หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[goosongta]

มาดัน  ด้วยความ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[tsktonight]

มาแล้วจ้า^^ ขอบคุณที่คิดถึงกันนะค่ะ


ตอนที่ 43 ไม่ยอมรับ...





“น้องน้ำ!!/////// ทางนี้จ้า!55”

เสียงเทพพิชัยที่ลุกยืน ตะโกนโบกมือให้เห็นเด่นอยู่กลางร้าน
ทำเอาน้ำสะดุ้งเฮือกเลิ่กลั่ก //////*// ต้องยกมือขึ้นแกล้งลูบหน้าลูบผม
แต่ความจริงแล้วเขาอยากจะบังหน้าตัวเองไว้มากกว่า|||||||..

คนน่ารักหลบตาผู้คนด้วยความอาย แล้วรีบจ้ำอ้าวไปนั่งลงที่เก้าอี้ด้านฝั่งตรงข้าม 
โดยไม่เปิดโอกาสให้เจ้ากล้ามโตเดินมาเทคแคร์แต่อย่างใด


เทมดีใจมากที่น้ำมาตรงเวลานัดเสียด้วย ยิ้มหวานให้ไม่หุบ

“พี่เทมคิดถึ๊งงงง คิดถึงน้องน้ำที่สุดเลยรู้มั้ย ก่อนอื่นเราสองคนมาคืนดีกันเถอะ
นะจ๊ะ^^ พี่สัญญาว่าจะทำตัวดีๆ จะเชื่อฟังที่น้องน้ำพูดทุกอย่าง แล้วก็จะไม่ทำ
อะไรที่ทำให้น้องน้ำไม่พอใจอีก คิดซะว่าพี่ เป็นพี่เป็นเพื่อนก็ได้..... อย่าโกรธ
พี่เลยนะครับ ยกโทษให้พี่นะครับน้ำ ////////”

เสียงอ้อนๆกับแววตาอ้อนๆ.... ถูกส่งไปให้คนที่เขาหลงรักข้างเดียวมาสามปี..
เทพพิชัยมามาดใหม่ ไม่จู่โจมขอความรักดื้อๆเหมือนทุกที



“........ จะเชื่อฟังที่พูดทุกอย่างจริงอ่ะ?..” 
น้ำกอดอกแล้วพิงพนักเก้าอี้ หรี่ตามองหน้าอีกฝ่ายอย่างใช้ความคิด..

“จริงสิจ๊ะ!” เทมรีบรับคำพยักหน้า

“งั้นถ้าบอกให้ไปตาย”

“ก็ตายสิจ๊ะ!........................ อ่ะห๊ะ!? (สะดุ้ง)......... |||||||||||||เฮือก!
พะพะพี่!..พี่ยังไม่อยากต๊ายยย!!!....”  ส่ายหน้ารัว..

“หึ.................... กูพูดเล่นน่า..”   ถึงแม้จะหมายความอย่างที่พูดจริงๆ
มันก็คงไม่ยอมตายไปง่ายๆหรอกมั้ง.. น้ำแอบแจ๊ะปาก บ่นงึมงำ...


“555////// น้องน้ำนี่ล่ะก็! ยังขี้เล่นกับพี่ไม่เปลี่ยน55 ไม่เจอกันตั้งนาน
ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะน้องน้ำจ๋า/////// ” เทพพิชัยส่งยิ้มหวาน
พร้อมแววตาเป็นประกาย แต่ท่าทางที่ขัดเขินของเจ้าตัว
กลับทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอยากถีบเขาเอามากๆ...


“เออ... มึงก็ยังหน้าเชี่ยเหมือนเดิมเลยนะไอ้สัดเทพ!”     คำชม? ของคนน่ารัก
ทำเอา เจ้าคนฟังสำลักน้ำที่กำลังยกดื่มแก้เขินแทบออกรูจมูก

“................||||||||||||||…อ่า...จ้ะ........ขอบคุณที่ชมพี่..” 

“เปล่า! กูด่ามึง!” 

น้ำกอดอกสวนกลับทันควันด้วยหน้านิ่งๆ...ไอ้ความทรงจำครั้งที่เกือบจะโดนขืนใจนั้น
ทำเอาไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเจ้าคนเลว เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากันจะๆอย่างนี้
ก็อดไม่ได้ที่จะด่ามัน  หรือถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากจะกระโดดถีบยอดหน้ามันนัก-*-
จะว่าไปแล้ว... เขาก็ไม่เคยทำดีกับเจ้าเทพพิชัยเลยสักครั้ง

ทุกวันนี้ก็ยังงง ว่ามันยังชอบเขาตรงไหน................... ......ซาดิสต์!
ใช่แน่ๆ!ไอ้เชื่ยเทพแม่งต้องเป็นซาดิสต์!!!||||||||||||||



“...........||||||||||||||||..อ่ะฮ่าฮ่าฮ่า!!! แหมๆน้องน้ำนี่มีอารมณ์ขันได้ตลอดสิน่า!
พี่เข้าใจจ้ะพี่เข้าใจ ยังชอบหยอกพี่แรงๆเรื่อย5555..”  แสร้งโง่ทำเป็นไม่รู้ว่าโดนด่า
นี่ล่ะดีที่สุด เขาต้องหัวเราะกลบเกลื่อนให้เสียงดัง ดังเข้าไว้


“หัวเราะหาพ่อมึงเหรอ!?”

“เฮือดดดด----------ด!!||||||||||||||” 
อยู่ดีๆพ่อก็หายซะแล้ว เจ้าลูกครึ่งต้องรีบหุบยิ้ม เบรกขำเสียแทบหน้าคะมำ


“เฮื่อย! สั่งอะไรมาแดกกันซักที่เซ่! มึงคิดว่ากูนัดมึงมาร้านอาหารทำไม
ถ้าไม่ให้กูแดกอะไร ไปนั่งคุยกันตรงสี่แยกไฟแดงมั้ย!?”
น้ำขึ้นเสียงใส่ แถมยังทำตาดุวาว ชี้มือไปทางนอกร้านอย่างประชดประชัน

“อุ้ย!? น้องน้ำอยากกินข้าวเหนียวส้มตำ ร้านตรงหน้าสี่แยกนั่นเหรอจ๊ะ?”

“กูประชดมึง!!/////*// ไอ้ควายยักษ์!”

“อ้าว||||||||||| อ๋อ..แหะๆๆโถๆอย่าเพิ่งโมโหหิวสิจ๊ะน้องน้ำจ๋า~ อ่ะๆนี่คร้าบบบ
เมนู.. อยากทานอะไรสั่งเต็มที่เลยนะ เดี๋ยวพี่เทมเลี้ยงเองจ้ะมื้อนี้55..”

“ บอกไว้ก่อนว่ากูไม่ได้โมโหหิวหรอกนะ โมโหมึงนี่แหละไอ้เชี่ย!” 
พูดเสียงเรียบแต่เน้นคำหลังน่าดู... ก่อนก้มหน้าดูเมนูอาหาร


เทพพิชัยรู้สึกราวกับหน้าตัวเองมันจะแยกออกเป็นเสี่ยงๆได้ก็ไม่ปาน
ตั้งแต่คนน่ารักหย่อนก้นลงนั่ง ก็เล่นด่าเสยยอดหน้าเขาเป็นว่าเล่น
โดนหลายดอกจนใจช้ำไปหมดแล้ว แต่เจ้ากล้ามโตก็ยังสู้ส่งยิ้มกลบเกลื่อน
ความรันทดของตัวเอง T T


.... เมื่อเรียกพนักงานมารับออเดอร์ หนุ่มน่ารักก็เงยหน้าขึ้น ยิ้มหวานบอก..
“เอามาให้หมดทั้งสองหน้านี้เลยนะครับ ขอบคุณ ^^ ”  นิ้วเรียวเล่นชี้ลากกราด
สั่งมันให้ทุกเมนูนั้นเลย...


“ห๊า!!!?”  เสียงพนักงานหนุ่มร้องเหวอ เหมือนไม่แน่ใจกับ
สิ่งที่ตนเพิ่งได้ยิน พอๆกับเจ้าลูกครึ่งเทพพิชัย ที่นั่งอ้าปากค้าง


“นะนะน้องน๊ามมมมมม!!! |||||||||||| กะกะกะกินหมดเหรอจ๊ะ!?”

“... ทำไม?............. มีปัญหาอะไรห๊ะ!? ถ้าไม่อยากจ่ายให้ กูจ่ายเองก็ได้นะ”

“เอ้ย!เปล่าๆ ไม่ใช่อย่างนั้นจ้ะ! พี่เทมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเลยนะน้ำ
อ่ะๆ เอามาให้หมดเลยน้อง!555||||||||||||||”

พนักงานของร้านได้ยินการยืนยันก็รีบรับคำสั่ง “คะครับๆ กรุณารอสักครู่นะครับ!”
พยักหน้าแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าครัวไปอย่างร้อนรน


นายเทพพิชัยรีบก้มดูราคาค่าอาหารในเมนู ..........  ฉิบหาย! |||||||||||||
รวมตัวเลขราคาคร่าวๆ แค่ไม่ถึงครึ่งที่สั่งก็เหยียบสองหมื่นกว่าเข้าไปแล้ว
ถ้าปะป๊าของเขารู้เข้าว่าเลี้ยงข้าวน้ำมื้อเดียว เสียเงินไปครึ่งแสนแบบนี้
มีหวังโดนด่าหูบานแน่ ให้รู้ไม่ได้เด็ดขาดๆๆๆๆ!!!


.............. ถึงจะโดนแกล้งยังไง แต่เจ้าเทมก็ยังเอาแต่นั่งยิ้มแฉ่งให้น้ำ
ขณะที่ทางร้านรีบยกขบวนพนักงาน มาช่วยต่อโต๊ะของพวกเขากันให้จ้าล่ะหวั่น

คนน่ารักได้แต่แอบชำเลืองมองไปที่ประตูร้านบ้าง... เหลือบดูนาฬิกาบ้าง..

...เมื่อไหร่เอสจะมานะ...



ใช้เวลาไม่นานนัก อาหารสไตล์อิตาเลี่ยนน่ารับประทานหลากหลายเมนู
ก็ถูกทยอยนำออกมาเสริฟ์ โต๊ะของเทพพิชัยและน้ำเป็นจุดสนใจให้ลูกค้าคนอื่นๆ
ในร้านมองกันเป็นตาเดียว.... ภาพที่เห็นนั้นราวกับมีการจัดงานกินเลี้ยงบุฟเฟ่ต์
หรืองานปาร์ตี้ที่น่าจะมีคนร่วมรับประทานอาหารด้วยสักยี่สิบคนได้....
แต่ทั้งโต๊ะกลับมีแค่ชายหนุ่มหน้าตาดีสองคนเท่านั้นเอง...



“พี่รู้ว่าน้องน้ำคงลำบากแย่ ตอนที่พี่ไม่อยู่..”

“หา!?..............”

น้ำต้องชะงักทั้งสายตาที่ชำเลืองมองนาฬิกา และมือที่ถือช้อนตักซุป..
เมื่ออยู่ๆไอ้กล้ามโตตรงหน้า ก็เริ่มเคลิ้มฝัน รำพึงรำพัน เพ้อพก
ถึงความเสน่หาที่มีต่อตัวเขาออกมา....|||||||||||


“ไปอยู่กับคนอื่นจะสุขสบาย เหมือนอยู่บ้านเราเอ๊ย!บ้านตัวเองได้ยังไงกัน
ทำไมน้องน้ำไม่กลับไปอยู่ที่บ้านล่ะ พี่จะได้ไปหาสะดวกๆ//////”


ได้ยินคำถามนี้เล่นเอาน้ำต้องเหลือกตาขึ้นอย่างเหนื่อยใจ.. 
(ก็ที่กูกลับไปอยู่บ้านตัวเองไม่ได้ มันเพราะมึงไม่ใช่เรอะไอ่ฟายเอ๊ย!-*-)

“ตอนนี้กูก็สบายดีนิ............ ตั้งแต่ไม่ค่อยได้เจอกับมึงนี่แหละ ที่กูรู้สึกได้
ว่าโคตรจะสบ๊ายสบายดีล่ะ!”


คำตอบที่ไม่ได้อยู่ในความคิดของเทพพิชัยโผล่มาอีกแล้ว..

“...อ่า.....55........555นั่นไงๆ! เห็นมั้ยพี่ว่าแล้วว่าน้องน้ำต้องสบายดี555|||||||||”


เทมยิ่งคุยกับน้ำ ก็ยิ่งท้อ.... (ไม่เห็นต้องย้ำขนาดนั้นเลย........)
ต้องทำยังไง หวานใจของเขาถึงจะอยากมีส่วนร่วมในบทสนทนาบ้างนะ..


“........ เขา............... ดูแลน้ำดีมั้ยครับ..”

หนุ่มน่ารักขมวดคิ้วงง เมื่อเห็นคนถามเลิกทำหน้าระรื่น
“เอ๊ะ.......................ว่าไงนะ เขาเนี่ยใคร?”

“ก็.. เจ้านายของน้ำไง..... น้องน้ำไปอยู่กับเขาไม่ใช่เหรอ”

“อึก!...... เอ่อ...อ๋อ! เอ้อก็! ก็ดี!... มะมีไร?.. ถามทำไม!?” 
จู่ๆก็ถามถึงเอสทำไมกันนะไอ้บ้านี่..  “เอ๊ะ!? แล้วมึงรู้ได้ไง..”


“น้องน้ำไม่ต้องปิดบังอะไรพี่หรอกจ้ะ..... ฮึ...พี่สืบมาหมดแล้ว
ระหว่างน้ำกับไอ้ดารานั่น ไม่ใช่แค่เจ้านายกับลูกน้อง แต่เป็นแฟนกันใช่มั้ย!”


“พรู่!!!!!!”   น้ำได้ยินก็ตกใจจนพ่นซุปออกจากปาก!!! ||||||||||||||

...โดนหน้าเทพพิชัยเต็มๆ||||||||||||||


“...5..5....55 ตกใจขนาดนี้เลยเหรอ น้องน้ำ..”  เทพพิชัยทำใจเย็นเช็ดหน้าเช็ดตาไป

ขณะที่อีกฝ่ายกำลังลุกลี้ลุกลน พยายามหาทางแก้ตัวหูตาแหกด้วยความตื่นตกใจ
ไหงไอ้เวรนี่ดันมารู้ความลับของเขาได้!

“พะพะพูดหมาๆ!|||||||||||*||  มึงพูดให้มันดีๆนะ! อย่ามากล่าวหาคนอื่น!”

“หึ... ข่าววงในของพี่ ไม่มีทางพลาดหรอกน้ำ.... ยอมรับมาเถอะ!”
เจ้ากุ้งแห้งไง... คนให้ข่าวความเคลื่อนไหวของน้ำชั้นยอด..


“ใคร!? ใครบอกอะไรมึง!? มึงโง่รึเปล่าไปเชื่อหมาที่ไหนก็ไม่รู้!”
อยากจะฆ่าให้ตายนัก ใครกันวะดันปากพล่อยได้อย่าให้รู้เชียว!!-*-


“บอกพี่มาเถอะเป็นแฟนกับมันใช่มั้ย..”

“ไม่ใช่!//////*//”

“อย่าโกหกพี่เลยน่าน้ำ น้องน้ำโกหกไม่เก่งหรอก”

“ไม่ใช่นะ!!”

“กลัวพี่จะเอาไปบอกคนอื่นเหรอ”

“ก็เออดิ!! เอ้ย!!!||||||||||| มะมะไม่ใช่!!!”

“คบกับมันอยู่ใช่มั้ย”

“ไม่!”

“งั้นเมื่อไหร่จะเลิกกับมัน”

“ทำไมกูต้องเลิกด้วยวะ!อุ๊บ!|||||||||||||(ส่ายหน้ารัว) ไม่ๆๆๆ กูไม่ได้คบกับใครทั้งนั้น!”

“น้ำเห็นพี่เทมโง่มากรึไง”

“เออ!” 


..สั้นๆแต่บาดใจนะ  “........|||||||||||หึหึ...ด๊าย! ถ้าน้องน้ำไม่ยอมรับ พี่จะบอกนักข่าว!”


“อย่านะไอ้เชี่ยเทพ!มึง~~~!||||||||*||” 
คิดแล้วเชียวว่าคนเลวๆอย่างมันต้องทำอย่างนี้


“อ๊ะแล้วน้องน้ำจะเดือดร้อนทำไมครับ?  ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกับมันอย่างที่พี่ว่า!”

“ก็!..........กู!...กูเป็นลูกจ้างเขา! ถ้าเขาไม่มีงานทำแล้วกูจะทำยังไงเล่าไอ้โง่นี่!!”

“เอ๊าะอ๋อ~~หึหึหึ....... สรุปว่ายังไงๆ น้ำก็จะไม่ยอมรับใช่มั้ย!?”

“เออ! กูไม่ยอมรับ!”



........

...“ถ้าอย่างนั้น ก็แปลว่าน้องน้ำยังฟรี! งั้นพี่เทมก็ยังมีสิทธิ์จีบน้องน้ำได้อยู่สิ! /////”


คนน่ารักสะอึก|||||||||||.. วกไปวนมาไอ้เชี่ยเทพมันก็ต้องการแค่ จะได้กลับมา
ตามตอแยเขาอีกอีหรอบเดิม.......... คิดแล้วมันน่าโมโหจนเผลอหลุดปากออกไปว่า

“ไม่ได้นะ! กูมีแฟนแล้วเว้ย!!”


คำถามที่ตามมาทันทีคือ   “ใคร!?”


“...................ฮึ่ม/////*//....มึงไม่ต้องรู้หรอกน่า!” 
น้ำหงุดหงิดยิ่งนัก ขมวดคิ้วขุ่นสะบัดหน้าหนีสายตาจ้องจับผิดของเทพพิชัย

“โธ่~~ ก็บอกมาซี่! ว่าเป็นแฟนกับไอ้ดารานั่นแล้ว!.... พี่จะได้ทำใจ...”

“เอ๋...............”


น่าแปลกใจเมื่อได้เห็นเจ้าคนดื้อด้านตามตื้อเขามานานข้ามปี ทำหน้าสลด...
น้ำนิ่งไป...ชั่งใจคิด ไอ้คนที่เขาแสนเกลียดมันจะมาไม้ไหนกัน..

“ทำใจ?.............. มึงหมายความว่า..?”  เสียงหวานเอ่ยถามอย่างมีความหวัง

“ก็.......... ถ้าน้องน้ำมีแฟนเป็นถึงดาราอย่างนั้น พี่ก็พอจะเข้าใจยอมรับได้
ว่าทำไมน้องน้ำถึงไม่รับรักพี่ พี่เทมจะได้ตัดใจจากน้องน้ำได้ซะทีไงครับ..”


หึหึหึ.............. เทพพิชัยแอบหัวเราะอยู่ในใจให้กับแผนการชั่วร้ายอันแยบยลของตนเอง
แผนตีท้ายครัวนี้เขาคิดมาอย่างดี ก่อนอื่นต้องพยายามทำให้น้องน้ำตายใจ
ว่าเขายอมตัดใจได้แล้วจริงๆ และต่อจากนี้ไปเขาก็จะค่อยๆแทรกซึม
เข้าไปสร้างรอยร้าวฉานให้กับชีวิตรักของคนทั้งคู่! 555555555!!!!
ต้องทำให้เขาเลิกกันให้ได้!!  (ก๊ากกกก!!! เลวดีจริงๆเลยกู!)


[พี่หมอที ดีที่สุดเลย...]   


เหมือนอะไรมาดลใจให้เจ้าคนที่กำลังคิดชั่ว นึกถึงคำของคนสำคัญขึ้นมา..... 

เทมสะอึกกับความคิดที่ตีรวนสับสนอยู่ในหัวสมองและปั่นป่วนอยู่ในหัวใจ..

 //////// อยู่ๆเขาก็นึกกระดากอายและรู้สึกผิด แบบที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน... 


ทั้งที่เขาไม่ใช่คนดีอย่างที่กรคิด.............
และตอนนี้ก็กำลังวางแผนทำให้น้ำก้าวไปสู่ความเสียใจ
เพื่อขอแค่ให้ตัวเองได้มีความสุขเท่านั้น....


...................  […. คนห่าอะไรชอบทำร้ายจิตใจคนที่ตัวเองรัก
แล้วเมื่อไหร่! ชาติไหน!? มึงถึงจะได้ความรักกลับมาไอ้โคตรโง่!!!]

เหมือนได้ยินเสียงของเรียว ..เพื่อนรักที่ด่าเขาเอาไว้ คำพูดเหล่านั้นมันกำลังดังก้องอยู่ในหัว

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งเริ่มหัวเราะไม่ออก.... เห็นคนน่ารักนั่งจ้องตาเขาเหมือนจะหาความจริง


 “มึงคิดว่ากูโง่นักรึไงไอ้เทพพิชัย! คนอย่างมึงน่ะเหรอจะยอมง่ายๆ!?
คิดจะหลอกให้กูยอมรับ ว่าเป็นแฟนกับเอสใช่มั้ยล่ะ!?”   

......ก็พูดออกมาแล้วไม่ใช่เรอะ!........   


“.......... คิดว่าพี่รู้เรื่องนี้มานานเท่าไหร่แล้วล่ะน้องน้ำ ... ถ้าพี่คิดจะบอกใครๆ
ก็คงเอาไปบอกนานแล้ว..... พี่รู้ว่าน้ำเกลียดพี่... แต่ช่วยมองพี่ในแง่ดีหน่อยได้มั้ย”

..ทั้งที่เพิ่งคิดจะทำให้เขาเลิกกับแฟนเมื่อกี้เนี่ยนะ......... 


“ฮึ่ม!! ยังมีอะไรให้กูมองมึงในแง่ดีได้อีก!? ตั้งแต่วันที่พ่อมึงคิดจะขายบ้านกู
พวกมึงสองพ่อลูกก็เลวจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายในสายตากูรู้ไว้ด้วย!!!”


“ทำไม!? ทำไมถึงต้องเหมารวมพี่กับพ่อด้วย!? คนที่น้ำเกลียด! คิดให้ดีเถอะ!
จริงๆแล้วมันคือพ่อ หรือพี่!?แค่เพราะพี่เป็นลูก?  น้ำก็เกลียดพี่ไปด้วยแบบนี้
มันไม่ใจแคบเกินไปหน่อยเหรอ!!?”  ถึงกับตบโต๊ะดังปั้ง!
ลุกยืนท้าวแขนกับโต๊ะอาหาร แล้วยื่นหน้าไปหาอีกฝ่ายที่ตกใจผงะหนีเล็กน้อย
ไม่เคยเปลี่ยน.. ไม่ว่าเมื่อไหร่ น้ำก็เกลียดเขา  อคติกับเขาเพียงเพราะเขาเป็นลูกของ
คนที่น้ำเกลียด...  จะทำอย่างไรให้คนที่เขารักยอมรับความรู้สึกของเขาบ้าง! 

เทมจ้องมองนัยน์ตาที่ไหวระริกของน้ำอย่างตัดพ้อ..


หนุ่มน่ารักเม้มปากบางแน่นอย่างเหลืออด แค่ทนมานั่งกินข้าวด้วยเขาก็รู้สึกแย่มากพอแล้ว
นี่ยังจะต้องให้เขาทนฟังคำตำหนิ จากทายาทความชั่วของคนที่เขาเกลียดยิ่งกว่าอะไรอีกหรือ!! 

“อึก........ ||||||||||||*|| ฮึ่ม! มึงมันก็ไม่ต่างอะไรกับพ่อมึงหรอกไอ้เชี่ยเทพ!
เรื่องที่มึงทำกับกู กูไม่มีวันลืมหรอก! มันก็เลวเหมือนกันนั่นแหละ! กูเกลียดพวกมึง
สองพ่อลูกที่สุดเลย!!!”   ลุกยืนตะคอกตอบอย่างโมโหโกรธเกรี้ยว  น้ำกำผ้าเช็ดปาก
ปาลงไปบนโต๊ะ ก่อนจ้องตาอย่างเอาเรื่องกับคนที่เขาคิดเห็นเป็นศัตรูตลอดมา..


ความเจ็บมันจี๊ด... เข้าไปในอกของคนที่รู้ตัวว่าทำพลาดไปแล้ว....ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ
เทพพิชัยหลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆ ทำสมาธินิดนึงก่อนค่อยๆยืดตัวตรงแล้วลงนั่งที่เดิม...........

เขาไม่ได้ต้องการชวนทะเลาะกับน้ำ.....  เขาไม่น่าว่าน้ำแบบนั้นเลย
ทั้งที่รู้ดีอยู่ ว่าการจะให้น้ำยอมรับเขา มันคงต้องใช้เวลาและความอดทนสูง
เมื่อปรับอารมณ์ได้จึงส่งยิ้มอ่อนโยนให้อีกฝ่ายเหมือนเดิม..


“เอ่อ................... พี่ว่าเรามาทานข้าวกันต่อดีกว่านะจ๊ะน้องน้ำ พี่ปากไม่ดีเอง..
พี่ขอโทษครับ... น้ำ.......... นั่งลงเถอะคนมองกันใหญ่แล้ว..”


น้ำรู้สึกได้ เห็นคนมองมากเข้าก็ถอนใจรีบนั่งลง แต่ก็ยังหน้าหงิกหน้างอ..
“มึงแหละเลวเอง........... กูไม่ได้ใจแคบนะเฟ้ย...”  เสียงหวานยังมีแอบบ่นงุบงิบๆ
อย่างไม่ยอมแพ้ให้พอได้ยินเบาๆ...


เทมได้ยินก็ชะงัก.. แล้วส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ.... น้ำขึ้นชื่อเรื่องความรั้นมาแต่ไหนแต่ไร
“งั้นพี่ขอถามอะไรหน่อยสิ........ ถ้าน้ำยังเกลียดพี่... แล้วน้ำชวนพี่มากินข้าวทำไม?”


คำถามนี้เล่นเอาคนน่ารักอ้ำอึ้ง “ห๊ะ!||||||||||  ...อ่ะเอ่อคือ..ก็! ....ก็..”
ถึงแม้จะแตกตื่นอยู่ในใจ แต่ก็พยายามเก็บสีหน้าและอาการไว้...


ตอนนั้นเอง...   ขณะที่น้ำยังตอบคำถามนายเทพพิชัยไม่ได้... 

... ชายสองคนที่เป็นคนสำคัญในชีวิตของทั้งคู่ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูหน้าร้าน



...................................
..............



(มีต่อนะจ๊ะ)

[tsktonight]

ตอนที่ 43 ไม่ยอมรับ... ( ต่อจ้า^^ )




...........

....



พนักงานร้านอาหารเปิดประตูต้อนรับ ให้ลูกค้าซึ่งเป็นชายต่างวัยสองคน
ก้าวเข้ามาด้านในแล้วเดินนำไปยังโต๊ะอาหาร..


เอสมาถึงแล้ว..... พร้อมพ่อของเทพพิชัย...

ดาราหนุ่มหน้าหล่อผ่ายมือเชื้อเชิญนายยุทธพิชัยอย่างให้เกียรติเดินก่อน
พวกเขาตกลงจะนั่งคุยเรื่องธุรกิจ ระหว่างร่วมรับประทานอาหารเย็น..
ทั้งสองคนพูดคุยกันระหว่างเดินไปที่โต๊ะด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม 


“55 ขอโทษทีนะครับ ที่ผมเปลี่ยนร้านกะทันหันไม่ได้บอกคุณยุทธล่วงหน้า
แต่ผมแนะนำเลยนะครับ อาหารร้านนี้อร่อยมาก!  ไม่ทราบว่าคุณชอบทาน
อาหารอิตาเลี่ยนมั้ยครับ?”

เอสพูดไปก็กระหยิ่มยิ้ม ที่สามารถพาพ่อของนายเทพพิชัยมาตามแผนได้


“อ่า..555 ขอบคุณมากนะครับคุณเอส ที่พาผมมาร้านอร่อยๆ.... แหมไอ้ผมน่ะ
ทานอะไรก็ได้ครับ แต่ก็ไม่ค่อยจา...ถนัดไอ้อาหารฝรั่งสักเท่าไหร่ แหะๆ ยังไง
คงต้องรบกวนอ่า..คุณเอสช่วยแนะนำแล้วล่ะครับ55 ...เอ๊ะแต่จะว่าไปแล้ว! ในร้านนี้
นี่บรรยากาศดีกว่าร้านที่แล้วเยอะเลยนะครับ! แหม่!คุณนี่ตาถึงจริงๆนะ!อาคุณเอส555555...”

“แหมไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ 555”


หัวเราะ.. เยินยอกันเข้าไป...  ดูเหมือนนายยุทธพิชัยจะเอาอกเอาใจ เห็นดีเห็นงาม
กับว่าที่หุ้นส่วนคนใหม่ไปเสียทุกอย่าง


แต่แล้วเมื่อทั้งคู่เบนสายตาไปกลางร้าน ก็ต้องผงะ! ตกใจกับสภาพโต๊ะอาหาร
ที่ต่อกันให้มีขนาดใหญ่มากกว่าโต๊ะไหนๆ เพื่อวางอาหารน่ารับประทานมากมายไว้
แค่เห็นเพียงแวบเดียวก็รู้ได้เลย ว่าอาหารทั้งหมดนั้นมันเยอะเกินกว่าที่คนแค่สองคน
จะกินเข้าไปจนหมดได้

เอสถึงกับขยี้ตาแล้วจ้องมองอย่างเหวอๆ.....   จนแน่ใจว่าคนที่เห็นนั่งหันหลังให้
อยู่ไกลๆ ตรงโต๊ะใหญ่กลางร้านนั่น ต้องเป็นคนน่ารักของเขาแน่!! |||||||...
( นี่มันอยู่นอกแผนนะน้ำ........ เล่นอะไรของคุณเนี่ย!?55)


 “น้องชาย! ที่นี่จัดเลี้ยงกันกลางร้านแบบนี้เลยเรอะ!?”
นายยุทธพิชัยสะกิดหลังถาม พนักงานที่เดินนำหน้าเขาเพื่อพาไปนั่งที่โต๊ะ 

“อ๋อเปล่าหรอกครับ รู้สึกว่า ลูกค้าโต๊ะนั้น เขาจะสั่งมาทานกัน
แค่สองคนเท่านั้นนะครับ..”  เมื่อได้ยินพนักงานของร้านตอบเช่นนั้น..
ชายวัยกลางคนที่นิยมความเขียมจนร่ำรวย อดตกใจจนนึกตำหนิคนกินที่เห็นหน้า
ไม่ถนัดตานั้นไม่ได้ว่า  “ไอ้หย๋า!! กินล้างกินผลาญชิหาย! ลูกเต้าเหล่าใครวะ!”

แต่พอเดินต่อไปจนเข้าไปใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ....  นายยุทธพิชัยก็แทบจะถลนลูกตา
มองหน้าเจ้าลูกค้าโต๊ะกินล้างกินผลาญนั่น   “เฮ้ย!! อาเทม!!!|||||||||*||”
ยกมือชี้หน้าลูกตัวเองร้องทักอย่างตกใจทันทีทันใด  นั่นลูกเขาเองนี่หว่า!


ฝ่ายเจ้ากล้ามโตก็สะดุ้งเฮือก! .. หน้าเปลี่ยนสีเสียซีดเผือด เห็นปะป๊าของเขา
ตัวเป็นๆ กำลังเดินตรงเข้ามาหาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ก็รีบลุกยืนเดี๋ยวนั้น
แต่เขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เบิกตาโพลงจนแทบถลน แล้วร้องทักพ่อด้วยความตกใจเช่นกัน   
“จ๊ากกก!!! ปะปะปะ! ป๊า!!|||||||||||”



“อ้าว!... นั่นน้ำนี่!?”  เสียงเอสที่เดินตามมา แกล้งทำเป็นร้องทักคนน่ารักของเขาบ้าง
ทำเอานายยุทธพิชัยชะงัก แล้วรีบหันควับกลับไปมองหน้าดาราหนุ่มอย่างงุนงง 
ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินอ้อมไปดูหน้าชายหนุ่มคนที่ถูกเรียกด้วยชื่อแสนคุ้นหู
และยังนั่งกินข้าวอยู่กับลูกชายของเขาด้วย

“อาน้ำ!!||||||||||| ..นะนะนี่ๆๆ!!! ลื้อมานั่งกินข้าวกับอาเทมได้ยังไง!!!? ละแล้ว
นี่เรอะ! ไอ้นัดสำคัญนักสำคัญหนา! ที่ทำให้ลื้อต้องผิดนัดกับป๊า!ห๊า!อาเทม!!!”

คนเป็นพ่อชี้หน้าลูกชายคนโตของอดีตเพื่อนรักอย่างแค้นใจ ขณะที่ต่อว่า
ลูกชายตัวเอง เขาสั่งห้ามยุ่งเกี่ยวกันอีกเป็นนักหนา แต่ไอ้ตัวดีกลับไม่เคยเชื่อฟัง
เจ้าเด็กหนุ่มที่ทำให้ลูกชายคนเดียวของเขาลุ่มหลงนี่มัน ช่างร้ายกาจจริงๆ!!


สีหน้าของนายยุทธพิชัยไม่พอใจมากอย่างเห็นได้ชัด..

ขณะที่หนุ่มน่ารักกลับลุกขึ้นยืนกอดอก มองสองพ่อลูกที่กำลังตกอยู่ในอาการ
ตะลึงพึงเพลิด .... แบบยิ้มๆ.....



เทมยืนละล้าละลัง เขาไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร ในเมื่อทุกอย่างมันก็เห็นกันชัดเจน
เพียงแต่ว่า แค่เห็นพ่อมาก็ตกใจมากแล้ว นี่พ่อเขายังมากับไอ้ศัตรูหัวใจของเขาด้วย!
มันหมายความว่ายังไงกัน!? ได้แต่ชี้หน้าเจ้าดาราดังแล้วถามพ่อกลับ

“ละละละแล้วๆๆๆ ป๊ามาที่นี่ได้ยังไง!!!?||||||||||| ทะทะทำไม!?
ทำไมถึงมากับไอ้หมอนั่นได้!!?” 


“อ๊ะไอ้หย๋า! |||||||||| ตายห่าล่ะลืมไปเลย!”
นายยุทธพิชัยสะดุ้ง! เหมือนจะรู้สึกตัวแล้วว่าเขามีแขกคนสำคัญมาด้วยก็รีบแก้ตัว

“โอ้!เอ่อๆๆ อาคุณเอส! 555 คะคือผมต้องขออภัยจริงๆครับ!5555 พะพอดีผม
เจอลูกชาย! อ่าเขามากินข้าวกับ............. เพื่อน!!!  ไม่มีอารายหรอกครับ555”
เน้นหนักคำว่าเพื่อน เหมือนอยากตอกใส่หน้าเจ้าลูกหัวดื้อของเขา
ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันยอมรับ ความรักที่ผิดธรรมชาติของลูก

“เอ๊ะ! แต่เมื่อกี้นี้ ผมได้ยินอาคุณเอสเรียก.. (ชี้ไปที่น้ำ).. ระรู้จักกันด้วยเหรอครับ!?”


เอสเดินเข้าไปยืนข้างน้ำแล้วยิ้มพยักหน้าตอบนายยุทธพิชัย

“555 ครับ! รู้จักดีด้วยครับ ก็น้ำเขาเป็นผู้ช่วยคนสนิทของผมเอง”

“หา!? อาน้ำอีทำงานกะคุณ!! เป็นผู้ช่วยด้วย!!!|||||||||||||”


เทพพิชัยเห็นพ่อตัวเองก็งงเป็นไก่ตาแตก.... งานนี้ท่าจะไม่ชอบมาพากล
การที่เขามาเจอพ่อกับไอ้เจ้าดารานี่ ที่ร้านนี้ วันนี้ มันคงไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญซะแล้ว
ขณะที่คนพ่อยังอึ้ง คนลูกก็เข้ามาเขย่าแขนพ่อถามย้ำเรื่องเดิม


 “ป๊า! ปะป๊ายังไม่ได้บอกผมเลยนะ! ป๊ามาที่นี่กับไอ้ดารานี่ได้ยังไง!?
ก็ไหนว่านัดคุยงานกับ..! เฮ้ย! หรือว่าที่ป๊าบอกเป็นคนดัง!” 

“เอ้อ! ก็อาคุณเอสนี่ไงที่เขาจะมาร่วมลงทุนกับเรา!”


คำเฉลยของพ่อทำให้เทพพิชัยต้องตกใจตาโตอีกรอบ เขาชักจะเข้าใจเรื่องแล้ว


..................... หรือว่า! ที่น้องน้ำนัดเขามากินข้าววันเวลาเดียวกับที่พ่อนัดคุยงาน
 มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นความตั้งใจ!


...... ไอ้หนุ่มลูกครึ่งได้แต่ยืนมองหน้าคนที่เขาเลือกจะมอบหัวใจให้ อย่างไม่อยากจะเชื่อ...


นี่น้องน้ำหลอกเขาอย่างนั้นหรือ....



“เอนี่........... คุณยุทธรู้จักกับน้ำด้วยเหรอครับ555 แหมผมไม่ยักรู้”
คนหน้าหล่อยังทำเนียน ทักพ่อของเทพพิชัยไป


“อ่ะเอ่อ!|||||| |||อ่า55555!!!! อ่าครับๆ ใช่ๆๆ 55ผมกับอาหนูน้ำนี่ เรารู้จักกันดีครับ
พ่อเขาเป็นเพื่อนรักของผมเอง! แหม่! บ้านเราก็ไปมาหาสู่กันเป็นประจำแหละครับ!”

นายยุทธพิชัยต้องยอมรับว่าเขาคาดไม่ถึงจริงๆ ที่ว่าที่หุ้นส่วนคนสำคัญจะมารู้จักกับน้ำได้
ได้แต่หวังว่าความสัมพันธ์ที่ไม่มีอะไรดีๆเหลือไว้อีกแล้วระหว่างสองบ้าน
จะไม่กลายมาเป็นอุปสรรค์กับธุรกิจพันล้านของเขา ||||||||||||

 
“อ้าวเหรอครับ? ทำไมไม่เห็นน้ำเคยเล่าให้ฟังบ้างเลยล่ะ?” 
คนหล่อแกล้งทำหน้าเหรอ หันไปถามคนน่ารักให้สองพ่อลูกนั้นเห็น...



น้ำที่ได้แต่ยืนนิ่งเงียบมาตลอด สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่
ก่อนจ้องหน้านายยุทธพิชัยด้วยแววตาชิงชัง!


เอาล่ะ....  เอสส่งสัญญาณมาแล้ว.............


...ได้เวลาประกาศสงครามแล้วน้ำ!






tsktonight…TBC.


*** แหมรีบลง ขาดตกหล่นพิมพ์ผิดบ้างตรงไหนขออภัยไว้ก่อนนะค่ะ ^^
ไม่ต้องห่วงนะค่ะสำหรับแฟนๆที่ไม่ค่อยมีเวลาแวะมา หรืออาจจะมานานๆที
วิก็ยังรอเสมอค่ะ^^ เหมือนที่คุณๆรอวิไงค่ะ...


ตอบเม้นต์กำลังจายยยยยยยที่แสนน่ารัก^^

AnimajuS // 55มาต่ออยู่แล้วค่ะไม่ต้องกลัวหายไปไหน เพียงแต่เวลาวิไม่ค่อยมีอย่างที่เคยบอกว่า
งานเยอะมากมายอ่ะค่ะ แต่ก็รักทุกคนนะจ๊ะ^^

watcharet //  555ถามใครดีอ่ะ ตัวเขาเองยังไม่รู้เลย555

choijiin // 555ขอบคุณแม่ยกน้องแบงค์ที่ ชมชอบหนูน้ำด้วยนะค่ะ55 แบงค์กะนิกจะไม่ได้จู๋จี๋ดู๋ดี๋กัน
ตั้งเดือน........... จริงๆเหรอ... อืมอันนี้น่าคิด ต้องรอดูนะจ๊ะว่าหมดเดือนแล้วพวกเขาจะเป็นไง
ส่วนเรื่องคู่น้องบาส.................... วิยังไม่แน่ใจอ่ะค่ะ... เดี๋ยวมันจะเยอะไปมั้ย?
ถ้ามีก็คงอาจจะต้องรออ่านตอนพิเศษเอาน้า แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้นะจ๊ะ^^ อดใจก่อนนะ
เอเรื่องที่มาลงตอนใหม่แล้วหาไม่เจอ วิแนะให้ค้นหาด้วยการพิมพ์ชื่อเรื่อง
แล้วคอยเข้ามาดูเอาดีกว่าค่ะ เพราะวิมาอัพให้ไม่สามารถบอกได้ว่าวันไหนเวลาไหนค่ะ
แต่ปกติแล้ววิแต่งเสร็จก็อัพสดๆเลย55 (ไม่มีสต็อคกะเค้าเล้ย|||||||||| งานก็ล้นมือ
วิถึงได้ช้าเป็นเต่าทุกทีอ่ะ T T )

PoMArmKuB // เบื่อมาม่า.................. ไวไวสิค่ะ......(อ่ะล้อเล่นน่า555)

goosongta // แหมขอบคุณที่เป็นห่วงน้องบาสนะค่ะ วิบอกเขาให้แล้วค่ะ
เขาตอบกลับมาว่า ... ครอกฟี้~~~........... ? ....555 แหมๆน้องบาสเขาบอกขอบคุณมากมายครับ
แต่มันรักไปแล้วให้ทำไงฮือ....... ยังสุขๆเศร้าๆ อยู่ค่ะเขา...
ด้านน้องน้ำ คนนี้เขามาอ่านเม้นท์แล้วอมยิ้มแก้มแดง หัวเราะใส่หน้าวิก่อนวิ่งหนีไปกินขนมคนเดียวค่ะ...
สุดท้ายที่บอกว่าค้าง.............. หลายค้างเหลือเกินแล้วไม่รู้ตอนนี้จะว่ายังไง.... สงสัยต้องค้างกันต่อ555!!!
ฮุฮุฮุฮุฮุฮุ(หัวเราะแบบนางอิจฉาน่าหยิก..)

หมูกระต่าย // พี่นิกกับน้องแบงค์หวานให้ไอติมละลาย น้ำตาลอายไปเลยค่ะ^^
นายเทมนี่ไม่ต้องถามค่ะ ไอ้หมอนี่ยังไม่รู้จะทำไงกะชีวิตดี55
ส่วนน้องน้ำผากมาบอกว่าเขาไม่กลัวหรอก >/////<  เขาไม่มีมดลูก!5555555

CarToonMiZa // มีคนเชียร์ให้หาคู่ให้บาสอีกแล้ว มีไม่มีต้องรอลุ้นค่ะ วิกลัวมันจะเยอะไป
เลยเก็บไว้ก่อนค่อยตัดสินใจ แต่ถ้าเชียร์บ่อยๆก็เอนเอียงได้555 เรื่องเอสหื่นนี่ไม่น่าถามนะค่ะ
ไอ้หื่นเป็นอีกนิกเนมนึงของเขาเลย55555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจของนิกกะแบงค์ และบวกของนู๋วิค่า > <

Aini_es // น้องแบงค์กะพี่นิกขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ (เหมือนวิเลย อิอิ) ส่วนเจ้าเทมให้เวลาเขาหน่อยเด้อ

tawan //  แหมๆๆๆ มาแล้วจ้า~~~ รีบแก้มัดเร็ว55

tiffylovelove // บอกให้เลยว่าเทมกะกร ยังมีอะไรๆให้ลุ้นอีกเพียบค่ะ^^

mild-dy // ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะจ๊ะ > <

[muiko]

สงสารพี่เทมอ่ะ
น้ำไม่น่าแกล้งขนาดนั้นเลย
เพราะถึงยังไงก็รักน้ำจริงน้า
ไปให้กรปลอบใจน้า 
เเล้วกลับตัวเป็นคนดีจริงๆด้วยน้า พี่เทม

เเต่เอสนี่เนียมมากจริงๆ 

[goosongta]

เอาอะไรดี ระหว่าง ปืนหรือระเบิด จะไปถล่มบ้านคุณวิที่ทำค้างอีกแล้ววววววววววววววววว
สั้นอีกตะหาก โป้ง โกรธ งอน แต่ก็รอ

[AnimajuS]

กลับไปหาน้องกุ้งแห้งเถอะพี่เทม

รู้ว่าเค้าไม่รักก็อย่าไปทำให้ตัวเองต้องเจ็บอีกเลย

[PoMArmKuB]

โอ๊ยเล่นแรงไปเปล่าเนี่ย น่ากลัวอะน้ำไม่ไหว เทมจ๋า ไม่มีคนดามใจเอา ไอกุ้งแห้งก็ได้ น่ารักดีออก 55555

[IWacKEE]

ไม่ได้เข้ามานานมากกกก
แต่ก็ตามอ่านทุกตอนนะคะ สนุกมากกกก

เฮ้ออ .. จะว่าไปก็สงสารเทมเหมือนกันนะเนี่ย 

[watcharet]

ศึกครั้งนี้คงใหญ่หลวงนัก สงสัยร้านคงจะแตกๆ 555

[CarToonMiZa]

อาเทมกลับไปหานู๋กร
ดีกว่ามั้ยจ๊ะ

[choijiin]

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สมน้ำหน้าไอ้เทม
 
แบบนี้แหละไอ้พวกไม่ยอมรับความจริง
น้ำเค้าก็เกลียดแกขนาดนี้แล้วนาเว้ย
 
ยังจะมาทู่ซี้เซ้าซี้แบบนี้ทำไมยะ
ทีน้องกรที่บอกว่าชอบแกขนาดนี้ไม่ยอมรักน้องมันซะที
ไอ้ฟรายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 
 

คิดถึงน้องแบงค์

[tsktonight]

อ๊า~~~ คิดถึงจังเล้ย~~~


ตอนที่ 44 หนี...






………. น้ำยืนประจันหน้ากับนายยุทธพิชัยอย่างไม่คิดที่จะถอยสักก้าว


แผนที่สู้อุตส่าห์นัดไอ้เทพพิชัยมากินข้าวที่ร้านนี้
ก็เพื่อให้เอสพาพ่อของมันมาเจอหน้ากันจังๆอย่างตอนนี้นี่ไง

เขาจะไม่ทำให้เอสผิดหวัง หรือเสียเวลาเปล่า  และแม้เขาจะต้องต่อสู้กับ
ความรู้สึกที่ยังคงปวดร้าวอยู่ข้างใน...
แต่เมื่อมีเอสอยู่เคียงข้าง.............  เขาก็ไม่คิดจะหนีอีกแล้ว!


แต่น้ำก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า.. ยิ่งมองหน้า สู้ตาอีกฝ่าย... เขาก็ยิ่งรู้สึก....เสียใจ...

......นายยุทธพิชัย........... เขาเคยรักผู้ชายคนนี้เหมือน.........

พ่อคนที่สอง....

 จะไม่ให้เสียใจได้อย่างไร เมื่อวันหนึ่งต้องถูกทรยศ ...หักหลังกันได้อย่างเลือดเย็น
ทำกับเขาราวกับไม่เคยมีวันคืนที่ผูกพันใดๆกันมาก่อนเลย!



[................................................. หลังจากฝันร้ายหนแรก

คือวันที่เตี่ยกับแม่ต้องจากโลกนี้ไป ... นายยุทธพิชัยหรือ...ลุงย้ง....
เพื่อนสนิทที่รักกันดีมาตลอดของอาเตี่ย ก็ยังให้ความช่วยเหลือและเอ็นดูพวกเขา
สองพี่น้องเป็นอย่างดี แม้จะสิ้นอาเตี่ยไปแล้ว........... แต่..

หลังจากเวลาผ่านไปได้เพียงแค่สามเดือน…
เมื่อน้ำตกลงเซ็นสัญญาขายบ้าน ซึ่งเป็นมรดกชิ้นสุดท้าย..เพื่อล้างหนี้
และหาเงินเรียนต่อให้ตัวเองกับน้องไปแล้ว

 ... ลุงย้งของพวกเขาก็เปลี่ยนไป


วันนั้นมันเหมือนฝันร้ายหนที่สอง ที่เขาจะไม่มีวันลืมเช่นกัน...
เมื่อต้องถูกคนที่รักนับถือ เหมือนพ่ออีกคน....   หักหลัง...



“ลื้อสองคนรีบเก็บข้าวของ ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ได้แล้ว! อั๊วจะขายบ้าน!”

คำประกาศกร้าวของนายยุทธพิชัย ทำเอาสองพี่น้อง  น้ำและนิกกี้ที่นั่งฟังตกใจจน
ต้องกระเด้งตัวจากที่นั่งบนโซฟา ขึ้นมายืนร้องเสียงหลงพร้อมๆกัน

“ห๊า!!!||||||||||”  ราวกับโลกหยุดหมุน หรือหูพวกเขาเฝื่อนไป


แต่ผู้มาเยือน ซึ่งตอนนี้อยู่ในฐานะเจ้าของบ้านตัวจริง กลับทำหน้าไม่พอใจท่าทีของทั้งคู่ 
 “ตกใจอาราย! ไม่ต้องมา ห๊า! พวกลื้อได้ยินกันแล้วนี่! บ้านทั้งสวยทั้งใหญ่ขนาดนี้น่ะ
ปล่อยให้พวกลื้ออยู่ต่อไปก็น่าเสียดายเปล่าๆ!! ขายไปซะอั๊วยังจะได้กำไรเหนาะๆตั้งเป็นสิบล้าน!
ทำประโยชน์ให้ได้มากกว่าพวกลื้อที่กินๆนอนๆตั้งเยอะ!”


“อึก! มะไม่ได้นะครับลุงย้ง! ลุงเป็นอะไรไปครับ!!?||||||||||| ทำไมอยู่ดีๆถึงมาไล่น้ำ ไล่น้อง
ออกจากบ้านอย่างนี้ !? นี่พวกน้ำทำอะไรให้ลุงย้งไม่พอใจงั้นเหรอครับ!? ทะทำไมไม่บอกกันดีๆ..” 
น้ำพยายามตั้งสติ ทั้งที่เขาอยากจะเป็นลมด้วยซ้ำ  นิกกี้ต้องมาจับแขนพยุงพี่ชายไว้

“ฮึ.... ไอ้กิมน่ะมันซี้ม่องเท่งไปแล้ว! มันก็ทำประโยชน์อะไรให้ธุรกิจของอั๊ว
ไม่ได้แล้ว! พวกลื้ออย่ามาตีหน้าโง่ใส่อั๊วเลยดีกว่าน่า ภายในสามวันนะ! ออกไป!”

“...........ลุง... ลุงย้ง! ทำไมลุงพูดแบบนี้ล่ะครับ!!!?||||||||||||”  น้ำไม่อึ้งก็แปลก...


“อึก!นั่นดิลุง!ทำไมลุงพูดถึงเตี่ยแบบนี้!? หึ..นี่!ลุงย้งเล่นอะไรครับ?
พวกผมตามไม่ทันนะลุง!”   เหมือนอยากจะส่งยิ้มให้เพราะคิดว่าคงล้อกันเล่นใช่มั้ย..
... แต่ หนุ่มตี๋ก็ยิ้มไม่ออก..   คุณลุงย้งไม่เคยทำสีหน้ารังเกียจพวกเขาแบบนี้มาก่อนเลย
ถ้าจะล้อกันเล่นมันก็แรงเกินไปแล้ว เล่นประกาศขายบ้านที่เป็นเหมือนชีวิตจิตใจ
ของพวกเขาสองคนเสียขนาดนี้


“หึ....พวกลื้อนี่มันอ่อนต่อโลกจริงๆนะ ใครเขาพูดอะไรก็เชื่อมันไปหมด!555
ทีเวลาอั๊วโกหกพวกลื้อทำไมถึงได้ซื่อบื้อ เชื่อฟังอั๊วง่ายดีจังวะ?55 เห๊อะทีเวลาอั๊วพูดเรื่องจริง
ไม่เห็นมีใครเข้าใจ ยอมเชื่อกันง่ายๆบ้างเลยว้า~!? ฟังนี่!ฟังที่อั๊วจะพูดให้ดีๆ!! เตี่ยพวกลื้อน่ะมันตาย!!
ตายห่าไปแล้ว!!! ซี้แหง๋แก๋! ไปเป็นปุ๋ยให้ผักได้อย่างเดียว แต่ทำเงินให้อั๊วไม่ได้แล้ว!
อั๊วจะคอยอุ้มชูพวกลื้อต่อไปก็ไม่ได้อะไร!เอ้อเข้าใจกันบ้างซี่! พวกลื้อก็ไม่มีอะไรจะขายอีกแล้วด้วย!
เหลือแต่ตัวกับเงินนิดหน่อยที่อั๊วจ่ายให้เท่านั้น5555 แหม่แต่มันก็น่าจะพอสำหรับคนอย่างพวกลื้อแล้วน่า!5555
เอาล่ะ! อย่าทำให้อั๊วเสียเวลาทำมาหากินเลยนะ นับตั้งแต่วินาทีนี้ไปพวกลื้อไม่มีสิทธิ์อยู่ที่นี่อีกแล้ว!
เก็บข้าวของออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ!!!จะไสหัวไปอยู่ที่ไหนกันก็ปายยย! เพราะอั๊วจะขาย!!”

ท่าทางที่ยักไหล่..ไม่แยแสสายตาน่าสงสารของสองพี่น้องที่มองดูเขาเหมือน
โลกทลายนั้น........ช่างดูไร้หัวใจนัก... 


น้ำสอดมือที่เย็นเฉียบของตัวเอง จับมือที่รู้สึกได้ว่าเย็นไม่แพ้กันของน้องชายไว้แน่น..
หลังจากได้ยินสิ่งที่อยู่ในใจของคนที่พวกเขาหลงรักและนับถือมาตลอด
ก็ถึงกับน้ำตาไหล.. อย่างที่ไม่อาจจะกลั้นได้..


จิตใจมนุษย์นั้น ยากแท้..หยั่งถึง....
อย่างที่แม่เคยบอกไว้ อย่างที่ครูทุกคนเคยสอนสั่งจริงๆ


วันนี้พวกเขารู้แล้วว่า ความเจ็บช้ำที่กำลังเผชิญหน้าอยู่คืออะไร
มันไม่ใช่การไร้ที่ซุกหัวนอน...    แต่เป็นการที่ต้องเสียคนอันที่รักไป
ทั้งที่ยังไม่ตายจากกัน เพราะเขากำลัง ตายจากใจ..


ลุงย้ง... คนที่เคยพูดว่าให้พวกเขาเข้มแข็งเข้าไว้ แล้วลุงจะเป็นกำลังช่วยเอง
ไม่ว่าเรื่องอะไร ก็ขอให้นึกถึงลุง..... ลุงคนที่เคยยิ้มแย้ม ใจดี ลูบหัวเอ็นดูพวกเขาเสมอ
คนที่เคย.....บอกว่า รัก พวกเขาเหมือนลูกของตัวเอง....


