ผมเข้าใจความรู้สึกของทุก ๆคนนะครับ แต่เพื่อน ๆ ก็ต้องเข้าใจแบงก์ด้วยนะคับ
มาต่อกันเลยกันดีกว่าครับ
+++++++++++++++
“อะไรของเมิงเนี่ย” กรูแสบคอไปหมดแล้ว
“อ้าว แบงก์อย่าโง่ดิ” อ้าว เมิงด่ากรูทำเชี่ยไร
“ก็ไอ้เอกต่อยกรู แต่กรูไม่โกรธมัน ดังนั้น กรูทำเมิง เมิงก็ต้องไม่โกรธกรูเหมือนกัน” อ้าวอีนี่ มักง่ายเนอะ
“งั้นเมิงเดินมาไกล้ ๆ กรูหน่อย” ผมบอกมันครับ
มันก็ง่ายเนอะ เดินเข้ามา
“มีไร????” มันถามครับ
“ผัวะ” แหะๆๆๆ เสียงฝ่ามือพิฆาตที่ลงบนหัวมันครับ
“หายกัน แล้วเมิงก็ห้ามโกรธกรูที่กรูตบหัวเมิงด้วย เข้าจั๊ย” 555555 ตากรูเอาคืนบ้าง แล้วผมก็หันหลังกลับเดินต่อ อีกนิดเดียวก็จะถึงตลาดแล้ว ตอนนั้นก็ดึกแล้วด้วย
“แล้วทำไมเพิ่งกลับ” มันถามผมครับ
“อยู่ห้องสมุด เพลินไปหน่อย”
“หรอ......กลับดึกระวังโดนฉุดนะ เป็นสาวเป็นนาง 5555555” ขำเชี่ยไร
“กรูไม่ใช่ขิมนะ” กัดไปอีก 1 ดอกครับ รู้สึกจะเป็นห่วงกันจังนะ ขิมเนี่ย
“ ก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“เหมือนกันยังงะ” เมิงพูดมาดีๆๆ
“เปล่า” ไอ้นี่ ไม่เคลียร์อีกแหละ
“มึดแล้ว แล้วจะกลับยังไง” มันถามผมตอนที่เราเดินมาถึงตลาดแล้ว คุยกันหน้า 7-11 (แต่ไม่ใช่ 7 เดียวกันกับที่น้องคม ในเรื่อง รักพี่เกิดที่ 7 ทำงานอยู่นะคร้าบบบ 5)
“ตุ๊ก ตุ๊ก” ผมตอบมันไปครับ นั่งมอไซด์รับจ้างไม่เป็น
“โห ไรวะ โตเป็นควาย” มันด่าผมครับ
“งั้นไปหาอะไรกินริมคลองกันก่อน ปะ”
พูดจบก็ลาดผมไปริมคลองใต้สะพานครับ แม่งยุงชุมชิบ
“กินไร” มันถามผมครับ
“เลี้ยงอะป่าว” ผมถามมันครับ
“เออ น่า” มันพูดแบบรำคาญอะครับ แต่น่ารักโคตร
“สุกี้ละกัน” ผมตอบมันครับ
“พี่ครับ สุกี้ 1 ,, ผัดซีอิ้ว 1 น้ำแดง 1 ขวด น้ำแข็งป่าวด้วยนะครับ”
ระหว่างนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันครับ ผมก็นั่งมองไปที่คลอง มันก็นั่งมองไปที่คลอง มองที่คลองกันทั้งสองคน จนสุกี้ กับผัดซีอิ้วมาครับ
“โหน่ากินจัง ของแบงก์อะ ชิมหน่อยนะ” มันพูดเอง เออเองเสร็จ แล้วก็ตักสุกี้ของผมไปกิน
“ของแบงก์อร่อยวะ” มันตักกินของมันคำ ตักของผมไป 3 คำ ผมรำคาญแล้วครับ ไมใช่ว่าหวงของนะแต่รำคาญ
ด้วยความหมันใส้ ผมก็ยื่นจานสุกี้ให้มัน พร้อมกับเอาผัดซีอิ้วของมันมาวางตรงหน้าผม สลับกันครับ
“อะ งั้นเมิงเอาสุกี้ไปกิน กรูแดกผัดซีอิ้วของเมิงเอง” แม่ง เพื่อน ๆ ครับ มันอะชอบเป็นยังเงี้ย สั่งเชี่ยไรมา มักจะเห็นของเพื่อน ๆ อร่อยกว่า และก็จะตักเอา ตักเอา งั้นเมิงเอาของกรูไปเลย แล้วเอาของเมิงมา
“โอ้ๆๆๆ แค่นี้ทำงก”
“งกเชี่ยไร กรูรำคาญโว้ย”
