หัวข้อ: [แจ้งข่าวหน้า1]红孔雀 นกยูงแดง (มาเฟีย?vsตำรวจ SMนะ!-จบ) แปะรูปp40 :9/9/2554

[Acacha]

หวังว่าหลังมาม่าจะเป็นขนมหวานนะ pleaseee 

[เฉาก๊วย]

จบแบบ "ไม่ตายจากกัน" ก็ดีอยู่ค่ะ
แต่จะดีมากๆ ถ้าไม่มี "ไม่เป็นจากกัน" ด้วย
สรุปปปปป...อยู่ด้วยกันเถอะนะ อย่าห่างจากกันเลย
ถึงแม้เผิงเผิงจะแก่ตามวัย กลายเป็นตาเฒ่านั่งมองคงฉ่วยจิ๊จ๊ะกับหนุ่มๆ คนใหม่ คนอ่านนางนี้ก็จะยอมทนจ๊า 

[Pepor]

ตอนนี้ดูเหมือนหวาน แต่ทำไมเราอ่านแล้วเกิดอารมเศร้าปนเหงาแฮะ
คนเขียนจะเสริ์ฟมาม่าแล้วก็ไม่ว่า แต่ขอตอนจบแบบแฮ้ปปี้ได้ไหม เอาแบบได้อยู่ด้วยกันนะจ๊ะ
 

[Heisei]

รักคนแต่ง จุ๊บๆ

อ่านหวานๆแล้วมันคันในหัวใจแหะ
ฮ่าๆๆๆ

[kisz]

จะพูดว่ารักรึป่าวน๊าเผิงเผิงง ><

[Cc-kun]

คิดถึงเสี่ยวชิกๆ


ฮาาา


พ่อนกน้อยไปไหนละเนี่ย


อยากให้เผิงๆมีความสุขไวๆจัง

[♥a2k♥]

คงฉ่วยเคยถูกคนรักทรยศพาไปปู้ยี่ปู้ยำรึเปล่า เง้ออ (ทำไมเราคิดแง่ร้ายจัง ฮ่าๆๆ)
ยังไงตอนนี้ก็มีเผิงเผิงแล้วคงฉ่วยมีความสุขดีกว่านะ

[juon]

红孔雀นกยูงแดง 20
   หลังจากฝนตกในคืนเดือนเพ็ญวันนั้น อุณหภูมิก็ลดต่ำลงเรื่อยๆ จนแฟชั่นเสื้อกันหนาวหลากสีปรากฏอยู่ทั่วเกาะฮ่องกงไปหมด
   “ปีนี้ลมหนาวมาเร็วนะครับ” ต้วนเฟิงพูด และกระชับเสื้อกันหนาวสีดำที่ปักตัวอักษรคำว่าPoliceด้านหลังเข้ากับตัว ลู่อี้เผิงพยักหน้า และเป่าถ้วยชาร้อนในมือ ไอน้ำสีขาวฟุ้งวาบขึ้นมาทันที ทั้งคู่อยู่ระหว่างออกตรวจความเรียบร้อยในเขตพื้นที่รับผิดชอบ และกำลังหยุดแวะพักตรงหน้าแผงขายกาแฟแผงหนึ่ง
   “หนาวๆ แบบนี้ อยากมีคนนอนด้วยชะมัดเลย” ต้วนเฟิงพูดต่อ หลังจากจิบชาเข้าไปแล้ว “เวลาสอดตัวเข้าไปในเตียงนอนเย็นเจี๊ยบนี่ มันเหงาใจยังไงก็ไม่รู้สิ สารวัตรเป็นบ้างรึเปล่าครับ”
   ลู่อี้เผิงมองหน้าลูกน้อง ก่อนจะกะพริบตาปริบๆ พอเห็นดังนั้น ต้วนเฟิงเลยพูดต่อทันที “ฮั่นแน่ อย่าบอกนะว่า เตียงสารวัตรไม่เย็นแล้วน่ะ หรือว่ามีคนนอนด้วยแล้วล่ะครับ”
   “อ้อ เปล่า” ลู่อี้เผิงตอบพลางสั่นศีรษะ “ผมกำลังจะบอกผู้กองว่า ต้มน้ำร้อนใส่กระเป๋าแล้วสอดเอาไว้สิ มันจะได้อุ่นๆ ”
   “โห... สารวัตรพูดซะเสียบรรยากาศหมดเลย” ต้วนเฟิงครางออกมา “แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ผมจะได้เห็นคุณนายของสารวัตรล่ะครับเนี่ย คราวก่อนดูตัวก็ล่มไปหนหนึ่งแล้ว”
   ลู่อี้เผิงหัวเราะออกมา “ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากแต่งงานกับผมหรอก”
   “สารวัตรพูดแบบนั้น ผมเสียใจนะเนี่ย ขนาดสารวัตรยังไม่มีคนอยากแต่ง แล้วแบบผมจะเหลือเหรอครับ” อีกฝ่ายพูดพลางทำหน้าน้อยใจสุดๆ ลู่อี้เผิงมองลูกน้อง แล้วยิ้มออกมาอีก “ไม่ใช่คนที่ใช่จริงๆ แต่งไปก็ไม่มีความสุขหรอก”
   “มันก็จริงของสารวัตรนะ” อีกฝ่ายพยักหน้าเห็นด้วย ลู่อี้เผิงนิ่งไปพักหนึ่ง แล้วจึงถามต่อ “ว่าแต่ นักร้องวันก่อนที่คุณช่วยเอาไว้ จีบไม่ติดหรือ?”
   “เอ่อ.... จะว่าไม่ติดมันก็ไม่เชิงหรอกครับ” ต้วนเฟิงมีสีหน้าลำบากใจขึ้นมาทันที “เธอต้องกลับไปดูแลคุณแม่ซึ่งป่วยอยู่ที่ต่างจังหวัดน่ะ พักนี้ก็เลยห่างกันไปแล้ว โอ๊ย ดวงผมจะได้เจอผู้หญิงดีๆ ที่มีเวลามาดูแลผมบ้างมั้ยเนี่ย”
   “คุณอยากจะหาแฟนไปทำไมเนี่ย” ลู่อี้เผิงอดจะพูดขึ้นมาไม่ได้ ต้วนเฟิงหันมามองเขาแล้วทำตาโต
   “โห สารวัตร ปลงตกใจชีวิตชายโสดโดดเดี่ยวขนาดนี้แล้วหรือครับเนี่ย สารวัตรไม่คิดหรือครับ เวลาเราออกเวรเหนื่อยๆ กลับบ้านไป มีคนคอยนั่งทานมื้อดึกเป็นเพื่อนที่บ้าน ต้มน้ำร้อนรอไว้ให้อาบ หน้าหนาวก็นอนให้กอดอุ่นๆ ข้างๆ ดีจะตายไป”
   “เอ่อ... ผมไม่คิดว่ามันจะดีแบบนั้นหรอกนะ” ลู่อี้เผิงว่า และพาลนึกถึงเรื่องบางอย่างที่ไม่น่านึกถึงขึ้นมาจนได้
---------------------------------------------
   ย้อนกลับไปเมื่อสักเกือบสี่ปีที่แล้ว หลังจากเขารอดจากเงื้อมมือของหงคงฉ่วยมาได้ และต้องทนแบกรับความอับอายกับแผลที่ขา พร้อมกับคำสาบทสาบานที่ว่าจะไม่มีวันกลับไปเหยียบคฤหาสน์บ้าบอนั้นอีก   วันหนึ่งในฤดูหนาว ขณะที่กำลังทำงานอยู่ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น นายตำรวจหนุ่มรีบกดรับทันที
   “สารวัตรลู่อี้เผิงใช่ไหมครับ” เสียงปลายสายเป็นเสียงของชายชราที่เขาไม่คุ้นหู ลู่อี้เผิงขมวดคิ้ว พลางคิดว่าเขาเคยไปทิ้งเบอร์ไว้ให้เจ้าทุกข์คนไหนที่แก่ขนาดนี้บ้างหรือเปล่า
   “ครับ ผมลู่อี้เผิง มีธุระอะไรหรือครับ”
   “เจ้านายของผม ท่านนกยูง อยากให้คุณไปพบที่คฤหาสน์ช่วงเย็นนี้น่ะ กรุณามาพบตามกำหนดด้วยนะครับ ท่านจะให้คนจัดอาหารเตรียมเอาไว้ให้”
   ลู่อี้เผิงกำโทรศัพท์จนมือสั่น ก่อนจะกรอกเสียงตอบกลับไป “ผมไม่ไป” จากนั้นก็วางสายทันที
   
   โทรศัพท์สายนั้นทำเอานายตำรวจหนุ่มหงุดหงิดใจและพาลไปปวดเอาแผลที่ขาอยู่เกือบครึ่งวัน แต่พอตกเย็นก็ลืมๆ ไปได้บ้าง กระนั้น พอเดินมาที่รถ ก็พบชายร่างใหญ่ยืนรออยู่ พอเห็นหน้า ลู่อี้เผิงก็ตั้งท่าเตรียมท้าต่อยท้าตีทันที ถ้าเขาจำไม่ผิดล่ะก็ เจ้าหมอนี่ก็อยู่ในคฤหาสน์ของไอ้นกยูงบ้านั่นเหมือนกันนี่นา
   “ผมมาตามคำสั่งคุณท่าน เชิญคุณให้ไปพบครับ” ชายผู้มีแผลราวกับรอยผ่ากลางหน้าผากพูด และโค้งให้เขา “นายท่านฝากบอกมาว่า ให้ไปแต่โดยดี จะได้ไม่ต้องมีเรื่อง”
   “ผมไม่ไป” ลู่อี้เผิงตอบเสียงห้วน “ถ้าคุณมีปัญหาล่ะก็จะซัดกับผมสักตั้งตรงนี้ก็ได้”
   คนได้ฟังสั่นศีรษะ “ผมมีหน้าที่แค่มาบอกให้คุณทราบครับ”
   “อ้อ” นายตำรวจหนุ่มลากเสียงยาว “งั้นก็กลับไปได้แล้วล่ะ ฝากบอกเจ้านายคุณด้วยว่า ถ้าอยากพบผม ก็ถ่อสังขารมาหาผมเองแล้วกัน”
   “ครับ” ชายร่างใหญ่รับคำ แล้วเดินจากไปเงียบๆ ลู่อี้เผิงพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเปิดประตูรถออก แล้วสตาร์ตเครื่อง เพื่อขับกลับบ้านพัก
   เจ้านกยูงนั่นคิดจะทำอะไรอีกนะ
-------------------------------------------
   ด้วยความหงุดหงิด นายตำรวจหนุ่มแวะไปเกมเซ็นเตอร์ เพื่อระบายอารมณ์ เพราะแผลที่ขาทำให้เขาต้องงดเที่ยวราตรีแทบทุกชนิด เพราะกลัวว่าพอเกี่ยวสาวได้แล้ว จะต้องระเห็จหนีเอาตอนหลัง เพราะไม่อยากจะให้เห็นรอยแผลน่าอายนี่ ท้ายที่สุดนายตำรวจหนุ่มก็พบหนทางระบายความเครียดที่เกมเซ็นเตอร์นี่แหละ
   เล่นอยู่จนถึงสามทุ่ม นายตำรวจหนุ่มถึงได้ขับรถกลับบ้าน แต่พอจอดรถ และเดินมาถึงหน้าประตูบ้าน เท้าของลู่อี้เผิงก็ชะงักกึกทันที
   จำได้ว่าก่อนออกจากบ้านตอนเช้า เขาล็อกกุญแจโดยการเอียงเอาไว้หน่อยหนึ่งนี่นา ทำไมตอนนี้มันถึงตรงแบบนี้ได้ล่ะ
   ต้องมีใครทำอะไรกับรูกุญแจนี่แน่ๆ
   ลู่อี้เผิงค่อยๆ ล้วนปืนออกมาจากซองตรงเข็มขัดคาดเอว ก่อนจะสอดกุญแจไขประตูบ้าน จากนั้นก็ถีบเข้าไป
   “...................”
   ภายในบ้านยังคงสภาพเหมือนตอนเช้าก่อนออกไปทุกประการ แต่ลู่อี้เผิงรู้สึกว่า มีสิ่งผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้น
   นายตำรวจหนุ่มค่อยๆ ย่องอย่างระมัดระวังเข้าไปในบ้านตัวเอง พลางนึกขำอยู่ในใจ เพราะไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งต้องมาย่องเบาเข้าบ้านตัวเอง
   ภายในบ้านยังไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่มีแม้แต่เสียงน้ำหยด ขณะที่ย่องไปดูในครัว ลู่อี้เผิงก็รู้สึกเหมือนเข้าไปแตะโดนเส้นด้ายบางๆ เข้า หลังจากนั้นเพียงเสี้ยววินาที มีดทำครัวซึ่งชายหนุ่มมาแน่ใจเอาตอนหลังว่าไม่เคยมีอยู่ในบ้านมาก่อน ก็พุ่งเข้าใส่เขาทันที ลู่อี้เผิงเบี่ยงตัวหลบได้อย่างฉิวเฉียด ยังรู้สึกถึงคมมีดที่พุ่งผ่านหัวไหล่ของเขาไปอยู่เลย ในตอนที่มันชนเข้ากับผนังแล้วหล่นลงพื้นเสียงดังเคร้ง
   มือที่กำปืนอยู่ของลู่อี้เผิง กำแน่นขึ้นทันที
   ต้องมีไอ้โรคจิตคนไหนเข้ามาวางกับดักเอาไว้ในบ้านของเขาแน่ๆ
   นายตำรวจหนุ่มก้าวเท้าช้าลงกว่าเดิม พยายามจับสัมผัสของเส้นด้ายหรืออะไรก็ตามที่อาจจะถูกขึงเอาไว้ในระดับต่ำ พอเจอเหตุการณ์แบบนี้ บ้านพักที่เคยนึกว่าแคบ ก็ดูกว้างขึ้นมาทันที กว่าจะเดินมาถึงบันไดขึ้นชั้นสอง นายตำรวจหนุ่มก็พบกับดักอีกถึงสามจุด เรียกว่าทั้งมีดทั้งหม้อ เตรียมหล่นเตรียมเสียบตัวเขาอยู่ตลอดเวลา
   บันไดบ้านที่แต่เดิมมีอยู่แค่ไม่กี่ขั้น ใช้เวลาก้าวไม่ถึงห้าวินาทีก็ถึงชั้นสองแล้ว ตอนนี้จะก้าวไปแต่ละขั้น ก็ต้องดูแล้วดูอีก ถึงจะพอมองเห็นสายเส้นเอ็นบางๆ ที่ขึงดักเอาไว้ได้
   ลู่อี้เผิงนึกก่นด่าอยู่ในใจ ไอ้บ้าโรคจิตตัวไหนมันเข้ามาทำแบบนี้ในบ้านเขานะ จับได้จะแจ้งข้อหาให้หนักเลย
   บนบันไดมีสายเอ็นใสๆ ขึงดักอยู่เป็นระยะ โดยเฉพาะก่อนถึงขั้นสุดท้าย มีขึงเอาไว้แทบจะขั้นเว้นขั้น พอขึ้นมาแล้วยังเจออีกเส้นขึงดักอยู่พอดีคออีก
   นายตำรวจหนุ่มนึกสงสัยว่ามีผู้ร้ายคนไหนที่เขาเคยจับได้แล้วชอบวางกับดักแบบนี้บ้างรึเปล่า บางทีนี่อาจจะเป็นการแก้แค้นก็ได้
   ลู่อี้เผิงตัดสินใจว่าเขาจะค้นบ้านตัวเองให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยโทรแจ้งคนที่กรม เพราะขืนโทรศัพท์ตอนนี้ เกิดคนร้ายยังวนเวียนอยู่ อาจอาศัยจังหวะเผลอ เข้ามาทำร้ายเขาก็ได้
   ตอนนี้นายตำรวจหนุ่มกำลังหยุดยืนอยู่หน้าประตูสองบานบนชั้นสอง บานหนึ่งเปิดเข้าไปเป็นห้องที่เขาใช้เก็บของ ส่วนอีกบาน เป็นห้องนอนของเขาเอง ลู่อี้เผิงยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจเปิดเข้าไปในห้องนอนก่อน
   พอเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู เสียงแกร่กก็ดังขึ้นเบาๆ จากนั้นประตูห้องเก็บของที่อยู่ด้านข้างก็เปิดผลัวะออก พร้อมกับเก้าอี้ตัวหนึ่งถูกเหวี่ยงออกมา ลู่อี้เผิงก้มหลบได้อย่างฉิวเฉียด แต่ก็ต้องเบิ่งตากว้าง เมื่อเห็นเหล็กเหลาแหลมอีกสี่ห้าท่อนร่วงลงมาจากฝ้าเพดาน นายตำรวจหนุ่มตัดสินใจพุ่งตัวหลบเข้าไปในห้องนอนทันที พอเงยหน้าขึ้นมาได้ก็เห็นใครบางคนนั่งยิ้มอยู่บนเตียงของเขา
   “สารวัตรลู่เก่งจริงๆ ใช้เวลาแค่สิบนาทีก็มาถึงห้องนี้ได้ สมแล้วที่กล้าบุกเข้าไปในคฤหาสน์ของฉัน” พูดพลางปรบมืออย่างชื่นชม ลู่อี้เผิงถลึงตาราวกับจะหลุดออกมาให้ได้
   “หงคงฉ่วย” นายตำรวจหนุ่มกระชากเสียงด้วยความเดือดดาล หน้าตาแบบนี้ต่อให้ตายเขาก็ไม่มีวันลืมเป็นอันขาด พูดจบก็พุ่งเข้าใส่คนที่นั่งอยู่ทันที หงคงฉ่วยทำหน้าตกใจ “สารวัตรนี่ใจร้อนจริง”
   ลู่อี้เผิงตะปบมือใส่คอของคนที่นั่งอยู่ แต่ยังไม่ทันเอื้อมถึง ก็มีอันต้องหัวทิ่มคะมำลงไปจนเกือบจะจูบเท้าของอีกฝ่าย
   “อุ๊!” นายตำรวจหนุ่มร้อง และเพิ่งรู้ตัวว่ายังเหลือกับดักอีกอันหนึ่งในห้อง ลู่อี้เผิงพยายามจะลุกขึ้นยืน จึงพบว่าขาสองข้างถูกอะไรบางอย่างมัดติดกันเสียแล้ว ขณะที่กำลังตะเกียกตะกายยันตัวขึ้นมา หงคงฉ่วยก็เดินเข้ามาหา แล้วคว้าแขนทั้งสองข้างของเขาขึ้น ลู่อี้เผิงที่ยังยืนไม่มั่นเพราะขาถูกมัดติดกันอยู่ จึงมีอันต้องหน้าคะมำอีกครั้ง คราวนี้ครึ่งตัวของเขาล้มคว่ำลงไปบนเตียง จากนั้นนายตำรวจหนุ่มถึงได้ยินเสียงบางอย่าง
   กริ๊ก
   นัยน์ตาสีดำของลู่อี้เผิงเบิ่งค้าง ก่อนจะพยายามดึงมือทั้งคู่ที่ถูกล็อกกุญแจมือไว้กับหัวเตียง เสียงโลหะกระทบกันดังให้ได้ยินชัดถนัดหู หงคงฉ่วยทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ก่อนจะใช้มือจับหน้าของเขาขื้นมา
   “ถูกจับได้อีกแล้วนะสารวัตร”
   ลู่อี้เผิงถลึงตามองคนตรงหน้า ก่อนจะแค่นเสียง “คุณทำแบบนี้ทำไมน่ะ? อยากถูกจับนักหรือไง?”
   คนถูกถามสั่นศีรษะ ก่อนจะยิ้มตอบ “อะไรกัน สารวัตรเชิญฉันมาเองไม่ใช่หรือ ก็ไหนบอกว่าถ้าฉันอยากเจอก็ให้มาหาที่บ้าน นี่ฉันอุตส่าห์มาหาสารวัตรนะเนี่ย”
   ลู่อี้เผิงถลึงตาใส่เขาอีกรอบ ก่อนจะแค่นเสียงพูด “ผมจะแจ้งข้อหาบุกรุกกับคุณ ข้อหาพยายามฆ่าเจ้าหน้าที่กับคุณ”
   คนถูกขู่ทำหน้าตกใจกลัวจนน่าหมั่นไส้ “น่ากลัวจริงๆ สารวัตรนี่ชอบขู่คนมีอายุอย่างฉันอยู่เรื่อย ฉันพยายามฆ่าสารวัตรตรงไหนกัน ก็แค่อยากทำให้สารวัตรรู้สึกตื่นเต้นนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง ดูสิ สารวัตรยังอยู่ครบสามสิบสองประการดีอยู่เลยนี่”
   พูดจบก็ผุดลุกขึ้น จากนั้นก็ก้มลงดึงเข็มขัดของลู่อี้เผิงออก
   “จะทำอะไรน่ะ!!!” นายตำรวจหนุ่มร้องออกมา หงคงฉ่วยขยับมือไปปลดตะขอแล้วรูดซิปกางเกงของอีกฝ่ายลง “ฉันคิดถึงหงคงฉ่วยบนต้นขาสารวัตร อยากจะเห็นอีกน่ะ”
   พูดจบก็กระชากกางเกงของอีกฝ่ายลง ลู่อี้เผิงอุทานออกมา “เฮ้ย!!”
   “สารวัตรสวมกางเกงในเซ็กซี่ดีนะ” อีกฝ่ายพูด พลางดึงขอบกางเกงในของนายตำรวจหนุ่ม แล้วปล่อย ได้ยินเสียงดีดดังเพี๊ยะ ลู่อี้เผิงหน้าแดงก่ำ ทั้งอายทั้งโมโห
   “ผมจะแจ้งข้อหาทำอานาจารกับคุณด้วย”
   “ใจเย็นๆ ซี่ แค่ถอดกางเกงยังไม่ถือว่าอานาจารหรอกนะ” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ก่อนจะเลื่อนมือลงไปลูบไล้โคนขาอ่อนที่มีรอยแผลเป็นอยู่
   “สวยจริงๆ ” หงคงฉ่วยพึมพำ ก่อนจะมุดตัวลงไปใต้ร่างที่พาดอยู่บนเตียงครึ่งหนึ่ง ลู่อี้เผิงถึงกับสะดุ้งเฮือก ตอนที่กางเกงในถูกดึงออก ส่วนสำคัญกลางลำตัวถูกอุ้งมือแข็งแรงตะปบไว้อย่างไม่หนักไม่เบา แต่ก็พอจะทำให้ผู้เป็นเจ้าของเสียวสันหลังวาบ
   พอถูกกุมจุดสำคัญเอาไว้ นายตำรวจหนุ่มก็มีอันต้องตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าจะพูดหรือขยับอะไร เพราะกลัวจะถูกเล่นงานจุดสำคัญ หงคงฉ่วยลูบๆ คลำๆ ส่วนนั้นของเขาอยู่สักพัก ก็ขยับใบหน้าขึ้นไป จูบไล้แล้วค่อยๆ ดูดกลืนเข้าไปในโพรงปาก
   คราวนี้ลู่อี้เผิงสะดุ้งสุดตัว ปลายลิ้นร้อนจัดที่กระหวัดรอบส่วนนั้นของเขาอย่างดุดันและโพรงปากอุ่นชื้น เล่นเอานายตำรวจหนุ่มหลุดเสียงครางออกมา เทคนิคของหงคงฉ่วยดีจนน่าตกใจ ผ่านไปไม่กี่นาที ลู่อี้เผิงก็รู้สึกเหมือนตัวเองเดินมาถึงหน้าประตูสวรรค์ ท่อนเอวของนายตำรวจหนุ่มเกร็งเขม็ง ขยับขึ้นลงสอดกรับกับริมฝีปากคู่นั้น ขณะที่ห้วงอารมณ์ถูกกระตุ้นถึงจุดสูงสุด ริมฝีปากนั้นก็ผละออกไปทันที
   ลู่อี้เผิงกระแทกศีรษะลงกับที่นอน ท่อนเอวยังกระตุกกึ่กๆ รู้สึกเบลอให้หัวเหมือนคนกำลังฝัน แล้วจากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงพูดอะไรบางอย่าง “ของสารวัตรข้นดีนะ ไม่ค่อยได้ออกไปปลดปล่อยหรือไง?”
   สมองที่กำลังเบลอๆ อยู่ กลับมาทำงานเต็มที่แทบจะในทันที “ดูอะไรของคุณน่ะ?!”
   “ดูของสารวัตรไง” อีกฝ่ายตอบด้วยน้ำเสียงไม่ทุกข์ไม่ร้อน ก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้าเขา “ดูสิ ข้นขนาดนี้ สารวัตรมีเวลาปลดปล่อยกับเขาบ้างไหมเนี่ย”
   ลู่อี้เผิงถลึงตามองมือที่เปรอะน้ำเมือกสีขาวนั้น ก่อนจะกระชากเสียง “ปล่อยผมได้แล้ว ก่อนที่ผมจะแจ้งข้อหาคุณเพิ่ม”
   คนถูกขู่จุ๊ปาก “ดุอีกแล้ว รู้ไหม ยิ่งสารวัตรขู่แบบนี้ ฉันยิ่งกลัวนะเนี่ย กลัวจนไม่กล้าปล่อยสารวัตรเลยล่ะ” พูดจบก็ตะปบมือลงไปบนท่อนเอวของร่างสูงใหญ่ “เอ้า ขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนแล้วกันนะสารวัตร”
   เกิดมาลู่อี้เผิงเพิ่งเคยถูกคนตัวเล็กกว่ากระชากจนตัวลอยก็วันนี้แหละ แต่จะพูดให้ถูกคือถูกเตะให้ลอยมากกว่า เพราะนอกจากมือที่ตะปบไว้แล้ว หงคงฉ่วยยังใช้เท้าส่งตัวเขาด้วย นายตำรวจหนุ่มถูกเหวี่ยงขึ้นมาบนเตียง และแทบจะกระแทกเข้ากับผนังอีกด้าน ดีที่มีกุญแจมือล็อกเอาไว้อยู่ เลยกระแทกแค่ปลายเท้าเท่านั้น แต่ยังไม่ทันได้ตั้งสติดี หงคงฉ่วยก็กระโดดตามขึ้นมาบนเตียง
   เสียงเตียงลั่นน่ากลัวจะหักเสียให้ได้ ลู่อี้เผิงถลึงตามองคนที่คร่อมอยู่เหนือตัวเขา ซึ่งกำลังมองลงมาและยิ้มลี้ลับที่มุมปาก
   “สารวัตรลู่ คราวที่แล้วถูกมัดมือปิดตาเป็นยังไงบ้างล่ะ? ดีรึเปล่า หืม?” พูดพลางก้มหน้าลงมาใกล้ แล้วใช้มือจับคางของเขาไว้ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียริมฝีปากนายตำรวจหนุ่มเบาๆ ลู่อี้เผิงเบือนหน้าหนีทันที ทางนั้นเลยบีบกรามเขาเบาๆ ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามา
   ลู่อี้เผิงไม่เต็มใจจะถูกจูบเลยสักนิด แถมนี่ยังเป็นการจูบกับผู้ชายซึ่งไม่เคยมีอยู่ในสาระบบความคิดของเขา ร้ายไปกว่านั้น ยังเป็นผู้ชายที่สร้างรอยแผลเป็นและเคยข่มขืนเขาอีก นายตำรวจหนุ่มจึงขัดขืนเต็มที่ แต่มือที่กดกรามเขาเอาไว้ก็ทรงพลังเสียจนทำเอาชายหนุ่มน้ำตาร่วง ท้ายที่สุดลู่อี้เผิงจึงจำต้องยอมให้อีกฝ่ายจูบ ก่อนที่ตัวเองจะถูกหักกรามทิ้ง
   บังคับจูบเขาไปได้สักพัก หงคงฉ่วยก็ถอนริมฝีปากออก ก่อนจะลูบมือลงไปที่หว่างขาของเขา “สารวัตรนี่ตื่นเต้นง่ายดีนะ แข็งโป๊กเชียว”
   ลู่อี้เผิงถลึงตาใส่คนด้านบน พยายามจะขยับตัวหลบ แต่ก็ไม่พ้นอยู่ดี อุ้งมือของหงคงฉ่วยช้อนส่วนนั้นของเขาเอาไว้ นายตำรวจหนุ่มจึงนอนตัวแข็งทื่ออีกรอบ
   “รู้อะไรไหม เธอน่ะเร้าใจฉันน่าดูเลย” อีกฝ่ายกระซิบ พลางใช้มืออีกข้างเปิดเสื้อของนายตำรวจหนุ่มออก ก้มลงจูบสะดือ ไล่ไปจนถึงท้องน้อย ก่อนจะหยุดโลมเลียส่วนที่กำลังแข็งตัวอยู่อีกครั้ง
   “คุณคิดจะทำอะไรกับผมกันแน่” ลู่อี้เผิงถามออกไป พยายามจะควบคุมลมหายใจไม่ให้ปั่นป่วนไปตามจังหวะยั่วเย้า หงคงฉ่วยอ้าปากเลียปลายยอดสีเข้มจนได้ยินเสียงอีกฝ่ายสูดหายใจเฮือกๆ แล้วจึงค่อยตอบคำถาม “เดี๋ยวสารวัตรก็รู้เองนั่นแหละ รับรองว่าสารวัตรคงไม่อยากจะตั้งขอหาจับอะไรฉันหรอก”
   ลู่อี้เผิงสูดหายใจเฮือกทันที เมื่อเห็นหงคงฉ่วยเงยหน้าขึ้น นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องมาทางเขาพร้อมด้วยรอยยิ้มลี้ลับ จากนั้นก็ยันตัวลุกขึ้น เบียดแทรกสะโพกลงบนส่วนปลายร้อนจัดที่แข็งตัวอยู่ทันที
-----------------------------------------
   “สารวัตร?”
   ลู่อี้เผิงสะดุ้งเฮือก พลางกะพริบตาปริบๆ ต้วนเฟิงมองหน้าเขาแล้วกะพริบตาปริบๆ บ้าง “สารวัตรคิดอะไรอยู่หรือครับ ทำหน้าแปลกเชียว”
   “เอ่อ... ไม่มีอะไร” ลู่อี้เผิงตอบ พลางรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก บ้าเอ๊ย ทำไมเขาต้องไปนึกถึงตอนบ้าๆ แบบนั้นด้วยนะ คงเพราะนั่นเป็นครั้งแรกที่มีคนอื่นรอเขาอยู่ที่บ้านนอกจากพ่อล่ะมั้ง นึกๆ แล้วถ้าต้องมีคนแบบนั้นรอเขากลับไป เขาควรจะดีใจดีรึเปล่า คนอย่างหงคงฉ่วยคงไม่ยอมนอนอุ่นที่นอนให้เขาแน่ๆ เจ้าหมอนั่นคงจะหาเรื่องให้เขาอุ่นที่นอนให้เสียมากกว่า
   “อืม... ผมว่าสารวัตรแอบคิดถึงใครอยู่แน่ๆ เลย หน้าแดงแจ๋เชียว” ต้วนเฟิงตั้งข้อสังเกตด้วยสีหน้าจริงจังจนน่าถีบ “หรือจะเป็นญาติผู้ใหญ่ที่สารวัตรชอบอ้างถึงกันนะ”
   ลู่อี้เผิงแทบจะสำลักน้ำชาในปาก รีบพูดตอบทันที “บ้าเรอะผู้กอง ญาติผู้ใหญ่ก็ญาติผู้ใหญ่สิ”
   คนถูกเอ็ดหัวเราะร่วน “ฮ่าๆ แหม... ผมล้อเล่นน่ะครับ ก็สารวัตรทำท่าทางน่าสงสัยนี่นา”
   ลู่อี้เผิงมองหน้าเพื่อนร่วมงาน ก่อนจะพูดออกมา “ผมว่าเราไปเขตCกันต่อดีกว่า ยืนนานๆ ชักเริ่มหนาวแล้วล่ะ”
   “ฮ่าๆ สารวัตรเขินล่ะสิ แต่ผมก็รู้สึกหนาวจริงๆ นั่นแหละ” ต้วนเฟิงว่า และกระชับเสื้อกันหนาวเข้ากับตัวอีกรอบหนึ่ง “เขตCมีร้านบะหมี่เด็ดๆ อยู่ร้านหนึ่งด้วยล่ะ เดี๋ยวไปถึงแล้วแวะไปทานแก้หนาวดีกว่า”
   “อืม” ลู่อี้เผิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อเห็นต้วนเฟิงแบมือ
   “กุญแจรถครับสารวัตร รอบนี้ตกลงกันแล้วนี่ว่าจะให้ผมขับ” คนแบมืออยู่ว่า ลู่อี้เผิงยิ้มออกมา “เขตCอยู่ใกล้แค่นี้เอง ผมขับต่อก็ได้”
   “ไม่เอาล่ะครับสารวัตร ผมอยากไปทานบะหมี่แบบหายใจทั่วท้องน่ะ ตะกี้สารวัตรก็เพิ่งบึ่งรถไล่ขโมยไปรอบหนึ่งแล้วนี่นา”
   “ก็เผื่อมีขโมยอีกไง”
   “เดี๋ยวผมไล่เองก็ได้ครับ ขอกุญแจผมเถอะ”
   ในที่สุดลู่อี้เผิงก็จำต้องส่งกุญแจรถให้ต้วนเฟิง สองนายตำรวจเดินไปที่รถสายตรวจ ต้วนเฟิงกดรีโมทเปิดประตูรถ จากนั้นก็ขมวดคิ้ว
   “สารวัตร รีโมทเสียหรือครับ”
   “เปล่านี่” ลู่อี้เผิงตอบ “ตอนจอดรถผมยังใช้อยู่เลย”
   สองนายตำรวจหันมองหน้ากันทันที

   ตู้ม!!!
-------------------------------------------------------------------

[zhiki]

น่าร๊ากกกกกมากเจ๊ อัพแต่หัววัน
ดีนะเพิ่งตื่นพอดี!

เดี๋ยวอ่านก่อนแล้วมาอีกเม้นนะครับ

[Alone Alone]

เข้าเล้าปุ๊บตอนที่ 20 มาปั๊บ

 

[zhiki]

อิอิ คงฉ่วยแสบดี 5555 ชอบที่เปนแบบนี้ที่สวดดดด~

[akera]

มาแล้วรักคนเขียนจัง  รักคงฉ่วย  .....เป้นกำลังใจให้ค่า

[wanderer]

ตู้ม!!! อะไรนะ อะไร ตู้ม!!!ๆ นะ O0O

[akike]

เผิง ๆ แอบเคลิ้มถึงคุณปู่
ในฝันนกยูงก้อยังเจ้าเหล่เน้อ ตามมาแม้กระทั่งในฝัน

[iforgive]

ตู้ม ค้างเลย

[pochu52]

กรี๊ดดดดดด รถเผิงเผิงระเบิด ใครกล้าทำ

[mamacub]

เฮ้ย เกิดไรขึ้นกับสารวัตรอ่ะ

[jojobuffy]

เป็นการเจอกันที่เร้าใจจริง

[A-J.seiya*]

ทันมั้ยยยย,,
เป็นห่วงเผิงเผิง อย่างที่สุด
งื้อออ
ขำตอนที่ คงฉ่วยไปบ้านครั้งแรก
สารวัตรลู่ถูกกระทำชำเราสินะ โฮะๆ

^^

[reborn23]

 
ค้างอะ

[เฉาก๊วย]

ใครทำอะไรเผิงเผิง  แงงงงงงงงงงง  เริ่มมาม่าแล้วเหรอ 

[WhatLoveIs]

ฮือออออออ

จะเป็นไงต่อบ้างเนี่ย

[golove2]

รถเผิงเผิงโดนวางระเบิด
จะเป็นไรไหม
 

[Acacha]

  เผิงเผิงโดนวางระเบิด
(แปลว่ารถพังอีกแล้ว)

[gayraygirl]

ตู้ม!!! แล้วเป็นไงมั่ง คงไม่ใกล้จนโดนไปหรอกนะ
ว่าแต่ใครแอบคิดฆ่าเผิงเผิงเนี่ย

[PoP~Pu]

ตู้มม!! ตู้มอะไร..ยังไง
กรี๊ดดด ค้างงง

[zhiki]

เขียนดีๆนะเจ๊เรื่องนี้อ่ะ

ระวังไม่มีห้องน้ำใช้


 

[Mookkun]

ใครวางระเบิดอ่ะ ??
ขอบคุณคนแต่งฮะ )

[a_om]

อะไรตู้มมมมมม
หวังว่าเผิงเผิงจะไม่เป็นอะไรนะ
เดียวเสียวชิกจะไม่มีเพื่อนเล่น

[fuku]

ใครกล้าทำร้ายคนของคงฉ่วยเนี่ย
แบบนี้เปิดศึกกันแน่ๆ