ลุงย้งคนนั้นไม่มีอยู่จริงมาตั้งแต่แรกแล้วสินะ! 

มีแค่คนหน้าเงินที่ทำได้ทุกอย่าง เพื่อหลอกลวงพวกเขา!!


ทำไมมันถึงได้เจ็บในอกถึงเพียงนี้...............   


คำว่า เสียใจ ยังน้อยเกินไป!



“ไม่! ไม่!!! น้ำจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!ฮึก!ฮือ!! น้ำไม่ไป! นี่มันบ้านน้ำ!
ลุงย้งไม่มีสิทธิ์มาไล่น้ำ! ลุงย้งทำอย่างนี้ได้ยังไง!! ฮืออ!!!~ น้ำเกลียดลุง!
น้ำเกลียดลุงย้งที่สุดเลย!!!ฮือออ!!ฮือออ!! น้ำเกลียดลุง!ทำไมทำกับเตี่ยกับแม่
ทำกับพวกเราอย่างนี้!!ฮืออ!!!”

คำตะโกนต่อว่าที่แผดดังด้วยทั้งความเศร้าเสียใจ และความโกรธที่บันดาลขึ้น
ไม่ได้ทำให้ชายที่กุมใบโฉนดบ้านพร้อมที่ดินในมือสะทกสะท้านแต่อย่างใด..


“ฮึ่ม! ไม่รับรู้อะไรด้วยหรอกนะ! แล้วก็ไม่ต้องมาร้องไห้ให้อั๊วเห็นหรอกไอ้กระเทย!
รู้กันไว้ว่าต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ก็พอ! ไม่อย่างนั้นได้เห็นดีกันแน่! แล้วจะหาว่า
อั๊วไม่เตือนพวกลื้อสองพี่น้องไว้ก่อนนะ!” 
ไม่พูดเปล่า แต่ชี้หน้าอย่างดูถูกเหยียดหยามไปด้วย เพราะหน้าตาที่ดูสวยหวานเกินชาย
 รูปร่างบอบบาง และยังท่าทางที่ไร้ทางสู้ของน้ำ 


“ฮึ่มม!!! มึงมันไอ้ชั่ว!!! อย่ามาว่าพี่กูนะไอ้คนจัญไร! ไสหัวกลับไปเลย!!!
ไม่ต้องมาขู่กูไม่กลัวมึงหรอก! เอาซี่! ให้มันรู้กันไป พวกกูไม่ออก! ไม่ไปไหนทั้งนั้น!
มึงผิดสัญญากับพวกกูก่อน!! แล้วตั้งแต่วันนี้ไป พวกกูจะไม่มีวันญาติดีกับมึงอีก!
ไม่มีวันนับถือมึงอีกไอ้คนเลว! กูเกลียดมึง!มึงได้ยินมั้ย!!!” 
เสียงตะคอกที่ดุดันแข็งกร้าวของคนน้อง ทำเอาคนมาขับไล่สะดุ้งตกใจ
ในท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันนั้นไม่น้อย.... 


ขณะที่นิกกี้ประคองกอดพี่ไป... น้ำตาของเขาก็ไหลไม่หยุด
ความเสียใจที่มีไม่ได้น้อยไปกว่าพี่ชายของเขาเลย...   

 ยิ่งด่าเขา เรากลับยิ่งเสียใจ.............. ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย!



“เอ้อ!!!-*- แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!ฮึ่ม!!! บ้านนี้เป็นของอั๊ว!! อั๊วจะยกบ้าน
ให้หมาขี้เรื้อนมันอยู่ก็ยังได้! อยู่ที่ว่าพวกลื้อจะยอมเป็นหมาขี้เรื้อนรึเปล่าล่ะ!?55
 อย่าหวังจะได้อยู่ที่นี่ต่อเลย! ไอ้พวกเด็กสันดานเสียอุตส่าห์มาบอกดีๆไม่ชอบ!!
อีกอย่างลูกชายอั๊วจะกลับมาจากเมืองนอกอีกไม่กี่วันนี้แล้ว! หึ... หวังว่าพวกเรา
คงไม่ต้องเจอหน้ากันอีก! เพราะอั๊วจะให้ลูกชายมาจัดการกับพวกลื้อเอง!555
คอยดูกันไปเถอะ! สัญญาขายบ้านก็อยู่ในกำมืออั๊ว ไอ้งั่งอย่างพวกลื้อมันไม่มีปัญญา
ทำอะไรได้หรอกรู้ไว้ซะ!!!555555..” 


เสียงหัวเราะทิ้งท้ายที่เจ็บแสบนั้น......เหมือนเหยียบเข้าไปในหัวใจของน้ำและน้อง

ให้แตกสลาย....... 


นั่นสินะ......ใครจะไปรักคนอื่นมากกว่าลูกของตัวเอง...
ลูกชายตัวจริงเขาจะกลับมาแล้ว ส่วนพวกเขานั้นก็เป็นเพียงแค่
คนที่หาประโยชน์อะไรด้วยไม่ได้แล้ว.....
ไม่ได้ถูกจัดอยู่แม้แต่ในหมู่ของคนเคยรู้จัก... แต่กลายเป็นพวกคนที่เขาไม่อยาก
จะรู้จักด้วยอีกต่อไปแล้ว.........


บทเรียนนี้..... จ่ายแพงเหลือเกิน..... 


เจ็บปวดเหลือเกิน......



“นิกกี้.....ฮึกฮึก...พี่ขอโทษ!! ฮือออ!!! พี่ขอโทษ!!! ฮืออออ... ”

น้ำได้แต่กอดน้องร้องไห้ให้กับความโง่ของตัวเอง แม้น้องชายจะเฝ้าปลอบเขา
แต่เขาก็ไม่อาจจะอภัยให้ตัวเองได้เลย... 


หลังจากนั้น.... น้ำก็ยิ่งช้ำใจจนถึงกับนอนซมเพราะไข้ขึ้นอยู่หลายวัน เมื่อได้รู้ความจริง
จากการให้นิกกี้โทรไปหาอดีตทนายของพ่อ  ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาเอาแต่พึ่งลุงย้ง
จนไม่ได้รู้เรื่องจริงใดๆเลย ว่าพวกเขาถูกหลอกเสียสนิท ..

หนี้ส่วนของเตี่ยนั้นมีแค่ไม่ถึงแสน  แต่เขากลับโดนกล่อมให้ขายทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่เตี่ยกับแม่เหลือไว้ให้ไปหมดแล้ว....

เพราะหลงเชื่อตามลมปากของคนที่คิดว่า จะเข้ามาช่วยดูแลพวกเขาอย่างจริงใจ....
แถมยังโดนหลอกให้ขายบ้านต่ำกว่าราคาจริงนับสิบล้าน เพื่อเอาเงินไปใช้หนี้
ที่เตี่ยไม่ได้ก่อ โดยไม่รู้ทันความเลวของเจ้าคนคิดคดนั่น.......

แล้วยัง..... ความรัก ...ความผูกพันที่เคยมีให้...
ต้องมาโดนเหยียบย่ำซ้ำเติม จนแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี!!


เขาจะไม่มีวันอภัยให้มัน..........     ไอ้ยุทธพิชัย!!! ……….]







คนที่สาบานว่าจะขอเกลียดไปจนวันตาย ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
เขาก็ยังคงเกลียดมันเหมือนเดิม!!



“คงไม่ต้องเล่าหรอกครับ เรื่องที่ไม่น่าจดจำ!... อย่ามาใช้คำว่ารู้จักหรือสนิทกันดี
เลยดีกว่า............... เพราะผมขยะแขยง!!”   คนน่ารักจ้องตากร้าว กระแทกเสียงใส่
ต่อหน้านายยุทธพิชัย เล่นเอาอีกฝ่ายสะดุ้งหน้าเสีย


“คนหน้าด้านอย่างนี้ผมไม่รู้จัก!! ไม่อยากแม้แต่จะให้หน้ามันมาอยู่ในหางตา!
คุณคิดให้ดีเถอะเอส คนที่คิดคดทรยศเพื่อนรักตัวเองมันคบได้ที่ไหน!!
จะทำธุรกิจกับมันเหรอ!? หึ! ไปทำงานกับหมา!ซะยังจะดีกว่า!! เดี๋ยวก็หมดตัว
ไม่รู้ตัวหรอก! จำไว้ให้ดีเถอะไอ้หน้าเหี่ยวๆย่นๆ คิ้วชี้ฟ้าหัวเถิกๆ จมูกบานๆอย่างเนี๊ยะ!
คบไม่ได้หรอก!!ชาติชั่วชัดๆ!!!”



“น้ำ!..”  เทพพิชัยได้แต่ครางเรียกชื่อคนที่เขาเฝ้ารักอย่างเสียใจ....
ได้ยินพ่อตัวเองถูกด่า มันราวกับเขาถูกด่าเสียเอง.. น้ำไม่ยอมลงให้พ่อของเขาแม้สักนิด..
เหมือนที่ไม่เคยไว้หน้าเขา ทุกๆครั้งที่ด่าเขา ก็คงคิดว่ากำลังด่าพ่อเขาด้วยสินะ..


โดนชี้หน้าตะคอกด่าลั่นจนผู้คนรุมมองให้ได้อายขนาดนี้ มีหรือที่นายยุทธพิชัยจะทนได้
เอสต้องรีบผวาจับตัวน้ำให้ถอยไปหลบด้านหลังของตัวเองทันที ที่เห็นว่าอีกฝ่าย
ทำท่าจะพุ่งเข้าใส่คนน่ารักของเขาด้วยความโมโหจนหน้าแดงก่ำ แต่จังหวะนั้น
ตัวลูกชายก็เข้ามาจับคนเป็นพ่อเอาไว้เหมือนกัน


“ปล่อย!! ปล่อยป๊านะอาเทม!!!||||||||*||  นี่ลื้อไม่เห็นมันด่าป๊าเรอะ!!!
ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! ป๊าจะสั่งสอนมัน!!! ฮึ่มม! อาคุณเอสครับ!
อย่าไปเชื่อที่มันพูดนะ ไอ้เด็กคนนี้มันนิสัยไม่ดี!!|||||||||||มันคิดจะให้ผมฉิบหาย!”
คิดจะดิ้นให้หลุดจากมือลูกไปต่อยปากเขาให้ได้  แต่ลูกชายก็จับไว้แน่นเหลือเกิน


“ฮึ่มม!!! คุณทำอะไรเอาไว้ก็น่าจะรู้ตัวเองดีนะคุณยุทธ! งานนี้ผมคงต้องขอถอนตัว!”


ยิ่งได้ยินที่ว่าที่หุ้นส่วนคนสำคัญพูด... นายยุทธพิชัยก็ผงะแทบหน้าหงาย

“มะไม่ได้นะ!!! ไม่ได้นาอาคุณเอส!!||||||||||| ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ!อย่าไปเชื่อมัน!
มันตอแหล! ไอ้เด็กนี่มันเกลียดผม! คุณคิดถึงผลกำไรที่เราจะได้ร่วมกันซี่~!!!”


ดาราหนุ่มยังยืนกันคนรักไว้ด้านหลังตน แล้วมองชายตรงหน้าอย่างสมเพช..
“เฮ้อ~! นี่คุณคงไม่คิดว่าผมจะเชื่อคุณมากกว่าผู้ช่วยของผมหรอกใช่มั้ย!?
โทษทีนะแต่คุณคงต้องไปหาหุ้นส่วนเอาใหม่แล้วล่ะ! เพราะผมไม่ไว้ใจคุณ!”


เมื่อรู้ตัวว่าจะต้องสูญเสียผลประโยชน์มหาศาลไป นายยุทธพิชัยก็ยิ่งบันดาลโทสะ
ชี้หน้าพาลด่าตะคอกน้ำอย่างเจ็บใจ  “ลื้อมันงูพิษชัดๆไอ้เด็กเหลือขอ! ระวังตัวไว้
ให้ดีเถอะ! นี่คงคิดจะมาจับลูกชายอั๊ว ให้อั๊วเป็นบ้าเล่นสินะ!! จำใส่กะโหลกเน่าๆ
ของลื้อให้ดีๆ อั๊วไม่มีวันยอมให้ลื้อมายุ่งกับลูกอั๊วอีก!”


แต่คนที่เป็นเดือดเป็นร้อนกับคำพูดนั้น ดูเหมือนจะเป็นลูกชายของเขาเองมากกว่า
“ป๊า!!|||||||| มันไม่ใช่อย่างนั้นนะป๊า! ใจเย็นๆก่อนแล้วค่อยๆพูดกันได้มั้ย!!”


“ฮึ่ม! ลื้อหุบปากไปเลยอาเทม! เป็นเพราะลื้อไม่เคยเชื่อป๊าเลย!! บอกว่าอย่าไป
ยุ่งกะมันๆ เห็นมั้ย!! แหกตาดูซิว่ามันทำป๊าฉิบหาย ด่าป๊าเสียหมาขนาดไหน
คนอย่างนี้น่ะเหรอที่ลื้อว่าดี! ถุ๊ย!! ต่อให้ป๊าเอาตีนคิดยังรู้เลยว่ามันหลอกใช้ลื้อ!!
มันอยากจะทำให้ป๊าอกแตกตาย!  ไอ้เทม! ถ้ายังไม่เชื่อฟังป๊า
ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกป๊าว่าป๊า!!! จะไปเป็นลูกหมาที่ไหนก็ไปเลยเราขาดกัน!
ให้มันรู้กันไปซิว่าลื้อจะเห็นผู้ชายดีกว่าป๊าลื้อ!!!”


คำขาดจากปากพ่อ ทำเอาลูกชายหน้าซีด...... เทมมองหน้าพ่อตัวเองอยู่อย่างนั้น


ใช่แล้ว................... นี่สินะ........... สิ่งที่น้ำต้องการ...


น้ำไม่ได้หลอกใช้เขาหรอก...  แต่ต้องการกำจัดเขาออกไปจากชีวิต
ด้วยการหลอกใช้พ่อของเขาต่างหาก...


หนุ่มน่ารักกัดกรามแน่นด้วยความโมโห กำหมัดแน่นแต่ก็ต้องข่มใจไม่เข้าไป
ต่อยปากตาแก่จอมขี้โกง ที่คิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาอยากจะเข้าไปยุ่งกับ
ไอ้ลูกชายห่วยๆของมันเหลือเกิน .. เพราะทุกอย่างมันก็เป็นไปตามแผนที่วางไว้แล้ว


 ตอนนั้นเอง น้ำสังเกตเห็นพนักงานเสิร์ฟ ลากแขนชายแต่งตัวดีท่าทางเหมือนเป็น
ผู้จัดการร้านอาหารนี้ พากันเดินเข้ามายังที่พวกเขายืนประจันหน้ากันอยู่ ..
ลูกค้าในร้านก็พากันแตกตื่น มองจ้องมาทางพวกเขาไม่วางตา     
 แน่ล่ะก็กำลังมีเรื่องกันอยู่นี่นะ...  แต่มีเรื่องไม่ดีอย่างนี้ คงไม่เป็นผลดี
ต่อดาราดังที่ใครๆก็รู้จักหน้าอย่างเอสเป็นแน่


“(กระซิบ) เอส! ผมว่าได้เวลาแล้วล่ะ เรารีบชิ่งกันเถอะ!” 

คนหน้าหล่อพยักหน้ารับ ก่อนโดนผลักให้ไปยืนอยู่ด้านหลังแทน
อย่างน้อย คนน่ารักก็อยากจะขอทิ้งท้ายให้อีกฝ่ายแค้นใจเล่น

“ดี! มึงก็ได้ยินเต็มสองรูหูแล้วนะไอ้เชี่ยเทพ! ที่พ่อเลวๆของมึงพูด!
กูล่ะขอสาปส่งพวกมึงเลย!! อย่ามายุ่งกับชีวิตกูอีก!!! ไปตายห่าที่ไหนก็ไป!
กูเกลียดพวกมึงทั้งพ่อทั้งลูกเลยไอ้พวกขี้โกง ไอ้พวกเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!”

น้ำเล่นตะโกนแหกปากเสียลั่นร้านด้วยความสะใจ แล้วชูนิ้วกลางใส่หน้าสองพ่อลูก
เดือดร้อนเอสต้องรีบรวบตัวคนน่ารักของเขา ที่กำลังทำกิริยาไม่น่ารักเลย
พาออกไปจากร้านเดี๋ยวนั้นโดยไม่รอเคลียร์กับทางร้านแต่อย่างใด ||||||||||||||||


“ดู!!!ลื้อดูมันอาเทม!! |||||||||||*|| มันประกาศกลางร้านให้ป๊าขายขี้หน้าเขาชัดๆ!!”
นายยุทธพิชัยทำท่าเหมือนจะตามไปหาเรื่องเขาอีก แต่เจ้าลูกชายไม่รักดีก็จับเขา
เอาไว้อีกแล้ว   “พอ!พอซะทีเถอะป๊า!!!ฮึก!...”

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งตะคอกเสียงใส่ เพื่อเรียกสติพ่อตัวเองให้หันกลับมาสนใจเขาบ้าง


“ป๊า!..... ป๊าก็รู้อยู่แก่ใจ............... ว่าป๊าเคยทำอะไรเขาไว้.....”

ได้ยินลูกพูดเสียงสั่น... น้ำตาคลอเบ้าอย่างนั้น..
คนเป็นพ่อที่รู้ตื้นลึกหนาบางดีกว่าใครๆก็ถึงกับสะอึก 

“นี่ลื้อ! อาเทมลื้อไปเชื่อลมปากมัน มากกว่าพ่อตัวเองอย่างป๊าเรอะ!”


“พอซะทีเถอะป๊า!!! ป๊าก็คิดว่าผมโง่เหมือนที่ใครๆคิดใช่มั้ย! จะหลอกผมไปถึงเมื่อไหร่!?
ป๊าหลอกให้ผมไปไล่เขาออกจากบ้าน! หลอกว่าเขาโกงเงินบ้านเราไป!
แล้วความจริงมันคืออะไร!! ที่ป๊าเกือบหมดตัวคราวนั้นก็เพราะไปเล่นพนันมาใช่มั้ย!
แถมยังทรยศเพื่อนตัวเองอีก! ไม่ได้โดนเขาโกงแต่ไปโกงเขามาทั้งนั้น!!!!
ทำไมผมจะไม่รู้!..............ฮึก..ฮึก....”

เทพพิชัยระเบิดอารมณ์ และความรู้สึกแสนทรมานที่เขาต้องเก็บกดเอาไว้มาตลอด
ต่อหน้าพ่อตัวเองที่อ้าปากค้างหน้าซีด และมองเขาอย่างตกตะลึงไม่วางตา..


เทมทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นอย่างหมดแรง........ก่อนเงยหน้าขึ้นมองพ่อที่ยืนตัวสั่น

“  แต่ป๊า... เป็นป๊าของผม.. ฮึกฮึก...ถึงผมอยากจะหนีไปที่ไหนก็ไม่มีวันลบความจริงข้อนี้ได้...
..........  ผมเป็นลูกของคนที่ทำร้ายชีวิตเขา!ฮึก....ฮึกฮึก... ที่เขาเกลียดเรา
มันถูกแล้วป๊า.....มันถูกแล้วป๊า!! เขาเกลียดผมยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือน! มองผมเหมือน
เศษขยะทุกครั้งที่เจอหน้า! เขาอยากจะฆ่าผมให้ตายด้วยซ้ำ! เขาไม่มีวันรักผม!!
เขาไม่มีวันรักผม!!เพราะผมเป็นลูกของป๊า เหมือนที่ป๊าเคยบอกผมนั่นแหละ!!!”



“อาเทม..............|||||||||||||.... ป๊า..”  นายยุทธพิชัยพูดอะไรไม่ออก...


แต่มือของคนเป็นพ่อก็อยากจะเอื้อมไปจับไหล่ที่สั่นไหวด้วยอาการสะอื้น
ร้องไห้อย่างไม่อายใครของลูกชายไว้นัก...  ไม่เคยเห็นลูกชายจอมอวดดีของเขา
ร้องไห้เสียใจอย่างนี้มาก่อนเลย........

..... มันเสียใจเพราะเรื่องที่ไม่ได้รักกับไอ้เด็กนั่น.............. หรือเพราะ
เรื่องที่เขาทำเอาไว้กันนะ.........แต่...ไม่ว่าจะเรื่องไหน.........
คนที่ทำให้มันเสียใจ.. ก็คือตัวเขาเอง...... 

พ่อของมันเอง...


ยังไม่ทันที่มือของพ่อจะเอื้อมถึงตัว ร่างที่ทรุดอยู่กับพื้นก็พลุนพลันลุกขึ้น
สะบัดมือที่จะเอื้อมลงไปจับตัวเขานั้นให้ออกห่าง…

น้ำตาที่ไหลรินอยู่บนใบหน้าของลูกชาย กับสายตาที่ใช้มองจ้องหน้าเขา
บอกให้รู้ได้อย่างชัดเจน ว่าลูกกำลังอยากบอกว่าเสียใจ และผิดหวังในตัวเขา
มากเพียงไหน..


เทพพิชัยหันหลังให้พ่อแล้วเดินอย่างเร็วหนีออกจากร้านไป
โดยไม่ยอมหันกลับไปสนใจ เสียงร้องเรียกของพ่อเขาเลยสักนิดเดียว

“อะอาเทม!!||||||||||||| ลื้ออย่าไปนะ!อาเทม!! อาเทม!!!”
อยากจะตามลูกไปนัก แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเหล่าพนักงานในร้านที่ฉุดแข้งฉุดขาเขาไว้


“ขะขอความกรุณา! ท่านลูกค้าช่วยเช็คบิลก่อนด้วยครับ!!!||||||||||||||”



………………………

……………….




(มีต่อนะจ๊ะ^^ )
 

[tsktonight]

ตอนที่ 44 หนี... (ต่อนะจ๊ะ^^)




……………….





ดาราหนุ่มกึ่งอุ้มกึ่งลากคนน่ารักออกมา พามาจนถึงที่จอดรถข้างร้านได้
น้ำก็ยังเอาแต่หัวเราะไม่ยอมหยุด  “อ๊าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!////// สะใจจริงโว้ย!”


“โธ่น้ำ! ไหนบอกให้รีบชิ่ง แล้วไปทำแบบนั้นใส่เขาคนก็ยิ่งมองกันเข้าไปใหญ่”
เอสปล่อยตัวน้ำลงยืนข้างรถได้ก็บ่นให้แฟนเขาสำนึก ดุว่าทำนอกแผนอยู่เรื่อย


“ฮ่าฮ่าฮ่าโทษทีๆ น่าเอส...ฮะฮะ ก็ผม.....สนุกมากไปหน่อยที่เห็นมันของขึ้นขนาดนั้น
สมน้ำหน้ามัน! มันคงคิดว่าคุณอยากจะทำธุรกิจด้วยจริงๆฮ่าฮ่าฮ่า!!!โง่ชะมัดเลยไอ้แก่สารพัดพิษ!
ต่อไปนี้มันคงเก็บลูกมันใส่กล่องคล้องโซ่ไว้เลย!”


............... น้ำเอาแต่หัวเราะ.... ไม่ยอมหยุด.... ไม่ยอมขยับไปไหน....
จนเอสรู้สึกได้ว่าที่เห็นนั้น..... น้ำกำลังฝืนหัวเราะอยู่ไม่ใช่หรือ....
คนน่ารักของเขาเหมือนกำลังหัวเราะ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี...


“น้ำครับ.... ขึ้นรถก่อนเถอะ...”

“5555555...55 อ๋อขึ้นรถเหรอ55..”

เอสดันหลังน้ำให้เข้าไปนั่งในรถ ก่อนเดินอ้อมไปนั่งด้านคนขับ


“น้ำครับ.... รัดเข็มขัดนิรภัยด้วยสิ..”

“55 55.. หือ?...555อื้มๆ รัดแล้วๆ555”
มือของน้ำที่ดึงสายรัดนั้น.... มันกำลังสั่นและไม่มีแรงแม้แต่จะกดให้เข้าล็อค..

“อึก....55........555 ตะตลกจัง......555ผมคาดไม่ได้อ่ะ5555”

“.....น้ำ......... พอเถอะ!พอแล้ว!!”

คนหน้าหล่อดึงตัวคนรักที่สั่นไปทั้งตัวมากอดไว้แน่น....


“ถ้าคุณไม่ร้อง........ ผมจะร้องแทนแล้วนะ...น้ำ...”

เสียงนุ่มทุ้มหูที่กระซิบบอก ทำให้คนฟังชะงักงันอยู่ในอ้อมกอด...
ความอบอุ่นจากมือที่ลูบหัวเขาอย่างอ่อนโยน
พาให้น้ำตาปริ่มออกมาอย่างช่วยไม่ได้...

 “.........ฮึ...ฮึ..ฮือออออ!!!!ฮึกฮึกฮืออออ!!!!” 

หยาดน้ำตาที่ไหลรินลงอาบแก้มเนียน หยดลงบนหลังมือแกร่งที่คอยปาดเช็ดให้
ไม่ขาดสาย...  “ฮึกฮึกฮืออ~!!! น้ำ!ฮึก..น้ำ! ไม่อยากฮึกฮึก!! ไม่อยากร้องไห้!!
ฮืออ!!ให้มันเลย!!!เจ็บ! เจ็บใจ!!ฮือออ~~~~~!!!”

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานท่าไร .. เขาก็ยังไม่เคยลืม
ว่าครอบครัวของเขาถูกทรยศอย่างเลือดเย็นเพียงไหน...  อย่าให้พูดเลย
ว่าการเผชิญหน้ากับคนใจร้ายในวันนี้... เขาต้องฝืน....จนสุดจะกลั้นแค่ไหน...


“ชู่ว! ... ชู่วววว.... ไม่เป็นไรแล้ว... ไม่เป็นไรนะน้ำ....ไม่เป็นไรนะครับคนดี”
คนหล่อคอยกอดคนรัก ลูบต้นแขนลูบหลังไปมา ปลอบโยนซับน้ำตาให้อยู่อย่างนั้น..


“ฮือออ~~เอส...ฮืออฮึก..ฮึก...ฮืออ..”  เรียกชื่อคนที่คอยอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา
ด้วยเสียงที่ยังสั่นเครือ..  น้ำจ้องมองนัยน์ตาคู่คมที่มองเพียงแต่เขาคนเดียวเช่นกัน...


“เอส....คุณจะไม่มีวันทิ้งน้ำไปใช่มั้ย...คุณจะไม่เปลี่ยนไปใช่มั้ยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..”

“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะน้ำ ไม่เอาน่าคุณก็รู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน
ผมไม่มีวันทิ้งคุณไปไหนทั้งนั้น..ต่อให้คุณเกลียดผมแล้ว ผมก็ไม่มีวันเลิกรักคุณ..”

“สัญญาสิ!”

“.........ครับ...ผมสัญญา...”  รอยยิ้มละมุนของเอส ทำให้น้ำคลี่ยิ้มออกมาได้ในที่สุด
ทั้งสองชูนิ้วก้อยมาเกี่ยวกันไว้แล้วยิ้มให้กัน

นิ้วเรียวของคนหน้าหล่อยังคอยคลอเคลียอยู่แถวข้างแก้มนุ่ม  เขารู้สึกได้ถึง
ความร้อนผ่าวของแก้มแดงๆนั่น... เจ้าของแก้มยังส่งยิ้มหวานให้เขาไม่หยุด

น้ำกอดซบลงไปบนอกกว้างที่แสนอบอุ่นของคนรัก  ตอนนี้เขาไม่ได้ร้องไห้
เพราะความเสียใจแล้ว แต่กำลังมีความสุขจนน้ำตาซึมมากกว่า..

“ขอบคุณครับเอส ผมดีใจที่ตัดสินใจไม่ผิด.....ตั้งแต่วันที่ผมตอบตกลงคบกับคุณ
ไม่เคยมีสักครั้งที่คุณจะปล่อยให้ผมต้องร้องไห้คนเดียว....... คุณไม่เคยทำให้
ผมผิดหวังในตัวคุณเลย  ผมมีความสุขมากเลยคุณรู้มั้ย........ฮึก.....ฮึก...
คุณไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่าคิดผิดสักนิด ...ที่มารัก...กับผู้ชายด้วยกันแบบนี้.....
..คุณทำให้ผมรู้สึกได้เสมอ ว่าคุณรักผมจริงๆ.... เอส.. ผมก็รักคุณนะ!ฮึกฮึก..”


เอสฟังที่น้ำพูดทุกคำด้วยแววตาแฝงประกายแห่งความสุข..  เขายิ้มกว้างอย่างดีใจ
ให้กับเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ และความน่ารักของแฟนตัวเอง  การที่น้ำ
ยอมพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาตรงๆแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ

ทั้งสองต่างก็กระชับกอดกันและกันให้แน่นขึ้น ขณะที่ริมฝีปากของพวกเขานั้น
ค่อยๆเคลื่อนเข้าหา ใกล้กันมากขึ้น ทุกที.... ทุกที.....  จนกระทั่ง
ที่สุดก็ประกบกันแนบสนิท... กลายเป็นการจูบที่แสนละมุนละไม...ก่อนที่
...ริมฝีปากหยักได้รูปสวยจะค่อยๆรุกเข้าไปดูดเม้ม..เคล้นคลึง..
และควานหาความหอมหวาน จากริมฝีปากบางน่ารักอย่างดื่มด่ำ...


........................

..........




“ฮัลโหลเรียว.............มึงอยู่ที่ไหนวะ...กูอยากไปหามึงตอนนี้เลยได้มั้ย”

เทพพิชัยก้าวพ้นประตูหน้าร้านได้ก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนรักทันที... 
เวลานี้เขาต้องการที่พึ่งเหลือเกิน... เขาอยากจะหนีหน้าผู้คนไปให้ไกล

.....ไม่หรอก.... ความจริงแล้วคนที่เขาอยากหนี ก็มีแค่พ่อเขาคนเดียว....
ตอนนี้เขายังไม่อยากเจอหน้าป๊า! เขาไม่อยากเจอ...



เอ๊ะ!!?................นั่น! น้ำ!!!  ......กับ!...


ขณะที่ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ก็ต้องมาเจอกับภาพที่เกือบทำให้ล้มทั้งยืน


รถของเทพพิชัยจอดอยู่ไม่ห่างจากรถของดาราหน้าหล่อนัก....
ภาพที่เห็นคือคนในรถสองคนกอดกันจนตัวกลม.... เฝ้าคลอเคลียกันไม่ห่าง
มันช่างบาดตาบาดหัวใจของไอ้หนุ่มลูกครึ่งดีเหลือเกิน...... 

แค่กอดกันยังไม่พอ.....นั่น!!!|||||||||||||||||   เขาทำท่าเหมือน!.........เหมือน!!.....
...จะจะจะ...  ไม่นะ!! จูบ!!!    จูบกันแล้ว!!!!ว้ากกกกกกกกกกกกก||||||||||||||||||
(โฮ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!)   

   
น้ำตาของผู้ชายตัวโตๆมันพาลจะไหลออกมาอีกรอบ เจ้ากล้ามโตได้แต่ยืนหน้าหมอง
มองคนที่เขารักมอบความรักให้กับชายคนอื่น ...ด้วยหัวใจที่แตกสลาย......


“ฮัลโหลๆๆ? เฮ้ยไอ้เทม!? เป็นห่าอะไรของมึงวะ เฮ้ยเทม!!?....”

เสียงของเพื่อนที่พยายามถามผ่านคลื่นมือถือมา คงไม่เข้าหูเจ้าคนใจสลาย..
เทมลดมือถือลงแล้วกดปิดไปโดยอัตโนมัติ ........ 
เวลานี้เขาคงพูดอะไรกับเจ้าเรียวไม่ออกแล้ว.........


...................ไม่นานนักรถของเอสก็ขับผ่านหน้าเทพพิชัยไป...


แต่!...


“อึก!!! ฮะเฮ้ย!! นั่นมันไอ้เชี่ยเทพนี่! เอส! จะจะจอดรถ!! จอดรถก่อน
จอดเร็วเอส! หยุดซี่~หยุดๆๆ!!!”   
 
น้ำสะดุ้งตกใจหันมองตามจนเหลียวหลัง ร้องโวยวายให้แฟนหนุ่มหยุดรถทันที
เมื่อเห็นว่าใครกำลังยืนมองตามรถของพวกอยู่ที่ข้างทาง
นั่นพลอยทำให้เอสตกใจไปด้วย เท้าเขาเหยียบเบรกตามคำน้ำทันที
แต่คิ้วคนหล่อกลับขมวดชนกันด้วยความข้องใจ

“อะไรครับน้ำ!? ทำไมคุณต้องให้ผมหยุดรถด้วย?  โธ่อย่าไปยุ่งกับเขาอีกเลยนะน้ำ!
ไว้ถ้าเขายังจะมายุ่งกับคุณอีก ผมรับรองไม่ปล่อยเอาไว้แน่! แต่ตอนนี้ผมว่าเรารีบ
กลับบ้านกันเถอะ ผมคิดไว้แล้วนะ หึ.. ว่าจะทำอะไรอร่อยๆให้คุณกิน ดีมั้ยครับ(ยิ้ม)”

แต่น้ำยังส่ายหน้ารัวไม่ยอมให้เอสออกรถไป พยายามเขย่าแขนชี้แจงให้ฟังถึงสิ่งที่เขากังวล
“มันไม่ใช่อย่างนั้นเอส! นี่ไม่รู้ว่าไอ้เชี่ยเทพมันเห็นพวกเราตั้งแต่เมื่อไหร่!!?
แล้วถ้าเกิดมันเห็นตอนที่พวกเรา!..อึก....กำลัง!....จูบกันล่ะ!!!///////*//”


“หือ.................. ไม่ม้างงง..ง...”   คนหล่อชะงักไปนิดนึง ก่อนส่ายหน้าว่าอย่าคิดมาก

“แต่! เฮ้ยยยย!!!!||||||||| นะนั่น! นั่นๆๆๆนั่นน่ะ!!! ในมือมันนั่นน่ะ
ถือโทรศัพท์อยู่ไม่ใช่เหรอ!! คุณดูซี่!!!”

“หา!? |||||||||ไหนๆ!?”

ทั้งคู่เบิกตาโตอย่างนึกระแวง หันไปมองเทพพิชัยที่ยืนถือโทรศัพท์คามือไว้
แต่ไม่ได้ยกขึ้นโทรพูดคุยกับใครแต่อย่างใด เอาแต่มองจ้องมาทางพวกเขาไม่วางตา..



.................. ฝ่ายเจ้าเทมนั้นก็ได้แต่ยืนงง.............
เขามองอยู่ไกลๆด้วยความไม่เข้าใจ ว่าทั้งสองคนนั้นจอดรถทำไม?..............


สักพัก... น้ำก็ลงมาจากรถด้วยท่าทางร้อนรน!

และวิ่งพุ่งตรงมายังที่เขายืนเอ๋ออยู่อย่างสุดแรงเกิด!!


“ไอ้เชี่ยเทพพพพพพพพพพ!!!!!มึงมันเลวที่สุดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”
คนน่ารักแหกปากตะโกนด่าเขาอย่างโมโหสุดขีด พร้อมกำปั้นที่ชูมาแต่ไกล

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งตกใจจนตั้งตัวไม่ติด ขยับเท้าถอยหนีพร้อมแหกปากร้องลั่น
“เฮ้ย!!!? หะเหวอๆๆๆ!!!! แว้กๆๆๆๆ!!!!!นะนะนะน้ำ!น้องน้ำ!????”


ผลัค!!!   

โดนชกหน้าเข้าให้ ทั้งๆที่ยังงงกับชีวิต!||||||||||||||||

นี่มันอะไรกันโว้ยยยยยยย!!!???


เทพพิชัยเซไปเกาะรถตัวเอง เขายืนกุมโหนกแก้มด้วยใบหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ
“นะนี่มันอะไรกันน้องน๊ามมม!!!? |||||||||| น้องน้ำมาต่อยพี่ทำม๊ายยยย!!?”

“ไม่ต้องมาตีหน้าเซ่อตอแหลใส่กู!-*-  นี่มึงแอบถ่ายรูปกูกับเอสไว้ใช่มั้ย!!”

“ห๊ะ!!?||||||||||| อะไรนะ!?”

“ฮึ่มส่งโทรศัพท์มานี่นะ ไอ้กูปรีชั่ว!!”

“ห๊า!? กะกู กูปรี!?||||||||||| น้องน้ำ! พี่เทมไม่ได้ทำแบบนั้น!”

“กูไม่เชื่อมึง! เอามือถือมึงมาให้กูดูก่อน!!”


แม้เทพพิชัยจะปฏิเสธแต่น้ำก็ยังแสดงท่าทางเกรี้ยวกราด ขู่เอามือถือของเขาท่าเดียว
ไม่ยอมฟังอะไรเลย..  .ในสายตาของน้ำ เขาคือคนที่คิดทำได้แต่เรื่องชั่วช้าเท่านั้น..


“น้ำ!! น้ำ!”

เสียงดาราหนุ่มตะโกนเรียกคนรักอย่างเป็นห่วง ขณะถอยรถกลับมา
เอสลดกระจกลงแล้วโผล่หน้ามาชะโงกมองน้ำที่ยังจ้องหน้านายเทพพิชัยอย่างหาเรื่อง


.......... เทมเห็นหน้าเอสก็ยิ่งรู้สึกเจ็บหัวใจเหลือเกิน เขาไม่เคยแม้แต่จะได้รับ
เศษเสี้ยวของความรัก หรือแม้แต่ความสงสารจากน้ำเลย...

แต่ไอ้หมอนี่กลับได้ทุกอย่างไป!


“ฮึ่ม!! เอามานี่! กูต้องดูให้แน่ใจก่อนว่ามึงไม่ได้คิดจะทำเรื่องเลวๆแบบที่มึงถนัด!”

ตอนนั้นเองที่ไอ้หนุ่มลูกครึ่งทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด
จังหวะที่คนน่ารักเข้าไปไล่แย่งมือถือ ก็ถูกเทพพิชัยเข้ากอดรวบตัวไว้จากด้านหลัง
แล้วบังคับอุ้มขึ้นรถไป!!!


“เฮ้ย!!!|||||||||*|| นะนะน้ำ!!!”
เอสเห็นก็แหกปากร้องเรียกน้ำอย่างตกใจ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก!


“ว้ากกกกก!!!!|||||||||||*|| ปล่อย!ปล่อยๆๆๆ!!! ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้นะ!
ไอ้เชี่ยเทพ!!! มึงทำบ้าอะไรเนี่ย!!!”  เสียงหวานร้องโวยวายลั่นรถไล่ทุบกระจก
และทุบตีเจ้ากล้ามโตที่ตามเข้ามานั่งที่คนขับ


ฝ่ายคนหน้าหล่อเองก็ไม่รอช้า รีบเปิดประตูแล้วกระโจนพรวดออกมา
จากรถของตัวเองในทันที  ใจของเอสเหมือนหล่นวูบไปกองกับพื้น ไอ้หมอนั่น
มันกล้าจับน้ำขึ้นรถไปแบบนี้ได้ยังไงกัน!|||||||||||*||  มันต้องการจะทำอะไรน้ำ!

“เฮ้ย! มึงปล่อยแฟนกูเดี๋ยวนี้นะ!! แน่จริงมึงออกมาสิวะไอ้ชั่วเอ๊ย!!!”
คนหล่อพยายามทุบรถทุบกระจก ทั้งเตะทั้งดึงประตูรถด้านที่มีน้ำนั่งโวยวายอยู่


“ไอ้เชี่ยเทพ! มึงทำอย่างนี้ทำไม!! ปล่อยกูออกไปนะ!” คนถูกบังคับพาขึ้นรถ
พยายามจะเอื้อมมือไปกดปลดล็อคประตู แต่กลับถูกจับมือไปบีบไว้จนร้องโอย

“น้ำอย่าดื้อกับพี่! ถ้ายังไม่ยอมนั่งนิ่งๆพี่จะส่งรูปที่น้ำจูบปากกับไอ้ดารานั่น
ไปให้เพื่อนพี่ที่เป็นนักข่าวเดี๋ยวนี้เลย! จะลองก็ได้นะ!!”  คำขู่ด้วยเสียงที่มีอำนาจ
และหน้าตาที่จริงจังของเทพพิชัย ทำเอาหนุ่มน่ารักหน้าซีดขึ้นมาทันที

“นี่! มึงถ่ายรูปไว้แบล็คเมล์กูจริงๆด้วย!|||||||||||*|| ไอ้คนเลว!”

น้ำสะบัดมือที่ถูกบีบออกอย่างแรง แล้วทำท่าจะชกหน้าเทมอีก แต่เมื่อเห็น
คนที่กำลังจะถูกเขาชกจ้องตาไม่ขยับหนี... เหมือนเต็มใจที่จะถูกชกแบบนั้น
ก็รู้ว่าอีกฝ่ายเอาจริง... หากเขาทำอะไรรุนแรงลงไปอีก เรื่องอาจจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่
น้ำลดกำปั้นลง และข่มใจให้มีสติคิดหาทางเอาตัวรอดเข้าไว้..


“น้องน้ำ!.... น้องน้ำไปกับพี่สักพักได้มั้ย.... พี่ไม่ทำอะไรหรอก... พี่อยากอยู่กับน้ำ!
เราไปที่ไหนกันก็ได้แค่สองคนนะ!..หนีไปกับพี่เถอะ!” 

พูดอะไรไม่คิด ไม่คิดเลยจริงๆ  เจ้าลูกครึ่งไม่รู้หรอกว่าไอ้สิ่งที่เขากำลังทำอยู่
มันเรียกว่าการลักพาตัวชัดๆ..

คนพูดเขย่าแขนกึ่งบังคับกึ่งอ้อนวอน ขอให้คนฟังยอมทำตามด้วยการโกหกว่ามี
ไพ่เหนือกว่าอยู่ในมือ...... ทั้งที่ความจริงแล้วไม่มีรูปอะไรแบบนั้นสักรูปเดียว..
เทพพิชัยกำลังทำให้น้ำเข้าใจผิด แม้จะรู้ดีว่าการทำแบบนี้มีแต่จะยิ่งทำให้
น้ำเกลียดเขา แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก


“ฮึ่มม... ก็ได้! กูจะไปกับมึง แต่มึงต้องเอามือถือมาให้กูลบรูปที่ถ่ายไว้ให้หมดก่อน!”

“ไม่ได้! น้องน้ำต้องไปกับพี่ก่อน!!”

“อึก..... แล้วมึงจะพากูไปที่ไหน!?”


ถามไปก็หันไปมองเอสที่พยายามจะพังรถของเทพพิชัย จนผู้คนที่อยู่ตามถนนหนทาง
เริ่มหันมามองกันมากแล้ว คนน่ารักเห็นว่าไม่เป็นผลดีกับเอสแน่ถ้าเป็นข่าวใหญ่ขึ้นมา 
จึงตัดสินใจหันไปพูดกับเทพพิชัย

“ช่างมันเถอะจะไปที่ไหนก็ช่าง! รีบไปก่อนที่จะกลายเป็นข่าวซะก่อน! เร็วเข้าสิ!!”


เห็นสีหน้าอาการ และท่าทางที่เป็นห่วงคนรักมากกว่าตัวเองของน้ำแล้ว
เทมก็ได้แต่ยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง ในสายตาของน้ำไม่มีเขาเลย...


น้ำหันกลับไปมองหน้าเอสที่ยืนโวยวายอยู่นอกรถอีกครั้ง... เพื่อขยับปากพูด
ให้เอสเห็น....  ( ช่วย..ผม...ด้วย...นะ..)


หน้าน้ำเหมือนจะร้องไห้ แล้วยังคำที่บอกกับเขา  คนหน้าหล่อเห็นแล้วใจแทบขาด

เขาต้องช่วยน้ำให้ได้!!!



เทพพิชัยออกรถไปด้วยความเร็ว เขาพาน้ำหนีไป ทิ้งให้เอสวิ่งตามรถอย่างตกใจไปหลายเมตร 
เมื่อตั้งสติได้ดาราหนุ่มก็รีบวิ่งกลับไปขึ้นรถตัวเอง และขับไล่ตามไป
ด้วยความเร็วที่เขาไม่เคยขับมาก่อนเลยในชีวิต!


…………….

……..
…


ไอ้หนุ่มลูกครึ่งขับรถไปอย่างไร้จุดหมาย  คนน่ารักก็เอาแต่เบือนหน้าหนีเขา
ไปมองกระจกข้างทางบ้าง ชะเง้อมองไปทางหลังรถบ้าง ...  เพื่อมองหา..
รถของไอ้หมอนั่น......   นั่นยิ่งทำให้เขาต้องเร่งเครื่องยนต์ให้เร็วขึ้นไปอีก
จนน้ำสะดุ้งต้องรีบเกาะที่จับในรถไว้แน่น... แล้วหันมาจ้องเขาอย่างโกรธๆ...
แต่ก็ยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว..   

เทพพิชัยไม่อยากให้โดนตามทันได้ เขาจึงต้องทนสู้กับสายตาแค้นเคืองของน้ำ

รู้ดีว่าน้ำไม่ได้รักเขา...

แต่สิ่งที่เขาต้องการจากน้ำคือ....  ความเข้าใจ...

เขาทนไม่ได้ที่จะต้องหายไปจากชีวิตของน้ำทั้งๆแบบนี้...



……………

……..
..


“ไอ้บ้าเอ๊ย!!! โธ่ผมไม่น่าปล่อยให้คุณไปหามันเลยน้ำ! คุณรอผมก่อนนะน้ำ!
ผมจะต่อยหน้ามันให้หงาย แล้วพาคุณกลับบ้านเรานะ!!”

เอสขับรถไล่ตามไปก็ได้แต่โทษตัวเอง 


..เขาไม่น่าปล่อยให้เกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้นเลย!








tsktonight…TBC.


*** แหม่! บร๊ะๆๆๆ!!!! ตอนนี้คิดว่า วิต้องเค้นพลังแต่งแล้ว ตอนหน้านี่สิ
ท่าทางต้องเค้นพลังแต่งยิ่งกว่านี้อีก! 5555  ใครที่ไม่ชอบเรื่องเศร้า
ยังยืนยันนะจ๊ะเรื่องนี้ไม่เศร้าหรอก วิไม่ชอบเรื่องเศร้า

เพียงแต่เรากำลังติดตามดูทางแยกของพวกเขากัน ว่ามันจะเป็นเช่นไร
ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็จะผ่านพ้นไปไม่ได้อ่ะเนอะ^^ ต้องส่งกำลังใจให้แล้วนะ

ใกล้จบช่วงกลางเรื่องแล้วค่ะต้องเข้มข้นหน่อย (แต่ยังไม่จบเรื่องสักทีล่ะค่ะ555)


แหมจะมาอัพให้ตั้งก๊ะสองวันที่แล้วแต่เปิดเข้าเว็บไม่ได้ค่ะ คราวนี้เลยลงให้จบตอนเลย^^

ตอบเม้นท์นะจ๊ะ^^

muiko // แหมๆต้องฉงฉานพี่เทมอีกเยอะเชียวล่ะ555 แอบเกาะท้ายรถเอสไปกันเถอะฮุฮิฮุฮิ

goosongta // ขอบคุณที่รอวิค่ะ แต่ไม่เอาปืนระเบิดหรืออะไรทั้งนั้น555 กะรี๊ดดดดดด

AnimajuS // พี่เทมจะเลี้ยวกลับยังไงหว่า อันนี้ต้องส่งกาลางจายยยยยนะจ๊ะ^^

PoMArmKuB // ตอนนี้กำลังแรงๆกันทั้งนั้นเลยค่ะ ใครจะแรงกว่ากันต้องรอดู ฮุฮุ

IWacKEE // เคยเกริ่นไว้แล้วว่าต้องสงสารเขาอีกมากอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
เข้ามาบ่อยๆกะได้เน้อ^^ คิดถึงกันเนี่ยมันดีจัง

watcharet // ร้านไม่แตกค่ะ แค่หน้าแตกไปเป็นคนๆไป55

CarToonMiZa // อาเทมกะลังฉับฉน กะชีวิตค่ะช่วงนี้ ไม่รู้จะคลั่งพาน้ำไปที่ไหน555

choijiin // คุณแม่ยกน้องแบงค์ท่าทางต้องกระโดดถีบมันหลายทีหน่อยแล้วล่ะค่ะ555

[หมูกระต่าย]

กรรมของพี่น้ำจริงๆๆๆๆๆ

[muiko]

น้ำใจร้ายยยยยยยยยยยย
ให้โอกาสพี่เทมได้พูดอะไรบ้างสิ
ความจริงพี่เทมเค้าก็ไม่ได้เป็นคนเลวซะหน่อย
พ่อเค้าตะหากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอให้ได้อธิบายกันให้เข้าใจน้า ว่าพี่เทมไม่ได้เป็นอย่างที่น้ำคิด
อยากให้จากกันด้วยดีอ่ะ


หลังจากนี้ คงต้องรอไอ้กุ้งเเห้งมาปลอบใจพี่หมอทีเเล้วมั้ง

[goosongta]

สมควรแล้วที่น้ำจะเกลียดไอ้สองพ่อลูกขนาดนี้ ไม่ได้เกลียดที่ถูกโกงแต่เกลียดโกรธที่ถูกคนที่ไว้ใจหักหลังมากกว่า

เหมือนได้ดูหนังอินเดียไล่กันไปไล่กันมาตื่นเต้นดีจริงๆ บางทีความรักของน้ำก็นำภัยมาสู่ตัวเองเนอะ

ทางแยกที่ว่าคือความลงตัวใช่มั้ยคะคุณวิ ไม่มีแบบดราม่ามาให้น้ำตาเล็ดนะ

ดีใจมากที่ยังไม่จบ อยากอ่านไปเรื่อยๆ เวลาเครียดเราจะกลับไปอ่านตอนที่น้ำเข้าไปทำงานให้เอสแล้วทำอะไรโก๊ะๆ ตลกดีอ่านแล้วหัวเราะได้ตลอด 

[watcharet]

ตลอดอ่ะ!! นำชอบทำไรคนเดียว สงสารเอสนะเนี่ยๆ

[PoMArmKuB]

แรงทั้งคู่ 55555 มาแนวแบบว่า เป็นศัตรูตั้งแต่ชาติปางก่อน

[tawan]

อะไรอ่ะ

ไอ้..

 

[CarToonMiZa]

หวังว่าคราวนี้
จะเคลียร์กัน
ได้ลงตัวน๊า

[silverphoenix]

ตอนนี้  สงสารเทมค่อดๆ 
ทั้งเรื่องพ่อตัวเองเป็นคนแบบนั้น
ทั้งน้ำไม่รัก
ทั้งโดนหลอกให้จ่ายค่าอาหาร  (5555)

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
น้องน้ำของแม่(อีกแล้วเรอะ!!!)
อิเท้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ไอ้บ้า ไอ้ห้าสิบ(ร้อยมันเยอะเกิน)
เมิงจะเอาน้องน้ำไปหนายยยยยยยยยยยยย
 
โธ่เอ๊ย!!!! ไม่รู้จะด่ามันยังไงดี
ทำไมเมิงโง่ซ้ำซ้อนแบบนี้วะไอ้เทม?
เมิงรู้ว่าเค้าเกลียดก็ยังบังคับขืนใจให้น้ำมากับเมิง
เมิงรู้ว่าน้ำเกลียดเมิงเพราะพ่อเมิง
เข้าใจผิดเพราะเมิงเป็นพ่อลูกกันก็จริง
แต่ที่เห็นๆตัวเมิงเองก็สานต่อความไม่ดีของพ่อกับน้องน้ำด้วยไม่ใช่เหรอ?
ถ้ารักน้ำจริงๆทำไมไม่พิสูจน์ตัวเองให้ดีกว่านี้
นี่อะไรตั้งแต่แรกก็เอาแต่ข่มขู่น้ำ
จะปล้ำน้ำอีก แถมตอนนี้ยังมาลักพาตัวอี๊ก!!!!
กรูไม่รู้จะด่าเมิงด้วยภาษาอะไรดีแล้วไอ้เทม
เอาเป็นภาษาแมวดีมั้ยฮึ?
 

คุณวิมาต่อไวๆน้าเราลุ้นตามพี่เอสจนตัวโก่งแล้วเนี่ย
 
ปลล.น้องแบงค์ของแม่คิดถึงจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงง
 

[หมอตัวเปียก]

กรมาลากตัวอีเทมไปด่วน

[jimmyFG]

 

[tsktonight]

ตอนที่ 45  เปลี่ยนใจ?... (แรก)






..........ไม่นานนักเมื่อนายยุทธพิชัยเคลียร์กับทางร้านอาหารได้ เขาก็รีบโทรตามตัว
ลูกชายเป็นการใหญ่ แต่ลูกเขากลับปิดเครื่อง.... 

ลูกชายที่เขาแสนรัก.. ลูกชายคนเดียวที่เขาหวังจะมอบทุกอย่างที่มีให้....
ไม่คิดเลยว่าเรื่องในอดีตจะกลับมาทำร้ายลูกของเขาในวันนี้...

แม้เขาจะทำเรื่องเลวร้ายที่ไหนมา... ก็ขอเพียงแค่ไม่ต้องให้ลูกมารับรู้...
แต่ในวันนี้เวรกรรมมันเหมือนจะตามมาทันเขาแล้ว....

การถูกคนที่ตัวเองรักเหลือเกิน ... มองด้วยสายตารังเกียจ...ช่างเจ็บปวด...
วินาทีที่ลูกสารภาพว่ารู้ความจริง ในเรื่องที่เขาเคยทำกับครอบครัวนั้นไว้
เลือดในกายมันเหมือนเย็บเฉียบ  น้ำตาของลูกทำให้เขารู้สึกเป็นครั้งแรก..
........ว่าความเสียใจ...เป็นอย่างนี้เอง


คนเป็นพ่อเดินคอตกออกมาจากร้านอาหาร เข้าไปนั่งในรถได้ก็พยายามนึก
คิดว่าลูกของเขาน่าจะไปที่ไหนบ้าง... แต่...  เขาก็ไม่รู้จริงๆว่าจะไปตามลูกได้ที่ไหน

เป็นพ่อแท้ๆ... แต่กลับไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับลูกของตัวเองเลย...น่าเศร้านัก
นึกไปถึงเพื่อนๆของลูก.... ก็คิดออกและมีเบอร์โทรศัพท์อยู่แค่เพียงคนเดียวเท่านั้น


....  เมื่อเปลี่ยนเป้าหมายโทรไปหาเพื่อนสนิทที่มีอยู่เพียงคนเดียวของลูก
นายยุทธพิชัยกลับได้รับคำบอกเล่าที่ยังดูงงๆ ...
เรียวบอกเพียงว่าลูกชายของเขาโทรไปหา แต่ยังไม่ทันได้พูดคุยอะไรกัน 
ทางนั้นก็วางสายไปเสียเฉยๆ โทรกลับไปก็เจอว่ามันปิดเครื่องไปแล้วเหมือนกัน

หมอเรียวได้แต่รับปากพ่อของเพื่อนรัก ว่าเขาจะรีบปิดคลินิกแล้วออกไปตามหาให้
เพราะตัวเขาเองก็ร้อนใจเป็นห่วงเทมเช่นกัน




………………..

……….

…..




***********************************




“เอ......... ทำไมไม่ติดซักทีนะ.... ปิดเครื่อง?  .. งานยุ่งมากอีกแล้วสิ.....
พี่หมอทีเนี่ย...........เฮ้อ~”   

ดาราหน้าใสกำลังเดินออกจากสตูดิโอที่เขามาถ่ายแบบลงหนังสือแฟชั่น ...

เด็กหนุ่มได้แต่มองโทรศัพท์ของตัวเองด้วยท่าทางหงอยเหงา....
ออกมานอกตัวอาคารได้ กรก็เงยหน้ามองท้องฟ้า.. ฟ้ามืดแล้ว..
แต่เขายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย... อยากจะหาเพื่อนไปกินข้าวด้วยกันก็นึกไปถึง

........พี่น้ำ...........



...........

....

 แต่โทรศัพท์ของน้ำนั้นอยู่ในรถของเอส คนน่ารักวางทิ้งไว้ก่อนวิ่งออกไปนอกรถ
ดาราหนุ่มขับรถตามหาคนรักไปด้วยใจที่ร้อนรน... ท้ายรถของเทพพิชัยหายไปจากสายตาเขาแล้ว...
คลาดกันตรงเลี้ยวสี่แยกไฟแดงที่แล้วนี่เอง... เอสเหมือนจะคลั่งเสียให้ได้!.........................
 
 
 ตอนนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของน้ำก็ดังขึ้น.... มีสายเข้าจาก กร..
แต่เอสไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะรับสายจากใครทั้งนั้น เขาจึงคว้ามากดตัดสายทิ้งไป
แล้วเลือกที่จะโทรหาน้องชายของคนรักแทน เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับพี่ชายแบบนี้
นิกกี้จะยอมให้อภัยเขามั้ยนะ...


....................

......






“.....เฮ้ยไอ้บาส! มึงมาช่วยกูรึมาเป็นภาระให้กูว่ะเชี่ยยย||||||||||||*||
ตรงที่มึงเป็นคนต่อพื้นติดแบบ แม่งหลุดเอาๆ ตั้งใจทำหน่อยสิวะ!”

ทางด้านนิกกี้ที่ยังไม่ทราบเรื่องนั้น ยังนั่งทำโมเดลอยู่ที่บ้านตัวเอง
จนมืดแล้วเขาก็ยังทำไม่เสร็จ... เพราะเขารับปากจะทำที่เหลือส่งอาจารย์ให้เองก็ต้องรับผิดชอบ... 
กำหนดส่งที่เหลือเวลาอีกแค่วันเดียว ทำให้เขาต้องหมกมุ่นอยู่กับมันทั้งวันทั้งคืน..
และถึงจะมีเพื่อนรักอย่างบาสคอยช่วยอยู่ไม่ห่าง แต่ฝีมือห่วยแตกของเพื่อนก็ท่าทาง
จะเป็นปัญหาให้หนุ่มตี๋ต้องคิด ... ว่าตกลงนี่เขาคิดผิด...........คิดผิด.............
หรือคิดผิดที่ให้มันมาช่วยงานนี้......(สรุปมีแต่คิดผิดอย่างเดียว..555)


“อ้าวๆๆๆเชี่ย! เฮ้ยมึงใส่ควายลงไปในสวนกูทำไมวะ!?”
นิกกี้เห็นบาสทำสัตว์เลี้ยงตัวจิ๋ว วางประกอบลงไปในแบบให้ก็โวยวายใหญ่
ที่เขาต้องการคือลูกหมาตัวเล็กๆน่ารักๆต่างหาก..

บาสจ้องหน้านิกกี้อย่างเคืองๆ แล้วหน้าแดงด้วยความอาย ก็เขาปั้นไม่สวยนี่นา..

 “อึก///////*// ... ควายพ่อมึงสิ!”

“เฮ้ยพ่อกูไม่เคยเลี้ยงควาย!”  อาเตี่ยของเขาเป็นสถาปนิกฝีมือดีที่เปิดบริษัท
เป็นของตัวเอง แต่ไม่เคยมีควายเป็นของตัวเอง..

“ก็มึงไงไอ้ควาย!////*//”

“พ่อกูตายแล้ว!||||||||||||||..”   คิดถึงเตี่ยขึ้นมา... ก็หน้าเศร้า..

“เอ้อ! กูรู้! กูขอโทษ! แล้วมึงจะเอาไงวะ!?”

“กูไม่เอาควาย~!”  หันมาทำหน้าจริงจัง..

“ก็!/////*// นี่ก็ไม่ใช่ควาย!”

“แล้วตัวเชี่ยไร!?”    ..เป็นไปไม่ได้! นี่มันควายชัดๆ!

“ก็ลูกหมาไง~~!!//////*//”  ยื่นไปให้ดูใกล้ๆ แทบทิ่มใส่ลูกกะตา

“ตรงไหน!?||||||||| .. ตรงไหนของมึงที่บ่งบอกว่ามันเป็นหมาวะ!?
สัดบาสนี่มึงดูพวกขบวนการเรนเจอร์แปลงร่างมากไปป่าววะ! ลูกหมาของมึง
มันถึงได้กลายเป็นควายป่าอย่างเงี้ยะ!?”  พลิกซ้าย พลิกขวา หน้า หลัง
หงายท้อง ตีลังกาดูยังไง เขาก็ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าจะมีลูกหมา
ที่หน้าเหมือนควายเขาหักได้มากขนาดนี้ในโลก...


“........ฮึ่มม!!////////*//ก็มึงบอกให้ทำลูกหมา! กูก็ปั้นลูกหมาให้ออกมา
หน้าตาเหมือนมึงแล้วไงไอ้สัด!”   บาสอดคิดน้อยใจนิกกี้ไม่ได้...
น่าโมโหนักอุตส่าห์ช่วยทำหลังขดหลังแข็ง มันก็ยังเอาแต่คอยด่าเขาอยู่ได้ทั้งวัน.......
ขยำทิ้งมันให้หมดซะเลยดีมั้ย!


แต่แล้วมือที่กำลูกหมา(มั้ง) ประดิษฐ์ตัวจิ๋วไว้แน่นก็ต้องสะดุ้งเฮือก
เมื่อถูกมือของอีกฝ่ายเข้ามาคว้าจับไว้ทัน ก่อนที่เขาจะทำลายมันทิ้ง

“เฮ้ย! ไอ้นิก!!มะ..มึง!....///////”

บาสพูดไม่ออก ต้องชะงักงันทันทีเช่นกัน เมื่อเจอใบหน้าหล่อใสของเพื่อน
ยื่นเข้ามาเสียใกล้จนแทบจะชนกันแล้ว...


ทั้งคู่นั่งข้างกันอยู่ตรงพื้นหน้าโซฟา ในห้องรับแขกของบ้านหลังกว้าง เพียงแค่สองคน
...  เมื่อไม่มีใครพูดอะไรบรรยากาศโดยรอบก็ช่างเงียบนัก......... 

ชายหนุ่มทั้งสองได้แต่มองหน้า... จ้องตากันอยู่อย่างนั้น....  ราวกับเวลาหยุดหมุน..
มันยิ่งทำให้ฝ่ายที่มีใจให้ ต้องใจเต้นไม่เป็นจังหวะไม่ใช่หรือ...


แต่แล้ว... หนุ่มตี๋ก็พูดทำลายบรรยากาศที่แสนตื่นเต้นของบาสเสียหมด

“มึงคิดจะบี้ควายทิ้งเรอะ! ทำใหม่เสียเวลาตายห่า! เกิดได้หมาประหลาดกว่านี้
ออกมาอีกจะทำไงวะ! เดี๋ยวกูบอกอาจารย์เองว่ามีชาวนามาซื้อบ้านอยู่ก็ได้....
..เลยเอาควายมาเลี้ยงด้วย...|||||||||”     ว่าแล้วก็แย่งตุ๊กตาในมือเพื่อนมา
วางแปะไว้ตรงสวนที่เดิม.... ทำท่าเหมือนให้มันกำลังกินใบไม้อยู่ข้างๆ
ตัวโมเดลบ้านที่ยังทำไม่เสร็จเรียบร้อยดี..


ท่าทีของนิกกี้ที่เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับบรรยากาศที่แสนเป็นใจเมื่อครู่
ทำให้บาสต้องหงุดหงิดและเสียอารมณ์นัก เขาจึงฮึดฮัดจับหน้าเจ้าตาตี่ให้หันมา
อีกฝ่ายก็ดูงุนงงและตกใจตาโตมากทีเดียว!

โป๊ก!!

แล้วหนุ่มหน้าตี๋ก็ถูกโขกหน้าผากเข้าให้!

“โอ๊ย!|||||||||||*|| เห็นดาวเลยเชี่ยบาส!! แม่งเจ็บนะไอ้ควาย~! ก็ถ้ากูบอกว่า
มันเป็นหมา!ใครเขาจะเชื่อวะ!!”  เอามือกุมหน้าผากร้องโวยที่เพื่อนมาพาลใส่


แต่เรื่องที่ทำให้บาสไม่พอใจกลับไม่ใช่เรื่องนั้น... เขาหงุดหงิดที่นิกกี้ไม่รู้สึกหวั่นไหว
อย่างที่เขาเป็นเลยต่างหาก..............|||||||||||||*||   “กูกลับล่ะเชี่ยนิก!.. รมณ์เสียแล้ว!
หิวข้าวฉิบหายเลยด้วย ไม่มีอะไรให้แดกซักอย่างบ้านมึงอ่ะ..”
บ่นนู่นบ่นนี่แล้วลุกไปคว้ากระเป๋า เดินไปใส่รองเท้า เขาจะกลับบ้านแน่นอน


“โอ๋~~~~5555 มึงงอนกูเหรอ~?55 เดี๋ยวกูหาแมลงให้มึงแดกเอามั้ย555”
หนุ่มตี๋หัวเราะเพื่อนที่ทำปึงปังจะกลับบ้านขึ้นมา ทั้งที่บอกว่าจะมาค้างด้วย
 มันคงน้อยใจเขาเสียแล้ว..


“เฮ้ยบาส...... มึงจะทิ้งกูเหรอ?...” 

จู่ๆบาสก็ถูกจับมือฉุดไว้จากด้านหลัง.. พอเขาหันไปมองก็เจอสายตาเหมือน
ลูกหมาถูกทิ้งอ้อนเอา......../////////


“ฮึ่ม//////*// มึงไม่ต้องมาอ้อนกู! กูรู้.......... กูมาถ่วงมึงเปล่าๆ.. ถ้ามึงทำคนเดียว
ป่านนี้อาจจะเสร็จไปนานแล้วก็ได้....กูกลับดีกว่าวะไว้พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน..”
พูดจบก็หันไปเปิดประตูบ้าน แต่เขาก็ต้องชะงักหยุดมือไว้ เพราะตัวแข็ง..
ตกใจที่โดนคนตัวโตกว่าเข้ากอดจากด้านหลัง!


“อึก!!//////...นะนิก.....นิกกี้!?”

“ขอบใจเว้ย! หึ.. กูก็ปากไม่ดีเป็นปกติ มึงเป็นเพื่อนกูมึงก็ต้องทำใจ555
มึงไม่โกรธกูนะบาส... นะนะนะ...”  พูดกระซิบข้างหูให้เพื่อนจั๊กจี้เล่น..


รู้ดี... ว่าที่นิกกี้ทำ มันก็แค่อยากจะแกล้งเขาเล่นเท่านั้น... มันรู้ว่าเขาต้องด่ามันแน่
แต่.... (โอ๊ย~~~~!!!!///////*//  อยากจะบ้าตาย! มันน่าฆ่าให้ตายจริงๆไอ้เวรนี่!!)

บาสได้แต่ร้องตะโกนอยู่ในใจ ....
ทั้งที่เขากำลังพยายามหักห้ามใจแทบตาย!
ไอ้ตี่นี่กลับเอาแต่ทำให้เขาหวั่นไหวไปทั้งหัวใจ ไม่มีเว้นวรรคให้บ้างเลย!!


“ปล่อยกูเลยไอ้เชี่ยนิก!//////*// กูไม่โกรธอะไรมึงหรอกน่า~
มากอดกูทำห่าไรวะ! ขนลุกไอ้สัด!! ปล่อยเลยปล่อยกูไม่ต้องมารั้งกู!
กูน่ะหล่อเกินกว่าที่จะมาจมปลักอยู่กับคนอย่างมึง!!/////*//”

ได้ยินที่เพื่อนรักแกล้งด่า นิกกี้ก็ขำจนต้องยอมปล่อยเจ้าคนดีดดิ้นจนน่ารำคาญไป
แต่อีกฝ่ายกลับ หันกลับมาเอาคืนเขาด้วยการ…


“ ฟอด!!!//////// ..........ฮึ่ม!สมน้ำหน้ามึง!!”

“เฮ้ยยยยยยย!||||||||||| หะ... อึก! ...เชี่ยบาส!! มึงทำอะไรเนี่ย!!!”

หนุ่มตี๋สะดุ้งโหยง เหวอจนกู่ไม่กลับ เขายกมือขึ้นคลำแก้มตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ
เมื่อเจอหอมฟอดใหญ่จากไอ้เพื่อนตัวกวนเมื่อกี้นี้!!


“โง่อีกแระมึง...........//////// มึงไม่รู้จริงๆเหรอว่ากูทำอะไรมึง..”

“อึก///////*//ไอ้บ้า! กูรู้! แต่!เฮ้ยแล้วมึงมาหอมแก้มกูทำไมวะ!!!?”


บาสเม้มปากแน่น ใจเขาเต้นตึกตัก ก่อนกรอกตาไปมาอย่างหาทางเอาตัวรอด..

“..ก็มึงกวนตีนกู!/////” 

“ห๊ะ!?.........//////”


หนุ่มหน้าตี๋ได้แต่ยืนเอ๋อคลำแก้มตัวเอง.. มองเพื่อนที่หันหลังบ่นงึมงำจับความไม่ได้
( ฮึ... ทำเป็นตกใจนะเชี่ย... ทีตอนนั้นมึงทำกูมากกว่านี้อีก กูยังไม่ว่าอะไรมึงซักคำ..)
เดินหนีเขาออกจากบ้านไป….



........................บาสกลับไปแล้ว... นิกกี้ยังอดขำเรื่องที่เพื่อนทำไม่ได้..
เดี๋ยวนี้มันกล้าเล่นขนาดนี้เชียวหรือ....  เล่นแบบนี้ทำเอาเขาไปไม่เป็นเลย
ได้แต่ส่ายหัวขำๆให้กับความกวนของเพื่อน..

แล้วอยู่ๆเจ้าตาตี่ก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เมื่อนึกขึ้นได้ว่า..
ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวแล้ว รีบไปเขียนจดหมายถึงคนรักตัวเล็กของเขาก่อนดีกว่า/////
โมเดลที่ยังทำไม่เสร็จเอาไว้วันพรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อก็ได้ น่าจะทันส่งพอดี..


นิกกี้ก้าวขึ้นบันไดไปด้วยใจที่เบิกบานเต็มที่... เมื่อเข้าไปในห้องตัวเอง
ก็รีบตรงไปนั่งที่โต๊ะข้างหัวเตียงนอน เพื่อเขียนจดหมายถึงแฟน....
แต่พลันหางตาของเขาก็เหลือบไปเห็น โทรศัพท์มือถือของตัวเองก่อนที่หยิบปากกา


“อ้าว....วางไว้นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ..”  สงสัยคงจะเป็นตอนที่เขาเข้ามาหาชิ้นส่วนโมเดล
ที่ทำร่วงไว้ในห้องแน่...ลืมมือถือทิ้งไว้แบบนี้ ....ถ้าเกิดพี่ชายโทรหาเขาไม่ได้ มีหวัง
ต้องโดนบ่นหูบานเป็นกระด้งแหงๆ.....|||||||||||...


คิดถึงพี่.... หนุ่มตี๋ก็นึกเป็นห่วงขึ้นมาตะหงิดๆ....
เป็นเพราะหลายวันมานี้เขาติดทำงานสำคัญส่งอาจารย์  พอพี่ชายรู้เข้าเลยสั่งเด็ดขาดว่า

นัดพบกับศัตรูครั้งนี้ห้ามตามไป!
 ..และคงกลัวเขาจะแอบตามไปด้วย จึงไม่ยอมบอกว่านัดกันที่ไหน...
นี่เพราะมีพี่เอสอยู่ด้วยหรอกนะ......เขาจึงยอมอยู่บ้านแต่โดยดี....


ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงกันบ้าง.............. หวังว่าทุกอย่างคงเรียบร้อยแล้ว...


...เมื่อคิดจะโทรไปถามข่าวคราวจากพวกพี่ชาย....
นิกกี้ก็ต้องตกตะลึงกับจำนวนเบอร์โทรเข้าที่เขาไม่ได้รับ!

“โห! เบอร์พี่น้ำทั้งนั้นเลย! อะไรวะเนี่ย!? ทำไมโทรเข้าเป็นตับขนาดเนี้ยะ!?”


สังหรณ์ใจไม่ดีซะแล้วสิ..........


.........................

.............


**************************



การจราจรบนท้องถนน และผู้คนที่จอแจอยู่ริมสองฝั่งทางตลอดสาย...
ช่างดูวุ่นวายและสับสน... เหมือนกับหัวใจของชายหนุ่มที่เป็นห่วงคนรักเหลือจะเอ่ย

มืดลงทุกทีๆ....แต่เอสก็ยังตามหารถของเทพพิชัยไม่เจอ ได้แต่ขับวนไปวนมา
กลับมาคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะไปทางไหน จากจุดเดิมที่คลาดกันไป..

“คุณอยู่ไหนน้ำ! คุณอยู่ที่ไหนน้ำ!!.... ผมจะทำยังไงดีๆ!!!”

ทุบพวงมาลัยรถพลางตะคอกเสียง เหมือนจะถามตัวเองอย่างโมโห
ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ แล้วเขาควรจะทำเช่นไร


น้ำตาที่เก็บกดไว้มันพาลจะคลอเบ้าขึ้นมา......แต่....

นี่มันก็ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมัวทำตัวอ่อนแอ นั่งร้องไห้เพราะตัวเองที่ทำพลาด 

เขาต้องตามหาน้ำให้เจอให้ได้!........


ถึงอย่างนั้น.... เอสก็ยังรู้สึกเจ็บใจ จนน้ำตามันไหลออกมาเอง...


......ทำไม! ทำไมเขาถึงปกป้องคนที่ตัวเองรักไม่ได้!!



“ตรื้ดดดดดดดด~~~~ๆๆๆ”       เสียงโทรศัพท์ของน้ำดังขึ้นอีกครั้ง...


คราวนี้ดาราหนุ่มรีบคว้ามารับสายทันทีที่เห็น
น้องชายของคนรักโทรกลับมาแล้ว เอสยิ้มอย่างโล่งใจขึ้นมาบ้าง
ในที่สุดก็ติดต่อกันได้เสียที...
แต่ ....เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาต้องบอกให้หนุ่มตี๋รับรู้
สีหน้าของคนหล่อก็เคร่งเครียดขึ้นมาในทันที..


“ฮัลโหล พี่น้ำคร้าบ ขอโทษคร้าบบบ!อย่าโกรธน้า~~เค้าลืมโทรฉับไว้ในห้องอ่ะ!
เป็นไงบ้างอ่ะพี่ มีอะไรรึเปล่า? แหม..โทรตามได้ดุเดือดสุดๆเลยนะครับคุ..”

“ฮึก!นิก!นิกกี้!! นี่พี่เอสนะ!”

“อ้าววว.....โด่พี่เอสอ่ะ!/////// หลอกให้ผมแก้ตัวอยู่ได้.... แล้ว...?..พี่น้ำล่ะครับ?”

“นิกกี้! นายฟังที่พี่จะพูดให้ดีๆนะ!!..”

“หา...? อะไรกันครับพี่...ทำไมต้องทำเสียงตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย55..”

“นิกกี้! นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ ฟังพี่ให้ดี! ตอนนี้น้ำน่ะ! เขา!......”


 ได้ฟัง................. สิ่งที่คนรักของพี่ชายพูดจนจบ..........หนุ่มตี๋ก็ต้องหน้าซีด
แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง  หัวใจของเขาราวกับมันจะหยุดเต้นเสียให้ได้  ..


พี่น้ำ! .. พี่น้ำของเขา!! โดนจับตัวไปเรอะ!!!


ไอ้เทพพิชัย! นี่มันกล้าทำอุกอาจขนาดนี้เชียวหรือ!!! รู้ว่ามันคลั่งพี่เขามาก!

แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำถึงขนาดนี้!!

โธ่~~~~!!! เขาไม่น่าเชื่อพี่เลย!

ไม่น่าอยู่บ้านแล้วปล่อยให้พี่น้ำต้องไปเจอกับมันเลย!!!|||||||||||||*||
คอยดูนะ! ทันทีที่หามันเจอเขาจะจัดการฝังมันให้จมดิน!!!


“พี่เอส! พี่ทำเชี่ยอะไรอยู่!!? ทำไมถึงปล่อยให้มันจับพี่น้ำไปได้เล่า!!”


เอสสะอึกไม่น้อย....แต่เขาก็เตรียมใจไว้แล้วว่าต้องถูกโกรธมากขนาดนี้....

“..........นิกกี้........ พี่ขอโทษ! พี่มันไม่เอาไหนเอง!........พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว..”


เสียงที่สั่นเครือเหมือนอยากจะร้องไห้.. แต่ก็กลั้นเอาไว้จนสุดกำลังของเอส.....
ทำให้คนฟังต้องอึ้ง  เพราะมันแสดงให้รู้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายกำลังเสียใจมากเพียงไหน

 เขาเอาแต่โมโหจนลืมไปว่า คนที่รักพี่ชายของเขามากยิ่งกว่าอะไร...
ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว… กลับกันหากเป็นเขาเองที่อยู่กับพี่.... ก็คงเอาแต่โทษตัวเองแน่ๆ...
เขาไม่ควรไปว่าพี่เอสแบบนั้นเลย....


 “........เฮ้อ~! ผม...ผมขอโทษครับพี่....ผมแค่ตกใจมากไปหน่อย....
พี่ไม่ผิดหรอก..ไอ้เชี่ยเทพต่างหาก!”

“มะไม่เป็นไรหรอกนิกกี้!”

“เอางี้นะพี่มารับผมเดี๋ยวนี้เลย! ผมจะไปด้วย!”

“ได้! แต่! ตอนนี้พี่คลาดกับมันแล้ว! เราจะทำยังไงกันดี!?”

“นั่นสิ!||||||||||||||||... แล้วเราจะไปตามมันที่ไหนได้ล่ะเนี่ย!โธ่เว้ย!!!”


นิกกี้หัวเสียและโกรธมาก เขาเป็นห่วงพี่ชายจนต้องเดินไปเดินมาพล่านทั่วบ้าน
แล้วเอสก็พูดในสิ่งที่น้องชายของคนรักคิดไม่ถึงออกมา..


“นิกกี้... พี่ว่า......พี่จะแจ้งความ!”

“ห๊า!? พี่เอส!”


สิ่งที่ดาราหนุ่มพูดมานั้น..... มันหมายความว่า เขาพร้อมที่จะยอมตกเป็นข่าวใหญ่
และเตรียมใจไว้แล้ว....ว่าเรื่องในครั้งนี้ อาจจะเป็นสาเหตุให้มีคนสืบสาว...
จนทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับน้ำ ถูกเปิดเผย!...


“พี่แน่ใจนะ!....”  นิกกี้ถามย้ำอย่างจริงจัง..

“อื้ม! พี่คิดดีแล้ว...  น้ำไปทำให้ไอ้เทพพิชัยมันโกรธมากด้วย...
ไม่รู้มันจะทำอะไรน้ำรึเปล่า! พี่คงรอช้าไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว! ถ้าเราแจ้งความ
ก็เท่ากับมีคนช่วยตามหา แล้วก็จะได้ช่วยสกัดมันไว้ไม่ให้ไปไหนไกลมากกว่านี้!
พี่เป็นห่วงน้ำจนจะบ้าอยู่แล้วนิกกี้!! พี่ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น!!!”


คำตอบที่ไม่มีการลังเลใดๆ ของคนหน้าหล่อ  ทำให้หนุ่มหน้าตี๋นึกดีใจนัก..
พี่ชายเขาเลือกคนไม่ผิดจริงๆ....     “โอเคครับพี่! งั้นเราไปแจ้งความกัน!!”





*************************************





 ที่สวนสาธารณะของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง........


…..ในตอนแรก เทพพิชัยมีความคิดที่จะพาน้ำไปค้างต่างจังหวัดด้วยกัน..
เขามีบ้านพักส่วนตัวอยู่สองสามที่....

แล้วทำไมจึงกลายมาเป็นที่นี่น่ะหรือ........... นั่นเพราะ..

... เขาเลี้ยวรถผิดทาง!|||||||||||
มัวแต่ขับหนีมันจนเข้าเลนผิด! จะเลี้ยวรถกลับเส้นเดิมก็ไม่ได้! (เดี๋ยวจะโดนตามทัน)
เพราะความไม่เคยชินกับเส้นทางแถวนี้...กะว่าจะไปอีกทางเพื่อออกต่างจังหวัด
....ดั๊นมาโผล่ที่หน้าหมูบ้านนี้ซะได้!||||||||||||| (กรรมจริงๆเลยกู)

ขืนชักช้าไปมากกว่านี้ น้ำอาจจะคลั่งแล้วปล่อยแสงเลเซอร์ออกจากตา มาฆ่าเขาทิ้ง
ชายหนุ่มจึงตัดสินใจ เลี้ยวเข้ามาหาที่เงียบๆคุยกันเสีย...

จะไปที่ไหนก็คงไม่สำคัญหรอก.... มันสำคัญอยู่แค่ว่า น้ำจะยอมรับฟังเขาไหม
ฟังแล้วน้ำจะยอมรับได้หรือเปล่า....จะเชื่อสิ่งที่เขาจะพูดบ้างมั้ย..


เลือกมาจอดรถที่สวนสาธารณะในหมู่บ้านตอนกลางคืนอย่างนี้  น่าจะปลอดภัย
จากสายตาของผู้คน.... และจากสายตาของไอ้เจ้าคนที่ต้องการตามมาด้วย..
ไอ้ดารานั่นมันคงคิดไม่ถึง ว่าเขาจะพาน้ำมาที่นี่...........
 (ขนาดตัวเขาเองยังคิดไม่ถึงเลย...)


ไอ้หนุ่มลูกครึ่งจอดรถดับเครื่องแล้วนั่งนิ่งเหมือนคิดอะไรอยู่นาน..
นานจนคนน่ารักอึดอัด และทนความความเงียบโดยรอบบริเวณไม่ไหว
ยามค่ำคืนในที่ที่ไม่คุ้นตาเช่นนี้ พาให้ใจเขานึกกลัวขึ้นมา..........

เปล่าเลย..หนุ่มน่ารักไม่ได้นึกกลัวเจ้ากล้ามโตแต่อย่างใด...
|||||||||||*||... แต่เขากลัวผีโว้ย~~~~~~~!


“พากูมาทำเชี่ยอะไรที่นี่วะ!?||||||||*||”
 น้ำกอดตัวเอง มองซ้ายมองขวาไปข้างนอกรถอย่างระแวง..


“.........................เอ่อ...|||||||||||||”  .. ก็ใครมันจะไปกล้าบอกกัน ว่าเลี้ยวผิด...


“ฮึ่ม!-*- พอใจมึงรึยังล่ะ! กูก็มากับมึงแล้ว! ส่งโทรศัพท์มาเดี๋ยวนี้นะ!!”
เสียงหวานขู่ตะคอกทวงสัญญายิกๆ.. ในใจก็คิดหาทางหนีตลอดเวลา
รอให้เขาลบรูปได้ก่อนเถอะ! ไม่อยู่เฉยแน่!!


เทมถอนใจเฮือกใหญ่... ก่อนชำเลืองมองหน้าคนที่แบมือขอของกลางอยู่ข้างๆ
มันมีเสียที่ไหนกันไอ้รูปที่โม้ไปนั่น|||||||||||... แต่ก็จำต้องหลบสายตาอาฆาต
แล้วค่อยๆยื่นมือถือส่งให้ไปอย่างอ้อยอิ่ง....


คนน่ารักเห็นก็รีบคว้าหมับเอาโทรศัพท์จากมือเทม แล้วหันหลังใส่
น้ำคอยเหล่มองอีกฝ่ายที่เอาแต่ถอนใจจากทางหางตา ด้วยความระแวง
จะให้ไอ้บ้านี่รู้ในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ไม่ได้!

เพราะแทนที่น้ำจะค้นหารูปในโทรศัพท์... เขากลับส่งข้อความหาเอส!


…………………
……….



ขณะนั้นรถของดาราหน้าหล่อกำลังติดไฟแดง...
เอสขับรถไปรับนิกกี้มาด้วยกันแล้ว
พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังสถานีตำรวจด้วยความร้อนใจ


“โธ่เว้ย~!!รีบๆเขียวเข้าสิวะ! โรงพักก็อยู่แค่ข้างหน้านี่แท้ๆ!”
นิกกี้บ่นอุบฮึดฮัดด้วยความหงุดหงิดเป็นที่สุด แต่คนข้างๆก็ไม่ต่างกันเลย
ดูเหมือนจะเป็นยิ่งกว่าด้วยซ้ำ..


“ฮึ่ย!!! พี่ว่าพี่ลงไปเลยดีกว่า! นายขับรถตามไปนะ!!”
คนหน้าหล่อถอดเข็มขัดนิรภัย เปิดประตูรถออกไปเดี๋ยวนั้น
เล่นเอาเจ้าหนุ่มหน้าตี๋ต้องร้องเรียกจนเสียงหลง 

“เหวอ~!! พะพี่! พี่เอส! พี่เอ๊สสสส~~!!!พี่จะบ้าเรอะอีกสามวิเอ๊งงง|||||||||||”

แล้วก็ไฟเขียวพอดี.......  เอสหัวเสียสุดๆต้องรีบกลับขึ้นรถ


ถึงหน้าโรงพักแล้ว.. ทั้งสองหนุ่มลงจากรถแล้วหันมาพยักหน้าให้กัน ก่อนจะรีบเร่ง
ก้าวเดินไป  กำลังจะเปิดประตูอยู่แล้ว ดาราหนุ่มกลับชะงัก จนนิกกี้สะดุดหยุดตาม

“เป็นอะไรไปพี่เอส ไม่เข้าไปล่ะครับ!? รึพี่เปลี่ยนใจแล้ว!?”

“เปล่า....แต่..”   เอสคลำที่กระเป๋าเสื้อตัวเองซึ่งมีมือถือใส่ไว้..

..เครื่องมันกำลังสั่นและมีเสียงเพลงข้อความเข้า


“โธ่!สนใจทำไมพี่เอส! เรารีบเข้าไปแจ้งความให้ตำรวจช่วยตามหาพี่น้ำเถอะ!”
นิกกี้เร่งเอส เขาเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องเลย ที่จะมาสนใจข้อความในโทรศัพท์
มากกว่าพี่ชายเขา...


เป็นนิสัยที่เคยชินสำหรับเอส... เมื่อได้รับข้อความเข้า เขาจะต้องเปิดดูทุกครั้ง
นั่นเป็นเพราะช่วงหลังมานี้ พี่โอบมักจะใช้วิธีส่งข้อความมาย้ำเตือน เรื่องคิวงาน
กับเขาบ่อยๆ แต่เวลานี้เขาคงไม่มีอารมณ์มานั่งดูคิวงานหรอกนะ   หรือบางที
มันอาจเป็นเพียงการประชาสัมพันธ์ของเครือข่ายบริษัทมือถือก็ได้...






***
 ^^ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ 
พวกหนุ่มๆเขากำลังว้าวุ่นกันใหญ่แล้ว รอครึ่งหลังนะจ๊ะ ฮุฮุฮุ


ตอบเม้นท์

หมูกระต่าย // กำไม่แบเลยล่ะ555

muiko // จะเข้าใจกันได้มั้ย... ต้องรอดูว่าใครน่าฉงฉานที่ฉุด55 ส่วนเจ้ากุ้งแห้งนี่ยังไม่รู้อะไรเล้ย55

goosongta // แหมขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้น้องน้ำและคนแต่งนะจ๊ะ > <
จะลงตัวน้ำตาร่วงแบบไหน ยังไงก็ตามสไตล์ขอโทษครับผมเผลอนั่นแหละค่ะ55
(ปล. ไม่ต้องกังวลว่าจะจบเร็ว กังวลว่ามันจะจบปีไหนหว่าดีกว่าค่ะ5555)

watcharet // คนใจร้อนก็เงี้ยเนอะ

PoMArmKuB // ประมาณนั้นค่ะ^^ แต่เขาก็ไม่ได้ตามล้างผลาญกันนะ แต่เป็นไม่อยากเจอกันมากกว่า

tawan // โดดถีบใครอ่ะ!? มีน่าถีบตั้งหลายคนแน่ะ555 (แต่อย่าถีบวินะ เดี๋ยวไม่มีแรงแต่งต่อ55)

CarToonMiZa // ขอบคุณที่เชียร์นะค้า ลงตัวกันมั้ย ต้องรอดูนะจ๊ะ

silverphoenix // มีกำลังใจให้นายเทม เขาคงดีใจนะค่ะ55 แต่คนจ่ายตังค์นั่นพ่อเขาค่ะ555

choijiin // รู้สึกจะด่าเทมมาแล้วนี่ค่ะ555 ขอบคุณที่รักและเป็นห่วงน้องน้ำจ้า เขาก็ลุ้นอยู่
คนแต่งก็แต่งไปลุ้นไปเหมือนกัน (ว่าจะเสร็จวันไหนฟะเรา555)
นายเอสต้องการกำลังใจด่วนๆ ส่วนปล.ถึงน้องแบงค์นั้น... อดใจรออย่างเดียว เดี๋ยวได้เจอกัน
เนื่องจากอยู่ในช่วงโดนลงโทษ น้องแบงค์อาจบทน้อยลงหน่อยนะค่ะ ^^

หมอตัวเปียก // น้องกรยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอ่ะ..... เดี๋ยว.........เดี๋ยวได้เจ๊อะกันแน่!

jimmyFG // อย่าเพิ่งทำร้ายตัวเองสิค่ะ55 รออ่านก๊อนนนนน~~~~~

[tawan]

ไม่ถีบวิคนแต่งผู้น่ารักอยู่แล้ว

 

[choijiin]

อยากจะลงไปชักดิ้นชักงอที่พื้นบ้าน
 
น้องน้ำของพี่ยังไม่บุบสลาย
 
ไอ้เทมนะไอ้เทม
เดี๋ยวกรูจะยุให้คุณวิเขียนให้น้องกรไม่เอาเมิงแน่ๆ
(เอ๊ะอินี่!! )
ไอ้พวกมีหัวไว้กั้นหูแท้ๆ
 
ตอนนี้สงสารน้องบาสจังฮู้
เมื่อไหร่จะมีคนมาดามใจซะที
 

ปลล.ช่วงนี้คิดถึงคุณวิงอมแงมเลย
มาบ่อยๆนะค้าบบบบบบบบบบ
 

[goosongta]

อ่านข้อความก่อนเถอะเรื่องจะได้ไม่ถึงนักข่าว กลัวเอสตกงาน
น้ำฉลาดจังเลยแต่รู้เหรอว่าตัวเองอยู่ตรงไหน
บาสชักจะหวังมากเกินไปแล้วนะ

[PoMArmKuB]

สงสารบาส แล้วก็ สงสารกร

[indy❣zaka]

555+  ข้อความเดี๋ยวนี้ไม่อยากจะเปิดอ่านเลยค่ะ
มีแต่ข้อความขยะทั้งน๊านนนนน
โฆษณาแป๊ะไรนักหนาไม่รู้  รำคาญมากกกกกกก