หัวข้อ: สูตรรัก ละลายแค้น 4Px2 ตอนพิเศษ สิ่งเล็กที่เรียกว่า ความฝันของผม ปิดเรื่องได้เลยครับ

[wichaiP]

โหมด ขนมจีบ    
      ขณะนี้ทางสายการบินได้เดินทางมาถึง ประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขอให้ทุกท่านตรวจสอบสิ่งของก่อน

เดินออกจากตัวเครื่องด้วยค่ะ

“หืมมม หนมจีบไม่เคยมาต่างประเทศเลยนะเนี่ย”ผมว่าพลางหันซ้ายหันขวาอย่างไม่เคยมาก่อน

“เหรอ แล้วนี่พ่อแม่คุณน้ำค้างอยู่ที่ไหนครับเนี่ย”ว๊อดก๊าเอ่ยพลางสวมแว่นกันแดด

“น่าจะมารอรับมั้งครับ คุณว๊อดก๊า”ผมเอ่ยพลางหันรีหันขวาง
 
“นั่นหรือเปล่า หนมจีบ สองคนที่ชูป้าย”ผมหันไปตามเสียงที่คุณโซดาบอก ก็พลันเห้นป้าย ทำเอาตกใจนิดหน่อยไม่ได้

WELCOME MY SON IN LOW

“แหมยังกับ มาต้อนรับดาราเลยนะเนี่ย”น้ำแข็งเอ่ยขำๆ

“อ่า คงกลัวว่าผมจะไม่เห็นน่ะครับ”

จากนั้นเราสี่คนก็เดินไปทางผู้ใหญ่สองคนที่ตอนนี้กำลังรอตอนรับ พลางโบกป้ายเย้วๆ
 
“สวัสดีครับ คุณแม่ สวัสดีครับคุณพ่อ”

“โอววว หนมจีบดีใจจังที่มา เสียดายซาลาเปาไม่มาด้วย”พ่อเอ่ยอย่างเงียบแต่ก็จับไม้จับมืออย่างดีใจ

“หนมจีบๆๆๆ ไม่อยากจะเชื่อ เธอมาหาชั้นจริงๆด้วย รู้ไหมชั้นอยากทาน อาหารฝีมือเธอมากแค่ไหน รู้เปล่า”

“ครับๆๆ ได้ครับคุณแม่ ผมไปถึงแล้วจะทำให้ทานเลยครับ”

“เย้ๆๆๆ”คุณแม่ครับ หนมจีบตกใจนิดหน่อยนะครับเนี่ย ที่ผู้ใหญ่มายืนเย้วๆ อย่างเด็กที่อ้อนพ่อซื้อของเล่นได้น่ะ

“เอ่อ คือว่า”เสียงข้างหลังดังขี้นทำให้ผม ต้องรีบหันไปหาอย่างลืมตัว ก่อนที่จะหันมาแนะนำอีกครั้ง

“นี่คือแฟนของหนมจีบครับ คุณว๊อดก๊า คุณน้ำแข็งและคุณโซดาครับ”

“อืม สวัสดี ได้ยินเรื่องพวกเธอจากซาลาเปาแล้วหล่ะ แฟนคลับน้ำค้างนี่”

“เอ่อ ประมาณนั้นครับ”ผมได้แต่ตอบแหยๆ เนื่องจากไม่รู้จะตอบอย่างไรดี
 
   เราเดินทางกันมาถึงที่พัก ซึ่งเป็นร้านอาหารไทย ร้านอาหารกิจการดีมาก มีลูกค้าแวะเวียนมาตลอด จนสามารถ

ขยายสาขาได้มากมาย หากแต่เมื่อผมกำลังเดินไปทางด้านครัวก็เกิดเสียงดังขี้นก่อน

“ทำไม นายไม่เข้าใจชั้นบ้าง ไม่เห็นเหรอไงว่าชั้นมีลูกค้ารอออเดอร์เยอะแยะน่ะ”เสียงพ่อครัวเอ่ยดังขัดกับเสียงผัดอาหาร

“แต่ เราไมได้อยู่ด้วยกันเลยนะ นายทำงานตลอด ปล่อยชั้นนอนรอมาสองวันแล้วนะ”ชายอีกคนที่ตอนนี้กำลังน้ำตารื้น

ด้วยที่น้อยใจกับคำพูดคนตรงหน้า

“แล้วไง ชั้นทำงาน มีเงินให้นายใช้ ไม่พอใจเหรอไง ไม่ทำงานจะเอาที่ไหนกิน นายทำงานเป็นคนสวน นายไม่เข้าใจหรอก”

“ไอ้บ้าเอ๊ยยย ผัวะ!!!”เสียงก่นด่าก่อนที่จะ ตามด้วยเสียงหมัดอัดไปที่หน้าทำให้ กุ๊กปากเสียหน้าหันก่อนที่จะไปชนหม้อชุป

หล่น ลวกมือ

“โอ้ยยยย!!!”เสียงร้องดัง ทำให้หนุ่มอีกคนหน้าตื่น พวกคนในครัวเห็นดังนั้นจึงจับตัวต้นเหตุพร้อมกับดูแลพ่อครัว

“อะไรเนี่ย ทำไมเกิดเรื่องวุ่นวายในร้านชั้นได้”คุณแม่ยายเอ่ยโวยวายทันที

“พวกคุณว๊อดก๊า พาพ่อครัวคนนี้ไปปฐมพยาบาลก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะดูแลอาหารเอง”ผมว่าพลาง เดินไปหยิบผ้ากันเปื้อน

มาสวมใส่ ก่อนที่จะสวมหมวกพ่อครัว พร้อมกลับหันหน้าไปทางคู่กรณีที่ตอนนี้หน้าตาตื่น

“คุณไม่ต้องกังวลหรอกครับ เค้าไม่เป็นอะไรมาก แต่ตอนนี้คุณมาช่วยผมทำอาหารก่อนนะ เพราะเราเสียเวลาไปเยอะแล้วด้วย”

“เอ่อ ได้ครับ”คู่กรณีตรงหน้าเอ่ยรับ ก่อนที่จะถูกบรรดาลูกมือในครัวปล่อยตัว

“ตอนนี้มีออเดอร์อะไรที่ต้องเสริฟบ้างครับ”ผมหันไปถามคนที่ดูคิวทันที

“ตอนนี้ต้องการ ต้มยำกุ้งเจ็ดที่ ข้าวผัดสี่ และ แกงจืดหมูสักอีกเจ็ดครับ”

“งั้น คุณ ไปยกน้ำมาตั้งไว้หนึ่งหม้อก่อน จากนั้นไปซอยพวกถั่วฟักยาวกับ ล้างกุ้งนะ ที่เหลือไปทำงานต่อได้ แล้วก็บริกรไปคุย

กับลูกค้าหน่อยนะครับ แจ้งว่าพอดีเกิดปัญหานิดหน่อยทำให้อาหารช้า ทางร้านเราจะเสริฟของขอโทษให้”

“จะดีเหรอครับ เจ๊ว่าไง”

“ทำตามลูกเขยชั้นบอก อ๊ะ เดี๋ยวแม่ไปคุยเอง”

      จากนั้น ผมก็เดินไปดูของในตู้เย็น เห็นมีนมสด กับ เยลลี่ อยู่ จึงหยิมนมกับ ยกถาดเจราตินมาทันที จากนั้นก็เอาถ้วยแก้ว

ค๊อกเทล มาหนึ่งช๊อตกด ตัดเจราตินเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋าเล็กๆ ก่อนที่จะตักนมปั่นจนได้วิปครีม บีบลงไปบนเจราตินเป็น

รูปดอกไม้เล็กๆ ทำให้ดูน่ากิน ก่อนที่จะหันไปสั่งคนคนอื่นต่อ

“เดี๋ยวใครก็ได้ตัดเจราตินนะครับ ส่วนอีกคนปั่นนมสดให้เป็นวิปครีมที เมื่อได้แล้วทำเป็นเเบบนี้ นำไปเสริฟให้ลูกค้าเพื่อเป็น

การขอโทษด้วยนะครับ”

“ได้ครับ”จากนั้นผมก็ เดินมาทางโต๊ะที่หนุ่มคนที่ต่อยพ่อครัวเรายืนอยู่ที่ตอนนี้กำลับแกะเปลือกกุ้ง แต่ใจก็ยังกังวล

“ระวังเปลือกมันจะบาดนะครับ เป็นแผลแฟนคุณคงไม่หายโกรธแน่ๆ”ผมเอ่ยก่อนที่ จะเริ่มตั้งกระทะ ใส่น้ำมัน

“โดนบาดสิดี เขาคงสะใจ สาสมที่ผมทำเขาเจ็บ”

“เมื่อกี๊แฟนคุณ เขาทำงานครัวอยู่นะครับ แต่ว่าเขายังเสียเวลาคุยกับคุณนะครับ”ผมเอ่ยก่อนที่จะ เริ่มใส่หมูบด ลงไปผัดจน

เนื้อหมูสุก ก่อนที่จะหยิบถั่วลันเตา แครอตลูกเต๋าลงตาม

“คุยเหรอ เหมือนไล่ผมต่างหาก เราแทบไม่มีเวลาให้กันเลย ผมได้หยุด แต่เขาไม่ได้หยุด ผมมาหาก็ทำท่าหมางเมิน”

“เหรอครับ ผมไม่คิดอย่างนั้นนะ”ผมว่าพลาง เดินไปหยิบกุ้ง เทลงไปก่อนที่จะผัดให้กุ้งสุก ตามด้วยใส่ข้าวหอมลงไป

คลุกเคล้าให้เข้ากัน ก่อนที่จะตอกไข่คนผสมกับข้าวสวยไปด้วย “เพราะว่า คนที่เป็นพ่อครัว เขาจะไม่มาเสียเวลาคุย

กับคนไม่สำคัญหรอก เพราะว่า มีคนที่รอทานอาหารเขาตั้งหลายคน” จากนั้นจึงยกกะทะ ตักข้าวใส่จานสี่อัน

“คุณจะพูดอะไรกันแน่”

“ผู้ชายคนนั้น เขาแคร์คุณไงครับ”

“ตะ แต่ผมทำเขาเจ็บ”

“เขา ต่อว่าคุณไหมครับ ตอนคุณทำเขาเจ็บ”ผมเอ่ย ยิ้มๆ ก่อนที่จะหันมามองน้ำที่เดือดในหม้อ แต่เนื่องจากหากต้องต้มด้วย

หม้อใหญ่ๆแบบนี้ เวลาการทำจะใช้เวลามาก ผมจึงหยิบหม้อใบเล้กอีกสองใบมา ตักน้ำร้อนใส่ใบเล็กตั้งไฟพร้อมกัน จากนั้น

ก็เริ่มทำ ต้มยำกุ้งกับแกงจืดหมูสับต่อทันที

“คุณ ทำข้าวต้มกุ้งไปให้เขาสิ”ผมเอ่ยพลางหันมายิ้มให้

“แต่ผมทำไม่เป็นครับ ปกติหมอนั่นจะทำให้กินก่อนออกมาทำงาน”

“งั้น ลองทำก่อน ผมจะช่วยด้วย”

“แต่มันไม่เกะกะเวลาทำงานเหรอ”

“เอางี้ ผมจะสอนสูตรทำอาหารของผมให้ แต่ความจริงมันเป็นสูตรลับ สูตรรักเลยหล่ะ”ผมว่าพลาง ก็ยกหม้ออีกใบตักน้ำก่อน

ที่จะไปวางเตาข้างๆ

“สูตรรักเลยเหรอครับ”

“ครับ สูตรรักผมมีชื่อว่าซาลาเปาครับ เวลาผมทำอาหารให้ลูกเปา ผมจะคิดว่าเขาชอบไหม หรือว่า ลูกเปาจะทานได้ไหม

หรือ ลูกเปากินแล้วจะท้องเสียไหมเชียวนะครับ”ผมว่าเสร็จก็เริ่มเติมเครื่องเทศกับหม้อสองใบ ระหว่างต้มยำกุ้ง กับ แกงจืด

หมูสับ ชิมสักนิด ก่อนที่จะเรียกคนตรงหน้ามาชิม

“เป็นไงครับ พอทานได้ไหมครับ”

“หืมม ยิ่งกว่าอร่อยอีกนะเนี่ย สอนผมได้ไหมครับ”

“ผมคงไม่สอนหรอกครับ แต่จะให้คุณทำเลยต่างหาก แต่ก่อนต้องเสริฟ อาหารกันก่อน”ผมว่าพลางก็พยักหน้าให้ชายหนุ่ม

ช่วยยกอาหารใส่ชาม แต่ว่าเนื่องจากที่เตรียมไว้ยังไม่เพียงพอกับความต้องการของลูกค้าแต่ว่าเพื่อทำเวลา

จึงใช้วิธีนี้ไปก่อน

“แค่คิดถึงคนทาน เราก็อยากทำอาหารให้เขาทานแล้วครับ”ผมเอ่ยก่อนที่ผมกับลูกมือจะช่วยทำอาหาร จนครบตาม

ที่ลูกค้าสั่ง
   จากนั้น ผมกับชายหนุ่มก็ดูอาหารที่ชายหนุ่มกำลังทำ มันคือข้าวต้มกุ้ง คนๆนั้นชิมรสก่อนที่จะทำหน้าแหยงๆ

“ไม่เวริค์แน่ๆ อ่ะทำไงดี”ผมเห็นดังนั้นก็เดินไปชิมเล็กน้อย อืมรสเปรี้ยวไปหน่อยจึงตวงซีอิ้วขาวใส่ไปให้พร้อมกับน้ำตาล

เล็กน้อย ก่อนที่จะหันมาให้ชิมอีกครั้ง

“ลองชิมดูอีกครั้งสิครับ”

ชายหนุ่มลังเลหากแต่ก็ชิมดู ก่อนที่จะพยักหน้า
 
“รสเปลี่ยนแล้ว ทำได้อย่างไรครับเนี่ย”

“เมื่อกี๊คุณก็ทำอร่อยนะ แต่ว่าคุณรีบคิดว่ารสชาติไม่ได้ ไม่ถูกปากคุณ ทำให้คุณตัดสินไปตอนแรกทันที ความจริงแค่เรา

เติมเครื่องปรุงอีกนิด รสมันก็เปลี่ยนไปแล้วครับ”

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง”ชายหนุ่มพยักหน้า หงึกหงัก

“ครับ เหมือนเรื่องของพวกคุณสองคน ความจริงผมว่าพวกคุณรักกันมากนะครับ แต่ว่าแสดงออกถึงความต้องการมากกัน

ไปหน่อย แต่ถ้าคุณทำโดยคิดถึงเขา รู้ว่าทำแล้วต้องทะเลาะ ก็ไม่ทำดีกว่า ทำโดยไม่หวังผลตอบแทน อย่างน้อยคุณก็มี

ความสุขที่ได้ทำนะครับ”

“แต่เขาจะให้อภัยผมไหมครับ ผมทำเขาเจ็บ”หากแต่อีกเสียงก็ดังทันที

“นายอย่าคิดเอง โดยที่ไม่ถามชั้นได้ไหม”พ่อครัวที่ตอนนี้มือพันผ้าไว้ เดินเข้ามาก่อนที่จะใช้อีกมือหยิบช้อนตักข้าวต้มชิม

ทันที ก่อนที่จะหันหน้ามาอย่างตะลึงกับแฟนตนเอง

“เอ่อ มันอร่อยไหม ผมตั้งใจทำไปขอโทษคุณนะ”

“นายทำจริงๆเหรอ”พ่อครัวจ้องหน้าอย่างกับไม่เชื่อ

“จริง ผมขอโทษที่ทำคุณเจ็บ ผะ ผม”จากนั้นน้ำตาชายหนุ่มก็ไหลออกมาทันที
 
“เอ่อ ข้าวต้มอร่อยมาก ไม่น่าเชื่อนายจะทำอาหารได้”พ่อครัวหนุ่มเอ่ยก่อนที่จะยกนิ้วมือปาดน้ำตาคนตรงหน้า

“ผะ ผมขอโทษ คือผมอยากให้เรามีเวลาแค่สองคนบ้าง แต่ผมขอมากเอง แค่นี้ เราก็มีความสุขอยู่แล้วนี่เนอะ”

“ไม่หรอก ชั้นรักนายนะ แต่ชั้นพูดไม่เก่งว่ะ ตอนนี้มือชั้นเจ็บ คงต้องลางาน เฮ้อ แล้วนี่จะหาเงินที่ไหนพานายไปเที่ยวสวนสนุก

ได้เนี่ย”

“สวนสนุก หมายความว่าไง”

“ก็พรุ่งนี้วันครบรอบ หนึ่งปีที่เราคบกันไง ชั้นกะว่าวันนี้ได้ค่าโอที ก็พอมีเงินซื้อตั๋วสองใบได้แล้วนะเนี่ย”

“ทำไมไม่บอกผมก่อนหล่ะ”

