红孔雀นกยูงแดง 10
ลู่อี้เผิงหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายด้วยความเหนื่อยอ่อน ตื่นขึ้นมาอีกทีข้างตัวก็ว่างเสียแล้ว พอหรี่ตามองผ่านแสงสลัวของยามเช้าตรู่ออกไปนอกหน้าต่าง ก็เห็นใครสักคนยืนอยู่ตรงระเบียงศาลา แต่ท่ายืนออกจะแปลกๆ อยู่เสียหน่อย
นายตำรวจหนุ่มขยับตัวลุกขึ้นมา แล้วกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะยกมือขึ้นขยี้ซ้ำ ที่ยืนอยู่คงเป็นหงคงฉ่วยไม่ผิดแน่ ส่วนท่ายืนก็เป็นหนึ่งในท่าฝึกพื้นฐานของวิชากังฟู ที่เรียกว่าท่าม้า หรือนั่งเก้าอี้ลม ที่ผ่านมา ลู่อี้เผิงไม่เคยเห็นหงคงฉ่วยฝึกกังฟูต่อหน้ามาก่อน อย่าว่าแต่ฝึกเลย ฝีมือเต็มๆ ของหงคงฉ่วยเขาก็ไม่เคยเห็นสักครั้ง เวลาต่อสู้กันทีไร เขาก็เป็นฝ่ายแพ้ราบคาบตั้งแต่ห้ากระบวนท่าแรกด้วยซ้ำ ลู่อี้เผิงมีความมั่นใจในฝีมือกังฟูของตัวเองพอสมควร ดังนั้นเมื่อหงคงฉ่วยสามารถล้มเขาได้ในห้ากระบวนท่า ฝีมือย่อมไม่จัดว่าอยู่ในระดับธรรมดาแน่นอน
ลู่อี้เผิงค่อยๆ ไถลตัวลงมาจากเตียง แล้วยืนท่าเดียวกันดูบ้าง อยากรู้ว่าเขากับหงคงฉ่วย ใครจะอึดกว่ากันขนาดไหน
ไม่รู้ว่าหงคงฉ่วยยืนท่านั้นมาก่อนที่ลู่อี้เผิงจะตื่นขึ้นมานานขนาดไหน แต่ตอนที่หงคงฉ่วยขยับตัวขึ้นยืนในท่าปกติ เวลาก็ผ่านไปรวมชั่วโมงครึ่งพอดี ลู่อี้เผิงถึงกับยกมือขึ้นปาดเหงื่อ สมัยเรียนเขาเคยยืนได้นานสุดสองชั่วโมง ดูจากท่าทางของหงคงฉ่วยแล้ว ท่าทางจะไม่มีเหนื่อยไม่มีเมื่อยอะไรเลย คงจะฝึกฝนมาต่อเนื่องยาวนานสมกับที่เขาชนะเขาได้ง่ายๆ จริงๆ
ยืนนิ่งผ่อนลมหายใจอยู่ได้สักพัก หงคงฉ่วยก็เริ่มวาดมือวาดเท้า เป็นการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าและนุ่มนวลที่สุดเท่าที่ลู่อี้เผิงเคยเห็น ร่ายกายทุกส่วนจัดระเบียบกันอย่างดีเยี่ยม ขณะขยับอย่างช้าๆ ไปตามท่วงท่าต่างๆ
ลู่อี้เผิงขบริมฝีปาก ถึงจะรู้ว่ามันออกจะดูน่าเกลียดสักหน่อย แต่ชายหนุ่มก็อดจะทำท่าตามไม่ได้ เอาน่า ขโมยเรียนแค่ท่าสองท่าคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
ท่ามวยที่หงคงฉ่วยรำออกมา ดูแปลกใหม่สำหรับลู่อี้เผิงพอสมควร และดูจะเข้าใจยากอยู่สักหน่อย แต่พอได้เห็นการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าขนาดนั้น ลู่อี้เผิงก็พอจะมองเทคนิคออก โชคดีที่ห้องด้านในมีพื้นที่ว่างอยู่พอสมควร ดังนั้นเขาจึงสามารถเลียนแบบท่ามวยของหงคงฉ่วยได้โดยไม่ติดขัด
หงคงฉ่วยรำมวยช้าๆ ไปได้สักพัก ก็เริ่มขยับเร็วขึ้น ลู่อี้เผิงขยับตัวตาม ความเร็วของหงคงฉ่วยนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ ตอนรำช้าๆ เขาก็ยังไม่ช้าเท่า ตอนที่เร็วแล้วเขาก็ตามไม่ทัน ถึงอย่างนั้นลู่อี้เผิงก็ยังกัดฟันไล่ตามต่อไป เขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แค่นี้หรอก ไหนๆ ก็มีโอกาสแล้ว
กว่าจะจบกระบวนท่า ก็เล่นเอานายตำรวจหนุ่มถึงกับหอบ ตอนที่ตวัดขาเตะลงไปบนพื้นแล้วดีดตัวขึ้นมาซึ่งเป็นท่าจบ ลู่อี้เผิงเงยหน้าขึ้นไป แล้วสบเข้ากับดวงตาของหงคงฉ่วยที่มองเข้ามาพอดี ใบหน้าคมเรียวนั้นปรากฏรอยยิ้มลี้ลับที่มุมปาก นายตำรวจหนุ่มถึงกับได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังตึกๆ ราวกับจะกระดอนออกมา
โดนจับได้อีกแล้ว!!
หงคงฉ่วยรำมวยจบ ก็อ้อยอิ่งยืนตากลมอยู่ตรงระเบียก จิบน้ำมองดูพระอาทิตย์ขึ้นอย่างสบายอารมณ์ ไม่รู้ว่ากำลังปล่อยให้นายตำรวจหนุ่มหาข้อแก้ตัวอีกรึเปล่า
ลู่อี้เผิงเม้มริมฝีปาก ในเมื่อถูกจับได้แล้ว เขาเองก็เป็นลูกผู้ชายคนหนึ่ง ในเมื่อกล้าจะลอกก็ต้องกล้ารับ นายตำรวจหนุ่มจึงก้าวฉับๆ ออกไปยังระเบียง ตรงไปที่ที่หงคงฉ่วยยืนอยู่
“คงฉ่วย ท่ามวยคุณน่ะ...”
“เยี่ยมเลยใช่ไหมล่ะ?” หงคงฉ่วยหันมาตอบ ทั้งๆ ที่คนพูดคนแรกยังพูดไม่จบดี ก่อนจะยิ้มกว้าง “ฉันกำลังหาคนฝึกอยู่นะ เธอสนใจรึเปล่า?”
ลู่อี้เผิงเกิดถือทิฐิขึ้นมาทันที ถ้าต้องกราบหมอนี่เป็นอาจารย์ล่ะก็... เขายอมสู้แพ้แบบนี้ต่อไปดีกว่า แต่ไม่แน่นักหรอก ฝึกให้ดี สักวันอาจจะเอาชนะได้ก็ได้
คิดได้ดังนั้นนายตำรวจหนุ่มจึงสั่นศีรษะ “ผมคงเรียนไม่ไหวหรอก ความสามารถไม่ถึงน่ะ”
หงคงฉ่วยมองเขาอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดออกมา “แหม.. ฉันล่ะนึกว่านักเรียนเกียรตินิยมของกรมตำรวจจะใจสู้มากกว่านี้เสียอีก ไม่เป็นไร ไว้เผิงเผิงเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ ค่อยมากราบฉันเป็นอาจารย์ยังไม่สาย”
“ไม่เป็นไร ผมไม่อยากให้คุณได้ลูกศิษย์ไม่เอาอ่าวอย่างผมหรอก เดี๋ยวจะเสียสถาบันหมด” ลู่อี้เผิงย้อน หงคงฉ่วยยิ้มที่มุมปาก “งั้นให้ฉันซัดซักทีแล้วกันนะ”
พูดจบก็ต่อยใส่ลู่อี้เผิงหมัดหนึ่ง ต่อให้เด็กปัญญาก่อนก็ต้องรู้ว่าไม่ควรยืนนิ่งๆ ให้ใครต่อย นับประสาอะไรกับลู่อี้เผิงซึ่งยังสติดีอยู่ทุกประการ ดังนั้นชายหนุ่มจึงดีดตัวออกไปด้านหลัง ก่อนจะพบว่า นอกจากกำปั้นแล้ว หงคงฉ่วยยังประเคนเท้าใส่เขาอีกด้วย
ก็อยากจะตะโกนไปอยู่หรอกว่านี่ไม่ใช่สถานที่ที่จะมาสู้กันนะ แต่จนใจที่แค่หลีกอย่างเดียวก็เต็มขืนเต็มทีแล้ว อย่าว่าจะให้พูดอะไรออกไปเลย ไล่เตะไล่ต่อยเขาได้สักพัก จู่ๆ หงคงฉ่วยก็หยุดมือลงดื้อๆ ก่อนจะพูดยิ้มๆ “ก็ไม่เห็นห่วยเท่าไหร่นี่”
ลู่อี้เผิงที่หอบแฮ่กๆ ถลึงตาคนตรงหน้า ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินมาตบบ่าเขา “ไปอาบน้ำแล้วทานข้าวกันเถอะ มื้อนี้เหล่าซือ(อาจารย์)เลี้ยงเอง”
“ผมไม่เป็นลูกศิษย์คุณหรอก” นายตำรวจหนุ่มสวนทันที ก่อนจะเดินปัดๆ ออกไป หงคงฉ่วยได้แต่ถอนหายใจยิ้มๆ
“หัวดื้อจริงๆ เลยน้า...”
-------------------------------------------------
ลู่อี้เผิงเดินออกมาจากห้องน้ำ และรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่หงคงฉ่วยชวนเขาลงไปทานข้าวที่ร้านอาหารด้านล่าง พอทานเสร็จ ก็ชวนปั่นจักรยานออกไปเที่ยวเล่นหาซื้อของฝากในตัวเมือง นับๆ แล้ว ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา นี่ถือเป็นการชักชวนที่ปกติที่สุดที่หงคงฉ่วยพูดกับเขา ธรรมดาจนลู่อี้เผิงคิดว่าเขาฟังผิด
เขากับหงคงฉ่วยเช่าจักรยานกันมาคนละคัน หลังจากอ่านแผนที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็ปั่นจักรยานกันไปตามถนน พอเห็นท่าทางที่หงคงฉ่วยปั่นจักรยานแล้ว ลู่อี้เผิงก็อดสงสัยขึ้นมาอีกไม่ได้ว่าเจ้าหมอนี่อายุเท่าไหร่กันแน่ เพราะดูแข็งแรงไม่เหมือนคนอายุสี่สิบห้าสิบเลย
“คงฉ่วย” นายตำรวจหนุ่มถามขึ้นและเร่งจักรยานตามขึ้นมา “ที่จริงคุณรับช่วงชื่อนกยูงแดงต่อจากพี่ชายหรือพ่อคุณมาใช่ไหม?”
หงคงฉ่วยถึงกับเลิกคิ้วสูงทันที แล้วหัวเราะออกมา “อะไรทำให้เผิงเผิงคิดแบบนั้นล่ะ?”
“ก็ท่าทางคุณมันไม่เหมือนคนอายุห้าสิบเลยนี่ นกยูงแดงมีชื่อมาตั้งสามสิบกว่าปี ถ้าคุณไม่รับช่วงชื่อมา แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ”
หงคงฉ่วยหัวเราะชอบใจ “เผิงเผิงช่างคิดจริงๆ ความจริงฉันก็อยากจะดูเด็กในสายตาเธอหรอกนะ แต่ชื่อนกยูงแดงนี่ฉันสร้างมากับมือ คงปล่อยให้เธอเดาผิดๆ ไม่ได้หรอก”
ลู่อี้เผิงเบิ่งตาด้วยความผิดหวัง ปนไม่อยากเชื่อหน่อยๆ “คุณอายุห้าสิบกว่าจริงๆ หรือนี่”
“ถ้าไม่ติดว่าเป็นเผิงเผิง ฉันถีบตกจักรยานไปแล้วนะเนี่ย” หงคงฉ่วยว่า ลู่อี้เผิงเบี่ยงจักรยานห่างออกไปตามสัญชาตญาณ และได้ยินเสียงอีกฝ่ายพูดต่อ “บอกแล้วไงว่าอายุเขาดูกันที่หน้า เผิงเผิงทำไมถึงได้อยากรู้นักนะ”
“ก็...” ลู่อี้เผิงพูดค้างพลางขบริมฝีปาก “จะไม่ให้ผมรู้เลยหรือว่านอนกับคนอายุเท่าไหร่กันแน่น่ะ”
“ดูจากหน้าฉันแล้ว เผิงเผิงคิดว่าอายุเท่าไหร่ล่ะ”
ลู่อี้เผิงทำหน้าปั้นยากขึ้นมาทันที “ยากอยู่นะ หน้าคุณเหมือนคนอายุยี่สิบสามสิบ แต่นิสัยนี่เฒ่าลามกชัดๆ ”
คราวนี้ขาของหงคงฉ่วยยื่นมาถีบใส่ทันที ดีที่ลู่อี้เผิงระวังตัวอยู่แล้ว เลยหลบจักรยานทัน ไม่งั้นคงได้ล้มคว่ำแน่ๆ
“เสี่ยวเผิงเผิงตัวร้าย มาให้ถีบเสียดีๆ ” หงคงฉ่วยว่า และหักหัวจักรยานเข้ามาใกล้ ลู่อี้เผิงทำหน้าตกใจเกินจริง ก่อนจะปั่นจักรยานลงทางลาดไป
---------------------------------------------
ทั้งสองปั่นจักรยานมาจนถึงแหล่งช็อปปิ้งซึ่งอยู่ห่างออกไปราวๆ สองกิโลเมตร หลังจากจอดจักรยานและล็อกล้อเรียบร้อยแล้ว หงคงฉ่วยก็สวมบทนักท่องเที่ยวขาช็อป เดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย ลู่อี้เผิงเพิ่งรู้นี่เองว่าหงคงฉ่วยเรื่องมากไม่ใช่น้อยเลย เดินดูนั่นดูนี่อยู่เป็นนานสองนานยังไม่ได้อะไรติดมือ ในขณะที่เขาซื้อมาเพียบ ทั้งพวงกุญแจ ทั้งต่างหูมุก เรียกว่าที่แผนกมีกี่คน ลู่อี้เผิงซื้อเผื่อหมด หงคงฉ่วยที่ยังเลือกอะไรไม่ได้สักชิ้นเหลือบตามามองเขา แล้วถามขึ้น “จะซื้อไปถมที่หรือไง สารวัตร”
“ผมซื้อไปฝากคนที่แผนก” ลู่อี้เผิงว่า แล้วย้อนถามบ้าง “ว่าแต่คุณเถอะ เด็กๆ ที่คฤหาสน์มีตั้งเยอะตั้งแยะ ตกลงจะซื้อหรือจะเลือกจนตกเครื่องน่ะ”
หงคงฉ่วยมองหน้าเขา แล้วตอบยิ้มๆ “จะซื้อของทั้งทีมันต้องเลือกให้ดีซี่ ยิ่งของฝากยิ่งต้องเลือก เวลาเอาไปฝากจะได้สบายใจ”
“งั้นสงสัยเวลาคุณเลือกของให้แฟนท่าจะกินเวลาหลายวันแน่ๆ ” นายตำรวจหนุ่มว่า หงคงฉ่วยหันมามองหน้าเขา แล้วพูดตอบ “ฉันไม่เคยมีอะไรพรรค์นั้นหรอก”
“?” ลู่อี้เผิงหันกลับมามองทันที หงคงฉ่วยหยิบพวงกุญแจรูปช้างที่แกะจากเปลือกหอยอันหนึ่งขึ้นมา แล้วถาม “เธอว่าตัวนี้ดีหรือเปล่า?”
ลู่อี้เผิงรับไปมองอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงพยักหน้า
“งั้นถือเอาไว้นะ” อีกฝ่ายพูด แล้วเลือกพวงกุญแจต่อ ท้ายที่สุด หงคงฉ่วยก็เลือกพวงกุญแจมาได้สามสิบเจ็ดตัวพอดี โดยมีลู่อี้เผิงเป็นคนหิ้ว หลังจากจ่ายเงินแล้ว ทั้งคู่ก็ซื้ออะไรมาทานนิดๆ หน่อยๆ หลังจากนั้นหงคงฉ่วยก็เดินไปเลือกผ้าบาติกมาได้อีกสองผืน ซึ่งกว่าจะเลือกได้ก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง
ซื้อของเสร็จ ทั้งคู่ก็กลับมาที่จักรยาน ลู่อี้เผิงถูกทิ้งให้หิ้วของทุกอย่างเองคนเดียวเช่นเคย ระหว่างที่ถอยจักรยานกันอยู่ หงคงฉ่วยก็ถามขึ้น “เผิงเผิง ไปเที่ยวในเมืองกันไหม? ได้ยินว่ามีบาร์เกย์ดีๆ อยู่ด้วยนะ”
ลู่อี้เผิงถลึงตาใส่อีกฝ่ายทันที “เชิญคุณไปเที่ยวของคุณคนเดียวเถอะ ผมไม่ได้พิศวาสผู้ชายขนาดนั้น” จากนั้นก็หอบถุงข้าวห้อง ปั่นจักรยานออกไปทันที หงคงฉ่วยยิ้มที่มุมปาก จากน้นก็ปั่นจักรยานตามมา ลู่อี้เผิงเลยพูดออกมาอีก “ไม่ไปบาร์เกย์หรือไง?”
“เพิ่งสี่โมงเอง ยังไม่เปิดหรอก กลับไปนวดก่อนดีกว่า” อีกฝ่ายว่าและยิ้มสบายๆ “ว่าแต่เผิงเผิงคงไม่หึงฉันหรอกนะ”
“จะบ้าเรอะ ใครมันจะไปหึงตาเฒ่าลามกแบบคุณ” ลู่อี้เผิงโพล่งออกมาทันที ก่อนจะทำหน้าขยะแขยงเต็มที่ หงคงฉ่วยหัวเราะชอบใจ และเร่งจักรยานตามชายหนุ่มไป
--------------------------------------------------------
กลับมาถึงห้องพัก เก็บของที่ซื้อมาเรียบร้อยแล้ว ทั้งลู่อี้เผิงและหงคงฉ่วยก็ลงมาที่ห้องนวดด้านล่าง ได้ยินมานานว่าการนวดแบบไทยช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อได้ดีนัก ลู่อี้เผิงอยากจะลองสักครั้ง เลยเลือกนวดมันทั้งตัว ส่วนหงคงฉ่วยที่ท่าทางคงไม่อยากจะให้ใครเห็นนกยูงแดงที่อยู่บนหลัง เลยเลือกนวดฝ่าเท้าแทน
ลู่อี้เผิงคว่ำหน้าลงบนเตียงสำหรับนวด คงเพราะเขากรำงานหนักมาหลายปี แถมวันสองวันนี้ยังต้องเผชิญเรื่องบ้าๆ จากเจ้านกยูงนั่นอีก กลิ่นน้ำมันนวดที่ผสมสมุนไพรที่ทางลงมาบนตัว และแรงนิ้วที่กดลงมาไม่หนักไม่เบา พ่วงด้วยเทคนิคการนวดอันเป็นเอกลักษณ์ของไทย จึงทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผ่อนคลายและผล็อยหลับไปในที่สุด
นายตำรวจหนุ่มรู้สึกตัวอีกทีก็เห็นหงคงฉ่วยมานั่งอยู่ข้างๆ แล้ว พอเห็นเขาลืมตาตื่นขึ้นมาทางนั้นก็ยิ้มให้ทันที “หลับสบายเลยนะเผิงเผิง ขึ้นไปนอนต่อข้างบนเถอะ”
ลู่อี้เผิงกะพริบตาปริบๆ แล้วยันตัวลุกขึ้น เดินตามหงคงฉ่วยกลับห้องไป
ชายหนุ่มทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ยังไม่ทันจะได้หลับดี ก็ต้องมีอันขมวดคิ้ว เมื่อเห็นหงคงฉ่วยแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก อดไม่ได้ต้องถามขึ้นอีก “จะไปไหนน่ะ?”
“ไปดูแสงสีในเมืองน่ะ” หงคงฉ่วยตอบ และเดินมาหาลู่อี้เผิงที่เตียง “เสี่ยวเผิงเผิงเป็นเด็กดีหลับไปเถอะ ก๋งก๋งจะออกไปหาความสุขเสียหน่อย”
ลู่อี้เผิงขมวดคิ้วยุ่ง แล้วลุกพรวดขึ้นทันที “ผมไปด้วย”
หงคงฉ่วยดูจะมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย “ไม่นอนพักหรือ?”
ลู่อี้เผิงสั่นศีรษะ “ไม่ล่ะ ผมไปด้วยดีกว่า เผื่อคุณจะไปติดต่อธุรกิจผิดกฎหมายที่ไหน ผมจะได้จับทัน”
หงคงฉ่วยหัวเราะหึๆ “ตามสบายเลยคุณตำรวจ แต่เปลี่ยนเสื้อให้ดีด้วยล่ะ เดี๋ยวเขาจะไม่ให้เข้า”
---------------------------------------------------------------
ลู่อี้เผิงรู้สึกผิดความคาดหมายนิดหน่อย เมื่อหงคงฉ่วยพาเขามาที่บาร์ปกติ แทนที่จะไปบาร์เกย์อย่างที่พูดเมื่อช่วงบ่าย พอเข้าไปนั่งสั่งเครื่องดื่มกันเสร็จแล้ว ลู่อี้เผิงก็อดไม่ได้ต้องถามขึ้น “นี่ เข้าผิดที่แล้ว ไหนว่าจะไปบาร์เกย์ไง”
หงคงฉ่วยทำหน้าตกใจจนเกินจริง “อ้าว ไหนสารวัตรบอกว่าไม่ชอบผู้ชายไง ฉันเลยพามาที่นี่แทน หรือว่าเปลี่ยนรสนิยมแล้ว”
คนถูกถามถลึงตาใส่แทนคำตอบ หงคงฉ่วยหัวเราะในคอ “เผิงเผิงแสดงฝีมือให้เต็มที่เลยแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะไปดื่มตรงบาร์นั่น อ้อ แล้วไม่ต้องกลัวฉันไปเจรจาต้าอ่วยเรื่องผิดกฎหมายกับใครหรอก เพราะถ้าฉันคิดจะทำจริงๆ ให้ตายเธอก็จับไม่ได้แน่”
ลู่อี้เผิงนิ่วหน้าทันที เลยถูกตบแก้มเบาๆ “อย่าทำหน้ายุ่งอย่างนั้นสิ นี่วันพักผ่อนของเธอนะ” หงคงฉ่วยว่า ลู่อี้เผิงอยากพูดออกไปจริงๆ ว่าเจ้าหมอนี่ควรจะรู้สึกก่อนหน้านี้แล้วว่านี่คือการพักผ่อนของเขา มาคิดได้เอาวันสุดท้ายไม่นึกว่ามันสายไปหน่อยหรือไง
แต่ป่วยการจะไปเถียงกับเจ้านกยูงประสาทกลับตัวนี้ ดังนั้น พอหงคงฉ่วยลุกออกไปแล้ว ลู่อี้เผิงก็ปลุกปลอบจิตใจตัวเองให้คึกคัก พลางนึกว่า ถึงจะแค่วันเดียวก็ยังดี คืนนี้เขาต้องใช้ชีวิตวัยหนุ่มให้เต็มที่หน่อยล่ะ
สาวๆ ที่เข้ามาในผับดูไม่เลว ท่าทางจะพอมีระดับอยู่ ลู่อี้เผิงนั่งดื่มไปได้พักหนึ่ง ก็มีสาวสองคนมาขอนั่งด้วย พอรู้ว่าเขาเป็นคนต่างชาติ ต่างคนต่างก็แข่งกันพูดภาษาอังกฤษเป็นน้ำไหลไฟดับ แต่ก็คงฟังยากพอๆ กับภาษาอังกฤษสำเนียงฮ่องกงของเขานั่นแหละ ถึงอย่างนั้นการยกมือยกไม้ประกอบการพูดไปด้วยก็พอจะทำให้บทสนทนาสนุกสนานขึ้น
นั่งคุยกันไปได้สักพัก สาวคนหนึ่งก็ขอตัวลุกออกไป เหลือเขากับผู้หญิงผมดำตรงอีกคนอยู่ที่โต๊ะสองคน นายตำรวจหนุ่มเลยถามขึ้น “เพื่อนคุณไปไหนน่ะ?”
“อ้อ เห็นว่ามีคนน่าสนใจอีกคนอยู่ตรงโน้นน่ะ เลยอยากจะไปทำความรู้จักด้วย แจนก็มนุษย์สัมพันธ์ดีแบบนี้แหละ” สาวเจ้าว่า ลู่อี้เผิงเลยมองตามไป แล้วก็เห็นหงคงฉ่วยนั่งคุยกับสาวๆ อยู่ถึงสี่คน ไม่รู้ทำไม นายตำรวจหนุ่มถึงกับหูอื้อไปในบัดดล
ไหนบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงไงล่ะ?!!
“อ้าว จะไปไหนน่ะคุณ!?” หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจ ขณะที่นายตำรวจหนุ่มลุกพรวดออกไป
--------------------------------------------------------------------------------
หงคงฉ่วยกำลังถือแก้วไวน์สีแดง แล้วคุยเรื่องสลัดผักสุขภาพอย่างออกรสออกชาติอยู่ท่ามกลางวงล้อมของสาวๆ ในตอนที่ลู่อี้เผิงเดินเข้าไป พอเห็นหน้านายตำรวจหนุ่ม หงคงฉ่วยก็หยุดพูด แล้วหันมาทักเขาทันที “อ้าว มีอะไรล่ะเผิงเผิง”
“ผมจะกลับแล้ว” ลู่อี้เผิงตอบ แล้วจ้องคนตรงหน้าเขม็ง หงคงฉ่วยมีสีหน้าแปลกใจ “ทำไมล่ะ? บรรยากาศไม่ดีหรือไง เปลี่ยนที่เอามั้ย?”
“เปล่า ผมง่วงแล้ว คุณก็กลับกับผมเถอะนะ”
คนถูกชวนลังเลอยู่พัก สุดท้ายก็ยอมพยักหน้า ก่อนจะบอกลาสาวๆ พวกนั้นออกมา
“ขอตามออกมาเองแท้ๆ พอมาถึงได้แป๊บเดียวก็กลับซะละ” หงคงฉ่วยบ่น ขณะเดินตามลู่อี้เผิงออกมา “ฉันก็อุตส่าห์พามาบาร์ที่มีสาวๆ สวยๆ แล้วนะ คนหนุ่มๆ นี่เอาใจยากจริง”
พูดจบก็ถอนหายใจเฮือก ลู่อี้เผิงหันมามองเขา โดยไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแต่ฉวยมือข้างหนึ่งของหงคงฉ่วยเอาไว้ แล้วจูงไปเรียกรถ
เจอไม้นี้ หงคงฉ่วยถึงกับอึ้งไปบ้างเหมือนกัน
----------------------------------------------------
ไม่มีใครพูดอะไรเลย กระทั่งกลับมาถึงห้องและอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้ว ลู่อี้เผิงนั่งอยู่ที่เตียง ในตอนที่หงคงฉ่วยเดินเข้ามา พอเห็นดังนั้นหงคงฉ่วยเลยอดไม่ได้ต้องถามออกไปบ้าง “ไม่นอนหรือไง สารวัตร”
“คุณนอนก่อนสิ” ลู่อี้เผิงว่า และมองไปที่เตียงอีกฟากหนึ่ง หงคงฉ่วยมุ่นคิ้วแล้วนั่งลงบนเตียงบ้าง “นี่ เกิดอะไรขึ้นที่บาร์หรือไง หรือว่าไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้น”
ลู่อี้เผิงสั่นศีรษะ หงคงฉ่วยถอนหายใจเฮือก “งั้นก็หยุดทำหน้ายุ่งสักที หรือว่าวางแผนอะไรไว้อีก” พูดแล้วหลิ่วตามาอย่างเจ้าเล่ห์ แต่คราวนี้ลู่อี้เผิงไม่นึกอยากเล่นด้วย เขาพูดเสียงทื่อ “นอนลงไปก่อนได้รึเปล่า คงฉ่วย ผมไม่จับคุณกดหรอกนะ”
หงคงฉ่วยทำหน้ายุ่งบ้าง แต่ก็ยอมนอนลงไป “ถ้าเธอบอกว่าอยากจะทำมาตรงๆ ฉันคงดีใจมากกว่านี้หรอก”
ลู่อี้เผิงไม่ตอบอะไร เดินไปปิดสวิตช์ไฟแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ จากนั้นก็ขยับเข้ามา ดึงตัวของหงคงฉ่วยเข้าไปกอดไว้
“อย่าพูดอะไรนะ ขอร้องล่ะ หลับไปทั้งแบบนี้แหละ” ลู่อี้เผิงว่า แล้วกอดแน่นขึ้น หงคงฉ่วยอ้าปากค้าง เงยหน้าขึ้นไปมองทันที เห็นอีกฝ่ายเม้มปากแน่น มองตรงมาที่เขา
ลู่อี้เผิงไม่ได้พูดอะไรอีก ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ากอด แต่ไม่รู้ทำไม หัวใจของหงคงฉ่วยถึงได้เต้นแรงขึ้นมา
เด็กบ้าเอ๊ย......
------------------------------------------------------------------------------
ทั้งคู่ตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวันหนึ่ง ลู่อี้เผิงมีท่าทีกระอักกระอ่วนขึ้นมาทันทีเมื่อพบว่าตัวเองนอนกอดหงคงฉ่วยอยู่ ครั้นจะผละออกมาเสียเองก็นึกละอายใจเพราะจำได้ว่าเมื่อคืนตนเป็นฝ่ายขอกอดเอง นอนอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่อย่างนั้นได้สักพัก หงคงฉ่วยก็จัดการดึงแก้มเขาจนคิดว่าจะเอาให้ขาด
“เห็นฉันเป็นตุ๊กตาหมีหรือไง สารวัตร” ฝ่ายนั้นพูด พลางทำหน้าเอาเรื่องเอาราว ลู่อี้เผิงยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเอง แล้วทำหน้ายู่เพราะความเจ็บ “ไม่มีตุ๊กตาหมีที่ไหนตัวใหญ่ขนาดนี้หรอก”
“อ้อ เรอะ” หงคงฉ่วยลากเสียงกวนประสาท “เห็นเมื่อคืนกอดซะแน่นเลยนี่ หลงเสน่ห์ฉันแล้วล่ะสิ”
ลู่อี้เผิงถลึงตาใส่อีกฝ่ายทันที “ใครมันจะไปหลงคุณ ผมแค่กลัวคุณแอบหนีออกไปตอนดึกเท่านั้นแหละ”
รอยยิ้มพิสดารปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหงคงฉ่วยทันที ลู่อี้เผิงร้อนวาบขึ้นมาบนหน้า รีบผลักทางนั้นออกแล้วลุกขึ้นทันที “ผมจะไปอาบน้ำล่ะ เดี๋ยวจะไม่ทันขึ้นเครื่อง”
“เครื่องขึ้นบ่ายโมงโน่น กะจะแช่น้ำรอให้เปื่อยเลยหรือไง?” หงคงฉ่วยพูดแซว ลู่อี้เผิงถลึงตาใส่อีกรอบ แล้วเดินงุดๆ เข้าห้องน้ำไป หงคงฉวยถอนหายใจเฮือกใหญ่
ให้ตายสิ จริงๆ เลยนะ เจ้าเด็กคนนี้นี่....
-------------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุด ลู่อี้เผิงก็กลับมาจากพักร้อนโดยสวัสดิภาพ พร้อมกับหงคงฉ่วย พอก้าวออกจากประตูโดยสาร คนรับใช้จำนวนหนึ่งของหงคงฉ่วยก็ยืนรออยู่แล้ว พอเห็นเจ้านาย ต่างก็กุลีกุจอมาช่วยถือของทันที ซึ่งเอาเข้าจริงๆ แล้วก็มีแค่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่ไม่รู้ว่าใส่อะไรบ้างใบนั้นเท่านั้นเอง
ลู่อี้เผิงยืนมอง พลางกะพริบตาปริบๆ เขาก็คงต้องกลับคนเดียวเหมือนตอนมาสินะ ขณะที่ลากกระเป๋าจะออกไปขึ้นรถ หงคงฉ่วยก็เรียกเอาไว้ “ฉันไปส่งมั้ย?”
ลู่อี้เผิงสั่นศีรษะ “ไม่เป็นไร กลับคฤหาสน์ไปเถอะ เดี๋ยวนกสุดรักของคุณจะรอนานเอา ผมกลับเองได้"
หงคงฉ่วยยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง ก็พูดออกมา “ตามในแล้วกัน เดินทางกลับบ้านดีๆ ล่ะ”
“อืม ขอบคุณนะ” ลู่อี้เผิงตอบ แล้วลากกระเป๋าออกไป
ชายหนุ่มกลับมาที่บ้าน เก็บกระเป๋าเดินทาง และอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อแล้ว ก็ขับรถออกไปเวียนรอบๆ เมือง ดูแสงสีเสียงตามผับบาร์ต่างๆ จากนั้นก็แวะเข้าไปในบาร์แห่งหนึ่ง หาอะไรดื่มอยู่จนห้าทุ่ม ถึงได้ขับรถกลับบ้าน
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาในบ้าน แล้วถอนหายใจเฮือก บ้านหลังนี้เขาเข้ามาอยู่ตั้งแต่เริ่มรับราชการ ตั้งแต่อยู่มาห้าปีไม่เคยคิดว่ามันเงียบเหงาเลย เอาเข้าจริงคือเขาไม่ค่อยจะได้อยู่บ้านด้วยซ้ำ บางทีก็ค้างที่แผนก ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ทำไมวันนี้จู่ๆ ถึงได้รู้สึกว่าบ้านมันเงียบเหงานักนะ
ลู่อี้เผิงอาบน้ำอีกครั้ง เปลี่ยนชุดนอนแล้วเดินไปยังเตียงนอน เตียงก็นอนมาไม่รู้กี่ปีแล้ว จู่ๆ ทำไมถึงรู้สึกว่ามันกว้างเกินไป
ชายหนุ่มล้มตัวลงนอน มองเตียงที่ว่างอีกฟากหนึ่ง
เขาก็แค่เพิ่งกลับมาจากเที่ยววันหยุด กับผู้ชายกวนประสาทคนหนึ่ง ที่ไม่รู้ว่าอายุเท่าไหร่กันแน่ และก็ไม่รู้ว่าทำความผิดอะไรเอาไว้บ้าง
ผู้ชายที่เขาต้องหาหลักฐานมาจับเข้าคุกให้ได้ในสักวัน
ก็แค่นั้นเอง....
แต่คราวนี้ไปแล้วกลับมาดันไม่ได้หลักฐานอะไรเลยนี่สิ
บ้าจริง!!!!
-----------------------------------------------------------------------
**จบภาคลั่นล้าที่บท10พอดี ต่อไปนี้จะเป็นภาคกำลังภายในล่ะนะคะ (โดนคนอ่านบุกกระทืบ!!
) ในที่สุดเผิงเผิงก็กลับมาฮ่องกงโดยสวัสดิภาพ ฮ่าๆ ตอนต่อไปคงได้กลับมาทำหน้าที่ตำรวจเสียที....
ตอนหน้า... เราจะถูตะเกียงเรียกจิ้งจอกออกมาล่ะ ฮี่ๆ
(โดนคนอ่านกระทืบรอบสอง
)
ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ^^
ปล. อยากดูMVคิดมากที่ไปถ่ายโรงเพาะกล้ามอ่ะ นั่นใช่ประเวศยิมรึเปล่า? (นอกเรื่องสุดๆ
)
โพลล์
หัวข้อ: [แจ้งข่าวหน้า1]红孔雀 นกยูงแดง (มาเฟีย?vsตำรวจ SMนะ!-จบ) แปะรูปp40 :9/9/2554 (อ่าน 616140 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก