ตอนที่5 ก็เมาอ่ะ...1 (ครึ่งหลัง)
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่เอส! ”
การปรากฏตัวของดาราหนุ่ม ที่รับฝากเอาของขวัญวันเกิดมาส่งให้
เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากบรรดาสาวๆในห้อง ให้ดังลั่นจนหูแทบแตก
โดยเฉพาะหนูแนนที่เป็นแฟนคลับตัวยงของเอส วันเกิดปีนี้เธอช่างโชคดีจริง
ได้เจอกับไอดอลที่เป็นปลื้มสุดๆตัวเป็นๆอย่างนี้ ถือเป็นของขวัญที่วิเศษมาก
เพื่อนๆในห้องต่างก็ทั้งขอลายเซ็น ขอถ่ายรูปกันตามระเบียบ
คำถามมากมายถูกป้อนให้ดาราหนุ่มไม่หยุด
ซึ่งเขาก็เฟรนลี่เป็นพิเศษในวันนี้ เอสพูดคุยกับทุกคนอย่างเป็นกันเอง
หลังจากบอกเล่าเรื่องราว ที่แต่งขึ้นเองล้วนๆให้ทุกคนฟัง
“เห็นว่า...รุ่นน้อง...เอ่อ...ปวดท้องกะทันหัน! นิกกี้เลย...................
จำเป็นต้องไปส่งเขาที่บ้านน่ะครับ ไอ้ผมก็บังเอิญเจอเข้า
ตรงลานจอดรถพอดี๊ แหมผมกับน้องนิกก็สนิทกัน เลยอาสามาบอกให้
นี่ผมก็ว่างๆอยู่พอดี555...(แถได้เนียนใช้ได้....หึหึ...)”
คนหน้าหล่อถูกมะรุมมะตุ้มตามคาด
แต่...คนที่เขาหมายตาไว้เล่า ไม่เห็นเข้ามาทักเขาบ้างเลย...
ไม่มองมาทางนี้ด้วยซ้ำ ................เฮ้อ
(เจ้าพวกนี้ก็รุมกูอยู่ได้ ! อยากจะเข้าไปหาน้ำใจจะขาดแล้ว////......)
น้ำ........นั่งดื่มเงียบๆคนเดียวที่มุมห้อง ด้วยสีหน้าที่ดู...หงุดหงิด
เหมือนไม่สบอารมณ์อะไรบางอย่าง...
“ไงเอส เอ่อ...กลับมาจากเซี่ยงไฮ้แล้วเหรอ ถ่ายแบบสนุกมั้ย”
ทินกรเอ่ยทักแบบงงๆปนตะขิดตะขวงใจ....(เอสมาโผล่ที่นี่ได้ไงวะ!?
แล้วไปสนิทกะไอ้นิกมากขนาดนี้ตอนไหนกัน?)
“อื้ม...ก็ เพิ่งลงเครื่องมาเมื่อเย็นนี้เองเพื่อน!” เอสตอบและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
แต่ทำเอาทินกรเหวอ เมื่อดาราหนุ่มแสดงท่าทีแบบที่ไม่เคยมีให้เขามาก่อน..........
(นี่กูเป็นเพื่อนมัน ตั้งกะเมื่อไหร่วะ...!?)
ถึงแม้ทั้งคู่จะทำงานร่วมกันที่กองถ่ายแทบทุกวัน แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้จัดว่า
สนิทกันถึงขั้นที่จะเรียกว่าเพื่อน
เสียงพูดคุยกันอื้ออึง จากทุกคนในห้องที่กำลังตื่นเต้นกับดาราหนุ่ม
ทำให้คนน่ารักที่นั่งเงียบมานานรู้สึก...เริ่มจะทนไม่ไหว เขาคิดว่ามันช่าง...
น่ารำคาญ!
ร่างบางค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นจากที่นั่ง แต่เมื่อยืนขึ้นได้เขาก็
เซ....
ปากบางน่ารักนั้นขยับเหมือนบ่นอะไรงึมงำอยู่ในลำคอ
ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วอ้าปากตะโกนจนสุดเสียง
“เหวยยยยย~~~~! หนวกกกหู~~ว้อยยยย!!”
เสียงหวานที่แผดตะคอกใส่เข้ากลางวง เล่นเอาทุกคนตกใจจนเงียบกริบ
น้ำยืนโง่นเงนไปมา ยกมือขึ้นชี้หน้ากราดไปทางที่ทุกคนนั่ง
“เกิดมา...พวกมึง...ม่ายเคยคุยกานเรอะงายว้า?..เสียงดางม่ายหวาย~เอื้อก!...”
