หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :)

[Mulberry]

หิวแล้วค๊า แต่ขอกิน "ของหวาน" เลยได้ไหมค่ะ 

[greensnake]

555 ทดสอบความแข็งของเตียงเหรอเปี๊ยก
ถ้าคุณโบ๊ทอยู่คงล้อให้ต้าร์ได้อายยันลูกบวชอ่ะนะ
ว่าแต่ อย่ามาล่อให้อยาก(รู้)นะ  FlapJack
เพราะเราเตรียมตัวสำหรับของหวานเรียบร้อยแล้ว
ขอบคุณสำหรับน้ำจิ้ม รอตอนเต็มนะ

[FlapJack]

แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[malula]

คุณโบ๊ทอยากหอมก็หอมไปเลย จูบยังทำมาแล้ว
แม่ยกลุ้นจนหนืดแล้วเนี่ย

[Mc_ma]

แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เป็นอะไรค๊าาา ??? คุณแจ็ค ไม่ต้องเครียดค่ะ ไม่ต้องเครียด 
คนอ่านรอได้เสมอ... แค่มาส่งคุณโบ๊ทกะต้าร์เพิ่มนิดๆหน่อยๆวันนี้ก็ เยี่ยมสุดๆแล้ว อ่านไปอมยิ้มไป
ต้าร์น่าร๊ากกกกกอ่ะ กล้าหลับอีกต่างหาก เกรียนดีจริงๆ เข้าใจความรู้ัสึกคุณโบ๊ทเลยว่าทำไมอยากหอมแก้มต้าร์นัก

[BeeRY]

อีก 80% ที่เหลือมันจะมีอะไรที่เราคาดหวังไหมนะ
รอนะคะ

[BitterSweet~]

เปี๊ยกเอ๊ย..
ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่าร๊ากกกในสายตาคุณโบ้ท


คุณ FlapJack งานยุ่งล่ะสิ
รอได้ค่ะ ^^

[Mulberry]

ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ อิอิ

สู้ๆ นะค่ะพี่แจ็ค

[Theznux]

เย้ๆๆ ดีใจ คนเขียนมาต่อแว้ววว
ถ้าจะให้ดีมาต่ออีก 80% ไวๆนะคะ
คนอ่านผู้นี้ตั้งตารอไม่ไหวแล้ววว
ลุ้นสองคนนี้ยิ่งกว่าเชียร์ฟุตบอล !! *0*

[OoniceoO]

ลงอีกๆ
หนุกๆ
อะไรมันจะน่ารักอยางนี้

[ไอ้หัวแห้ว]

สนุกมากครับ

กำัลังลุ้นว่า เมื่อไหร่ไอ้สองคนนี้จะลงเอยกันสักที ฮ่าๆ

แต่ก็ยังไ่ว้ใจอะไรไม่ได้ ต้องให้มันบอกรักกันตรงๆ ก่อน ฮาาาาา

รอตอนต่อไปครับผม

[namtarn11]

วันเกิดเฮียเบนซ์หรอ งี้เกรียนเราก็ต้องเมาดิ นี่ลิงภูเขาวางแผนไว้แล้วใช่ม่ะ 5555

[shiki senri]

น้องต้าร์น่ารักเว่อร์ๆ อีกแล้ว อุ้ย เค้ามทดสอบเตียงกันด้วย คริคริ

[greensnake]

รอได้จ้า คนเขียนสู้ๆนะ

[Whatever it is]

จ้า คนแต่งสู้ๆ รออ่านค่ะ

ตอนนี้คุณโบ๊ทมีแอบหวานด้วยน้าาา

[JingJing]

จะตกหน้าสองล่ะ ฮึบๆ 

FlapJack จ๋า  คิดถึงนะ ม๊วฟฟฟ

[FlapJack]

LOVE HIGH STORY – 38 – From Hand to Heart | จากมือ สู่ใจ...


(ต่อจากโพสที่ 948 หน้า 32)

.

.

“ต้าร์มันหลับไปแล้วอะน้องเบล” ร่างสูงเอ่ยเมื่อเขาเดินมาถึงห้องครัว

“อ้าว” เบลอุทานเสียงแผ่ว ดูสีหน้าเสียดายอยู่ไม่น้อย แต่แค่สักพักก็ก้มลงไปง่วนกับอุปกรณ์และส่วนผสมที่กำลังช่วยกันกับพี่หอมแบ่งจัดเตรียมเพื่อทำคุ้กกี้

“ดูทำหน้าเข้า มีเฮียอยู่ทั้งคน... แค่เฮียคนเดียวก็เหมือนมี Superman แล้วนะ” โบ๊ทกล่าวพลางเดินไปยืนเบียดน้องสาวเป็นเชิงหยอก

“ฮ่ะๆ ได้เลยค่ะเฮียซุปฯ... งั้นก็นี่ เอาแป้งไปตีให้หน่อยค่ะ เอาแค่เนื้อหยาบๆ พอนะเฮีย” น้องเบลเงยหน้าขึ้นมากล่าวพร้อมรอยยิ้มสดใสก่อนจะส่งชามแก้วขนาดใหญ่ที่มีแป้งและส่วนผสมไว้แล้วให้พี่ชาย

“ได้เลย ของง่ายๆ เฮียตวัดแค่นิ้วก็ตีแป้งได้แล้ว”

“Superman อะไรขี้โม้ได้ขนาดนี้เนี่ย ฮ่าๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆ”

“ฮ่ะๆๆ พี่น้องคู่นี้นี่นะ น่ารักกันจริงๆ... ว่าแต่ น้องโบ๊ท อย่าตีแป้งแรงนะค่ะ” พี่หอมแบ่งที่ยืนเตรียมส่วนผสมและเครื่องปรุงสำหรับทำอาหารเย็นมื้อใหญ่วันนี้อยู่นั้น เอ่ยปากแซวหลังจากยืนฟังสองพี่น้องคุยกันอย่างสนิทสนมก

“ถ้าตีแรงแป้งมันจะละเอียดเกินเหรอพี่” โบ๊ทสงสัย

“เปล่าหรอกค่ะ พี่กลัวชามมันจะแตกนะ”

“ฮ่าๆๆๆ”

“แหม มุขใหม่เลยนะพี่หอมแบ่ง ฮ่ะๆๆๆ” และแล้วทั้งสามคนก็ใช้เวลาร่วมกันอยู่ในครัวกันอย่างสนุกสนานเฮฮา โดยเฉพาะน้องเบลที่ดูสดใสร่าเริงเป็นพิเศษ เพราะว่ามีพี่ชายที่ไม่ค่อยได้เจอกันมาอยู่ช่วยทำคุ้กกี้...

