ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ดโดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคล ที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้ โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
▲▼ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼
***=================================================***
เบนไปอ่านนิยายเรื่องหนึงมาแล้วมันเหมือนชีวิตสมัยเรียนของเบนมากเลย ก็เลยอยากเอาเรื่องของตัวเองมาเล่าบ้าง เป็นเรื่องสั้น
ได้ใจความ 555+ เอาวะแต่งให้มันจบสักเรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องสมัยอยู่มอต้น เปลี่ยนแปลงเนื้อหาและคำพูดพอสมควรเพราะจำได้
แค่คร่าวๆว่าพูดอะไรไปบ้างแต่ไม่เป๊ะหรอก และเพื่อให้มันเหมาะสมกับบอร์ดและคล่องต่อการเล่าเบนขอแทนตัวเองว่าผมละกัน
เรื่องมันเกิดตอนที่
“เห้ยเบนแกมองไรวะ” แหมม ไอนี่มันชื่อแหม่มตัวเล็กกระทัดลัดไม่ได้สวยไรมากมายหรอก แต่แมร่งโคตรป็อป นิสัยใช้ได้เรียน
เก่งระดับต้นๆของห้องเลย เป็นเพื่อนที่น่าคบไว้ลอกการบ้านมาก ก๊ากกกก
“มึงจำพี่คนที่กูเล่าให้ฟังได้ปะว่ากูคุยในเอ็มอ่ะ พี่เต้อ่ะ”
“เอ่อ จำได้ทำไม”
“เนี้ยหน้าเหมือนพี่คนเนี้ยเลย” “เนี้ยๆ คนที่เดินผ่านหน้าไปเมื่อกี้กระเป๋าที่มีจรเข้ห้อยอะ”
“เอ่อวะ เหมือนๆรูปที่แกเอาให้ดูเลย”
พี่เต้เป็นเหมือนรักแรกของเบน แต่มันอาจเหมือนความลุ่มหลงสมัยเด็กๆก็ได้ เบนคุยกับพี่เค้าทุกวันศุกร์ตั้งแต่ม.1-ม.3 วันไหน
เบนไม่ออนก็เบนก็จะส่งเมล์ไปบอกล่วงหน้า ถ้าพี่เค้าไม่ออนก็จะส่งเมล์มาบอกเบนเหมือนกัน พี่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเบนหรอก
เพราะพี่เค้าพี่แฟนแล้ว ซึ่งตอนนั้นเบนก็ไม่รู้ด้วยซ่ำว่าเริ่มรักเค้าเข้าแล้ว ด้วยความที่สนิทกันมากก็เลยแลกเบอร์กัน แต่ส่วนมาก
เบนจะเป็นคนโทรหาพี่เค้าเอง จนมีวันนึงแฟนเค้าเข้ามาบอกเบนว่าเลิกยุ่งกับของๆเค้าได้แล้ว พี่เค้าพูดดีกับเบนมาก เบนกลับ
บ้านร้องไห้อยู่เป็นวันตอนนั้นไม่เข้าใจว่าร้องไปทำไม พึ่งมารู้ก็ตอนเริ่มโตนิแหละว่าทำไม รักเค้าเข้าแล้วสิ หลังจากนั้นเบนก็ไม่
ได้ทักพี่เค้าในเอ็มอีกเลย พี่เค้าก็ไม่ทักเบนเหมือนกันจนมาถึงปัจจุบัน
เข้าเรื่องเลยละกันนะ
“กลับทางไหน น้ำ”
“บิ๊กซี มึงไปปะ” มันหันมาถามผม
“ใครไปบ้าง วะ”
“หมดเลย ยกเว้น หนิง”
“เออไป” เบนเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่ซุ้มหน้าห้องปกครอง ก่อนจะเดินออกไปหลังโรงเรียน จริงๆแล้วเบนกลับบ้านได้ทั้งหน้า
และหลังโรงเรียน แต่ถ้ากลับข้างหน้าจะง่ายกว่าเพราะถ้ารอหน้าโรงเรียนรถเมล์ไปจอดถึงหน้าปากซอยบ้านเลย แต่เบนแทบไม่
เคยไปกลับหน้าโรงเรียนซักครั้งเพราะอะไรอะหรอ เพราะประตูหลังโรงเรียนจะมีสนามตะกร้ออยู่ และทุกครั้งที่เดินผ่านก็จะเจอ พี่
คนหนึงตัวค่อนข้างสูง ผิวคล้ำ ตัดสกินเฮด เล่นตะกร้ออยู่ทุกครั้งไป หรือที่เบนกับเพื่อนๆเรียกว่าพี่จรเข้
“อ้าว มองมองมันเข้าไป แดกเลยไหมละมึง” ไอผึ้งสาวที่คิดว่ามันสวยที่สุดในสามโลก
“ไอเหี้ย” อวยพรมันหน่อย ชอบนักว่าเวลาถูกด่านิ
“ให้กูบอกให้ไหมมึง ว่ามึงปิ๊งๆเค้า”
“ปิ๊งเหี้ยไรละ กูมองเฉยๆ”
“แนะๆ หนุ่มน้อยหัดมีรัก”
มั่นไส้มันจริงๆเหอะให้ตาย
ทุกวัน เวลาเดิม เบนจะต้องเดินผ่านที่ตรงนี้ มองแมร่งอย่างนี้ เม้ากับเพื่อนไป มองพี่เค้าไป ไม่ได้ยิ้มให้ ไม่ได้มีท่าที ไม่ได้อยาก
รู้จักแค่มองก็พอแล้ว พอแล้วจริงๆ
ช่วงนั้นไม่รู้เป็นห่าไรชีวิตนี้ พึ่งรู้ว่าตัวเองหน้าตาดีก็ช่วงนี้แหละวะ สาวๆแห่มาให้ขนมจีบกันพึบพับสับรางไม่ทันทีเดียว ด้วยความ
ที่เป็นขาว สูง รูปร่างดี ดีกรีเป็นลูกครึ่ง พ่วงตำแหน่ง เดือนโรงเรียนสมัยมอต้น 555+ แหล่มเลย (ไม่ได้โม้นะเอ่อ)พูดแล้วก็
เหมือนชมตัวเอง มีสาวมาให้เลือกสันพร้อมกัน สี่ห้าคน เลือกกันไม่ถูกเลยทีเดียว นึกถึงตอนนั้นลัวฮา เพื่อนเห็นเหมือนฝรั่งมีแต่
คนมาพูดภาษาประกิดด้วยไอเราก็นะ “ปู้ดทายด้ายนิดหน่อยกั๊บ ปู้ดอังกิดม่ายด้ายเลย” อ่าวฮากันไป 555+
ทุกวันคาบสอง ห้องเบนจะมีเรียนอะไรสักอย่างนี้แหละ ก่อนจารย์เข้าเบนต้องไป เข้าห้องน้ำก่อน ไม่รู้เป็นอะไร ปวดขี้ตอนนั้น
ทุกที เบนกับเพื่อนหลายคนแล้วตาตอนนั้นใครอยากไป ก้จะตามขบวนมาที่ตึก 6 ชั้น 6 จะไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้ ในเมื่อเบนเรียนอยู่
ตึก 3 แต่เบนกับเพื่อนจะให้คำตอบว่าคนน้อย เพราะตึกนั้นมีแต่พี่ ม.6 พอขึ้นลิฟท์ไป เดินไปเข้าห้องน้ำก็ต้องผ่านห้อง4/5 5/5
6/5 เด็กสายศิลป์-คำนวน มองลอดเข้าไปจากหลังห้องจะเจอพี่จรเข้นั้งอยู่หลังสุดข้างประตู ทุกทีเป็นเวลา กว่าสามปี วันไหนไม่
เจอหน้าถึงกับขี้ไม่ออกเลยทีเดียว
ทุกวันเวลาเดิมเบนก็จะมีกิจกรรมแบบนี้แหละกับเพื่อนจนเป็นความเคยชิน
ตอนเช้าซุ้มหน้าปกครอง
“เบน มึงเอา พีซีทีมาปะ” สมัยนั้นเค้าฮิตกันครับ
“เอามา” ผมพยิบออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้มัน ไอนี่ต้องโทรหาแฟนมันทุกเช้า และเป็นขาประจำยืมพีซีที สมัยนั้นโทรพีซีที
ด้วยกันฟรี มือถือนาทีละบาท เบอร์บ้านครั้งละสามบาท (แม่นเนอะ)
“น้องเบนครับ” มาแล้ว พี่นุประธานนักเรียน สุดหล่อ ย้ำว่าโคตรหล่อ มาทักทุกเช้าพร้อมนมหนึงกล่อง ที่เจาะแล้วและพี่เค้ากำลังกินอยู่
“เอาปะ” พี่เค้าถามพร้อมยื่นกล่องนมมาให้ เบนได้แต่สายหน้าให้ทุกครั้ง แล้วพี่เค้าก็ยิ้มก่อนที่จะเดินจากไป เป็นแบบนี้ทุกเช้า เหมือนกิจวัติประจำวัน ฮ่าๆ
“กินข้าวกัน” เมื่อมีใครสักคนชวนไปกินข้าวพวกผมก็พร้อมเพียงเดินตามกันไป ณ โรงอาหาร
“เบน มึงกินร้านสอง เป็นเพื่อนกูนะ” เอาแล้วไง ไอมา ไอนิ่มันเป็นอิสลามครับ เลยกินได้ร้านเดียว ซึ่งคนร้านนี้เยอะมาก เพราะนอกจากจะมีอิสลามกินแล้วคนธรรมดาก็กินได้ ซึ่งผมขี้เกียจต่อคิวอย่างแรง
“ไม่เอาอะขี้เกียจต่อ นานนน”
“โห ไรวะ มึงสูงอ่ะ สั่งให้หน่อยดิ กูเตี้ยกูสั่งทีไรแมร่งไม่เคยสนใจกูเลย “
“มึงก็พูดดังๆสิวะ” ผมไม่ยอมหรอกครับ ผมอยากกินน่องไก่ร้านแม่เปิ้ล
“ใจร้าย”
แล้วแมร่งก็เดินไปเลย ผมเลยต้องเดินตามมันไป เอาวะซื้อให้ก่อนก็ได้
“เอาเงินมากูซื้อให้มึงเอาอะไร”
มันสั่งมาสองอย่างแล้วก็ส่งเงินมาให้ผมก็เบียดๆเข้าไปซื้อสักพักก้ออกมา มันยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ถือน้ำมะพร้าวแก้วใหญ่สองแก้ว
“กูเลี้ยง”
“ขอบใจ “
ผมเดินถือข้าวมาวางไว้บนโต๊ะประจำที่โรงอาหาร มันเดินตามเอาน้ำมาวางแล้วก็นั้งลงเฝ้าโต๊ะ เพื่อนบางคนก็เดินกลับมานั้งที่แล้ว
มีแต่ผมยังไม่ได้ซื้อข้าวเลย เอาวะจะเข้าแถวแล้ว รีบหน่อย พอสั่งเสร็จแล้วก็รีบกลับมานั้งโต๊ะ
หันไปมองข้างๆห่างไปประมาณสามสี่โต๊ะ เจอพี่จรเข้นั้งอยู่กับสาว ที่ไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าน่ารักดี เพื่อนมันมองเบนใหญ่เลย
“เห้ยมึง นั่งดิวะ มองขนาดนั้นเดี๋ยวแมร่งก็ลุกมาเตะมึงหรอก คิดว่าจะจีบแฟนเค้า” ไออาท มันดึงผมนั้งลงผมก็นั้งลง หารู้ไม่ว่า ผม
ไม่ได้จะจีบผู้หญิงคนนั้น แต่กำลังรู้สึกอยากจะไปนั้งแทนที่ผู้หญิงคนนั้นเสียมากกว่า
เวลาผ่านไปทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม จนกระทัก แต้ว เพื่อนสาวในห้อง เดินมา
“เบน แกรู้จักพี่ เนย์ ปะ ที่อยู่ชมรมเดียวกับแกปะ”
“รู้ทำไม”
“กูอยากรู้จัก” อืม ผู้หญิงสมัยนี้ขัดเจนดีนะ ฮ่าๆ
“แล้ว มา บอก กู เพื่อ? “ เน้นทีละคำเลยครับ มาบอกผมทำไม ไปบอกพี่เค้าสิ
“อ่าน ปาก กู นะ ไอ ควาย ที่ กู มา ถาม มึง ก็ เพราะ จะ ให้ มึง ช่วย สิ วะ “ อืมม ชัดเจนมากเพื่อนแต้ว
“ให้ช่วยไง ว่ามา”
“ก็แบบ เดี๋ยวมึงต้องซ้อมดนตรีใช่ปะ คือกูไปนั้งเป็นเพื่อนได้มะ แล้วมึงก็เนียนๆไปคุยกับพี่เค้า แล้วก็แนะนำกู ที่เหลือกูจัดเอง
แล้วก็ถ้ามึงมีไรให้กูช่วยบอกได้นะเว้ย กูพร้อมเต็มที่ บอกพี่มาเลยไอน้อง”
“เหอะๆ เออ ตอนกลางวันละกัน กินข้าวแล้วมาหาที่โต๊ะประจำกู โอเค๊”
“จ๊า ขอบใจมากมึง มีไรให้กูช่วยมะ ลอกการบ้านกูมะ”
“ไม่อ่ะ ยังนึกไม่ออก นึกออกจะบอกละกัน”
“เออ งั้นกูไปและ”
ระหว่างที่ไอแต้วเดินไปนั้น สาวผึ้งเพื่อนที่คิดว่ามันสวยที่สุดในสามโลก ที่ได้แอบฟังมาตลอดนั้นก็
“อีแต้ว หยุดดดดดดด”
“อะไร มึง”
“ไอเบน มันมีคนชอบอยู่ มึงอยากช่วยปะละ”
“เห้ยยย ไอผึ้งไม่ต้อง ยุ่งเลยมึง กูไม่เอานะสัด กูไม่เล่น” ผมรีบหันไปห้ามไอผึ้ง เอาแล้วไงไอนิ่เล่นกูแล้วไง
แต่ไอผึ้งไม่รอช้าเดินลากไอแต้วเข้าห้องน้ำหญิงไป โดยที่ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากยืนทำหน้าเครียดอยู่หน้าห้องน้ำ
สักพักพวกมันก็เดินออกมา ไอผึ้งยิ้มแก้มปริ เชียวส่วนไอแต้วอะหรอ หน้าตาบอกบุญไม่รับมาก มันได้แต่มองหน้าผมแล้วถามว่า
“จริงดิ” อยู่ตลอดเวลา แล้วนั้นก็เป็นอีกครั้งที่ผมทำอะไรไม่ได้นอกยิ้มให้ แบบเจือจาง
เวลาผ่านไปจนพักเที่ยงพวกผมมากินข้าวกันปกติ
“เบน กินเสร็จยัง ไปๆไปซ้อมดนตรีกัน”
“เออ” “เห้ยกูไปก่อนนะ เจอกันบนห้อง” ผมหันไปลาเพื่อนๆก่อนที่จะเดินตาม แต้วไปที่ชมรม
“พี่เนย์ มาแล้วมึงมาแล้ว”
“เออ กูเห็นแล้วตาไม่บอด เบาๆหน่อยก็ได้ กลัวเค้าไม่รู้หรอว่ามึงชอบ” ไอแต้วมันแทบจะกรี๊ดออกมาเมื่อเห็นพี่เนย์นั้งอยู่ในห้อง
พวกเราเดินเข้าไปในห้อง ผมเดินไปสวัสดีพี่ๆในห้อง ไปถึงผมก็เริ่มซ้อมของผมไป ไอแต้วก็นั้งฟัง เฉยๆไม่ได้มีท่าที จิตหลุด
เหมือนตอนแรก แต่ตามันนิสิ จ้องพี่เนย์ยังกะจะกินตับ
“แต๋ว เบาๆหน่อย สงสารพี่เค้า”
ผมแซวไอแต๋วเบา ไอนิ่หันมาค้อนควับให้ทีนึงก่อนที่จะ
“พี่คะ “ มันหันไปถามพี่เนย์ เอาแล้วไงไหนบอกจะให้กูช่วย ไอนิแค่นี้ทนไม่ได้
“ครับ พี่หรอ” พี่เนย์หันมา ถาม “
“คะ เมื่อกี้พี่เล่นเพลงอะไรหรอคะ คือมันคุ้นๆแต่นึกไม่ออก บลาๆๆๆ”
และแล้วพี่เนย์ก็เสร็จมัน โดยที่ผมไม่ต้องทำอะไรเลย ผมก็นั้งซ้อมของผมไปเรื่อยๆจนกระทักได้ยินประโยคที่ทำให้ผมแทบขาดใจ
“พี่เนย์เรียนห้อง 6/5 หรือเปล่าคะ”
“ใช่ครับ”
อ่าวหันไปดูหน่อยให้ความสนใจนิดนึง
“งั้นพี่ก็รู้จัก ผู้ชายที่นั้งหลังห้อง ตรงประตู ตัวสูงๆตัดสกินเฮดใช่เปล่าคะ พี่เค้าชื่ออะไรหรอคะพอดี เพื่อนหนูชอบ”
อืม อีแต้ว ไม่บอกไปเลยละว่ากูชอบ
“อ้อ มันชื่อ เต้ แต่มันมีแฟนแล้วนะ”
ฮะ ชื่อไรนะ เต้หรอ เห้ย บังเอินไปเปล่าวะ
“เหรออคะ แย่จัง” ไอแต้วทำเสียงอ่อยแล้วหันมามองผม ผมก็นะทำไรได้เนียนนั่งแกะโน็ตต่อไป
“แต่พี่จะบอกมันให้ เพื่อนแต้วสวยปะละ”
“ก็ .... เอาเป็นว่า ขาวสูง หุ่นดีละกัน ใส่ปิ๊งๆ “
“โห จริงอะ งั้นก็ดูดีอะดิ ทำไมไม่ชอบพี่นะ”
“พี่ชอบแบบนั้นหรอคะ” อ่าวงานเข้าแล้วมึง
“ได้ก็ดี ฮ่าๆ “
เงียบ เงียบ ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากสาวแต้วอีเลย จนกระทั่ง ออดหมดเวลาพักกลางวันดัง มันรีบดึงผมออกมาจากห้องนั้น
ผมรีบไหว้พี่ทุกคนก่อนออกไป
“แต้ว มึงเป็นไรวะ อย่าเงียบดิ”
“เค้าชอบ แบบมึงอะ เบน เค้าไม่ได้ชอบแบบกู”
“ไอเหี้ยคิดมาก แบบกูอะแบบไหน กูเป็นผู้ชายนะเว้ย ยังไงกูก้สู้มึงไม่ได้ ที่สำคัญที่มึงบอกอะเค้าคิดว่าเป็นผู้หญิง ไอควาย”
“กูรู้เบน แต่กู ดำ กูเตี้ย กูไม่ได้ขาวสูง แบบที่พี่เค้าชอบ”
“คิดมากวะ กูว่ามึงก็น่ารักดีออก อย่าไปวอรี่ดิวะ ถ้าได้มาง่ายๆมันจะเรียกว่ารักหรอ “
มันหันมายิ้มให้ผม
“ใช่ๆ ถ้าได้มาง่ายๆมันจะเรียกว่ารักหรอ มึงคอยดูนะ ผู้ชายคนนั้นต้องมาเป็นของกู” มันชี้ไปที่ห้องชมรมก่อนที่จะมาชี้ที่ตัวมัน
เอง ยิ้มหน้าแป้นแล่น ก่อนที่มันจะวิ่งเหมือนคนบ้าออกไป
ตอนนี้มึงรู้แล้วนะ หลังจากผ่านไปสามปี พี่คนนั้นที่มึงมอง ชื่อ พี่ เต้ ชื่อเดียวกับคนคนนั้น ของมึงอีเบน
วันนั้นคาบสอง ปวดขี้อีแระ แล้วก็เหมือนเคย เดินไปขี้ตึก6 เพื่อ? ซึ่งมันไกลมาก ขี้จะแตกอยู่แล้วห่านิ ขนาดที่กำลังเดินไปด่าตัว
เองไปอยู่นั้น
“เบน”
“อ่าว พี่เนย์สวัสดีพี่ “
“มาทำไรวะ”
“ขี้ เดี๋ยวค่อยคุยไม่ไหวแล้ววววว”
ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างไว ได้ยินแต่เสียงหัวเราะตามจากด้านหลัง แต่ไม่ได้หันไปมองก็คงเป็นพี่เนย์อะแหละ
พอขี้เสร็จเรียบร้อยก็ออกมา กำลังจะเดินไปลงลิฟท์ พี่เนย์ก็เรียกไว้
“เบน เดี๋ยวดิ ถามไรหน่อย”
“อ่า ครับ “ ผมชำเรืองมองข้างกาย พี่เต้กำลังยืนมองผมอยู่ ครั้งแรก ที่ได้เห็นใกล้ๆ เขินวะ
“เบนรู้จักผู้หญิงคนที่แต้วบอกปะ “
“ผู้หญิง ไหน” เอาเราไง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไหนกูเองนิ่แหละ
“ก็ ที่ชอบไอเต้อะ “
“ครับ รู้”
พี่เต้หันมามองหน้าผมตรงๆ เหมือนจะถามอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูด
“ทำไม พี่คนนี้อยากรู้จักหรอ” ผมทำเนียนชี้ไปที่พี่เต้
“พี่ชื่อเต้ ไม่ใช่พี่คนนี้” ง่า
“เห้ย มึงอย่าแกล้งน้องดิวะ ดูดิหน้าเสียแล้ว” “คืองี้เบนพี่เล่าให้มันฟัง บอกว่า ว่า ขาว งู้น สวย งี้ มันเลยบอกว่าพี่โม้ เบนบอกมัน
ไปดิ๊ว่าพี่พูดจริง”
“เอ่อ “
“ว่าไง ครับ ไอ เนย์ มัน โม้ ใช่ มะ”
“คนที่ชอบพี่ ก็ สูง แต่ไม่เท่าพี่ ค่อนข้างขาว”
“ถ้าเท่าพี่ก็ไม่ไหวแล้วน้อง แล้วน่ารักไหม”
“แล้วพี่ว่าผมน่ารักปะละ” จ๊ากกกก เอาแล้วไง กูหลุดแล้วไง ที่งี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ลาตายครับ
สองคนนั้นจึ๊กทันที พี่เนย์หน้าเสียนิดหน่อย แต่พี่เต้ อมยิ้ม แล้วก็หัวเราะเบา แต่ตอนนั้นไม่ไหวแล้วครับ ถ้าตอนนั้นหายตัวได้คง
หายตัวไปแล้ว สาบานได้ว่าชาตินี้จะไม่ขึ้นมาขี้ชั้นนี้อีกตลอดชีวิต หมดกันกู วันนี้กูจะกลับหน้าโรงเรียน ลาก่อนสนามตะกร้อ ลา
ก่อนห้องน้ำตึก6
พอลงมาถึงข้างล่างปุ๊บก็รีบโกยเข้าห้องเลยย
“เบน”
“น้อยหน่า ว่าไง” ยิ้มหน่อยยิ้มให้สาวหน่อย
“ขอเบอร์หน่อยดิ ไหนบอกว่าจะโทรหาหน่าเองไงไม่เห็นโทรเลย เอาเบอร์เบนมาเลยนะ”
“027702..........”
“เดี๋ยวหน่าโทรหานะ”
เอาวะ ขึ้นไปเรียนก่อน ที่เหลือจะเป็นยังไงก็แล้วแต่เวรแต่กำแล้วกัน มีผู้หญิงมาแจกขนมจีบทุกวันไม่ชอบไปชอบสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ฝันเปียกไปแล้วกันมึงอีเบน
หัวข้อ: (เรื่องสั้น เดี๋ยวก็จบ) แอบรัก-แอบมอง ตอนจบ ย้ายห้องเลยคะ 17/7/54 (อ่าน 12643 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก