A9
“ไอ้ทัก ไอ้ทักเอ้ย มาช่วยแม่ยกข้าวเปลือกหน่อยสิลูก ฝนเหมือนจะตกเลย”
พอเราต่างคนก็ต่างพอกหน้าอยู่แม่สายก็มาร้องเรียกที่หน้าบ้านล่ะครับ
“อ่าแม่กูเรียก”
“เออสิ ไปดิกูไม่ไปช่วยนะ กูเหนื่อย”
“แง๊วว เค้าจะยกคนเดียวไหวหราตะเอง”
“จิ๊ แค่วันเดียวไม่ตายหรอกมึง ไปเร็วๆดิ”
“หนอยๆ ทีแบบนี้ล่ะไม่ช่วยกู ช่วยกูยกดิมึงจะได้ผอมเร็วๆ”
ผมทำเป็นหูทวนลม มันก็ดึงแข้งดึงขาอยู่ล่ะครับแต่ผมเรื่องหน้าทนนี่ไม่มีใครเกิน เรื่องแบบนี้นะ เรื่องอื่นไม่สู้ครับ มันยอมผมมันเลยวิ่งออกจากห้องไป
“เฮ้ย ไอ้ทัก”
ร้องเรียกมันไม่ทันครับ ทำไมน่ะเหรอก็มันยังพอกหน้าดำปี๋วิ่งลงจากห้องผมไป สักพักผมก็ได้ยินเสียงอุทานของแม่สายและพ่อแม่ผม
“แว้กก ไอ้ฮิ้นท์มันแกล้งทักนะพ่อตุ๋ย”
นั่น ดูเอาครับ ผมอยากจะวิ่งลงไปกระทืบมันให้ตายคาฝ่าเท้าจังเลยนะแต่ก็อายพ่อกับแม่ที่พอกหน้าดำอยู่แบบนี้ ปล่อยมันไปก่อน ฮึ่มเดี๋ยวเถอะมึง พอมันแห้งผมก็ล้างหน้าแล้วเดินลงไปชั้นล่าง คืนวันเสาร์ส่วนมากผมจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวล่ะครับ อิอิ ดูละครหลังข่าวกันหน่อย
“แล้วเมื่อไหร่พี่อ้อยกับพี่โฮมจะมาเหรอแม่”
พอละครพักโฆษณาผมก็ถามแม่ผมขึ้นล่ะครับ
“ตอนเช้า เมื่อกี๊เพิ่งโทรฯมาบอกแม่บอกกรุงเทพฯฝนตกหนัก”
“อ้าว เหรอ จิ๊”
“ทำไมเหรอฮิ้นท์”
“ก็ฮิ้นท์จะไปกรุงเทพฯกับพี่อ้อยอ่ะวันเสาร์ จะทันไหมเนี่ย พรุ่งนี้ก็เสาร์แล้วนะ”
“ไปทำไม” พ่อผมถามครับทำเสียงดุ
“ไปรักษาสิวไงพ่อ ปล่อยมันรกหน้าให้คนล้อมานานแล้ว พอกันที”
“เออ นั่นสิ พ่อให้เงินไปคราวก่อนก็ไม่ยอมไป ไปรักษาเสียให้มันหายๆเถอะ ครอบครัวเรามีแต่คนหน้าตาดี เสียชื่อเขาหมด”
“พ่ออ่ะ”
นี่พ่อผมนะครับ แหมนะ ผมก็ไม่รู้จะว่าอะไรดี หันไปทางแม่ก็หัวเราะชอบใจอยู่ อยากจะเอาหมอนมากัดเสียให้ขาดคาปากไปเลยนะ อายจัง อิอิ
“ฮิ้นท์ๆ”
เสียงเรียกชื่อผมที่หน้าบ้านล่ะครับ แต่ผมไม่สนใจละครกำลังสนุก
“มีคนมาหาน่ะฮิ้นท์”
“ฮิ้นท์ดูละครพ่อ พ่อไปดูให้หน่อยดิ”
นิสัยไม่ดีเนอะผม แต่ก็ทำประจำล่ะครับ เพราะเวลานี้พ่อจะเดินออกไปปิดประตูบ้านล่ะครับ พ่อไม่ติดละครแต่เหมือนนั่งเป็นเพื่อนแม่เท่านั้นเอง แกจะไปนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงเปลใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้านเวลานี้เสมอ ผมรู้ดีผมจึงพูดออกไปแบบนั้น
“เออ กูเป็นพ่อมึงนะ ใช้กูเหมือนกูเป็นลูก”
“มีบ้างน่าพ่อ อิอิ”
พ่อผมบ่นนิดหน่อยก่อนที่จะเดินออกไป
“เพื่อนมาหาฮิ้นท์”
พ่อตะโกนเข้ามาครับ ผมก็จิ๊ปากทำท่าอารมณ์ไม่ดีเดินออกไป ใครวะมาเอาป่านนี้ ไม่ใช่ไอ้ทักแน่ๆ เพราไอ้นี่มันไม่เคยขออนุญาตใครบ้านผมก็เหมือนบ้านมันล่ะครับ
“อ๊ะ นาย”
แว้กก ไม่จริงใช่ไหม ฮัทครับท่าน ฮัทมาหา ฮัทมาหาผม แต่เอ๊ะ ไม่ๆ เราอย่าแสดงอาการดีใจจนเวอร์ออกหน้าออกตาแบบนี้ เขาทำให้เรารอนะ เราต้องทำหน้านิ่งๆเพราะเรางอนอยู่ จะมาขอโทษแน่ๆ ฮึ ต้องทำตึงไว้ก่อน
