ตอนพิเศษ
วันนี้เป็นอีกวันที่ผมนั่งๆนอนๆอยู่แต่ในห้องทำงาน ไม่มีไรทำคอมก็ไม่มีให้ทำเล่นเกมก็เบื่อเล่นเฟสเพื่อนมันก็ทำงานกันหมด
ไม่มีเวลามาคุยกับผมแล้วผมจะทำยังไงดี อีกไม่กี่นาทีทินก็จะเข้าประชุมกับลูกค้าประจำ ที่ไม่รู้จะประชุมไรนักหนา
แถมผมยังไม่ชอบขี้หน้าไอ้ประธารบริษัทลูกค้าของทินอย่างแรง เพราะอะไรหน่ะหรอ ก็เพราะสายตาที่มันมองทินอ่ะดิ่
มันอย่างกับว่า แบบว่า..........................แบบไหนดีน้า..........................................
อ้อแบบ.....อยากจะกินทินซะอย่างนั้น(-0-) แล้วจะให้ผมอยู่อย่างเป็นสุขหรอในเมื่อรู้ว่าทินกับมันจะอยู่กันสองต่อสอง
แถมทินเองยังสนิทกับมัน ทำเหมือนไม่อยากให้ผมเข้าใกล้ๆมันทั้งๆที่ผมอยากเข้าไปแยกมันออกห่างจากทินใจจะขาด
ฮือทินทำกับผมแบบนี้ได้ไง
“เป็นอะไรหน้าบูดเชียว” ทินถามเมื่อจัดชุดสูทให้เข้าที่ ดูดิ๊ขนาดประชุมกับมันยังต้องแต่งตัวให้เรียบร้อย อยากรู้จริงๆว่าไอ้นั่นมันมีดีตรงไหน เชอะไม่สนงอล
“เป็นอะไรหืม งอลอะไรทินอีกแล้วอ่า”ทินเข้ามาใกล้ๆแล้วโน้มตัวถามผม
“บอยขอไปประชุมด้วยได้ป้ะ”ทินเลิกคิ้วขึ้นสูงแล้วยิ้ม
“จะดีหรอมันน่าเบื่อออกนะ นานด้วยบอยทนได้หรอ”ฮึ่มไม่อยากให้ผมเข้าไปด้วยล่ะเซ้
“เชอะไม่ให้ไปบอยก็ไม่เข้าก็ได้ไม่เห็นจะต้องง้อ”แล้วผมก็ลุกขึ้นแล้วทำท่าเก็บของจะกลับบ้าน(T^T)
“อ่าว โถ่บอยทินแค่ถามเอง จะเข้าก็เข้าสิไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”ทินยื้อผมแล้วเข้ากอดผมไว้
ผมซึ่งที่กำลังทำหน้าบึ้งแก้มป่องแต่เมื่อเจอลูกอ้อนที่กำลังกอดผมแล้วเอียงคอมองคิ้วขมวดแบบซื่อๆเอาเหอะยอมก็ได้เนอะ
งอลไปก็ไม่เห็นจะมีไรดี
..............................................
การประชุมเป็นไปอยางราบรื่นสำหรับทั้งสองฝ่ายดูแฮปปี้กันจริงๆยกเว้นแค่ผมที่จ้องไอ้บ้าที่กำลังจ้อมมองทินซะตาเยิ้ม
หึ อย่าหวังจะได้แอ้มทินกู รู้นะว่ามึงคิดอะไร
“เอาล่ะผมก็ขอจบเพียงแค่นี้ละกัน”ทินกล่าวจบพิธีเอ๊ยไม่ใช่ จบการประชุม พอทุกๆคนลุกขึ้นพร้อมทั้งผมที่ง่วนกับการเก็บเอกสารไปด้วยก็แอบเหลือบๆมองทั้งสองคนที่คุยกัน
“วันนี้ไปทานข้าวเที่ยงกับพี่นะพาแฟนทินไปด้วยพี่เลี้ยงเองนานๆที” ชิ๊ นานๆทีได้ไงวะแม่งเลี้ยงทุกรอบที่ประชุม
เฮ้ยๆๆเอามือออกจากไหล่แฟนกูเลย
“โอ้ะขอโทษครับพอดีมัวแต่ดูเอกสาร”ผมแกล้งทำเป็นจับนับเอกสารแล้วก็......................วืด....ไปชนไอ้นั่น มันทำหน้างงๆ
ผมเลยแกล้งทำหน้าซื่อขอโทษแล้วก็จูงทินออกมา
พอออกมาก็ลากทินกลับเข้าห้อง แอบหอบนิดๆ แล้วก็ล้มตัวแหมะกับโซฟา
“เป็นอะไรอีกน่ะเรา รู้นะว่ากำลังคิดจะทำอะไรน่ะ”ทินเข้ามานั่งข้างบนแล้วโน้มใบหน้ามาใกล้กับผมที่นอนหงายอยู่
เลยจับใบหน้าทินโน้มมาจูบแก้ตัว
“อืม พอเลยไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง”ทินผละออกแล้วทำท่าดุๆใส่ ชอบล่ะซี่ หึ ทำเป็นดุนี่ถ้าอยู่บ้านผมคง.......