.

.

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงนิดๆ สองพี่น้องก็ช่วยกันทำคุ้กกี้เสร็จ ถึงโบ๊ทจะเก้ๆ กังๆ กับการหยิบจับนู่นนี่นั่นไปนิด แต่ก็เรียกได้ว่าเป็นลูกมือให้น้องเบลได้ละนะ... อืม แต่จริงๆ แล้วถ้าโบ๊ทไม่มาช่วยเนี่ย น้องเบลคงทำเสร็จใน 40 นาทีแล้วละ ฮ่าๆๆๆ...

น้องเบลเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากป๊าที่โทรมาบอกว่ากำลังกลับมาจากบ้านอากงได้สักพัก เฮียเบนซ์ก็โทรมาบอกว่ากำลังกลับบ้านเช่นกัน เมื่อดูเวลาแล้วก็เลยตั้งไว้ว่าให้มื้ออาหารพิเศษนี้เลื่อนจากหกโมงเย็นไปเป็นทุ่มตรงก็แล้วกัน เผื่อเวลาให้ทุกคนได้อาบน้ำแต่งตัวกันสักนิด... พี่หอมแบ่งกับป้าศรีที่เป็นแม่บ้านอีกคนเลยได้เวลาเพิ่มอีกนิด ไม่ต้องรีบร้อนทำอาหาร ทำไปคุยไป... ชิล
น้องเบลกับเฮียโบ๊ทเดินออกไปนั่งคุยกันในสวนนอกบ้านที่ปลุกและจัดเอาไว้อย่างร่มรื่นสวยงาม มีดอกไม้หลากสีปลุกสลับกันอย่างลงตัว เสียงน้ำไหลจากน้ำตกจำลองเล็กๆ ช่วยให้บรรยากาศมีความใกล้เคียงธรรมชาติมากขึ้น... โบ๊ทและเบลพูดคุยกันตามประสาพี่น้องอยู่สักพักใหญ่จนโบ๊ทเงยหน้าขึ้นไปเห็นหน้าต่างห้องตัวเอง จึงนึกขึ้นได้ว่าเดี๋ยวต้องไปปลุกกีต้าร์ให้เตรียมตัว เพราะว่าอีกแค่ 2 ชั่วโมงก็จะได้เวลาอาหารมื้อพิเศษฉลองวันเกิดเฮียเบนซ์แล้ว... ตัวเขาเองก็คงต้องล้างตัวสักหน่อย เพราะอากาศมันอบอ้าวเสียเหลือเกิน พาลให้รู้สึกเหนอะหนะอยู่พอตัว... ว่าแล้วก็ขอปลีกตัวจากน้องสาวกลับขึ้นห้องไป...

.

.

เมื่อร่างสูงกลับไปบนห้องนอนของตัวเอง เขาก็เห็นร่างเล็กยังคงนอนแผ่อ้าซ่าอยู่ท่าเดิม... หลับสนิท... ท่าทางดูมีความสุขกับการนอนอยู่ไม่น้อย ใบหน้าตอนหลับดูผ่อนคลาย คล้ายๆ กับอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา... ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปเก็บไว้สักหน่อย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาก็มีภาพของต้าร์ตอนหลับอยู่ไม่น้อยแล้ว แต่พอเห็นแบบนี้ทีไรก็อดหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายภาพเก็บไว้ไม่ได้ทุกทีสินะ...

ความคิดที่จะขโมยหอมวกกลับเข้ามาในหัวร่างสูงอีกครั้ง... เขาจ้องดูแก้มใสด้วยใจที่ลังเล... ถ้าแอบหอมแก้มมันตอนนี้แล้วมันตื่นขึ้นมาพอดีแบบในละครหลังข่าวละ? มันคงจะโวยวายบ้านแตกแน่ๆ... คิดๆ แล้วก็เผลออมยิ้มให้กับท่าทางขี้โวยวายของร่างเล็ก... อืมมมม แต่จะว่าไป หลับสนิทขนาดนี้คงไม่รู้สึกตัวหรอกมั้ง นิดๆ หน่อยๆ คงไม่เป็นไร... ว่าแล้วก็โน้มหน้าลงไปกดจมูกลงบนแก้มนิ่ม ขโมยหอมฟอดใหญ่

.

“อือ”

.

ร่างเล็กส่งเสียงพลางยกแขนขึ้นมาปัดแก้ม... โบ๊ทผละตัวออกมาตั้งหลัก แต่เมื่อเห็นว่าร่างเล็กยังคงหลับตานอนนิ่งก็เลยโล่งใจ... ร่างสูงตัดสินใจว่าจะยังไม่ปลุกต้าร์ ปล่อยให้นอนต่ออีกหน่อย ส่วนเขาก็จะล้างตัวล้างหน้าก่อน เสร็จแล้วค่อยมาปลุก... ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปที่เสื้อผ้าที่เป็น walk-in closet หน้าห้องน้ำ ถอดเสื้อและกางเกงแล้วหย่อนลงตะกร้าก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

ด้วยความเคยชิน ร่างสูงกดสวิทช์เปิดม่านห้องน้ำ แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ามีร่างเล็กอยู่ในห้องด้วย จึงหยุด... แหม เขาก็ไม่ใช่คนหน้าด้านขนาดจะมายืนอาบน้ำโทงๆ ให้คนอื่นดูได้หรอกนะ... ถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรที่ต้าร์ไม่เคยเห็นก็เหอะ... ว่าแล้วก็ปล่อยให้ม่านปิดไว้แบบนั้นแหละดีแล้ว...

.

.

ผ่านไปเพียงสักพัก ร่างเล็กก็รู้สึกตัว แต่อากาศเย็นๆ แบบนี้ เตียงก็นอนสบายขนาดนี้ เจ้าเปี๊ยกก็เลยนอนหลับตาอยู่อย่างนั้น... พลิกตัวไปซ้ายที ขวาที ไม่ว่าจะมุมไหนก็สบาย... สบายจริงๆ...

“เอ้า กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่นั่นอะ มาอาบน้ำได้แล้ว” ร่างสูงเดินออกมาเจอร่างเล็กนอนกลิ้งอยู่บนเตียงจึงอดออกปากแซวไม่ได้

“ห๊ะ?” ร่างเล็กเท้าแขนยกตัวขึ้นมามอง... นี่เขาเพลินกับการนอนมากไปจนไม่รู้สึกเลยว่ามีคนอยู่ในห้องน้ำรึไง

“ยังจะมา ห๊ะ อีก... ข้าวเย็นเริ่มทุ่มนึง นี่จะหกโมงแล้ว เร็วๆ รีบมาอาบน้ำจะได้ไปช่วยกันข้างล่าง” ร่างสูงพูดพลางใช้ผ้าเช็ดตัวผื่นเล็กเช็ดผม

“ไม่อาบไม่ได้เหรอ...” ถามหน้าตายเลยนะเอ็ง

“เฮ้ออออ ไอ้ซกมกเอ้ย... มาเลย ให้ไว ล้างตัวก็ยังดี... แล้วดูสภาพหัวตัวเองก่อนใหม่ แบนขนาดนั้น จะลงไปกินข้าวแบบนี้เหรอ หือ???”

“ก็ได้ๆ” ร่างเล็กเอ่ยเสียงอ่อย เดินหน้าเซ็งมาหาร่างสูงเข้าของห้องแล้วแบมือออกเหมือนขออะไรสักอย่าง

“อะไร” โบ๊ทงง

“ผ้าเช็ดตัว”

“อ้อ เดี๋ยวหยิบให้”

กีต้าร์รับผ้าเช็ดตัวมาจากรุ่นพี่ร่างสูง แล้วก็เดินอืดอาดเข้าห้องน้ำไป... โบ๊ทยืนมองอยู่ตรงนั้นก็ได้แต่ยิ้มพร้อมส่ายหน้าให้กับท่าทางของไอ้เจ้าเปี๊ยก... และเพียงไม่กี่วินาทีหลังจากที่กีต้าร์ปิดประตูห้องน้ำไป เขาก็เปิดประตูแล้วโผล่หน้าออกมา... สีหน้าดูงงๆ นะนั่น

“คุณโบ๊ท ประตูมันล็อคยังไงอะ”

“อ้อ มันล็อคไม่ได้หรอก มันไม่มีล็อค”

“เฮือก!... แล้วให้ทำไงอะ” ได้ยินเข้าไปแบบนั้น หน้าเสียเลยนะเปี๊ยก

“ก็ไม่ทำไง อาบๆ ไปเหอะ” ร่างสูงพูดราวกับมันเป็นเรื่องปกติที่ประตูห้องน้ำไม่มีล็อค

“นี่บ้าปะเนี่ย... ห้องน้ำก็ดันทำเป็นกระจกใส แล้วก็ต้องหาม่านมาปิด... ส่วนประตูก็ดันไม่มีล็อคอีกอะ!” ร่างเล็กโวยวาย

“เอ้า ก็นี่มันห้องโบ๊ทอะ ปกตินอนคนเดียว อยู่คนเดียว ไม่ได้มีใครมาดูสักหน่อยนิ” เออ ก็ถูกของเขานะเปี๊ยก

“...โรคจิตวะ” กล่าวด้วยสีหน้าตุ่นๆ แล้วก็ปิดประตู แต่ก็ยังไม่วายเปิดออกมาอีกรอบเพื่อจะบอกร่างสูงว่า

.

“ห้ามเปิดเข้ามานะ!”

.

ไอ้ท่าทางและความคิดแบบนี้เนี่ย ทำเอาโบ๊ทยิ้มออกและหัวเราะอยู่คนเดียวอยู่หน้าห้องน้ำนั่นแหละ... ตอนแรกไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าจะแกล้งเปิดประตูตอนไอ้แสบกำลังอาบน้ำ แต่พอมาพูดแบบนี้แล้วมันก็นึกหมั่นไส้ขึ้นมาซะงั้น คันไม้คันมือขึ้นมาเชียว หึหึหึ... ว่าแล้วก็...

.

~แอ๊ด~

.

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อย่านะเว้ย!!!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

เสียงโวยวายของไอ้เปี๊ยกทำเอาโบ๊ทหัวเราะออกมาเสียงดังก่อนจะปิดประตูดังเดิมแล้วเดินไปแต่งตัวอย่างอารมณ์ดี... นี่ขนาดแค่แง้มๆ ประตูมันยังร้องเสียงหลงขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆ

.

.

ร่างเล็กอาบน้ำด้วยความระแวงอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นว่ามีเสียงอะไรกุกกักเล็กๆ น้อยๆ เป็นไม่ได้ ต้องหันควับไปมองทันที เรียกได้ว่าระแวดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา... ดู๊ดู ตาโบ๊ทเอ้ย แกล้งน้องซะอาบน้ำไม่เป็นสุขเลยทีเดียวนะเรา

.

.

กีต้าร์เดินออกมาจากห้องน้ำก็มองซ้ายมองขวา แต่ก็ไม่เห็นร่างสูงอยู่ในห้องแล้ว... โล่งอกไปที... ว่าแล้วก็รีบแต่งตัว เป่าผม เซทผม แล้วก็เดินออกจากห้องไปข้างล่าง...

.

.

พอลงมาก็เจอน้องเบลพอดี เลยโดนน้องเบลลากให้ไปนั่งร่วมลงสนทนาของสามพี่น้องในห้องนั่งเล่น... เฮียเบนซ์กลับมาถึงบ้านแล้ว ท่าทางจะเพิ่งกลับมาถึงได้สักพัก เพราะยังอยู่ในชุดทำงานอยู่เลย... อืมมมม หน้าตาทั้งสามคนคล้ายกันมาก พะยี่ห้อพี่น้องไว้อย่างชัดเจน เมื่อพิจารณาดีๆ ก็จะเห็นว่าไอ้คุณโบ๊ทเนี่ย เป็นส่วนผสมของเฮียเบนซ์กับน้องเบล นั่นคือมีจมูกและตาคมคล้ายกับเฮียเบนซ์ แต่รูปหน้าและปากได้รูปคล้ายน้องเบล

สามพี่น้องนั่งคุยกันอย่างออกรส ท่าทางสนิทสนมอบอุ่นกันดี คงรักกันไม่น้อยเลยนะสามพี่น้องบ้านนี้... นึกๆ แล้วก็อิจฉาเล็กๆ ที่โบ๊ทมีพี่น้อง แต่เขาเป็นลูกคนเดียว จึงไม่เคยได้สัมผัสว่าความรักความผูกพันธ์ระหว่างพี่น้องมันเป็นอย่างไร... ว่าแล้วก็เลยได้แต่นั่งเงียบๆ ฟังพี่น้องเขาคุยกันไป... โบ๊ทเห็นต้าร์เงียบๆ ก็เลยส่งสายตาไปเป็นเชิงถามว่า “โอเครึเปล่า” แต่ร่างเล็กก็ยักคิ้วกวนประสาทกลับไปแทนคำตอบ... ซะงั้น... เฮ้อออ คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง

.

.

เมื่อเวลาเลยทุ่มตรงไปสักสิบนาที พี่หอมแบ่งก็เดินเข้ามาเชิญทุกคนไปที่โต๊ะอาหาร พอไปถึงก็เห็นพ่อแม่ของคุณโบ๊ทนั่งรอกันอยู่แล้ว... กีต้าร์ยกมือไหว้ตามประสาผู้น้อย ซึ่งก็ได้รับความเอ็นดูจากพ่อแม่ของโบ๊ทกลับมา ทำเอาใจชื่นและหายเกร็งได้ไม่น้อย...

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างเรียบง่าย แต่ก็สดใส อบอุ่น ทุกคนดูมีความสุข โดยเฉพาะเฮียเบนซ์เจ้าของวันเกิด... ตอนแรกเขาก็สงสัยอยู่เหมือนกันนะว่าทำไมเฮียเบนซ์ถึงกลับบ้านมาฉลองวันเกิดกับครอบครัวแทนที่จะออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ เพราะมันน่าจะสนุกกว่ามันส์กว่าเป็นไหนๆ แต่บรรยากาศที่เขารู้สึกได้ในวันนี้ก็ช่วยตอบให้เขาเข้าใจแล้วว่า การฉลองวันเกิดกับครอบครัวก็สนุกได้ แถมยังได้ความรู้สึกพิเศษที่เกิดจากความอบอุ่นขอบครอบครัวอีกด้วย

คงเป็นเรื่องปกติที่พ่อแม่ส่วนใหญ่มักจะหยิบยกเรื่อง “แต่งงาน” ขึ้นมาถามลูกๆ ของตัวเอง และวันนี้พี่เบนซ์ก็ไม่พ้นที่จะโดนพ่อแม่ถามกึ่งแซวว่าเมื่อไรจะพาแฟนมาโชว์ตัว แถมโบ๊ทกับน้องเบลก็สมทบ ช่วยกันกดดันพี่ชายคนโตที่พยายามจะตอบเลี่ยงๆ... และประเด็นมันก็พลิกเอาตอนที่...

.

“ไม่ต้องมาถามเฮียหรอกโบ๊ท แกนะแหละ เมื่อไรจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที หือ?”

.

ประโยคกึ่งคำถามของเฮียเบนซ์ที่พุ่งเป้าไปที่โบ๊ททำเอากีต้าร์ที่กำลังจะตักกุ้งเข้าปากถึงกับชะงัก...

ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่รู้จักกันมา ความรู้สึกดีๆ และความผูกพันธ์ระหว่างเขากับรุ่นพี่ร่างสูงมันกลายเป็นความคุ้นเคยที่ฝังอยู่ในความคิด ความรู้สึก นิสัย และชีวิตประจำวัน จนมองข้ามคำถามเรื่องการแต่งงานไป... และวันนี้คำพูดของเฮียเบนซ์ก็ช่วยเตือนให้กีต้าร์นึกขึ้นได้ว่าตามค่านิยมในสังคมแล้ว ยังไงสักวันหนึ่ง เขาทั้งสองคนต่างก็ต้องแต่งงานสร้างครอบครัว... ถึงเขาจะไม่ได้รู้สึกว่ามันจำเป็นขนาดนั้น แต่กับโบ๊ทแล้ว เขาไม่รู้ว่าโบ๊ทคิดยังไง... และเขาเองก็ไม่เคยได้ถาม ไม่เคยได้ยกมาเป็นหัวข้อสนทนาถามไถ่กันเลยสักครั้ง...

“โหหหห เฮีย โบ้ยกันแบบนี้เลยนะ... เฮ้ย ต้าร์ ช่วยหน่อยดิ โดนรุมแล้วเนี่ย” โบ๊ทกล่าวพลางถือโอกาสบีบไหล่รุ่นน้องร่างเล็ก...  เขาสังเกตได้ถึงท่าทีของคนข้างๆ ที่ชะงักไปกับคำพูดของเฮียเบนซ์ จึงพยายามจะบอกผ่านแรงบีบที่ไหล่ไปว่า “ไม่เป็นไรนะ” พร้อมส่งสายตาที่มุ่งมั่นไปให้แทนคำยืนยัน

ต้าร์หันมามองหน้าของโบ๊ทด้วยแววตาที่คล้ายๆ กับว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่สักอย่าง ก่อนจะหันไปฉีกยิ้มแล้วกล่าวด้วยเสียงสดใสว่า...

“คุณโบ๊ทเขาคงยังไม่มีใครให้พามาโชว์ตัวง่ายๆ หรอกครับ เขาเลือกเยอะ วันๆ คุยโทรศัพท์กับสาวไม่ซ้ำคนเลยครับ ฮ่าๆๆ”

คำพูดของร่างเล็กทำเอาโบ๊ทยิ่งตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายกว่าเดิม โดนครอบครัวซักไซ้ไล่ต้อนซะเกือบแย่... และถึงแม้ต้าร์จะหัวเราะอย่างสดใส แต่โบ๊ทก็รู้สึกได้ว่ามันมีอะไรอยู่ในแววตาคู่นั้น...

.

.

ในบรรยากาศแห่งความสุข เวลามักจะผ่านไปไวเสมอ... เกือบสามชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว... เมื่ออาหารคาวหลากเมนูหมดเรียบทุกจาน ก็ได้เวลาของของหวาน รวมถึงเค้กวันเกิดที่ปักเทียนไว้ให้เจ้าของวันเกิดเป่าขอพร... เพลง Happy Birthday to You ดังขึ้นโดยมีเสียงปรบมือเป็นจังหวะและลงท้ายด้วยคำอวยพรจากพ่อแม่ ต่อด้วยน้องๆ ที่ถึงคิวขอพรให้พี่ชายมีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรง...

อย่าได้คิดว่าการจัดปาร์ตี้วันเกิดเล็กๆ ในบ้านพร้อมหน้าทั้งครอบครัวจะไม่มีแอลกอฮอล์เข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะว่า “ม๊า” ของโบ๊ทเนี่ย เป็นบาริสตาร์ขั้นเทพที่ชอบค๊อกเทลเป็นชีวิตจิตใจ แล้วก็ไม่หวงด้วยนะ หากลูกๆ จะดื่ม... อะ แต่กับน้องเบลก็จะจำกัดอยู่ที่หนึ่งแก้วเท่านั้น

.

.

เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลาห้าทุ่มก็ได้เวลาแยกย้าย... ป๊าม๊าก็ขึ้นไปพักผ่อน... เฮียเบนซ์ก็มีนัดออกไปฉลองกับเพื่อนที่ผับในย่านเอกมัย... น้องเบลก็มึนๆ กรึ่มๆ จนต้องขอขึ้นห้องไปก่อน... ส่วนโบ๊ทกับต้าร์นะเหรอ...

“ไปเดินเล่นกันไหม” โบ๊ทเอ่ยถามรุ่นน้องร่างเล็ก ที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ข้างๆ...

“ดึกป่านนี้แล้วจะไปเดินไหนได้ละ”

“จะพาไปมุมโปรดของโบ๊ทเลยนะ สนไหม” ร่างสูงกล่าวเสียงอบอุ่น

“... ก็ได้”


โบ๊ทเดินนำร่างเล็กออกนอกบ้านอ้อมไปด้านหลัง ก่อนจะไปหยุดที่ต้นหูกวางสูงใหญ่หลังบ้าน ตรงนั้นมีพุ่มไม้และดอกไม้ปลุกไว้เป็นแนว แต่ถ้าหากไม่สังเกตก็จะไม่เห็นว่ามีช่องเล็กๆ ที่เหมือนมีคนแหวกไว้เป็นทางเข้าออก... ร่างเล็กเดินตามร่างสูงเข้าไปในช่องนั้น ทะลุพุ่มไม้เข้าไป...

เมื่อเข้าไปหลังพุ่มไม้ ต้าร์ก็เห็นว่ามีพื้นที่เปล่าเล็กๆ อยู่ตรงนั้น... ร่างสูงนั่งลงบนรากไม้ที่โผล่พ้นดินขึ้นมาก่อนจะดึงให้ต้าร์ลงไปนั่งข้างๆ

“นี่เป็นฐานลับของโบ๊ท” ร่างสูงเอ่ยพลางกวาดตามองไปรอบๆ

“...”

“เมื่อก่อนมันดูใหญ่กว่านี้มาก สงสัยเมื่อก่อนยังเด็ก ตัวเล็ก ก็เลยรู้สึกว่าตรงนี้มันใหญ่”

“...”

“เคยคิดด้วยนะ ว่าอยากสร้างบ้านตรงนี้ ฮ่าๆๆๆ”

“เพี้ยนวะ”

“นั่นมันสมัยเด็ก... วุ้ย เอ็งนี่มันเกรียนจริงๆ เลยนะ กำลังมาดีๆ ทำหมดมู้ดเลย”

“ก็จริงอะ ที่แค่นี้จะสร้างบ้านได้ไงละ... ว่าแต่ ทำไมถึงเข้ามาในนี้อะ”

“ก็... ตอนเด็กๆ ดูการ์ตูนแล้วมันมีแบบเดินทะลุป่าแล้วหลายเป็นอีกโลกนึง อะไรแบบนั้น... ไอ้เราก็เลยอยากลองบ้าง แต่สวนหน้าบ้านป๊าหวงมาก ตรงนี้มันเป็นสวนเก่าไง ป๊าเขาไปเห่อส่วนหน้าบ้าน ตรงนี้เลยมาเล่นได้... พอลองวิ่งทะลุเข้ามาก็เลยมาเจอว่าตรงนี้มันไม่ได้ปลูกอะไร เป็นพื้นดินเปล่าๆ... หลังจากนั้นก็เลยชอบเข้ามาในนี้เวลาอยากอยู่คนเดียว”

“อยากอยู่คนเดียว?”

“ก็แบบ... เวลาทะเลาะกับเฮียเบนซ์ไง”

“อ้อ... นึกว่าติสตัวพ่อตั้งแต่เด็ก ฮ่าๆๆๆ”

“ขำ... ขำดีนัก... นี่แหนะ” ว่าแล้วก็โบกกบาลร่างเล็กไปหนึ่งโบก

“แล้วพาผมมาทำไมละ นี่มันฐานลับไม่ใช่เหรอ”

“ก็... ไม่มีเหตุผล แค่อยากพาเอ็งมา... ก็แค่นั้น” ร่างสูงล่าวเสียงทุ้มนุ่มหู

“คุณโบ๊ท...”

“หืม?”

“คุณโบ๊ทคิดว่าจะแต่งงานเมื่อไรเหรอ” แหม่ๆ ไอ้เปี๊ยกนี่ก็ฉลาดใช่ย่อย อยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกับคำถามที่โดนเฮียเบนซ์โบ้ยมาให้ แต่ไม่ถามตรงๆ

“อืมมมมม... ไม่รู้สิ... ก็... ถ้าเจอคนที่ใช่สำหรับเรา และเราก็เป็นคนที่ใช่สำหรับเขา... ก็คงแต่ง”

“...อืม”

“แล้วเอ็งละ อยากแต่งงานปะเนี่ย” โบ๊ทก็ยอมรับแหละ ว่าจริงๆ แล้วเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าต้าร์มันคิดยังไง

“...ไม่รู้ดิ”

“...”

“...”

“ต้าร์...” โบ๊ทเรียกคนข้างกายพลางยกแขนไปพาดกอดคอแล้วโน้มเข้ามาใกล้ๆ

“หืม?”

“จริงๆ แล้ว... โบ๊ท... ก็ไม่ได้คิดไว้หรอกนะ ไอ้เรื่องแต่งงานอะไรเนี่ย... ไม่ได้อยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ...”

“...”

“ก็อย่างที่เคยบอกไปอะนะ ว่าโบ๊ทชอบสิ่งที่เป็นอยู่ในตอนนี้... อยู่กันแบบนี้... ก็ดีอยู่แล้ว”

“... แบบนี้อะเหรอ” ร่างเล็กกล่าวเสียงแผ่ว

“อืม... แบบนี้แหละ”

“โห นี่ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงเคลิ้มไปแล้วละ ฮ่ะๆๆๆ” เอาอีกละ ตัดอารมณ์ซะงั้น ไอ้เกรียนเอ้ย!

“...เขินเหรอ”

“ป่าวสักหน่อย ไม่เห็นมีอะไรต้องเขินเลยนิ” ไม่เขินหรอก แค่หน้าขึ้นสี... แค่นั้นเอง

“หึ... เอ็งนี่นะ”

“กีต้าร์ซะอย่าง ฮ่ะๆๆๆ”

“...”

สิ้นเสียงหัวเราะ ความเงียบก็เข้าปกคลุมพื้นที่ระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง... ต่างคนต่างไม่พูดอะไร... เมื่อต้าร์เงยหน้าจากไหล่ขึ้นมามองหน้าร่างสูงก้เห็นว่าร่างสูงกำลังมองเขาอยู่ก่อนแล้ว... สายตาประสานกัน... จนสุดท้ายต่างคนก็ต่างเขินจนต้องหลบตากัน

“เรา... กลับเข้าไปในบ้านกันไหม... ง่วงแล้วอะ”

“อืม ได้” ร่างสูงกล่าวรับก่อนจะละแขนออกจากไหล่ร่างเล็กเพื่อปล่อยให้ร่างเล็กลุกขึ้นยืน

แต่ก่อนที่กีต้าร์จะได้ยืนเต็มความสูง(?) ข้อมือเล็กก็ถูกฉุดให้ย่อตัวลงมาหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม... ร่างเล็กไม่ทันได้ตั้งตัว เลยเสียศูนย์พลาดท่าให้ร่างสูงคว้าหมับเข้าที่ไหล่แล้วจู่โจมอย่างรวดเร็ว...

.

จุ๊บ

.

ร่างสูงจูบเข้าที่แก้มใสเพื่อให้ต้าร์ที่กำลังตกใจหยุดชะงัก ซึ่งก็ได้ผลเป็นอย่างดี... ในอารมณ์ที่ยังคงตกใจกับสัมผัสที่แก้ม ทำให้ต้าร์เผลอเปิดช่องให้ร่างสูงรุกรานอย่างง่ายดาย...

ริมฝีปากของร่างสูงค่อยๆ ไล้จูบอย่างละไม ก่อนจะค่อยๆ ใช้ปลายลิ้นไล้โลมไปบนริมฝีปากบาง... เมื่อร่างเล็กไม่มีอาการต่อต้าน เขาจึงประกบจูบอย่างอ่อนโยน... เนิ่นนาน...

ร่างเล็กเพิ่มแรงบีบบนไหล่ร่างสูง เป็นสัญญาณบอกว่าเขากำลังสูญเสียจังหวะหายใจ... โบ๊ทจึงค่อยๆ ถอนปากออกช้าๆ ก่อนจะจูบย้ำๆ ไปบนริมฝีปากบางคู่นั้นซ้ำๆ อีกสองสามที จึงผละตัวออก... เมื่อเห็นร่างเล็กเขินหน้าแดง เขาก็อดยิ้มกว้างไม่ได้... อยู่แบบนี้มันมีความสุขจริงๆ

“... ง่วงแล้วใช่ไหม” ร่างสูงถามด้วยน้ำเสียงนุ่มหู

“...อือ” ร่างเล็กตอบแต่ไม่ยักกะกล้าสบตา

“งั้นก็... ไป ขึ้นห้องกันดีกว่า” ว่าแล้วโบ๊ทก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือไปหาต้าร์...

“...” กีต้าร์นั่งอยู่อย่างนั้น มองมือเรียวด้วยสายตาที่ไม่แน่ใจ จนร่างสูงต้องออกปาก

“ขอมือหน่อย” 

ถึงแม้ว่าร่างเล็กจะตีหน้าขุ่น แต่นั่นก็เป็นแค่การกลบเกลื่อนความเขินเท่านั้นแหละ... โบ๊ทรู้ดี... แล้วอีกอย่างนะ หากมันโกรธหรือไม่พอใจจริงๆ ก็คงไม่ยอมให้โบ๊ทจับมือเดินกลับเข้าบ้านแบบนี้หรอก...

.

.

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาทั้งสองคนจะยังไม่สามารถพูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำถึงสถานะของเขาทั้งสองในวันนี้ หรือในอนาคต แต่พวกเขาก็รับรู้ได้จากความรู้สึกที่ส่งผ่านมือของอีกฝ่าย... มันชัดเจนจนเหมือนเป็นสิ่งยืนยันได้ว่า พวกเขาทั้งสองมีความสุขและพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ และไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไร...

.

.

ย้อนกลับไปที่ฐานลับหลังพุ่มไม้ บนพื้นตรงที่ต้าร์นั่ง มีรอยขีดที่กีต้าร์ใช้กิ่งไม้เล็กๆ เขี่ยพื้นแก้เขิน เขี่ยไปเขี่ยมาก็ดูคล้ายๆ กับคำว่า “โปรดติดตามตอนต่อไป”

.

.

.

----------------------------------------------------------------------

[Bonus หลังไมค์]

ในห้องครัว ขณะที่โบ๊ทกำลังช่วยน้องเบลทำคุ้กกี้อยู่นั้น จู่ๆ พี่หอมแบ่งก็...

หอมแบ่ง: น้องเบล พี่ว่าน้องต้าร์เพื่อนเฮียโบ๊ทน่ารักดีนะ
เบล: ใช่ค่ะ (//หันไปพยักหน้างุดๆ พร้อมฉีกยิ้มกว้าง) เบลก็ว่าพี่ต้าร์น่ารักอะ ก่อนหน้านี้เคยเห็นแต่ในรูป พอวันนี้ได้เจอตัวจริง น่ารักกว่าในรูปอีกอะพี่หอมแบ่ง
โบ๊ท: (//แอบฟัง แต่ทำเป็นไม่ค่อยสนใจ)
หอมแบ่ง: น้องเบลเคยเห็นน้องต้าร์มาก่อนเหรอ
เบล: ในเฟซบุคของเฮียโบ๊ทนะ มีรูปเต็มเลย หนูชอบแอบไปดู ฮิฮิ
โบ๊ท: (//แอบเหล่)
หอมแบ่ง: รูปในคอมพิวเตอร์นะเหรอน้องเบล
เบล: อืมมมมม (//ยืนนึกว่าจะอธิบายคำว่าอินเตอร์เนทให้พี่หอมแบ่งเข้าใจยังไงดี)... คล้ายๆ แบบนั้นแหละค่ะ
โบ๊ท: โอ้ยยย อย่าได้ไปหลงมองว่ามันน่ารักเลยเชียวนะพี่หอมแบ่ง น้องเบล...
หอมแบ่ง: อ้าว ทำไมละค่ะ น้องโบ๊ท
โบ๊ท: มันนะ หน้าซื่อๆ แบบนั้นนะ เกรียนมากๆ เลยนะ จะบอกให้... ถ้าได้รู้จักมันจริงๆ แล้วจะไม่ชมมันแบบนี้หรอก
หอมแบ่ง: เหรอค่ะ... งั้นน้องโบ๊ทก็ชวนน้องต้าร์มาเที่ยวบ้านบ่อยๆ สิค่ะ พี่จะได้รู้จัก
เบล: ใช่ค่ะ พาพี่ต้าร์มาเล่นบ่อยๆ นะ น้องเบลชอบ ฮิฮิ
โบ๊ท: เอ้า พูดกันขนาดนี้ ให้พามันย้ายเข้ามาอยู่บ้านนี้ซะเลยดีไหม หืม? (//ทำหน้าทีเล่นทีจริง)
หอม: แหม น้องโบ๊ทก็... พูดอย่างกับจะพาสะใภ้เข้าบ้านเลยนะค่ะ ฮ่ะๆๆๆ
โบ๊ท: เฮือก! (//แอบเขินจนต้องแกล้งเดินไปหยิบของในตู้เย็นทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะหยิบอะไร)

----------------------------------------------------------------------

[FlapJack]

FlapJack's Corner:

พื้นที่ส่วนตัวของผมโดนเตะกระเด็นออกมานอกบทอีกแล้ว 
ก่อนอื่นก็ต้องขอโทษและขอบคุณคนอ่านทุกคนที่รอกันนะครับ และขอบคุณมากๆ ที่เข้าใจกันนะครับ

ตอบเม้นท์ตอนที่ 37 ครับ
@iforgive ก็โบ๊ทมันรู้ไง ว่าต้าร์มันจะเลือกอะไร
@ลู่เคอOlive♥ เขินไรจ๊ะ
@SnowFlakez "คุณโบ๊ทททททททททททททททท" >>> โบ๊ทมันทำหน้าแบบนี้ >>>
@JingJing โห ใจร้ายอะ
@wijii ก็อยากมาเร็วๆ นะ แต่สังขารมันไม่อำนวยอ่าาาาาา
@BeeRY แกะน้อย? เกรียนน้อยละสิไม่ว่า
@pim_onelove อะ อย่าได้ดูถูกไอ้เปี๊ยกเลยนะ อาจจะช่ำชองก็ได้ แบบว่า "สัตว์ร้ายบนเตียงนอน" ไรงี้
@Theznux มาแล้วววววว... ถึงช้าแต่ก็มานะเออ 
@KURATA 
@greensnake ไม่ได้ตั้งใจทำให้อยากแล้วจากไปนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ แล้วไอ้เปี๊ยกเนี่ย มันจะรับมือไหวไหม อันนี้ท่าทางจะไม่รอดนะ ฮ่าๆๆๆ
@aoommy ขอบคุณที่รอคร้าบบบ
@luckyzaaa เขินไรเหรออออออ
@Mc_ma เป็นไงละ ไอ้ 75% ที่เหลือมันก็ไม่มีอะไรใช่ปะละ  ...  แอ่ก!
@noomasoi3 ไม่ค้างแล้วน๊า 
@norimakii ตอนนี้ก็ทะลุ 100% ตอนใหม่ก็ล้น ยังค้างอยู่ก็ให้รู้ไปสิ
@runningout ขอบคุณที่รอครับ
@malula "เหมือนต้าร์จะโดนต้อนให้จนมุม แล้วอีกไม่นานก็คงโดนเขมือบ กึ๋ย..." >>> ต้าร์ 
@Mulberry แหม่ๆ มันก็ต้องเขินบ้างอะไรบ้าง เด็กมันไม่เชี่ยวเรื่องรักๆ ใคร่ๆ 
@OoniceoO "เป็นแฟนกันอย่างเต็มตัวเมื่อไหร่เรื่องยุ่งเยอะแยะแน่เลย55+" อันนี้ต้องรอดูกันต่อไป
@BitterSweet~ หมายถึงลูกไก่เกรียนๆ ปะครับ ฮ่าๆๆๆ
@- คราส - เหมือนพี่หอมแบ่งจะเคยโผล่มาแล้วตอนนึงนะ น่าจะแถวๆ interlude วันแม่อะ
@imonkey mc 
@Whatever it is ผมคิดว่ามันเป็นแรงกระตุ้นได้นะ แบบว่าพอเรารู้ตัวแล้ว ก็เลยกล้าทำอะไรที่ลึกๆ แล้วอยากทำมาตลอด
@SiCK_SENt™ "That awkward moment when.. ไอ้เปี๊ยกเจอรุก!!!" ฮ่าๆๆๆ ยังๆๆๆ โบ๊ทยังไม่ได้ "รุก" เลย
@princegolf หายใจโล่งปาก... 

มึนๆ เบลอๆ ตอบเม้นท์ครบรึเปล่าหว่า แถมไม่รู้ว่ากดบวกให้ครบทุกคนรึยังด้วยอะ  แอ่ก!
ใครตกสำรวจแจ้งด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

ขอบคุณชนกลุ่มน้อยทุกคนนะครับ หวังว่าคงจะมีความสุขกับการอ่าน LOVE HIGH STORY กันนะครับ อ่านไปอมยิ้มไป ฟันผุ (โอยยยย มุขฟาย! )

เจอกันตอนต่อไปครับ (ไม่กล้าบอกแล้วว่าวันไหน กลัวพลาดอีก ฮือ ฮือ)

[- คราส -]

   ต้าร์ตอนหลังๆโดนแกล้งตลอด 

  

[iforgive]

โดนอีกละ  เข้าทางคุณโบ๊ทเลยแบบนี้น่ะ

[pim_onelove]

อัยย่ะ!!!! ต้าร์ยอมรับความรู้สึกของคุณโบ๊ทแล้วใช่ไหม ฮิ้ววววววววววววววว 
เอานะหนทางข้างหน้าจะเป็นยังไงไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้มีความสุขก็แล้วกันเนอะ 

ว่าแต่คืนนี้ขึ้นไปนอนเตียงเดียวกัน โดยเปิดเผยความรู้สึกกันแล้วเนี่ย มันจะนอนเฉยๆ ไหม หรือว่ายังไง //แล้วเราหวังอะไรเนี่ยยยยยย 

[malula]

คุณโบ๊ทให้ดูฐานลับแล้ว มีอะไรลับ ๆ ที่อยากให้ต้าร์ดูอีกไหม อิอิ

[yeyong]

โบ๊ทน่ารัก เวลาอยู่กับน้องสาวดูอบอุ่นจัง

[Whatever it is]

อ่าวว ไหงคุณโบ๊ทยังจะแต่งงานอีกล่ะ-_-

[kunfon]

แอบอ่านมานาน คุณโบ๊ทจับต้าร์กดเลย
โผล่มาเพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ 555+

[TifaReira]

ฮัดช่า!! พอได้เปิดใจกันแล้ว อะไรๆมันหวานนนขึ้นนนนน
จากที่แค่เกรียนใส่กันแล้วจบ กลายเป็น เกรียนใส่กันแล้วจูบบบบ กรี๊ดดดดดดด
พี่โบ๊ทจัดเต็มทุกวีคเรยนะคะ 55555
จัดบ่อยๆนะคะพี่ เกรียนมาจูบกลับเรยจ้าาาาา (ไอ้หื่นนนนนน : กีตาร์ ><)

[runningout]

  จุ๊บเป็นยังไงบ้างกีตาร์ ??

[wijii]

ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหนนนนนนนน ~~~

ร้องเพลงนี้ให้ตาร์กะคุณโบ๊ทเลย


ปล. เราเขินทุกครั้งเลยนะที่คุณโบ๊ทกะตาร์จูบกันเนี่ย   

[Mc_ma]

เหมือนไม่มีอะไร แค่เค้าจูบกัน และจับมือกันเดินเอง แต่ว่า มัน...น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก..................
มีการพาต้าร์มาฐานลับของคุณโบ๊ทด้วย พื้นที่ส่วนตัวเชียวน๊าาาา
คุณโบ๊ทก็นะ ฉวยโอกาสตลอด เดี๋ยวก็แอบหอมแก้ม จุ๊บแก้ม และสุดท้ายก็จูบดูดดื่มจนได้ ทั้งแก้มทั้งปากต้าร์ช้ำหมดแล้วเนี่ย 
เอิ่มม.... ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะคุณโบ๊ท รู้สึกว่าคุณโบ๊ทจะได้กำไรไปเยอะแล้วนะคะ 
หากว่า...ตกลงเป็นแฟนกันจริงจังขึ้นมา.... ไม่อยากจะคิดเลย...ว่าเปี๊ยกต้าร์จะเสียดุลการค้าขนาดไหน 
(คนอ่านก็พยายามชักพาเข้าเรื่องนี้อยู่เรื่อย ไหนตอนแรกว่าชอบแนวใสๆไงห๊าาา....???)
 :pig4:ขอบคุณมากค่ะ คุญแจ็ค รอตอนต่อไปค่ะ>> เป็นฉากคุณโบ๊ทส่งเปี๊ยกต้าร์เข้านอนใช่มั้ยคะ? 

[BeeRY]

ทำไมตอนนี้มันน่ารักอย่างนี้ล่ะ แอร๊ยย
เรื่องแต่งงานยังอีกไกล ไม่ต้องคิดมากหรอก ตอนนี้ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะนะทั้งสองคน
อีกอย่างที่บ้านคุณโบ๊ทก็ออกจะยินดีต้อนรับว่าที่สะใภ้(?)คนนี้จะตาย วันหลังเกรียนน้อยต้องพาคุณโบ๊ทไปเปิดตัวกับที่บ้านบ้างนะ
กดบวกจึกๆพร้อมกับแอบย่องเข้าห้องนอนคุณโบ๊ทไปหลบอยู่ข้างเตียงสังเกตการณ์คืนนี้