หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558]

[dawnthesky]

ฮัก โกรธ อะไรนี่ น่าสงสาร วินเซอร์จริง ๆ 

[SuperMai]

เลือดพุง  5555555   

[soda]

เลือดพุ่งงงงงงงงงงง
ว่าแต่วินไปทำอะไรให้ฮักโกรธอ่ะ
ฮักโกรธแล้วน่ากลัววว

[nemesis]

หื่นนนนนน

[oiruop]

 

[myd3ar]

อย่างที่พรีสว่าเนอะ

วินเซอร์ท่าทางจะกลัวเมีย

แต่พรีสก็ท่าทางจะกลัวสามีนะ 55555

[inhyung]

อ่านแล้วเลือดกำเดาจะไหล

55555

[qq_oo]

เลือดท่วม

[kyoya11]

  ขอฮาก่อน
ชอบอ่ะ แต่ละคน นิสัยถึงใจดีจริงๆ

[น้ำชา เย็นๆ]

อ๊ายยยยยยยยยย เลือดพุ่ง

[bytoey]

 

[yaoi_yaoi]

อย่างนี้เค้าไม่เรียกว่าเบา เค้าเรียกเลือดพุง  หมดตัวแล้วค่ะ

[khuan]

ไรอะ  อาย...ฮิ๊ววววว

[momim]

ความหวานกระจายเป็นหย่อมๆ

วินเซอร์โดนแล้วไงฮักงอนไรอ่ะ

ชอบของแถมที่สุด

[lovelypolly]

ฮักโกรธอะไรวินเซอร์หว่า? อยากรู้จริงๆ
เจอสั่งให้นั่งแบบนี้แล้วจะไปตามง้อยังไงละทีนี้วินเซอร์เอ้ย!

ส่วนพรีตส์กะโซโล่ ตอนนี้ก็จัดNcเลือดท่วมกันแบบเบาๆ(มั้ง)
แล้วก็ขอรออ่านตอนไปเดทด้วยกัน
วินเซอร์จะไปง้อให้ฮักกลับมาเดทด้วยกันได้หรือเปล่าน้อ
จะได้เป็นดับเบิ้ลเดทเลยไง

  น้องปอยมากๆจ้า ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว
รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ พักผ่อนเยอะๆ 

[AdLy]

สงสัยโพรงจมูกอักเสบเสียแล้ว

[question09]

น่ารักทู๊กกกกกคู่เลย
ชอบมั๊กมากกกกก

[koikoi]

 :z13:ก็ดีนะเรียกเลือดได้ดีเหมือนเดิมแหละชอบนะรักกันดีจริง ๆคู่นี้แต่ตอนท้ายวินเซอร์ฮอยฮักแย่งซีนอีกแล้ว

[นัชชี่~นะจิ]

ฮักโกรธได้น่ากลัวมากๆ วินเซอร์จ๋อยเลยทีเดียวนะ 5555 ฮาที่โซโล่แซว คำเดียวนั่งเลย

เรททำเลือดจะหมดตัว >< อร๊ายยยยยยยย

[entirom]

วินจะง้องัยล่ะ

[ao16]

 

[boworange]

   ตามอ่านจนทัน........   

คุณปอยเขียนเนื้อเรื่องได้ลื่นไหลมากๆ....เราเพิ่งได้มาอ่านอ่ะ..ติดงอมแงมไม่กินข้าวกินปลาเลย........ 

ชอบทุกคู่เลยอ่ะ....


ปล.ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆนะคะ 

[sulsul]

ฮักต้องโกรธเรื่องเมื่อวานแน่ๆ
ที่จัดฉากแล้วทำซะสลบขนาดนั้้นอ่ะ
ไม่รอดแน่ วินเอ้ยยยย

ส่วนโซโล่ พวกแกจะหวานไปไหนย่ะ!!! *ชี้หน้า*
หวานจนอิจฉาตาร้อนพรึบพรั่บแล้วโว้ยยยยยยยย

[murasakisama]

กรี๊ดดดด คุณปอยเอาคำถามมาตอบให้ด้วย ขอบคุณนะคะ 

[Vavaviz]

น่ารักแบบผิดปกติ ??

ฮ่า ๆๆๆ


วินเซอร์ลัทธิกลัวเมีย !? 0.0

[kakashiget]

 :oo1:ชอบๆ

[nano]

เย้ในที่สุดก็ตามทัน อ่านมาสองวันเต็ม
น่ารักทุกคู่เลย ชอบๆ
เอาแล้ววินงานเข้าแล้วววว
พริตตี้น่ารักมากอะ
อยากได้แฟนแบบโซโล่ลลลลลล

[poypoy]

>>> วันพ่อ <<<


พรีสต์...



ฮัลโหลหวัดดีคร้าบ พรีสต์เองคร้าบ~! วันนี้เป็นวันที่ผมได้ฤกษ์กลับบ้านเหมือนชาวบ้านเขาทั่วไปนั้นแหละครับ และที่ทำให้กลับได้เพราะไอ้โซโล่มันก็โบกมือกลับบ้านมันไปเหมือนกันครับ ทำให้ผมกลับบ้านด้วย วันนี้วันอะไรรรรร~!!!? ใครตอบไม่ได้บ้างเนี่ย?



วันนี้วันพ่อครับ!!!



อย่าเจือกตอบว่าวันจันทร์นะ เดี๋ยวปั๊ดกระโดดถีบ!



ผมหิ้วกระเป๋าเข้ามาในบ้านหลังน้อย(???) เฮ้อ~! เหนื่อยเหมือนกันน่ะเนี่ยกว่าจะเดินมาถึงตัวบ้านเนี่ย พอผมเดินมาวางกระเป๋าที่หน้าบ้านเท่านั้นแหละ เจ้าหมาขนยาวเฟื้อยก็วิ่งหน้าเริ่ดมาทันทีพร้อมกับคุณนายของบ้านนี้



"พรีสต์~~!!! My Son~"



ผมก็ยิ้มรับหน้าบานแล้วอ้าแขนกอดร่างเล็กๆ พอกันนั้นแหละครับ คุณแม่หรือมามี้ของผมเอง รากอดกันไปมาแล้วผมก็เหลือบไปมองอีกคนที่เพิ่งเดินมาถึง ร่างสูงหน้าอ่อนโยนนั้นส่งยิ้มให้ผมนิดๆ



"กลับมาแล้วครับปาปี้~"



"กว่าจะกลับมาได้นะเจ้าลูกบ้า!"เสียงทุ้มก้าวเอ่ยดังชัด คุณคิดเสียงตอนที่พวกทหารเขาพูดนั้นแหละครับ ก็พ่อผมน่ะเป็นทหารนี่น่า แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นทหารชอบอู้ไปเที่ยวกับเมียวะ!



"โธ่ พ่อน่ะ แล้วนี่บ้านทำไมเงียบจัง คนอื่นๆ ล่ะครับ?"



"นันเขาก็อยู่กับสามีสิ ส่วนเซนต์ก็ยังไม่ตื่นเลยสงสัยเมื่อคืนนอนดึก ส่วนเฮอร์มิตก็อยู่ที่ห้องของเจ้าตัวนั้นแหละ"พ่อเป็นคนตอบครับเมื่อผมหันซ้ายหันขวา จากนั้นก็หันไปสั่งทหารฝึกหัดให้เอากระเป๋าของผมไปเก็บ ที่บ้านนี้ไม่มีคนใช้หรอกนะครับ ก็มีแต่ทหารฝึกเนี่ยแหละ!



"ในที่สุดบ้านเราก็พร้อมหน้ากันสักที มามี้แฮปปี้ที่สุดเลยล่ะจ้ะ! แล้วเนี่ยพ่อลูกเขยไม่มาด้วยเหรอ?"



"ไม่ครับ ไอ้โซโล่มันกลับบ้าน"



"ถามถึงมันทำไม!? มันไม่มาก็ดีแล้ว!!"



"แหม~ คุณก็...โซโล่เขาเป็นคู่หมั้นลูกเรานะ ก็ต้องถามนิดหน่อย"



"คู่หมั้นอะไรกันล่ะ!!!? ไม่ยอมรับโว้ย!!! ไอ้หน้าวอกนั้น! เหอะ!!"พ่อของผมพูดเสียงดังกระชดประชันไม่สบอารมณ์แล้วเดินทำหน้าทมึงออกไป โถ...พ่อเราก็ยังเกลียดหน้าลูกเขยเลยวะ! ถึงจะยอมรับแล้วนิดหน่อยก็เถอะ ไม่ยอมรับแล้วผมจะหมั้นกะไอ้โซโล่แล้วไปอยู่กะมันอย่างเปิดเผยได้อย่างไงกันล่ะครับ



แหม กว่าจะลงตัวขนาดนี้นะ มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะเลยล่ะ! แต่สุดท้ายแล้วพลังแห่งรักก็ชนะอุปสรรคครับ เออ! เน่าวะ!! พอเถอะ!! พ่อเดินบ่นงึมงำๆ อะไรเกี่ยวกับไอ้โซโล่เนี่ยแหละครับ ส่วนแม่ก็พาผมเดินเข้ามานั่งคุยกันไปเรื่อย



"อย่าไปสนใจพ่อเราเลย รายนั้นน่ะเขาแค่หัวรั้นนิดหน่อย"



ผมว่าไม่นิดหน่อยหรอกมั้งครับนั้น! อีตอนที่ผมหมั้นกับไอ้โซโล่เนี่ยหน้าพ่อผมทมึงเมฆดำปกคลุมไปทั่วทำหน้าหาเรื่องตลอดงานพิธี ใจก็กลัวว่าพ่อจะนึกบ้าวิ่งไปหยิบปืนมายิงถล่มแต่โชคยังดีที่มีแม่ของผมยืนคุมอยู่ อำนาจแม่เนี่ยน่ากลัวชะมัด!



"แล้วแกกลับมาทำไม ไม่อยู่กับไอ้วอกนั้นเลยล่ะ!"



แน่ะ มีประชดอีก



"ชิ! ลืมพ่อลืมแม่ไปหมดแล้วล่ะ กว่าจะกลับมาบ้านได้ สงสัยลืมทางกลับบ้านด้วย!"



ประชดกันเข้าไป...



"ท่านครับ! มีจดหมายถึงท่านครับ!!"เสียงของพลทหารฝึกก็ดังขึ้นพร้อมกับโค้งตัวนนำจดหมายมาให้กับผู้บังคับบัญชาของตน พ่อของผมรับมาแล้วพลิกดูอย่างแงปลกใจ ผมก็มองแล้วยิ้มๆ จากนั้นท่านก็แกะจดหมายออกมา



"จดหมายใครคะ?"



"ไม่รู้ ไม่ได้ชื่อเขียนไว้"พ่อของผมแกะออกมาแล้วดูจดหมายนั้นอ่านเงียบๆ แล้วนิ่งไปครับ จากนั้นก็เหลือบมามองผม ผมก็เก๊กหน้านิ่งใส่อีกฝ่าย พ่อของผมกลับไปอ่านจดหมายนั้นแล้วยิ้มออกมา



"ผมขอตัวกลับห้องก่อนนะครับ"ผมหันไปบอกกับแม่แล้วลุกขึ้นเดินออกไป ก่อนจะเดินขึ้นบันไดผมก็หันไปเรียกพ่อ



"พ่อ! อย่าน้อยใจไปเลยน่า อย่างไงผมก็มีพ่อคนเดียว!!"



"..."พ่อของผมเงยหน้าจากจดหมายนั้นแล้วยิ้มให้อ่อนโยน เหมือนหน้าพี่เฮอร์มิตมากเลยล่ะครับ! ผมก็รีบเดินขึ้นห้องทันที เฮ้อ~ ผมก็เหมือนกับลูกคนทั่วไปนั้นแหละครับ อายพูดออกมาเองไม่ได้เลยต้องใช้จดหมายพูดแทน!! ถึงผมจะไม่ค่อยได้พูดหรือแสดงออกแต่ผมก็รักพ่อเหมือนเดิมนั้นแหละ!!








โซโล่...


ผมขับรถมาจอดไว้หน้าบ้านสวนทางไปกับรถอีกหนึ่งคันที่แล่นออกจากบ้านไป นั้นมันไอ้พี่ชายของผมนี่น่า สงสัยจะพาเมียมาไหว้พ่อไหว้แม่มั้งครับ ผมมาจอดรถไว้ที่หน้าบ้านแล้วให้คนขับรถเอารถไปเก็บไว้ จากนั้นก็เดินเข้าบ้านมาไม่ลืมสิ่งที่เตรียมมาในวันนี้หรอกครับ ผมเดินมาที่ห้องรับแขกก็เห็นครอบครัวนั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตา



"โซโล่มาแล้วหรือลูก?"คุณแม่ผู้ยังสาวและแต่งตัวเปรี้ยวเป็นวัยรุ่นเสมอของผมก็ทักขึ้นอย่างสดใส ส่วนคุณพ่อก็หันมายิ้มนิดๆ ให้กับผม แหม...คุณพ่อเนี่ยยังจืด เอ๊ย เรียบร้อยและแต่งตัวสุภาพเหมือนเดิม พ่อแม่ของผมเนี่ยต่างกันสุดขั้วเลยแหละครับ! ผมยกมือไหว้พวกท่านรวมไปถึงคุณย่าที่นั่งอีกฟาก ผมเดินมานั่งพับเพียบลงตรงหน้าคุณพ่อแล้วกราบท่านงามๆ หนึ่งครั้งก่อนจะยกช่อกล้วยไม้ที่เตรียมมาให้



"แหม~ วันพ่อเขาไหว้ด้วยกล้วยไม้หรือครับลูก?"แม่ของผมเอ่ยท้วงด้วยน้ำเสียงเอ็นดูเหมือนพูดกับเด็กๆ



"คุณพ่อชอบกล้วยไม้นี่ครับ นี่พันธ์หายากมากน่ะครับ"



"ขอบใจนะลูก พ่อกำลังหาพันธ์นี้พอดีเลย"พ่อของผมยิ้มตอบกลับอย่างซื่อๆ แล้วมองกล้วยไม้อย่างพินิจพิจารณา จากนั้นก็ลุกขึ้นไปทำการจัดเก็บกล้วยไม้นั้น คุณแม่มองตามแล้วหันมาบ่นกับผม



"ดูพ่อแกสิ เห็นกล้วยไม้สำคัญกว่าแม่ตลอด!"



"ก็รายนั้นเขารักธรรมชาตินี่นะ อย่าบ่นนักเลยแม่หวาน"คุณย่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แบบผู้ดีเก่า ผมหันไปไหว้ท่านอีกครั้ง ท่านก็ยิ้มรับ



"ไหว้พระเถอะลูก แล้วนี่หนูพรีสต์ไม่ได้มาด้วยเหรอ?"



"ไม่ครับ พรีสต์เขากลับบ้าน"



"แหม น่าเสียดายนะ ย่าไม่ได้เจอเขานานแล้ว คิดถึงหนูพรีสต์อยู่เหมือนกัน"



ผมยิ้มรับเล็กน้อย คุณย่าเนี่ยติดเจ้าพรีสต์มันจริงๆ นะ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าเด็กนั้นจะทำให้คุณย่ามาดเนียบเอ็นดูได้แบบนี้ เอาเถอะ มันก็ดีแล้วล่ะ! ผมจะไม่ได้มีเมียที่ขัดแย้งกับครอบครัว ไม่งั้นปวดหัวแย่!



"ว่างๆ ผมจะพามาเยี่ยมคุณย่านะครับ"



"จ้ะ ย่าจะรอ"



ผมยิ้มแล้วหันมามองแม่ที่มองผมเขม็ง



"เดี๋ยวนี้ยิ้มมากขึ้นนะเจ้าโซ"



ก็คนมันมีความสุขนี่ครับคุณแม่






TBC.

มาจะแต่งของวินเซอร์และฮอยฮักด้วย แต่ช่างเถอะ!
นี้มันเรื่องคู่กัดน่ะ เดี๋ยวจะหาว่าคนแต่งลำเอียง T T
ช่วงนี้เป็นเดือนธันวาซึ่งในเนื้อเรื่องยังช่วงเดือนสิงหาอยู่เลย!
เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็คล้ายๆ จะเป็นอนาคตอันใกล้นั้นแหละ อย่างงล่ะ อิๆ

[pooinfinity]

เหมือนจาน้อยยยยปายยยยย น้าาาา

[annachang]

แอบมีไทม์แมชชีนมาดูอนาคตด้วยอุแหม่ หมั้นแล้วจะแต่งเมื่อไหร่ล่ะคู่นี้ชิงสุกก่อนห่ามกันไปซะแล่ว