My Destiny
(จะทำยังไง เมื่ออยู่ดีๆ ก็เจอรักแท้โดยไม่ได้ตั้งตัวสักนิด !)
='Part 11'=
“โอ้ยยยยย!! ห้องนี้มันอะไรกันเนี่ย มาทำอะไรกันตอนนี้!!”
“แกออกมาเดียวนี้เลยนะ ชั้นจะสั่งสอนพวกแก อ๊ากกกกกกกกกกก !!”
และเสียงอีกต่าง ๆ นานา ที่กล่าวว่าเจ้าของห้องนั้น ...
ตั้งแต่วันนั้นมันทำให้ผมได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะไม่ได้ถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ แต่ในความรู้สึกคืออยากแกล้ง
อยากให้คน ๆ นั้นหัวเสีย หรือ โมโห เพราะอะไร ผมก็ไม่รู้สิ แต่ว่ามันมีความสุขจัง...
นับจากนั้นความคิดของผมมันเริ่มทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ และคิดชื่อต่างๆนาๆ เพื่อมาแกล้งผู้ชายคนนี้
มันคือข้อสงสัยที่ผมตั้งประเด็นไว้ว่า เขาผู้ชายหรือเปล่านะ...
ทำไมหน้าหวานแบบนี้ และตัวเล็กแบบนี้ .... ^^ น่ารัก ว่าไหมครับ ~
เอาละ...ผมคงต้องพิสูจน์ให้ได้สักวันละนะ !!
ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่เคยได้เรียนรู้ซึ้งถึงความรักอันแท้จริง...ได้ผ่านพ้นผู้หญิงมากมายหลากหลายได้ขึ้นชื่อว่า
เป็นเสือผู้หญิงก็ว่าได้ เขาเพียงได้แต่เข้าใจว่า ความรักคือการที่ต้องได้มาซึ่งความปรารถนา ความต้องการ
ความรู้สึก...ที่มันไม่ใช่จากความรัก แต่ทว่าสิ่งที่ต้องเรียนรู้ไปในอนาคตมันไม่ใช่ความปรารถนา
ที่ได้มาซึ่งความสุขทางร่างกายถ้านั่นมันได้มาซึ่งคุณค่าทางจิตใจ เขาจะยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองไหม...
เพียงเพราะผู้ชายหนึ่งคนได้เดินเข้ามาในชีวิตเขา...
เพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้เขารู้ว่า ความรักไม่ใช่ความสุขที่ได้มาทางร่างกาย...
เพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้เขาได้เปลี่ยนแปลง...
เพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่ง ที่ทำให้เขานั้นได้เรียนรู้..
“คำว่าเนื้อคู่”.... มันคงอยู่ไม่ไกล~ เพียงเพราะความรู้สึก “รัก” และ “ต้องการเรียนรู้” ที่แท้จริงจากบางสิ่งบางอย่างที่ใกล้ตัว....
ผมใช้ชีวิตในคอนโดนี้ก็นานแต่ทำไมผมไม่รู้เลยนะว่ามีผู้ชายคนหนึ่งที่น่ารักแบบนี้อาศัยอยู่ข้างๆ
ห้องของผม...แถมยังปากจัดอีกตังหาก!
บางครั้งการที่ผมจู่โจมเขามากเกินไปมันทำให้เขากลัวผมหรือสยองผมก็ได้...แต่บางทีผมก็ใจร้อนนะ !
ผมก็อยากทำความรู้จัก แต่การที่ผมเข้าไปทำความรู้จักมันอาจจะดูพิสดารหน่อยก็เถอะ...
ผู้ชายคนนี้เขาเป็นคนที่น่าค้นหา ดูเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยเผยนิสัยที่แท้จริงให้ใครเห็น...
แม้กระทั่งหน้าตาผมยังไม่สามารถเดาใจเขาออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ นอกจากปากสีชมพูนั่นที่พูดจากัดจิก
ทำให้ผมรู้สึกแสบๆ คันๆ บ้างก็เถอะ
ถ้าวันนั้นมันเป็นจริง ผมคงได้ฉายาว่า โคอ่อนกินหญ้าแก่หรือเปล่านะ...แต่ที่ผมทำอย่างทุกวันนี้
เพื่อการอยากจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของผู้ชายคนนี้ผู้ชายที่ชื่อเหมือนผู้หญิง “ริน” ตั้งแต่วันที่เขาได้บอกชื่อผม
ผมก็แอบสงสัยอีกแล้วว่าพ่อแม่เขาเริ่มสงสัยหน้าตาลูกตัวเองตั้งแต่คลอดหรือเปล่าตั้งชื่อได้ หญิงขนาดนี้ !
