[yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)  (อ่าน 601638 ครั้ง)

IWacKEE

  • บุคคลทั่วไป
 ไม่ค่อยได้ตอบ แต่อ่านทุกตอนเลยนะคะ :m23:
ติดตามตลอดจ้าาา  o13

yoyoyoyoyo

  • บุคคลทั่วไป
หาย หาย หาย หาย หาย หาย ไปนานแล้วนะ คิดถึงคุณเอส น้ำ รีบกลับมานะ

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

ตอนที่48 รอ...(หลัง/1)







......................


ที่บ้านของหมอเรียว...

“เฮ้ยไอ้เทม มึงกินข้าวกินยาแล้วยัง!?” ....... คุณหมอเจ้าของบ้านถามเพื่อนเสียงดัง
ขณะที่เปิดประตูห้องเข้ามาหา

เรียวเดินไปนั่งลงข้างๆเทมบนเตียงนอน มองอาการเพื่อนรักที่ได้แต่นั่งก้มมอง
โทรศัพท์มือถือ  มีเบอร์โทรที่ไม่ได้รับสายในนั้นเต็มไปหมด... เป็นเบอร์ของพ่อและ
...เจ้ากุ้งแห้งทั้งนั้น...    เทพพิชัยหันไปมองหน้าเรียวที่จ้องเขาอยู่แล้วก็หันกลับมา
ถอนใจใส่โทรศัพท์ ก่อนจะโยนมันทิ้งไปให้ห่างมือไม่แรงนัก

 “เฮ้อ~…เออ กูกินแล้ว... วันนี้มึงไม่ไปทำงานเหรอ?”
“ไปจนกลับมาแล้วครับไอ้คุณเพื่อน จนกูกำลังจะออกไปอีกรอบแล้วเนี่ย แวะมาดูว่ามึง
ตายรึยัง ยังอยู่ในสภาพเดิมเลยนะมึง นี่ไม่คิดจะทำอะไรออกไปไหนบ้างรึไงวะเทม
จะนั่งอุดอู้หดหู่อยู่แต่ในห้องอย่างนี้ทำไมวะ ออกไปกินข้าวกับกูมั้ย เสร็จแล้วจะได้ไป
นั่งเล่นรอกูที่คลินิก  รึจะไปกับแม่ เห็นแม่ว่าจะออกไปซื้อของข้างนอก.... ว่าไง?
 ไข้มึงก็ไม่ขึ้นแล้วนี่ ไม่เป็นไรหรอกหมอเจ้าของไข้อย่างกูอนุญาต55” 
เพราะอยากให้เพื่อนหายซึม  เรียวจึงพยักหน้าชักชวน
แต่อีกฝ่ายกลับยิ่งขมวดคิ้วส่ายหน้าหนี

เทมล้มตัวลงนอนเอาผ้าห่มคลุมมิดหัวตะโกนว่าเพื่อน  “ไม่แหกตาดูหน้ากูบ้างเลยนะมึง!
ไอ้ห่านี่ถ้าหน้ากูหายดีเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละที่กูจะยอมออกไปพบหน้าชาวโลก!//////*//”

คุณหมอหนุ่มหลุดขำ มองเพื่อนก็นึกในใจ.... ที่แท้มันก็ห่วงหล่อนี่เอง....
เป็นเพราะโดนต่อยมาจนหน้ายังเยินไม่หาย ทั้งช้ำทั้งเขียวม่วง ยังมีรอยแผลให้เห็น
เลยไม่ยอมออกไปไหนสินะ ….อาการไข้ของมันน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ที่เยอะ
นี่ท่าจะเป็นไข้ใจมากกว่า...

ตรืดดดดดดดดดด~~~~~!!! ตรือตรืดดดดด......   
อยู่ๆโทรศัพท์ที่ถูกโยนทิ้งไว้ไม่ห่างตัวนักก็ดังขึ้น ทั้งตัวเจ้าของเครื่องและคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
ต่างก็ชะงัก หันไปมองมันพร้อมๆกัน..

เทพพิชัยลุกขึ้นมานั่งหรี่ตามอง ทำหน้ายุ่งยากใจ เขาไม่ยอมเอื้อมมือไปหยิบมันด้วยซ้ำ
ได้แต่มองชื่อที่ขึ้นโชว์หรา.....เป็นเจ้ากุ้งแห้ง ...โทรมาอีกแล้ว ....
นึกไปถึงข้อความที่ถูกส่งมาให้ พอเขาเปิดเครื่องมาก็ได้เจอ... 
[ หายเร็วๆนะครับพี่... คิดถึงพี่จังครับ...  ]     
อ่านแล้วพาลอยากจะไปหามันซะเดี๋ยวนั้นเลย!!!/////// 
โธ่~~~!!! จะทำให้เขาใจอ่อนไปถึงไหนกัน!

เทมสั่นหัวตัวเองไปมา ทำท่าเหมือนอยากสลัดความคิดถึงกรออกไปจากในหัว
ตอนนี้เขายังไม่พร้อมจะบอกลา.... 
แล้วชายหนุ่มก็รู้สึกตัวว่า เจ้าเพื่อนที่แสนดีกำลังจ้องหน้าเขาอยู่ จึงสะดุ้งตะคอกถาม
“มึงอย่ามามองหน้ากูอย่างนี้นะไอ้เรียว! มึงมีอะไร!?/////*//”
“มีอะไร! ถามบ้าๆ โทรศัพท์มึงดังไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่รับ!?”
 เรียวคว้ามือถือของเทมขึ้นมา ยันใส่หน้าเจ้าของที่ปล่อยให้มันร้องดังหนวกหูเขาอยู่ได้
แต่เพื่อนเขาก็รีบถอยหนี บอกไม่เอา ไม่ยอมรับท่าเดียว

“เทม! ทำไมมึงไม่รับโทรศัพท์พ่อมึงบ้างวะ!? เขาเป็นห่วงมึงมากนะมึงรู้มั้ย
ยิ่งรู้ว่ามึงไม่สบายก็โทรมาหาทั้งวันเลย...... รวมทั้งคนนี้ด้วย!! มึงจะรับไม่รับ!”
หมอเรียวทำเสียงขู่เพื่อน เอานิ้วชี้ไปที่ชื่อ เจ้ากุ้งแห้ง ที่หน้าจอมือถืออย่างหงุดหงิด

“กูไม่รับโว้ยยยยยยยย!”  เทพพิชัยตะคอกเสียงตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์
“ดี!! มึงไม่รับงั้นกูรับเอง! แล้วกูก็จะบอกน้องกรให้หมดทุกเรื่องเลยด้วย! เรื่องของมึง!”

ได้ยินที่เรียวพูดอย่างเหลืออด คนถูกขู่ก็ตกใจถึงกับรีบถลาเข้ามาไล่ยื้อแย่งมือถือ
ที่ยังร้องดังอยู่ในมือเพื่อนหูตาแหก

 “ อะอะไอ้!ไอ้เพื่อนทรยศ~~!!!|||||||||*|| มึงอย่านะไอ้เรียว! เอามานี่!”
“หึ!มึงจะเอาไปทำเชี่ยอะไร!!? เดี๋ยวกูจะคุยกับน้องเขาให้เอง!”
“อย่านะ!!|||||||||*|| อะเอามา! เอาม๊า~~!เอามาสิวะ!!เฮ้ยๆๆมึงอย่ากดรับนะ!”
เทมไล่คว้าโทรศัพท์จากมือเรียวเป็นพัลวัน แทบอยากจะเข้าไปบีบคอเพื่อนที่แกล้งได้แกล้งดี
แต่แล้วขณะที่ทั้งคู่กำลังไล่ยื้อแย่งกันอยู่นั้นเอง.... มือของเรียวที่กำโทรศัพท์อยู่ก็พลาดไป
กดรับสายเข้า!

“อะอ้าว||||||||||.... (กระซิบ) เฮ้ยนิ้วกูไปโดนเลยไอ้เชี่ยเทม! เพราะมึงนั่นแหละ!” 
เรียวหน้าเจือน ตกใจมองมือถือ เทมก็หน้าซีดรีบชี้นิ้วสั่งอย่างลนลาน 

“(ทำเสียงกระซิบ) ว๊ากกกกกก!!! ปิดไปๆๆปิดไปเซ่~!!!!” 
แต่เจ้าเพื่อนจอมยุ่งของเขากลับยกหูขึ้นฟัง ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร
“มะไม่นะไอ้บ้าเอ๊ย!!! ไอ้หมอเถื่อนไม่มีจรรยาบรรณเพื่อน!/////*//ไอ้ไม่มีมารยาท!!
เอามานี่! กูคุยเอง! กูคุยเอ๊งงง!! มึงเอามือถือกูคืนมานะไอ้เรี๊ยววว!!!”

เห็นเพื่อนโวยวายใส่ทำท่าจะเป็นจะตาย เรียวก็ยิ้มมุมปากส่งมือถือคืนให้เพื่อนไปพลางพูด
“ก็แค่เนี้ยะ หึ.. คุยกันซะ กูไปคลินิกล่ะ ตอนแม่ไม่อยู่ก็เฝ้าบ้านให้กูด้วย55” 

เทมรีบทำตาขวาง ตอบเคืองๆว่าเขาเป็นเพื่อนนะไม่ใช่หมา คุณหมอหนุ่มก็ขำ
แล้วเดินออกไปจากห้องอย่างชอบใจ 

เรียวได้แต่หวังว่าเพื่อนของเขาจะเปลี่ยนใจ..หากได้กลับมาคุยกับกรอีกครั้ง
บางทีมันอาจจะนึกอยากลองเสี่ยงกับรักครั้งที่สองของมันก็เป็นได้


............ เทพพิชัยถอนใจ ชะเง้อคอมองตามเรียวที่ปิดประตูห้องออกไปแล้ว เจ้าลูกครึ่ง
รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้คุยกับกรอีกครั้งไม่น้อย... แต่เขาก็ยังหนักใจไปในเวลาเดียวกันด้วย
ตั้งใจจะใช้วิธีหาเรื่องมาอ้าง เพื่อบอกลาไปจากชีวิตกรเสีย
แต่ .... จะให้ตัดใจกันง่ายๆ.. ภายในเวลาอันรวดเร็วแบบนี้.............เขายังทำไม่ได้...
กลัวว่ายิ่งได้ยินเสียง... เขาก็จะยิ่งคิดถึงเอาเท่านั้น...

ชายหนุ่มทำเสียงกระแอมกระไอข่มเสียงตัวเอง เตรียมดัดเสียงให้เข้มต่ำกว่าทุกที
เป็นเสียงของพี่หมอทีอย่างเคย  แค่พูดคำว่า “หวัดดี... กุ้งแห้ง...” หัวใจของเขาก็เต้นรัวแล้ว
แต่พอได้ยินอีกฝ่ายพูดมา ใจเขาก็แทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม!
เจ้ากล้ามโตตกใจจนหน้าถอดสี!!....   
 
 “อ๊ะ! ฮะฮัลโหลครับ!!  คุณหมอทีใช่มั้ยครับ!” เสียงหวานที่เขาได้ยินชัดเต็มสองรูหู

นี่มันไม่ใช่เสียงกร! แต่เป็นเสียงของคนที่เขาจำได้ไม่มีวันลืม 

นี่มันเสียงน้องน้ำ! เสียงของน้องน้ำไม่ผิดแน่!!

ทำไมน้ำถึงใช้โทรศัพท์กรโทรมาหาเขา! เทพพิชัยตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
คนเพิ่งฟื้นไข้ถึงกับเหงื่อแตกพลั่ก หรือความลับเขาจะแตกเสียแล้ว!|||||||||||||

............. แต่เอ๊ะ!!?..... ถ้าได้ยินไม่ผิด....  เมื่อกี้น้ำเรียกเขาว่า... คุณหมอที!?
จริงสิ! หรือว่าคนที่น้ำต้องการจะคุยด้วยก็คือ เจ้าหมอทีกำมะลอ! ไม่ใช่เทพพิชัย!!
ลองเรียกเขาว่าคุณหมอที ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ!............. 
แล้วนี่... น้ำมีธุระอะไรกับหมอทีกันนะ...

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งนั่งอ้าปากพะงาบๆไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรกับน้ำก่อนดี 
ถึงจะรู้ว่ากรกับน้ำสนิทกัน แต่เขาก็ไม่เคยคาดคิดว่าวันหนึ่ง จะต้องได้พูดกับน้ำ
ในฐานะของหมอทีอย่างนี้ด้วย..

“....ผมชื่อน้ำครับ เป็นเหมือนพี่ชายเจ้ากรมันนี่แหละครับ................ฮัลโหล?
คุณหมอครับ?........”  เห็นอีกฝ่ายไม่พูดอะไรก็รู้ว่าคงตกใจที่มีคนแปลกหน้ามาพูดด้วย
จึงรีบแนะนำตัวเอง

“เอ่อ...ครับผม.....หมอ...หมอทีครับ!....อ่ะแฮ่ม!..อ่ะเอ่อ~ขอโทษทีครับ
ผมนึกว่ากร....คุณมีอะไรเหรอครับ?..” 
(ตื่นเต้นจนนั่งเกร็งไปหมดแล้วโว้ยยยย~ ขออย่าให้น้องน้ำจับได้เล้ย!||||||)

ได้ยินคุณหมอทีตอบกลับมาแล้วน้ำก็ยิ้มร่า เสียงหวานถามให้กรที่คอยแนบหูฟังอยู่ข้างตัว
ได้ยิน  “......อ๋อ55 จริงสิครับ ผมได้ข่าวว่าคุณไม่สบาย หายดีแล้วเหรอครับ?”

น้ำรักเอ็นดูกรเหมือนน้องชาย คนที่มีพระคุณกับกร และกรเอง
ก็มีความรู้สึกพิเศษให้คนนี้ ต้องเป็นพี่ชายที่ใจดีไม่น้อยไปกว่าเขาแน่ 
หนุ่มน่ารักเพิ่งเคยได้มีโอกาส พูดคุยกับคุณหมอขวัญใจเจ้ากุ้งแห้งกรเป็นครั้งแรก
รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย  แต่คนที่มีท่าทีตื่นเต้นเสียยิ่งกว่า เห็นจะเป็นเจ้ากรที่ทำหน้าเหวอดีใจ
อยู่ข้างๆเขาไม่ห่างนี่แหละ นั่นยิ่งทำให้น้ำอมยิ้ม นึกหาเรื่องแกล้งชวนคุณหมอทีคุยต่ออีกนิด

“เอ่อ... ก็ดีขึ้นมากแล้วครับ แค่ยังเพลียๆอยู่นิดหน่อย....  ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ...”
เทมข่มเสียงตอบไปก็อดคิดไม่ได้... ถ้าน้องน้ำมีใจอยากจะถามถึงอาการของนายเทพพิชัย
อย่างนี้บ้าง  เขาคงดีใจมากกว่านี้..  น้องน้ำจะอภัยให้เขาบ้างหรือยังนะ...  ( พี่ขอโทษ... )

“...อ่างั้นผมขอให้คุณหายเร็วๆนะครับ”  น้ำพูดหันหน้าหนีกรที่มาจ้องมองเขาไม่ห่าง
อย่างอยากจะแกล้ง แต่ความห่วงใยที่ตอบกลับมาจากคุณหมอทีทำให้คนน่ารักต้องแปลกใจ..

“แล้วคุณล่ะครับ เอ่อ... แข็งแรงดีแล้วเหรอ...ออกจากโรงพยาบาลแล้วใช่มั้ย
น้องนะอ่ะเอ้ย!คุณน้ำ!?”
“..............เอ๊ะ....? ผมเหรอครับ?...คุณหมอรู้ด้วยเหรอครับว่าผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาล”
“ห๊ะ อ่ะเอ่อ!|||||||| ...คือผม..ผม...”   
“...อ๋อ....คุณหมอเรียวคงบอกสินะครับ”
“อ่าใช่ๆครับใช่ ..แหะๆ....”
“55ขอบคุณครับ ผมแข็งแรงสุดๆเลยครับตอนนี้....”
“... งั้นก็ดีแล้วล่ะครับ...หึ...ฟังเสียงก็รู้ว่าคุณคงแข็งแรงดีจริงๆ... ดูแลตัวเองดีๆนะครับ..”
“.....เอ่อ.... ครับ..” ... น้ำเกาหัวตัวเองเล็กน้อย... เฮ่..คุณหมอคนนี้ช่างมีน้ำใจดีจริงแฮะ..
“....คุณน้ำครับ... ผมดีใจนะครับที่คุณพูดกับผม... เอ่อ! ผมหมายถึงดีใจที่ได้รู้จักกันครับ!”
เทมรีบแก้ตัวทันที ทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงหวานใสตอบกลับมาก็ดีใจเหลือเกิน

“...55ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ...”  น้ำหัวเราะอย่างเป็นมิตรตอบกลับไป  คุณหมอทีคงเป็นคนที่
คุยสนุกไม่น้อย เจ้ากรถึงได้หลงนัก ไว้มีโอกาสได้ทำความรู้จักกันมากกว่านี้เมื่อไหร่
ต้องชวนคุยเยอะๆ เขาจะได้ล้วงความลับเอามาล้อเจ้ากรให้หายซ่าไปเลย!////555 
“ผมไม่กวนคุณแล้วดีกว่า คุณหมอทีครับเจ้ากรเป็นห่วงคุณมากเลย ช่วยคุยกับน้องผม
ให้มันหายทุรนทุรายหน่อยแล้วกันนะครับ555” 

“ห๊ะ? ขนาดนั้นเลยเหรอครับ |||||||||||||| ...คุณน้ำ!? คุณน้ำครับ!?..”

“ ..ฮัลโหลพี่หมอที!....... ผม....ผมกรนะครับพี่!///////”


เทมชะงัก เสียงที่ตอบกลับเขามากลายเป็นเสียงของกรแล้ว......
ไอ้หนุ่มลูกครึ่งชั่งใจเงียบไปนิดๆ ฟังกรถามเขาด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงเป็นใย
ระคนบ่นน้อยใจให้สังเกตได้


“หืม....พี่หมอทีทำไมต้องปิดมือถือด้วยล่ะครับ...ผมเข้าใจว่าพี่ไม่สบายแต่ทำไมไม่โทรมา
บอกผมบ้างเลยว่าไม่สบายอยู่ ผม.......... เป็นห่วงนะครับรู้มั้ย.... นี่ถ้าไม่เจอคุณหมอเรียว
ผมคงไม่รู้เรื่องหรอก ทำไมบอกหมอเรียวได้แล้วบอกผมไม่ได้ล่ะ! ปล่อยให้ผมคิดมากอยู่ได้
อยู่ๆพี่ก็หายเงียบไป! รู้มั้ยว่าผม!.....อึก.....///////*// ...เอ่อ...ใจไม่ดีเลยนะครับ..”

เด็กหนุ่มยืนเกาะขอบราวระเบียงห้องหรูของดารารุ่นพี่ บ่นใส่อีกฝ่ายเป็นชุดๆ
โดยที่ไม่ทันได้มองว่าด้านหลังของเขา ... หลังบานประตูกระจกใสที่กั้นระเบียงห้องไว้นั้น
พวกเพื่อนๆรุ่นพี่ พากันมารวมตัวแอบแง้มประตูที่กั้นเสียงออก เป็นเพราะพี่โอบ
ไม่ได้อยู่ด้วย (ไปห้องน้ำ) ก๊อปจึงเป็นตัวนำเพื่อนๆ ย่องมาฟังกรคุยโทรศัพท์อย่างตั้งใจ
ทุกคนอมยิ้มขำคิกคักกัน เรื่องที่กรไม่กล้าพูดออกไปตรงๆว่า น้อยใจ..

“พี่ขอโทษกรนะ พี่.......เอ่อ........ไม่อยากให้กรรู้แล้วไม่สบายใจ เพราะถึงยังไง
เราก็อยู่กันคนละที่นี่.... อย่าโกรธพี่เลยนะไอ้กุ้งแห้ง..หึ...ถ้านายทำหน้างอเดี๋ยวก็ยิ่ง
ขี้เหร่กว่าเดิมหรอก55”
“พี่หมอทีอ่ะ!/////*// ชอบว่าผมงี้เรื่อยเลย! จะโกรธก็เรื่องนี้แหละ!”
“555ล้อเล่นน่า......... ขอโทษครับพ่อคนหน้าตาดี”
“///////ไม่ต้องมาประชดผมเลย ผมไม่โกรธพี่หรอก....เป็นห่วงมากกว่า สัญญานะครับ..
ว่าพี่จะไม่หายไปอย่างนี้อีก”

เทพพิชัยอ้ำอึ้งไป...ทั้งที่เขากำลังจะหาทางบอกลา จะให้เขาเอ่ยคำสัญญาได้อย่างไร..
“เอ่อ555....นี่นายคิดจะแช่งให้พี่ป่วยอีกรึไง”   คงทำได้แค่แกล้งเฉไฉไปเรื่องอื่น

“โธ่ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ...แล้วพี่เป็นไงบ้างอ่ะครับ.../////รู้มั้ย.....ผม......เอ่อ
ผม...................///////ผมน่ะไม่ได้คุยกับพี่.....ก่อนนอน แล้วเหมือน........เหมือน...เอ่อ
แบบว่า...........~มัน...//////ขาด...อะไร.....ไปก็ไม่รู้! >////< ”  คนพูดเขินจนทำหน้าไม่ถูก
กว่าจะพูดออกไปได้ เดินไปเดินมาไม่หยุดให้พวกคนที่แอบมองอยู่ซุบซิบกัน ขำคิกคัก

“.......แหะ...เอ่อพี่ก็เหมือนกันแหละ///// เอ้อ~~(รีบเปลี่ยนเรื่องดีกว่า) ตอนนี้พี่ก็ไม่มี
ไข้แล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงนะเจ้าเรียวมันคอยกำชับพี่ไว้ให้กินยาต่อให้หมด คอยสั่งนู่นสั่งนี่
นิสัยหมอก็งี้ล่ะน่าเบื่อชะมัดเลยเนอะ555”

“ก็เขาทำตัวสมกับเป็นหมอแล้วนี่ครับ พี่นั่นแหละ! เป็นหมอแต่ไม่ดูแลตัวเองเลย
ปล่อยให้ตัวเองป่วยได้ไง แถมต้องให้คุณหมอเรียวคอยโทรไปบอกให้ดูแลตัวเองอีก
ไม่ไหวเลยพี่หมอทีเนี่ย แย่มาก แย่มากๆ โดยเฉพาะเรื่องที่เปิดมือถือแล้วแต่ไม่ยอมรับ
โทรศัพท์จากผมด้วย!”  กรใส่ใหญ่ เรื่องนี้ยังไม่เคลียร์

“อุ้ยเอ่อ! แหะๆ...คือว่า.....พี่เสียงแหบน่ะเพิ่งหาย โทษทีนะ...”
“เหรอครับ...แล้วทำไมไม่ส่งข้อความหาผม!?”
“ก็......พี่กินยาแล้วมันเบลอน่ะ ไม่ทันคิดขอโทษจริงๆคร้าบบบบ กุ้งแห้งอย่างอนน่า”
“เฮ้ยอะไรเล่า!//////*// ผมไม่ได้งอนพี่ซะหน่อย!.. บ้า!”
“แต่พี่ได้อ่านข้อความจากนายแล้วนะ... ขอบใจ.... ได้กำลังใจดีพี่ก็เลยหายไข้เร็ว”

“จริงเหรอ...//////.... หายเร็วเพราะผมเหรอ....55//////”  กรอมยิ้มหน้าแดงขึ้นไม่รู้ตัว
แต่พวกคนที่แอบฟังเขาอยู่ต่างพากันขำชอบใจ เจ้าเด็กหนุ่มนี่ช่างน่ารักจริงเชียว
ตอนแรกยังเห็นบ่นนู่นนี่เป็นฟืนเป็นไฟ งอนเขาแค่สามวิก็หายเสียแล้ว
สงสัยพอโดนอ้อนเข้าหน่อย ตอนนี้เลยเขินจนยิ้มไม่หุบ
ท่าทางจะไปไหนไม่รอดคุณหมอทีซะแล้วเจ้ากรเอ๊ย...

แต่แล้วคนที่เขินจนหมุนตัวหันหน้ากลับมาหาประตูระเบียง กะว่าจะยิ้มหน้าบานคนเดียว
ก็ต้องตกใจจนตาโต ชะงักอ้าปากค้าง เห็นพวกเพื่อนๆรุ่นพี่ทั้งหลาย ทั้งนั่งทั้งยืนยิ้มกริ่ม
เอียงหูแอบฟังกันอยู่ไม่ห่างหลังช่องประตูกระจกใสที่แง้มออกเล็กน้อย

ดาราหน้าใสหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม รีบลดโทรศัพท์มือถือลง เอามือปิดตรงส่วนรับเสียงไว้
ไม่ให้พี่หมอทีที่ฟังอยู่ปลายสายได้ยินเสียงเขา ไล่พวกเพื่อนรุ่นพี่ให้ไปที่อื่นด้วยความอาย

  “พวกพี่มาแอบฟังผมทำไมเนี่ย! เล่นอะไรกันครับ!! ผมไม่เล่นด้วยนะ! //////*//
ยังไม่ไปกันอีก~!โธ่~~ ”    เรื่องอะไรเขาจะให้คนอื่นมาแอบฟังตอนที่กำลังคุยกับพี่หมอที
เขาทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจน่าอายจะตายไป  แต่ดูเหมือนพวกนั้นยังไม่หมดความพยายาม
เห็นรวมตัวกันไปเขียนอะไรบางอย่างใส่กระดาษสมุด แล้วพากันเดินกระหยิ่มยิ้ม
มายืนออกันหน้าประตูกระจกที่ระเบียงอีกครั้ง

“ฮะฮัลโหลครับพี่หมอที”
“มีอะไรเหรอกร?”
“อ๋อเอ่อไม่มีอะไรหรอกครับ ..”   กรยังพูดกับเทม แต่ตาเขาก็หันไปเห็นน้ำชูกระดาษ
เขียนข้อความ เอามันมาแปะไว้ให้เขาอ่านที่ประตูกระจกใสตรงหน้า
เด็กหนุ่มถึงกับตาโตหลุดปากร้อง  “ เฮ้ย!!!! จริงดิ!!!” ทันทีที่ได้อ่านข้อความ

มันเป็นคำสั่ง ที่ทวงสัญญาสั่งให้เขาทำตาม เขียนบอกให้ชวนพี่หมอทีมาร่วมงานเลี้ยง
ของช่อง8 ที่กำลังจะมาถึง มาดูเขาแสดงโชว์วันนั้นให้ได้!... 
กรตาโตหน้าเหวอหน้าเอ๋อบอกไม่ถูก เขาไม่คิดว่าพี่น้ำจะเล่นแบบนี้
อีกสองอาทิตย์..ก็จะถึงวันงานแล้ว.....

กรทำปากพูดถามน้ำหน้าเหรอหราว่า ทำไมต้องเป็นวันนั้นด้วย~ เขาต้องเต้นโชว์
////////*//อายพี่หมอทีเขาจะแย่~ !!  ...แต่น้ำกลับเขียนให้อ่านว่า   
{ กูช่วยมึงนะเนี่ย! ความคิดกูเจ๋งใช่ม๊ะ! 55}
เป็นข้ออ้างที่ดีในการชวนคุณหมอที ให้ขึ้นมาจากต่างจังหวัด แถมยังไม่ต้องหาข้ออ้างอะไร
ในการพามาให้ดูหน้าด้วย เพราะทุกคนก็อยู่ที่งานนั้นครบ

“ไม่มีอะไรแล้วนายร้องเฮ้ยทำไมเนี่ยกุ้งแห้ง!? มีอะไรเหรอ? บอกพี่มาซิ..”
เทพพิชัยขมวดคิ้วสงสัยเป็นกังวลไม่น้อย อยู่ดีๆกรก็ร้องเสียงหลง ...ไอ้ที่คิดจะ
หาเรื่องบอกเลิกคุยโทรศัพท์กันไปท่าทางวันนี้เขาคงทำไม่ได้เสียแล้ว..
แค่ได้ยินเสียงกรร้องตกใจ ใจเขาก็ร้อนอยู่ไม่สงบ...
สองวันที่ผ่านมาก็คิดถึงเจ้าของเสียงมากด้วย เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ.....
คิดไปคิดมาเทพพิชัยก็ตบหัวตัวเองสองสามทีไม่แรงนักอย่างหงุดหงิดกับการกระทำ
ของตนเอง...  แบบนี้จะเลิกเล่นเป็นพี่หมอทีได้เมื่อไหร่กัน


“คือไม่มีอะไรหรอกครับพี่//////ผมร้องเล่นๆให้พี่ตกใจน่ะ55....”
“โธ่เจ้าบ้าเอ๊ย... พี่ก็นึกว่านายเป็นอะไร”
“คือพี่หมอทีครับ......... อีกประมาณสองอาทิตย์ข้างหน้า.. ผมต้องไปแสดงโชว์
เป็นของขวัญอวยพรวันครบรอบงานวันเกิดของโทรทัศน์ช่อง8 ด้วยล่ะ....”
“อ๋อ.. พี่เคยเห็นข่าวเขาโปรโมทผ่านๆทางทีวีบ้างแล้วล่ะ พี่ยังนึกอยู่ว่างานพวกนี่
มีดาราไปกันเยอะแยะ กรคงได้ไปงานนั้นด้วยสินะ ก็นายดังออกนี่”
“...แต่พี่ครับ... คือแบบว่าผม.....เอ่อ ผมไม่มั่นใจเลยเรื่องที่จะให้ไปแสดงสดๆ บนเวที
ผมยังไม่เคยมีประสบการณ์งานแบบนี้เลยนะครับพี่....พี่ครับ ผมอยากขอกำลังใจจากพี่..
//////ได้มั้ยอ่ะครับ”
“หึ...ได้สิ...เอ่อเอาไงดีล่ะ..นายก็ไม่ต้องไปกังวล ไม่ตะ...”
“คือว่าพี่มาดูผมแสดงวันนั้นได้มั้ย!/////”
“ห๊า!!||||||||||||||”
 เทมตกใจจนค้าง อยู่ดีๆกรก็พูดโพล่งขอให้เขาไปหา เขาจะไปได้ยังไงเล่า~


“นะนะ!! นะครับพี่หมอ นะครับนะ!!! ขอร้องล่ะ ถึงมันจะเป็นงานแต่งแฟนซีประกวด
แต่พี่แค่ใส่สูทธรรมดามาก็ได้ครับถ้าพี่ไม่อยากแต่ง นะครับนะพี่หมอที!”
“ว่าไงนะ...กร นายพูดว่างานนั้นเป็นงานแฟนซีเหรอ..”
“ครับ...พี่มาให้ได้นะ เข้างานพร้อมผมเขาไม่ว่าอะไรหรอก ผมอยากให้พี่มา.. นะครับ”
“แต่...งานมันใหญ่ออกอย่างนั้นจะให้พี่ไป..ไม่ดีล่ะม้างกร.. พี่ไม่ได้เป็นดาราซักหน่อย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ คนอื่นๆเขาก็มีพาญาติไปด้วยบ้างทั้งนั้นแหละ! พี่ไปกับผมนะ!”
“ แต่.....เอ่อพี่ก็งานยุ่ง แล้วพี่คิดว่าคง..”
“......งาน! งานๆๆๆๆๆ พี่ก็มีแต่งาน! พี่ไม่เคยมีผมบ้างเลยเหรอ!!?”

แล้วเสียงระเบิดอารมณ์ของกรก็ทำเอาเทมสะดุ้งเหงื่อตก..

กรนึกน้อยใจนัก เขาไม่เคยชวนพี่หมอทีสำเร็จเลยสักครั้ง หรือความจริงแล้ว..
มีแต่เขาที่เห็นว่าพี่หมอทีเป็นคนสำคัญอยู่ข้างเดียว...

แต่แล้วเด็กหนุ่มก็รู้สึกตัวว่าตนเองทำตัวเรียกร้องเกินพอดี... พวกเขาเป็นเพียงแค่เพื่อน...
เป็นพี่เป็นน้อง...เป็นกำลังใจให้กัน แต่พวกเขาไม่ได้เป็นคนรักกันเสียหน่อย เขาคงไม่มีสิทธิ์
ที่จะทำตัวแบบนี้ใส่พี่หมอที  เกรงว่าอีกฝ่ายจะเห็นว่าเขาน่ารำคาญเอาเท่านั้น

“เอ่อ...ที่พูดกับพี่เมื่อกี้...ผมไม่ได้ตั้งใจ พี่หมอทีไม่โกรธผมนะครับ ผมขอโทษ..” 
กรเอ่ยเสียงอ่อยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปสนิท

เทมก็ถอนใจ... เขารู้ว่าในที่สุดวันนี้คงต้องมาถึง... วันที่กรจะทนการโกหกด้วยเหตุผลเดิมๆ
ของเขาไม่ไหว   “   กร.... อย่าทำเสียงอย่างนั้นสิ พี่ไม่ได้ว่าอะไรนายหรอก พี่เข้าใจกรนะ
เพราะ.... ขนาดพี่เห็นกรตามหน้าหนังสือ หรือทางทีวีบ่อยๆ พี่เองก็ยังอยากเจอหน้ากรเลย
แต่เรื่องที่กรขอน่ะ....พี่คง.....”


“....พี่รู้มั้ย..........ว่าผมอยากเจอพี่ที่สุดเลย....อยากเจอมากๆ... ผม.....
อยากเห็นหน้าพี่ใกล้ๆชัดๆ...เราจะมาเจอกันไม่ได้ไปตลอดชีวิตเลยรึไงครับ”
คำพูดตัดพ้อจากกร บอกให้รู้ว่าเด็กหนุ่มกำลังน้อยใจแค่ไหน
ที่พี่หมอทีของเขาไม่ยอมมาพบหน้ากันสักครั้ง  เทพพิชัยคิดหนัก เขากำลังหาทาง
ไปจากกรแท้ๆ ชายหนุ่มนิ่งคิด.... จนอีกฝ่ายยิ่งรบเร้าเขาเข้าไปใหญ่

“พี่หมอทีมาให้ได้นะครับ รับปากผมสิ! ...วันนั้น.... ผมมีอะไรบางอย่างอยากบอกพี่
มันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ถ้าพี่ไม่มา.................. ผมจะไม่บอกพี่ไปตลอดชีวิตเลย”
“กร......... เรื่องอะไรบอกพี่มาตอนนี้เลยก็ได้”  เทพพิชัยนึกแปลกใจอยากรู้นัก..
“ไม่ครับ ผมจะบอกพี่วันที่ได้เจอหน้าพี่เท่านั้น!”  กรเม้มปากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ยื่นคำขาด... เขาตัดสินใจเรื่องบางอย่างขึ้นมาแล้ว  และคิดว่าจะต้องทำให้ได้..


ทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบไปหลายอึดใจ และในที่สุด     “........ได้! พี่จะไป” 
เสียงตอบตกลงจากพี่หมอที ก็ทำให้กรกระโดดร้องไชโยลั่น หันไปยิ้มกว้างอย่างดีใจสุดๆ
มองหน้าพวกเพื่อนรุ่นพี่ที่รุมมองดูเขาอยู่ ทุกคนเฮลั่น แตะมือกันอยู่อีกฝากด้านในห้อง
รู้ว่าเขาคงทำภารกิจที่มอบหมายให้สำเร็จแล้ว
เด็กหนุ่มรีบพูดขอบคุณคนที่เขาอยากจะได้พบหน้ากันเหลือเกิน

“ขอบคุณครับพี่!!/////// ผมดีใจที่สุดเลย! 555 ผมจะรอวันนั้นนะครับ!”
“ ... กุ้งแห้ง... พี่ก็มีอะไรอยากบอกนายเหมือนกัน ... แล้วเจอกันนะ”

ถ้าจะต้องบอกลากันจริงๆ เทพพิชัยก็ตัดสินใจแล้วว่า เขาไปพบกรด้วยตัวเอง!


“จริงเหรอครับ!///// 55อะไรน้า~ หึผมรู้นะพี่จะมาไม้เดียวกับผมใช่มั้ยล่ะ
ถึงผมถามไปพี่ก็ไม่ยอมบอกผมหรอก55 งั้นผมจะรอฟังวันนั้นแล้วกันนะครับ
แล้วว่าแต่......คืนนี้พี่จะโทรหาผมมั้ย/////...”  กรถามก่อนวางสาย


“นายจะรับโทรศัพท์พี่รึเปล่าล่ะ..”  เทมยิ้มคนเดียวน้อยๆ ในที่สุดเขาก็เปลี่ยนความคิด
แทนที่จะหักดิบ หาเรื่องเลิกติดต่อกับกรไปเลย ความเห็นแก่ตัวครั้งสุดท้ายที่เขาจะใช้กับกร
คืออยากให้กรรักเขาที่เป็นพี่หมอทีอย่างนี้ตลอดไป  ไม่ต้องรู้ว่าเขาเป็นใครดีที่สุด...
เหลือเวลาอีกไม่นานแล้วที่จะได้คุยกับกรอย่างนี้...


 
“ผมจะรอพี่ครับ...//////” 

เสียงสดใสของเด็กหนุ่ม บอกจะรอได้พบได้คุยได้เจอหน้าเขาอย่างดีใจ เจ้าลูกครึ่งเทพพิชัย
วางสายจากกรไปก็ถึงกับล้มตัวลงนอน เอามือก่ายหน้าผากครุ่นคิดทอดถอนใจ..

คนที่กรชอบนักหนา คือเจ้าหมอกำมะลอที่ชื่อที ไม่ใช่ตัวตนจริงๆของเขา
ให้กรจำสิ่งที่ดีๆของเขาไว้ แล้วไปจากกรเสีย .......แบบนี้ถูกแล้วใช่มั้ย...
ดีแล้วจริงๆหรือ… เทพพิชัยสับสนมากจนปวดหัว... แต่แล้วชายหนุ่มก็นึกถึง
บทเรียนจากเรื่องของน้ำ  สามปีแล้วที่เขาเอาแต่โง่งม อยู่ในวังวนของการคิดเข้าข้างตัวเอง
เขาเข้าใจแล้วว่า ความรักนั้นฝืนใจกันไม่ได้  เมื่อไม่รัก อย่างไรเสียเขาก็คงไม่รักเรา.. 

กรเองก็เกลียดเขาเหมือนกัน  อย่างไรเสียถ้ารู้ความจริงขึ้นมา ก็มีแต่จะเกลียดเขามากขึ้น
แถมยังจะทำให้กรเสียใจเปล่าๆ...  เขาคงทำถูกแล้ว... ที่เลือกจะเสียใจคนเดียว
อย่างที่กรเคยเสียสละความรักที่มีต่อน้ำ ให้เปลี่ยนไปเหลือแค่น้องชาย...
เพื่อคนที่เรารักจะได้มีความสุข   คราวนี้คงถึงตาเขาบ้างแล้ว...
เมื่อวันนั้นมาถึง.... เขาต้องเอ่ยคำลาในคราบของพี่หมอที...
เพื่อเจ้ากุ้งแห้งของเขา...

...........................
.........
....








ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

ตอนที่48 รอ...(หลัง/2)





กรเดินยิ้มไม่หุบเปิดประตูที่กั้นระเบียงห้องกว้างเข้ามาด้านใน เป็นจังหวะเดียวกับที่
พี่โอบเดินออกจากห้องน้ำ เห็นกรเลิกคุยโทรศัพท์แล้วก็บ่นใหญ่ว่าเธอยังไม่ทันได้คุย
กับคุณหมอทีสุดหล่อบ้างเลย พอกรออกไปคุยโทรศัพท์ที่นอกระเบียงแล้ว สาวอ้วนก็
รีบจ้ำอ้าวไปเข้าห้องน้ำ กะว่าจะออกมาทันได้เซย์ฮัลโหลด้วยเสียหน่อย  แต่กรกลับบอก
ให้พี่โอบรอเจอพี่หมอทีได้เลย ถึงตอนนั้นอยากจะคุยอะไรด้วยก็ตามสบาย เพราะพี่หมอที
ยอมรับปากแล้ว ว่าจะไปงานช่อง 8 กับเขา หมายความว่าอีกสองอาทิตย์พี่หมอทีก็จะขึ้นมา
จากต่างจังหวัดเพื่อเจอหน้าเขาแล้ว!//////

 เด็กหนุ่มอามรณ์ดีมานั่งที่โต๊ะอาหารกินซูชิต่ออย่างสบายใจสุดๆ 
ความกังวลหงุดหงิดตลอดสองสามวันที่ผ่านมาราวกับเรื่องโกหก

กรอมยิ้ม.... ไม่สนใจสายตาล้อเลียนของพวกเพื่อนรุ่นพี่ทั้งหลาย เขากำลังนึกถึง
เรื่องสำคัญที่บอกกับพี่หมอทีเอาไว้...... เมื่อถึงวันนั้น เขาตั้งใจแล้วว่า
จะสารภาพความในใจที่มีต่อพี่ชายที่แสนดีของเขา.... คนสำคัญของหัวใจที่ทำให้เขา
เป็นไปได้สารพัด....  หากเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียวจนเกินไป
อย่างน้อยพี่หมอทีคงต้องรู้สึกดีๆกับเขาบ้างไม่มากก็น้อย.....  คงไม่มากเกินไปใช่มั้ย
ถ้าเขาจะหวังให้ความรักที่ค่อยๆก่อเกิดกับพี่ชายคนนี้ แปรเปลี่ยนไปเป็นความรักแบบ
คนรักกัน.......... เขาจะบอกว่า รัก..... กับคนที่เขารัก..... เขาจะบอกให้ได้!

ครั้งนี้แหละ เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองมาช้าเกินไป จนทำได้แค่เก็บความรู้สึกนั้นไว้
แล้วต้องมานั่งเสียใจแบบคราวที่แอบรักพี่น้ำอีกแล้ว... 
ถึงจะเป็นการตกหลุมรักผู้ชายอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้จะต้องบอกให้อีกฝ่ายรับรู้!
เขาจะสารภาพรักกับพี่หมอทีให้ได้!!/////// 

ขณะที่กำลังเคลิ้มฝัน ละเมอถึงวันงาน วันที่จะได้เจอกับพี่หมอที กรก็ต้องสะดุ้ง
ชะงักมองถาดซูชิตรงหน้าที่เอสยื่นมาหา  “พร้อมที่จะเล่นรอบต่อไปรึยังครับไอ้คุณกร!?”


เอสยิ้มแฉ่งลากคอกรมารวมตัวกับทุกคนอีกครั้ง บอกให้ทุกคนเริ่มเลือกซูชิ
เพื่อเล่นเกมส์ต่อ  กรทำหน้าเข็ดขยาดวาซาบิไม่หาย แต่โดนสายตาจ้องอย่างแกมบังคับ
ของทุกคนจึงต้องจำใจเล่นต่อ  แล้วเขาก็ยิ้มออกได้ เมื่อคิดไปคิดมา ตานี้ถึงคราวที่เขา
จะได้สั่งคนอื่นบ้างแล้วนี่นา!/////  (เพี้ยง!ขอให้เป็นพี่น้ำทีเถ๊อะ~~!!! ฮึ่ม!//////คอยดูนะ
จะแกล้งสั่งให้หอมแก้มเราสักสิบทีเล้ย555!!! (แต่ถ้าเป็นคนอื่นไม่เอานะสยองอ่ะ...) )

แต่คราวนี้คนที่โดนลงโทษก็คือ  “ว้ายยย!!!ฮ่าฮ่าฮ่า! ของพี่โอบนี่นา!วาซาบิตรึมเลยค่า!”
เสียงบิวร้องลั่นอย่างชอบใจชี้ไปที่ซูชิในมือพี่โอบซึ่งเปิดแง้มดูวาซาบิแล้วเจอเยอะที่สุด
ก๊อปพลอยผสมโรงกรี๊ดชอบใจไปด้วย สองสาวต่างแท้เทียมเพื่อนซี้พากันปรบมือเฮฮา
พี่โอบเจ้ใหญ่จะโดนลงโทษอะไรบ้าง ก็ขึ้นอยู่ที่คนโดนเล่นงานมาก่อนอย่างกรแล้ว
กรมองพี่โอบที่ทุบหัวตัวเองเพราะวาซาบิขึ้นหัวก็ได้แต่ เซ็ง...||||||||||||

ทำไมต้องเป็นพี่โอบด้วย! ไม่ยุติธรรมเลยครับงานนี้ ขืนแกล้งพี่โอบไปเขาก็โดนเอาคืน
สั่งให้ไปรับงานที่ไม่อยากทำเสียเปล่าๆนะสิ! กรโอดครวญอยู่ในใจ T T

“เอ้าว่ายังไงวะไอ้กร!? จะให้พี่โอบทำอะไร?” 
น้ำที่นั่งกอดคอนิกกี้ แล้วแกล้งแย่งซูชิของน้องมากินเอง เห็นเจ้าเด็กหนุ่มเหมือน
คิดไม่ตกเสียที จึงรีบเร่งเพราะเขาอยากเล่นต่อแล้ว

“ก็ผมยังคิดไม่ออกเลยนี่ครับ.. โธ่~ ทำไมต้องเป็นพี่โอบด้วยนะ”  กรก้มหน้าบ่นอุบ
เคี้ยวเห็ดทอดเทมปุระจ๋อยๆ...  เจ้าสามดาราตัวแสบจึงพากันหัวเราะลั่น

เอส ก๊อป และบิว เสนอว่า หากเป็นพวกเขาคงสั่งพี่โอบกันสนุกไปแล้ว
“ถ้าเป็นพี่นะ!555 พี่โอบได้ลดน้ำหนักแน่!”  เอสหัวเราะปากกว้างจนพี่โอบหมั่นไส้
ยัดซูชิเข้าปากดาราหนุ่มสามชิ้นรวด เจ้าหล่อสำลักพรวดร้องหาน้ำดื่มทันที ||||||||||
คนน่ารักเห็นน้ำในแก้วของเอสหมด ก็รีบกุลีกุจอลุกไปหยิบน้ำกล้วยปั่นที่แบงค์ทำไว้
ในตู้เย็นมาให้  เอสรีบคว้าไปดื่มก็ปรากฏว่ามันเย็นจัดจนขึ้นหัว ชายหนุ่มกุมขมับตัวเอง
ร้องโวยวายโอดโอย ปวดหัวเพราะความเย็น เพื่อนๆก็พากันหัวเราะซ้ำเติม(กรรมตามสนอง)


“อ่า... งั้นผมสั่งให้พี่โอบลดน้ำหนักก็แล้วกันครับ! แหะความคิดพี่เอสนะพี่ผมนึกไม่ออกจริงๆ”
กรบอกกับโอบที่นั่งทำหน้าเซ็ง... “ขีดนึงก็ถือว่าลดแล้วใช่มั้ย....”  เสียงนิ่งๆของพี่โอบ
ทำให้ทุกคนต้องกลั้นหัวเราะ มองหน้ากันอย่างอยากจะฮาเหลือเกิน
“ตามใจพี่เถอะคร้าบบ~”   กรก้มหัวให้ผู้จัดการส่วนตัวสาวเจ้าเนื้อ 


แล้วทุกคนก็หันมาเลือกซูชิหรรษาในแถวถัดไป... คนที่เจอชิ้นที่มีวาซาบิเยอะคนต่อมา
คือ น้องก๊อป!   “กะรี๊ดดดดดดดดด~~~||||||||||||  ม่ายยยยนะ! ไม่จริงอ่ะ!โฮ!!!
นี่น้องก๊อปต้องกินจริงๆเหรอค่ะ!! ยกให้คนสวยซักรอบไม่ได้เหรอ~ ไม่อยากเลยอ่ะ!
ติ๊ต่างจับใหม่ไม่ได้เหรอค่ะ!”  เรียกร้องขอความเห็นใจไปก็ไม่มีใครพยักหน้าสักคน..

หลังน้องก๊อปกล้ำกลืนฝืนทนกับซูชิอัดวาซาบิเกินขนาดไปเรียบร้อยแล้ว ก็ต้องมาปั้นหน้า
ฉีกยิ้มสู้สายตาวาวเป็นประกายแบบน่าเหงื่อตกด้วยความหนักใจของพี่โอบอีก...|||||||||||
“แหมพี่น่ะเคยเห็นน้องก๊อปเต้นโชว์ในรายการวาไรตี้ของพี่อ๋อยมาแล้วนะ ก๊อปรู้มั้ยจ๊ะ
พี่ชอบม๊ากเลยล่ะ!55555”  พี่โอบหัวเราะชอบใจอย่างอารมณ์ดีแล้ว

“แหะ....แล้ว....!? ไงอ่ะค้า?...”  ดาราหน้านวลตัวล่ำบึก ทำหน้านึกตามอย่างไม่เข้าใจ
“คืองี้นะจ๊ะก๊อป เรื่องที่ไอ้เอสกับกร ต้องไปแสดงในงานของช่อง 8 นั่นน่ะ พี่ก็อยากจะให้
ก๊อป ..... เพิ่มเข้าไปอีกซักคนว่าไงจ๊ะ!?”  โอบยิ้มหวานก่อนจะตบท้ายด้วยคำว่า
 “นี่คือคำสั่งจ้ะ!”

“ว้าย!|||||||| พี่จะให้ก๊อปไปร่วมวงกะเขาด้วยเนี่ยนะค่ะ!? โหย~~!พี่โอบขา แต่งานนี้
พวกผู้ชายเขาจะเต้นกันไม่ใช่เหรอ จะให้น้องก๊อปไปทำอะไรค่ะ ไม่เอาด้วยหรอกพี่โอบ
ถ้าให้รูดเสาโชว์ตรงกลางล่ะก็พอไหวค่ะ ที่พี่เห็นในรายการพี่อ๋อยน่ะ ก๊อปแค่เต้นตามที่ครู
เขาสอนมาสั้นๆเองอ่ะ คงไม่ไหวมั้งพี่ขา~~!!!”   น้องก๊อปโอดคราวญใหญ่ บอกเต้นไม่เป็น
อีกอย่างเรื่องอะไรสาวน้อยน่ารักอย่างเธอ(คิดเอาเอง) จะต้องไปทำงานฟรี
เพราะหยิบซูชิผิดแค่ชิ้นเดียวด้วย

แต่ทางพี่โอบก็ยังไม่ล่ะความพยายาม ขณะที่คนอื่นก็หูผึ่งฟังตามอย่างอยากรู้
“โธ่ก๊อป! แล้วไอ้เอส กับกร มันเต้นเป็นกันซะที่ไหนเล่า! เต้นกันอย่างกับไส้เดือนโดน
น้ำร้อนลวก น่าเกลียดจะตายไป  (ถึงตอนนี้น้ำฮาใหญ่จนเอสต้องเอามือปิดปาก//////*//)
พี่มีครูสอนเต้นจ้ะ! นี่ไงพี่มีรูปให้ดูด้วยนะ! นี่ไงจ้ะรูปครู....”

ว่าแล้วพี่โอบก็ควักมือถือออกมาจากกระเป๋าถือสีสวยสุดแพง เปิดรูปในโทรศัพท์โชว์ให้
หนุ่มหน้านวลมั่นใจ หากรับปากเธอไปจะไม่ต้องกลัวขายหน้าคนแน่

ก๊อปชายตาเหล่มองอย่างไม่อยากสนใจนัก แต่แล้วรูปครูสอนเต้นที่พี่โอบถ่ายคู่ด้วย
ก็ทำให้เขาต้องกรี๊ดแตก!  “อร๊ายยยยยยยย!!!//////น่ะนี่! นี่มัน!! คนนี้เป็นคุณครูสอนเต้น
ที่พี่โอบจ้างมาจริงๆเหรอค่ะ!!”

“จ้า! เขาเป็นน้องชายของเพื่อนพี่น่ะ! เป็นรุ่นพี่ก๊อปซักปีสองปีนี่ล่ะมั้ง”
“ ถ้าครูสอนเป็นคนนี้ล่ะก็! น้องก๊อปตกลงค่ะ!!!”

“หา!!!?”  ทุกคนเห็นน้องก๊อปเปลี่ยนท่าทีจากหน้ามือเป็นหลังมือก็พากันแปลกใจ
“งั้นก็หมายความว่า ก๊อปตกลงจะไปแสดงโชว์ให้พี่แล้วใช่มั้ยจ๊ะ!!!/////” พี่โอบยิ้มกว้าง
ขอบคุณจับมือก๊อปอย่างดีใจ ..... แต่เมื่อจะขอโทรศัพท์คืน เธอกลับโดนขอให้ช่วยส่ง
รูปคุณครูสอนเต้นเข้าเครื่องของดาราหนุ่มหน้านวลที่กระมิดกระเมี้ยนเอียงอายเสียก่อน...

บิวกอดอก เหล่มองพฤติกรรมของนังเพื่อนรุ่นน้องสาวแตกตัวดี ก็เข้าใจได้ทันทีว่า
เจ้าหล่อนยอมเพราะงานนี้ครูสอนเต้นท่าจะตรงสเป็คเขาอีกละ...


เป็นอันว่างานแสดงโชว์ครั้งนี้นอกจากเอส และกรแล้ว มีน้องก๊อปเพิ่มมาอีกคน
และแล้วซูชิหรรษาแถวต่อมา ผู้โชคดีที่ต้องเจอฤทธิ์วาซาบิสุดกู่เข้าไปก็คือ .. กร อีกแล้ว
“บ้าชะมัดเลย! ทำไมผมต้องโดนอีกแล้วด้วยอ่ะ!|||||||||||”  บ่นไปก็ไร้ประโยชน์
กรถูกเอสล็อคตัวไว้ ให้น้ำยัดซูชิที่มีวาซาบิเยอะเข้าปากเจ้าเด็กหนุ่มจนได้

“ฮืออ~....... T T  พวกพี่อ่ะใจร้ายกันทั้งนั้นเลย..”  กรได้แต่บ่นไปร้องโอยไป
อยู่ที่พื้น ทุบหัวตัวเองอย่างแค้นใจ ทำไมเขาซวยอย่างนี้นะ|||||||||||||||


“เฮ่คิดในทางที่ดี นี่เดี๋ยวนายจะได้เป็นคนสั่งอีกรอบไม่ดีเหรอไงกร”  เอสหัวเราะ
แต่ก็ให้กำลังใจ เดินมาตบไหล่คนที่น้ำตาเล็ด  “เออ... จริงด้วย55”  กรนึกได้ก็ยิ้มออก
แต่เอสก็พูดต่อให้เขาได้ชะงัก  “ แต่นายต้องฟังคำสั่งจากคนที่แล้วก่อนนะ...หึหึ”
“เออ....ใช่...เอ๊ะ......|||||||||||||||| คนที่แล้ว เฮ้ยมันพี่ก๊อปนี่!!!”

กรหันควับไปก็เจอก๊อปยืนทำปากจู๋ ยื่นหน้ามาหา ชูมือกางออกหราอย่างยินดีต้อนรับ
“น้องกรขา~!!! มาม๊ะ!มาหาพี่ก๊อป มาให้จูจุ๊บซะดีๆ!!!โฮะๆๆๆ////////”
เล่นเอากรขนลุกหน้าเหวอ วิ่งหนีก๊อปจนขาขวิดไปรอบห้อง ท่ามกลางเสียงฮาของเพื่อนๆ
แต่สุดท้ายเขาก็หนีก๊อปไม่พ้น โดนแกล้งเอาปากที่ทาลิปสติกสีแดงสดมาจุ๊บ
ตามตัวตามแก้มไปหลายทีจนเห็นเป็นรอยปากใหญ่ๆแดงแจ๋เต็มไปหมด


“ฮึ่ม!//////*//คอยดูนะ!คนต่อไปที่จะโดนผมสั่ง! ผมจะเอาคืนให้น่าดูเลย!”
กรพูดอาฆาตไว้ แต่ทุกคนกลับขำ และยิ่งฮาหนักเข้าไปอีกเมื่อคนที่ได้ซูชิอัดวาซาบิ
ในแถวถัดมาคือ... ก๊อป! โอ้เวรกรรมงานนี้กรจึงต้องขาดทุนทั้งขึ้นทั้งล่อง เพราะน้องก๊อป
ยอมเปลืองตัว เสนอให้กรจุ๊บตัวเองคืนได้ตามสบาย  เล่นเอากรต้องวิ่งหนีดาราหน้านวล
รุ่นพี่ให้จ้าล่ะหวั่นอีกยก ท่ามกลางเสียงหัวเราะของพวกเพื่อนรุ่นพี่ทั้งหลายกันอีกระลอก

“ผะผะผม! ผมขอสั่งให้พี่ก๊อปหยุดไล่จะจะจูบบบบผม! เดี๋ยวนี้!!~~~~~||||||||||||”
เสียงเจ้ากรแหกปากลั่น พยายามยันหน้าก๊อปให้ออกห่างจนเหนื่อยหอบ
เป็นอันว่าคำสั่งของกร ต้องกลายเป็นเครื่องช่วยชีวิตตัวเองไป...

“แหม~เสียดายอ่ะ!น้องกรอ่ะ!! น่าเบื่อจัง! อะไรก็ไม่รู้~ทำไมไม่สั่งให้พี่ก๊อป
ไปค้างที่บ้านคืนนี้ล่ะค่ะ”   ก๊อปกระทืปเท้า เดินสะบัดก้นไปนั่งที่ตัวเองอย่างเสียไม่ได้

“ถ้าผมสั่งอย่างนั้นผมก็คนบ้า!!! แล้วล่ะครับ!||||||||||||*||”  กรเองก็หย่อนก้นลงนั่งที่เดิม
ยกน้ำขึ้นดื่มแก้เหนื่อย หลังจากเพิ่งผ่านการทำสงครามโรมรันของเพื่อนรุ่นพี่ตัวล่ำ
กล้ามทั้งตัวของพี่ก๊อปจะกอดเขาไม่ยอมปล่อยจนแหลกตายก็ยังได้||||||||||...


“เอ...... อย่างนี้มันก็เหลืออยู่อีกแค่หนเดียวแล้วน่ะสิ! ใครจะเป็นคนสุดท้ายกันนะ!”
บิวเห็นซูชิในถาดที่วางเรียงกันเป็นแถวสุดท้าย ก็ลุ้นอย่างตื่นเต้น ขออย่าให้โดนตัวเอง
เพราะไม่อยากโดนคำสั่งที่เดาใจไม่ได้ของนังน้องก๊อปตัวดี ที่สำคัญเธอไม่อยากกิน
วาซาบิเยอะๆแล้วหน้าบิดหน้าเบี้ยวดูไม่ได้ อย่างที่ได้เห็นจากคนอื่นมาแล้ว
กรเองก็ไม่อยากโดนอีกแล้วเช่นกัน ... คนนี้ถึงกับยกมือไหว้ภาวนาขออย่าให้
ซวยซ้ำซวยซาก ที่เข็ดขยาดยิ่งกว่าต้องกล้ำกลืนกินวาซาบิ ก็คือต้องเจอกับริมฝีปาก
อันอวบอิ่มหนาๆของพี่ก๊อป...

แล้วทุกคนก็เลือกซูชิแถวสุดท้าย ทีละคนๆ... โดยมีคนหน้าหล่อยืนอมยิ้มมอง...
นิกกี้ที่หยิบหน้าหอยกาบขึ้นมา เขี่ยดูวาซาบิในซูชิของตัวเอง แล้วก็โล่งอกได้
เมื่อชิ้นของเขาเป็นแบบธรรมดา แต่แล้วหนุ่มตี๋ก็ต้องเหล่หางตามองหน้าพี่ชายอย่างรู้ทัน
“พี่น้ำ! จ้องจะแย่งผมกินอีกแล้วนะ!! พี่อ่ะ! //////*//ชอบแกล้งผมเรื่อย~!”

พอเห็นว่าโดนบ่น คนน่ารักก็แกล้งทำอมยิ้ม...  หลับตาพริ้ม... ก่อนยื่นหน้าเข้าไปหาน้อง
ใกล้ๆ พร้อมกับค่อยๆเผยอปากอ้าออกช้าๆ เหมือนรอให้อีกฝ่ายป้อน

“อะ! อะไรเนี่ย!!///////*// พี่น้ำ~!โธ่เว้ย!!”  เจ้าตาตี่เห็นพี่ชายทำท่าแกล้งไม่หยุดก็โวย
พี่เขาช่างไม่รู้ตัวเอาเสียเลยว่าที่ทำอยู่ตอนนี้น่ะมัน...น่ารักโว้ย!!!//////

น้ำลืมตามองหน้าน้อง แต่ยังอ้าปากค้างไว้ ทำเหล่มองไปที่ซูชิในจานของน้องชาย
“พี่น้ำ! ผมไม่ให้พี่หรอกนะ!! อะไรกันเล่าของตัวเองก็มี!ชอบมาแย่งของผมกิน!”
“..... มึงจะไม่ป้อนกูจริงๆเหรอ?....นิก?........ ไอ้นิก....นิกก.. น้องนิก...คึ......นิกกี้~”
เสียงหวานของพี่พูดอ้อนเล่นๆปนหัวเราะ ทำเอาเจ้าน้องชายตัวโตต้องเบ้หน้าอยากร้องไห้
เขาสู้พี่ไม่ได้จริงๆ........ ที่สุดก็ยอมป้อนซูชิของตัวเองเข้าปากบางน่ารักนั่นไปจนได้ T T

คนน่ารักขำคิกคักเคี้ยวซูชิแก้มตุ่ย ยังไม่เห็นมีใครหน้าซีดหรือดีใจที่เจอซูชิหรรษาอัดวาซาบิ
เยอะเป็นพิเศษ ชิ้นที่เขาหยิบมาก็เป็นแบบธรรมดาจึงถามอย่างสงสัย   
“อ้าว... แล้วนี่ใครได้ไปกันล่ะ?”
แต่ทุกคนก็นั่งมองหน้ากันไปมาที่โต๊ะอาหารอย่างงงๆ  ก่อนจะค่อยๆนึกแปลกใจ
ที่เห็นเอสมีอาการยิ้มกริ่มดูเจ้าเล่ห์ .........  “อยู่ที่ผมเองแหละคร้าบ”  แล้วเจ้าดาราหน้าหล่อ
ก็เฉลยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เหมือนดีใจเสียเหลือเกิน แต่พอหยิบซูชิเข้าปากปุ๊บ
เขาก็หลับตาปี๋ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ตบหน้าผากตัวเองไม่หยุดอย่างทรมานเพราะฤทธิ์วาซาบิ

เพื่อนๆพากันเฮลั่นอย่างชอบใจที่จะได้เห็นเจ้าหล่อโดนคำสั่งแกล้งเอาบ้าง
น้องก๊อปหัวเราะทำบีบเสียงเล็กเสียงน้อย กระพริบตาให้ดาราหนุ่มรุ่นพี่
ที่ต้องถูกเขาสั่งอย่างได้ใจ  แต่... หนุ่มน่ารักกลับรู้สึกแปลกๆ... รู้สึกเหมือนว่าเจ้าหล่อ
มันจะมองมาทางเขาอย่างมีเลศนัยยังไงไม่รู้!....   มองสบตาคู่นั้นแล้ว.. น้ำไม่คิดว่า
คนเจ้าเล่ห์เป็นกรดอย่างเอสจะดีใจ ที่ได้เป็นคนสุดท้ายเพราะไม่มีใครให้แกล้งต่อแล้ว
เขาจะดีใจที่ได้กินซูชิดัดวาซาบิของตัวเองทำไมกัน!?...

“คุณยิ้มอะไรเอส.....”   น้ำเขยิบไปกระซิบถาม ขณะที่ก๊อป บิว และพี่โอบกำลังสุมหัว
คิดคำสั่งมาแกล้งเอส  ส่วนนิกกี้กับกร ก็รีบตั้งหน้าตั้งตากินลูกเดียว
“เปล๊า!”  ...  เอสตอบยิ้มหวาน แต่ทำขยิบตาให้น้ำอย่างทะเล้น
เล่นเอาคนฟังต้องเม้มปากขมวดคิ้ว ติดใจกับไอ้หางเสียงสูง และท่าทีชวนฉงนนั่นนัก 


“เอาล่ะ! พี่เอสขา~~ น้องก๊อปคิดออกแล้วล่ะ ว่าจะให้พี่เอสทำอะไรดี อุ๊ฮุๆๆๆ”
น้ำอยากจะซักไซ้เอสต่อ แต่ก๊อปก็ลุกจากที่นั่งเดินกรีดกรายเข้ามาคล้องแขนเอส
พาให้ลุกขึ้นยืนต่อหน้าทุกคน


“หึ...จะให้พี่ทำอะไรล่ะก๊อป..”  เอสกอดอก ยิ้มมุมปาก หรี่ตามองหน้าเจ้าเพื่อนรุ่นน้อง
แอบสาวก็ทำกระพริบตาปิ๊งๆใส่เขาให้ขำ..  คนหล่อเอามือเกาแก้มแก้งง
ขออย่าให้นังน้องก๊อปสั่งเขาอย่างที่ทำกับกรก็พอใจแล้ว...

ก๊อปยิ้มหวานก่อนจีบปากจีบคอพูด “ก็ไหนๆน้องก๊อปจะมาแจมเต้นกับพวกพี่เอสทั้งที
ก๊อปก็อยากจะเห็นต้นแบบซะหน่อยน่ะค่ะ ว่าไอ้ไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวกเนี่ยมันเป็นยังไง”

“หึ55555 นี่ก๊อปอย่าบอกนะ ว่าจะให้พี่เต้นให้ดูน่ะ555”  ดาราหน้าหล่อขำส่ายหน้า
“แหมพี่เอสไม่ต้องกลัวนะค่ะโฮะๆๆ น้องก๊อปไม่บังคับให้พี่เอสเต้นตอนนี้ ตรงนี้หรอกค่ะ
เดี๋ยวพี่เอสจะเขินเพื่อนๆ... 555 เอาเป็นว่าก๊อปจะให้พี่เอสโชว์ลีลาขั้นเทพของพี่ให้เต็มที่
ได้ตามสบาย ในตอนที่พวกเราไม่อยู่ด้วยจะดีกว่า...คิกๆ ... ดีมั้ยค่ะพี่เอสขา~~”

เอสฟังก็ยิ่งงงกว่าเดิม “ เออ.... ก๊อปหมายความว่ายังไง? ให้พี่เต้นคนเดียวตามสบาย?55”

 “ ค่า-------าาา ตามสบายเลยค่ะพี่ขา~ แต่ต้องเต้นจริงๆนะค่ะฮุฮุ”
เอสยิ้มยังงง ไหงมันง่ายจัง... น้ำก็หันมาพูดด้วย “โห... นี่เขาไว้ใจคุณว่าจะยอมทำตาม
ขนาดไม่อยู่ดูเลยเหรอ...บู่ๆ!! ไม่เห็นยุติธรรมเลย ไม่เห็นสนุกเลยแบบนี้”

น้องก๊อปได้ยินที่น้ำพูดก็ทำเอานิ้วชี้ส่ายไปมา เหมือนอยากจะบอกว่าไม่ใช่อย่างที่น้ำคิด
ความหมายของก๊อปก็คือ “ ใครว่าล่ะค่ะก๊อปไม่ไว้ใจพี่เอสหรอก! เพราะงั้นนะ....
ก๊อปขอสั่งให้พี่เอสถ่ายคลิปตัวเองเต้น แล้วส่งหลักฐานนั้นมาให้ก๊อปดูห้ามช้าเกินวันพรุ่งนี้!
 เอ๊าะส่งมาให้ดูทางเฟสบุ๊คนะคะ!!!ฮ่าฮ่าฮ่าโฮะๆๆๆๆสะใจ!”  แล้วหนุ่มแอบสาวก็หันไป
หัวเราะเสียงแหลม ตีมือกับพี่โอบและบิวที่ชูมือรออยู่อย่างชอบใจ ขณะที่กร นิกกี้และน้ำ
ก็พากันหน้าเหวอ ก่อนจะหัวเราะปากกว้าง ตบโต๊ะ เคาะตะเกียบ โห่ร้องแซวเอสให้ลั่นห้อง

“เฮ้ย!//////*// จะบ้าเรอะ! แก! นังน้องก๊อป!! พี่ไม่เล่นด้วยนะแบบนี้! ไม่เอาหรอก
ลองลงเฟสหราแบบนั้นก็ไม่ใช่แค่แกคนเดียวที่เห็นสิ!”  เอสสะดุ้งส่ายหน้าไม่เอาด้วย
แฟนคลับที่คอยติดตามผลงานของเขาอยู่ ต้องได้รู้ข่าวจากเพื่อนดาราตัวแสบพวกนี้แน่
มีหวังตั้งหน้าตั้งตารอดูกันให้รึ่ม! ไม่ต้องเดาเลยว่าต้องมีคนส่งคลิปของเขาต่อๆกันไป
ไม่รู้กี่เครือข่ายไฮเทค! อายเขาโว้ยยยยยยยยยยยยยย! เอสไม่ยอมและคิดที่จะไม่ทำตาม
แต่..

“ไม่ได้!!! ต้องทำตามที่สั่ง! เข้าใจมั้ย!!!!!!”

และนี่คือเสียงยืนยันจากทุกคน... ที่ตะคอกใส่หน้าเอสพร้อมๆกันโดยมิได้นัดหมาย...
เป็นเพราะทั้งหมดยอมเล่นเกมส์ของเอส และทำตามคำสั่งในเกมส์ที่ได้รับอย่างเคร่งครัด
ฉะนั้นคนหน้าหล่อก็ต้องยอมเล่นด้วยอย่างขัดไม่ได้ ...

แถมทุกคนยังบอกว่าจะรอดูคลิปหรรษาของนายเอสอย่างใจจดใจจ่อกันเชียวละ555

.............................................
............................
...............

******************************




สองทุ่มครึ่ง... นิกกี้กลับถึงบ้านที่มีเพื่อนๆรอเขาอยู่


“เฮ้ยเพื่อนๆ!! เจ้าของบ้านกลับมาแล้วคร้าบบบบบ วู้~~~!!!!55555”
เสียงทักเมื่อโผล่หน้าออกมาจากประตูหลังบ้าน ทำให้เพื่อนๆส่งเสียงโห่ตอบกันเกรียว
“มึงอ่ะ! มาช้า!! เอานี่ไปแดกเลยปะ!”  อาทรีบกวักมือเรียกให้นิกกี้เข้าร่วมวง

วี อาท และบาสนั่งดื่มเหล้ากันไปก่อนได้สักพักแล้วที่โต๊ะหินอ่อนในสวนหลังบ้าน
เมื่อเห็นเจ้าของบ้านกลับมาถึงทั้งสามก็รีบช่วยกันชงเหล้าใส่แก้วส่งให้ทันที ทั้งที่หนุ่มตี๋
ก้นยังไม่ทันได้แตะม้านั่งหินอ่อนด้วยซ้ำ มือของเขาก็รับแก้วเหล้ายกขึ้นดื่มจนหมดแก้ว
ก่อนเลย เพื่อนๆพากันส่งเสียงเฮ ชอบใจที่ได้เห็นนิกกี้โชว์สปิริตยอมโดนลงโทษเพราะ
มาช้าจนมืดค่ำให้ดู ด้วยการยอมดื่มเหล้าที่ทุกคนส่งให้ไม่ว่าจะรสอ่อนแก่แค่ไหน

“เอ้าบาส กุญแจรถมึง ขอบใจมากเว้ย!”  นิกกี้โยนกุญแจรถส่งคืนให้เพื่อนที่ยิ้มรับ
“เออไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง.. เฮ้ยนี่เลยมึงลองชิมยำหมูยอดูก่อน กูลงทุนทำเองเลยนะเว้ย!” 
บาสยกจานกับแกล้มเลื่อนมาวางต่อหน้านิกกี้ อยากรู้ว่าเจ้าเพื่อนหน้าตี๋ชิมแล้วจะว่าอย่างไรบ้าง..

“ฮึ.. ไม่เอาล่ะ กู... อิ่มว่ะ กินข้าวกับพี่มายังแน่นพุงอยู่เลยเนี่ย55 สงสัยจะแดกได้
แต่เหล้าเท่านั้นว่ะ!ก๊าก5555”   

คำปฏิเสธจากปากเพื่อน เล่นเอาคนเสนอหุบยิ้มลงทันที...
ทั้งที่เขาแบ่งเก็บไว้ให้กินต่างหากโดยเฉพาะ แต่คนที่อยากให้กินดันไม่อยากกินเสียนี่.. 
บาสนึกน้อยใจจึงดึงจานกลับมาตั้งหน้าตั้งตากินเองไม่ยอมมองหน้านิกกี้อีก... 

วีและอาทสังเกตเห็นอาการแปลกๆของบาส ก็มองออกว่าคงงอนเพื่อนเข้าแล้ว
ทั้งคู่จึงพยายามส่งซิกทำท่าพยักเพยิดหน้าให้หนุ่มตี๋ดู..
 “(วีกระซิบ) เชี่ย! มันอุตส่าห์เก็บไว้ให้มึง แม่งไม่กินเลยซักคำได้ไงวะ!
พวกกูจะขอกินจานนั้นแม่งก็ไม่ให้ หวง! ไอ้เชี๊ยะทำตัวดียิ่งกว่าเมียในอนาคตมึงอีกมั้ง555”

“(อาทกระซิบ) ไอ้นิกๆ!! มึงง้อมันหน่อยดิ๊! เดี๋ยวแม่งแดกคนเดียวหมดจาน ดูดิ!
มึงกินๆไปเหอะสัด เร็วดี๊~เดี๋ยวพวกกูจะได้แจมด้วย5555”

บาสเหล่มองเห็นพวกเพื่อนๆซุมหัวกันหัวเราะคิกคักก็หน้าบึ้งถาม
“พวกมึงขำเชี่ยไรกัน!? ซุบซิบนินทากูใช่ม๊ะไอ้พวกสันดานเสีย!//////*// กูรู้นะ!”

นิกกี้อมยิ้มมองหน้าบาส เพื่อนเขาก็หันหน้าหนีไปยกเหล้าขึ้นดื่ม
วีกับอาทนั่งอยู่ข้างเดียวกันส่วนฝั่งตรงข้าม นิกกี้นั้นนั่งอยู่ข้างๆบาส   
หนุ่มตี๋ทำตาหยีหรี่ตามองหน้าคนนั่งข้าง เขาเขยิบตัวเข้าไปนั่งเบียดด้วยใกล้ๆแล้วยกแขน
วางพาดบนบ่าเพื่อนไว้   “เฮ้ยมึงทำเองจริงเหรอวะไอ้บาส..ไหนๆเอามาให้กูชิมหน่อยดิ๊” 

บาสหันไปมองหน้านิกกี้ที่เคลื่อนเข้ามาใกล้... ก็อดใจเต้นไม่ได้
“ฮึ...ไหนมึงว่าแดกมาเต็มคราบแล้วไง?... ไม่อยากกินของกูก็ไม่ต้องกิน! ไม่ต้องมาโอ๋กู!”
“55โอ๋ที่ไหนสัด! กูก็แค่อยากกิน มึงไม่ให้กูกินจริงอ่ะ..”  ยังยิ้มตาหยีแกล้งเพื่อน
“...................... กู.........รู้ว่ามึงกินไม่เผ็ดมาก /////กูก็ทำไว้ให้ต่างหาก ..เท่านั้นแหละ...”
“.....หึขอบใจเว้ย”  ว่าแล้วนิกกี้ก็หยิบจานยำหมูยอฝีมือเพื่อนมาวางไว้ในที่ตัวเอง
ฝืนกินเข้าไปเพื่อให้เพื่อนยิ้มได้  ... บาสเห็นนิกกี้กินแค่เหล้ากับยำที่เขาทำเท่านั้นก็อมยิ้ม
........................................
............



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-09-2012 21:42:00 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



ตอนที่48 รอ...(หลัง/3)



............

หลังจากหนียุงเข้าไปนั่งกินกันต่อข้างในบ้านตรงห้องรับแขก สองสามชั่วโมงต่อมา
วีก็เมาหลับคาโซฟา.. ส่วนอาทนั้นเมาสมบูรณ์แบบนั่งกับพื้นเอาคางเกยขอบโต๊ะไว้
ใช้นิ้วจิ้มนับก้อนน้ำแข็งในแก้วเหล้าไปมา ....  สำหรับบาสนั้น เขารู้ตัวว่าคออ่อนกว่าใคร
จึงเป็นคนเดียวที่ไม่ดื่มเยอะ เพราะไม่อยากเมาหัวทิ่มหลับไปก่อนที่จะได้..... ดูแลนิกกี้...

เจ้าเพื่อนหน้าตี๋ก็มึนเมาจนเดินโซซัดโซเซ หายไปเข้าห้องน้ำนานแล้ว ไม่กลับมาที่โต๊ะ
ทิ้งให้บาสต้องชะเง้อคอมองหาอย่างนึกเป็นห่วง  ได้แต่บ่นพึมพำคนเดียว
“ตกส้วมตายห่าไปแล้วมั้งเชี่ยนิก แดกไม่รู้จักบันยะบันยัง!เฮ้อ~ ไปดูมันหน่อยดีกว่า”
 แต่ขณะที่บาสกำลังลุกขึ้นจะเดินไป อาทก็ถลาเข้ามาคว้ามือเขาไว้

“เฮ้ยยยยยเมิงงง.. ปายหนาย? อยู่ๆๆ แดกเหล้ากะกูต่อเลย!ต่อเล้ยยยยย~”
“เอ้ยเชี่ยยอาท! เมาแล้วมึงอ่ะ! ปล่อยกูกูจะไปดูไอ้นิก!”
“นิก! เฮ้ยนิกไหนว้า~~~!?ฮ่าฮ่าฮ่า!!! อ๋อ~กูรู้แล้วววววว! นิกกี้เม้าส์!ช่ายป่ะ!?”
“เออ!สัดเอ๊ยแม่งเมาจนลืมชื่อเพื่อนไปแล้วมึง เฮ้อ~มึงรู้มั้ยกูเป็นใคร!?”
“..............................เมิงงง!......เฮ้ยเมิงเปนนน....  ครายวะ!!!?”
“เอ้อ!กูเป็นพ่อมึงมั้งไอ้สัด! ไอ้บ้าเอ๊ย! ฮะฮะ..”
แล้วบาสก็สะบัดข้อมือออก ปล่อยให้อาทล้มหน้าทิ่มพื้น แต่ก็ยังพยายามตะโกนเรียก
ตามหลังเขาไป บอกขากลับอย่าลืมซื้อนิกกี้เม้าส์มาฝากด้วยสักสองตัว...


“ปังๆๆ!!!เฮ้ยนิก! ไอ้นิกกี้! มึงตายรึยังวะ! หลับคาส้วมไปแล้วเรอะ!?”
บาสด่อมๆมองๆอยู่หน้าห้องน้ำ เห็นประตูปิดไว้ ก็ ตบประตูเรียกหนุ่มตี๋ให้เปิด
แต่ประตูนั้นกลับไม่ได้ล็อคและถูกเปิดออกตามแรงผลักของมือเขา ข้างในนั้นไม่มีใคร..

“อ้าว........ เฮ้ยแล้วไอ้นิกมันไปไหนวะ!?”  เมื่อไม่เห็นนิกกี้อยู่ในห้องน้ำอย่างที่คิด
ก็รีบเดินตามหา...  เขาเดินมองหาเจ้าเพื่อนหน้าตี๋ตัวดีไปเรื่อยจนทะลุออกไป
ประตูหลังบ้าน.... ก็เจอคนที่กำลังตามหานั่งหลับแหงนหน้าขึ้นฟ้า อยู่ที่โต๊ะหินอ่อน

บาสส่ายหน้าขำนิดๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปเปิดตู้เย็น หยิบผ้าเย็นมาแกะเพื่อเอาไปเช็ดหน้า
ให้เจ้าคนเมาหลับที่ไม่กลัวโดนยุงหามไปทิ้งที่ไหน
เมื่อเดินกลับมาก็ยังเห็นนิกกี้หลับอยู่ที่เดิม บาสเข้าไปนั่งข้างๆยิ้มน้อยๆ คอยเช็ดหน้าให้
หวังจะให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้น

“อื้อ~...”  เสียงครางในลำคอ กับคิ้วที่ขมวดมีอาการสะดุ้งเล็กน้อย บอกให้รู้ว่า
เจ้าตัวก็รู้สึกอยู่ว่ามีใครมาสัมผัส... 
แต่จนแล้วจนรอดบาสก็ยังเห็นอีกฝ่ายนั่งหลับตานิ่ง ไม่ยอมตื่นหรือขยับไปไหน
“โธ่เอ๊ยไอ้นิก... มึงนะแดกเหล้าหลับทีไรเป็นงี้ทุกทีอ่ะ...55หลับไม่รู้เรื่องเล้ย555”
ไม่รู้เลยว่าเขาเป็นห่วงแค่ไหน..  ไม่รู้เลยว่าเขา...รัก..แค่ไหน....

บาสเม้มปากเข้าหากัน มองไล่ไปตามใบหน้าของเพื่อนหน้าตี๋ทีละส่วน ... ตั้งแต่คิ้ว.. ขนตา
... จมูกโด่ง ปาก คาง ลงไปถึงลูกกระเดือก .. ลำคอ ไหปลาร้า... มือที่ถือผ้าเย็นอยู่นั้น
เริ่มสั่นนิดๆเมื่อไล่เลยไปเช็ดให้ตามเนินอก... แกะกระดุมเสื้อเม็ดบนออกไปได้สองเม็ด
ก็เผยให้เห็นหน้าอกแกร่งที่มีกล้ามขึ้นให้เห็น...คนคอยดูแล.. เผลอลูบไล้มือเปล่าของตน
ไปตามร่องกล้ามเนื้อสวยๆตรงหน้าจนได้.... บาสสอดมือเข้าไปโอบกอดอกกว้างตรงหน้า
ของคนที่เขาแอบรักอย่างโหยหา... หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่...  เขารักนิกกี้จริงๆ...

และเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองริมฝีปากของเพื่อนรัก ที่ทำให้เขาต้องหลงรัก... ความรู้สึกอยาก
ครอบครองก็เข้าครอบงำเขาไว้... อยากให้เพื่อนคนนี้... รักเขาอย่างที่เขารักบ้างเหลือเกิน..
“กูรักมึงนะนิกกี้...มึงรักกูบ้างมั้ย”  ความในใจที่ส่งเป็นเสียงกระซิบแผ่วเบาสั่นเล็กน้อย
แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนที่หลับตานิ่งต่อหน้าตอบรับแต่อย่างใด…

บาสขยับตัวขึ้นมาคุกเข่าคร่อมขาของนิกกี้ข้างหนึ่งไว้ แล้วใช้มือประคองใบหน้าหล่อใส
ที่เขาหลงใหลให้หันมารับจูบ.... ชายหนุ่มค่อยๆประกบปากจูบลงไปบนริมฝีปากของเพื่อน
อย่างที่ใจเขาเรียกร้องต้องการ…


“อื้ออ~!! แฮกๆๆ ไอ้บาส!!!มึง!////////”

แล้วเสียงนิกกี้ที่ร้องโวยวายตกใจมาก พร้อมกับจับหน้าเขาให้ออกห่าง
ก็ทำให้บาสถึงกับผงะหน้าเสีย! เห็นเพื่อนลืมตาเบิกโพลงขึ้นเต็มๆตา! ก็ตกใจสุดๆ
เหวอจนทำอะไรไม่ถูก นิกกี้ไม่ได้หลับไม่รู้เรื่องหรอกหรือ!!!|||||||||||||

“มึง! มึงไม่ได้เมาหลับอยู่เหรอไอ้นิก!!! มึงหลอกกู!!!”
บาสแทบจะกระโดดออกไปจากบนตัวของนิกกี้ เขาชี้หน้าต่อว่าเพื่อน
ขณะที่น้ำตาก็คลอขึ้นมาที่เบ้าตาอย่างห้ามไม่ได้

“กูไม่ได้ตั้งใจจะหลอกมึง! แล้วกูก็ไม่ได้หลับด้วย! กูแค่งงหัวก็เลยออกมานั่งรับลมตรงนี้!
กูรู้ว่ามึงมา! แต่กูคิดว่ามึงจะแกล้งอะไรกู กูก็เลยแกล้งทำเป็นหลับ ไอ้เชี่ยเอ๊ยมึงแม่งลูบนมกู!
กูก็ว่าแปลกๆแล้วไอ้สัด! มึงบอกว่ารักกูด้วย!! เชี่ยเอ๊ยหัวใจกูแทบวาย! กูยังคิดอะไรไม่ออก
ไอ้บาสมึงก็มาจูบกูอ่ะ!!!|||||||||||||| สัดเอ๊ย! นี่มึงคิดอะไรกะกูแบบนี้ได้ไงวะเนี่ยยยยย!!!”

ไอ้หนุ่มตี๋ยังยืนตัวเอนเพราะฤทธิ์เหล้า แต่สติของเขากลับมารับรู้เรื่องที่เกิดอย่างไม่คาดฝัน
ตรงหน้าแล้ว ยกสองมือขึ้นจับเนื้อจับตัวอย่างขนลุก ลูบหน้ากุมหัวตัวเอง ยังตื่นตกใจไม่หาย
เกิดมาก็เพิ่งจะเคยถูกลวนลามเป็นครั้งแรก แถมคนทำยังเป็นเพื่อนสนิทของเขาอีก
เขาจะทำอย่างไรดี! ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าบาสจะแอบชอบเขา!!!

ฝ่ายคนถูกจับได้เองก็ตกตะลึงยืนน้ำตาคลอ มองคนที่ตัวเองรักต่อว่า ทำท่ารังเกียจ
“นิกกี้....5..55 ... มึงบ้ารึเปล่า!... กู....ฮึก.....ฮึกฮืออ~ กูก็แกล้งมึงนั่นแหละ!ฮึกฮึฮืออ!!!”
บาสร้องไห้ตะโกนใส่หน้านิกกี้เสียงดังลั่นขณะที่อีกฝ่ายได้แต่อ้าปากเหวอ

  “ ใครบอกว่ากูรักมึง! กูเป็นเพื่อนมึงนะ!! ฮึกฮืออออ!!!! กูเกลียดมึง!”
พูดเสร็จก็ทำท่าจะหันหลังวิ่งหนีไป แต่เจ้าเพื่อนหน้าตี๋กลับไหวตัวตามไปคว้าแขนไว้ได้

“เฮ้ยบาส! มึงจะไปไหน! มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน!!” 
นิกกี้ทำหน้าเครียดไม่ยอมปล่อยให้เพื่อนหนีไปดื้อๆแบบนี้ แต่ก็โดนผลักให้ล้มลงกับพื้น
เพราะเขายังมึนอยู่ไม่หาย เลยทรงตัวสู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้ บาสกำลังจะวิ่งหนีไปไกลแล้ว
นิกกี้จึงต้องแกล้งร้องโอยด้วยความเจ็บปวดให้บาสหยุด หันมามองเขา

“โอ๊ยยยยยยย!!! เจ็บ!!! โอ๊ย~บาส! บาสช่วยกูด้วย!!!”
“อึก! นิกกี้!!!||||||||||| มึงเป็นอะไรน่ะ!!! เฮ้ยไอ้นิก! ไอ้นิก!”

แต่เมื่อหลงกลยอมกลับมาจับตัวประคอง เขย่าตัวเพื่อนถามอย่างร้อนรน กลับถูกอีกฝ่าย
เข้ากอดรัดไม่ยอมปล่อยให้หนีได้อีก  “บาส! มึงอย่าหนีเลยนะพูดกับกูก่อน!”

เมื่อรู้ตัวว่าถูกหลอกบาสก็ดิ้นรนร้องโวยวายให้นิกกี้ปล่อย เขาอยากกลับบ้าน
เขาไม่อยากอยู่สู้สายตาที่จะมองเขาอย่างรังเกียจของนิกกี้..

“มึงปล่อยกูไปเถอะ...ฮึก...ฮึกฮือออ!!!” บาสเอาแต่ก้มหน้ามองหญ้าที่พื้น
“บาส! กูขอโทษ!! มึงอย่าร้องไห้กูขอโทษ!! กูรักมึงนะเว้ย!”
“มึงก็รักกูเหรอ!?”  ตกใจรีบเงยหน้ามองก็เห็นอีกฝ่าย ส่ายหน้าบอกไม่ใช่อย่างนั้น

“กูรักมึงแบบเพื่อน... เราเป็นแค่เพื่อนกันดีที่สุดแล้ว มึงอย่าเป็นอย่างนี้เลย
กูรักมึงแบบอื่นไม่ได้หรอก... ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่มึงเป็นผู้ชายหรอกนะ แต่...กูมีแฟนแล้ว
แล้วกูก็คิดกับมึงได้แค่เพื่อนเท่านั้น มึงเป็นเพื่อนรักของกูนะ อย่าไปไหนเลย..บาส...”

ยิ่งได้ฟังที่นิกกี้พูดบาสก็ยิ่งน้ำตาไหล ก้มหน้าปาดเช็ดไปอย่างอึดอัดใจ
หนุ่มตี๋เห็นเพื่อนเศร้าเหลือเกินก็สงสารนัก ดึงตัวเอามากอดไว้ลูบหัวลูบหลังปลอบใจ
พลางพูด  “กูไม่อยากทำให้มึงเสียใจแบบนี้เลยไอ้บาส ... กูขอโทษ”

“มึงรังเกียจกูมั้ย...”  เสียงบาสถามเบาๆ ยังก้มหน้าซบอกกว้าง
ในอ้อมกอดของคนที่เขารักช่างอบอุ่นเหลือเกิน...จนอดที่จะกอดตอบไม่ได้

“กูจะรังเกียจมึงได้ยังไง... เอ่อเมื่อกี้กูอาจจะปากไม่ดี มึงอย่าถือเลย กูขอโทษ
มึงจะเป็นอะไรกูก็จะเป็นเพื่อนมึงเหมือนเดิม... ไม่ต้องกังวลนะ ตัวกูเอง
ก็มีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน ขอโทษที่ไม่เคยบอกให้มึงรู้......” 
นิกกี้ตัดสินใจที่จะบอกเรื่องความลับของความรักให้บาสได้รู้ เพื่อที่เพื่อนจะได้ตัดใจ
และเข้าใจเขามากขึ้น...


“มึงไม่ต้องบอกหรอก ... กูรู้แล้ว.... ไอ้แบงค์ใช่มั้ย”
“เย้ย!!!!มึงรู้ได้ไงวะ!!?”  พลิกล็อค....อีกฝ่ายรู้เรื่องของเขามาก่อนซะงั้น...
หรือนี่เขาแสดงออกมากไป!

“จะไม่รู้ได้ไงวะ!/////*// มึงดันมาละเมอจูบกูซะหวานเลย เพราะคิดว่าเป็นมันอ่ะ!!!”
บาสทำหน้างอ... นึกถึงทีไรเขาก็ยังเจ็บใจไม่หาย... มาเห็นเขาเป็นตัวแทนคนอื่นได้ไง

“เฮ้ย!!! จริงดิ!|||||||||||||| กูทำงั้นเหรอ!!! มึงไม่ได้อำกูนะ!!”
“จริง! ก็วันที่มึงโดนกูถีบจนตื่นนั่นไงจำได้มั้ย แล้วกูก็ร้องไห้...”
นิกกี้คิดตามก็รู้สึกผิด เขาไม่น่าทำกับบาสอย่างนั้นเลย  “กูไม่ได้ตั้งใจ กูขอโทษ”


“พอ! พอแล้ว!! มึงจะขอโทษกูทำไมนักหนาวะ!!..... กูเป็นคนหลงรักมึงเอง..
มึงไม่ผิดหรอก.... กูผิดเอง....ที่เสือกไปรักคนเชี่ยๆอย่างมึง...”
“อ้าวเฮ้ย! ตกลงกูดีหรือมึงเห็นกูชั่วมากเลยชอบว่ะ”
“..........กูไม่ได้แค่ชอบ ..แต่กูรักมึงไอ้นิก/////...”   คนพูดรู้สึกร้อนหน้าด้วยความกระดากอาย
ขึ้นมาพอดู แต่คนฟังนี่สิ... อึ้งไปนานกว่าจะพูดตอบออกมาได้


“..............ไอ้บาส..... มึงตัดใจเถอะ แล้วเราจะได้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ
ให้เป็นอย่างอื่นกับมึง.......... กู~ ไม่เอาล่ะ... กูพูดตรงๆมึงอย่าโกรธกูเลย..”

นิกกี้ลูบหน้าหันไปมองทางอื่นไม่ค่อยกล้าจะสบตาเพื่อน... กลัวมันจะร้องไห้ขึ้นมาอีก
แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคาดจริงๆ คนร่าเริงอย่างบาสเวลาที่ร้องไห้ดูน่าสงสารจนบอกไม่ถูก
คนมองดูอยู่ก็ค่อยๆเขยิบเข้าไปใกล้ ตบบ่าปลอบอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร
“ไอ้บาส....บาสๆ... เลิกคิดบ้าๆกับกูเถอะ เดี๋ยวมึงก็คงหาแฟนน่ารักๆได้เองล่ะน่า!
..เอ่อหรือ...มึงชอบแบบหล่อๆล่ำๆวะ!?55555.................อ่า...ไม่ขำเลยแฮะ...แหงะ...”

“มึงพูดง่ายเนอะ!//////*// ....... กูก็อยากทำอย่างนั้นเหมือนกัน...ฮึก...ฮือออ”
บาสผวากอดนิกกี้แน่น...  เขาก็อยากให้ความรักครั้งนี้กลายเป็นความทรงจำที่ดี
แต่ทำยังไงเขาก็ตัดใจจากนิกกี้ไม่ได้เสียที....

“นิก....... งั้นมึงช่วยอะไรกูหน่อยได้มั้ยวะ กูจะได้ตัดใจจากมึงได้”
บาสถอยตัวออกมาตั้งหลักจ้องตาเพื่อนอย่างเอาจริง

“ได้สิ มึงจะให้กูทำอะไรบอกมา!”  หนุ่มตี๋รีบกระตือรือร้นรับปากเพื่อน
ขอแค่ให้พวกเขายังคงเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมก็พอแล้ว


“มึงกอดกูสักครั้งได้มั้ย..นอนกับกูนะคืนนี้”  บาสกลั้นใจบอกไปด้วยใบหน้าที่ร้อนฉ่าขึ้น
คำขอร้องครั้งนี้ถือเป็นการชดเชยความรักที่ไม่สมหวังก็แล้วกัน

“ นอน....กอดกับมึงเหรอ....เอ่อ....”  ท่าทางของนิกกี้แสดงออกว่าขัดเขิน เขารู้สึกแปลกๆ
  อยู่ๆก็ถูกเพื่อนมาบอกรัก แล้วยังจะขอนอนกอดด้วยอีก...


“กูหมายถึงมีเซ็กส์กันนะ!” 

บาสหงุดหงิดที่นิกกี้ไม่เข้าใจจนต้องตะคอกใส่หน้า ให้อีกฝ่ายตกใจจนเหวอ
ถลึงตาตบหัวเขาดัง เพี้ยะ!!! นิกกี้อบรมเจ้าเพื่อนที่คิดไม่ซื่อยกใหญ่
“เชี่ย!!!/////////*// มึงพูดบ้าอะไรออกมาเนี่ย!! ทำกันแล้วจะกลับไปเป็นเพื่อน
เหมือนอย่างเก่าได้ยังไงวะ!!! มึงจะบ้าเรอะ! กูไม่นอกใจแฟนกูหรอก!”

คนถูกต่อว่ากุมหัวตัวเองบ่นเจ็บ ทำหน้าบึ้งอย่างขัดใจ ยิ่งนึกโมโห
ที่อีกฝ่ายเอาเรื่องคนรักมาอ้าง    “แล้วถ้าไม่มีไอ้แบงค์! มึงจะรักกูมั้ย!!?” 

“มึงอย่าพูดอย่างนี้อีกนะไอ้บาส!ไม่อย่างนั้นกูโกรธมึงจริงๆด้วย!!”
“รักมันมากเลยเหรอ!!”
“เออ!!!”
“ฮึโฮ~~~~~~~~~~~~~!!!!~ไอ้เชี่ย!!! มึงแม่งไม่รักกูเลยยยยยยยยยฮืออออ!!!”
“เอ๊า!!!|||||||||||||||| สัดเอ๊ยแหกปากอีกแล้ว…. โธ่เว้ย! กูขอโทษ! อย่าร้องไห้ดี๊~~!!”
“ก็มึงอ่ะ!ฮึกฮึก...อึก...........เชี่ยนิก.......ไอ้นิก......ไอ้ตี่...ฮือ...ไอ้เชี่ย... สัด...ไอ้..”
“.....||||||||||||||*|| เออ! ด่ากูซะให้พอ...เฮื่อย!”

บาสที่โวยวายอยู่เมื่อถูกนิกกี้ดึงไปกอดอีกครั้งก็เริ่มเงียบได้ เขาพึมพำเรียกชื่อนิกกี้เบาๆ
“อะไร.... มีอะไรก็บอกกูมา..”  หนุ่มหน้าตี๋มองหน้าเพื่อนที่เขาสนิทสนม
และรักใคร่กันดีมาตลอด พยายามใช้ความอ่อนโยนให้มาก
ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้

“ยุงกัดกู.......”  บาสบ่นว่ายุงกัดนั่นทำให้นิกกี้หัวเราะได้ ไล่หลังดันให้เพื่อนรักกลับเข้าบ้าน




เมื่อทั้งคู่กลับเข้าไปในบ้านก็พากันขึ้นไปยังชั้นบน...  ที่ห้องนอนของนิกกี้...

“เอ้อ!แล้วไอ้วี กับไอ้อาทล่ะ..เอาไงดีวะ..”  ขณะที่เดินขึ้นบันได หนุ่มตี๋ก็นึกขึ้นได้
ทำท่าหุนหันจะกลับลงไปชั้นล่าง แต่คนที่ขึ้นมาพร้อมกันคว้าแขนเขาเอาไว้ก่อน

“ปล่อยพวกมันนอนข้างล่างนั่นแหละน่า! มึงจะทำยังไงแบกมันขึ้นมาเหรอ!”
บาสบอกอย่างหงุดหงิด ท่าทางนิกกี้อาจจะไม่อยากอยู่กับเขาแค่สองต่อสองอีกต่อไปแล้ว

“จะดีเหรอวะ..เอ่อ...”  นิกกี้ยืนท้าวเอวเกาหัวตัวเอง เก้ๆกังๆ... อีกฝ่ายจึงฮึดฮัดเข้ามา
ลากแขนเขาให้เดินตามเข้าห้องเดี๋ยวนั้น  “เฮ้ยไอ้บาส/////*// เบาๆดี๊! มะไม่ต้องลากกูก็ได้!”
เมื่อเข้าห้องไปแล้วบาสก็ล็อคประตูทันที เจ้าตาตี่เห็นก็ตาโตรีบร้องถาม

“เฮ้ย!มะมึงล็อคห้องทำไมวะ!!? มะไม่ต้องล็อคๆ!! กูไม่เคยล็อคห้อง!(ตอแหล)”
“มึงกลัวกูเหรอ....” 
“ห๊ะ! เชี่ยไรเล่า กลัวเชี่ยไร ทำไมกูต้องกลัวมึง555|||||||||||||(เออ...กูกลัวมึง!สัด!)
“เออน่า ล็อคไว้แหละดี เผื่อไอ้สองตัวข้างล่างมันฟื้นมาเจอสภาพพวกเราตอนเช้าพรุ่งนี้
ปิดประตูล็อคห้องไว้กันพวกมันตกใจแตกตื่นกันไง..”
“สะ..สภาพพวกเราเหรอ…..เอ่อมึงหมายความว่าไงวะ!?”
“ก็กูอยากกอดกับมึงนี่..... กอดกันนอนหลับแค่นี้มึงให้กูไม่ได้เหรอ..”

เสียงเพื่อนเหมือนวอนขอ อ้อนน่าดู นิกกี้จึงอึกอักอยู่พักใหญ่ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบตกลง
เพราะไม่อยากเห็นมันร้องไห้อีก   “มึงต้องสัญญากับกูนะบาส ว่ามึงจะเลิกคิดลึกกะกูอ่ะ!
แล้วๆ เอ่อ..คืนนี้มึงต้องนอนเฉยๆนะ!(กูจะโดนทำมิดีมิร้ายอ่ะป่าวว่ะ!!!)”

บาสรู้ว่านิกกี้ระแวง แต่เขาก็ยักไหล่พูดพึมพำพลางเดินไปนั่งลงบนเตียงนอน ...มองหน้า
นิกกี้ที่เริ่มเหงื่อแตกแล้ว... “หึ.... กูน่ะไม่ทำอะไรมึงหรอก... อยากโดนมึงทำมากกว่า..” 

“ไอ้บาส!////////*// กูให้ได้แค่นอนกอดเฉยๆนะเว้ย!!!” 
เจ้าของห้องนอนชี้หน้าเจ้าคนที่มาขอนอนด้วยอย่างย้ำเตือน ตกลงกันแล้ว
แต่ดูท่าอีกฝ่ายอยากจะผิดสัญญากับเขาเหลือเกิน


“มึงจะอาบน้ำพร้อมกูเลยมั้ย?”  เห็นบาสหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่ปลายเตียงหันมาถาม
แทนที่จะรับปากไม่ยุ่มย่ามกับเขา หนุ่มตี๋ก็ต้องรีบส่ายหน้ารัวถอยกรูดไปตั้งหลักอยู่ทาง
หัวเตียง  “มึงอาบคนเดียวเลย! กูไม่อาบ! กูชอบนอนเหม็นๆงี้แหละ555!!!|||||||||||”

แต่เจ้าเพื่อนตัวดีที่มีใจให้เขาดันอมยิ้ม ทำตามีเลศนัยแล้วพูดทิ้งท้ายให้เขาต้องขนลุกเล่น
“หึ.....//////ก็ดี............. กูชอบกลิ่นมึง...”

ประตูห้องน้ำปิดลงแล้ว นิกกี้จึงรีบตะโกนบอกให้อีกฝ่ายที่อยู่ในห้องน้ำได้ยินชัดๆ
“กูเปลี่ยนใจแล้ว! มึงอาบเร็วๆเลยเดี๋ยวกูจะอาบต่อ!! กูเป็นคนสะอาดเว้ยกูลืมตัวไป!”

คนที่อยู่ข้างในก็หัวเราะตะโกนถามกลับออกมาบ้างว่า
“มาอาบกับกูมั้ย!?”

เจ้าหนุ่มตี๋ได้ยินก็สะดุ้งโหยงรีบเสียงดังใส่
“เฮ้ยเชี่ย!!!///////*// กะกะกู!กูรอได้ไอ้สัด! อย่าแกล้งกันดิวะ!โธ่~~”

บาสที่กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่ในห้องน้ำกลั้นขำแทบไม่อยู่... เจ้านิกกี้ตลกชะมัด
... คืนนี้...ความในใจของเขาถูกเปิดเผยแล้ว และอกหักไม่มีชิ้นดี... ความหวังที่จะทำให้
ค่ำคืนนี้ตราตรึงอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำ........... เขาจะทำสำเร็จหรือเปล่านะ
ระหว่างเขากับนิกกี้....  อันที่จริงแล้วใครกันแน่ที่กลัวมากกว่ากัน

... บาสเฝ้าคิดถึงเรื่องที่จะละเมิดข้อตกลงด้วยหัวใจที่สั่นไหว... และเต้นระทึก
ขณะที่สายน้ำส่านกระเซ็นตกกระทบผิวกายให้รู้สึกสดชื่น สร่างจากฤทธิ์แอลกอฮอล์
เต็มที่... เวลานี้ไม่มีน้ำตาบนใบหน้าอีกแล้ว... ถึงแม้ว่ามันจะตกอยู่ข้างใน...
เขารู้สึกโล่งสบายขึ้นอย่างประหลาด....  อาจเพราะนิกกี้ได้รับรู้ความรู้สึกของเขาแล้ว
ถึงนิกกี้จะไม่ได้ตอบรับเขา..................... แต่เจ้าตัวก็พูดออกมาเองว่าไม่ได้รังเกียจ

เขาก็อยากจะรู้นักว่า.... ความรักที่เจ้าตาตี่มีให้แฟน..... 

จะเหนือไปกว่าความต้องการได้หรือไม่








tsktonight…TBC.

*** งานเยอะมากๆๆๆ ไม่มีเวลาแต่งเล้ย ฮือ~ คิดถึงทุกคนนะค้า~~
ปล่อยให้รอเหมือนชื่อตอนเลยเนอะ55 ไม่รู้เลิกรอกันไปเยอะรึยัง555 แง~รีบเอาลงให้
เพิ่งแต่งต่อสดๆ แต่งเสร็จก็ลงให้เลย รออ่านกันมั้ยหนอ...
ยังไงก็แล้วแต่ วิขอให้ทุกคนอ่านแล้วนอนหลับฝันดีนะจ๊ะ^^

ปล. เมื่อวันอาทิตย์วิแต่งอยู่ดีๆไฟดับค่า!!!|||||||||||| เคยมีประสบการณ์ไม่ได้เซฟไว้ตลอด
หายเกลี้ยงมาแล้ว เลยติดนิสัยแต่งไปสักพักก็จะเซฟไว้ ....
แต่อันนี้ก็หายไปหลายหน้าเหมือนกันนะค่ะ พอแต่งใหม่มันก็ไม่เหมือนเดิม
เพราะวิแต่งสด เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเวลาร่างไว้ก่อน กรี๊ดกร๊าดด้วยความเจ็บกระดองใจคนเดียว~~~


choijiin // แหมคราวนี้ไม่มีน้องแบงค์ออกเลย แต่พี่นิกกำลังเจอปัญหาเข้าแล้วล่ะ!

tawan // ดีจ้า ขอกำลังใจเยอะๆเลยนะค่ะ^^

PoMArmKuB // ตกใจได้อีกค่ะ

muiko // คุยกันจริงค่ะ พี่เทมมาให้หายคิดถึงแล้ว มีเรื่องให้ลุ้นรออยู่เพียบ
fruit_salad4 // แสดงว่าชอบใช่มั้ยค่ะ^^

goosongta // แฟนคลับเอสน้ำตัวจริงรอลุ้นได้เลยค่า ปล. ขอบคุณที่เป็นห่วงนะค่ะ^^

watcharet // มาแล้วจ้าๆ แต่ไม่รู้ตอนหน้าจะนานรึเปล่าแหะๆ

IWacKEE // จ้าดีใจจ้า วิดีใจที่ได้อ่านเม้นท์ตอบเม้นท์ทุกคนเลย มีความสุขค่ะ^^

yoyoyoyoyo // งานยุ่งจริงๆจ้า มาให้หายคิดถึงแล้ว รักกันรอกันนะจ๊ะ พลีสสส


หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
พี่บาสพี่จะลองของแรงไปป่ะเนี่ย พี่นิกกี้ห้ามเผลอตัวเผลอใจเด็ดขาดไม่งั้นโดนตอนแน่ :angry2:

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
พี่บาสพี่จะลองของแรงไปป่ะเนี่ย พี่นิกกี้ห้ามเผลอตัวเผลอใจเด็ดขาดไม่งั้นโดนตอนแน่ :angry2:

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
ลุ้นๆๆๆๆๆ กรจะได้เจอพี่หมอทีมั้ย
จะจับได้มั้ยเนี่ยว่าเป็นใคร :o12:
จะบอกลากันเเบบไหนเนี่ย ให้กรเลือกเองมั้ย
ว่าจะรัก หรือโกรธ :z3:

นิกกี้ อย่าเผลอใจไปนะ ไม่งั้นจะเเช่งให้เเบงค์เป็นคนมาเจอเลย :m16:
บาสเเรงง่ะ

 :L1:

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :laugh:
เป็นแบบนี้ก็ฮาดีเหมือนกัน
แต่ได้แค่ฮานะว้อยไอ้นิกกี้
นอกใจน้องแบงค์เมื่อไหร่
เมิงขาดแน่!!!!
(คิดเอาเองว่าอะไรขาด  o18)
หาคู่ให้น้องบาสหน่อยเถ๊อะคุณวิ
ดูท่าจะแซ่บนัวน่าดูชม
 :z1:

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0





 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:



ตอนที่49 เอาก็เอาวะ! (แรก)



……….. คืนนี้ห้าทุ่มกว่าแล้วแต่เอสก็ยังไม่นอน.... เขามีภารกิจสำคัญที่ต้องทำ

....... คำสั่งจากนังน้องก๊อปตัวดี ทำเอาคนหน้าหล่อวุ่นวายทั้งคืน... เขาจะเต้นท่าอะไรดี!


เอสอยู่ในชุดสบายๆเตรียมนอน คือใส่เสื้อยืดสีขาวเนื้อผ้านิ่มๆตัวใหญ่ กับกางเกงนอน
ขายาวผ้านิ่มเช่นกันสีฟ้าอ่อน... 
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งเลือกเพลงในไอพอตอย่างขะมักเขม้นบนเตียง
คนน่ารักก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาฉุดความสนใจของคนที่กำลังคร่ำเคร่งให้มองตาม
น้ำสวมเสื้อยืดสีเขียวอ่อนตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นสีดำ ขับให้สีเนื้อตรงขาอ่อนยิ่งดูขาวจ๊วะ
เข้าไปใหญ่ คนมองก็มองตามจนเหลียวหลังเมื่อเห็นแฟนตัวเองเพิ่งอาบน้ำเสร็จตัวหอมฉุย
เดินไปหยิบครีมทาผิวกลิ่นสตรอเบอร์รี่ที่โต๊ะหัวเตียง

“ฮะเฮ้ย!///////น้ำๆๆๆ!!! มาผมทาให้! ผมทาให้!”  เอสรีบพรวดเข้าไปใกล้เสนอตัวสุดชีวิต
หนุ่มน่ารักถือขวดครีมค้าง มองหน้าเจ้าหล่อเหมือนอยากจะขำ   “....... หืม~ไม่ต้องหรอกครับ
คุณกำลังวุ่นอยู่ไม่ใช่เหรอ เลือกเพลงได้แล้วเหรอ? รู้แล้วเหรอว่าจะเต้นแบบไหน5555//////”

“โหยช่างมันก่อนเหอะน่า! //////*// มานี่มา! ผมจะทาครีมให้เองมานั่งใกล้ๆผมนี่!”
เอสขมวดคิ้วขัดใจ ตบฟูกหนักมือสองสามที พูดพยักหน้าสั่งคนรักให้ทำตามเสียดีๆ

“น่าเบื่อ~ ทำไมผมต้องมานั่งทาครีมทุกคืนอย่างกับพวกผู้หญิงแบบนี้ด้วยล่ะ”
น้ำยู่ปากบ่นให้คนข้างๆได้ยิน ซึ่งเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการหาซื้อครีมมาให้เขาทาผิวทุกวัน
“ผิวผมมันสากมากนักรึไงอ่ะ... ถึงต้องให้ทาไอ้นู่นไอ้นี่..”

ดาราหนุ่มอมยิ้มนึกในใจ  ใครว่าผิวของน้ำสากหรือหยาบมือกันเล่า แต่มันทั้งเนียน
ทั้งนุ่มมือน่าสัมผัสที่สุดเลยต่างหาก เรื่องทาครีมนี่มันเป็นแค่ข้ออ้าง เขาจะได้ช่วยทาให้
ทุกๆคืนต่างหาก “โธ่ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ...หึหึ  ก็คุณชอบสตรอเบอร์รี่ไม่ใช่เหรอน้ำ 
ผมเห็นว่ามันเป็นกลิ่นที่คุณชอบไง แล้วมันก็หอมมากด้วยใช่มั้ย..หึ อืมมม
 ฟอดดด!////หอมจังครับ”    ถือโอกาสหอมแก้มนุ่มคนน่ารักของเขาเสียเลย
แผนซื้อครีมมาให้ทานี่มันดีจริงจริ๊งงง!    ทาครีมให้น้ำแบบนี้ ก็ได้ทั้งกอดทั้งหอม
ทั้งลูบไล้ไปทั่ว ได้เห็นคนรักแก้มแดงระเรื่อทุกที  น่ารักสุดๆอ่ะ//////

มือร้อนที่เลื้อยลามไปแถวต้นขาขาวชักจะซุกซนมากเกินพอดี เจ้าของผิวที่หอมฟุ้งไปทั้งตัว
เริ่มรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายพยายามจะรุกคืบเข้าวงใน  “ฮื่อออ~ เอส!////// พอแล้ว! พออุ๊บ! อื้มม~”
ริมฝีปากหยักได้รูปสวยเข้าประกบบดเบียดริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อให้หมดโอกาสพูดต่อ
แถมยังรุกรานลิ้นร้อนเข้าหา เพื่อควานหาความหอมหวานภายในโพรงปากอ่อนนุ่มน่ารัก
น่าจูบนั่นไม่ยอมหยุด คนน่ารักตอบรับจูบหวานๆของแฟนหนุ่มอย่างละล้าละลังตั้งตัวไม่ติด
แบ่งรับแบ่งสู้ เหมือนไม่อยากยินยอม แต่ก็ไม่ได้รังเกียจเพราะมันทำให้เขารู้สึกดีมากๆ//////
จูบไม่จูบเปล่า เจ้าหน้าหล่อยังล้วงมือเข้าไปลูบไล้ผิวเนียนละเอียดลื่นมือ สัมผัสอย่าง
เพลิดเพลินภายใต้เสื้อเนื้อบางที่น้ำสวมนอน ให้ร่างบางรู้สึกร้อนวูบวาบ
เนื้อตัวสะท้านไปตามความร้อนที่ฝ่ามือคนรักเคลื่อนผ่าน...

“ฮื่ออ~..อ๊ะ//////..อื้อออ~ เอสหยุด!//////*//ไม่เอาน่า!~ พอแล้วครับ อย่าทำอย่างนี้ซี่!
เดี๋ยวคุณก็ไม่ต้องได้เต้นกันพอดี!!”  เสียงหวานร้องอื้อให้คนรุกรานขึ้นคร่อมหยุด
การกระทำที่ทำให้ร่างกายต้องอ่อนระทวยลงไปนอนหมดแรงกับฟูกหนานุ่ม ดิ้นแทบไม่เป็น

“โธ่!~ น้ำ! เสียอามรณ์หมดเลย~ เฮ้อ! พูดถึงเรื่องนี้ทำไมเล่า..”  เอสชะงัก ยกจมูก
ที่กำลังซุกไซร์สูดกลิ่นกายหอมแถวซอกคอขาวขึ้นบ่น ทำหน้าบึ้ง ขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
น้ำได้โอกาสจึงดันตัวเขาให้ออกห่าง พลางย้ำเตือนให้นึกถึงเรื่องคำสั่งที่ห้ามเบี้ยว

“คุณจะเกเรไม่ยอมทำตามได้ไง ทุกคนเขายังทำ คนต้นคิดดีนักอย่างคุณห้ามเฉไฉนะ!”
ตาคู่สวยจ้องเขม็ง บีบจมูกโด่งของคนรักปรามให้หยุดออกนอกเรื่องเสียที

เอสและน้ำลุกขึ้นนั่งจ้องตากันในระยะประชิด....  สักพัก.. น้ำก็หลุดขำออกมา
กลิ้งตัวไปคว้าไอพอตของเอส ช่วยเลือกเพลงให้ไปก็หัวเราะไป
คนหน้าหล่อได้แต่นั่งคอตก กอดอกแล้วทำปากยื่นอย่างสุดเซ็ง

“โธ่น้ำคร้าบบบบบบ~ ถ้างั้นเต้นเสร็จแล้วมาต่อกันนะ/////นะนะที่รักจ๋า นะ”
เอสเขยิบมาเอาหัวไหล่สีไปมากับหัวไหล่แฟน พูดให้คนโดนอ้อนขอหัวเราะคิกคักไปกับ
ท่าทางเอาแต่ใจปนออดอ้อนเหมือนเด็กๆนั้น

“555/////55... อืมม... ก็ขึ้นอยู่กับว่า คุณจะเต้นโดนใจผมรึเปล่าน้า~...555/////”

“เฮ่...จริงนะ!”  เอสยิ้มกว้าง ดวงตาโตขึ้นเป็นประกายฉายแววแห่งความดีใจจนเนื้อเต้น


คนน่ารักเลื่อนชื่อเพลงเลือกไปเรื่อยๆ จนมาสะดุดกับเพลงๆหนึ่งเข้า ก็ยื่นให้เอสดู
“อ่ะนี่... ผมว่าคุณเอาเพลงนี้ดีกว่า America’s Suitehearts ผมชอบ^^  ”

“ไหนๆ.....อืม..ก็ดีนะ ผมก็ชอบครับ^^ ใจเราตรงกันเลย..”
คนหล่อรับไอพอตคืนมาก็พยักหน้ายิ้มตอบแต่น้ำกลับแลบลิ้นให้

“ไอ้บ้า//// ไปเลยไปยืนนู่น รีบเต้นก่อนที่ผมจะอ้วกปะ..”

“โหยน้ำ~ คุณอ่ะ!/////*// ไม่โรแมนติกกับผมบ้างเลยนะ!”

“หึฮะฮะ อะไรเล่า! ไม่ต้องมาบ่นเลย ไป..ไปเต้นเลยไป เดี๋ยวผมคอยถ่ายให้เอง55”

ดาราหนุ่มหยิบกล้องจากในลิ้นชักของโต๊ะข้างหัวเตียงส่งให้พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“หึหึหึฮ่าฮ่าฮ่า!!! นี่คุณท่าทางจะยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองสินะ!”

หนุ่มน่ารักขมวดคิ้ว เตรียมเปิดโหมดบันทึกวีดีโอไปก็งุนงงกับท่าทีแปลกๆของแฟนหนุ่มไป
“ ชะตากรรมบ้าบออะไรของคุณห๊า!?... พูดอะไรไม่รู้เรื่องเพี้ยนรึไง..รีบทำตาม
คำสั่งซะเถอะน่ามันจะได้จบๆไป หน้าหนาขนาดคุณยังจะกลัวอายใครอีกทำไมวะ”

ถึงจะโดนด่าแต่คนหล่อไม่สนใจ เขาโน้มตัวยื่นหน้าลงไปจ้องตาคู่สวยก่อนพูดอย่างสะใจ
เกี่ยวกับความลับที่เขาเก็บไว้เป็นเซอร์ไพรส์มาตลอดเย็น
“คุณยังไม่รู้ตัวอีกเหรอน้ำ ไอ้เกมส์ที่เราเล่นกันน่ะ คุณต้องโดนผมสั่งเป็นคนสุดท้ายต่างหาก!
มันถึงจะจบเกมส์ครับ!ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

น้ำได้ยินก็ถึงกับสะดุ้งเหวอ  “ห๊ะ!!? นี่คุณพูดบ้าอะไร!? คุณจะมาสั่งผมได้ไงไอ้บ้า |||||*||”

“เอ๊า~! คุณก็ลองคิดดูให้ดีๆสิครับ! คุณเป็นคนที่หยิบโดนซูชิอัดวาซาบิหนาปึ้กเป็นคนแรก
เพราะฉะนั้นคนที่เลือกโดนเป็นคนสุดท้ายอย่างผม ก็ต้องวกกลับมาสั่งคุณที่เป็นคนแรกสิ!
มันถึงจะยุติธรรม!! นี่สิเกมส์มันถึงจะจบแบบสมบูรณ์แบบถูกต้องมั้ยล่ะคร้าบบบบบ~!
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”    อธิบายเสร็จก็ยืนท้าวเอวสองข้างหัวเราะลั่นห้อง ขำหน้าของน้ำที่มองเขา
เหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะพลาด ทั้งที่คิดว่าคนแรกจะรอดไม่ต้องโดนแกล้งแล้วเชียว


“ว๊ากกกกกกกกกกกไม่ยอมเว้ย!!! ไม่เอาด้วยหรอก! คุณไม่เห็นบอกก่อนเล่นเลยนี่นา!
ไหงมันกลายเป็นอย่างนี้ได้ล่ะ ผมไม่ยอมหรอก! เอ๊ะ อ๋อ~~มิน่าล่ะ! ไอ้คนเจ้าเล่ห์!
เมื่อเย็นก็ว่าแล้วววว! เห็นทำหน้าทำตายิ้มกริ่มน่าเกลียดแปลกๆคนเดียวอยู่นั่นแหละ!
ทั้งหมดนี่มันเป็นแผนที่คิดจะแกล้งผมของคุณใช่มั้ย!!//////*//” คนน่ารักรีบผุดลุกขึ้นยืน
บนที่นอนชี้หน้าว่าเอสอย่างตกใจ ไอ้หล่อมันร้ายนัก แต่คิดเหรอว่าเขาจะยอมทำตามง่ายๆ


“เฮ่ๆๆๆอย่ามากล่าวหาผมนะ มันเป็นเรื่องบังเอิญที่คุณเป็นคนแรกแล้วผมดันเป็นคนสุดท้าย
เพราะอย่างนี้ผมถึงได้ดีใจมาก จนไม่ยอมบอกใครเมื่อตอนเย็นไงว่าคุณต้องโดนผมสั่ง!55”
อยากจะเก็บไว้เล่นสนุกคนเดียวอย่างตอนนี้นี่ไง...


“ฮึ่ม! ผมจะไม่ทำตามที่คุณสั่ง! เพราะคุณไม่ยอมบอกให้ผมรู้ก่อนตั้งแต่แรก!”

เสียงกร้าวหนักแน่นอย่างนึกโมโหที่เปล่งออกมา...ทำให้เอสได้คิด
ท่าทางน้ำจะดื้อกับเขาแน่ เขาจึงรีบใช้แผนสอง ยั่วยุให้อีกฝ่ายหลวมตัวแทน
“..................สรุปว่าคุณกลัวใช่มั้ย?”  น้ำเสียงเย้ยหยันแบบนี้มักจะได้ผลกับน้ำเสมอ

“ไม่ได้กลัวโว้ย!/////*//” เสียงหวานรีบตอบกลับทันควันพร้อมแววตาที่ไม่ยอมคน
แค่นี้นายเอสก็ระรี้ระริกอยู่ในใจจะแย่แล้ว คนน่ารักของเขานี่ไม่เคยเปลี่ยนเล้ย~

“งั้นคุณก็ไม่กล้าอ่ะ..”  คนหล่อส่ายหน้า ทำท่าเบื่อหน่ายเซ็งๆใส่ให้อีกฝ่ายร้อนตัว

“อึก…มะไม่ใช่!//////*// ไม่ใช่ไม่กล้า แต่ผมว่ามันไม่จำเป็น! ทำไมผมต้องทำตามด้วย!”

“คุณรู้แล้วเหรอ...ว่าผมจะให้คุณทำอะไร.....นี่คุณป๊อดเหรอ~น้ำ....~?”

“ฮึ่ย~! ไม่ได้ป๊อดเว้ย! แต่ไอ้เรื่องที่คุณจะสั่งให้ผมทำ มันต้องไม่เข้าท่าแน่นอน ผมไม่ทำ!”

“ดี! งั้นก็ถือว่าคุณไม่กล้า! ตกลงคุณไม่ต้องทำก็ด้ายยยย คนขี้โกงงงงงงง..” 

เอสทำพูดลอยหน้าลอยตาแล้วแลบลิ้นใส่น้ำบ้าง ก่อนเดินเข้าไปหยิบกล้องจากมือคนน่ารัก
ที่ยังยืนขมวดคิ้วอ้าปากค้างๆคาๆ อยากจะเถียงเขาต่อใจแทบขาดอย่างไม่ยอมแพ้อยู่บนเตียง


“ฮึ่ย~! คุณนั่นแหละไอ้คนขี้โกง! ไอ้บ้าเอส! หันมาพูดกันให้รู้เรื่องนะ!!”  น้ำรีบก้าวลง
จากเตียง ร้องเรียกเมื่อเห็นว่าเอสทำท่าจะเดินออกจากห้องไปอย่างไม่สนใจเขาอีก

เอสนั้นแอบยิ้มแต่กลั้นขำไว้แทบแย่ เขาหยุดยืนตรงประตูแล้วยกมือขึ้นโบกไล่น้ำทั้งๆที่
ไม่ยอมหันหน้าไปหา  “ใครเป็นคนขี้โกงก็รู้อยู่แก่ใจ อย่ามายุ่งกับผมเล้ย!
ผมจะไปเต้นคนเดียวทำตามที่โดนสั่ง! ผมจะไม่ทำตัวเหมือนคนบางคนหรอก...”


“หนอย~! นี่คุณว่าผมเหรอ!!/////*// ฮึก..คุณมัน!......เอส!คุณนี่มัน!..เฮื่อย~ไอ้!..”
หนุ่มน่ารักยืนกระฟัดกระเฟียดกำมือแน่น ไอ้ท่าทีน่าโมโหที่แกล้งทำใส่เขาของคนรัก
ทำให้เขารู้สึกอึดอัดจนบอกไม่ถูก ราวกับตัวเองเป็นคนผิดเสียเอง ทั้งที่เขาโดนแกล้งแท้ๆ
ด้วยความหมั่นไส้เหลือจะเอ่ย น้ำจึงวิ่งไปกระโดนล็อคคอขี่หลังเอสที่ยังยืนหันหลังให้เดี๋ยวนั้น!

“ย๊าคคคคคคคคคคค!!!นี่ๆๆๆๆ!!!!! ฮึ่ย!ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้โรคจิต! ไอ้คนขี้โกงงงง~!!!”

“เหวออออออออ~!!!! หยู๊ดดดดดดด หยุดนะน้ำ! ว้ากกกกกก อ๊อค อุ๊คโอ๊ะ!!!||||||||||||
จ๊าก~อย่าเอานิ้วจิ้มตา! เดี๋ยวตาบอดๆ!!”  เอสตกใจร้องลั่นหมุนตัวไปรอบๆ
พยายามแกะน้ำออกแต่ทั้งมือที่แหกปากแหกตา แหกรูจมูกเขาอย่างโมโห กับขาที่ไขว้กัน
เกี่ยวเอวเขาแน่นของน้ำนั้นยากจะรับมือเต็มที 

น้ำดึงทึ้งหัวหูเอสอย่างเจ็บใจแต่ก็ยังไม่พอ เขาก้มหน้าลงกัดไปที่บ่าด้านหลังของเอส
ให้คนโดนกัดต้องร้องจ๊าก วิ่งไปล้มตัวลงบนที่นอน ดิ้นสลัดตัวเองให้หลุดจากการถูกกัด
เกือบจะลุกขึ้นหนีได้อยู่แล้วเชียว แต่น้ำกลับเอาขาเกี่ยวเอวเขาไว้ ลุกขึ้นมาเกาะหลังเขาแน่น
ติดหนึบอีกรอบไม่ยอมปล่อยให้ไป  “ฮึ่ย!คุณมันไอ้บ้า! ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!///////*//
คุณอย่ามาทำเป็นไม่สนใจผมอย่างนี้นะ! ผมไม่ยอมด้วย!!” ก้มหน้าเอาหัวไถไปกับหลัง
พลางสอดมือไปตีอกด้านหน้าของคนรักอย่างเอาแต่ใจ

“เฮ่อะไรๆ อุ๊เดี๋ยวซี่~! น้ำๆๆ!!! นี่คุณโกรธที่ผมไม่สนใจคุณเหรอ? 555คุณบ้ารึเปล่า
มีเหรอครับที่ผมจะไม่สนใจคุณน่ะ! ผมกำลังเรียกร้องความสนใจจากคุณอยู่ต่างหากเล่า555”

จังหวะที่ชะงักฟังคนน่ารักก็โดนคนตัวโตกว่าจับมือให้หยุดไว้ได้  แล้วถูกดึงตัว
ให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของคนที่หมุนตัวกลับมา ถูกจับมากอดไว้เสียแน่น แถมยังถูก
หอมแก้มเน้นๆอย่างหมั่นเขี้ยวอีกหลายฟอด แม้ว่าจะห่อไหล่ร้องดิ้นหนีแล้วก็ยังต้องโดน
เจ้าของแก้มนุ่มร้องอื้อโวยวายหน้าแดงระเรื่อแต่ก็ไปไหนไม่ได้


“คุณอ่ะ!//////*// พอได้แล้ว~! จะไปไหนก็ไปเลย!ผมไม่สนใจคุณแล้ว!”
ร่างบางต้านแรงยันใบหน้าหล่อเหลาให้ออกห่างเมื่อรู้ว่าถูกแกล้งให้หลงกล

“หึ... จริงเหรอ...แน่ใจนะว่าถ้าผมเดินหนีคุณไป คุณจะไม่วิ่งตามไปกระโดดเกาะหลังผม
อีกน่ะ55555 จะว่าไปฟันคุณนี่คมชะมัดเลยนะอูยยย~ เจ็บเหมือนกันนะเนี่ย..”
เอสขำ น้ำก็ยิ่งหน้าแดงแต่ก็นึกเป็นห่วงขึ้นมา จึงขยับตัวลุกไปชะโงกดูรอยฟันตัวเอง

“โหย...แหะ....ลึกเหมือนกันแฮะ แต่..หืมม แค่นี้ไม่ตายหรอกน่า! คุณมาทำให้ผมโมโหนี่นา..”

“ก็คุณจะไม่ยอมทำตามที่ผมสั่งนี่นา!”
คนหน้าหล่อกอดเอวคนน่ารักที่คุกเข่าก้มมองเขา กัดปากล่างคิดแล้วคิดอีก

“......แล้วคุณจะให้ผมทำอะไร...”  ไม่อยากต้องวกไปวนมาเถียงกันให้หงุดหงิดอีกรอบ
ที่สุดน้ำก็พูดอ้อมแอ้ม ถามออกมาอย่างเสียไม่ได้ก่อนจะดันตัวเองออกมานั่งขัดสมาธิ
ท้าวคางอย่างทำใจ..


“ง่ายๆ!555 แค่คุณทำตามผมเท่านั้นเอง!”
 เอสตอบยิ้มแฉ่งอย่างนึกสนุก ในที่สุดน้ำก็ยอมทำแล้ว

“ว่าไงนะ? หมายความว่าไงให้ทำอะไรตามคุณ?..”

“ก็เต้นตามผมไง๊!!”

“ห๊า!!!? อีกทีดิ๊!!!”

“ผมขอสั่งให้คุณเต้นตามผม เพื่อถ่ายคลิปเก็บไว้ให้ผมดูแค่คนเดียว!//////”

“หยา~~~~~!!!!//////*// เอาจริงเหรอเนี่ย!”
น้ำสะดุ้งไม่คิดว่าเอสจะเล่นอย่างนี้ เจ้าหน้าหล่อก็หัวเราะชอบใจ


“ผมเอาจริงอยู่แล้ว!ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ผมไม่สั่งให้คุณแก้ผ้าเต้นลีลาศไปรอบห้องก็บุญเท่าไหร่แล้ว!”

“อะไอ้บ้า! ไอ้คนบ้าเอ๊ย~!!/////*//ลองดูสิ! ขืนให้ผมทำอะไรบ้าๆอย่างนั้นนะ
ผมจะเล่นงานคุณให้ยิ่งกว่าเมื่อกี้อีกร้อยเท่าเลย ฮึ่ยยยย~~~!ไอ้ดาราโรคจิต!
โรคจิตไม่เคยเปลี่ยนเลยนะมึ๊งงงงงง”
น้ำคว้าหมอนตีหน้าด่าเอสด้วยความอาย เจ้าคนโดนหมอนอัดหน้าก็เอาแต่หัวเราะ
ก่อนจะหนีไปหยิบกล้องอีกตัวที่เก็บไว้ในลิ้นชักหัวเตียงออกมายื่นให้น้ำ
คนน่ารักรับมันมาแล้วกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่....  นี่เขาต้องเล่นด้วยจริงๆเหรอ

“ผมรู้นะว่าคุณมีพรสวรรค์ในการเต้นอยู่แล้ว55”  เอสยื่นหน้ามาพูดใกล้หน้าน้ำ
ชายหนุ่มยังจำคืนที่อีกฝ่ายเมาแล้วเต้นอย่างไม่ลืมหูลืมตาบนตัวเขาได้ดี

“พรสวรรค์บ้าอะไรเล่า ผมเต้นเป็นที่ไหน เคยแต่ดูเขาเต้นกัน..คุณต่างหาก
ชอบไปเที่ยวผับไม่ใช่เหรอ เต้นแร้งเต้นกาเก่งสิท่า”

เอสนึกขำที่น้ำไม่รู้ตัวเรื่องตอนที่เมา และเรื่องที่เขาชอบท่าเต้นของน้ำมากขนาดไหน////


“อ้าวยังนั่งเฉยอยู่ทำไมครับ555 ผมมีท่าเต้นเด็ดๆเพียบเลย!คุณต้องชอบแน่55”

“เหวอ~|||||||||||| เอส! เอสๆๆไม่เต้นไม่ได้เหรอ~”  น้ำโอดครวญเมื่อถูกดึงแขน
ให้ลุกขึ้นยืน เอสจึงถอนใจก่อนจะพูดให้เขาได้ขำออกว่า  “คุณน่ะดีแค่ไหนแล้ว
คนที่จะเห็นก็มีแค่ผมคนเดียว! ผมหวง! ผมไม่ยอมให้ใครดูคลิปคุณทั้งนั้นแหละ!
แต่ของผมนี่สิ! คนได้เห็นกันทั้งบ้านทั้งเมืองแน่!..... ใครมันจะแย่กว่ากัน///////*//..”

น้ำหัวเราะบอกสมน้ำหน้า เป็นเพราะชอบแกล้งคนอื่นดีนัก กรรมเลยตามสนอง
เอสจึงหัวเราะพูดบ้างว่า “เดี๋ยวเถ๊อะ~~ หัวเราะเข้าไป คุณก็ชอบแกล้งผมดีนัก
เดี๋ยวได้เจอดีแน่ครับ! เดี๋ยวๆเต้นเสร็จก่อนแล้วเจอกัน! ฮึ่ม~อึ่ม~”

“อะไร!อึก//////*// จะทำอะไรห๊า! ผมแกล้งอะไรคุณ!?”  น้ำทำตาโตสะบัดแขนออก
จากมือของเอส เดินหนีไปอยู่อีกฝากหนึ่งของห้องนอน ปล่อยให้เตียงขนาดใหญ่ขวางกั้น
ระหว่างพวกเขาเอาไว้  ดาราหน้าหล่อต้องกลั้นขำ แล้วอมยิ้มทำตาเจ้าเล่ห์ ยกมือชี้หน้า
หนุ่มน่ารักพลางพูด     “หึหึหึ..ก็ชอบมาแกล้งให้อยากแล้วก็จากไปอยู่เรื่อย!
เดี๊ยะได้โดนเอาคืน!คืนนี้ผมจัดชุดใหญ่แน่ๆครับ! คุณเตรียมตัวให้ดีเถอะ เหอๆๆ~”


“เฮ้ย!//////*// อยากอะไรวะ!! ไอ้หื่นนี่! ไอ้บ้ากามจัดไปคนเดียวเถอะ!”   
คว้าหมอนเขวี้ยงใส่คนขี้แกล้งที่ยืนทำตาวาว มันก็หลบได้


เอสคว้าไอพอตมาเลือกเปิดเพลงแล้วบอกให้น้ำตั้งกล้องซะ เขาก็ทำเช่นเดียวกัน 
“พร้อมมั้ย...หึ...”  ดาราหนุ่มหันมาถามคนน่ารักที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่กันคนละฝั่งห้อง
ทั้งคู่มองตากันแล้วอดขำไม่ได้  “ฮะฮะฮะบ้าชะมัดเลย///// เอ้า!เอาก็เอาวะ!”




*********************



ที่บ้านหลังสีเขียวอ่อน คืนนี้ช่างเป็นค่ำคืนที่ยาวนานของนิกกี้แท้ๆ...

หนุ่มหน้าตี๋อาบน้ำเสร็จก็ออกมานอนตัวแข็งกระพริบตาปริบๆไปมา....นอนไม่หลับ
เพราะระแวงคนที่นอนกอดเขาข้างๆอย่างไม่ต้องสงสัย..


นิกกี้มองหน้าเพื่อนก็เห็นหลับตาพริ้มท่าทางสบายนักหนา ขณะที่ตัวเขาเองไม่สบายใจ
เอาเสียเลย ... แค่ให้บาสนอนกอดก็รู้สึกว่าตัวเองทำผิดกับแบงค์มากพอแล้ว...
แต่เขาก็ปล่อยให้เพื่อนเสียใจอยู่คนเดียวไม่ได้.... อยากให้มันกลับมาร่าเริง
เล่นหัวกับเขาเหมือนอย่างเคย.. สักวัน บาสก็คงเลิกคิดเกินเพื่อนกับเขาได้เอง
สักวัน บาสคงพบรักใหม่ที่จะไม่ทำให้มันต้องเสียใจอย่างวันนี้ได้เอง..

หนุ่มตี๋เผลอเอามือไปลูบหัวเพื่อนที่นอนกอดซบอกเขาอยู่ด้วยความสงสาร
แต่ปรากฏว่าไอ้เพื่อนตัวดีกลับลืมตาใสแป๋วขึ้นมามองหน้าเขาอย่างดีใจ ระล่ำระลักถาม
อย่างตื่นเต้น  “นิกกี้!///// นี่มึงนึกอยากจะทำอะไรกูแล้วเหรอวะ!”

นิกกี้ได้ยินก็สะดุ้งเฮือก รีบหดมือเสือกตัวขึ้นนั่งหน้าแดง 
“อะอะไอ้บ๊า!!!//////*// ทำอะไรวะ! แค่กูลูบหัวมึงนี่กูต้องอยากทำอะไรมึงด้วยเรอะ!”

“จะไปรู้เหรอ! เผื่อมึงเปลี่ยนใจ....... จะทำอะไร....กูก็ไม่ว่ามึงหรอก...///////”
ท่าทางที่ขัดเขินของบาส เล่นเอานิกกี้ขนลุกจนต้องรีบปฏิเสธเสียงหลงส่ายหน้ารัว

“มะมะไม่ๆๆๆๆๆๆ ไม่เอาเว้ย! กูบอกแล้วไงไอ้บ้าบาส!! ไม่มีการทำอะไรกันทั้งนั้น
นอกจากนอน! นอนหลับซะไอ้สัด!”  ตบหัวเพื่อนให้หน้าง้ำ ก่อนจะล้มตัวนอนหันหลังให้
แล้วนึกเสียวสันหลังอยู่ไม่น้อย จึงพลิกตัวกลับมา ก็เจอว่ายังมีคนไม่ยอมนอน หรี่ตามองเขา
ไม่วางตา ... เม้มปากทำท่าอึดอัดอยากจะร้องไห้ให้เห็น...


“มึงมานี่มา...เฮ้อ~”  หนุ่มตี๋เห็นแล้วก็ถอนใจ ดึงมือเพื่อนให้นอนลง โอบตัวเข้ามากอดไว้
รู้สึกว่าวันนี้เพื่อนเขาจะอ่อนไหวกับคำพูดของเขาเหลือเกิน


“เชี่ยนิก.... ถ้ามึงสงสารกู ...จากนี้ไป......ขอร้อง.....มึงก็อย่าทำอย่างนี้กับกู.....
....กูรักมึง มึงก็รู้”  บาสพูดเสียงสั่นเล็กน้อยเบาๆ  ขณะที่สอดมือไปกอดด้านหลังนิกกี้ไว้
เขากระชับกอดนั้นให้แนบแน่นขึ้น ซบหน้ากับอกอุ่นของคนที่รักก่อนจะค่อยเงยหน้า
มองตาเจ้าของอ้อมกอดที่อบอุ่น เหมือนรอฟังถ้อยคำที่หวังว่าจะไม่ตัดรอนอยู่ลึกๆในหัวใจ..
แสงสว่างเพียงเล็กน้อยจากเสาไฟนอกตัวบ้าน ส่องเข้ามาทางหน้าต่างให้ดวงตาที่เริ่มชินกับ
ความมืดแล้ว เห็นความไหวระริกในแววตาของคนที่ได้ฟังคำขอร้องได้...

“...ไม่ว่ายังไงกูก็จะเป็นเพื่อนกับมึงตลอดไป... มึงก็รู้.... สัญญากับกูก่อน...
ว่ามึงจะไม่เลิกคบกูเพราะว่ากูไม่รักมึงแบบนั้น...” 
นิกกี้กอดบาสให้แน่นขึ้นอีก เขาไม่อยากเสียเพื่อนรักไป... เป็นแค่เพื่อนกันไม่ได้หรือ..


“.............ก็ได้ ถ้ามึงยอมจูบกูบ้างเป็นบางครั้งได้มั้ย?”  บาสเงยหน้าขึ้นขอเรื่องที่ทำเอา
นิกกี้ผงะ ต้องเหลือกตาขึ้นมองเพดานห้องอย่างสุดเซ็งกับความตื้อไม่ยอมลดละของเพื่อน
“ประสาทแดกแล้วมึง! เพื่อนที่ไหนเขาจะมาจูบกันเล่า!!/////*//
ขอห่าอะไรให้เป็นไปได้หน่อยเซ่!!”


“งั้น..... มีอะไรกับกู”

“ไอ้บาส!//////*// ถ้ามึงยังพูดเรื่องนี้อีก! กูจะลงไปนอนข้างล่างกับพวกไอ้วีไอ้อาท!!”
นิกกี้เหนื่อยใจเผลอตะคอกบาสไป ก็ต้องปวดหัวที่เห็นเพื่อนส่ายหน้าน้ำตาซึม
บอกไม่ยอมให้เขาไปไหน แถมยังผวากอดเขาแน่นกว่าเดิม

“มึงเลิกพูดเรื่องนี้เถอะบาส มึงคิดเหรอว่ากูจะทำอะไรมึงลง.... เราเป็นเพื่อนกันมา
นานแค่ไหนแล้ว กูไม่เคยคิดอะไรกับมึงแบบนั้นเลย อยู่ๆจะให้กูมาเอามึงกูทำไม่ได้..”


ฟังที่นิกกี้พูดบาสก็เม้มปากแน่น ก่อนพูดอย่างเอาแต่ใจ  “แล้วมึงเคยลองแล้วยัง!..
มึงไม่ลองดูจะรู้เหรอว่ามึงทำได้หรือไม่ได้!...”  เขยิบตัวขึ้นมาให้หน้าอยู่ระดับเดียวกัน
ท้าทายอีกฝ่ายที่จ้องตาเขาอย่างอึ้งๆ

ทั้งสองต่างก็ลุกขึ้นมานั่งมองหน้ากันท่ามกลางความเงียบสงัดของค่ำคืน..
ในห้องนอนที่ปิดไฟ... และมีเพียงพวกเขาที่อยู่ใกล้ชิดกันมากเหลือเกินเพียงสองคน..


คนที่โดนปฏิเสธรักมารู้ดีว่า ขืนหวังจะให้อีกฝ่ายรุกเข้าหาก่อน คงต้องรอยันชาติหน้า
มีหวังทำได้แค่นอนมองตากันจนเช้า..  บาสสูดหายใจเข้าลึกๆรวบรวมความกล้า
ยื่นหน้าเข้าไปจูบปากนิกกี้ก่อน..   เล่นเอาหนุ่มหน้าตี๋สะดุ้งตัว เต็มไปด้วยความสับสน..
...ก่อนที่เขาจะค่อยๆ หยุดถอยหนี.... หลับตาลง......แล้วลองจูบตอบเพื่อนไป.......

ไม่ใช่แค่ริมฝีปาก แต่ลิ้นร้อนที่อยู่ข้างในกำลังพัวพันกันอย่างโหยหา...
 รสชาติที่ดุเด็ดเผ็ดร้อนของรสจูบ.. กำลังกระตุ้นให้ความต้องการที่ถูกเก็บกดไว้
เพิ่มเป็นทวีคูณ... หัวใจของบาสเรียกร้องต้องการ เขาอยากได้ความรักจากนิกกี้
แน่นอนอยู่แล้ว...  แต่ในหัวของนิกกี้นั้นกำลังคิดอะไรอยู่..

.............คำตอบคือบทรักอันร้อนแรงที่อยากจะสานต่อใจแทบขาดกับคนรักเมื่อเย็นนี้








***
คนอ่านหายเพียบเลย555 เข้าใจค่ะไม่ว่าไร ใครติดตามอยู่ก็แวะมาทักวิบ้างน้า~
ครึ่งหลังมาดูพี่เอสกะน้องน้ำเต้นกัน แล้วนิกกี้จะเป็นเช่นไรต่อไปด้วยจร้า~


หมูกระต่าย // เผลอแบบนี้ไม่รู้จะโดนตอนอ่ะป่าวนะค่ะ555^^

muiko // กรกะเทมได้เจ๊อะกันแน่ค่า แต่แบบไหนยังไง อ๊ะๆอันนี้ต้องรออ่านจ้า^^
เรื่องนิกกี้กะบาสนี่มีบางคนเชียร์ด้วยนะ55

choijiin // เรื่องคู่ของบาสอาจต้องรอจนจบเรื่องก่อน ถ้าวิไม่ลืมจะแต่งลงให้ในตอนพิเศษนะค่ะ^^





CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
กะเเล้ว อย่างเอสต้องมีแผน ถึงไ้ดูดีใจซะขนาดนั้น
ว่าเเต่มันบังเอิญจริงหรอเนี่ย ที่น้ำหยิบได้คนเเรก เเล้วเอสได้คนสุดท้ายพอดี
มีทิคไรป่าวเอส

แล้วนิกกี้ นั่นบาสนะไม่ใช่แบงค์ อย่าไปเผลอสิ
สงสารเเบงค์อ่ะ
 :sad4:
บาสก็ยังเเรงอีกเเล้วอ่ะ  :m31: เเล้วนิกกี้จะรอดมั้ยเนี่ย
เเบงค์ เข้ามาด่วนๆๆๆๆๆเลย อยากเห็นนิกกี้โดนตบซักที :laugh:


ออฟไลน์ goosongta

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-6
ถ้าไอ้คุณนิคสานต่อจะทะลุจอเข้าไปฆ่าให้ตาย กรุณานึกถึงแบงค์ให้มากๆๆๆๆๆ
ขอเสนอ กัมนัง สไตล์ ให้คุณเอส จะได้ควบน้ำ เอ๊ยควบไปกับน้ำ

AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป
ระวังโดนคนอ่าน แบน นะจ๊ะ นิกกี๊ หึหึ อย่าหลวมตัวนะ ทำให้แบงค์เสียใจล่ะ

tawan

  • บุคคลทั่วไป
อยากบอกว่าเริ่มเกลียดนิกกี้ :m16:

และเกลียดบาสมากกกก :fire:

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
บอกตรงๆนะคะพี่วิอ่านตอนนี้แล้วผิดหวังมาก

ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
ถ้านิกกี้ทำจริงนะ จะเกลียดเมิงมากเลย

บาส รู้ว่ารักนิก แต่ทำตัวให้มีค่าหน่อยดีไหม

yoyoyoyoyo

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามาอีกที คนแต่งงอน 5555 อยากบอกว่า ถึงมีคนอ่านน้อย แต่ก็ยังมีอยู่ เรื่องนี้แต่งสนุกมาก ธรรมดาเราเองไม่ใช่คนอ่านนิยายอะไรนักหนา แต่ก็ติดเรื่องนี้ อยู่ไม่ใช่น้อย ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ มาเขียนต่อไปเรื่อยๆๆ ยังไงเราคนหนึ่งละจะติตามต่อไป ถึงแม้จะไม่ได้มาเม้น บ้างก็เถอะ อย่างอนนะ คิคิ :z1: :z1:

Angel BeeRZ Yaoi

  • บุคคลทั่วไป
Re :
«ตอบ #1277 เมื่อ15-09-2012 18:02:50 »

ย๊ากกกกกก!!!ไอ้พี่นิกตาตี่อย่าเคลิ้มไปกับพี่บาสเซ่~ แล้วแบงค์จะทำงายยย

ปล.พึ่งเข้ามาอ่านใหม่ครับ สนุกมากกก ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนครับพี่วิ เป็นกำลังใจให้คร๊าบบบ <3

IWacKEE

  • บุคคลทั่วไป
แอร๊ยยยย เอส น้ำ รอตอนหน้าาาา คงจะมี... :z1:

อีบาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส    แกทำอย่างงี้ได้ยังง้ายยยยย ชั้นเกลียดแก๊กกกกกก :angry2:  :z6: :beat:

นิกกี้ อย่าไปหลงกลมันนะ ชิสสสส์ น้องแบงค์อยู่ไหนลูกกก รีบมาแกะนิกกี้ออกจากอีบาสทีเซ่ะะะ  :m31:

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
นั่นไง!!! จับได้แล้วไอ้เม็ดก่วยจี๊
 :angry2:
*เอามือจิกหัวอินิกกี้แทนน้องแบงค์
 :beat:
อย่าๆๆ อย่ามาทำเป็นจะนอกใจลูกสาวชั้นนะยะ
ถ้าตอนหน้ามันมีอะไรมากกว่านี้นะอินิกกี้
แกเตรียมตัวจองโลง จองศาลาได้เลย
แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
 :m31: :fire:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



ตอนที่49 เอาก็เอาวะ! (หลัง)



หัวใจของบาสเรียกร้องต้องการ เขาอยากได้ความรักจากนิกกี้
แน่นอนอยู่แล้ว...  แต่ในหัวของนิกกี้นั้นกำลังคิดอะไรอยู่..
.............คำตอบคือบทรักอันร้อนแรงที่อยากจะสานต่อใจแทบขาดกับคนรักเมื่อเย็นนี้




เมื่อร่างกายท่อนล่างเริ่มตอบสนองกับสัมผัสอุ่นร้อนจากฝ่ามือของอีกฝ่ายที่เคลื่อนมาลูบไล้..
หนุ่มตี๋ก็สอดมือเข้าสวมกอดโอบเอว ดึงให้ร่างตรงหน้าเข้ามาแนบชิดบดเบียดกับร่างกาย
ของตนเองที่มันกำลังร้อนผ่าว... ทั้งคู่รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่าง ต่างเลื่อนมือลูบไล้สัมผัสเนื้อตัว
กันและกัน โรมรันจูบปากกันไม่หยุดท่ามกลางเสียงหัวใจที่เต้นดังระทึกอกขึ้นเรื่อยๆ
คนตัวโตกว่ารู้สึกได้ถึงความเสียวสะท้านที่ถูกถ่ายทอดผ่านอุ้งมือของคนที่ตัวเล็กกว่า..
มันให้ความรู้สึกดีและเพลินจนอดไม่ได้ที่จะตอบแทนด้วยการรุกมือเข้าไปถึงด้านใน
กอบกุมแก่นกายที่ตื่นตัวของอีกฝ่ายไว้เช่นกัน..  ทั้งสองต่างเร่งเร้าและเพิ่มความกระสัน
ให้กันไม่หยุดมือ ความเป็นชายที่ขยายขนาดขึ้นกำลังเพลิดเพลินและเป็นไปอยู่ใน
กำมือของกันและกัน..มากเข้า.. มากเข้า..  เสียงกระเส่าครางข้างหูก็ยิ่งช่วยเพิ่มอารมณ์นัก...

.... แม้บาสจะรู้ดีว่าที่นิกกี้ทำ..... มันไม่ใช่ความรัก.....
ความรู้สึกที่สื่อมาถึงเขาตอนนี้มีแต่...ความใคร่..
แต่เขาก็อยากจะหวัง ว่าต่อไปนิกกี้คงจะต้องการเขาได้มากกว่าแค่ร่างกาย..
ทั้งสองกอดจูบนัวเนียกันอย่างได้อารมณ์เต็มที่ ขณะที่ท่อนล่างยังไม่หยุดถูกกระตุ้น
คนที่ได้แต่แอบรักเพื่อนตัวเองมาตลอด อยากทำอย่างที่ใจปรารถนา อย่างที่ในหัวเคย
ได้แต่จินตนาการภาพถึง จึงตัดสินใจเคลื่อนริมฝีปากที่ดึงดูดอยู่กับริมฝีปากของอีกฝ่าย
ออกมา ลากพรมจูบไปทั่วตั้งแต่ลำคอ..ไหปลาร้า.. กล้ามอก... กล้ามท้องสวยๆ
ของคนตรงหน้า... ลงไปยัง..แก่นกายแข็งขึงที่ผงาดชูคอรอเขาอยู่

“อึก!...........อ๊า~ อ๊ะฮึกอืมมม.. แบงค์....”  เสียงครางอย่างได้อารมณ์กับชื่อคนรัก
ที่หลุดออกจากปากของหนุ่มตี๋ พาให้คนที่กำลังลากเลียลิ้นร้อนปรนเปรอให้ชะงักงัน

....... บาสรู้สึกเสียใจจนบอกไม่ถูก แต่เขาก็กลั้นน้ำตาที่คลอเบ้า แล้วตั้งใจก้มหน้าทำต่อ
อย่างไม่ยอมสนใจความคิดคำนึงถึงคนรักของอีกฝ่าย.. ….

นิกกี้ปรือตาขึ้นมองเพด้านห้อง กึ่งนั่งกึงนอนใช้มือขยำเส้นผมของคนที่ขึ้นคร่อมใช้ปาก
เร่งรูดเร้าขึ้นลงแก่นกายแข็งอย่างเสียวสะท้าน.... มือแกร่งเร่งกำกับจังหวะให้เจ้าของ
ริมฝีปากร้อนเพิ่มความเร็วขึ้นอย่างห้ามใจไม่อยู่ จนในที่สุดความต้องการที่ล้นทะลัก
ก็ทะยานพุ่งออกมา..  “อื้มมมม..ฮะ...อ๊า~~~~”   สำเร็จความต้องการเมื่อถึงจุด...
ให้ริมฝีปากที่ครอบครองส่วนสำคัญจนถึงที่สุดอยู่นั้น ดูดกลืนความหอมหวานของมัน
อย่างไม่รังเกียจ เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของคนที่ตนรักอย่างหลงใหล...   

 “อืมมม....พะ.....พอแล้ว...............พอเถอะบาส....”
เสียงห้ามปรามของหนุ่มตี๋บอกให้อีกคนรู้ว่าสติของเขากลับมาแล้ว...

“กู............กูขอโทษ!!...... กูไม่น่าเลย!.....โธ่~เว้ย!!!”  นิกกี้ผงกหัวขึ้นพูดกับเพื่อนที่ยัง
แนบหน้าอยู่ตรงบริเวณท้องน้อยของเขา ด้วยความรู้สึกที่ผิดมากๆ ยิ่งรู้ตัวว่าเผลอ
เรียกชื่อแฟนตัวเองออกไป เขาก็ยิ่งละอายใจ อยากจะชกหน้าตัวเองนัก.....
เขาทำผิดทั้งกับคนรักของเขา  และกับเพื่อนรักของเขาด้วย....
เมื่อได้ระบายความเก็บกดที่มีออกมาแล้ว ทั้งร่างกายและสมองจึงผ่อนคลายลงมาก 
สำนึกผิดฉุดให้นิกกี้หยุดยั้งความต้องการที่มากไปอีกขั้น


บาสยังนิ่งงัน..นั่งเหม่อมองคนที่เขารักนอนหายใจหอบ เอามือทั้งสองข้างปิดหน้าไว้

“กูขอโทษ.............กูขอโทษ.......”  นิกกี้พูดซ้ำๆ... ย้ำๆ... อยู่อย่างนั้น...



แล้วคำพูดที่ชวนให้ตกใจก็หลุดออกมาจากปากเพื่อนเขาจนได้

 “ไอ้นิก....... มึงจะคิดว่ากูเป็นแบงค์ก็ได้นะ....”


 หนุ่มหน้าตี๋ต้องทะลึ่งตัวลุกพรวดพราดขึ้นมาดึงกางเกงขึ้นใส่อย่างร้อนรน เหงื่อแตกพลั่ก
ไอ้คำพูดเมื่อกี้ มันคือการเชิญชวนให้เขาทำต่อได้อย่างไม่มีข้อแม้ชัดๆ!

“ไอ้บาส!//////*// มึงนอนนี่แหละ! กูจะลงไปนอนข้างล่างกับไอ้พวกนั้น!
อย่าตามกูมานะ!”  ชี้หน้าเจ้าเพื่อนช่างยั่วตัวดี เขาต้องหนีมันไปให้ไกลเสียก่อนตอนนี้
ก่อนที่เขาจะหวั่นไหวแล้วทำตัวเผลอไผลไปตามอารมณ์ความต้องการอีกครั้ง

(พี่ขอโทษนะแบงค์! พี่จะไม่ทำให้แบงค์เสียใจ!!พี่มันเลวววววว~~อ๊าคคคคค!!!
แบงค์ๆๆ!!! พี่อยากกอดแบงค์ที่สุดในโลกอ่ะ!โฮ!!!)



ปั้ง!!!............................ เสียงกระแทกประตูปิดดัง เหมือนสั่งให้ใจคนนั่งเหม่อ
มองอีกฝ่ายจากไปได้รู้สึกตัว............... .........ว่าเขา....แพ้แล้ว.... 


“ขอบใจนะไอ้นิก...ฮึก...ฮึก..”   เสียงของบาสแผ่วเบาราวกับคนหมดแรง
ถึงแม้ว่าเขาจะไปไม่ถึงฝั่งฝันในที่สุด แต่เขาจะจดจำคืนนี้ไว้ ..   

ความทรงจำของค่ำคืนที่เขาต้องมานั่งร้องไห้เพราะความรักอยู่อย่างนี้ มันมีอะไรดีงั้นหรือ
....อย่างน้อยอีกฝ่ายก็ไม่ได้รังเกียจเขา ไม่ว่าจะเป็นอ้อมกอด... หรือรสจูบนั้น

เขาไม่เสียใจเลยที่ได้รักมัน....  แต่เสียดายเหลือเกิน...

ที่เป็นไม่ได้มากกว่าเพื่อนกัน... เท่านั้น.... จริงๆ..
 
…………………….

……….

….



****************




.................. คนที่ยังไม่หลับไม่นอนคืนนี้ ก็ยังเหลืออีกคู่หนึ่ง

ในห้องนอนที่มีเสียงเพลงจังหวะสนุกสนานอย่างเพลง America’s Suitehearts ดังขึ้น..
เมื่อเริ่มเพลงดาราหนุ่มสุดหล่ออย่างนายเอส ก็ยิ้มเห็นเขี้ยวเสน่ห์ ยักคิ้วให้กล้องด้วยหน้ากวนๆ
ขณะที่ขยับมันให้เข้าที่เข้าทาง  หางตาของเขาเหล่มองไปทางคนน่ารักซึ่งยืนอยู่คนละฟาก
ของเตียงนอนกว้าง เห็นอีกฝ่ายดูเก้ๆกังๆก็อมยิ้ม..  แน่นอน งานนี้น้ำต้องทำตามเขาทุกอย่าง
ราวกับกระจกเงา พวกเขาหันหน้าเข้าหากัน และตั้งกล้องให้หันหน้ามาหาแต่ทางตัวเองเท่านั้น

เมื่อกล้องพร้อม คนพร้อม คนหน้าหล่อก็วาดลวดลายทันที..
เอสยกมือชี้หน้าน้ำก่อนเลย  ทำเอาน้ำสะดุ้งขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ แต่ก็ชี้หน้าเอสตามอย่างงงๆ 
เอสใช้มือที่เหลืออีกข้างจับหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองวนไปวนมา
น้ำก็ทำตามทั้งที่ยังขมวดคิ้วไม่เลิก (ท่าบ้าบออะไรของมันวะ!/////*//)

แต่พอเจ้าหน้าหล่อทำท่าว่าหัวใจตัวเองมันจะกระโจนออกมานอกอก จนต้องรีบสะดุ้ง
กุมเก็บให้กลับเข้าที่ด้วยมือทั้งสองข้างไว้ น้ำก็หลุดหัวเราะทำตามแทบไม่ทัน
ก่อนจะได้เห็นเจ้าต้นแบบส่งยิ้มหวานมาให้ ทำเป็นควักหัวใจปาไปข้างหน้า
จะปาไปให้ใครที่ไหนด๊ายยยยย... มันก็ปามาให้เขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าน่ะซี่~~!////////

แล้วท่าต่อมาก็ทำให้คนทำตามยิ่งได้เหวอ ขำที่ตัวเองต้องมาทำอะไรบ๊องส์ๆ
แต่ก็ต้องจำยอมขมวดคิ้วก้มหน้า ซ่อนแก้มแดงๆ เมื่อต้องส่ายเอวราวกับเต้นระบำฮาวาย
วนก้นหมุนไปรอบๆตัวตามจังหวะเพลง (ไอ้บ้าเอส!!///*//หนอย~จำไว้เลยนะ!!!>////<)

ขณะที่น้ำดูเหมือนจะเขินอายและขำอยู่ในที เอสก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หัวเราะไปเต้นไปอย่างชอบใจ
จนบางทีก็มีหยุดขำไม่ได้กับท่าทางที่ดูตลกเหลือเกินของอีกฝ่าย

เสียงดนตรีพาให้ใจคนทั้งสองนึกสนุกตาม.. มีแต่เสียงหัวเราะกับรอยยิ้มที่ส่งให้กัน
พวกเขาไม่ได้เป็นนักเต้นชื่อดังลีลาขั้นเทพมาจากไหน มีแต่เต้นกันไปแบบมั่วซั่วขึ้นเรื่อยๆ

บางท่าน้ำก็แกล้งไม่ยอมทำ หรือทำตามไม่ทัน เอสต้องทำซ้ำอยู่หลายรอบจึงจะรู้สึกตัว
ว่าถูกแกล้งกลับบ้าง(555) แล้วเมื่อนายเอสทำท่าส่งจูบให้แถมด้วยการขยิบตาเล็กน้อยเป็นท่าจบ
น้ำก็หน้าแดงไม่เอาด้วยจนเอสต้องรีบรุดเดินเข้ามาหา ไล่คว้าตัวเป็นการใหญ่
เพื่อจับให้คนน่ารักจอมดื้อยอมจุ๊บที่แก้มตัวเองซะเลย...//////




................ “อึก! เอ้อ!! เฮ้ยเอส!!! เดี๋ยวๆๆๆๆเดี๊ยววว~ก๊อนนนน ผมเกือบลืมไปเลย!”
คนน่ารักร้องลั่นเมื่อนึกถึงเรื่องบางอย่างออก ยกมือยันหน้าแฟนหนุ่มที่กำลังรุกคืบโอ้โลม
นัวเนียเขาไม่ห่างบนเตียงนุ่ม หลังดูคลิปตัวเองกันเรียบร้อยโรงเรียนฮาแล้ว ทั้งคู่ก็รีบ
ขึ้นคร่อม เอ๊ย! เข้านอนกันอย่างรีบเร่ง เพราะเอสคิดเอาไว้ว่าเช้าวันพรุ่งนี้ เขาจะตื่นมา
ตัดต่อคลิปส่งให้น้องก๊อปและผองเพื่อนได้ดู 55

“โธ่~ /////*// อะไรเนี่ยน้ำ~ หืมมม~ ผมไม่ไหวแล้วนะ”  คนหน้าหล่อถามเสียงกระเส่า
ยังไม่หยุดจุ๊บปากบางสีชมพูระเรื่อตรงหน้า

“โอย~~~เดี๋ยวๆก่อน! ผมมีอะไรจะให้คุณ!! ผมลืมไปเลย!คุณรออยู่นี่แป๊บนึงนะเอส!”
คนพูดท่าทางตื่นเต้นมาก ยิ้มตาโตอย่างดีใจกระเถิบตัวหนีลงจากเตียงวิ่งจู๊ดออกไปจากห้อง
เล่นเอาเอสนั่งงงได้สักพัก คนน่ารักของเขาก็กลับมาพร้อมกับถาดเล็กๆที่มีชามใบหนึ่งคว่ำอยู่


“เอ่อ........... อะไรน่ะน้ำ?”  ดาราหน้าหล่อเกาหัวตัวเองขมวดคิ้ว ถามยิ้มๆ

น้ำอมยิ้มเอาถาดวางลงบนเตียงดึงมือให้เอสนั่งลง แล้วเปิดชามที่ครอบออก
 “หึหึหึ.. นี่คือ......แต่นแตนแต๊น!!! ... มันคือ ซูชิ!!! ที่ผมทำเองล่ะ!ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

“เฮ้ย!!! จริงดิ!!!!”  (เมียกูทำได้!!!)

เอสตาโตมองซูชิที่น้ำทำมาให้เขาอย่างอึ้งๆ... น้ำคงใช้พิมพ์ที่เอาไว้ทอดไข่ดาวให้ออกมา
เป็นรูปหัวใจ เอามาอัดข้าวใส่ลงไป... มีแต่งหน้าด้วยสาหร่ายเสียด้วย

คนหน้าหล่ออดยิ้มจนแก้มปริไม่ได้ เมื่อเห็นว่าน้ำทำซูชิก้อนยักษ์เป็นรูปหัวใจให้เขา
แถมยังพยายามแต่งหน้าด้วยส่าหร่ายญี่ปุ่นที่ตัดแต่งเป็นรูปคิ้วตาจมูกปาก ให้เป็นหน้าคน
ถึงมันจะดูตลกเพราะหน้าตาบิดๆเบี้ยวๆไปหน่อย แต่คนน่ารักคงตั้งใจทำเป็นหน้าของเขา
ไม่ผิดแน่.....  น่าร๊ากกกก ///////


“โอ้โห!~สุดยอดเลยน้ำ!555 นี่คุณไปแอบทำตอนไหนเนี่ย!?”  เอสเห็นน้ำยิ้มภูมิใจ
ที่ถูกชม ก็อดหมั่นเขี้ยวคว้าตัวมานั่งกอดไม่ได้ ไล่หอมแก้มนุ่มนั้นอย่างชื่นใจ

“โด่~! น่ากินใช่ป่ะล่ะฮะฮะ!!//////”  หนุ่มน่ารักห่อหัวไหล่ หัวเราะไปก็แกล้งหลบ
จมูกโด่งที่ชอบซุกซนของคนหน้าหล่ออย่างจั๊กจี๋

“ครับ...หึ..น่ากินมากเลยครับ ขอกินหน่อยได้มั้ย...”  เสียงทุ้มนุ่มกระซิบข้างหู
ทำน้ำใจเต้นตึกตัก พวงแก้มนวลซับสีเลือดขึ้นมาให้ร้อนวูบวาบไปทั่วใบหน้าหวาน
ใช่แค่จมูก.. มือของอีกฝ่ายก็ซุกซนใช่เล่น ล้วงเลยเข้าใต้เนื้อผ้าไปถึงไหนๆแล้ว~//////..


“ไอ้บ้านี่...//// จะกินอะไรกันแน่ กินไอ้นี่ก่อนซี่~ ผมอุตส่าห์ทำให้นะ”
น้ำขมวดคิ้วทำแก้มป่อง ยื่นจานซูชิมาให้เอสขณะที่ยังถูกกอดรัดไม่ยอมปล่อย

“55..ครับๆ แต่ว่าถ้าผมกินซูชิที่คุณทำแล้ว... ผมต้องได้กินคนทำต่อนะ..หึหึ..”

“เออน่า! > < รู้แล้วน่า~~!//////”  เสียงหวานตอบอย่างฮึดฮัด ขัดเขิน..


เอสหยิบซูชิรูปหัวใจของน้ำขึ้นมากัดกินอย่างมีความสุข... แต่แล้ว! หน้าหล่อๆที่ยัง
ระรี้ระริกอยู่เมื่อครู่ก็ต้องซีดเผือดลงทันใด!! .... ชายหนุ่มไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า
บนโลกนี้จะมีของกินที่รสชาติห่วยแตก แดกไม่ได้ขนาดนี้อยู่ด้วย!!!!
โอ้!ให้ตายเถอะ!!! มัน! มัน! มัน! มันคืออะไรกันเนี่ยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย~~!!!!!


“นะน้ำ!!!||||||||||||||||| คุณเอาอะไรให้ผมกิน!!!?”  คนหล่อพะอืดพะอม ตัวสั่นเพราะขนลุก
ทุรนทุรายล้มตัวลงกลิ้งไปบนเตียง ดีดดิ้นตีขาตัวเองไปมาทรมานสุดจะบรรยาย...

 “ ทะทำไมอ่ะ?....เป็นไง?...มันอร่อยมากจนตัวสั่นเลยเหรอเอส!?”  คนน่ารักยิ้มแฉ่งดีใจ
คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จเข้าแล้ว  “ผมก็ใช้ข้าวที่คุณทำเหลือติดก้นหม้อนั่นแหละ
ผมเห็นไอ้นู่นไอ้นี่มันเหลือก็แอบเอาไปซ่อนไว้ รอคุณอาบน้ำค่อยเอาออกมาทำ ฮะฮะ”

“แฮกๆสะไส้!! มันมีไส้ข้างใน!|||||||||| เฮือกกกกคุณ! คู๊ณณณ!! แอบเอาอะไรใส่ลงป๊าย!!?”

“ก็มีวาซาบิ ขิงข่า ผักกาดดอง พริกขี้หนู เนยในตู้ เอ่อ...เกลือ(ประมาณสามช้อนโต๊ะพูนๆได้)...”

เอสได้ฟังก็ลุกพรวดขึ้นยืนตาเหลือกอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง   
“น้ามมมมมมมมมม!!!|||||||||||*|| คุณจะฆ่าผมเรอะ!!! อุ๊คอ่ะอ๊อควะว๊ากก!!||||||||||
คาว!!! คาว!! อะไรคาวๆ!!!?อี๋~~~แหยะแอะอูวแหวะแอะ~อึ่ยยยยยย!!!!”

“อ๋อผมลืมบอกคุณไปว่ามีหมูด้วย(ดิบๆ) ฮะฮะ ผมเอาทุกอย่างมาบดรวมกัน
แล้วตอกไข่(ดิบ) ใส่ลงไป คุณว่าเข้ากันม๊ะ/////”

“เข้า!!!||||||||||||| เข้าห้องน้ำ!!! ผมต้องเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนี้!!!อุ๊บ! อ๊อค!! โอะโอ้ค!!!”
เอสแหกปากเสียงดังก่อนวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต เข้าไปอ้วกในห้องน้ำ...


“เฮ้ย!!!//////*// ทำอะไรของคุณน่ะเอส! ต่อหน้าต่อตาผมเลยนะ.........ใจร้าย...”
น้ำเดินตามไปหยุดดูอยู่ห่างๆหน้าห้องน้ำ บ่นอุบอิบอย่างตัดพ้อ....
ท่าทางเขาจะไม่ประสบความสำเร็จในการเป็นพ่อครัวซูชิจริงๆ  ( -_-)



................แล้วคืนนั้น เจ้าคู่รัก เขาดำเนินบทรักอันร้อนแรงต่อกันยังไงนะ...
 

“..................เอส...............เอสสส..... คุณออกมาซักทีเถอะ....ผมขอโทษ~~~~”

หนุ่มน่ารักสำนึกผิด.. ได้แต่นั่งกอดเข่า จับเจ่าคอยเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ
คอยเคาะเรียกเอสด้วยความห่วงใยเป็นระยะๆ แต่จนแล้วจนรอด เจ้าหน้าหล่อก็ดูเหมือน
จะตอบกลับเขามาได้แค่...

“โอ้คคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!!! ||||||||||||||||||||..”  ……


เอสนึกถึงรสชาติซูชิของน้ำทีไรเขาก็ขนลุกแขยงขึ้นคอ... อ้วกจนหมดไส้หมดพุง....
เล่นเอาคนหล่อหมดสภาพ หมดแรง หน้าซีดเป็นไก่ต้ม.... อยากจะร้องไห้ด้วยความเจ็บใจนัก
คนน่ารักของเขาก็เร่งเรียกให้ออกไปหา คืนนี้น้ำยอมเล่นด้วยแท้ๆ
บ้าที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!! โฮ!!!!!!!!!!!

..................................

....................

..........


+++++++++++++++++++++++++++++++++




หลายวันแล้วตั้งแต่เมื่อตอนเกิดเรื่อง เทพพิชัยไม่ได้ติดต่อกับพ่อตัวเองเลย...

… ช่วงสายของวันจันทร์อย่างตอนนี้หากเป็นปกติ เขาอาจจะกำลังอยู่ที่ออฟฟิศ
หรือทะเลาะกับพ่ออยู่ที่มุมไหนสักแห่งในบ้าน....

แดดเริ่มแรงแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังเอาแต่กำโทรศัพท์เดินวนไปเวียนมา
อยู่ในสวนหลังบ้านอย่างครุ่นคิด..  เพื่อนรักอย่างเรียวช่วยพูดกับพ่อของเขาให้แล้ว
เรื่องขอเวลาให้เขาทำใจและคิดทบทวนเรื่องต่างๆด้วยตัวเองบ้าง....

แต่จนถึงวันนี้ไอ้หนุ่มลูกครึ่งก็ยังคงอาศัยอยู่ที่บ้านของเพื่อน แม่นงค์และหมอเรียว
ให้การต้อนรับเหมือนเขาเป็นคนในครอบครัวเป็นอย่างดี เทพพิชัยรู้สึกไม่เคว้งคว้างมากเกินไป
ก็เพราะความรักความห่วงใยที่สองแม่ลูกคู่นี้มีให้อยู่เสมอ... แต่.....
เขาจะเอาแต่พึ่งพาความใจดีของบ้านนี้ไม่ได้........
เขาคงต้องเผชิญหน้ากับพ่อเสียที... ป่านนี้พ่อก็คงเป็นห่วงเขามาก
ไม่ต่างกับที่เขาคิดถึง และห่วงพ่ออยู่ตอนนี้เช่นกัน..


“ฮะฮาโหล!! อะอาเทม! อาเทมลื้อยอมคุยกับป๊าแล้วใช่มั้ย!!! อาเทม..ป๊าผิดเอง!
ป๊าไม่ดีเองทั้งหมดเลยลูก ป๊าขอโทษ ป๊าขอโทษลื้อแล้ว จะให้ป๊าทำยังไง
กลับบ้านเราเถอะนะ.....ปะป๊าเป็นห่วงลื้อนา.....ป๊าคิดถึงลื้อ.... ลื้อ..อย่าเกลียดป๊าเลย..”

เสียงของคนเป็นพ่อสั่นอย่างอดสะเทือนใจไม่ได้ ลูกชายคนเดียวที่เขาแสนจะรัก
ความหวังทั้งหมดก็ฝากไว้ที่ลูกคนนี้ เงินทองธุรกิจร้อยล้านพันล้านต่อให้มากมายแค่ไหน
ถ้าไม่มีลูกคนนี้ ... แล้วเขาจะทำไปเพื่อใคร..
ถึงแม้จะดีใจมากที่ลูกยอมโทรมาหาแล้ว แต่ก็ยังหวั่นใจนักเมื่อไม่ได้ยินเสียงลูกพูด


เทพพิชัยนิ่งงันอยู่นาน ฟังพ่อพูดเกลี้ยกล่อมให้ยอมกลับบ้าน เรื่องที่แล้วมา
พ่อของเขาก็ขอให้ลืมมันไปเสีย แล้วมาเริ่มต้นกันใหม่...

“ป๊า.... ผมรักปะป๊านะ...”  คำแรกที่ได้ยินสร้างความดีใจให้นายยุทธพิชัยเหลือเกิน
ชายสูงวัยที่หน้าหมองคล้ำคร่ำเครียดมาหลายวันด้วยความทุกข์ใจ เริ่มมีรอยยิ้มบนใบหน้า
ฉายแววความหวังขึ้นมาได้อย่างใจชื้น..  “ป๊าก็รักลื้อ! ลื้อรู้ใช่มั้ยอาเทม!! ป๊ารักลื้อที่สุดแล้ว
กลับบ้านเรานะกลับมาอยู่กับป๊า ป๊าจะไม่ห้ามอะไรลื้ออีกแล้ว! ป๊าสัญญา!!”  ถึงแม้ว่า
ที่ผ่านมาลูกของเขาจะออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่นบ่อยๆ แต่กับหนนี้มันต่างกัน
หากเขายังคงดุด่าลูกเหมือนแต่ก่อนโดยไม่ยอมมองความผิดของตัวเองบ้าง
ลูกอาจจะทิ้งเขาไปเลยก็ได้..  เหลือตัวคนเดียวคือสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับคนที่เฝ้ารอ
ให้ลูกชายคนเดียวกลับมาหา....


“ป๊าครับ.....ป๊าแน่ใจเหรอว่ารักผมที่สุด ... มากกว่าทุกอย่างจริงๆเหรอ..”
เทพพิชัยพูดถามย้ำเน้นๆ อย่างชั่งใจ... เขารู้ว่าพ่อรักเขามาก แต่สิ่งที่เขากำลังจะขอจากพ่อ
เขายังไม่แน่ใจว่าพ่อของเขาจะยอมให้ได้ไหม...


“อาเทมทำไมลื้อพูดอย่างนี้ล่ะลูก! ป๊าบอกแล้วไง ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าลื้อแล้ว
ป๊าจะไม่ทำอะไรที่ลื้อไม่ชอบอีกแล้ว การพนันป๊าก็ไม่ได้เล่นมาสองปีแล้ว ป๊ากลับตัว
เพื่อลื้อได้จริงๆนา! อาเทม..หรือว่าถ้าลื้ออยากจะมีเมียเป็นผู้ชาย ป๊าก็จะไม่ว่าอะไรลื้อเลย
พามาหาป๊าได้เลย ป๊าทำใจไว้แล้วลื้อไม่ต้องเป็นห่วง ต่อให้เป็นไอ้!...เอ่อ...อาหนูน้ำ!!
ป๊าก็จะยอมให้ลื้อแล้วนา  ถ้าอียอมมากับลื้อนะ... ป๊าโดนด่าก็ไม่เป็นไรหรอก|||||||||||”
คิดว่าคงไม่มีทางที่ลูกชายคนโตของอดีตเพื่อนรัก ซึ่งกลายมาเป็นคู่แค้น
จะมาลงเอยกับลูกชายเขาได้ หากลูกเขาอยากพาผู้ชายเข้าบ้านจริงๆ
ก็ขอให้เป็นคนอื่นทีเถ๊อะ!!||||||||||||||



“ปะป๊าพูดจริงนะ! ป๊าจะยอมทุกอย่าง!!”  เสียงเทพพิชัยดูดีใจมาก

“จริงสิ! ป๊าขอแค่ให้ลื้อกลับมา... ลื้อกลับมานะอาเทม..”

“ป๊า! ถ้าป๊าอยากจะให้ผมกลับบ้าน!! อยากให้ผมลืมเรื่องทุกอย่าง!! ป๊ารับปากผมได้มั้ย
ว่าเรื่องที่ผมขอ ป๊าจะยอมให้ผมได้!!”

“ลื้อบอกมาเลย ว่าลื้ออยากได้อะไร ป๊าจะให้ลื้อทุกอย่างอาเทม!”  ดีใจเหลือเกิน
ที่ลูกจะยอมกลับบ้าน กลับมาหาเขา กลับมาเป็นความหวังและรักเขาเหมือนอย่างเดิม


เมื่อเห็นพ่อรับปากหนักแน่น ง้อเขาสุดชีวิต เจ้ากล้ามโตก็ได้ใจพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกไป
แต่ข้อแลกเปลี่ยนที่เขาขอ  ทำเอานายยุทธพิชัยหน้าซีด ตกใจอ้าปากค้าง อยากจะเป็นลม
ตาเหลือกแทบตกเก้าอี้!!!  “นะนะนี่ๆๆๆ ลื้อพูดจริงเรอะอาเท๊มมมมมเฮ้ย!!!|||||||||||||”


“ผมพูดจริงป๊า! ป๊าทำให้ผมได้มั้ยล่ะ!.... ถ้าป๊าตกลงผมถึงจะกลับบ้าน.. พิสูจน์ให้ผมดู
ได้มั้ยป๊า............ ว่าทำเพื่อผมได้จริงๆ..”


สิ่งที่เทพพิชัยขอกับพ่อนั้น... เป็นเรื่องที่นายยุทธพิชัยไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิต…
ว่าเขาจะต้องทำมันในวันนี้...
แต่ในเมื่อวันนี้ เขารู้แล้ว ว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าลูกของเขาเลย เขาก็คงต้องยอม

เอาก็เอาวะ!!! เขาให้ลูกได้ทุกอย่าง!!!


………………….

……….


หลังวางสายจากพ่อไปได้สักพัก ไอ้หนุ่มลูกครึ่งก็มานั่งกินขนม
จิบชาอยู่ที่โต๊ะในสวนหลังบ้านกับคุณอนงค์นาฏ

“แหมสบายใจขึ้นแล้วใช่มั้ยลูก... แม่บอกแล้วว่าให้รับโทรศัพท์พ่อเขาบ้าง
เป็นไง รู้อย่างนี้คุยกันไปตั้งนานแล้วใช่มั้ยล่ะ55  ไหนๆดูซิ อื้ม.. หน้าตาหายบวม
หายเขียวแล้วนี่ กลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้วแบบนี้ ก็ไปหาน้องได้แล้วสิจ๊ะ55”

เทพพิชัยชะงักมือที่ถือถ้วยชาส้มหอมๆ เหล่มองหน้าแม่นงค์อย่างรู้ทัน...
ว่าคนที่อยากให้เขาไปเจอหน้านั้น หมายถึงใคร...  เมื่อเล่าว่าเขาจะไปเจอหน้ากร
แม่นงค์ก็คะยั้นคะยอ กล่อมเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ให้ยอมบอกความจริงกับกร..

แต่ยังไงเสีย เขาก็ยังไม่เปลี่ยนใจ...  แม้ว่าพวกเขาจะโทรคุยกันทุกคืนเหมือนก่อนแล้ว
เมื่อถึงเวลา... ก็จะต้องบอกลาไม่มีการเปลี่ยนแปลง...

(... เจ้ากุ้งแห้ง... พี่คงคิดถึงนายไปตลอดเลย...)



ขณะที่กำลังเหม่อ ก็มีสายเรียกเข้า  “เอ๊ะ....เบอร์ใครวะ?...”   เทมหยิบมือถือตัวเอง
ขึ้นมาดูอย่างแปลกใจ เป็นเบอร์ที่เขาไม่คุ้นตา  “เอ่อ..ฮัลโหลครับ?” 
ลองทักตอบไป เจ้าเรียวอาจใช้มือถือเพื่อนที่โรงพยาบาลโทรมาหา..


“สวัสดีครับ...ผมเอสนะ..”

เทพพิชัยตาโตด้วยความตกใจ เมื่อคนที่คาดไม่ถึงเป็นคนโทรเข้ามา...





tsktonight…TBC

*** ฮือ~ ... เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา วิเจออุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ...
แต่ได้แผลถลอกปอกเปิกจนเข่าบวม เดี้ยงไปทำงานไม่ไหวเลยโฮ~~~~ (ฟ้องคนอ่าน)

ปล.ใครอยากรู้ว่าเพลงที่เอสกับน้ำเต้นเป็นไง ไปหาฟังได้นะจ๊ะ^^


ตอบค่ะ^^
muiko // มันเป็นความบังเอิญที่น่ารักค่ะ นายเอสถึงดีใจมากๆ55
นิกกี้สับสนเผลอไผลๆแต่ก็รอดตัวมาได้เน้อ555

goosongta // คิดถึงแบงค์แล้วจ้า ส่วนนายเอสไม่ได้ควบอะไรเลย5555

AnimajuS // ไม่รู้จะแบนรึจะกลมนายนิกดีเนอะ ออกมาอีกหรอบนี้ได้ แหะๆ

tawan // เกลียดใครไม่ว่า อย่าเกลียดวิก็พอ^^

หมูกระต่าย // ไม่รู้ตอนนี้จะทำให้ผิดหวังหรือเปล่านะค่ะ เริ่มต้นอาจจะหลายคนควันออกหู

แต่นี่ล่ะค่ะบางคนอาจจะคิดไว้แล้วว่าวิต้องเล่นแบบนี้555

หมอตัวเปียก // บาสเขาทุ่มค่ะสุดโต่ง นายนิกทำแค่นั้นให้อภัยกันได้มั้ยน้า~
ตอนนี้นิกกี้ออกจากบ้านไม่ได้แล้วค่ะ กลัวโดนรุมตื้บ55

yoyoyoyoyo // ไม่เคยงอนคนอ่านที่น่ารักอยู่แล้วค่ะ^^

Angel BeeRZ Yaoi // ขอบคุณกำลังใจค่า ดีใจ^^ 
นายนิกเคลิ้มไปหน่อยให้อภัยกันเนาะ เขากลับตัวทันเน้อ

IWacKEE // น้องแบงค์คงยังนอนฝันหวานหลับอุตุมิรู้เรื่องไรค่ะ555 พี่นิกรักน้องแบงค์คนเดียว
เชื่อมันเถ๊อะ~ ส่วนพี่เอสกะน้องน้ำ ขอโทษที่ทำให้รอเก้อนะจ๊ะ555 บางทีเหมือนไม่มีก็ดันมี
แต่บางทีเหมือนจะมีก็ไม่มีซะงั้น

choijiin // ไอ้เม็ดก๋วยจี๋คงล้าหัวไปหมดแล้ว เพราะถูกจิกตบเยอะนับไม่หวาดไม่ไหว555
ช่วงนี้วิให้นิกกี้ไปเก็บตัวหลบพ่อยกแม่ยกน้องแบงค์ทั้งหลายซักอาทิตย์ รอเรื่องซา..55555



ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
หายไวๆนะคะ
ช่วงนี้ทำไมมีเเต่คนได้รับอุบัติเหตุ :เฮ้อ:

เกลียดดดดดดดดดนิคกี้เเล้ว
ถึงจะรอดมาได้ เเต่เกือบจะไม่รอดนะเนี่ย  :fire:

สงสารเอสเลยคราวนี้ เจ้าแผนการนัก
เจออาหารฝีมือน้ำไปที่เดียว จอดเลยย  :jul3:
นี่สงสารหรือสมน้ำหน้า เริ่มงงตัวเอง  :m20:

เเล้วเอสโทรมาหาพี่เทมทำไมเนี่ย
โทรหาพี่หมอที หรือ พี่เทมเพื่อนัดคุยกะน้ำเนี่ย ลุ้นๆๆๆๆ :really2:

รอตอนต่อไปค่ะะะะ :pig4:

ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
ก็ถือว่ายังดีที่น้ำแตก แล้วแยกทางกันซะก่อนที่จะมีก๊อกสองนะ ลดโทษลงกึ่งหนึ่งล่ะกัน

นิกกี้ : ถือว่ายังไม่เสียหายมาก รอลงอาญา(จากแบงค์)ละกัน และอันนี้คนอ่านขอ  :beat:

บาส : แพ้แล้วก็ต้องยอมนะ อย่าลดคุณค่าในตัวเองลงเลย  :กอด1:

Angel BeeRZ Yaoi

  • บุคคลทั่วไป
Re :
«ตอบ #1283 เมื่อ19-09-2012 17:58:01 »

โอ๊ยยยดีใจที่พี่ตาตี่รู้สึกตัวก่อนจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
พี่น้ำ~จะพี่เอสหรือไงอาหารพิสดารชิป
สงสารพี่กรแหะถ้ารู้ความจริงว่าคนที่รักเป็นศัตรูจะเป็นไงต่อ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
เค้ากลับมาอ่านต่อแล้วววว
ไม่โกรธกันน๊าไม่ขอแก้ตัว
ใดใดทั้งสิ้น  :z3:
หายเจ็บไวไวน๊า :L2:

กดบวก&เป็ด
เป็นการไถ่โทษน๊า


AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป
สงสารพี่เทมแหะ :monkeysad:

จะครบเดือนยังนิ น้องแบงค์ของคุณพี่เมื่อไหร่จะได้เจอกับพี่นิ๊กล่ะนิ :เฮ้อ:


หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
อันนี้บอกจากใจเลยนะคะพี่วิ....ถ้าพี่นิกกี้ได้กับพี่บาสหนูจะเลิกอ่านเรื่องนี้เลยค่ะ :z3:

เพราะอ่านแล้วทำร้ายเบ้าฮาร์ทหนูมากๆเลยค่ะ :a5:

น่าสงสารพี่เอสจริงๆจะมีชีวิตรอดออกมาจากห้องน้ำมั้ยนั้นน่ะ :เฮ้อ:

พ่อของพี่เทมจะมาไม้ไหนเนี่ย หนูยังคิดสภาพไม่ออกเลยว่าถ้าพี่กรรู้ความจริงแล้วศพพี่เทมจะเป็นยัง :really2:

ปล. พี่วิรักษาตัวเองด้วยนะคะ หนูคงช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะคะ

นอกจากจะบอกว่าเป็นห่วงพี่สาวเสมอนะคะ สู้ๆเป็นกำลังใจให้ค่ะ   :กอด1: :กอด1:   :L2: :L2:

 :3123: :3123:   :L1: :L1:   :pig4: :pig4:

IWacKEE

  • บุคคลทั่วไป
แปะไว้ก่อน สอบเสร็จจะกลับมาอ่านนะคะ TT^TT

===========================
สอบเสร็จแล้ววว อ่านแล้ว ก็ยังดีแฮะ นิกกี้ยังรู้ตัวทัน ไม่งั้น...  :z3:

อดฉากสะบ้ะล้ะหึ้ยย .. น้ำเอส  o6

ขอให้หายเร็วๆนะคะคุณวิ รักษาสุขภาพด้วยค่า  :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-09-2012 23:35:32 โดย IWacKEE »

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
นี้แน่ะ!!!!
 :z6: :z6: :z6:
*โดดถีบหน้าอิเม็ดก๋วยจี๊ด้วยความไวแสง
บอกแล้วใช่ม้ายไอ้นิกว่านอกใจน้องแบงค์เมิงตายยยยยยยยยยยย
 :angry2:

โถเอส ชีวิตจะได้รับทานแต่ของพิสดารพันลึกไปถึงหนาย
น้องน้ำเอ๊ย คราวหน้านั่งกินนอนกินดีกว่าค่ะลูกขา
สงสารไม่อยากให้ลำบากเล้ย
 o21 :sad3:

คุณวิช่างน่าสงสาร
*ลูบหลังลูบไหล่
ขอให้คราวนี้ถือว่าฟาดเคราะห์ละกันเนอะ
ต่อไปจะได้มีแต่เรื่องดีๆ สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตแทน
ที่เจ็บอยู่ก็ขอให้หายไวๆนะคะ
 :กอด1:

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
คิดถึงพี่วิจังอ่ะ :เฮ้อ:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด