หัวข้อ: @@โดยLuk {มนต์มาร} ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลักษมณ์ สายลับหน้าใส

[tuek]

หื่นจริงๆเลย 

[jing_sng]

ธรรมตรัยน่ารักอ่ะ
แล้วจะทันเล่ห์เหลี่ยมของอีกฝ่ายไหมเนี้ย
เชี่ยวชาญระดับอาจารย์มหาวิทยาลัยขนาดนั้น

ปล. หนังสือเพราะรัก มาเดือนธันวา ดีมากๆ เลยคะ ช่วงนี้ยุ่งมาก
สถานการณ์นี้ก็ยังไม่น่าวางใจ

[myd3ar]

ชอบคุณน้องจังอ่ะ

คุณเลขา เจอความหื่นเข้าไป

ความนิ่งหายไปหมดแล้ว 5555

[pare_140]

หื่นกันจีจีเลย

[talentcs]

เดียวขอทำพิธีแจกโล่ ให้เทพบุตร หื่น
กร๊าก กร๊าก กร๊าก

[parkjaewon]

  หวานแข่งกันเลยสองคู่พี่น้อง

[Mekaming]

 

[shoi_toei]

 

เป็นการอ่านนิยายที่เหนื่อยมากกกก

เหตุเพราะเจอ NC เข้าไปแต่ละตอน

ต้อง  ต้องมานั่งซับเลือดที่

เปื้อนไว้ ฮ่า ๆ  อ่านรวดเดียวเลยทีเดียว

พี่ Lux สู้ ๆ รออ่าน ๆ อัฟเร็ว อัฟ ไวเราขอหั้ยคุนพีสวยวันสวยคืน 

[heaven13]

2 คู่ ชู้ชื่น

ชอบๆ

[eern]

 :impress2:เค้าอยากใด้ฉากหวานของพระลักษ์กับปาจารอรอรอออ

[loveview]

ซะแว้บแอบดู ผุดๆโผล่ๆ ว่ามายังค้าาา

[NOoTuNE]

    

  มาดู มายัง อิอิ

[luxilove]

มนต์มาร
Part 23
ร้อน..แรงตอดตลอด!!!.
.
.
.
.
                 วันนี้พระลักษมณ์ได้รับการตัดไหมออก   

                 แผลแห้งสนิทรู้สึกเสียดบ้างจี๊ดๆ  แต่ไม่เจ็บไม่ปวดเท่าไหร่   ยอมรับว่าเจ้าคุ้มรูปหล่อดูแลเอาใจใส่ดีมากๆ

คอยล้างแผล  เช็ดตัวให้ช่วงที่แผลห้ามโดนน้ำ  รวมถึงดูแลเรื่องอาหารจัดยาให้ทานตามเวลาอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง   

กอปรกับร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  แผลของพระลักษมณ์จึงสมานตัวได้รวดเร็วกว่าคนปกติ

                 ระหว่างที่พักรักษาตัว   บรรยากาศภายในเรือนไทยของคุ้มดงพญา   อบอวลไปด้วยความสุขของคู่รัก

ทั้งกายันต์และเลขาเย็นชาหน้านิ่ง   ที่บัดนี้ขยันหน้าแดงหูแดงง่ายเหลือเกินยามถูกกายันต์เหย้าแหย่ตอดเล็กตอดน้อย 

ธรรมตรัยก็ธรรมตรัยเถอะตายเพราะลูกม่อหน้ามึนของกายันต์เสียสนิทศิษย์โรงเรียนกายันต์ไปเลย

                 ส่วนปีศาจรูปงามซึ่งมีร่างแฝงของซาตาน  ดันสวมวิญญาณเอ็มมานูเอลเทพบุตรรูปหล่อ  เอาอกเอาใจ

พระลักษมณ์เสียจนร่างโปร่งไปไม่เป็นเหมือนกัน  ยอมรับว่าไม่เคยมีใครดูแลเทคแคร์ให้ขนาดนี้   ซอกหลืบส่วนเร้นลับ

ปาจาไม่ยักรังเกียจกลับทำความสะอาดให้อย่างปราณีตบรรจง   เล่นเอาคนหัวดื้อที่ต่อต้านจะทำด้วยตัวเองแต่ดันถูกปฏิเสธ 

ได้แต่หลุบตาหลบเม้มปาก  หน้าแดงไปตามระเบียบ  ดีนะที่ผ่านช่วงวันเวลาเหล่านั้นมาได้อย่างไม่บอบช้ำอะไร   

ขืนยังไม่ได้ตัดไหมแถมต้องงดอาบน้ำเหมือนเดิมละก็   พระลักษมณ์คงขายหน้ามากกว่านี้จนไม่เหลืออะไรแล้วมั้ง   

นึกโมโหทั้งตัวเองแอบกร่นด่าเจ้าคุ้มรูปหล่อไปพร้อมกัน   ทุกครั้งที่เช็ดตัวตนดันเกิดอารมณ์อย่างว่าขึ้นมาเสียนี่   

ไอ้น้องชายไม่รักดีเสือกผงกหัวชี้โด่ซะงั้น  ยังจำคำพูดของปาจาที่หยอกกลับมาว่า


                    “หึหึ...แข็ง..แรง...ดีจังเนอะ” 

                    ทำเอาพระลักษมณ์ซึ่งหน้าแดงเป็นทุนอยู่แล้วถึงกับแดงแปร๋ดจนแทบระเบิด   อยากกระโดดขบหัวไอ้คน

กวนโมโหที่กำลังเช็ดตัวให้ซะจริง   เพราะใครเล่าเว้ย!..เสือกป้วนเปื้อนเช็ดแต่แถวนั้นนั่นแหละ  นี่เป็นเพียงเหตุการณ์

เล็กๆ น้อยๆ  ของสองคนเค้ากุกกิ๊กกัน



-------------------------------------------------------------------------------------------------------


                   “นมกับหนูผา  พร้อมแล้วใช่ไหม?”   

                   เจ้าคุ้มถามนมอ่อนระหว่างทานผลไม้ปิดท้ายมื้ออาหารเย็น  ส่วนหนูจันทน์ผามองหน้าคุณพ่อสุดหล่อแล้วส่งยิ้ม

ใสซื่อให้แทนการตอบรับ


                  “เรียบร้อยแล้ว   พรุ่งนี้เช้าเดินทางได้เลยค่ะ”  นมอ่อนตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม


                  “ของฝากจากไร่  นมอย่าลืมเอาติดตัวไปฝากท่านด้วยนะครับ”  ปาจากำชับ  คำพูดของปาจา

ที่โต้ตอบกับนมอ่อน  คงมีแต่พระลักษมณ์ที่ขมวดคิ้วมุ่นเพราะไม่เข้าใจว่าคุยเรื่องอะไรกัน   แต่ก็ไม่อยากเสียมารยาท

แทรกถาม  หากเจ้าของเรื่องไม่ยินดีจะบอก  ทั้งที่ในใจหงุดหงิดพิลึกเหมือนตนเป็นส่วนเกินซะงั้น   ชำเลืองมองกายันต์

กับธรรมตรัย เล่นหน้าชื่นมื่นมีความสุขไม่สนใจใคร  อยู่ในโลกส่วนตัวกันไปแล้ว  นึกดูอีกทีเหมือนทั้งคู่รู้มาก่อนว่าที่ปาจา

คุยกับนมอ่อนพูดถึงเรื่องอะไรกัน   กลายเป็นว่าตนเอ่อแดกอยู่คนเดียว  ความรู้สึกไม่ได้เป็นส่วนร่วมพาเอาพระลักษมณ์

รู้สึกโหวงวูบในอกพิกล...   


                   “นมจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ  ให้นมบอกกับท่านว่าอย่างไรไหมค่ะ?”   นมอ่อนถามเจ้าคุ้มกลับ


                   “ผมฝากนมบอกท่านด้วยว่า   เสร็จธุระทางนี้เรียบร้อยแล้ว  ผมจะไปกราบท่านด้วยตนเอง”   ปาจาบอก

ด้วยแววตาจริงจัง  จนพระลักษมณ์อยากรู้ตะหงิดๆ ท่านที่ทุกคนกล่าวถึงคือใครกัน   ปีศาจรูปงามตนนี้ถึงได้เกรงใจเป็นพิเศษ

                   แต่คงได้แค่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ   เพราะตนไม่กล้าเสียมารยาทแทรกถามด้วยสิ แลดูจะไม่เหมาะ

อย่างที่บอกเมื่อเจ้าภาพไม่ยินยอมให้รู้ก็คงได้แต่เก็บงำความอยากรู้เอาไว้   ว่านมอ่อนจะไปไหน ไปพบใคร?  ความสงสัยนั้น 

ยังคงค้างคาใจไม่ได้รับความกระจ่าง

                  หลังจากพระลักษมณ์อาบน้ำเรียบร้อยนอนดูทีวีอยู่บนเตียง  ในขณะที่ปาจากำลังอาบต่อจากพระลักษมณ์

พอเสร็จเรียบร้อยเปิดประตูเดินออกมา  ร่างสูงใหญ่สวมชุดนอนเสร็จสรรพ   ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างตน

จนไหล่เกยกันอย่างเจตนาเห็นๆ


                 “หึ...ไม่นอนทับผมเลยล่ะ?” พระลักษมณ์พูดแกมประชด  นั่นสิตัวก็สูงใหญ่ดันเสือกเบียดจนจะทับตนแล้ว

ที่ก็ออกจะกว้างเตียงก็ไม่ใช่เล็กๆ


                 “หืม...ได้จริงดิ..งั้นผมไม่เกรงใจนะ”  พูดจบร่างสูงใหญ่ถือโอกาสคล่อมทับร่างโปร่งอย่างไม่ให้ตั้งตัวทันที


                “เฮ้ย!..อะไรของคุณเนี่ย..จะบ้าหรือไง”  พระลักษมณ์โวยวาย  เพราะปาจาดันตีมึนไม่เข้าใจ

ว่าตนพูดประชดซะงั้น


                “อ้าว!  คุณบอกผมเองว่าให้ทับได้   ผมกำลังทับอยู่นี่ไง..ทั้งทับทั้งประกบแนบแน่น

ไม่ให้มีช่องว่างเลยหละ..ดีไหม?” 


                “ดีกะผีอะไรเล่า..ลุกดิ”  ยิ่งปาจาทำไม่รู้ไม่ชี้   ทั้งที่แววตากรุ่มกริ่มจนพระลักษมณ์อยากถีบร่างใหญ่

กระเด็นตกเตียงให้เดี้ยงไปเลย  ติดตรงที่ตนโดนกักไว้ใต้ร่างหนาทำอย่างที่คิดไม่ได้  ทักษะการเซฟตัวของปาจาไม่ใช่ขี้ๆ   

รู้ดีว่าต้องบล็อกส่วนไหนร่างโปร่งหน้าใสที่โดนกดไว้  ถึงไม่สามารถพยศได้ตามต้องการ


               “อรึ้ย!...ให้ตายเหอะ  อย่าทำตีมึนไม่รู้ว่าผมประชดนะคุณจา..เล่นซะเกยทับผมอยู่ร่อมร่อแล้ว  ผมถึงได้พูด

ไปแบบนั้น  ใครเค้าหมายความตามที่พูดกันเล่าเว้ย!”  พระลักษมณ์สบถเสียงดัง   ออกอาการหงุดหงิดแบบไม่ต้องปิดกันเลย 

ในขณะที่ต้นเหตุดันกลั้นขำปั้นหน้านิ่งแอบสุขใจที่ได้แกล้งร่างโปร่งให้ดิ้นกระแด่วๆ  โดยไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าตวาด

เสียงแข็งเพียงอย่างเดียว พานคิดอีกด้วยว่าหากปิดปากแดงๆ ที่กำลังจ้อให้สิ้นเรื่องไปซะ  พระลักษมณ์จะเอาอะไรมาโวยได้อีก

ถึงตรงนี้ปาจาไม่รอให้เสียเวลา  ฉวยโอกาสกดปากหนาได้รูปปิดปากสีสดของร่างโปร่งอย่างได้จังหวะพอเหมาะเสียจริง 

พร้อมสอดลิ้นเข้าโพรงปากนุ่มอย่างไม่ยากเย็นเนื่องจากเจ้าตัวกำลังอ้าปากตั้งท่าผรุสวาทใส่ตนอีกรอบ


                  “อุ๊บ...อื้ออออ!!” 

                  ด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่าทั้งรูปร่าง   พละกำลังรวมถึงประสบการณ์และลีลา แรงขืนของพระลักษมณ์ค่อยๆ แผ่วลง

จนกลายเป็นอกกระเพื่อมไหวหายใจแทบไม่ทัน   เมื่อพบกับบทจูบดูดวิญญาณของปีศาจรูปงามตนนี้


                  “อ๊า....ฮาาาา!!!” 

                  พระลักษมณ์เพิ่งมีจังหวะโกยอากาศเข้าปอดเมื่อปาจายอมถอนปากออกให้ ร่างข้างใต้หน้าแดงก่ำลามไล้ไปยัง

ใบหูจนถึงลำคอขาว   ยิ่งเห็นยิ่งกระตุ้นเลือดลมของเจ้าคุ้มให้ฉีดพล่านทั่วร่าง   ยอมรับว่าตนได้อดทนอดกลั้นที่จะไม่กลืนกิน

ร่างโปร่งยากเย็นแค่ไหน  ยามที่ต้องดูแลเช็ดตัวให้พระลักษมณ์   ให้ตายเหอะปาจายอมรับกับตัวเองว่ามันช่างเป็นด่านพิสูจน์

กำลังใจที่เยี่ยมยอดยิ่งนัก   เมื่อฝ่ามือใหญ่ต้องคอยจับผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดไล่ไปตามร่างเปลือยขาวเนียนแน่นตึงไปด้วย

กล้ามเนื้อสวยงามภายใต้อุ้งมือหนาของตน   ยิ่งก้นกลมได้รูปนั่นยิ่งแล้วใหญ่   พาเอาหัวใจของตนเต้นระบำจนแทบทะลุอก

เฉปั้นหน้านิ่งทำเนียนไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่ได้สัมผัส  ที่ไหนได้พอพ้นจากนั้นต้องพุ่งเข้าห้องน้ำทำร้ายตัวเองประจำ 

ช่างเป็นเรื่องหน้าอายเสียจริงที่คนอย่างเค้าต้องมาทำอะไรแบบนี้   


                    จะโทษก็ต้องโทษพระลักษมณ์นั่นแหละ   ดันมีอิทธิพลกับความรู้สึก  หัวใจและร่างกายตนจนไม่

เป็นตัวของตัวเองทุกครั้งที่ได้สัมผัส   ความรู้สึกนี้ยากจะอธิบายให้ใครเข้าใจได้    หากไม่เจอเข้ากับตัวไม่รู้หรอกว่า

มันทรมานแค่ไหนเมื่อเห็นคนที่รักนอนเปลือยกายอยู่ตรงหน้า แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากเค้ากำลังเจ็บอยู่   

ถึงบอกว่ามันช่างวัดความอดทนและฐานกำลังใจของปาจาเสียยิ่งกว่าที่เคยฝึกมาเสียอีก    เพราะฐานนี้ร่างกายคนถูกทดสอบ

ดันทรยศเกือบพลั้งมือจับคนน่าฟัดกดเสียหลายต่อหลายครั้ง    พอถึงตอนนี้ใครจะอดใจไหวเมื่อสภาพร่างกายของคนหล่อ

หน้าใสหายดีเกือบเต็มร้อยแล้ว   ขอรางวัลแห่งความอดทนของตนคืนหน่อยเถอะ....


                          “หึ...คุณช่างกระตุ้นอารมณ์ผมจริงๆ  รู้ตัวบ้างไหม?”  คำพูดตรงๆ ไม่ได้บ่งบอกว่าล้อเลียน

แม้แต่น้อยทั้งน้ำเสียงและแววตา   ทำเอาพระลักษมณ์ซึ่งกำลังเรื่อสีแดงไปทั้งหน้าตาหูเหอ  ถึงกับอยากจมหายไปในฟูก

ไม่ต้องเจอสายตาคมเข้มวิบวับเปล่งประกายเหมือนกับพูดได้ของปีศาจตนนี่เสียจริง    เมื่อทำอะไรไม่ได้ขอเลือกเม้มปาก

หลุบตาหลบดื้อๆ ซะงั้น   หารู้ไม่ว่ายิ่งกระทำแบบนี้มันยิ่งล่อแหลมเชิญชวนมากแค่ไหน...


                         “หึหึ...ขอผมนะ...ไม่ไหวแล้วจริงๆ”   พูดจบฉกปากจู่โจมอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้  พระลักษมณ์เหมือนกับ

ระวังตัวไว้ก่อนแล้ว  รีบเบือนหน้าหลบทำให้ปากหนาได้รูปพุ่งผิดเป้าไถลโดนข้างแก้มแทนที่จะเป็นปากนุ่มสีสด

จนแทบกลืนกินนั่น


                          “อืออออ...เดี๋ยวๆ!...อย่าเพิ่งดิ...คุยกันก่อน”   พระลักษมณ์รีบเอ่ยปากต่อรองด่วนจี๋  ขืนชักช้า

ได้เรียบร้อยเค้าแน่   ยอมรับร่างกายของตนก็แสนทรยศเจ้าของ   เสือกตอบรับซะออกนอกหน้า....อยากจะบ้าตาย


                          “หือ...คุยอะไรอีกครับ...เสร็จแล้วค่อยคุยก็ได้”   ปาจายังไม่ยอมหยุด  ปากก็พร่ำตอบในขณะที่ยัง

คงซุกไซร้กดจมูกฉกริมฝีปากไปทั่วแก้มใส  ไล่ละมาถึงซอกคอขาวที่อมชมพูชวนให้ใจซ่านหวิวสุดๆ


                        “อ๊ะ!..เอร้ยยย!..ถ้าคุณไม่หยุดผมโกรธจริงๆ แล้วนะ..อ่าๆ!”   

                          สติแทบหลุดปลิวในหัวเบลอไปหมด  ให้ตายทำไมปาจาถึงได้ร้อนแรงปานนี้ว่ะ..ทุกสัมผัสที่ประทับตรา

ยังกะโดนเหล็กร้อนนาบลงไปตรงพื้นผิวเสียนี่  คำขู่ของพระลักษมณ์เหมือนจะได้ผล  แต่ปีศาจรูปงามยังคงวกริมฝีปากหนา

บดจูบดูดความหวานในโพรงปากนุ่มอย่างพอใจก่อนยอมถอนออกให้


                        “ที่ผมยอมให้ ไม่ได้แปลว่ากลัวคุณโกรธ เมื่อคุณยื่นคำขอว่าให้คุยกันก่อนแสดงว่าหลังจากคุยเสร็จ

ก็ต่อได้..จริงไหม?”  นรกแล้วนั่น...ฟังปีศาจพูดเข้าหน้าตายได้อีก   แต่ร่างข้างใต้ก็จนปัญญาหาคำมาโต้แย้ง  เพราะตนดันพูด

แบบนั้นจริงๆ  ใครจะไปทันคิดว่าปีศาจเจ้าเล่ห์จะฉวยโอกาสเอามาเป็นข้ออ้าง


                       “ปัดโถ่!..คุณนี่มันโคตรเจ้าเล่ห์เลยนะ   ผมเพิ่งรู้ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะยอมรับแหวนคุณไว้

รับปากเป็นแฟนเลยเหอะ...ให้ตายสิ”   เมื่อหาคำโต้แย้งเถียงกลับไม่ได้   เลยว่าแดกแทนซะเลย   แต่หาได้สะทกสะท้าน

คนโดนไม่  ยังหน้านิ่งจ้องตาคมวิบวับเข้าใส่  ขยันทำให้ร่างโปร่งหน้าใสใจเต้นจนกระเด็นกระดอน  นึกถึงตรงนี้

พระลักษมณ์อดเหน็บอีกไม่ได้


                       “ถามจริง..คุณเคยรู้สึกอะไรบ้างไหม   ไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหนทำไมถึงได้หน้านิ่งหน้าทนขนาดนี้   

มีหัวใจหรือเปล่าเนี่ย”   ปาจาเกือบหลุดขำกร๊าก!..แล้วจริงๆ  ทำไมตนจะไม่รู้สึก  ทนปั้นหน้ากลั้นขำแทบตาย  คนพูดช่างไม่รู้

อะไรเลยยังมีหน้ามาว่าตนอีก  ทั้งที่ตัวเองเป็นต้นเหตุขยันทำตัวหน้ารักซะจริง  ยิ่งเหวี่ยงยิ่งน่ารักสุดๆ  และแล้วปาจาก็หลุดขำ

จนได้  เมื่อพระลักษมณ์ดันถลึงตาแยกเขี้ยวเข้าใส่ขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้น


                     “ฮะ..ฮ่าๆๆๆๆ..ทำไปได้..รู้ตัวไหมนั่น..คุณยิ่งทำยิ่งยั่วผมหละ”    โอ้ยอยากจะบ้า!...เอากะเค้าดิ..

ไม่ว่าจะทำอะไรปาจาดันตีความไปแต่เรื่องนี้หมด  พระลักษมณ์นึกอยากเอาหัวโขกผนังให้ระเบิดไปเลย   ดีกว่ามาทนโดนกด

ไว้ใต้ร่างแถมปีศาจบ้าพลังยังม่อไม่เลิกแบบนี้   ไม่ต่างกับหน้าร้อนแทบระเบิดเลยสักนิด


                    “ผมถามตอบให้ตรงคำถามสิโว้ย!..แล้วเลิกทับได้หรือยัง อึดอัดนะ”  กลับเป็น ‘วิษณุทรงพล’ 

ต้องมาออกท่าทางง่องแง่งเหมือนเด็กตวาดคนร่างใหญ่อย่างไร้ทางสู้ซะงั้น   ขืนคนในหน่วยมาเห็นตนสิ้นท่าแบบนี้ 

คงได้เอาไปพูดกันสนุกปาก


                   “ถามว่าไงนะ..ขอทวนคำถามก่อน   อ๋อ!..ที่บอกว่าผมมีหัวใจหรือเปล่านะหรือ...ไม่ตอบดีกว่า

คุณลองพิสูจน์ดูเองสิ”  พูดจบปาจาไม่รอให้พระลักษมณ์ตั้งตัว  รวบกอดพลิกเอาร่างโปร่งข้างใต้ขึ้นมาซ้อนทับอยู่บนตัว

แทนซะงั้น   ภาพตอนนี้กลายเป็นร่างสมส่วนของพระลักษมณ์นอนทับไปบนร่างสูงใหญ่ของปาจาในขณะที่อ้อมแขนแกร่ง

ทรงพลังยังคงกอดกระชับรัดคนขี้พยศไว้ไม่ยอมปล่อย   

                 สำหรับพระลักษมณ์ก็ยังดีกว่าที่ต้องโดนกดไว้ใต้ร่าง   แต่ที่หนักกว่าคือตอนนี้ใบหน้าใสของตนดันห่าง

จมูกโด่งเป็นสันของปีศาจเอาแต่ใจไม่ถึงคืบ  ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง  เลยต้องดิ้นขลุกขลักเฉเอาหูแนบบนอกซ้ายของปาจา

แก้เขินจนหน้าแทบไหม้   ในขณะที่อกข้างซ้ายของตนเต้นไม่หยุดตั้งแต่ปาจาหาเรื่องคล่อมทับ  อยากรู้เหมือนกันว่าก้อนเนื้อ

ในอกซ้ายของปาจาจะเป็นแบบเดียวกับตนไหม  ขอจับอาการปีศาจหน้าตายหน่อยเหอะ...





ต่อด้านล่าง

[harumi]

 

[luxilove]

-  2  -





                  ท่าทางแก้เขินโดยทำเป็นเบี่ยงเอาหูแนบกับอกซ้ายของปาจาแทน 

                  ในขณะที่หน้าใสหล่อกระชากใจของพระลักษมณ์แดงก่ำไปหมดทั้งคอทั้งหู   ยิ่งแทบทำให้ปีศาจรูปงามอยากฟัด

ร่างกายที่เนียนแน่นกลิ่นหนุ่มชวนมึนของพระลักษมณ์ให้หนำใจเสียจริง   ไม่รู้เลยสิว่าตอนนี้ปีศาจตาเดียวของตนมันแข็ง

ชีพจรเต้นตุ๊บๆ ผงกหัวหงึกๆ ภายในชุดนอนจวนจะระเบิดอยู่แล้ว  ให้ตายสิ...พระลักษมณ์ช่างมีอิทธิพลกับความรู้สึก

ทางเพศกระตุ้นอารมณ์ตนจนกลายเป็นปีศาจหื่นกามไปแล้ว


                   “เฮ้ย!..ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงหัวใจคุณเต้นเลยเนี่ย!..ประหลาดแล้ว..มิน่าคนอย่างคุณ

มันไร้หัวใจนี่เอง”  คำพูดของพระลักษมณ์  มาพร้อมกับอาการตาโตปากแดงเจ่อสีสดกำลังบริภาษปาจาด้วยนั้น 

ทำเอาเจ้าคุ้มรูปหล่ออดขำออกมาจนได้   มันช่างเหมือนคนหัวดื้อที่กำลังออกอาการโมโหหงุดหงิดได้น่ารักจริงๆ 
 
                  “ฮ่าๆๆๆๆ..คิดไปได้   ผมเป็นคนนะ..ไม่มีหัวใจได้ไง..มานี่มะ..ผมจะให้คุณพิสูจน์ใหม่”  พูดจบ 

ปาจาถือโอกาส  ใช้มือหนาเพียงข้างเดียว  จับท้ายทอยของพระลักษมณ์อย่างเบามือก่อนจะกดให้แนบลงทางอกขวา 

แล้วให้อยู่นิ่งๆสักพัก   เล่นเอาพระลักษมณ์หน้าเหวอตาโตเข้าไปใหญ่  รีบดันมือตะเกียกตะกายขึ้นนั่งเหมือนเป็นเรื่อง

มหัศจรรย์พิลึกพิลั่นเข้าให้  ก่อนพูดรัวเร็วกลับมาว่า


                  “เฮ้ย!..นี่อย่าบอกว่าคุณมีหัวใจอยู่ข้างขวา..ใช่ไหม?..หัวใจคุณอยู่อกขวา”  ความตื่นเต้นของพระลักษมณ์

ที่เจ้าตัวแสดงออกมานั่น  เรียกรอยยิ้มกลั้นขำของปาจาอย่างนึกเอ็นดู   ไม่ว่าพระลักษมณ์จะแสดงท่าทางแบบไหน

เหมือนเด็กซนๆ ที่สอดรู้สอดเห็นเสียจริง


                  “อืม..”  ปาจาพยักหน้าตอบรับเสียงในคอ  ปั้นหน้ากลั้นขำอย่างเอาเป็นเอาตายต่อไป


                  “ว่าแล้วเชียว...คนปกติเค้ามีหัวใจอยู่ด้านซ้าย   มิน่า..ปีศาจหน้าตายอย่างคุณถึงมีหัวใจอยู่อกขวา...

เหอะ..ปีศาจชัดๆ”  ประโยคทิ้งทวน  ดันสรุปเองเบ็ดเสร็จ  ปาจาอยากกดจูบปิดปากช่างพูดสีสดนั่นจัง...


                  “ช่างคิดเนอะ..ถ้าหากผมเป็นปีศาจจริงๆ คุณจะไม่รับเป็นแฟนหรือ...หืม”  แต่ปาจาก็เรียกเลือดวิ่งขึ้นหน้า

พระลักษมณ์อีกจนได้   เพียงคำพูดง่ายๆ ไม่ซับซ้อนแต่กินความหมายลึกซึ้ง  ถือเป็นการทดสอบจิตใจของพระลักษมณ์

อีกต่างหาก  คนฉลาดอย่างพระลักษมณ์มีหรือจะไม่เข้าใจ   ลองตอบไปสิว่าไม่รับ...ตนได้กลายเป็นคนมองโลกในแง่ลบ

ใจแคบไปทันที   แล้วจะเหลือทางเลือกให้ตอบอีกหรือไงเล่า...กรรม..ไอ้ปีศาจตนนี้มันโคตรฉลาดแกมโกงเลยจริงๆ 

ให้ตายเหอะ...??


                 “อย่ามาขุดหลุมล่อ  เพื่อจะให้ผมโง่ตอบอย่างที่คุณหวัง  แล้วดูถูกจิตใจรวมทั้งความคิดของผม

ว่าเป็นคนใจแคบตัดสินอย่างไม่เป็นธรรมเสียให้ยาก   ผมไม่แคร์หรอกไม่ว่าจะมนุษย์หรือปีศาจ  ขนาดคุณเป็นผู้ชาย

แล้วยังมาทำกับผมแบบนี้  ผมยังยอมให้ทั้งที่ไม่เคยนึกพิศวาสผู้ชายมาก่อน   ยังไม่เป็นการพิสูจน์อีกหรือไง?” 

คำตอบของพระลักษมณ์เรียกรอยยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกของปาจา  แม้แต่คนมองอย่างพระลักษมณ์เองยังตะลึงตาค้าง

ใจเต้นตึกๆตักๆ  เอ่อ..เอากับเค้าดิ   ดันปล่อยฟีโรโมนเข้าใส่ตนซะงั้น   แค่นี้หัวใจพระลักษมณ์ก็เต้นกระหน่ำยังกะ

ออกกำลังติดต่อกันสิบชั่วโมงไม่ได้พักเลยด้วยซ้ำ  จะบ้าตาย...


                    “รู้หรือเปล่า...คำพูดคุณทำให้ผมมีความสุข”   อร๊ากกก!!..อยากทำอะไรกับผมตามสบายเลยคุณจา   

เล่นทั้งหยอดทั้งปล่อยฟีโรโมนเข้าใส่แบบนี้  ต้องการอะไรเอาไปเลยครับพี่  ตอนนี้ร่างโปร่งหมดแรงอ่อนปวกเปียกไปแล้ว..

ไอ้บร้า..พระลักษมณ์ก่นด่าปีศาจรูปงามปานลูซิเฟอร์ในใจ  โดยหารู้ไม่ว่าตนได้เผลอพูดแสดงความในใจออกไปจนหมดเปลือก

เพราะความอวดเป็นคนฉลาดเหนือกว่านั่นปะไร...แล้วมันจะไม่ทำให้ปาจายิ้มกว้างจนปากจะฉีกได้ยังไง...แถมยังขยันหน้าแดง

หูแดงเถือกนั่นอีก  ต่อให้ปาจามีหัวใจเป็นน้ำแข็งขั้วโลก ก็คงหลอมละลายอยู่ดี....???


                 “หมดคำถามแล้ว   ผมทวงสัญญาเลยนะ”  พูดไม่ทันจบ  คว้าตัวพระลักษมณ์พลิกลงอยู่ใต้ร่างอีกรอบ   

ร่างโปร่งเองก็อ่อนเปลี้ยจนหมดแรงต้าน  แต่สติยังอยู่ครบ  ฝืนฮึดขึ้นมาว่า..ไหนๆ ก็ต้องโดนทะลวงไส้ด้วยปืนใหญ่ของปาจา

อย่างไม่มีทางรอดแล้ว   ขอคลายข้อสงสัยในใจอีกสักข้อเถอะ


                 “เดี๋ยวก่อน...ตอบผมมาก่อนว่าคุณส่งนมอ่อนกับหนูผาไปพบใคร?”  คำถามของพระลักษมณ์ทำให้ปาจา

หยุดชะงัก   ทั้งที่ห่างไม่กี่เซ็นต์ปากหนาสวยได้รูปก็ประกบปิดปากเจ่อสีสดของตนแล้ว


                 “หึหึ...ผมตอบได้แค่เพียงว่า  อีกสองวันก็ถึงวันพระจันทร์ดับแล้ว..คิดว่าจิตมารสิตาคงอาศัยคืนนั้น

ออกอาละวาดแน่  เพราะงั้นผมจำเป็นต้องส่งนมอ่อนกับหนูผาไปอยู่ในที่ปลอดภัยเสียก่อน  จะได้ไม่ต้องกังวล  ส่วนเป็นใครนั้น

ผมบอกคุณได้แค่ว่า  เป็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพรักท่านหนึ่ง  พอใจหรือยัง”   อ่า..ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง  นั่นสิตนป่วยจนลืมไปเลยว่า 

ใกล้ถึงคืนวันพระจันทร์ดับแล้วสินะ  ปาจาทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะสองคนนั่น  ไม่สามารถดูแลตัวเองได้ จะได้หมดห่วง


                  กำลังจมอยู่กับความคิดหลังฟังคำตอบของปาจาอยู่ดีดี   ก็มีอันต้องหัวเบลอสมองมึน  เมื่อร่างสูงใหญ่

ไม่เปิดโอกาสให้คนขี้สงสัยตามสัญชาติญาณของสายลับได้ซักฟอกต่ออีก   ถือโอกาสประกบริมฝีปากฉกจูบดูดพันลิ้นนุ่ม

ในโพรงปากหวานของร่างโปร่งอย่างดูดดื่มปลุกเร้า  และครั้งนี้พระลักษมณ์เองก็ไม่ขัดขืนปล่อยให้ปีศาจหื่นกามตักตวง

ความหวานกับรสจูบได้ตามความพอใจ

                  อารมณ์ที่เตลิดลิ่วร้อนระอุของทั้งคู่  พระลักษมณ์รู้ดีว่าสุดท้ายแล้ว  ตนต้องถูกปืนใหญ่ของปีศาจรูปงาม

ทะลวงประตูชัยจนได้   แต่ช่างเถอะอนาคตไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น  ปัจจุบันหากสามารถตอบแทนความรักความจริงใจที่ปาจามีให้

ตลอดเวลาที่ผ่านมา   ใช่เรื่องที่ต้องเอามาคิดให้รกสมอง  ในเมื่อลึกๆแล้วพระลักษมณ์ยอมรับว่าตนเองก็พอใจกับการ

ได้หลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งกับร่างสูงใหญ่หล่อหลากไส้ที่กำลังซุกไซร้ไปทั่วร่างเปลือยของตนอย่างอ่อนโยน  สลับเร่าร้อน

ปลุกเร้าให้ตนจำต้องบิดกายสะท้าน  เพราะความเสียวกระสันปานขาดใจ   เพียงแต่หวังว่าตนคงไม่ต้องเดินขาถ่างพาอาย

กายันต์และธรรมตรัยในวันรุ่งขึ้นเป็นพอ   ด้วยรู้ดีว่า..ปีศาจตนนี้คงไม่ยอมจบแค่รอบเดียวหรอก   เห็นความพยายามที่อดทน

ดูแลร่างเปลือยของตนตอนเช็ดตัวก็รู้  ถึงจะทำเป็นนิ่งปั้นหน้าตาย  แต่โทษที่เถอะหูสองข้างยังแอบแดงก่ำให้ตนได้เห็นอยู่ดี 

นึกแล้วอยากหัวเราะชะมัด   ทำเป็นปิดบังไม่แสดงอาการ...แต่อย่าลืมว่าระดับ.’วิษณุทรงพล’  หน่วยสืบราชการลับมือดี   

จะพลาดการจับสังเกตก็เสียชื่อที่สร้างมาหมดสิ....ฮ่าๆๆๆกร๊ากกก....อืออ..โอววว!!..ว่าแต่ตอนนี้สมองไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นแล้ว 

เพราะปีศาจจอมเชี่ยวกำลังโจมตีจุดยุทธศาสตร์จนต้องเปล่งเสียงร้องผ่อนคลายความเสียวซ่านแทบขาดใจ  ไม่ไหวขอพัก

ความคิดไปสู้รบรับศึกปืนใหญ่ทะลวงไส้ต่อก่อน  ไม่งั้นได้ขาถ่างเดินเป็ดขายขี้หน้าชัวร์...ก็นะตระกูลดงพญา..

พ่อให้มาเสียขนาดนั้นนิ...น่าอิจฉาชิบ..เอามาซะเยอะโคตร..ลำบากตูดชะมัดยาด...?????





มาต่อฉากหวานๆ ให้ตามความประสงค์แล้วนะคะ

ตอนหน้าจะเป็นฉากหวานของคู่กายันต์กับเลขาเย็นชาบ้าง

ขอบคุณทุกกำลังใจ   เนื้อหาของเรื่องนี้ไม่เกินสี่ตอนก็จบแล้วเช่นกัน

ขอบคุณกับทุกเม้นท์ทุกรีไพส์ที่ให้กำลังใจคนเขียนและติดตามผลงาน

มาโดยตลอด   ขอให้มีความสุขในการอ่าน  รักคนอ่านทุกคนเช่นกัน

Luk.

ปล.ฝากเรื่องใหม่ขนาดกลางสิบตอนจบ ‘เทพพิทักษ์ขุน’ อยู่ในอ้อมกอดนักอ่านเหมือนเดิมนะคะ..ใช้คำพูดถูกหรือเปล่าหว่า??  ไม่สั้น  ไม่ยาว  กำลังพอดี..อืม...แซ่บ!
                 
                   

[veeva]

จิ้ม คุณลัก

ขอตัวไปอ่านก่อนนะคะ

อีดิท

ปาจาตอนนี้ดูน่ารักยังไม่รู้ แอบหน้าแดงซะด้วย แต่ความหื่นคงเส้นคงวา

[koikoi]

อิจฉาหวานจริง ๆ

[ujen]

 

 

[TanyaPuech]

   หวานกันจิ๊งงงง

[pare_140]

ปาจาน่ารักจังเลยอ่ะ

ของเค้าดีจริง

[debubly]

เขินๆๆๆ

 

[eern]

 :haun4:ชอบๆหืนใด้ใจจริงๆ

[MiSS-U]

 

พระลักษณ์ก็เสร็จปีศาจรูปงามจนได้ ฮุๆๆ

รอจิตมารโดนสังหาร และรอตอนหน้าคู่กายันต์และเลขาเย็นชา

บวกเป็ดค่ะ

[April❤]

จะจบแล้วววว
พระลักษมณ์น่ารักเสมอต้นเสมอปลายเลยจริงๆ
ตอนเช็ดตัวปาจาทนเข้าไปได้ยังไงเนี่ย
รอตอนต่อไปค่ะ^^
อยากอ่านคู่คุณเลขาต่อแล้ว

[Oilsaoo]

เขิน 
หวานกันจริงๆ

[111223]

หวานกันจริงๆเลยคู่นี้ ฮ่าๆ
ปาจานี้ก็ยังรักษาความหื่นได้ดุดดังเกลือรักษาความเค็มเลยจริงๆ
พระลักษมณ์น่ารักมากๆ ช๊อบบบบบบบ >///<
อ่านตอนนี้แล้วมดจะขึ้น หวานสุดๆ

[yunjaeonly]

 

 

 

[Ella]

ปาจาน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[เฉาก๊วย]

ไปไหนไม่รอดแล้วพระลักษมณ์ ยอมปาจาไปหมดแล้ว 

[kitty]