“ก็อยากให้นายประหลาดใจ เอ่อคุณหนมจีบ สวัสดีครับ ขอบคุณที่มาช่วยเหลือนะครับ”พ่อครัวหนุ่มหันมาเอ่ยขอบคุณผม

หากแต่ผมหันซ้ายหันขวาก่อนที่จะส่งสายตาไปทางบรรดาแฟนๆ

“เออๆๆ อ้าวนี่ ตั๋วไปดิสนีย์ สองใบ พวกนายเอาไปก่อน”ว๊อดก๊าเอ่ยอย่างเซ็งๆ

“อะไรครับเนี่ย”พ่อครัวหนุ่มเอ่ยหากแต่ก็รับตั๋วมาอย่าง งงๆ

“ไม่ต้องถามหรอก ความจริงชั้นแอบซื้อตั๋วไว้ กะจะสวีตกับหนมจีบสองคนเสียหน่อย พวกนายเอาไปเที่ยวเถอะ”

“ขอบคุณครับ คุณว๊อดก๊า”ผมว่าพลางเดินมาหอมแก้มเบาๆ ก่อนที่จะหันมามองชายหนุ่มสองคนอีกครั้ง

“ขอให้เที่ยวสนุกนะครับ” แต่ผมก็ก้มไปกระซิบกับทั้งสองเบาๆ “อย่าลืมสูตรรัก ของผมนะครับ”

ซึ่งชายหนุ่มพยักหน้ารับแข็งขัน ขณะที่พ่อครัวหนุ่มทำหน้าไม่เข้าใจ แต่ไม่อาจซักไซ้ได้เนื่องจากแฟนตนจูงมือนำ

ออกไปก่อน

เมื่อสองคนหันไปหาแฟนๆทั้งสาม ก่อนที่จะเอ่ยเบาๆ

“สงสัยเราคงไม่ได้เที่ยวแล้วนะครับ เพราะหนมจีบต้องทำอาหารแทน แต่ว่าคืนนี้ หนมจีบจะทำอาหารอร่อยๆให้ทานนะครับ”

“ไงก็ได้ แค่มีนายพวกชั้นก็มีความสุขแล้ว”ว๊อดก๊าเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ แม้จะเสียดายนิดหน่อย

“ช้าน ไม่บ่นหรอกน่า”น้ำแข็งเอ่ยยิ้มๆ

“ว่าแต่นายคุยอะไรกับหมอนั่นเหรอ”โซดาอดถามอย่างไคร่รู้ไม่ได้

“ความลับครับ”ผมเอ่ยยิ้มๆ ก่อนทีจะหันมาทำอาหารตรงหน้าต่อ
 
อาหารอร่อยไม่ใช่รสชาติที่เลิศรส หากแต่มันจะอร่อยเมื่อคิดถึงหน้าคนทาน

ชีวิตคู่ก็เช่นกัน  ทำโดยไม่คาดหวังจะได้รับคืนเท่าไร ความสุขก็จะมีให้เห็นเช่นกัน

[golove2]

หนมจีบกับซาลาเปา น่ารักที่สู๊ดดดดดดดดดดดด


 

[greensnake]

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ทั้งหนมจีบและซาลาเปาคิดเหมือนกันเลย
ไม่สำคัญว่าเรารับมาเท่าไร แต่มันอยู่ที่เราให้คืนเค้าเท่าไร
เป็นมุมมองความรักที่ดี ทั้งหนมจีบและซาบาเปาต่างก็มีความสุข
กับคนที่ตัวเองรักและเค้าก็รักเราด้วย
ขอบคุณคนเจียนมากค่ะ

[lunarinthesky]

รออ่านสูตรรักอื่นๆต่อไปค่า

[ujen]

  ชอบน่ะ สูตรรักของหนมจีบกับน้องเปา

 

 

[MiSS-U]

สองตอนอย่างยาวสะใจ+1   และเป็ด

[dawnthesky]

สูตรรัก ขนมจีบ&ซาลาเปา 

[$VAN$]

เป็นคู่พ่อลูกที่รักและคิดถึงกันตลอดแม้จะอยู่ไกลกัน แอบเข้าบรรยากาศวันพ่อนะเนี่ย^^

[takara]

สูตรรักของทั้งหนมจีบและซาลาเปาดีจริงจริง

[CofFee]

สูตรรักของทั้งคู่ น่ารักจริงๆ ทำให้คนที่เรารักโดยไม่หวังผลตอบแทน 

[MoMoRin]

แหม แหม แหม...เผยสูตรลับ สูตรรักกันใหญ่เลยน้าาาา อิอิ

[fay_13]

อั๊ยยยยยยย่ะ น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด 

ทั้งหนมจีบทั้งซาลาเปาเลย น่ารักทั้งคู่เลย 

[maru]

ขนมจีบน่ารักมาก ๆ ซาลาเปาก็เหมือนกัน

[wichaiP]

โหมด น้ำค้าง   
          เคยมีคนกล่าวว่า คนเรามีสิทธิ์ทำผิดพลาดได้ หากแต่เมื่อรู้ว่าผิดเราก็ควรจะแก้ไข แต่ฉันขอยืนยันที่จะทำผิด

เพราะว่า ความผิดนี้ แม้ต้องตกนรกชั้นก็ยินดี ชั้นก็พร้อมเสมอ
 
“คุณน้ำค้าง ดูสิครับ ลูกคุณน้ำค้างน่ารักมากเลยครับเนี่ย”เสียงของหนมจีบ ชายหนุ่มที่แอบชอบชั้น คนที่ไม่มีอะไรดูดีเลย

สักอย่าง แต่ชั้นก็ดึงเขามาเกี่ยวข้องกับชีวิตชั้น ทั้งๆที่เขามีสิทธิ์ปฏิเสธแต่ก็ไม่ยอมทำ

“พูดอะไรอย่างนั้น เด็กคนนี้ก็เป็นลูกของหนมจีบเหมือนกันนี่คะ”ช่าย ถ้าจะให้เด็กคนนี้มีพ่อ ชั้นขอให้พ่อเขาเป็นเธอหนมจีบ

“หา!!! จริงเหรอครับ เย้ๆๆ แล้วจะตั้งชื่ออะไรดีครับ เนี่ย ชื่อซาลาเปาได้ไหมครับ”ซาลาเปา ชื่อดูน่ากินไปไหมเนี่ย แต่เอา

เถอะ ยังไงก็เป็นลูกคนๆนี้แล้วนี่

“อืม ซาลาเปาเหรอ น้ำค้างคิดว่าน่ารักดีค่ะ งั้นเราไปแจ้งที่อำเภอกันนะคะ”

“ครับ แต่ก่อนไป เดี๋ยวคุณน้ำค้าง ต้องกินรังนกก่อนนะครับ หนมจีบทำมาให้”

ชีวิตชั้นแทบจะเหมือนอยู่บนสวรรค์ ชั้นไม่สนใจใครจะมองมาที่ชั้นเวลาเดินกับหนมจีบ เราสองคนไม่เคยมีอะไรกันด้วยซ้ำ

เนื่องจากชั้นเป็นโรคร้าย หลังจากการคลอดซาลาเปา แถมหนมจีบยังเป็นสุภาพบุรุษอย่างแท้จริง หากใครบอกว่า
 
เวลาเห็นชั้นเดินกับหนมจีบเหมือนมอง หงส์เดินคู่กับช้างน้ำ ชั้นจะหันไปมองอย่างตำหนิ หากแต่หนมจีบกลับบอกชั้น

ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ คนๆนี้ช่างให้อภัยคนอื่นได้เก่งจริงๆ แต่ในความรู้สึกลึกๆ ชั้น อยากบอกคนอื่นๆ ว่าจริงๆแล้วชั้นคือ

กาฝาก กับ ต้นไม้ใหญ่

กาฝาก ที่คอยดูดน้ำเลี้ยงแห่งความเมตตาของ ต้นไม้ใหญ่อย่างหนมจีบ

กาฝาก ที่เอาลูกที่เกิดจากคนอื่นมาอาศัยความร่มรื่นนี้

กาฝาก ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็ได้รับความสุขอย่างแทบจะไม่เคยพานพบมาในชีวิต

       ช่วงเวลาอาทิตย์สุดท้ายก่อนที่ชั้นจะต้องจากลาจากหนมจีบและซาลาเปา ลูกเปาเดินเข้ามาหาชั้นก่อนที่จะเอ่ยบอกชั้น

ที่ทำให้ชั้นตกใจอย่างที่สุด

“แม่น้ำค้าง ซาลาเปามีเรื่องสารภาพครับ”

“มะ มีอะไรจ้ะ”ชั้นมองหน้า ลูกเปาของชั้นที่ตอนนี้อายุเพียงแค่หกปี แต่ทำไมลูกเปาต้องทำหน้าจริงจังด้วยนะ

“ซาลาเปา รู้แล้วหล่ะว่าหนมจีบไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของซาลาเปา แล้วก็รู้ด้วยแล้วว่าเปาเป็นลูกใคร”

“ทะ ทะ ทำไม ลูกเปารู้ ดะ ได้”เสียงชั้นขาดห้วง ลูกเปารู้แล้ว แต่รู้ได้ไง ลูกเพิ่งจะหกขวบเองนะ

“ลูกเปา เจอรูปในห้องกับสมุดไดอารี่นี้ครับ”อ๊ะ รูปกับไดอารี่ที่ชั้นซ่อนไว้ ชั้นหยิบมันออกมา ก่อนทีฉีกหน้ากระดาษ

อย่างบ้างคลั่ง

“ลูกเปา เป็นลูกหนมจีบ เรื่องในนี้ไม่เป็นความจริง แม่น้ำค้างเขียนเล่นๆเท่านั้น”ชั้นพลาด พลาดที่เหลือรอยหลักฐานไว้

 แล้ว!!! สิ่งที่ชั้นทำมาหล่ะ ลูกเปาจะอยู่อย่างไร

“มะ แม่น้ำค้าง อย่าทำแบบนี้เลยครับ ซาลาเปาไม่ไปไหนจากหนมจีบหรอกครับ และที่สำคํญแม่น้ำค้างอย่าโทษตัวเอง

เลยนะครับ”ลูกเปาจับมือชั้นเบาๆ เขาไม่ใช้แม้แต่กำลัง ทั้งๆที่นิสัยส่วนใหญ่เหมือนชั้น ทั้งหน้าตา ความดื้อรั้น

แต่ แต่ตอนนี้ เขาเปลี่ยนไป ลูกเปามีเหตุผล และ รู้จักให้อภัย

“ละ ลูกเปา แม่น้ำค้างไม่เคยคิดว่า จะมีวันนี้”
“แม่น้ำค้าง อย่าลืมสิครับ ความลับไม่มีในโลก แต่ซาลาเปาเรียนรู้จากหนมจีบแล้วนี่ครับ ว่าเราต้องอยู่กับโลก โลกอาจหมุน

แต่เราไม่จำเป็นต้องหมุนตามนี่ครับ”

“ละ ลูกเปาคะ ลูกเปาแค่หกขวบเองนะคะ ทำไมลูก”ชั้นยังไม่เข้าใจ หากแต่ลูกเปาพูดกลับมาด้วยคำสั้นๆ

“แม่น้ำค้าง อย่าวิเคราะห์ใคร ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักตัวเขาสิครับ”คำตอบกลับ มันทำให้ความรู้สึกมันอัดจุกในอกทันที

“มะ แม่ขอโทษ นั่นสินะ ลูกเหมือนหนมจีบทุกอย่าง”

“ก็ต้องเหมือนสิครับ ผมเป็นลูกหนมจีบนี่นา”

“จ้ะ ลูก”

หากเมื่อชั้นตาย ชั้นก็คงไม่รู้สึกผิดต่อการกระทำของชั้นแล้วหล่ะ เพราะว่าวันนี้ ชั้นได้รู้แล้ว ความผิดที่ชั้นทำ

มันทำให้ลูกชายชั้นมีความสุข และเขาได้เรียนรู้จากสิ่งที่ดีงาม เด็กคนนี้เป็นผ้าขาวที่โดนย้อมด้วยน้ำยาฟอกขาว

ไม่มีความสกปรกใด จะมาทำให้แปดเปื้อน แต่แค่นี้คงไม่พอ

“งั้นลูกต้องทำหน้าที่ เป็นอัศวินให้หนมจีบนะคะ ฟังคำสอนแม่น้ำค้างให้ดีนะ”

หากชั้นต้องตกนรก ชั้นก็ไม่เสียใจเพราะว่าวันนี้ชั้นได้รับรู้แล้ว ผ้าขาวผืนน้อยของชั้นได้ขาวสดใสด้วยความรักจากชาย

ที่ชื่อว่าหนมจีบ จนงดงามทั้งร่างกายและจิตใจ


ขอบคุณ หนมจีบที่ทำให้ชีวิตของน้ำค้างได้พบคนที่ประเสริฐเช่นคุณ

ขอบคุณ หนมจีบที่รักลูกเปาของชั้นเหมือนเป็นลูกแท้ๆของคุณ

ขอบคุณ หนมจีบที่สอนชั้นให้รู้จักความรัก และ การให้อภัย
 
ชั้นก็คงไม่อาจรับรู้ความรู้สึกนี้ ถ้าหากว่าหนมจีบไม่สอนให้ลูกเปา

น้ำค้าง ไม่อาจรักหนมจีบในฐานะ ชายคนรัก แต่น้ำค้างขอรักคุณในฐานะ ชายที่อยากจะรัก

เพราะคุณได้สอนและได้ให้ความอบอุ่น จนแม้แต่ซาลาเปายังมีจิตใจเช่นคุณ

ขอโทษที่น้ำค้างต้องทำผิดที่ดึงเอาคนดีๆเช่นคุณมายุ่งเกี่ยวกับเราสองแม่ลูก แต่น้ำค้างก็รู้สึกยินดีที่ได้ทำ

เพราะหนมจีบกับซาลาเปาเป็นสูตรรัก ที่ได้ละลายความแค้นในใจน้ำค้างกับเรื่องร้ายๆทุกๆเรื่อง

ดั่งภูเขาน้ำแข็ง ย่อมละลายเมื่อเจอแสงอบอุ่นแห่งดวงอาทิตย์

รักเสมอและจะตลอดไป

น้ำค้าง

[golove2]

กอดน้ำค้าง

 

[fastation]

โหมดน้ำค้าง อืม ซึ้งแทนหนบจีบงะ T^T
รออ่านต่อจ้า ^^

[MiSS-U]

 

+1และเป็ด

[MoMoRin]

หนมจีบคนดีที่สุดในโลก

[ujen]

หนมจีบดีที่สุด

 

 

[CofFee]

คนดี อยู่ที่ไหนก็เจริญ 

[$VAN$]

“มะ มีอะไรจ้ะ”ชั้นมองหน้า ลูกเปาของชั้นที่ตอนนี้อายุเพียงแค่สองปี

คงจะพิมพ์ผิดอ่ะ

ลูกเปาฉลาดตั้งแต่เด็กเลย 
แม่น้ำค้างก็ฉลาดที่เลือกหนมจีบเป็นพ่อของลูก

[lunarinthesky]

น้ำค้างช่างโชคดี

[IöLIKE]

ThankS

[MM]

ขนมจีบกับน้ำค้าง จะเพอร์เฟคอะไรกันขนาดนี้ ทั้งน่ารักทั้งดีกันจริงๆ 

[penda]

อืมมมม  จบแล้วซิ่นะเรื่องนี้
แต่เรื่องนี้อ่านได้สบายๆไม่เครียดเลย
น่ารักกันได้ตลอดทั้งเรื่อง
หนมจีบเลิศที่สุด  เป็นคนที่จิตใจดีมาก
อยากมีพี่ชายอย่างนี้ซักคน 
คอยสั่งสอนชักจูงและสนับสะหนุนเราไปในทางที่ดี
น้ำค้าง  ซาลาเปา  คุณสามีทั้งสาม  และคุณลูกเขยทั้งสาม
เป็นคนที่โชคดีมากจริงๆ  ที่ได้เป็นคนที่หนมจีบรัก
และได้เป็นครอบครัวเดียวกันกับหนมจีบ

ตอนที่อ่านโหมดน้ำค้าง  แทบร้องไห้แน่ะ
ชอบตอนที่เปรียบเป็นต้นไม้ใหญ่กับกาฝาก
มันให้ความรู้สึกหลายๆอย่าง อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน

สุดท้ายขอขอบคุณคนเขียน สำหรับนิยายดีๆน่ารักๆแล้วก็อ่านได้สบายๆแบบนี้
 

[sanri]

อ่า  จบซะแล้วอ่า  ซึ้งจังเยย  น่ารัก 
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ 

[wichaiP]

โหมด หนมจีบ (จบจริงๆแล้วน้า)

   คืนคริสต์มาสกำลังมา ผมก็เตรียมพร้อมสำหรับการจัดงานสำหรับครอบครัว โดยขั้นแรกต้องส่งภาพสวยๆไปให้ คุณพ่อตา

แม่ยายก่อน จากนั้นก็เตรียมของอร่อยๆให้ลูกเปา อืมว่าแต่ทำเป็นไก่งวง แต่ราดน้ำเกวี่ ลูกเปาอาจไม่ชอบ เปลี่ยนเป็น

ไก่งวงอบน้ำผึ้งแล้วสไลด์เป็นชิ้นๆก็ดีนะ พร้อมกับสลัดผักแต่เน้นผลไม้เยอะ ผักนิดหน่อย (ลูกเปาไม่ชอบ)

ตามด้วย ซุปข้าวโพด กับ ขนมคุ๊กกี๊ แต่ว่าผมไม่ชอบก็ไอ้ไวน์เนี่ยหล่ะ เลยเปลี่ยนเป็นน้ำองุ่นแดงแทน
 
จากนั้นก็

รอเวลามาถึง

“หนมจีบ เมอรี่คริสมาส คร้าบ”ลูกเปามาถึง ก็เดินมกอดผมทันที

“เมอรี่คริสมาสคับ ลูกเปา”ผมว่าพลางหอมแก้มไปที อ้า ลูกเปาแก้มนิ่มขี้นอ่ะ

“แล้วพวกพ่อตาหล่ะ หนมจีบยังไม่กลับมาเหรอ”ลูกเปาว่าพลางหันซ้ายหันขวา

“อ่อ เป็นบอกว่า ต้องพาลูกน้องไปทานอะไรก่อนนะครับ แต่จะกลับมาตอนทุ่มครึ่งน่ะครับ”

“หวัดดีคับ พ่อ”สามหนุ่มเดินเข้ามา แต่สภาพตอนนี้ ผมอยากส่ายหน้าจริงๆ

“สวัสดีครับ ว่าแต่ทำไม หน้าตาแดงไปหมดเลยครับ”ผมอดที่จะมองอย่างตำหนิไม่ได้ เพียงแต่ไม่อยากพูดอะไรมาก

เพราะเดี่ยวจะทะเลาะกันเปล่าๆ

“หนมจีบ ไม่ต้องถาม ซาลาเปาหล่ะเซ็ง เล่นไปดวดเหล้า เมาแอ๋กันเนี่ย เห็นแล้วเซ็ง”

“เอาหน่า เปาอย่าโกรธสิ ไวน์ดื่มไปนิดเดียวเองนะ”ว่าเสร็จเด็กหนุ่มก็ปราดไปโอบเอวก่อนที่จะกดปากลงไปที่แก้ม

“นี่ พอก่อน อายหนมจีบหน่อย”

“เอาหล่ะ พวกเธอไปล้างหน้า ล้างตาก่อนนะ แล้วมาทานอาหารกัน”ผมว่าพลางก่อนที่จะหันไปเตรียมน้ำอุ่น ก่อนที่จะส่ง

ให้ลูกเปา ซึ่งมองกลับมาอย่างสงสัย

“เอาผ้าไปเช็ดหน้าพวกลูกเขยก่อนครับ”ลูกเปากลับผลักกลับมาก่อนที่จะบอกพลางส่ายหน้า

“หนมจีบเก็บไว้เถอะ เพราะเดี๋ยวหนมจีบก็ต้องใช้”ผมยิ้มฝืนๆ ลูกเปาคงอยากสื่อให้ผมรู้แน่ๆ

เขาว่ากันว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

พนันได้เลย

ลูกมีนิสัยเป็นอย่างไร พ่อมักเป็นแบบนั้น

“หนมจีบ กลับมาแย้ววว”ว๊อดก๊าเดินเข้ามา ด้วยสภาพคนที่กริ่มมาเต็มที่

“หือ เมามาเหรอครับ”ผมหันไปมองอย่างไม่อยากเชื่อ “วันนี้เป็นคริสมาสอีฟนะครับ”

“แหมอย่าซีเรียสไปเลยน่า ไงพวกผมก็มานี่ครับ”โซดาเดินตามมาหากแต่ท่าทางก็บอกแล้วว่า เมาชัวร์

“แต่ว่า เรายังไม่ได้ทานอาหารเย็นกันนะครับ แล้วไปดื่มเหล้าก็ปวดท้องกันพอดีสิครับ”

“โกรธเหรอ หนมจีบ”น้ำแข็งที่ตอนนี้เอามือยันโซฟาไว้ ถามเสียงเรียบๆ

“ผมไม่โกรธหรอกครับ แต่เป็นห่วงมากกว่า เดี๋ยวพวกคุณ เช็ดหน้าเช็ดตาแล้ว มาทานอาหารค่ำกันนะครับ”ผมว่าพลาง

เดินไปหยิบผ้าเย็นส่งให้แต่หล่ะคน

“หนมจีบ มาช่วยเปาหน่อยครับ”ผมได้ยินเสียงเรียกมาจากด้านบน จึงได้เดินขึ้นมาดู

“อ้าว ทำไมเป็นแบบนี้หล่ะครับ ลูกเปา”ผมมองสภาพ ลูกเขยที่นอนแหมบไปที่พื้น ด้วยสภาพที่ดูไม่ได้ เสื้อผ้าที่ถอดออก

หากแต่เหลือกางเกงบ๊อกเซอร์ บ่งบอกถึงจุดประสงค์บางอย่าง

“อ๋อ พวกนี้เจอ ไอ้นี่เข้าไปน่ะ”ว่าเสร็จลูกเปาก็หยิบที่ซ๊อตไฟฟ้า ขี้นแสดงให้ดู

“เอ่อ ไม่รุนแรงไปเหรอครับ”ผมมองอย่างหวั่นๆ ก็นะเป็นสามีภรรยากันไม่น่าจะต้องใช้ของรุนแรงเลย

“ไม่เลย มีอย่างที่ไหน ว่าจะกินอาหารเย็นใต้แสงเทียน ด้วยอาหารสุดหรูที่หนมจีบทำ พวกบ้านี่ดันเสือกไปเมา

จะคบรอดไหมเนี่ย”ผมพยักหน้ากับความคิดของลูกเปา แต่ก็ไม่อยากคิดมาก จึงเอ่ยปลอบๆ

“ก็คบไปแล้วนี่ครับ อย่าบ่นเลย มาๆ เดี๋ยวหนมจีบช่วยประคองพวกลูกเขยไปนอนที่เตียงแล้วกัน”

จากนั้นเราสองคนพ่อลูกก็ร่วมมือกันนำเด็กโข่งสามคนไปนอนพักที่เตียง ก่อนที่จะเดินลงมา แต่ภาพที่เห็นทำให้อดเสียใจไมได้

เพระาว่าอาหารที่ผมอุตสาห์นั่งทำไปเกือบครึ่งวัน ตอนนี้กลับหล่นลงพื้น เนื่องจากคนเมาอีกสามคนข่างล่าง

“ไอ้พวกพ่อตาบ้า!!! ทำอะไรน่ะ”ลูกเปาเอ่ยอย่างเดือดดาล หมายจะเอาที่ช๊อดไฟฟ้าไปซัดสักทีสองที

“อย่านะครับ ลูกเปา”ผมรีบคว้าแขนห้ามปรามไว้ก่อน

“แต่ หนมจีบ ดูพวกพ่อตาเขาทำสิ”ลูกเปาชี้ไปที่จานไก่งวงที่ตอนนี้ ไก่กระเดนไปบนพื้น กับสลัดที่ เละบนโต๊ะ

“โหยย ปวดหัวอย่าเสียงดังสิ”ว๊อดก๊าเอ่ยเสียงฮึมฮัม จนผมอดส่ายหน้าไม่ได้

“เอ่อ งั้นหนมจีบว่า เราเก็บกวาดบ้านกันก่อนดีไหม แล้วค่อยดูว่ามีอะไรทาน”

“ไม่ต้อง!!! หนมจีบ”เปาเดินมาจูงมือผมออกมาก่อนที่จะไปเขียนโน๊ตอย่างหัวเสีย

จะออกไปข้างนอก กลับบ้าน บ้านคงสะอาด ไม่งั้น.....

“คือ ลูกเปาจะทำอะไรเหรอครับ”ผมเริ่มหวั่นๆกับข้อความที่ลูกเปาแปะไว้

“ก็แสดงให้รู้สิว่า พวกเราโกรธ คริสมาสอีฟนะ นี่ก็สองทุ่มแล้ว แทนที่จะได้ทานอาหารด้วยกันกะว่าจิบน้ำองุ่น

ดูหนังที่อยากดูแล้ว นอนกอดกันบนเตียง แต่ตอนนี้อารมณ์หดหมดแล้ว ฮึ่ยยย”โห ลูกผมคิดแผนการณ์ไว้แบบนี้เหรอเนี่ย

“เอ่อ งั้นไปเที่ยวกับหนมจีบสองต่อสองดีไหม”ผมเอ่ยพลางมองท่าที

“จะดีเหรอ หนมจีบ”ผมรู้ลูกเปาหมายถึงอย่างไร คงคิดว่าผมเป็นห่วงต้องอยู่ดูแลแฟนแน่ๆ

“ก็นะ ปล่อยไว้สักวัน คงไม่น่าเป็นห่วง”ผมเอ่ยอย่างสบายๆ เพื่อไม่ให้ลูกเปาเครียดเกินไป

“อืม ดีเลย เราไม่ได้อยู่ลำพังสองคนนานแล้วด้วย งั้นไปเดินเล่นแถวสยาม แล้วซื้อสโมกกี๊ไบท์กินกับโค๊กซีโร่ เดินดูไฟกันเนอะ”

“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ”ผมเอ่ยอย่างยินดี ก็นะ นานๆไปเดทกับลูกผมนี่เนอะ

จากนั้นผมก็เดินไปที่ตู้เย็น หยิบเครื่องดื่มแก้เมาค้าง วางไว้ให้พร้อมกับเขียนโน๊ตบอกทั้งหกคนไว้

ถึง คุณ น้ำแข็ง ว๊อดก๊า และ โซดา

         หนมจีบ วางเครื่องดื่มแก้เมาค้างให้นะครับ แล้วก็อย่าลืมช่วยพวกลูกเขยเก็บกวาดบ้านให้สะอาดนะครับ   

ผมอาจจะกลับมาดึกหรือไม่ก็เป็นวันพรุ่งนี้สายๆนะครับ เพราะผมไปเดทกับลูกเปาแทน ก็นะวันนี้พวกคุณเมากัน

ซะเละเลย แต่ยังไง ก็อย่าลืมพักผ่อนนะครับ

ปล. แต่หวังว่าคงไม่มีเรื่องแบบนี้อีกนะครับ ต่อให้รักแค่ไหน แต่ผมไม่อยากมีแฟน เมาๆแบบนี้

                                                                                                                 หนมจีบ

[golove2]

วันสำคัญแท้ ๆ แต่ 6 ทุ่มทำตัวแบบนี้ได้ไง

 

[MiSS-U]

จบจริงๆเหรอคะ  แต่มันค้างยังไงไม่รู้

ขอตอนพิเศษแก้แค้นพ่อลูกหกคนได้มั้ยอ่ะตะเอง

กดเป็ด

[MoMoRin]

ฮ่าๆๆๆ หกเขยวุ่ยวายเนาะ ต้องเจอแบบซาลาเปานี่แหละ ถูกใจค่ะ ต้องดัดนิสัยกันบ้างนะแบบนี้อ่ะ