หัวข้อ: ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด - เปิดกระทู้ใหม่แล้วค่ะ ไปตามอ่านกันได้เลย (รี 1120 )

[ปุยหมาม่วง]

ไม่ชอบเลยเวลาที่พูดถึงว่าพีทน่ารัก ทำท่าน่ารัก น่าตาน่ารักงั้นงี้ คือมันน่าเสียดายหนังหน้าเธอมากเลยอ่ะ แต่คือเมื่อมันเป็นพีทแล้วตอกย้ำว่าเธอน่ารัก อ่านแล้วมันรู้สึกสะอิดสะเอียน 

งานนี้ถ้าพี่ต้นได้กับพีทจะโกรธมากๆ จะโกรธมาก ย้ำว่ามากๆ จะผิดหวังมาก


ตอนจบขอให้จบให้สมกับที่พีททำไว้ทุกอย่างนะคะ

[Tifa]

เดย์คะ ขอรูปของเธอหน่อยได้ไหม

จะเอาไปเป็นเเบบหน้าศัลยกรรม

เผื่อผู้ชายจะมาติดบ้าง ชิ

ปล นังพีท หล่อน ร้ายมาก

[๛ナーリバス๛]

555 รีบน ต้องเก็บเงินนานน่าดูนะเนี่ย ไหนจะทำหน้าไหนจะจ้างผู้ชาย

(แซวเล่นนะจ๊ะ)    
.....................
ตอนหน้าแล้วเหรอ? ก็ดีนะ เอาพีทออกไปก่อนแล้วค่อยมาว่ากันต่อว่า

ต้นตี๋เดย์จะยังไงต่อ สามพีเลยไหม?

แต่ทำไมรู้สึกเหมือนเดย์ไม่ได้คิดอะไรกับทั้งสองคนเลยหว่าเหมือนมองเป็นแค่พี่น้องมากกว่าอ่ะ
เอาเป็นว่า ได้กับใครก็ได้ แต่พีทไม่ได้กะต้นละกัน
เออเจหายไปเลยนะ? ที่ถามเนี่ยไม่ได้อยากให้มันมาหรอกนะ แค่แปลกใจ กลัวมันหายไปวางแผนอะไรหรือเปล่า? หรือตัดใจไปแล้วจริงๆ
เดย์ใกล้จะดังแล้วขอลายเซ็นล่วงหน้าเลยนะ อิอิ

 

[tonkhaw]

ถ้าพีทได้กะต้นน่ะ จะระเบิดบ้านมัน


จุดจบมันนะ หรอ ตายลูกเดียว เหอะ

[ทิวลิปสีส้ม]

กร๊าซซซซซซซว จะวางยาเหรอคะอิบร้า!!! หล่อน ตายแน่แก ฉันเนี่ยแหละจะฆ่านังพีท สกายคิก ถีบๆๆๆ หยิบหนังหัวกระชากและตบ โหม่งกับโต๊ะกระจก คร่อมแล้วจิกหนังหน้าข่วนให้เป็นรอย ภูมิใจนักใช่ไหมยะใบหน้างามๆ กับก้นงอนๆ เน่าๆ ของแกน่ะ! แม่จะกระทืบให้แหลกเลยทีเดียวเชียว กรี๊ด! โล่งละ 5555555
อารมณ์ดีจากช่วงแรกๆ มา มาเสียตอนท้ายซะได้ ไม่ไหวกับนังนี่จึงจำต้องขอระบายบ้างอะไรบ้างให้พอทุเลา กร๊าก
ชอบๆ บทนี้ที่สุด กดบวก กดเป็ดค่า เป็นบทที่อ่านแล้วอารมณ์ดีดี๊ ยกเว้นตอนท้าย บอกตามตรงต่อให้หล่อนจะบังเกิดรักแรกขึ้นมาฉันก็ไม่เห็นใจหล่อนย่ะ เกลียดมาน! เกลียดๆๆ เอาล่ะ STOP ปุ๊! ถ้าไม่หยุดเดียวจะมี 'ๆ' มายาวแน่ เป็นอันว่าพอ มาต่อที่แม่เดย์แหย่บทนี้ที่ถูกใจมากๆ ใช่แล้วค่ะ เราต้องคิดว่าเราไม่ใช่นางเอกอย่าไปย๊อม ถึงเราจะเป็นนางเอกก็ตามเถอะ โฮะๆ
ชอบตอนที่ทะเลาะกะอิรูมเมทชั่วคราวนั่น น้องเดย์ฮานะคะ ทางที่ดีระหว่างพักร่วมกันน้องเอาผ้าห่มคลุมตัวมันแล้วกระทืบมันเลยค่ะ หมั่นไส้มานาน
อาคุณพี่ต้นบทนี้ก็น่ารัก ถ้าคุณพี่จะสังเกตุให้ดีน้องเค้ามีอาการหึงหวงมาให้เห็นแล้วนะคะ คุณพี่ควรจะปลื้มใจได้แล้วนะค๊า
คุณณรงค์ กรี๊ด อายุ 30 ต้นๆ สเปคหนูเลยค่ะ สนเดย์ได้แต่อย่าอยากได้หัวใจเดย์นะคะ น้องเขาเป็นของพี่ต้นค่ะ มาสนหนูดีกว่า (กระพริบตาปริบๆ ปิ๊งๆ)
ใกล้จะจบแล้วเหรอค่ะ อร๊าง เสียดาย กำลังสนุกสนาน ถึงแม้ว่าจะแอบดีใจ (มากๆ) ที่อิพีทจะหมดบทแล้วซักทีก็ตาม
Ps. เม้นยาวไปไหมเนี่ย แอบต๊กกะใจ !!! เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค๊า ♥