วันที่ผมได้แกล้งเขาและได้หอมแก้มเขาและ...จูบ ความรู้สึกของผม ณ ตอนนั้นมันทำให้ผมรู้ว่า เขาบริสุทธิ์
ดูไม่เคยเรียนรู้อะไรเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย ผมจะทำยังไงดีนะที่จะปกป้องผู้ชายคนนี้ไว้ ถึงแม้ปากเขาจะร้ายแค่ไหน
แต่ในความรู้สึกของผม เขาดูบอบบางเกินไป...เพียงเพราะว่าผมอยากจะปกป้องเขา อยากจะรักษาเขาไว้
ให้เป็นของผม
คนเดียว!... “ที่แกนอนไม่หลับแบบนั้นเพราะแกทำเรื่องแบบนั้นทั้งคืน!”
ถ้าผมเป็นคนที่ไม่รู้จักพอในความรัก...ผมจะต้องเสียใจใช่ไหม
แต่คำพูดแค่นี้...ทำไมผมถึงคิดได้ต่างๆนาๆ เยอะขนาดนี้ละ เขาคงมีอิทธิพลมากมายกับจิตใจของผมสะแล้วสิ...
แต่ดูเหมือนทีท่าว่าเขาจะไม่มีใจให้ผมเลย อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลาที่เรารู้จักกันมันน้อยเกินไป
หรืออาจจะเป็นเพราะการจู่โจมของผมแบบไม่ตั้งตัวทำให้เขารู้สึกตกใจและแอบกลัวในตัวผม...
งั้นผมจะพยายามซอล์ฟลงละกันนะ ^^
โอ้ยยยยยยยยยยยย!!
แต่มันก็อดไม่ได้นะครับ ผมแอบปีนระเบียงของคอนโดข้ามไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ ม่านปิดสนิทเลยมองไม่เห็นอ่ะ
ผมอยากเห็นเขาตอนนอน ><
กึก กึก~ ผมพยายามเลื่อนประตูที่ระเบียงแต่มันล็อค ทำไงดีละผมอยากเห็นเขา... ผมหันซ้ายหันขวา อ่ะ!!...นั่นมันลวด!!
หึหึ -..- ความคิดชั่วร้ายอีกแล้วสินะ...ผมค่อยๆ ม้วนรวดนั้นแล้วค่อยๆ ไขประตูอย่างเบาๆช้าๆ
กึก!! อ่ะ!! ออกแล้ว~…ผมค่อยเลื่อนประตูอย่างเบาๆ เพราะกลัวคนที่หลับใหลตื่นขึ้นมาเจอผมในช่วงเวลานี้
คงจะถีบผมตกจากชั้นสูงเสียดฟ้าจากคอนโดเป็นแน่!...
ฮู้ววว ~ หลับก็น่ารักแฮะ! อดในไม่ไหวแล้วสิ ผมค่อยๆลูบผมที่บริเวณหน้าผากนั้นค่อยๆ
ก้มหน้าลงไปจูบบริเวณหน้าผากนั้นเบาๆ กลัวคนที่กำลังหลับนั้นจะตื่นขึ้นมา ผมจ้องใบหน้านั้นด้วยความรู้สึกต่างๆนาๆ
ที่ไหลวนเข้ามา...มันไม่ใช่ในสมองนะครับ แต่มันเกิดขึ้นในใจ ตอนนี้หัวใจของผมมันเต้นผิดปกติสะแล้วสิ...
“อื้อออออออออ ~”
ตื่นแล้วสินะ...ความคิดที่ผมจะวิ่งมุดใต้เตียงหรือปีนระเบียงออกไปนะเหรอ...ฮึ!!! ไม่มีทางเผชิญหน้ากันซึ่งๆหน้าแบบนี้ละ ^^
“ตื่นแล้วเหรอ”
“ตอนนอนก็น่ารักนะเนี่ย ไม่เหมือนตอนด่าเลยเหมือนปีศาจชัดๆ”
คนที่กำลังค่อยๆลืมตาขึ้นมาค่อยๆหันมาตามเสียงที่ผมกำลังพูด...แต่สิ่งที่เกิดขึ้น ณ ตอนนั้น คนที่กำลังนอนอยู่
สภาพมันเป็นแบบนี้ละครับ O_O” เข้าใจคำว่าตาค้างใช่ไหมละครับ...
“คิดอะไรอยู่ ทำไมตาค้างแบบนั้นละเจ้” แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ความเงียบ~
“ถามไม่ตอบ”
เหมือนอาการเมื่อสักครู่ได้ค่อยๆจางลง จากตาที่ค้างดูเหมือนมีสติมากขึ้น..
“เอ่อ...เข้ามาได้ไง!!” นั่นไง...ตื่นมาก็ตวาดผมเลย ~ ไม่ธรรมดาจริงๆครับผู้ชายคนนี้!
“อ่อ เดินทะลุกำแพงมา” ผมก็ตอบกลับไปอยากยียวนกวนประสาทเหมือนทุกครั้ง แต่ดูจากสีหน้าเขาไม่เล่นกับผมเลยนะ...
“เอาดีๆดิ ชั้นปวดหัวนะ!”
“ก็ได้ ๆ ก็...ปีนระเบียงมา แล้วพอปีนปุ๊บเห็นห้องเจ้ไม่ได้ล็อคก็เลยเข้ามา”
จริงๆ แล้วมันล็อคนะครับ แต่ผมไขประตูมันเข้ามา แต่มันคงเรียกไขไม่ได้แล้วละ คล้ายๆกับว่างัดบ้านเขาเข้ามานั่นแหละ
ถ้าไปแข่งขันความ แถ ผมคงได้อันดับ 1 แน่ๆ ^^*
“ออกไปเลยป่ะ!! ชั้นเห็นหน้าแกแล้วอยากจะเอาหัวโขกพื้น”
“ไม่ไป เข้ามาแล้วจะออกไปง่ายๆ ได้ที่ไหนกันละ”
ผมคงต้องเล่นสงครามประสาทกับเจ้เขาหน่อย ผมกลัวว่าเวลาผมไปเรียนผมจะเรียนไม่รู้เรื่อง (?)
ใครจะหาว่าผมหน้าด้านก็เชิญ ^^ ผมยอบรับแล้วตอนนี้~
“บ้าหรือไงมาอยู่ในห้องชาวบ้านเขาแต่เช้าเนี่ย แจ้งตำรวจจับเลย”
“กล้าเหรอ” ผมท้า!
แต่การกระทำของเขา ณ ตอนนี้...เห่ย!! เอาจริงดิ โทรไปจริงๆ หรอนั่น ตำรวจเลยนะ ผมเลยต้องย้ำถามอีกรอบ
“เอาจริงอ่ะ” ผมมองดูการกระทำสักพัก แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ ทุกอย่างมันคือเรื่องจริง!
“ฮัลโหล พอดีว่าต้องการจะแจ้ง...”
“เห่ย!!เอาจริงเหรอเนี่ย” ตอนนั้นผมเริ่มสติแตกแล้ว ก็ไม่คิดว่าจะทำจริงๆ แต่เขากล้าที่จะทำ...
และไม่หยุดอยู่ที่คำพูดนั้นด้วย เขายังพูดต่อไปเรื่อยๆ
“ฮะ มีคนเข้ามาในห้องผมเขากำลังบุกรุก”
ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับ รีบพุ่งไปคว้าที่โทรศัพท์เครื่องนั้นทันที และกดปิดลงอย่างรวดเร็ว แต่ตอนที่ผมพุ่งเข้าไปนั้นใบหน้าของผมและเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบเลย ผมมองหน้าเขาแถบไม่อยากละสายตาเลย ถึงแม้หัวจะยุ่งๆ หรือหน้าจะดูโทรมๆ เพราะพึ่งตื่นนอน แต่ก็ดูดีไปอีกแบบนะ เป็นอีกมุมที่ผมไม่เคยเห็น เขาหลุบต่ำลงไม่มองใบหน้าผม แต่ตอนนั้นสติของผมมันเลือนรางแล้วละ ผมค่อยๆเสยคางเขาขึ้นมาและค่อยๆโน้มหน้าลงประกบจูบที่ริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา และค่อยๆหนักหน่วงและเพิ่มความร้อนแรงเรื่อยๆ…ถ้าทุกสิ่งดำเนินไปตามอารมณ์ผมจะรักษาเขาได้ตามความคิดผมหรือเปล่า หรืออาจเป็นผมที่ทำลายมันเอง แต่ทว่าความรู้สึกนั้นได้ดำเนินไปอย่างธรรมชาติทุกอย่าง...คงจะควบคุมไม่ได้ถ้าใครสักคนไม่หยุดมัน...ถ้าความรู้สึกมันตรงกับคำว่าจิตใจ ความรู้สึกของเราคงไม่หยุดเพียงเท่านี้มันคงจะดำเนินไปตามสิ่งที่ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว~
แต่สิ่งที่อยู่ในห้วงความคิดของผมก็มาดับวูบไป
“โอ้ยยยยยยย เจ้กัดปากผมทำไม!!” โอ้ยยย เลือดออกหรือเปล่าเนี่ย TT____TT แต่มันก็คุ้มนะที่จะได้ทำแบบนี้
“แล้วใครให้แกจูบชั้นบ่อย ๆ ด้วยเล่า!”
“แล้วใครใช้ให้เจ้ทำหน้ายั่วผมตลอดเวลาด้วยเล่า!”
มันอาจจะเป็นเหตุผลที่เถียงข้างๆ คูๆ แต่มันออกมาจากความรู้สึกของผมจริงๆละนะ มองมุมไหนมันก็ยั่วจริงๆนั่นแหละ
“หน้าชั้นมันยั่วตรงไหนฮะ!”
“ทุกตรง! ไม่ว่าจะโมโหไม่ว่าจะทำอะไร มันก็ยั่วผมตลอดเวลานั่นแหละ”
“งั้นแกตัดหัวชั้นออกเถอะ ถ้าหน้าชั้นจะยั่วอารมณ์แกขนาดนั้น!! ชั้นยอมตาย!!”
“ไม่หรอก! เพราะเจ้เกิดมาเป็นเนื้อคู่ของผม~ ผมจะอยู่แกล้งเจ้ตลอดไปนี่ละ”
“หลับฝันในฟาร์มควาย!” ....ผมสุดจะบรรยายของคำพูดนี้แล้วละครับ แต่ผมก็สวนกลับไปตามสไตล์ผมละนะ
“แล้วคอยดูเถอะ! นอนหลับอยู่เฉยๆ โดนปล้ำขึ้นมาจะยุ่ง!!”
“ระวังไว้เถอะ นอนหลับอยู่ดี ๆ จะมีคนเอามีดไปฟันหัวแก!!”
“แล้วผมจะรอ~” ผมตอบกลับไปพร้อมทำหน้ากวนประสาทใส่...และเดินไปเปิดประตูระเบียงปีนกลับห้องตัวเอง
วันนี้คงเป็นอีกวันใช่ไหมที่ผมได้กำไรเยอะแยะ ถึงแม้จะเจ็บตัวมาบ้างเล็กน้อยแต่มันก็คุ้มกับความรู้สึก
ที่ผมได้ถ่ายทอดออกไปในวันนี้ หวังว่าเขาคงเข้าใจในความรู้สึกของผมไม่มากก็น้อยนะ สาธุ!! ^^
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่านด้วยนะฮะ ^^ 
จิ้มคนอ่าน ^^
สวัสดีฮะ^^ ตอนนี้ลงยันตอนที่ 11 แล้ว...อยากรู้จักเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่อยู่ในเล้านี้ที่อ่านนิยายของเรา
งั้นขอแนะนำตัวก่อนนะ ชื่อป๊อปนะ ^^ อาจจะมีเพื่อนบางคนรู้จักแล้ว มั้ง~ -..-"
เรียนสายวิทย์-คณิตนะถ้าเพื่อนบางคนเรียนสายเดียวกันเดียวเราจะแวะไปถามการบ้าน ฮาๆๆ
เอาเป็นว่าเรามารู้จักกันเถอะ ^^" ถ้าใครสามารถแนะนำตัวได้ก็แนะนำตัวหน่อยนะ จะได้รู้จักกัน ^^
เราเป็นคนบ้าๆ ติ๊งต๋องแล้วก็... เพื่อนบอกเราว่า เราคือ คนสองร่างนะ -.- มีทั้งมุมสงบสุดๆกับมุมบ้าสุดๆ 
แนวคิดที่แต่งเรื่องนี้ เอิ่มม จริงๆ แล้วตอนนั้นกำลังนั่งอยู่เฉยๆมันก็แว๊บเข้ามาในสมอง ก็เลยรีบเขียนขึ้นมา
อาจจะไม่ดีพอก็ ติ-ชมกันด้วยนะ แบบว่าการเรียบเรียงคำอาจจะยังไม่ค่อยดีนัก ยังไงก็ติดตามเรื่องนี้ของเราด้วยนะ ^^
ถ้าว่างๆ เราจะตอบคอมเม้นบ้าง แต่พึ่งเล่นบ้านเล้าเป็ดยังไม่นานเลยยัง งง ๆ อยู่ TT แต่ยังไงก็จะพยายามเรียนรู้ให้ไวที่สุดนะฮะ
และก็ช่วงนี้มันค่อนข้างวิกฤตน๊า ยังไงก็ดูแลตัวเองกันด้วย บ้านใครน้ำท่วมแล้วก็ดูแลตัวเองด้วยนะฮะ ระวังสัตว์มีพิษด้วยนะ
รักคนอ่านทุกคน จุ๊บๆ 
หัวข้อ: ♥ My Destiny อยู่ดีๆ ก็เจอรักแท้โดยไม่ตั้งตัวสักนิด!! [Chapter 21 the end...] 13/01/2012 (อ่าน 62889 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก