หัวข้อ: Idylle ไม่ไหวจะเกรียน! 5/12/14 ::ไม่เกรียนที่ 25 End:: From This Moment On P.55

[Jthida]

ส้นตีนใครนะ 5555555555555555555555555

[narunarutoboyz]

เกรย์ก็..........ยอมๆลูกไปเห้อออออออออ ของขึ้นมากๆเดี๋ยวความดัน(มี?)ก็ขึ้นหรอก อิอิ 
อืมมมมม เเนวยูรินี่ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ แม้ว่าจะไม่สามารถจินตนาการได้ชัดเจนเท่าที่ควรแต่ก็ให้อารมณ์สมูธอยู่ค่ะ
เพราะฉะนั้น ฝันคะ...........อาจไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้ อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้จิ 

รักเกรียนคนเขียนนนนนนนนนนน
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่าาาาาาาาาาาาา 

[AdLy]

หมอก็ต้องรู้สึกอะไรๆ บ้างล่ะหน่า ถึงได้เก็บการ์ดไว้

หมอก แม่ง น่ารักเนาะ

[shoi_toei]

ฝัน อย่าร้องไห้เลยนะ

เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

[PoEm2011]

ไม่ได้เข้าเน็ตหลายวัน เข้ามาก็อดใจไม่ได้ที่จะอ่าน ไอดิล ทุกที
อ่านแล้วก็ทำให้ยิ้มได้ ขำ ฮา ทุกครั้ง..

ชอบเจ้าหมอกนะ แน่จริงๆ กระโดดขึ้นหลังรถ แล้วก็ยังอมยิ้ม ขำ ให้กับไอดิลได้ตลอด..ฮ่าๆ

เกรียนคนเขียนยังคงรักษาแก่นความคิดเดิม เรื่องความรักระหว่าง คนต่อคน ไม่เลือกเพศ อ่านแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่า หญิง หรือ ชายนะ แค่รู้สึกว่าเป็นเรื่องของคนสองคน...

จะรอตอนต่อไป

[TIKA_n]

    ฮาพ่อเกรย์จริง ๆ  คิดได้ไงว่าฝันมานั่งเฝ้าไอดิลที่รั้วนะ  กร้าก ๆ  ไม่ใช่พ่อเกรย์คิดไม่ได้นะเนี่ย  เกรียนได้ใจขนาดนี้ไม่ใช่พ่อทัศน์เอาไม่อยู่นะเนี่ย

ชอบหมอกกับไอดิลจัง น่ารักสุด ๆ อ่ะ     แต่เบื่อคุณแม่หมอกจริง ๆ เลย   เมื่อไหร่จะเปิดใจ มองโลกกว้าง ๆ ซะทีเนี่ย น่ารำคาญสุด ๆ

เชียร์น้องหมอกให้เอาชนะใจพ่อน่ารักของไอดิลให้ได้เร็ว ๆ อยู่นะจ้ะ ฮูเล ฮูเล 

[SiLent_GRean]

คู่ฝันโคตรลุ้นเลยอ่ะ     

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ไม่ใช่ว่าคุณหมอก็อาจจะแอบรู้สึกดีๆกับจดหมายจนอยากเจอตัวและทำความรู้จักก็ได้
และนายบาส อาจเป็นแค่น้องชาย ก็ได้ เชียร์ฝันกับพี่หมอ อิอิ

บทนี้หมา พระเอกนายเอก กระเด็นเลยจ้าา คู่ในฝันพี่หมอมาแรง 555

[IöLIKE]

ThankS

[cotone]

น้องบาสอาจจะเป็นแค่น้องก็ด้ายยยยย อย่าเครียดสิจ๊ะในฝัน อย่าเครียด คุณหมอมีแนวโน้มชอบกินเด็กเป็นเรื่องดีนะ 'w'

[verdaslyful]

“คนบางคน..’ผ่าน’เข้ามา ก็คงเพื่อให้เราแค่..’พบ’ ”

พี่หมอกคมมมมมมม


เดี๋ยวพี่หมอเขาก็ใจอ่อนพี่ฝัน 

[pukpiikz]

พี่มาอัพทีไรใจเต้นทุกที
หลังๆรู้สึกเขินๆหมอกยังไงไม่รู้ 555555
อยากให้หมอกจัดหนักให้ดิ้ลอีกซัก เอาให้อึ้ง
ดิ้ลมันแก้เขินแบบเกรียนดีอ่ะ ชอบๆๆๆๆ ><
 

[kkmm]

ขอบคุณคับ

[Dezzerr]

สวัสดีครับ

แวะมาบอกว่าสอบเสร็จแล้วนะเออ และประเด็นสำคัญ... ยังไม่ตายด้วย 
เกรียนคนอ่านซำบายดีบ่ ลืมกันไปหมดรึยังเนี่ย
มาทักทายก่อน จะกลับมาพร้อมนิยายตอนต่อไปในเร็ววัน
ยินดีต้อนรับคนที่เพิ่งเข้ามาเจอเกรียนรุ่นลูกด้วยครับ และ.. ท่าด๊า เตรียมตัวพบกับข่าวการรีปริ้นท์ INDY in love เร็วๆนี้ครับ

ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียน(มิใช่)น้อย

ปล. เชียงใหม่ร้อนมาก เผ่นกลับสุราษฎร์ ณ บัดนาว

กรี๊ดดดด เพิ่งตามอ่านรุ่นพ่อจบ แล้วตามมาอ่านเรื่องนี้ รอรีปริ๊นท์นะคะ ชอบมากกกก รักเกรียนสุดๆ

[fiixtion]

แค่น้องชายป่าว คนชื่อ บาสน่ะ อย่าเพิ่งคิดมากซิ ไอ้ฝัน 

[lazat.mchub]

สวัสดีเกรียนคนเขียน รู้หรือเปล่าว่าทำให้เราต้องกลับไปอ่านทันศ์เกรย์อีกครั้งนึง 55555555

[vivalasvegus]

คิดถึงเกรียนคนเขียนจัง

[thanza1970]

อยู่ ๆ ก็หายไป ...............

[verdaslyful]

  ได้แต่รอ รอ รอ รอ

[vivalasvegus]

ใกล้จะเปิดเทอมแล้วนะคะ เกรียนคนเขียนยังไม่มาต่อเลย คิดถึงค่ะ

[CarToonMiZa]

ย่องมา+1

[Idylle]

สวัสดีครับเกรียนคนอ่าน
หายหัวไปยาวนานและหายอย่างต่อเนื่องในเรื่องนี้ ก็ไม่มีคำแก้ตัวอะไรครับ
ช่วงไม่กี่วันผ่านมา ได้มีโอกาสกลับไปอ่าน INDY in love.. อีกครั้ง ทำให้ฮึดขึ้นมาเขียนต่อจนได้ แต่ถ้าไม่สมูทเหมือนเดิม ต้องขอโทษด้วยละเด้อ 

::ไม่เกรียนที่ 19::

ประชุมเลิกแล้ว ไอ้หมอกที่เหงื่อโชกก็เลิกเล่นบอลมายืนอยู่ใกล้ๆนี่แล้ว
แต่เรายังคงไม่ได้พูดอะไรกันออกมา ผมเพียงแต่ยื่นกำหนดการที่รับมาจากห้องประชุมให้ไอ้หมอกดู
“มึงเอายาให้มันรึยังล่ะ” ไอ้หมอกถามหลังจากเห็นชื่อพี่หมอ
“เออ จริงสิ” ผมลืมไปถนัด จึงรื้อค้นกระเป๋า หยิบถุงยาออกมา ลงจากโต๊ะไปทรุดนั่งบนฟุตบาทข้างไอ้ฝัน
“นี่ของมึง..”
ดวงหน้าขาวหันมามองเหมือนชั่งใจว่าจะรับไปดีไหม
ที่สุดแล้ว..มันก็รับไป

ไอ้หมอกลงมานั่งขนาบอีกข้าง เอามือตบไหล่ไอ้ฝันเบาๆ “อย่าเสียใจไปเลยนะเพื่อน”
ไอ้ฝันพยักหน้า มองถุงยาด้วยสายตาว่างเปล่า
“คนบางคน..’ผ่าน’เข้ามา ก็คงเพื่อให้เราแค่..’พบ’ ”

ผมกับไอ้หมอกไม่รู้จะพูดอะไร..
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

พวกเราขึ้นมาซ้อมเพลงกันในห้องสมาคมฯ หลังจากเสร็จประชุมและหลังจากไอ้หมอกเสร็จภารกิจในสนามบอล
.
.
“เฮ้ฝัน เราอยากให้มึงช่วยแต่งเพลงกับทำนองด้วย”
ไอ้หมอกชวน แต่เพื่อนเรายังเงียบอยู่

หลังจากดีเลย์ไปประมาณสามสิบวิ ไอ้ฝันก็พยักหน้าและตอบมา
“ฮื่อ..”


“ลองฟังที่พวกกูช่วยกันแต่งเมื่อวานดูนะ”
ผมว่า แล้วหันไปส่งสัญญาณให้ไอ้หมอก

เริ่มที่มันลีดกีต้าร์..แล้วเสียงขลุ่ยของผมก็ตามมา.. ท่อนอินโทรที่เรา (ไอ้หมอก) แต่งไว้เมื่อวาน

“เพื่อนเอย..อีกคราที่มาพบกัน” มันร้องวรรคแรก

ผมลดขลุ่ยลง ร้องต่อ “ดั่งดวงตะวัน..ทอแสงหลังผ่านค่ำคืน”

“เวลา..ล่วงเลย..ไม่เคยเป็นอื่น

หยัดยืน..เคียงกัน..ณ ปลายของฟ้า..”

เราประสานเสียง..

หลังจากท่อนนี้ ไอ้หมอกโซโล่ก่อน แล้วผมจึงยกขลุ่ยขึ้นจดริมฝีปาก
..ดนตรีประสานดนตรี..

ดวงหน้าขาวของไอ้ฝันเงยขึ้นมา..
“เพราะจัง นี่พวกมึงไปช่วยกันแต่งตอนไหนวะ?” มันฉงน
“ก็พ่อน่ารักปิดตายหน้าต่างไปแล้วไม่ใช่รึไง?”

ไอ้หมอกยิ้มบางๆ “ก็ช่วยกันแต่ง..ผ่านหน้าต่างที่ปิดไว้นั่นแหละ”
ผมก้มหน้างุด รู้สึกเขินอายชอบกล ไอ้ฝันนี่ก็ไม่ช่วยอะไร หัวเราะเพื่อนอย่างเดียว
“ดีจังนะ” มันว่า ตามองพวกผม แล้วก็หน้าสลดลงไปอีก คงคิดถึงพี่หมอ..

ไอ้หมอกละมือจากสายกีตาร์ไปแตะไหล่มัน
“ฝัน ช่วยกันแต่งต่อนะเพื่อน”

ไอ้ฝันสีหน้าดีขึ้น ขยับเข้ามาใกล้ ผมยื่นโน้ตและเนื้อเพลงที่เขียนไว้เมื่อวานให้มัน
“อืม..” เราสุมหัวกัน
“กูจับได้ลำดับสุดท้ายเลยล่ะ” ผมบอกเศร้าๆ
ไอ้ฝันถือปากกาเคาะหัวตัวเอง “ไม่เป็นไร งานคืนสู่เหย้าใช่ไหม จบให้ซาบซึ้งไปเลย”

สาวน้อยยิ้ม ไม่นานนักมันก็ร้องออกมา

“ปิดตา..เปิดใจออกมาสำราญ
ร้องรับ..ขับขาน..บทเพลงสร้างสรรค์วิญญา”

พวกผมเล่นดนตรีคลอจังหวะช้าๆตามทำนองเดิม  ขณะไอ้ฝันหลับตาร้องและหยุดเพื่อนึกเนื้อเพลงที่จะต่อ

“สมาน..ดวงใจ..ที่เปื้อนน้ำตา” ผมร้องตาม  แล้วหันไปถามความเห็นพรรคพวก “พอได้ไหม?”
ไอ้หมอกเพิ่มโซโล่ตรงนี้ไปอีกหนึ่งครั้ง แล้วก็ปิดท้ายว่า
"คืนมา..สู่เหย้า..เคล้าไมตรี”

..เราวนกลับไปร้องเล่นใหม่อีกรอบ..
อีกรอบ..และอีกรอบ..
ทุกๆครั้งที่เริ่มใหม่ จังหวะดนตรีก็นิ่งขึ้น ไหลลื่นมากขึ้น เสียงที่เราเปล่งออกมาก็ดูจะหนักแน่นมากขึ้นด้วย

“เพื่อนเอย..อีกคราที่มาพบกัน
ดั่งดวงตะวัน..ทอแสงหลังผ่านค่ำคืน
เวลา..ล่วงเลย..ไม่เคยเป็นอื่น
หยัดยืน..เคียงกัน..ณ ปลายขอบฟ้า..”
..
….
…….
“ปิดตา..เปิดใจออกมาสำราญ
ร้องรับ..ขับขาน..บทเพลงสร้างสรรค์วิญญา
สมาน..ดวงใจ..ที่เปื้อนน้ำตา
คืนมา..สู่เหย้า..เคล้าไมตรี..”

ทุกคนที่เดินผ่าน..ตามปกติจะรีบเดินไปเร็วๆ ขณะนี้กลับหยุดยืนบริเวณหน้าห้องสมาคมฯ
ฟังเสียงเพลงที่ร้องออกไปจากใจของเรา..

“ขอบใจนะไอดิล” ไอ้หมอกว่า ผมจึงงง
“ขอบใจเรื่องอะไรวะ?”
“ที่มึงหลอกกูมาเข้าชมรมในวันนั้น” มันยิ้ม.. ยิ้มที่ทำให้มันหล่อ ถ้ามันยังหล่อกว่านั้นได้
“ต้องขอบใจไอ้ฝันต่างหาก” ผมโอบไหล่เพื่อนสาว “เพราะมันเป็นคนสั่งกูให้ ไปหาผู้ชายมา”
แล้วเราสามคนก็หัวเราะกัน ไอ้หมอกฉวยโอกาสเอนหลังมาพิงผมอย่างเนียนๆ

.

.

“ออกไปเลย มึงน่ะ”
ผมไม่ยอมให้มันเนียน กำลังซึ้งในมิตรภาพ พอเอนหลังมาพิงทีนี่กูเขินเลย..

“เมื่อยนี่หว่า นั่งเล่นกีต้าร์ตั้งนาน”
มันยังคงพิงอยู่อย่างนั้น

“ไม่เอา ออกไป”
ผมก้มหน้างุด ผลักหัวมันออก
ไอ้ฝันนี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร มองเราสองคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนผมต้องเก๊กหน้าเคร่ง
“เชี้ยหมอก ไม่ออก กูถีบจริงด้วย”
มันยักไหล่ บอกสั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ

“มึงถีบ-กูจูบ”


ตีนผมหยุดกระตุกโดยอัตโนมัติ เหลียวซ้ายแลขวาไปทางประตู นักเรียนบางคนหยุดดูเราอย่างสนใจ
ไม่หรอก ผมไม่ต้องการเล่นหนังเกย์ตรงนี้..

“เชี้ย.. หน้าด้าน” ผมด่า ทั้งที่หน้าแดงแปร๊ด
ไอ้บ้านั่นหัวเราะหึหึ “เขินทำไม.. จูบกันมาตั้งสองครั้งแล้วนี่”
“ไม่ได้เขินเว้ย” ผมลุกพรวดขึ้นมา
“งั้นทำไมมึงต้องหน้าแดงขนาดนั้น” มันดึงแขนผมกลับลงไป รวบเอวเอาไว้
 ผมบอกหน้าตายขณะแกะมือมันออก

“กูเป็นสิวอักเสบ”

ไอ้ฝันหัวเราะก๊าก ตบไหล่ทั้งผมทั้งไอ้หมอก

ณ ขณะนั้น เรารู้สึกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เราได้มาพบเจอ.. จนเข้าใจความหมายของคำว่าเพื่อน..
..เพื่อนรัก เพื่อนแท้.. หรือแม้แต่..รักเพื่อน..

____________________________________


เย็นมากแล้ว..ดวงอาทิตย์ใกล้ลับเหลี่ยมขุนเขา.. เมื่อเราสามคนเดินออกมาถึงประตูโรงเรียน

“วันนี้พ่อน่ารักมารอรับมึงอีกไหมน่ะ” ไอ้ฝันถามพลางชะเง้อชะแง้แลมอง
“กูโทรไปบอกแล้วว่าเลิกช้ามาก จะเดินกลับกับมึง” ผมตอบ แต่ก็ชะเง้อด้วยคน
“ค่อยยังชั่ว อุตส่าห์ไม่ขี่มอเตอร์ไซค์มาเพราะอยากเดินกลับกับมึงเลยนะเนี่ย”
ไอ้หมอกว่า พลางหันมาทำสายตาเจ้าชู้ ไอ้นี่!

เมื่อไม่เห็นท่ายืนสุดเกรียนของพ่อน่ารักที่ริมรั้ว เราสามคนจึงสาวเท้ามุ่งไปตามทางกลับบ้าน

“เฮ้..”
แล้วเราก็ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง….

“มา เด็กๆ มืดแล้ว”
พ่อน่ารักโผล่หัวออกมาจากหน้ารถกระบะ มีพ่อหล่อเป็นคนขับ
“แหะๆ ขอบคุณค่ะพ่อ”
ไอ้ฝันตอบรับ คว้าไหล่ผมมาด้วย ส่วนไอ้หมอก..

“ขึ้นมาเลยฝัน ขึ้นมาลูกไอดิล ส่วนมึงน่ะ เดิน!”
พ่อน่ารักแว๊ดออกมา เมื่อเห็นไอ้หมอกเดินตามหลังมาด้วย

“โธ่.. กูนึกว่าพ่อมึงจะลืมสังเกตแล้วเชียว” ไอ้หมอกบ่นหงอยๆ
ผมเอื้อมมือไปตบไหล่มันเร็วๆ แล้วเอี้ยวหน้าไปกระซิบ
“รอที่หน้าต่างนะ..”

อ๊าก.. เขินก็เขินครับ
แต่มันรู้สึก..ไม่รู้สิ อยากรู้สึกอุ่นใจว่าเดี๋ยวเราจะได้เจอกัน
ถึงแม้จะได้ยินเพียงเสียงผ่านหน้าต่างที่ปิดตาย ผมก็ยังจินตนาการได้ถึงใบหน้าหล่อเหลาและรอยยิ้มจริงใจของมัน

พ่อขับรถไปส่งไอ้ฝันที่บ้านก่อน มันยกมือไหว้ขอบคุณพ่อ ผมตบไหล่เพื่อนสาว ไม่ลืมที่จะให้กำลังใจ
“อย่าไปคิดมากเลยนะ ไม่ว่าอะไรก็ตาม..”

ไอ้ฝันยิ้มให้ผมบางๆ
ผมไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าทำไมยังไม่บอกมันไปเรื่องที่พี่หมอเก็บจดหมายน้อยของมันเอาไว้เต็มกล่อง
อาจเป็นได้ว่า..ผมไม่อยากทำให้มันสับสนมากไปกว่านี้

_____________________________________


“ให้ฉันรอตั้งหลายวันนะคุณสุรศักดิ์ กว่าจะมาได้”
เสียงแปล๋นๆของคุณนายแม่หมอกเป็นสิ่งแรกที่เราได้ยิน เมื่อลงจากรถ

ผู้ชายร่างใหญ่ท่าทางเหมือนนักสืบที่เธอเรียกว่าคุณสุรศักดิ์ ส่งแฟ้มเอกสารบางอย่างให้
คราวนี้เองที่เธอหันมามองพวกเราสามคนอย่างสมใจ

“คราวนี้ตาหมอกกับสามีฉันจะได้ตาสว่างเสียที ฉันจะเช็คดูละ ขอบใจมาก”
เธอยื่นเงินให้ผู้ชายคนนั้นแล้วเดินเข้าบ้านไป

พ่อน่ารักมองตาม
“เขาหมายถึงอะไรของเขาน่ะคุณทัศน์”

“ช่างเถอะฮะพ่อ อย่าไปสนใจคนแบบนี้เลย”
ผมยักไหล่ ตอบแทนพ่อหล่อ แล้วจูงพ่อทั้งสองเข้าบ้าน

“อย่าคิดว่าเธอจะหลอกให้ตาหมอกไปหาครั้งแล้วครั้งเล่าได้นะ ไอ้กิ่งมะยมที่ยื่นเข้ามาในบ้านฉัน ฉันจะตัดมันซะ”
เธอพูดไล่หลัง ผมพ่นลมหายใจ หันไปต่อล้อต่อเถียง
“คุณตัดกิ่งไม้ได้แน่ ว่ากันตามกฎหมาย แต่ในความเป็นจริงน่ะ ตัดใจลูกคุณจากผมได้รึเปล่าล่ะ?”

“อื้อหือ.. ไอดิล”
ผมได้ยินเสียงยายพึมพำอยู่ที่ธรณีประตู "เกรย์ชัดๆ"

เฮ้อ..กะจะไม่พูดแล้วเชียว เกรียนแตกจนได้!

ผมเดินช้าๆ.. ขึ้นมาบนห้อง
ถึงแม้จะคาดเอาไว้ว่าคุณนายแม่หมอกรู้ทันขนาดนี้ คงไม่เจอไอ้หมอกหลังหน้าต่างแล้วละ
แต่ผมก็อดมารอไม่ได้

“หมอก..”
ผมเรียก ไม่ได้หวังให้ได้ยินเสียงตอบกลับมา

“เฮ้..”

แต่ก็ดันมี !
ผมเผยอยิ้ม..

“กูได้ยินเสียงโวยวาย” มันว่า
“อือ..” ผมตอบรับ “มึงรีบกลับไปที่ห้องดีกว่านะ เดี๋ยวแม่มึงก็มาอาละวาดมึงหรอก”
ไอ้หมอกเงียบไป.. ผมจึงถามตรงๆ
“มึงทะเลาะกับแม่รึเปล่า กู..อืม..ขอโทษที ไม่เคยยั้งปากทันเลย”
มันเงียบไปแป๊บหนึ่ง แล้วตอบให้ผมสบายใจ 
“ถ้าแม่ได้รู้จักมึงกับครอบครัวจริงๆ เขาต้องรู้สึกกับมึงเหมือนที่กูกำลังรู้สึกนี่แหละ”
ผมหัวเราะเบาๆ “จะไม่มีทางได้รู้จักดีน่ะซี๊”
ก็จริงนี่ครับ ผมนึกไม่ออกเลยว่าเธอจะมารู้จักเราอีท่าไหน ในเมื่อเธอคิดเองเออเองไปหมดแล้ว

เป็นเกย์มันผิดตรงไหนนะครับ..
พ่อของผมไม่ได้เป็นจริงๆด้วยซ้ำ แค่คนที่รักบังเอิญเป็นเพศชายเหมือนกันเท่านั้น
หรือถึงจะเป็นจริงๆ ก็แล้วมันทำไมเล่า พวกเขาเพียงแต่รักกัน.. เพียงรัก..
แค่ที่ไม่อาจมีลูกกันได้ ไม่อาจจดทะเบียนได้ตามกฎหมายของหลายๆประเทศ พวกเขาก็โชคร้ายพอแล้ว
คนอื่นๆในฐานะที่เป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกก็ควรจะเห็นอกเห็นใจ มิใช่ดูถูกเหยียดหยามแบบนี้

.

.

“เราจะเลิกยุ่งกันก็ได้นะ” ผมบอกแมนๆ “เพื่อความสมานฉันท์ในครอบครัวไง”
“ถ้าจะพูดแบบนี้ กูว่าออกมาคุยกันข้างนอกดีกว่า” ไอ้หมอกตอบกลับ
“ทำไมวะ?” ผมฉงน
“กูจะได้ทำให้มึงรู้ได้ถนัดๆไง ว่ากูคิดยังไงกับไอเดียมึง..”
มันพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบหายไปเลย
หน้าผมร้อนผ่าวไปหมด.. เริ่มฉลาดแล้วนี่ครับ จึงพอเดาได้ว่าไอ้หมอกหมายความว่ายังไง

___________________________________


“เอาล่ะ สุดสัปดาห์นี้ อาจารย์จะไม่สั่งการบ้านอะไรมาก เพราะมีงานคืนสู่เหย้าที่ต้องจัด ไหนจะงานวันพ่อสัปดาห์หน้าอีก”
อาจารย์กุสุมาประกาศในคาบเรียนเช้าวันรุ่งขึ้น
“แต่ก็มีการบ้านที่หลีกเลี่ยงไม่ได้นะ” อาจารย์พูดต่อ

“พนันกันว่าหลีกได้ ถ้าอาจารย์อยากหลีก” ไอ้ฝันโน้มตัวมากระซิบใส่หูผมที่โต๊ะหน้า
ผมหลุดหัวเราะออกมา

“พูดอะไรในฝัน” อาจารย์กุสุมาซึ่งตรวจจับความผิดปกติได้อย่างรวดเร็วถามขึ้น
“เปล่าค่ะ” ไอ้ฝันขยับไปนั่งที่เดิม
“ครูยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอนะที่เสียมารยาทใส่คุณหมอ วิทยากรผู้มีเกียรติของเรา-”

“โธ่ อาจารย์อย่าพูดเลยน่า..” ผมพึมพำ แต่ทว่าอาจารย์กุสุมาคงไม่ได้ยิน

“หมอโอริสสาเป็นคนดีมากนะ เธอไม่รู้จักคุณหมอดี จะไปไม่ชอบคุณหมอเขาได้ยังไง เพิ่งเจอครั้งสองครั้งเท่านั้น”

โธ่เอ๊ย.. อาจารย์
ผมหันไปมองไอ้ฝันซึ่งนั่งเม้มปาก หลุบตาต่ำลงที่โต๊ะ ไม่คัดค้าน..ไม่โต้เถียง..
“ค่ะ..คงเป็นเพราะหนู..ไม่รู้จักเขา..ไม่เคยรู้จริงๆ”

ดราม่าอีกแล้วไง!


ผม ไอ้หมอก ไอ้ฝัน ยังคงซ้อมร้องเพลงเล่นดนตรีในตอนเย็นตามปกติเพื่องานซึ่งจะจัดขึ้นในวันเสาร์

“กูว่าเราต้องทำได้น่าประทับใจแน่”
ไอ้ฝันยิ้มมั่นใจ ไอ้ผมเองก็พยายามลืมความโศกเศร้าในดวงตามัน

“แล้วเราต้องแต่งตัวยังไงวะ?”
ไอ้หมอกยื่นหน้ามาถาม

“ก็ใส่ชุดธรรมดากันนี่แหละ ชุดที่สุภาพเรียบร้อย” ไอ้ฝันยักไหล่
“มึงมีเหรอ ไอ้ชุดที่ว่าน่ะ” ผมกรอกตาไปมา

___________________________________


สุดท้าย ผมจึงพาไอ้ฝันไปหาคนที่พึ่งได้ที่สุด
ยายผมเอง!

“ยายฮะ พรุ่งนี้ยายช่วยทำให้สารรูปไอ้ฝันมันดูพอขึ้นเวทีกับเขาได้หน่อยได้ไหมฮะ มีงานคืนสู่เหย้าตอนเย็นวันเสาร์"
"โอ๊ย ไม่มีปัญหา ยายไปคุ้ยเสื้อผ้ายายสมัยยังสาวก่อน"
"ขอบคุณมากฮะยาย ฝันมันจะร้องเพลงกับผมกับไอ้หมอก”

“ไอ้เด็กหมอกอีกแล้วเหรอ!?”
พ่อน่ารักโพล่งขึ้นมา

“ไม่เอาน่าเกรย์” พ่อหล่อปรามพลางโอบกอดไว้ ไม่วายพ่อน่ารักยังบ่นหงุงหงิง
“มึงไม่รู้เหรอ ไอ้เด็กนั่นพยายามสะกดจิตไอดิล ..โด่ว”

กูไม่น่าพูดชื่อมึงออกมาเลย!
ผมส่ายหน้า ปล่อยให้พ่อ พ่อ ตา ยายและไอ้ฝันเสวนากันหน้าบ้าน
วันนี้คุณนายแม่หมอกคงไม่อยู่ ท่าทางคลื่นลมจะสงบ
แต่จะเป็นสงบแบบก่อนมีพายุใหญ่หรือไม่นั้น.. เป็นอีกเรื่อง

ผมเดินเข้าบ้าน..
เสียงกีต้าร์ลอยตามสายลมมากระทบโสตประสาท
ประตูหลังบ้านเปิดอ้าไว้
เหมือนต้องมนต์สะกด ผมเดินตามเสียงนั้นไป..

หรือจะจริงอย่างที่พ่อน่ารักว่า.. ไอ้หมอกพยายามสะกดจิตผม..
มือแกร่งโซโลกีต้าร์เบาๆ เป็นเพลงบรรเลงแสนไพเราะจนผมแทบจะต้องขอให้มันลาออกจากโรงเรียนแล้วไปสมัครวงคาราบาว
มันบรรเลงเพลงที่เราแต่งด้วยกัน เพลงที่เราจะเล่นพรุ่งนี้ในนามชมรมส.ว.ม.

ผมเดินมาหยุดริมกำแพงหลังบ้าน..
โห..ไอ้หมอก มันกล้ามาก นั่งบนกำแพงบ้านผมซะอย่างนั้น
“เดี๋ยวพ่อกูก็มาไล่ลงหรอก” ผมเย้า
"ไล่ได้ไง กำแพงบ้านกูด้วย" ไอ้หมอกว่า
เออ ก็จริงครับ บ้านเราแชร์กำแพงร่วมกัน..

ไอ้หมอกหันไปโน้มตัวปล่อยกีต้าร์วางพิงกำแพงไว้เบื้องล่าง แล้วหันกลับมาหาผม
“ส่งมือมาสิ”

ผมมองมือที่ยื่นมาให้ขำๆ
“กูปีนของกูเองได้ ถ้าจะขึ้นไปน่ะนะ”

แต่ไอ้หมอกยังคงอมยิ้ม ยื่นมือมาเช่นเดิม
ผมตัดสินใจยื่นไปจับ ส่วนมืออีกข้างจับกำแพงไว้ ปีนขึ้นไปนั่งเคียงข้าง

“คืนนี้แสงจันทร์สวยดี” ผมเงยมองฟ้า
“อืม.. สวยจริงๆ..” ไอ้หมอกเห็นด้วย แต่สายตามันไม่ยักมองข้างบน

“มั่ว มึงไม่ได้เงยมองด้วยซ้ำ” ผมแว๊ดใส่
โครงหน้าคมสันนั้นแย้มริมฝีปากยิ้มบางๆ “กูก็ไม่ได้หมายถึงพระจันทร์”
ผมเสมองไปทางอื่น.. ไม่อยากถามว่ามันหมายถึงอะไร..

มือเรียวของผมหยิบขลุ่ยที่เหน็บไว้กับกางเกงขึ้นมาจดริมฝีปาก “กูขอซ้อมด้วยคน”
ไอ้หมอกพยักหน้า หยิบกีต้าร์ขึ้นมาจากพื้น แตะนิ้วลงบนเส้นลวด..
ว่าแล้วเสียงดนตรีของเราทั้งสองก็ดังประสานกัน

ผมรู้สึกว่ามันดังมาก..พอๆกับที่แผ่วเบามาก..

สายตาผมไม่ได้ละจากมัน.. สายตามันก็ไม่ได้ละจากผม..
หมอกดีดกีต้าร์ชำนาญจนไม่ต้องคอยมองหาคอร์ด.. ผมเองก็ไม่ต้องมองดูรูบังคับเสียง..
เราเพียงมองกันและกัน..

ไอหมอกโน้มหน้าเข้ามาหาผม พอๆกันกับที่ผมโน้มไปหามัน
เมื่อบทเพลงสิ้นสุดลง ดวงหน้าเราก็ห่างเพียงไม่กี่เซ็นติเมตร..

“กูจูบได้ไหม..” เสียงเข้มมีหน้ามาถาม
“มึงเคยขอด้วยหรือไง..” เสียงสั่นของผมตอบกลับ
ก่อนที่เราจะทำลายระยะห่างทั้งหมดนั้น

กีต้าร์ยังอยู่ในวงแขนไอ้หมอก สองมือผมก็ยังประคองขลุ่ย
แต่ริมฝีปากเราแตะกัน..นุ่มนวล..แผ่วเบา..
เสียงครางในลำคอผมดังคลอเคล้ากับสายลมยามค่ำคืน
"อือ..อืม..หมอก"
"หืม.." มันครางรับ "ไอดิล.."

หูผมอื้ออึงไปหมด ริมฝีปากถูกรุกเร้าช้าๆ..ช้าๆ ก่อนที่จะผละออกอย่างอ้อยอิ่ง
"นอนห่มผ้าด้วยนะ พรุ่งนี้เจอกัน" หมอกพึมพำบอก แตะจูบที่กึ่งกลางหน้าผากผมอีกครั้งหนึ่ง

_________________________________________

//แผ่นจากไปอย่างเงียบกริบและรวดเร็ว..

[Eternal luv]

 ้ วิ่งมาจิ้มแทบไม่ทัน

[CarToonMiZa]

จิ้มด้วยคน
แบบนี้ก็ดีนะมันทำ
ให้รู้สึกว่าตื่นเต้นดี
คุณนายแม่ไม่เลิกสักที
แบบนี้ต้องเปิดอก
+1และเป็ดจ้า

[Ali$a฿eth]

จิ้มเกรียน.  หายไปนานเลยนะคิดถึงงงงงงง


มาต่อได้จุใจมากกกกก


อยากให้คุณหมอเห็นฝันในงาน

ลิตเติ้ลเกรียนจะสมานฉันท์กับแม่ยายไงเน้อ



จิ้มเป็ดกดบวกใหกำลังใจนะแจร๊ะ

[zearet17]

เฮ้.....คนเขียนอย่าพึ่งเผ่นสิฮะ =_=
เรายังอ่านหนูดิ้ลไม่สมกับความคิดถึงเลย

//btw 

[uknowvry]

จบซะหวาน........

[BeauBeeiiz]

โอ๊ะย่ะ! มาแบบอบอุ่นกรุ่นๆนะ อร้ายยย

ความสัมพันธ์ พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ลุ้นนะ คู่นี้

แมหะ เกรัยนคนเขียนไปไวปานพายุจริงๆ

[raviiib❁]

ฟินค่ะ ฟินม้วกกกกกกกกกก
รอตอนต่อไปค่ะ ท่าทางอีกนาน
เอาเถอะ เราจะรอ!!

[taroni]

จูบใต้แสงจันทร์