“เชอะจะไปไหนก็ไป แต่เค้าไม่ไปด้วยหรอกจะชวน พี่น้ำค้างไปกินข้าว”ผมพลิกกลับแล้วหันหลังให้
“อ้อ งอลเรื่องนี้เองหรอออออออออ”ทินทำเป็นพูดยานค้างเหมือนล้อเลียน
“อะไรไม่ใช่แต่นัดเจ้แกไว้แล้ว”ผมพูดแก้เก้อ ได้ยินเสียงทินถอนหายใจ
“บอย ทินไม่ได้คิดอะไรกับพี่พลเลยนะอย่าคิดมาก”ไม่ให้คิดมากได้ไงฟระก็ดูมันมองทินดิ่
ผมขี้เกียจที่จะเถียงกับทินแล้วเลยลุกขึ้นแล้วออกจากห้องก็มาเจ๊อะกับไอ้บ้านี่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์สบายใจเฉิบ
“เจ้ ไปกินข้าวกลางวันกับบอยไหมบอยเลี้ยงเอง”ผมเดินเข้าชวนพี่น้ำค้างที่กำลังเขียนอะไรอยู่บนแผ่นกระดาษ
“บอยแปปนึงไปๆ เดี๋ยวพี่เคลียร์ตรงนี้ก่อน แล้วบอสไปด้วยป่าวอ่ะถ้าบอสไปพี่ไม่ไปนะเว้ยพี่เกรงใจแกไม่อยากทำแอ๊บ”พี่แกพูดทั้งๆที่กำลังก้มหน้างุดรีบปั่นงานเพื่อจะส่งให้ทินอีกที
“ไม่ไปหรอก บอยไปกับเจ้สองคนก็พอทินนัดกินข้าวเที่ยงกับลูกค้า”ผมพูดน้ำเสียงอ่อยๆ
เจ้แกเงยหน้าแล้วมองไปยังลูกค้าที่ผมว่า
“อย่าคิดมากน่าบอย บอสไม่คิดนอกใจหรอก แต่บอยอ่ะ ระวังตัวไว้ดีกว่า”เจ้แกพูดอะไรก็ไม่รู้ที่ผมไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไร
ผมแอบหันไปมองไอ้นั่น พอดีกับสายตาที่มันมองผมอยู่พอมันเห็นผมมองมันก็ยิ้มที่มุมปาก
ผมเลยต้องหันหน้ากลับมาแล้วนั่งรอเจ้แกต่อ ทินออกมาจากห้องพอไอ้นั่นเห็นมันก็ลุกแล้วก็คุยอะไรกับทิน
ทินเดินเข้ามาหาผม
“บอยไม่ไปด้วยกันจริงๆหรอ”ทินถามผมอีกครั้ง แต่ผมก็ตอบเหมือนเดิม ทินแค่พยักหน้าจากนั้นก็เดินนำคนชื่อพลไป
“น่าเสียดายจังเลยนะผมกะว่าจะได้ทานข้าวกับคุณแท้ๆ หึหึ”ไม่วายมันยังจะหยุดพูดกับผมสำเนียงเหมือนจะเย้ยๆ
แล้วเดินจากไป
“สาดดดดดดดดดดเอ๊ย”ผมยานคางด่ามันเบาๆแต่เจ้แกได้ยินแล้วหัวเราะ
“ไอ้บอยเอ๊ย แกอย่าทำงอลบอสไปหน่อยเลย หึงก็บอกบอสไปดิ่”ผมมองค้อนเจ้แกที่พอเจ้านายไปก็เริ่มออกลายทันที
“เจ้ ไม่ได้หรอกเสียหมด เดี๋ยวทินได้ใจ ว่าแต่เจ้เหอะเสร็จยังเนี่ยหิวท้องกิ่วแล้ว”ผมทำท่าเอามือกุมท้องเพื่อบ่งบอกว่า
โครตจะหิว
“เออๆเสร็จแล้ว ปะๆ”เจ้แกเก็บเอกสารเข้าที่แล้วหยิบกระเป๋าเป้ ย้ำว่ากระเป๋าเป้ เห็นสวยๆงี้เจ้แกไม่เคยที่จะหิ้วกระเป๋าผู้หญิ้งผู้หญิงให้เห็นเลย แถมมาทำงานแกยังใส่กางเกงแทนที่จะใส่กระโปรง ลุยงานไปไหม ตอนแรกๆที่รู้จักกับแกผมก็ออกจะเขินๆนิดๆเพราะต้องทำงานกับผู้หญิง แต่พอรู้จักกันไปนานๆแกเริ่มแมนอย่างเห็นได้ชัด(-0-) หึหึ แถมยังเอาผมเป็ไม้กันหมาอีกเวลาออกไปกินข้าวหรือแม้แต่ซื้อของที่ห้าง เพราะแกจัดว่าเป็นคนสวย แถมหุ่นดีเลยมีหนุ่มๆมาจีบเยอะ ผมเลยต้องเป็นคู่ควงให้แกไป ส่วนทินแรกๆก็มีทะเลาะกันหน่อยๆเพราะทินดันงี่เง่าหาว่าผมแอบกิ๊กกะเจ้แกพอหลังๆเริ่มรู้ทินเลยปล่อย
.........
ผมกับเจ้แกเรามากินข้าวที่ร้านอาหารใกล้กับที่ทำงานแต่ร้านนี้เขาบรรยากาศดีครับด้านในเขาจะจัดสวนมีบ่อปลาเลี้ยงไว้ใส่บัวบรรยากาศทำเหมือนอยู่ริมสระน้ำลมก็เย็น ผมกับเจ้แกก็จัดการเตรียมเปิดเมนูอาหารเลยครับ
“อ่าว มากินร้านเดียวกันก็ไม่บอก”ทินเองครับแหม้ทำไมต้องร้านเดียวกันด้วยนะ ดีใจอยู่หรอกที่เจอทินแต่อีกคนด้านหลังนี่สิ
“นั่งด้วยกันเลยสิคะ”เจ้!!!!! จะชวนเขาทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยย ก็รู้ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน เฮ้ยๆๆนั่งใกล้อีก
“เอ่อ บอยมานั่งนี่มา”ทินเรียกผมมีหรือที่ผมจะอ้อยอิ่งรับลุกขึ้นไปนั่งข้างๆทินอีกฝั่งให้ไว
“หึหึ แฟนแกนี่น่ารักดีนะทิน ตาถึงจริงๆเลยนะ”ไม่ต้องการคำชมเฟ้ย
“ครับ รักมากด้วยคนนี้”ทินตอบหน้านิ่งๆแล้วสั่งอาหาร ผมเองก็ชะเง้อดูรายการกับทินแอบเหลือบมองไอ้บ้า
ที่กำลังเอามือท้าวคางมองมาทางผม
“บอย พี่อยากกินนี่อ่ะ”เจ้แกสะกิดผมแล้วก็ยื่นเมนูให้ผมดู
“เจ้เต็มที่เลยมือนี้เรามีเจ้ามือแล้ว”ผมว่าแล้วยิ้มที่มุมปาก อย่างน้อยมื้อนี้ก็ได้กินฟรีล่ะวะ55555
..................................................
หลังจากนั้น1อาทิตย์ ไอ้บ้าที่ชื่อพลมันก็มาอีก บางครั้งก็มีคนอื่นมาร่วมประชุมด้วยคงจะเป็นบริษัทลูกค้าของทินรายอื่นกับ คนของบริษัทพ่อของทินนั่นแหละ เพราะตอนนี้ทินแยกมาบริหารบริษัทลูกแล้ว แต่อนาคตคงต้องไปที่บริษัทแม่เพราะพ่อทินตอนนี้พูดเหมือนทำนองจะให้ทินไปทำแทนตัวเองอย่างไงอย่างงั้น รู้สึกหนาวๆแทน ขนาดทำบริษัทลูกทินยังโครตจะเหนื่อยแล้วไป อีกที่มันจะขนาดไหนอ่ะ ผมเองก็ได้แค่ให้กำลังใจ ไปวันๆ อ้อตอนนี้ผมเองก็เริ่มจะทำมาหากินแล้วนะ ร่วมหุ้นกับไหมเปิดร้านอาหารแต่ตอนนี้ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไรเพราะให้ยัยไหมจัดการดูทำเล ส่วนผมคิดเมนูอาหารไว้บ้างแล้ว เห็นงี้ผมก็พ่อครัวเหมือนกันนะ แต่ไม่เคยเข้าครัวหรอก555 แต่ผมหวังว่าร้านของผมกับไหมในอนาคตมันคงจะไปรอด แต่ถ้าเกิดไอ้ไหมมันแต่งงานแล้วผมต้องจัดการร้านเองไหมล่ะเนี่ย ก็แอบคิดดูอยู่ แต่เคยได้ยินมันบอกเหมือนกันนะว่า
“กูจะอยู่รังความพวกมึงไปอย่างนี้แหละเพื่อน”ไม่รู้ว่ามันหมายความว่าไง ส่วนไอ้กันก็ไปได้ดีกับไอ้ลิต พากับอินเลิฟลัดฟ้าไปอยู่อังกฤษโน้น มีการงานดีๆทำกันหมดแล้ว แล้วจะให้ผมนั่งๆนอนทับขี้ฝุ่นไปวันๆหรอ อายแย่เลย
เอาล่ะๆมาเข้าประเด็นเลยดีกว่า ออกนอกเรื่องมาเยอะละเข้าเรื่องคนชื่อพลต่อ ถึงไหนแล้วนา................................................อ้อ ไอ้พี่พล ของแฟนผมมันชอบไปๆมาๆที่บริษัทครับบางครั้งอ้างว่ามาคุยเรื่องงานบางทีก็บอกว่าเหงาไม่มีเพื่อน แต่งานการไม่ทำมีเวลาว่างมาเจาะแจะกับแฟนผมเนี่ยนะ แต่พักหลังๆนี่ทินงานยุ่งๆมากมันเลย
มาวุ่นวายกับผมแทน
บางทีก็มาชวนผมไปกินข้าว มีหรอผมจะไปกับมัน
บางครั้งก็ชวนไปดูหนัง เหอะๆฝันไปแล้วที่ผมจะไปดูหนังกับมัน
จนนานเข้ามันเริ่มมาถี่ขึ้นเรื่อยๆแถมมาตอนทินติดงานด่วนทุกทีสินะให้ตายเถอะ! มันกำลังเล่นอะไรของมัน ทินเองก็เริ่มวีนๆผมเหมือนกันที่ไปยุ่งกับไอ้พี่พล เอ๊าความผิดผมหรอผมอยู่ของผมเฉยๆนะมันต่างหากที่มายุ่งกับผม ไหนว่าเป็นลูกค้าไงชอบเทคแคร์เค้านักนิ่ พอผมโดนบังคับทำให้เหมือนเทคแคร์บ้างจะมาวีนผมได้ไง
“ถ้าไอ้พี่พลมันมา แล้วมันชวนไปไหนไม่ต้องไปกับมันนะ ห้าม รู้ไหม”ทินย้ำกับผมก่อนจะเข้าประชุมด่วนผมพยักหน้าเข้าใจก่อนที่ทินจะไป หอมแก้มให้กำลังใจทินหนึ่งทีจนทินหน้าแดงแล้วทำตาดุๆแก้เขิล อิอิ
พอสักพักไอ้พี่พลมันก็มา หึเหมือนจะรู้อีกแล้วว่าทินติดประชุมแต่คราวนี้มันมาแปลกๆมันถือช่อดอกไม้มาด้วยแล้วส่งมาให้ผมทำไมก็ไม่รู้ผมมองมันแบบงงๆ
“ผมฝากให้ทินที”จะรับดีไหมนะ มันเอามาให้ทินผมรับมาแล้วค่อยไปโยนถังขยะอีกทีดีไหมนะ
“รับสิ คนเค้าอุตส่าห์ซื้อมา”ผมเลยต้องจำใจรับแล้วไปวางที่โต๊ะ
แล้วกลับมานั่งดูหนังเหมือนเดิม พูดถึงพี่น้ำค้างไม่น่าปล่อยให้มันเข้ามาเลยให้ตายสิ
“ไปกินข้าวกับผมไหม”มันชวนผมแต่ผมได้แค่มองดูหนังที่ดู
“ถ้าไม่ไปผมจะแย่งทินจากคุณจริงๆน้า”ผมหันขวับไปมองมันแบบตกใจ ยังมีหน้ามาหัวเราะไอ้บ้าเอ้ย
“มึงจะทำอะไรวะ”ผมถามมันแบบลืมตัวปนตกใจ
“จุ๊ๆ พูดมึงกูกับผู้ใหญ่มันไม่ดีนา”มันว่าแล้วยิ้มแต่ผมดิ่เริ่มปรี๊ด
“แล้วคุณหมายถึงอะไรกับที่พูดเมื่อกี้”ผมถามมันแบบเคืองๆ
“เปล๊าก็แค่ อยากไปกินข้าวกับคุณซักมื้อ แต่คุณดูท่าจะไม่เต็มใจผมก็เลยคิดว่าจะขอทินจากคุณ แต่ถ้าคุณไปบางทีผมอาจจะเลิกยุ่งกับทินก็ได้นะ”แม่งเอ้ยเลวเอี้ยๆเลย
“ก็ได้ แน่ใจว่าจะเลิกยุ่งกับทิน”เอ๊าแล้วผมก็ตอบตกลงมันไปด้วยความปากไวของผมเอง
ผมฝากบอกพี่น้ำค้างไว้ว่าจะไปกินข้าวกับไอ้บ้านี่ ดูพี่น้ำค้างจะไม่ค่อยอยากให้ผมไปด้วยเท่าไรแต่ไอ้นี่ดิ่มันดันยืนกดดันผม ผมเลยบอกเจ้ให้บอกทินว่าจะกลับเย็นไม่มืดมาก ฝากบอกด้วยว่าประชุมเสร็จเมื่อไรให้โทรหาผม เพราะเวลาทินประชุมบางทีกินเวลานานมากเพราะการประชุมที่ไม่ค่อยจะลงตัว เลิกทุ่มสองทุ่มยังเคยเลย ห่วงทินเหมือนกันนะ เจ้แกตอบตกลงลงแล้วสั่งให้ผมว่า
“ถ้าเกิดมันดูไม่ชอบมาพากลเผ่นเลยนะไอ้น้องโทรหาพี่ด้วยล่ะ”รู้สึกดีใจเหมือนกันที่เจ้แกเป็นห่วง เหมือนมีพี่สาวอีกคน ผมรับปากแกก่อนที่จะออกมา
ไอ้พี่พลพาผมขับรถวกไปวนมาจนมาถึงเอ่อ เหมือนจะเป็นภัตรคาร มากกว่า ผมแอบมองมองนาฬิกาข้อมือโหไรวะจะห้าโมงเย็นแล้ว ไมมันเร็วจัง ทินเองก็ยังไม่โทรหาผมเลย พอได้ที่นั่งผมก็ขอมันเข้าห้องน้ำโทรรายงานเจ้แกก่อนแล้วบอกชื่อร้านให้แกด้วยเพราะแกถามอ่ะ พอคุยเสร็จก็กลับมานั่ง เหมื่อนมันจะรู้ใจสั่งของที่ผมชอบทั้งนั้น แต่.........ผมไม่ใจอ่อนหรอกรู้ไหม
“คุณจะเอายังไงกับผมและทิน”ผมเริ่มถามก่อนที่มันจะเลยเถิด ไปไกลอยากเครียร์ให้รู้เรื่องทั้งๆที่ท้องกำลังปั่นป่วนเพราะอาหารตรงหน้า
“ทานก่อนสิเดี๋ยวค่อยคุย”ชิเปลี่ยนเรื่องไวจริงนะ แต่ก็ดันทำตามจนได้ตักอาหารใส่จานตัวเองแล้วจัดการซัดซะ
