หัวข้อ: ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด - เปิดกระทู้ใหม่แล้วค่ะ ไปตามอ่านกันได้เลย (รี 1120 )

[mutyamania]

ห้าจุดสี่.....เราสาม(สี่)คน


เจ้าหญิง กับองครักษ์


[ตี๋เล่า]




สวย.....




แจ่ม....





เลิศ.....








งามบรรเจิดเลิศสะแมนแตนไปเลยน้องเอ๋ย....



ผมยืนอึ้งตะลึงงันเมื่อไอ้เด็กป่วงขี้เก๊กเดินออกมาจากตึกเก่าแก่ด้วยสภาพหล่อเซอร์  ผูกจุกซามูไรพ่อลูกอ่อน  ตาหยีจนเกือบปิด  มือล้วงกระเป๋าเกากระปู๋  และไคลแม๊กซ์ในเช้านี้คือคุณเธออ้าปากหาวโดยไม่ใช้มือปิดปาก  แมร่ง.....กว้างพอที่จะกลืนกินโลกทั้งใบ....สุดดีว่ะแก

“อี้อี๋อาเอ้า......อู้ววววว”


หาวให้จบก่อนสิฟะไอ้เดย์เหย่  มันเอามือตบ ๆ ลูกผมรก ๆ ให้เข้าที่  ก่อนจะฉีกยิ้มจนตาหยี  อ้อผมลืมบอกไปสินะ  ว่ากระผมนั้นถูกไหว้วานมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ  นั่นคือองครักษ์ปกปักพิทักษ์เจ้าหญิง  ว่าแต่อีนี่มันคือเจ้าหญิงงั้นเหรอ  หน้าเหมือนอาอึ้มละเมอเดินแบบนี้นี่อ่ะนะ  แล้วไอ้ที่ผมกำลังทำอยู่ทุกวันนี่  มันคือหน้าที่คนขับรถไม่ใช่รึไง  คนขับรถให้อีบ้านี่อ่ะนะ....สุดจริง ๆ ขาลงของกู

“มาเช้าจังพี่ตี๋....เดย์มีเรียนเก้าโมงเช้านะ  ยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย  พี่ก็โทรมาละ.....แต่ก็ขอบคุณนะคะ”
“ไม่เป็นไร....ขืนปล่อยให้แกโดนไอ้จิตนั่นอุ้มไปฆ่า  พี่คงต้องโดนไอ้ต้นฆ่าตายเหมือนกัน”
“ทำไมอ่ะคะ”
“โอ้โหอีหนู....เพื่อนพี่เล่นใหญ่ซะออกนอกหน้าขนาดนี้  คือมันชอบเอ็งไงเฮ้ย....คลั่งไคล้  หลงใหล  อะไรประมาณนั้น  รสนิยมมันแย่เนอะ”
“แหม่....เม๊าท์มอยน่ะเฮีย  ชอบเชิบอาร๊าย.....ก็หนูมีประโยชน์กับพี่เค้าไม่ใช่เร้อ  พี่เค้าก็เลยมาจีบหนูเข้าวงไง....ส่วนหนูก็โอเคนะ  ได้ร้องเพลงกับวงร๊อคบ้าน ๆ.....ฉีกแนวดี....คิดว่าตัวเองเหมาะกับเพลงหรู ๆ ไฮโซ ๆ มานานอ่านะ”  อ้าวอีนี่....วงพี่ไม่บ้านนะน้อง  มือเบส(ผมเอง)ก็เท่ห์  นักร้องนำ(นี่ก็ผม)ก็เจ๋ง.....ถึงตัวอื่น ๆ ในวงจะดูแว้นซ์ ๆ  แต่มีพี่ตี๋  วงมันก็อัพเกรดอันเดอร์กราวด์(?)ว่ะน้อง
 
“เห่ ๆ ๆ ๆ ๆ เพื่อนพี่มันจริงจังนา....ไม่ได้เล่น ๆ แต่ที่มันยักแย่ยักยันนี่  เพราะแกมัวแต่สร้างเกราะกำบังไง....มองมันบ้างอะไรบ้าง  นั่นน่ะตัวท๊อปนา...ไม่ใช่ผู้ชายกะโหลกกะลา....”
“หึ.....พวกตัวท๊อปน่ะ...เคยทำหนูเจ็บปางตายมาแล้วพี่จ๋า....หนูไม่เอาแล้ว  เข็ด......พี่เค้าเทพเกินเอื้อมด้วย....จริง ๆ หนูก็รู้สึกแหละ  ว่าพี่เค้าแปลก ๆ แต่ไม่อยากพูด  เดี๋ยวจะหาว่าหลงตัวเอง  ทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรดี”

แม่ซามูไรถ่อมตัว  ก็จริงอยู่ที่ว่ามันน่ะ  เป็นคนที่หน้าตาไม่ได้ดีเด่อะไร  แต่ผมว่ามันก็เป็นเด็กมีเสน่ห์ดีนะ  แปลกดี....ขี้เก๊ก....ฟอร์มจัด  แต่ก็หลุดเป็นประจำ  ถ้าผมเป็นเก้งกวาง  ผมคงชอบมันแหละ....แต่ผมก็ไม่รู้นะ  ว่าพวกเกย์เค้าชอบแบบไหน....มันไม่เชิงกะเทยจ๋าน่ะ  ดูเท่ห์ ๆ มากกว่าสวย 

“พี่ตี๋......ฟังเพลงนี้ดิ  เพราะ”

หูฟังข้างหนึ่งถูกยัดเข้ามาในรูหูของผม  เสียงผู้หญิงร้องคลอเบา ๆ เพลงบอสซ่า...จังหวะคึกคักหน่อย  ไม่ถึงกับง่วงหงอย  เนื่องจากหูฟังมันไม่ยาวพอ  มันจึงต้องกระเถิบตัวเข้ามาใกล้ผม....หมายถึง  เอนตัวเข้ามาใกล้  ใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวมัน....
“ของใครอะ”
“แพรว คณิตกุล.....เพราะเนอะ  อิจฉาพวกมีความรักจัง”
“ก็ไอ้ต้นไง”
“ขายเพื่อนตลอด”
“ก็หน้าที่พ่อสื่ออ่ะนะ”
“ไม่กลัวพ่อสื่อจะได้เองเหรอคะ....ไม่ใช่ได้หนูนะ.....ได้กันเองน่ะ  ฮ่าฮ่าฮ่า”

ตลกมากไอ้ตุ๊ด.......แค่คิดพี่ก็ขนลุกละ  ได้เพื่อนเป็นเมียเนี่ยนะ....ถ้าให้พี่เป็นเมียเพื่อนก็ว่ากันไป....เจ้ย!!!!

“พี่สองคนน่ารักดี....เดย์ชอบนะ  เดย์อิจฉาคนที่มีเพื่อนจัง  เดย์น่ะไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้เท่าไหร่”
“ก็พวกพี่ไงเดย์....นี่ไม่รู้ตัวเหรอ  ว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว  พี่ไม่แคร์นะ  ว่าเราจะเป็นตุ๊ดเป็นเหี้ยอะไร  แต่พี่ชอบเราที่เป็นแบบนี้...ถ้าไม่รังเกียจ  ให้พวกพี่เป็นเพื่อนคนแรก....ไม่สิ....สองคนแรกในชีวิตเราละกัน  ประเดิมไง  แพ็คคู่”

“ขอบคุณนะคะ”

ไอ้เด็กป่วงเอนตัวลงมาซบผม  มันเปล่าหลอกแต๊ะอั๋งผมหรอก  ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น  ผมว่ามันแค่อยากจะมีใครซักคนให้มันพึ่งพิงมากกว่า  มันดูแกร่ง  แต่ก็ยังขาดบางอย่าง  ดูเหมือนมั่นใจ  แต่บางมุมก็เปราะบาง  มันเจอพวกผมช้าไปนะ...ชีวิตมันคงเจอแต่คนเหี้ยใส่ตลอด  จนหวาดระแวงไปแล้ว 

“ที่พี่มารับเราทุกเช้าน่ะ  พี่เต็มใจนะ  คุณยายลัดดามาปรึกษากับปู่พี่  พี่เองก็นั่งฟังอยู่  ในฐานะเพื่อนคนนึง  พี่เป็นห่วง  แล้วก็ไม่อยากให้ใครมาทำร้ายเพื่อนพี่”
“พี่ตี๋......”
“รถติดน่ะ....เราจะนอนหลับไปก่อนก็ได้นะ”
“หนูขอบคุณมากนะพี่  ถึงพี่จะดูบ้า ๆ บอ ๆ แต่พี่แมร่งใจว่ะ....เฮียขา”

นั่นชมหรือด่าวะ....ไอ้ตุ๊ดดดดดด.....แล้วมันก็เอนตัวหลับไปอีกด้านหนึ่ง  หัวโขกกับกระจกรถของผมเป็นระยะ  ตลกดีแฮะ....ระหว่างที่รอไฟเขียว  ผมเอื้อมไปหยิบหมอนรองคอให้มันหนุน....


มอง ๆ ไปมันก็เพลินดีนะ  ผมชอบดูมัน....จ้องมองมัน  คอยลุ้นว่าวันนี้มันจะมาแบบไหน  แต่งตัวแต่งหน้ายังไง  มันดูดีแม้ว่าจะไม่ทำอะไรเลย  ผิวของมันขาวซีด  ดูตัดกันดีกับเสื้อผ้าโทนหม่น....


ชักอิจฉาไอ้เชี่ยต้นแล้วสิ....แมร่ง....นี่ถ้ากูเป็นไบล่ะก็นะ  แต่เพื่อภารกิจระดับชาติ  ผมจะวอกแว่กไม่ได้  เพื่อดำรงรักษาไว้....ซึ่งเผ่าพันธุ์ของประชากรเพศชายหน้าตาดี....ผมไม่หล่อ  แต่พอถูไถ  อาศัยแอ๊บเทรนด์เกาหลีได้จากตาตี่ ๆ  กับหน้าตี๋ ๆ แบบชายสี่หมี่เกี๊ยว....

“เดย์ตื่น....ถึงมหาลัยแล้วเฮ้ย...ตื่น ๆ ๆ”
“อื้อออออ.....อีกสิบนาทีนะพี่นะ...นะค๊า”
“อย่าอย่างงี้สิเฮ้ย....พี่ไม่มีเรียนนะ  พี่จะรีบกลับไปนอน  เดี๋ยวตอนดึกก็ต้องมารับแกอีก....”

เชี่ยแล้ว  ไม่ทันระวัง






ไอ้เด็กป่วงสะดุ้งตัวเต็มที่ไปหน่อย  ริมฝีปากของมันเลยชนเต็ม ๆ......ที่มุมปากของผม  มันไม่รู้สึกตัวหรอก  เพราะเอาแต่ขยี้ตาของมันไปตามเรื่อง  แต่ผมนี่สิ......










เสียจูบให้ตุ๊ดว่ะเฮ้ย
.
.
.
.
.
.
.
ซาตานรูปงาม.....ปิศาจในคราบเทพบุตร




“เฮอะ.....มีหนุ่มมารับส่งทุกวันเลยนะมึงอีตุ๊ด....มึงมีอะไรดีวะ...หรือพวกเหี้ยนั่นมันไร้รสนิยม  หลงไปชอบตุ๊ดอัปลักษณ์อย่างมึง”

ยังไม่ทันจะพ้นประตูรั้วหน้ามหาวิทยา  เดย์คนสวยก็ต้องเจอกับถ้อยคำสบประมาทของคนที่ตามมารังคานอยู่ทุก ๆ วัน



ก็แล้วแกล่ะ....ตาถั่ว....หรือว่าชอบของมีตำหนิ........แม่ตุ๊ดโย่งสวนกลับในใจ...โดยรักษาสีหน้าของตนให้เป็นปกติ  วอลลุ่มของเครื่องเล่นเอ็มพีสามถูกปรับให้ดังขึ้นเพื่อกลบเสียงแมลงวี่แมลงวัน



ไม่ใช่ว่าชินชาแล้วจะไม่รู้สึก





แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรู้สึก....แล้วจะทำให้ชีวิตพังทลาย  แม่ซามูไรหนุ่มไม่แม้แต่จะปรายตามอง  เดย์ยังคงเดินต่อไปตามปกติ  เหมือนกับว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่น




และไม่มีตัวตน





และนั่นก็ทำให้พ่อหนุ่มนักเลงฉุนจัดที่ถูกเมินใส่

“มึงคิดว่ามึงเป็นใครถึงได้ทำแบบนี้กับกู” 

เสียงตวาดลั่นทำเอาคนแถวนั้นหันขวั่บมามองเป็นตาเดียวกัน  หัวไหล่ของเดย์ถูกกระชากให้หันกลับมา  แต่กระนั้นคุณเธอก็ยังทำแบบเดิม  คือเมินเฉย

“ถ้ามึงไม่หยุดเดินหนีกู  ชีวิตมึงไม่มีความสุขแน่”
ได้ผล  ประโยคนี้ประโยคเดียว  แม่หนุ่มเลือดร้อนก็ประทับองค์....หูฟังถูกมือขาว ๆ กระชากออก  ก่อนจะปรี่เข้าไปแล้วฟาดหน้าหล่อ ๆ นั่นด้วยตำราเรียนอย่างหนา(ชนิดที่ไม่อาจใส่กระเป๋าสะพายได้)  บังเอิญว่าตอนตี  เดย์น้อยจงใจให้ถูกสันหนังสือเสียด้วยสิ

“หายบ้ารึยัง....จะทำแบบนี้อีกนานมั้ย....รู้มั้ยว่าเบื่อ  รู้มั้ยว่าเอือม  แกเป็นคนดึงชั้นเข้ามา  แล้วก็ก็ใช้ตีนถีบชั้นออกไป  มันก็ควรจะจบตั้งแต่ตรงนั้น  อยากเห็นใช่มั้ย  น้ำตาของอีตุ๊ดคนนี้....ถ้าอยากดูก็ไปดูในคลิปงานวันเกิดของแกเมื่อปีที่แล้วเอาละกัน  เพราะว่าสำหรับชั้นคนนี้  มันแห้งไปหมดแล้ว...”
“มึง....”  ชายหนุ่มกุมขมับด้านขวาของตน  เลือดไหลซิบตรงหางคิ้ว  แต่เดย์กลับไม่รู้สึกสงสาร  หรือแม้แต่สะใจ
“ไม่มีอะไรให้เอาไปได้แล้วนะ....ทุกอย่างที่มี  ชั้นให้แกไปหมดแล้ว”



ให้ไปจนหมดแล้ว.....แต่ก็ถูกทำลายจนไม่หลงเหลือซาก....ความรัก....การเทิดทูนบูชาแบบโง่ ๆ ของแบบนี้มันมีอยู่  และเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น


ที่ทำได้ในตอนนี้คือสร้างมัน....ค่อย ๆ สร้างมันขึ้นมา  ประกอบมันขึ้นมาใหม่  แต่ก็ได้แค่พอประทัง....แค่พอรักตัวเอง  กับคนอีกไม่กี่คนที่รักและจริงใจเท่านั้น


แต่สำหรับผู้ชายคนนี้....กะเทยอย่างเดย์ไม่เหลืออะไรจะให้แล้วจริง ๆ



“หัวใจของมึงไง....มึงให้กู  แต่มึงก็เอาคืนไป....กูแค่มาทวงของ ๆ กูคืน”
“แล้วหัวใจของแกล่ะอยู่กับใคร....มีอะไรมาแลกงั้นเหรอ...หรือแค่มาเอาคืนกลับไปด้วยมือเปล่า  หัวใจดวงนี้มีค่านะ  ซึ่งโอกาสของแกหมดไปนานแล้ว  คนที่คู่ควรกับแกล่ะ  ตอนนี้อยู่ที่ไหน...” 



ไม่ได้ตั้งใจจะจี้ใจดำ  แต่กิตติศักดิ์ของเด็กหนุ่มร่างเล็กนั้น  โจษจันจนเป็นที่กระช่อนมหาวิทยาลัย  ความร้อนแรงและความมักมากเกิดขึ้นไม่เลือกที่  แม้กระทั่งกับอาจารย์รูปหล่อในห้องน้ำตอนหัวค่ำ  เพียงเพื่อแลกกับเกรดงาม ๆ

“พีทน่ะเหรอ....หึ....คิดว่าคนอย่างกูจะเสียใจกับไอ้ตัวนั่นสินะ  เปล่าเลย....นั่นน่ะมันก็แค่ของมีค่าที่เคยอยากได้  แต่ตอนนี้มันไม่ได้มีความหมายสำหรับกูอีกแล้ว”
“แล้วอะไรล่ะที่มีความหมายสำหรับแก”
“ก็มึงไงล่ะอีตุ๊ด”
“คงยากหน่อยนะมึง...เพราะว่าเด็กคนนี้น่ะมีเจ้าของแล้ว”


เสียงของผู้มาใหม่ดังขึ้น  พร้อมกับการปรากฏตัวของรุ่นพี่ร่างหนาผู้แสนใจดี  มืออบอุ่นโอบไหล่ของเดย์เอาไว้  พร้อมกระชับเข้าหาอกแกร่งของตน  ปรายตามองหน้าหล่อ ๆของคนฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาเหยียดหยาม

“พี่ต้น”
“เออพี่เอง....”
“มึงก็อีกคนสินะที่คิดสั้น”
“ก็ไม่เท่ากับที่มึงคิดสั้นในตอนนี้หรอก  น้องน่ะเด็กกู....แล้วกูก็เหนือกว่าไอ้เด็กบ้านนอกอย่างมึงทุกอย่าง....อย่างมึงน่ะเหมาะสมกันแล้ว...กับไอ้เด็กร่าน ๆ ที่เค้าว่ากันคนนั้น....นั่นแหละของที่เหมาะกับเหี้ยอย่างมึง  ถ้าไม่เลิกรังคานเด็กกู  ชีวิตมึงก็อย่าหวังว่าจะได้มีความสุขเหมือนกัน”



โอ้โหเท่ห์มาก.....ทำไปได้นะกู......


ชายหนุ่มใจเต้นด้วยความระทึก  เกิดมาจนโตป่านนี้  กล้ามหนาหน้าโหด(แต่สาวกรี๊ด)ขนาดนี้  ใช่ว่าไม่เคยมีเรื่อง  ใช่ว่าไม่เคยตีกันแย่งหญิง  แต่ครั้งนี้มันความรู้สึกมันต่างออกไป....



เหมือนครั้งแรกที่แอบมีเซ็กส์กับแฟนคนแรกในห้องนอนของสาวเจ้าอย่างไรก็อย่างนั้น


รุ่นพี่ตัวโตยังคงรักษามาดได้อย่างดีเยี่ยม  ทุกอย่างที่พูด  ก็แค่ขู่อีกฝ่ายเท่านั้นแหละ  แถมเรื่องที่พูดนั่นก็แอบจำมาจากปากของน้อง....ตอนคุณเธอกำลังเมาปลิ้น  ใช่.....ครั้งนั้นแหละ  ที่แม่เดย์เหย่วิ่งไล่เตะตนกับเพื่อนหน้าตี๋ด้วยฤทธิ์สุรา


ไอ้เด็กร่าน ๆ ที่เค้าว่ากันนั้น.....หน้าตามันเป็นอย่างไรก็ไม่รู้สิน่า  เพราะไม่มีเวลาไปใส่ใจกับเรื่องไร้สาระ  ยกเว้นเรื่องไร้สาระที่ออกมาจากปากของน้อง  ผ่านเสียงเพราะ ๆ (ซึ่งอ้อแอ้)ของน้อง....







ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับน้อง  นายต้นของมีส่วนร่วมทุกเรื่องแหละ!!!!!!
.
.
.
.
.
.
“นี่กูพลาดของดีไปได้ยังไงนิ”


ร่างเล็กหัวเราะจนไหล่สั่น  ตายังคงจ้องไม่หยุดกับใบหน้าเข้ม ๆ ของรุ่นพี่นักดนตรีคนดัง
“ถึงพี่เค้าจะอินดี้....แต่หัวใจของพีทคนนี้  ขอหยุดไว้กับเพลงใต้ดินว่ะ”
“พีทครับขึ้นมานอนต่อเหอะ.....ยังเช้าอยู่เลย”


เด็กหนุ่มปรายตามองเพื่อนร่วมเตียงคนล่าสุดที่เพิ่งจะฟาดฟันกันอย่างเร่าร้อนมาหมาด ๆ  ด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์  มือเล็กคว้าแว่นตาเด็กเนิร์ดมาสวม  พร้อมกับปัดทรงผมกะลาครอบสุดแนวของตนให้เข้าทรง

“ดูสิ....พวกแกทำให้ชั้นต้องบำรุงตัวเองหนักกว่าคนอื่นสิบเท่า....ดูเอาเถอะ  ต่อให้ผ่านผู้ชายมาเป็นร้อย  แต่ร่างกายนี้ก็ยังงดงามอย่างไม่มีที่ติ”

ริมฝีปากงามเอ่ยกับตัวเองในกระจก....เทวาองค์น้อยกำลังสยายปีกสีขาวบินแหวกหมู่เมฆ....

ฤทธิ์ของยาเสพติด  ทำให้ทุกอย่างดูสวยงาม.....และดูหลอกลวง  พอสูดเข้าไปปึ้ดหนึ่ง  อารมณ์กำหนัดก็บังเกิดอีกครั้ง  และผู้ชายที่นอนเปลือยร่างอยู่ก็คือที่ระบายอย่างเร่งด่วนและดีที่สุดในยามนี้


ขย่มเข้าไปอีก....แรงอีก....สีหน้าเจ็บปวดของพวกมัน....โลหิตจากช่องทางที่คับแคบของกู  แสบดีชะมัด  แต่ก็สะใจที่สุด

“พีท....อูย....ของผมพังกันพอดี”
“อะไรกันปอนด์....เราไม่ชอบผู้ชายไร้น้ำยาหรอกนะ  อยากได้เราก็ต้องใจถึงหน่อยสิ”




อะไร!!!!  ก็ผู้ชายพวกนี้มันคือถังขยะไม่ใช่เหรอ....ถังขยะเพื่อรองรับกากเดนความรู้สึกของกู....










ไม่ใช่รึไง!!!







To be con
......................................................................................

กลับมาตามสัญญาค่ะเพื่อน ๆ นักอ่านที่เคารพรัก

[Karn12]

นังพีท  หล่อนแรงเกินไปแล้วนะ

[bebe]

อีเดก พีท  มันน่ากลัว  ยังงัยก็ไม่รู้จิตๆอะ

[tonkhaw]

หลอนพีท 

[Pa'veaw]

ถ้า พีท จะเป้นได้ถึงขนาดนี้นะ

แต่ก็สามสมกับนิสัยเลวแล้วหละ

 

[ทิวลิปสีส้ม]

พีท!!! แกหลอนมาก ตามหลอกหลอนไปแทบทุกตอนเลยทีเดียวเชียว! เมื่อไหร่จะหมดบทหล่อนย่ะ!! ฉันเซ็งหล่อนมาก
พี่ต้นไม่ต้องอยากไปดูหนังหน้ามันหรอกค่ะ ถึงมันจะงามมันก็งามแต่เปลือก จิตใจต่ำช้าสกปรกโสมม
แต่ว่า ทำไมถึงได้รู้สึกว่าต่อไปจากนี้นังพีทจะหลอนนักขึ้นนะ คุณเธอแกคงไม่ได้จะเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นพี่ต้นหรอกนะ แต่ถึงจะเปลี่ยนมาเป็นพี่ต้นก็ขออย่าให้พี่ต้น (โง่) ซ้ำรอยเดิมแบบอิเจก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เหอะๆ หนูจะกระทืบพี่แน่!! คาดโทษไว้ก่อนเลย
และที่สำคัญ จะยกแม่เดย์แหย่ให้คุณพี่ตี๋ซะเลย อร๊างๆๆ
จิ้มบวกกดเป็ดนะคะ หวังว่าตอนหน้าจะมาไวๆ
เป็นกำลังใจให้เสมอ ~

[MiSS-U]

ตายแล้วพี่ต้นฮีแมนมากออกโรงปกป้องน้องเดย์ด้วยอ่ะ

เดย์จะเพ้อบ้างมั้ยน้อ  ส่วนพี่ตี๋หยุดความคิดเป็นไบไปเลย

เพราะเดย์น่ะของต้น  หวงแทน 

พีทนี่น่ากลัวและน่าสงสารจังเลย เฮ้อออ

+1กดเป็ด

[Satang_P]

พีทจิตได้อีก 

พี่ต้นพระเอกมากกกกกกกกกกก 

[The Smild]

พีทน่ากลัว

[Tifa]

แอร๊ยย พี่ต้น ทำหนูละลายค่า

แต่ก็แอบหวัน

ไอ้ส่วนมากที่โชว์เเมนเเบบนี้ มักจะเเห้วด้วย สิ แอร๊ยยยยย

[Horizon]

คนที่น่าสงสาร เหยื่อตัวจริง กลับเป็นพีท ผลจากครอบครัวแบบไหน
อ่านตอนแรก ทำเอาน้ำตาซึม
โชคดีที่น้องเดย์มีคุณยายที่น่ารักสุดยอด
หวังว่าจะพบแต่เรื่องดีๆ
+1

[•♀NoM!_KunG♀•]

อร๊ากกกกกกก.............พี่ต้นนนนนนนน >< เท่ชะมัด!!

ทุกอย่างจะดูดีถ้าไม่มีไอตัวร่านมาตอนท้าย++ สกปรกสิ้นดี

ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกนะค๊าฟ^^

รอรอน้า!!

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

เดย์เจ้าแมนมาก - -!

[londoneye]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่ต้นแมนมั่กมากกกกกกกกกกกกกกก

ปกป้องน้องเดย์อย่างนี้นี่สวดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ส่วนพีทนี่.........ฟันเฟิร์มว่าหนูน่ะจิตแน่นอนนนนนนนนนนนนนนน

รออ่านต่อนะคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[looksorn]

พี่ต้น

[love2y]

อุ๊บกรี๊ดดดดดดดดด พี่ต้นเท่ห์มากกกกกกก >_< ((ตอนแรกว่าจะไม่เม้นท์แล้วนะ เราจะแอบอ่านเงียบๆซะหน่อย อดใจไม่ไหวกับพี่ต้น))

แต่พี่ตี๋คะ กรุณาควบคุมความรู้สึกตัวเองดีดีนะ เดย์น่ะเค้าจองให้พี่ต้นแล้ว อย่าหักหลังเพื่อนนะ ไม่งั้นเค้าจะเอาส้อมจิ้มพุงพี่ตี๋แตกแน่ๆ ฮึ!!

ส่วน พ กับ จ เราไม่พูดถึง เราเกลียด!!! 55555+ <<<<< นิสัยเสียจริงๆยัยนี่!!



ปล. อัพรอบหน้า คนแต่งใส่หน้าด้วยนะ จะได้รู้ว่าถึงหน้าไหนแล้ววววววว >_<

[kyoya11]

พี่ต้นเท่มากอ่ะ
เดย์ตอบกลับได้สะมจมากอ่ะ

[som]

พี่ต้นสุดยอดมากๆ  แบบนี้ได้ใจไปเต็มๆ  แต่ไอ้คนชื่อพีทมันเห็นพี่ต้นแล้ว  เหตุการจะเป็นอย่างไรต่อไป

[mayuree]

เอ่อ...กำลังคิดว่า พีท..นี่คงจบลงด้วยการเป็นเชื้อ HIV เคลื่อนที่น่ะนะ ...
อาเมน

[nightsza]

เอาอิพีทออกไปทีๆๆๆๆๆ

[sweetyYY]

ฮั่นแน่! เจเริ่มรักเดย์เหย่แล้ว

แอบเชียร์มานาน ><

พี่ต้นก็น่ารักนะ เท่ด้วย

แต่ไปคู่กับพี่ตี๋เถอะ 55 ฮาดีคู่นี้ !

ตอบจบบอกได้ว่าพีทจิตมาก =_____=

[fastation]

โหพีทเลวได้อีก แม่ง !!
ร่างกายตอนนี้ก็ได้เท่านี้ละ ซักวันไอ้ยาพวกนี้จะออกฤทธิ์ -..-!

ส่วนบักตี๋ แม่งน่ารักวะ โดนน้องเดย์น้อยๆขโมยจูบไปแล้วละแก กร๊่ากกก -..- ~~~
บักพี่ต้น แกนี่เท่ได้อีก เจ๋งวะ-..-

ปล รออ่านอยู่นะ
ปลล. ทำไมรู้สึกว่าชื่อปอนด์นี่คุ้นๆจังนะ = =!!??? 

[pp4]

อรึ๊ยยยย
เริ่มต้นด้วยบทอ่อนโยนของพี่ตี๋
ตามมาด้วยบทแรงๆหลายๆตัวละคร
นายเจแรง พี่ต้นก็แรง ยัยพีทโคตรแรง!!
หนูเดย์เอ๊ย ทำไมวงเวียนชีวิตเจ้าชั่ง...5555
รอตอนต่อไปค่ะ

ปล.ทำไมพี่ตี๋เริ่มมีแววพระเอก?? 5555

[Rhythm]

ชอบพี่ต้นกับพี่ตี๋อ่ะ ฮาดี 5555

รออ่านนะคะ

[¡ииσcэиτ]

อาการพีทหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วนะนั้น

[j4c9y]

พีทน่าสมเพชเน๊อะ  แต่ก็น่าอิจฉา 555+

ชอบพี่ตี๋  แต่เชียร์พี่ต้นให้เป็นแฟนเดย์นะครับ

ไม่อยากให้เพื่อนผิดใจ  อยากเก็บพี่ต้นไว้ดูเล่นแบบนี้ น่ารักกว่า  น่าร๊ากง่า

[broke-back]

เอ่อออ..ไม่รู้จะพูดอะไร



หึหึ ไอ่เจ..อิพืท
เน่าซะ กร๊ากกกกกกกกกก

[na_near]

พีทแกหน้ากลัวมากกก  ตอนท้ายๆแก บ้า จนออกแนวโรคจิตไปแล้ว 
อยู่ในโลกของแกนั้นไป  อย่าได้มาหมายตาพี่ต้นขาเชียวนะ  กลับไปหาเจอปั๋วหล่อนนั้นไ๊ป๊

“มึงคิดว่ามึงเป็นใครถึงได้ทำแบบนี้กับกู”

นี่ก็อีกคนอิเจพูดมาได้   แล้วแกคิดว่าแกเป็นใครกันห่ะ!!! 

“คงยากหน่อยนะมึง...เพราะว่าเด็กคนนี้น่ะมีเจ้าของแล้ว”

อันนี้โดนค่ะำพี่ต้นขา   แมนมักมั๊ก  เดียวน้องนีคนนี้กด link เลย อิๆๆ

เดย์เย่จ๋า เลิศค่ะนู๋ นี่ขนาดสวยมึนๆนะเนี้ยะ ผู้ชายยังตีกันแย่งชิงขนาดนี้ 
หากวันใดนู๋สวยเลิศแล้ว ผู้ชายคงไม่แคล้วได้ฆ่ากันตายแย่งนู๋เป็นแน่แท้ อิๆ

ส่วนพี่ตี๋  มาม่ะน้องนีจะกอดปลอบ    ขวัญเอ๋ยขวัญมานะค่ะ  นี้จูบแรกป่าวค่ะเนี้ยะที่เสียให้น้องเทย
ไม่เป็นไรนะค่ะสุดหล่อ  แรกๆอาจจะยังตื่นๆไปบ้าง ลองอีกสักทีสองทีแล้วพี่ตี๋จะติดใจ  เชื่อสิน้องนีคอนเฟิมค่ะ

ปล.สุขสันวันตรุษจีนนะค่ะmutyamania เฮง โชคดี  มีความสุขตลอดปีนะค่ะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

หายไปไหนน้า T^T

รอรออยู่นะค๊าฟฟ

อย่าลืมมาต่อด้วยน้าาา ห้ามลืมน้า^^

[mutyamania]

ตอนที่หก เรื่องราวที่พลิกผัน  และการตัดสินใจครั้งสำคัญ


หกจุดหนึ่ง....



“ฮัลโหล.....ไอ่เดย์เหรอ.....ไหนบอกว่าเลิกดึกไงฟะ  รู้มั้ยว่าพี่กำลังนอนหลับสบายเนี่ยเฮ้ย”









เสียงงัวเงียของหนุ่มตาหยีบอกกับอีกคนที่อยู่ปลายสาย  ทันทีที่พูดจบ  เสียงใส ๆ ของคู่สนทนาก็ดังขึ้นมาอย่างไม่ได้รู้สึกผิด  ที่รบกวนเวลานอนกลางวันของคนอื่น

“เย็นนี้ไม่ต้องมารับหนูนะคะพี่  เชิญหลับตามสบาย  เพราะหนูจะไปทานข้าวกับพี่ต้น”
“อ้าวงั้นเรอะ  เออ.....งั้นก็ดีดิ  งั้นต่อไปเนี้ยเปลี่ยนให้มันไปรับส่งเราทุกวันเลยดีมั้ย  ถึงบ้านมันจะอยู่คนละทาง  แถมยังไกลโครต   แต่มันคงเต็มใจแหละ  ชิส์”
“งอนน้องเหรอ....โหย....ก็พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะสิ....ไม่ดีรึไง  พี่อุตส่าห์ทั้งดัน....ทั้งถีบ....ทั้งยัดเยียดเพื่อนตัวเองให้หนูไม่ใช่เรอะ  เจอกันพรุ่งนี้เช้า  ตรงเวลานะคะคนขับรถสุดหล่อของน้อง....จ๊วบบบบบบ”

คนตาตี่ตาสว่างหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง....แปลกใจเหลือเกินที่ตัวทำเสียงได้เป็นปกติอย่างไม่น่าเชื่อ  เสียงจากปลายสายน่ะบ่งบอกได้ชัวร์ ๆ ว่าอำเล่น  แต่ทำไมพ่อคุณกลับรู้สึกเหมือนถูกจับได้ยังไงก็ไม่รู้สินะ









“ไม่ดีรึไง....จะได้เลิกทำหน้าที่พ่อสื่อซักที  เล่นบ่อย ๆ มันก็ชักจะฝืดแล้วก็น่าเบื่อแล้วนะ”  ชายหนุ่มเอ่ยกับตัวเองเสียงแผ่ว














ก็ที่ผ่านมาก็เป็นได้แค่นี้....เพราะขี้เล่นมากเกินไป....เลยเป็นได้แค่เพื่อนเล่นแก้เหงา....เป็นแบบนี้มาตลอด










คงต้องเลิกทำตัวแบบนี้เสียทีสินะ
.
.
.
.
.
.
.
“ช้า ๆ ก็ได้ไอ้เด็กนี่....ไปตายอดตายอยากมาจากไหนของแกวะ....ฮึ?”
เสียงทุ้มเอ่ยปรามคนงามที่กำลังหมดสวยด้วยท่าทางการกินที่ช่าง.....ตะกละตะกลาม





และแมนได้อีก......

“เวลาเดย์เดือด....เดย์จะต้องกิน  พี่ต้นคะ.....เลี้ยงน้องใช่มั้ย  จัดพิซซ่าให้น้องอีกถาด  เอาหน้าหญ้านะ  จะห่อใส่ถุงกลับไปให้ไอ้เหี้ยนั่น....เขวี้ยงแม่งกลางแสกเลยเลย....อ๊ากกกกกก”

ชายหนุ่มหน้าแดงด้วยความอายสุดขีด  ไม่นึกไม่ฝันว่าได้มากินข้าวกันสองต่อสองทั้งที  แต่ฉะไหนแล้ว....บรรยากาศถึงได้ไม่เป็นใจเอาเสียเลย

“ใจเย็นน่า....เมื่อกี้ยังคุยเล่นกับไอ้เตี้ยตี๋อยู่เลย....อยู่ ๆก็ของขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว”
“ก็หนูไม่ชอบเหวี่ยงใส่คนอื่นนี่นา....”
“เฮ้ออออ......เราเนี่ยน้า....จะชอบใครทั้งที  ดันไม่ดูตาม้าตาเรือ....เอ่อ.....พี่.....ขอโทษนะ  พี่ไม่สิทธิ์ออกความเห็นเรื่องนี้สินะ....กินต่อไปเถอะ”
“หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรพี่ซักหน่อย  แต่หนูโมโห ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ที่เรื่องมันไม่ยอมจบ  ทั้ง ๆ ที่มันเป็นฝ่ายเริ่มก่อน....หนูไม่เคยไปอ่อยผู้ชายเลยนะพี่  เพราะสภาพหน้าหนูตอนนั้น  แค่พูดกับใครก็ยังไม่กล้าเลย....ชิช๊ะ”

พิซซ่าขอบชีส....แป้งหนานุ่ม....หน้าซีฟู้ดชิ้นสุดท้ายถูกยัดหายเข้าไปทีเดียวครึ่งชิ้น  ปีกไก่ที่สั่งมาด้วยกันบัดนี้เหลือเพียงแต่กองกระดูก  โค้กแก้วโตถูกดูดเฮือกเดียว  หายไปเกือบครึ่ง!!!!

“พี่ชอบเรานะ”
“อะไรนะคะ”

คนงามทรามวัยแทบพ่นน้ำใส่ผู้ชายตัวโตที่นั่งฝั่งตรงข้าม  ชายหนุ่มรูปหล่อนั่งหดตัวอย่างเจี๋ยมเจี้ยมประหนึ่งหนุ่มพรหมจรรย์วัยขบเผาะ....ท่าทางนั้นดูบ้องแบ๊ว  ไร้เดียงสา  และไม่มีพิษมีภัย

“พูดเล่นนนนนนน.....ตลกนะพี่อ่ะ....เนียนด้วยดูดิ.....มืองี้พันกันอย่างกับคนเขิน”
“ก็พี่เขิน”
“แต่หนูฮาว่ะพี่”
“พี่ไม่ได้พูดเล่นนะเดย์....รู้มั้ยที่พี่พูดตอกหน้าไอ้นั่นไปน่ะ  ไม่ใช่แค่ช่วยเราหรอกนะ....แต่พี่รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ แล้วก็ตั้งใจจะแสดงให้เรารู้”

เดย์หยิบกระดิษทิชชู่ขึ้นซับคราบอาหารบนริมฝีปาก  ก่อนจะก้มหน้าเช็ดมือและซอกเล็บจนเกือบสะอาดเอี่ยม  โดยไม่ปริปากพูดอะไร 

“เดย์....”
“พอเถอะพี่....ถ้าพี่จะมาแหย่หนูเล่น  มันไม่ตลกหรอกนะ”
“ทำไมถึงคิดว่าพี่ล้อเล่น....สิ่งที่พี่กำลังทำกับเดย์  มันเหมือนกับสิ่งที่ไอ้หมอนั่นเคยทำกับเดย์งั้นเหรอ”


ไม่เหมือน.....ไม่เหมือนเลยสักนิด  พอมองย้อนกลับไป  เดย์มองเห็นช่องโหว่ในเหตุการณ์นั้น ๆ  ช่องโหว่ที่ตัวเองจงใจมองข้ามมันไป  สีหน้าของนายเจที่ดูอึดอัดและฝืดฝืน....ถึงจะได้ใกล้ชิด  แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเหินห่างและกำแพงในใจ....หากแต่กะเทยหน้าโง่คนนั้นเลือกที่จะหาเหตุผลมารองรับ  หากแต่กะเทยหน้าโง่คนนั้นลุ่มหลงจมปลักกับความรักอันแสนหวานเสียจนไม่ยอมรับความเป็นจริง....



ผิดกลับสิ่งที่ได้รับจากผู้ชายคนนี้....ทุกอย่างที่ทำดูจริงใจดีเหลือเกิน  ไม่มีท่าทีรังเกียจหรืออับอายเวลาที่ต้องเดินด้วยกัน...ท่ามกลางสายตาและเสียงซุบซิบของคนหมู่มาก

อ้อมกอดที่อบอุ่นในวันนี้ทำให้เดย์รู้สึกอุ่นใจ....รู้สึกว่าไม่ได้กำลังต่อสู้กับผู้ชายชื่อเจอยู่เพียงลำพัง



แต่ก็นั่นแหละ.....ผู้ชายคนนี้ดีเกินไป....บริสุทธิ์เกินไป....แล้วความฝังใจจากรักครั้งแรกมันก็มีมากเกินไป


โดยเฉพาะรักครั้งแรกที่เสียทั้งเลือด....น้ำตา....และหัวใจสีขาวบริสุทธิ์

“พี่คิดดีแล้วเหรอถึงพูดมันออกมาน่ะ....หนูไม่ใช่ผู้หญิงนะพี่  แล้วก็ไม่ใช่กะเทยสวย ๆ แบบในมหาลัย  ไม่ใช่หนุ่มหน้าหวานตัวเล็กน่าทะนุถนอม  แต่หนูก็เป็นหนูนะ   แล้วหนูก็คงจะเปลี่ยนตัวเองมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว”
“แล้วไง....ในเมื่อพี่ชอบเราที่เป็นแบบนี้....พี่จำได้นะ....จำได้ว่าตอนที่เราเจอกันครั้งแรก  เราน่ะโครตฮาแค่ไหน  เราเอาแต่นั่งหลับตาพริ้มโดยไม่รู้ว่ากลุ่มพี่ยืนล้อมม้านั่งจ้องดูเราอยู่
“หนูจำไม่เห็นได้เลย”
“เราน่ะกว่าจะจำชื่อพี่ได้....ก็เรียกผิดอยู่ตั้งหลายครั้ง”
“อ่านั่นมันก็จริง.....แต่พี่กำลังจะสื่ออะไรคะ”
“แถมทุกครั้งที่เจอ....พี่ก็เห็นเราเอาแต่ดูดโค้กซีโร่”
“ก็หนูต้องงดน้ำตาลนี่นา....ช่วงนั้นฟันหนูผุจนต้องอุดไปตั้งสองซี่....ก็เลยต้องหลีก ๆ พวกของหวานตามที่หมอสั่งน่ะ”
“เวลามองหน้าเราพี่ชอบยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว....รู้ตัวอีกทีก็ถูกเพื่อนแซว....รู้ตัวอีกที....ก็กลายเป็นว่าพี่แอบดูเรา  อย่างกับพวกโรคจิต”
“พี่อาจจะคิดว่าตัวเองเป็นสตีฟก็ได้....ส่วนหนูก็เป็นจระเข้....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
“พี่ชอบเรา....เรารู้แค่นี้แหละ  พี่ไม่ได้ต้องการอะไรจากเราหรอก”
“หนูก็ชอบพี่....แต่หนูมองพี่เหมือนพี่ชายคนนึงมากกว่า...หนูไม่ได้คิดกับพี่แบบนั้น”
“อิ่มหรือยัง  พี่จะพาเรากลับบ้าน  เดี๋ยวยายเราจะเป็นห่วง”
“ไปเดินเล่นกันดีกว่าค่ะ....เดย์อยากไปเดินย่อยซักหน่อยน่ะ”
.
.
.
.
.
.
อากาศยามเย็นในปาร์คดูเงียบสงบ  แต่ไม่เงียบเหงา  ช่วงเวลาใกล้ค่ำยังคงมีคู่รักนั่งพลอดรักกันอยู่ในทุก ๆ ที่  ดวงจันทร์ค่อย ๆ โผล่พ้นเมฆ  ขณะเดียวกัน  ดวงตะวันก็เคลื่อนตัวต่ำลง....ทุกที....ทุกที


“เดย์พี่อยากให้เรารู้สึกกับพี่เหมือนเดิมนะ....ไม่ต้องคิดมาก  คิดซะว่ามีคนที่รักเราเพิ่มขึ้นมาอีกคนก็แล้วกัน”
“โหย....รักเลยเหรอพี่”
“ก็ชอบน่ะ....ชอบแบบหนุ่มสาว....แต่ก็รักกันแบบพี่น้องไง....มันก้ำกึ่งน่ะเฮ้ย”
“พี่น่ะตลกดีนะ  ขี้เก๊กแต่ก็ฮา....บางครั้งฮากว่าพี่ตี๋อีก”
“เดี๋ยวซัดเลย....แกเองก็เก๊กไม่แพ้พี่หรอก”
“พี่คะ”
“หืม?”
“หนูเจ็บนะ.....เวลาที่รักใครมาก ๆ หนูให้เค้าหมดทุกอย่าง  แต่กลับถูกทรยศหักหลัง.....พี่รู้มั้ย  หนูไม่อยากทำแบบนี้กับใคร”
“พี่เข้าใจ”
“ขอเวลาหนูหน่อยนะคะ”
“ได้สิ  พี่รอเราได้เสมอ”
“พี่ไม่ต้องรอก็ได้  ระหว่างนี้พี่อาจจะเจอผู้หญิงดีดี  หรือเด็กผู้ชายน่ารัก ๆ ซักคน...ฮ่าฮ่าฮ่า....แต่ถ้าวันนั้นหนูพร้อม  แล้วพี่ยังไม่มีใคร....เราค่อยมาคบกันนะคะ”

มือใหญ่ดึงหนังยางรัดผมออกจากหัวของร่างโปร่ง  ท่านั่งคุณเธอช่างแมนดีเหลือเกิน  ขาข้างหนึ่งยกขึ้นมาพาดไว้ที่เข่า  ส่วนแขนก็กางออก  ทิ้งแผ่นหลังลงไปกับพนักม้าหินอ่อน  ดวงตาจ้องมองพระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้าอย่างจดจ่อ  ชายหนุ่มขยี้เบา ๆ ที่เส้นผมหยิกฟู

“หนูเกลียดบุหรี่”

เดย์หันขวั่บทันทีที่ชายหนุ่มควักมันออกมาทำท่าจะจุดสูบ  เขาจ้องมองใบหน้าเย็นชานั้น....รู้สึกได้ถึงความทรงจำอันเลวร้าย  จากอดีตที่ขมขื่น

“ก็ได้  พี่จะไม่สูบมันต่อหน้าเรา”

เดย์ยังคงจำได้ดี....มือและเท้าที่ประเคนมาจากทุกทิศ  บุหรี่ร้อน ๆ ถูกบดขยี้บนแขนขาว.....ไม่มีแม้แต่ความเมตตา  แต่เดย์ก็ไม่ได้ร้อง....ทั้ง ๆ ที่กำลังเจ็บปวด

จำได้ดีว่าใครที่พาร่างกายอันบอบช้ำพาเธอไปยังโรงพยาบาล

“พี่สูบเถอะ....หนูมันงี่เง่าเอง  มันไม่เกี่ยวกับพี่หรอก”
“ไม่เป็นไร....พี่ยังไม่รีบ  ยังอยากมีชีวิตอยู่รอเราไปอีกซักหน่อยน่ะ  ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ปกติก็ไม่เห็นว่าพี่จะอัดบ่อยนี่นา”
“ช่างสังเกตนะเรา....สนใจคนอื่นก็เป็นด้วย”
“แหม....หนูก็รู้จักแคร์คนอื่นนาพี่นา....โดยเฉพาะคนที่ดีกับหนูน่ะ”

พอหัวค่ำ....อากาศก็เริ่มเย็น  ชายหนุ่มถอดเสื้อชอปของคณะคลุมแหมะลงไปที่หัวของเดย์น้อย

“อา....กลิ่นแมนได้อีก”
“เย้ย.....ไอ้เด็กโรคจิต”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”

แขนเพรียวคว้ามือของชายหนุ่มให้โอบเอวของเธอเอาไว้  ส่วนเธอก็โอบคอของเขา  พร้อมกับแกล้งออกแรงล็อคเบา ๆ

“ไหนว่ายังไม่คิดอะไรกับพี่ไง”
“โธ่...หนูเล่นแบบนี้กับพี่ตี๋ออกบ่อย”
“เออ....จริงสินะ.....ฟังแล้วหึงนิด ๆ นะนี่”
“เยอะอ่ะเรา  เดี๋ยวพอนาน ๆ ไปเจอคนสวย ๆ ก็ลืมแล้ว....ตุ๊ดบ้าน ๆ อย่างหนูอ่ะ”

คนปากเก่งหยุดชะงัก....ตัวแข็งทื่อ  เมื่อถูกคนข้างกายขโมยหอม

“พี่น้องกันก็หอมกันได้เฟ้ย....อย่าคิดมาก....ฮา....”

ริมฝีปากของชายหนุ่มช่างหนุ่มนวลและตราตรึงเสียเหลือเกิน........




พี่คะ.....พี่ชาย.....พี่ช่างแสนดี
พวกพี่ดีกับหนูจนหนูรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควร.....

พี่สองคนทำให้หนูมีความสุข....ทำให้หนูรู้จักคำว่ามิตรภาพ


หนูอยากให้เราสามคนเป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปตลอด.....พ่อคะ....แม่คะ.....ถึงพ่อกับแม่จะไม่ต้องการหนู





แต่เห็นไหม.....










ว่าพระเจ้าส่งคนน่ารัก ๆ มาให้หนูตั้งเยอะ.....หนูรู้สึก.....ว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว

.............................................................................................
ตอนนี้แปลก ๆ มั้ย  แบบว่าเรื่องมันควรจะไปไหนสักที  และพี่ต้นควรจะลงมือทำอะไรให้สมกับพี่คนเชียร์สักที  เอาเป็นว่าตอนนี้พอจะมีบทบาทสูสีกับนายเจแล้วล่ะเนอะ...แต่อย่าได้นิ่งนอนใจ  อะไรก็เกิดขึ้นได้....เหอ ๆ ๆ ๆ(ก็อยากให้คนอ่านได้ลุ้นบ้างพอกรุบกริบง่ะ)