[tawanna]

ดูๆไปพืทมันน่าสงสารมีรูปสมบัติดีแล้วแต่ไม่มีคุณสมบัติเลยซึ่งกลับกันกับเดย์ที่ขาดรูปสมบัติ ที่นานไปก็ย่อมเสื่อมถอยลงเหมือนกับที่คุณณรงค์มองอยู่นั่นเอง

[uknowvry]

แรงตลอดนะเด็กพีท....ซวยแล้วต้นเอ๊ย

[•♀NoM!_KunG♀•]

อีเลวววววววววว เกลียดมาน!! อีตัวสกปรกไปตายซะ

[fastation]

อ๊ากกกกกกกกกกก พีท ทำไมเธอถึงได้ร้ายขนาดนี้ !!
พี่ต้นอย่าหลงกลนะ บักเดย์น้อยรีบมาช่วยด้วยยยยยยยยยยยย
ส่วนบักอั๋น ไปว่าเค้าอย่างนั้นระวังหลงรักเดย์น้อยไม่รู้ด้วยนะ ; p
รออ่านต่อจ้า

[BBChin JungBB]

ไม่ว่าเนื้อเรื่องจะเป็นแบบไหน แต่ขออย่างเดียว

"อย่าให้พีทได้กับต้นเป็นพอ"

ไม่งั้น เค้าจะประท้วงด้วยการไม่อาบน้ำหนึ่งวัน

[sukie_moo]

ตัวจริงเพชรแท้อย่างเดย์ย่อมเจิดจรัสส่องแสงแวววาวให้คนที่ตาถึงได้เห็นเสมอ

ไม่เหมือนเพชรพาสติกอย่างพีทหรอก  คนที่เห็นว่าสวยงามย่อมเป็นคนสันดานสถุนๆ

พี่ต้นกล้าจะรอดพ้นวิชามารของพีทไหมเนี่ย

[na_near]

ตอนนี้พี่ต้นหยอดเดย์เหย่ตลอดๆ  บอกได้คำเดียว"น่ารักอ่ะ!!!"

เห็นด้วยกับรีบนที่เพชรยังไงก็เป็นเพชรอยุ่ดี อยู่ที่ไหนมันก็เป็นเพชร   
ต่อให้ยังไม่เจียวะไน คนที่ตาถึง ถึงจะมองเห็นแสงเห็นค่าของเธออยุ่ดีเดย์เหย่

แต่พวกเพชรเก๋ ถึงมองทีแรกมันจะสวยมันจะเตะตา  มันก้เป้นได้แค่ของเก๋ของปลอม!!!

นังพีทแกร้ายมากคิดจะวางยาพี่ต้นขา  นี่หรอความรักของหล่อน  รักเลยวางยา  นับว่าเป็นความรักที่ร้าย+แรดมากจริงๆ

ปล.หวังว่าสิ่งศักสิทธิ์ และคนเขียนจะช่วใยคุ้มครองให้พี่ต้นขา รอดพ้นจากภัยร้ายและสิ่งโสมม  สาธุ

[little_nok]

ต้นคงไม่ดื่มน้ำ  หวังว่างั้น
รอตอนต่อไป

[som]

พี่นักเขียน   เห็นเกลิ่นตอนจบตอนอยากอ่านต่อม่ากที่สุดเลยครับจุดจบของพีทอยากรู้สุดๆเลยครับ

[kyoya11]

อิพีทเลวไปแล้ว

[miwmiwjung]

พี่ต้นจะเสร็จไอ่พีท  ป่ะเนี้ย
เราไม่ยอมมมมมมมมมมมเว้ยยยยยยยยยยยย

[I am books]

ส่วนตัวเค้าอยากให้อิพีทได้กะพี่ต้นนะ

เราเชียร์เจอะ 5555 (โดนFCต้น )

ไม่รู้สิ เค้าก็เกลียดเจนะแต่ก็เชียร์อะ หุหุ

ติดตามค่ะ เรื่องนี้สนุกมากค่ะชอบมาก

สะใจ 5555

[nightsza]

พี่ต้นน่ารักอ๊ะะะะ

ไม่เอาอิพีททท เอามันไปเก็บทีๆๆๆๆ

[name]

เดย์น่ารักกก เอาพีทออกไป ฮ่าๆๆๆ

[TeuyHom]

นังพีทเนี่ย เหี้ยจิงๆเลยนะ
จะเอาผู้ชายหมดทุกคนเลยรึงัย
อีนังทองพัยลำเอ้ยยย...!!

[tartar]

ขอบคุณคะ รออ่านต่อไป

[sweetyYY]

กรี๊ดดดดดดด อยากรู้จุดจบของนังพีท หึหึหึหึ จะรอดู ++++

[น้ำชา เย็นๆ]

น่ารังเกียจมากอีพีท

[beambeam]

  มันคืออะไรเนี้ย...แบบนี้ต้องรีบมาต่อนะครับ คาอก คาใจ มากมาย 

[l2ockyou_l3ody!]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.

ถ้าพี่คนแต่งให้อิพีทได้กับพี่ต้นได้กันล่ะก็ .. 


หนูจะกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมาน! หมดกำลังใจในการอ่านเรื่องนี้ไปประมาณ 10 - 25 % 
อิปลวกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก. อิหนอนศพ อิหอยสาธารณ๊าาาาาา กรี้สๆๆ


ตั้งตารอด้วยความเคียดแค้น -*-

 

[pnr17]

รอออ นานแล้วว จะลงแดงแล้ว นักเขียน 

[ปุยหมาม่วง]

เร่งๆๆ เข้ามาดูทุกวันเลย มาต่อยางเอ่ยยยย><

[yuyakung]

อย่าปล่อยให้ค้างนานซิครับ  รีบๆมาต่อนะ  รออยู่ๆ  อิอิ

[mutyamania]

เจ็ดจุดสาม พ่ายแพ้



ณ โซนรับประทานอาหาร  ที่ถูกจัดอย่างง่าย ๆ  บริเวณหน้าล็อบบี้ของโรงแรม


บรรยากาศบนโต๊ะรับประทานอาหารนั้นดูเงียบจนหน้าอึดอัด  สมาชิกทุกคนในวงต่างก็นั่งรับประทานอาหารเช้ากันอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครปริปากพูดอะไร






จนกระทั่ง



แหมะ


แหมะ


และแหมะ


“กินเยอะ ๆ นะเด็กน้อย  ของมีประโยชน์ทั้งนั้น”
“อีพี่ตี๋คะ....”
“คร๊าบผม”
“เลิกขโมยเนื้อในจานของหนูแล้วเขี่ยผักของตัวเองมาให้ซะทีเถอะค่ะ....บุฟเฟ่ต์น่ะเค้ากินได้ไม่อั้น  ไม่อิ่มก็ไปตักใหม่ไป๊”
“ก็พี่ขี้เกียจลุกนี่ฟะ”


อั๋น เอ๋ง และเอี๊ยงยังคงนั่งกินอย่างเงียบ ๆ  สีหน้าของเอ๋งดูไม่สู้ดีนัก  ราวกับมีเรื่องอะไรในใจ  จนในที่สุดก็มีคนสังเกตเห็น

“มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ  แมร่งทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออกมาตั้งกะเช้าแล้ว”
“พวกมึง.....รู้เรื่องภาพหลุดกับคลิบหรือยัง”



สิ้นประโยคนั้น  ทุกคนต่างก็หันไปจ้องหน้าพ่อหนุ่มของใหญ่กันเป็นตาเดียว  แท็บเลทของชายหนุ่มถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะ  แล้วอั๋นก็เป็นคนแรกที่หยิบขึ้นมาดูอย่างกระหายใคร่รู้....ชายหนุ่มหน้าถอดสี  ขณะที่มือยังคงกดเลื่อนไปเรื่อย ๆ

“ไม่จริงน่ะ”
“ไหนเอามาให้กูดูบ้างสิวะ”


ภาพถ่ายของเด็กหนุ่มหน้าหวานราวกับตุ๊กตาในสถานที่รโหฐาน......ช่างดูคล้ายกับพีท  ไอคอนของวงอย่างกับฝาแฝด  ในสถานที่อันเป็นส่วนตัวนั้นไม่ใช่มีแค่หนึ่งคน  หากแต่ว่ามีกันถึงหก  แต่ที่พอมองออกว่าใครเป็นใครก็เห็นจะมีอยู่เพียงคนเดียว  ที่นอนแผ่ร่างกายแบบบางอยู่บนเตียงสีขาวยับยู่ยี่.....



ร่างกายขาว ๆ ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักสีขาวขุ่นนับไม่ถ้วน.....ใบหน้านั้นยิ้มอย่างคนกำลังสุขสม  หาใช่ถูกบังคับขืนใจ....หากแต่เจ้าตัวเล็กนั้นดูจะสนุกไปกับมันก็ไม่ปาน

“ใช่รึเปล่าวะอั๋น  มันเหมือนน้องเค้ามากเลยนะเว้ย”
“มึงก็รู้ว่าน้องเค้าไม่ได้สดซิง  แต่หกคนแบบนี้......ฉิบหายแล้วล่ะ”

ไม่มีใครห่วงใยคนในภาพถ่าย  หากแต่ทุกคนนั้นต่างก็ห่วงอนาคตของตัวเอง  วงกำลังค่อย ๆ ไต่ไปจนเกือบจะถึงจุดพีค  แต่อยู่ ๆ ก็ต้องดิ่งลงเหว  เพียงเพราะสมาชิกคนสำคัญถูกมือดีปล่อยภาพลงอินเตอร์เน็ต

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  หนุ่มหน้าตี๋กดรับอย่างลังเล  หลังจากมองหน้าจออยู่ครู่หนึ่ง  ใบหน้าทะเล้นนั้นดูขรึมและเครียดอย่างเห็นได้ชัด  หลังจากที่รับสาย

“พี่ตี๋คะเกิดอะไรขึ้น”
“แย่แล้วเดย์”
“แล้วนี่ไอ้เหี้ยต้นหายไปไหน”
“ค่ายโทรมา  บอกว่าพยายามติดต่อไอ้ต้นแล้ว  แต่ไม่มีคนรับ”
“กูขึ้นไปดูมันเอง”
“ไม่ต้องค่ะ  พวกพี่นั่งกันอยู่ตรงนี้แหละ  เดี๋ยวเดย์ไปดูพี่เค้าเอง”


ร่างโปร่งวิ่งกระหืดกระหอบไปกดลิฟท์  นิ้วเรียวกดกระแทกซ้ำ ๆ ไปที่ปุ่ม ‘ขึ้น’ อย่างร้อนรน


“ตายแล้ว  แย่กันหมดแน่ ๆ”

ประตูห้องถูกเคาะถี่รัว  แต่เดย์กลับได้ยินแต่เพียงความเงียบ  ไม่มีการสนองตอบจากคนข้างในจนกระทั่งกะเทยสาวต้องแนบหูจนชิด  ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออกจนเดย์แทบหน้าทิ่ม  คนตัวเล็กในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำยกยิ้มอย่างยั่วเย้า

“แอบฟังคนอื่นแบบนี้มันไม่เสียมารยาทไปหน่อยเหรอเดย์”
“ไม่ใช่เวลามากระแหนะกระแหนนะพีท  พี่ต้นอยู่ไหน”
“นอนหลับปุ๋ยเป็นเด็ก ๆ อยู่บนเตียงนั่นแหละ  เมื่อคืนนี้โต้รุ่งกันสุดเหวี่ยงไปหน่อย  คริคริคริ”