ผมเห็นมันกระซิบกับพนักงานเสริฟซักพักก็มีไวน์มาเสริฟที่โต๊ะพร้อมรินให้ผมกับมัน
“ลองสิ”มันคะยั้นคะยอให้ผมลอง ผมเลยจิบไปนิดหน่อย ก็............................งั้นๆอ่ะ
แต่ยิ่งจิบก็ยิ่งชอบจากชอบก็เริ่มอร่อยจนผมเผลอดื่มไปหลายแก้วจนหมดขวดเริ่มมึนๆแล้วเหมือนกัน ส่วนมันก็สั่งเพิ่มแล้วชวนผมคุยโน่นนี่ พอผมได้รับแอลกอฮอล์ปากมันก็ดันไปก่อนความคิด เค้าถามไรก็ดันตอบหมดส่วนมากจะถามเกี่ยวกับผมกับทินตอนที่ยังเจอกันไม่ก็ถามถึงเวลาสมัยอยู่มหาลัยว่าเป็นไงบ้างแค้นั้น คุยไปคุยมาเริ่มมึนจากมึนเป็นเมาเพราะซัดไปสองขวด ทำไปได้นะผม พอหนักเข้าผมเมาจนฟุบหลับไปไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น
.....................................................
ทิน
พอผมออกจากประชุมก็เกือบจะทุ่มแล้วบอยคงจะกลับไปแล้วเหลือแต่คุณน้ำค้างที่นั่งรออยู่
“บอยกลับไปแล้วหรอครับ”ผมถามเธอเมื่อไม่เห็นวี่แววของบอย
“อ่อ บอยไปกับคุณพลค่ะ”ผมถึงกับตกใจร้องห๊ะเสียงดังลั่น บอยนี่ผมสั่งแล้วนะว่าอย่าไปกับมัน ทำไมถึงไปนะหมอนั่นมันตัวอันตรายจะตาย
“แล้วรู้ไหมเค้าพากันไปไหน”ผมรีบถามเธอทันที
“ล่าสุดที่คุยกับบอย บอยบอกอยู่ที่........ค่ะเต่นั่นมันก็เมื่อ ชม.กว่าๆที่แล้ว”ผมถึงกับรู้สึกเหมือนลมออกหู เเละเดินเข้าห้องเพื่อไปหยิบกระเป๋าเหลือบไปเห็นช่อดอกไม้เลยเข้าดูมีการ์ดแนบมาด้วย
“คนนี้มีอยากได้ ขอนะ5555”หึ ไอ้เลวเอ้ย ว่าแล้วไงว่ามันต้องเล็งบอย สันดานไม่เลิกจริงๆ ไม่รู้พี่ทามคบกับมันไปได้ยังไงไอ้นิสัยกวนบาทาขนาดนี้ผมรีบกดเบอร์โทรหาบอยปรากฏว่าโดนตัดสายทิ้งมันยิ่งทำให้ผมกระวนกระวายใจรีบขับรถออกจากบริษัททันที
ผมกดเบอร์หาพี่ทามทันทีเมื่อแน่ใจว่าไอ้พี่พลมันคิดไม่ซื่อกับบอย เพราะมันไม่ยอมรับโทรศัพท์ผม
“พี่ทามพี่ว่างไหมอ่ะ”
“ทำไมอ่ะ พี่กำลังเดินห้างแถวๆ .....นี้อยู่”ฮ่าพอดีเลยนะใกล้ๆพอดี
“เดี๋ยวไปรับนะพอดีเกิดเรื่องอ่ะ”พี่ทามตกลง พอถึงห้างผมก็โทรให้พี่ทามมาขึ้นรถแกดูตกใจเหมือนกันว่าผมมีเรื่อง แถมยังแอบบ่นอีกว่าถ้าเกิดเขาไม่นึกว่าจะมาเดินเล่นห้างแล้วผมจะทำยังไง ผมเลยเล่าให้พี่ทามฟัง พี่ทามหัวเสียแทนผมเลย
“ไอ้เลวเอ้ย สันดานจริงๆ”พี่ทามบ่นออกมาดังๆ พอมาถึงที่ เลขาผมบอก ผมก็ตรงดิ่งไปถามพนักงานร้านทันทีปรากฎว่าบอยไม่อยู่แล้ว มันยิ่งทำให้ผมเป็นห่วง
“ทินไปนี่ๆ นะพี่พอจะรู้ละ”พี่ทามสั่งให้ผมไปที่คอนโดแห่งหนึ่งซึ่งใช้เวลาเหมือนกันกว่าจะถึง พอจอดรถพี่ทามก็ตรงขึ้นลิฟท์ทันทีชูบัตรให้ยามดูถึงผ่าน พอมาถึงลิฟท์แกรูดแล้วเข้ามาด้านใน ลิฟท์คงจะขึ้นถึงตัวห้องเลย พอลิฟท์เปิดผมก็เห็นไอ้พี่พลกำลังจะถอดเสื้อผ้าบอย พร้อมกับตัวเองไม่มีเสื้อใส่
“ไอ้เหี้ย พล”พี่ทามเดินดุ่มแล้วเข้าไปชกพี่แกดังผลัก จนแกล้มเอามือกุมปากตัวเอง ส่วนผมเข้าไปดูบอยที่นอนหลับไม่รู้เรื่องได้กลิ่นไวน์โชยออกมาจากตัว
“พี่มอมบอยหรอ”ผมหันไปถามแก ที่ตอนนี้กำลังจะโดนพี่ทามกระตืบ
“มะ....ไม่...อั่ก”
“มึงยังจะบอกไม่ได้ทำอีกหรอไปพล สันดานมึงนี่แก้ไม่หายเลยจริงๆ ฮึย”พี่ทามด่าแบบโกรธๆ
“ทินอุ้มบอยกลับไปก่อนเดี๋ยวไอ้ห่านี่พี่จัดการเอง”เอาให้หนักเลยนะพี่ทามเผื่อทินด้วย
ผมอุ้มบอยที่ตอนนี้บอยดูเหมือนคนไม่ค่อยจะมีสติ พอมาถึงรถผมวางทินไว้ข้างๆแล้วรัดเข็มขัดให้บอย เหมือนบอยจะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้ว
“อืม ทินมาได้ไง”บอยถามแบบงัวเงีย
“มารับบอยน่ะสิ ไม่ระวังตัวเองเลยให้ตายสิ รู้ไหมว่าทินเป็นห่วง”ผมเผลอดุบอยซะเต็มที่ บอยที่มองผมตาเยิ้ม พูดขอโทษแล้วเงียบไปทั้งผมและบอยจนถึงคอนโด ผมพยุงบอยจนมาถึงที่พักของตัวเองพาบอยเข้าห้องแล้วจับถอดเสื้อผ้าจนหมด
“ทำอะไรอ่ะ”บอยถามผมแบบสลึมสลือ หึ คออ่อนแล้วยังจะดื่ม อย่างนี้มันน่านัก
“ก็จะตรวจดูไงว่าไอ้บ้านั่นมันทำอะไรบอยไหม”ผมว่าแล้วจัดการสำรวจบอยทุกซอกทุกมุม ลูบบอยว่ามีตรงไหนผิดปกติไหม แต่
ไม่มีอะไรก็โล่งอก แต่บอยกลับรู้สึกไปกับสัมผัสมือผมจนรู้สึกถึงการตื่นตัว
“บอย ลุกไปอาบน้ำก่อน”ผมเอ็ดบอยเบา ที่ตอนนี้บอยกำลังทำท่าเหมือนจะยั่วผม มือสองข้างโอบรอบคอผมไว้แล้วเอาหน้าซุกคอ ปากที่ซุกซนขบติ่งหูผมเบาๆจนรู้สึกสยิว
“บอย ไม่เอาน่า”ผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ บอยยั่วขนาดนี้ หึ คิดเลยว่าถ้าไปไม่ทันมันจะเกิดอะไรขึ้นนะ
“ทิน บอยต้องการทิน”มันเหมือนสติผมมันขาดออกจากกัน เอาเหอะเดี๋ยวค่อยดุทีหลังก็ได้ ตอนนี้ขอสั่งสอนบอยก่อนละกันข้อหาขัดคำสั่ง แล้วก็ยั่วผม จนผมทนไม่ไหว เช้ามาอย่ามาบ่นทินแล้วกันว่า ตัวเองลุกไม่ไหวเพราะใคร หึหึ
...............................................................
บอย
ผมตื่นเช้าด้วยความเมื่อยล้า พอลืมตาก็เห็นทินที่จ้องเขม็งอยู่ อ๊า ผมผิดเต็มเลยเรื่องเมื่อวานอดไม่ได้ที่จะดึงผ้ามาปิดหน้าไว้
“มาคุยกันก่อนบอย”ทินดึงผ้าออก
“อะไรอ่า”ผมทำเป็นซื่อเหมือนกับว่าเมื่อวานไม่ได้ทำไรผิด
“เมื่อวานทินบอกว่าไง”
“เรื่องไหนอ่ะ”ทินบีบจมูกผมจนเจ็บ
“เรื่องพี่พล”ผมถึงกับแกล้งอ้อ
“ก็พี่เค้าชวนไปกินข้าว แล้วก็ชวนคุยชวนดื่ม”ผมบอกทินไปตามความจริง
“แล้วทำไมไปอยู่ที่ห้องพี่เค้า”ทินยังไม่เลิกถามแบบดุๆ
“ก็ แหะๆ บอยอ้วกใส่รถเขาอ่ะ”ผมตอบแบบอายๆกลัวทินจะโกรธเหมือนกันที่ตัวเองเมาขนาดนั้น
“หืออ้วกหรอ”ทินเลิกคิ้วแล้วถาม
“อือ บอยอ้วกแล้วก็เมามาก คอนโดพี่แกอยู่ใกล้ๆพอดีเลยพามาเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่บอยไม่ไหวจริงๆพี่แกเลยจะช่วย แต่บอยรู้เรื่องนะว่าพี่เขาทำอะไรอ่ะ”ทินทำหน้าเหมือนจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“แล้วทำไมไม่โทรบอกกัน”
“ก็กลัวว่าทินจะติดประชุม................มีเรื่องอะไรกันหรอ เค้าเหมือนจำได้ลางๆว่าเห็นพี่ทามด้วย ตอนนั้นบอยง่วงเลยไม่ค่อยจะรู้
เรื่องแล้ว”
“ช่างเถอะ...................ทีหลังก็อย่าทำแบบนี้อีกแล้วกัน”ทินพูดจบก็เอาผมไปนอนกอดต่อ
“ไม่ไปทำงานหรอวันนี้”ทินส่ายหัว
“หยุดวันนึงขอนอนกอดบอยเต็มที่ซักวัน”ผมยิ้มแก้มแทบปริแล้วกระชับอ้อมกอดของผมกอดทินจนตัวเราแนบชิดกัน โชคดีจังที่ทินไม่โกรธมาก แต่คราวนี้บอยเข็ดแล้วหล่ะ จะไม่ไปดื่มกับใครให้หมดสภาพอีกแล้ว ........................................
...........................แล้วพี่พลเค้าเป็นยังไงบ้างล่ะนั่น
ผมเพิ่งจะรู้ว่าพี่พลแกเป็นคนขี้แกล้ง ที่เขาทำกับผมและทินแบบนั้นเค้าแค่ต้องการแหย่ แต่มันแรงไปอ่ะ แต่พอรู้จักจริงๆทีหลังแกก็ดูโอเคดีนะนิสัย เจ้าชู้พอตัว แต่แกไม่ได้เล่าเรื่องคืนนั้นให้ฟังว่าแกโดนอะไรจากพี่ทามบ้าง คงจะอายล่ะมั้งชั่งเถอะ.......................................................................................
..................................
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่คอมเม้นให้กำลังใจนะคะดีใจมากๆ
ที่ได้เพื่อนๆ พูดคุย ทักทายกัน เเละพอใจกับนิยาย
ขอบคุณมากๆค่ะ
หัวข้อ: ~อย่าทำร้ายจิตใจกันได้ไหม~ (จบแล้ว) แก้ไขเนื้อหาเเละเรียบเรียงใหม่เเล้วจ้า (อ่าน 128244 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก