มาต่อให้แล้วขอโทษด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบที่ลงช้ามากก อย่าทิ้งผมไปไหนน้ะ:)
ตอนที่16 กล่องความทรงจำPART3
เช้าวันรุ่งขึ้นผมบังเอิญตื่นเช้าด้วยซิก็เลยนั่งมองดวงอาทิตย์ขึ้น มองวิวต่างๆ สวยทีเดียว มองไปมองมาก็ต้องมาตกใจกับไอตี๋นี่แหละที่นั่งมองหน้าผมอยู่..ผมว่าผม
ตื่นเช้าแล้วนะ ..มันยังตื่นเช้าพอๆกับผมอีกคงอาจจะเป้นเพราะต่างที่เลยนอนไม่หลับมั้ง
"มองอะไร?"ผมถามมัน.. ดูหน้ามันงัวเงียมาก
"......"มันก็ไม่ได้ตอบอะไรแถมเอาแต่มองหน้าผมอย่างเดียวเหมือนคนยังไม่ตื่นแล้วละเมอ..นั่งมองหน้า
"เป็นอะไรหละ.." เริ่มหงุดหงิดละ..พูดก็ไม่พูด คิ้วขมวดเลยทีเดียว
"ก็..........."เริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว....
"ก้อะไรเล่า...."ตอนนี้หมดอารมณ์จะดูวิวละ..มาแกล้งไอตี๋ดีกว่า...ไม่ได้แกล้งอะไรมันแรงหรอกครับ... แค่แกล้งอารมณ์เสียใส่มันเฉยๆ
"ก็พู่กันไม่เคยบอกรักเราสักครั้งเลย"มันตีหน้าเศร้า..พร้อม..พูดเสียงอ่อยๆ คงเห็นผมขมวดคิ้วใส่มันเพราะแกล้งมันเมื่อเช้า จริงๆด้วย แต่ถามอะไรแบบนี้แต่เช้าเนี่ย
"นัท....เราไม่เคย...พูดว่ารักนัทก็จริง...แต่ฟังเรานะ... การที่คนเราจะรักใครซักคนไม่จำเป้นหรอก..ที่จะต้องพูดเพื่อนแสดงถึงความรักที่มี.....
การกระทำเท่านี้ที่จะเป้นตัวชี้วัดว่า... เขารักเราจริงไหม?"ผมก็พูด ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและหน้าตาที่ดูซีเรียสมาก เหมือนตื่นได้เต้มตาเลย
"จริงหรอ..พูดจริงๆนะ...ขออะไรอย่างนึงดิพู่กัน..เราขอเรียกว่า "กัน"เฉยๆได้ไหม.."เหมือนมันจะเข้าใจในสิ่งที่ผมบอกมัน แล้วมาเปลี่ยนเรื่องอะไรอีกละ
นั่นมันชื่อ..กูนะ แต่มันก็เป็นคนแรกเลยนะที่ทำให้ผมยิ้มออกแต่เช้า
"ถ้าเรียก"กัน"ก็ไม่เหมือนพู่กัน น่ะซิ.. มันก็เป็นคนละคนเลย"เริ่มคุยกันดีๆแล้ว
"เรียกพู่กัน... แล้วมันยาวอะ.. อยากเรียกสั้นๆ..เรียก น้อง พก ได้ป่าว?"
"หืม..น้องพก... น้องพก คืออะไร..??"คิ้วพันกันอีกแล้ว
"พก ก็ย่อมาจาก พ.พาน ของพู่ ก.ไก่ ของ กัน รวมกัน ได้คำว่า พู่กัน ไง ฮ่าๆ"ผมหละนั่งกุมขยับกับชื่อใหม่ที่มันตั้งให้
"ไม่เอาอะ คนอะไรชื่อ พก ไม่เคยเห็น พู่กันเหมือนเดิม นะ.. แปลกดีด้วย นานๆทีจะเจอคนชื่อนี้นะ ..นอกจาก นัทไปเปลี่ยนเป้นจานสีอะ...5555"
"จานสีเลยหรอ..."มันมองหน้าผมไปนิดนึง.. แล้วเขยิบตัวเข้ามาใกล้อีก บอกไว้ก่อนตอนนี้เพิ่งจะตี5ครึ่ง
อิโฟนกับอิบิ๊ก ก็ไปนอนห้องเพื่อนเพราะไปเล่นไพ่ห้องเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืน ทำให้พวกเรา2คนได้อยู่ในห้องกัน 2 ต่อ 2 ตั้งแต่เมื่อคืน
"ขยับมาใกล้ทำไมเนี่ย...."ผมเริ่มหน้าแดงซะแล้ว..ทำอะไรไม่ถูกเลย
"พู่กัน... ผมหนาวจัง"มันเขยิบเข้ามาใกล้อีก..ตอนนี้แขนข้างนึงมันก้โอบผมไว้ตอนนี้ตัวเรา2คนติดกัน...
มองออกไปนอกกระจกนั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันห่มผ้าห่มของทางรีสอร์ท มันก็เอาหัวผมก็อิงไหล่มันแสงรำไร
ของดวงอาทิตย์สีแดงโผล่ขึ้นจากขอบฟ้า ... ภายในห้อง.. เรา2คนก็เปิดแอร์ซะหนาวเชียว... อากาศข้างนอกก็เย็นมากแล้วบวกกับข้างในอีก
แทบจะเหมือน.. ห้องแช่เลยหละเย็นซะจนทำให้เรา2คนต้องนอนกอดกันกลมเลย
"ถ้าวันนึง.. เราจะต้องเลิกกัน.. นัทจะเสียใจไหม"ผมก็เริ่มถามทันที..
"ไม่อยากให้มีวันนั้น.. โอเครป่าวแล้วอย่าพูดแบบนี้อีก"มันหันหน้ามาดุผม
เรา2คนก็คุยอะไรกันไปเรื่อย...จนรู้ตัวอีกทีมันก็หลับไปแล้ว ทั้งๆที่ยังนั่งอยู่กับผมอย่างนั้น...ส่วมผมน่ะหรอตื่นแล้วตื่นเลยก็จัดการ..
ให้มันนอนลงบนเตียงดีๆ.. แล้วผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย..รู้ตัวอีกที .. ก็จะ8โมงแล้วเลยปลุกมันให้ลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ..
"วันนี้จะไปไหนอะพู่กัน"มันถามขึ้นในขณะที่ผมก็กำลังอ่านสถานที่เที่ยวแถวๆนี้
"ย่านนี้มันมีแต่น้ำตกอะนัท... ไม่ค่อยเห็นสถานที่เที่ยว"
"บ้า ....เขาใหญ่ไง.... อยากไปอยู่พอดี .. หรือไม่ก็เหมารถไป... สระบุรี เลยก็ได้นะใกล้ๆแค่นี้เอง"
"แหม... ถ้ารู้มากขนาดนี้แล้วถามทำไมหละจ้ะ..."มันก็ได้แต่ยิ้มๆไม่พูดอะไรไอนี่...
ด้วยความหิวหรืออะไรไม่รู้ของผมกับมันก็เลยเดินไปทางห้องอาหารของรีสอร์ทไปดูซิว่า มีอะไรกิน.. ประจวบเหมาะกับเจอแม่ไอพีชพอดี
"ทำไมตื่นเช้าจังเลย... เมื่อคืนหลับสบายไหมลูก..."วันนี้ชุดนางก็มาเต็มอีกวัน.... นี่ขนาดอยู่รีสอร์ทตัวเองนะคุณแม่...
"สบายมากเลยครับแม่.."ผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็คุยกับน้าแกซักพัก...
แล้วก็ขอตัวออกมาทานข้าว
"ถ้า ไอพีชนั่นมาบอกชอบพู่กัน.. พู่กันจะชอบมันไหม.."อยู่ๆมันก็พูดขึ้นระหว่างที่ผมกับมันยังกินข้าวอยู่บนโต๊ะ
"อืม... คิดดูก่อนได้ไหม...555555555555"ผมก็ขำเลยครับ... แต่ดูมันหน้าเสียไปเลย
"ทำไมอ้ะ? เราไม่รวยหรอ..."มันเริ่มหน้าเศร้า
"นี่เราขำๆนะเว่ยอย่าซีเรียสซิ"ผมตกใจเลย.. เห็นหน้ามันหงอยไป
"แต่เราซีเรียส... เห็นพู่กันชอบพูดอยู่บ่อยๆว่าคนรวยๆดีขนาดไหน"
"นัท..ฟังนะ.. คนอย่างเรา.. ไม่เคยมองคนที่ฐานะจะมีจะจน .. เราก็ไม่เคยดูถูกใคร และถ้าเรารักใครซักคน.. คนที่พร้อมที่สุดที่ดูแลเราได้ ...
นั่นละคนรัก"ผมเอามือไปจับมือมันมองหน้า มัน.... มันเป็นคำพูดที่จริงจังและซื่อสัตย์มาก
"สัญญาได้ไหมไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าทำร้ายกัน"มันมองผมตาปริบๆนี่อย่ามาดราม่าซิ
"จะดราม่าทำไมเนี่ย"ผมแซวมันแต่ตอนนี้ น้ำตาคลอเบ้าไปหมดแล้ว
"ไม่ได้ดราม่านะ...แต่รักจริงๆ" คราวนี้มันเริ่มยิ้มออกได้บ้างผมเองก็โล่งใจ..
"ยิ้มได้ก็ดีใจแล้ว... อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกนะ.."
"ก็เหมือนกันอะแหละ" เรา2คนหยอกกันอยู่แบบนี้อยู่นานจากทีเล่นทีจริงก็เริ่มเปลี่ยนเป็นจริงจังกันทั้งคู่ซะแล้วผลัดกันมองตากันบ้างหยิกแก้มกันบ้างจับมือกันบ้าง
"พู่กันๆๆๆๆ"เหมือนโดนเขย่าอย่างแรง..
"หืม" ผมก็ลืมตาสลึมสลือมองหน้าคนเขย่า .. ไอตี๋อ่าวเห้ย!
"นี่มันจะ11 โมงแล้วทำไมยังไม่ตื่น"มันโกนเสียงดังใส่หูผม... ไอความโรแมนติกเมื่อกี้นี้หละ
"อะไร... "ผมเริ่มงงๆแต่ก็รู้สึกงัวเงียอย่างบอกไม่ถูก
"ตื่นได้แล้วน้า...... "แล้วมันก็เอาน้ำเย็นมาราดตัวผม...
"เห้ย!!! เล่นอะไรเนี่ย"ผมกระโดดโหยงลุกขึ้นมานั่งเลยครับ...
แล้วมองหน้ามัน
"ก็หลับตั้งนานนึกว่าตายไปแล้วซะอีก" ดู๊ดู มันก็ยังกวนตีนผมต่อ
"แล้ว... เราหลับหรอ.."ยังไม่แน่ใจตัวเองอยู่ดี
"อ้าวก็ใช่น่ะซิ... เมื่อคืนเห็นนั่งมองดาวซักพักอยู่ๆก็น๊อกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ .. ก็เลยปล่อยให้นอนไป...แต่วันนี้... คงปล่อยให้นอนเฉยๆไม่ได้แล้วหละ"อ้าวไปนี่ยังไม่วายหื่นใส่อีกนะ...
เหอะๆ หลับ.. ที่แท้ฝัน!! เลวมาก!! ผมเป็นตุเป็นตะเชียวฮ่าๆ
เสียด๊ายเสียดาย.. ไม่น่าเลย
"อย่ามาหื่น"ปากผมอะพูดแต่เท้าผมอะไปไวกว่าปากอีกยันมันตกเตียงดังโครม มันก็เหมือนโมโหแหละครับที่ผมยันมันตกเตียง
"มานี่เลย.. ยันเราตกเตียงใช่ไหม"แล้วมึงก็กระโดดมานอนคร่อมตัวผมจับแขน2ข้างของผมเอาไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหนได้
"ปล่อย!หึ่ย"ไม่ใช่ว่าผมจะเป็นนางเอกไม่มีแรงนะครับ... ก็เลยสบัดมันหลุดออกแล้วก็ ..จับมันล็อกบ้างตอนนี้เรา2คนอยู่ในท่าทางที่สลับกัน...
ผมขึ้นมานั่งล็อกมันอยู่ข้างบนมันก็นอนดิ้นอยู่ข้างล่าง
"ชอบใช้กำลังใช่ไหม!"มันพูดแล้วยิ้มแล้วสปริงตัวเองขึ้นมานั่งแล้วผลักผมลงไปนอนอีกครั้ง.. แต่ครั้งนี้คงไม่ใช่แค่จับล็อกเฉยๆแล้วหละ.. มันก็เอาปากมาไซร้ซอกคอของผม..
แบบแกล้งๆกันน่ะครับ.. ไม่ได้ไซร้ด้วยความสเน่ห์หา..แต่แค่ริมฝีปากมันมาโดนคอผม..ไอเราก็อ่อนระทวยไปเลย... ทำอะไรก็ไม่ได้ มันก็อึ้งไปนิดนึงว่าผมเป็นอะไร...
"เป็นอะไรอะ.."มันคลายมือออกแล้วมองหน้าผมหน้าตาจริงจังมาก
"ปวดหัว.... "อ้าวตอแห×ขึ้นมาเชียว.. กู 555555 แหมใครจะไปบอกได้หละครับว่า เสียว55555555 ไม่งั้นคงจะโดนมากกว่านี้ ...
"งั้นเลิกเล่นแล้ว"หน้ามันดูถอดสีมากๆเลย... มันคงเป็นห่วงผมจริงๆน่ะแหละ..
"อื้ม.." ไอ้ในใจก็อยาก.. แต่จะให้ทำยังไง... ต้องรักษากริยามารยาทฮ่าๆ
"ไปอาบน้ำแล้วนะ"ผมพูดแล้วก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินไป ที่ห้องน้ำแบบมึนๆนิดหน่อย
"morning kiss"มันเข้ามาโอบจากทางด้านหลังแล้วหอมแก้มนึงที
"มอนิ่งบ้านแกซิจะ11โมงละ"ผมก็พูดแก้เขินไปอย่างนั้น
"afternoon kiss"หอมอีกข้าง- -"
"พอๆเยอะไปละ"ผมปรามมัน แหมไอบ้า ถ้ามีทุกเวลามันคงเหมาหมดแหละ
"คร้าบบ.... แล้วอาบน้ำได้ไหม.. หรือต้องให้ ..... อาบให้ ... "มันก็หรี่ตามองแล้วก็ยิ้มแบบมีเลศนัย...
"ไม่ต้องอาบเองได้นะ.."
"แล้วแผลบนหัวหละ?.... เอาถุงก๊อบแก๊บครอบหัวไว้ไหม.."มันมองผมแล้วยื่นถุงก๊อบแก๊บใส่ของมาให้
"นี่- - อย่าตลกให้มาก..เดี๋ยวจะตลกไม่ออกนะ"ผมบอกมันทันทีและหรี่ตามองกลับบ้าง มันก็ได้แต่ทำหน้ากลัวๆคงกลัวผมประเคนมันไปให้ น้ำฝนน่ะซิ แหมเดาเก่งจังนะ
"อยากกินไรป่าวเช้านี้เดี๋ยวจะไปยกจากห้องอาหารมาให้ .."มันตะโกนถามเข้ามา
"นี่... แค่หัวแตกไม่ใช่เป็นมะเร็ง.. ใจเยน..เดินไปกินไหว.."ผมก็พูดติดตลก...ออกไป
"พูดจาไม่ดีเลยนะ"มันตะโกนกลับมาเสียงไม่ค่อยดีนักผมรู้สึกได้
"เป็นอะไร....ขอโทษ.. ไม่ได้ตั้งใจ.."สิ้นเสียงผมมันก็ปิดประตูดังปั้ง! มันคงเคืองผมจริงๆแหละที่... ขนาดมันแสดงความเป็นห่วงผมยัง.. ทำเป็นเล่นอยู่เลยคิดแล้วก็แค้นใจตัวเองมาก
ไอเราจะทำยังไงได้หละครับก็จัดแจง.. รีบอาบแล้วใส่เสื้อผ้าวิ่งตามไปง้อแฟน.. แต่ได้เห็นมันนั่งอยู่กับโฟนกับบิ๊กก็อุ่นใจ....
"นัท..." ทันทีที่ผมจะเรียกมัน.. มันก็ลุกหนีผมไป.. ข้างนอก.. อิโฟนกับอิบิ๊กก็ได้แต่มองเรา2คนทะเลาะกัน ผมก็วิ่งตามมันออกไปอีก...
"นัทเป็นอะไร..?"ผมดึงแขนมันเลยครับ...
"อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกได้ไหม... รู้ไหมว่าโรค มะเร็งมันร้ายแค่ไหน... มันทำลายครอบครัวเราแค่ไหน."แล้วมันก็ดึงผมไปกอดตรงนั้นเห็นน้ำตามันคลอเบ้าผมก็ถึงกับอึ้งพูดไม่ออก..
มันเป็นอะไรของมันเนี่ย.. แล้วพอผละออกจากมัน..
"พู่กัน.. เรารักพู่กันนะ" มันมองหน้าผมแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนแรง
"รู้แล้วน่า จะย้ำไรบ่อยๆนะเขินนะเว่ย...
ซักพักเรา2คนก็มานั่งใต้ต้นไม้ต้นนึงด้วยเหตุว่าอะไรน่ะหรอ... ผมเมื่อยน่ะซิ...มันก็ให้ผมนั่งยืดขาอย่างสบายเลยนะ.. แต่ที่ไม่สบายก็มันน่ะซิ... นอนหนุนตักผม
"นัท... เล่าให้ฟังได้ไหมเรื่องนัทอะ"
"เรื่องของผม? เล่าเรื่องอะไรอะพู่กัน"
"เอ่อ.. ครอบครัวอะ"มันเงียบไปซักพัก
"ได้ซิ"มันก็ยิ้มเหนื่อยๆให้ผม
"เรื่องของผมอะนะ.. ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึงนี่แหละครับ..เกิดมาก็อยู่กับป๊ากับม๊า...แต่โชคไม่ค่อยดี พอผมเกิดมาได้ซัก2ปีป๊าก็เสียตอนนั้นก็ยังไม่รู้ความหรอก...ว่า อะไรเป็นอะไร..
รู้ตัวอีกที ม๊า ก็กำลังคบหากับผู้ชายคนนึงที่ชื่อวีแล้ว.... ตอนนั้นก็ทำใจลำบากอยู่เหมือนกันแต่พอได้อยู่กับพ่อวี เขาสอนอะไรผมหลายๆอย่างสอนว่าอย่ายึดติดแล้วชีวิตจะมีความสุข...
แต่พอเริ่มรู้ความม๊าก็บอกผมหมดเลยว่า ... ป๊า เป็นมะเร็งเลยอยู่กับเราไม่ได้นาน ตอนนั้นผมก็แทบจะเข่า อ่อนแต่ก็ได้พ่อวีนี่แหละ... ผมจึงเข้มแข็งแล้วก็.. ยืนหยัดมาได้ถึงทุกวันนี้.
."เห็นไอตี๋มันพูดแบบนี้มันดูโตขึ้นแล้วจริงๆนะ
"แล้วเรื่องของพู่กันหละ"มันถามกลับบ้าง
"เรื่องของเรา... ไม่มีอะไรเลย.. มีน้องชาย1คน... อยู่กับพ่อแม่.."สั้นๆง่ายๆได้ใจความ
"ตอบง่ายจังนะแฟนใครว้า"มันก็เอามือมาจับแก้มผมแล้วหยิกเบาๆ
"อิ๋ว(หิว)แอ้ว(แล้ว)อะ(อะ)"แหมก็จับแก้มยืดไปขนาดนั้นจะพูดได้ยังไง
"อะไรนะ?"มันยังกวนผมอีก
"หิวข้าวแล้ว"ผมเอามือมันออกมาแล้วลุกขึ้นยืนให้หัวมันตกใส่พื้นหญ้า ดังตุ๊บ!
"เจ็บนะเว่ย.."มันลุกขึ้นมามองหน้า
"แล้วงายยย"ผมก็ยังเล่นหน้าเล่นตาใส่มัน555 ยังไม่ทันสิ้นเสียงจูบอีกละไอนี่แคร์สายตาคนอื่นบ้างนะ- -" เอะอะก็จูบ แต่ผมก็ต้องรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ห้องอาหาร... มันก็วิ่งตามมา
"มึงไปทำอะไรอยู่ตั้งนานวะ"อิโฟนถามหน้ายิ้มๆ
"ทำอะไรวะ... แล้วยิ้มทำไม?"
"มึงมีพิรุธอ้ะ"อิบิ๊กเสริมอีก
"ม่ายมี"แต่หน้าผมแดงเวอร์เหมือนรู้สึกได้ว่า มันแอบมองเราคุยกันตั้งแต่แรกแล้ว
"มีครับ.. ผมเห็นเพื่อนๆพู่กันอะแอบดูพวกเราตั้งแต่เมื่อตอนที่วิ่งออกไป แล้ว"มันพูดหน้าตาเฉย.. แต่ผมนี่ซิ... เขินสุดฤทธิ์
"เออๆยอมก็ได้ .. หวานกันเวอร์"อิโฟนก็ยิ้มพูดแขวะเล็กๆ
"จะทำอะไร.. ก็เห็นใจสถานที่กันบ้างนะ... "อิน้ำฝนพูดเสียงแหลมขึ้นมาหล่อนมีสิทธิ์พูดตั้งแต่เมื่อไหร่อิผี
"อ๋อหรอ.. แต่ขอโทษ นะกูว่าเพื่อนกูอะไปทำกันที่ลับแล้ววะ... มีแต่พวกเราที่ชอบสอด.. ไปเสร่อดูเองมากกว่า ... นี่กูว่าตัวกูเองนะ.. พร้อมทั้งคนที่ตามพวกกูไปด้วย"อิโฟนเริ่มขึ้นแทนผมละ
"อ้าว.. ว่าตัวเองก็เป็นนิอิดอก"มันเริ่มขึ้นบ้างแต่หารู้ไม่ว่า...มันกำลังด่าตัวมันเองด้วย
"แหมแล้วอิตัวที่..เมื่อคืนใส่เสื้อในเต้นอยู่กลางผับแล้วเอาเหล้าเข้ามากินในรีสอร์ทเนี่ย..มันเคารพสถานที่มาก...."อิบิ๊กสาธยาย ยาวเป็นหางว่าว
"คะอิดอก!"แล้วมันก็สะบัดตูดหายไปเลยเพราะสู้พวกกูด้วยเหตุผลไม่ได้ไง..ชอบพวกชอบเสือ-ก
"ต้องขอโทดแทนด้วยนะครับ... "ไอบอลหัวหน้าห้องก็ต้องมาขอโทษขอโพย...
"ไม่เป็นไรหรอกครับ"ดีมากไอตี๋สมกับเป็นแฟผม มีมารยาทดีมาก
ในตอนนั้นเอง...แค่เพียงแว๊บตาเดียวเท่านั้น..ไอบอลยืนกำหมัดแน่น... แถมตามันก็มองผม.. กับมอง..ไอตี๋แบบไม่พอใจซักเท่าไหร่...นี่มันอะไรกันหว่า...
TBC.................................................................
ในที่สุดก็คลอด16 ซักทีกว่าจะได้ฤกษ์ 5555 ยังไงซะอย่าลืมติดตามนะคร้าบบ
พู่กัน : )
หัวข้อ: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555 (อ่าน 68668 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก