My Destiny
(จะทำยังไง เมื่ออยู่ดีๆ ก็เจอรักแท้โดยไม่ได้ตั้งตัวสักนิด !)
Part 18
“ถ้าชั้นอยากจะทำแบบนั้นบ้าง...จะเป็นอะไรไหม”
เมื่อกี้น้ำเสียงผมใช่ไหมที่เปร่งออกไปเปล่าประกาศให้คนตรงหน้าได้รู้...ทำไมผมถึงจิตปั่นป่วนวุ่นวายขนาดนี้นะ...เอิ่มมม ม
ก็แค่...ก็แค่ผมต้องการจะบอกอะไรบางอย่างเท่านั้น ผมก็แค่อยากรู้อ่า~ ว่าคนรักกันทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย
ผมก็แค่สงสัยจริงๆๆนะ!
“มันดึกแล้วนะ รินจำเป็นที่จะต้องนอนแล้ว”
ร่างสูงจับไหล่ผมให้ลุกขึ้นยืนและเดินต้อนกันแบบเผชิญหน้าเรื่อยๆ
“ก็อื้มม ก็นอนไง”
แต่การกระทำนั้น...ที่ไล่ต้อนให้ผมเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ จนถึงเตียงกว้าง
“งั้นก็นอนสะนะ~”
คำพูดกับการกระทำ...ถามจริง! สมองแกคิดอะไรอยู่นะเด็กเปรต~ คำพูดแกบอกให้ชั้นนอนแต่แกกลับเดินไล่ต้อนจนถึง
เตียงนอนเนี้ย!!~
ร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าค่อยๆ เดินไล่ตามแบบเผชิญหน้าและพร่ำบอกให้คนที่ขี้สงสัยว่าควรจะนอนได้แล้วมันคือเวลาพักผ่อน
แต่ทำไมละ...การกระทำกลับตรงกันข้าม~ ทำไม...ถึงเดินไล่ต้อน และทำไมต้องจ้องตา
ร่างบางที่เดินถอยหลังพร้อมกับใครอีกคนที่ค่อยๆ เดินไล่ตามไปจนสุดเจอกับสิ่งกีดขวาง... “เตียงกว้าง” หลังบางกระทบ
กับเตียงกว้างพร้อมกับมีใครอีกคนมาทาบถับกับร่างกาย
“นัทบอกให้นอน ไม่ยอมนอน”
แกสั่งชั้นให้นอน แต่แกมาทำอะไรบนตัวของชั้นเนี้ยยยยย!!
“บอกให้นอน แล้วจะมาอยู่บนตัวชั้นทำไม ลงไป๊! จะนอนแล้ว”
“ก็รินไม่ยอมนอน...ก็ไม่ต้องนอนไง”
สิ้นสุดคำพูดร่างสูงก้มลงมากดจูบที่ริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวลและเร่าร้อนในเวลาเดียวกันริมฝีปากหนาเคล้นคลึง
กลีบปากที่อ่อนนุ่ม เรียวลิ้นเกี่ยวกวัดแผ่ซ่านที่อยู่ในโพรงปากหวานมือบางไร้เรี่ยวแรงจูบครั้งนี้เสมือนทำให้ความรู้สึก
ที่โลดแล่นโจนทยานอยู่บนสวรรค์ ทว่าความรู้สึกนี้...ก่อเกิดขึ้นกับความรักที่สองดวงใจที่กำลังจะกลายเป็นเพียงหนึ่งเดียว
จมูกโด่งสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากข้างแก้ม เรียวปากร้อนไล่ลงมาถึงลำคอบางๆ ฝังรอยเล็กๆ ไว้ทุกสัมผัสที่เคลื่อนผ่าน
เสื้อยืดตัวบางหลุดออกจากลำตัวโดยที่เจ้าตัวเองกลับไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางด้วยความหลงใหล
พร้อมกับสร้างรอยเล็กๆ ไว้ทุกสัมผัสที่เคลื่อนผ่าน มือหนาบีบเค้นจนร่างบางรู้สึกเสียวซ่านจนหลุดเสียงหวานออกมา
อย่างเผลอตัว
“นัทบอกแล้วให้นอน ก็ไม่นอน”
“งั้นจะนอนก็หยุดทำแบบนี้เซ่!!”
ร่างบางตะโกนใส่หน้าคนที่กำลังพูดและแสดงการกระทำสลับกันจนเหมือนความจำเสื่อม บอกให้คนอื่นนอนเนี้ยนะ
แต่ตัวเองกลับทำอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้คนที่คิดจะนอนเป็นไปได้ถึงขนาดนี้!
“ขนาดนี้แล้ว...ไม่หยุดแล้ว!”
“หยุด!! บอกให้หยุดจะนอน!!”
แต่การกระทำที่ได้ผลตอบรับมากลับเป็นว่าร่างหนาดันร่างบางให้แนบชิดกับเตียงกว้างอีกครั้งพร้อมกับกดจูบลูบไล้
จนร่างบางรู้สึกสติพร่าเลือนกับสิ่งที่ชายหนุ่มชักนำให้เกิดขึ้น ริมฝีปากหนาขบเม้มร่างกายจนร่างบางครางออกมาเบาๆ
แผ่นอกบางแอ่นรับทุกสัมผัสจากฝ่ามือหนาที่เค้นคลึงจนแดงระเรื่อ
เพียงแค่หนึ่งคำถาม...ผลตอบรับที่กลับมาคือแทนความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาสู่กันและกันถึงอย่างนั้นก็เถอะ
ความรู้สึกนี้จะมั่นคงหรือยืนยาวแค่ไหน แต่คำพูดแต่ละคำก่อนหน้านั้น หรือแม้กระทั่งตอนนี้ที่สื่อสารผ่านร่างกายก็ทำให้รู้สึก
ได้ถึงคำว่า “รัก” ที่มอบให้กัน
“อ๊ะ!...อย่านะมันเจ็บอ่ะ”
“ไม่เจ็บจริงๆ เชื่อสิ!”
“อืมมม ~ ...อ๊ะ ! โอ้ยยย กัดทำบ้าอะไร!”
นัทเงยหน้าสบตากับร่างบางที่กำลังด่าเขาอยู่เมื่อสักครู่! สีหน้าไม่ได้สบอารมณ์เอาสะเลย!
“งั้นไม่ทำแล้ว หยุดละ นอนสะนะ!”
ถึงแม้คำพูดที่ออกไปกับการกระทำที่เกิดขึ้นมันดันตรงกันข้าม ร่างกายที่โดนปลุกเร้าอารมณ์กลับโหมกระพือมากยิ่งขึ้น
ก็มันค้าง! .... ใช่ไหม~ ก็ดูสิ แม่งจะออกมาอยู่แล้วดันหยุดและบอกให้นอน แล้วเมื่อก่อนมันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า
ผมคิดว่ามันเจอมันก็กระซวยใส่อย่างเดียวไม่สนใจฟ้าดินเสียงเลยดังสนั่นลั่นขนาดนั้น! ดูสิทำกับผม ผมยังไม่ร้องสักแอะ!
“ทำไมนายทำกับคนอื่นเสียงทะลุทะลวง นายทำกับชั้น ชั้นยังไม่ร้องสักแอะ ไอ้อื้มม อ๊า ๆ ไรนั่นอ่ะ!”
“อยากร้องหรือไง?”
“ก็...อยากรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง”
“ก็ได้ๆ จะสอน ~ ร้องดังๆละ!”
นัทกำลังถอดเสื้อตัวใหญ่ออกจากตัว ผมได้แต่นอนมองด้วยความอึ้ง...หุ่นดีจริงๆ! และผมก็ก้มมองที่ตัวเองด้วยความน้อยใจ
โชคชะตา! ผมอยากได้ร่างกายนี้มาเป็นของผม (?) มันถอดเสื้อเสร็จแต่สิ่งที่ผมนอนมองและได้กลับมาคือคำพูดบางอย่าง
ที่อยากจะกระโดดถีบให้หงายหลัง!
“รีบเหรอ มองจะทะลุกางเกงนัทอยู่แล้วนะ!”
“จะบ้าไง๊!”
ร่างสูงตรงหน้าได้แต่หัวเราะเบาๆ และก็ปฎิบัติการล่าอนานิคมในร่างบางตรงหน้าต่อ นัทบรรจงจูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้งทำให้
คนที่อยากรู้และอยากลองกลับอ่อนระทวย ความต้องการที่มากมายกลับโหมกระพือขึ้นมาอีกครั้ง ความหวานอ่อนๆ
จากปลายลิ้นที่มอบให้ซึ่งกันและกัน นัทเคลื่อนผ่านทุกจุดของรินที่ตอนนี้กำลังสงสัยและพยายามตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไม
ถึงทำแบบนั้น
‘ทำไมต้องจูบอ่ะ’
‘ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย’
‘ทำไมต้องจับตรงนั้นอ่ะ’
‘และทำไมมันเสียวๆด้วย’
“อื้อ...นัททำไมมันยังไม่รู้สึกอะไรเลยอ่ะ”
“ก็ยังไม่ถึงภารกิจสำคัญไง”
“แล้วเมื่อไรอ่ะ เสียวจะตายแล้ว!”
นัทได้แต่มองคนตรงหน้าด้วยความไร้เดียงสา โตป่านนี้แล้วกลับไม่รู้อะไรเลย...
น่าขำที่คนอายุน้อยกว่าแต่กลับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างมากกว่า...
ร่างสูงได้ดึงกางเกงของคนตรงหน้าและเหวี่ยงจนไม่รู้ว่าอยู่มุมไหนของห้องพร้อมกับมองร่างกายบางตรงหน้าอยากพินิจ
พิเคราะห์ “ขาว”
“จะจ้องอีกนานไหม สักทีสิ!”
ร่างสูงไล่มือลงไปเรื่อยๆ จนมือไปหยุดที่แก่นกายร่างบางพร้อมขยับขึ้นลง
“อ๊ะ…ไม่ไหวแล้ว! เร็วๆดิ๊~”
นัทได้แต่ยิ้มมุมปากพร้อมกับขยับมือขึ้นลงเป็นจังหวะและปลุกเร้าส่วนอื่นๆ ที่เพิ่มความรู้สึกที่มันทวีคูณ ไม่หยุดแล้วนะ!
เสียงหวานครางต่ำ ตอบสนองทุกสัมผัสให้มากขึ้นและเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
“อ๊ะ!! นัทไมมันเป็นแบบนี้อ่ะ!”
“อ๊า ~ นัทรินไม่ไหวแล้ว”
“นัททท~ อื้ออออ!! อ๊า~~”
ร่างบางปลดปล่อยออกมาพร้อมกับหน้าตาที่หมดแรง
“แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว แค่เริ่มต้นเองนะ!”
ห๊า ~ O_O เริ่มต้นเองเหรอ นี่ยังไม่เสร็จอีกเหรอ...เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว T^T~
“ริน นัทจะเข้าไปละน๊า~”
หะ!! อะไร อะไรเข้า =[]=’ ผมมองลงไปที่ตัวมัน เห่ย!! กางกุงกางเกงหายไปไหน เมื่อกี้ยังใส่ปกติดีอยู่เลยเพียงแค่
ช่วงระยะเวลาผมหันมาถอนหายใจมันก็ไวขนาดนี้เลยเหรอ =[]=’ แต่ผมก้มต่ำลงอีกหน่อย O_O โอะ! อะไรนั่น แม่งไม่นะ
ไม่เอาไม่ทำแล้ว T^T~ ผมอยากจะกระชากตัวเองให้ลุกขึ้นและวิ่งออกจากห้องทันที ไม่ก็วิ่งไปที่ระเบียงและกระโดด
เป็นสตั๊นแมนลงไปลานจอดรถ...ผมจะทำหน้าตาน่าสงสารและร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาดีไหม หรือว่าจะโวยวาย
ให้ลั่นคอนโดให้คนมาช่วยผม แต่ผมก็ลืมไปว่าผมโป๊อยู่ ไม่นะ ทำไงดี ทำไงดี !~
“ริน!! นับ 1 หายใจเข้าลึกๆนะ”
ผมสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆ ทำแบบที่มันบอก ผมกำลังตั้งสติ สติผมมันพร่าเลือนเหลือเกิน อ๊ากกก~ ถ้ามากกว่านี้
ผมจะต้องดิ้นตายแน่ๆ T^T~
“ริน นับ 2 นัทจะค่อยๆนะ”
ผมกลืนน้ำลายเอือกใหญ่ ผมรู้สึกกล้ามเนื้อที่หน้าผมมันกำลังจะปริ่มออกมาเป็นน้ำตา และหัวใจของผมตอนนี้มันบีบรัดตัว
จนมันแทบจะทะลุออกมาเต้นเอโรบิกอยู่แล้ว!!
“ริน นับ 3”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!! หยุดนะ หยุดนะ อย่านะ อย่าเอามันเข้ามา หยู๊ดดดดดดดดดบอกให้หยุดเดียวนี้!!”
เฮือกกกก ~ O_O (-/////-) ไม่ทันแล้วสินะ! TT^TT ความรู้สึกตอนนี้มันแล่นปร๊าบบบไปทั่วร่างกาย มันจุกจนบอกไม่ถูกอธิบายออกมาเป็นคำพูดคำจาไม่ได้เลย
มันรู้สึกแบบไม่เคยเป็นมาก่อนเหมือนร่างกายจะฉีกขาด แต่มันก็ผสมกับความรู้สึกที่มันค่อนข้างดี แต่ว่า...
มันจะไม่ทำอะไรเลยเหรอ อยู่ดีๆก็พรวดพลาดเข้ามาแบบนี้!!
“เอาออกไป! เจ็บ!”
“ไม่ !”
“ก็บอกว่าเจ็บไง เอาออกไป๊”
คราวนี้มันไม่ได้ตอบอะไร แต่มัน เอ่อออ...ขยับ ขยับ ช้าๆ และค่อยๆ เร็วขึ้นตอนนี้ร่างกายของเราได้สอดประสานกันจนเป็น
หนึ่งเดียวเสียงครางอื้ออึงของเราทั้งสองประสานกันกึกก้องผมคิดว่าเสียงของเราสองคนคงไม่ไปทำลายสมาธิคนห้องข้างๆ
หรอกนะ...ผมคิดว่าห้องผมคงกักเก็บเสียงได้ดีกว่าห้องมันนะ ร่างกายของเราสองคนค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนกับเสียงดนตรีที่ผสมผสานความนุ่มนวลและบ่งบอกถึงความรักภายใต้จิตใจของเราออกมา...
ร่างกายที่สอดประสานกันพุ่งทะยานจนถึงขีดสูงสุดสิ่งที่กลับมาคือการปลดปล่อยแต่ที่มากกว่านั้นคือความรู้สึกที่ถ่ายทอด
ระหว่างกันและกันที่ไม่ใช่คำพูด แต่เป็นการกระทำออกมาจากร่างกาย จริงๆ แล้วมันอาจจะเป็นความอยากรู้อยากเห็น
ของผมเอง...แต่ถึงขั้นนั้นแล้วผมก็ได้มอบร่างกายนี้ให้กับคนตรงหน้าไม่สิ...มันได้ทุกอย่างจากผมไป
*โดนหอมแก้มครั้งแรก
*โดนจูบครั้งแรก
*โดนสัมผัสครั้งแรก
*แถมยังโดนขโมยหัวใจครั้งแรกอีกด้วย!~
“ไหวไหม”
“ไม่อ่ะ นอนแล้วนะ...”
“อื้ม นอนเถอะ ผมรักรินนะ”
สิ่งที่ผมได้รับคือความอุ่นของคนบางคนที่หยิบยื่นมาให้และกอดผมไว้ในอ้อมอกนี้ ผมไม่ไหวจริงๆแล้ว ถึงแม้ครั้งนี้
มันจะโครตนุ่มนวลก็เถอะ ผมไม่ไหวจริงๆ อยากจะบ้าตายถ้าผมกรีดร้องออกเป็นภาษาโปตุเกตุได้ผมคงจะทำไปแล้ว...
ถึงแม้ความรักของผมอาจจะไม่ได้ดูวาบหวามแต่การกระทำนั้นออกมาจากจิตใจของเราที่ถักถอเส้นใยออกมาเล็กๆ
จนทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้จะมีกำแพงสูงตระหง่านที่เรียกว่าโชคชะตา เราจะปีนข้ามผ่านมันไปให้ได้!...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
T^T เสียใจด้วยถ้ามันไม่ตรงกับความต้องการของคนอ่านเพราะแบบว่า แต่ง NC ไม่เก่งเลย ไม่รู้เรื่องด้วย 555
ได้แค่นี้ ยังไงก็ ติ-ชมด้วยนะฮะ ถ้าพัฒนาฝีมือมากกว่านี้ จะไม่ทำให้ผิดหวังเลย !!
ครั้งนี้มันอาจจะเป็นกึ่งๆ NC เพราะมันดูหวานมากกว่าใช่ไหม 5555 แต่ยังไงก็ ทำเต็มที่แล้ว ^^~
ครั้งต่อไปจะพยายามมากกว่านี้นะฮะ ^^~
ขอบคุณที่ติดตามนะ ! ^____________^ รักคนอ่านทุกคน :"D~ 
หัวข้อ: ♥ My Destiny อยู่ดีๆ ก็เจอรักแท้โดยไม่ตั้งตัวสักนิด!! [Chapter 21 the end...] 13/01/2012 (อ่าน 63266 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก