หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[tawan]

สงสารก็อย่าปล่อยให้น้องกรรอนานนะ

รักคุณวิที่สุดรีบมาเร็วๆนะ

 

[PoMArmKuB]

ให้รอนาน แล้วก็มาน้อยอะ งอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล

[muiko]

แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สงสารพี่เทม อ่านเเล้วน้ำตาไหลเลย
โอ๊ยยยยยย คนเค้ากลับตัวเเล้วให้อภัยกันบ้างสิ
ไม่เคยทำผิดเพราะความรักกันบ้างเลยรึไง โมโหทุกคน
ใครมาว่าพี่เทมนะ จะเหวี่ยงให้หมดเลยคอยดู
ไม่ต้องไปคงไปเคลียร์ให้มันเจ็บไปมากกว่านี้เเล้วพี่เทม
ใครไม่ให้อภัยก็ไม่ต้องสนเเล้ว ไปเริ่มต้นใหม่อย่างมีความสุขเองดีกว่า
ใครไม่รัก เค้ารักเอง

นิกกี้ก็เหมือนกัน ว่าพี่เทมอยู่ได้ ก็บอกเเล้วไงว่ากลับตัวเเล้ว คนเค้าก็เเค่เป็นห่วงน้ำอ่ะ
ขอให้โดนพ่อเเบงค์กีดกันต่อนานๆๆๆ หรือเเบงค์โมโหหึงนิกกี้กะบาสไปเลย
อยากไปกระโดดตบนิกกี้มากตอนนี้ 

กร เค้าแอบโกรธกรเล็กๆ มาถึงก็ว่าพี่เทมเลยนะ
แล้วที่ตามมาบอกว่า "คนอย่างมึงน่ะก็คงไม่มีใครเอาหร๊อก!!!" เนี่ย คอยดูเเล้วกรจะเสียใจ
แอบอยากให้พี่หมอที หายเงียบๆๆๆๆไปหลายๆๆๆๆๆวัน เเล้วค่อยกลับมาคุยกะกรให้ เเล้วค่อยหายไปเลย
เเอบอยากแก้เเค้นกรเล็กๆๆๆ เเต่ก็ยังอยากให้ความรักของพี่เทมกะกรสมหวังอยุ่น้า

เอส ยังเป็นพระเอกที่มีเหตุผลเสมอต้นเสมอปลาย น่ารักที่สุดดดดดด
ขอให้น้ำรักเอสมากๆๆๆๆๆ แต่น้ำนี่เริ่มคิดให้อภัยพี่เทมบ้างยังอ่ะ เค้ากลับตัวเเล้วจริงๆนะ
พี่เทมจะได้ไปเริ่มต้นความรักใหม่อย่างไม่มีอะไรค้างคาใจอีกอ่ะ
โอ๊ยยยย ตอนนี้อินมากกกกกกก หลังจากไม่ได้อ่านหลายวัน
อารมณ์เลยรุนเเรงกว่าปกติ >< รออ่านต่อนะคะ

[indy❣zaka]

เทมมันน่าเศร้ากว่าอกหักอีกนะ
เพราะ มันไม่ได้เจ็บเพราะเขาไม่รักไง  แต่มันเจ็บเพราะเขาเกลียดมัน 
ดังนั้น เลเว่ลความเจ็บมันเลยต่างกันอย่างมากกกกก

[p_phai]

น่าสงสารจัง

[goosongta]

คำพูดของเอสโดนมากๆๆๆๆๆอะไรก็ไม่สำคัญเท่าน้ำได้กลับมา เอสน่ารักจังเลยอยากเกิดเป็นน้องน้ำของพี่เอส
ถ้าน้ำไม่ได้จัดอยู่ในหมวดหมู่ผู้ชายแล้วเพื่อนเค้าเอาน้ำไปอยู่ประเภทไหนอ่ะ?
จริงๆแล้วเราว่าไอ้เทพพิชัยมันก็ยังโดนน้อยไปอยู่ดี ให้น้ำหายขึ้นมาจัดการมันให้หยอดน้ำข้าวต้มไปสักปีนึงไปเลย

[watcharet]

สงสารพี่เทมอ่ะตอนนี้ สงสารพี่แกจริงๆ

[IWacKEE]

ก๊อปแรดเว่อร์ 555555 

เห้ออ เทมหนอเทม สู้ๆ 

[tsktonight]

ตอนที่ 46 ทบทวน...(กลาง)




เอสยืนมองเรียวอย่าง...... ไม่ค่อยพอใจ และแคลงใจนัก...

ทำไมเจ้าหมอนี่จะต้องจ้องมองแฟนเขาขนาดนี้ด้วย..


“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าคุณ.. รู้จักกับน้ำมาก่อนเหรอครับ?”  คนหน้าหล่อเขยิบเข้าไป
ยืนใกล้คนน่ารักของเขาให้มากขึ้นก่อนหันไปถามแขกของกร..


“... เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอครับ?”  น้ำแน่ใจว่าเขาไม่เคยเห็นหมอเรียวมาก่อนด้วยซ้ำ..


“นั่นสิครับ!? ...... เอ๊ะผมว่า..เมื่อกี้ผมยังไม่ได้แนะนำให้คุณหมอรู้จักกับพี่น้ำเลยนะครับ
แล้ว....... หมอเรียวรู้ได้ยังไงอ่ะครับ ว่านั่น... พี่น้ำ?...”
กรขมวดคิ้วชนกันมองหน้าอีกฝ่าย รุกถามด้วยความประหลาดใจและสงสัย
คนอื่นหมอเรียวอาจรู้จักโดยไม่ต้องแนะนำตัวด้วยซ้ำ เพราะที่อยู่ในห้องนี้น่ะ
ดาราดังๆกันทั้งนั้น....  แต่... พี่น้ำไม่ใช่ดาราสักหน่อย..


ฝ่ายคุณหมอหนุ่มที่โดนทุกคนรุมจ้องก็อึกอัก ยกมือปาดเหงื่ออย่างตื่นตกใจ

เขาทำพลาดซะแล้ว!!||||||||||||||


ยิ่งตอบไม่ได้ ยิ่งทำให้ทุกคนในห้องมองมาที่เรียวเป็นตาเดียว 
เจ้าตัวก็ยังทำเป็นยิ้มแย้มไว้ก่อน แต่ในใจเขานั้นกำลังคิดหาทางแก้ตัวเพราะกลัว
ความแตกเป็นพัลวัน............. ไอ้เพื่อนเทมนี่มันช่างหาเรื่องมาให้เขาจริงจริ๊งงงง!




อึกอักๆอยู่ไม่นาน เรียวก็ต้องตัดสินใจมั่วนิ่มไปจนได้

“เอ่อ~~5555|||||||||||||| พี่! 55พี่ก็เดาเอาน่ากร!!555 ก็กรชอบพูดถึงพี่น้ำให้ฟังบ่อยๆ
ไม่ใช่เหรอว่าน่ารักอย่านั้น น่ารักอย่างนี้! พี่ก็เลยเดาเอาว่าคงต้องเป็นพี่น้ำของกรแน่ๆ
พี่เดาเก่งใช่มั้ยล่ะครับ555”


“แหมเก่งจังเลยนะครับหมอเรียว!55..”  เด็กหนุ่มหน้าใสพลอยพยักหน้าหงึกๆ ขำไปด้วย


แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆหรือน้ำใสแค่ไหนเรียวไม่ค่อยแน่ใจ  เมื่อเห็นทุกคนยิ้มให้ก็เบาใจ
ตอนนี้เรื่องที่สำคัญคือเขาต้องหลอกถามอาการของน้ำ ไปรายงานให้เจ้าเทมรู้
  “เอ่อแล้วนี่ ไม่ทราบว่าคุณน้ำป่วยเป็นอะไรเหรอครับ?”
รู้เรื่องดี แต่คุณหมอหนุ่มก็ยังแกล้งถาม..


คนบนเตียงยิ้มให้คนถามเล็กน้อย ก่อนตอบสั้นๆ  “ก็แค่เพลียน่ะครับ เลยต้องมานอน
ให้น้ำเกลือที่นี่... หึ.. คิดว่าถ้าไม่มีอะไร วันพรุ่งนี้ก็คงได้กลับบ้านแล้วล่ะครับ..”
น้ำพูดจบก็ต้องยอมรับเอาแก้วน้ำส้มที่เอสรินให้ มาดื่มอย่างเสียไม่ได้...||||||||||
เจ้าดาราโรคจิตมันเล่นถือมายื่นต่อหน้า แล้วขู่บังคับให้เขากินทางสายตาชัดๆ...


เรียวเห็นเอสเอาใจหนุ่มน่ารักก็อดอมยิ้มไม่ได้..  พวกนั้นคงไม่คิดว่าคนอื่นอย่างเขา
จะมารู้เรื่องที่ทั้งคู่แอบคบกันได้..  ท่าทางดาราหน้าหล่อชื่อดังจะทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง
แฟนตัวเองอย่างมาก...มากทีเดียว........
ดูสิ... มายืนบังหน้าน้ำไว้ ขวางกลางระหว่างที่เขาคุยกับน้ำยังไม่พอ ยังคอยแอบลอบมอง
มาทางเขาด้วยสายตาระแวงตลอดเวลา...
(หึหึ...อย่าคิดนะครับคุณเอส ว่าผมไม่รู้..............สงสัยจะหึงเข้าแล้วนะเนี่ย55)


แม้จะแอบขำอยู่ในใจ แต่ภายนอกคุณหมอเรียวก็ยังเก็บอาการให้นิ่งและสุภาพเข้าไว้..
“ผมว่าคุณน้ำดูแข็งแรงอย่างนี้ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วล่ะครับ ไม่ปวดหัว..ตัวร้อน
หรือแน่นหน้าอก ตาลาย หูอื้ออะไรทำนองนี้ใช่มั้ยครับ?”


“เอ่อ........ก็ไม่นะครับ.... ผมปกติดีทุกอย่าง.. สงสัยจะได้น้ำเกลือไปเยอะ รู้สึกมีแรง
ดีขึ้นมากแล้วล่ะครับ ขอบคุณคุณหมอที่เป็นห่วงผมนะครับ ” น้ำตอบยิ้มให้เรียว
ก่อนจะหันไปมองหน้าเอสที่ย้ายมานั่งด้วยกันบนเตียง ตรงข้างตัวเขาอย่างงงๆ...

เอสหันมายิ้มให้น้ำ แล้วเอื้อมมือไปหยิบลูกแอปเปิ้ลสีแดงสวยบนโต๊ะข้างเตียง
มากัดกินเสียงดัง กร๊วม!! แล้วทำท่าตาโตตกใจ

“โห! นี่! คุณจะเอาบ้างมั้ยน้ำ!? กรอบ หวานอร่อยมากเลยนะ! แล้วคุณล่ะ! คุณหมอ!?
กินด้วยกันมั้ยครับ555 ผมไม่หวงหรอก!!!” ไม่รู้เจ้าตัวจะรู้ตัวหรือไม่ ว่าเสียงหัวเราะ
ของตนเองช่างไม่เข้ากับแววตาดุดันขณะที่ส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเอาเสียเลย


“หึ...ขอบคุณครับ...เชิญตามสบายเถอะครับ”  เรียวกลั้นขำแทบแย่


คนดูอยู่ซึ่งไม่ใช่เพียงเค่หมอเรียว พากันแอบขำท่าทางขี้หวงของเอสจนดาราหนุ่มรู้สึกได้
“อึก!///////*// เฮ่ๆๆ!!! อะไร!? พวกนายเป็นอะไรกัน!?.... ฮึ่ยย~!”
ค้อนหางตาใส่เพื่อนๆแก้อาย.... รู้สึกตัวว่าคงแสดงออกให้คนรู้มากเกินไป
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ยอมเขยิบห่างจากคนน่ารักของเขา..

“คุณจะมานั่งเบียดผมทำไมเนี่ยเอส? เดี๋ยวนางพยาบาลเข้ามาเห็นก็โดนบ่นเอาหรอก
เขาไม่ให้ขึ้นมานั่งบนเตียงคนไข้นะ”  คนอยู่ตั้งเยอะแยะ ทำอะไรของเขากันนี่..
น้ำขมวดคิ้วสวย เอียงคอถาม คนที่ไม่เข้าใจว่าเอสแสดงท่าทางเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ
ออกนอกหน้าเกินงาม เพราะกำลังหวงแฟน ก็คงมีแค่ตัวคุณแฟนเองนี่ล่ะ

“เปล่านี่! ผมก็แค่มา.................. นั่งกินแอปเปิ้ล!//////*//”  คนหล่อก็ทำเฉไฉ
ก่อนย้ายตัวเองลงไปนั่งที่โซฟา กัดแอปเปิ้ลเคี้ยวกินแก้มตุ๋ยด้วยท่าทางหงุดหงิด..


กร อมยิ้มขำดารารุ่นพี่ที่ถูกเพื่อนๆแอบมอง ซุบซิบหัวเราะกันคิกคัก
เด็กหนุ่มหันไปชวนหมอเรียวนั่งดื่มน้ำดื่มท่าคุยกัน ถามสารทุกข์สุขดิบ ถามถึงแม่นงค์
ก่อนจะอ้ำอึ้ง... อยากถามถึงใครอีกคนนัก...


“เอ่อ...คือ.............หมอเรียวครับ...แล้วเอ่อ.....คือ..”   สิ่งที่กรอยากรู้คือ  พี่หมอทีของเขา
กำลังทำอะไรอยู่  มีธุระหรืองานยุ่งมากมายแค่ไหนกัน ..จึงหายเงียบไป ติดต่อไม่ได้
แล้วยังไม่ยอมติดต่อกลับมาหาเขาบ้างเลย... ผิดปกติวิสัยจนอดเป็นห่วงไม่ได้...

เด็กหนุ่มเอาแต่พะว้าพะวน คอยเฝ้าดูโทรศัพท์มือถือตัวเองมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว..
ทำได้แค่ส่งข้อความไปหาซ้ำๆมาตลอดเช้านี้......   [  โทรกลับหาน้องบ้างสิครับ! ] 



“มีอะไรเหรอครับน้องกร?”   เห็นกรเอาแต่อ้ำๆอึ้งๆ ไม่พูดออกมาเสียที คุณหมอเรียวจึง
ถามเปิดช่องให้เต็มที่ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร แต่เขาก็เต็มใจที่จะช่วย

“เอ่อ.....................คือผม................||||||||||||| แหะ..คือเปล่าครับไม่มีอะไร..”
อยากถาม.. แต่กรกลับไม่กล้าพูดออกไป.............................

ก็ถ้าคุณหมอเรียวรู้เรื่องที่พวกเขา ต้องคุยโทรศัพท์กันก่อนนอนทุกวัน........
ฟังดูแล้วมันหวานแหว๋วเกินผู้ชายไปหน่อยนี่นา!!  มันดูแปลกๆไม่ใช่เรอะ!////////

เรื่องที่ทางนั้นไม่ยอมตอบรับโทรศัพท์ของเขาเลย แค่อีกฝ่ายหายไปข้ามวัน
เขาก็ร้อนใจจนอดเป็นห่วงไม่ได้   ใครจะไปกล้าพูดกันเล่า!//////

ครั้งล่าสุดที่คุยกัน  พวกเขายังหัวเราะด้วยกันอย่างมีความสุขอยู่เลย.....
กลัวก็แต่ .. เขาจะเผลอไปพูดอะไรให้พี่หมอทีไม่พอใจโดยไม่รู้ตัว
แล้วโดนโกรธเอาหรือเปล่านะ...|||||||||||..

กลุ้มใจจะปรึกษาพวกเพื่อนๆรุ่นพี่ของเขาก็ไม่กล้าเช่นกัน มีหวังต้องโดนล้อชัวร์!
ทุกคนยิ่งชอบล้อเขาว่าชอบพี่หมอทีอยู่เรื่อย..///////*//…
ถึงมันจะจริงก็เถอะ.. ( >/////<  อ้าคคคคคคคค~~~~~ )


เรียวนั่งยิ้ม...สังเกตอาการของเด็กหนุ่มที่เม้มปาก ก้มหน้ามองโทรศัพท์ตัวเอง
กรทำหน้างอใส่มือถือนิดๆ...  ก่อนจะเงยหน้ามาส่งยิ้มแห้งๆให้เขา..
คุณหมอหนุ่มชั่งใจคิด ราวกับจะรู้ในสิ่งที่กรกำลังคิด......


“เอ่อ..อื้ม! ถ้ายังไงผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับทุกคน! พี่กลับก่อนนะกร!(ยิ้ม)”
ได้ยินว่าจะกลับแล้ว กรก็รีบลุกยืนตามหมอเรียวทันที  ขณะที่เอสยิ้มแฉ่งดีใจ
แต่ยังแกล้งพูดชวนให้อยู่ต่ออีกหน่อย

“อ้าวทำไมรีบกลับจังล่ะครับ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิครับ!555”

กรพยักหน้ารัวเห็นด้วยกับดารารุ่นพี่แล้วรั้งไว้  “นะครับคุณหมอ! อย่าเพิ่งรีบกลับเลย!!”
เขายังไม่ได้ลองหาทางเลียบๆเคียงๆ ถามเรื่องของพี่หมอทีเลย../////


ไม่เพียงแต่กรเท่านั้นคนอื่นๆก็ชวนเรียวกินข้าวเช่นกัน..โดยเฉพาะก๊อป
“นั่นสิคร้าบ~////// หืมมจะรีบกลับไปไหนกันครับคุณหมอเรียว (สุดหล่ออ๊าย!อ๊าย!////)”
เมื่อบิวเผลอจนจับก๊อปไว้ไม่ทัน นังดารารุ่นน้องตัวดีก็รีบถลาเข้าไปหาคุณหมอเรียว
นางเอกสาวจึงรีบเดินตามเข้าไปทำท่าพยักหน้าชวนให้อยู่ต่อด้วย
( แต่ความจริงแล้ว บิวตามไปแอบหยิกก้นก๊อปจนสะดุ้งด้วยความหมั่นไส้ที่สุด..
 ทำเอาหนุ่มหน้านวลรุ่นน้องตัวโตต้องหันหน้าไปร้องโอ๊ย~ แบบกลั้นเสียงทางอื่น)


“คุณหมอ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิครับ..”  เสียงหวานของคนน่ารักเอ่ยขึ้นอีกคน
น้ำเอ่ยชวนไปตามมารยาท แม้เจ้าตัวแทบไม่อยากกลืนอะไรลงคอเพราะอิ่มตื้อก่อนใครๆ
แต่ผู้มีพระคุณกับคนที่เป็นเหมือนน้องชายของเขา ก็สมควรจะได้รับการต้อนรับ
ผูกมิตรเป็นอย่างดี....  หมอเรียวยิ้มให้น้ำแล้วพยักหน้าพูดขอบคุณ แต่เสียงกระแอมกระไอ
ที่ดังมาจากคนหน้าหล่อทำให้ทุกคนหันไปมอง


“อ่ะแฮ่มๆๆ!!! แหมไม่รู้ข้าวจะพอกินรึเปล่านะครับเนี่ย! ไม่ได้เตรียมมาเผื่อ
คุณหมอซะด้วยสิ! เฮ่แต่ไม่เป็นไรนะครับ ถ้ายังไงไม่เกรงใจกัน เอ๊ย! ไม่ต้องเกรงใจกัน!
เดี๋ยวผมออกไปหาซื้อมาให้อีกก็ด๊ายยย!! ดีมั้ยครับ!?”  เอสทำตาโตฉีกยิ้มพูดใส่เรียว
(ไหงทุกคนต้องชวนเจ้าหมอนี่กินข้าวจริงๆด้วยวะ!//////*// น้ำนี่ก็ยิ้มพร่ำเพรื่อจริงๆ!!)


ท่าทีที่กันท่าของดาราหน้าหล่อชื่อดัง.... ทำเอาคุณหมอหนุ่มอมยิ้ม..
“แหมต้องขอบคุณคุณเอสมากเลยนะครับ... ถ้าไงช่วยซื้อชานมมาด้วยก็ดีครับ”


คนหล่อหุบยิ้มที่แกล้งทำทันที||||||||||||| ... เปลี่ยนมายืนกอดอกหน้าง้ำแทน
ส่งผลให้คนอื่นๆแอบขำกันใหญ่...  แต่น้ำกลับเอื้อมมือมาดึงชายเสื้อคนรัก
สะกิดเรียกให้เข้าไปใกล้เพื่อกระซิบกระซาบพูด

 “ทำไมคุณยังไม่ไปอีกล่ะ!? รีบไปซื้อข้าวมาให้คุณหมอเรียวซี่เอส!!”

เล่นเอาเอสเหวอไปนิดก่อนจะทำหน้าหงิกยิ่งกว่าเดิม เอสสะบัดหน้าหนี
ไปคว้ากุญแจรถอย่างฮึดฮัดขัดใจ ดาราหนุ่มเดินปึงปังด้วยความน้อยใจจน
เกือบจะออกจากห้องไปแล้ว ถ้าไม่มีเสียงเรียกจากคุณหมอเรียวท้วงไว้ก่อน


“เออะเดี๋ยวก่อนครับคุณเอส! ไม่รบกวนคุณเอสดีกว่าครับ!55ขอโทษที
พอดีผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีธุระต้องรีบไปทำต่อที่อื่น”  แค่อยากจะแกล้ง
คนขี้หวงเล่นเท่านั้น แต่เขายังไม่อยากจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับเอสจริงๆหรอก 
เพราะแค่สายตาของดาราหนุ่มนั้นก็น่ากลัวแล้ว...555


“โอ้!! จริงเหรอครับ! โธ่เสียดายแย่เลยนะเนี่ย555!!! แต่ผมคงไม่รั้งคุณไว้หรอกครับ!
เดี๋ยวคุณจะไปทำธุระไม่ทันนะ รีบไปสิครับรออะไรอยู่ล่ะคุณ!!?”
เอสได้ยินว่าเรียวต้องรีบไป ก็หันควับเดินกลับมาหัวเราะแล้วจับมือเช็คแฮนด์ด้วยอย่างดีใจ

“เฮ่น้ำ!น้ำ! เขาจะกลับแล้วแน่ะ! 555”  เจ้าหน้าหล่อรีบกลับไปยืนข้างแฟนตัวเอง
ชี้มือไปที่เรียวแล้วพูดย้ำๆให้ฟัง จนคนน่ารักต้องขมวดคิ้วมองหน้าเอสอย่างไม่เข้าใจ
ว่าจะบอกให้เขาฟังอะไรนักหนา...|||||||||||


“สวัสดีครับคุณหมอเรียว แล้ววันหลังผมจะไปเที่ยวที่บ้านอีกนะครับ..”  กรจำใจบอกลา
ด้วยท่าทางเหงาๆ ...เขายังไม่รู้เรื่องพี่หมอทีเลย...

“ครับน้องกร คุณแม่พี่ก็บ่นคิดถึงอยู่.. หึ...แล้วไว้เจอกันนะครับ แต่! อย่าลืมโทรมาบอกกัน
ก่อนว่าจะมาเมื่อไหร่ อย่าให้เหมือนคราวที่แล้วอีกล่ะ! เอ่อ...55คราวก่อนพี่เลยไม่ได้อยู่
คุยด้วยนานๆเลยเห็นมั้ยครับ เพราะต้องออกไปทำงานวันหยุดน่ะ555”
(ความจริงนั้นเพื่อจะได้ซ่อนเจ้าเทมได้ทันต่างหาก||||||||||||)

เด็กหนุ่มพยักหน้ายิ้มให้เดินไปส่งที่ประตู แต่ตอนนั้นเองที่ดาราหน้านวลรีบเดินกรีดกราย
ยื่นหน้ายื่นตาเข้าไปแทรกกลางระหว่างทั้งสองคน

“อุ้ย! แหมมีไปเที่ยวที่บ้านด้วยเหรอครับเนี่ยยย///// อยากไปด้วยจังเลยอ่ะ! ก๊อปอยากรู้จัง
ว่าบ้านคุณหมอจะน่าอยู่แค่ไหนอ่ะค้าบบบ (กระพริบตาปิ๊งๆๆ)”

บิวยืนท้าวเอวสองข้างอยู่ข้างหลังพวกผู้ชาย... เหล่มองนังน้องก๊อปอย่างเหนื่อยใจ.....


“เชิญสิครับ มากับน้องกรก็ได้ครับ ผมยินดีต้อนรับทุกคนเสมอ” คำตอบรับของหมอเรียว
ทำเอาก๊อปยิ้มแก้มปริ เพิ่มดีกรีความหวานที่สื่อออกมาทางสายตาให้ยิ่งเยิ้มเข้าไปใหญ่

“เอ่อแหมไม่ทราบว่าคุณหมอเรียว..////แบบว่าทำงานที่ไหนเหรอครับ.... แบบว่าเผื่อก๊อป
ไม่สบายปุ๊บปั๊บพรุ่งนี้อะไรเงี้ย... จะได้ไปหา..//// คิกคิก..////// ไปรักษากับคุณหมอน่ะครับ
เพราะช่วงเนี้ยก๊อปรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ใจซะให้ได้เลย//// อุ้ย! พูดผิดค้าบเป็นไข้เฉยๆ(อิอิ)”
ดาราหนุ่มแอบสาวยืนกระมิดกระเมี้ยนเอียงอาย บิดไปบิดมาอย่างเขินๆ จนกรต้องเบือนสายตาหนี....
แต่เมื่อเด็กหนุ่มนึกได้ ก็แอบยิ้มอย่างดีใจมาก!
ไอ้ท่าทางที่เหมือนจะปิ๊งคุณหมอของพี่ก๊อป นี่มันหมายความว่า

เขารอดแล้วใช่มั้ย!!! ///////  55555เยสสสสส!!!!



“........ หึหึ..”   เรียวหัวเราะเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าตัวจริงของดาราดาวร้ายชื่อดัง
จะมีท่าทางที่ดูนุ่มนิ่มขนาดนี้  ก่อนเหลือบสายตาไปลอบมองนางเอกสาว.. ผู้หญิงคนเดียว
ในห้องที่ยืนจ้องมองมาทางเขา.. 

หมอหนุ่มทำท่าเหมือนหาอะไรสักอย่างในกระเป๋าสตางค์ที่ล้วงออกมา
ก่อนจะยิ้มที่หาเจอ.. แล้วมองหน้าชายหนุ่มอีกสองคนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขา
“นี่นามบัตรของผมเองครับ..”   เรียวชูนามบัตรขึ้นบอกด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่เห็นนามบัตรก๊อปก็ตาโตรีบแบมือรับอย่างดีใจ
แต่.. คนให้กลับเดินผ่านเลยทั้งตัวเขาและดารารุ่นน้องอย่างกรไป...หยุดอยู่ที่
ตรงหน้าเพื่อนนางเอกสาวรุ่นพี่!


“เก็บไว้นะครับ...”  หมอเรียวเล่นส่งให้ถึงมือบิว ก่อนจะยิ้มเขินๆเกาหัวตัวเองเล็กน้อย
มองสบตากับดาราสาวอย่างเขินอาย....////// แล้วหันไปพยักหน้าบอกลาเอสกับน้ำ
รวมถึงก๊อปและกรที่ยืนเหวออีกรอบ ...


บิวนั้นได้แต่ยืนอึ้งหน้าแดงเล็กน้อย....////// ก่อนจะอมยิ้มแอบโบกมือตอบหมอเรียวนิดๆ
เล่นเอาก๊อปยืนอ้าปากเหวอ มองหมอเรียวสุดหล่อของเขาเดินโบกมือบ๊ายบายอย่างเขินๆ
ให้สาวสวยรุ่นพี่ผ่านหน้าไป!!!|||||||||||||

หนุ่มหน้านวลต้องเบ้หน้าลง... ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
และทันทีที่เรียวเปิดประตูกลับออกไปแล้ว... ก๊อปก็ปล่อยโฮทันที แถมยังวิ่งเข้าไปไล่แย่ง
นามบัตรของหมอเรียวจากบิวที่วิ่งหนีวนไปรอบห้อง ท่ามกลางเสียงฮาของเอส


“โฮ~~~~~~~~~!!!!||||||||||||*|| น้องก๊อปไม่ย๊อมมม!!! แง!!! อีเจ้บิวบ้า! บ้าๆ!!
ใจร้าย!!! อีหมอเรียวบ้า!! ใจร้ายที่สุดเลย~!!!! โฮ~~~~~!!!! พี่น้ำขา!!
ช่วยด่าอีเจ้บิวให้ก๊อปที!โฮ~~!!! ทำไมต้องมายืนหน้าสวยข้างหลังน้องก๊อปด้วย!”


โวยวายหาพวกด้วยความงอน .. ก็อปเข้าไปร้องงอแงแกล้งบีบน้ำตากับน้ำ
หลังจากเจ้บิวไม่ยอมให้นามบัตรหมอเรียว.... 
เดือดร้อนน้ำต้องช่วยปลอบใจและหันไปเอ็ดเอสที่ขำไม่เลิก

บิวเองก็มายื่นหน้าทำยิ้มหวานให้เพื่อนรุ่นน้องตัวโต ชูนิ้วก้อยให้เป็นการง้อ..
แล้วยื่นนามบัตรให้ก๊อปเพราะขี้เกียจจะแกล้งแล้ว55..... 

ตอนแรกก๊อปก็ทำท่าจะหยิบแต่แล้วก็เปลี่ยนใจไม่เอา  ยอมเกี่ยวก้อยกับบิวอย่างเดียว
บอกให้รู้ว่ายอมดีด้วยก็ได้!/////// แต่ดาราหน้านวลก็ยังแอบกัดเพื่อนสาวรุ่นพี่เล็กๆ

“เชอะ! เพราะน้องก๊อปไม่อยากจะปล่อยให้เจ้บิวขึ้นคานจนหงำเหงือกหรอกนะค่ะ!
สวยๆอย่างน้องก๊อปน่ะ หาเอาใหม่ง่ายกว่าเยอะเลย!!”  ก๊อปทำท่าไม่แคร์ เบ้ปากใส่
จนบิวไล่ดึงปากที่ยื่นออกมาอย่างหน้าหมั่นไส้นั้นให้น้ำกับเอสได้ขำ


“นี่นังก๊อป จะว่าไปแล้วชั้นรู้สึกว่าแกจะเรียกเขาว่าคุณหมอ ก่อนหน้ากรจะทักอีกนะ...?
แค่เห็นหน้าแกก็รู้เลยเหรอว่าเขาเป็นหมอ?  แกรู้ได้ยังไงยะ?”

“ฮึ!! ออร่าหมอแผ่ออกมาซะขนาดนั้น! เห็นหน้ายิ้มๆแบบนั้นมันทำให้ก๊อปนึกถึง
รอยยิ้มของคุณหมอฟันแถวบ้านนี่........อีกอย่างที่นี่มันก็โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอเจ้....
เขาคงไม่ใช่นางพยาบาลหรอกจริงม๊ะค่ะ! ก็ไม่รู้สิแบบว่า......น่าจะใช่อ่ะ!”

“มั่วสิงั้น! !” บิวส่ายหน้าหัวเราะ นังรุ่นน้องแอบสาวคนนี้เดาเก่ง พอๆกับคุณหมอรูปหล่อ
คนนั้นเลย... เขามาถึงก็ทักถูกทันทีว่าคนป่วยเป็นใคร...

“หืมมมแต่...แหมน้องก๊อปก็เสียดายเหมือนกันนะค่ะเนี่ย.... เพราะเจ้บิวคนเดียวเลย!-*-”


“เอาน่าก๊อป55...คนหล่อๆดีๆมีอีกตั้งเยอะนะ... หน้าตาดีอย่างก๊อปจะไปแคร์ทำไม”
ถึงน้ำเองยังอดจะหลุดขำไม่ได้เหมือนกัน  แต่เมื่อเห็นคนน้อยใจยังหน้างอ
ชูนิ้วโป้งให้เอสที่ลอยหน้าล้อเลียน จึงต้องหันไปทำตาดุใส่แฟนหนุ่มอีก
“เอส! อย่าซี่!! ช่วยพูดอะไรบ้างสิ คุณนี่เอาแต่ขำแล้วล้อน้องอยู่ได้!”


“ฮะฮะฮะ... เอ้อ! แกจะไปแคร์ทำไมวะก๊อป?  เพิ่งจะเจอเขาเมื่อกี้!! นี่ๆ!! ผู้ชายหล่อๆ
ดีๆมีอยู่ตรงหน้าแกนี่ไง!”  เอสหัวเราะชี้ที่หน้าอกตัวเองทำหน้าภูมิใจให้ดู

ทำเอาทั้งบิว ก๊อปและน้ำ พร้อมใจกันมองหน้าเจ้าหล่อชอบหลงตัวเองอย่างเอือมๆ....


“ชิ! ไม่เอาด้วยหรอกพี่เอสน่ะนะ! ..... น่ารำคาญจะตายไป (แลบลิ้นใส่เอส)
 กลับไปหาน้องกรอย่างเดิมดีกว่า! เนอะน้องกรขา ปลอบพี่ก๊อปหน่อยสิคะ...อ้าว!?
  ..น้องกรไปไหนอ่ะ?”  ทุกคนไม่เห็นกรก็หันมองหาไปรอบห้อง บิวเดินไปดูที่ห้องน้ำ
ก็ไม่มี.......



...................................

..................



“คุณหมอเรียวครับ! คุณหมอเรียว!”
กรวิ่งตามมาเรียกเรียวไว้ทันที่ทางเดินหน้าห้องพิเศษ..


“มีอะไรเหรอครับ?” 
คนถูกเรียกไว้หยุดเดิน หันมาเลิกคิ้วถามคนที่วิ่งกระหืดกระหอบมาหา

“คือ! เอ่อ! คือ....พี่หมอที!.........เอ่อแล้วพี่หมอทีเขาเป็นยังไงบ้างครับ!? แหมผมก็
ไม่ค่อยได้คุยกับเขาด้วยครับช่วงนี้55... ลืมถามถึงไปเลย!555///////”
เด็กหนุ่มหน้าใสยิ้มหลบตาอีกฝ่าย ทั้งที่เขาคุยกับคนที่ถามถึงนั่นทุกวันแท้ๆ..
ยกเว้นเมื่อวานนี้.... จนถึงตอนนี้....  พี่หมอทีเล่นไม่ติดต่อกลับมาเลย
บางทีคุณหมอเรียวอาจจะรู้อะไรก็ได้....


หมอเรียวยิ้มแล้วทำท่านึก....   “อ้าวว..... หึ... นี่น้องกรไม่ค่อยได้คุยกับเจ้าทีมันเหรอครับ”

กรชะงัก หลบตาพูดตอบไปแบบเขินเล็กน้อย
 “แหะ........ครับพวกเราไม่ได้คุยกันทุกวันซะหน่อย...///////”


ฟังที่กรพูด เรียวก็แอบขำ... “ มิน่าล่ะ...ถึงมาถามถึงมันกับพี่  นี่แสดงว่ากรต้องยังไม่รู้
แน่เลย .. ว่าตอนนี้มันกำลังไม่สบาย..”


“ห๊ะ! อะไรนะครับ! ไม่สบาย!! พี่หมอทีเป็นอะไรครับคุณหมอ!? เป็นมากมั้ย! แล้ว!
แล้วพี่เขาเป็นยังไงบ้างครับ!!!|||||||||||| บ้าชะมัดเลย! ไม่โทรมาบอกผมสักคำ! ปล่อยให้..”

“อะไรครับ?..”

“เอ่อ ...///// เปล่าครับ...”  ปล่อยให้เขาเป็นกังวล แอบน้อยใจ และรอเก้ออยู่ได้น่ะสิ..


เห็นกรมีท่าทางเป็นห่วงพี่หมอทีมาก เรียวจึงจับไหล่เด็กหนุ่มข้างหนึ่งเบาๆ
แล้วพูดให้สบายใจ   “ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับกร พี่เขาแค่เป็นไข้หวัดธรรมดา
เดี๋ยวก็หาย เพียงแต่ช่วงนี้  ...สงสัยมันคงจะปิดมือถือไว้...... ทีมันต้องนอนพักผ่อนมากๆ
ร่างกายจะได้ฟื้นกลับมาแข็งแรงเร็วๆ  ... เอ่อ..ขนาดตัวพี่เองยังติดต่อกับมันไม่ได้เลย!
555||||||||| ... พี่คิดว่าพอมันดีขึ้นแล้ว คงโทรกลับมาหาพวกเราเองล่ะครับ
กรไม่ต้องเป็นห่วงนะ”   พูดกับกรเสร็จ คุณหมอหนุ่มก็เดินยิ้มไป.... 

ทิ้งให้กรยืนหน้าแดง....เขินที่จริงๆแล้วคุณหมอเรียวอาจจะรู้ก็ได้
ว่าเขากำลังรอโทรศัพท์จากพี่หมอที...////////


ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะได้อ่านข้อความจากเขาเมื่อไหร่... แต่กรก็รีบหยิบมือถือมากด
ส่งข้อความที่เต็มไปด้วยความห่วงใย........ และความรักจากใจไปหาในทันที... 


[ หายเร็วๆนะครับพี่... คิดถึงพี่จังครับ...  ]     


.........................................

.......................

.......




(มีต่อนะจ๊ะ)

[tsktonight]

ตอนที่ 46 ทบทวน... (กลาง) ต่อจากข้างบนจ้า^^




***************




สองทุ่มแล้ว.... ที่บ้านแบงค์...


หนุ่มร่างเล็กอาบน้ำสวมชุดนอนกางเกงขายาวเรียบร้อย เดินเช็ดผมที่ยังชื้น
ไปหยิบจดหมายจากคนรักรุ่นพี่มาแกะอ่านด้วยรอยยิ้ม...

พี่นิกไม่เคยลืมฝากจดหมายไว้ให้เขาผ่านทางร้านข้าวที่มหาวิทยาลัยทุกวัน
ยิ่งพวกเขาได้เจอหน้ากันแค่ไกลๆ... ไม่ได้พูดคุยหรือมองสบตากันอย่างนี้..
ก็ยิ่งรู้สึกรัก... และคิดถึงอีกฝ่ายมากขึ้นทุกวันๆ

(พี่นิกครับ แบงค์อยากไปอยู่ใกล้ๆพี่ที่สุดเลยครับ///////)



“เอ๋!!?........................ พี่น้ำ! เข้าโรงพยาบาลเหรอ!”  และเมื่อแบงค์อ่านเจอว่า
พี่ชายของคนรักต้องนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลก็นึกเป็นห่วง.. อยากไปเยี่ยมขึ้นมาทันที..

ถึงนิกกี้จะเขียนบอกว่าพี่ชายอาจจะออกจากโรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้...
แต่ไม่ว่ายังไง...  น้องแบงค์ก็รู้สึกอยากไปเยี่ยมน้ำให้ได้อยู่ดี..


“แล้วจะไปยังไงดีล่ะเรา...”  หนุ่มน้อยบ่นกับตัวเองอย่างกลุ้มใจ..

เห็นทีเขาต้องวางแผนลุยเดี่ยวเสียแล้วงานนี้..




*******************************************



มืดแล้วพระจันทร์กับดวงดาวย่อมขึ้นมาแทนที่พระอาทิตย์..


หนุ่มน่ารักนั่งมองเหม่อ.. ดูวิวกลางคืนผ่านประตูกระจกที่ปิดกั้นระเบียงไว้..
ในห้องพิเศษของโรงพยาบาล เงียบลงผิดกับช่วงกลางวันไปถนัดใจ คนมาเยี่ยม
พากันกลับบ้านไปจนหมด แม้แต่เจ้าน้องชายตัวแสบก็กลับไปพร้อมหอบของฝากของกิน
ที่คนนำมาเยี่ยมพี่ชายตั้งมากมายไปด้วย 
ทุกคนดีใจเมื่อคุณหมอยืนยันว่าน้ำกลับบ้านได้พรุ่งนี้แน่นอน..

แต่แสงไฟจากตึกและถนนในตอนกลางคืนสวยๆนั้น ไม่ได้ทำให้น้ำเพลิดเพลิน
คนน่ารักกลับเหม่อมองแล้วนึกถึงเรื่องราวที่คาใจเขามาตลอด...



“น้ำครับ... คุณยังไม่นอนอีกเหรอ?”  เอสที่เปิดประตูเข้าห้องมา หลังจากไปส่งนิกกี้กลับบ้าน
และแวะแจกลายเซ็นให้นางพยาบาลตามรายทาง เห็นคนน่ารักของเขานั่งเหม่อเงียบๆ
ก็เดินเข้าไปนั่งบนเตียงด้วยกันข้างๆ...  ทันทีที่เอสนั่งลงน้ำก็หันไปกอดคนรักไว้
ซุกหน้ากับอกกว้างแล้วเงยหน้ายิ้มให้กันก่อนพูด   “ผมยังไม่ง่วงครับ..”

คนหน้าหล่อเคลียหลังมือกับแก้มนุ่มแล้วเลยไปลูบหัวให้อย่างอ่อนโยน..

....นี่แฟนเขากำลังอ้อนเขาอยู่หรือเปล่านะ?////////.. 


“เอ........ เอายังไงดีน้า~?.. หึหึ... งั้นเดี๋ยวผมเล่านิทานให้คุณฟังดีมั้ยครับ?”
เอสยิ้มเอาใจแกล้งพูดให้น้ำขำ แต่อีกฝ่ายกลับอมยิ้มพยักหน้า บอกว่าอยากฟังซะงั้น..
ดาราหนุ่มหัวเราะ “55นี่คุณเอาจริงเหรอน้ำ!?555 โธ่ อืมมม... ไอ้ผมก็ไม่เคยเล่านิทาน
ให้ใครฟังซะด้วยสิ...... แล้วคุณอยากจะฟังเรื่องอะไรล่ะ”


“อะไรก็ได้...”  น้ำยังนั่งกอดซบอยู่กับอกของเอส คนหล่อทำหน้านึกไปนึกมาก็อมยิ้ม

“เอาเรื่องเจ้าชายนิทราดีมั้ย?”

“หือ?... มันมีด้วยเหรอ?.. ผมเคยได้ยินแต่เรื่องเจ้าหญิงนิทรานะ..”

“มีซี่!! สนุกด้วยนะ คุณอยากฟังมั้ยล่ะ” 

ดาราหนุ่มหน้าหล่อยิ้มเห็นเขี้ยวเสน่ห์มองตาหนุ่มน่ารักที่ทำหน้างง


“หึ... ก็เล่ามาสิ...”  น้ำอดขำชื่อเรื่องไม่ได้... นิทานของเจ้าโรคจิตมันจะเป็นยังไงนะ..









***
รีบแวะเอาตอนต่อมาลงให้ก่อนค่ะ แหะๆอาจจะดูสั้นไปหน่อย..เป็นเพราะยังลงให้ไม่หมด
ตอนนี้ยังเหลือช่วงท้ายอีกนิดหน่อย แบบว่าแล้วห้ามลืมกลับมาฟังนายเอสเขาเล่านิทานกันนะคะ^^ 
ไม่นานจ๊ะจริงๆ สัญญาได้เลยเพราะแต่งใกล้เสร็จแล้วอีกนิ๊ดเดียววววววว~~~ ภายในวันสองวันนี้ล่ะจ้า...


หมูกระต่าย // ขอให้ร่าเริงๆเข้าไว้ ฟังเพลงอกหักของบอดี้แสลมบ่อยๆ อ่านนิยายพี่วิเยอะๆนะจ๊ะ^^

choijiin // แหมคราวนี้มีอวยพรให้เทมซะด้วย55 ขอโทษนะคะที่เทมไม่ใช่พระเอก แหมแต่ช่วงนี้
เขาก็เริ่มนิสัยดีขึ้นเยอะแล้วน้า~… แล้วเมื่อไหร่จะเอามีดที่จ่อออกให้วิล่ะเนี่ย555

tawan // ......... รีบมาเท่าไหร่ วิก็มาได้เท่านี้จริงๆค่ะ555 ต้มนานไปหน่อย..(แบบว่าอืดค่ะ)

PoMArmKuB // น้อยของคุณเนี่ยอยากจะบอกว่า วิต้องใช้ความพยายามกระเสือกกระสน
อย่างมากเลยล่ะค่ะ กว่าจะได้สักสิบหน้าขึ้นไปเนี่ย T T อย่างอลลล เค้านะ....

muiko // 55เชื่อจ้าว่ากะลังอิน... หันมารักพี่เทมอย่างนี้ต้องตบแย่งกะกรหน่อยนะคะ555
อ้ออย่าไปโกรธเจ้าตาตี่กับน้องกรเขาเลยนะจ๊ะ เพราะสองคนนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไรหร๊อก55
ขอบคุณที่ชมและอวยพรพี่เอสกับน้องน้ำ... รอดูตอนหน้าล่ะ อิอิ..

indy❣zaka // ช่างเข้าใจหัวอกเทมดีจริงๆเลยอ่ะ55 แหมมีคนเป็นกำลังใจให้เขา เลิกเกลียดเขา
ดีกับเขา ลูบหัวเขาบ้าง เจ้าเทมก็คงดีใจกระโดดโลดเต้นเป็นลิงตีฉาบ555

p_phai // ขี้สงสารจัง^^ 55

goosongta // แหมเป็นกองเชียร์พี่เอสเสมอต้นเสมอปลายเลยนะจ๊ะ55 ไอ้เรื่องน้ำอยู่ในประเภทไหน
อันนี้วิว่าน่าจะอยู่ประเภทที่สองครึ่ง...มีชายมากหน่อย มีหญิงน้อยหน่อยอ่ะเนอะ555 อะไรหว่า?งงเองคึคึ
ส่วนเรื่องกลั่นแกล้งนายเทพช่วงนี้แฟนเขามาแรงค่ะ55 วิต้องลดๆลงแล้วพักไว้ก่อน...พักไว้ก่อนนะ555

watcharet // ถ้าสงสารพี่เทมเขา ก็ต้องห้ามพลาดทุกตอนนะจ๊ะ^^

IWacKEE // ขอบคุณกำลังใจให้เทมค่ะ...... ส่วนก๊อปน่ะเขามี...ยิ่งกว่านี้อีกเยอะ5555

[goosongta]

ขอเดาว่าเอสต้องเล่าเรื่องที่ไอ้เทพพิชัยมันช่วยน้ำแน่ๆเลย เพราะตอนนี้น้ำก็ค้างคาใจและก็คิดมากเรื่องนี้อยู่ใช่มั้ยล่ะ
ขอบอกว่า คุณเอสคุณขี้หวงมากกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่ก็ชอบนะ จริงใจดี
น้องแบงค์คงไม่วางแผนปีนบันไดหนีออกจากบ้านอีกนะ

[choijiin]

choijiin // แหมคราวนี้มีอวยพรให้เทมซะด้วย55 ขอโทษนะคะที่เทมไม่ใช่พระเอก แหมแต่ช่วงนี้
เขาก็เริ่มนิสัยดีขึ้นเยอะแล้วน้า~… แล้วเมื่อไหร่จะเอามีดที่จ่อออกให้วิล่ะเนี่ย555

  คุณวิสักที
ส่วนเรื่องมีดนี่ก็ยังคงอยู่นะคะ
 
เพราะตอนนี้น้องแบงค์ที่รักได้ออกแล้วก็จริง
แต่ถ้าคิดเป็นวินาทีนี่คงไม่ถึง 20 วิแน่ๆ
 
ฉะนั้น มีดเล่มนี้จะกลับมาอยู่ที่บ้านนัท
เมื่อน้องแบงค์ออกเยอะๆเท่านั้นนะค๊า
 

[WyJeen]

สงสารเทมมมม เฮ้อออ สมหวังหน่อยก่อนจะเฉาตายยยยย
คิดไม่ออกเลย ถ้ากรรู้จะเป็นยังไง

[IWacKEE]

ชอบน้ำจัง ตอนนี้รู้สึกจะหายซ่าส์ไปเยอะ ดูเรียบร้อย น่าร้ากอ้าาาาาา 
ปูเสื่อรอเอสเล่านิทานค่าาาา 

[PoMArmKuB]

เค้าล้อเล่นนะ ใครจะไปกล้างอล ก็รอให้มาต่อยาวๆแบบนี้ไง อิอิ จุ๊บๆ

[CarToonMiZa]

รอมาเล่าต่อ

[หมูกระต่าย]

พี่เทมเจ็บหนักเลยงานนี้ พี่เอสก็ขี้หึงตลอดเลย พี่น้ำอ้อนน่ารักอ่ะ

[watcharet]

ติดตามทุกตอนค๊าฟฟ!!~

[tsktonight]

ไม่รู้เป็นไงนะค่ะ พอจะอัพให้เร็วๆตอนไหนนะมีเหตุขัดข้องทางเทคนิคกับวิทุกทีเลย อาถรรพ์แน่ๆ!!!
เอาล่ะมาฟังเอสเล่านิทานกันเหอะ แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะค่ะว่าใครที่เอาจริงเอาจังกับการใช้ชีวิต..ไม่ควรอ่านนะ


ตอนที่ 46 ทบทวน...(หลัง)




“เอาเรื่องเจ้าชายนิทราดีมั้ย?”

“หือ?... มันมีด้วยเหรอ?.. ผมเคยได้ยินแต่เรื่องเจ้าหญิงนิทรานะ..”

“มีซี่!! สนุกด้วยนะ คุณอยากฟังมั้ยล่ะ” 

ดาราหนุ่มหน้าหล่อยิ้มเห็นเขี้ยวเสน่ห์มองตาหนุ่มน่ารักที่ทำหน้างง


“หึ... ก็เล่ามาสิ...”  น้ำอดขำชื่อเรื่องไม่ได้... นิทานของเจ้าโรคจิตมันจะเป็นยังไงนะ..




“กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้..”

แค่ขึ้นต้นน้ำก็ต้องขมวดคิ้วแล้ว... แต่ก็ลองตั้งใจฟังแฟนหนุ่มรูปหล่อเขาเล่าดู


“มีเจ้าชายน้อยได้ถือกำเนิดขึ้น ท่ามกลางความยินดีปรีดาของทุกคน แต่น่าเศร้านัก
เมื่อราชินีคลอดเจ้าชายมาได้ไม่นานก็ด่วนจากโลกนี้ไป ทิ้งให้พระราชาหาแม่ใหม่ให้เจ้าชาย
ได้ตามอัธยาศัย... และต่อมาไม่นานพระราชาก็หนีตามราชินีองค์เก่าไปอีกเช่นกัน..(ตายอีกแล้ว)
ราชินีองค์ใหม่มีจิตใจที่โหดร้าย และชอบเล่นคุณไสยเป็นชีวิตจิตใจ นางเกลียดชังลูกเลี้ยง
สุดจะบรรยาย เพราะริษยาที่เจ้าชายเกิดมาพร้อมกับหน้าตาที่น่ารัก///// มีแก้มนุ่มๆขาวๆ
มีริมฝีปากบางสวยสีชมพูน่าร๊าก~ แถมยังมีผิวที่ขาว...เนียน....ละเอียด...และนุ่มดุจปุยหิมะ...”

เจ้าคนเล่านั้น.. เล่าไปก็คอยจับแก้ม แตะปาก ลูบไล้ไปตามเรียวแขนของคนฟัง
เพื่อสัมผัสกับผิวเนียนสวยเหมือนที่กำลังพูดถึงอย่างเคลิบเคลิ้ม..


“เดี๋ยวคุณ!//////*// นี่อย่าลูบดี๊! เฮ้ยผมว่าไอ้นี่มันเรื่องสโนว์ไวท์กับคนขายขนมครกทั้งเจ็ด!ไม่ใช่เรอะ!!?” 
แค่เปลี่ยนจากเจ้าหญิงเป็นเจ้าชาย น้ำอดขัดคนรักที่มั่วนิ่มเล่ามาไม่ได้

“เหรอ?... เอ๊ะผมว่ามันมีแต่ สโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ดนะน้ำ?”

“เออๆ!!//////*// นั่นแหละๆ!! ก็ผมกับไอ้นิกชอบเรียกแบบนี้นี่ แต่ก็หมายถึงเรื่องนั้นแหละ!”

“อ๋อ55 ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก! นี่มันเรื่องเจ้าชายนิทรา!”

“จริงดิ!?” น้ำขมวดคิ้วครั้งแล้วครั้งเล่า สงสัยนัก

“อื้ม!” พยักหน้าหนักแน่นเสร็จ เอสก็เล่าต่อ


“ยิ่งโตขึ้นเจ้าชายก็ยิ่งงดงาม.. จนเป็นเหตุให้ราชินีใจร้ายซึ่งเป็นแม่เลี้ยงแท้ๆของเจ้าชายนั้น
ทนรับไม่ได้ที่นางแพ้ผู้ชาย และทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นเจ้าชายผู้น่ารักยิ่งกว่าตนเอง
เที่ยววิ่งเล่นอยู่ตามสนามหญ้าหน้าวังทิ่มแทงลูกนัยน์ตาไปวันๆ นางจึงตะโกนเรียก
แมวสีฟ้าไม่มีหูแต่ดันมีกระเป๋าหน้าท้อง ที่เลี้ยงไว้ด้วยเวทมนต์ในกระจกให้ออกมา..”


“เอ๋..55 นี่ราชินีเลี้ยงแมวไว้ในกระจกเหรอ?” น้ำถามแทรกขึ้นมาทันที อย่างแปลกใจ

“ช่าย...หึหึ...แมวของนางมีชื่อว่า............... โดราเอม่อน!”

“ห๊ะ!!!? ชื่ออะไรนะ!?”

“โดราเอม่อน!”

“อ๊า~ฮ่าฮ่าฮ่า!!!///////ไอ้บ้าเอส! นิทานบ้าอะไรของคุณเนี่ย!!”
น้ำส่ายหน้าหัวเราะใหญ่ ว่ามันไม่ใช่แล้ว...

“เอาน่า~! ฟังต่อรึเปล่าล่ะ(ยิ้ม)” 
คนหน้าหล่อยังยืนยันว่านี่คือเรื่องเจ้าชายนิทรา ทั้งที่มีโดราเอม่อนโผล่มาแล้ว...


“หึ..555 อ่ะไหนลองเล่าต่อดิ๊”

“แล้วราชินีก็ตะโกนว่า โดราเอม่อนนนนนนนนนน!!! ช่วยด้วยยยยยยยย!!!”

“55555555!!!!////////ไอ้บ้า! นี่มันราชินีหรือโนบิตะกันแน่วะ!?555”
ถึงน้ำจะขำก๊ากและโต้แย้งเอส แต่เจ้าหน้าหล่อก็ไม่สนใจในคำท้วงติง ยังคงเล่าต่อไป


“พอเจ้าโดราเอม่อนโผล่หน้าออกมาจากกระจก ราชินีใจร้ายก็รีบเอ่ยถามอย่างร้อนรนว่า..”

“บอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพีใช่ป่ะ!”  คนน่ารักพูดต่อแทนให้ทันที
แต่เอสกลับส่ายหน้ายิ้มๆ  “โนว!! ราชินีนั้นถามว่า ชายหล่อเลิสที่สุดในปฐพีอยู่ที่ใด!”

“เอ๊ะ!? ทำไมถึงถามอย่างนั้นล่ะ!?”

“เพราะคนที่รับบทเป็นราชินีชั่วในเรื่องนี้คือ นังน้องก๊อปยังไงล่ะ!!5555!!!!”

เล่นเอาน้ำขำก๊ากจนหน้าแดง เมื่อเอสบอกว่าสำหรับก๊อปต้องอยากรู้เรื่องนี้ที่สุดเป็นธรรมดา
คนน่ารักตีแขนแฟนหนุ่มแล้วเขยิบหนี บ่นปนขำๆว่าเล่านิทานบ้าอะไรให้เขาฟังก็ไม่รู้
ไม่รู้เรื่องเลย แต่เอสก็ตามดึงน้ำกลับมานั่งกอดกันไว้เหมือนเดิม ก่อนคะยั้นคะยอให้คนรัก
ยอมฟังต่อให้จบ..


“555 อ่ะๆ ถ้างั้นแล้วไอ้เจ้า...55โดราเอม่อนมันตอบราชินีไปว่ายังไง..”

“ก็ตอบว่า ชายหล่อเลิศที่สุดในปฐพี ก็อยู่ตรงหน้าของท่านนี่ไง!!” 
เอสเล่นชี้ที่หน้าตัวเอง ยิ้มหวานยักคิ้วให้น้ำอย่างทะเล้น

“โห่~~!!!แหวะๆๆๆ นิทานไรวะห่วยแตก!555 ไม่ฟังแล้วดีกว่าอ่ะ!55”
เสียงหวานโห่ใส่ จึงโดนมือคนหล่อหยิกแก้มเข้าให้เบาๆ///////*//

“โธ่ก็เรื่องมันเป็นอย่างนี้จริงๆนี่!//////”

“55เชื่อเลยนะคุณน่ะมั่วเอาชัดๆเลย! หึ เอ้า! แล้วถ้างั้นก๊อป เอ๊ย! ราชินีใจร้ายเขาว่าไงมั้ง?”

“นางก็พยักหน้าเห็นด้วยสุดๆน่ะสิ! หึหึหึ….. แต่แล้วนางก็ถามต่อว่าต้องทำอย่างไร
จึงจะน่ารักกว่าเจ้าชายได้!  โดราเอม่อนจึงแนะนำให้ราชินี ออกอุบายกับเจ้าชาย ด้วยการขอ
ให้เจ้าชายออกเดินทางตามหาดราก้อนบอล!ซึ่งมีอยู่ทั่วโลกเพียงเจ็ดลูก แล้วนำมามอบให้นาง
เป็นของขวัญวันเกิดซะ!!!”

ฟังถึงตอนนี้น้ำก็ต้องสะดุ้ง คว้าหมอนข้างๆมาตีใส่หน้าเอสพลางหัวเราะอย่างอดไม่ได้
(มันเอาดราก้อนบอลมาอีกเรื่องแล้ว!)


“555ดังนั้นราชินีจึงกำจัดเจ้าชายออกจากวังได้สำเร็จ แต่แม้ไม่มีเจ้าชายแล้ว โดราเอม่อน
ในกระจกก็ยังคงให้คำตอบที่ถากถางกับราชินีว่า นางขี้เหร่เกินไป เหมาะที่จะไปเป็น
คนขัดส้วมในวังมากกว่า!........ ตั้งแต่นั้นมา  ก็ไม่มีใครพบเห็นเจ้าแมวสีฟ้าไร้เอวนั่น
ที่ปราสาทของราชินีอีกเลย..”

“มันตายเหรอ!?”  น้ำทำตาโต

“อ๋อเปล่าหรอก มันแค่ลาออกจากงานแล้วย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นเท่านั้นเอง”


น้ำคิดในใจ... ไปบ้านโนบิตะแหงๆ!!!


“หลังจากออกเดินทางตามคำสั่งของแม่เลี้ยง เจ้าชายผู้น่ารักก็ระหกระเหินไปเรื่อยๆ
เพื่อรวบรวมดราก้อนบอล.. จนตามหามาได้ทั้งหมด หกลูก!”

“โห~~~~!!!5555 เก๊งเก่งเนอะ!555”  น้ำแกล้งทำเสียงตื่นเต้นๆ..

“อื้มเขาเก่งนะ////// แล้วก็น่ารักด้วย..” 
พูดเสร็จเอสก็ยื่นปากไปจุ๊บหน้าผากคนน่ารักของเขาอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนเล่าต่อ


“ในขณะที่อยู่บนรถแท็กซี่..”

“อ่ะเฮ้ย! เดี๋ยวๆๆ!!! อะไรวะ!?อยู่ดีๆมีรถแท็กชี่ได้ไงอ่ะ!?” 

คนฟังรีบยกมือเบรกเจ้าคนเล่าแทบไม่ทัน

“ก็เรื่องนี้มันมีนิครับ!” เอสตอบยิ้มแป้น

“เอ้อ! เอาเข้าไปเว้ย..” 

“งั้นผมเล่าต่อเลยนะ.. หึ... คนขับแท็กซี่เล่าให้เจ้าชายฟังว่า มีดราก้อนบอลอยู่ในป่าใกล้ๆนี้
เขาจึงสั่งให้คนขับแท็กซี่รีบบึ่งรถไปที่นั่นในทันที ด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยม เมื่อรวบรวม
ได้ครบทั้งเจ็ดลูก เขาก็จะได้กลับบ้านเสียที...  แต่เมื่อมาถึงป่า..  เจ้าชายก็เหนื่อยล้ามาก
แทบจะหมดแรง เขาอยากนอนพักเหลือเกิน แถมยังหิวจนตาลายด้วย
และตอนนั้นเอง! ที่หางตาสวยของเจ้าชายหนุ่มแสนน่ารักได้เหลือบไปเห็น.......
บ้านที่ทำมาจากขนมหวานตั้งอยู่กลางป่า!!!...  เจ้าชายตาโตด้วยความดีใจแล้วรีบวิ่ง
เต็มฝีเท้าเข้าไปแทะกินบ้านขนมหลังนั้นอย่างตะกละตะกลาม มูมมามสิ้นดี!.”


ถึงตอนนนี้น้ำรีบหยิกแขนเอสจนคนโดนสะดุ้งร้องอูย! ก่อนเถียงไปอย่างอายๆ ว่า
เขาไม่ได้ตะกละขนาดนั้นเสียหน่อย! ที่สำคัญมันข้ามไปโผล่ในนิทานอีกเรื่องแล้วโว๊ะ!


“ไอ้บ้า!! คุณเล่าให้มันดีๆหน่อยสิ!////////*//”

“เอ้า!ผมว่าคุณที่ไหนเล่า!555 ผมว่าเจ้าชาย!!”

“ฮึ่มม! คนเป็นเจ้าชายเขาก็ไม่กินมูมมามกันหรอก!/////*//”

“555คร้าบๆ55 เมื่อเจ้าชายกินฝาบ้านขนมหวานจนหมดไปทั้งแถบ หนังท้องเขาก็ตึงเพราะ
ความอิ่มตื้อ แต่หนังตาเจ้าชายนี่สิ กลับหย่อนเพราะอยากพักผ่อนเต็มแก่แล้ว ดังนั้น..
เจ้าชายผู้สูงศักดิ์จึงถือวิสาสะเดินเข้าไปหาห้องนอนในบ้านของคนอื่นซะเลย… แต่
ดูเหมือนประตูห้องด้านในบ้านหลังนี้ จะไม่ได้ทำมาจากขนมเสียแล้ว เพราะเจ้าชาย
พยายามแทะจนฟันโยกก็ยังกัดไม่เข้า  เมื่อเห็นว่ามันทำมาจากไม้แถมยังล็อคแน่นหนา
ก็ต้องยอมตัดใจเลิกคิดกินประตู เพราะเขาเองก็ไม่ใช่ปลวก ถึงอย่างนั้นแทนที่จะล้มเลิก
แต่เจ้าชายผู้น่ารักกลับหันมาใช้วิธีพนมมือ ร่ายคาถาสะเดาะกลอนแทน..”


น้ำขมวดคิ้วชนกันยุ่ง... นี่มันเจ้าชายรึขุนแผนวะ!!? มีสะเดาะกลอนได้ด้วยเว้ย!!


“เมื่อเปิดประตูได้ เจ้าชายก็รีบก้าวเข้าไปไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ จนพลาดท่าตกลงไปในเหวลึก!
หลังประตูบ้านนั้นไม่ได้มีที่นอนนุ่มๆให้พักผ่อน แต่กลับกลายเป็นทางเชื่อมต่อที่เปิดประตูไป
ก็เจอเหวต่างหาก!!! โอ้เจ้าชายช่างซวยจริงๆ!!”


น้ำส่ายหน้าแล้วคิดในใจ..... ต้องด่าไอ้คนสร้างบ้านสับปะรังเคหลังนี่ต่างหาก!!!-*-
“อะไรของคุณเนี่ย! ไหงพระเอกดันมาตกเหวตายอย่างนี้เล่า!?///////*//”
คนฟังขมวดคิ้วตลอด แถมยังทำแก้มป่องหน้าบูดไม่ยอมให้จบแบบนี้จนคนเล่ายังขำ


“เปล่าหรอก.. 55 เจ้าชายตกลงไปก็จริงแต่เขาไม่ตายหรอกน้ำ!”

“ห๊ะ!? ทำไมล่ะ!?”

“เพราะตอนนั้นได้มีเส้นใยสีขาวที่ทั้งเหนียวและทนทานมาก ถูกปล่อยออกมา
พันรอบตัวเจ้าชายไว้! คนประหลาดที่พ่นใยได้ราวกับใยของแมงมุมนั้น มาช่วยดึง
เจ้าชายขึ้นจากกลางเหวได้ทันเวลาน่ะสิ!”


ส...สะ..สไปร์เดอร์แมนมาเรอะ!!!

น้ำตาโตอย่างตื่นเต้นไปกับนิทานที่เอสเล่า แทนที่จะกล่อมคนฟัง
รู้สึกว่ายิ่งเล่า หนุ่มน่ารักก็ยิ่งตาใสแป๋วขึ้นเรื่อยๆมากกว่า....


“และเมื่อเจ้าชายรอดขึ้นมาจากหุบเหวได้ ก็ให้รู้สึกประหลาดใจนัก เมื่อผู้ช่วยชีวิต
เป็นเพียงหญิงแปลกหน้านางหนึ่งซึ่งมีผิวขาวซีด สวมใส่ชุดฮันบก! (ชุดประจำชาติเกาหลี)
ยืนทำหน้าเหนื่อยล้าอยู่กลางป่า...”


น้ำแจ๊ะปากอย่างขัดใจที่เขาเดาพลาด...... ถึงไม่ใช่สไปร์เดอร์แมนแต่มันก็คงจะเจ๋งพอตัวล่ะ!
แล้วไอ้เจ้าชาย..มึงจะประหลาดใจเรื่องเห็นผู้หญิงใส่ชุดเกาหลีในป่าทำแป๊ะไรวะ!!
ไอ้ที่พ่นใยมาช่วยมึงได้นี่ แม่งไม่น่าตกใจกว่ากันเรอะ~!!!


“เจ้าชายถามหล่อนว่า ท่านผู้มีพระคุณของข้า ขอทราบนามของท่านได้หรือไม่
ข้าอยากจะรู้จริงๆว่าท่านเป็นใคร?  หญิงคนนั้นจึงรีบน้อมตัวทำความเคารพอย่างเกาหลีให้
ก่อนตอบคำถามของเจ้าชายด้วยกิริยาที่นอบน้อมถ่อมตน นางพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า ...
ข้าคือแดจังกึม!!!  มีอาชีพเป็นช่างไม้ธรรมด๊าธรรมดาค่ะท่าน.. ส่วนอาชีพเสริมของข้า
คือปั้นโอ่งมังกรแล้วนำไปขายแถวราชบุรีค่ะ...ฮุฮุฮุ...ที่สำคัญข้าไม่เคยวางยาพิษใคร!
แต่ถ้าท่านเป็นอีสุกอีใสล่ะก็ ข้าจะรักษาให้ฟรีก็ได้นะ โฮะโฮะโฮะ!”


แดจังกึม!!! โอ้ว! แม่จ้าวววว!!!!///////*//
ไอ้ดาราโรคจิตนี่มันจะพากูออกนอกทะเลอันดามันไปถึงไหนกันฟะ!!?
น้ำหัวเราะหน้าแดง ตีแขนเอสแล้วตีแขนเอสอีก...
แดจังกึมบ้านมึงสิพ่นใยได้! บอกกูว่าเป็นช่างไม้แต่ดันปั้นโอ่งขายแถวราชบุรี!


เจ้าคนเล่าหน้าหล่อเองยังแอบขำ ก่อนจะเล่าต่อว่า..
“แล้วเจ้าชายก็เลยตอบแทนช่างไม้แดจังกึม ด้วยการไปช่วยทำงานที่บ้านของหล่อนระยะหนึ่ง”

“อ้าว! แล้วดราก้อนบอลลูกสุดท้ายเล่า!?”

“เดี๋ยวซี่~! น้ำคุณต้องฟังไปเรื่อยๆก่อน มันมากลางเรื่องแล้วล่ะ!”


น้ำอดคิดไม่ได้ว่า ไอ้นิทานนอกคอกที่เหมือนยำรวมมิตรนี่มันจะมีจุดจบที่ไหนกัน...


“หลังจากได้ช่วยงานเพื่อตอบแทนบุญคุณของช่างไม้แดแล้ว เจ้าชายก็ต้องขอลาไปตามหา
ดราก้อนบอลต่อ... แต่ก่อนออกมาเขาได้สร้างตุ๊กตาไม้ขึ้นมาตัวหนึ่ง เพื่อเป็นเพื่อนร่วมเดินทาง
ไปด้วยกัน.. เพราะความเหงาตลอดการเดินทางที่ผ่านมา ทำให้เจ้าชายไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว
เจ้าชายนำตุ๊กตาไม้ตัวนั้นติดตัวไปด้วยตลอดเวลา ไม่ว่าจะยามเดินยามวิ่ง ยามกินรึยามนอน
แม้กระทั่งยามเข้าส้วม... เจ้าชายรักตุ๊กตาไม้ตัวนั้นมาก ที่สุดเขาก็คิดว่ามันน่าจะมีชื่อ จึงตั้งชื่อให้มันว่า..”


คนน่ารักรีบโพล่งพูดแทรกทันทีที่นึกออก ว่าเนื้อเรื่องตอนนี้มันคุ้น
เหมือนกับนิทานเรื่องอะไร..    “พีน็อคคีโอ้!!!”

“พีน็อคคีเอส!!!”

“เย้ยยยยย!!! พีน็อคคีเอสเรอะ!!!!||||||||||||||”   .... ไอ้บ้านี่มันเอาชื่อตัวเองมาตั้งนิ..


เอสหัวเราะน้ำที่ทำหน้าเหวอแล้วเล่าต่อ
“เจ้าชายเดินตามเครื่องมือชี้บอกตำแหน่งดราก้อนบอล ที่เขาหาซื้อมาได้จากร้านทุกอย่างยี่สิบ
 จนมาถึงที่กอไผ่ใหญ่กลางป่าลึก.. เจ้าชายก็รีบลงมือ ขุด! ขุด!ขุด! และในที่สุดเขาก็เจอ!..”

เสียงหวานรีบแทรกขึ้นทันทีอย่างดีใจแทนเจ้าชาย  “ดราก้อนบอล!!!//////”

“หน่อไม้!!!” 

“ห๊ะ!!!|||||||||| ทำไมเป็นหน่อไม้ฟะ!?” น้ำสะดุ้ง

คนหล่อตอบทำหน้าจริงจัง  “ อาหารเย็นของเจ้าชาย..”

“ไอ้บ้าเอส! ///////*// นิทานง่าวอะไรของคุณกันวะ!! ไอ้เจ้าชายมันกำลังเดินหา
ดราก้อนบอลอยู่ดีๆ แล้วเสือกไปหาหน่อไม้แดกได้ยังง๊ายยยย~! ”
หนุ่มน่ารักขยี้หัวตัวเองอย่างขัดใจ


“555555////// ฟังให้จบก่อนสิคุณ! พอได้หน่อไม้นะเจ้าชายก็ลงมือขุดอีก
คราวนี้แหละที่เขาได้!..”

“ดราก้อนบอล!!!”

“ฮึ!! ..หัวปลี!!!”

“วะ!โว้ยยยย~~~~!!!!//////*// ได้ไงวะ!!!”

“ก็ข้างๆกอไผ่ มีกอกล้วยอยู่น่ะสิ....”

“................”      ..ดีใจด้วยนะไอ้เจ้าชาย วันนี้มึงคงไม่อดตายแล้ว!!/////*//



“จากนั้นเจ้าชายก็ยังลงมือขุด! ขุด! ขุด! อีกครั้ง!!~ และคราวนี้เองที่เขาขุดเจอ!..”

“ฮึ่ม!//////*// เอาดิ! ถ้าเป็นหน่อไม้รึหัวปลี หัวมันหัวห่าไรอีกนะ! จะเอานิ้วจิ้มตา
ไอ้คนแต่งเรื่องแม่งให้แหกเลย!”

โดนขู่เข้าแบบนี้ เอสเลยต้องหลบตาน้ำ ||||||||||| แล้วเล่าต่อแบบไม่มีการขุดอะไรอีก..


“ในที่สุดเจ้าชายก็เจอดราก้อนบอลลูกสุดท้าย! ฮัดช่า!! นี่เขาหาได้ครบทั้งเจ็ดลูกแล้วนะ
ว่าแล้วเจ้าชายก็รีบรำแก้บนไปรอบๆดราก้อนบอลทันที... แต่ตอนนั้นเองได้มีมังกรยักษ์
ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเจ้าชายผู้น่ารัก!  เจ้าชายตกใจหูตาแหกระล่ำระลักรีบถาม..
โอ้ท่านมังกรครับ! นี่ท่านออกมาจากลูกแก้ววิเศษทั้งเจ็ด ที่ข้ารวบรวมมาได้หรือ!?
แต่เจ้ามังกรกลับส่ายหน้ารัว ปฏิเสธแล้วบอกว่า มันออกมาจากตุ่มมังกรที่บ้านของช่างไม้แด
แถมยังบอกว่าสะกดรอยตามเจ้าชายมาอีกต่างหาก!  เมื่อได้ฟังเจ้าชายจึงถามอย่างเกรงกลัว
มังกรเขี้ยวแหลมนัก  เขาถามมังกรนั้นต่อว่า ..ท่านต้องการสิ่งใดจึงได้สะกดรอยตามข้ามา!?
ข้าไม่มีเงินให้ท่านหรอกนะ!!||||||||||||  มังกรยักษกลับขำ แล้วดึงมีดพกสั้นเล่มจิ๋วออกมาจาก
ซอกเกล็ดของตน ตะโกนก้องลั่นป่าให้เจ้าชายผวาว่า ... นี่คือการจี้! ส่งของมีค่ามาให้หมด!
ว่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”  เอสทำท่าหัวเราะแบบมังกรให้น้ำดู..


น้ำต้องอมยิ้มกลั้นขำแทบแย่.. เจ้ามังกรซังกะบ๊วยนี่หัวเราะน่าเกลียดจริงๆ...


“เจ้าชายมองดราก้อนบอลทั้งเจ็ดลูก สลับกับมองพีน็อคคีเอสที่อุ้มอยู่กับอก
ก่อนตอบเจ้ามังกรโจรห้าร้อยไปว่า .. ของมีค่าของข้าก็มีแต่เจ้าพีน็อคคีเอสนี่ล่ะ!
ทำเอามังกรยักษ์นิ่งอึ้งไปราวห้านาทีได้...จ้องมองสภาพตุ๊กตาไม้พีน็อคคีเอส สลับกับ
ลูกดราก้อนบอล...  แล้วลั่นวาจา...ส่งลูกแก้ววิเศษทั้งหมดนั้นมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!0*0
เจ้าชายไม่มีทางเลือกจึงต้องส่งดราก้อนบอลให้เจ้ามังกรไป... เมื่อมังกรไปแล้ว
เจ้าชายผู้น่ารักและน่าสงสารก็ได้แต่นั่งร้องไห้เสียใจ เพราะแม่เลี้ยงสั่งเอาไว้เป็นนักหนา
หากไม่นำดราก้อนบอลกลับไปให้นาง ก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เห็นอีก!...”


คนน่ารักแอบคิดในใจ...  ความจริงฆ่านังแม่เลี้ยงซะก็สิ้นเรื่องไปแล้วนิ…


“ แล้วเสียงร้องไห้ของเจ้าชายก็ดังก้องไปกระทบเข้าหูของเทพารักษ์ที่อยู่แถวนั้น
เทพารักษ์จึงมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาแล้วปลอบใจ ....อย่าร้องไห้ไปเลยเจ้าชายผู้งดงาม
ข้าได้งมขวานมาคืนให้เจ้าแล้ว ว่าแต่ขวานของเจ้าเป็นขวานเงินหรือขวานทองกันล่ะ หึหึหึ..
คงจะไม่ใช่ขวานเหล็กขึ้นสนิมเก่าๆอันนี้หรอกใช่มั้ย?...หึหึหึ...
เจ้าชายทำหน้าเง็งสุดๆก่อนตอบท่านเทพารักษ์ไปว่า .. ข้าอยากได้ดราก้อนบอลต่างหาก!
ไม่ใช่ขวาน! ||||||||*||ข้าไม่อยากได้ขวาน~~!!ข้าไม่เอาขว๊านนนนน!!! ฮึแง~~~!!!!
เพราะความมั่วนิ่มของเทพารักษ์ ผลคือเจ้าชายยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม จนเทพารักษ์
แสบแก้วหูไปหมด เทพผู้ศักดิ์สิทธิ์ จึงตัดรำคาญด้วยการให้พรแทน เจ้าชายจะขออะไรก็ได้
แต่ขอได้เพียงข้อเดียวเท่านั้น..”


น้ำนึก... หากเป็นเขา คงจะขอให้พรวิเศษนั้นสามารถขอเพิ่มได้อีกสักยี่สิบข้อ!/////


“แล้วเจ้าชายก็ขอพรให้เทพารักษ์ช่วยนำดราก้อนบอลกลับคืนมาให้เขาทั้งเจ็ดลูกที...
แต่เทพารักษ์กลับส่ายหน้าบอกมิอาจทำได้ เพราะแต่เดิมลูกแก้ววิเศษพวกนั้นก็เป็นของ
มังกรอยู่แล้ว เจ้าชายเถียงคอเป็นเอ็นว่ามันเป็นของเขาต่างหาก! แต่เทพารักษ์ก็เถียงสู้ตาตั้ง
เช่นกันว่า.. ดราก้อนบอล! ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่ามันเป็นลูกแก้วมังกรไม่ใช่เรอะ!!!.........
เจ้าชายได้ฟังก็ตกใจตาโต รีบระล่ำระลักถาม.. …ลูก..แก้วมังกร! เปลือกสีแดง!เนื้อสีขาว!
แต่มีเม็ดสีดำปนอยู่ในเนื้อ! ไอ้ที่เขาวางขายอยู่ในตลาดลูกล่ะยี่สิบห้าบาทนั่นใช่มั้ย!!?!
เทพารักษ์ตะคอกกลับ .. ไม่ใช่เว้ย!!! o*0 
ข้าหมายถึงคำว่า ดราก้อน มันก็แปลว่ามังกรใช่มั้ยล่ะ!!
เออเนอะ.. นั่นสิ...เจ้าชายคิดตามก็เห็นจริงตามที่ว่า.. |||||||||||||||| ..  ยืนคอตกอยู่นาน
แต่ที่สุดก็ยิ้มออกได้ เมื่อเทพารักษ์มีใจสงสารจะให้พรวิเศษกับเขาใหม่อีกข้อหนึ่ง
เจ้าชายผู้น่ารักรู้ตัวว่าเขาได้รับสิทธิ์พิเศษอีกครั้ง ก็รีบกระโดดลงหนองน้ำแถวนั้น
แล้วว่ายท่าฟรีสไตล์ไปกลับอยู่สามรอบ จนคิดออกว่าจะขออะไรกับท่านเทพารักษ์ดี...
เขาขอให้พีน็อคคีเอสมีชีวิต!”


กูว่าแล้วววววววววว!!! ... ทำไมซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้นะ!.... น้ำคิด..




(มีต่อนะจ๊ะ^^)

[tsktonight]

ตอนที่46 ทบทวน...(หลัง)ต่อจากข้างบนนะจ๊ะ^^




“แล้วพีน็อคคีเอสก็มีชีวิตขึ้นมาจริงๆ เขากลายร่างเป็นชายหนุ่มรูปงามหล่อเหลาเอาการ...
เรียกว่า..  ตรงเสป็คเจ้าชายสุดๆเลยล่ะ! คึคึคึ!!! ..////////” 
ดาราหนุ่มเล่าไปก็ทำยักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้าเซ็กซี่ให้หนุ่มน่ารักขำเล่น


“ทั้งเจ้าชายและพีน็อคคีเอสช่วยกันทำไร่ทำนา และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในป่าใหญ่
แต่!..... ข่าวการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขของเจ้าชายก็ถูกล่วงรู้ไปถึงหูของแม่เลี้ยงเข้าจนได้!”

“อ้าว........ เอส..แล้วราชินีรู้ได้ไงฟะ!?”  น้ำอดขัดจังหวะไม่ได้

“...............ก็............. เพราะว่าพวกเขาโดนปาปารัสซี่แอบถ่ายรูปไว้ได้น่ะสิ!!!!” 

“เฮ้ย! ปาปารัสซี่แม่งไปเจอเจ้าชายในป่าได้ยังไงวะ!?”  อะไรก็เกิดขึ้นได้ในนิทานเรื่องนี้...

“.............ก็.........................ไปหาหน่อไม้!”

“หาหน่อไม้แดกอีกคนแล้วเรอะ!!!-*-”

“อ่าแหม5555|||||||||||||||.... จ้า55 ใจเย็นสิครับน้ำ555 ฟังต่อนะฟังต่อ..
ราชินีใจร้ายส่งทหาร 300 มาจับตัวเจ้าชายไปขังลืมไว้บนหอคอยที่สูงเสียดฟ้า
โดยเสกมนต์ดำใส่เจ้าชายให้เป็นโรคนอนไม่หลับไปตลอดชีวิต! เพื่อให้เจ้าชายทรมานเล่น
และวิธีแก้มีเพียงวิธีเดียว คือเจ้าชายต้องได้รับจุมพิตที่เต็มไปด้วยความรัก จากคนที่เจ้าชายรักเท่านั้น!
แต่ทว่าคนที่เจ้าชายรักอย่างพีน็อคคีเอส กลับถูกจับไปขังไว้ที่คุกใต้ดินของปราสาทซะงั้น
ราชินีสอบปากคำพีน็อคคีเอสอย่างละเอียดยิบ เพื่อตามล่าหาตัวคนที่เจ้าชายรัก
แล้วนำมาฆ่าทิ้งซะ! ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะราชินีโง่เกินกว่าที่จะล่วงรู้ดูออก
ว่าเจ้าชายกับพีน็อคคีเอสเขาอินเลิฟกัน//////55 ”

เอสยื่นหน้าเอาปลายจมูกของตัวเองไปถูเล่นกับปลายจมูกของน้ำ แล้วหัวเราะ/////


“///// หืมเอส... แล้วอย่างนี้พวกเขาจะทำยังไงกันล่ะ โดนจับแยกกันแบบนี้?”

“ หึ... ราชินีกลัวว่าพีน็อคคีเอสจะโกหก นางจึงเล่นคุณไสย สาปให้ปากของเขาต้องยื่นยาว
ออกมาทุกครั้งเมื่อไรก็ตามที่เขาโกหก!..”

“ปากเหรอ.........หึหึฮะฮะ..เคยได้ยินแต่จมูกจะยาวถ้าโกหกนะ”

“โธ่ก็บอกกี่ครั้งแล้วว่านี่มันเรื่องเจ้าชายนิทรา! ผมไม่ได้ลอกใครม๊า!!”

“555 เหรอ~~~~..หึ..”


“พีน็อคคีเอสต้องโกหกราชินีทุกครั้งที่ถูกถาม ปากของเขาจึงยาวออกๆ ยาวออกมาเรื่อยๆ
ดูน่าทุเรศเหลือทน ........แล้วเวลาก็ผ่านไป... นานแรมปีที่เจ้าชายถูกจับไปขังบนหอคอยสูง
ผมของเจ้าชายก็ยาวขึ้นมาก.... มากจนสามารถหย่อนจากหน้าต่างของหอคอย ลงมาถึง
พื้นหญ้าข้างล่างได้..”


น้ำคิด ..........ผมยาวขนาดนั้น .. เฮ้ย.. ปีเดียวเนี่ยนะ!||||||||||


“เจ้าชายจึงใช้ผมของตัวเองต่างเชือกปีนหนีลงมา แถมข้างล่างไม่มีทหารเฝ้า
เพราะราชินีชะล่าใจ เขาจึงแอบไปช่วยพีน็อคคีเอสสุดที่รักที่นอนปากยื่นอยู่ในคุกใต้ดินด้วย
ทั้งคู่หนีออกจากวังไปด้วยกัน แต่ระหว่างทางก็ถูกจับได้อีกครั้งด้วยฝีมือของราชินี
ที่ลงทุนออกโรงเอง  คราวนี้นางตัดสินใจจะฆ่าทั้งสองคนให้ตายพร้อมๆกัน
แล้วเอาไปหมกในไร่อ้อยซะ!  เจ้าชายผู้น่ารักนั้นรีบร้องขอชีวิตทันทีที่ได้รู้
แต่หาใช่ชีวิตของเขาไม่ กลับเป็นชีวิตของพีน็อคคีเอสแทน เท่านั้นแหละราชินีจึงรู้ทันที
ว่าคนรักของเจ้าชายคือพีน็อคคีเอสนี่เอง!... ไม่รอช้า นางรีบใช้เชือกมัดปากที่ยื่นยาวของพีน็อคคีเอสซะ
แล้วเอาสำลีอุดจมูกให้มันขาดใจตายคาที่!!!”


น้ำรีบเขย่าแขนคนเล่าหน้าหล่อ  “เฮ้ยตายไม่ได้นะ!! ผมไม่ยอมด้วย!////////*//
ทำไมปล่อยให้มันตายง่ายตายดาย ตายน่าทุเรศขนาดนั้นเล่า~!!!”

“555 ผมยังเล่าไม่จบเลยนะน้ำ! ใครบอกว่าพีน็อคคีเอสเขาจะตายแบบนั้นเล่า!”

“อ้าวก็คุณไง!!”  ชี้หน้าคนพูดอยู่แหมบๆ

“อ่า..ฟังก่อนๆ55||||||||||||||  เมื่อเห็นว่าคนรักต้องสิ้นชีพด้วยฝีมือของแม่เลี้ยงใจร้าย
เจ้าชายก็เสียใจจนตะโกนแหกปากร้องไห้เสียงดังมากออกไป  ทันใดนั้นเอง! เจ้ามังกรร้าย
ตัวเก่าที่เคยจี้เอาดราก้อนบอลไป เผอิ๊ญ~มันไปรับจ้างเผาไร้อ้อยแถวนั้นพอดี
เจ้ามังกรได้ยินเสียงร้องของเจ้าชายก็จำได้ จึงบุกเข้าไปหาอย่างระริกระรี้ดีใจ...หวังจะขู่เอา
ของมีค่าที่ติดตัวเจ้าชายมาอีกครั้ง...
ทันทีที่ทั้งราชินีและเจ้าชายเห็นมังกรยักษ์ปรากฏกายขึ้น ทั้งคู่ก็ตกใจอย่างมาก
..เจอกันอีกแล้วนะ หึหึ เจ้าชาย! เจ้ามังกรทัก เจ้าชายผู้น่ารักถามกลับไปอย่างเกรงกลัว ...
นี่ท่านต้องการสิ่งใดกันท่านมังกร!?... มังกรร้ายหัวเราะขึ้นจมูกก่อนขู่ด้วยเสียงอันแผดดัง
ลั่นไร่อ้อยว่า.. ก็เหมือนเดิมน่ะสิ! ส่งของมีค่าของเจ้ามาให้ข้าเดี๋ยวนี้!!!5555!!!!
เจ้าชายส่ายหน้าบอก เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แต่เจ้ามังกรกลับไม่เชื่อและขู่เข็นจะเอาให้ได้ 
จนปัญญาเจ้าชาย ที่สุดเขาก็ต้องถอนใจ ก่อนเหลือบไปมองสบตากับราชินีใจโหดที่ยืนตัวแข็ง
ขาสั่นอยู่ต่อหน้ามังกรยักษ์ด้วยกัน แล้วพูดว่า.... ท่านแม่.... ข้าก็เหลือแต่ท่านแม่แล้วล่ะ...

เฮือก!!!|||||||||||||| ราชินีสะดุ้งตัวสุดแรงเกิด! หน้าซีดเผือดยิ่งกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า!!
ทำไมต้องเป็นข้า!!!! ไอ้ลูกเลี้ยงทรพี! แกมันช่างเป็นมารชีวิตข้าเหลือเกิน!โฮ~~~~~!!!!
ข้าเกลียดเจ้า! ข้าเกลียดเจ้า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!! 0|||||||0

แล้วราชินีใจร้ายก็โดนมังกรยักษ์พาหายเข้ากลีบเมฆไป...  เจ้าชายรีบยกมือสาธุท่วมหัว ..
ขออย่าได้เจอะเจอเจ้าคู่นี้อีกเลยตลอดชีวิต!//////    นับ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีใคร
ได้พบเห็นราชินีอีกเลย  สำหรับพีน็อคคีเอสนั้น.. เขากลับมามีชีวิตอีกครั้งได้ก็เพราะ
เจ้ามังกรได้ทำถุงใส่ดราก้อนบอลทั้งเจ็ดลูกตกเอาไว้!!!  เจ้าชายจึงฉวยโอกาสใช้มันขอพรให้
พีน็อคคีเอสฟื้นคืนมา ...แล้วทั้งคู่ก็กลับเข้าวังไปครองราชย์..
และครองรักกันอย่างแสนจะมีความสุขตลอดไป....”


“ดีจัง////// จบแล้วเหรอเอส55”

“สนุกมั้ยครับน้ำ..”

“สนุกดิ! ผมไม่เคยฟังนิทานที่ไหนไร้สาระบ้าบอคอแตกได้ขนาดนี้มาก่อนเลยอ่ะ..คิก///// แต่...”

“แต่อะไรเหรอ.. ตกลงนี่ชมหรือด่าครับเนี่ย..”

“55 ..ถือว่าผมชมก็แล้วกันนะ...หึ.. แต่มันเป็นเจ้าชายนิทราตรงไหนกัน?” 
คนน่ารักทำหน้าสงสัย แล้วมองหน้าอีกฝ่ายที่ยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างไม่เข้าใจ..


“ก็เจ้าชายเขาถูกเสกให้นอนไม่หลับใช่มั้ยล่า แต่มันก็แก้ไขได้ด้วยจูบจากคนที่เขารัก
เพราะฉะนั้นพอพีน็อคคีเอสเขาฟื้นคืนชีพมา มันก็หมายความว่า เจ้าชายจะได้รับจุมพิต
ที่เต็มไปด้วยความรักจากพีน็อคคีเอสทุกคืนก่อนนอน ทำให้เจ้าชายได้นอนหลับฝันดี
กลายเป็นเจ้าชายนิทราไงครับ.. ”

คนหน้าหล่อมองสบตาหวานกับคนน่ารักของเขาที่แก้มแดงระเรื่อขึ้นอย่างไม่รู้ตัว..


“แล้วคืนนี้ไม่ทราบว่าเจ้าชาย.. พร้อมจะรับจูบจากข้ารึยังขอรับ//////”

น้ำฟังที่เอสพูดก็ใจเต้นตึกตัก../////// ค่อยๆพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มที่เอียงอาย..
ริมฝีปากของทั้งคู่ค่อยๆเคลื่อนเข้ามาประกบกัน และแลกจูบหวานๆให้กันและกัน


“เอาล่ะ...//// ทีนี้เจ้าชายก็นอนได้แล้วใช่มั้ยครับ”  ดาราหนุ่มยิ้มละมุนให้คนรักขณะที่พาเข้านอน

“เอส... //// แต่ผมว่า... ไอ้เจ้าชายในนิทาน มันคงไม่อยากจะจูบกับปากยื่นๆของพีน็อคคีเอสหรอกมั้ง555”

“โธ่ไม่หรอก.. หึ.. คุณยังไม่รู้!พีน็อคคีเอสเขามีวิธีทำให้ปากหดกลับคืนสภาพเดิมได้!
เท่านี้ก็จูบกับเจ้าชายได้อย่างไม่มีปัญหาแล้ว”

“ แล้วทำยังไงปากเขาถึงหดกลับเท่าเดิมล่ะ?”  น้ำดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าอกตัวเองพลางถาม


“หึ... เขาก็พูดความจริงไง... มันก็หดกลับมาเอง.....อ๊ะๆ!!! เฮ้ดูสิ!ดูๆ!! น้ำคุณดูปากผมสิ!
มันยื่นออกมาใหญ่แล้ว!! ทำไงดี! สงสัยผมคงต้องพูดความจริงซะแล้วล่ะ!!”
เอสเล่นให้น้ำขำ เขาทำปากยื่นๆแหลมๆให้น้ำดู คนน่ารักอดอมยิ้มไม่ได้เอสเล่นเป็นเด็กๆ


“หึ////  ความจริงอะไรโกหกไว้เยอะสินะปากมันถึงได้ยาวแบบเนี้ยเจ้าพีน็อคคีเอสสสสส?55”

“ถ้าจะทำให้ปากหดเท่าเดิม มันต้องพูดความจริงจากใจอย่างเช่นคำว่า.......///// ข้ารักเจ้า!...กับเจ้าชาย”

“555 ไอ้มั่วเอ๊ย! แต่งมาได้นะไอ้นิทานหลอกคนทั้งโลกอย่างนี้น่ะ บ้าจริงๆ/////”
น้ำรู้แล้วว่าเอสจะเล่นอะไร.......... แต่มันก็ทำให้เขาอดเขินไม่ได้อยู่ดี


“ข้ารักเจ้า.//////......”

“...เอส/////”

“..ข้ารักเจ้า …ข้ารักเจ้า ... ข้ารักเจ้า... ข้ารักเจ้า.. ข้ารักเจ้าที่สุดเลย.. .//////”

“//////////......”
คนถูกบอกรักได้แต่นอนยิ้มเขินจนแก้มแดง... “ข้า......ก็รักเจ้าที่สุดเลย... >/////<  ” 
เมื่อน้ำเล่นด้วย เอสก็หัวเราะชอบใจใหญ่ แล้วไล่จุ๊บที่ปากบางน่ารักนั่นอีกครั้งก่อนนอน

คนหล่อเดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนที่โซฟาข้างเตียง แต่ก่อนที่เขาจะหลับตา
เสียงหวานก็เรียกเขาเอาไว้   “เอส...”
“หือ? อะไรครับน้ำ..”  ทั้งคู่ต่างนอนตะแคงหันหน้ามามองกัน
คนหนึ่งนอนบนเตียงคนไข้ส่วนอีกคนนอนที่โซฟาใกล้ๆ


“ผมลองคิดดูแล้วนะ..”  น้ำบอก

“เรื่องอะไรครับ?..”  เป็นเรื่องที่ทำให้แฟนเขาต้องนั่งเหม่อทั้งวันหรือเปล่า...

“เอ่อ..... คุณจะโกรธมั้ย.............. ถ้า.... ผมจะบอกว่า....”


น้ำอ้ำอึ้งจนเอสต้องลุกเดิน มาคุกเข่าลงข้างเตียงคนไข้แล้วยิ้มให้
แสงไฟจากมุมระเบียงนอกห้องสะท้อนให้เห็นแววตาที่อ่อนโยนของชายคนรัก
น้ำหลับตาพริ้มยิ้มรับเมื่อเอสจูบเขาเบาๆที่กระหม่อม... 

“พูดมาเถอะครับผมไม่โกรธหรอก......บอกผมมาเถอะน้ำ..”
เสียงนุ่มเอ่ย บอกให้คนตรงหน้าได้วางใจ ไม่ว่ามีเรื่องอะไรเขาก็พร้อมที่จะรับฟัง...


หนุ่มน่ารักถอนใจนิดๆ    .... “ผม........อยากจะนัดเจอกับไอ้เทพพิชัย....อีกครั้ง...”







tsktonight…TBC.

***ต้องขออภัยคนที่คาดหวังไว้สูงกับนิทานของนายเอสด้วยค่ะ555
เจ้าคู่รักติงต๊องนี่ไม่รู้ใครบ้ากว่ากัน...คำตอบที่ถูกต้องสงสัยคงเป็นนังคนแต่งแน่นอน
ลองนับดูเล่นๆได้นะค่ะว่านิทานมั่วนิ่มของเอสเขาเอาเรื่องอะไรมาบ้าง55



goosongta // 55 เดาถูกครึ่งนึงจ้า^^ ส่วนเรื่องขี้หึงขี้หวงนี่เอสเขาเป็นงี้มานานล่ะจ๊ะ
แผนไปเยี่ยมพี่น้ำของน้องแบงค์จะอะไรยังไง ตอนหน้าได้รู้กันแต่ไม่ซ้ำแบบเดิมแน่เพราะ
ขืนปีนบันไดคนเดียว เดี๋ยวได้ตกมาง่อยเปลี้ยเสียขากันพอดีค่ะ5555

choijiin // แหมน้องแบงค์ออกน้อยไปหน่อยแค่ช่วงนี้แหละจ้า แต่เดี๋ยวก็ได้ออกโรงแล้วล่ะค่ะ^^

WyJeen // เรื่องที่กรรู้แล้วจะเป็นไง.......... เฉลยให้เลยก็ได้ค่ะว่าขึ้นอยู่กับอารมณ์และความบ้า
ของวิว่าตอนนั้นจะเป็นยังไง555!!! (หัวเราะชั่วร้ายๆ)

IWacKEE // ขอบคุณที่ชมน้องน้ำค่ะ^^ ตอนเล่านิทานมาแล้ว555มันบ้าบอมากมายไม่รู้วิจะ
ทำให้คนอ่านถูกใจหรือจะถูกคนอ่านตบหน้าหันกลับมา ประมาณว่า แบบ.....
(เอาอะไรมาให้ชั้นอ่านยะ!!!....  )   5555

PoMArmKuB // คราวนี้มาแค่ต่อตอนเล่านิทานให้จบ หวังว่าจะเพลินกันนะจ๊ะ^^
(ถ้าเขาไม่เพลินกันวิก็คงโดนเผาล่ะ|||||||||||||||)

CarToonMiZa // มาต่อแล้วจ้า เอานิทานร้อนๆมาเสริฟให้ถึงที่ นิทานสายพันธุใหม่
ร้ายกว่าโรคมือเท้าปากอีกค่ะ

หมูกระต่าย // ไปเป็นพยาบาลให้นายเทมเขาซะหน่อยสิจ๊ะ^^ 
เอสเขาต้องขี้หึงอยู่แล้วก็แฟนเขา.........น่ารักอ่ะ/////(กรุณาทำเสียงเหมือนโก๊ะตี๋)

watcharet // ขอบคุณค๊าฟฟฟ! จะพยายามนะค๊าฟฟ! รักคนอ่านจังอ่ะค๊าฟฟ~!! > <


แล้วเจอกันนะจ๊ะ^^ หึหึหึหึหึห.....

[หมูกระต่าย]

พี่วิหนูไม่ถนัดการเป็นพยาบาลอ่ะค่ะ แต่ถนัดทำให้คนพิการมากกว่า55555555
กลัวว่าพี่เทมจะเป็นหนักกว่าเดิมอีก  หนูส่งพี่กรไปเป็นนายพยาบาลแทนแล้วค่ะ
รับรองหวานหยดติ๋งๆเลยค่ะ(มีการบังคับเนื้อเรื่องร่วงหน้าด้วย )

จะบอกว่าอ่านตอนนี้แล้วขำรัวเลยค่ะ โยงไปจนถึงแดจังกึมเลยแถมยังปั้นโอ่งที่ราชบุรีด้วย5555++++



ปล.จากใจเลยนะคะ.............สู้ต่อไปนายพี่เทม

[goosongta]

ถ้าเราจะเอานิทานเรื่องนี้ไปเล่าให้ลูกให้หลานฟัง คงต้องกลับไปอ่านอีก 100 รอบอ่ะคุณวิไม่งั้นจำไม่ได้ คุณเอสเค้าเล่าได้ไงเนี่ย

อยากทราบว่านิทานเรื่องนี้ 1.แต่งนานมั้ยคะ 2.คิดได้ไงงงงงงงง และ 3.มันหนักกับชีวิตตรงไหน (เราขำจนฉี่จะราด )

จริงๆแล้วเอสก็อยากทำให้น้ำได้ยิ้มได้หัวเราะใช่มั้ยล่ะ ฝากบอกเอสว่ารอยยิ้มนั้นเผื่อมาถึงคนอ่านด้วยนะ

ปล.นับไม่ถูกเลยว่ามันมีกี่เรื่องทั้งไทยทั้งเทศปนกันไปหมด เราอ่านเอาฮาอย่างเดียวเลย

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
เอสเอ๊ย ยิ่งนานยิ่งรั่วนะเราน่ะ
มันเป็นนิยายที่พิลึกพิลั่นที่สุดที่เคยอ่านเลยค่า
แต่ก็หยวนๆกับความน่ารักของเอสนะ
จากเรื่องฮาๆก็กลายเป็นหวานขึ้นมาได้
เพราะเอสรักน้องน้ำนี่แหละ
อิซซี่น้องน้ำจริงจริ๊ง ได้เอสมาเป็นสามี
 

รอตอนหน้านะเคอะ
ว่าน้องน้ำจะไปเคลียร์กับอิเทมยังไง
 

[muiko]

นิทานสนุกดีค่ะ น่ารักมากๆๆๆๆๆ
แต่อยากบอกเอสว่า หัวปลี มันไม่ต้องขุดนะคะ
มันไม่ได้อยู่ได้ดิน 
แต่ก็เข้าใจว่านิทานของเอสอะไรมันก็เป็นไปได้
ขนาด โดราเอม่อน ยังมาอยุ่เรื่องเดียวกันดราด้อนบอล กับเเดจังกึมได้เลย
แค่หัวปลีไปอยุ่ในดิน ทำไมจะไม่ได้

นิทานจบเเบบนี้ สงสารเจ้าชายกะขาดทุนให้พีน๊อคคีเอสมั้ยเนี่ย
ต้องให้จุบทุกวันถึงจะนอนหลับ 

เย้ๆๆๆๆๆ ในที่สุดน้ำก็ยอมคุยกะพี่เทมอีกครั้ง
สาธุ!!!!!!!!!!!!! ขออย่าให้มีเรื่องอะไรอีกเลย
เข้าใจกันซะทีเถอะ

รอตอนต่อไปค่ะะะ 

[PoMArmKuB]

ไม่เพลินนะ แต่ฮาทั้งเรื่องอะ จากปวดฟันอยู่แล้ว ขำจนปวดมากกว่าเดิมอีก

[CarToonMiZa]

นายเอสช่าง
สันหามาเล่า

[IWacKEE]

นิทานเยอะเกิน นับไม่ไหวจริงๆค่ะคุณวิ 

เอสสรรหามาก อยากบอกว่าขำทุกๆสองบรรทัด  ชอบจริงอะไรจริง 

[IöLIKE]

ThankS

[tsktonight]

***(เกร็ดเล็กๆ ขอโทษครับ! ผมเผลอ...นอกรอบ..4)



เอส : สวัสดีครับทุกคน! (ยิ้ม) ผม นายเอส วันนี้จะขอมาทำหน้าที่เป็น
พิธีกรพิเศษไปสัมภาษณ์ถึงอาหารจานโปรด งานอดิเรกและกิจกรรมยามว่าง
ของชาวขอโทษครับผมเผลอ ให้แฟนๆที่รักทุกคนได้ทราบกันนะครับ

นิกกี้ : และผมนายนิกกี้คร้าบ!^^ ผมจะมาทำหน้าเป็นมือกล้องตามพี่เอส
ไปถ่ายทำเทปสัมภาษณ์ครั้งนี้เองครับผม!

เอส : เอาล่ะเรามาลุยกันเลยดีมั้ยนิกกี้ (ยิ้มพยักหน้า)

นิกกี้ : โอ้! ไปกันเลยคร้าบบบ555


......................................

....................

.........


เอส : มากันที่คนแรกเลยดีกว่าครับ วันนี้พวกผมบุกมาถึงกองถ่ายของดารานางเอกสาวสวย
สดใสปิ๊งปั๊ง  กันเลยครับ เดินวนหาไม่นานก็เจอพอดีเลยครับ กำลังก้มหน้าก้มตา
อ่านบทอยู่โน่นคร้าบบบ  ป่ะ! เราเข้าไปหาเขากันเลยดีกว่าครับ เอ้าลุยเลยนิกกี้!

….. แล้วเจ้าหนุ่มหล่อกับหนุ่มตี๋ก็เดินดุ่มๆเข้าไปเซอร์ไพร์สดาราสาว...


เอส : ฮัลโหล! สวัสดีครับเพื่อนบิว!

นิกกี้ : หวัดดีคร้าบบบพี่บิวคร้าบบบ!555 มองทางนี้หน่อยครับ!

บิว : ว้าย//////5555 มากันได้ยังไงเนี่ย!? ว้ายไม่เอาๆ เล่นอะไรชั้นยังไม่ได้แต่งหน้าเลย
ไม่ถ่ายๆ น้องนิกอย่ามาซูมพี่!!//////*//

นิกกี้ : โธ่พี่บิวไม่แต่งหน้าก็สวยอยู่แล้วครับ//// 555ไม่ต้องหลบหรอกพี่!
มองกล้องหน่อยสิครับ555


บิว : อุ้ยต๊าย//// เด็กอะไรปากหวาน แหมถ่ายก็ได้นะจ๊ะ แต่อย่าซูมนะ

เอส : 555คนบ้ายอครับ ขอผมสัมภาษณ์สักนิ๊ดนะครับ ไม่ทราบว่าเวลาว่างนี่
คุณชอบทำอะไรครับ แล้วอาหารสุดโปรดของคุณนี่คือเมนูไหนครับ?
55แต่จากที่ผมดูตามหนังหน้าของคุณแล้วเนี่ย ..อืมม...คงไม่พ้นพวกอึ่งย่าง... แย้ทอด..

(บิวรีบเดินเข้ามาไล่ตีปากเอส////*//ก่อนแย่งไมค์มาถือเองแล้วจัดผม ทำหน้าสวยสู้กล้อง) 


บิว : (แอ๊บเสียงสดใสร่าเริง ลั่นล้า) อุ้ย!/////อาหารโปรดของบิวเหรอค่ะ^^
 ก็ต้องส้มตำเลยค่ะ!55 แซ่บๆเผ็ดๆรสจัดๆและต้องปูปลาร้าเท่านั้นนะค่ะ!!
เลิศม๊ากกกกก~  บิวถึงได้หุ่นดีอย่างนี้ไงค่ะ!

เอส : ..... เขากล้าชมตัวเองด้วยล่ะครับ! แต่ส้มตำปูปลาร้านี่เป็นอะไรที่เหมาะกับหน้า
เขามากๆ! คุณๆเห็นด้วยกับผมมั้ยครับ!?555  (ไม่พ้นโดนไล่ตีปากอีกรอบ...)

นิกกี้ : 55555555//////

บิว : แหม5555 ///////*// อย่าไปสนใจมันค่ะ มาสนใจสิ่งที่บิวชอบทำกันดีกว่า
ก็คงไม่พ้น การไปทำบุญที่วัดกับครอบครัวของบิวเองแหละค่า~!”

เอส : หึ......อันนี้ไม่เหมาะกับหน้ามากๆเลยเห็นด้วยมั้ยครับ!55555


(แล้วเอสก็ต้องรีบลากนิกกี้ วิ่งหนีบิวไปขึ้นรถ เพื่อบึ่งไปสัมภาษณ์คนต่อไป แต่..
ก็ยังไม่พ้นโดนเพื่อนสาวคนสนิทโทรตามมาด่า เจ้าหน้าหล่อจึงทำเป็นสัญญาณมือถือ
ไม่ดีแล้วปิดเครื่องหนีไปตามระเบียบ55...)

....................................
....................
.........


เอส : 555 เอาล่ะครับเราหนีจากนางยักษ์มาได้แล้ว55 คนต่อไปที่เราจะมาสัมภาษณ์
เขาอยู่บ้านครับวันนี้ คนนี้เป็นเพื่อนซี้ปึ้กรุ่นน้องของผมเองครับ  ดาราดาวร้ายชื่อดัง
ผู้หล่อเหลา! มาดเข้ม! กล้ามฟิตเปรี๊ยะเป็นมัดๆ! กำยำ! ล่ำสัน!คมเขะ.. (พอ!///////*//
หยุดได้แล้ว! อ๊ายย~!!!ชั้นไม่อยากฟังเปลี่ยนใหม่เดี๋ยวนี้นะยะ!!!)

นิกกี้ : ....แหงะ||||||||||| เสียงพี่ก๊อปเข้าด้วยอ่ะพี่เอส…

เอส : ... เอ่อ~~~อ่ะแฮ่ม!|||||||||||...55 ขออภัยครับที่มีเสียงเก้งป่าแทรกเข้ามานิดหน่อย
(กรี๊ดดด~~~!!! อีพี่เอส!!!/////**//)
อ่ะเอาใหม่ก็ได้.. ต่อไปเป็น น้องก๊อปผู้น่ารักคร้าบบบ...  (กระซิบ) หวังว่าเจ้าตัวจะพอใจ


ก๊อป :  สวัสดีค่า!!! (โผล่พรวดออกจากหลังประตูบ้านมาในทันทีทันใด)
แหมๆ////// พี่เอสล่ะก็ไม่ต้องชมก๊อปหรอก ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละว่า
คนน่ารักที่ถูกพูดถึงบ่อยๆเนี่ย ก็น้องก๊อปไงค้า~!โฮะๆๆ///// (กระพริบตาปิ๊งๆสองที)

เอส : เฮือก!!! ||||||||| (หันไปถามนิกกี้) ห๊า!? คนน่ารักนี่คือมันเหรอ!?
(ไม่ใช่น้ำหรอกเรอะ!)

นิกกี้ : เอ่อ......||||||||||||| อย่าบังคับให้ผมพูดได้มั้ยพี่ (ผมกลัวง่ะ)


ก๊อป : หืมมเชอะ! -*- ไม่ต้องทำหน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้ก็ได้นะพี่เอส!
แล้วน้องนิกจะกลัวคนสวยทำไมค่ะ!?...... เฮ้อเอาล่ะๆ ก๊อปล้อเล่นหรอก!
คนน่ารักก็พี่น้ำนั่นแหละ แต่ที่น่ารักกว่าน่ะ ก็น้องก๊อปคนนี้ไง!/////// คิกๆๆ

เอส : ..รู้สึกผมจะกู่เขาไม่กลับแล้วล่ะครับ เรามาเริ่มสัมภาษณ์กันเลยดีกว่า
ก่อนที่เขาจะคิดว่าตัวเองเป็นญาญ่า หรืออั้ม พัชราภา ไปอีก....
(นิกกี้รีบพยักหน้ารัวเห็นด้วย)
ก๊อปครับ!  ช่วยบอกเมนูสุดโปรด แล้วก็กิจกรรมยามว่างที่ชอบทำ
ให้แฟนๆทราบกันหน่อยเถอะครับ (ยื่นไมค์ไปหา)


ก๊อป : ได้ค่า! จานโปรดของน้องก๊อปน่ะเหรอค้า~!โฮะๆๆก็ต้องส้มตำค่า~!
อ๊ะๆคงไม่ต้องบอกนะค่ะว่าติดมาจากใคร ก็เจ้บิวนั่นแหละชอบยัดเยียดเอาปราร้า
เอาปูนามาล่อตาน้องก๊อปอ่ะ ความจริงไม่อยากจะเม้าท์ว่าแต่ก่อนน้องก๊อปก็ทานไม่เป็น
หรอกค่ะส้มตำอะไรเนี่ย โดนเจ้บิวจับกรอกปากอยู่หลายที หลังๆมานี้น้องก๊อปก็เลย
ซื้อครกซื้อสากมาไว้ที่บ้านซะเลยค่ะ! โฮะโฮะโฮะ!!!//////
ส่วนกิจกรรมยามว่างของน้องก๊อป แหมเห็นผิวขาวๆสวยๆของน้องก๊อปมั้ยล่ะค่ะ
โฮะโฮะโฮะ ไม่อยากจะอวดว่าน้องก๊อปทำสปาผิวที่บ้านตัวเองบ่อยๆเลยล่ะค่า!
ว่างๆก็จับพี่เอสบ้าง พี่น้ำบ้าง มาพอกสมุนไพรเล่นที่บ้านก๊อปเองล่ะค่ะ แต่สำหรับ
เจ้บิว ขานี้เขาไม่เอาด้วยยันเตเลย น่าเบื่อออกเป็นผู้หญิงภาษาอะไรก็ไม่รู้ ไม่ชอบดูแล
ตัวเอง สู้น้องก๊อปก็ไม่ได้เนอะ! โฮะ! แต่ปล่อยเจ้เขาหลงระเริงไปเถอะค่ะ ไว้สักวัน
ตำแหน่งนางเอกของเจ้แกคงไม่พ้นมือน้องก๊อปไปได้หร๊อกกกโฮะๆๆๆๆๆๆ~~~”


นิกกี้ : เอ๊ะ!? นี่! พี่ก๊อปเป็นนางเอกได้ด้วยเหรอครับ!?||||||||||||| (เป็นไปได้เรอะ!)

เอส : ได้สินิกกี้! ก็นางเอกวัดดอน ละครลิง เล่นขายตุ่มสามโคกไง!!!555!!!

นิกกี้ : พรืดดดดดดดด!!!ก๊ากก555555/////

ก๊อป : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~!!! ไปๆๆๆ!!! /////*//กลับไปเลยนะ!
อีพี่เอสบ้า! หืม~นิกกี้!! ไม่ต้องมาหัวเราะพี่ก๊อปเลยนะ! เพราะพี่เอสคนเดียวเลย!ฮือ!!
คอยดูนะน้องก๊อปจะฟ้องพี่น้ำ!! -*-


เอ๊า! สองหนุ่มตัวป่วนของเราโดนไล่ออกจากบ้านน้องก๊อปซะแล้ว....

คนหน้าหล่อกับน้องชายหน้าตี๋เลยต้องระหกระเหินไปหาเป้าหมายต่อไป...
และผู้โชคร้าย เอ๊ย! 55ผู้โชคดีคนต่อไปที่พวกเขาเล็งไว้แล้วนั่นก็คือ!

........ กร


(โปรดติดตามตอนต่อไป ว่ากรจะชอบอะไรแล้วการสัมภาษณ์ของสองหนุ่มเขาจะ
ราบรื่นหรือล้มลุกคลุกคลานกันนะจ๊ะ คึคึคึ ^^)


ปล. รู้สึกว่าหลังจากนั้น น้ำก็ได้รับโทรศัพท์จากบิวและก๊อป... 555




++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++






tsktonight...TBC.

*** เอามาให้อ่านแก้คิดถึงกันก่อนนะค่ะ ตอนต่อวิกำลังพยายามอยู่นะจ๊ะ^^
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาแต่งเลยอ่ะค่ะงานเยอะแยะตาแป๊ะไก่ แหมแต่ความคิดถึงของวิก็เปี่ยมล้นนะเออ55

นอกรอบนี้พอดีแอบแวบแต่งไว้ก่อนได้พักนึงแล้วค่ะ เห็นว่าตอนใหม่ท่าจะนานเชียว
วิเลยเอาอันนี้มาให้อ่านกันก่อนนะค่ะ เลิฟยู

[choijiin]

แค่แวะมานอกรอบก็ดีใจแย้วค่า
คิดถึงคุณวิจัง กลับมาไวๆน้า