หัวข้อ: คนโง่ที่รักเธอฺ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

แหง่ว รออ่าน
มาไวๆนะครับ
 

[มูมู่น้อย]

^
^
ตลอดอะเรย์  อยากเห็นเค้ากัดกันอะดิ   

รอด้วยๆ อิอิ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

น่าสงสารแย่เลยอ่ะ

แล้วงี้จะทำไงล่ะเนี่ย

[Just let it be]

มารอดูคู่นี้กัดกันอีก

กัดกันทีไร 

    

ทุกทีเลย

อิอิ   

[Serendipity]

มาต่อเร็วๆนะคับ 555 เด๋วจะรีบมาตามให้ทัน^^
อิอิ มาทำหน้าที่คับพี่เรย์ 

[Bambu]

ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ครับ มารู้ตัวอีกที ก็รู้สึกได้ถึงความยวบของเตียงด้านข้าง ๆ ที่ผมนอน คืออธิบายนิดนะครับว่า ที่นอนของผมจะเป็นเตียงคู่ แต่ลาดให้มาชิดกัน คนที่นอนริมก็ได้แก่ไอ้เชด ไอ้ทิด  ตามด้วยไอ้เอก  ผม และตอนนี้ ไอ้กั๊กมันกำลังนอนข้าง ๆ ผมครับ และเนื่องจากว่าผมเป็นคนชอบนอนตะแคง และงอเข่าขึ้นมา พร้อมคลุมโปงทับอีกทีหนึ่ง ทำให้ผมนอนกินที่พอสมควร

   “แบงก์เขยิบหน่อย”

   “อืม”

   “ขอผ้าห่มหน่อยสิ  หนาว”  มันพูดขึ้นมาครับ ไอ้ผมก็ลืมไปว่าผ้าห่มมันมีแค่ 2 ผืน ไอ้ทิด และไอ้เอกก็เอาไปหนี่งผืน แล้วผมกับมันก็ผืนที่สองครับ

   พอมันนอนนิ่ง ๆปุ๊บ เพื่อน ๆ เชื่อไหมครับว่ากลิ่นสบู่อ่อน ๆ ที่ติดอยู่ตามตัวมัน นี่ทำเอาผมแทบคลั่งกระโดดปล้ำมันให้รู้แล้วรู้รอด แต่แหะๆๆๆ ได้แต่คิดอะครับ  กำลังจะเคลิ้ม ไอ้กั๊กมันก็นอนตะแคงหันหน้ามาทางผม  และก็เบียดเข้ามาในผ้าห่ม ทำให้เข่าของผมที่งออยู่ ก็ตรงกับตำแหน่งตรงนั้นของมันแบบพอดิบพอดี

   ตอนแรกก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่หลัง ๆ ผมชักรู้สึกได้ว่า มันเอาไอ้กั๊กน้อยของมันเบียดเข้ากับหัวเข่าของผมที่งงอยู่ ไอ้เชี่ยนี่เมิงกะจะเอากะเข่ากรูช่ายไหมเนี่ย

   “กั๊ก  ไม่เอา”  มันก็หยุดครับ ผมกลัวเป็นเรื่องอีกครับ

   สักพักหนึ่ง มันก็ยื่นปากมันมาขบที่ไหล่ผมเบาๆๆ  และก็จับตัวผมนอนตะแคงไปอีกด้านหนึ่ง โดยหันหลังให้มัน และมันก็.......................เอามือมากอดผมนอนหลับไปด้วยกันครับ แหะๆๆๆๆ ตอนนั้นเสียดายชิบ

   ตอนเช้าผมตื่นมาคนแรกครับ ผมกับไอ้กั๊กก็ยังอยู่ในท่าเดิมครับ แหมตอนนี้สภาพแต่ละคน เคารพธงชาติกันเป็นแถว  น่าจับถ่ายรูปไว้นัก

   ผมก็เดินไปหาซื้ออะไรกินเรื่อยเปื่อย รวมทั้งซื้อมาฝากพวกเพื่อน ๆ ที่ยังไม่ตื่นด้วย พอกลับมาถึงห้องพัก พวกนังเหมียว นี และโอ๋ ก็ตื่นกันเรียบร้อยแล้ว ก็เลยเรียกพวกมันมากินน้ำเต้าหู้พร้อมปาท่องโก๋ที่ซื้อมาฝาก ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยอะครับ เรื่องนู้นเรื่องนี้

   สักพักใหญ่ ไอ้กั๊กก็เดินตามออก มีนังเชตเกาะแขนออกมาด้วย  ดูท่าทางยังไม่ได้ล้างหน้า หัวหู ยุ่งออกมาเลย แต่ก็ดูเซ็กซี่ไม่เบาครับ แหม ผิวหนังภายใต้เสื้อกล้ามของมันนี่ มันน่าฟัดนัก  ส่วนนังเชตก็ทาแป้งซะหน้าเขียวเลยครับ 5555

   “หลีกหน่อย ผัวเมียเขาจะนั่งด้วยกัน”  นังเขตตะโกนบอกเพื่อน ๆ  พวกผมก็ขำสิครับ รู้ ๆ กันครับว่านังเชตมันพูดเล่น ไม่มีใครจริงจังกับคำพูดมันหรอกครับ

   “ถ้ากรูจะเอา กรูเอาไอ้แบงก์ดีกว่า ขาวกว่ากันตั้งเยอะ”  พรวด  น้ำเต้าหู้ครับ ที่พุ่งออกจากปากผม แหมไอ้กั๊ก พูดมาได้นะเมิง  ไอ้พวกนั้นก็เฮ้ กันใหญ่เลยครับ ท่าทางมันยังไม่รู้อะไรซะแล้ว

              พอกินกันเสร็จเราก็เอากล้องมาถ่ายรูปเล่นกัน ไอ้กั๊กมันชอบถ่ายภาพมากครับ แต่เป็นคนถ่ายนะ  มันบอกว่า ความรู้สึกของคนเราจะหมุนไปเรื่อย ๆ ทุกวินาที  ดังนั้นการถ่ายภาพนี่แหละที่จะเป็นการเก็บความทรงจำและความประทับใจได้ดีที่สุด  มันบอกว่า เป็นภาพขณะปิ๊งครับ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าภาพขณะปิ๊งของมันเป็นยังไง จนเมื่อเวลาผ่านไป พอหยิบภาพขึ้นมาดูทีไหร่ ในหัวของเราก็จะมีเรื่องราวและเหตุการณ์ต่าง ๆ กลับมาเลยครับ เรียกว่า ปิ๊งขึ้นมาเลย  เนี่ยแหละครับ ภาพขณะปิ๊งของไอ้กั๊ก คนที่ผมรักไงครับ

              เสียดายงานนี้ไม่มีภาพคู่ครับ

   หลังเราก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้าน ระหว่างที่นั่งรถกลับกันไปนั้น ผมก็นั่งคุยกับไอ้กั๊กไปเรื่อยเปื่อยถึงเรื่องเรียน เรื่องนู้นเรื่องนี้ ก็เลยทำให้ได้รู้ว่า มันเคยมีแฟนมาแล้วคนหนึ่ง เป็นผู้หญิง คบกันมาตั้ง 3 ปีแนะ แต่ก็ต้องเลิกกัน เพราะผู้หญิงไปมีแฟนใหม่ ไอ้กั๊กนี่มันก็เซ่อ ๆ  หูเบา ใครบอกอะไร ใครหลอกอะไรก็เชื่อ มันก็เลยเป็นควายให้ผู้หญิงหลอกได้ตั้งนาน ถ้ามันไม่ไปเห็นด้วยตาว่าทั้งคู่ไปนั่งกินข้าวกันที่ริมคลองด้วยกัน ก็คงยังโดนหลอกอยู่   พอไอ้กั๊กขอให้เลิกกับทางนู้นก็บอกว่าเลิกกันแล้ว แต่อีนังผู้หญิงก็ไปบอกฝ่ายนู้นเหมือนกันว่าเลิกกับไอ้กั๊กแล้วเหมือนกัน พอจับได้รอบสอบ ไอ้กั๊กก็เลยชิงบอกเลิก  นี่แหละมั้งสาเหตุที่ทำให้มันกลัวความรัก  เด็กจริง ๆ นะเมิง

   “อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะเว้ย”  555 ผมบอกมันครับ

   “แต่กรูไม่อยากอกหักวะ”  มันตอบครับ

   “เออ ก็ดี แล้วเมิงก็จำเอาไว้ด้วยนะเว้ย ว่ารู้ว่าอกหักแล้วมันเสียใจ ก็อย่าไปทำใครเขาอกหักละกาน”  ผมเตือนมันฮะ

               "และแกพร้อมที่จะมีแฟนใหม่หรือยังวะ"  ผมลองหยั่งเชิงมัน 5555
       
               "คิดว่าตอนนี้ กั๊กพร้อมแล้ววะ"     

               "งั้นแสดงว่าตอนนี้เมิงเปิดใจแล้วช่ายปะ"   

               "อืม"    มันตอบสั้น ๆ ครับ แต่ได้ใจความ ถึงเวลาเอาจริงแล้วสินะ แบงก์  ผมบอกตัวเองครับ 555

              "เป็นกำลังใจให้นะ สู้ ๆๆ"  ผมบอกมัน มันก็ยิ้มตาหยีกลับมาเลยครับ  ส่วนไอ้คำหลังเนี่ยผมบอกตัวเอง
ครับ           

 ระหว่างทางที่นั่งคุยกับมันบนรถ ผมก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนของมันครับ  มันมักจะเต็มใจเทคแคร์คนที่อ่อนแอกว่า ไม่ใช่ว่าเฉพาะผู้หญิง แม้แต่ผม รวมถึงไอ้เชตด้วย 

ระหว่างทางเราก็แวะไหว้พระกัน วัดอะไรไม่ได้แล้ว แต่อยู่แถวอัมพวาอะ สิ่งที่ผมขอก็คือ เรื่องเรียน ครอบครัว ทั่ว ๆ ไปอะฮะ แต่ปิดท้ายด้วยว่า "ขอให้ความรู้สึกอย่างนี้ อยู่กับผมนานที่สุด"  ผมไม่กล้าขอให้มันอยู่ตลอดไปหรอกนะคับ  เพราะผมรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ เอาเป็นว่า ให้นานที่สุดก็แล้วกัน และช่วงนี้ ผมจะตักตวงเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

พอเราไหว้เสร็จก็ออกมาปิดทอง คือผมได้รับการบอกมาว่า อยากเรียนเก่ง ๆ ต้องเอาทองปิดที่เศียรพระ  อยากจมูกโด่ง ๆ ต้องเอาทองปิดที่จมูกพระ  อยากตาโต ต้องเอาทองปิดตาพระ  (555555555555 ใครคิดวะ)  ตอนนั้นผมติดอยู่ที่ 2 ที่ครับ คือ หน้าอกด้านซ้าย กับเศียรพระ คืออยากเรียนเก่ง ๆ นะครับ แต่เนื่องจากว่าผมเตี้ยไง  ก็เลยติดไม่ถึง เลยวานไอ้กั๊กติดให้

           "กั๊ก ติดที่หัวให้หน่อยดิ"  คือตอนนั้นเรียกไม่ถูกอะครับ ก็เลยบอกให้มันติดที่เศียรพระให้ แต่บอกว่าติดที่หัว

           "อืม"  มันก็คว้าไป และก็คลี่ออก แต่มันไม่ได้เอาไปติดที่เศียรพระนะครับ  แต่ดันเอามาแปะไว้ตรงหน้าผากผม

           "ไอ้บ้า เมิงทำไรวะ"  ผมด่ามัน  ไอ้ห่า กรูไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์นะเว้ย


          "อ้าว ก็แบงก์บอกให้ติดที่หัว ก็ติดที่หัวไง"  เออ...............................เมิงนะเมิง

           "กรูบอกให้ติดที่หัวพระ"   ผมก็เถียงมันขาดใจ

           "เอ้า ก็แบงก์ไม่ได้บอกนิหว่า"  มันโง่จริง ๆ หรือแกล้งโง่วะเนี่ย

          แล้วมันก็ติดให้ผมใหม่ ผมก็กำลังเช็ดทองที่หัวออก แต่มันคงเห็นว่าเช็ดไม่ออกมั้งครับ มันก็เลยอาสาเช็ดให้ โดยมันถกชายเสื้อยึดมันขึ้นมา เช็ด ๆ ที่หน้าผากผม  ตอนนั้นหัวใจจะวาย มันอาจจะไม่ได้คิดอะไร แต่ผมคิดไปถึงไหนแว้ววววววววววว แหม ก็พอมันถกเสื้อขึ้น ผมก็เห็นไปถึงไหน ๆ แล้วสิครับ พี่น้อง

        "ไม่ต้องแหละ ปล่อยไว้อย่างนี้แหละดี"

        "เดียวก็ขูดขอหัวซะหรอก5555555555"  มันแซว แล้วก็หัวเราะครับ  ดู๊ๆๆๆ ดูมันทำ

        และที่ขาดไม่ได้เลยก็เลยเสี่ยงเซียมซีครับ  โดยของผมนั้นผมจำไม่ได้แล้วว่ามันเขียนว่าอย่างไร แต่ความหมายโดยรวมประมาณว่า คิดอะไรจะสมหวัง  แต่ไม่ดังปรารถนา   อะไรประมาณเนี่ยอะครับ งงเหมือนกัน ส่วนของไอ้กั๊กมันผมไม่รู้ครับ เพราะมันบอกว่ามันทิ้งไว้ที่วัด  ท่าทางจะไม่ดี  แหมๆๆ แถมมันยังเขย่าเซียมซีขอหวยมาอีก 
         

   พอรถจอดหน้าโรงเรียนซึ่งเป็นที่นัดหมายแล้ว ก็ต่างแยกย้ายกันบ้านใครบ้านมันครับ และก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกจนกว่าจะเปิดเทอมครับ

   เจอกันใหม่เปิดเทอมนะครับ


++++++++++++++++++++
เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ เหนื่อยมากมาย  ไหนจะทำงาน ไหนจะเรียนโท เฮ้ยยยยยยยยยยย

[piyatida]

เข้ามาจิ้มตูดแบบติดขอบเตียงและเข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกแรงในการเขียน :m4:แต่อยากได้แบบ :m17:เออออคือแบบว่า :m17:ที่มันอ่านแล้ว :m25:มีปะ

[Bambu]

เข้ามาจิ้มตูดแบบติดขอบเตียงและเข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกแรงในการเขียน :m4:แต่อยากได้แบบ :m17:เออออคือแบบว่า :m17:ที่มันอ่านแล้ว :m25:มีปะ

แหมๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนนั้นยังเด็กกันอยู่นะ จะให้มีอะไรบ่อย ๆ
แต่ที่ภูกระดึงแค่ครั้งเดียว ไม่พอหรอกเนอะ 55555555

อ๊ะ รอต่อปายยยยยยยยย

[mist]

อ่านละอึ้ง เมนต์ไม่ออก 

บอกได้แต่ว่า กั๊กไม่เคลียร์อ่ะ ขัดใจ 

[THIP]

ตากั๊กยังซื่ออยู่ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

จะรักก็บอกมาตรงๆ
ไม่ใช่ว่าอยาก แล้วมาเห็นเราเป็นดอกไม้ริมทางนะ

ถามไปตรงๆเลยว่าจะเอาอย่างไร
 

[กลั่นกรอง]

   ตกลงจะเอาไงกันแน่

รออ่านต่อปาย

[Fujichima_Takara]

555+
ไอ้เราก็นึกว่าเป็ฯการปิดทองหลังพระ
ทำดีกะเค้าแล้งเค้าไม่รู้
หุหุ
ที่ไหนได้
ปิดทองจริงๆ
555+

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Bambu]

เป็นกำลังใจให้ครับ

55555555555  ผมชอบรีพลายของพี่จังคับ  แบบว่าสม่ำเสมอ และเหมือนเดิม 555 ชอบๆๆ 

[My name M]

  ...............ก่อนอื่นอยากบอกว่าเขียนได้โดนใจมากมาย

  ..........................อย่างที่สองเขียนทำให้สามารถนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นได้เลย

  .................................อย่างที่สามตอนฉาก....( ละไว้ในฐานที่เข้าใจ  )   เขียนซะสยิวกิ้วเลยอ่ะ

  ........................................บ้างตอน ไม่ใช่ดิ ทุกตอนอ่านแล้วน้ำตาจะไหลซะให้ได้ เขียนดีมากกกก

  ..................................................เห็นว่าจะเอารูปมาลงอ่ะอยากเห็นมาก ๆ ( หากเอามาลงได้น่ะ 555+)

  .....................................................................แล้วเรื่องนี้กั๊กเค้ารู้ป่าวอ่ะครับ ว่าเราเขียนถึงเค้าและหากเป็น

                                                                                                 ไปได้อยากให้แบงก์สมหวังกับกั๊ก  อ่ะ

  ...................................................................................แต่อย่าที่แบงก์พูดก็จริงอ่ะ ชีวิตจริงมันไม่ใช่

                                                                                                                 นิยาย




  ..............แค่บ้างคนเราก็เคยคิดที่จะให้ชีวิตเป็นแบบในนิยาย เพราะเมื่อเราพลาดจากใครสักคนหนึ่ง เราก็

                                 จะได้เจอใครอีกคนเข้ามาเติมเต็มได้    อ่านแล้วก็ยิ่งเมื่อเอาเรื่องตัวเองมาเล่า...

  ..................สุดท้ายลูกเล่นคงจะหมดเพียงแค่นี้ล่ะครับ      ( ทำซะอ่านลำบากเลยใช่ป่าว ขอโทษด้วยล่ะ

กันครับ คืออยากทุ่มเท่กับเมนนี้ให้มากหน่อย.... )..........

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2FE44PB0&Autoplay=0

ถือว่ามอบให้เป็นกำลังใจแล้วกันครับ....อยากบอกอีกอย่าง ชอบมากกก เป็นกำลังอยู่น่ะครับ

[sonicacc]

เห็นกัดกันบนภูเขาแล้ว นึกว่าจะมีกัดกันที่ทะเลอีกรอบ อิอิ

เปลี่ยนบรรยากาศ หุหุหุ หื่นไปป่าวว้าผม

รอตอนต่อไปเช่นกันคร้าบบบบบ

 

[sooyuu]

อู้ยยย อ่านไปลุ้นไป ไม่อยากให้ถึงหน้าสุดท้ายเลยค่า อยากอ่านอีกเยอะๆ จัง
เขียนสนุกจังเลยอ่า อ่านเเล้วเห็นภาพ จิ้นได้เปนฮากๆ ยิ่งตอนโดนกั๊กเมินน่ะ
ทำเอาคนอ่านเจ็บปวดไปด้วยเลยค่า โฮ้วววววว รีบๆ มาต่อน่ะค่ะ
อ่านไปยิ้มไปมีความสุขจัง เศร้าบ้างซึ้งบ้างมันส์ดีจิงๆ เลยค่ะ

อิอิ มาอัพเร็วๆ น่ะค่ะ อยากอ่านใจเเทบขาดเเย้วววววว

[*~Kisa~*]

กั๊กจะเอาไงเนี่ย   

รอๆๆๆ

[ifwedo]

นั่นซิ รักๆๆกันเลยฮิๆๆ

[Just let it be]

ถ้าที่ภูกระดึงยังม่ายพอ

แสดงว่ามีที่อื่นอีกเหรอคร้าบบบ 

ยังไงเป็นแรงใจให้เดินไปต่อ

สู้กับทุกอย่างที่ทำให้เหนื่อยนะคร้าบบบบบบบ 

[Bambu]

เข้าใจผิด

   หลังจากเปิดเทอมขึ้น ม. 5 ได้สักพักหนึ่ง ผมกับไอ้กั๊กก็เหมือนเดิม คืออย่างที่เพื่อน ๆ ได้อ่านนั่นและครับ ค้าง ๆ คา ๆ ผมก็ไม่กล้าถาม  (กลัวคำตอบ)  ไอ้กั๊กมันก็ยังทะเล้น ขี้แกล้งเหมือนเดิม และด้วยความทะเล้นของมัน บวกกับหน้าตาที่สวรรค์ช่างปั้น ทำให้มีหญิงติดมันเยอะ เดินตามหางกันต้อย ๆ เลยครับ ต่างโรงเรียน ก็มีครับ   

   วิชาพละในเทอมนี้เป็นวอลเล่ย์บอลครับ วิชาโปรดของไอ้กั๊กมันเลย ส่วนกระผมก็ดีใจเหมือนกันที่ได้เรียนวิชานี้ เพราะเดาเกรดได้เลยว่า 4 ลอยมาแน่ๆๆ เพราะอาจารย์ที่สอนนี่ซี้กัน ต่อให้เล่นไม่ได้เรื่องก็เหอะ คาบแรกอาจารย์ก็ยังไม่สอนอะไรมากครับ ก็ให้แบ่งทีมลองเล่นไปดูก่อน เพื่ออาจารย์จะได้ดูทักษะของแต่ละคน ก็เหมือนกับแข่งกันอะครับ ทีมใครแพ้ก็ให้ทำความสะอาดโรงยิม  และทีมของผมก็คือสมาชิกในกลุ่มผมนี่แหละครับ แต่ซวยไง ต้องไปแข่งกับทีมไอ้กั๊กซึ่งก็เป็นเพื่อน ๆ ในกลุ่มมัน  ซึ่งแม่งตัวโรงเรียนเกือบครึ่ง  แต่ก็มีผู้หญิงที่ไม่เก่งปะปนไปด้วย เพราะอาจารย์เขาคงรู้ ก็เลยจับคละ ๆ กันในกลุ่มมันอะครับ

   ระหว่างเล่น ทีมของผมก็ตามมันขาดลอย ไอ้ผมก็เล่นไม่เก่ง เสริฟข้ามบ้างไม่ข้ามบ้าง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าการเสริฟลูกวอลเล่ย์บอลนั้นเขาสามารถบังคับทิศทางกันได้ด้วย แต่ผมไม่สามารถทำยังงั้นได้ แค่ข้ามตาข่ายไปก็บุญหัวแล้วครับ 555

   ระหว่างที่แข่งกันอยู่ แม่งทีมมันก็ไม่ออมแรงกันเลย กะจะคัดตัวทีมชาติหรือไงก็ไม่รู้ ไอ้กั๊กก็เหมือนกัน กระโดดตบที แทนที่พวกผมจะวิ่งเข้าไปรับ  กลับวิ่งหนีซะงั้น แม่ง ตบแรงซะขนาดนั้น ใครวิ่งเข้าไปก็บ้าแล้ว 555  กระโดดหนีกันเป็นแถว ตอนนั้นเหนื่อยก็เหนื่อย รำคาญเสียงนังเชตก็รำคาญ กรี๊ดอยู่ได้ ไม่รู้จะกรี๊ดทำด๋อยอะไร

   พอฝ่ายผมทำแต้มได้บ้างแล้วก็ต้องเปลี่ยนเสิร์ฟ  ซึ่งเป็นตาที่ผมจะเสิร์ฟ ผมก็เสิร์ฟตามปกติ แต่มันดันไปโดนยัยขิม  สาวน้อยแสนหวานของกลุ่มมัน ซึ่งเล่นไม่ค่อยเป็น ผมก็เลยได้แต้ม  และก็ได้เสริฟต่อ ผมก็เสิร์ฟตามปกติ ไอ้ลูกเจ้ากรรม ดันไปโดนยังขิมอีก ดูฝ่ายมันก็หงุดหงิดเหมือนกันที่ผมเสิร์ฟแต่ตรงขิม  พอครั้งที่สามนี่โดนเต็ม ๆ หน้าเลยครับ เลือดกำเดาทะลัก  ผมก็ยืนช็อก อาจารย์ก็หายไปไหนก็ไม่รู้  เพราะเพื่อน ๆ มันเห็นขิมเลือดกำเดาไหลเท่านั้นแหละ  วิ่งฮือมาที่ผม ไอ้เอกก็คงตกใจ  ไม่ขยับ

   “ไอ้แบงก์ เมิงทำเชี่ยไรเนี่ย”  เสียงไอ้อ๊าทครับ ลอยมาก่อนเลย

   “กรูไม่ได้ตั้งใจ” ผมรีบตอบปากคอสั้น  กลัวมาก ๆ

   “ไม่ได้ตั้งใจเชี่ยไร กรูเห็นเมิงเสิร์ฟไปแต่ตรงไอ้ขิม มันทำอะไรให้เมิงฮะ”

   “ป่าว กรูไม่ได้ตั้งใจ”  พูดได้แค่นั้นครับ

   “เฮ้ย พวกเมิงทำไรวะ  ไอ้แบงก์มันไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย” เย้ๆๆๆๆ ไอ้เอกเข้ามาช่วยกรูแล้ว

   “ไม่ตั้งใจอะไร เสิร์ฟ 3 ลูก ไปทางไอ้ขิมทั้ง 3 ลูกเลยเนี่ยนะ

   “กรูไม่รู้ ไม่ได้ตั้งใจนิหว่า เมิงจะเอายังไงวะ”  ผมเริ่มหมดความอดทนแล้วครับ ก็คนไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ และกรูก็จะรู้ไหมหละว่าลูกที่กรูเสิร์ฟไปจะไปทางไหน

   “แบงก์ เมิงไปขอโทษไอ้ชิมมันเลยนะเมิง”  เสียงไอ้กั๊กแทรกขึ้นมาครับ ผมก็หันขวับไปมองหน้ามัน ดูมันก็โกรธเหมือนกัน คงนึกว่าผมแกล้งไอ้ขิม

   “เออ กรูขอโทษมันแน่ แต่กรูบอกพวกเมิงนะว่ากรูไม่ได้ตั้งใจ  และพวกเมิงเป็นใครจะมารู้ดีกว่ากรู พวกเมิงเป็นหมอดูหรือไงวะ สัด”  ผมก็ด่าพวกมันไป โมโหมาก ๆ  ครับ โกรธ ไอ้กั๊กด้วย

   “กวนตีนนักนะเมิง” พลั๊ก ตามด้วยเสียงกรีดร้องของเพื่อน ๆ ผู้หญิง ใช่แล้วครับ ไอ้อ๊าทมันต่อยผมลงไปกองกับพื้นแล้ว เป็นครั้งแรกในชีวิตที่โดนต่อย เจ็บมาก หน้าชาไปหมด 

   ไอ้เอกเห็นยังงั้นก็เลยต่อยไอ้อ๊าทกลับไปทีหนึ่ง เอาคืนแทนผม  แล้วมันก็นัวเนียกันพักหนึ่ง ตอนนั้นไอ้กั๊ก ไอ้ยุทธ  ไอ้โต้ง กลุ่มมันวิ่งเข้ามาช่วยไอ้อ๊าทแล้ว เพราะอย่างที่บอกว่าไอ้เอกนี่มันหัวโจก เรื่องต่อยตีมันไม่เป็นรองใครอยู่แล้ว ผมเห็นดังนั้น ด้วยความตกใจ ก็เลยเข้าไปแยกมันสองฝ่ายออก  แต่ด้วยลูกหลง หรือความตั้งใจก็ไม่ทราบ ไอ้กั๊กครับ ผมจำได้แม่น มือสาก ๆ ของมัน เหวี่ยงผมออกมาซะปลิว ปลิวไปที่ไหนไม่ปลิว ดันปลิวไปที่โต๊ะเขียนหนังสือที่อาจารย์เอาไว้นั่งกรอกคะแนน หัวกระแทกมุมโต๊ะหรืออะไรซักอย่างเนี่ยแหละ แต่เจ็บมาก มึนไปหมด

   ลองเอามือคลำ ๆ ที่หัวดู อ๊ากกกกกกกก เลือดตรูไหลนี่หว่า ตอนนั้นโกรธมาก ทำไมเมิงต้องทำกรูขนาดนี้ด้วย กรูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย น้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมาแบบไม่ได้ตั้งตัว เจ็บที่หัว  เจ็บที่ใจ มากครับ ผมก็เลยปล่อยโฮ เลย น่าอายชมัด

   พอพวกมันเห็นผมร้องไห้ก็เลยหยุด

   “สะใจพวกเมิงหรือยัง พอใจหรือยัง  หรือว่าจะให้กรูกราบตีนไอ้ขิมมันด้วยพวกเมิงถึงจะพอใจ กรูบอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ ทำไมเมิงไม่เชื่อกรูบ้าง กรูไม่ได้เก่งขนาดที่จะบังคับลูกให้ไปหาใครก็ได้นะเว้ย” ผมตะคอกพวกมันไป  แต่ตาผมมองที่ไอ้กั๊กคนเดียว นี่ถ้าเมิงไม่เหวี่ยงกรูออกมากรูก็คงไม่เจ็บขนาดนี้

   พวกไอ้อ๊าทครับ นอกจากไม่พูดอะไรแล้ว ยังพากกันเดินออกไปอีกมุมหนึ่ง ตอนนั้นผมน้อยใจไอ้กั๊กมาก ถ้ามันเดินเข้ามาดูผมนิดนึง ผมก็หายโกรธมันแล้ว แต่นี่นอกจากมันจะไม่พูด ไม่เดินเข้ามา หน้าผมมันยังไม่มองเลยครับ คงคิดว่าผมเป็นต้นเหตุให้เพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกก ของมันเจ็บตัว ปากแตก มันคิดว่าผมแกล้งไอ้ขิม บ้าหรือเปล่าเมิง แค่กูเสิร์ฟลูกข้ามตาข่ายกรูก็ดีใจตายแล้ว กรูไม่มีปัญญาไปบังคับลูกให้โดนคนโน้นคนนี้หรอกนะ

   “ปะ ไอ้แบงก์ไปทำแผลก่อน”  ไอ้โอ๋เดินเข้ามา ตามด้วนังเชต นี เหมียวและไอ้เอกที่เช็ดเลือดป่อย ๆ ที่มุมปาก สะบักสะบอมเหมือนกันนะเมิง

[sonicacc]

อ่านแล้วมีอารมเลยผม

อยากไปนัวเนียกะเค้ามั่งอะ

แต่นัวเนียอย่างอื่นนะ ไม่ใช่รุมต่อยกัน 5555

ฮือ  ๆ  แค้นกั๊กอ่ะ ไม่ยอมขอโทษซักคำเลย น่าน้อยใจนะเนี่ย

 

[bbboy]

เกิดเรื่องจนได้ลยอะ

[sooyuu]

โอ้ววววว กั๊กใจร้ายๆๆๆๆ ใจร้ายเมิ่กๆๆๆๆๆ คนไม่ได้ตั้งใจนี่หวา
โอ้ววว ไม่เข้าใจกันบ้างเลย งี๊ดดดดด ตอนนี้ซึ้งอีกเเล้วอ่า
เเล้วมาต่ออีกน่ะค่ะ อยากอ่านต่อเเย้วๆ ลุ้นเมิ่กๆๆๆๆ

[mist]

อ่านละ เสียอารมณ์ 

โมโห โมโห 

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ
เซ็งเลย

[niph]

 
ก็ที่ทะเล แบงค์ก็บอกแล้วมะช่ายเหยอ
ว่าไอ้กั๊กอ่ะ ควาย

มันตามใครเขาไม่ค่อยทัน เข้าใจไปเอง

ว่าแต่ ... จะคืนดีกันยังไงอ่ะ 

[ifwedo]

ใจร้ายที่สุด แต่ไงร้ายก็รักเนอะ

[Bambu]

พวกมันก็พาผมไปห้องน้ำครับ แล้วพวกมันก็จับหัวผมก้มลงและเปิดน้ำก๊อกใส่หัวผม

   “ไอ้เชี่ย ใครสั่งใครสอนให้เมิงล้างแผลกรูแบบนี้” 

   “อ้าว ก็หัวเมิงมีแต่เลือด ก็ล้างออกก่อนดิวะ” ไอ้เอกบอกผม

   “ไอ้เชี่ย น้ำเข้าตากรูหมดแล้ว” ผมก็ด่ามันครับ แม่งในอ่างน้ำมีแต่เลือดกรูทั้งนั้นเลยนะเนี่ย

   ระหว่างเดินจากห้องน้ำไปห้องพยาบาล ก็สวนกับไอ้กั๊กมัน  แม่งทำไมมันเดินมาคนเดียววะ

   ผมก็ว่าจะเดินผ่านมันไปเฉย ๆ นะครับ แต่ไอ้เอกครับ ท่าทางยังไม่หายเคือง

   “เมิงมาทำไมวะ”  ไอ้เอกถามไอ้กั๊กมัน ผมก็ลุ้นอยู่ว่าไอ้กั๊กจะตอบว่าอะไร แต่ไอ้กั๊กมันก็ไม่ตอบครับ ผมก็เลยดึงไอ้เอกให้เดินตามมา  ผมก็ก้มหน้าก้มตาเดินอย่างเดียว  แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันมองผมเหมือนกัน

   “เมิงจะมาสมน้ำหน้ากรูใช่ไหม”  ตอนนั้นผมคิดในใจอย่างนี้ครับ คิดว่ามันต้องมาสมน้ำหน้ากรูแน่ๆ

   พอถึงห้องพยาบาล เจ้าหน้าที่พยาบาลก็จับลากขึ้นรถไปโรงพยาบาลครับ เย็บไป 8 เข็ม แม่ง เจ็บชิบ ตอนนั้นปวดหัวมากครับ และไม่อยากเห็นหน้าไอ้กั๊กด้วย ก็เลยขอกลับบ้านดีกว่า

   พอกลับมาถึงบ้าน พอแม่เห็นแผลเท่านั้นแหละ ก็ร้องซะตกอกตกใจ  แหม ก็ผมเคยไปมีเรื่องกับใครซะที่ไหนหละ ก็เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะ ดีนะโกหกเนียนว่าหกล้มหัวฟาดโต๊ะ แม่ก็ดีใจหาย หาหยูกหายามาให้กิน สงสัยจะเหนื่อยรวมถึงฤทธ์ยาด้วย ก็เลยทำให้หลับเป็นตายครับ

   ตื่นมาอีกทีก็ 2 ทุ่มนั่นและครับ เพราะแม่เรียกให้มากินข้าว

   “เออ แบงก์ตอน 6 โมงมีเพื่อนโทรมาหานะ”  แม่ผมพูดขึ้นระหว่างที่นั่งกินข้าวด้วยกันครับ

   “ใครอะครับ”  ผมถามครับ คิดว่าน่าจะเป็นพวกไอ้เชต ไอ้เอก หรือไม่ก็พวกไอ้โอ๋

   “ไม่รู้เหมือนกัน แต่เป็นเพื่อนผู้ชายนะ” 

   “อืม ครับ”  แต่ใครจะโทรมาหากูวะ
   
   เช้าวันรุ่งขึ้นก็ไปเรียนตามปกติครับ ไปถึงเช้าเหมือนเดิม สภาพตอนนี้ดูไม่ได้เลยครับ ปากก็เจ่อ หัวก็มีผ้าก๊อตแปะไว้ก้อนแบ่อเริ่ม พอไปถึงก็ไปสิงสถิตที่เดิมอะครับ   สักพักใหญ่ ไอ้กั๊กก็มาถึงโต๊ะกลุ่มมันเหมือนกัน  พอผมเห็นมันมองมาทางผม ผมก็ไม่สนใจ สักพักหนึ่งผมก็เหลือบไปมองมันอีก ก็เห็นมันยกมือ และยิ้มให้ ไอ้ผมก็ทำเป็นไม่เห็นซะงั้น

   เชอะ ตบหัวแล้วมาลูบหลังนิหว่า กรูงอน  มันคงเห็นว่าผมโกรธมันอะครับ มันก็เลยเดินมานั่งที่โต๊ะกลุ่มผม มันไม่ได้เดินดิ่งมาเลยนะครับ แต่มาแบบเลียบ ๆ เคียงๆๆ เดียวเหอะเมิง พวกไอ้เอกมาเมิงจะหนาว

   มันเดินมาถึงมันก็นั่ง ๆ นิ่ง ๆ  ไม่ได้พูดอะไร ผมก็เหลือบตามองมัน และก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกัน พอผมเหลือบตามองมันที มันก็ยิ้มตาหยีให้ทีหนึ่ง ไอ้ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ นั่งเปิดนู้นแคะนี่ไปเรื่อยเปือย

   สักพักนึงเหลือบตาขึ้นไปมองมัน เอาอีกแล้วมันยิ้มตาหยีให้อีกแล้ว เมิงจะมาไม้ไหนเนี่ย  ผมจำได้ว่าตลอดระยะเวลาที่นั่งด้วยกัน ผมเหลือบตามองมัน 7 ที มันก็ยิ้มกลับมาให้ทั้ง 7 ที โดยไม่มีเสียงอะไรออกจากปากมันซักแอะ ขอโทษนะ เป็นมะ กรูอยากได้ยินคำนี้ พูดเป็นมะเมิง ขอโทษอะ หา

   พอพวกไอ้เชต กับพวกผู้หญิงมา มันก็เดินกลับโต๊ะมันไป มันเป็นเชี่ยไรเนี่ย และมันก็เป็นยังงี้ของมันอู่ทั้งวัน แต่มันไม่พูดอะไรเลย พอตกเย็น ผมหลบไปนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยในห้องสมุด กว่าจะออกมาได้ก็ปาเข้าไป 6 โมงเย็นแล้ว คิดว่ารถเมล์ต้องหมดแล้วแน่ๆๆ และก็จริง ๆ ยืนรอตั้งนานจนจะมืดอยู่แล้ว  ก็เลยตัดสินใจเดินไปตลาด เพื่อไปหา รถกลับบ้าน โดยระยะทางจากโรงเรียนถึงตลาดก็ประมาณ 5 กิโลได้มั้ง ระหว่างเดินไปก็คิดไปเรื่อยเปื่อย  พอถึงช่วงโค้ง หางตาผมเหลือบไปเห็นใครแว็บๆๆ  หันกลับไป ตอนนั้นมองไม่เห็นว่าใคร แต่เห็นว่าใส่ชุดนักเรียน ก็คิดว่าคงเป็น พวกที่ซ้อมบอล หรือไม่ก็วอลเล่ย์เดินกลับเหมือนกัน

   ไอ้เราก็ไม่สนใจเดินไปเรื่อยเปื่อย  ดึงนู้นดึงนี้ข้างทาง ตอนนั้นเดินให้ช้าลง เพราะกะว่าจะหาเพื่อนเดินด้วย พอหันกลับไปอีกที อ้าว ไอ้กั๊กนิหว่า พอมันเห็นว่าผมเห็นมันแล้วมันก็ยิ้มให้ และก็เดินตามมา ระยะห่างก็ประมาณ 5 เมตรได้ มันเดินตามอยู่อย่างนั้น ไม่พูดอะไร ผมหยุดเดินดึงดอกไม้เล่น มันก็หยุด ผมเดินต่อ มันก็เดินตาม ทนไม่ไหวครับ เลยตัดสินใจทำบางอย่าง 
 
   เกมนี้ผมแพ้มันครับ เลยตัดสินใจหยุด หันไปถามมัน พอหันกลับไปก็เห็นมันหยุดด้วยระยะห่างเท่าเดิมครับ

   “กั๊กจะเอายังไง”

   “......................................” ไม่มีเสียงตอบรับจากไอ้กั๊ก

   “ฟิ้ว” เสียงรถวิ่งผ่านไปข้าง ๆ เขาคงงงอะนะว่าไอ้บ้านี่สองคนมันยืนทำไรกัน

   “จะให้เราไปขอโทษขิมอีกรอบไหม  เราทำให้ได้นะ”   ผมตะโกนประชดมันไป

   มันยิ้มกลับมาครับ

   “ยิ้มเชี่ยไร จะเอายังไงก็ว่ามา”  ผมเหลืออดครับ เลยตะโกนถามไป

   “เจ็บไหม”  ในที่สุดมันก็พูดออกมาครับ

   “ตรงไหนหละ ที่หัว หรือที่ปาก”    หรือว่าที่หัวใจ  อันนี้พูดในใจครับ

   “ทุกที่อะ" มันบอกผมครับ

               " เจ็บ เจ็บทั้งหมดแหละ เจ็บใจด้วย”

   “ก็เมิงไปทำขิมมันทำไมว้า” มันว่าผมเสียงอ่อย ๆ จี๊ดครับ ขึ้นเลยผม 

   “เออ กรูตั้งใจ  กรูแกล้งมันเอง  พอใจเมิงแล้วใช่ปะ เมิงอยากได้ยินคำนี้ช่ายปะ ถ้าเมิงคิดยังงั้นเมิงก็ไม่ต้องมาคบคนเชี่ย ๆ อย่างกรูก็ได้ กลุ่มเมิงกับกลุ่มกรูก็ไม่ถูกกันอยู่แล้วนิ แล้วทีหลังเมิงไม่ต้องมากัดกรูแล้วนะเว้ย ไอ้ฟาย ไอ้โง่  ไอ้ๆๆ”  พูดไปก็เจ็บปาก

   ผมพูดได้แค่นั้นครับ ก็ต้องหันหลังกลับ เพราะน้ำตามันไหลออกมาแล้ว ไม่อยากให้มันเห็น ตอนนั้นรถที่แล่นบนถนนก็มองมานะครับ

   มีลุงขับมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งขับผ่านมาเห็นผมร้องไห้ ก็หยุดถาม

   “มันแกล้งอะไรหรอหนู” 

   “เปล่า”  ผมตอบได้ห้วนมากๆๆ

   “ทะเลาะกันหรอ”  ตอนนั้นอยากจะด่าตาลุงนั่นมาก ว่าเรื่องของกรู อย่าเสือกกกกกกกก โมโหครับ โมโห เวลาผมโมโหไม่ชอบให้ใครมาถามเซ้าซี้ครับ ไม่รู้ใครเป็นหรือเปล่า เรื่องนี้แม่ผมรู้ดี 5555555

   ผมไม่ตอบครับ แต่เดินวิ่งไปเลย แม่งอีกตั้งไกล กว่าจะถึงตลาด  ตาลุงนั้นเห็นว่าผมไม่สนใจก็เลยขับรถเลยไปแล้วครับ

   “เฮ้ย เราขอโทษ”  เสียไงไอ้กั๊กลอยตามหลังมาครับ”

   “กรูต่างหากที่ต้องขอโทษ เพราะไปทำเพื่อนเมิงเจ็บ”   ผมหันกลับมาประชดมันไปครับ คือตอนนี้มันกับผมยืนกันห่างมาก ๆ เลยตะโกนออกไปดัง ๆ  พอผมพูดเสร็จก็หันหลังจะเดินต่อ

   “โป๊ก”  โอ้ยยยยยยยยยย  อะไรวะ มีความรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระทบกับหลังผมจังๆๆ พอผมก้มลงไปดู เห็นลูกมะเขืออยู่

   “เมิงปามาทำเชี่ยไร กรูเจ็บนะเว้ย”  ไอ้กั๊กครับ เป็นคนปามะเขือมา แม่งใครเสือกมาปลูกต้นมะเขือริมถนนวะ

   “กรูก็เจ็บ” มันตะโกนตอบกลับมา  เชี่ยเมิงเดินมาหากรูดี ๆ ได้ไหม

   “เจ็บเชี่ยไร”

   “กรูก็โดนไอ้เอกต่อย”  มันบอกผม

   “แล้วไง” ผมงงครับ แต่รู้ว่าวันนั้นมันโดนไอเอกสวนไปหลายทีเหมือนกัน โง่ ดันไปขวางหมัดไอ้เอกเอง

   “ก็กรูยังไม่เห็นโกรธไอ้เอกเลย”  มันบอกผม

   “?????????????????”   เพื่อน ๆ ว่ามันพยายามจะบอกอะไรผมครับ ห๊า