอกว่าชอบมันก่อนที่จะไม่ได้เจอกัน รอหน่อยละกันนะ ช่วงนี้ขอทำใจก่อน
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เอาเสื้อมาฝากกกกกก
:m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
-
รอฉากบอกรัก :m3: :m3: :m3:
-
เสื้อพร้อมรอยกัด :m3: :m3:
-
ใกล้บอกรักกันแล้วใช่มิ :m3: :m3:
-
ผมคิดว่าก่อนที่ผมจะจบ ม. 6 จากที่นี่ไป ผมจะขอบอกว่าชอบมันก่อนที่จะไม่ได้เจอกัน รอหน่อยละกันนะ ช่วงนี้ขอทำใจก่อน
เอาใจช่วยนะครับ :give2:
-
ตามทันแล้ว รอฉากบอกรักนะ แล้วเมื่อไหร่จบอะยังอยู่ ม.5 อยู่เลยแล้วจะได้บอกปะเนี่ย :m18: :m18:
รออ่านต่อจ้า :m11: :m11:
-
นึกถึงสมัยเรียน ร.ด. วุ้ย อิอิ
-
ตามทันแล้วเหมือนกัน..อิอิ
รอฉาก ทุกฉากเลยอิอิ...
เมื่อไหร่จะกัดกันอีกอ่ะ..อิอิ :a11:
-
เป็นกำลังใจให้น๊าคับ
-
ต่อกันเลยน้า
+++++++++++++++++++++++
สุขสันต์วันปีใหม่ คร้าบบบ
และแล้วก็ล่วงเข้ามาถึงปีใหม่อีกปีหนึ่งแล้ว เฮ้ย เร็วเหมือนกันเนอะ ปีหน้าก็จะอยู่ ม. 6 แล้ว ปีนี้บ้านไอ้เอกจัดงานเลี้ยงวันปีใหม่ครับ โดยกลุ่มเราตกลงว่าจะไปกันทั้งกลุ่ม ไอ้กระผมกว่าจะขออนุญาตหม่อมแม่ได้ก็เล่นเอาเหนื่อย ชักน้ำทั้ง 5 กว่าจะได้รับอนุญาต ก็ตกลงเอาวันที่ 31 ธันวาคมนี่แหละครับที่จะ ไม่ต้องสงสัยครับ ผผมก็ลากไอ้กั๊กไปด้วยเหมือนเดิม อิอิ วันนี้มีแผนครับ :m18:
วันนั้นผมก็กะว่าจะไปค้างกันบ้านไอ้เอกนะครับ มันอยู่กับพ่อ ผมเห็นพ่อมันแล้วไม่สงสัยเลยว่าไอ้เอกได้ความเฮี้ยวมาจากไหน ถอดแบบพ่อมันมาดี ๆ นี่เอง แต่พ่อมันก็ตลกนะเฮฮา ผมพอไปถึงบ้านมันก็ประมาณ 1 ทุ่มอะครับ เหล้ายาปลาปิ้งเพียบ กะตายกันไปข้างหนึ่ง ไอ้กั๊กตามมาทีหลังครับ แม่งหล่อมาเชียวเมิง ตอนนั้นยอมรับแล้วอะครับว่ารักมันมากกกก เวลาล้อมวงผมก็เลือกที่จะไปนั่งติดกันมัน แอบมองมัน
เอ๊ะ... ทำไมตัวมันคล้ำลงหว่า แต่ดูมันตัวใหญ่ขึ้นนะ :m28:
เอ้........ปากมันสวยจังเลย :m28:
เอ้.........คิ้วก็เข๊มเช้ม :m28:
เอ้........ตามันเป๋วดีจัง :m28:
เอ้........ทำไมจมูกโด่งจังวะ :m28:
เอ้........อยู่บ้านคงทำงานหนักเนอะ มือถึงสาก :m28:
ผมมองมันจนมันสังเกตุเห็นอะจึงหันมาถาม
“แบงก์ มองไรหรอ” เสียงเมิงอ้อแอ้แล้วนะ
“ป่าว” :m21:โกหกหน้าด้านๆๆ
“ว้า นึกว่ามองคนหล่อซะอีก” มันกวนผมครับ
“แหวะ จะอ้วก”
“555555555 อะไรกัน ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แพ้ท้องซะแล้วหรอ” แล้วมันก็หัวเราะ ขำมากนะเมิง
ระหว่างนั้นไอ้เอกก็เรียกให้ไปจับสลากของขวัญปีใหม่กัน ผมได้ของไอ้โอ๋ครับ เป็นมู่ลี่เปลือกหอย สวยดีเหมือนกัน แต่อยากได้ของไอ้กั๊กมากกว่า แหะๆๆๆ แต่ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมก็เตรียมของขวัญมาให้มันอีกชิ้นหนึ่งเหมือนกัน เป็นเสื้อยืดครับ ซื้อที่ตลาดนัด เห็นว่าสวยดี ผมก็ให้มันหลังจากที่แลกของขวัญกันเสร็จแล้ว แต่ดูมันเฉย ๆ นะ ช่างมัน มันคงกำลังเมา พอถึงใกล้จะเที่ยงคืน ทุกคนก็ไปนั่งหน้าทีวี ดูพิธีเค้าท์ดาวน์เพื่อก้าวเข้าสู่ปีใหม่ ในมือแต่ละคนถือพลุกระดาษเอาไว้คนละอัน พร้อมกับที่พวกเรานับไปพร้อม ๆ กับในทีวี
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สวัสดีปีใหม่ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงพวกเราร้องขึ้นพร้อม ๆ กัน ผมคว้าตัวไอ้กั๊กที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามากอด
“เรารักแกนะเว้ย” ผมพูดเบาๆๆ
“เราก็รักแกเหมือนกัน” มันตอบผมครับ และผมก็หันไปกอดคนอื่น ๆ ต่อ พร้อมกับพูดเหมือนกัน แต่คนละความหมายกับที่พูดกับไอ้กั๊กครับ
สักพักนึง ไอ้กั๊กมันก็เดินเข้าไปหาไอ้เอก และขอยืมโทรศัพท์ที่บ้านไอ้เอกเพื่อโทรออกไปหาใครไม่รู้ ได้ยินแว่วว่ามันอวยพรใครก็ไม่รู้ว่า Happh New Year
“คงจะเป็นเพื่อนมันมั้ง” หลังจากนั้นประมาณ 10 นาทีพอมันคุยโทรศัพท์เสร็จมัน
“เฮ้ย เอก แบงก์ เดียวต้องขอตัวกลับก่อนวะ พอดีนัดพวกไอ้อ๊าทไว้”
“อ้าว แล้วเมิงจะขับรถกลับยังไง เมาแบบนี้” ไอ้เอกครับ ที่ถามไอ้กั๊ก แต่ผมอยากรู้ว่ามันไปหาใครมากกว่า
“เออ กรูขับไว้ ฝากไอ้แบงก์ด้วยละกัน” มันพูดครับ
“เออได้ ขับรถดีๆ นะเมิง” ไอ้เอกครับที่ตอบไป
“เออ เดี๋ยวกรูอาจจะกลับมานอนที่นี่นะ” ไอ้กั๊กมันตอบไป
“เออ แบงก์เดี๋ยวไปเอาของที่รถหน่อยดิ” เสร็จแล้วไอ้กั๊กมันก็หันมาพูดกับผมก่อนที่จะเดินนำผมไปครับ ผมก็งงว่าของอะไรก็เลยเดินตามมันไปที่รถ
“ของอะไรหรอ” ผมถามมันหลังจากที่เดินไปถึงมอเตอร์ไซด์ของมันแล้ว
“อะ ให้” มันยื่นถุงพลาสติกให้ผมใบหนึ่ง ก่อนที่จะสตาร์ทรถของมัน
“เดี๋ยวกลับมานอนด้วย” มันยักคิ้วให้ทีหนึ่งก่อนที่จะขับรถออกไปครับ
พอมันไปแล้วผมก็เลยเปิดดู เป็นเสื้อยืดสีเขียวครับ สีเดียวกับหมวกที่มันให้ผม แบบก็ธรรมดาอะครับ แต่ผมกับชอบมากๆๆ หลังจากนั้นผมก็กลับขึ้นไปหาพวกไอ้เอกต่อ ก็นั่งกินกันไปเรื่อย ๆ อะครับ ตอนแรกกะจะรอไอ้กั๊กเพราะเห็นว่าจะกลับมานอนที่นี่ แต่ ตี 2 แล้วยังไม่เห็นกลับมาซะที ไอ้พวกนั้นก็เมาหลับกันไปแล้ว ผมก็เลยไปนอนบ้าง โดนพวกเราจะนอนกันที่ลานในบ้านอะครับ เอาฟูกมาปูต่อ ๆ กัน และก็นอนเรียงกัน
ขณะกำลังหลับอยู่นั้นก็รู้สึกว่ามีคนมานอนข้าง ๆ ครับ ก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็พลิกตะแคงหันไปอีกทางหนึ่ง ซักพักรู้สึกว่ามีใครมากอดไว้ครับ พร้อมกับก้มลงไปกัดที่หัวไหล่หนึ่งที ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาครับ ไอ้กั๊กแน่ๆๆ
“กี่โมงแล้ว” ผมถามมันครับ
“ตี 4 นอนเหอะ” มันพูดพร้อมกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น ส่วนผมก็ดึงผ้าห่มไปห่มให้มันด้วยครับ กลัวมันหนาว
ลมหายใจที่มีกลิ่นเหล้าของมันรดหูผมตลอดเวลา ทำให้ผมหลับไม่ลง ได้แต่นอนลืมตาอยู่อย่างนั้นครับ สักพักหนึ่งผมจึงตัดสินใจเรียกมัน
“กั๊ก”
“................”
“กั๊ก”
“..................” ไม่มีเสียงตอบจากมันครับ สงสัยมันคงเมาและหลับไปแล้ว ผมจึงหันหน้าไปทางมัน เห็นมันหลับตาพริ้มเลยครับ
“แบงก์ชอบกั๊กนะ แบงก์ชอบกั๊กนะ” ผมก้มลงไปบอกข้าง ๆ หูมัน พร้อมกับทำสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าคนอย่างผมจะกล้าทำ ก็คือ ผมค่อย ๆ ก้มลงไปพร้อมกับเอาริมฝีปากตนเอง แตะเข้ากับริมฝีปากไอ้กั๊ก และก็หยุดเอาไว้ ก่อนที่จะถอนริมฝีปากตนเองออกมา พร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มแข็ง ๆ ของมันอีกที ก่อนที่จะหยุดความรู้สึกและการกระทำเอาไว้
ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมน้ำตาผมมันจึงไหล ผมพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ไม่ให้ใครได้ยินแต่ในใจผมตอนนั้น เสียงสะอื้นมันดังเหลือเกิน ดังจนอยากที่จะให้คนข้าง ๆ ได้ยิน
ผมอยากจะดึงมันเข้ามากอดให้หนำใจ
ผมอยากจะทำทุกอย่างกันมันเหมือนกับที่คนรักเขาทำกัน
ผมอยากให้มันมองผมคนเดียว
ตอนนี้ผมทำได้แค่บอกรักมันในขณะที่มันหลับ แต่ผมคิดว่าอีกไม่นานผมจะต้องได้บอกรักมันในขณะที่มันรู้สึกตัวให้ได้
อยากบอกให้รู้ เธอคือลมหายใจ
คือสายใยที่ใจ ผูกพันธ์
วันคืนที่แสนเศร้า ไม่นานก็พ้นผ่าน
คงมีสักวันที่เป็นของเธอ
ได้ยินใช่ไหม หัวใจมันเต้นแรง
ทุกๆครั้งที่เราได้เจอ
ยืนยันให้มั่นใจ ยังไงก็รักเธอ
ไม่ต้องถามเลย ว่านานสักเท่าไหร่
* ตราบใดที่ฟ้า นั้นมีตะวัน ก็คงเปรียบดังใจฉัน
ต้องการแต่เธอ คนเดียวมั่นคงในใจ
หากวันใดฟ้า ไม่มีตะวัน ก็เหมือนเป็นความรัก มืด ไป
คงอยู่ไม่ไหว หากฉันไม่มีเธอ
เมื่อไหร่ที่ท้อ เมื่อไหร่ที่เสียใจ มองหาใครไม่เจอสักคน
เธอจะมีฉันอยู่ ปลอบใจที่หมองหม่น
คลายความร้อนรนให้มันหายไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เหลืออีกแค่ 2 ตอนก็จะจบแล้วนะครับ ยังไงช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ
แบงก์แฟนกั๊ก (หรือเปล่าน๊า)
-
เฮ้ออออออ
ดูๆ แล้วน่าจะมีความสุขนะครับ
แต่ทำไมมันเหงาจังเลยอะครับ
รู้สึกไม่ค่อยดีเลยละ
:m17:
-
อยากให้กั๊กแกล้งหลับจิงๆ
-
กั๊กแกล้ง..หลับแน่ๆๆ
หุหุ
จะได้เป็นแฟนกันรึปล่าวหว่า..คึคึ :a3: :a3:
-
กั๊กจะรู้ตัวไหมน้า :a10: :a10:
-
สงสัย ว่าเจ้ากั๊กมันหายไปไหนมา กลับตี 4
แล้วตอนเที่ยงคืนโทรหาใคร หึหึ น่าสงสัย
-
:o12: :o12: :o12:
ทำไมเหลืออีก 2 ตอนอ่ะครับ
เขียนต่อไม่ได้เหรอครับ
อยากอ่านอ่ะ
เขียนต่อเห่อ.... :m17: :m17: :m17:
-
ใกล้จะรู้ผลแล้วสินะ :m3:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
กั๊กจะได้ยินมั้ย “แบงก์ชอบกั๊กนะ แบงก์ชอบกั๊กนะ”
เหมือนจะได้ยินปะ อิอิ
แต่แอบสงสัยเหมือนกัน ว่ากั๊กไปทำไรตอนเที่ยงคืนถึงตีสี่แล้วก็โทรศัพท์ด้วย
ขอให้กั๊กเป็นแฟนแบงค์นะ :m3:
-
อยากให้เป็นแฟนกันจิงๆๆน๊า
-
แอบรักเขาโดยไม่รู้คำตอบ กระซิกๆ
-
เอาใจช่วยนะครับ o7
-
กั๊กน่าจะได้ยินนะ
จบแล้วเขียนต่อได้มั้ยอ่า :m5:
-
บอกรัก
+++++++++++++++++++++++++
ตอนนั้นผมนอนไม่หลับแล้วครับ เลยออกมานั่งหน้าบ้าน นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องของไอ้กั๊กซะมากกว่า คิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา คำพูดต่าง ๆ ที่มันเคยพูด สักพักก็เห็นพ่อไอ้เอกกำลังนั่งล้างผักอยู่ริมคลองหน้าบ้าน เลยเดินเข้าไปคุยด้วย
“ทำไมตื่นเช้าจังคับ” ผมทักก่อนครับ
“อ้าว หนู ตื่นเช้าเหมือนกันนะเอง” พ่อไอ้เอกยิ้มฟันขาวทักผมครับ
“อ้อ แปลกที่ครับ นอนไม่หลับ และนี่กำลังทำอะไรอยู่ครับ”
“พ่อกะว่าจะทำกับข้าวตักบาตรนะ” โอ้โห นี่ตักบาตรเป็นด้วยหรอวะเนี่ย
“แปลกใจใช่ไหมหละ 5555555” และพ่อมันก็ขำครับ
ระหว่างนั้นผมก็เตรียมตัวที่จะแปรงฟันนะครับ จู่ ๆ พ่อไอ้เอกก็พูดขึ้นมาว่า
“คนที่เพิ่งกลับมานั่นแฟนเองหรอ”
พรวดดดดดดดดดดดดด ยาสีฟันแทบกระเด็น
“อ๊ะ คือ...ไม่ใช่ครับ เพื่อนกันครับ”
“5555555555 เขินอะสิเอ็ง พ่อดูออก” หา ที่ขนาดเพิ่งเจอกันพ่อดูออกแล้วหรอวะเนี่ย แล้วไอ้กั๊กมันจะดูออกไหมวะ
“ไม่เป็นไรหรอก พ่อรับได้ ขอให้เป็นคนดีก็พอ 555” สูบกัญชามาหรือไงวะ อารมณ์ดีจัง
“ชอบมันนานยัง”
“เอออออ.............นานแล้วครับ” ตอบไปแล้ว ตอบไปแล้ว
“ท่าทางมันจะยังไม่รู้ตัว” แหม เป็นหมอดูเมื่อไหร่ครับพ่อ
แหะๆๆๆๆ ทำอะไรไม่ได้ครับ เลยยิ้มกลับไป
“พ่อเอาใจช่วยนะเว้ย สู้ๆๆ” แน้ๆๆๆๆๆๆๆ มาบอกให้กรูสู้
“เออ.................. พ่อครับ อย่าบอกให้ใครรู้นะครับ ความลับ”
“เออนะ กรูไม่บอกหรอก ถ้าไม่เมานะ” อ้าว ไหงพูดเงี้ยะ
“555555555555 พุดเล่น เอ้า มาช่วยกูยกตระกร้านี้ขึ้นไปหน่อยนะ”
“ครับ”
ผมกับพ่อไอ้เอกก็พากันเดินเข้าไปในครัว เพื่อทำกับข้าวถวายพระตอนเช้าครับ แหม พ่อไอ้เอกนี่เห็นอย่างนี้แต่ทำกับข้าวเก่งเป็นบ้า วันนี้วันที่ 1 มกราคมครับ ปีอะไรไม่บอก 5555 ผมกับพ่อไอ้เอกตัดสินใจไปวันกันแค่สองคน เพราะไอ้พวกนั้นยังไม่ตื่นกันดีเลย กลับมาถึงบ้านก็สายกันแล้ว เห็นพวกมันนั่งเล่นกันอยู่
“เฮ้ย ไปไหนกันมาวะ” ไอ้เอกครับ ถามผม
“กรูไปทำบุญมาวะ”
“หรอ น่าจะปลุก” ไอ้กั๊กครับสวนขึ้นมา
“ปลุกแล้ว แต่ไม่ตื่นเอง ช่วยไม่ได้” ผมบอกไอ้กั๊กมัน แต่ไม่มองหน้ามัน เขิน
“เอ้าน่า อย่าเถียงกัน แม่งเถียงกันยังกะผัวเมีย ปะๆๆ ไปกินข้าวกัน” แม่งโดนพ่อไอ้เอกกัดไปหนึ่งดอก ไม่น่าเลยกรู
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันต่างคนต่างกลับบ้าน ตอนแรกกะจะนั่งรถเมล์กลับ แต่ไอ้กั๊กให้ไปกับมัน ผมก็ไม่ยอมไปครับ นั่งรถมอ’ไซด์ ไม่เป็น ก็เลยโดนไอ้เอกด่า
“เมิงอย่าสะดีดสะดิ้ง ไอ้กั๊กขับไม่แรงหรอก” เมิงนะเมิง
ตอนนี้ทุกคนรอผมคนเดียวครับ ก็เลยตัดสินใจซ้อนท้ายมันไป ครับ ผมนั่งมอ’ไซด์ครั้งแรกก็กับมันเนี่ยแหละครับ แม่ง ทำไมแทบทุกอย่างที่เป็นครั้งแรกของกรูต้องมีมึงเข้ามามีส่วนร่วมด้วยวะ ตอนแรกก็เกาะท้ายรถ มันก็บอกให้เอามือมาเกาะตัวมัน พอผมเกาะเอวมัน แม่งก็สะดีดสะดิ้ง บอกว่าจักจี้ ให้เอาไปเกาะที่หน้าขามันแทน กรูก็ต้องเอื้อมไปเกาะหน้าขามัน แม่ง ตัวผมกับตัวมันเบียดกันซะไม่มีที่ว่างแหละ เปลือกตัวอีกกรู
พอมันมาถึงทางเข้าบ้านผมแล้ว มันก็ขับรถกลับไป ก่อนกลับก็หันมายักคิ้วให้ผมอีกหนึ่งที ผมแทบจะกองตรงนั้น
พอเปิดเทอม ทุกอย่างระหว่างผมกับมันก็เป็นเหมือนเดิมครับ เราก็ยังสนิทกันแนบแน่นเหมือนเดิม และแต่ละคนก็ยุ่ง ๆ กับเรื่องเอนทรานซ์ ซึ่งมันเป็นระบบใหม่ มีการสอบสองครั้ง ผมไปบนกับหลวงพ่อที่ผมนับถือครับว่า ถ้าผมทำคะแนนในการสอบครั้งแรกได้ดี ผมจะบอกรักมัน 5555 เอากับผมสิ
เมื่อผมบนเช่นนี้ ผมก็เริ่มตั้งใจอ่านหนังสือมากขึ้น พวกไอ้กั๊ก ไอเอก มันไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เพราะมันรู้ตัวว่าสอบไม่ติดครับ ก็เลยเล่นบอล วอลเล่ย์ของมันไปเรื่อยเปื่อย ส่วนผมนะหรอ วิ่งเข้าห้องแนะแนวเป็นว่าเล่น
แต่ไอ้กั๊กมักจะชอบทำให้ผมเสียสมาธิอยู่เรื่อย อ่านหนังสืออยู่ดี ๆ มากัดบ้างหละ โน้มคอตีเข่าบ้างหละ แล้วแต่มันจะทำได้ และพอถึงวันสอบครั้งแรก ผมต้องไปสอบที่ โรงเรียน ราชินี นครปฐมครับ วันนั้นผมนำเหรียญ 5 บาทที่มันเคยให้ผม (จำได้ไหมครับ) ติดตัวไปด้วย ประหนึ่งว่าเป็นของศักดิ์สิทธิ์ เพราะว่าถ้าผมสอบได้คะแนนดี ๆ ผมเนี่ยแหละจะเดินเข้าไปบอกว่าชอบมัน
พอสอบเสร็จก็ลุ้นคะแนนกันนะครับ เออลืมบอกไป วาเลนไทน์ปีสุดท้ายในช่วง ม.ปลายของผมก็ยังมีอยู่นะครับ ผมซื้อช็อคโกแลตให้มันเหมือนเดิม ส่วนไอ้กั๊กมันซื้อช็อคโกแลตที่มีแอลมอลอะครับ กล่องละ 20 บาทให้ผม 20 กล่อง กะจะขุนให้ผมอ้วนมั้ง มันบอกเปลี่ยนบ้างเดี๋ยวจะเบื่อ 5555555555
เข้าเรื่องต่อนะครับ หลังจากการสอบเอนทรานซ์ครั้งแรกผ่านไป ปรากฎว่า คะแนนออกมาดีเกินความคาดหมาย
ผมจึงต้องแก้บนครับ และวันที่ผมบอกรักมันก็มาถึงครับ ผมจำได้ดี วันนั้นเป็นวันที่ 21 มกราคม อากาศกำลังดีเลยครับ หลังปีใหม่ไม่นาน ทุกคนกำลังเบิกบาน รวมทั้งผมด้วย
ผมเลือกช่วงเวลาคาบว่างในตอนบ่ายครับ วันนั้นตี่นเต้นมากกกกกก เก้าเท้าซ้ายออกจากบ้าน วันนี้แหละครับที่จะเป็นวันตัดสินชะตากรรมของผม
บ่าย 2 โมงกว่า ๆ ผมเห็นไอ้กั๊กมันเล่นวอลเล่ย์บอลเสร็จแล้ว แนะ มันกำลังเดินเข้ามาหาผมครับ ผมเลยชิงเรียกมันซะก่อน
“กั๊ก มานี่หน่อยดิ มีอะไรจะบอกหน่อย” ผมเดินเข้าไปกระซิบมันครับ กลัวคนอื่นเขาได้ยิน
“ไรวะ” พร้อมกับชักมือที่จะดึงผมไปกัดออก ดูหน้ามันงงเหมือนกัน
“เออหน่า อยากรู้ก็เดินตามมานี่” ผมพูดเสร็จก็เดินนำมันไปครับ ผมเดินไปที่สวนสนหลังโรงอาหาร ซึ่งผมเคยมาดูแล้ว คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่
“มีอะไร ทำไมต้องพามาซะไกล” มันคงงงอะครับ
“เออกั๊ก ถ้าแบงก์พูดอะไรแล้ว กั๊กไม่พอใจก็อย่าโกรธนะ และอย่าคิดมากด้วยนะ” ชักปอดครับ ตอนนั้น ไอ้ผมก็เป็นคนขี้อายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“เออน่า มีไร”
“คือ
ว่า...”
ผมเว้นช่วงนานมากกกกกกกกก เกือบลืมหายใจ
มันก็ยืนรอ พร้อมกับเอาผ้าเช็ดเหงื่อมันไปด้วย
“กั๊ก จะไปเรียนต่อไหนหรอ จบไปแล้วอะ” แป่ว ไม่กล้าอะ
“โห ไรวะ ถามแค่เนี่ย ไม่รู้วะ ยังไม่ได้คิด” มันคงหาว่าบ้าอะครับ
“โห ไรวะ คิดได้แล้วนะเว้ย” ผมพูดคุยเพื่อต่อเวลากับมันอีกนิด
“กะจะเรียนรามอะ”
ผมก็ถามอะไรมันไปเรื่อยเปื่อย เพื่อฆ่าเวลา จำได้คำถามแต่ละคำถามไร้สาระ
มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนมันคงรำคาญมั้ง
“มีไรอีกปะ ถ้าไม่มีกูก็จะบอกอะไรเมิงบ้าง เพราะกรูว่ากรูก็มีอะไรจะบอกเมิงเหมือนกัน ”
“มี ๆๆๆๆๆ ดิ” ผมก็รีบพูด กลับมันเดินหนี แต่เอ๊ะ เมื่อกี้มันบอกว่ามันมีอะไรจะบอก ผมก็งงดิครับ ผมก็เลยคิดว่าให้มันพูดก่อนดีกว่า เพราะตอนนั้นยังไม่กล้า
“งั้นเมิงบอกกรูมาก่อน แล้วกรูค่อยบอกเรื่องของกรู” ผมต่อรองกับมัน หรือว่ามันจะบอกรักเราหว่า อิอิ
เอออ ............” เอ้า เอ่อ อยู่ได้ เร็ว ๆๆดิวะ
“เมิงนั่นแหละบอกกรูก่อน ถ้าเมิงไม่บอก กรูก็จะไม่บอกเหมือนกัน” มันบอกผมครับ
“เออ ก็ได้ แม่ง” แกล้งบ่นไปงั้นละครับ อาย
“แต่ถ้าเราบอกไปเนี่ย กั๊กไม่ต้องใส่ใจนะเว้ย แค่อยากให้รู้ไว้แค่นั่นแหละ
“อะไรวะแบงก์ พูดซะอยากรู้เลย”
เออ......................แบงก์คิดว่า :m21:
แบงก์รักกั๊กหวะ แต่ไม่ได้แบบเพื่อนนะ รักแบบว่ารักกันอะ รักมานานแล้วนะ แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ รักมากด้วย ชอบมากด้วย” ผมกลั้นหายใจพูดรัวเลยครับ
“จริง ๆ”
ผมย้ำเสียงอ่อย ๆๆ
ฟิ้ววววววววววววววววว :undecided: พูดไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามันเข้าใจหรือเปล่านะครับ ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ :m29:
“.....................................................”
+++++++++++++++++++++
พรุ้งนี้จะมาลงตอนจบให้นะครับ
ลุ้นกันต่อไป
-
กรี๊ดดดดดดดด ค้างอะอยากรู้กั๊กจะว่างัย อีกหลายชั่วโมงกว่าจะพรุ่งนี้ :a6: :a6:
-
มาร่วมด้วยช่วยลุ้นค้าบพี่น้องง
ยิ่งกว่าลุ้นหวยรางวัลที่หนึ่งซะอีก
ต้องรอไปถึงพรุ่งนี้
สู้ ๆ ๆ
-
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
บอกรักกันแล้ว
:m3: :m1: :m3: :m1: :m3: :m1: :m3: :m1:
กั๊กจะว่าไงเนี่ย อยากให้สมหวังอะ
อยากอ่านต่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก Bambu o9 o9
-
จะอกหักแบบสายฟ้าแลบมั๊ยเนี่ย ประเภทบอกรักปุ๊บอกหักปั๊บ :a5: :a5: :a5:
-
ขอให้สมหวังๆๆๆๆๆๆ :m5:
-
:o12: :o12: :o12:
ร้องไห้ตั้งไว้ก่อนแล้วกัน เพราะผมรู้สึกว่ามัน แปลก ๆ อ่ะ
:give2: :give2: :give2:
หากเป็นไปได้อยากให้เขียนต่อ แล้วให้สมหวังกันด้วย
-
ลุ้นจังเลยอะคับ
คำตอบมันจะเป็นยังไง
อยากให้สมหวังสุดๆๆเลยอะ
เป็นกำลังใจให้นะ
-
:m21:
ไม่รู้คิดไปเองรึป่าว แต่เหมือนมันจะไม่สมหวังอ่ะ
ลุ้นอ่ะ ลุ้นๆ
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้สมหวังนะ :impress:
-
ว้าว 21 มกรา วันเกิดผมด้วยน่ะเนี่ย อิอิ ประทับใจ
-
มารอลุ้นด้วยคน :a4: :a4: :a4:
ว่าแต่ ตาเรย์ไปไหนเนี่ย ตอนสำคัญไม่น่าพลาดนะ
-
ร่วมลุ้นด้วยคน :a3: :a3: :a3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
บอกรักไปแล้ว :m3: มาลุ้นต่อว่าจะเป็นไง :m3: :m3:
-
รีบๆ มาต่อเน้อ รออยู่ครับ :m23:
-
:serius2: อ๊าาาา มาลงทิ้งไว้ให้ลุ้นข้ามวัน o9
พรุ่งนี้มาต่อแต่เช้าเลยนะคร้าบบบ :give2:
-
ทำงี๊ฆ่ากันเลยดีกว่าครับ :m15:
มาต่อตอนจบไวๆนะคร้าบบบบ.. :m13:
-
ปูเสื่อนอนรอเลยอะครับ อิอิ o15
-
อย่าอกหักนะ
-
โหหห
ค้างคาสุดๆ ไปเลย
ลุ้นมากๆ นะเนี่ย
:a6: :a6: :a6:
-
ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะครับที่ช่วยกันติดตามผลงานการเขียนครั้งแรกของผม ผมดีใจมากครับที่ผลงานการเขียนครั้งแรกทำให้เพื่อน ๆ ชอบ และช่วยลุ้นเรื่องราวความรักระหว่างผมกับไอ้กั๊ก
ขอบคุณครับสำหรับการต้อนรับที่อบอุ่น
ขอบคุณจริง ๆ ครับ
++++++++++++++++++++++++++++++
แบงก์รักกั๊กหวะ แต่ไม่ได้แบบเพื่อนนะ รักแบบว่ารักกันอะ รักมานานแล้วนะ แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ รักมากด้วย ชอบมากด้วย” ผมกลั้นหายใจพูดรัวเลยครับ
“จริง ๆ”
ผมย้ำเสียงอ่อย ๆๆ
ฟิ้ววววววววววววววววว พูดไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามันเข้าใจหรือเปล่านะครับ ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ
“.....................................................”
ผมเห็นมันนิ่ง ผมก็ใจคอไม่ดีเลยครับ
“เฮ้ย บอกแล้วไงว่าไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องใส่ใจ ปะ ไปหาพวกไอ้เอกกัน ป่านนี้มันคงงงอะว่ากรูเรียกเมิงมาทำไม 5555” ผมก็เลยรีบพูดออกตัว ตอนนั้นใจเสียมาก ๆ ครับ
มันไม่พูดอะไรครับ แต่เดินเข้ามากอดผมไว้................................
“กั๊กก็มีอะไรจะบอกแบงก์เหมือนกัน” มันพูดในขณะที่มันกำลังกอดผมอยู่ครับ” หน้ามันซบอยู่ที่ไหล่ผมตอนนี้คนที่งงเป็นผมแล้วครับ งงมากด้วย
“อืม มีอะไรก็พูดมาดิ ลีลาอยู่ได้” ผมเร่งมันครับ ยอมรับครับว่าตอนนั้นตื่นเต้นมากๆๆ
+
+
+
+
+
+
+
+
+
++
+
+
++
+
+
+
+
“เรากับขิมเป็นแฟนกันแล้วนะ ”
“.....................................................................” หลังจากได้ยินมันพูด เข่าผมอ่อนลงทันที ดีนะที่มันกอดผมไว้อยู่ มันเลยพยุงผมไว้ได้ ผมพยายามดันหน้าอกมันออกจากอ้อมกอดเพื่อที่จะขอดูหน้ามัน แต่มันขืนมือเอาไว้ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่ยอมให้ผมออกจากอ้อมกอดมัน มันคงอยากจะปลอบใจผม หรือว่ามันกำลังดีใจเลยกอดผม ผมทำได้แค่เหลือบมองไปที่ซอกคอของมัน
คิดไว้แล้ว่าคำตอบต้องเป็นแบบนี้
คิดไว้แล้วว่ามันคงไม่ได้คิดแบบเดียวกับเรา
ตอนนี้ภาพทุกภาพของผมกับมันพรั่งพรูออกมาพร้อมกับน้ำตา แต่ไม่มีเสียงนะครับ ผมพยายามกัดริมฝีปากเอาไว้ จนปากชา
ผมนิ่งอยู่นานมาก
มันก็นิ่งอยู่นานมาก
“นานยัง” ผมกลั้นใจถามมันครับ มือที่เคยปล่อยข้างตัว ยกขึ้นมากอดคอมันไว้แน่นเลยครับ ประหนึ่งว่า อย่าไปจากกรูเลยนะ
“เมื่อเช้านี้เอง”
“โห แม่งโชคดีวะ ดีใจด้วยนะเว้ย ไอ้ขิมมันสวยด้วยนะแก” ผมยินดีกับมันครับ ตอนนั้นหน้าตาผมยิ้มแย้มแจ่มใสมากๆๆๆ แต่มันจะรู้ไหมนะ ว่าข้างในตอนนี้ น้ำตาท่วมหัวใจแล้ว กัดฟันยิ้มครับ ตอนนั้น แต่มันคงจับน้ำเสียงได้
“กั๊กขอโทษนะ”
“เสียงสะอื้นจากผมเบาๆๆ”
“เฮ้ย แบงก์อย่าร้องดิ อย่าร้องนะ โอ๋ๆๆๆๆๆ” มันพูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆๆ
“อืมมมมมมมมมม ไม่ได้ร้อง ไม่เป็นไร๊ (เสียงสูง) อย่าสนใจเลยนะเว้ย กรูไม่ใช่หมานะเว้ยมาลูบหัวเนี่ย” พร้อมกับหัวเราะกลบเกลื่อน
“อืม กรูก็รักเมิงเหมือนกัน” มันนิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะบอกผมครับ
“ปะ ไปหาพวกไอ้เอกดีกว่า” ผมเปลี่ยนเรื่องครับ พร้อมกับเช็ดน้ำตาบนบ่ามันครั้งหนึ่ง และกัดแรงๆๆ โทษฐานทำกรูร้องไห้
“จ๊ากกกกกก เจ็บนะเนี่ย 5555 สงสัยติดเชื้อจากเราไป” มันพูดครับ
“เมิงกัดกรูจนเป็นแผลเป็นเลยเนี่ย” ผมเปิดแผลที่คอให้มันดูครับ
“ซ้ำดีไหมเนี่ย 555555” มันพูดครับ เดี๋ยวเหอะเมิง
“แล้วเมิงกับกรูจะยังเหมือนเดิมอีกไหมวะ” ผมกลั้นใจถามมันครับ
“อืม เหมือนเดิมสิวะ” มันพูดเสร็จก็ก้มลงมากัดคอผมแรงๆๆ แบบหมันเขี้ยวหนึ่งที่ พร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
เหมือนเดิมหรอ....................
จบกันแล้วสินะ........
คงไม่มีอีกแล้วสินะ มือสาก ๆ ของมัน
คิ้วเข้ม ๆ ของมัน
ผมที่ผิดระเบียบของมัน
ตาโต ๆของมัน
ริมฝีปากของมัน
รอยกัดของมัน
ทุก ๆอย่างของมันที่ผมเคยคิดว่าเป็นของผม
ต่อจากนี้มันไม่ไช่อีกแล้ว
ภาพของเด็ก ม.6 สองคนที่เดินกอดคอกันมาจากสวนสนหลังโรงอาหาร ถ้าใครเห็นก็คงจะคิดว่าเขาทั้งคู่ดูมีความสุขกันดี แต่จริง ๆ แล้วมีคนหนึ่งคนในนั้นกำลังร้องให้อยู่ต่างหาก ไอ้คน ๆ นั้นมันชื่อแบงก์ครับ
ไม่เอาอีกแล้ว .......
เข็ดแล้ว...............
ไม่ขอรักใครอีกแล้ว...........
ไม่ขอบอกรักใครก่อนอีกแล้ว.......
ตอนนั้นคิดอย่างนี้จริง ๆ
ครับ วันที่ 21 มกราคม เป็นวันที่ไอ้กั๊กมีความสุขที่สุด แต่เป็นวันที่ผมมีความทุกข์มากที่สุด และคำว่ารักที่ผมบอกมัน คงจะล่องลอยอยู่ในสวนสนนั่นแหละครับ
หลังจากนั้นไอ้กั๊กมันก็ยังทำตัวเหมือนเดิมครับ ชอบมากัดผม มาเล่นกับผม กินข้าวกับผมมากกว่ากินข้าวกับแฟนมันซะอีก แต่ขิมเขาเป็นคนดี มันเข้าใจครับ แต่คนที่ไม่เข้าใจคือพวกเพื่อนช่างยุของมัน ผมเลยตัดปัญหาด้วยการพาตัวเองออกมาจากไอ้กั๊ก ผมต้องยอมรับสภาพนี้แบบไม่มีทางเลือก แต่ไอ้กั๊กก็ยังเป็นไอ้กั๊กเหมือนเดิม ผมชอบมันก็ตรงนี้แหละครับ แต่ใครจะรู้หละครับว่าน้ำตาของผมก็ไหลทุกคืนเหมือนกัน
ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่ผมได้รู้จักมัน ได้แอบรักมัน คำพูดของมันยังอยู่ในหัวผมตลอดเวลา มันเป็นรักแรกของผมครับ มันเป็นคนแรกที่ทำให้ผมนั่งมอเตอร์ไซด์เป็น มันเป็นคนแรกที่จูบผม
หลังจากจบ ม. 6 ผมเอ็นติดที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคใต้ แต่แม่ไม่ให้ไป ก็เลยต้องไปเรียนที่กรุงเทพ ผมได้รับข่าวคราวของไอ้กั๊กตลอด เพียงแต่ว่าไม่กล้าโทรไปจนเรียนปริญญาตรี เราไม่ได้คุยกันเลย จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่งผมเกิดเหงา ๆ ขึ้นมาก็เลยคีย์ชื่อมันลงไปใน google ไม่รู้ว่าพระเจ้าเห็นใจหรือว่าอะไร ดันมีชื่อมันอยู่ในฐานะศิษย์เก่ามหาวิทยาลับราชภัฎแห่งหนึ่งในกรุงเทพ มันเรียนรามได้แค่ปีเดียวแล้วก็ออกครับ แล้วมาต่อราชภัฏแห่งนี้ ในนี้มีทั้งเบอร์โทร อีเมล์ ผมลองแอดอีเมล์มันดูปรากฏว่ามันไม่ได้ใช้อีเมล์นี้แล้ว แต่ไม่เป็นไร ยังเหลือแค่เบอร์โทร
ผมลองตัดสินใจโทรไปหามัน แต่ไม่กล้าบอกว่าเป็นผมหรอกครับ ผมทำเป็นโทรผิดแกล้งขอสาย ต้นบ้าง นุชบ้างแล้วแต่ตอนนั้นคิดชื่อได้ ผมขอแค่ได้ยินเสียงมันตอบกลับมาว่า “ไม่ใช่ครับ” หรือ “ไม่มีครับ” ผมจำเสียงมันได้ดีเลยครับ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ ผมทำอย่างนี้อยู่นานมาก จนคิดว่ามันน่าจะสงสัย ครั้งสุดท้ายที่โทรไป เลยบอกว่าเป็นผม แต่ผมก็มีข้ออ้างว่าโทรไปหามันเพื่อที่จะขอเบอร์เพื่อน ๆ คนอื่น เราคุยกันไม่นานเท่าไหร่ครับ เพราะผมไม่กล้าคุย กลัวร้องไห้ ตอนนี้มันเลิกกับขิมแล้วครับ และกลับไปอยู่ต่างจังหวัดช่วยธุรกิจที่บ้านมันอยู่ อยากจะกลับไปหามันก็ไม่ว่างเลย เพราะวันเสาร์ อาทิตย์ต้องเรียนปริญญาโทอีก
ผมอยากจะบอกเพื่อน ๆว่า ผมไม่อยากให้มาถึงตอนนี้เลย ระหว่างที่พิมพ์ น้ำตาผมไหลตลอด ผมคิดถึงมันมาก คิดถึงมันตลอด คิดถึงมาก คิดถึง คิดถึง คิดถึง ในตอนแรกที่ผมคิดจะเขียนเรื่องนี้ ผมตัดสินใจอยู่นาน เพราะกลัวว่าจะเขียนไม่จบ แต่พอเขียนไป ทุก ๆ ภาพของมันลอยขึ้นมาเต็มไปหมด กล่องที่ผมเก็บของที่มันให้ เหรียญห้า ดอกกุหลาบ ช็อกโกแล็ตที่บูดคาตู้เย็น จนแม่ด่า แต่ผมก็ไม่ยอมทิ้ง ภาพทุกภาพ รอยแผลเป็นที่คอที่มันทำไว้ ยังคงเตือนใจผมตลอดเวลาว่า ครั้งหนึ่งผมเคยมีคน ที่ผมรักมากที่สุด
ภาพที่มันสอนผมเล่นกีต้าร์ เพราะถนัดมือซ้ายด้วยกันทั้งคู่ เลยเข้าใจกัน
วิชาเป่าแก้ว มันเป่าแทนผมเพื่อให้ผมมีไปส่งอาจารย์ แต่มันมือพองเพราะโดนไฟลวก
วิชาฟุตบอลที่มันพยายามเล่นให้อ่อนที่สุดเพื่อให้ผมชนะ
รอยกัดที่มันทำไว้ที่คอ
เพลงห่วงใยเหลือเกินของแซงค์ ที่มันชอบร้องบ่อย ๆ
มือสาก ๆที่จูงผมขึ้นภูกระดึง
น้ำแดงที่มันซื้อมาให้
ขนมจีบที่มันเคยทำให้กิน อร่อยมากๆๆ
ทุกภาพของมัน ผมเก็บไว้เสมอครับ
+
+
+
ผมสัญญากับตัวเองครับว่าปีหน้าเมื่อผมจบปริญญาโท มันจะต้องมาอยู่แสดงความยินดีกับผมให้ได้ ผมจะลากมันมาให้ได้ ที่รักของผม
จริง ๆแล้ว ไอ้กั๊กมันไมได้ชื่อกั๊กหรอกนะครับ ชื่อเล่นของมันก็คือ กุ๊ก ครับ ไอ้กุ๊ก และมันก็คงไม่รู้ด้วยว่าผมเขียนถึงมัน มันเป็นความลับของผมกับเพื่อน ๆ นะครับ
จบแล้วนะครับความรักของผม และความรักครั้งใหม่ หลังจากคิดถึงมันมา 6 ปีชัดเจนขึ้น ผมจะเอามาเขียนให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันนะครับ และผมก็หวังว่าเรื่องหน้าของผมจะ แฮปปี้เอ็นดิ้งเหมือนคนอื่น ๆ เขานะครับ ติดตามรอความรักของผมภาค 2 นะครับ แต่ยังไงไอ้กั๊กของเพื่อน ๆหรือไอ้กุ๊กของผมยังคงอยู่ในใจผมตลอดเวลาครับ
บ้ายบายครับ
แบงก์
ปล. แล้วจะเอาตอนพิเศษระหว่างผมกับไอ้กั๊กมาลงให้เรื่อย ๆ นะครับ ยังมีอีกเยอะครับเรื่องราวความประทับใจระหว่างผมกับมัน ถ้าเพื่อน ๆ อยากจะอ่านกันนะครับ
-
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีความสุขเลยซะทีเดียว
แต่ก็คิดว่าแบงค์คงจะมีความสุขที่สุด
เพราะแบงค์ได้รู้ใจตัวเองว่ารักใคร และรู้ตัวเองว่าทำอะไร
ถึงมันจะไม่สมหวัง แต่ก็เป็นเรื่องราวที่แสนประทับใจมากเลยทีเดียวครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่สวยงาม
ขอบคุณที่เขียนบอกออกมาทั้งๆ ที่มันอาจจะยากเย็น
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบบ
:m17: :m17: :m17: :m17:
ป๋อ ล๋อ อยากรู้เรื่องราวตอนพิเศษด้วยนะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คร้าบบบ
-
ขอบคุณ ที่เขียนเล่าประการณืให้อ่าน
ปล.หวังว่าจะได้เจอกับกุ๊กนะ..อิอิ
ปล.รอตอนพิเศษษษษษษษ :a11:
-
จบแล้วหรอคับ ถึงแม้จะจบแบบไม่สมหวัง
แต่ก้อประทับใจคับ กั๊กเป็นคนดีคนนึงเลยทีเดียว
ยังทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่าง ดีใจนะคับที่แบงค์
ได้รักคนดี ๆ นิสัยดี ๆ อย่างกั๊ก
เป็นกำลังใจให้คับผม
-
อ่านตอนจบแอบซึมเลย :m15:
อ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าแบงค์รักกั๊กแค่ไหน โดยเฉพาะตอนจบ
ความทรงจำที่แม้ผ่านไปนาน แต่ก็ไม่เคยจางไป
อย่างน้อยก็ถือว่าเราได้รู้จักความรักนะ
แล้วคนที่เรารักก็เป็นคนดีคนหนึ่ง แอบซาดิสม์อีกต่างหาก 55
ขอให้เจอกันอีกครั้งนะ แบงค์อย่าลืมกัอคอกั๊กละ เอาให้หายคิดถึง กัดแรงๆ
ขอบคุณที่มาเขียนเรื่องเล่าให้ฟัง สนุกมากเลย
ยังรออ่านภาคต่ออยู่นะ เย้ๆ
:m1: :m3: :m1: :m3: :m1: :m3: :m1: :m3:
-
รู้สึกดีครับ อย่างน้อยเราก็ได้บอกความในใจ
เป็นกำละงใจน๊า
-
ขอบคุณครับเรื่องนี้สนุกมากเลย อยากให้มีภาค2จัง อิอิ o15
-
ขอบคุณครับ
ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
:m15: :m15: :m15:
ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังกันนะครับ
และขอให้มีความสุขกับความรักครั้งใหม่ด้วยครับ :m13:
รออ่านตอนพิเศษและก็ภาคสองต่อนะครับ :m13:
-
เศร้าจายยยยยยย จัง
-
แอบอ่านมาจนจบ แบบ reply แค่ครั้งเดียว :a6:
รู้และเข้าใจแบงค์มากมาย เพราะเคยมีอดีตที่คล้ายๆแบบนี้เหมือนกัน
ขอให้มีความสุขกับรักครั้งต่อๆไปนะครับ
จะเป็นกำลังใจให้ ทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่อง กุ๊ก รอบ 2 นะ
สู้เว้ยยยยยยย :a2:
-
อ่านแล้วน้ำตาไหล
ทำไงดีเคอะ?
o7 o7 o7
-
ช้าไปแค่นิดเดียว ถ้าบอกเร็วกว่านี้ทุกอย่างอาจเปลี่ยนไป
แต่ใครจะรู้ใช่มั้ย................ไม่มีใครเดาได้หรอก
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปน่ะค้าบบบบบบบบ
-
โทษทีครับ หายไปเพราะกำลังคลั่งรักแห่งสยาม
เป็นความรัก ผูกพันของเพื่อนที่เติบโตมาในวัยเด็กเช่นกัน
ดันมาเจอเรื่องนี้กระแทกน้ำตาซ้ำเข้าไปอีก
อยากจะมีชีวิตเหมือนคนทั่วไป มีรักได้ดังใจต้องการ
:o12: :o12: :o12: :o12:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ
รออ่านภาคต่อไปและตอนพิเศษ คริคริ
:m3:
-
อย่างน้อยก็เคยมีประสบการณ์รัก สู้ต่อไปนะ :m1:
เก็บสิ่งดีดีไว้ในใจ แล้วเดินหน้าต่อไป :m18: รออ่านตอนพิเศษต่อนะ :m3:
ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องราวให้ฟัง จะติดตามผลงานต่อจ๊ะ :a1:
-
:sad2: เศ้ราชะมัด
เป็นกำลังใจให้
รออ่านผลงานต่อไป
:a2:
-
ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย :m15: แต่ในความเป็นจริงแม้จะไม่ได้ยืนเคียงข้างกัน แต่ก็ยังมีความทรงจำดี ให้ระลึกถึงกัน :a1:
สู้ ๆนะคุณแบงค์ :a2:
-
เศร้าจังเลยอะ
แต่ยังไงก็มีความทรงจำดีๆๆให้เก็บไว้เรานะ
เป็นกำลังใจให้นะ
รอตอนพิเศษด้วยคนคับ
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
ชีวิตจริงต่างจากนิยายก็ตรงนี้แหละ แม้ว่าจะไม่ได้จบลงแบบที่เราคิด แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป
จะรอภาค 2 นะคะ :m13:
-
เศร้ามากกกกกกกกกกก
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
น้ำตาซึมแล้ววววววว
ฮือๆๆๆๆๆๆๆ
โดนรับโดนตัวเอง
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
-
:m15: เศร้าง่า
-
ขอบคุณนะคับ
ซึ้งมากๆ
เศร้าดีคับ
เศร้าจริงๆเศร้าคับ
-
:o12:
อนาคตไม่แน่นอนค่ะ
จะเปนกำลังใจให้ต่อไปนะคะ
-
ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องราวดีๆ อย่างนี้นะ
จะเป็นกำลังใจให้ สำหรับภาคต่อไปๆ
สู้ๆ นะจ๊ะ
o13
-
:a10:...ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรที่แน่นอนหรอกครับ
พี่แบงก์บ้างครั้งพี่กั๊กอาจจะเป็นคนรักของพี่แบงก์ในอนาคตก็ได้น่ะครับ
ผมนับถือมนความรักของพี่กับพี่กั๊กมากเลยน่ะครับ
มันเป็นความรักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
ความรักที่ขอแค่ให้อีกคนมีความสุขก็พอแล้ว
ผมว่าในชีวิตจริงมันหาไดอยากมากเลยน่ะครับ
และหากว่ารักที่พี่มีต่อพี่กั๊กเป็นจริง
ผมอยากให้พี่ได้เป็นคู้ที่รักกันจริง ๆ อ่ะครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอน่ะครับ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
หากพี่มีปัญหาหรืออยากจะระบาย
ผมก็พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้เสมอครับ.... :give2:
( ชมรม คนรักแบงก์กับกั๊ก ) :o8:
-
ขอบคุณคับ หนุก มากมาย :amen: :amen:
-
:a10:...ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรที่แน่นอนหรอกครับ
พี่แบงก์บ้างครั้งพี่กั๊กอาจจะเป็นคนรักของพี่แบงก์ในอนาคตก็ได้น่ะครับ
ผมนับถือมนความรักของพี่กับพี่กั๊กมากเลยน่ะครับ
มันเป็นความรักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
ความรักที่ขอแค่ให้อีกคนมีความสุขก็พอแล้ว
ผมว่าในชีวิตจริงมันหาไดอยากมากเลยน่ะครับ
และหากว่ารักที่พี่มีต่อพี่กั๊กเป็นจริง
ผมอยากให้พี่ได้เป็นคู้ที่รักกันจริง ๆ อ่ะครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอน่ะครับ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
หากพี่มีปัญหาหรืออยากจะระบาย
ผมก็พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้เสมอครับ.... :give2:
( ชมรม คนรักแบงก์กับกั๊ก ) :o8:
ขอบคุณนะครับ สำหรับกำลังใจดี ๆ มากมาย ผมก็ภาวนาอยู่ทุกวันให้เป็นเช่นนั้นครับ เพราะผมยอมรับว่ายังลืมมันไม่ได้ 6 ปีแล้วนะที่ยังลืมมันไม่ได้ ทำไมใช้เวลานานก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ
++++++++++++++
เอาละตามที่สัญญาเอาไว้ว่าจะเล่าตอนพิเศษให้ฟัง งั้นเริ่มกันเลยนะครับ
ตอน...รักจังวิชาพิมพ์ดีดเนี่ย
ในช่วง ม. 5 เป็นช่วงที่มีวิชาอยู่หนึ่งตัวที่ต้องเรียนพิมพ์ดีด ซึ่งอาจารย์ที่สอนนั้นขึ้นชื่อว่าเฮียบสุด ๆ ระหว่างพิมพ์ใครแอบมองแป้นตัวอักษร จะถูกลงโทษด้วยการให้เอากระดาษมาปิดไว้ที่แป้น แล้วสอดมือเข้าไปพิมพ์ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นแป้นได้ และแกก็จะสรรหาวิธีลงโทษแปลก ๆ มาให้พวกหัวโจกกัน รวมถึงผู้ทีทำผิดกฎต่าง ๆ
ในช่วงเข้าเรียนวิชาของแก ก่อนจะเรียน แกจะตรวจเล็บ ตรวจเครื่องแต่งกาย ตรวจผม เหมือนครูฝ่ายปกครองเปี๊ยบ
และไอ้กั๊กก็เป็นหนึ่งในผู้ที่แต่งกายผิดระเบียบ ทั้งเสื้อผ้า ทรงผมที่ยาวมาก ๆ อาจารย์เลยลงโทษมันด้วยการใช้หนังยางมัดจุกผมมัน ส่วนเสื้อที่ผิดระเบียบ อาจารย์ก็จะยึดไว้ และให้มันถอเสื้อเรียน ตอนนั้นมันเรียกเสียงกรี๊ดกร้าดจากเพื่อน ๆ ได้เยอะทีเดียว ซึ่งผมได้บอกไปแล้วว่าผมนั้นเลขที่ 5 ส่วนมันเลขที่ 6 มันก็ต้องนั่งถัดจากผม ทำเอาชั่วโมงนั้นสมาธิผมกระเจิดกระเจิงไปหมด คนบ้าอะไรหุ่นดีชะมัน กล้ามเป็นกล้าม ท้องเป็นลอน โอยเห็นแล้วจะละลายคาเครื่องพิมพ์ดีด
และเนื่องจากผมค่อนข้างเป็นคนที่พิมพ์ดีดได้เร็ว ประมาณ 50 คำต่อนาทีได้ ไอ้กั๊กก็เลยอาศัยจุดนี้มาแหย่ผมให้ผมหน้าแดงอยู่เรื่อย ๆ
เพื่อน ๆ ครับ ก็มันอะ จะทำเป็นหาตัวอักษรไม่เจอบ้าง ให้ผมเดินเข้าไปช่วยหา พอผมเดินไปชี้ให้ดูว่า อยู่ตรงนี้นะมันก็จะเหมือนเดิมครับ โน้มคอตีเข่า เอ้ยไม่ใช่ 5555 โน้มคอเข้าไปกัด เต็ม ๆ เลยครับ มือไม้ผมสัมผัสกับเนื้อมันเต็ม ๆ ตอนหลัง ๆ ชักรู้แกว เลยไม่ช่วยมันหา
มันก็จะเปลี่ยนวิธีใหม่ โดยการเดินมาที่โต๊ะผม เข้ามาทางข้างหลัง โน้มตัวลงใกล้ ๆ ก่อนที่จะทำมาเป็นมองผมพิมพ์ ไอ้ผมก็ไม่กล้าหันหน้าไปไหน เพราะกลัวว่าหน้าผมจะไปโดนหน้ามัน
"แบงก์" มันเรียกครับ
"อะไร" ผมก็ตอบมันโดยไม่หันหน้าไปหามันที่อยู่ข้างหลัง แหม ก็คนมันอายนิครับ ถอดเสื้ออยู่ด้วย
"แบงก์" อะ เสียงมันสูงขึ้นอีกนิด
"อะรั้ย" ผมก็ขึ้นเสียงเหมือนกัน
"หันมาหน่อยดิ" อะอะ กรูรู้ทัน
"มีไรก็พูดมา" ไม่ยอมหรอกครับ อายด้วย 555
"ไม่อยากเห็นคนหล่อหรอ" :m4: แหม พูดมาได้นะเมิง
"เอ้ย เห็นจนชินละ" จริง ๆ ก็อยากหันไปอยู่หรอก แต่ฟอร์มจัด
"อะ งั้นอนุญาตให้กอดทีหนึ่ง" เมิงกรูเอาจิงนะ
"ไม่"
"โหย ใจแข็งวะ" มันบ่นครับ
สาเหตุที่ผมไม่หันไป เพราะกลัวครับ กลัวมันจะเห็นหน้าแดง ๆ ที่ซีด ๆ ร้อนผ่าว ๆ ของผม 5555
"แบงก์ดูหน่อยสิ ว่าเราเอามือวางที่แป้นเหย้าถูกหรือป่าว" มันพูดเสร็จก็เอื้อมมือสองข้างของมันมาวางที่แป้นเหย้าที่เครื่องพิมพ์ดีดของผม ตอนนี้สภาพมันโอบผมอยู่ครับ ไอ้เพื่อน ๆ คนอื่นก็ไม่สนใจหรอกครับ เพราะไอ้คู่นี้เล่นกันอย่างนี้ประจำ
"เมิงก็ไปวางเครื่องเมิงดิ" ผมด่ามันครับ
ในที่สุดผมก็ต้องหันกลับไปด่ามันจนได้ มันก็ยักคิ้วให้ทีหนึ่งที่มันชนะ แค่เนี้ยแหละครับที่มันต้องการ มันชอบครับทีเห็นผมอาย หน้าแดง มันบอกว่าเหมือนซาลาเปานึ่งสุกใหม่ ๆ น่ากินดี 555555555555
พอหนำใจมันแล้วมันก็เดินกลับโต๊ะมันไป ทิ้งให้ผมมือไม้อ่อนอยู่คนเดียว
ผมอยากจะด่ามันจริง ๆ ไอ้บ้า.................................................... มันบ้ามาก ๆ ครับ
อิอิ
แบงก์
-
"ไม่อยากเห็นคนหล่อหรอ" :laugh: :laugh: :laugh:
-
มุขเสี่ยวจริงๆเลย
-
น่าร๊ากกกกกกกก ที่สุดเลยอ่า
อ่านไปเขินไป :m3: :m1: :m18:
-
:m10: :m10: :m10:
มีหนุ่มน่ารักๆ หุ่นดีๆ มาถอดเสื้อเรียนอยู่ใกล้ๆ
จะมีสมาธิเรียนกันมั้ยนั่น
:m25: :m25: :m25:
-
กั๊ก น่ารักจริงๆแฮะ :m3: :m3:
อยากให้ความรักนี้เป็นจริงเหมือนกันนะ
แต่ ถึงมันเป็นไปไม่ได้ อย่างน้อยก็ได้มีความทรงจำดีๆ เก็บไว้กับเราตลอดไป
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เข้ามาอีกที จบซะแล่ะ ตามอ่านอยู่จ่ะ :m1:
แปะให้กำลังใจคนเขียนก่อนน๊า.... :m3:
-
ขอบคุณคับ อ่านครั้งเดียวจบ
พี่แบงค์ สู้ๆ
:a2: :a2: :a2:
-
แบงค์น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ
-
555555555
ขอแค่ได้เห็นหน้าแดงก็พอแล้ว
:m1: :m1: :m1:
-
:m1: :m1:
น่ารักอ่ะ
-
5555+
แบงค์ก็หลงกลกั้กทุกทีสิน่า
น่ารักมากเลยคร้าบบ
:m3:
-
ขอบคุณงับ.......ได้เห็นความรักดีๆ อีกคู่นึง o17
ถึงไม่สมหวัง แต่ความหวังก็ยังมีอยู่ใช่ไหมงับ :impress:
โชคดีกับความรักงับ.......
ปล.ป๋มว่าลึกๆ นายกั๊กหรือกุ๊ก คงจะรู้สึกอารายที่มากกว่าความรักนะงับ
แต่การเป็นแฟนคงไม่ใช่คำตอบ.....เพราะเป็นแฟนแล้วทุกอย่างคงเปลี่ยนไป คงไม่เศร้ามากนะงับ.....เค้าไม่ได้เกลียดเรานิ......จริงมะ :teach:
-
^
^
^
^
เห็นด้วยนะ
บางทีกั๊กเองอาจจะกังวลกับความรู้สึก และการยอมรับจากสังคมอยู่ก็ได้
-
:angry2: กั๊ก ใจร้าย อะ ทำแบบนี้ ฆ่ากัน ดีกว่า :o12:
-
น่าร้ากกกกกกก
ช๊อบชอบค่ะ
:m1: :m1:
-
มาให้กำลังใจคุณแบงค์จ้า o13
เล่าเรื่องได้หนุกหนานมากเรยยยยย :laugh:
ชอบตอนกั๊กแกล้งแบงค์อ่ะ อิจฉาๆๆ :o8:
แม้ตอนจบจาเศร้ามั่กมาก :sad2:
แต่เราว่าความรู้สึกที่กั๊กมีต่อแบงค์หน่ะ ไม่น้อยกว่าที่คุณแบงค์รู้สึกแน่ๆ :give2:
เป็นความทรงจำที่สวยงาม และยากที่จะลืมจริงๆ :impress:
-
มีแต่คนชอบกั๊ก แล้วผมละคร้าบบบบบบบบ น้อยใจแล้วนะเนี่ย :o11: :o11:
มาตอนใหม่กันดีกว่าเนอะ
+++++++++++++++++++++++++++++
ตอนพิเศษ
ตอนสอนเล่นกีต้าร์หน่อยนะ
ฝากรักของฉัน ไว้แทนตัวและใจ ฝากไว้ในใจของเธอ
A F#m Bm A E
ต้องจากกันไกล เมื่อไร จะเจอ ฉันกลัวเธอจะลืม
E F#m
* ในยามห่างไกล หัวใจคงห่วงหา
Bm A E
ห่วงเธอทุกวันและทุกคืน
A F#m
** ฝากกับฟ้า เป็นเพื่อนยามเธอเศร้า
Bm E
ฝากกับดาว ช่วยดูแลเธอ
A F#m
อยากให้รู้ ถึงแม้ไม่ได้เจอ
Bm/A E A
อยากบอกเธอ ว่าทั้งหัวใจ ห่วงใยเหลือเกิน
A F#m Bm E
แผ่นน้ำและฟ้า ที่ดูว่าใกล้กัน แต่แท้ที่จริงแสนไกล
A F#m Bm A E
ดั่งเธอกับฉัน ไม่รู้วันไหน จะได้มาเจออีกครั้ง ( * , ** )
D E A D E A
แม้ว่าเรานั้นห่าง แต่รักเราไม่ห่างกัน
D E A F#m Bm A E
และขอให้เธอ มั่นใจไม่ไหวหวั่น ว่าสักวันเราจะกลับมาเจอ ( * )
Instru: A/Bm/D/A/Bm/D/A/
ครับนี่เป็นเพลงที่มันร้องตอนบ่ายวันหนึ่งในคาบว่าง จำไม่ได้แล้วว่าช่วง ม. ไหน แต่ช่วงนั้นผมนั่งกับมันแค่สองคนใต้ต้นไผ่กลุ่มมันนั่นแหละครับ นี่เป็นเพลงที่ไอ้กั๊กชอบเอากีต้าร์มาเกาเป็นประจำ ไม่รู้ว่ามันมีความหลังอะไรกับเพลงนี้ จังกีต้าร์เมื่อไหร่ เพลงนี้ต้องบรรเลงขึ้นทันที เพื่อน ๆ เชื่อไหมครับว่ามันร้องตั้งแต่ผมร้องไม่ได้ จนตอนนี้ผมร้องได้ขึ้นใจเลยครับ สงสัยเล่นได้เพลงเดียว
"กั๊กทำไรวะ" ผมเดินเข้าไปถามมันเมื่อเห็นมันเล่นกีต้าร์คนเดียว อารมณ์เปลี่ยวนะเมิง
"เล่นกีต้าร์"
"คนเดียวเนี่ยนะเมิง" ผมถามมันครับ
"2 คน" ไหนวะเห็นมีเมิงคนเดียว
"ใครวะ" ผมถามมันอีก
"ก็กับแบงก์ไง" อ้อ กรูเข้าใจเมิงหละ
ผมก็เลยหย่อนก้นนั่งข้าง ๆมันครับเพื่อน ๆ และก็นั่งมองมันเกากีต้าร์ไปเรื่อยเปื่อย ตอนนี้มันนิ่ง ๆ ดูเท่ห์ ดูมีสมาธิกับกีต้าร์มากๆ ถ้ามันตั้งใจเรียนเหมือนตั้งใจเล่นกีต้าร์ก็ดีสินะ
"กั๊ก เมิงถนัดมือซ้าย เมิงเล่นได้ไงวะ กีต้าร์เนี่ย" ผมงงครับ เพราะว่าผมถนัดมือซ้ายเหมือนกัน เวลาเล่นแล้วไม่ถนัดเลย
"ทำไมหรอ" มันถามครับ
" ก็เล่นถนัดได้ไง เมิงมือซ้ายไม่ใช่หรอ"
"ไม่รู้อะ ก็เล่นไป เดียวก็ได้เองนั่นแหละ" มันตอบไปมือมันก็เกากีต้าร์ไป
ด้วยความหัวดีและฉลาดหลักแหลม ไอเดียผมจึงบรรเจิด ณ บัดนาว
"สอนแบงก์เล่นหน่อยดิ" น่านกรูหาทางเข้าใกล้มัน
"ไม่เอาหรอก" โห ไรวะ
"ทำไมวะ" งงครับ ทำไมมันไม่สอน
"แบงก์ไม่กลัวมือด้านหรอ" เออวะ กรูไม่อยากมือด้านเหมือนเมิง
"ไหน ด้านยังไง" อิอิ มีแผนครับ มีแผน
"นี่ไง" พูดเสร็จมันก็เอามือมาลูบที่แก้มผมคับ สยิวมากๆๆ มือสาก ๆของมัน จักกะจี้ดี
"อึ้ย" ผมขนลุกครับ
"เล่นแล้วมือสากยังงี้เลยหรอ" ผมถามมันต่อ
"อืม กรูเสียดายมือเมิงหวะ" ไอ้นี้ กรูเขินนะเว้ย
"ไม่เอา กรูอยากเล่นเป็นวะ กรูเล่นเชี่ยไรไม่เป็นเลย"
"........." มันไม่ตอบ
"งั้นเอามาให้กรูลองถือหน่อยก็ได้ เมิงไม่หวงนะ" ผมพูดเสร็จก็ดึงกีต้าร์จากเมิง
ผมอยากแกล้งมันคับ
"เล่นยังงี้ช่ายม้า" ผมพูดเสร็จก็เอากีต้าร์วางลง พร้อมกับหันไปดึงกิ่งไผ่มา 2 อัน เอามาตีบนสาย อิอิ เพราะดีออก
"ป้าบบบบบบบบบบ" เสียงตบหัวครับ
"อะไมเมิงเนี่ย" ผมด่ามัน เจ็บนะเว้ย
"ไอ้บร้า กีต้าร์ ไม่ใช่ขิม เมิงนะเมิง" 55555
แล้วมันก็แย่งกีต้าร์ไปครับ พร้อมจัดท่าจัดทางให้ผมถือกีต้าร์
"นี่นะ เมิงต้องเอามือซ้าย จับตรงนี้ มือขวาจับตรงนี้ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปเรื่อย ๆ ตอนนั้นผมไม่ได้ฟังหรอกครับ เพราะว่าตอนนี้หน้ามัน ลมหายใจมัน อยู่ใกล้ผมมากๆๆ บางครั้งลมพัดเบา ๆๆ ทำให้เส้นผมของมันปลิวมาปรกหน้าผม โอ้ย กลิ่นตัวมันหอมจังเลย
กั๊ก เมิงจะรู้ไหมน้า ว่ากรูมองเมิงอยู่นะ มองมานานแล้วด้วย ผมได้แต่คิดในใจครับ
"อ้ากกกกกกก" อะ เมิงกัดกรูทำเชี่ยไร
"ไอ้เชี่ย กรูเจ็บ" ผมด่ามัน
"ตั้งใจหน่อยดิ เดี๋ยวก็ไม่สอนซะหรอก" เมิงทำเป็นขู่ ผมก็เลยหาวิธีเอาคืนมันด้วยการ 5555555555555 กระชากขนหน้าแข้งมันเต็มแรงครับ มันร้องจ๊ากเลยครับ กระจุ๊กเบ้อเริ่ม 555 สะจายยย
"จะหัดเล่นไหม กีต้าร์เนี่ย" มันพูดพร้อมดึงกีต้าคืนไป พร้อมเกาขาไปด้วย ทาทางคงคัน เพราะขนหน้าแข้งหลุด
"กรูว่า กรูเล่นกับด้านได้ไหมวะ คือให้มือขวากรูจับตรงก้านมันได้ไหม" ผมเรียกไม่เป็นนะว่ามันเรียกว่าอะไร ไอ้ตรงยาวๆๆอะ
"งั้นกรูต้องไปเรียนมาไหม่นะ จะได้มาสอนเมิงได้" มันด่าผมครับ
"เรื่องมากงั้นเมิงไม่ต้องเล่นเป็นหรอก เดี๋ยวกรูเล่นให้เมิงฟังเอง เมิงร้องอย่างเดียวพอ"
"โอ้โห ถ้ากรูร้อง เมิงจะเล่นได้หรอ"
"ไมวะ"
"อ๊ะ ก็กรูร้องเพลงของแซ้งค์ไม่เป็น และกรูก็ไม่เห็นเมิงเล่นเพลงอื่นด้วย หรือว่าเมิงเล่นได้เพลงเดียววะ"
"กรูเล่นได้หลายเพลงเว้ย แต่กรูชอบเพลงนี้ และกรูจะร้องให้คนที่กรูชอบฟังด้วย"
"วิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว" ผมร้องเสียงหลงล้อเลียนมันครับ เพี้ยงขอให้เป็นกรูเถิดดดดดดดดดดดด
"ดูมันหัวเราะเขินๆๆนะครับ" 555 ผมชอบมันจังเลย
และมันก็ยื่นหนังสือเพลงให้ผมครับ เชี่ย หนังสือเมิงเยินมากๆๆ ท่าทางจะผ่านการใช้งานมาหนักพอดู ผมก็เปิดไปร้องไปเรื่อยละครับ จำไม่ได้หรอกว่าเพลงอะไรบ้าง เพราะมัวแต่ร้องไป มองหน้ามันไป ดูท่าทางมันคงจะชอบนะครับ เล่นกีต้าร์เนี่ย
"กั๊ก" ผมเรียกมันครับตอนจบเพลง
"อืม" มันขานรับ แต่ตาก็ยังมองสายกีต้าร์มันอยู่ สนใจกรูหน่อย
"เมิงชอบเล่นมากหรอวะ กีต้าร์เนี่ย"
"อืม เราซื้อเองด้วยนะเนี่ย อันเนี้ย"
"ขี้โม้" ผมแกล้งแหย่มัน
"อ๊ะ จิ้งๆๆ" เสียงสูงนะเมิง
"อยากเป็นนักดนตรีหรอ"
"ป่าว แค่อยากเล่นให้แฟนฟัง" โอโห้ แม่งเมิง ตอบไม่ถนอมน้ำใจกรูเลย
"แล้วได้เคยเล่นให้แฟนเมิงฟังยังละ"
"ก็กำลังเล่นอยู่นี่ไงหละ" วิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
"ป้าบบบบบบบบ" เสียงผมตบหัวมัน
"ไอ้บร้า" ผมด่ามันครับ มันคงไม่รู้ว่าผมเขิน
"5555 เขินหรอ" ขำนะเมิง กรูอายจะแย่
"อะๆๆๆ หน้าแดง กรูล้อเล่น" เมิงล้อเล่นเรื่องไหร เรื่องเล่นให้แฟนฟัง หรือว่าเรื่องหาว่ากรูเป็นแฟน
"แค่อยากเล่นสนุกๆๆ ไม่มีไรหรอก 55555555" มันขำอีกละ สงสัยคงดีใจที่เห็นผมหน้าแดง
หลังจากนั้นมันก็ไม่ได้สอนให้ผมเล่นกีต้าร์หรอกนะครับ เพราะมันบอกว่าเสียดายมือนิ่ม ๆ ของผม อิอิอิ แต่ผมก็ต้องร้องเพลงตอนมันเล่นกีต้าร์ด้วย
เฮ้ย คิดแล้วอยากย้อนเวลาไปตอนนั้นจัง ทำไมนะเหรอครับ ก็เพราะผมมีความสุขมาก ๆเลยนะสิครับ
-
อย่าเพิ่งน้อยใจไป แบงค์
คนเชียร์นายเยอะน้าาา 555
-
แผนให้สอนกีตาร์นี่ก็ท่าทางได้ผลแฮะ ได้ชิดใกล้กันนิด :m13: :m13:
-
นึกถึงตัวเองตอน ปวส. (อีกละ)
เคยไปนั่งฟังเพื่อนคนนึงเล่นกีตาร์เหมือนกัน ฟังทุกวัน ... มันก็สอนเล่นเรานะ สอนคอร์ด C จำได้ แต่จำไม่ได้แล้วว่าวางมือยังไง
-
ตอนนี้อ่านแล้วแอบยิ้มเลย กับคำหยอด........น่าร้ากกกกกกกก
-
โอ๋ๆ พี่ก็ชอบแบงก์นะ :give2:
แต่ก็ชอบกั๊กมากกว่านิดนึง
นิดเดียวจริงๆ :m13:
-
:impress: อิอิ น่ารักจัง เป็นความทรงจำที่ทำให้ เรายิ้มได้จริงๆ นะครับเนีย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ นะครับ อ่านแย้ว ยิ้มไม่หุบเลยเรา อิอิ
-
เพื่อนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คร้าบบบบบบบ ผมลืมบอกไปเลยนะคับว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (25 พ.ย.) เป็นวันเกิดไอ้กั๊กคร้าบบบบบบ
ผมจึงอยากให้เพื่อน ๆ ช่วยอวยพรมันทีนะคร้าบบบบบบบบ ส่วนผมนะหรอ คริคริ ส่ง message ไปหามันแล้วครับ บอกว่า
"มีความสุขมาก ๆ นะ แล้วเจอกัน 5 ธ.ค.นี้"
อิอิ ทำไมนะหรอครับ เพราะว่ามีคนในบอร์ดบางคนแนะนำให้ผมนัดเจอกับมัน 5 ธ.ค.นี้นะสิคับ ผมจะกลับต่างจังหวัดไปหามัน เพราะว่าผมก็นัดมันได้แล้วครับ และกะว่าจะพามันไปดูหนังเรื่องรักแห่งสยามด้วย เผื่อว่ามันจะเข้าใจผมมากขึ้นครับ อิอิ
แล้วผลเป็นยังไงจะมาบอกนะคร้าบบบบบบบบ
ปล. อย่าลืมอวยพรวันเกิดมันด้วย และอย่าลืมอวยพรให้ผมโชคดีด้วยนะคร้าบบบบบบบ
แบงก์
ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
เหรอ รับทราบตามนั้น
บอกตาแวมไพร์ด้วยนะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ
:a13: :a13: :a13:
ส่วนคุณแบงค์เอง ก็ขอใ้ห้สำเร็จตามที่ต้องการและตั้งใจ (งงมะ)
ผมจะรอฟังข่าวดีครับ :m1:
-
มาถึงขั้นนี้ก็พูดไปเถอะครับ
ดีกว่าต่างฝ่ายต่างคิดไปเอง
ขอให้กั๊กมีความสุขมากๆนะครับ
:a13: :a13: :a13: :a13:
-
:a13:..........ขอให้กั๊กมีอะไรกับแบงค์เร็ว ๆ น่ะครับบบ ( ล้อเล่นหรือพูดจริงแล้วแต่จะคิดครับ...5555+ )
:a13:..........ขอให้กั๊กมีความสุขมากๆ น่ะครับ สุขภาพแข็งแรง คิดอะไรก็ให้สมหวังน่ะครับ
ปล............
:o12:.....พอแบงค์พูดถึงรักแห่งสยาม บางครั้งกั๊กอาจจะเป็นแบบโต้งก็ได้น่ะครับ( เป็นยังไงไปดูเองน่ะครับ )
ส่วนแบงค์อาจจะเหมือนมิวน่ะครับ รักโดยไม่หวังอะไรตอบแทน ขอแค่ได้รักเค้าก็พอ........ :o12:
.........ขอเอาคำ ๆ นี้มาใช่น่ะครับ......
ถ้าหากมีความรัก
ก็ย่อมมีความหวัง
......................................................
-
:a13: อวยพรวันเกิดย้อนหลังล่ะกันน่ะ มีความสุขมากๆน่ะคับ จุ๊บๆ อิอิ :a13:
-
:a13: อวยพรวันเกิดย้อนหลังให้คุณกั๊ก กะเอาใจช่วยแบงค์ขอให้โชคดี นะจ้ะ
-
:b:
ขอให้กั๊กมีความสุขมากๆนะจ๊ะ
สู้ๆ นะคะแบงก์ จะเอาใจช่วยน้า
:ped149: :ped149:
-
ขอให้กุ๊กหรือกั๊กของแบงค์มีความสุขมากๆนะ
แล้วก็ให้แบงค์มีความสุขด้วย
-
:a13: :a13: :a13: :a13:
ขอให้กั๊กสุขภาพแข็งแรง มีความสุขมาก ๆ จ้า
:a13: :a13: :a13:
-
พูดม่ายได้ก็สื่ออย่างอื่นได้นะงับ.......... :m12:
ป๋มก็เป็นกำลังใจให้ต่อไป ...... นะ คุณ แบงค์ ..........
ถึงแม้ว่าจาลงเอยเป็นแบบในหนัง...... :a5: แต่ ------->
เค้าม่ายรังเกียดเรา.....ก็เชื่อมั่นต่อไปนะ......อย่าท้อแท้... สู้ๆ :a2:
-
ขอให้สมหวังกับความรักนะครับ :m13:
-
ไหนๆ ใครว่าแบงค์ม่ายน่ารักกกกก
ผมคนนึงละ ว่า แบงค์น่ารักออก (แต่น้อยกว่ากั๊ก นิเดวเอง :try2:) อิอิ
เพราะถ้าม่ายมีแบงค์
คงจาม่ายมีเรื่องดีๆ แบบนี้ได้อ่านแน่นอนคร้าบบบ
:a1:
-
สุขสันต์วันเกิดให้กั๊กของแบงค์ด้วยคน
ขอให้กั๊กมีความสุขมากๆ
ขอให้กั๊กได้เจอกับคนที่รักกั๊กมานาน
แล้วก็ขอให้แบงค์โชคดี สมหวังๆ นะ สู้ๆ ทำเต็มที่แล้วนิเนอะ
:m1: :m3: :m1: :a13: :a13: :a13: :a13: :m1: :m3: :m1:
-
:m12:เข้ามาเป็นกำลังใจให้คะ..เด็กเมืองโอ่งเหมือนกัน
-
พักใจ
-
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V2GFFFP0
เรียนเพื่อน ๆ ครับ
ผมขอเวลาพักใจ 1-2 วันก่อนที่จะเขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้กั๊กในวันที่ 5 ธ.ค.ที่ผ่านมาให้อ่านกันนะครับ ตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ
แต่ถ้าเพื่อน ๆอยากรู้ว่าตอนนี้ผมรู้สึกอย่างไร ฟังเพลงด้านบนได้เลยนะครับ
ขอเวลาหน่อยนะครับ
แบงก์
-
จะรอน๊าสู้ๆ
-
ดูคำสั่งการใช้งานที่กระทู้นี้นะครับ
ผมแก้ให้แล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63.0
-
ดูคำสั่งการใช้งานที่กระทู้นี้นะครับ
ผมแก้ให้แล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63.0
ขอบคุณมากกกกกกกก ครับ น่ารักที่สุดเลยครับผม
-
รับทราบ
พักใจให้สบายก่อง แล้วค่อยมาเล่าสู่กันฟังนะจ้ะ ให้กำลังใจแบงค์นะคะ
สู้ๆ :a2:
-
:m17: :m17: :m15:
-
เกิดไรขึ้นอ่า จิง ๆ ก้ออยากรู้อะนะ
แต่เอาเป็นว่าให้แบงค์สบายใจก่อน
ค่อยเล่าก้อได้คับ เป็นกำลังใจให้คับ
สู้ ๆๆๆๆ
-
:m8: พี่แบ๊งคับ พี่ทำผมร้องไห้
คล้ายชีวิตผมเรยนะ แต่ผมไม่มีเรต อิอิ
แต่เรื่องกัด มีคับ ไม่มีรอยแดงนะคับ
เขียวเป็นจ้ำๆเต็มหน้าอกเรยย :m29:
ผมอ่านแร้วผมเศร้าใจแทนอ่ะคับ
ถ้าเราบอกเร็วอีก 1 วัน
ใครจะรุ้ละคับ มันอาจจะไม่มีคำว่าเสียใจก้ได้เนอะ
แต่นี่แหละนะ มันเปนโชคชะตา
อย่างน้อยสิ่งที่ดีที่สุด คือ การได้มีเค้าอยุ่ในหัวใจตลอดมา
และสิ่งที่เค้าให้เรามันก้เกินพอกับ เวลาที่เค้าได้มาใช้ร่วมกับเรา
เรากับเค้าจะรักกันตลอดไป
ผมชอบมากๆนะคับ พี่แบงค์ ยังไง ก้เพยายามเข้านะคับ
วันพรุ่งนี้อาจจะดีกว่าวันที่ผ่านมา ใครจะรุ้ละคับ
ว่าพรุ่งนี้พี่อาจจะมีความรุ้สึกแบบพี่กั๊ก ในวันที่ 21ม.ค. ก้ได้นะคับ
ขอบคุณคับ
**ลืมถามไปนิดนึงคับ พี่จะเอารุปที่ถ่ายคู่มาให้ดูป่าวคับ ผมก้อยากดูนะคับอิอิ
-
สู้ :a9: :a9: :a9: :a9:
-
เป็นกำลังใจให้น้า ทำดีที่สุดแล้วละ :a2:
-
เก็บรักษาความทรงจำไว้ให้ดีที่สุดนะครับ
ผมอิจฉาคุณนะคับเนี่ย
เพราะผมไม่มีประสบการณ์แบบนี้บ้างเลย
คุณเป้ฯคนที่โชคดีมากๆครับ
-
เปนกำลังใจให้นะคะ
ไว้สบายใจแล้วค่อยมาเล่าต่อ
-
เพื่อน ๆ เคยคาดหวังกับความรักไหม?
และถ้าเคยคาดหวังกับความรัก...และความผิดหวังหละ เคยเผื่อใจไว้บ้างไหม
และถ้าคำตอบของเพื่อน ๆคือไม่...............เพื่อน ๆ เจ็บแค่ไหนเวลาที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวังไว้
สำหรับผมแล้วภายใน 1 วัน มีเหตุการณ์หลาย ๆเหตุการณ์เกิดขึ้น
...........................................................”ผมอกหักวันพ่อครับ”
+
+
+
+
+
+
+
+
ที่ผมพูดได้อย่างนั้นเต็มปากก็เพราะว่า ผมรู้สึกหมดหวังกับความรักระหว่างผมกับไอ้กั๊กแล้วครับ
+
+
+
+
+
+
ตลอดระยะเวลา 10 ปีที่ผมกับมันได้รู้จักกัน ผมมีความศรัทธาในความรักระหว่างผมกับมันมาโดยตลอด
เช้าวันที่ 5 ธันวาคม 2550
6.30 : ผมตื่นนอนขึ้นมาแต่เช้า ในขณะที่พี่ยังนอนหลับอยู่ ก็แน่หละ วันนี้เป็นวันหยุดนี่หน่า และที่สำคัญอากาศกำลังดีอย่างนี้ เป็นใครก็คงจะไม่อยากรีบตื่น แต่สำหรับผมแล้ว วันนี้เป็นวันพิเศษของผมครับ
หลังจากที่ผมเคยคิดว่าจะให้ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้กั๊กค้าง ๆ คา ๆ อยู่อย่างนี้ เพราะอย่างนั้น มันก็ยังคงเป็นเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจผม แต่หลังจากที่ผมได้รับคำแนะนำจากเพื่อนในเว็บนี้แหละว่าให้ใช้วันนี้ให้เป็นประโยชน์ เมื่อกลับมาคิดๆๆดูแล้วก็คิดว่าลองดูสักครั้งก็ไม่เสียหายอะไร เลยตัดสินใจทำตามแผนที่ไอ้เพื่อนตัวดีในเว็บนี้วางไว้เป็นฉากๆๆ
วันนี้เป็นวันแรกที่ผมเปลี่ยนจากการใส่แว่นมาใส่คอนแท็คเลนส์ ลองส่องกระจกดูก็ไม่ค่อยคุ้นตาเท่าไหร่ แต่ก็เอาหน่า เพื่อความคล่องตัว แต่ก่อนนั้นผมถือว่าแว่นเป็นเครื่องประดับอย่างหนึ่ง แม้ว่ามันจะเป็นแว่นสายตาก็เหอะ แต่ขอแจ่มไว้ก่อน 5555
วันนี้ผมก็ไม่มีอะไรมากครับ เสื้อยืดคอกลมแขนยาว เท่ห์ ๆ 1 ตัว, กางเกงขาเดปนิดๆๆ ตามสมัยนิยม รองเท้าผ้าใบสุดเก๋ พร้อมกับพรมน้ำหอมกลิ่นประจำตัวที่ใช้มานาน จนมั่นใจแล้วก็คว้ากุญแจรถคู่ใจที่มักไม่ค่อยได้ขับ เพราะขับไม่แข็ง และด้วยราคาน้ำมันที่ขึ้นเอาๆๆ จนต้องจอดทิ้งไว้ที่บ้าน แต่วันนี้ต้องงัดมันออกมาขับครับ เพราะต้องทำเวลา
8.00 น. ได้เวลาออกจากบ้าน ขับรถกลับอย่างอารมณ์ดี แม้จะเกร็งไปตลอดทาง แต่เนื่องจากเสียงเจ้บริทนี่ช่วยขับกล่อมเพลง Gimme More จึงทำให้เบาใจลงได้เยอะ
วันนี้จะพูดกับมันยังไงน๊า....................
วันนี้จะเป็นยังไงบ้างน๊า........................
คิดแค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ
10.30 น. ผมใช้เวลาขับรถประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่งก็ถึงดินแดนบ้านเกิดเมืองนอน แต่ผมยังไม่เข้าบ้านหรอก ตรงไปยังจุดนัดหมาย ซึ่งเป็นห้างใหญ่ที่สุดในจังหวัด ระหว่างรอมันก็เดินเล่นไปเรื่อย ๆ มือถือผมก็ดังขึ้น
“โหล หวัดดีคับ”
"ตี่ ตี ตี ตี ตี่ ตี้ ตี่ ตี ตี่ ตี ตี่ ตี้ ตี้ ตี่ ตี่ ตี่ ตือ ตือ" (เพลงแต่งงานครับ) ไอ้น้องรุสตัวดี มันร้องให้ฟัง
"ไอ้บ้า" แนะๆๆ มันยังร้องไม่หยุด ไอ้เราก็ทำได้แค่หัวเราะกลบความเขิน
"ยังไม่ได้เจอกันซะหน่อย"
"เอ้า ยังไม่ได้เจอกันอีกหรอ"
"อืม ยัง"
"แล้วตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย" เมิงจะสำรวจสำมะโนครัวหรอ
"อยู่ ตจว. นะ รอมันอยู่"
“อ้าวหรอ”
“อืม”
“เอ้ยๆๆๆ มาแล้วๆๆๆ แค่นี้ก่อนนะ “ ผมพูดเสร็จก็ตัดสายไปครับ เนื่องจากว่าเห็นไอ้กั๊กเดินลิ่วๆๆเข้ามาหา หลังจากใช้สายตาสแกนอยู่พักใหญ่ มันเปลี่ยนไปมากครับเพื่อน ๆ
ผิวมันคล้ำลง “สงสัยอยู่ต่างจังหวัดมั้ง”
ผมมันยาวขึ้น “ไปตัดให้มันสั้นกว่านี้อีกหน่อยก็ดีนะ”
เสื้อยืดคอย้วยๆๆ “อืม ไม่เป็นไหร่ อยู่ที่ไม่แขวน โหะๆๆๆ”
ลากรองเท้าแต๊ะ “เมิงจะเซอไปไหนเนี่ย”
พอมันเดินมาถึงก็ทิ้งตัวห่างระยะ เมตรครึ่ง “เมิงไม่ต้องกลัวกรูกัดหรอกนะ”
“หวัดดี กั๊ก” ผมทักมันก่อนครับ
“อืม หวัดดี” มันพูดตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มโชว์เขี้ยว พร้อมตาหยีๆๆของมัน อิอิ น่ารักดีนะเมิง
“แบงก์สูงขึ้นเนอะ” มันเริ่มพูดก่อน
“อืม พอดีที่บ้านเลี้ยงดีอะ” ผมตอบกลับไปเขินๆๆ
“แต่ผอมไปนิดนะ” เป็นห่วงกรูด้วยหรอเนี่ย
“อืม กำลังขุนอยู่ แต่ไม่ขึ้นอะดิ 5555555” ตอบพร้อมกับเอามือเกาหัว แก้เขินครับ
“...”
ความเงียบครอบงำไปชั่วขณะ ผมเขินอยู่นะครับ ไม่ใช่อะไรหรอก
ตี๊ด ๆๆ เสียง message ผมก็ดังขึ้นครับ
From : Rus
Would Kook marry Bank?
Bank says "Kook!! Would you marry me?
Soundtrack : Quardo, Quardo, Quardo, Quardo
"ไอ้บ้า" ผมยิ้มกับข้อความที่เจ้าของเครื่องส่งมาครับ
"ยิ้มอะไร" ไอ้กั๊กถามผมครับ
"ป่าว ปะ ไปดูหนังกันดีกว่า เดี๋ยวเลี้ยงเอง” ผมปฏิเสธมันพร้อม ชวนมันไปดูหนังครับ พร้อมกับลากมันไปทางโรงหนังเลย
“แบงก์ ไปซื้ออาหารปลาก่อนได้ปะ” ไอ้บร้า เมิงจะถืออาหารปลาเข้าโรงหนังเนี่ยนะ กรูจะด่าเมิงยังไงดีเนี่ย
“เดี๋ยวออกมาค่อยมาซื้อก็ทัน ร้านเขาไม่หนีเมิงไปไหนหรอก” ผมว่ามัน
“อืม” ไม่ต้องสลดเลยเมิง ว่าแค่เนี้ย
“แบงก์ใส่น้ำหอมหรอ” มันทักครับ กลิ่นนี้แรงครับขนาดใส่ไม่เยอะนะเนี่ย
“อืม ทำไม เหม็นหรอ” ผมถามมัน
“ป๊าว หอมดี แพงไหม”
“ก็นิดหน่อยอะ เอาม๊ะ เออ วันเกิดเมิงกรูยังไม่ได้ให้อะไรเลยนี่หว่า งั้นเดี๋ยวกรูซื้อมาให้นะ เอากลิ่นเหมือนกันเนี่ยแหละ หอมดี เวลาเมิงฉีดจะได้คิดถึงกรูด้วย” อิอิ หยอดไป 1 ดอก
“เอ้ย ไม่ต้องหรอก เสียดายตัง กรูก็ไม่ค่อยได้ไปไหน วันๆๆ ขายแต่ของเนี่ย”
“เออหน่า ไม่เป็นไหร่ เผื่อสาวจะติดไง 5555555555555”
สรุปว่าวันนั้นเราดูเรื่อง “รักแห่งสยามครับ” ระหว่างที่รอหนังเข้าก็เดินดูของไปเรื่อยเปื่อย กะว่าเดี๋ยวออกจากโรงหนังเสร็จค่อยมากินข้าวกัน เพราะตอนนี้ยังไม่หิวครับ พอได้เวลาก็เลยเดินเข้าโรงหนัง ระหว่างนั้นมันก็ขอตัวไปซื้อป็อปคอร์นครับ พร้อมน้ำแดงมาแก้วหนึ่ง ยังจำได้นะเมิง
“ซื้อมาแก้วเดียว กินด้วยกันได้นะ” มันถามผมครับ
“ทำไม เมิงเป็นเอดส์หรอ” ผมกัดมัน
“ป้าบ” มันไม่ตอบครับ แต่ตบหัวผมทีหนึ่ง
“ไอ้บ้า แค่นี้ต้องตบด้วย เออ กินด้วยกันเนี่ยแหละ แบงก์ไม่ค่อยกินน้ำเท่าไหร่ เดี๋ยวปวดฉี่ แล้วหลอดเอามาทำไมตั้งสองอัน มันเปลืองนะเว้ย อันเดียวก็พอ โลกร้อนนะรู้จักมะ ต้องช่วยกันนะเว้ย” แน้ แถได้อีกตรู
ระหว่างดูหนังไป ก็กินน้ำหลอดเดียวกันไป อิอิ เหมือนจูบกันทางอ้อม ผมอินกับฉากหลาย ๆ ฉากมากเลยครับ หนังเรื่องนี้ใส่สัญญะลงไปในหนังได้ดีมากๆๆ เช่น ฉากติดตุ๊กตาบนต้นคริสมาส ผมไม่เคยเห็นต้นคริสมาสที่ไหนเหงาเท่าในหนังมาก่อน หรือฉากตุ๊กตาไม้ ฉากเล่นเกมตามคำใบ้
และแล้วก็มาถึงฉากเด็ดครับ ฉากจูบ ระหว่างที่โต้งโน้มคอมิวลงไปซบที่ไหล่ ผมคิดว่า ฉากต่อไปมันต้องจูบกันแน่ๆๆ ก็เลยตั้งตาดู แต่พอทั้งมิวกับโต้งจะจูบกัน ฉับพลันก็มีมือใหญ่ ๆๆ สาก ๆ มาปิดลูกตาผมไว้ซะงั้น ปิดแน่นมาก ทั้งดึง ทั้งแงะ อีตาเจ้าของมือก็ไม่ปล่อย เป็นตุ๊กแกหรือไงก็ไม่รู้ ผมคิดว่ามันต้องเป็นฉากจูบที่นานแน่ๆๆ เพราะว่ามันเอามือมาปิดตาผมนานมากๆๆ เกือบ ๆ 1 นาทีได้มั้ง
พอมันเอามืออกจากตาผม ก็เป็นฉากที่สินใจเดินเข้าครัวไปแล้วครับ
ผมเลยหันไปด่ามันเบาๆๆ
“ไอ้เชี่ย เมิงปิดตากรูทำไมวะ” โมโหครับ อุตสาห์เสียเงินมาเพื่อดูฉากนี้ 5555 พูดเล่นครับ
“ไม่อยากให้ดู เดียวเสียเด็กหมด” เอ๊า ไอ้นี่ กรูทำงานแล้วนะเว้ย
“แต่เมิงดูได้เนี่ยนะ” ผมย้อนไป
“ไม่เป็นไร กรูโตแล้ว” เอ้า เมิงจะแก่กว่ากรูซักกี่เดือนกันเชียว
ตอนนั้นผมขัดใจมันมากๆๆ เลยทั้งกัดทั้งข่วนไหล่มันตลอด โมโห ครับ โมโห มันก็เอามือมาจับมือผมไว้ให้นิ่งๆ
“นี่ รบกวนคนอื่นเขา” มันด่าผมครับ ผมเลยหยุดได้ เดี๋ยวเหอะเมิง กรูจะเอาคืน อดเลย
+++++++++++++++
เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
มันเกิดอะไรขึ้น
ทั้งๆที่ดูไปก็น่าจะโอแล้วน้า
o9 o9 o9 o9
-
นั่นดิ เท่าที่อ่านมา ก็ดู Ok นี่หน่า
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น งง :m28:
-
นั่นดิ
หรือเป็นเพราะยังไม่สารภาพ
-
อ๊าย ดูหนังกันหวาวแหวว เชียว
กั๊กมันก้อนิสัยน่ารักเหมือนเดิมนะ
ขี้เล่น ว่าแต่ต่อไปจะเกิดไรขึ้นน้า
ลุ้น ๆๆๆๆ
-
อ่านทันถึงตอนวันที่ 5 ธ.ค. แล้วค่ะ
แหม แบ็งค์อ่ะ reply #231 ทำเอาน้ำตาซึม ปวดแปล๊บที่ใจเลยอ่ะค่ะ
แต่ว่าเราก็รู้สึกว่ากั๊กน่าจะชอบแบงค์อ่ะ แต่อาจเพราะห่วงเรื่องการยอมรับจากคนรอบข้างรึเปล่า
ไม่รู้อ่ะค่ะ จากที่อ่านมาอ่ะ สิ่งที่กั๊กปฎิบัติกับแบงค์มันมากกว่าเพื่อนอ่ะ มันหวานเกิน ทำไมกั๊กไม่ยอมรับความจริงของใจนะ
ยังงัยก็ขอชมนะคะ เขียนได้ดีค่ะ ไม่มีสะดุดอ่ะ คล้ายตามทุกตอนเลยทีเดียว เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อร๊ายยยย
มันอะรัยกันคะ ดูยังไงมันก็มีลุ้นนนนนนนนนน
แต่ทำไม บอกว่าอกหักล่ะคะเนี่ยยยยย
เอ.....หรือว่ากั๊กไม่ได้คิดอะไร เกินเพื่อนจริงๆ
วุ้ย กลุ้ม
-
หวังว่าคงยังมีความหวังกับรักครั้งนี้อยู่นะฮะ
-
ก่อนนอื่นต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ไม่ได้เข้ามาเป็นกำลังใจให้เลย.... :o12:
พอมาอ่านก็เจอกับ.......................................................................”ผมอกหักวันพ่อครับ”
ก็ตกใจเหมือนกันครับ
ทำไมมันเป็นแบบนี้ ดูเหมือนว่าเค้าจะรักเรา
แต่คำตอบกลับเป็นแบบนี้
บ้างทีน่ะ กั๊กอาจเป็นแบบโต้งก็ได้น่ะครับ
ยังไงก็มาต่อน่ะครับบบบ อย่าค้างคาแบบนี้ :o8:
เปแนกำลังใจให้น่ะครับ.........รักคืออะไร ผมเชื่อว่าหัวใจเรารู้ดี
-
เป็นกำลังใจให้นะคร้าบบบ... :m13:
-
เงอะ...
มาต่อด้วยนะงับ
อยากรู้ๆๆๆๆๆ
:a5: :a5:
-
ไปดูหนังด้วยกันน่าจะไปได้ดีนี่นา
เกิดไรขึ้นต่อเนี่ย
อยากอ่านตอนต่อไป
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ อ่านเรื่องของพี่แบงค์ จนถึงตอนล่าสุด มีครบทุกรสเลยอ่า สนุกมั่กๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไมชีวิตม.ปลายเรามะมีแบบนี้บ้างน้า จะจบม.6 อยู่แว้วเนี่ย แล้วรีบมาต่อด้วยนะคับ
ต่อมอยากรู้ๆๆๆทำงานแระ :laugh: :laugh:
ปล.นั่งอ่านจนข้าวปลามะกินเยย พ่อก็บอกให้ไปกินนั่งเล่นคอมอยู่ได้ อิอิ ก็มันสนุกนิหน่าๆๆๆ
-
รอลุ้นอยู่ :m17: :m17: :m17:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้วันนี้นี่เอง..
น่าอิจฉานะครับที่ได้บอกความรู้สึกตัวเองออกไป..
ถึงแม้จะรู้อยู่ในใจว่าคำตอบที่ได้คงไม่เป็นดังหวัง..
แบงก์ทำดีที่สุดแล้วหล่ะ..ยอดมาก o13
แล้วอกหักวันพ่อนี่มันงัยต่อหล่ะ..
ถึงได้อกหักกับคนเดิมถึง2ครั้ง..
รีบมาต่อน๊า..
-
ดีคับพี่แบงค์
ผมเพิ่งมาอ่านเรื่องของพี่มะวานเองอ่า
ขอบอกว่าอ่านแล้ว ชอบม้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปยิ้มไป ร้องไห้ไป มันจี๊ดๆๆ ในใจ ยังไงไม่รู้
เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะครับ
:m1: :m1: :m1: :m1:
-
มันเห็นผมงอนมั้งครับ ก็เลยเอาป็อปคอนป้อนใส่ปากผม เอ๊ะ หรือว่ายัดวะ ตามันก็ดูหนังไป มือมันก็โกยป็อปคอร์นยัดใส่ปากผมไป ไอ้นี่ กรูติดคอโว้ย :m16:
“พอแล้วเมิง กรูอิ่มละ” ผมต้องรีบบอกมันครับ เดี๋ยวมันยัดใส่มาอีก
มันหันมาเห็นผมก็หัวเราะออกมาครับ :m20:
“ไอ้เชี่ย ในโรงหนัง เบาๆๆ หน่อย” แหม ก็ดันหัวเราะตอนที่เขากำลังซึ้งกันอยู่นิคับ
หลังจากด่ามันก็เริ่มสำรวจตัวเอง ชิบ หน้าผมเต็มไปด้วยป็อปคอร์น บนตักก็มี ที่พื้นก็มี ไอ้เชี่ย เมิง กรูเหนียวไปทั้งตัวแล้ว
“กรูไม่เล่นกับเมิงละ ทำตัวเป็นเด็กไปได้” มันพูดครับ ไอ้เชี่ย เมิงนั่นแหละที่เป็นเด็ก
หลังจากนั้นเราก็นั่งดูหนังกันตามปกติครับ ดูมั้งไม่ดูมั่ง เพราะอะไรนั่นเหรอครับ เพราะว่าผมจะคอยแอบชำเลืองมองมันตลอด โอ้ย ทำไมเมิงหล่ออย่างนี้เนี่ย
ไม่อยากจะบอกว่า ผมเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้จนได้ แต่ไอ้กั๊กผมก็เห็นมันเฉยๆๆนะครับ แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไรที่หรอกมันมาดูหนัง Y แถมมันก็ยังบอกด้วยว่าเป็นหนังที่ดีเรื่องหนึ่ง แต่ผมรู้ครับว่ามันไม่ค่อยได้ออกมาเที่ยวยังงี้ซักเท่าไหร่ เพราะอยากที่บอกครับว่ามันต้องรับผิดชอบธุรกิจที่บ้านมันอย่
หลังจากที่ออกจากโรงหนัง เราก็พากันลงไปหาอะไรกิน ระหว่างที่ลงบันไดเลื่อน ไอ้กั๊กมันก็คงเห็นผมซึมๆๆ (กำลังอินกับหนัง สลัดไม่หลุดซักที)
“เป็นไร” มันถามผมครับ
“เศร้าเนอะ” ผมหมายถึงหนังอะครับ
“อืม อย่าคิดมาก มันก็แค่หนัง”
“อืม”
“ชอบฉากไหน” ผมถามมันครับ
“ฉากไหนหรอ…………………….” ทำไมเมิงคิดนานจังวะ
“คิดบอกแล้วโทรบอกกรูด้วยนะ”
“เราชอบฉาก ที่มันจูบกันอะ ไม่เคยเห็นผู้ชายจูบกัน”
“เหรออออออออออออออออออออออออ” ผมลากเสียงยาวประชดมันครับ แหม แล้วที่ภูกระดึง เมิงทำเชี่ยอะไรไว้อะ กรูจำได้นะเว้ย
“555555555555555555555555” ดูมันหัวเราะเขิน ๆๆครับ
“มันจูบกันยังไงอะ มีแลกลิ้นไหม” 5555 ผมถามมันครับ
“ไอ้บ้า” ดู ๆๆ มันเขิน
“จะกินอะไรดี” มันถามครับ
“เลี้ยงปะหละ” ผมแกล้งมัน
“อืม วันนี้ก็ตั้งใจจะมาเลี้ยงอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัว มากับเสี่ยกั๊กซะอย่าง” มันพูดแล้วก็ทำท่ายึดอก น่าหมันใส้จริงๆๆ
“อะไรก็ได้” ผมตอบมันครับ
“ฟู๊ดคอร์ด มะ” มันถาม
“ไม่เอาอะ กระจอกไป” ผมปฏิเสธ
“งั้น แมคโดนอลด์มะ”
“เบื่อแหละ”
“งั้นเคเอฟซี”
“แล้วต่างกับแมคตรงไหนวะ”
“ป๊าบ”
“เชี่ย กรูเจ็บนะ” ก็ไอ้กั๊กนะสิครับ มันตบหัวผมอะดิ ไอ้เชี่ย กรูไม่ใช่วอลเล่ย์นะ ตบเอา ตบเอา
“ก็ไหนเมิงบอกว่าอะไรก็ได้ พอกรูเสนอก็ไม่เอา ไม่เอา งั้นเมิงบอกมาเลยว่าจะกินอะไร”
“เอ็มเคดีกว่า อยากกิน”
“ก็แค่นั้นอะ” แล้วมันก็เดินกอดคอลากผมเข้าเอ็มเค
“เออ แบงก์”
“อะไร” ระหว่างทางอยู่ดีๆๆ มันก็เรียกผมซะงั้น ทำเอาตกใจ
“อย่าลืมอาหารปลานะ” ไอ้เชี่ย กรูรู้แล้ว แม่งสั่งอยู่ได้ ปลาเมิงไม่อดหรอก
“เออ กรูรู้แล้ว”
พอไปถึงร้านเอ็มเคแล้วก็เรียกพนักงานมาสั่งอาหารครับ
“แบงก์ แกสั่งนะ” มันพูดเสียงกระซิบกระซาบกับผม
“ทำไม” งงสิครับ
“เออ......... กรูสั่งไม่เป็นหวะ” 5555555555
“ไม่เห็นอยากเลย เมิงอยากกินอะไรก็สั่งๆๆ ไปดิ”
“ไม่เอาอะ กรูอาย เมิงนั่นแหละสั่ง”
“เออ เมิงนั่งเฉยๆๆ เดี๋ยวกรูสั่งให้”
ระหว่างนั้นผมก็สั่งไปเรื่อยครับ เอานู้น เอานี้ เน้นเนื้อสัตว์ครับ ไม่ค่อยสั่งผัก เพราะไม่ค่อยชอบกิน
“แค่นี้พอก่อนครับ”
“เมิงนัดเพื่อนไว้ด้วยหรอ” อยู่ๆๆ มันก็พูดขึ้นมาครับ
“ปล่าว ทำไมหรอ”
“อ้าว ก็เห็นสั่งมาเหมือนมาเลี้ยงทีมฟุตบอล” อ้าวไอ้นี่ แดกกรู
“55555555 ก็กรูกลัวเมิงไม่อิ่มไง หรือว่าเมิงมีเงินไม่พอจ่าย เดี๋ยวกรูช่วยออกก็ได้”
“ป่าว แต่กลัวกินไม่หมด เสียดาย”
“เออ หน่า กรูแดกจุ แค่นี้ไม่ระคายท้องหรอก”
“แล้วเมิงเอาไปไว้ไหนหมดวะ กินแล้วไม่เห็นอ้วนกับเขาเลย”
“ไอ้บ้า” 555555555555 ระหว่างที่รออาหารมาครับเราก็คุยกันหลาย ๆ เรื่อง ผมเพิ่งสังเกตุนะครับว่ามันดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก อาจจะเป็นเพราะว่ามันมีเรื่องหลายเรื่องให้รับผิดชอบก็ได้นะครับ แต่ผมรู้สึกว่าผมยังเป็นเด็ก ยังง๊องแง็งอยู่เลย ต่างกับมันลิบลับ มันจะคอยเตือน คอยสอนไอ้นั้น ไอ้นี่ผมตลอดเวลาที่ผมซน คือผมนิสัยไม่ดีอย่างหนึ่งก็คือ ผมเป็นคนพูดตรง ๆ อะครับ เวลาไม่พอใจหรือไม่เข้าใจอะไรพนักงานเสริฟก็จะพูดออกมาตรง ๆ แบบว่าอาจจะทำให้เขาหน้าเสียนิดหนึ่ง
"พี่คะ รับติ่มซำทานรองท้องก่อนไหมคะ" พนักงานขายพูดขึ้น แต่ไม่เห็นรถเข็นนิหว่า
"ไม่เอา เคยสั่งไปแล้วมาทีหลังอาหารหลักอีก" อ้าว ปากหมาอีกกรู แต่ผมก็พูดสุภาพนะครับ แต่น้ำเสียงผมเป็นคนแข็งๆๆมั้ง
"................"พนักงานก็หน้าเสียนิดหนึ่ง
"ขอโทษครับ" ไอ้กั๊กครับขอโทษพนักงานแทนผม
"แบงก์" มันเรียกชื่อผมแล้วทำหน้าดุๆๆ นิดหนึ่ง
"ไร"
"เมิงพูดแรงไปป่าววะ"
"อ้าวหรอ แต่กรูก็พูดจริงอะ" คือผมไม่รู้ตัวครับว่าผมพูดแรงไปปล่าว แต่ผมว่าไม่นะ ไอ้กั๊กอะมันบอกว่าแรงไป
"เออ โทษที"
"ทีหลังอย่าทำอีกนะเว้ย มันไม่ดี" น่าน ด่ากรูอีก
"ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ" ผมแกล้งลากเสียงยาว
“กี่ปีแล้ววะ” อยู่ๆๆมันก็พูดขึ้นมา
“อะไร” ผมงงครับ
“ก็ที่เราไม่ได้เจอกันไง”
“7ปี” ใช่ 7 ปีแล้วสินะ หลังจากจบ ม. 6 เราก็ไม่ได้เจอกันเลย แต่เมิงจะรู้ไหมว่าใจกรูไม่เคยเปลี่ยน
“หรอ นานเนอะ”
“อืม นาน นานมาก” พูดปนความในนิดๆๆ
“แบงก์เปลี่ยนไปเยอะนะ”
“ยังไง” กรูก็ยังเหมือนเดิม มีแต่เมิงนั่นแหละที่เปลี่ยน
“ดูแบงก์กล้าขึ้น ดูทันสมัยขึ้น แต่ก่อนแบงก์จืดจะตายไป”
“หรอ อาจจะเป็นเพราะสังคมในมหาลัยมั้ง” คือผมบอกเพื่อน ๆ ก่อนนะครับว่าผมเลือกเรียนเข้าคณะนิเทศศาตร์ในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ สาเหตุเป็นเพราะว่า ผมมีปมตรงที่ว่าเป็นคนไม่ค่อยกล้าแสดงออกเอามากๆๆ จะอายมาก ๆ ถ้าต้องทำอะไรท่ามกลางคนเยอะ ๆ เลยอยากที่จะเปลี่ยนตัวเอง ตอนนั้นเฮิร์ทจากไอ้กั๊กด้วยก็เลยเรียนนิเทศฯ ซึ่งมันก็ได้ผลมาก ๆ ครับ
“กั๊กชอบแบบไหนอะ” ลองถามมันครับ
“เป็นแบบเดิมได้ไหม”
“...”
-
เอ่อ...ต่อด่วนดูก็น่าจะดีนี่นะ :a11:
-
:impress: กั๊กนิสัยดีอ่ะ น่ารักมากด้วย แคร์ความรู้สึกคนอื่นด้วยอ่ะ (หมายถึงพนักงานเอ็มเค)
มารอตอนต่อไปเหมือนเดิมคร้าบบบ :a11:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หง่ากกกกกก
แบบเดิมแบบไหนอ่ะ
กัดกันเล่นแบบเดิมเหรอคร้าบบบบบบ คิคิ
สู้ๆคร้าบบบบ
:m1: :m1: :m1: :m1: :m1:
-
หัวใจจะวาย ห่างกันมาเนิ่นนานถึง7ปี
อะไรๆคงเปลี่ยนไปหมดแล้วหล่ะ
:m17: :m17: :m17:
-
:sad2: :sad2: :sad2:
เห็นด้วยกับคุณเรย์ครับ
รอมา 7 ปีกว่าจะได้เจอกัน
ผมนับถือเลยครับ ......พี่แบงค์คงรักกั๊กมากเลยน่ะครับ
ผมอยากจะมีบ้างจัง รักทีเป็นแบบนี้
ถึงแม้ไม่สมหวังก็ตาม
แต่อย่างหนึ่งที่เราได้ก็คือ......ความสุขที่จะได้รัก
-
แบบเดิมคือแบบไหน
เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหรอ
-
มาต่อเร็วๆ เลยพี่ติดฉิบหายเร็วด้วย
-
อบอุ่นดีอ่ะ...คนอย่างนายกั๊ก(กุ๊ก)เนี่ย.....แล้วงัยต่ออ่า...ลุ้นๆ :m13:
-
หงะ
ที่กั๊กพูดเนี่ย หมายความว่างายอะ
:m17:
-
ต่อคร้าบบบบบบบบบบบ
++++++++++++++++
“กั๊กชอบแบบไหนอะ” ลองถามมันครับ
“เป็นแบบเดิมได้ไหม”
“...”
“หมายความว่าไง” ลุ้นๆๆๆ :m5:
“ก็เราชอบแบงก์แบบที่แบงก์เคยเป็นตอน ม. ปลายอะ ดูเด็กๆๆ ใสๆๆ ไร้พิษภัย ดูน่าหยิก น่ากัด น่ากอด หมันเขี้ยว แต่งตัวไม่เป็น เรียบร้อย ผมสั้นถูกระเบียบ “
“........................................แล้วตอนนี้แบงก์เป็นยังไง”
แหม อาหารมาเสริฟพอดี เราก็เลยหยุดพูดไปเพื่อให้พนักงานวางอาหารครับ พอพนักงานไป ผมกับมันก็สลับกันเทพวกเครื่องต่าง ๆ ลงหม้อ
“กั๊ก”
“หืม”มันก็กำลังสาละวนกับการตีไข่ไก่ลงหม้อ
“แล้วตอนนี้แบงก์เป็นยังไง” มือมันค้างไปนิดหนึ่งครับ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“ก็ดูต่างกับกั๊กตั้งเยอะ” มันพูดพร้อมกับก้มหน้าลงต่ำนิดหน่อย
“แต่กรูก็เหมือนเดิมนะเว้ย” ผมพูดเบาๆๆ
“เออ ก็ไม่ได้ว่าอะไร เราหมายความว่า ดูแบงก์เป็นคนกรุงเทพไปเลย” อ๊ะ ไอ้นี่ คนกรุงเทพกับ ตจว. มันต่างกันยังไงวะ
“......................................” ตอนนี้หน้าผมเป็นตูดแล้วครับ
“อ๊ะๆๆๆ กินดีกว่า ล้นหม้อแล้ว”
“แต่กรูเหมือนเดิมจริงๆๆ นะเว้ย” ต้องย้ำมันครับ กลัวมันไม่เชื่อ แล้วทำไมเมิงต้องเอาเมิงกับกรูไปเปรียบเทียบกันด้วยก็ไม่รู้
“เออ กรูเชื่อแล้ว” มันพูดพร้อมกับคีบเป็ดย่างมาให้ผม
“ไม่กินหนังอะ” เริ่มง๊องแง๊งแล้วครับผม
มันส่ายหัวทีหนึ่งพร้อมกับดึงหนังออก
“อ๊ะ ทีนี้กินได้ยัง จะต้องป้อนไหม” อ๊ะ ได้ก็ดี อันนี้คิดในใจครับ
ระหว่างที่กินอยู่ เราก็พูดคุยกันเรื่องจิปาถะ
ระหว่างที่มันนั่งตักลูกชิ้นอยู่ครับ ผมคิดอะไรขึ้นมาได้
“กั๊ก” ผมเรียกมันครับ
“มีไรหรอ” มันหยุดกินและเงยหน้าขึ้นมามองครับ
“ขอคำดิ”
“ลูกชิ้นหรอ อะเอาไปดิ เรายกให้”
“เปล่า”
“แล้วอะไรหละ สาหร่าย หรอ” มันพูดพร้อมก้มลงมองในถ้วยมัน เห็นมีลูกชิ้นสาหร่ายลูกหนึ่ง มันก็เลยหยิบคีบมาให้ผม
“คำว่ารักอะ”
วิววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว หุหุหุ
ผมจำได้ว่ามุขนี้ผมเคยเล่นกับมันไปแล้วครั้งหนึ่งตอน ม. 6 (เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟัง ตลกมากๆๆ) แต่มันคงจำไม่ได้
ลูกชิ้นสาหร่ายหลุดจากตะเกียบมันทันที
“2 ครั้งแล้วนะ”
“อะไรเมิง”
“ก็เมิงเล่นมุขนี้มา 2 ครั้งแล้วนะ”
“อ๊ะ ก็กรูนึกว่าเมิงจำไม่ได้อะ”
“อยากได้หรอ งั้นมานี่ มานั่งตรงนี้” มันพูดพร้อมกับตบลงที่นั่งข้าง ๆ มันครับ (คือตอนนี้ผมกับมันนั่งตรงข้ามกันอะครับ”
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเมิงก็แกล้งกรู”
“ไม่แกล้งหรอก”
“กรูจะเชื่อเมิงได้ไง”
“สาบาน” อะ มันลงทุนสาบานขนาดนี้ ผมก็เลยเชื่อมันครับก็เลยลุกขึ้นไปนั่งข้าง ๆ มัน แต่ทิ้งระยะไว้นิดหนึ่ง
“กรูไม่แกล้งเมิงหรอกแต่กรูจะ.....”
“จ๊ากกกกกกกกกก” เสียงผมร้องดันลั่นร้านเอ็มเคเลยครับ จนมันต้องเอามือปิดปากผมไว้ คงอายด้วยหละ ที่ผมร้องก็เพราะว่ามันอะ ก้มลงมากัดผมเต็มคอเลยอะครับ
“เมิงอะ ไหนบอกว่าจะไม่แกล้งกรูไง” ผมพูดพร้อมกับเอามือถูๆๆ ที่คอ ยี้ น้ำลายทั้งนั้นนะเมิง
“แต่กรูไม่ได้บอกนิหว่าว่ากรูจะไม่กัดเมิง 555555555” มันพูดเสร็จก็หัวเราะใส่ผมครับ
ผมก็เลยเดินหน้าเป็นตูดกลับไปที่นั่งเดิมอยู่ เชอะ งอนคับงอน ตอนนั้นลืมไปว่ามันไม่ได้เป็นแฟนตรูนิหว่า
“เออ แบงก์” มันเรียกผมครับ
“มีไร” ชิ กรูยังโกรธเมิงอยู่
“วันนี้วันพ่อนิหว่า”
“ก็เออะดิ ไม่งั้นกรูจะได้มานั่งแดกเอ็มเคกับเมิงหรอ” ฟายจิงๆๆ
“แหม พูดซะเพราะเชี่ยว “นั่นโดนมากัด
“คร้าบบบบบบบ คุณพี่คร้าบบบบบบบบบ มีอะไรให้คุณน้องรับใช้หรอคร้าบบบบบบบบบบ” ผมกระแหนะกระแหนมันบ้าง
“เมื่อกี้ซื้อการ์ดวันพ่อมาอะ ช่วยเขียนอวยพรเป็นภาษาอังกฤษให้หน่อยดิ” ลืมไปมันโง่นิหว่า 555555
“ไอ้ฟาย” แล้วมันไปซื้อการ์ดมาตอนไหนวะ
“อะ เมิงมาด่ากรูทำไม” มันพูดเสร็จก็เอาตะเกียบจิ้มหน้าผากผมทีหนึ่ง
“ไอ้เชี่ย แล้วพ่อเมิงจะอ่านออกไหมหละ กระแดะเขียนภาษาอังกฤษอะ ห๊า”
“เออหวะ 555555” ผมละเชื่อมันจริงๆๆ
“งันเขียนว่าไรดีหวะ” มันพูดเสร็จก็ควักเอาการ์ดขึ้นขึ้นมาวางบนโต๊ะ เพื่อที่จะเขียน แต่เนื่องจากว่า
โต๊ะเปียกน้ำจากก้นแก้วอยู่ มันก็เลยเอาชายเชื่อขึ้นมาเช็ดน้ำบนโต๊ะ
“ไอ้เชี่ยเอ้ย กระดาษทิชชู่ก็มี”
“เออหวะ ลืม” นี่เมิงยังไม่แก่เลยนะเนี่ย แถมซกมกอีกต่างหาก
“แล้วจะเขียนว่าอะไรดีวะ” มันถามพร้อมกับทำท่าคิด คิ้วขมวดเข้าหากันแล้วครับนั่น
“เมิงเครียดยังกะเตรียมเอ็นท์” ผมพูดพร้อมกับส่ายหัวให้มันทีหนึ่ง
“เมิงก็เขียนไปว่า สุขสันวันวาเลนไทน์ก็ได้”
“เออ เนอะ” มันตอบพร้อมกับ เอื้อมมือมาตบกกระโหลกผมทีหนึ่ง
“กรูเกือบเขียนไปแล้วนะเนี่ย”
มันนั่งนึกอะไรอยู่ไม่รู้สักพักมันก็เขียนลงไปครับ
“แกเขียนไรลงไปวะ” ผมพูดพร้อมชะเง้อไปดูครับ
“มันเงยหน้ามาพร้อมแลบลิ้นให้ทีหนึ่ง” น่ารักโคตร
“บอกหน่อยน๊า นะๆๆๆๆ ที่รักนะๆๆๆๆ” น้าน เผลอเรียกมันที่รัก แต่ท่าทางมันยังไม่รู้ตัว
“อ๊ะ ก็ได้”
“สุขสันต์วันพ่อครับ” ........................................................... พออ่านเสร็จน้ำตาแทบไหล เพราะว่ามันเป็นคำพูดที่ช่างถูกคัดสรรมาอย่างดีด้วยสมองทืบๆๆอย่างมัน พร้อมด้วยลายมือไก่เขี่ยของมัน ช่างน่าประทับใจแทนพ่อมันจริงๆ
มันเห็นผมส่ายหัวนิด ๆ มันก็งง
“เป็นไร”
“กรูสงสารพ่อเมิงจริงๆๆ”
“อ๊ะ ออกมาจากใจเลยนะเว้ย”
“จ้า กรูเชื่อแล้ว”
55555555555555555555 มันหัวเราะครับ
++++++++++++++++++++
อะๆๆๆ เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ ตอนนี้ยังอยู่ในโหมดเดิมอยู่ รอช่วยเปลี่ยนโหมดละกาน
แบงก์
-
ท่าทางกั๊กจะกัดแรงน่าดู ร้องซะดัง :m3:
อยากไปนั่งในร้านเอ็มเคนั่นจัง :m22:
-
:m17: :m17: :m17:
รอน้าครับ
ไหนอ่ะ
กั๊กบอกว่าไม่ได้รักเหรอครับ
โอ๊ยเครียดดดดดดดดดดดดด
-
ก็ยังไม่มีเค้าแห่งความผิดหวังเลยนะ
-
^
^
นั่นดิ ยังมีความสุขอยู่ :m17:
-
อยากให้เป็นโหมดนี้ตลอดไปเรยอ่ะ
หยอกๆกัดๆ น่ารักดีอ่ะ
ปลื้มๆๆๆๆๆ :m3: :m3: :m3:
-
:laugh: หวานกันต่อไปแล้วกัน อย่าเปลี่ยนอารมณ์บ่อยๆ แล้วกัน
ตามไม่ทัน
รออ่านต่อไปคับผม :m9
-
โหผ่านไปตั้ง 7 ปี..
แบงก์ยังมั่นคงกะกั๊ก..นับถือมั๊กมาก o13
กั๊กก็ยังดูเหมือนเดิม..ความจำเดิมๆกับมุขเดิมๆ
แล้ว..มันอกหักตอนไหนล่ะ.. :m28:
-
แบงก์กัด..กั๊กคืนเลย อิๆ
-
โดยรวมๆ แล้วก็ดูหวานกันอยู่นี่นา
ม่ายน่าจามีอารายเลยนะเนี่ย
:o11:
-
ต่อครับ
+++++++++++++++++++++++++
“เออแบงก์”
“ วันนี้ที่อำเภอเขามีจุดเทียนให้ในหลวงอะ ไปกันมะ”
“เออดีๆๆๆๆ แล้วเดี๋ยวกรูจะพาไปเลี้ยงจิ้มจุ่มด้วย เอาป่าววววว” ต้องเขาของกินเข้าล่อครับ ของโปรดมัน
“แต่เดี๋ยวกรูขอกลับบ้านก่อนนะ แล้วเย็นๆๆไปรับ”
“ไม่เอา กรูไปรับเมิงดีกว่า”
“รถไร” ผมถามมันครับ”
“มอ’ไซด์ อะดิ”
“อืมก็ได้ งั้นเดี๋ยวไปซื้ออาหารปลาของเมิงก่อน ปะ”
“พี่ครับ เก็บเงินด้วยครับ” ไอ้กั๊กครับมันเรียกเก็บเงิน
พอเก็บเงินเสร็จแล้วก็เดินหาซื้ออาหารปลา เดินขึ้นเดินลงอยู่หลายเที่ยวก็หาไม่เจอซักที ผมก็เลยแนะนำให้มันไปวื้อที่ตลาดในเมืองดีกว่า ตอนแรกผมกะว่าจะขับรถไป แต่ไอ้กั๊กมันแย้งว่า ตลาดอยู่ใกล้แค่นี่เอง เดินไปก็ได้
“ไอ้บร้า ไหนเมิงบอกว่าไกล้ไง” ผมเริ่มบ่นแล้วครับ แหมก็แดดกำลังแรงได้ที่ แถมเดินเท่าไหร่ก็ยังไม่ถึงซักที
“เออหน่า ใกล้ถึงแล้ว” เมิงพูดแบบนี้มาหลายเที่ยวแล้วนะเนี่ย
พอเราเดินไปถึง มันก็บอกให้ผมหยุดอยู่ปากทางเข้าแล้วมันก็วิ่งหายเข้าไปท่ามกลางฝูงชน จะถามว่าไปไหนก็ยังไม่ทัน
5 นาทีผ่านไป :undecided:
10 นาทีผ่านไป ไอ้เชี่ย เมิงจะทิ้งกรูหรอ :undecided:
สักพักหนึ่งผมก็เห็นมันวิ่งมาพร้อมถือถุงอะไรมาด้วยก็ไม่รู้ พอมันเดินมาถึงมันก็ยื่นให้
“อะน้ำ เหนื่อยไม่ใช่หรอ” โอ้โห กรูซึ่งใจเมิงจิงๆๆ
“ขอบใจ” ระหว่างที่เราเดินไปหาอาหารปลาให้มัน ก็บังเอิญไปเจอนังเชต (ยังจำกันได้ไหม) มันไว้ผมยาวแล้วครับ แต่งหน้าแต่งตาเป็นผู้หญิงแล้ว แต่น่ากลัวมากกว่าน่ารักนะ เราคุยกันสักพักก็เลยขอตัวมันกลับ พอได้อาหารปลาแล้วก็เดินกลับห้างเพื่อมาขึ้นรถที่จอดไว้ ระหว่างทางกลับบ้านนั้น ไอ้กั๊กมันก็หลับตลอดทางเลยครับ สงสัยจะเหนื่อย ผมก็เลยไม่กล้ารบกวนมัน กะว่าพอถึงบ้านมันแล้วค่อยปลุก
ระหว่างนั้นโทรศัพท์ของมันที่วางไว้ตรงคอนโซลรถ ก็สั่น มันตั้งปิดเสียงไว้อะครับ ตอนแรกก็กะว่าจะไม่รับ แต่มันสั่นหลายครั้งก็เลยหยิบขึ้นมาดู
“สา”
ผมไม่รู้หรอกครับว่าคนชื่อสาที่โทรเข้ามานั้นเป็นใคร ก็เลยไม่ได้สนใจ จนถึงบ้านมันจึงปลุกมันครับ
“กั๊ก” ผมเรียกพร้อมเขย่าตัวมันไปด้วย
“หืม” ดูท่าทางมันงัวเงียตื่นขึ้นมาครับ
“ถึงบ้านแล้ว”
“อ้าว ถึงแล้วหรอ ขอบใจนะที่มาส่ง แล้วเย็นนี้เจอกันทีอำเภอเลยนะ”
“อืม ได้ เออแล้วไม่ต้องมารับเราหลอกนะ บ้านเรากับอำเภออยู่ใกล้กันนิดเดียว เดี๋ยวแบงก์เดินไปดีกว่า ไปเจอกันที่นู้นเลย แล้วจะโทรหานะ”
“อืม เอางั้นก็ได้ แล้วเจอกัน 6 โมงครึ่งนะ”
“อืมได้ เออ อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อกี้มีคนโทรเข้ามานะ หลายเที่ยวแล้ว แต่ไม่ได้รับนะ”
“อืม ขอบใจ ขับรถดีๆๆหละ”
“อืม บาย”
ผมรอให้มันเข้าบ้านไปก่อนแล้วจึงค่อย ๆ เคลื่อนรถกลับบ้านครับ รู้สึกดีใจ สุขใจยังไงไม่รู้เหมือนกัน
+
+
พอตกตอนเย็น ผมก็เดินไปอำเภอตามนัดครับ สักพักใหญ่ๆๆ มันก็ขี่มอเตอร์ไซด์มาจอดที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ที่เขาจัดไว้ให้ แต่มันไม่ได้มาคนเดียวนะสิครับ มีใครก็ไม่รู้มาด้วย เป็นผู้หญิง แต่พอผมเห็นหน้าผมก็จำได้ครับว่ามันก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับผม ชื่อว่าสาครับ แต่มันย้ายออกไปก่อนจะจบ ม. 6 จึงไม่ค่อยสนิทกันมากครับ แต่เจอก็จำกันได้
“อ้าว แบงก์ มาถึงนานยัง” ไอ้กั๊กครับ พอมันเห็นผมมันก็เลยทัก
“อืม สักพักแล้วหละ”
“แล้วนี่ สา จำได้หรือป่าว” มันแนะนำสาให้ผมครับ ผมจำได้แล้วครับ ว่าคนชื่อสาที่โทรเข้ามาหามันเมื่อตอนบ่ายเป็นใคร
“อืม จำได้ดิ ว่าไง สบายดีป่าว” ผมยิ้มทักมันครับ
“อืม สบายดี แล้วแบงก์อะ เป็นไงบ้าง”
“อืม ก็สบายดี” จะไม่สบายก็ตอนเห็นเมิงมากับไอ้กั๊กเนี่ยแหละ แล้วผมก็เงียบไปอึดใจหนึ่ง ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนิหว่า
“ปะ งั้นเดี๋ยวไปให้อาหารปลากันก่อนดีกว่า นี่ยังไม่ถึงเวลาเลย”
แล้วมันก็พา สา และผมเดินไปยังท่าน้ำครับ ไอ้กั๊กเดินนำหน้า มีสาเดินข้าง ๆ ส่วนผมก็เดินตามหลังครับ เหมือนกรูเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้
ระหว่างทีเดินก็กะว่าจะไม่คิดอะไรมากนะครับ แต่เห็นมันทั้งคู่คุยกันแล้ว ชัวร์ป๊าบ ว่ามันกำลังคบกันอยู่แน่ๆๆ ไอ้กั๊กมันก็ผู้ชาย ไอ้สามันก็ผู้หญิง ผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิงใช่ไหมครับ ช่วงนั้นผมก็เลยส่ง message หาเพื่อนคนหนึ่งครับ โดยข้อความที่ผมส่งไปมีว่า
“SAD Movies, it’s impossible” :m15: :m8:
“แบงก์ เร็ว ๆ เข้า อะ กรูซื้อขนมปังให้แล้ว” ไอ้กั๊กครับ มันเรียกให้ผมตื่นจากผวัง และมันก็ยัดถุงขนมปังมาถึงไว้ในมือ ส่วนมันกับไอ้สาก็โยนขนมปังให้ปลากันสนุกสนาน ผมเลยสะท้อนใจขึ้นมา นี่กรูมาทำไรที่นี่วะเนี่ย
ผมก็เลยแบ่งขนมปังออกเป็นสองชิ้น เพื่อน ๆ คงพอจะเคยเห็นนะครับ ขนมปังที่เป็นแถวยาว ๆๆ พอผมแบ่งออก ผมก้ปาก้อนหนึ่งออกไปให้ไกล ๆๆที่สุดเท่าที่จะทำได้
:m8: :m8: :m8:
“โห ไอ้แบงก์ ทำไมแกไม่บิให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ วะ และโยนออกไปทำไมตั้งไกล จะมีปลากินของเมิงหรอ”
“น่าจะมีนะ แต่คนเราก็แปลกเนอะ ไม่ค่อยสนใจหรอก เขาก็มองแต่ปลาที่อยู่ใกล้ ๆ ท่านั่นแหละ กรูสงสารพวกปลาที่ไม่มีโอกาสเข้ามาใกล้ๆๆ ริมตลิ่ง ๆ วะ สงสัยคนคงลืมไปมั้งว่า พวกปลาที่อยู่ใกล ๆๆ ก็หิวเป็นเหมือนกาน” น่านนนนนนน ไม่รู้ว่าผมพูดออกไปได้อย่างไร :m15:
-
"น่าจะมีนะ แต่คนเราก็แปลกเนอะ ไม่ค่อยสนใจหรอก เขาก็มองแต่ปลาที่อยู่ใกล้ ๆ ท่านั่นแหละ กรูสงสารพวกปลาที่ไม่มีโอกาสเข้ามาใกล้ๆๆ ริมตลิ่ง ๆ วะ สงสัยคนคงลืมไปมั้งว่า พวกปลาที่อยู่ใกล ๆๆ ก็หิวเป็นเหมือนกาน” น่านนนนนนน ไม่รู้ว่าผมพูดออกไปได้อย่างไร"
เปรียบเทียบได้เจ็บปวดมากกกกกกกกกกกกกก
-
อะนะคิดได้ไง o13 เรื่องปลาใกล้ ไกลเนี่ย
แต่มันก็เจ็บอยู่ดีอ่ะ :sad2:
-
เอ่ออออ
กุว่าแร้ววววว
ว่าต้องมาในรูปนี้
-
ยอมละเมิดก็ได้ มาลงแล้วนะ
ผมเป็นเจ้าของข้อความ
+668XYZABCDZ
SAD MOVIES :(
IT"S IMPPOSSIBLE
Sender:
+668XYZABCDZ
Sent:
18:20:18
05-12-2007
*****************************************
ใช่ครับ เป็นทั้งคนยุยง
เป็นทั้งคนที่โทรไปร้องเพลงแต่งงาน "ตี่ ตี ตี ตี ตี่ ตี้ ตี่ ตี ตี่ ตี ตี่ ตี้ ตี้ ตี่ ตี่ ตี่ ตือ ตือ"
ให้ตอนเขาสองคนพบหน้ากัน T-T
:sad2: :a6: :m29: :m19:
:o12: :o12: :o12:
-
เศร้าจายจังเลย หนึ่งเป็นกำลังใจให้น๊าคับ
-
ประกาศ ประกาศ
มีการแก้ไขเนื้อเรื่องใน reply ที่ 310 นะคร้าบบบบบบบบ ตามคำเรียกร้อง
แบงก์
-
sad movie จริงๆๆ
เศร้าวะ
อยากร้องไห้
-
o13 โป้งกั๊กละ ทำไมไม่ยอมบอกกันก่อนละ ว่าจะพาคนอื่นไปด้วย
อือ ๆๆ เศร้ามากมาย กั๊กมันแย่ กั๊กมันแพ้ ป.4 เอ้ยมะช่าย ผิดงานละกรู
หุหุหุ :m23:
-
:sad2: :sad2: :sad2:
อ่านหลัง ๆ เริ่มน้ำตาออกครับ
อย่างที่บอกอ่ะครับ
ผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชาย :sad2: :sad2: :sad2:
-
โห ช่างเปรียบเทียบเนอะ :m15:
-
เปรียบเทียบได้โดนมากกกกก..
ถ้ากั๊กไม่โง่เกินไปก็คงพอจะแปลความหมายได้นะ..
o13สุดยอดมาก..แต่น้ำตามันคงท่วมอกอยู่.. :m8:
-
ป๋มมาอ่านๆ ดูแล้ว น้า.... :m21:
มีทางเลือกได้สองทางแล้วละ...... :m17:
คือ ยอมตัดใจ......เดินออกไปจากชีวิตกุ๊กซะ.......ภ้ายังคิดว่าการรอคอยทั้งหมดมันสูญเปล่า..ไม่มีค่า
หรือ อยู่เคียงข้างไปเรื่อยๆ......อย่างหวังไว้ลึกๆ ว่าสักวันมันคง สื่อไปถึงคนที่เรารักละน่ะ.....ยอมกับความเจ็บปวดที่ตามมา
ว่าแต่ความใจดีของกุ๊ก นี่ร้ายกาจกว่า การปฏิเสธออกมาตรงๆ อีก......เหมือนให้ความหวังเลย.....โหดร้ายไหมอ่ะ.......
ปล.กุ๊กเค้าใจดีกับเพื่อนผู้ชายทุกคนเลยหรือเปล่าอ่า.....หรือเฉพาะนายอ่า..... :เฮ้อ:
-
ง่า เศร้าเลยยย
:m17:
-
ปวดจี้ดดดดด เข้าไปถึงไหนเลย
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เศร้า
ทำไม๊ทำไม กั๊กไม่เคยมอง แบงค์เลย
รอโอกาศ ต่อไป ทำดีกับเค้าไปเรื่อยๆอ่ะนะ คงจะมีสักวันที่เค้ามองเหนแหละ
:m15: :m15:
-
เง้อ...เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ หลังเขาจริงๆ เรา :a6:
ตอนที่บอกรักวันที่ 21 มกรา เศร้าได้ใจมากมาย
นี่ผ่านไปเจ็ดปีจะมาเศร้าอีกแล้ว แบงก์สู้ๆ น้า... :a2:
-
ไอ้กั๊กบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:sad2: :sad2: :sad2:
-
:undecided: กำลังวางโครงการ
โทรไปหาเจ้ากั๊ก แล้วไปเจอตัวต่อยปากสักที :angry2:
หลังจากที่ฟัง"ประโยคนั้น"ของพี่กั๊กแล้ว
พี่แบงค์ของผม ก็นอนร้องไห้ทุกวัน :sad2:
วันๆก็เอาแต่ซึมเศร้า :undecided:
คอยแต่ทำร้ายตัวเอง :a6:
จากที่ไม่เคยดื่มเหล้า ก็เอาเบียร์ช้างเทผสมกับGreen Label[Mold] แล้วดื่มจนเมาหยำเปทุกวัน :serius2:
จากที่ไม่เคยริบุหรี่ ก็หัดสูบบุหรี่ o9
จากที่รักนวลสงยนตัว ก็อะไรเนี่ย ให้เจ้าหน้าเถื่อนมาโอบ มาเกาะแกะ :m17:
แถมคิดจะริกัญชา o2 ดีที่เพื่อนๆไปห้ามไว้ทัน :amen:
:o :seng2ped: เพื่อนๆช่วยผมกรรโชกพี่แบงค์เอาเบอร์มาทีดิ ผมจะโทรไปขอนัดเจอมาต่อยปากอ่ะ :m15:
ไม่ไหวๆ :m8: :m30: :o12:
พี่กั๊กบอกอะไร ไว้รออ่านตอนต่อนะครับ o16
เรื่องจริงไหม ไว้รออ่านตอนต่อก่อนก็ได้ :m9:
แว่บ :m22: :m7:
-
เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะครับ
ไม่รู้จะพูดไงดี :o11:
-
และปลาที่อยู่ไกล ๆ ก็ตกเป็นเป้าหมายของคนตกปลามากกว่า
จะเจ็บปวดกันไปถึงไหนหนอ :เฮ้อ:
-
:undecided: กำลังวางโครงการ
โทรไปหาเจ้ากั๊ก แล้วไปเจอตัวต่อยปากสักที :angry2:
หลังจากที่ฟัง"ประโยคนั้น"ของพี่กั๊กแล้ว
พี่แบงค์ของผม ก็นอนร้องไห้ทุกวัน :sad2:
วันๆก็เอาแต่ซึมเศร้า :undecided:
คอยแต่ทำร้ายตัวเอง :a6:
จากที่ไม่เคยดื่มเหล้า ก็เอาเบียร์ช้างเทผสมกับGreen Label[Mold] แล้วดื่มจนเมาหยำเปทุกวัน :serius2:
จากที่ไม่เคยริบุหรี่ ก็หัดสูบบุหรี่ o9
จากที่รักนวลสงยนตัว ก็อะไรเนี่ย ให้เจ้าหน้าเถื่อนมาโอบ มาเกาะแกะ :m17:
แถมคิดจะริกัญชา o2 ดีที่เพื่อนๆไปห้ามไว้ทัน :amen:
:o :seng2ped: เพื่อนๆช่วยผมกรรโชกพี่แบงค์เอาเบอร์มาทีดิ ผมจะโทรไปขอนัดเจอมาต่อยปากอ่ะ :m15:
ไม่ไหวๆ :m8: :m30: :o12:
พี่กั๊กบอกอะไร ไว้รออ่านตอนต่อนะครับ o16
เรื่องจริงไหม ไว้รออ่านตอนต่อก่อนก็ได้ :m9:
แว่บ :m22: :m7:
อะแฮ่ม ๆๆ รุส อย่าสปอยสิคับ หุหุ
-
:m17:เล่นมาสปอยกันอย่างงี้..
อยากรู้ตอนต่อไปแล้วอ่ะ.. :impress:
-
รักตัวเองให้มาก ๆ นะ
เชื่อว่ารอบ ๆ ตัวของแบงค์ ยังมีคนที่รักคุณ
และคงมีบางคนต้องการความรักของคุณอยู่
ขอให้หาคน ๆ นั้นให้เจอนะ :a2:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้แบงค์คะ สู้ ๆ
-
มารอตอนต่อไปคร้าบบบ
-
ต่อกันเลยคร้าบบบบ
+++++++++++++
ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าไอ้กั๊กมันมองผมมาเหมือนกาน แต่ผมก็ไม่สนใจครับ สายตายังคงจับจ้องไปที่ขนมปังที่ลอยอยู่ใกลๆๆ เพราะมันชิ้นใหญ่มากไงครับ ก็เลยมองเห็น สักพัก ขนมปังผมก็ค่อย ๆ ขยับเขยื้อน
“นั่นไง กั๊ก เห็นมะ กรูว่าแล้วว่าตรงนั้นต้องมีปลา แต่ไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไหร่” ผมพูดเสร็จก็หันไปยิ้มให้มันครับ มันก็ยิ้มตอบกลับมาหน้าเจื่อน ๆ
แล้วเมื่อปลากินขนมปังของผมหมดลง ผมก้จะโยนชิ้นที่สองลงไป แต่ไอ้กั๊กมันดันพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“มะ เดี๋ยวเราโยนให้ กรูโยนได้ไกลกว่าตั้งเยอะ”
มันพูดเสร็จ ก็เอาขนมปังจากมือผม และออกแรงปาลงไปในคลอง ก็จริงของมันครับ มันปาออกไปได้ไกลกว่าผมเยอะ
“นี่ถ้ากรูไม่บอก เมิงจะปาออกไปไหม”
“กรูจะรู้ได้ไงว่าแถวนั้นมันมีปลาด้วย” มันแย้งกลับมา ส่วนไอ้สานะหรอ ก็นั่งหัวเราะคิกคักไปตามเรื่อง มันไม่รู้อะไรครับ
“เอ๊ะ ได้ข่าวว่าวันนี้แบงก์จะเลี้ยงจิ้มจุ่มช่ายป่าว” ไอ้สาครับ มันถามผมพร้อมทำหน้าล้อเลียน แบบขำๆๆนะ
“อืม เอาป่าว เดียวเราเลี้ยงเอง” ตายห่า รับปากไอ้กั๊กไปแล้วด้วย ก็เลยต้องตามน้ำครับ
“ไม่เป็นไรหรอก ช่วยกันจ่ายก็ได้” ไอ้กั๊กครับ แย้งขึ้น
“อืม ไม่เป็นไร บอกว่าจะเลี้ยงก็เลี้ยงหน่า”
“ปะ ไปเอาเทียนกันดีกว่า เดี่ยวหมดพอดี” แล้วมันก็พาผมกับสาเดินไปรับเทียนที่เขาแจกกันนะครับ ตอนนี้ก็ใกล้เวลาแล้ว คนก็เริ่มเยอะแล้วด้วย ก็เลยต้องเบียดกันเข้าไปในงาน ไอ้สาเดินนำหน้า ไอ้กั๊กเดินตาม ส่วนผมเดินประกบท้ายเหมือนเดิมครับ
ระหว่างรอเขาก็มีกิจกรรมอะไรก็ไม่รู้บนเวที ก็จะมีพวกคนใหญ่คนโตในพื้นที่ขึ้นกล่าวบนเวทีอะครับ ระหว่างนั้นเราก็เริ่มที่จะจุดเทียนกันแล้ว แสงไฟถูกส่งต่อออกมาเป็นทอด ๆๆ จากสา มากั๊ก และก็ส่งมาผม
ตอนต่อเทียนกันนั้น ผมเหลือบตามองหน้ามันนิดหนึ่ง มันก็หันมายิ้มให้
ก็อย่างที่เพื่อนในบอร์ดนี้บอกละครับ 7 ปีแล้ว อะไรๆๆ มันก็คงเปลี่ยนไปแล้ว แต่ทำไมผมยังไม่เปลี่ยนก็ไม่รู้ ผมว่าผมเคยบอกว่ารักมันแล้วนะ มันยังจำได้หรือเปล่าน๊า
นี่มันลืมเรื่องที่ผมพูดไปได้ง่ายขนาดนี้เลยหรอ
หรือว่ามันไม่เคยสนใจเลย
เมิงกับกรูคงไม่สามารถก้าวข้ามเส้นบาง ๆ ที่กั้นไว้ได้เลยหรอ
ยิ่งเห็นทั้งคู่มันพูดคุยกันแล้วก็ยิ่งสะท้อนใจ มันพูดอะไรกัน เรื่องอะไร ทำไมกรูไม่เห็นรู้เรื่องเรื่อย
คนที่มันกำลังเอ่ยถึงเป็นใคร ทำไมกรูไม่เห็นรู้จักเลย
ดูๆๆ ไปแล้ว ทำไมมันทั้งคู่มีประสบการณ์ในเรื่องต่าง ๆ ร่วมกันมากมายนัก แล้วทำไมกรูไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย
พอคิดได้เท่านี้ น้ำตาแห่งความน้อยใจก็ปริ่มๆๆจะล้นออกมา
“แบงก์” เสียงเรียกไอ้กั๊กทำให้ผมตื่นจากพวังทันทีครับ
“หือ”
“เป็นไรป่าว ตาแดงๆๆ”
“อ้อ ปล่าว ใส่คอนแท็คเลนแล้วเคืองตานิดหน่อยอะ”
“อ้อ นึกว่าจะร้องไห้ซะอีก”
“เปล่า กรูจะร้องเรื่องไรหวะ”
ระหว่างที่เราร้องเพลงสดุดีมหาราชากัน ผมก็คิดเรื่องระหว่างผมกับมัน ซึ่งก็ดูเหมือนว่ามันจะเหมือนเดิม แต่จริง ๆ แล้วมันมีอยู่เท่าเดิมต่างหาก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่ลดน้อยลง แต่ก็ไม่เพิ่มมากขึ้น มีแต่ผมที่คิดไปคนเดียว
ตอนนั้นผมเหม่อมองน้ำตาเทียนที่ค่อย ๆ ไหลลงมาอย่างช้าๆๆ มาบนมือผม แต่ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วตอนนั้น มันชาไปหมด ชาเหมือนหัวใจของผมตอนนี้........
“กั๊ก เดี่ยวกรูมานะ” ผมทนไม่ไหวแล้วก็เลยขอตัวมันเดินเลี่ยงออกมา ตอนนี้ผมตกเป็นเป้าสายตาคนอื่น เพราะเขายืนกันนิ่งหมด มีผมคนเดียวที่เดินฝ่าวงออกมา ออกมานั่งอยู่ตรงม้าหินด้านข้าง
ระหว่างที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อย ๆ ก็เลยลองกดมือถือหาเพื่อน
ตื่ดด ตื่ดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ทำไมไม่รับสายวะเนี่ย” ผมบ่นกับตัวเอง สักพัก ก็เห็นไอ้กั๊กกับไอ้สาเดินออกมา
“ปะ ไปกินจิ้มจุ่มกัน สาไปด้วยนะ” ผมพูดกับไอ้กั๊ก และหันไปชวนไอ้สา ตามมารยาทครับ
“แบงก์กับกั๊กไปเหอะ สาจะรีบกลับบ้านอะ” เออดี เมิงกลับไปเลย
“เอางั้นหรอ”
“อืม”
“งั้นแบงก์รอตรงนี้นะ เดี๋ยวเราไปส่งสาที่บ้านก่อน” ไอ้กั๊กพูดขึ้นมาครับ แม่ง บ้านมันไกลนะเว้ย
“อืม” แต่ผมจำใจรับปากมันครับ
และมัน 2 ตัว เอ้ย 2 คนก็พากันเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซด์และก็ขับพาหายกันออกไป
15 นาทีผ่านไป..................
30 นาที ผ่านไป.................
45 นาที ผ่านไป.................
1 ชัวโมงผ่านไป................
ตอนนั้นผมเริ่มกระสับกระส่ายเล็กน้อยแล้วครับ เพราะคนกลับกันไปหมดแล้ว มืดก็มืด ยุงก็เยอะ ตอนนั้นใจหนึ่งก็กะว่าจะกลับบ้าน แต่อีกใจก็กลัวว่ามันมาแล้วจะไม่เจอ จะโทรไปก็ไม่กล้า เดี๋ยวหาว่าไปเร่งมันอีก จะเอาไงดีวะเนี่ย
1 ชั่วโมง 15 นาทีผ่านไป ก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์ไอ้กั๊กขับเข้ามา
“เป็นไง รอนานไหม” ไอ้สาดดดดดดด เมิงมานั่งรอบ้างไหมละ
“อืม ไม่นาน แป็บเดียว” ปากไม่ตรงกับใจอีกแล้ว
“ยุงกัดหรอ” มันถามผมครับ เมื่อเห็นว่าผมเกาแขน เกาขาอยู่
“อืม นิดหน่อย”
“โทษทีนะ ที่มาช้า ปะ ไปกันดีกว่า” มันพูดพร้อมกับจับแขนผมดึงไปขึ้นรถครับ
“จับแน่นๆๆ นะน้อง 5555”
“อืม” ตอนนั้นขำไม่ออกครับ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
ระหว่างที่นั่งบนรถมัน มันเกาะเอวมันแน่นเลยครับ กลัวตก แหะๆๆๆ
“กั๊ก” ผมเรียกมันครับ
“หือ” มันหันมาหาผมครับ
“กั๊กกับสาเป็นแฟนกันหรอ”
“หา ว่าอะไรนะ ไม่ได้ยิน” มันตะโกนกลับมา
“กรูถามว่า กั๊กกับสาเป็นแฟนกันหรอ” ผมก็ตะโกนกลับไป
“แล้วแบงก์ว่าไงบ้างหละ” มันตะโกนถามผมกลับมาครับ
“................................” เงียบคือคำตอบ จะให้กรูว่าอะไรหละ ถ้าเมิงเลือกแล้วกรูมีสิทธิ์อะไรไปว่าเมิงหรอ
แล้วผมก็ไม่ได้ถามอะไรมันอีกเลย จนไปถึงร้านจิ้มจุ่ม วันนี้คนเยอะพอสมควรครับ แต่ก็ยังพอมีที่นั่งเหลืออยู่
พอนั่งเสร็จ ไอ้กั๊กก็โชว์แมนทันที
“เดี๋ยวแบงก์นั่งนี่แหละ เดี๋ยวไปหยิบของมาให้” คือมันจะเป็นแบบบุฟเฟ่ต์อะครับ ต้องบริการตัวเอง มันก็หายไปนานมาก ระหว่างนั่งรอมันก็มองตามมันไปด้วย ใจก็คิดตามไปด้วยว่าจะเอายังไงดีวะเนี่ย มันเป็นสีเทามานานแล้ว คลุมเคลืออยู่อย่างนี้มาตลอด 7 ปี อยากรู้ชัดๆๆไปเลย ว่าจะเป็นสีขาว หรือสีดำดี
++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณมากๆๆนะครับที่คอยติดตามมาตลอด
รักเพื่อน ๆ ทุกคนนะครับ
แบงก์
-
กั๊กอ่า................เห้ออออออ
แต่ก็ดี ที่จะได้รู้ว่า ตอนนี้ แบงค์กับกั๊ก เราอยู่กันในฐานะอะไร o7 o7 o7 o7
โอ๊ยยยยย เศร้า o9 ยังไงก็เป็งกำลังใจให้นะเจ้าค่ะ o15
ปล.มาต่อเย็วๆด้วย อิอิ
-
ชอบคำนี้ค่ะ
จริงๆเหมือนมันจะเหมือนเดิม.......แต่มันก็แค่เท่าเดิม.....
อืมมม
ฟังแล้วจี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กั๊ก เนี่ย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยยยย
-
จุกอก อยากร้องไห้ แต่ร้องมะออก
แง้ๆๆๆ สงสารแบงค์หง่ะ
ประโยคนี้
ผมก็คิดเรื่องระหว่างผมกับมัน ซึ่งก็ดูเหมือนว่ามันจะเหมือนเดิม แต่จริง ๆ
แล้วมันมีอยู่เท่าเดิมต่างหาก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่ลดน้อยลง แต่ก็ไม่เพิ่มมากขึ้น มีแต่ผมที่คิดไปคนเดียว
จี๊ดสุดๆ
ยังไงก้อขอให้แบงค์สู้ต่อไปนะคร้าบบบ อย่างน้อยเป็นเพื่อนกันต่อไป ก้อยังดี
:m5: :m5: :m5: :m5:
-
อืม ทุกอย่างกะลังจะกระจ่างแล้ว
รออ่านตอนต่อไปดีกว่า ไม่อยากเดา
อิอิ :m23:
-
กับการรอคอยที่ดูจะเลือนลาง :sad2: :sad2:
-
o7 :m8: :o12: o9 :เฮ้อ: :m15:
-
:o12: :o12: :o12:
อ่านไปรู้สึกอยากจะร้องไห้ข้างในใจ
ยิ่งอ่านไปเรื่อย ๆ รู้สึกว่างเปล่า................... เหงา................ เศร้า....................
ข้างในใจมันรู้สึกเจ็บจริง ๆ ครับ
"..........ตอนนั้นผมเหม่อมองน้ำตาเทียนที่ค่อย ๆ ไหลลงมาอย่างช้าๆๆ มาบนมือผม แต่ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วตอนนั้น มัน
ชาไปหมด ชาเหมือนหัวใจของผมตอนนี้........"
ประโยคนี้ดูเหมือนจะยำลงในจิตใจของผมตลอด เวลาที่อ่าน...มีคำ ๆ หนึ่งที่ออกมาจากปาก
คือ......
.............ผู้ชายยังไงก็ต้องคู่กับผู่หญิง.......
:o12: :o12: :o12:
-
ปวดใจ เจ็บจี๊ด
เฮ้อ
-
น่าสงสารจางฮือๆๆๆ
-
มันก็จริงทั้งนั้น
ผู้ชาย กะ ผู้หญิง
เหมือนเดิม เท่าเดิม หรือเพิ่มขึ้น ... มันก็ล้วนแค่ความรู้สึกทั้งนั้น
แต่มันก็ยาก ... ตรงที่เราควบคุมมันไม่ได้
ยิ่งห้าม ก็เหมือนตอกย้ำ :เฮ้อ:
-
ประโยคนั้น..โดนใจมากเลย..เจ็บจี๊ดขึ้นมาจริงๆ.. :m15:
แล้วตอนที่เค้าสองคนคุยกัน..แต่เราไม่รู้เรื่องที่เค้าคุยกันเลย..
เหมือนเป็นคนอื่นยังงัยไม่รู้..
ประมาณว่า..คนเดียวไม่เหงาเท่าสามคน..
-
หรือว่า เรื่องนี้จะเป็น แค่คนโง่ที่รักเธอ อย่างชื่อเรื่องจริง ๆ :sad2: :sad2:
ม่ายยยยยยยย หญิงรับม่ายด้ายยยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12:
-
เศร้าอ่า :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: ขอเวลาทำใจ :m15: :m15: :m15:
-
:o :o :o :o
อย่างน้อยถ้าทำใจได้
เพื่อนดีๆแบบนี้คงหาไม่ได้แล้วหล่ะ
คบกันเป็นเพื่อนมันก็รักกันได้ยาวนานนะ
(ย้ำอีกครั้ง ถ้าทำได้)
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
บางที การไม่ไปเจอกันอีก แล้วก็ความทรงจำดีๆเอาไว้
มันอาจจะดีกว่า.......
พอไปเจอกัน มันทำลายสิ่งที่มีให้ไป ..... จนหมด :sad2:
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้า สู้สู้จ้า :a2:
-
ไม่น่าไปเจอกันใหม่เลยเนอะ :เฮ้อ:
รู้งี้จากกันไปเลยดีกว่า หวนกลับมาแล้วก็เศร้า :o12:
เหมือนมีแผลเก่าที่เกือบหาย
แล้วดันไปแกะอีก มันก็เลย :m15:เรื้อรังอยู่อย่างนี้
-
ตอนนี้เป็นตอนจบแล้วนะครับ สำหรับตอนพิเศษ วันที่ 5 ธ.ค. ที่ผ่านมา ขอโทษด้วยนะครับที่หายไปหลายวัน พอดีไม่ค่อยสบายด้วย เรียนก็หนักด้วยใกล้สอบแล้ว งานก็หนักเหมือนกัน สุขภาพใจก็ย่ำแย่ แต่ก็ได้แต่ภาวนาว่าปีใหม่อะไรๆๆ จะดีขึ้น เจอกับรักครั้งใหม่เร็ว ๆ แต่ไม่เอาอีกแล้วนะครับกับการรักเขาข้างเดียว เพราะอะไรนะหรอครับ ก็เพราะว่าผมคงเหนื่อยต่อไปแบบนี้ไม่ไหวแล้ว
ยิ่งตาม
ก็เหมือนยิ่งไกล
+
+
+
เพื่อนลากไปดูหมอดู หมอทักว่า ชีวิตนี้จะไรคู่ เศร้าหนักกว่าเดิมอีก :m15: :m15: :sad2:
สงสัยชาติที่แล้วทำกรรมไว้เยอะมั้ง :sad2: :sad2:
ต่อกันเลยดีกว่าคับ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อ้า มาแล้ว แบงก์” สักพักมันถืออะไรมาก็ไม่รู้เลยครับ เยอะแยะไปหมดเลย นี่จะกินกันหมดไหมเนี่ย
“อู้หู ทำไมเอามาเยอะจัง แล้วจะกินกันหมดไหมเนี่ย”
“หมดอยู่แล้ว 5555555”
“น่าจะชวนสามาด้วยเนอะ” น้าน ปากตรู ไปเอ่ยชื่อมันทำไมก็ไม่รู้
“อยากให้มาจริง ๆ หรอ” มันพูดพร้อมทำหน้าล้อเลียนครับ
“ทำไมหรอ” ผมงงอะดิครับ
“ปล๊าว” เมิงนี่ แปลกๆๆ
ระหว่างนั้น เราก็นั่งกินจิ้มจุ่มไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้พูดอะไรกัน จนมันเริ่มพูดขึ้นก่อน
“แบงก์”
“หือ”
“ตอนนี้แบงก์ทำงานอะไรอะ”
“อ้อ ตอนนี้แบงก์ทำงานที่xxxxxxxxx นะ แต่ตอนนี้แบงก์เรียนโทอยู่ด้วยอะ แม่งโคตรเหนื่อยเลยวะ”
“โห เก่งจัง”
“ไม่เก่งหรอก ฟลุ๊กมั้ง 55555+” แหม ชมกรูอย่างนี้กรูก็เขินหมดอะดิ”
หลังจากนั้น เราทั้งคู่ก็เงียบกันไปสักพักหนึ่ง ตอนนั้นผมกำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะลองตัดสินใจลองบอกมันอีกสักครั้ง แม้ว่าผมคาดว่าคำตอบคงจะไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิด
ผมเงยหน้ามองมันนิดหนึ่ง ก็เห็นมันกำลังนั่งซดน้ำซุปอยู่ ผมคิดว่าอย่างไรซะ ผมคงต้องบอกมันอีกสักครั้งเพื่อให้มันรู้ว่าผมยังรู้สึกกับมันเหมือนเดิมนะ
“กั๊ก”
“หือ” มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมตาแป๋วเลยครับ
“กั๊กจำสวนสนได้ไหม”
“อือ จำได้ดิ แต่ตอนนี้รู้สึกว่าเขาจะสร้างอาคารเรียนเพิ่มนะตรงนั้นอะ
“อือ หรอ น่าเสียดายเนอะ อย่างน้อยกรูก็เคยบอกชอบเมิงที่นั่น” หลุดไปจนได้ครับ ตอนนี้ก็เพียงแค่รอแต่ปฏิกิริยาตอบรับจากมัน
“แบงก์ยังจำได้อีกหรอ” มันถามผมครับ
“อือ จำได้ดิ” กรูจำได้ดีทีเดียวแหละ
“และที่กรูจำได้อีกอย่างนะ คือว่าเมิงยังไม่ได้ตอบกรูเลยนะ”
“ทำไมแบงก์ชอบเราหละ” อ้าวทำไมเมิงถามยังงั้นหละ
“อืม..............................................ไม่รู้ดิ แบงก์ไม่รู้หรอก”
“ทำไมแบงก์ไม่รู้หละ” เมิงจะซักกรูทำไมเนี่ย
“ก็คงเหมือนกับที่กั๊กชอบสานั่นแหละ แต่มันต่างกันตรงที่ไอ้สาเขาก็ชอบแกด้วยเหมือนกัน”
“แล้วแบงก์รู้ได้ไงว่าเราชอบสา” โอ้โห เมิงไม่แสดงออกเลยเนอะ
“กรูไม่ได้โง่ถึงขนาดที่ดูไม่ออกหรอนะ ว่าแกสองคนเป็นแฟนกันอะ”
“โห ดูง่ายขนาดนั้นเชี่ยะ”
“นานยัง” รู้สึกว่าคำถามนี้คุ้นๆๆ ยังไงไม่รู้
“อืม นานแล้ว” มันก้มหน้าตอบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่
นี่เราช้าไปอีกแล้วใช่ไหม
ไม่ใช่ช้าสิ ไม่มีโอกาสเลยต่างหาก
ระหว่างนั้นเราทั้งคู่ต่างนั่งกันเงียบกริบ ไม่มีใครแตะต้องอาหารกันอีกเลย
“เอ้ย โทษทีนะ ทำเสียบรรยากาศหมด” ผมบอกมันไปหลังจากดูมันนิ่ง ๆๆ
“กินต่อดิ หิวไม่ใช่หรอ” ผมบอกกับมัน พร้อมกับคีบลูกชิ้นใส่ลงไปในถ้วยมันครับ
“แบงก์” อยู่ดีๆๆ มันก็เรียกชื่อผมขึ้นมาครับ
“อย่าเลยนะ” อย่าอะไรของเมิง
“อย่าอะไร” ตอนนั้นงงมากครับ
“................................อย่าพยายามเลยนะ กั๊กรู้ว่าแบงก์คิดกับกั๊กยังไง แต่กั๊กคงไม่ได้เป็นยังแบงก์ กั๊กคงรู้สึกอย่างแบงก์ไม่ได้”
“...................................................................เออ กรูเข้าใจ............แต่.......” ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองไม่มีแรงยังไงไม่รู้เหมือนกัน ขอบตาร้อนผ่าวๆๆ
“แต่ไร” มันเงยหน้าขึ้นมามองผม
“ขอแค่ชอบไม่ได้หรอ” น่าน หน้าด้านอีกกรู
“อย่าเลย”
“ทำไมอะ กั๊กก็ทำตัวของกั๊กให้เป็นปกติ ไม่ต้องมาสนใจกรูก็ได้ เมิงก็เป็นของเมิงยังงี้ต่อไป เพราะยังไงกรูก็คงทำอะไรไปไม่ได้มากไปกว่านี้หรอกนะ”
“สาเขาถามกั๊กอะ ว่าแบงก์ชอบกั๊กหรอ”
“แล้วกั๊กตอบไปว่าไงหละ” อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะตอบไปว่าอะไร
“กั๊กก็ ไม่ได้ตอบไรไป”
“ทำไมกั๊กไม่บอกสาไปหละ ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“แต่สามันรู้ว่าเมิงชอบกรูอะ” อ้าว นี่กรูดูง่ายขนาดนี้เลยหรอว่ะ
“แบงก์”
“หือ”
“กั๊กกับสาจะแต่งงานกันแล้วนะ” o2 o2 o2
+
+
+
+
+
+
+
+
“เมิงคงไม่อยากให้สาเขาลำบากใจใช่ปะ” ผมถามมันครับ ฮือๆๆๆ แล้วกรูหละ :m15:
“.....................................”
“ไม่ได้เลยใช่ไหม” ผมขอโอกาสต่อ
“........................................”
“อือ กรูเข้าใจหละ
จบจริง ๆ แล้วสินะ นี่ใช่ไหมที่เราต้องการ คำตอบที่ต้องการ แม้ว่าจะคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่ามันต้องออกมาเป็นแบบนี้ เมิงมันเป็นผู้ชายนิ ไม่ใช่เกย์เหมือนกรู
กรูคงไม่มีสิทธิ์อะไร........แม้แค่จะขอรักเมิง กรูก็ไม่มีสิทธิ์
“อืม กรูจะพยายามนะเว้ย แต่เป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม"
“อืม”
“ขอบใจนะ” ผมพูดกับมันครับ
“เรื่องไรหรอ” มันถามผมพร้อมทำหน้างง ๆ
“ขอบใจนะที่เมิงยังเป็นเพื่อนกรู” ตอนนั้นผมรู้สึกน้อยใจตัวเองมาก ๆๆๆ
“อย่าพูดยังงั้นดิ” เอ้า แล้วเมิงจะให้กรูพูดยังไง หน้ามันก็เสียไปนิดนึง
“ยินดีด้วยนะ แล้วแต่งเมื่อไหร่หละ อย่าลืมชวนกรูด้วยหละ” ฝืนฉีกยิ้มสุดชีวิต
“คาดว่าคงเป็นปีหน้าอะ”
ผมเห็นมันทั้งคู่รักกัน ผมก็คงต้องอวยพรให้มันหละครับ ผมคงไม่มีหน้าไปแยกมันทั้งคู่ออกมา แค่ผมเกิดมาเป็นเกย์ก็บาปมากพอแล้ว ไม่อยากสร้างบาปไปมากกว่านี้
“แล้วแบงก์กลับกรุงเทพเมื่อไหร่”
“คืนนี้หละ”
“โห นี่ดึกแล้วนะ จะกลับยังไง” ไม่ต้องห่วงกรูหรอก
“อ้อ เดียวให้น้องขับกลับนะ มันจะขึ้นกรุงเทพพร้อมกันเลย”
“งั้นเก็บตังค์เลยดีกว่านะ เดียวดึก” ไม่อยากกินกับกรูก็บอกมาเหอะ
“อืม ได้ เดียวแบงก์เลี้ยงนะ”
“ขอบใจนะ” มันพูดครับ
หลังจากที่เราจ่ายเงินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เดินไปที่รถเพื่อที่จะกลับครับ
ระหว่างที่ผมนั่งซ้อนถ้ายรถมันกลับบ้านนั้น น้ำตาผมเผลอไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เผลอแอบซบหลังมันซะด้วย รวมถึงเผลอใช้หลังมันเช็ดน้ำตา รู้สึกตัวอีกที หลังมันก็แฉะไปด้วยน้ำตาผม ผมคิดว่ามันรู้ว่าผมร้องไห้ ผมสังเกตได้ว่ามันขับรถช้ามากๆๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่สำหรับผมแล้ว ผมพยายามจดจำภาพปัจจุบันของมันให้มากที่สุด เพราะผมคิดว่า อีกนานกว่าผมจะได้เจอมันอีก หรือว่าอาจจะไม่ได้เจออีกเลย เพราะตอนนี้ผมตัดสินใจได้แล้วครับ ว่าหลังจาก จบโท ผมคงจะไปอยู่เมกา หรือไม่ก็ที่ไหนซักแห่ง หลังจากลังเลอยู่นานหลายเดือน
หลังจากลงจากรถมัน มันก็จะหมุนล้อกลับไปเลย
“กั๊ก เดี๋ยว” ผมตัดสินใจเรียกมันไว้
“มีไรหรอ”
“กรูว่าหลังจากกรูเรียนโทจบแล้วกรูจะไปเมกาวะ”
“อืม................หรอ” เมิงพูดแค่นี้หรอ
“อีกนานกว่ากรูจะได้เจอเมิงอีกนะ หรือว่าอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลยนะ”
“อืม นั่นสินะ”
“ขอกอดทีได้ไหม”
“......................................................”
“แบบเพื่อนนะเมิง”นี่เมิง เมิงลำบากใจมากเลยหรอ
มันไม่ตอบแต่ก็ยื่นมือดึงผมเข้าไปกอดหลวม ๆๆ น้ำตาที่กลั้นมานานก็ไหลออกมายังกะเขื่อนแตก่อีกรอบ ยิ่งวันนี้ไปดูรักแห่งสยามมาด้วย ยิ่งอินหนักเข้าไปใหญ่
ตอนนี้ผมอยากจะบอกรักมัน แต่ผมก็ไม่กล้าครับ กลัวว่ามันจะลำบากใจ จึงทำได้แค่พูดอยู่ในใจ
“อืม พอแล้ว กรูอึดอัด” ผมพูดแบบขำ ๆ ครับ หุหุหุ
“กลับบ้านดี ๆ หละ”
“อืม ขอบใจ”
“ลาก่อนนะโว้ย” ผมพูดกับมันครับ เพราะว่าคงจะเป็นคำบอกลาที่เหมาะสมที่สุดแล้ว
“อืม”
แล้วมันก็ขับรถหายไปในความมืดบนท้องถนน
หลังจากมันขับรถออกไปแล้ว ผมก็นั่งสงบสติอารมณ์อยู่หน้าบ้านพักหนึ่ง ก่อนที่จะทำหน้าร่าเริงเข้าบ้าน เพื่อเตรียมตัวกลับกรุงเทพ จำไม่ได้เหมือนกันว่าตอนนั้นกี่โมงแล้ว แต่เข้าบ้านได้ ก็รีบเก็บของพร้อมกับเร่งน้องให้เตรีมตัวกับกรุงเทพกัน ขากลับต้องให้น้องขับกลับครับ เพราะว่าสติสตังไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวผมแล้ว
สภาพผมตอนนั้นยอมรับว่าแม้ข้างนอกจะดูปกติ แต่ข้างในไม่มีอะไรเหลือแล้วครับ
หัวใจที่ให้มันไป ถูกทำลายด้วยคำว่าเพื่อนจากมัน
ความรักของผม ถูกส่งไปไม่ถึงมัน แม้ว่าผมจะพยายามเต็มที่แล้วก็ตาม
ผมไม่มีสิทธิ์แม้แค่จะขอรักมัน ถ้าเพื่อน ๆ จำได้ ผมเคยบอกไปแล้วนะครับว่าผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องมาอาย หรือต้องมาลำบากใจเพราะผม ดังนั้นผมจึงเลือกที่จะหายไปเอง หายไปจากสารบบของชีวิตมัน ให้มันไปใช้ชีวิตปกติตามแบบฉบับที่มนุษย์เขาควรจะมีกัน
ส่วนผมนะหรอก็คงจะใช้ชีวิตในแบบฉบับของผมเหมือนเดิม
อยู่คนเดียว
สุขคนเดียว
เศร้าคนเดียว
เหงาคนเดียว
กินข้าวคนเดียว
ดูหนังคนเดียว
เพื่อน ๆ เคยรู้สึกไหมครับ ว่าในขณะที่เราไปงานปาร์ตี้ มีเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลังเยอะแยะ แต่วูบหนึ่งกลับรู้สึกเหงาอย่างประหลาด สำหรับผมนะหรอความรู้สึกอย่างนี้เป็นความรู้สึกที่เชี่ยมาก ๆ เลยหละครับ
ก็อย่างว่า ความรักของผม ใครเขาจะมาอยากได้ละครับ ต่อจากนี้คงต้องรักตัวเองให้มากๆๆ เหงาก็กอดตัวเอง สุขก็ยิ้มคนเดียว นี่แหละครับชีวิตของแบงก์ละครับ
หลังจากนี้สิ่งที่ผมทำได้ก็คือ เก็บภาพทุกภาพของมันลงลิ้นชักในความทรงจำที่ปิดตายและคงจะไม่มีโอกาสที่จะได้เปิดมันขึ้นมาอีก เพราะลูกกุญแจดันอยู่ที่มันครับ ไอ้กั๊ก ที่ไม่ใช่เป็นไอ้กั๊กของผมอีกต่อไปแล้ว...................................
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนมากนะครับที่เป็นกำลังใจให้แบงก์นะครับ ขอบคุณด้วยใจจริง และต้องขอโทษเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยที่ต้องทำให้หดหู่ แต่ทำไงได้ละครับ ก็ความรักของผมมันไม่ได้แฮปปี้เอ็นดิ้ง จบแบบสวยงามเหมือนเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ในนี้
หลาย ๆ ครั้งที่ผมอ่านเรื่องของคนอื่น ๆ แล้วผมอิจฉามากเลยครับ ว่าทำไมเขาถึงมีคนที่รักเขาอยู่ข้าง ๆ แต่ผมหละ ไม่มีใครเลยหรอ.............แต่ว่าผมก็รู้ตัวและเจียมตัวมาตลอดนะครับ ว่าผมคงไม่มีใครสนใจหรอก ก็เราเป็นแค่ไอ้แบงก์นิเนอะ 555+ :o12:
ผมคงไม่มีโอกาสมาเล่าเรื่องราวความรักของผมอีกแล้วหละครับ เพราะมันคงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว แต่ยังไงก็ตาม ผมก็จะพยายามเข้ามาที่บอร์ดนี้ทุกวันนะครับ ก็ทำไงได้ คนมันติดแล้วนิเนอะ 55555555+
ปีใหม่นี้ขอให้เพื่อน ๆทุก ๆ คนมีความสุขมาก ๆ นะครับ ใครที่มีความรัก ก็เก็บรักษาเอาไว้ให้ดี ดูแล และทะนุถนอามันเอาไว้ เวลามีปัญหากันก็ให้คิดเสียว่า คุณยังโชคดีกว่าแบงก์นะครับที่มีคนที่คุณรักอยู่ข้าง ๆ และที่สำคัญ มอบความรักให้กับคนที่เขารักคุณ เผื่อผมด้วยนะครับ เพราะการวิ่งตามความรัก มันเหนื่อยมากครับ ผมเข้าใจดี
เขียนที่
22 ธันวาคม2550
ใต้ตึกนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ปล. ทำไมผลซวยอย่างนี้ก็ไม่รู้นะครับ วันนี้เรียนเสร็จปวดหัวหนักมาก ไปหาหมอ หมอให้นอนโรงบาลดูอาการก่อน ระหว่างรอหมอ ก็เลยแอบมา up ให้นะครับ ช้าไปหน่อย ต้องขอโทษด้วยครับ
ขอบคุณด้วยใจคารวะครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ :pig3: :pig4: :pig3: :pig4:
แบงก์
++++++++++++++++++++++++++++++++++
-
ดูแลตัวเองนะคับ เป็นกำลังใจให้
อ่านแล้วเศร้าเลยคับ แต่ยังไงก้อต้องมีความหวังต่อไปคับ
ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง (555 แอบเอามาจากรักแห่งสยาม)
ปีใหม่ก้อขอให้แบงค์เจอแต่เรื่องดี ๆ เช่นกันนะคับ มีความสุขมาก ๆ
เจอคนดี ๆ มาอยู่ข้างกายด้วยนะ (ไม่ต้องไปเชื่อหมอดูหรอก หึหึ)
ขอบคุณมาก ๆ คับสำหรับเรื่องราวความรักที่มาแชร์ให้เพื่อนได้อ่านกัน
-
เป็นกำลังใจให้พี่แบงค์สู้ต่อไปคับ
กั๊กเค้าคงรู้สึกดีอยู่อ่ะคับ ที่เค้าพูดแบบนั้น เพราะเค้าไม่อยากให้พี่มีความหวังและจมอยู่กับความเศร้า
เศร้า จัง ....... สู้ๆนะคับ รักตัวเองไปก่อนละกันตอนนี้ อิอิ
ถ้าแก่แล้วยังหาแฟนมะได้ มาอยู่คานอันเดียวกันก้อได้นะคับ
ปล. จาปีใหม่แล้ว ปีหน้าพี่คงเจอสิ่งดีๆ ยังไงก้อรักษาเนื้อรักษาตัวด้วยนะคับ
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
-
:m15: เขียนไม่ออก มันเพิ่งผ่านมาไม่นานเองวันพ่อนี้เองนะ
มันเร็วไปที่จะทำใจได้น่ะ
รู้งี้ไม่ไปเจอกันอีกยังได้แอบมีความสุขในใจคนเดียว
แต่กั๊กใจร้ายน่ะ แค่ขอรักยังไม่ให้ :o12:
ความรักมันโหดร้ายกับเราได้ขนาดนี้เลยเหรอ o7
เอาเหอะชีวิตยังอีกยาวไกล :a1:
วันหลังพอมาย้อนมองเรื่องนี้เราอาจจะยิ้มกับตัวเองก็ได้น่ะ
ว่าเราได้ผ่านบททดสอบของชีวิตมาได้แล้ว :oni1:
และพร้อมที่จะก้าวต่อไป สู้ๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะ :a2:
-
เอ่อ เศร้าๆเนอะ
ให้กำลังใจคุณแบงค์ ค่ะ ขอให้เข้มแข็ง
ขอให้หัวใจแข็งแรงเร็วๆ ขอให้ผ่านภาวะเสียใจนี้ให้เร็ซที่สุด
ขอให้เจอะเจอแต่เรื่องดีๆนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
:sad2: :sad2: :sad2:
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2AB070PB0&Autoplay=1
รักมันอาจจะยังมาไม่ถึง
มันจะรอเราที่ไหนสักแห่ง
ผมเชื่อน่ะครับ ว่าพี่จะไม่ได้
เหงา :undecided:
หัวเราะ :laugh:
เสียใจ :sad2:
อยู่คนเดียว...คนทั่วโลกมีมากมาย ที่เจอกับเรื่องความรักที่ผิดหวัง
และขณะเดียวกัน ก็มีอีกเป็นล้าน ๆ คนทั่วโลก ที่ยังรอคำว่ารักอยู่
จากใครสักคนหนึ่ง บ้างครั้งเราอาจจะเหงาจนไม่มีใคร
หลายครั้งที่เราท้อจนเหนื่อย เหนื่อยจนหมดกำลังใจจะทำอะไรหลายอย่างในช่วงเวลานั้น
แต่ขอแค่เราอย่าหมดความหวังที่ทำอะไรต่อไร
.....หากเราลองคิด เราจะให้เรื่องที่ผ่านมาในอดีต ไปกำหนดอนาคตเลยเหรอ ผมอยากให้พี่เปิดใจกับเรื่องความรัก
รักมันมีหลายแง่มุมที่เราต้องเจอ แล้วเก็บไว้เป็นความทรงจำ
ผมอยากให้พี่.......เก็บรักของพี่กับพี่กั๊กเป็นความทรงจำสีจาง ที่ดีตลอดไป
:sad2: :sad2: ความรักคือสิ่งที่วิทยาศาสตร์ ก็ไม่สามารถบอกได้ ว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อไร กับใคร และในทางเดียวกัน
เราก็ไม่สามารถใช้กฎทางคณิตศาสตร์มาคำนวณหาปริมาณความรัก ที่เรามีต่อคน ๆ หนึ่งได้ ...แต่อยู่ที่ใจเราเท่านั้น ที่
จะรู้ว่าเมื่อไรจะรัก และรักนั้นที่เรามีให้เค้ามันมากเพียงใด :sad2: :sad2:
เป็นกำลังใจให้น่ะครับบบบบ คิดถึงน่ะครับ หากต้องออกจากบอร์ดไปจริง ๆๆๆๆๆ
[attachment deleted by admin]
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
วันคืนต้องผ่าน เพราะไม่มีคืนใดเป็นนิรันดร์
-
อย่างรีล่างว่าละครับ ม่ายมีคืนไหนที่เปนนิรันดร์แน่นอน
ต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอนครับ เป็นกำลังใจให้
ส่วนเรื่องราวต่างๆ คิดว่า ทุกอย่างจะดีขึ้นอย่างแน่นอนครับ
ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา สุดท้ายทั้งหมดจะกลายเป็นสิ่งที่มีค่า
แค่ให้เวลาช่วยกล่อมเกลาและปรุ่งแต่ง
ทุกเรื่องราวที่ผ่าน จะกลายเป็นความทรงจำที่สวยงาม อบอุ่น และมีค่าอย่างแน่นอนครับ
ขอแค่ตอนนี้ พยายามและตั้งใจที่จะเดินต่อไปนะครับบบบ
สู้ๆ ครับผม
:m15:
-
This Used To Be My Playground - Madonna
Chorus (first time without background vocals)
This used to be my playground [used to be]
This used to be my childhood dream
This used to be the place I ran to
Whenever I was in need
Of a friend
Why did it have to end
And why do they always say
Don't look back
Keep your head held high
Don't ask them why
Because life is short
And before you know
You're feeling old
And your heart is breaking
Don't hold on to the past
Well that's too much to ask
(chorus)
No regrets
But I wish that you
Were here with me
Well then there's hope yet
I can see your face
In our secret place
You're not just a memory
Say goodbye to yesterday [the dream]
Those are words I'll never say [I'll never say]
This used to be my playground [used to be]
This used to be our pride and joy
This used to be the place we ran to
That no one in the world could dare destroy
This used to be our playground [used to be]
This used to be our childhood dream
This used to be the place we ran to
I wish you were standing here with me
This used to be our playground [used to be]
This used to be our childhood dream
This used to be the place we ran to
The best things in life are always free
Wishing you were here with me
ป๋มอ่านแล้วคงม่ายอยาก Comment อารายนะงับ....ความรู้สึกมันล้นมากๆ อยากให้ลองดูเพลงนี้งับ....
ปล.ใคร Post ได้ รบกวนด้วยนะงับ เพลงเพราะฟังอยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลออกมาเองงับ...TOT
-
ถึงแม้จะจบไม่ดี แต่ก็เป็นเรื่องยอดเยี่ยมเลยในใจผม
อย่างน้อยเราก็ได้เจอความรักที่แท้จริงแล้ว
ในขณะที่อีกหลายๆคนไม่ได้เจอ
:m15: :m15: :m15: :m15:
เขาไม่ได้เป็นแบบเรา ก็แค่หวังว่าให้เขาพบความสุขในชีวิต
ความเป็นเพื่อนสิยาวนาน และรักกันได้อีกนานไม่มีวันสูญหายไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ
:pig3: :pig3: :pig3: :pig3: :pig3:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะครับสู้ๆๆ นะครับเวลาจะค่อยๆช่วยรักษาความเจ็บปวด ไม่แน่อาจจะเจอคนดีๆเข้ามาเติมเต็มชีวิตคุณก็ได้นะครับสู้ๆ
-
จบแล้วสินะ..เรื่องราวของความรัก..
แต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป..
ขอให้เข้มแข็งนะครับ..
เป็นกำลังใจให้..สู้สู้น๊า..
-
:sad2:
เศร้าง่ะ
เข้าใจว่าชีวิตจริงมันไม่ใช่นิยาย แต่มันเศร้า :o12:
เปนกำลังใจให้นะคะ สักวันพี่คงเจอคนดีๆก้อได้นะ อย่ายึดติดกับอดีตเลยค่ะ
ขอบคุนที่มาเล่าให้ฟังนะคะ
-
อย่างน้อยการได้รักใครสักคนก็เป็นสิ่งที่ดีน่ะครับ
ดีกว่าที่จะรักใครไม่เป็นเลย แหะๆ
ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้นะครับพี่แบงค์ สู้ๆ
ปีใหม่แล้วขอให้เจอแต่สิ่งที่ดีๆ นะคับ
:pig3: :pig3: :pig3:
-
ยังไงก้อเปงกำลังใจให้พี่แบงค์นะคับ
ยังไงพี่แบงค์ก้อต้องก้าวผ่านไป
ยังไงก้อต้องเก็บความทรงจำดีๆ ไว้ข้างในใจของเรา
ทุกอย่างต้องมีตรงกันข้ามกันนะคับ
ขาว ตรงข้ามกับ ดำ
สมหวังก้อตรงข้ามกับ ผิดหวัง
ผมมีความเชื่อว่า สักวันนึ่ง มันต้องมีของที่เป็นของเรานะคับ
เด่วมันก็จะมาเองนะคับ
ก้อขอให้พี่แบงค์ๆๆ สู้ๆๆๆๆต่อไปนะคับ
เวลาไม่เคยหยุดเดิน มาจะเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ
เด่วมันก้อผ่านไปแล้ว
ฟ้าหลังฝนย่อมดีเสมอนะคับ
เปงกำลังใจให้เสมอนะคับ สู้ๆ สู้ๆๆๆตายนะคับ
-
เป็นกำลังใจให้แบงค์นะจ๊ะ
ถึงแม้จะไม่สมหวังในความรักในวันนี้ แต่วันหน้าคงจะมีวันที่เป็นของเรามั่งแหละน่า
อย่าเพิ่งท้อแท้ไปเลย ชีวิตยังเพิ่งจะเริ่มต้นเอง เวลาจะช่วยรักษาแผลในใจของเราให้ตื้นลง
ไม่ต้องรีบร้อนไปหรอก ถึงเวลาก็คงจะพบความหวังใหม่ รักใหม่ ที่สดใจกว่าเดิมเป็นแน่
-
ตอนนี้แบงค์เข้าโรงพยาบาลเป็นไข้หวัดใหญ่น่ะครับ
ผมทราบมาว่าแบงค์เขาอยากดูรักแห่งสยามรอบวันคริสตมาสมากๆ
ผมก็เลยแอบยกตั๋วของผมให้เขาไป... แต่สุดท้าย ตั๋วผมก็เป็นหมัน
พี่แบงค์ เขาไปไม่ได้อ่ะครับ I20 I22 สุดท้ายก็เลยให้คุณVoidOne
เขาจำหน่ายตั๋วแก่คนอื่นไป เพราะถ้าพี่แบงค์ไม่ไป ตั๋วที่ยกให้ไปแล้ว
ผมก็ไม่อยากจะเอาไว้ใช้เอง...
ไว้จะให้ดูรูปเยอะๆเลยนะครับ ไว้จะขอน้องต๊อบมาให้
-
มันไม่จำเป็นหรอก ที่ทุกเรื่องราวจะต้องจบอย่างสวยงาม
ชีวิต หมุนไปตามเวลา ตัวแปรมากมายที่เข้ามาทดสอบ
เราอาจจะมัวแต่หมุนไปตามกระแส จนบางครั้ง ... ในกระแสนั้นมีแต่เราผู้เดียว
แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า โลกทั้งโลกมีแต่เราคนเดียว
เศร้าอยู่เหมือนกันนะ ... มองไม่เห็นใครเหมือนกัน
ทำได้แค่ฝืนสังขาร ทรมานใจไปวัน ๆ
เพื่ออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าต้องอยู่ ... ยังต้องอยู่ แม้ไม่อยากอยู่
:เฮ้อ: เศร้า ... ไปดีก่า
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องที่เล่าสู้กันฟัง
ขอให้คุณแบงค์เจอแต่สิ่งดีๆๆ
มีความสุขนะ.
. :pig3:
-
ถึงเพื่อน ๆ ครับ
ขอบคุณมากๆๆ เลยนะครับทุกกำลังใจ ผมก็หวังว่าสักวันผมคงจะหายเจ็บปวดกับความรู้สึกแบบนี้ เมื่อวาน (24 ธ.ค.) ผมก็ได้ไปดูรักแห่งสยามรอบพิเศษสมความตั้งใจครับ หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลทัน แต่คราวนี้ผมไปดูคนเดียวครับ มันน่าเศร้าดีไหมละครับ :sad2:
ขอบคุณ รุส ด้วยนะครับที่ยอมเสียสละตั๋วให้ ตอนแรกไม่มั่นใจว่าจะไปดูได้หรือเปล่า เพราะเพิ่งออกจากโรงพยาบาล แต่รุสโทรมาถามเป็นครั้งสุดท้าย ก็เลยตัดสินใจว่าไปดูดีกว่า ความจริงแล้วผมตั้งใจจะไปดูกับเพื่อนผมครับ แต่เพื่อนผมคนนี้เขารับปากแฟนเขาไว้ว่าจะพาไปดู ผมก็เลยต้องทำตัวเป็นแม่พระที่ดียกตั๋วที่นั่น I20 I22 ให้เขากับแฟนไป ผมคิดว่ากุศลครั้งนี้คงช่วยให้ผมเจอรักเร็วๆๆ ส่วนผมก็ต้องเดินรอ Waiting List จนถึงนาทีสุดท้าย และในที่สุด พระเจ้าก็เข้าข้างคนเพิ่งอกหักอย่างผม ให้ผมได้ตั๋วเข้าไปดูครับ ระหว่างดูไปก็ย้อนนึกถึงตัวเอง ที่ตอนตัวละครกำลังพูดถึงความเหงา ว่าเมื่อเรารักใครมาก ๆ เราจะทนได้ไหมเมื่อต้องเสียเขาไป แต่ในทางกลับกันหละ เราจะอยู่ได้ยังไงถ้าเราไม่มีความรัก และตอนนี้ผมกำลังพิสูจน์ตัวเองอยู่นะครับ ว่าผมจะอยู่ได้ไหม ถ้าไม่มีความรัก...
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกความรัก
ขอบคุณทุกกำลังใจ
ขอบคุณทุกรีพลาย
ขอบคุณ คุณ ikki และคุณ My name M ด้วยนะครับสำหรับเพลงเพราะๆๆ
และสุดท้ายต้องขอบคุณไอ้กั๊ก หรือกุ๊ก ที่ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้
ขอบคุณจริงๆๆครับ
สุขสันวันคริสต์มาส นะครับ
แบงก์ :mc1:
-
:d1:
สุขสันต์วันคริสต์มาสคับเช่นกันคับ
เป็นกำลังใจให้แบงค์คับผม
-
เป็นกำลังใจให้แบงค์ด้วยนะ
อายุยังน้อยต้องเจออะไรอีกเยอะ
มีเรื่องอื่นๆที่มีค่ากับชีวิตรออยู่ครับ :a2:
-
Merry christmas นะครับ
ก็ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไงดี แต่ก็นะ อยากบอกพี่แบงค์ว่า
เวลา พอสำหรับเราเสมอ ถ้าหากเรารู้ว่า อนาคตเป็นอย่างไร แล้วเราจะทำตัวต่อไปถูกหรือเปล่า
อย่างน้อย คนที่เรารักมากที่สุด ก็ยังอยู่ในหัวใจเราตลอดไป ว่าง หรือ เหงา ก็เปิดเข้าไปดู เปิดเข้าไปก็เจอกับหน้าคนที่เรารัก ยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน
และสิ่งที่พิเศษสุดก็คือ แม้พื้นที่ในหัวใจเราจเล็กเพียงใด อย่างน้อยๆ เราก็เหลือพื้นที่หนึ่งซึ่งที่ที่ให้เราเก็บคนที่เรารักไว้ตลอดกาล
ขอเพียงให้กำลังใจตัวเองแบบนี้ กิฟ๊ว่า มันก็ทำให้เรามีความสุขได้เหมือนกันนะ
ขอให้พี่แบงค์เจอความรักใหม่เร็วๆนี้นะค๊าฟ อย่าลืมหาตุ๊กตาหิมะมาไว้หน้าบ้านนะค๊าฟ แล้วจาโชคดี
บะบาย บุ๋ยๆ :bye2:
-
merry christmas :mc3: :mc3: :mc3: :mc3:
-
:m23:เข้ามาเป็นกำลังใจให้คะ สู้ ๆ :mc4:
-
มาให้กำลังใจแบงค์ อีกคน :m13: :m13: สู้ๆๆๆ
สักวันเราอาจจะเจอคนที่เป็นของเราจริงๆก็ได้ :m21: :m21: :m21: :m21: :m21:
:d1: merry christmas :mc3: :mc1:
-
เข้ามาให้กำลังใจ และขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ แบงค์
สำหรับเรื่องนี้ ไม่ว่ามันจะจบลงยังไง เราก็ยังมีความรักในหัวใจ และความทรงจำที่ดีๆอยู่
เก็บมันเอาไว้นะครับ บางคนแค่โอกาสที่จะมี ยังไม่มีเลย
สักวันมันก็จะหายไปครับ
ขอให้พรุ่งนี้ และวันต่อๆไปของแบงค์เป็นวันดีๆเสมอนะ
-
เมื่อวันที่เลวร้ายผ่านไป
วันที่ดีๆ ก็จะเข้ามาแทนที่เคอะ
ไม่มีใครสามารถจมอยู่กับวันที่เลวร้าย
หรือละเลิงอยู่กับวันที่แสนสุขได้ตลอดไปหรอกเคอะ
สู้ๆ
จาก อิเจ้ คนที่เคยก้าวผ่านมาแล้ว
-
เมื่อวันที่เลวร้ายผ่านไป
วันที่ดีๆ ก็จะเข้ามาแทนที่เคอะ
ไม่มีใครสามารถจมอยู่กับวันที่เลวร้าย
หรือละเลิงอยู่กับวันที่แสนสุขได้ตลอดไปหรอกเคอะ
สู้ๆ
จาก อิเจ้ คนที่เคยก้าวผ่านมาแล้ว
อิเจ้ เค้าใช้ ระเริง มะใช่เหรอ
-
เพื่อน ๆ เคยรู้สึกไหมครับ ว่าในขณะที่เราไปงานปาร์ตี้ มีเพื่อนล้อมหน้าล้อมหลังเยอะแยะ แต่วูบหนึ่งกลับรู้สึกเหงาอย่างประหลาด สำหรับผมนะหรอความรู้สึกอย่างนี้เป็นความรู้สึกที่เชี่ยมาก ๆ เลยหละครับ
.....................เคยครับ เป็นออกบ่อยด้วยอะครับ แต่ความทรงจำของแบงค์ สำหรับผมมันความทรงจำที่น่าจดจำนะครับ ถ้าเทียบกับเรื่องราวของคนอื่นๆอีกหลายๆคน ก็เป็นกำลังใจให้ก้าวต่อไปในโลกที่โหดร้ายใบนี้ ยังไงเสีย เราก็ต้องดำรงชีวิตอยู่ให้ได้อะครับ
มิใช่บทเพลงรักทุกเพลง จะมีความสวยงามให้เราระลึกถึงอยู่เสมอนี้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
merry :d1: คุณแบงค์ด้วยคนนะ
มาเป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งคนนะ :a2:
-
อะ ไปเหมือนกันเสียดายไม่รู้จัก แบงค์ บางคนก็ยุ่งๆเลยไม่กล้าเข้าไปทัก
:mc1: :mc1: :mc1:
-
:bye2: :bye2: :bye2:
แบงก์ครับ ฟ้าหลังฝนมันก็ย่อมสดใสเสมอครับบบบบ
มีคสามสุขมาก ๆ น่ะครับกับวัน merry christmas
ดูดิผมตามจีบซานตาครอส ไม่ติดซะทีอ่ะ ช่วยหน่อยคร้าบบบบ 555+
ดูดิครับแบงก์เรายังมีหวังเลย :o8: :o8: :o8: ( ขำขำน่ะแบงก์ )
-
:mc4:สวัสดีปีใหม่คะน้องแบงค์ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ :pig3: :pig3:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เหงาเน่อ....แบงค์
-
เหงา เหมือนกาน :sad2:
-
เข้าใจคนเหงาที่สุด
ตอนนี้ก็เหงาเหมือนกัน
แต่....ก็นะ
ถึงเหงา... เราก็อยู่ได้ รอเวลาก็แล้วกัน :oni1:
:m1: :m1:
หวาดดีง๊าบพี่แบงค์ จุฟจุฟ ยิ้มเยอะๆนะง๊าบ
-
ตอนนี้แบงก์พยายามยิ้มอยู่ 55+ มันยากเหมือนกันเนอะ เออ มีเรื่องมาบอกครับ ตอนนี้กำลังแต่งนิยายเรื่องแรกอยู่ มันยากเหมือนกันเนอะ อะไรที่ไม่ได้ออกมาจากตัวเองเนี่ย แต่จะพยายามนะครับ และใกล้ๆๆ นี้จะนำมาให้อ่านกัน
ปล. เรื่องคนโง่ที่รักเธอนี่ จะลงตีพิมพ์ในนิตยสาร Need นะครับ (ของเพื่อนผมเอง มันบอกว่ามันชอบ 555+) ยังไงก็ติดตามกันได้นะครับ
-
อ่านเรื่องคุณแบงค์แล้วเศร้าเหลือหลาย :sad2: เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ :a1:
-
จะรออ่านนิยายนะ :mc3:
-
ดีใจด้วยนะคับแบงค์เรื่องนี้ได้ลงนิตยสารด้วย
เป็นกำลังใจให้อยู่แล้วคร้าบบบ
-
:oni3: รีบแต่ง รีบลง จะมารออ่านจ้ะ :oni3:
-
:sad2: :sad2: :sad2:
เรื่องของ แบงค์ เศร้ามากๆเลยคับ ชีวิตผมก็คล้ายกับ แบงค์ นะคับ
ผมเป็นกำลังใจให้ แบงค์ ด้วยนะคับ...^^
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ชีวิต...
-
:m1: :m1: :m1:
ชอบแบงค์จังคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ
เอามาดิครับนิยาย จะอ่านน่ะครับบบบบบ
-
ได้ตีพิมพ์เลยหรือ ดีใจด้วยครับ
:m4: :m4: :m4:
-
ตามเก็บจนจบ เศร้า :m15: ต่อไปขอให้เจอรักที่สมหวังนะ สู้ต่อไปคงมีสักคนที่เป็นของเรา :m23:
รออ่านนิยายนะ :m4: :m4:
-
ตอนนี้แบงก์ลงนิยายไปได้ครึ่งเรื่องแล้วน๊า ใครที่ยังไม่เคยเข้าไปอ่านก็ช่วยอุดหนุนตามไปให้กำลังใจกันได้นะครับ ดีไม่ดียังไง ยินดีรับทุกคำติ :m1: :m1:
เรื่องที่เขียนคือ เรื่อง มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน ตอนนี้กำลังเข้มข้นเลยทีเดียว ตามอ่านกันได้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3299.0
ลิงค์ตามนี้เลยคร้าบบบบ
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ ตอนนี้อยู่คนเดียวก็มีความสุขไปอีกแบบหนึ่ง แต่นี้ก็ใกล้วันวาเลนไทน์แล้ว อวยพรเพื่อน ๆ ก่อนละกาน ขอให้มีความสุขกับคนรักมาก ๆ นะครับ สำหรับคนโสด ก็รักตัวเองแล้วกันนะคร้าบบบ
ปล.อย่าลืมเรื่อง มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน ที่แบงก์เขียน เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคร้บ
-
อ่านรวดเดียวเลย
ร้องไห้เลยตอนจบ
เเต่มันก็เเย่เนอะ
ให้ความหวัง(ถึงจะมีความสุขในเวลานั้น)
ทำเหมือนเราพิเศษกว่าคนอื่นๆ
ยิ่งทำก็ยิ่งคิด....ว่าความรู้สึกคงเหมือนกัน
ยังไงก็สู้ๆๆน้า
ขอให้เจอคนที่รักพี่เหมือนที่พี่รักเขาจริงๆซะที
เเต่อกหักก็ยัง....ดีกว่า....ไม่รู้จักความรัก
นี่เนอะ
เก็บสิ่งดีๆทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำ
..........................................
-
รักคนเขียนครับ
"คนบางคนเหมาะที่จะรัก..แต่ไม่เหมาะที่จะใช้ชีวิตด้วย"
เป็นหนึ่งกำลังใจ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆให้อ่าน.....
เป็นการง่ายยิ้มได้ไม่ต้องฝืน
เมื่อชีพชื่นเหมือนบรรเลงเพลงสวรรค์
แต่คนที่ควรชมนิยมกัน
ต้องใจมั่นยิ้มได้เมื่อภัยมา
ทำชีวิตให้มีความสุขเข้าไว้ แล้วอะไรดีๆจะเข้ามาหา
-
วันเสาร์ที่ 16 กุมภาพันธ์นี้ ไอ้กัสหรือไอ้กุ๊กของผม....จะแต่งงานแล้วนะครับ
+
+
+
มันคงถึงเวลาแล้วสินะที่ประตูความรักที่ผมมีต่อมันต้องปิดตายลงสักที
+
+
+
เมื่อถึงวันนั้น ผมจะปั้นหน้ายังไงดี ให้มันรู้สึกว่าผมยินดีกับมันด้วยใจจริง ผมอิจฉาคนที่โชคดีข้าง ๆ มันจัง
ขอให้รักกันนาน ๆ นะ มีหลานให้กรูอุ้มไว ๆ นะเว้ย
ฟ้า ที่มองเห็น
หากเป็น เธอนั้นก็คงดี
อยู่กับฉัน อยู่ทุกวัน
หลับตาก็คงฝันดี ฝันถึงเธอ..
โอ้ความรัก ช่างอ่อนหวาน
สุขใจเพียงเห็น หน้าเธอ
หากเธอรู้ แหละเข้าใจ
อย่าทำให้ฉัน ละเมอ
เพ้อคนเดียว
ตราบทะเลยังคง ความงดงาม
ฉันคงความจริงใจ
เปรียบตัวฉันเป็นทะเล อันกว้างไกล
อยู่เคียงฟ้า คือเธอที่สดใส
โปรดมองฉัน สบตาฉัน
ผสาน เสียงลมหายใจ
อุ่นไอรัก โอบล้อมกาย
ความรักที่มีล้นใจ ฉันให้เธอ
ตราบทะเลยังคง
ความงดงาม
ฉันคงความจริงใจ
เปรียบตัวฉันเป็นทะเล อันกว้างไกล
อยู่เคียงฟ้า คือเธอที่สดใส
โปรดมองฉัน สบตาฉัน
ผสาน เสียงลมหายใจ
อุ่นไอรัก โอบล้อมกาย
ความรักที่มีล้นใจ ฉันให้เธอ
-
มาเป็นกำลังใจให้คุณแบงค์ค้า :pig3: :pig3:
......คนที่จะทำให้คุณแบงค์มีฟามสุข อาจจะเข้ามาให้เร็วๆ นี้ก็ด้าย.......
ชีวิตเป็นของเรา มีความสุขทุกวันนะคะ :mc4: :mc4:
-
กะสาใช่ม๊ะ
เอาน่ะ อย่างน้อยเราก็เคยได้รัก
แม้ไม่มีรัก แต่ก็ไม่ได้ไร้รัก
ซักวันนึงคงต้องเป็นวันของเรามั่งแหละ
:a2:
-
มาให้กำลังคุณแบงค์ค๊า :m1:
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
:m29:เหอๆ ยังอ่านไม่จบเลยอ่ะ
แต่อยากเข้ามาเปงกำลังใจให้ก่อน
เด๋วอ่านจบแล้วจะมาเม้นให้อีกรอบนะค๊า :m13:
-
สู้ๆๆ นะแบงค์
-
เราไม่ได้เกิดมาคู่กัน สักวันหนึ่งก็ต้องเจอคนของเรานะ
ก้าวต่อไปครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ดีครับคุณแบ็งค์
หวังว่าตอนนี้คุณแบ็งค์คงจะเข้มแข็งขึ้นแล้วนะครับ
เก็บเรื่องราวดีดีที่ผ่านมาเอาไว้ในความทรงจำของเราก็แล้วกาน
ขอบคุณด้วยครับ สำหรับเรื่องราวดี ๆ เรื่องนี้
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ปล. อยากให้คุณแบ็งค์ลองฟังเพลงขอบคุณกันและกัน ของ The august thanx อ่ะครับ
ความหมายดีนะ (น่าจะได้ฟังแร้วเนอ)
ขอบคุณจากใจ
-
เข้มแข็งไว้นะแบ็งค์ :a2:
อวยพรให้คนที่เรารักมีความสุข
นั่นเป็นสิ่งที่เราทำได้จ้ะ
-
เข้มแข็งคะคุณแบ๊งค์ :L2:กำลังใจมีให้เสมอ :a2:
-
ขอให้แบงค์เจอคนที่ใช่ จาได้ไม่ต้องผิดหวังอีกนะ :c2:
-
:c2: :c1:
-
แบงค์ครับ
ไงก็เก็บสิ่งที่ดีเป็นความทรงจำ
และรอรักใหม่ที่รอเราอยู่ที่ไหนสักแห่ง
เป็นกำลังให้น่ะครับ
-
กำลังตามอ่านอยู่คับชอบมากด้วยน่ารักจริงๆ และกำลังลุ้นด้วยว่าจะเศร้า หรือว่าจะยิ้มทั้งน้ำตา
edit++++++++++
จบแหล่ะผมยิ้มทั้งน้ำตาเลยคับประทับใจมากถึงจะไม่แฮปปี้แต่ก็มีความทรงจำอันล้ำค่าที่จะยังคงอยู่กับเราตลอดไป
-
น่าเหงจาย คุณแบงค์ จางเยย
ความรักไม่ต้องการการครอบครอง ขอเพียงรู้ว่าใจเราอยู่กับใคร และรู้ว่าใจใครอยู่กับเรา
ถึงแม้ความเป็นจริงมันอาจจะไม่เป็นไปตามที่เราเคยฝันไว้ ขอแค่เรารักเขา
และขอแค่เขารักเรา เท่านั้นเองที่ต้องการ อาจจะเสียใจที่ไม่ได้เคียงคู่กัน
แต่เมื่อเรามองดูเขามีชีวิตที่ดี เราเองก็ควรจะดีใจ
-
เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ขอให้คุณแบงเข้มแข็งและก้าวต่อไป เพื่อสักวันคุณจะได้เจอคนที่เป็นของคุณจริงๆ
-
เป็นกำลังใจให้คุณแบงค์ค่ะ หวังว่าคุณแบงค์จะเจอคนที่ใช่นะคะ
เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ สักวันจะเป็นวันของเรานะคะ :pig3:
-
สู้ๆนะคับ :bye2: :bye2: :bye2:
-
ขอให้เข้มแข็งนะคะ รอรับสิ่งดีๆและคนดีๆที่จะเข้ามา
:L1:
-
จากนี้ไป ขอให้โชคดี :oni1:
-
อ่านรวดเดียวจบไปเลยครับ :a5:
มาเป็นกำลังใจให้นะครับ เข้มแข็งไว้เยอะๆนะครับ สู้ๆคับ :a2:
และจะคอยติดตามนิยายของพี่นะครับ :bye2:
-
อ่า อ่านรวดเดียวจบเรยย :a2:
ไม่อยากบอกว่า อ่านแล้วทั้งน้ำตา น้ำมูกไหลม่ะหยุดเรย เศร้าเจงง :m15: :m15:
การรักคนที่เค้าไม่สามารถรักเราได้นี้ เจ็บจริงๆ
[/color]
[attachment deleted by admin]
-
Thank you. Take care of your self. davidxx
-
thank
-
:m15:
เพิ่งอ่านจบคับ
ทามให้นึกนึกตอนสมัยเรียนมัธยม.....เหอะๆๆ
ยังไงผู้ชายก้อต้องคู่กับผู้หญิง(เจอมากับตัวก๊าบ)
แต่อย่างน้อย แบงค์ก้อยังได้ทำเพื่อความรัก ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเพื่อความรักเลย
นับถือในความกล้าหาญคับ.....ที่ได้บอกรัก
เพราะในชีวิตนี้ผมได้แต่รักเค้ามาข้างเดียวตลอด เรียกว่าไม่ได้ทำอะไรเพื่อความรักเลย
แค่ได้เฝ้าดูอยู่ห่างๆ ....ทั้งที่มีโอกาสตั้งหลายครั้ง
แต่คำว่า ไม่กล้า คำเดียวทำให้ ชีวิตต้องพลาดอะไรไปอีกตั้งมากมาย
แต่ตอนนี้ก้ยังไม่กล้าอยู่ดีกั๊บ หุหุ
-
ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะทำให้พี่เข้มแข็งขึ้นนะคับ บันว่า
แต่พี่ อย่าจม ลงเรื่องบางเรื่อง แค่อย่างเดวนะคับ มองคนรอบข้างที่คอยเป็นห่วงเราน้า
คิคิน้องใหม่พึ่งเข้ามาอ่านจ้า
-
ผมเพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้เมื่อตอนเที่ยงคืนเองคับ
เพราะผมเพิ่งได้สมัครบอร์ดนี้วันนี้เอง
ตอนแรกกะไว้ว่า จะเข้ามาอ่านสักตอนสองตอน แล้วไปนอน
แล้วไว้มาอ่านใหม่
แต่พอได้อ่านแล้ว มันมีอะไรยางอย่างบอกว่า
มันต้องอ่านไปเรื่อยๆอ่ะคับ
หยุดไม่ได้จิงๆ
แล้วเรื่องของพี่แบงค์กะพี่กั๊ก ก็ทำให้ผมเวียน้ำตาจนได้ :m15:
น้ำตาแห่งความเซร้า แต่ก็มีความสุขที่ได้อ่านนะคับ
ผมรู้สึกหลงรักพี่แบงค์กะพี่กํกอย่างบอกไม่ถูก
ผมอยากจะตอบแทนด้วยเพลงนี้แล้วกันนะคับ
เพลงที่พี่กั๊กชอบร้อง และร้องให้แฟน(พี่แบงค์) ฟังบ่อยๆ :m23:
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่แบงค์กะพี่กั๊กต่อไปนะครับ
http://two.xthost.info/HiHI/HuangYaiLueGern.swf
-
เพิ่งอ่านจบครับ
ชอบคุนที่มีเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันนะครับ
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหลอะครับ
แฟนผมก็ใกล้ๆ จะแต่งงานกะหญิงแล้ว
ยังทำใจไม่ได้เลยอะ :o12:
-
:m1:>>>รักคนเขียนเรื่องนี้จริงๆๆ
-
ยิ่งรักมาก ก็ทุกข์มากเป็นธรรมดา :a6: :a6: :a6: :pig4:
-
:m15: เศร้ามากมายเลยค้าบ o7
แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของแบงค์นะคับ
:o12: ทั้งๆที่มีเพื่อนตั้งมากมาย สนุกสนานเฮฮา แต่ในหัวใจมันเหงาสุดๆ
อย่างกับว่า อยู่คนเดียวบนโลกนี้หยั่งงั้นหล่ะคับ o7
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะค้าบ อย่าลืมว่า จะมีพวกเรา เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ จะเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอ :L1:
-
ไม่เล่าวันแต่งหน่อยหรอ-.-
รัก"แบงค์"
แบงค์ก็รักตัวเองให้มากๆนะ
:bye2:
-
:m15:
เศร้าปนซึ้งปนอึ้งคะ
เฮ้อออออ ยิ่งตอนสารภาพที่โรงอาหารนั่น สะเทือนใจเป็นที่สุด :m15:
แน่นอนว่าค.ทรงจำดีๆจะคงอยู่กับแบงและกั๊กตลอดไป
ทั้งมิตรภาพความเป็นเพื่อน ค.รู้สึกดีๆที่มีให้กัน แต่ในเมื่อสิ่งที่หวังไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด
แบงก์เข้มแข็งจังคะ นับถือในค.เข้มแข็ง และรักเดียวใจเดียวของแบงก์ไม่ได้
เหตการณ์หลายๆอย่างมันทำให้แบงก์ไม่สามารถเลิกรักกั๊กได้นี่เนอะ
ส่วนเรื่องฉากสุดท้ายตอนร้านจิ้มจุ่มอ่ะ ไม่ไหวจะ :m15: :monkeysad:
ทำไมนะแค่รักยังไม่ได้เลย เฮ้ออออออ
ถึงจะไม่สมหวัง ถึงจะถูกปฏิเสธซ้ำๆแบบโหดร้าย
แต่ถึงอย่างไงสุดท้าย ชีวิตเราก็ต้องดำเนินต่อไปนะคะ เราเชื่อคะว่า
คนดีๆและจริงใจอย่างแบงค์อ่ะ จะหารักแท้ได้ไม่ยาก สักวันนึงรักจะตามมาหาแบงก์เองนะคะ
สู้ๆนะคะ จะเป็นกำลังใจให้คะ :กอด1:
-
ลองเปิดใจ คบใครคนใหม่ดูมั้ยครับ
ผมอ่านเรื่องนี้แล้ว ก้นึกถึงตัวเอง ตอนนี้ ช่วงนี้ ก้เจอคนที่เข้ามาแบบพี่กั๊กอ่ะนะ อ่านแล้วก้แบบ เออ ตัดใจๆๆ ดีกว่า TT[]TT
-
อ่านรวดเดียวจบ
เศร้าอ่ะ แต่ก็สู้ๆ ต่อไปนะค่ะ
-
โหย เพิ่งมาได้อ่าน ประทับใจที่สุดเลยจ้อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากเลย
ุ้เท่าที่อ่านดู ตอนแรกๆกุ๊กก็เหมือนจะชอบแบงก์ไม่ใช่หรออ่า
แต่ทำไมมันเป็นงี้ T^T ทำใจไม่ได้ อ่านไปร้องไห้ไป
-
อ่านจบแล้วร้องไห้เลย ความรู้สึกรักเพื่อน ได้บอกรักเขาไปแล้วแต่เขาไม่รับรักเนี่ย มันจี๊ดเลย
และก็มันทำให้เราเสียเพื่อนไปคนหนึ่งถ้ารู้ว่ามันจะจบลงแบบนั้นเราคงจะไม่บอกรักเขา
ยังไงก็ขอให้พี่แบงค์เจอเนื้อคู่ แล้วก็มีความสุขมากๆนะคะ :bye2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน แต่ชอบพี่แบงก์มากเลยค่ะ :กอด1:
พี่เข้มแข็งดีจัง ตอนนี้พี่อาจจะมีแฟนใหม่แล้วก็ได้เนอะ แต่ถึงยังไงก็ขอให้ีมีความสุขมากๆนะคะ :L2:
ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องเราวดีๆให้ได้อ่าน ถ้าพี่ได้กลับมาเล้าอีกก็อย่าลืมมาเซย์ฮัลโหลกันบ้างนะคะ :man1:
-
ประทับใจเรื่องนี้มากจิงๆ เราอ่านแล้วอินมาก
เหมือนเป็นพี่แบงก์เองเลย เราร้องไห้เลยอ่า
แบบจี๊ดไม่ไหวเลย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่แบงก์จ้า
มาเล่าเรื่องราวของพี่ให้ฟังกันอีกน้า ขอให้แฮปปี้จะ
-
อืม .. เพิ่งได้อ่าน ช้ามากมายหลายปีผ่านมาละ 555+
ผมเองก็เจออะไรคล้าย ๆ กับคนเขียน เพียงแต่ผมไม่ได้ขาว ไม่ได้น่ารัก ไม่ได้มีเหตุการณ์ที่เหมือนเราจะรักกัน ก็เป็นเพียงตุ๊ํดดำ
-
ขอบคุณที่เอาเรื่อง ๆ ดี น่ารักแบบนี้มาให้ได้อ่านคะ
:L2:
-
เมื่อไหร่ผมจะเจอคนที่รักผม และจริงใจ ไม่หลอกลวงผมซะทีนะ เห้อออออ
-
^
^
จิื้มๆ อีกไม่นานหรอกคะคุณแบงค์ ^^ เราเชื่อว่าแบงค์จะได้เจอรักดีๆอย่างแน่นอน
เราเพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้
ในวันนั้นเราอาจจะพบเจอความเสียใจ แต่วันหน้าเราจะยิ้มอย่างมีความสุข
สู้ๆนะคะ :L2: :L2:
-
เพิ่งดูสิงเล็กๆที่เรียกว่ารักจบ โอ้ยยยยยยยยย คิดในใจ เหมือนของกรูเลยยยย
ยิ่งตอนบอกรัก โอ้ยยย เหมือนของกรูเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านนะค้ะ ได้อ่านอีกเรื่องของแบงค์แล้วเลยตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วย ขอเป็นกำลังใจให้แบงค์นะค้ะ
เจอคนที่ใช่เร็ว ๆ นะค้ะ ต้องมีสักคนที่เป็นของเราแน่นอนค้ะ :L1:
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
ไม่รู้จะพูดอะไรอ่า เมื่ออ่านจบ แค่อยากบอกว่า สู้ๆนะคะ
อยู่คนเดียวก็สนุกไปอีกแบบน้าาา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:L1:สู้ๆครับ ผมเหงากว่าเยอะะะะ 5555555555555
ยิ้มทั้งที่เจ็บมันก็เหนื่อยครับ
ขอบคุนมากครับสำหรับเรื่องดีๆ
ขอบคุนจริงๆ
-
คนทุกคนมีสิทธิ์เลือกทางเดินของตัวเอง
แม้ว่าสุดท้ืายผลจะออกมาแบบนี้ แต่ก็คงเหมือนกับรักแห่งสยาม
กั้กไม่ได้คบกับแบงค์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้รักแบงค์นะครับ
เลือกเก็บเกี่ยวส่วนดีของแต่ละฝ่ายไว้ และละทิ้งความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
เก็บความรู้ึสึกดีเหล่านี้ไว้ให้นานที่สุด และใช้ชีวิตของเราต่อไปตามปกติ
-
คนบางคนเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเรานะครับ สู้ๆนะครับอ่านไปน้ำตาไหลไป ผมเชื่อว่าเราจะพบกับรักแท้นะครับ ไม่ว่าเพศไหน ตราบใดที่เรายังศรัทธาในความรัก เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ผมได้อ่านเรื่องของพี่รวดเดียวจบ ผมก็นึกถึงเพลงๆนึง
ผมว่าทั้งเอ็มวีและเนื้อเพลงมันตรงกับพี่มาก
เรื่องราวมันคงผ่านมานานมากแล้วสินะ แต่ยังไงขอให้พี่ได้พบกับรักที่ทำให้พี่มีความสุขกว่าที่เคยพบผ่านมาแล้วกันครับ
http://www.youtube.com/watch?v=mf9P051_T9Q
นี่เป็นลิงค์เพลง Secret love ของพี่โก้ Mr.Saxmanครับ ลองฟังดูนะครับ
ปล..ลงทุนสมัครสมาชิกเพื่อมาโพสเพลงๆนี้ให้พี่โดยเฉพาะเลยนะครับ
-
อ่านกี่ทีก็เศร้า เคยอ่านแล้วก็มาอ่านอีก ก็เศร้าอีก ตอนนี้คุณแบงค์เป็นยังไงน้า ทักทายมา้บ้าง
-
เพิ่งมีโอกาสแว๊บเข้ามาหลังจากที่ไม่ได้เข้ามานานเป็นปี เห็นยังมีคนอ่านเรื่องของตัวเองแล้วมีแรงใจมากยิ่งขึ้น ตอนนี้ก็เลยฮึดที่จะเขียนเรื่องใหม่อยู่ครับ แต่อยากจะเขียนให้จบก่อนแล้วค่อยโพส ยังไงก็อีกไม่นานเกินรอครับ
-
ดีใจมากครับ ที่พี่เข้ามาอีกครั้งหนึ่ง
น้ำตามันไหลทุกครั้งที่อ่าน
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ร้องไห้เลย ประทับใจมากๆ
ขอบคุณแบงค์ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ มาแบ่งปันนะคะ
ขอให้พบคนที่ใช่ในเร็ววันค่ะ :)
-
เพิ่งอ่านจบ ประทับใจมากกกก
ขอเพียงได้รักก็เพียงพอแล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวประทับใจนะฮ๊าฟฟฟฟ
-
สวัสดีครับ...อยากจะบอกความรักครั้งที่สองของผมมันเพิ่งจบไป หลังจากที่มีความสุขกับมันมาห้าปี อยากจะบอกว่า มันเจ็บมาก เจ็บมากที่สุด...
-
ผมได้อ่านเรื่องของพี่รวดเดียวจบ ผมก็นึกถึงเพลงๆนึง
ผมว่าทั้งเอ็มวีและเนื้อเพลงมันตรงกับพี่มาก
เรื่องราวมันคงผ่านมานานมากแล้วสินะ แต่ยังไงขอให้พี่ได้พบกับรักที่ทำให้พี่มีความสุขกว่าที่เคยพบผ่านมาแล้วกันครับ
http://www.youtube.com/watch?v=mf9P051_T9Q
นี่เป็นลิงค์เพลง Secret love ของพี่โก้ Mr.Saxmanครับ ลองฟังดูนะครับ
ปล..ลงทุนสมัครสมาชิกเพื่อมาโพสเพลงๆนี้ให้พี่โดยเฉพาะเลยนะครับ
ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ ฟังเพลงแล้วนะครับ เพราะมาก เพราะมากจริงๆ ขอบคุณนะครับ
-
อยากบอกว่าเป็นกำลังใจให้นะ^^
เสียใจด้วยเรื่องความรักของคุณแบงค์แต่..ไม่เป็นไรเนอะเดี๋ยวมันก็ผ่านไปคิดซะว่าเค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเราไม่ว่าเหตุผลใดก็ต้องจากกันอยู่ดี
เราก็เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบมา5ปีเหมือนกันเจ็บแต่ไม่ยักตาย!!ย้อนคิดไปก็ดีนะที่เลิกกันอย่างน้อยก็ทำให้เรากลับมาเป็นตัวเรามีความสุขในแบบเราๆ การเลิกกับใครสักคนมันไม่ได้มีแต่เรื่องแย่ๆซะทีเดียว อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าใครรักเราจริงใครที่คอยห่วงเราอยู่ข้างๆเราเวลาเราเสียใจ(ไม่อยากใช้คำว่าเวลาเราไม่มีใครเพราะจิงๆเราแค่ไม่มีคนๆนั้นคนเดียว)และความผิดหวังมันเหมือนวัคซีนทำให้แข้มแข็งขึ้น ทำให้เรารักตัวเองขึ้นด้วย(ตัวเราเองตอนนี้รับวัคซีนจนเกินคำว่าเข้มแข็งแล้ว5555)
-
เพิ่งจะเข้ามาอ่าน TT เศร้ามากก อยากรู้ความเคลื่อนไหวของกั๊กจังพี่เเบงค์ เเงๆ เรื่องนี้เศร้ามากมาย อ่านวันเดียวจบ TT :sad4: :sad4: :sad4:
-
เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ เสียดายมากรู้จักบอร์ดนี้ช้าไปนิด(หลายปีเลย)
แต่อ่านไปแล้วร้องไห้ไปกับความรู้สึกเสียใจของแบงก์ที่ไม่สมหวัง
ไม่ใช่ไม่สมหวังแบบธรรมดาทั่วไป แต่ขอแค่รักยังไม่ได้เลย
แอบอยากรู้ว่าทำไมตอนนั้นกั๊กถึงทำเหมือนมีใจให้แบงก์
ทีผ่านมากั๊กคิดอย่างไรกับแบงก์บีางนะ(อึดอัดเนอะที่ต้องเดาไปเรื่อย)
แต่อย่างไรเรื่งแบงก์กั๊กก็จบไปอย่างเศร้า แต่ชีวิตก็ดำเนินต่อไป
และแบงก์บอกว่าความรักครั้งใหม่ (5 ปี) จบแบบเศร้าอีก
ทำไมคนดีๆ ที่มีความรักอย่างจริงใจและจริงจัง ต้องผิดหวังซ้ำซากด้วยนะ สงสารหัวใจแบงก์จัง
แต่เชื่อว่าแบงก์จะอยู่ต่อไปได้ เพราะภูมิต้านทานที่ได้จากเรื่องกั๊กมันมากมาย พูดง่ายๆ คงไม่มีเรื่องอะไรหนักกว่านี้อีกแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ ถึงจะรู้ช้าไปหน่อย แบงก์สู้สู้
-
พูดไม่ออก บางครั้งหลายการกระทำมันทำให้เราคิดไปว่าเขาก็รักเรา แต่เราไม่รู้เลยว่าใครคิดอย่าไง นี้แหละจิตใจคน
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องพี่แบงก์ครั้งแรกอ่านวันเดียวจบเลยหะ ดูจากเวลาโพสต์น่าจะรู้ว่าอ่านวันเดียวจบ 555+ ความรักของพี่แบงก์คล้ายกับน้องเหมือนกันเลย แต่ของน้องไม่มีติดเรทไม่มีกัดกันอย่างมากสุดก็แค่หอมแก้มกันเฉยๆรักเขาข้างเดียวมันก็เจ็บธรรมดานะครับ เวลาที่เรารักเขามันก็นานทรมานเหลือเกิน ของน้องรักเขามา7ปีทนเขาคบกับผู้หญิงไปหลายคน จนตอนนี้เรียนจบม.ปลายกันแล้วแต่เราอยู่คนละห้อง ต้องแยกย้ายกันเขาคงได้ไปเจอสังคมใหม่ๆด้วยความเจ้าชู้ของเขาด้วย ตอนนี้เลยพยายามตัดใจอยู่ กำลังไปได้ดีเลยคับ เมื่อกี้เพิ่งอ่านโพสต์ของพี่แบงก์มายินดีและเสียใจด้วยกับรักที่เพิ่งผ่านมานะคับ ขอให้พี่แบงก์เจอคนดีๆไวๆนะหะ ร้องไห้เพราะเรื่องชีวิตพี่เนี่ยแหละ 555+ ขอบคุณจริงๆครับสำหรับเรื่องราวแบบนี้
-
อย่างแรกขอกราบสวัสดีพี่แบงค์แถบเท้างามๆ 5555555 พึ่งมาอ่านจบครับ ทันไหมเนี่ย ร้องไห้เลยอะ TT จอนนี้ความรักของพี่แบงค์เป็นไงบ้างครับ มาเล่าให้กันฟังหน่อย 55555555 นี่ก็ 5 ปีแล้วพี่กุ๊กคงมีลูกแล้วละซิเนี่ย คิดแล้วเศร้าจัง T^T :mew4: แต่ว่าคู้ของพี่แบงค์สวรรค์อาจส่งงมาช้าก็ได้นะค๊าบบบบบบบบ รออีกหน่อย 5555 :mew3: บ๊ายบายค๊าบบบบ ถ้าพี่แบงค์เข้ามาเห็นช่วยมาบอกพวกเราหน่อยนะครับ :mew1:
-
เศร้ามาก เพราะสุขมาก จริงๆ
-
:mew1: