ตอนที่1“ โอ้ววว อื้ม แรง แรง แรง กว่านี้ ”
“ สุดยอดดด แน่นเป็นบ้า ดี อื้อออ “
เสียงหวานและเสียงทุ้มของร่าง 2 ร่างบนเตียงครวญครางอย่างมีความสุขออกมาจากคนทั้งคู่ที่ร่วมกันสร้างสรรค์ออกมา บ่งบอกถึงความสุขที่ได้รับจากกิจกรรมนี้ ถ้าใครมาได้ยินเข้าคงได้อายม้วนต้วนถึงขั้นเกิดอารมณ์ร่วมเลยทีเดียว
“ใกล้แล้ว อี๊ๆๆ เร็วกว่านี้หน่อย”
“อืมมม ได้เลยเต็มที่เลยที่รัก”
ขณะที่คนทั้งคู่กำลังมีอารมณ์จะถึงปลายทางอยู่นั้นกลับมีร่างชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่หลังบานประตูของห้องที่เต็มไปด้วยเสียงและอารมณ์ของคนที่ร่วมรักกัน ไม่ได้มีอารมณ์ร่วมแต่อย่างใด เค้ากลับยืนนิ่งฟังเสียงที่อยู่หลังบานประตูอย่างสงบ เค้า รอ รอ และรอให้คนทั้งคู่เสร็จสมอารมณ์หมายจากกิจกรรมนั้น
“อ๊าๆๆๆๆๆ”
“กร๊อดดดด อืมมมม”
“แฮ่กๆๆๆ”
เสียงหอบหายใจดังและถี่เหมือนคนออกกำลังกายอย่างหนักเพิ่งเสร็จดังไปทั่วห้องจากคนทั้งคู่ที่ร่างหนาด้านบนเอนซบอกร่างเล็กขาวผ่องที่อยู่ล่าง ทั้งคู่อิ่มเอมสุขสมจากกิจกรรมที่ผ่านพ้นไป แต่สติก็ยังไม่เต็มร้อยนักแม้กระทั่งเกิดเสียงเปิดประตูก็ตาม
“แอ๊ดดดด ปัง”
ประตูเปิดออกและกระแทกผนังที่รองรับจนเกิดเสียงดังจากฝีมือของชายหนุ่มอีกคนที่อยู่หลังบานประตูนั่นเอง เสียงที่เกิดขึ้นนั้นทำให้ร่างทั้ง 2 ที่เอนซบกันอยู่บนเตียงได้สติแม้ยังหอบเหนื่อยอยู่ และหันไปมองที่ช่องประตูว่าใครที่ทำให้เกิดเสียงรบกวนกัน สิ่งที่ทั้ง 2 เห็นถึงกับทำให้ร่างทั้งคู่แยกออกจากกันอย่างเร็วแม้ยังมีส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่หลังเสร็จกิจก็ตาม
“พี่วิน”
“ไอ้วิน”
ใช่ชายหนุ่มที่ยืนขวางประตูนั้นคือ “วิน” หรือ “ไอ้วิน” ที่ทั้งคู่เรียกน่ะแหละ หน้าตาจากสงบนิ่งเปลี่ยนมาเป็นนิ่งจนเย็นชาอ่านไม่ออกว่าคิดไรอยู่เมื่อเห็นร่างทั้งคู่บนเตียงกับตา แต่ถ้าคนสนิทจะรู้ว่าถ้าเค้าทำหน้าแบบนี้เมื่อไหร่อย่ามายุ่งด้วยเชียวขืนยุ่งคงได้เจอดีแน่ ตอนนี้คนทั้งคู่บนเตียงมีปฏิกิริยาต่างกันออกไป
“คือพี่วิน ฟัง ..ฮึก.. ก่อนนะ ..ฮึก...อธิบายได้ ฮึก ฮื่อออ”
เสียงหวานปนสะอื้นพูดปะติดปะต่อพยายามให้เป็นประโยค พร้อมกับกระเสือกกระสนพาตัวเองจากเตียงมาหาร่างสูงที่ยืนนิ่งอยูที่เดิม ถ้าเป็นเหตุการณ์ปกติเมื่อร่างบางแค่ตาแดงเริ่มจะร้องไห้เค้าก็ใจอ่อนซะแล้ว แต่นี่มันไม่ปกติและไม่ปกติอย่างแรงซะด้วย เค้าจึงทำได้เพียงยืนอยู่ที่เดิมและไม่คิดแม้แต่จะเข้าไปหา ตอนนี้ร่างบางของคนบนเตียงมาถึงขอบเตียงและ
“ตุ้บ”
ด้วยความที่ว่าทั้งตกใจ หวั่นใจ ของร่างบางทำให้ไม่ทันระวังจึงร่วงตกเตียงพร้อมอาการผวาของชายหนุ่มอีกคนบนเตียงพยายามจะเข้ามาช่วย จึงเกิดภาพที่มีร่างบางบนพื้นใกล้เตียงนอนตะแคงเปลือยเปล่าเนื้อตัวเห่อแดงจากกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้นพร้อมกับคราบขาวขุ่นที่ไหลเปรอะเปื้อนตามต้นขา และมีชายหนุ่มร่างหนาอีกคนพยายามช่วยประคองตัวขึ้น แต่ก็โดนร่างเล็กกว่าปัดป้องให้พ้นตัวและเอื้อมมือคว้าหาอีกร่างที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
“พี่วินๆๆ ฮือๆๆๆ”
คนตัวโตที่ยืนดูภาพนี้อยู่จากที่มีไฟสุ่มอยู่เต็มอกก่อนหน้านี้ไม่คิดจะเดินเข้าไปใกล้กลับเปลี่ยนใจเดินเข้าหาร่างบางนั้น และโอบประคองพาเดินไปยังเตียงที่อยู่ใกล้ ส่วนอีกคนที่โดนโอบกอดอยู่ก็เกาะเอวแน่น
“พี่ ..ฮึก.. วิน ...ฮึก..ฮือ.. ฟังก่อน นะ”
“พี่ว่ามันไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว ได้รับรู้ทั้งเสียงและเห็นขนาดนี้”
“แต่ แต่...ฮือออออ...ขอโทษ”
คนตัวเล็กที่นั่งปลายเตียงพยายามจะขอโทษกับความผิดที่ทำไว้และมือก็ยึดชายเสื้อด้านหน้าของร่างสูงไว้แน่น สะอึกสะอื้นจนตัวโยน แต่ก็รู้ชะตากรรมของตัวเองว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ยังอยากจะยึดคนๆนี้ไว้ เพราะคนๆนี้ทั้งหล่อ รวย แถมใจดีกับเค้ามากกว่าใครๆ แม้จะไม่ค่อยมีเวลาให้มากนักก็ตามก็ไม่อยากจะเสียไป
“พี่รับคำขอโทษนะ เพราะพี่เข้าใจว่าเรารู้สึกยังไง”
“พี่วิน ฮือออออ”
“ต่อไปนี้พี่ก็ขอให้โชคดีกับคนที่เราเลือกนะ”
คนตัวสูงที่โดนเกาะชายเสื้อก็แกะมือร่างบางที่นั่งอยู่ออก และเดินหันหลังจากไปพร้อมใจที่ว่างเปล่า ไม่มีแม้หยดน้ำตา มีแต่ความเสียใจและเข้าใจอีกคนมากกว่า ชายอีกคนที่ยืนเปลือยเปล่าเดินเข้ามาหาร่างเล็กที่นั่งอยู่ หลังฟังบทสนทนาที่เปรียบเสมือนการบอกเลิกซึ่งมีผลมาจากการกระทำของเค้าด้วยความรู้สึกผิดแต่แอบดีใจ
“พี่จะดูแลเราเองนะ”
ร่างเปลือยพยายามโอบบ่าร่างเล็กแต่ร่างนั้นกลับสะบัดไม่ยอมให้โอบง่ายๆ
“ไม่ พี่วิน กลับมา ฮือออ ไม่”
“นี่”
ร่างเปลือยตะคอกเสียงดังให้อีกคนสงบแล้วฟังที่ตนจะพูด
“มันมาถึงขนาดนี้แล้ว ถึงจะร้องไห้ขนาดไหน ไอ้วินมันก็ไม่กลับมาหรอก”
“ฮึก.... ฮืออออ พี่วิน”
“ต่อไปนี้เราเป็นเมียพี่ไม่ต้องหลบซ่อนแล้ว และพี่ก็จะไม่ปล่อยเราไปไหนด้วย ไอ้หน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ”
ร่างเปลือยพยายามกอดรัดร่างเล็กที่นั่งอยู่ไว้ให้แน่นต้านแรงดิ้นสะบัด จนสามารรัดแน่นไว้กับอกได้เพราะร่างเล็กนั้นเหนื่อยและเพลียจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เค้าก็คิดว่าไม่ยอมให้ร่างสูงที่เดินจากไปนั้นเลิกกับเค้าอย่างนี้แน่ ส่วนคนที่กอดรัดไว้ก็คิดว่าในที่สุดเค้าก็ได้ครอบครองคนๆนี้อย่างแท้จริงซะที หลังจากที่หลบซ่อนมานาน ไม่ต้องเก็บซ่อนไว้และจะไม่ยอมให้ใครมาพรากไปแน่ๆ
………………….
ส่วนชายหนุ่มที่เดินออกมาจากคอนโดของแฟนเก่า คงต้องเรียกว่าแฟนเก่าซินะเพราะเค้าเพิ่งบอกเลิกไป แต่จริงๆก็ไม่มีประโยคไหนที่บอกเลิกเลย เค้าถอนใจและแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ตอนนี้ความรู้สึกเค้าไม่ได้เสียใจอะไรมากมายนักทั้งๆที่เห็นแฟนตัวเองมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นกับตา คราแรกตั้งใจจะมาหาให้เซอร์ไพส์ให้คนตัวเล็กตกใจและดีใจที่เค้ามาหาทั้งๆที่บอกไปว่าวันนี้ติดประชุมที่บริษัทมาหาไม่ได้ แต่การประชุมที่มีนั้นกลับเลื่อนออกไปเพราะลูกค้ายังตัดสินใจเรื่องงานที่ทำกับบริษัทไม่ได้ ไม่รู้จะทำอะไรจึงมาหาคนของตัวเองเพราะได้เอ่ยปากปฏิเสธเมื่อคนตัวเล็กโทรมาชวนกินข้าวเย็นด้วยกัน ตอนที่เปิดประตูห้องที่ไม่ได้ล็อคเข้าไปยังแปลกใจว่าทำไมแฟนตัวเองเผลอเรอขนาดนี้ กลับได้ยินเสียงคนดังมาจากห้องนอนจึงเดินไปที่ประตูเพื่อฟังให้ชัดๆ กลับเป็นเสียงที่คนกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะรักกันอยู่แล้วมันก็เป็นไปตามเหตุกาณ์ที่เพิ่งผ่านมา
“เฮ้ออออออ สุดท้ายก็จบแบบนี้ซินะ”
หลังจากผ่านเหตุกาณ์เซอร์ไพส์มาชายหนุ่มเค้ารู้สึกว่าตัวเองแปลกมากที่ไม่ได้เสียใจมากมายอะไร โกรธมากตอนที่เห็นภาพคนทั้งคู่แต่ตอนนี้ก็หายโกรธเปลี่ยนเป็นเข้าใจแทน ไม่ได้ฟูมฟายแม้แต่น้ำตายังไม่มีเลย แค่เซ็งเท่านั้น ถามว่าเค้ารักอดีตแฟนมั้ย อืม ..เค้าคงแค่ชอบ ซึ่งจะคบกันมาเกือบปีแต่ไม่ได้รัก แค่เอ็นดู ชอบเวลายิ้ม หัวเราะ เข้ามาอ้อนเค้าแบบคลอเคลีย แต่ก็ไม่ได้รัก ใช่ คงเป็นเพราะแบบนี้มั้งคนตัวเล็กก็คงรู้สึกได้ และเหงาเมื่อเค้าหมดความสนใจ เหมือนเค้าเลี้ยงแมวเมื่อเหงาก็เข้าไปเล่นไปคลอเคลียกับมันชอบให้มันอ้อนไซร้ตัวไปมากับตัวเค้า แต่พอหายเหงาก็หมดความสนใจเจ้าแมวนั้นไป เค้าก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเหงาขนาดไหนเมื่อเค้าไม่ได้ไปอุ้มชูเลี้ยงดูมันให้ความรักความอบอุ่นมัน คงเหมือนคนตัวเล็กคนนี้ก็คงอยากได้ไออุ่น คนให้ความรัก ในเวลาที่ตนต้องการด้วยแต่เค้าก็ไม่ได้อยู่เคียงข้าง ก็ไม่แปลกอะไรที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมา และเค้าก็ไม่โทษคนตัวเล็กคนนั้นด้วย
“ไง มึงอยู่ไหน....เอ่อ....เอ่อ....เดี๋ยวกูไปหานะ”
เค้ากดวางโทรศัพท์เมื่อหาเพื่อนเจอและนัดหมายเรียบร้อยแล้ว ไหนๆก็เซอร์ไพส์มาพอแล้วขอโทรไปนัดเพื่อนสนิทก่อนแล้วกันไม่อยากจะเซอร์ไพส์อะไรอีกแล้ว ไปกินเหล้าให้หายเซ็งดีกว่า
.................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^
แจก
สำหรับผู้อ่านทุกคนเลย (แอบลุ้นว่าใครจะอ่านเป็นคนแรก แต่ที่สำคัญจะมีคนอ่านมั้ยน้อ)
ลองอ่านกันขำๆนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