“เอ่อ คือเราจะมาขอโทษ”
เขาพูดอะไรไม่รู้อีกหลายคำแต่ผมจำไม่ได้ ให้ตายเถอะเหมือนผมล่องลอยไปบนวิมานอากาศส่วนตัวเสียแล้วครับ ทำไมมันตื่นเต้นแบบนี้ แว้กก สั่นๆ จะทำยังไงดี วางท่าไม่ไหวแล้ว หน้าเริ่มเขียว อ่ะ ยอมยกโทษให้ก็ได้ ชอบมากหรอกนะเนี่ย อิอิ
“เอ่อ คือ เอ่อ”
ผมอึกอักล่ะครับ พ่อผมก็ยืนมองอยู่ เลยชวนฮัทไปนั่งที่ศาลาริมคลอง ยุงจะหามเราสองคนข้ามคลองไปไหมเนี่ย อย่าให้บรรยายเลยครับ เอาเป็นว่าเขาก็มาขอโทษ เขาบอกถึงเหตุที่มาไม่ได้ ตอนแรกผมก็ตึงๆวางท่าอยู่นะ แต่พอเห็นแววตา และสิ่งที่ออกจากตาของเขา แว้กก เวอร์ไปไหม ไม่รู้สิ ให้อภัยไปแล้วอ่ะ อีกทั้งเขายังเตรียมกระดาษมาเรียนวาดรูปอีก รู้ไหมตอนสอนเขาวาดรูปผมแอบมองเขา มีแวบหนึ่งที่ผมแอบสัมผัสมือของเขา โอ๊ย ตายไปเลย จะจำไปจนตายเลย มีความสุขมากจนอยากจะกระโดดน้ำคลองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย อิอิ เอาเป็นว่างดการบรรยาย
“เหมือนพายุจะเข้าเลยนะ”
ผมพูดขึ้นครับ ยังไม่ทันขาดปากฝนห่าใหญ่ก็เทลงมา เอ่อ ในใจผมนะคิดเอาไว้ไม่ขนาดนี้หรอกนะ แค่เขามาเรียนวาดรูปด้วยก็ดีใจแล้ว สองต่อสองที่ศาลาริมคลองของสองเรา อิอิ แต่ถ้าฝนตกขึ้นมาหนักๆ ก็แสดงว่าเขาก็จะยังไม่กลับบ้าน แว้กก ขอบคุณเทวดาที่เมตตาสงสารลูกช้าง เอ๊ะ ทำไมต้องลูกช้าง ลูกกระต่ายดีกว่า อิอิ
“ตายห่าแล้วจะกลับยังไงวะเนี่ย”
“เอ่อ ฝนตกหนักขนาดนี้ เราว่านายอย่ากลับเลยดีกว่า นอนค้างที่นี่ก็ได้ พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับมันอันตราย”
“จะดีเหรอ เราเกรงใจนาย”
“ไม่ต้องเกรงใจ เว้นแต่ว่าฮัทจะรังเกียจ”
พูดไปได้เนอะผมอ่ะ แต่ก็เอาเถอะถือว่าเรียกเรตติ้งแบบเชยๆ ทำไมต้องรังเกียจคนอ้วนดำใช่ไหม คนอ้วนดำแล้วไม่มีหัวใจหรือไงนะ ถ้าผมพูดออกไปแบบนี้อาจจะมีคนตอบกลับมาว่า ไม่ใช่ไม่มีหัวใจแต่มันไม่มีเซกส์แอพเพียล แว้กก เกี่ยวกันไหมเนี่ย สรุปเลยๆ เอาเป็นว่าฮัทยอมค้างกับผมที่บ้าน ค้างกับผม แว้กก ตื่นเต้น นี่ผมจะเสียบริสุทธิ์แล้วเหรอเนี่ย ฝันที่เป็นจริงชัดๆ
“นายไปอาบน้ำดิ”
พอเข้าไปในห้องหลังจากที่ให้เขายืนรออยู่หน้าห้องก่อนแป๊บหนึ่งล่ะครับ เพราะผมต้องรีบมาเก็บของที่ไอ้ทักมันรื้อซะกระจาย อีกอย่างต้องไปล็อกเก๊เขียนหนังสือของผม เพราะในนั้นมันมีรูปวาดของเขาเต็มไปหมดเผื่อว่าเขาอาจจะมีนิสัยอยากรู้อะไรแบบนี้ อิอิ
“สาธุ ขอให้ได้กัน”
เอ่อ คือว่าตอนที่เขาไปอาบน้ำนั่นล่ะครับผมออกมายืนพนมมือไหว้เสากลางบ้านไม่ใช่เสาตกน้ำมันอะไรหรอกนะ แต่เอาเถอะ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งสิงศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนดี ถ้าจะให้เข้าไปขอพระท่านคิดว่าท่านจะให้ไหมอ่ะ ไม่ดีๆ
“ขอให้ตกนานๆแรงๆเลยนะครับฝน ตกลงมาเล้ย ตกลงมา แรงกว่านี้อีก”
อิอิ มีบ้างนะ พึ่งสิงศักดิ์สิทธิ์ ที่ผมออกมาบนบานศาลกล่าวขนาดนี้ก็จะอะไรล่ะครับ ก็ตอนที่เขาจะไปอาบน้ำน่ะ เขาถอดเสื้อ แว้กก เลือดกำเดาจะไหล จะว่าไปหุ่นของฮัทก็เหมือนไอ้ทักมันนะ แต่ฮัทจะดูขาวกว่า ไอ้ทักมันมีกล้ามท้องนะครับท่านเห็นมันแบบนั้นน่ะ ก็มันเล่นบาสฯนี่นะ แต่ว่าฮัทของผมน่ะ ขาวเนียน แว้กก ใจจะขาดรอนๆ นี่ไงเหตุผลที่ผมอกมาบอกให้ฝนตกหนักๆ อย่าให้หยุด จะดอมดมเสียให้สาสมแก่ใจเลยนะ อิอิ
“เอ่อ นายจะไม่ใส่เสื้อนอนเหรอ”
ผมทำตาโตครับ ไม่ได้อยากมองด้วยสายตาแบบนี้เลยนะเสียมารยาท แต่ก็นะจะให้หันไปทางไหนล่ะ มองมากๆก็กลัวว่าจะคึกเกินเหตุ โว้ย น้ำลายไหล อิอิ
“ไม่เอาอ่ะ เราอึดอัดรำคาญ”
ผมพยักหน้าครับมองสำรวจตามหน้าท้องแบนราบมีมัดกล้ามนั้น ให้ตายเถอะ ไม่ไหวแล้ว
“เราไปอาบน้ำก่อนนะ”
ผมอายหน้าแดงก่ำดันใส่กางเกงบอลอีกนะกู ก็จะอะไรล่ะครับไอ้ฮิ้นท์น้อยมันจะตายแล้ว แว้กก ช่วยด้วยๆ ผมก็พาน้องไปจัดการล่ะครับไม่งั้นคงนอนไมได้แน่ๆ พออาบน้ำเสร็จก็ออกมาเขานอนแผ่บนเตียง จู่โจมเลยดีไหมอ่ะ อิอิ เขินจัง ผมก็ชวนเขาดูหนังล่ะครับ ไม่รู้จะทำอะไรดีนี่เนอะ เพราถ้าอยู่เฉยๆคงได้คิดอะไรลอยละลิ่วปลิวลมไปไกลแน่ๆ เสียงเต้นของหัวใจมันดังออกมาจนเกิดเหตุแล้วครับ เขานั่งเลือกหนังอยู่ สรุปก็เปิดหนังสุดรักของผม “สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก” ไม่รู้สิครับดูกี่ทีผมก็ชอบ ชอบมาริโอ้ แว้กก
“นายอินจัดขนาดนี้เลยเหรอ”
พอถึงตอนที่นางเอกมัวแต่ไปกับผู้ชายแล้วเพื่อนเหมือนงอนอะไรประมารณนี้ผมก็นั่งเม้มปากน้ำตาซึมครับ อายเขานะแต่ทำยังไงได้ ผมมันพวกอารมณือ่อนไหวแม้ร่างกายจะใหญ่ยักษ์อวบอัดก็ตามทีเถอะ ฮึ
“นะ ก็นิดหน่อย”
พอถึงตอนที่นางเอกจะไปสารภาพรักแล้วเจอพี่โชนบอกว่ามีแฟนแล้ว ที่นางเอกเดินตกน้ำ ผมนี่ปล่อยโฮออกมาเลยครับ มันโดนใจที่สุด
“เฮ้ย นาย เวอร์ไปป่ะเนี่ย”
“ก็เราสงสารอ่ะ โดนกับใครก็คงเจ็บน่าดู”
“อ่านะ แต่นางเอกฟังผิดเองไม่ใช่เหรอ”
“อ้าวก็ตอนนั้นใครจะรู้ล่ะว่าอะไรจริงไม่จริงอ่ะ ไมอ่ะเราซึ้งนี่”
พอหนังจบเราก็ปิดไฟนอนคุยกันล่ะครับ ใจเต้นแรงมากๆ ผมคงนอนไม่หลับหรอกครับคืนนี้ ไม่อยากจะข่มตาหลับเลยนะ ผมเคยฟังเพลง I don’t wanna miss a thing คิดว่าคนเขียนเพลงมันเวอร์จริงๆเลยนะที่เขียนออกมาแบบนี้ “ไม่อยากหลับตานอนเพราะถ้าหลับตาก็คงจะคิดถึงเธอและคงพลาดโอกาสที่จะมองหน้าเธอ” อะไรประมาณนี้ผมเพิ่งจะเข้าใจว่ามันมีอยู่จริงๆ ผมกำลังรู้สึกอย่างนั้นอยู่ ไม่อยากจะพลาดแม้แต่วินาทีเดียว ฮัทเขาเล่าเรื่องของเขาให้ผมฟัง ตอนนี้เองที่ผมรู้สึกว่าใจมันเต้นผ่อนความแรงลง ไม่รู้สิครับ น้ำเสียงของเขามันทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น มันฟังดูอบอุ่นบนเศร้า เข้มแข็งแต่อ่อนแอยังไงไม่รู้ แล้วเขาก็แซวผมว่าผมแอบชอบใคร จะให้บอกไปเลยไหมล่ะว่าใคร แหมนะ ถามจังเลย อิอิ ไม่ดีหรอกครับ ตราบใดที่ผมยังไม่ดูดี ผมจะไม่บอกเขาเด็ดขาดว่าเขานั่นล่ะที่ผมชอบ ชอบทั้งหัวใจ
“ว่าแต่นายจะไม่บอกเราจริงๆเหรอว่านายชอบใครอยู่น่ะ”
“ไม่บอกอ่ะ ถ้าเราพร้อมแล้วเราจะบอกนายนะ”
“อ่านะ ใบ้หน่อยไมได้เหรอ”
“ไม่ได้ เราจะบอกนายแน่นอนเราสัญญา”
“อืมๆ แต่อย่ารอจนมันสายเกินล่ะ จะเหมือนนางเอกของหนังเมื่อกี๊จะหาว่าเราไม่เตือน”
ผมอึ้งไปครับ เพิ่งจะมารู้สึกว่ามันเสียดใจเอาตอนนี้เอง นั่นสินะ ถ้าผมรอ รอให้ผมพร้อมแล้วค่อยบอก มันจะสายไปไหม พอผมพร้อมแล้วเขาไม่พร้อมหรือเขาเดินหนีไปกับคนอื่น มันจะสายไปไหม
“มันจะสายไปจริงๆเหรอ”
ผมหันกลับไปถาม เขานอนหลับตาแล้วครับ เสียงลมหายใจที่ผ่อนจนเบาแทบไม่ได้ยินเสียง เสียงสูดลมหายใจยาวๆลึกๆ อ๊ะ นี่หลับแล้วเหรอ
“ฮัท”
ผมร้องเรียกเขาเบาๆครับ ไม่มีเสียงตอบ คงจะง่วงจัด ผมเม้มปากแน่น
“เราชอบนายนะ”
ผมตัดสินใจบอกออกไป ใจของผมมันเต้นรุนแรงเหลือเกิน นี่ผมบอกชอบผู้ชาย แว้กก ใจเร็วไปไหมเนี่ย แต่ก็อย่างที่เขาว่า มันจะสายเกินไปไหมถ้าผมรอ แต่ถือว่าผมบอกเขาไปแล้ว บอกออกไปแล้วความในใจของผมที่เก็บงำมานานแสนนาน
“กอดหน่อยได้ไหมอ่ะ”
อิอิ พอเขาหลับ คือผมแน่ใจว่าเขาหลับล่ะครับผมก็ทำท่ากระแซะเข้าใกล้ รู้ไหมว่ามันไมได้ง่ายเลยนะ คือผมไม่เคยทำแบบนี้ ไม่ใช่สิ ทำไมกับไอ้ทักอยากกอดก็กอดเลยนะไม่ได้รู้สึกแบบนี้เลย แต่สำหรับตอนนี้กับเขา แค่ปลายนิ้วจะไปสัมผัสโดนตัวเขาผมก็ใจเต้นแรงเหมือนว่าร่างกายมันร้อนไปหมด เคยเป็นแบบนี้ไหมครับ นอนใจเต้นแรงสั่นไหวอยู่ แค่เสียงลมหายใจของเขาเราก็ละลายไปทั้งตัวแล้ว แล้วรำพังอะไรจะไปกอดเขา ไม่ตายกันไปข้างเลยเหรอ ผมทำท่านอนดิ้นเผื่อว่าร่างกายของผมมันจะสัมผัสกับเขาบ้าง วินาทีที่แขนของผมไปโดนกับเนื้อตัวท่อนบนที่เปล่าเปลือยของเขา ผมรู้สึกว่ามันมีพลังบางอย่าง อิอิ พลังที่จะทำให้ผมอยู่แบบนี้ไปอีกนานหลายชั่วโมง มันรู้สึกดีมากๆ ดีจนผมนอนไม่หลับ อยากจะหอมแก้ม อยากเอาริมฝีปากสัมผัสกันเหมือนในหนัง อิอิ แต่ไม่เอาๆ ผมจะไม่ฉวยโอกาส ไม่ว่าจะยังไง ถ้าเราจะสัมผัสกันจะต้องเป็นไปด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งของทั้งผมและเขา เพ้อฝันไปไหมเนี่ย ไม่รู้ล่ะแต่ผมคิดแบบนี้จริงๆ แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ เสียงฝนตกกระทบหลังคา อากาศที่เย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศ และผ้าห่มอุ่นๆ อีกทั้งคนที่เราชอบนอนอยู่ข้างๆ ต่อให้ต้านทานอยากจะมองเขาให้ตายผมก็พ่ายแพ้ต่อความง่วงล่ะครับ หลับไปเลย
ผมมาสะดุ้งตื่นเอาตอนเช้า ก็ไอ้ทักมันมาปลุกครับ
“ไอ้ฮัทไมมานอนกับมึง”
มันลากแขนผมออกจากเตียงมาเลยครับ ผมยังไม่ทันได้ลืมตาเลยนะ
“หือ ไรอ่ะ”
“บอกมา ทำไมมันมานอนกับมึง พวกมึงทำไรกัน”
“อือ กูง่วง” “ปึ๊ก”
“อ๊ะ มึงตบหัวกูไมอ่ะไอ้เชี่ยนี่”
“กูถามน่ะ ทำไมไอ้ฮัทมันมานอนกับมึง”
เสียงมันไมได้ดังนะครับแต่เหมือนมันกัดฟันพูด ผมค่อยๆลืมตาขึ้น โอ้นะ ตามันนี่เหมือนจะมองผมให้มอดไหม้ไปเลยนะ
“อ้าว ก็เมื่อคืนฝนตกอ่ะ ฮัทมาหากลับไมได้ก็เลยต้องค้าง”
“ทำไมไม่นอนห้องรับญาติ มานอนกับมึงทำไม”
“มึงเป็นบ้าไรเนี่ย จะไปนอนทำไมห้องรับญาติเปิดแอร์หลายตัวเปลืองเงินพ่อกูดิ กี่โมงแล้วอ่ะ มาปลุกกูทำไมแต่เช้า เชี่ยนี่คนกำลังนอน วันเสาร์นะ”
“อย่ามาแถไปเรื่องอื่น กูไม่ชอบนะ มันมานอนทับที่กูได้ไง”
หือ ผมหันขวับครับ ไอ้นี่ท่าจะเป็นเอามาก ทำมองหน้ามันแบบตั้งคำถาม นี่มันมาจับจองเป็นเจ้าของเตียงผมตั้งแต่เมื่อไหร่
“กูมาปลุกมึงไปวิ่งไง ไหนบอกจะลดความอ้วนไม่ใช่เหรอวะ หรือว่ามึงไม่ทำแล้ว”
“จิ๊ เออๆ เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บ มึงไม่ต้องไปปลุกฮัทนะ เขานอน”
“แหม ห่วงกันจริง มึงแอบชอบมันป่ะเนี่ย”
“เชี่ยแระ มึงนี่อะไรวะไอ้ทัก เดี๋ยวกูเตะมึงจริงๆนะ เชี่ยที่สุด”
ผมโวยวายครับ แต่เสียงไม่ดังมากเพราะพ่อกับแม่ก็ยังไม่ตื่น ปกติแม่ผมจะตื่นเช้ากลัวว่าแกรู้สึกตัวแล้วจะออกมาว่าเอา ด่าทอกันแต่เช้าเลยผมกับมัน ผมเดินลงจากชั้นสองมีไอ้ทักเดินตามมาติดๆ ผมเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วเราก็ออกไปที่วัด พื้นยังคงเจิ่งนองไปด้วยน้ำ
“วิ่งอีก วิ่งเร็วๆ”
มันขู่ผมครับ เราวิ่งรอบสระน้ำกลางวัด ไอ้ทักมันไม่ได้วิ่งหรอกนะครับ มันคอยเป็นผู้กำกับให้ผมอยู่
“เชี่ย แฮ่ก กูเหนื่อย”
“เหนื่อยก็ต้องวิ่ง ไอ้อ้วน”
“เชี่ย มึงว่าไรน๊ะ”
“ไอ้อ้วนดำๆๆๆๆ”
“ไอ้ทัก เชี่ยกูจะเตะมึง”
“แน่จริงมึงวิ่งตามกูให้ทันดิ วิ่งตามทันกูจะให้เตะ”
“หนอย ท้าทายกูเหรอมึง”
ผมไม่ยอมครับ อ้วนอะไรกันนี่น้ำหนักผมลงตั้งสองกิโลฯแล้วนะ ไม่ยอมหรอกผมวิ่งตามหลังมันครับ เหนื่อยมากๆ แต่ก็ไม่ทันมันอยู่ดี
“มึง กูขออะไรอย่างได้ป่ะ”
พอสว่างเราก็มานั่งที่บันไดขึ้นกุฏิของหลวงพ่อครับพักเหนื่อย เหงื่อออกเต็มตัวผมจนเปียกไปหมด มันก็เหมือนกัน
“ไร”
ผมพูดออกมาทั้งที่หอบๆอยู่
“มึงอย่าให้มันมานอนบ้านมึงอีกได้ป่าว”
“ทำไมวะ ก็ฝนมันตกหนักมึงไม่รู้เรื่องไงเนี่ย”
“กูรู้ แต่วันหลังน่ะ ถ้ามันกลับไม่ได้ให้มันไปนอนบ้านกูแทน”
“ทำไมวะ มึงเป็นไรเนี่ย”
“กูไม่อยากให้มันเข้าไปในห้องมึง”
“ทำไม นั่นห้องกูนะไม่ใช่ห้องมึง ทีไอ้ต๋องมันมานอนห้องมึงกูยังไม่ว่าเลย”
“จิ๊ มึงนี่เข้าใจยากจริงๆ ก็กูไม่ชอบ กูอยากเป็นคนเดียวที่ได้นอนกับมึง”
เอ่อ ผมมองหน้ามันแปลกๆครับ ทำตาโตเหมือนอึ้ง
“เชี่ย อย่าบอกนะว่ามึงแอบชอบกู เป็นตุ๊ดป่ะเนี่ยไอ้เชี่ยทัก”
ผมร้องออกมา มันตบหัวผมทันที
“เชี่ยทัก ตบหัวกูอีกแล้ว สัด”
“ตุ๊ดบ้านพ่อตุ๋ยมึงสิ แอบชอบแป๊ะไร กูไม่ชอบกลิ่นแปลกปลอมเว้ย นั่นมันที่ที่กูนอน กูไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย นอนทับที่น่ะ หวง เข้าใจไหม ไอ้อ้วน”
“สัด”
ผมวิ่งไล่เตะมันจนมาถึงหน้าบ้านล่ะครับ พอดีเห็นแม่กำลังถือตะกร้าจะไปหลังบ้าน
“อ้าวไปวิ่งมาเหรอทัก”
แทนที่จะทักทายลูกตัวเองนะแม่อ่ะ
“จ๊ะแม่แจ่มไปเก็บผักเหรอ”
“มาช่วยทีสิ เดี๋ยวจะทำน้ำพริกปลาทูให้กิน”
ไอ้ทักมันวิ่งเข้าไปช่วยถือตะกร้าทันทีครับ ผมเองก็ต้องเดินตามไป อยากขึ้นไปดูฮัทนอนจะตายไป แต่นะกลัวจะผิดสังเกต
“เมื่อคืนเพื่อนฮิ้นท์มันก็มาค้างที่นี่นะ ทักรู้ไหม”
“รู้สิแม่แจ่ม เนี่ยทักก็เตือนๆฮิ้นท์มันเหมือนกัน ไม่สนิทชวนเขามานอน”
“ไอ้ทัก ใครชวน ก็บอกแล้วนะว่าฝนมันตก และฮัทเขาก็มาให้ฮิ้นท์สอนวาดรูปนะแม่”
“ไม่รู้ไม่ชี้”
หนอยแน่ วอนบาทาเหลือเกินนะมึงไอ้นี่
“ใช่ๆ เมิอคืนฝนตกหนักมาก ท่าทางเพื่อนของฮิ้นท์ก็น่าจะเป็นคนดีอยู่นี่ทัก ทักไม่รู้จักเขาเหรอ”
“รู้ดิแม่แจ่ม แต่ก็ไม่ได้สนิทนะ”
“ไอ้ทัก ไปเก็บผักตรงนั้นเลย อะไรวะ ไม่สนิทเชี่ยไร”
“ฮิ้นท์”
แม่ผมปรามครับ อย่างที่บอกแม่ไม่อยากให้พูดคำหยาบ แต่นะกับไอ้ทักนี่มันเหลืออดจริงๆ
“แม่ว่าเขาหน้าตาหล่อดีนะ แม่ชอบ อิอิ”
“อ้าวแม่แจ่ม แล้วทักไม่หล่อเหรอ”
“หล่อจ้า แต่เราหล่อแบบดิบๆ”
“ฮ่าๆๆ สม หล่อแบบดิบๆ ต้องไปต้มก่อนสินะถึงจะสุก”
ผมได้ทีครับหัวเราะเสียงดัง สะใจเป็นที่สุด ใครล่ะจะมาหล่อเกินฮัทของผม
“งอนนะแม่แจ่ม แง๊วว”
มันเองก็หัวเราะล่ะครับ กว่าจะเก็บผักเสร็จก็นะหลายอย่างอยู่ มันชอบพูดเกินจริงไอ้ทักนะครับ ชอบให้ร้ายป้ายสีผมอยู่เรื่อยๆ บอกว่าผมแอบชอบคนนั้นคนนี้ นอกใจมันประมาณนี้ แม่ผมก็หัวเราะชอบใจ ผมทนไมไหวเลยต้องกลับเข้ามาในบ้านอาบน้ำ เตรียมทำกับข้าวช่วยแม่ เพราะตอนสายๆพี่อ้อยกับพี่โฮมคงจะมาถึงพอดี พอฮัทตื่นกับข้าวก็เสร็จพอดีล่ะครับ เขามากินข้าวกับเรา แต่ไอ้ทักมันต้องไปส่งแม่สายที่นาก่อนเลยอด อิอิ รู้สึกดีมากๆที่มันไม่มาอยู่เป็นก้าง มีความสุขที่สุดเลยครับ ที่ได้กินข้าวเช้ากับฮัท ตอนจะกลับเขายังขอเบอร์ผมด้วย เขาขอเบอร์ผม แว้กก ตายแล้วๆ จะเมมว่าอะไรดีนะ ฮันนี่ หรือ ดาร์ลิ้งดีนะ อิอิ แว้กก ใจจะขาด มีความสุขที่สุด
“อ้าวทัก ฮิ้นท์ล่ะ”
พอสายหลังจากที่ฮัทกลับบ้านไปแล้ว พี่อ้อยก็มาครับ พี่โฮมก็ขับรถเข้ามาจอดในบ้าน ผมอยู่ในครัวช่วยแม่กวนขนมเปียกปูน คิดยังไงไม่รู้จะทำ ไอ้ทักมันนั่งเหลาเบ็ดอยู่ครับช่วยพ่อผมนั่นล่ะ เอ๊ะ ผมทำอะไรที่มันหญิงไปไหมเนี่ย
“มันกวนหนมอยู่ดิ หวัดดีเฮีย ดีเจ๊ทำไมมาวันเสาร์วะ ไม่มาเมื่อคืน”
นี่คือคำทักทายของมันกับพี่ชายผมครับ
“ฝนตกนี่ มึงไม่รู้เหรอ มาๆยกของ”
พี่ชายผมสั่ง ผมเดินออกมาจากครัวยืนมองพี่ชาย ฮึ พี่ชายผมหล่อนะครับ ขาวซะ สูงอีกต่างหากแม้จะไม่ถึง ๑๘๐ แต่ก็สูงกว่าผมเยอะทีเดียว ตัดผมเกรียนเหมือนตำรวจทั่วไป แต่โดยรวมหล่อนั่นเอง แล้วผมล่ะ ฮึ เหมือนขนมเปียกปูนที่กวนไม่ได้ที่แถมยังไหม้อีกต่างหาก เว้ย ยิ่งอธิบายยิ่งปวดใจ
“ฮิ้นท์ ผอมไปป่ะเนี่ย อิอิ”
พี่อ้อยเดินมาหาผมครับ ผมยกมือไหว้ ทำหน้าเซ็งๆใส่เพราะรู้ว่าแกประชด
“อย่ามาประชดพี่อ้อย แล้วจะพาฮิ้นท์ไปทำกี่โมงเหรอหน้าน่ะ”
“ไมได้ประชด เราดูตอบๆลงจริงๆนะ สิวก็ยุบแล้วนี่ ผิวดูเกลี้ยงขึ้นนะ”
“ไม่เกลี้ยงได้ไงล่ะ มันขโมยมะขามเปียกของแม่ไปหมดกระปุกแล้วเนี่ย เอาไปขัดตัว”
แม่ผมร้องออกมาจากในครัว พี่อ้อยก็หัวเราะ
“ว้ายตาย นี่ๆ พี่เอาเกลือสปาขัดแล้วขาวเนียนมาฝาก มีครีมบำรุงผิวร้อยแปด”
“อ่า”
ผมผละออกจากครัวทันทีครับ
“อ้าว แล้วใครจะช่วยแม่กวนขนมล่ะ”
“พี่โฮม ด่วนๆ”
ผมร้องไปทางพี่ชายครับที่มันกำลังจะเดินเข้าบ้าน ไม่สนใจหรอกนะ
“อ้าว ผมเพิ่งจะกลับมาเหนื่อยๆนะแม่”
“แล้วจะกินไหมขนมน่ะ”
“อ่า มึงนะมึงไอ้ฮิ้นท์”
“มึงด้วยไอ้ทัก มานั่งมองทำไมตาปริบๆ โน่นขูดมะพร้าวโน่น เบ็ดยังไม่ต้องมาเหลา ฝนเพิ่งจะตกเมื่อคืนปลาที่ไหนมันจะออกมาวะ ควาย”
คำสุดท้ายพูดเบาๆครับ กลัวแม่จะได้ยิน พี่อ้อยหัวเราะแล้วก็ไปเอาถุงกระดาษในรถออกมา ครีมอะไรแกไม่รู้ครับหลายกระปุก
“ไหนพี่ดูหน้าหน่อย อืม สิวยุบแล้วนี่ อย่าไปบีบมันนะฮิ้นท์ รอยแผลเป็นมันหายยาก”
“จะเอาแบบหายเร็วๆน่ะพี่อ้อย ที่กรุงเทพฯมีร้านทำไม่ใช่เหรอ”
“มีสิ แต่ก็อย่าไปบีบ เพราะถ้าไปทำหน้า หน้ามันจะบางกว่าเดิมนะ บีบไม่ได้เลย”
ผมพยักหน้าครับ ทำแววตาอยากรู้อยากเห็น
“เริ่มเกลี้ยงๆออกแล้วนี่ ที่จริงเราไม่ใช่คนผิวดำนะฮิ้นท์ แค่เวลาไปนากับพ่อตุ๋ยไม่ชอบใส่เสื้อหรือทากันแดด นี่ กันแดด เอสพีเอฟ ๗๐”
“หือ ยังไงอ่ะ”
“ก็ป้องกันแดดไง ตัวนี้ทาตัวนะ ส่วนอันนี้ ๓๐ ทาหน้าทาคอ พี่เลือกสีเนื้อมาให้เรา ไหนลองทาหน่อย”
พี่อ้อยก็จัดการทาให้ผมล่ะครับ สอนวิธีล้างหน้าทาครีมที่ถูกหลัก พี่อ้อยหน้าตาสวยนะครับ ผิวนี่อย่าให้บอก ขาวเนียนทุกจุด แต่แปลกที่ทำไมไม่มีลูกสักที เอ๊ะ หรือว่าพี่ชายผมมันไม่มีน้ำยา อิอิ
“เงินล่ะพ่อ”
พอตอนเย็นพี่อ้อยก็จะพาผมเข้ากรุงเทพฯล่ะครับ ส่วนพี่โฮมอยู่ต่อกลับเช้าวันจันทร์ พี่อ้อยจะกลับมาส่งผมตอนเย็นวันอาทิตย์
“เอาเท่าไหร่ล่ะค่าหมอน่ะ”
“หมื่นก็น่าจะพอนะพ่อ”
“เฮ้ย ทำหน้าหรือมึงจะไปแปลงเพศวะ ทำไมมันแพงจัง”
พี่ชายปากมอมร้องขึ้นครับ
“ไอ้พี่โฮม แกสิไปแปลงเพศ อย่ามาว่าคนอื่น ทีของตัวเองเมื่อไหร่จะมีหลาน ไม่ทำการบ้านเหรอ หรือว่านกเขาไม่ขัน”
นี่แน่ เจอหนึ่งดอก หมั่นไส้มานาน
“อ้าวเฮ้ย งั้นกูไม่ให้ไป อ้อยไม่ต้องพามันไป”
“เป็นหมื่นเลยเหรออ้อย”
พ่อผมหันมาถามพี่อ้อยครับ
“ว้าย ไม่ถึงหรอกค่ะพ่อตุ๋ย ฮิ้นท์นี่ก็เวอร์ เดี๋ยวอ้อยออกให้ก่อนค่ะพ่อ เดี๋ยวมาเบิกทีหลัง อิอิ”
นะ ผมล่ะเซ็งครอบครัวนี้ อะไรกัน ผมรีบขึ้นไปนั่งรอบนรถครับ
“ไปด้วยๆ”
“จะมาทำไม กูจะไปหาหมอนะ”
ไอ้ทักครับมันก็ขึ้นไปนั่งเบาะหลังเรียบร้อย
“ไปด้วยกันนั่นล่ะทัก แล้วแม่สายล่ะ”
“แม่จะมานอนกับแม่แจ่มคืนนี้ จะดูเรยา”
“ว้ายจริงสิ พี่ก็ติด เร็วๆเลยรีบไป”
นะ ผมทำหน้าเซ็งครั้งที่ล้านเจ็ด อารมณ์เสีย ระหว่างทางก็เป็นไอ้ทักกับพี่อ้อยคุยกันเสียมากกว่า ส่วนผมเหมือนเพลียวิ่งหรืออะไรไม่รู้ครับ นอนสินะ อิอิ
“อ๊ะ ใครโทรฯมา”
ผมสะดุ้งตื่นครับเพราะโทรศัพท์มันสั่นในกระเป๋ากางเกง นึกว่าใครมาเขย่าตกใจหมดเลย
“ของมึงนั่นล่ะ ทำเป็นหันมาถามคนอื่น”
ไอ้ทักมันว่าผมครับ ผมก็เลยล้วงเอาโทรศัพท์สุดแสนจะไฮโซของผมออกมา แว้กก ฮัทโทรฯมา ทำไงดี ตายแล้วๆ ต้องเรียบเรียงคำพูด เสียงจะแจ่มใสไหมนะ หรือว่าจะง่วงหงาวหาวนอน ไม่ได้ๆ
“อะแฮ่ม”
ผมกระแอมออกมาก่อนกดรับโทรศัพท์ ส่วนไอ้ทักกับพี่อ้อยก็ยังคุยกันหัวเราะไม่สนใจผมเลย อะไรวะ คนจะคุยโทรศัพท์นะเนี่ย
“ทำไรอยู่ฮิ้นท์”
เสียงนี้ที่เฝ้าฝัน เสียงนั้นที่ทำให้ใจหวิว เสียงเขาเอ่ยทักแค่นี้เราก็ปลิว ลิ่วลอยละล่องขึ้นลมไป เสียงนี้ที่โหยหา ดั่งบุพผารอคอยผึ้งไซร้ เสียงนี้ที่เป็นดังระฆังใจ ก้องกังวานไปในฤดี อิอิ
“ฮิ้นท์ ฟังอยู่ป่าว”
“อ้อ ระฆัง เอ้ย ฟังๆ”
“ฮ่าๆ เหม่ออะไรเนี่ย ขนาดรับโทรศัพท์ยังเหม่อเลยนะ”
“เราจะไปกรุงเทพฯ”
ผมเอามือป้องโทรศัพท์ไว้พูดเบาๆครับกลัวพวกตัวประกอบจะได้ยิน
“หือ อะไรนะ ทำไมเราไม่ค่อยได้ยินเลยฮิ้นท์ ไปไหนนะ”
ยิ่งเสียงที่เขาแสดงความสงสัย มันหวิวเข้าไปในดวงใจ สั่นไหวทุกทีที่ได้ยิน เสียงที่ดังมนตราของสวรรค์ เสียงนั้นที่พลันทำให้โลกเปลี่ยนสี เสียงนี้ที่วาบหวามซาบซ่านกลางฤดี เสียงนี้ที่รักใคร่กว่าเสียงใด
“ฮิ้นท์ เราไม่ได้ยินเลยอ่ะ เดี๋ยวเย็นๆเราโทรฯหาใหม่นะ”
“อ๊ะ วาบหวาม เอ้ย เราจะไปกรุงเทพฯ”
ผมตะโกนออกมาครับ พลันเสียงในรถก็เงียบหันมามองผมกันทั้งสองคน
“ทะเลาะกับใครเหรอวะ”
“จิ๊ เบาๆหน่อยสิ คุยกันน่ะ”
ผมหันไปทำท่าเคืองๆใส่ทั้งสองคน อ่า เขาวางสายไปแล้ว แว้กก ตบสองคนนี่ดีไหมเนี่ย เว้ย ผมก็มัวแต่ปลิวละล่องไปถึงสวรรค์ชั้นนิมมานรดี อารมณ์เสีย เขาวางสายเลย เว้ย หงุดหงิด
“อ่า เบาๆจ๊ะ เบาๆ”
พี่อ้อยแซวครับ แหมนะ
“สายไปแล้วล่ะพี่อ้อย เพื่อนวางสายไปแล้ว
“ใครวะทำไมต้องทำท่ามีลับลมคมใน อีแจงเหรอ”
“ไม่ใช่ เออน่า อย่ารู้เลย”
“นั่นแน่ ไหนเอามาดูใครวะ”
“ไอ้ทัก ของกูนะ อย่ามาเสียมารยาท”
“แง๊วว ว่าเค้าอ่า”
“อ่าๆๆ แหมเราสองคนนี่นะ เดี๋ยววันนี้พี่อ้อยจะพาไปกินเอ็มเคดีไหมทัก”
พี่อ้อยเปลี่ยนเรื่องให้ครับ พอพูดเรื่องกินไอ้นี่ค่อยลืมเรื่องที่จะแย่งโทรศัพท์ผมไปดู จะไปว่ามันก็ไม่ถูกครับ เพราะผมกับมันก็อย่างที่บอกว่าไม่มีอะไรปิดบังกันยกเว้นเรื่องเดียว ผมก็คงทำตัวแปลกไปจริงๆนั่นล่ะครับ เพราะปกติเวลาอีสองตัวนั่นโทรฯมาผมจะคุยเสียงดังออกรสออกชาติ มันก็คุยสอดแทรกด้วยตลอด แต่เอาเถอะ ช่วงนี้ขอหน่อย อิอิ ก็เหมือนว่ากำลังจะมีความรักเลยอ่ะ แว้กกก เขิน เอาเป็นว่าเราถึงกรุงเทพฯตอนค่ำพอดีล่ะครับรถไม่ติดแต่พี่อ้อยพาแวะปั๊มบ่อยเหลือเกิน ครั้งแรกผมอยากเข้าห้องน้ำ ครั้งที่สองไอ้ทักหิว แล้วก็พี่อ้อยอยากจะแวะเติมหน้า เหอๆ ไปแวะที่คอนโดฯของพี่โฮมก่อนเพื่ออาบน้ำแต่งตัว เสร็จพี่อ้อยก็พาไปร้านที่โฆษณาเยอะที่สุดแถวๆวัดธาตุทองล่ะครับเพราะคอนโดฯพี่โฮมอยู่พระรามสี่ พี่อ้อยเลือกคอร์สหลายอย่างให้ผมคือเขาเสนอมาเป็นแพ็กเกจ เดี๋ยวค่อยเล่า อิอิ ตอนนี้ขอไปนอนให้เขาขจัดความขี้เหร่ออกจากหน้าเสียก่อนนะครับ อิอิ
Written by eiky
ปล. เอาความสุขมาฝากกันคร้าบ ไม่ยาว แต่ผมชอบตอนนี้อ่ะ อิอิ ชอบ ทักด้วยล่ะ 5555
หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52 (อ่าน 337473 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก