หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[Seiki]

ตอนที่ 6 นายโลมกับรักจนตรอก

****หมายเหตุ
สีเขียวอมฟ้า คือส่วนของความคิดและความรู้สึกของโลม
สีน้ำเงิน คือ ส่วนของความคิดและความรู้สึกขงระฟ้านะคะ
จะได้ไม่งงกันจ๊ะ


ฟ้าก็อยู่สูงเกินไป เหวก็ต่ำไม่คู่กัน เหมือนเธอกับฉัน
ที่ควรจะห่างกันไว้.........!!!



สัญญาณของวันใหม่บอกด้วยเสียงเพลงที่ดังมาจากบ้านสักหลังในซอยเดียวกัน วันอาทิตย์ที่เรียกว่าสวรรค์ของคนทำงาน
แต่มัน...

ปวดหัวลามไปจนปวดใจเลยเว้ยเฮ๊ย!! ไม่น่าเชื่อ

ถูกด่าว่าไอ้ลูกกาฝากยังรู้สึกเฉยๆ แต่การกระทำของคนที่เหมือนหน้าไหว้หลังหลอกกลับมีผลทางจิตใจซะดื้อๆ
ผิดหวังเหรอ?
ไม่หรอก ผมไม่เคยหวังอะไรเลย ทุกวันนี้ที่อยู่ได้เพราะมีลมหายใจแต่ไม่มีความหวัง
แล้วอะไรที่ทำให้ตื่นขึ้นมาแล้วหนักอึ้งตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างนี้
ไม่รู้เหมือนกัน....ผมยกความผิดทั้งหมดนั่นให้เหล้า 3 แก้วที่ยัยเจ้ยัดเยียดให้ดื่ม
เล่นถามตอบกับตัวเองไปมาเพื่อไล่อาการหนักอึ้งในหัวสมองให้หายไป ให้ระบบความคิดที่ซับซ้อนไปมาแทนที่อาการปวดตุบๆตรงท้ายทอยหายไป
“ไอ้โลมโว๊ย ไอ้โลม นอนกินประเทศไทยแข่งกับรัฐบาลเหรอวะ ลงมาดูหน่อย มีราชรถมาเกยหน้าบ้าน”
“รถฟักทองด้วยหรือเปล่าพ่อ”
“รถฟักทองบ้านพ่อมึงสิ เฮ๊ย กูนี่หว่า ห่านนี่หลอกให้กูด่าตัวเอง ลงมาๆ ไม่ได้พูดเล่น”
สภาพโทรมยิ่งกว่าซากขยะเดินเกาหัวฟูๆลงมาให้ดูว่าไม่ได้งงเล่นๆเหมือนกัน กลางวันแสกๆไม่ใช่พลบค่ำที่รถฟักทองจะมารับซินเดอริล่าไปงานเลี้ยง
แล้วอีกอย่าง งานนั่นมันเลิกราไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว!!
ตัวหนังสือยึกยือๆที่ข้างรถตู้คันนั้น เล่นเอาผมเบิกตาโพลงเหมือนเจอผี ไอ้อาการสารพัดปวดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เพราะแฮงค์หายเป็นปลิดทิ้ง
ฉิบหายแล้ว!!!
“มาหาใครเหรอครับ”
จริงๆเริ่มรู้แล้ว แต่ดึงเช็งเวลาไปงั้น ดึงไปทำไมไม่รู้ แต่ดึงไว้ก่อน
“มาพบคุณโลมครับ สปาให้มารับครับ”
จั๊กจี้หูเป็นที่สุด คนรอบตัวเรียกไอ้โลม แต่คนขับรถเรียกคุณโลม คนที่มีหน้าที่เป็นนายโลมให้กับเล้าของเจ้านายใหญ่ของเค้าเนี่ยนะ การบริการของคนมีระดับก็จะได้รับเกียรติอย่างนี้เท่าเทียมกันทุกคน แต่ไม่คิดว่าจะเผื่อแผ่มาถึงลูกหนี้ที่ใครจะลากไปทำอะไรก็ได้อย่างโลม
ถ้าที่นั่นไม่มีระดับ
ถ้าที่นั่นเป็นเหมือนสถานเริงรมย์ข้างทางทั่วๆไป
สิ้นคำพูดของเจ้านายที่ว่าใครอยากจะสนองตัณหาตัวเองด้วยพนักงานของร้านก็ทำได้เลยเต็มที่ นายเปิดทางให้ขนาดนี้ ถ้าเป็นพวกแมงดาข้างทาง ผมอาจจะถูกรุมโทรมไปนานแล้ว ไม่ตื่นขึ้นมาในบ้านตัวเองและลงมายืนงงอยู่แบบนี้หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะคนพวกนั้นเป็นคนละระดับกับพวกกลัดมันทั้งหลาย พวกนั้นก็คงอยู่ในกลุ่มที่ไม่สนใจผู้ชายด้วยกันมั้ง
“วันนี้วันอาทิตย์นี่ครับพี่”
“ครับ สปาเปิดบริการทุกวันครับ”
หมายความว่าผมจะไม่ได้พักเลยสักวันใช่มะ แน่สิ เค้าต้องให้นายโลมคนใหม่รับแขกให้เร็วที่สุด เพราะเวลาทำให้เสียโอกาสทางรายได้นี่หว่า มึงมีทางเลือกไม่มากหรอกโลม มึงมีทางเลือกแค่ทางเดียว เพราะพ่อกดตตาต่ำมองมาเหมือนรู้ว่าผมจะอ้าปากปฏิเสธ
“รอผมแป๊บนะครับพี่ ผมไปอาบน้ำแต่งตัวแป๊บ ไม่นานครับ”
“ครับผม”
ไม่กล้าเชื้อเชิญให้เข้าไปนั่งรอในบ้าน เพราะดูจากรถที่เค้าขับมาแล้ว ในรถหรูและราคาแพงกว่่าบ้านหลังนี้เยอะ ไม่น่าเชื่อว่านี่คือรถบริการลูกค้า  เบาะไหนสักที่ในรถคันนี้ อาจจะมีเศรษฐีคนไหนสักคนเคยนั่งมาแล้ว หรืออาจจะเป็นดารา ไม่ว่าจะต้องไปนั่งทับที่ใครก็ถือว่าเป็นบุญตูดทั้งนั้นแหละ (มั้ง)
ถ้าไม่นับว่าต้องมานอนแก้ผ้าให้เค้าขัดเค้าล้างตัวไปเพื่ออะไรแล้ว เพิ่งรู้ว่าการทำสปาเป็นการพักผ่อนอย่างหนึ่งที่สบายมาก แค่นอนเฉยๆไม่ต้องทำอะไร ได้กลิ่นหอมๆกำจายไปทั่วทั้งห้อง มีเพลงเบาๆให้ฟัง เพลินจนเผลอหลับไปตั้งหลายรอบ ถึงว่าล่ะ กิจการนี้ถึงได้เป็นหนึ่งในธุรกิจของไอ้พ่อเล้านั่น ก็เพราะมันเป็นบริการที่คล้ายๆกันโดยที่ไม่มีเรื่องอย่างว่านั่นมาเกี่ยวข้อง แถมยังทำรายได้พอๆกันอีก พวกคนรวยนี่จะงกไปถึงไหนกัน มีเวลาใช้เงินกันบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้
เดินตัวปลิวออกมาจากสปาหลังจากนอนเป็นคุณชายอยู่วันนึงเต็มๆ สะดุ้งสุดตัวตอนที่เดินผ่านกระจกหน้าร้านแล้วเงาสะท้อนที่อยู่ในนั้นกลายเป็นใครอีกคนที่ไม่รู้จัก ผมเริ่มไม่รู้จักตัวเองในร่างใหม่ซะแล้ว อย่าเรียกว่าไม่รู้จักเลยดีกว่า เรียกว่าจิตวิญญาณของผมกับร่างใหม่เรายังไม่สนิทกันขนาดที่จะยิ้มให้กันในกระจกได้
เดินข้ามสวนทางเชื่อมมาอีกตึก ก็กลายเป็นสวรรค์ของหนุ่มหรือสาวขี้เมื่อยแล้ว ตอนแรกคิดว่าขัดตัวเสร็จแล้วจะได้กลับบ้านเลย ที่ไหนได้ พนักงานบอกว่าต้องเข้ามาหาเจ้ที่เลาจน์ก่อน ไม่รู้ว่าเจ้เชอรี่พักอยู่ที่ตึกนี้ถาวรหรือเปล่า แต่ที่รู้ ไม่ว่าจะมาเวลาไหนเจ้ก็อยู่ที่นี่ไม่ต่างอะไรกับศาลพระภูมิที่อยู่คู่บ้าน
“ว่าไงจ๊ะพ่อหนุ่ม พอลุกออกมาจากปลัก ล้างน้ำให้สะอาดก็ดูได้เหมือนกันนี่”
ไม่รู้จะฉีกยิ้มหรือทำหน้าบึ้งใส่แม่เล้าอีกคนของที่นี่ดี คำทักทายที่เปรียบเปรยผมกับผู้มีพระคุณของชาวนานั้น  ภาพที่ออกมาคงเป็นแค่รอยยิ้มเฝื่อนๆที่ไม่ได้ส่งออกไปจากใจแน่ๆ แต่มันก็เหมาะกับเจ้โตะเครื่องแป้งนี้มาก
“ครับ”
เลยหน้าด้านตอบรับคำชมซะเลย
“หน้าตาผ่านนะ ผิวพรรณพอขัดพอล้างแล้วก็สะอาดสะอ้านใช้ได้ เข้าไปทำให้จบคอร์สก็เนียนใสเองแหละ ทีนี้ก็มาว่ากันเรื่องจะเป็น ซุป’ตาร์ของที่นี่ แค่หน้าตากับผิวพรรณอย่างเดียวไม่ผ่านนะจ๊ะ ลีลาต้องมาเป็นอันดับหนึ่งจ๊ะ แต่ปากอย่างเธอนี่ชั้นว่านู่นแหละย่ะ บ๊วยนู่นเลย”
“ผมมาใช้หนี้นะครับเจ้ ไม่ได้มาเป็นซุป’ตาร์อย่างที่เจ้ว่า”
“โอ๊ย ชั้นอยู่ที่นี่จนย้อมผมมาไม่รู้กี่รอบแล้ว แกไม่ต้องมองชั้นอย่างนั้นเลยพ่อกึกก้องคะนองฟ้า ชั้นแพ้หงอกย่ะ ยังไม่แก่หรอก พวกเขาและเธอทั้งหลายที่มานี่แรกๆก็พูดเหมือนเธอแหละจ๊ะพ่อ แต่พอมีรายได้เป็นกอบเป็นกำ มีบ้านมีรถนะ ชั้นไม่เห็นจะมีใครจำได้ว่าก่อนหน้านี้เคยพูดอะไรไว้”
“ผมไม่อยากมีรถหรอกครับ เบื่อเต็มที นอนแงะ ถอดประกอบมันอยู่ทุกวัน อีกอย่างบ้านผมไม่ไกลอะไรนักหนา ไม่มีรถก็ได้ครับ”
“เค้าเรียกว่ามีไว้ประดับบารมีย่ะ ไอ้ที่จอดอยู่ข้างนอกนั่นน่ะ ของพนักงานที่นี่ทั้งนั้นแหละ ถึงไม่มีรถ ที่นี่ก็มีรถไปรับ เหมือนที่สปามีรถไปรับเธอมานั่นแหละ แต่มันไม่โก้เท่าขับมาเองไง”
“อะไรนะครับ รถที่จอดที่ลานนั่นรถพนักงานที่นี่เหรอครับ”
“ใช่ ตาโตขึ้นมาแล้วล่ะสิ”
“ตกใจน่ะครับ”
ตกใจเพราะรถที่ว่านั่นเป็นรถที่เรียกได้ว่าหรูทีเดียวสำหรับคนมีคนขับ ไม่ว่าจะเป็นแคมรี่ บีเอ็ม หรือแม้กระทั่งเบ็นซ์ตากลมสองประตูก็มีจอดอยู่เหมือนคันละไม่กี่ตังค์เท่านั้น รถที่คนทำงานกินเงินเดือนทั่วไปเค้าใช้กันไม่มีให้ที่จอดรถเป็นมลทินเลย
“หึหึ ก็คอยดูกันไปนะ”
ผมละสายตาจากยัยเจ้มัจจุราชมองบรรยากาศรอบๆตึก ไม่เคยได้เห็นบรรยากาศกลางวันเลยสักที ความสนใจของผมทั้งหมดอยู่ที่สวนสวยเชื่อมระหว่างตึกเท่านั้น
ถ้ามองจากภายนอก ที่นี่เหมือนตึกของพวกบริษัทหรูๆไม่มีป้ายโฆษณา ไม่มีอะไรที่ชี้เฉพาะว่าที่นี่มีไว้สำหรับทำอะไร ลูกค้ารู้จักที่แห่งนี้มาจากไหนผมก็ไม่ทราบ รู้แต่ว่าอยู่ๆจะเข้ามาใช้บริการเลยไม่ได้ สำหรับตึกที่เป็นคาสิโนและอาบอบนวด ส่วนเล้าจน์รู้สึกว่าจะเข้าได้ทุกคน แต่จะเลือกพนักงานมาบริการไม่ได้ จะต้องยื่นบัตรเพื่อโชว์ว่าเป็นเมมเบอร์ของที่นี่เท่านั้น  และจากที่ได้สัมผัส ผมไม่เห็นวัยที่อยู่ในกลุ่มเยาวชนของชาติเลยสักคน
พวกคนมีเงินนี่ก็ยอมลำบากเพื่อให้ได้ใช้เงินที่มันเหลือเฟือจริงๆเลยนะ ส่วนพวกคนจนๆก็ก้มหน้าก้มตาหาเงินกันไปสิ หาเท่าไหร่ก็ไม่พอใช้ เส้นแบ่งแยกระหว่างคนรวยกับคนจนอยู่ที่เงินจริงๆ
สวนที่นี่ตกแต่งสวยหรูเหมือนอยู่ในเทพนิยายพวกกรีกที่เคยยืมห้องสมุดมาอ่านสมัยเรียนเลย มีรูปปั้นเทพีชูคบเพลิง มีน้ำพุเป็นรูปเด็กในอิริยาบถน่ารักๆ มีกุหลาบเลื้อยเป็นซุ้มสวยงาม ที่สำคัญมีเสียงนกร้อง ขนาดนกมันยังไม่รังเกียจสถานเริงรมย์แห่งนี้เลย เสียดายที่พวกลูกค้าส่วนใหญ่เลือกมาใช้บริการตอนกลางคืนซะมาก เลยอดชื่นชมกับบรรยากาศที่เหมือนสรวงสวรรค์ในตอนกลางวันแบบนี้ ทอดสายตามองไปเรื่อยเปื่อยก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรู้สึกว่ามีคนจ้องผมอยู่เหมือนกัน ซุ้มกระจกตรงโถงบันไดมีผู้ชายที่ผมรู้สึกว่ารู้จักเค้าได้ผิวเผินมาก ไม่สิ ผมต้องบอกว่าผมไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เป็นการส่วนตัวเลยต่างหาก นอกจากรับรู้อย่างพนักงานคนหนึ่งของที่นี่ว่าเค้าคือนายใหญ่
ถ้าเค้าอยู่ชั้นฟ้า ผมคือส่วนที่ลึกที่สุดของชั้นเหว!!
สั่งให้ตัวเองหยุดชื่นชมกับบรรยากาศของสวนสวยตั้งแต่ตอนนั้น บอกตรงๆว่าให้ผมรับแขกตั้งแต่วันนี้เลยก็ได้ ถ้าแลกกับไม่ต้องเจอหน้าไอ้พ่อเล้านั่น ไม่รู้ว่าโกรธเกลียดอะไรมันนักหนา รู้แต่ว่าไม่อยากเจอมัน ไม่อยากใช้พื้นที่หายใจเดียวกันถ้าไม่จำเป็น
ทุ่มเทความสนใจทั้งหมดให้กับผู้หญิงเปรี้ยวจัดจ้านตรงหน้าที่ก้มดูแผ่นกระดาษที่พลิกไปมาเหมือนตรวจสอบอะไรสักอย่างอีกครั้ง
“เจ้ครับ แล้ววันนี้ผมต้องทำอะไรบ้าง”
“วันนี้เหรอ คงต้องให้นายดูก่อนมั้ง เพิ่งไปขัดตัวมานี่”
“ทำไมต้องให้เค้าดูครับ”
ผมรีบถาม จะว่าเซ้าซี้คนกำลังทำงานอยู่ก็ยอม ผมไม่อยากเจอมัน ถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่าเข้าถ้ำเสือต้องเจอเสือ แต่ผมก็ไม่อยากจะเจอ ต่อให้เป็นแค่รอยเท้าเสือที่เคยเหยียบย่างก็ไม่อยาก แต่คำตอบเจ้เล่นเอาผมอยู่ไม่สุข แค่ผมไปขัดเนื้อขัดตัวแค่นี้ให้ใครดูก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรบกวนท่านเจ้านายใหญ่นั่นเลยด้วยซ้ำ
“อ้าว ก็มาเป็นสินค้าของที่นี่ ไม่ให้เจ้าของดูก่อนแล้วเค้าจะรู้ได้ไงว่านายพอจะขายออกหรือไม่ออก เอ้อ”
“เจ้ แล้วคนที่มาทำงานที่นี่ ต้องเอ่อ ต้องให้นายทดสอบก่อนทุกคนเลยมั้ย ถึงจะรับแขกได้”
“ไม่จำเป็น แล้วแต่นาย ส่วนใหญ่นายเค้าไม่ยุ่งหรอก เค้าไม่นอนกับพนักงานในร้านให้เสียการปกครอง เข้าใจมั้ย นอกจากนายเค้าจะสงสาร อุ่นเครื่องนิดๆหน่อยๆให้”
“อุ่นเครื่องยังไงเหรอครับ”
“เอ๊ยยย ชั้นขัดใจแกจริงๆนะพ่อนะ ตัวตนกับชื่อนี่ไปกันคนละทิศละทางเลย ถามจริงเถอะ เคยนอนกับใครหรือเปล่า”
“ไม่เคยครับ”
“จริงอะ อย่ามาล้อเล่นน่า เด็กสมัยนี้แค่เจี้ยวแข็งก็ขึ้นครูกันแล้ว เคยช่วยตัวเองหรือเปล่า เคยฝันเปียกมั้ย”
“เคยสิครับเจ้ ผมก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น”
“ใครจะไปรู้ล่ะยะ ชั้นนึกว่าต้องสอนเธอตั้งแต่ชักว่าว เมื่อยข้อมือแย่”
เจ้มัจจุราชแบะปากแล้วแกล้งสะบัดข้อมือที่มีกำไลทองกระทบกันดังกรุ๊งกริ๊ง แสงทองก็สุกสว่างจนผมเกือบตาลาย ไอ้ที่เจ้บอกว่าจะสอนให้ผมนั้นยังเมื่อยมือน้อยกว่าทองที่เจ้ถ่วงข้อมือเอาไว้อีกมั้ง
“ตกลงผมจะได้รู้หรือเปล่าครับว่าอุ่นเครื่องยังไง”
“ย่ะ ให้ชั้นหายใจบ้างสิ พวกซุป’ตาร์ของที่นี่ ส่วนใหญ่จะมีแขกจองคิวไว้ล่วงหน้า ไอ้ที่ชั้นพลิกกระดาษไปมาอยู่เนี่ยก็เชคคิวพวกตัวขายนั่นแหละย่ะ พวกซุป’ตาร์นี่มีดีอยู่อย่างเดียวคือเงินดีมากกกกก นับหางเสียงชั้นดูนะว่ามากแค่ไหน แต่แขกนี่นะ ก็เป็นพวกผู้เฒ่าทั้งหลายที่คุณหญิงคุณนายให้ความสุขไม่ได้แล้ว แต่คุณลุงเค้ายังต้องการ ถ้าแกต้องมานอนกับคนแก่ จะทำใจได้มั้ยล่ะ คิดง่ายๆ จะบริการเค้าอย่างเต็มใจน่ะได้มั้ย กว่านกเขาคุณลุงจะขัน ตะคริวแทบจะจับปาก ฟาดเข้าไปสิบดริ๊งค์หรือต่อล่อหมดขวดยังไม่มีอารมณ์เล้ย ถ้าเป็นแบบนี้ ส่วนใหญ่เค้าจะอุ่นเครื่องก่อนออกรับแขก แล้วแกคิดว่าถ้าเลือกได้ระหว่างนายกับบ่าวน่ะ แกเลือกใครล่ะยะ”
“ผมเลือกบ่าว”
“ปากดีให้ตลอดเถอะจ๊ะ นังพวกนี้นะ แทบอยากจะให้นายทะลวงเข้าไปกระทุ้งปลายไส้ติ่ง แต่นายให้แค่ลูบๆคลำๆกับจูบนิดหน่อยเท่านั้นแหละย่ะ ขนาดได้แค่จูบนะ เพ้อฝันกันไปได้หลายวัน น่าหมั่นไส้ หึ”
“เจ้ก็ขอนายบ้างสิครับ”
“อยากอยู่เหมือนกัน เอ๊ะไอ้นี่ ลามปาม เดี๋ยวเหอะๆ”
ผมยิ้มและยักไหล่ให้กับคำต่อว่าไม่จริงจังนั่น ผมไม่ใช่แค่ปากดีอย่างที่เจ้ว่าหรอก ถ้าจำเป็นต้องเลือก ผมขอเลือกใครสักคนที่ไม่ใช่่นายใหญ่ระฟ้านั่น เอาเป็นว่าเค้าสูงส่งเกินไปสำหรับผมก็แล้วกัน ถึงจะปฏิเสธไม่ได้ว่ารสจูบที่เจ้พรรณายอดเยี่ยมแค่ไหนก็เถอะ แต่คำพูดที่ได้ยินคืนนั้นยังก้องในสมองทุกครั้งที่ได้ยินใครพูดถึง ‘นาย’ อยู่เลย
คนที่ผมคิดจะเจอเป็นคนสุดท้ายของโลกกำลังเดินตรงมาทางตึกนี้ ผมมองเห็นทางกระจก อยากจะรีบเดินหนีไปให้พ้นจากที่นี่ แต่โชคร้ายที่ผมไม่ได้เห็นนายแค่คนเดียว สายตาของเจ้มัจจุราชก็หันไปสบกับนายพอดีเหมือนกัน และนั่นก็หมายความว่าผมไปไหนไม่ได้ เพราะประตูถูก ‘นาย’ เปิดเข้ามาพอดี
“สวัสดีค่ะนาย เชอรี่กำลังจะติดต่อการ์ดพอดีค่ะ”
“ติดต่อการ์ดหาผมเหรอ”
รู้แบบนี้นั่งรออยู่ที่ห้องทำงานอย่างทุกวันซะก็ได้ ถ้าไม่ติดว่ากลัวคนบางคนมันจะไวเป็นลิงหนีหน้าไปเสียก่อน เขาก็คงจะไม่ลงมาให้เจ้ผู้กว้างขวางของที่นี่สงสัยหรอก ไอ้เด็กไส้ศึกคนนี้แสดงออกชัดเจนตอนที่สบตากับเขาตรงโถงบันไดว่าไม่อยากเจอ สายตาวิบวับถูกอกถูกใจตอนมองสำรวจไปรอบๆสวนกับตอนที่มองเห็นเขานั้นเปลี่ยนเป็นตรงข้ามทันที
ไม่ใช่มันคนเดียวหรอกที่ไม่อยากเจอ เขาเองก็ไม่อยากเจอพวกปลิ้นปล้อนอย่างหมอนี่เหมือนกัน การแสดงยังแนบเนียนตีบทแตกอย่างไร้ที่ติ สายตาสนใจใคร่รู้เปลี่ยนเป็นปกติตอนที่อยู่ต่อหน้าฝ่ายตรงข้าม ถ้าไม่มีสายและข้อมูลยาวเหยียดหลายหน้ากระดาษนั้นรายงาน ระฟ้าก็คงจะหลงเชื่อว่าเด็กนี่ไร้เดียงสา และมาที่นี่เพราะกตัญญูจริงๆ
แต่ถึงจะต้องแสดงละครตบตาใครๆที่นี่ ก็ไม่ได้หมายความว่าเด็กนี่ไม่กตัญญูนี่นะ เพราะไม่ว่าจะเป็นเพราะจำใจเข้ามา หรือเข้ามาเพราะแผนการ ล้วนแล้วแต่ทำเพราะกตัญญูทั้งสิ้น
“ค่ะนาย พอดีวันนี้พ่อโลมเค้าขัดสีฉวีวรรณวันแรก เลยจะให้นายดูน่ะค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง รัศมีพอจะกลบไอ้ท่าทีกระโดกกระเดกนี่ได้มั้ย เชอรี่กลัวมันจะไปฆ่าแขกมากกว่าบริการให้แขกน่ะค่ะ”
“ไม่รู้สิ ถ้าไม่แก้ผ้าก็ดูยาก”
จากที่แกล้งทำเฉยไม่สู่รู้เรื่องที่ผู้ใหญ่เค้าคุยกันทั้งๆที่เป็นเรื่องผม แต่ก็ต้องแหกตาสนใจอีกครั้งเพราะคำว่าแก้ผ้าให้ดูนี่แหละ
“ไม่จำเป็นมั้งครับเจ้ ผมกับนายก็มีเหมือนๆกัน”
“มีเหมือนกันน่ะใช่ แต่ขนาดน่ะเท่ากันด้วยมั้ยล่ะ”
ไอ้ ไอ้กระบอกข้าวหลามเอ้ย ใช่สิ มึงมันไอ้ดอปิโด กูมันแค่หนอนน้อย ....ฮึ่ย!! เจ็บใจนัก เจ็บใจมาก แบบนี้เรียกว่าข่มกันเห็นๆ มันรู้ดียิ่งกว่ารู้ มันสำรวจมาหมดแล้วด้วยซ้ำว่าของผมเป็นยังไง ส่วนของมันนั้น ผมรู้สึกกลัวตั้งแต่มันดันหน้าขาแล้ว ทั้งๆที่ผ่านเนื้อผ้าตั้งสองชั้น แต่ความรู้สึกที่ได้รับรู้นั้นบอกว่าน่ากลัวมากว่าน่าตืนเต้นอยากรู้อยากเห็นแน่ๆ ผมกำมือแน่นเก็บกลั้นอารมณ์อยากต่อยหน้าเจ้าหนี้ขึ้นมาทันที ถ้ามันอยู่ในฐานะเท่าเทียมกันกับผมนะ คงได้มีแลกหมัดหน้าเขียวหน้าดำกันบ้าง
“บอกให้เค้าขึ้นมาหาผมแล้วกันนะเจ้เชอรี่”
ไม่รู้สิ ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งๆคนที่ยืนขบฟันอยู่ตรงหน้าคือศัตรูที่ปลอมตัวเข้ามา ทั้งๆที่มันคือคนที่ระฟ้าต้องกำจัดให้เร็วที่สุด แต่เพราะความแนบเนียนของมันที่โกรธจัดแต่ต้องทำท่าทางเหมือนไร้ทางสู้ ไม่รู้อะไรที่ทำให้เขานึกอยากกำไฟก้อนนี้ให้ร้อนมือเล่นไปสักพัก อยากรู้ว่าถ้ามันต้องมายืนแก้ผ้าตรงหน้า และต้องทำให้สิ่งที่ระฟ้าอยากให้ทำ หมอนี่จะทำหน้าและตอบสนองกลับมากับเขายังไง
บางครั้งการรีบตัดไฟเสียแต่ต้นลมก็ทำให้เราหมดโอกาสสนุกไปเหมือนกัน เอาเป็นว่าเขาจะลองเล่นกับไฟเพื่อฆ่าเวลาดู อยากรู้ว่าไฟเวลาอยู่ใกล้น้ำมันจะลุกโหมแค่ไหน แล้วสุดท้ายไฟมันจะทำลายล้างได้ถึงไหนกัน





๐ สวัสดีค่ะ หลังจากสั่งตัวเองให้ว่างอยู่หนึ่งวันก็กลับเข้าสู่ช่วงยุ่งเหยิงอีกแล้ว
๐ เอานายโลมมาเสิร์ฟกันลืมค่ะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเช่นเคย และขอบคุณมากสำหรับคนที่ช่วยดูแลเรื่องคำผิดให้นะคะ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ CLICK
๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ TRomance

[YouandMe]

  จิ้มจึ้ก 555555+

ชิชะ สุดท้ายนายระฟ้าก็จะติดใจนายโลมอะดิ 
ตอนนี้ชอบเจ้เชอรี่จังเลย เป็นโรคแพ้ผมเหรอจ้ะ 

ตามมาแก้ 
สีน้ำเงิน คือ ส่วนของความคิดและความรู้สึกขงระฟ้านะคะ ==> ของ
กลางวันแสกๆไม่ใช่พลบค่ำที่รถฟักทองจะมารับซินเดอริล่าไปงานเลี้ยง ==> ซินเดอเรลล่า
เพราะพ่อกดตตาต่ำมองมาเหมือนรู้ว่าผมจะอ้าปากปฏิเสธ
แต่มันก็เหมาะกับเจ้โตะเครื่องแป้งนี้มาก ==> โต๊ะ
ไอ้ที่ชั้นพลิกกระดาษไปมาอยู่เนี่ยก็เชคคิวพวกตัวขายนั่นแหละย่ะ ==> เช็ค
ใช่สิ มึงมันไอ้ดอปิโด กูมันแค่หนอนน้อย ==> ตอปิโด
แต่ความรู้สึกที่ได้รับรู้นั้นบอกว่าน่ากลัวมากว่าน่าตืนเต้นอยากรู้อยากเห็นแน่ๆ ==> มากกว่า/ตื่นเต้น

[harumi]

กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล

[Mookkun]

เผลอไปอาบน้ำแปปเดียวมาอัพซะละ )

[naja-kitase]

ชิชะ ระวังจะกลายเป็นแมงเม่าหลงเข้ากองไฟนะคะ คุณระ......ฟ้า อิอิ

[Ottomechan]

อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำไง นายระฟ้า อิอิ~~~

[พี่วันเสาร์]

 :เฮ้อ:โลมน่าสงสารโดนระฟ้าเข้าใจผิดไปซะใหญ่โตเลย
ว่าแต่ตอนหน้าแก้ผ้าจริงเหรอ 

[Nus@nT@R@]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด
อะไรมันจะดุเดือดปานนั้นคะ
ตอนต่อไปนี่จะได้ดูไฟจุดน้ำมันรึป่าวคะ อิอิ

[Giniz]

ระวังสักวันไฟมันจะไหม้ตัวเองนะระฟ้า
แล้วจะมานั่งเสียใจทีหลังไม่ได้น้า

[sasa]

ลุ้น ๆ ว่าความจริงมันเป็นยังไง แต่สงสารน้องโลมจัง

[kslave]

กรี๊ดดด ตัดจบได้แบบว่าทำร้ายจิตใจกันมากก
คุณระฟ้าใจเย็นๆนะค่ะ อย่าทำอะไรรุนแรง   

[ต่ายน้อย]

กลัวระฟ้าแทนโลมเลยอ่ะครับ

รักคนแต่งนะฮับ

[Famelia]

อารมณ์ปวดใจมันแล่นมาแต่ไกล 

[A_ay]

คึคึคึคึ

ขอให้ลองให้หมดแล้วติดใจเอง   
อย่าส่งน้องโลมไปให้ใคร 
ถ้าจะเอาน้องโลมไปขาย
เดี๋ยวป้าซื้อเอง

[roseen]

ครึๆๆๆคนรวยก็โง่ได้เหมือนกันแถมโง่เป็นควาย


โง่ทั้งลูกน้องทั้งนายอีก :pigha2:ลูกน้องเป็นฝูงเหมือนควายหาคนฉลาดไปเจอ สัดมองคนดีๆเสียหาย


แค่เข้ามาเป็นไอ้ตัวก็เสียแล้ว แค่หนี้และหนี้บุญคุณที่มันค้ำคอไอ้โลม

[- คราส -]

อู้งาน มาเล่นตรวจคำผิด

เฮ๊ย >> เฮ้ย
พราะพ่อกดตตาต่ำมองมา
แต่มันก็เหมาะกับเจ้โต๊ะเครื่องแป้งนี้มาก
เจี้ยว >> เจี๊ยว
ปากดีให้ตลอดเถอะจ๊ะ >> จ้ะ?
ากลัวมากว่าน่าตื่นเต้น

[HaNuiIZiN]

อะไรกันละนี่???
ไหงเรื่องกลายเปนแบบนี้ไปได้??
ใครกันที่ใส่ร้ายนายโลม?
นายระฟ้าก้อนะ...ทำไมถึงได้เชื่อรายงานนั่นนัก?
สัมผัสไม่ถึงเลยรึไงว่านายโลมเปนยังไงกันแน่??

[samsoon@doll]

เอาแล้ว เอาแล้ว

[เฉาก๊วย]

โลมเอ๋ย อุตส่าห์เป็นเด็กกตัญญูยอมทำใจเข้ามาทำงานใช้หนี้ แต่ก็ต้องมาเจอคนเข้าใจผิดหาว่าเป็นคนหลอกลวงอีก  เฮ้อ 
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า มอบเป็ดมอบบวกเป็นกำลังใจให้นะคะ 

[SuSaya]

ยังไม่จุใจเลย คุณระฟ้าก็ขยันทำร้ายจิตใจน้องโลมจริง ๆ
แต่ดีแล้วล่ะที่คิดจะเก็บไว้ก่อนน่ะ ให้โอกาสโลมบ้าง อย่าเพิ่งด่วนตัดสินเลย

[Yunatsu]

นายระฟ้า

ทดลองแล้วอย่าติดใจจนไม่ให้นายโลมรับแขกนะ

เล่นกับไฟ

แน่ใจหรออ ว่ามันจะร้อน ไม่ใช่ไฟกระดาษ

ใครกันน้า ที่จะเข้ามา เปนหนอนบ่อนไส้

ตอนนี้รู้จักแต่หนอนน้อย

[kp]

นี่แหล่ะน้าาาาาา
นายใหญ่เมื่อเล่นกับไฟก็ระวังใจหน่อยแร่ะกัน
เดี่ยวนายโลมจะกลายเป็นฆาตกรสมใจนายใหญ่
5555++++
น่ารักอ่ะ
 

[u_cosmos]

ากความคิดของ'นายแล้ว'...คาดว่าชะตาของโลม คงอีกนานนนนน
(นับหางเสียงดูนะว่านานแค่ไหน : ยืมเจ๊มานิดหน่อย ฮิฮิ><)

แล้วจะดูกันยังไงล่ะคะนายขา ><

[ToffeE_PrincE]

เล่นกับไฟก็อันตรายมากอยู่นะ นอกจากเราเป็นน้ำมันเพื่อมเพิ่มเปลวไฟ
หรือไม่ก็เป็นน้ำดับมันให้วอดวายไปเลย
ไม่อย่างนั่นเรามีแต่เจ็บไปเจ็บนะ

 


 

[tawanjantra]

กรี๊ดระฟ้าอยากเล่นกับไฟ เค้าก็จะรอดูนะว่าจะแซ่บแค่ไหน55555

[creator]

ไมมมมมมมมมมมมมมมมมมม่ โ่น่ววววววววววววววววววว

ทำไมถึงทำกับคนอ่านอย่างนี้ ต่อให้อีกหน่อยไม่ได้
เป็นกันทุกคนอะ ชอบเขียนกันให้ค้าง
แล้วปล่อยให้คนอ่านดิ้นตาย กันซักสองสามวัน 

พ่อระฟ้า นายมันขี้ระแวงงงง ฮ่วย
ขัดใจที่สุดน่ะ  //ตบซ้ายตบขวา


รอตอนต่อไปนะจ้ะ 

[beery25]

ระฟ้า ไฟน่ะมีทั้งคุณแลโทษ ใช้เป็นก็เป็นประโยชน์ ใช้ไม่เป็นก็ไม่เหลืออะไรเหมือนกัน ระวังจะเสียใจตอนที่ไม่มีไฟให้ใช้ประโยชน์นะจ้ะ

[YunNie]

ว้าว ว้าว หนูโลมมาแล้ววววว 

ยังคงสงสัยอยู่ว่าทำไม ถึงมีสายมารายงานให้งานเข้าน้องโลมได้ล่ะเนี่ย...

แต่ถึงยังงั้น ก็อดเป็นห่วงนายระฟ้าไม่ได้...
ระวังเล่นกับไฟ แล้วไม่แค่ลวกมือ แต่ดันลามไปถึงหัวใจ จะยุ่งเอานะคะนายขาาาาา อิอิ


ขอบคุณสำหรับความคืบหน้าอีกตอนค่ะ 
ลุ้นๆ ว่าถูกส่งตัวขึ้นไปรอบนี้ นายระฟ้าจะเทรนกันไปถึงขั้นไหนล่ะคะเนี่ย...เหอๆ   

[kny]

 
 

[silverphoenix]

สถานการณ์เริ่มคุกรุ่นแล้วแฮะ  อยากอ่านต่อมว๊ากกกกก  อัพไวๆน้าาา  T^T