ร่างผอม ๆ ถูกผลักออกให้พ้นทาง  เดย์ใจหายเมื่อมองเห็นเสื้อผ้ากองอยู่บนพื้นห้องเป็นทางยาว 

“พี่ต้น.....พี่ต้นคะ”


แล้วภาพที่ไม่คาดคิดก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้า  เมื่อประตูห้องนั้นถูกเปิดออก 


คนตัวเล็กที่เดินตามหลังมาติด ๆ ส่งเสียงอ่อนหวาน....เหมือนจงใจกระตุ้นโทสะของเดย์





“ขอโทษนะ  ที่แย่งผู้ชายของเดย์อีกแล้วน่ะ”
.
.
.
.
.
.
.
ต้นเล่า :


ผมตื่นขึ้นเนื่องจากได้ยินเสียงเอะอะโครมคราม  ดังมาจากไม่ใกล้ไม่ไกลนัก



ร่างกายของผมนั้นเมื่อยล้าเหมือนกับว่ากล้ามเนื้อจะฉีกเป็นชิ้น ๆ  ความรู้สึกเย็นยะเยือกทำให้ต้องผมคลำไปตามร่างกายของตัวเอง 


แล้วผมก็พบว่าผมนั้นกำลังโป๊.....



โป๊หมดทุกซอกมุม




โป๊แบบที่ไม่เคยโป๊มาก่อน  สาบานได้  ว่ากูไม่เคยนอนแก้ผ้า


“พี่ต้นช่วยพีทด้วย......อ๊า......เดย์หยุดนะ......พี่ต้น.....เดย์เค้าบ้าไปแล้ว”

ผมตาสว่างจนลืมความปวดแปลบต่าง ๆ ไปเสียหมดสิ้น  ลืมแม้กระทั่งความรู้สึกหนักหน่วงบริเวณท้ายทอย  จะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ถลันลุกขึ้นแล้วโลกเอียงนั่นแหละ 


ปวดหัวฉิบเป๋ง....



ก็จะไม่ให้ตาสว่างได้อย่างไรเล่า?




เด็กน้อยของผมกำลังคลั่งเหมือนสัตว์ป่า  สาบานได้เหมือนกัน  ว่าไม่เคยเห็นน้องแผลงฤทธิ์ได้ขนาดนี้  นางอิจฉาในละคร(ซึ่งถ้าหากว่าผมเคยดูละครล่ะก็นะ)  ยังต้องยอมแพ้  เมื่อมาเจอกับความบ้าของน้องในตอนนี้


เด็กพีทนั้นนอนราบไปกับพื้นห้อง  เสื้อแสงหลุดลุ่ย  ใบหน้านั้นแดงก่ำเพราะถูกฟาดครั้งแล้วครั้งเล่า

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  ชั้นจะฆ่าแกอีพีท  ร่านนักใช่มั้ย  ชอบทำร้ายคนอื่นนักใช่มั้ย  นี่สำหรับที่แกหลอกชั้น.....”

เพี้ยะ

เสียงนั้นดังสนั่น  เมื่อฝ่ามือของน้องกระทบกับผิวเนื้อของเด็กพีท  ผมไม่อยากจะจินตนาการว่ามันจะต้องเจ็บขนาดไหน  เมื่อฟังจากเสียงดังนั่น...เดย์น้อยของผมตบตีอีกคน  ที่ดูเหมือนจะไร้ทางสู้....

“แล้วนี่ก็สำหรับความรู้สึกดีดีที่ชั้นเคยมีให้แก  แล้วนี่ก็สำหรับทุกคนที่ถูกแกทำร้าย  แล้วนี่ก็สำหรับที่แกบังอาจมายุ่งกับแฟนชั้น”

แฟน....แฟนงั้นเหรอ.....ผมพยายามตั้งสติ  แฟนของน้องคือใครอย่างนั้นเหรอ....


ผมคงต้องรีบทำอะไรสักอย่าง  ก่อนที่เจ้าเด็กพีทจะตายคามืออีสิงห์สาวคนนี้  ผมไม่อยากให้ว่าที่สะใภ้ตระกูลผม  เข้าไปนอนซังเตเนื่องจากฆ่าคนตายด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียว


“เดย์หยุด....”
“พี่ต้นอย่าเสือกนะ  กลับไปนอนนิ่ง ๆ เลย  เรื่องของเราเอาไว้เคลียร์กันทีหลัง”


เสียงตวาดลั่นของน้องทำเอาผมตกใจ  ไม่ต่างอะไรจากเด็กน้อยที่โดนแม่ดุ  ผมกลับไปนั่งบนเตียงแต่โดยดี  นั่งมองน้องลากเด็กคนนั้นในสภาพยับเยินออกไปจากห้อง  เสียงกรีดร้องนั้นดังโหยหวนอย่างคนที่กำลังเจ็บปวด

ปัง!!!!!


เสียงประตูปิดกระแทกดังสนั่นจนกลบสรรพเสียงต่าง ๆ แล้วห้องก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

“เหนื่อยว่ะพี่.....หนูไม่เคยตบคนมาก่อนเลย  อีนั่นเห็นตัวเล็ก ๆ แต่แมร่งแรงเยอะชะมัด”


น้องพูดยิ้ม ๆ เหมือนไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่เพิ่งทำ  ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ผม  ตอนนี้น้องทำผมกลัวอย่างบอกไม่ถูก  กลัวจนฉี่จะราดแล้ว
“เดย์ขอโทษนะ”
“ครับ....ขอโทษเรื่อง?”
“ขอโทษที่พูดไม่ดีกับพี่เมื่อกี้ไง”
“มันเรื่องอะไรกันเหรอ  ทำไมอยู่ ๆ เราถึงได้....”
“นี่พี่จำอะไรไม่ได้เลยเหรอ”


ใบหน้านั้นกลับมาบูดบึ้ง  สายตาตวัดมองผมอย่างคาดคั้น
“พี่จำได้ว่าอาบน้ำเสร็จ....พี่ก็เตรียมจะเข้านอน  แล้วหลังจากนั้นพี่ก็........”
“ตัวเองน่ะโป๊จนเห็นจุ๊กกรู๊.....รู้ตัวรึเปล่า”

เย้ยยยย  กูโป๊.....กูโป๊เว้ยเฮ้ยยยย  น้องเห็นหมดแล้วสินะ  ต้นกล้าต้นน้อยของผม  ผมรีบฉวยผ้าห่มหมายจะเอามาปกปิดความอาย  แต่ข้อมือผมกลับถูกน้องคว้าเอาไว้  ไม่นะเดย์  พี่ไม่อยากให้แกเห็นจุ๊กกรู๊ของพี่  ตอนนี้มันกำลังหลับอยู่....พี่อาย....พี่อาย

“อย่าเพิ่งสนใจเรื่องนั้น....พี่น่ะ  มีอะไรกับเค้าจริง ๆ รึเปล่า  บอกเดย์มาเถอะ”
“พี่ไม่รู้ว่ะ  พี่จำไม่ได้  แต่นี่เดี๋ยว....พี่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายนี่นะ  แล้วอยู่ ๆ พี่จะ.....หรือว่าพี่จะ”


หรือว่ากูโดนเด็กนั้นซุ๋ยประตูหลัง  ไม่นะจ๊อด  ผมยังสดยังซิงอยู่นะ......ผมควรจะต้องเป็นสามีผู้ปราศจากราคีของน้องสิ  ไม่ใช่ถูกเด็กนั่นกระทำย่ำยีจนป่นปี้แบบนี้...ฮึกฮึก...แม่ครับ....ซิงของผม....แฟนคลับทุกคนของผม  สาว ๆ ที่ผมเคยเดท  จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกู


ผมรีบสำรวจตัวเองเป็นการใหญ่  โล่งอกที่ด้านหลังนั้นปลอดภัยจากการล่วงล้ำ  แต่ไอ้หนูของผมที่นอนคอพับคออ่อนอยู่นี่สิ  มันเหนียวหนึบเหมือนกับเคยหลั่ง....นี่ผมมีอะไรกับเด็กคนนั้นไปแล้วงั้นเหรอ  มีอะไรกันทั้ง ๆ ที่ผมไม่รู้สึกตัวนี่นะ  ความทรงจำของผมค่อย ๆ กลับคืนมา  เหตุการณ์นั้นเลือนรางราวกับความฝัน  แต่มันคือความจริงใช่มั้ย

“ช่างเถอะ  ถ้าพี่นึกไม่ออกก็อย่าพยายามนึกมันเลย  พี่ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ  เราจะกลับกรุงเทพกันแล้ว”
“เดย์”
“คะ”
“โกรธพี่รึเปล่า”
“ไม่นี่คะ”
“แล้วที่เดย์พูด....อ่า”
“พูดอะไรเหรอ”
“แฟนของเดย์น่ะ...เดย์หมายถึง”
“ก็พี่ไงแฟนหนู  ขอโทษนะที่ต้องพูดแบบนั้น  หนูแค่อยากช่วยพี่น่ะ”
“ช่วย”
“นั่นน่ะตัวอันตรายนะ  ไม่ว่าพี่จะมีหรือไม่มีอะไรกับเค้าก็เถอะ  แต่เค้าต้องไม่หยุดแน่ ๆ เพราะว่าพี่คือคนที่เค้าเล็งเอาไว้  เพราะฉะนั้น  พี่ไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ”
“ทางเลือก?”
“ก็เราสองคนน่ะ  มาเป็นแฟนกันไง  แหม....หนูออกตัวแรงไปซะขนาดนั้น  ตบมันจนเลือดกบปาก  เพราะฉะนั้นพี่น่ะ  ให้ความร่วมมือแต่โดยดีซะเถอะ....เอ้า....ยังไม่รีบไปอาบน้ำอีก  มีเรื่องใหญ่มากรออยู่นะคุณหัวหน้า  เรื่องคอขาดบาดตายเชียวแหละ”



อาการแปลก ๆ ของน้องตั้งแต่เมื่อวานนี้  ทำให้ผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้....

น้องหึงผมหรือเปล่า.....หรือว่าน้องแค่อยากจะช่วยผม  แล้วเด็กคนนั้นทำอะไร  ผมถึงได้พลาดพลั้งทำเรื่องขาดสติแบบนั้นลงไปได้โดยที่ตัวเองไม่รู้สึกตัว....ผมจ้องมองน้องที่ตอนนี้นั่งนิ่งไม่ยอมพูดอะไรอีก  ถ้าผมมีอะไรกับเด็กคนนั้นจริง ๆ น้องจะหึงผมมั้ย  หรือว่าจริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่องระหว่างน้องกับเด็กคนนั้น  ไม่เกี่ยวกับผม

“พี่ต้น”
“ครับ”
“ไหน ๆพี่ก็คิดจะยืนบื้อไม่ยอมขยับแล้วล่ะก็นะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า....ไอ้เด็กปากร้ายเอ๊ย”
“ในชีวิตเดย์นอกจากพวกยาย ๆแล้ว  ก็มีพี่ต้นกับพี่ตี๋  ที่เดย์รักมาก.....เหมือนเป็นพี่ชายของเดย์  พี่น่ะเป็นคนดีเกินกว่าจะลดตัวลงมายุ่งกับคนพรรค์นั้น  เดย์ไม่เสียใจหรอก  ถ้าพี่จะมีใคร  เพราะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน  แต่ถ้าเป็นคน ๆ นี้  เดย์ขอล่ะ.....พี่ต้องรีบออกให้ห่างที่สุด  เดย์จะช่วยพี่  เดย์ไม่ยอมให้มัน.......”



ผมเดินเข้าไปปิดปากเจ้าเด็กพูดมาก.....ใช่ครับ....ผมจูบน้อง......เราสองคนจูบกันพักใหญ่  ผมเห็นน้องหลับตาปี๋  มือขาว ๆ ขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น  นานทีเดียวล่ะ  กว่าผมจะถอนจูบออก  ใบหน้าของน้องแดงซ่าน  ผมคิดว่าจะถูกฆ่า  แต่น้องก็จ้องผมเขม็ง  ดวงตาคู่นั้นกำลังสั่นระริก

“พี่จะระวังตัวให้มากกว่านี้  พี่บอกแล้วไงว่าพี่ชอบเรา.....พี่ไม่มีทางมีอะไรกับคนอื่นได้หรอก....เชื่อใจพี่เถอะนะ”
“พี่ต้น”


น้องหน้าแดงซ่าน  น้องกำลังเขิน  มันเป็นจูบแรกของเรา  แต่ก็ช่างผิดเวล่ำเวลา  ผมรีบหันหลังกลับเพราะไม่อยากยืนมองน้องอยู่อย่างนั้น  ทันทีที่ผมปิดประตูห้องน้ำ  ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆเหมือนคนวิ่ง  ตามมาด้วยเสียงปิดประตูห้อง....