“ก็แค่อยากชิม”
“นี่บ้านเมิงเรียกว่าชิมหรอ”
“อ๊ะๆๆๆ กินเข้าไป ไม่อยากทะเลาะแหละ ทำเป็นเด็ก ๆ ไปได้” อ้าวอี่นี่ เมิงนั่นแหละเด็ก ตอนนั้นอยากจะด่ามันมากครับ ไอ้ฟายยยยยยยยยยยยยย
พอกินเสร็จมันก็จ่ายตังค์ อิอิ อิ่มไปอีกมื้อ
“แล้วนี่แบงก์จะกลับยังไง” มันถามผมอีกแล้ว
“ตุ๊ก ตุ๊ก”
“เดียวเราไปส่งนะ กลับไปเอารถที่บ้านแป็บ”
“เฮ้ย ไม่ต้อง กลับเองได้”
“เถอะน่า ถือซะว่า กั๊กขอโทษละกาน”
แล้วมันก็วิ่งปร็อหายไปด้วยความเร็วแสง ครึ่งชั่วโมงต่อมามันมาพร้อมกับจักรยาน 1 คัน
“ไอ้บ้า อย่าบอกกรูนะว่าเมิงจะปั่นจักรยานไปส่งกรู” ครับตอนนั้นผมตกใจมากกกกกก นี่มัน 1 ทุ่มกว่าแล้ว และตลาดกับบ้านผมก็ไกลมากกกกกก ประมาณ 15 กิโลได้มั้ง แล้วไหนมันจะปั่นไปปั่นกลับอีก ไอ้บ้า นี่เมิงบ้าไปแล้วช่ายไหม
“เออนะ ตอนแรกกะว่าจะขี่มอไซด์มา แต่เห็นแบงก์นั่งไม่เป็น ก็เลยไม่กล้าชี่มา ขึ้นมาเร็ว ๆ อย่าพูดมาก”
“กรูว่าเมิงปั่นกลับบ้านไปดีกว่านะ เดียวกรูนั่งตุ๊ก ตุ๊ก เอา” แม่งขืนให้มันไปส่ง แล้วเมื่อไหร่จะถึงบ้านวะ
“เหอะ น่า” เห็นมันพูดคำนี้มาผมก็ใจอ่อนยวบเลยครับ อะ ไปก็ไป บ้ากับมันวันหนึ่งก็แล้วกัน
“แล้ววันนั้นถ้าใครอยู่ดำเนินสะดวก คงเห็นไอ้บ้า 2 ตัวปั่นจักรยานกันกระหนุงกระหนิงผ่านตลาดน้ำ ขับเลียงคลอง ชมวิวเพื่อที่จะกลับบ้าน
ระหว่างทางผมก็บ่นกระปอดกระแปดไปตลอดทาง มันก็ปั่นช้าบ้างเร็วบ้าง ขึ้นสะพานก็ขึ้นไม่ไหว เหนื่อยกรูเข็นอีก เฮ้ย ไอ้กั๊กนะไอ้กั๊กแทนที่กรูจะได้กลับบ้านแบบสบาย ๆ ดันต้องมาเข็นจักรยานให้เมิงเนี่ย ไอ้ฟายยยยยยยกั๊กเอ้ย
“สบายดีไหม 5555555” มันถามผมระหว่างทางและก็หัวเราะครับ
“เออ สบายมากกกกกกกก” ผมประชดมันครับ
“แม่งคนยิ่งเจ็บ ๆ แผลอยู่ด้วย” ผมบ่นอีกแหละ
“เราก็เจ็บนะ” มันบอกครับ
ผมก็เลยเงียบครับ มันอุตสาห์มาส่ง ระหว่างนี้ผมก็มองหลังมันอะครับ แม่งหลังกว้างดีจังเลย แต่ไม่กล้าซบเหม็นเหงื่อมัน แม่งก็เล่นกีฬามานิหว่า ผมเพิ่งเห็นว่าผมมันยาวแล้วนะเนี่ย
“ไอ้กั๊ก เมิงไม่ตัดผมหรอวะ” หาเรื่องคุยกับมัน
“ไม่อะ รอให้ตรวจก่อนค่อยไปตัด “
“ทำไม ชอบผมสั้นหรอ” มันหันมาถามผมครับ เมิงไม่ต้องหันมา เดี๋ยวตกคลอง
“ป๊าววววววว” เสียงสูงเชียวกรู
มันก็หัวเราะอารมณ์ดีเลยครับ ฮำเพลงซะด้วยนะเมิง เพลงอะไรหว่า อ้อ เพลงห่วงใยหลือเกินของแซ็งค์ (ใครมีช่วยเอามาลงด้วยนะคร้าบบบบบบ จะขอบพระคุณมากกกก)
พอถึงหน้าบ้านแล้ว ผมก็ลามันพร้อมขอบใจมันครับ และก็มองมันปั่นจักรยานจนลับหายไป
จะรอดไหมว่าเนี่ยเมิง
แค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ สำหรับผมนะ