หัวข้อ: [SF-TaoKacha] Cardiotoxin เมื่อความรักเป็นพิษต่อหัวใจ.. End! Special Part

[silverphoenix]

ฮือๆๆๆ สงสารคชาอ้ะ

เต๋า...รับผิดชอบเลยนะ

อัพไวๆหน่อยน้าาา  คิดถึงสวดๆ

+1  ให้จ้าาา

[pupuzaa]

มาผลักดันและกดดันให้คนเขียนมาอัพต่อ

 

[wisky]

อะไรกันเนี่ย!!เต๋าทำไมทำกับคชาแบบนี้ใจร้ายเกินไปแล้ว

[forte]

ต๋าววววววววววววววววววววว ต๋าวๆ ทำไมทำงี้อ่ะ

สงสารคชามาก จะมาเมาแล้วมั่วนิ่มแบบนี้ไม่ได้นะ รับผิดชอบด่วนเลย

ไม่งั้นนะ..... จะรับคชาไปดูแลเอง ฟิ้วววววววว (วิ่งหลบอาวุธจากบรรดาแฟนคลับ)

[Nutsuki.]

 ต๋าวววววววว 
คชาเค้า น่าสงสารที่สุดเลยยย มาม่ะกอดที 

สู้ๆกับการสอบนะค่า (เราก็สอบเหมือนกัน ฮ่าๆๆ)
สอบเสร็จแล้วมาอัพต่อน้าาาา า
รอจ้ะรอ > <

[¡ииσcэиτ]

ต๋าวววววววว ว!
ได้ชาแล้วต้องรับผิดชอบชานะ

ไม่งั้นเราจะ 

[Gokusan]

อ่านแล้วอดไม่ได้ ^^

รู้สึกแต่แรกว่าเต๋าเจ้าเล่ห์
แต่แบบนี้มันเกินไปนะ เล่นกับความรู้สึกอ่ะ

เริ่มอยากรู้ว่าเต๋าจะทำไงต่อไป...
จะได้ทั้งตัวทั้งใจรึจะเสียไปทั้งสองอย่างหนอ...

[Dakzy]

มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆ

แอบสงสัยค่ะ ว่าที่เต๋าทำไปเพราะ"เหล้า"หรือเป็น"แผน"กันแน่นะ
แต่เราก็เดาว่าน่าจะเป็นอย่างแรกนะ เพราะปกติเต๋าไม่น่าจะใช่คนที่ทำอะไรวู่วามและรุนแรงแบบนี้

แต่สงสารคชา ท่าจะเจ็บน่าดู

จะรอดูว่าเต๋าจะเคลียร์เรื่องนี้กับคชายังไง

รออ่านต่อนะคะ

สู้ๆกับการสอบค่า

[MrsNinomiya]

้เราชอบมากเลยค่ะ ทุกบท โดยเฉพาะ การเขียนฉากที่บรรยายความรู้สึก ของตัวละคร
ไม่้้ต้องมี ฉากประกอบ ใดใด มันลึกซึ้ง จนแอบน้ำตาคลอไปด้วยๆไม่ได้  รู้สึกถึงความเสียใจ ผิดหวัง ของตัวเล็กเลยอ้ะ

รอตอนต่อไปน้า

[mankey]

สงสารตัวเล็กอ่า T^T

[True..Love]

ด้วยความที่เป็นห่วง กลัวว่าเพื่อนจะคิดสั้น เลยรีบมาดูทันที ทั้งๆที่ตัวเองก็ไมเกรนกิน
แต่เต๋ากลับทำลายสถานะของคำว่าเพื่อน โดยยัดเยียดความเป็นสามีให้ (ตั้ง ๒ รอบ -*-) มันถูกต้องแล้วหรือ?
สงสารตัวเล็กจังเลย กับครั้งแรกที่ไม่เต็มใจ เจ็บมากไหมคะ?  *กอดปลอบ*

ปล. สว่างแวมไพร์ ถ้าไม่รับผิดชอบตัวเล็กของฉัน เอ็งตาย

[Bejae]

รอดูว่าไอ้พี่เต๋าจะเคลียยังไง
เคลียไม่ดีมีเฮอ่ะงานนี้

[zazoi]

  ตัวเล็ก ฮือๆๆๆๆ

[fernnns]

คชาเสร็จเต๋าแล้ว555
มันค้าง มาต่อด้วยนะค้า

[yunkhaoforever]

ต๋าววว ทำแบบนี้เก็นใจคชามั่งป่ะ??
โอ้ยยย เป็นฟิคที่ชอบมากเลยค่ะไรเตอร์ขาา  อย่าทิ้งไว้นานน้าา
กำลังเข้มข้นนนน  กรี๊ดดดด ชอบค่ะ ชอบคาแรกเตอร์แบบเน้!  ชอบเต๋าแบบนี้ ชอบคชาแบบนี้
ชอบเคะไม่สู้คน!  อ่านแล้วสงสารรร อร๊างงงง 5555

เป็นกำลังใจนะค่ะ > <

[hongzaa]

แบบว่า เต๋าแกเมาแล้วกามหรอ?? หรือว่าอะไร
แบบว่า มันแลดูมึนเบาๆ ถ้าเพ้อหาแฟนแล้วปล้ำชานี้มันยังแลมีที่มาที่ไป
แต่นี้เมาแล้วหื่นกามเลยอ้อ?? เหมือนจงใจเลยอะอันนี้อิพี่ต๋าวววว

ไม่ว่าจะเมาแล้วกาม หรือกามโดยสันดาน ได้ชาแล้วรับผิดชอบเลยนะ!!

[milky way]

  โอ้ย สงสารคชา
เต๋าทำอย่างนี้ได้อย่างไร
มาต่อด่วนเลยค่ะ

[PRiiNZE]

อ๊ากกกกกพี่เต๋าาา ทำอะไรของแก๊!
โถ่ พี่คชาน่าสงสาร TT
ปล.อ่านเรื่องนี้แล้วแบบรู้สึกว่ามันใช่พี่คชาจริงอ่ะ คำพูดแบบนี้มันพี่คชาชัดๆ คนเขียนเขียนได้ดีมากค่าาา ชอบบบบบ +1 นะอิอิ

[miruku]

  อ๊ากกกกกกกกกกกก รอตอนต่อไปอย่างบ้าคลั่ง  สนุกมากค่ะ เราติดเรื่องนี้ไปแล้ว

[KuNgWoN]

Cardiotoxin


..ผมถูกปีศาจร้ายกลืนกิน.. ..แล้วผมจะทำอย่างไร?..
..ก็ในเมื่อปีศาจตนนั้นเป็นคนเดียวกันกับเพื่อนรักของผมเอง..
.
.


ผมตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน  รู้สึกอ่อนล้าไปทั้งร่าง แม้แต่เปลือกตาที่จะขยับเพื่อลืมยังทำได้ลำบาก  ความเจ็บปวดกำลังกลืนกินทั่วสรรพางค์กาย  ผมทนข่มมันเพื่อยันให้ตัวเองลุกขึ้นนั่งให้ได้ หันมองพื้นที่ด้านข้างของเตียง ก่อนจะพบว่าอีกคนนั้นยังคงหลับอยู่  ดีแล้วล่ะครับ.. ดีกว่าให้มันตื่นขึ้นมาแล้วรับรู้ว่ามันเผลอทำร้ายผมโดยไม่ได้ตั้งใจแบบนี้

ผมฝืนตัวลุกขึ้นจากเตียงนอน  อาการปวดหัวที่เพิ่มขึ้นจากเมื่อคืนเป็นทวีคูณทำเอาผมหน้ามืดไปชั่วครู่จนล้มลงไปกองอยู่ข้างเตียง ผมรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมาดื้อๆ  ..ล้มลงเสียงดังขนาดนี้เดี๋ยวไอ่เต๋ามันก็ตื่นหรอกคชา!  พยายามเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ห่างจากตรงนี้เท่าไหร่ โดยไม่ลืมที่จะคว้าชุดที่ใส่เมื่อวานติดมาด้วย

..
.
ผมมองภาพเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกบานกว้างตรงหน้า นัยน์ตาบวมแดงเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ทั้งยังรอยรักสีกุหลาบที่กระจายทั่วแผ่นอกเหมือนจะยิ่งตอกย้ำเหตุการณ์เมื่อคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ.. ผมกุมขมับแน่น  ..เวียนหัวชะมัดเลย ทั้งเวียนหัวทั้งคลื่นไส้ จนผมต้องโก่งคออาเจียนเอาน้ำย่อยใสๆออกมา รู้สึกขมเฝื่อนไปทั้งปาก..

น้ำเย็นถูกวักขึ้นเพื่อล้างหน้าลวกๆ น้ำตาเผลอไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวอีกครั้ง ผมได้แต่ปลอบใจตัวเอง ..ไม่เป็นไรหรอกนะ.. คิดซะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นเป็นเพราะผมพลาดท่าไปเอง..

ยิ่งคิดแบบนั้นก็ยิ่งร้องไห้หนัก.. ผมปิดปากตัวเองแน่นไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดรอดออกมาจนอีกคนตื่น ..ไม่งั้นเรื่องยาวแน่ๆ..  เรียวมือเกาะขอบอ่างจนแทบจะจิกลงไปในเนื้อสุขภัณฑ์  ...ทำไมต้องเกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้นด้วยนะ??..

ผมเดินกลับมายังที่เตียงนอน คนที่ยังนอนอยู่บนเตียงทำให้ผมรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมา แค่ได้เห็นหน้าก็ยังรู้สึกกลัวขนาดนี้แล้ว.. แล้วถ้าต่อไป ถ้ายังต้องทำงานร่วมกันอยู่.. ผมจะทำยังไง??  ตอนนี้รู้เพียงเรื่องเดียว..


..จะให้เต๋ารู้เรื่องเมื่อคืนไม่ได้เด็ดขาด..

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _


ผมซบหน้าลงกับพวงมาลัยหน้ารถอย่างคนหมดแรง ยังดีที่เวลาเช้าตรู่อย่างนี้ลานจอดรถจึงยังไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านนัก ความเมื่อยล้ากลืนกินทั่วร่าง ผมหลับตาลง.. ปวดหัวจนอยากจะอาเจียนออกมาอีกรอบ ถ้าจะให้ขับรถกลับเองอย่างนี้เห็นทีคงมีแต่ตายกับตายแน่ๆ เรียกแท๊กซี่กลับน่าจะเวิร์คกว่า ส่วนรถคันนี้ค่อยกลับมาเอาวันหลังก็แล้วกัน..

..
.
สายลมอ่อนๆยามเช้าพัดมาแตะผิวเพียงนิดเดียวก็เล่นเอาหนาวสั่นทั้งที่เม็ดเหงื่อผุดพรายจนชุ่มแผ่นหลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพิษไข้กำลังเล่นงานผมอยู่แน่ๆ  ขณะที่ผมจะก้าวข้ามไปยังอีกฝั่งของลานจอดรถ พลันนั้นเองที่ความวิงเวียนประเดประดังเข้ามาจนสองขาไร้เรี่ยวแรงที่จะก้าวต่อ  โดยที่เพิ่งได้สังเกตว่ารถสปอร์ตคันหรูกำลังแล่นมาทางผมพอดี!

ผมเห็นนะว่ารถคันนั้นแล่นเข้ามาใกล้แล้ว แต่ตอนนี้ไม่มีแรงที่จะเดินหนีเลย..







ปี๊นนนนนนนนนนนนน!!!!!




เสียงบีบแตรดังลั่นเสียดแทงเข้าไปในโสตประสาท อยากจะก้าวเท้าหนีออกจากตรงนี้แต่ก็ทำไม่ได้ ไม่ทันเสียแล้ว.. รถคันนั้นอยู่ในระยะประชิดเกินไป ทุกอย่างในความนึกคิดอื้ออึงไปหมด ตอนนี้รู้เพียงแค่ว่าร่างของผมล้มลงกระแทกพื้น พาหนะคันหรูชะงักกึกก่อนที่จะถึงตัวผม ดูท่าว่าเจ้าตัวคนขับเองก็คงจะตกใจไม่ใช่น้อย ดีไม่ดีอาจจะเตรียมตัวลงจากรถมาด่าผมด้วยซ้ำ

ประตูฝั่งคนขับถูกเปิดออกพร้อมกับร่างๆหนึ่งที่ก้าวลงมา เป็นบุคคล..ที่ผมไม่คิดว่าจะมาเจอกันในเวลานี้ได้


“ ต..ต้น! ”

“ เห้ย! ชา.. แกเป็นไงมั่งว่ะ?! ” ฝ่ายนั้นตรงเข้ามาประคองผม ลนลานทำอะไรไม่ถูก ขณะที่ผมเองก็กำลังตกอยู่ในภวังค์ตกใจ   “ ว.. ไหวป่ะแก? หน้าซีดจัง.. ”

“ ช..ช่วย.. ”
ตอนนี้อย่าว่าแม้แต่จะลุกขึ้นเองเลย แรงจะขยับปากพูดยังไม่มีด้วยซ้ำ พยายามสะบัดไล่ความวิงเวียนออกไปจากหัว เข้มแข็งหน่อยสิว่ะคชา..

“ ว่าไงนะแก? ”

“ ช่วยด้วย.. ” ผมเค้นคำพูดออกมาเพียงเท่านั้น รู้สึกเหมือนโลกหมุนเคว้ง ใบหน้าของต้นที่อยู่ตรงหน้าก็เหมือนจะพร่าเบลอไปในสายตา  จนท้ายที่สุด ทุกอย่างก็ดับวูบไป..

“ ชา! ชา! คชา!! ”

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

กลิ่นหอมเย็นของยาดมอบอวลปลายจมูก ผมค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อปรับโฟกัสภาพตรงหน้า อาการวิงเวียนค่อยทุเลาลงบ้างแล้ว ผมหันไปมองหาคนด้านข้าง แต่คงเพราะหันเร็วเกินไป จึงได้รู้สึกปวดจี๊ดไปจนถึงสมอง  ผมกุมขมับพร้อมด้วยหลับตาแน่น

“ ค่อยๆสิว่ะแก เดี๋ยวก็วูบไปอีกหรอก ”
เสียงของต้นดังอยู่ไม่ห่างกัน ผมนั่งเรียงลำดับความคิด ตอนนี้ผมคงจะอยู่บนรถของต้นสินะ ยังจอดที่เดิมอยู่เลย แสดงให้เห็นว่าช่วงเวลาที่ผมวูบไปนั้นก็คงจะไม่นาน  สายตาของผมสะดุดเข้าที่หน้าเหวอๆของอีกคน เห็นแล้วอยากจะหลุดขำชะมัด ถ้าหากไม่ติดว่าตัวเองยังรู้สึกป่วยๆอยู่อย่างนี้

“ ไม่ต้องมามองฉันอย่างนั้นเลยนะ ก็คนมันตกใจนิ อยู่ๆแกก็มาเป็นลมใส่ฉันอย่างนี้อ่ะ! ”
นั่นแน่ะ.. ยังจะมารู้ทันความคิดผมซะอีก ผมคว้าหลอดยาดมมาจากมือของอีกคน ก่อนจะสูดเอากลิ่นจางๆจนฉ่ำปอด ต้นเหลือบมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถาม

“ ให้ไปส่งป่ะ? สภาพแกอย่างนี้ขับรถกลับเองไม่น่ารอดว่ะ ”

“ ไม่ต้องหรอก กลับแท๊กซี่ก็ได้ ลำบากต้นเปล่าๆ ”  ไม่อยากรบกวนมันหรอกครับ แล้วมันก็เพิ่งขับรถมาถึงที่นี่ไม่นานเอง

“ ลำบากอะไรกันล่ะ! เพื่อนกันทั้งนั้น ถ้าแกกลับเองแล้วอยู่ๆเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะรู้สึกผิดนะ.. ”
ผมรู้สึกซึ้งกับน้ำใจของเพื่อนคนนี้จริงๆ  ต้นน่ะ.. ถึงบุคลิกจะไม่ใช่ แต่นิสัยแมนมากนะครับ  เหมือนได้พบกับแหล่งพักพิงหลังจากที่ผ่านเรื่องราวเลวร้ายมา ..เรื่องราวที่เลวร้ายเกินกว่าจะรับไหว..    ผมก็เลยตอบตกลงให้ต้นเป็นสารถีไปส่งให้

“ แปลกเนอะที่วันนี้รถไม่ติด ฉันก็อุตส่าห์รีบเอาของที่ไอ่เต๋ามันลืมไว้มาฝากที่ป้อมยาม ไม่อยากไปเรียกมันหน้าห้อง รายนั้นน่ะตื่นยากตายห่า.. ” คงเป็นเพราะบรรยากาศในรถมันเงียบเกินไป คนที่ไม่ชอบอยู่นิ่งอย่างต้นก็เลยหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาบ่น แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าหากว่าเรื่องที่ต้นพูดถึงมันไม่เกี่ยวกับ ..เต๋า

“ แล้ว..แกมาหาเต๋าทำไมว่ะ? แอทเลิฟๆ ” เหมือนต้นจะชงผิดเวลา แค่ได้ยินชื่อนั้น  ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ย้อนมาอีกครั้ง ความหวาดกลัวเกาะกุมจิตใจจนหยาดน้ำรื้นขอบตา ผมรีบหันออกนอกหน้าต่าง ไม่กล้าสบตากับคนข้างๆ
“ ว่าไงล่ะแก?  ยังไม่ตอบฉันเลยนะ ”

ต้นหันมาเพียงแวบเดียว ผมหลบไม่พ้น อีกคนจึงทันได้เห็นน้ำตาของผมก่อนจะได้กลับไปใช้สมาธิในการขับรถอีกครั้ง  “ เห้ยย!! ไอ่คชา! แกร้องไห้ทำไมว่ะ?! ”

“ อ..เอ่อ.. ” ผมรีบปาดน้ำตาลวกๆ จะให้ตอบไปว่ายังไงดีล่ะคชา? ถ้าต้นรู้เรื่องนี้ขึ้นมา.. ผมจะทำยังไง?  “ แค่นึกถึงฝันร้ายเมื่อคืนน่ะ.. ” โกหกออกไปคำโต นึกอะไรที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วจริงๆ

“ แน่ใจหรอ?.. ” น้ำเสียงเย็นเฉียบทำให้ผมสะดุ้งได้โดยไม่ต้องตวาดใส่กัน นัยน์ตาคมโตทอประกายดุจนน่ากลัว ราวกับจะคาดคั้นความจริงจากผมด้วยสายตา มืออีกข้างละจากการประคองพวงมาลับมากระชากที่ข้อมือผม ผมรีบขืนตัวกลับ น้ำตายิ่งไหลอย่างห้ามไม่ได้

“ ปล่อยนะต้น! ”
ต้นจำใจปล่อยมือจากผมเพราะต้องขับรถไปต่อ คงเป็นความโชคร้ายของผมที่ติดไฟแดงพอดี..  ผมถูกกระชากแขนอีกครั้ง ปลายนิ้วจากอีกคนที่สัมผัสลงบนรอยแดงที่ข้อมือทำให้ผมเผลอกัดปากแน่นเพราะความเจ็บ

“ เบาๆหน่อย.. ร..เราเจ็บ ”

“ บอกความจริงมาได้มั๊ยคชา? ” รอยแดงรอบข้อมือประจักษ์แก่สายตา คงเป็นรอยตอนที่เต๋าบีบไว้เพื่อตรึงร่างผมในตอนนั้น ..ผมหลบสายตา ไม่กล้าพูดความจริงออกไป

“ อธิบายมาสิว่ารอยพวกนี้มันมาได้ยังไง? ”
ยิ่งถูกคาดคั้นหนักก็ยิ่งรู้สึกกดดัน ผมเม้มปากแน่น ขณะที่นัยน์ตาก็เหลือบมองสัญญาณไฟจราจร ตัวเลขสีแดงนับถอยหลังลงอย่างเชื่องช้า ทำไมเวลาแค่นาทีกว่าๆถึงได้ยาวนานขนาดนี้นะ?

“ บอกฉันมาสิ! ” ต้นเริ่มขึ้นเสียง ไม่เพียงเท่านั้น ยังกระชากเสื้อผมลงเผยให้เห็นรอยต่างๆตามผิวเนื้อที่ถูกซุกซ่อนอยู่ ผมตกใจ รีบขืนกลับทันที น้ำตาร่วงหยดลงมาอัตโนมัติโดยไร้เสียงสะอื้น ก่อนจะหอบหายใจแรง  ..ทั้งกลัว.. ทั้งตกใจ..

“ ไอ่เต๋าใช่มั๊ย?! ”
ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด และแน่นอน.. ต้นไม่มีทางเชื่อเป็นอันขาด  “ แกอย่าโกหกฉันนะคชา! ”

ต้นเริ่มโมโหที่ผมปิดบังความจริง และเริ่มระบายอารมณ์ไม่พอใจลงบนคันเร่ง  ขับปาดหน้ารถอีกคันด้วยความรวดเร็วจนผมตกใจ   “ ไอ่เต๋ามันใช้กำลังกับแก.. ทำร้ายแก.. ใช่มั๊ย? ”

“ บอกตามตรงนะคชา ตอนแรกฉันอยากจะนึกให้เป็นพวกแกทะเลาะกัน  แต่จากที่ฉันเห็นน่ะ.. ” ต้นเว้นคำพูดไว้ชั่วครู่  “ เต๋ามัน.. เอ่อ.. ขืนใจแกใช่มั๊ย? ” ฝ่ายนั้นเม้มปากแน่น ดูท่าว่าเจ้าตัวก็คงไม่อยากจะพูดคำนั้นออกมา ผมรู้สึกเหมือนตัวเองดำดิ่งสู่เหวลึก

“ ม..ไม่ใช่นะต้น! ฮึก.. เต๋ามันเมา.. ล..แล้วมันก็ไม่รู้ตัวด้วย.. ” ผมละล่ำละลักบอกความจริงทั้งน้ำตา ในเมื่อยังไงก็ไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไป แล้วก็.. ไม่อยากให้ต้นต้องมามองเต๋าในทางไม่ดีแบบนั้นด้วย  “ เต๋าไม่ผิดหรอก.. อย่าไปโกรธมันเลย.. ”
ยิ่งพูดก็เหมือนจะยิ่งตอกย้ำในสิ่งที่ตนเองสูญเสียไป

“ แม่งเอ้ย! ” ต้นสบถ ไม่รู้ว่ากำลังด่าไอ่รถคันนั้นที่ปาดหน้าเอาคืนหรือว่ากำลังสบถด่าในสิ่งเลวร้ายที่เต๋าทำไว้ให้กับผม  ใบหน้าคมเข้มนั่นบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามากๆที่ผมยังคงอภัยให้ทั้งที่ตัวเองมีแต่เสียกับเสีย

“ แล้วไม่คิดจะเรียกร้องความรับผิดชอบกับมันหน่อยหรอว่ะ?! ยังไงมันก็ทำร้ายแกไปแล้วนะ! ”

ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ น้ำตาจากไหนไม่รู้มากมายเต็มไปหมด สองมือยกขึ้นมาปิดปากแน่น ก่อนจะสะอื้นไห้จนตัวโยน ..รับผิดชอบงั้นหรอ?  ก็นั่นมันเพื่อนผม.. แล้วเราก็เป็นผู้ชายด้วยกันอีกต่างหาก จะให้ทำยังไงล่ะ??..   ขณะที่ฝ่ายคนขับหันมามองด้วยสายตาที่แสดงถึงความสงสารจับใจ

ต้นทำได้เพียงยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้อย่างคนทำอะไรไม่ถูก  “ เช็ดหน้าเช็ดตาซะเถอะ แล้วก็หยุดร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวก็ปวดหัวหนักกว่าเดิม.. ”
ต้นก็เป็นแบบนี้แหละครับ.. ถึงภายนอกจะดูเป็นคนแรงๆแต่ที่จริงแล้วจิตใจก็ดีมากเลยทีเดียว

“ ขอบใจนะ.. ” ผมกล่าวเสียงแผ่ว รู้สึกว่าอาการปวดหัวที่เพิ่งทุเลาลงได้กำเริบกลับมาอีกครั้ง จึงเอนเบาะลงปล่อยให้ตัวเองจมสู่ห้วงนิทรา แค่งีบเดียวก็ยังดี...


..ขอแค่ได้อยู่ในความฝันแสนหวานเพียงชั่วครู่..
..ก็ยังดีกว่าตื่นมาเจอกับความจริงอันโหดร้าย..


TBC.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

TALK TO WRITER:
อย่านะ! อย่าเพิ่งตามมาฆ่าเราที่แต่งฟิคทำร้ายชาน้อยขนาดนี้ ๕๕๕
อยากเห็นฟิคเต๋าคชาแนวๆนี้ แต่ไม่ค่อยมีใครแต่ง ก็เลยแต่งเองซะเลย
น้ำตาของเคะน้อยๆคือความสุขของเราค่ะ กร๊ากกกก

วันนี้เพิ่งสอบเสร็จวันสุดท้ายค่ะคุณผู้อ่าน วิชาสุดท้ายสาหัสมากเหอะ TAT
กลับบ้านมาถึงก็เร่งปั่นทันทีเลยค่ะ นึกว่าจะไม่เสร็จซะแล้ว
ปล.เดือนต.ค.นี้เราย้ายหออ่ะค่ะ ซึ่งหอนั้นมันไม่มี wi-fi อ่ะค่ะ TAT เดี๋ยวจะพยายามหาทางอัพให้ได้นะค่ะ

[silverphoenix]

T-T  โฮๆๆๆ  คชาสุดที่ร้ากกกกก

ต๋าวววว  แกทำคชาน้อยร้องไห้  รับรู้ด้วยนะเว้ยยย

[♠DekDoy♠]

drama!!!

[panpan]

ติดเรื่องนี้แล้ววววว 

ได็โปรดมาแต่งต่อเร็วๆ

[sang som]

เต๋ามารับผิดชอบคชาเดี๋ยวนี้เลยนะ

[Bejae]

อาร๊ายยยยยยยยยยยย 
สงสารคชา

[Gokusan]

เฮ้ออออ เต๋าจะรู้เมื่อไหร่??
หรือที่ทำไปน่ะ รู้ตัวอยู่แล้ว...ตั้งใจมั้ย??

ท่าทางว่าต้นน่าจะเป็นคนคลี่คลาย??
เพราะรู้ความจริงเลยเดินหน้าลุยเพื่อเพื่อน
แต่โกรธขนาดนี้...เต๋าจะได้รู้อะไรแน่เร้ออออ โดนกันท่าน่าจะสะใจกว่า ฮี่ๆ ^^

รอตอนต่อไปด้วยความลุ้นค่าาาา

[fOnfOn :D]

คชาๆๆๆๆๆ  โอ๊ย  มามะเดี๊ยวเราจะกอดปลอบเอง( )

[True..Love]

เจ้าแวมไพร์ยังนอนสบาย แกรู้ไหม? ว่าทำตัวเล็กฉันร้องไห้หนักขนาดนี้
เรื่องถึง คนต. แบบนี้เต๋าโดนเชือดแน่ๆ 
ตัวเล็กอ่า... น่าสงสารจับใจ 

[PiSCis]

ตกลงว่าเต๋าไม่รู้เรื่องคืนนั้นอ่ะดิ เอ๊ะ หรือรู้เลยทำล่ะเนี่ย

แต่สงสารคชามากเลยอ่ะ คชาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาอย่าร้องไห้้้้้้้้้้้้ 

[vamps1504]

เพื่อนส่งลิ้งค์มาให้บอกเรื่องนี้มีแววสนุก
เลยลงทุนสมัครเล้าเป็ดเพื่ออ่านเลย
แล้วก็ไม่ผิดหวัง
คนเขียนสื่อภาษาได้เห็นภาพมากค่ะ
แทบจะร้องไห้ตามคชา และแทบจะถลาไปตบเต๋า *โดนFCเต๋าถีบบ*
ชอบเรื่องนี้มากเลย
ขอบคุณมากเลยนะคะที่แต่งเรื่องดี ๆ แบบนี้มาให้อ่าน ^^