“บ้าเอ๊ย......ทำไมกูซวยแบบนี้นะ  ทำอะไรก็ซวยไปหมด  เว๊ยยยยยย”




จนแล้วจนรอดผมก็นึกไม่ออกอยู่ดี  ว่าเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น
.
.
.
.
.
.
.
.
เจ็บใจนัก......นังนั่น



เด็กหนุ่มเดินกุมใบหน้าที่บอบช้ำจากการถูกทำร้าย 


เหตุการณ์เมื่อคืนกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเอาไว้  ร่างกายของรุ่นพี่ไม่ตอบสนองกับยาอย่างที่ควรจะเป็น  ที่เขาทำเพียงแค่ใช้ปากให้กับส่วนนั้นที่แข็งขึง  ปริมาณยาคงจะมากเกินไป  ชายหนุ่มถึงได้สลบไสลเหมือนกับคนตาย  แทนที่จะคึกเหมือนม้าศึก

“ทำไมพี่ต้นถึงไม่ปกป้องผม.....ทำไมพี่ถึงนั่งมองดูผมถูกมันตบอยู่อย่างนั้น  ไม่คิดจะช่วยกันเลย”


น้ำตานั้นไหลซึมออกมาจากดวงตาคู่สวย  ความรู้สึกนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวังและโศกสลดจนไม่สามารถควบคุมไหล่ตัวเองไม่ให้สั่นไหวได้  ไม่เคยต้องเสียน้ำตาให้ผู้ชายมาก่อนเลยในชีวิตนี้  ความรู้สึกอกหักมันเป้นแบบนี้นี่เองสินะ....

“พี่อั๋น....ฮึกฮึก”


เจอหน้าชายหนุ่มอีกคน  หมายจะเข้าไปให้อีกฝ่ายกอดปลอบ  อ้อมแขนของใครก็ได้ในตอนนี้  อยากถูกจูบ  อยากออดอ้อนขอความเห็นใจจากใครสักคน  แม้แค่คู่นอนชั่วคราว  ก็ยังดี 

“ไปให้พ้นเลยนะมึง....เพราะมึง  มึงทำทุกอย่างพังหมด  วงของเราล่มแล้ว  กูไม่น่าเอามึงเข้ามาเลย  โธ่เว้ยยยย”

อั๋นสะบัดร่างผอมเล็กนั้นให้ออกห่างอย่างรังเกียจ  เสียงตวาดลั่นทำให้หนุ่มน้อยตกใจ  จนน้ำตาหยุดไหลอย่างชะงัด...พีทจ้องหน้าอีกฝ่าย  เหมือนต้องการจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น  ริมฝีปากปริแตกส่งเสียง  เค้นคำออกมาอย่างลำบากเหลือแสน....

“เกิดอะไรขึ้น....ฮึก...มีอะไรงั้นเหรอครับ  ทำไมถึงบอกว่าวงเราล่มล่ะพี่อั๋น”
“มึงเปิดเน็ตดูเอาเองก็แล้วกัน  แมร่งเอ๊ย....ร่านชิบ  กูจะติดโรคจากมึงมั้ยวะเนี่ย”


คลิบหลุด....ภาพฉาวบันนี่บอย?

เด็กหนุ่มอยากจะกรีดร้อง  หากแต่ตอนนี้ไม่มีเสียงออกมา

ไม่จริงใช่มั้ย  โกหกกันใช่หรือเปล่า  ใครกันนะ  ฝีมือของใครกัน



เสียงโทรศัทพ์ของคนตัวเล็กดังขึ้น  มืออันสั่นเทากดรับอย่างระแวดระวัง


“เป็นไง....เจ๋งดีมั้ยล่ะมึงอีตุ๊ดร่าน  ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
“แก....”
.
.
.
.
.
.
.
To be Con

ตัดฉับ 5555+

สะใจหรือสงสาร  เม้นท์บอกกันมานะคะ

[tonkhaw]

แอบสงสารเเละสะใจ

เเต่โดนแฉขนาดนี้เเถมเป็นคนดังด้วย

ไปตายเเล้วเกิดใหม่เถอะอยู่โลกนี้ก็มีเเต่อับอาย

ส่วนพี่ต้นเกับจูบเเรกเอาใจไปเลย