เสียงอ้อแอ้ที่ได้ยินนั้น ไม่ต้องบอกทุกคนก็รู้ได้ในทันทีว่า คนพูดคงเมาซะแล้ว!
สองเท้าที่ดูจะไม่สามัคคีกันเดิน พาร่างกายให้เคลื่อนไหวโอนไปเอนมา
แล้วเซถลาจนเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น หากไม่ได้มือหนึ่งรีบผวาเข้ามาดึงไว้
“น้ำ! นี่คุณเมาเหรอ!...”
สองมือของคนหน้าหล่อ เข้าประคองร่างที่อ่อนปวกเปียกให้นั่งลง
หนูแนนเห็นสภาพพี่ชายเพื่อนก็ร้อนใจ รีบรุดเข้ามานั่งข้างๆ
“ตายจริงพี่น้ำ! นี่พี่เมามากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ แย่เลยไอ้นิกก็ไม่อยู่
โธ่หนูก็เห็นว่าพี่คอแข็งดื่มเอาๆ นึกว่าจะไหวซะอีก ขนาดหนูยังแค่แก้วเดียว”
“เฮ้ยบ้าจริงหนูแนน! ไอ้ที่น้ำนั่งดื่มมาตลอดมันผสมเหล้าด้วยเหรอ
พี่ถามเขาแล้ว เขาไม่กินเหล้านะ! น้ำกินเหล้าเป็นซะที่ไหน!” ทินกรตาโต
มองหน้าสาวน้อยร่างเล็กอย่างตกใจ...ซึ่งเธอก็จ้องตอบอย่างตกใจไม่แพ้กัน
“........................มันผสม........วอสก้า!”
สิ้นเสียงสาวร่างเล็ก เสียงร้องอย่างตกใจของทุกคนในห้องก็ดังขึ้น
“เฮ้ย!”
“โหวยยยยยยยยยย บอกว่าหนวกหู~~~กูม่ายด้ายยยย เมาน้า~ ฮะฮะ”
คนเมาเอาแต่ส่ายหน้าหัวเราะร่า แล้วบอกว่าตัวเองไม่ได้เมาท่าเดียว
พวกเพื่อนน้องชายของเจ้าคนเมา ต่างมุงเข้ามาดูอาการอย่างเป็นห่วง
สาวเพื่อนซี้ของนิกกี้หาผ้าเย็นมาเช็ดหน้าให้น้ำ ปากก็บ่นพึมพำอย่างเป็นกังวล
“ซวยแล้วไง พี่น้ำเมาไม่รู้เรื่องเลย ไอ้นิกจะด่ากูมั้ยเนี่ย ||||||...”
แล้วทุกคนก็ลงความเห็นตรงกันว่า ควรพาน้ำกลับบ้านไปก่อนดีกว่า
ทินกรขันอาสาพาไปส่งให้เพราะขามา เขาก็เป็นคนพามา
แต่กลับมีเสียงเอ่ยค้านขึ้น...
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็กำลังจะขอตัวกลับอยู่พอดี๊เลย
เดี๋ยวผมพาน้ำเขาไปส่งบ้านให้เอง! แล้วจะอยู่รอจนกว่าน้องนิกกลับก็แล้วกัน
คนอื่น!จะได้ไม่ต้องลำบาก อยู่ที่นี่ฉลองกันต่อดีกว่ามั้ยครับ(ยิ้ม)...”
ดาราหนุ่มพูดหันหน้าไปเน้นคำว่า คนอื่น กับทางทินกร... คนโดนแย้งก็
ไม่ได้ขัดอะไร เพียงแต่อดคิดในใจไม่ได้ว่า... (ตกลงนี่กูเป็นคนอื่นแล้วเหรอ!?)
หนูแนนยิ้มทันที ถึงแม้จะเสียดาย ที่ดาราขวัญใจจะกลับบ้านเสียแล้ว
แต่ก็ดีใจมากกว่า ที่ทินกรจะยังอยู่กับเธอต่อ...
“แหมจริงสินะคะ...ถ้าเป็นพี่เอสหนูแนนก็เบาใจ
ขอฝากพี่น้ำด้วยแล้วกันนะคะพี่เอสขา..//////”
เป็นเพราะเจ้าดาราหนุ่มไปโกหกเขาไว้ ว่าสนิ๊ทสนิทกันกับเพื่อนหน้าตี๋
สาวร่างเล็กจึงพลอยเข้าใจว่าคงจะซี้กับน้ำไปด้วย...
แต่ก็ยังมีคนที่อดสงสัยในความขัดแย้งไม่ได้
“ตอนแรก นึกว่าเอสกับน้ำมีเรื่องไม่ถูกกันซะอีก
เห็นคราวก่อนยังทะเลาะกันซะ....” ทินกรพูดอย่างแปลกใจ
คนหน้าหล่อรีบแก้ตัวว่าไม่มีอะไรมันก็แค่เข้าใจผิดกัน
ส่วนตอนนี้เข้าใจกันแล้ว ต้องขอบคุณพวกทินกรที่ไม่เอาเรื่องนี้
ไปบอกนักข่าว เพราะเมื่อตอนไปถ่ายแบบที่เซี่ยงไฮ้
ยังต้องแต่งหน้าปิดรอยช้ำที่ปากแทบแย่เหมือนกัน
บทสนทนาของใครต่อใคร ที่คุยกันข้ามหน้าข้ามตาหนุ่มน่ารัก
มันเหมือนเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา... แม้เขาจะเมาไม่ได้สติ แต่ตอนนี้
มีสิ่งที่ทำให้เขาสนใจ มากกว่าเสียงพูดคุยที่ทำให้รำคาญหูเป็นไหนๆ...
ดวงตาที่ฉ่ำเยิ้มด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ปรือขึ้นมองใบหน้าของคนข้างๆ...
ความทรงจำฝังใจที่มีต่อคน คนนี้ ทำให้เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นอย่างตัดพ้อ
“นี่..........................เมิง!...หาย ปาย หนายมา?...หา..หา”
น้ำเอนตัวขึ้นมาจากพนักโซฟา แล้วเอานิ้วชี้หน้าคนหล่อไปๆมาๆ
“น้ำ//////ผมขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมคุณเลย..ขาคุณหายดีแล้วใช่มั้ยครับ?”
“ถามว่าปาย~~~~~หนาย มา!?”
“.เฮ้อก็พี่โอบน่ะสิ เขาลืมคิวถ่ายแบบของผม ผมเลยต้องรีบบินไปเซี่ยงไฮ้กะทันหัน”
ถึงไม่รู้ว่าอธิบายไปคนเมาจะเข้าใจมั้ยแต่เขาก็อยากขอแก้ตัว
“ม่ายเห็น...........รู้~เรื่องเลย ....อึก”
“ ผมอยากโทรหาคุณจะแย่ แต่วันนั้นก็ลืมขอเบอร์น้องคุณไว้
เครื่องคุณพังอยู่ไม่ใช่เหรอ.....ผม...ขอโทษนะ”
“ขอไร ?...อ๋อ ......ม้ายยย~ม่าย-----ยกโทษให้! คน...........บ้าเอ้ย..”
สายตาหวานเยิ้มเริ่มไล่มองจากคิ้ว...ตา...จมูก...และมาหยุดลงตรงที่...
ริมฝีปาก ของคนตรงหน้า
พลันมือนุ่มก็ยกขึ้นโอบรั้งรอบคอ แล้วโน้มให้ใบหน้าอันหล่อเหลานั้น
เข้ามาหาใกล้ๆ เพราะอยากจะมอง...ให้ชัดกว่านี้....
คนในห้อง..เริ่มชะงักมองอากัปกิริยาของคนเมา ที่ดึงให้ดาราหนุ่ม
ยื่นหน้าเข้าไปหา .....ต่างก็กระซิบกระซาบกัน บ้างก็หัวเราะออกมา
หนูแนนกับทินกรมองดูแล้วยังอด...เขินแทนเอสไม่ได้
แล้วเจ้าตัวเองเล่า มีหรือที่จะไม่เขิน... ...//////
“นะ นะ น้ำ! น้ำ! คุณเมาแล้วนะ เมามากขนาดนี้ ผมว่า
เรารีบกลับบ้านกันเถอะครับ///” เอส พยายามแกะมือนุ่มที่โอบคอเขาออก
“...........?...กลับ....บ้านนน นี่ เมิงจา....ปายส่งกูเหรอ...เหมือนวานนั้น?”
ฝ่ามือนิ่ม...ยกขึ้นมาลูบใบหน้าคม...แล้วเกลี่ยนิ้วเรียวไล้ไปมาที่ข้างแก้ม...
สัมผัสแผ่วเบานี้...เล่นเอาดาราหนุ่มใจเต้นจนต้องสะดุ้งหนี...////
“อ่าใช่ๆ!.../////ระเรารีบกลับกันเถอะนะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”
“เหมือน................................วันน้าน~...” คราวนี้นิ้วเรียวของคนเมาค่อยๆ
เลื่อนมา ไล้วนไปรอบริมฝีปากของดาราหนุ่มเบาๆ...
เอสสะดุ้งอีกครั้ง...../////...เขาจำต้องรีบจับมือที่ซุกซน ให้หยุดยุ่มย่าม
บนใบหน้าของเขา อย่างเก็บอาการเก้อเขินเต็มที่
เอสเอ่ยลาเจ้าของงานวันเกิดและแฟนคลับตัวยงอย่างหนูแนน
พร้อมทุกคนในห้อง หลายคนยังแอบขำกับอาการมึนเมา
ของพี่ชายเพื่อนไม่หาย ...คนเมาก็แบบนี้แหละไม่รู้เรื่องอะไรหรอก…
แต่ในขณะที่ถูกพยุงตัวให้ลุกเดินไป เจ้าคนที่ยังเมามายไม่ได้สติดีนัก
ก็เอาแต่บ่นพึมพำแล้วเริ่มร้องโวยวายขึ้นมา จะไม่ยอมออกไปจากห้องง่ายๆ
“เฮ้ยยยย! จารีบปายหนายว้า....ยังม่ายด้ายแหลกเล้ย~ เค้กอ่ะ
กูจากินเค้กกกกกกกกกก! เอามานี่!”
น้ำรั้นตัวออกจากมือเอสอย่างขัดใจ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
แล้วผวาคลานเข้าไปหากล่องขนมเค้กที่ยังไม่ได้แกะ
กางแขนกอดมันไว้เสียจนแน่น... แถมยังเงยหน้ามองทุกคนตาขวาง.....
เล่นเอาใครต่อใครต้องส่ายหน้ากันเป็นแถว
.....|||||||||||||| (.เฮ้อ.....พี่น้ำ!)
...........................................................
****************
…………..
สาวน้อยร่างเล็กยกนาฬิกาข้อมือของตัวเองขึ้นดู สลับกับหันไปเหลียวมอง
หนุ่มรุ่นพี่ที่กำลังสตาร์ทรถรอเธออยู่ไม่ห่างกันนัก ในมือก็ถือโทรศัพท์
รอให้ใครคนหนึ่งกดรับสาย...
“เอ้อ! ฮัลโหลไอ้นิก อยู่ไหนแล้ว?”
เสียงปลายสายฟังดูอึกอักที่จะพูดตอบเธอ....
“เออ..........ยัง...ไม่ได้เข้าบ้านเลย ทำไมพี่กูให้โทรตามเหรอ?...
หนูแนนมึงบอกพี่น้ำให้กลับไปก่อนเลยไม่ต้องรอกูนะ”
“เอ่อ..........คือ..ไม่ใช่.......แบบ...แบบว่า....พี่น้ำเขา....
...................... .เขา...........||||||||......................เมาว่ะ!”
“ห๊ะ? บ้าดิ...พี่กูไม่กินเหล้าเด็ดขาด จะเมาได้ไง?”
นิกกี้ถามอย่างแปลกใจ...เพื่อนสาวร่างเล็กจึงเล่าเรื่องให้เขาฟัง
“โห้! นังหนูแนนนี่มึงกล้าเอา วอสก้า ให้พี่กูกระดกเชียวเรอะ!”
“โธ่~~ ก็ไม่รู้นี่หว่า ขอโทษน้า~ แต่พี่เอสเขาพาไปส่งบ้านให้แล้ว
จะอยู่เป็นเพื่อนให้ด้วย มึงก็รีบกลับไปดูพี่น้ำล่ะ เอ้อแล้วทำไมถึง
ไม่เห็นเคยบอกกูเลยว่าสนิทกับพี่เอสอ่ะ!ก็รู้อยู่ว่ากูเป็นแฟนคลับพี่เขา
มันน่านัก! //// เฮ้ยแต่ตัวจริงโคตรหล่อเล้ย!แอร๊ยยยยยยยยยย5555555555”
“..................ก็...วันที่ไปช่วยงานที่กองถ่ายนั่นแหละ...เลยรู้จักกัน
เอ้อไงก็ขอโทษนะที่กลับมาก่อนไม่บอก...สุขสันต์วันเกิดอีกทีนะเพื่อน....”
“เออ...เข้าใจน่าขอบใจนะ น้องแบงค์เป็นไงบ้างล่ะหายปวดท้องแล้วยัง?”
คำถามถึงอาการไม่สบายแบบกะทันหันของเพื่อนรุ่นน้อง
ทำชายหนุ่มงงอยู่ชั่วครู่...แต่แล้วก็คิดได้ว่าคงเป็นฝีมือเอสแน่...
“........อ๋อ......อะ..เอ่อ-------------------ดีขึ้นแล้ว!...ว่าแต่พี่ทินไม่เมาแน่นะ
อื้มขับรถกลับบ้านกันดีๆล่ะ”
หนุ่มหน้าตี๋วางสายจากเพื่อนซี้ที่ดูดี้ด้าเป็นพิเศษในวันพิเศษของเธอ
“............จะกลับเหรอครับ...”
เสียงใสของใครคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นจากทางด้านหลัง...
ในห้องนอนสีครีม ที่มีเพียงแสงสลัวจากโคมไฟข้างหัวเตียง
นิกกี้กำโทรศัพท์ในมือถอนใจ...ก่อนจะหันไปยิ้มน้อยๆให้คนพูด
ที่นอนอยู่บนเตียงนุ่ม....
หนุ่มรุ่นน้องรีบกระเถิบตัวเข้ามาหา แล้วกอดรอบเอวหนุ่มรุ่นพี่
ที่สวมบ็อกเซอร์ตัวเดียวนั่งอยู่ตรงปลายเตียงเอาไว้....พูดออดอ้อน
“พี่นิกครับ.... แบงค์ไม่อยากนอนคนเดียวเลย... .////////.....”
คนโดนอ้อนได้แต่อมยิ้ม .เอามือลูบหัวคนตัวเล็กกว่าแล้วขยี้เบาๆ
นิกกี้เม้มปากพลางใช้ความคิด ในมือก็ยังคอยลูบเส้นผมนุ่มมือนั้นเล่น...
สักพัก...ชายหนุ่มจึงก้มหน้าลงมองสบตากับคนรักอย่างหวานซึ้ง
แล้วค่อยๆโน้มลงไปฝังจมูกบนแก้มนิ่มนั้นอย่างนุ่มนวล.................
***********************
..................................
.................ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด-----------------
เสียงโทรศัพท์มีสายเรียกเข้า...ดึงความสนใจของคนที่กำลังตั้งใจ
ขับรถบนท้องถนนในยามค่ำคืนเช่นนี้ ให้หันไปมองชั่วแวบหนึ่ง
ก่อนจะใส่บลูทูธแล้วกดรับสาย
“ฮัลโหล....ว่าไงนิกกี้...อื้มพี่ใกล้จะถึงบ้านนายแล้ว หืม? อ๋อน้ำเหรอ..”
เมื่อน้องชายโทรมาถามอาการพี่ชาย
ดาราหนุ่มจึงหันไปมองคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่เบาะข้างๆแล้วอมยิ้ม
“หลับไปแล้ว ทางนั้นล่ะ”
“ขอบคุณพี่เอสมากนะครับ ส่วนทางนี้ก็.../////โอเคแล้วครับ...
เอ่อถ้าไงฝากพี่เอส ล็อคบ้านให้ผมด้วยนะครับ
กุญแจอยู่ในกระเป๋ากางเกงพี่น้ำนั่นแหละ”
เอสชะงักอย่างแปลกใจ
“อ้าวแล้วนายไม่รีบกลับมาล่ะ พี่จะอยู่รอไม่ต้องล็อคหรอก”
หนุ่มหน้าตี๋อึกอักเล็กน้อยพูดไม่ค่อยเต็มเสียงเท่าไหร่
แต่ก็จับความได้ว่าเขาจะค้างที่บ้านแบงค์
“จะทิ้งให้น้ำอยู่คนเดียวเนี่ยนะ!? พี่นายเมามากเลยนะขอบอก!”
คนหน้าหล่ออดเป็นห่วงไม่ได้
“ก็พี่น้ำเขาหลับไปแล้วคง................ไม่เป็นไรมั้ง”
“แต่..”
“พี่เอส........พี่...ชอบพี่น้ำรึเปล่าครับ...”
จู่ๆก็ถูกถามเรื่องที่อยู่ในหัวใจของเขาตลอดเวลา...เล่นเอาเอสไปไม่เป็น
“ถ้าพี่ชอบพี่ผมจริงๆ ผมขอให้พี่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร.....
....อะไรที่มัน......ฝืนใจพี่ของผมได้มั้ย”
“.....................................อื้ม!//////พี่สัญญา”
“อีกเรื่อง...เรื่องน้องแบงค์......อย่าบอกพี่น้ำนะผมขอร้อง”
“.................อื้ม...ได้พี่รับปาก”
หนุ่มหน้าตี๋ค่อยยิ้มออกได้แบบโล่งอก...
“ขอบคุณมากครับ ส่วนเรื่องของพวกพี่ผมก็จะไม่ยุ่ง ผมสัญญาว่าจะไม่บอกใคร
ผมแล้วแต่พี่น้ำ....ถ้าพี่ไม่กลัวโดนพี่น้ำต่อยหน้าแหกอีกก็..พยายามเข้าแล้วกันนะครับ..
ผมเชียร์พี่นะ..หึ”
“เอ๋...////อย่างนี้ก็แสดงว่า......น้ำยังไม่มีแฟนใช่มั้ยนิกกี้!?”
“หึ...ยัง.....ไม่เคยมีหรอกดุอย่างกับหมาบ้าอย่างนั้น...
แต่ห้ามบอกพี่ว่าผมพูดนะ!||||||||”
“...........อ่า...แหะ////ขอบใจมากไอ้น้อง ถึงพี่จะกลัวอยู่ก็เหอะ
แต่พี่ไม่ถอยแน่ ....ว่าแต่ว่า เอ่อ...ถ้าไงวันนี้พี่อยากขอดูแลน้ำเขาจะได้มั้ย?”
“หือ?...ยังไงครับ”
คนหน้าหล่อเอ่ยปาก ขออนุญาตจากน้องชายของคนที่เขาหลงรัก
ว่าอยากจะพาตัวพี่ชาย ไปดูแลเองที่คอนโด
“เฮ้ยแล้วพี่ไม่กลัวตื่นมา พี่น้ำจะอาละวาดเอาเหรอครับ!?||||||||”
“น่านะ ก็พี่เป็นห่วง แล้วไว้พรุ่งนี้พี่จะอธิบายให้เขาฟังเอง”
“..........ถ้าพี่สัญญาลูกผู้ชายกับผมได้ .......ว่าจะไม่ทำอะไรที่มันเกินเลย
กับพี่น้ำ.....ก็..เอางั้น.....ก็ได้ครับ”
ดาราหนุ่มอมยิ้มอย่างมีความสุข หลังได้รับการตอบตกลงก็วางสายไป
แต่เมื่อเขาหันไป เพียงแค่จะชำเลืองมองดูใบหน้าตอนหลับที่แสนจะน่ารัก
ของคนข้างๆ ก็ต้องตกใจจนสะดุ้งโหยง เมื่อพบว่าคนน่ารักของเขากำลัง
ใช้ดวงตาสวยหยาดเยิ้มนั้น จ้องมองเขม็งมาที่หน้าของเขา!
“คุณตื่นมาทำไมน้ำ....คุณนอนไปเถอะ ถ้าถึงแล้วผมจะปลุกนะ”
คนเพิ่งตื่นแต่ยังไม่สร่างเมาจะไปรู้เรื่องได้ยังไง.....
น้ำค่อยๆยื่นนิ้วชี้ เอื้อมไป...จิ้มเข้าที่แก้มด้านข้างของดาราหนุ่มเล่น...
แล้วหัวเราะคิกคัก ชอบอกชอบใจ จนเอสต้องเอ็ดเบาๆ พลางปัดมือไม้
ที่ชอบยื่นมาป้วนเปี้ยนแถวใบหน้าของเขาอยู่เรื่อย
“เอ๊ะนี่คุณ!//// เฮ้อ... ผมขับรถอยู่นะน้ำ ไม่เอาน่า! นี่—โธ่อย่าเล่นสิคุณ!”
พอโดนขัดใจห้ามเล่นหน้าหล่อๆนั่น น้ำก็ขมวดคิ้วหน้าบึ้ง....
ทำปากยื่นบ่นพึมพำจับใจความไม่ได้ แล้วก็ขำอยู่คนเดียว....
คนหน้าหล่อได้แต่ส่ายหัวแล้วก็หัวเราะบ้าง
“.....................นี่คุณแอบว่าอะไรผมฮึ?”
ไม่มีคำตอบจากคนน่ารักข้างๆที่เอาแต่ยิ้มหน้าแดงๆ.......มันเพราะฤทธิ์
แอลกอฮอล์หรือเพราะกำลังคิดอะไรอยู่กันนะ
น้ำนั่งเหม่อมองดูวิวข้างทางสักพักก็เริ่มเบื่อ หันซ้ายหันขวามองไปรอบรถ
อย่างอยู่ไม่สุข แล้วก็ไปสะดุดตาเข้ากับกล่องขนมเค้กที่วางอยู่เบาะด้านหลัง
จึงรีบเอี้ยวตัวไปหยิบมาเปิดกินทันที.........แต่ก็ไม่พ้นโดนเสียงนุ่มเอ็ดเอาอีก
“เฮ่ๆๆนี่ๆ! คุณกินดีๆซี่น้ำ~~โธ่เลอะไปหมดแล้ว ทั้งมือทั้งปาก เอ้า! นั่นๆดูเสื้อสิ”
....เมื่อเจ้าคนเมาที่แสนจะน่ารัก อาละวาดอยากได้เค้กขึ้นมา ก็ไม่พ้น
ทุกคนจะต้องตามใจ เพื่อแลกกับการยอมกลับบ้านแต่โดยดี...
แต่เอสก็ไม่คิดว่า น้ำจะตื่นมาแล้วใช้มือหยิบเค้กกินจนเลอะไปหมดแบบนี้
มีหวังรถเขาเละไปด้วยแน่ๆ
เมื่อโดนขัดใจอีกที คราวนี้เจ้าคนเมาก็เลยไม่ยอมขึ้นมา
“เมิงม่ายต้องมาพูดไรเลย!~.. ฮึ่ย!....อ้ายดาราโรคจิต!
อ้าย-----------บ้า! ชอบมา.......จูบปากกูดีนักช่ายมั้ย!!”
เสียงอ้อแอ้นั้นหาเรื่อง แล้วเหวี่ยงก้อนขนมเค้กทิ้งไปที่เบาะหลังทันที...
คนหน้าหล่อก็ได้แต่ถอนใจ.....................(.เฮ้อรถกู...|||||||.....)
อารมณ์ขึ้นๆลงๆของคนเมา จะไปเดาใจอะไรได้...
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดด!!!ทันใดนั้น รถหรูของดาราหนุ่มจำต้องหักเลี้ยวเข้าจอดข้างทางอย่างกะทันหัน!
เสียงเบรกอย่างแรงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
ยามกลางคืนที่ดึกสงัดเช่นนี้ หากว่าไม่ใช่เพราะแถวนั้นไร้ซึ่งบ้านคน
ก็คงไม่แคล้วต้องมีฝูงชนแห่กันออกมามุงดูเป็นแน่
ว่าภายในรถคันนี้มันเกิดอะไรขึ้น...
มือนุ่มที่เปื้อนครีมเค้ก...จับประคองใบหน้าอันหล่อเหลาไว้
เพื่อประกบบดเบียดริมฝีปากนุ่มเข้ากับริมฝีปากของคนตรงหน้า
อย่างโหยหา....
“...อืม...อืม.............” เสียงครางในลำคอแสดงความพึงพอใจออกมา...
แต่ยังหรอก............มัน...ยังไม่พอ...
....................................
.......................
ริมฝีปากที่ถอนออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง พร้อมๆกับลมหายใจเหนื่อยหอบ
ผสมเข้ากับจังหวะหัวใจที่เต้นระรัว...นำพาให้คำขอแห่งความปรารถนา
ลึกๆในหัวใจ ถูกเอ่ยออกมา อย่างหยุดไม่ได้ “นี่~.........ลิ้นล่ะ?”
เสียงหวานที่อ้อนขอลิ้นร้อนจากเขา กำลังทำให้ใจของชายหนุ่มสั่นไหว
เวลานี้คนที่เขาหลงรักช่างไม่รู้ตัวเอาเสียเลย ว่ากำลังทำอะไรลงไป!
ฝ่ามือแข็งแรงจำต้องรีบกระชากตัวคนไม่ได้สติตรงหน้า ให้ออกห่างโดยเร็ว
“นะ..น้ำ!////////นี่คุณกำลังเมามากเลยนะ อย่าทำแบบนี้!!”
เอสพูดใส่หน้าน้ำอย่างตกใจ หัวใจของเขากำลังเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่
ดาราหนุ่มพยายามหันหน้าหนีเพื่อสงบใจ..........
ตุบ!
”โอ๊ะ!”
อะไรบางอย่างถูกเขวี้ยงใส่หน้าทำเอาเขาสะดุ้ง......
“.................เฮ้ย! เสื้อ!!”
ชายหนุ่มตาเบิกโพลงมองเสื้อยืดสีดำในมือ แล้วค่อยๆเลื่อนสายตา
มองไปยังภาพเปลือยท่อนบนของคนตรงหน้า...อ้าปากค้าง...
แสงจากไฟถนนกับแสงจันทร์ที่ส่องมากระทบให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียด...
กับสายตาเชื่อมที่มองมายังเขาคู่นั้น มันกำลังจะทำให้เขาคลั่งยิ่งกว่าเดิม!
“เหวอ~~~!! น้ำ! คะคะคะคุณทำบ้าอะไรน่ะห๊า!?
ถะถะถอดเสื้อทำม้ายยยยยยยยยย~~~~~////////!”
“ก้อมานเลอะอ่ะ!...” เสียงคนเมาตอบอย่างขัดใจที่โดนดุอีกแล้ว
คนหน้าหล่อก้มมองเสื้อที่ไม่เป็นที่ต้องการ...นั่นสิ มันเลอะเค้กจริงๆด้วย
“โธ่~~////// น้ำขอร้องล่ะคุณ ใส่เสื้อก่อนเห๊อะ หัวใจผมจะวายอยู่แล้ว!”
“ไม่!! กูม่ายส่ายเฟ้ย!”
แล้วเอสก็ต้องพยายามคอยหันหน้ามองออกไปทางอื่น ในขณะที่ไล่จับน้ำ
ที่เอาแต่เบี่ยงตัวหนีไม่ยอมสวมเสื้ออยู่อย่างนั้น เล่นเอาเหนื่อย
ไอ้เจ้าคนเมาก็แสนจะดื้อซะจนน่าจับมาตี คอยหลบบ้าง
ตีมือเขาบ้าง แถมยังหัวเราะชอบใจที่เขาใส่เสื้อให้ไม่สำเร็จอีก
“ ฮึ่ม! ผมเหนื่อยแล้วนะน้ำ!/////”
เสียงนุ่มของดาราหนุ่มตะคอกใส่อย่างมีน้ำโห แต่คนน่ารักกลับ
เอียงคอมองหน้าเขาแล้วส่งสายตาหวานฉ่ำกลับมาให้ซะงั้น..
“................ปัทโธ่!~///////// เดี๋ยวเถอะน้ำ! นี่คุณจะยั่วผมรึไง
เอ้าไม่ใส่ก็ตามใจ!แล้วระหว่างทางไม่ต้องมาบ่นว่าหนาวเลยนะ”
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะติดเครื่องรถอีกครั้ง...
“................เอส...”
เสียงเรียกชื่อนั้นช่างหวาน.........จนใจสั่น...
คนหน้าหล่อกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น เมื่อน้ำค่อยๆเคลื่อนตัว
เข้ามาใกล้ แล้วจ่อริมฝีปากที่ใบหูกระซิบแผ่วเบาว่า “.....ลิ้นล่ะ..”
เอสเหงื่อแตกขึ้นมาซะแล้ว.....เขาเม้มปากอย่างหักห้ามใจ!
“......หือ...อ้าว~~แหะ แหะ...เค้กนี่...”
ร่างบางใช้แขนโอบกอดรอบคอของคนตรงหน้าไว้
ก่อนจะยกตัวเองขึ้นมานั่งคร่อมบนตักเขา...หลับตาพริ้ม
แล้วแลบลิ้นเรียวออกมา ค่อยๆ...
เลียกินครีม...ที่ติดอยู่ตรงมุมปากของอีกฝ่ายนั้นอย่างช้าๆ....
.....................
..........
เป็นเพราะจูบก่อนหน้านี้...
จึงพลอยทำให้มีครีมติดอยู่บนหน้าของเขาไปด้วย
เอสต้องนั่งเกร็งจนตัวแข็ง เพราะมันอึ้ง...จนพูดอะไรไม่ออก....
หากแต่การกระทำของคนเมา ไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น
เมื่อลิ้นนุ่มยังลากไล้...เลยเลียลงไปบนริมฝีปากของชายหนุ่ม
ซ้ำๆ..... ซ้ำๆ....
เหมือนจะร้องขอการเปิดรับ...
สติ ที่ใช้ยับยั้งชั่งใจของเขา แตกกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้วในตอนนี้
ภายในใจที่เต้นระทึกของชายหนุ่มได้แต่คิดว่า
นี่เขากำลังถูกยั่วอยู่จริงๆใช่มั้ย!
tsktonight…TBC.
***55555
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 600624 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก