~อย่าทำร้ายจิตใจกันได้ไหม~ (จบแล้ว) แก้ไขเนื้อหาเเละเรียบเรียงใหม่เเล้วจ้า
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ~อย่าทำร้ายจิตใจกันได้ไหม~ (จบแล้ว) แก้ไขเนื้อหาเเละเรียบเรียงใหม่เเล้วจ้า  (อ่าน 128237 ครั้ง)

xxliilxx

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ booboos

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
เฮ้อ สู้ สู้  :a2:

ออฟไลน์ MimicClub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-3

บอย
นาย วชิรวิทย์  กลิ่นขจร
อายุ 22 ปีครึ่ง
น้ำหนัก 62 (เมื่อก่อนหนัก75)
ส่วนสูง 170


ทิน
นาย ศิวกร เรืองศรีมั่น
อายุ 23 ปี
น้ำหนัก 72
ส่วนสูง 180



 :laugh: ไม่รู้ใครน่ารักกว่าใคร นี่แหละชายในฝัน :man1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-08-2011 18:51:09 โดย MimicClub »

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
แป่ววว  ทินดูเคะกว่าบอยอีกอะคนเขียน  :serius2:

hunnanoii

  • บุคคลทั่วไป
ง่าเคะทั้งคู่เลย

ออฟไลน์ myapril

  • Tomorrow
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-3
อยู่กับความจริง สู้กับความจริง
เราว่าเรื่องนี้บอยควรรู้จากปากทินเองดีกว่านะ :z3:

ออฟไลน์ MimicClub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-3
ตอนที่12



ผมรู้สึกตกใจมากที่ทินบอกแบบนั้น  ผมรู้สึกเหมือนขามันจะหมดแรงเอาซะดื้อๆ  ทินบอกว่าพ่อสั่งให้ทินแต่งงานกับปราง เพราะเหตุผลที่ว่า เห็นทินกับปรางนอนถอดเสื้อผ้ากันแค่นั้น

“ทินไม่ได้ทำอะไรผู้หญิงคนนั้นเลยนะ”ทินพยายามบอกผมว่าทินบริสุทธิ์ใจ ผมก็เชื่อนะ เพราะผมไว้ใจทิน ถ้าทินเป็นผู้ชายแบบนั้นผมคงได้ปวดหัวเรื่องผู้หญิงมาตลอดหลายปีแล้วล่ะ

“บอยเชื่อใจทิน แต่พ่อทินออกปากมาแล้วจะให้ทำยังไง”ผมเองก็สมองตันไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี  ทางบ้านของทินบางคนก็ไม่ชอบผมด้วยล่ะมั้ง จึงพยายามให้ทินแต่งกับปรางเพื่อที่ต้องการให้ผมออกจากชีวิตทินไป

“บอย  หนีไปอยู่ที่อื่นกับทินไหม”ผมมองทิน ขมวดคิ้วแล้วเอ็ทินไป

“จะบ้าหรอทิน จะหนีได้ไง เท่ากันเราหนีปัญหาแล้วให้คนอื่นรับเคราะห์แทนเราแท้ๆ”ทินทำหน้าสลดลง 

“แล้วจะทำยังไงล่ะ”ทินถามอย่างหมดหนทาง  ผมเองก็เหมือนกัน แต่ก็พอจะนึกอะไรออกบ้างล่ะ

“โทรตามไหมกับกันมาช่วย ดีไหม”ทินทำหน้าแบบ เออจริงด้วยประมาณนั้นแล้วก็ยิ้มออก

ผมโทรตามไหมกับกัน โชคดีที่พวกมันไม่ได้ทำงานเพราะหยุดพักร้อน พอมาถึงพวกมันก็วี๊ดว้ายกับผมกันใหญ่ แต่ไหงไอ้กันมันพกไอ้ลิตมาด้วยทำไมก็ไม่รู้

“กันมึงเอามันมาทำไม”ผมลากมันออกมาถามห่างๆ

“เรื่องมันยาวว่ะแต่ มันคงไม่กวนตีนกับมึงกับทินแล้วล่ะ”

“มึงหมายความว่าไง”ไอ้กันยักคิ้วข้างเดียวให้ผม  งงอ่ะ หรือไอ้ลิตมันจะเปลี่ยนนิสัยมันไปแล้ว

“เอาน่า มึงรู้แค่ว่าต่อไปนี้มันไม่มีวันได้มาเป็นมือที่สามของมึงอีกต่อไปแล้ว แค่นั้น”ผมพยักหน้าแบบงงๆ ไอ้กันหัวเราะแล้วลากผมกลับไปนั่งที่เดิม

“ฉันอยากจะดึงหัวมันแล้ว ลากมาตบให่หน้าแหก อีนังชะนีนี่แรดนัก ร่านอยากได้ผัวจริงๆ”ไหมลุกทำท่าฮึดฮัดเมื่อผมเล่าให้เธอฟัง

“เออว่ะ  ไหมแกบุกไปตบมันเลยดิ่ 555”ไอ้กันยังแอบเล่น  จนไหมทำหน้าหมั่นไส้

“ไอ้ทินกูว่า ถ้าเกิดมึงนอนกับผู้หญิงทั่วประเทศงั้นมึงก็ต้องแต่งกับผู้หญิงพวกนั้นหมดเลยอ่ะดิ่ อะไรวะขนาดคนอื่นมึงยังไม่เอา
แล้วกับอีแค่โดนผู้หญิงมอม มึงจะหน้ามืดเอาหรอ”ไอ้ลิตกอดอดพูดหน้าบูดไปกับพวกไอ้กัน

“เออ เพราะมึงเคยทำหรอถึงพูดได้อ่ะห๊ะไอ้ลิต”ไอ้กันหันไปถามทำหน้าตาอย่างเอาเรื่อง

“เออกูเคยทำเก็ทป้ะ”ไอ้ลิตก็ไม่แพ้กันทำตากวนตีนใส่ไอ้กัน

“มึงอย่าเดี๋ยวกูจูบโชว์เพื่อนกูเลย” ไอ้ลิตทำหน้าเหวอแล้วมองทินกับผม จากนั้นก็หันหน้าไปทางอื่น  ส่วนพวกผมได้แต่...............อ้าปากเหวอ กับที่ไอ้กันพูดเมื่อกี้

“พวกมึงนี่ยังไงกันวะ  ถึงขนาดขู่จะจูบหรือว่า....”ทินทำปากค้างเหมือนจะพูดประโยคหลัง แต่ตัดใจคงไม่พูดเมื่อไอ้ลิตหันมามองแบบหาเรื่อง

“เออๆ พอเหอะพวกมึง แมร่งอย่าเพิ่งทะเลาะกันเอง”ไหมยกมือห้ามทัพเมื่อพวกผมเริ่มจะตีกันเอง

“กูว่าที่ไอ้ลิตมันพูดก็ถูกนะ ทินกูว่าอีนั่นแม่งจะจับมึงแน่ บ้านมึงรวยแถมหล่อแบบมึงนี่ ใครๆก็อยากได้ทั้งนั้น อีนั่นเลยใช้แผนชั่ว แต่แผนชั่วๆของมันนี้มันต้องมีเบื้องหลังอีกหลายคนแน่ๆ ไม่งั้นอะไรมันจะเป๊ะขนาดบุกห้องมึงขนาดนั้น” ไหมเริ่มออกความเห็น

“หมายความว่าไงวะไหม”ผมถามไหมแบบงง ๆ ไอ้กันที่นั่งใกล้ๆหันมาแล้วเอานิตยสารเคาะหัวผมเบาๆ

“ไอ้บอย  ไอ้สมองขี้เลื่อยไม่เข้าใจก็เงียบไปผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน” เออ แก่กว่ากูไม่กี่เดือนเสือกทำดุ  เชอะไม่ยุ่งก็ได้วะไปหาน้ำกับขนมมาให้พวกมันดีกว่า  ส่วนพวกมันก็ปล่อยใหมันถกกันไป  เฮ้อกลุ้มใจแทนทินจัง ผมเองก็ไม่เคยเจอด้วยสิไอ้ที่ผู้หญิงไล่จับแบบนี้ เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นอีกรอบเอาอีกแล้วกันกับลิตเริ่มจะตีกันอีกรอบ ผมเอาของที่ถือมาไปวาง จากนั้นพวกมันก็เลิกเถียงแล้วมาสนใจของกินแทน  เหอะๆ ทำเป็นเด็กๆไปเลยพวกมัน

“กูว่ามึงแต่งๆไปเถอะ แต่งแล้วก็หย่าไม่เห็นจะยากเลย”ไอ้ลิตพูดพร้อมหยิบขนมเลย์ใส่ปาก

“ไอ้ห่า กูให้พวกมึงแก้ปัญหาไม่ใช่ให้กูวิ่งเข้าใส่ ไอ้ลิตมึงนี่ไม่ช่วยแล้วยังจะป่วนอีก”ทินทำหน้าบูดใส่แบบไม่พอใจ

“อะไร ก็มันไม่มีวิธีไหนแล้วนี่หว่าพวกกูก็คิดวิธีให้มึงเลือกแล้วนี่  มึงไม่เอาเอง”ไอ้ลิตเถียงกลับแล้วพวกมันคิดวิธีไรกันอ่ะอดรู้เลย   ผมนั่งอยู่เฉยๆจู่ๆก็สงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมา

“นี่  ถ้าสมมุติว่า ทินไม่หล่อแล้วไม่รวยปรางยังจะเอาทินไหมอ่ะ ที่ว่ารักทินแต่ไม่รู้ว่ารักทินจริงไหมยังจะรักทินอยู่อีกไหม”พอผมพูดเสร็จผมก็หันไปมองพวกมันแบบจะขอความเห็น แต่ก็ต้องตกใจเมื่อพวกมันมองมาทางผมตาค้าง  ผมพูดอะไรผิดไปหรอไงวะเนี่ย

“ไอ้บอย  กูเห็นมึงฉลาดก็วันนี้แหละ  ไอ้เพื่อนรักขอกูหอมที”ไอ้กันทำท่าโผเข้าหา  แต่ไอ้ไหมดึงออกมาก่อน

“ไอ้กัน มึงเกรงใจแฟนมันบ้าง”กันมองไปทางทินที่กำลังทำท่าจะเตะไอ้กันได้ทุกเมื่อที่เข้าหาผม

“ไรวะ  กูถึงเนื้อถึงตัวไอ้บอยมาก่อนมึงอีกแค่นี้ทำหวง”ไอ้กันทำหน้าตา จีบปาก ทำยั่วทิน

“เหอะ  กูก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่มึงแตะบอยเมื่อไรมึงก็โดนตีนกูแค่นั้นเอง  หึ” ทินหัวเราะในลำคอมองกันด้วยหางตา

“เดี๋ยวกูช่วยยำตีนอีกคนไอ้ทิน   กูรอโอกาสกระทืบมันมานานละ”ไอ้ลิตเสริม ทำท่าทางเกาขา  ส่วนผมเกาหัวแกรกๆที่ไอ้พวกนี้ปรึกษากันอย่างจริงจังทีนึงเล่นทีนึงของพวกมัน แต่ก็ดูไม่อึดอัดดีสำหรับผมหรือแม้แต่ทุกๆคน ทำให้หายเครียดเรื่องนี้ไปหน่อยอย่างน้อยก็มีพวกมันช่วย

“เออ  เข้าเรื่องเหอะแม่งพวกมึงนี่ มัวแต่จะกัดกันแล้วเมื่อไรจะจบวะวันนี้กูอยากไปดูหนัง”ไอ้ไหมบ่น จริงสิตอนนี้มันก็บ่ายแล้วแต่พวกผมยังพูดเรื่องปรางกันไม่จบเลย

“เออ  เอาเป็นว่าถ้าเกิดไอ้ทินจน น่าเกลียด อีปรางคงไม่เอาหรอก เชื่อกูเหอะ”ไอ้กันพูดเหมือนมั่นใจ

“แล้วมันจะเป็นจริงได้ไงวะ  ในเมื่อทิน ทั้งหล่อ ทั้งรวย แบบนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะจนแล้วหน้าตาบ้านๆอ่ะ”ผมถามพวกมัน

“ทำได้สิ”จู่ๆทินก็โผล่งขึ้นมา

“ทำไงอ่ะ”ผมถามทินแบบงงๆ

“ทินทำให้ตัวทินไม่เหลืออะไรได้นะ  แต่ความหล่อของทินมันคงเปลี่ยนไม่ได้หรอก”

“ไอ้ทิน  หลงตัวเองว่ะ อย่างมึงนี่นะหล่อ กูว่ามึงอ่ะน่ารักกว่าไอ้บอยอีก”ไอ้ลิตแทรกอีกละ

“แล้วกูไม่หล่อน่ารักหรอวะ”ไอ้กันหันไปถาม

“มึงไปลาหมาตายแล้วเกิดใหม่ชาติหน้าก็คงจะได้หล่อ น่ารัก เหมือนไอ้ทินอ่ะแหละ 55555  อุ๊บ”..................................................เหวอ   ไอ้ลิตโดนไอ้กันจูบ   ได้ดูหนังสดเลยพวกผม คงไม่ต้องอธิบายในวันหลังแล้วล่ะว่าพวกมันเป็นอะไรกัน แต่ที่ต้องอธิบายแทนนี่คือ พวกมึงได้กันยังไง(- -“)

“แฮกๆๆ  ไอ้เหี้ย”ไอ้ลิตด่าไอ้กันหน้าแดง

“เงียบไปเลยเหอะมึงอ่ะ”ไอ้กันว่าแล้วยิ้มแบบมีชัยให้ไอ้ลิต ลุกขึ้นมองไอ้กันอย่างเอาเรื่อง แล้วก็เดินออกจากบ้านไป

“มาพูดต่อเดะไอ้ทินว่ามึงจะทำไง”ไอ้กันเปลี่ยนเรื่องถามทินในสิ่งที่พวกผมอยากรู้

“กูก็แค่บอกให้พ่อกูยกเลิกพินัยกรรมที่พ่อทำให้แล้วก็ประกาศว่าจะยืนด้วยขาตัวเอง แค่นี้เอง  พ่ออ่ะชอบจะตาย พ่อกูชอบเล่าชีวิตสมัยที่กำลังฝ่าฟันอุปสรรคกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองโดยที่ไม่พึ่งญาติพี่น้อง เฮ้อต้องไปฟังแกเล่าเองโครตจะเยอะ”

“ขนาดนั้นเลยหรอวะ”

“มึงเคยได้ยินไหมชีวิตยิ่งกว่าละคร ไอ้กัน”ไหมเสริม

“แต่ถ้าทินไม่เหลืออะไรแล้วแบบ อาจจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง แล้วบอยยังจะรักทินไหมอ่ะ ยังอยากจะอยู่กับทินไหม”ทินถามผมด้วยสีหน้าที่จริงจัง 

“เค้าไม่ได้รักทินเพราะว่าทินรวยหรือหล่อนิ่  ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนมาจีบเค้าแท้ๆยังจะถามอีก”ผมทำท่างอลใส่ ยังมีหน้ามาถามเราว่าเราจะรับทินได้ไหม ทั้งๆตอนเจอกันใหม่ๆผมแทบจะไม่ได้สนใจทินเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะลูกตื้อ กับนิสัยที่ชอบเอาใจใส่ของทินนี่แหละ ผมถึงได้ชอบ จากชอบกลายเป็นไว้ใจ จากไว้ใจก็กลายเป็นรัก

“โอ๋ๆ อย่างอลนะ หึหึ”ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก

“เอองั้นมึงก็ลองทำอย่างที่มึงว่าแล้วกัน วางแผนเอาเอง นะเว้ย”

“เออ ช่วยได้มากเลยนะ  พวกมึงอ่ะ”ทินทำเสียงประชด

“55  หมดปัญหางั้นปะ”ไหมลุกยืนบิดไล่ความขี้เกียจออกจากตัวเธอหลังจากที่นั่งมานาน

“ไปไหนอ่ะ”ผมถามไหม

“ไปดูหนังไงยะ ฉันอยากดูหนังกับผู้ชายหล่อๆน่ารักๆมานานแล้ว555 นังชะนีทั้งหลายจะต้องอิจฉาฉั้น555”ผมเกาหัวกับความปัญญาอ่อนของไหม สงสัยเพื่อนเราจะบ้าไปแล้ว

“ก็ได้แค่นี้ละวะ เพราะงี้ไงมันถึงยังโสดอยู่   เอาสงเคราะห์มันหน่อย”กันว่าแล้วลุกยืน

“งั้น กูกับทินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ”

“เออ  อย่าเสือกไปกกกันต่อนะเว้ยพวกกูขี้เกียจรอ”ไอ้กันยังไม่เลิกกวนตีน

“กูเลิกคบมึงเป็นเพื่อนสนิทดีไหมไอ้กัน”ส่ายหัวไปมากับนิสัยกวนๆ เป็นบางครั้งของไอ้กันก่อนจะขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งทินก็ตามมาด้วย

“ทินจะทำจริงๆหรอแบบนั้น”ผมถามหลังจากอาบน้ำแบบเร่งด่วนเสร็จแล้วออกมาใส่เสื้อผ้า

“อืม จะทำ   บอยไม่ต้องห่วงหรอกอันที่จริง ที่พ่อทินให้แต่งก็เพราะให้ทินรับผิดชอบ อีกอย่างพ่อทินโดนบังคับหลายด้านหลายๆทางอ่ะถึงให้ทินแต่งงาน” ออ

“ตามใจทินนะ แต่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบอยก็จะอยู่ข้างๆทินนะ”ผมพูดให้กำลังใจทิน

“งั้นตอนนี้ขอกำลังใจก่อนละกัน” ทินเดินเข้ามากอดแล้วจูบผม เราจูบกันแบบดูดดื่มเหมือนจะกลืนกินซึ่งกันและกัน

“ไอ้บอย  ไอ้ทิน  มึงจะแต่งตัวไปเดินแฟชั่นหรือไงฟระ นานโครตๆๆ” เสียงไอ้กันตะโกนลั่นบ้าน    ผมกับทินเลยต้องผล่ะจากกัน  ตอนนี้หน้าผมคงจะแดงมากเลย เพราะทินอ่ะแหละ ลงไปตอนนี้ไอ้กันได้ล้อตายเลย

“ปะไปกัน”


วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมีความสุข ได้คนที่รักอยู้เคียงข้าง มีเพื่อนๆเป็นห่วงคอยให้กำลังใจ มีคนที่พร้อมจะทำทุกๆอย่างเพื่อผม  เก็บเรื่องร้ายๆไว้ก่อนละกัน เต็มที่กับวันนี้ทำให้ดีที่สุดก็พอ
 
หลังจากที่ผม ทิน กัน ลิต ไหม มาถึงโรงหนัง สายตาไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิง ต่างก็มองมายังพวกผม คงเพราะอดอิจฉายัยไหมที่ควงแขนพวกผมเดินเข้าโรงหนัง ฝั่งละตั้งสองคนละมั้ง555  สงสารเพื่อนสาวคนนี้เหมือนกัน ไม่เห็นจะมีแฟนซักที เลยต้องควงพวกผมแทน เอาล่ะพอแค่นี้ดีกว่า ขอบคุณทุกคนที่คอยตามอ่านนะครับ





................................
 :กอด1:







 :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-09-2012 18:03:28 โดย MimicClub »

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
ขอให้ปัญหานี้ลุล่วงไปได้ก็แล้วกันนะ ทิน-บอย

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
ขอให้ปัญหาลุล่วงไปด้วยดี

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
แม้มันจะเหมือนละครไปนิด แต่เราชอบบบบ  ไม่อยากจะเครียดแหล่วววว   :เฮ้อ:

ขอบคุณมากๆ ค่า  :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
และแล้วก็ถึงเวลา ถลกหนังชะนี

ออฟไลน์ MimicClub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-3

ออฟไลน์ aum_15597

  • สายน้ำไม่หวนกลับ วันเวลาไม่หวนคืน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 270
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0

ออฟไลน์ KimGeeHu

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
สู้ๆ คับ ทิน-บอย เป็นกำลังใจให้คับ

tantalize

  • บุคคลทั่วไป
- -" ทีนี้จะเอาอะไรกินล่ะเนี่ย 55555+

ออฟไลน์ MimicClub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-3
ตอนที่13





เมื่อผมกลับบ้าน ซึ่งอันที่จริงไม่อยากจะกลับเท่าไรนักหรอก แต่ก็ต้องทำใจพอกลับมาถึงเสียงปรางก็เข้าสูโสทประสาทของผมทันที

“ทินเธอหายไปไหนมา ทำไมถึงไม่บอกปรางซักคำแล้วทำไมต้องปิดมือถือด้วย” คำพูดของเธอทำอย่างกับผมเป็นแฟนเธอจริงๆอย่างงั้นแหละ

“พอเถอะปรางทินไม่ได้เป็นอะไรกับปรางซักหน่อยอย่าพูดเหมือนกับว่าทินเป็นอะไรมากกว่าคำว่าเพื่อน หรือ ปรางอยากจะเป็นคนอื่นในสายตาทินกันล่ะ”เธอทำหน้าไม่พอใจที่ถูกผมว่าแบบนั้น

“อีกไม่กี่เดือนทินก็ต้องแต่งกับปรางอยู่ดี เราก็เหมือนคนๆเดียวกันแล้วนะ”

“ปราง อย่าหาว่าทินโง่ไปหน่อยเลยนะ คืนนั้นถ้าทินไม่กินแก้วที่ปรางส่งให้มันก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้หรอก”ผมเผลอตะคอกใส่เธอเต็มแรงจนเธอสะดุ้งเฮือก

“อะไร ปรางไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย”เธอยังแกล้งทำหน้าตาย ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“ถอยไปผมจะไปหาพ่อ”ผมเดินเกือบจะชนเธอไปอย่างหัวเสีย ไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ เพราะทำตัวแท้ๆความรู้สึกดีๆ ของผมที่มีต่อเธอเลยหายไปหมด

“พ่อทินมาเรื่องจะคุย”ผมลงนั่งโซฟาด้านหน้าที่พ่อนั่งอยู่ตรงข้ามกำลังนั่งอ่านหนังสือ

“มีอะไรล่ะทิน แล้วแกหายไปไหนมา”พ่อลดหนังสือลงแล้วถามผมกลับ

“ไปนอนบ้านบอยมา”พ่อพยักหน้า

“แล้วมีอะไรล่ะหน้าตา เครียดเชียว”  ผมจึงเริ่มประเด็นที่จะพูด เรื่องของผมกับบอย  และปราง พ่อผมนั่งฟังในสิ่งที่ผมบอกไม่ว่าจะเรื่องพินัยกรรม หรือ แม้แต่อนาคตของผมกับบอย และเรื่องแต่งงานที่จะมีไม่กี่เดือนข้างหน้า

“มันจะดีหรอ  พ่อไม่อยากจะขัดใจคุณย่าเท่าไรหรอกนะ เพราะท่านแก่แล้วอีกอย่างพ่อเองก็ไม่อยากให้ทินแต่งกับคนที่ทินไม่ได้รัก  พ่อเองก็จนปัญญา  แต่เรื่องที่ทินบอกว่าจะให้พ่อยกเลิกพินัยกรรม มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกลูก พ่อทำงานหาเงิน เพื่ออยากให้ลูกสบาย เพื่อต้องการให้ลูกมีอนาคตที่ดี ส่วนนี้พ่อไม่ยอมไม่ได้ แต่ถ้าทินจะหาเงินทำงาน หรือยืนด้วยขาของทินเองมันก็แล้วแต่ทิน”

“ครับ  แต่พ่อครับ ถ้าเกิดว่าผมจะหาสินสอดเองล่ะ จะได้ไหม”พ่อเลิกคิ้วทำหน้าแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ยิ้มเหมือนรู้ทัน

“อืมได้สิ   หึ พ่อรู้ทันนะว่าแกจะยื้อเวลาต่อไปอีกน่ะ”พ่อทำเสียงในลำคอแล้วแอบเน็บผม

“พ่อก็รู้ว่าผมเป็นคนยังไง  ถ้าเป็นพ่อๆจะแต่งกับคนที่ไม่ได้รักหรอ ขนาดกับแม่ พ่อยังพาแม่หนีมาเพราะปู่ไม่ยอมรับ
แล้วมากัดฟันสู้ จนพ่อทำได้ถึงขนาดนี้ แล้วทินล่ะ ทินเองก็อยากทำแบบพ่อนะ”

“เออดี  เอาคืนกูแล้วไง เอาเป็นว่าดูๆไปก่อนส่วนเรื่องนี้พ่อจะคุยกับแม่ปรางอีกทีว่าเธอจะเอายังไง”ผมพยักหน้า เข้าใจแล้วก็ยิ้ม

“ยิ้มอะไร”พ่อเหลือบมองผ่านหนังสือที่อ่านแล้วถาม

“ก็  พ่อพูดแบบนี้แสดงว่าพ่อเองก็ชอบบอยใช่ไหมล่ะ ถึงไม่เต็มใจกับงานแต่งนัก”พ่อลดหนังสือลงแล้วถอนหายใจ

“เออ  แต่ถ้ากวนพ่อมาก พ่อจะให้แกแต่งงานจริงๆ”ผมหลุดหัวเราะแล้วลุกขึ้นหนีพ่อออกมา ก่อนที่ท่านจะเปลี่ยนใจ
แต่พอเดินออกมา ก็เจอกับปรางที่ยืนหน้าง้ำอยู่ผมจึงเดินเลยเธอออกมาเหมือนเธอเป็น อากาศ แต่พอมาถึงทางลงบรรไดผมซึ่งกำลังจะก้าวลงจู่ๆปรางก็ยื้อแขนของผมไว้

“ทินเธอทำแบบนี้หมายความว่าไง”ใบหน้าที่แดงก่ำบ่งบอกว่าเธอกำลังโกรธเต็มที่

“อะไร ทินทำอะไร”ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ชี้เหมือนที่เธอทำกับผมแบบเมื่อกี้  เธอคงแอบฟังผมกับพ่อคุยกันสินะ ไร้มารยาทจริงๆ

“สิ่งที่ทินพูดกับคุณลุงปรางไม่ยอมเด็ดขาดถึงทินจะทำแบบนั้น ปรางก็ไม่มีวันปล่อยทินให้หลุดมือหรอก”

“ปราง!  ตกลงที่เธอทำมานี่เธอจัดฉากทั้งหมดเลยใช่ไหม” ผมถามเธออย่างเหลืออด เอาซิในเมื่อรู้ความจริงแล้ว มันก็ยากที่จะปิดกันไป แต่ผมเองก็คงไม่ยอมหรอกเป็นไงเป็นกัน

“ใช่  แล้วจะทำไมในเมื่อปรางเป็นของทินแล้ว ทินก็ต้องรับผิดชอบ”เธอโพล่งออกมาเหมือนลืมตัวด้วยความโกรธ เมื่อพูดเธอก็เอามือปิดปากตัวเอง ทำสีหน้าตื่นๆ

“หึ  ทินไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำว่ามีอะไรกับปราง อย่าฝันไปหน่อยเลย   น่าเสียดายนะ ปรางก็สวยไม่น่าทำแบบนี้มีคนดีๆอีกตั้งมากมายให้เลือกทำไมล่ะปรางทำไมต้องเป็นทิน”ผมถามเธอในสิ่งที่อัดอั้นในใจมานาน

“ก็เพราะว่าปรางแอบชอบทินมานานแล้วไง ตั้งแต่เด็กๆ เพราะปรางชอบทินแต่ทินไม่เคยรู้เลย ไม่เคยรับรู้ ปรางเคยคิดถอดใจไปแล้วแต่พอมาเจอทินอีก ความรู้สึกในวัยเด็กมันเหมือนกลับคืนมา ฮือ  ทินอย่าโกรธปรางเลย เพราะปรางรักทินจริงๆ”ปรางจับมือผมพร้อมร้องไห้ออกมาแต่ผมคงไม่ใจอ่อนหรอก

“ขอโทษนะปราง  ทินเองก็ต้องขอโทษด้วยที่เราเป็นมากกว่าเพื่อนกันไม่ได้ขอบคุณกับความรู้สึกดีๆ”ผมจะลงจากบ้านเพื่อหนีเธอแต่เธอดันไม่ยอมดึงมือผมไว้

“เพราะมันใช่ไหม เพราะไอ้ตุ๊ดนั่นทินเลยไม่เลือกปรางเพราะมัน  ถ้าเกิดไม่มีมันทินจะเลือกปรางใช่ไหม”ผมสุดจะทนจริงๆแล้วนะเนี่ยมันจะอะไรนักหนา ผมก็แค่ผู้ชายคนนึงทำไมเธอถึงได้ผูกใจนัก เป็นเพื่อนสมัยเด็กก็จริงมันไม่น่าจะมีความรู้สึกอะไรขนาดนี้ ผมคิดกับเธอแค่เพื่อน มันเป็นเพราะผมทำตัวเองใช่ไหมเนี่ย

“พอเถอะปราง  ปรางว่าบอยก็เหมือนว่าทิน ปรางอย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลยว่าอะไรเป็นอะไร ในเมื่อปรางบอกความจริงเรื่องเราแล้วทุกอย่าก็จบลงไปซะ”ผมสะบัดมืออย่างแรงเพื่อจะหนีเธอ

“ถ้าปรางไม่ได้ทิน  อย่าหวังว่ามันจะได้เหมือนกัน”

“เฮ้ย!!!”ผมรู้สึกถึงแรงผลักอย่างแรงแล้วตัวเองเหมือนลอยได้จากนั้นก็กลิ้งลงมาข้างล่างหลายตลบ ก่อนที่จะกระแทกอะไรซักอย่าง ดังปึก!!

“กรี๊ด!!!!!   ตาทิน”

“ไอ้ทิน!!” เสียงเอะอะโวยวายของพ่อกับแม่ ดังขึ้นมา แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกะโหลกจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แถมด้วยความรู้สึกหัวหนืดๆ ตึบๆ  ตาที่พยายามปลือตามองรอบๆค่อยๆดำมืดลงจนไม่สามารถเห็นและรับรู้อะไรได้อีก



.............................

บอย



ผมตกใจมากเมื่อแม่ของทินโทรมาบอกผมว่าทินตกบันได อาการแย่เพราะศีรษะกระแทกเข้ากับเสาปูนอย่างแรง ทำให้หมดสติ ผมรีบไปโรงพยาบาลทันทีแต่กว่าจะมาได้ก็ต้องโทรตามไอ้กัน เพราะผมไม่มีแรงแม้แต่จะเดินแต่รู้สึกเป็นห่วงทินมากพอมาถึงโรงพยบาลก็ตรงไปเค้าเตอร์ถามหมายเลขห้องแล้วก็รีบขึ้นไปทันที   พอไปถึงผมเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ ซึ่งมีไอ้กันตามหลังมา

“เข้ามาก่อนลูก”ผมยกมือไหว้แม่ทิน แม่จับมือผมแล้วไปนั่งข้างๆทินที่กำลังหลับมีผ้าพันที่หัว

“เย็บไปหลายเข็มเลยล่ะลูกโชคดีที่สมองไม่เป็นอะไรมาก  แม่เองก็ตกใจ เลยโทรหาหนูก่อน หนูคงเป็นห่วงทินมากเลยแม่ขอโทษนะลูก”

“ไม่เป็นไรครับแม่”ผมยิ้มให้แม่ แล้วหันกลับไปมองทินที่กำลังหลับอยู่ พร้อมจับมือทินบีบเบาๆ  อย่าเป็นอะไรนะทิน บอยอยู่นี่แล้วบอยจะดูแลทินเอง

“แล้วทินมันตกบรรไดได้ไงครับแม่”ไอ้กันถามแม่ทิน  มันเองก็เป็นห่วงทินไม่แพ้กัน พอมันรู้ว่าเกิดอุบัติเหตุกับทินมันก็พาผมขึ้นรถแล้วเหยียบซะจนผมใจหาย

“เรื่องมันยาวน่ะลูก อ่าวพ่อมาแล้ว”ผมยกมือไหว้พ่อ ที่เข้ามาพร้อมกับใบหน้าเครียดๆ  พ่อทินเห็นผมก็กันก็พยักหน้าแล้วไปนั่งที่โซฟารับแขก

“เป็นไงบ้างคุณ”แม่เข้าไปนั่งข้างๆแล้วจับไหล่พ่อไว้  พ่อส่ายหัวไปมาก่อนจะเริ่มพูดสิ่งที่ผมไม่ค่อยจะรู้เรื่องนัก

“ไม่น่าเลยคุณ เพราะผมเองแท้ๆเลย”พ่อถอนหายใจดังเฮือกจนผมได้ยินขนาดอยู่ห่างๆ

“อย่าโทษตัวเองเลยค่ะแล้วทางนั้นว่ายังไง”

“เค้าบอกว่าลูกสาวเค้า โมโหน่ะ เพราะเธอขาดสติ เฮ้อ แรงหึงนี่มันน่ากลัวจริงๆเลยนะคุณ”

“มันช่วยไม่ได้นี่คะ  แล้วจะทำยังไงกับลูกสาวเค้า”

“ฝั่งโน้นเค้าขอโทษมา แล้วก็บอกว่าจะยกเลิกงานแต่ง ในเมื่อเด็กๆไม่ได้รักกัน  คุณแม่เองก็โกรธทางนั้นมากเหมือนกัน แต่เพราะด้านผู้ใหญ่เค้ารู้จักกันมานานพ่อเลยไม่ได้เอาเรื่องอะไรอีก แต่ก็สั่งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับที่บ้านเราอีก”

“ค่ะ  เฮ้อ ไม่น่าทำให้เป็นเรื่องเป็นราวเลย”แม่ถอนหายใจแล้วส่ายหัวไปมา

“ใครจะรู้อนาคตได้ล่ะคุณว่ามันจะเกิดเหตุแบบนี้  มันโทษใครไม่ได้ ต้องโทษตัวเราเอง”

“ค่ะ” พ่อกับแม่เงียบไปสักพักนึง ผมที่กำลังนั่งมองหน้าทิน เกลี่ยผมไปมา แต่หูก็แอบฟังไปด้วย

“บอย”

“ห่ะ   ฮะ  ครับ” ผมขานรับด้วยความตกใจกับเสียงเรียกของพ่อทิน

“คืนนี้พ่อฝากทินไว้หน่อยนะลูกที่บ้านพ่อกำลังยุ่งๆ  มีหนูอยู่เป็นกำลังใจทินก็คงจะฟื้น”

“ครับ”ผมพยักหน้ารับ แล้วหันไปมองทินต่อ  มันเกิดอะไรขึ้นกับทินกันแน่นะ  มันจะเกี่ยวกับเรื่องของผมหรือเปล่า ผมรู้สึกไม่
สบายใจเลย ยิ่งเห็นทินไม่ฟื้นแบบนี้ก็ยิ่งเป็นห่วง ขออย่าให้เป็นอะไรมากเลย

“บอยถ้าทินมันไม่เป็นอะไรมากกูกลับก่อนนะ กูเองก็แอบหนีงานมา”ไอ้กันสะกิดบอกผม

“อ่าวกูก็นึกว่ามึงยังติดพักร้อนอยู่”

“เออไม่เป็นไร กูไปละนะ   สวัสดีครับพ่อกับแม่  ผมกลับละครับ”มันหันไปยกมือไหว้ลาพ่อกับแม่ก่อนที่จะเดินออกไป

“เราเองก็กลับได้แล้วล่ะคุณกลับไปเครียร์เรื่องที่บ้านก่อนพรุ่งนี้ค่อยมา”พ่อทินลุกขึ้นแล้วชวนแม่กลับบ้าน

“บอย ถ้าหิวบนโต๊ะวางของมีขนมกับนมอยู่นะจ้ะทานได้เลย”

“ครับ สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคน  เมื่อเค้าออกไปจากห้องผมก็รู้สึกหายเกร็งไปหน่อย

“อย่าเป็นอะไรนะทิน บอยอยู่นี่แล้ว”ผมกระซิบข้างๆหูทินเบาๆแล้วจูบเบาๆที่หน้าฝาก แล้วกลับมานั่งมองทินกุมมือทินไว้เหมือนเดิม รู้สึกเจ็บปวดไปด้วยเมื่อเห็นทินเจ็บแบบนี้   พอรู้เรื่องใจมันก็สั่นเหมือนตัวเองชาไปทั้งร่างทินคงตกสูงมากเลยสินะถึงได้แตกขนาดเย็บตั้งหลายเข็มขนาดนี้ อดกังวลไม่ได้ว่าเรื่องที่ทินเจ็บตัวมันเกิดขึ้นเพราะผม  รีบๆตื่นมานะทินอย่าหลับนานไปมากกว่านี้ รู้ไหมบอยเป็นห่วง นึกถึงฝันที่ตัวเองชอบฝันซ้ำๆแล้วมันเป็นกังวลกลัวว่าฝันของตัวเองจะเป็นจริง
ความรู้สึกไม่อยากสูญเสียคนที่รักมันอัดอั้นอยู่ในอกเป็นกังวลมากมาย ถึงแม้ว่าหมอบอกว่าทินปลอดภัยแล้วมันก็อดไม่ได้ในเมื่อทินยังนอนหลับอยู่แบบนี้

ตื่นขึ้นมาเร็วๆนะคนดี  บอยจะอยู่เฝ้าทินตรงนี้เอง...............






.......................................................
 :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-09-2012 18:27:30 โดย MimicClub »

ออฟไลน์ KimGeeHu

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
โอ้ยๆ  สงสารทินอ่ะ
อย่าเป็นไรเน้อ
ปลอดภัยนะคับ

ออฟไลน์ badcow

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-10
ทินจะเป็นไรมั๊ย?
.
.
สำหรับ ปราง แนะนำให้หลอกล่อเอามามอมยาจับแก้ผ้าถ่ายคลิปลงเนต...จัดแบบเบาๆจะได้ เอ่อ หายคัน..หู :D
.
.
พล็อตปูมาแบบนี้ ท่าทางทินตื่นมาจะจำบอยไม่ได้แหงๆ ฟันธงไม่ต้องอ่านต่อ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-08-2011 06:35:36 โดย badcow »

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
 :เฮ้อ: ผู้หญิงอะไรนะน่าเกลียดสิ้นดี ตัวซี้ตัวสั่นอยากได้เขาเป็นผ..
แบบนี้ข้อหาพยายามฆ่าได้เลยนะยัยปราง
บอยดูแลทินดีๆนะ หวังว่าทินจะไม่เป็นอะไรมากเด้อ

ออฟไลน์ daboo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 444
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
แง๊ะ



หวังว่าฟื้นมาคงไม่เปนไรน๊า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
ปรางขาดสติมากๆ ทำร้ายลูกชายในบ้านที่พ่อแม่ของเขาก็อยู่ด้วยเนี่ยนะ
มันบ่งบอกเลยว่า ณ ตอนนั้นอะไรๆ ก็มาฉุดเธอไม่อยู่แล้ว  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ naiin

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2421
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-9
ระทมและระทึก กลัวออกมาความจำเสื่อมสิ มันจะเน่าแบบนั้นรึป่าว แนวนี้เบื่อแย่

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
อีแรดดดดดดดดดดดดดดดดดด

xxliilxx

  • บุคคลทั่วไป

midnightblue

  • บุคคลทั่วไป
ขอร้องว่าอย่าน้ำเน่าเหมือนนิยายไทยแบบว่าฟื้นมาแล้วจำกันมะได้

อันนี้ไม่เอานะ เค้าช้ำใจ

ออฟไลน์ skidK

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-1
โห ปรางเธอช่าง...

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
อยากตบยัยปราง แค่ขอโทษมันไม่พอหรอก ทำร้ายทินขนาดนี้
ทินรีบตื่นมานะบอยเค้ามาเฝ้าแล้ว ไม่ต้องแต่งกับยัยผีเน่าด้วย

ออฟไลน์ CheeTah

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 516
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-3
คงไม่ใช่ว่า พอทินฟื้นแล้วความจำเสื่อมนะ คงไม่เปนแบบนั้นใช่มั้ยยย

ออฟไลน์ MimicClub

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-3
ตอนที่14



ผมรู้สึกว่าหัวตัวเองเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ตาที่ปลือขึ้น เพื่อปรับแสงไปอ่อนๆเมื่อผมลืมตาเต็มที่ ห้องมืดๆที่มีแสงไฟสลัวมาทางห้องน้ำ ผมมองไปรอบๆคงจะเป็นโรงพยาบาล รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ศรีษะสงสัยหัวผมคงแตกแน่ๆพยายามลุกขึ้นเพื่อหยิบน้ำแต่หัวที่หนักอึ้งทำให้ล้มลงไปอีกแถมหัวยังกดลงที่หมอนยิงปวดหัวเข้าไปใหญ่

“มีใครอยู่ไหม ทินหิวน้ำ”ผมเรียกด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งหวังมีใครซักคนอยู่เฝ้าผมเถอะ ผมมองไปยังโซฟาที่มีคนนอนเอาผ้าคลุมไว้ ค่อยๆมีการเคลื่อนไหว

“อือ  ทินฟื้นแล้วหรอ”บอยลุกขึ้นนั่งตรง ถามผมด้วยอาการตื่นๆปนง่วงๆ

“ครับ ทินหิวน้ำบอยช่วยเอาน้ำให้ทินที”บอยรีบลุก ตรงมาที่ผมและรินน้ำที่อยู่บนตู้ข้างเตียงใส่แก้วแล้วเอาหลอดให้ด้วย หันมาหมุนเตียงขึ้นให้ได้รับดับที่ผมพอจะเอนหลัง ได้สบายจากนนั้นก็ส่งน้ำให้ผม

“ดีขึ้นไหม”บอยวางแก้วที่ผมดื่มจนหมด แล้วนั่งลงข้างๆ ถามด้วยสีหน้ากังวล

“อืม  ดีขึ้นเยอะเลย”ผมยิ้มแห้งๆให้บอย

“ดีใจจังเลยที่ทินฟื้น  ไม่งั้นบอยคงอยู่ไม่เป็นสุขแน่ๆ ค่อยยังชั่ว”ผมเกลี่ยผมของบอย แล้วยิ้มให้ ดีใจนะที่บอยเฝ้าผม อยากเจอบอยเป็นคนแรก และก็ได้เจอ 

“เจ็บไหม”

“หืม”

“หัวอ่ะยังปวดอยู่ไหม หมอเตรียมยาไว้เผื่อทินฟื้น แล้วปวดหัว ทินปวดหัวไหมอ่ะ”

“ไม่หรอก  แค่เห็นหน้าบอยทินก็หายเจ็บแล้ว”บอยยิ้มให้ผมจนตาหยี

“ไปนอนต่อก็ได้นะบอย นี่คงจะดึกมากเลย”

“หึไม่เอา คุยกับทินก่อนก็ได้  หรือทินง่วงแล้ว”บอยส่ายหัว และถามผมคืน

“หึ  ทินง่วงอยากนอนกอดบอย”
“หึ ทำเป็นพูดไป หายก่อนเหอะ  นอนๆไปเลยป้ะ บอยจะนอนข้างๆนี่แหละ”บอยทำท่างอลแล้วยิ้ม ผมจับใบหน้าบอยอย่างเบามือ รู้สึกโล่งอก ยังไงไม่รู้ ดีใจที่ตัวเองไม่เป็นอะไร ดีใจที่ยังได้อยู่กับคนที่รัก เหมือนยกภูเขาออกจากอก แต่ก็ยังอดห่วงบอยไม่ได้กลัวว่าบอยจะถูกทำร้ายเหมือนอย่างที่ผมโดนถ้าเป็นแบบนั้นผมคงไม่ยอมผมยอมเจ็บเองซะดีกว่า

“คิดอะไรอีกละ”บอยถามผมแล้วเอามือเกลี่ยของผมที่กำลังขมวดมุ่น

“ป่าวนอนเถอะ มันดึกมากแล้ว”ผมบอกบอยให้นอน ผมเองก็อยากพักผ่อนบอยจับมือผมแล้วนอนฟุบลงข้างๆ ไม่กลัวที่จะเมื่อยเลยแฟนผม พอบอยฟุบลงไปก็หลับไปเลยคงจะง่วงมากเลยแต่มือยังกำมือผมไว้แน่นผมเองก็คงหลับได้แล้ว อยากกลับบ้านไวๆกลับบ้านเมื่อไรผมจะไปอยู่กับบอยคงต้องขอพ่อกับแม่บอยแล้วล่ะ คอนโดที่ผมซื้อไว้สำหรับเราสองคน คงต้องเอาของย้ายไปเก็บไว้บ้าง อย่างน้อยบอยก็อยู่ใกล้ๆผม  ไม่ห่างสายตาไปไหนให้บอยเป็นเลขาผมก็ดีไหนๆพ่อก็บอกให้ผมหาเลขาส่วนตัว พรุ่งนี้คงต้องคุยกับพ่อแล้วล่ะคงปล่อยไปไม่ได้แล้ว



.........................................






............................................

บอย




พอเช้ามาผมก็ไม่เห็นทินอยู่บนที่นอน ทินลุกขึ้นได้แล้วหรือไงนะ  เตียงนอนว่างๆ กับเสียงที่ดังจากห้องน้ำพร้อมกับประตูที่เปิดออก

“ทำไมปลุกอ่ะ บอยจะได้ช่วยพยุง”ผมรีบลุกเข้าไปช่วยทิน ถือน้ำเกลือแล้วพยุงทินมาที่เตียง

“อืม ไม่ได้เป็นอะไรมากนี่แค่มึนๆเห็นบอยนอนอยู่ไม่อยากปลุก”
ถึงแม้ว่าทินจะยิ้มได้แล้วลุกเดินได้แต่ก็ยังอดห่วงทินไม่ได้อยู่ดี พอสายๆหมอก็เข้ามาเช็คอาการทิน ซึ่งผลก็ออกมาดีทินไม่เป็นอะไรแล้วอาการปรกติดี พอตกบ่ายพ่อแม่ทินก็มา จากนั้นทินก็พูดเรื่องของผมกับพ่อทิน ที่จะให้ผมไปทำงานที่บริษัททิน  อีกทั้งจะให้ผมไปอยู่กับทินตามลำพังอีกพอผมจะขัด แม่ทินก็เออออเห็นดีด้วยแถมฝากทินไว้ที่ผมเสร็จสรรพ ผมจึงต้องรับปากแม่ไปก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยจัดการกับทินทีหลัง

“ทินจะดีหรอ ไหนว่ารอรับปริญญาก่อนไง”ผมแอบโวย อันที่จริงก็ดีใจหล่ะ แต่ทินทำอะไรไม่บอกผมก่อนเลยแอบโกรธนิดๆ

“บอยอ่ะ  ก็ทินอยากอยู่กับบอยตลอด24ชม.ไง ไม่ดีหรอไม่อยากอยู่กับทินหรอ บอยใจร้ายจัง”ทินว่าแล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้  ทำเป็นเด็กๆไปได้นะทิน

“ฮื่อ ไม่ต้องมาทำเป็นบีบน้ำตาเลย เดี๋ยวเหอะ ขอพ่อบอยเองแล้วกันถ้าจะให้บอยไปอยู่ด้วยอ่ะ”ผมก่อนอกว่าแบบงอลๆ

“หึ  แสดงว่าตกลงแล้วล่ะซี่   ดีจังเลยทินรักบอยจังเลย”ทินเข้ากอดผมแล้วเอาหน้าซุกที่อกผม ผมลูบหัวทินอย่างเอ็ดดู หึหึ โตแล้วยังทำเป็นเด็กได้อีกนะ จับตีก้นเลยดีไหมเนี่ย


............


หลังจากพักฟื้นที่โรงพยาบาลได้3วัน ทินก็ได้กลับบ้าน ผมเองก็ต้องมาดูแลทินที่บ้าน  แต่ก็อดเกรงๆย่าทิน   แต่ย่าเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แทบจะไม่ได้คุยเลยต่างหาก มีบางทีท่านถามแล้วผมตอบเล็กน้อยแค่นั้น แล้วท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก แถมอีกไม่กี่วันก็จะกลับบ้านของท่านแล้วด้วย ผมเองก็ดูแลทินที่หายแล้วแต่แอบแกล้งทำเป็นไม่หาย อ้อนผมได้ทั้งวัน   มันก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะ
ผมรู้สึกดีใจมากที่ทินไม่ต้องแต่งงานแล้ว ส่วนปรางเองก็เลิกตอแยทินเพราะถูกทางบ้านส่งไปอยู่ที่เมืองนอกกับญาติของเธอ หลังจากผ่านเรื่องราวๆต่างๆ บ้านทินก็ทำบุญบ้านครั้งใหญ่ แถมเชิญพ่อแม่ผมไปร่วมงานอีก แต่ดีแล้วที่พวกท่านเข้ากันได้ แทบจะเรียกได้ว่าเหมือนรู้จักกันมาก่อนแปลกดี คงเพราะคุยกันถูกคอละมั้ง

ทินขอพ่อให้ผมไปอยู่กับทิน พ่อผมเองก็ยอมยกผมให้ง่ายๆ คงเพราะไว้ใจล่ะมั้ง ทั้งๆที่เมื่อก่อนหวงห่วงผมแทบตาย ขนาดจะเข้ามหาลัย ผมขอมาอยู่หอเพราะมันเดินทางสะดวกพ่อยังบ่นแล้วบ่นอีก ทำท่าจะไม่ใหผมอยู่หอแต่เพราะผมเอาแต่ใจ จนสุดท้ายพ่อก็ยอมแต่ก็ยังโทรถามผมอยู่บ่อยๆว่าอยู่สบายไหม เป็นยังไงบ้าง ผมเองก็รู้สึกไม่ค่อยดีเลยพอเรียนจบแล้วได้อยู่บ้านแค่แปปเดียวก็ไม่ได้อยู่อีกแล้ว แต่พ่อกับแม่เองก็ออกต่างจังหวัดบ่อยๆเพราะงานของพ่อกับแม่น่ะแหละเพราะเหตุผลนี้ด้วยล่ะมั้งพ่อถึงยอมให้ผมออกมาอยู่กันเองกับทิน

ผมได้มาทำงานกับทินตำแหน่งเลขาส่วนตัวแต่ทว่างานของผมทำไมมันเหมือนเป็นตุ๊กตายังไงไม่รู้ นั่งๆนอนๆกิน  เล่นเน็ต แทบจะไม่ได้แตะงานเพราะผมไม่ได้เรียนสายนี้มานี่ ทินเองก็มีเลขาอีกคนเป็นผู้หญิงห้าวๆ ออกจะทอมด้วยซ้ำ เธอดูเป็นคนเก่งงานดีลุยงาน ทำงานละเอียด  ผมละอายเลยวันๆได้แต่นั่งๆนอนๆพอของานทินทำทินก็บอกให้ผมเช็คแค่เอกสารแค่นั้น แล้วผมจะรู้เรื่องไหม  อย่างน้อยก็อยู่เป็นกำลังใจให้ทินแล้วกัน



...........................



อีกไม่กี่เดือนแล้วสินะที่พวกเราจะได้เป็นบัณฑิต จดหมายจากทางมหาลัยเรียกให้พวกผมไปซ้อมรับปริญญา พวกผมเองก็กระตือลือล้นรู้สึกตื่นเต้นกันเต็มที่ แต่พอฝึกจริงล่ะก็เหนื่อยพอดู
พอถึงวันรับ ผมซึ่งรับรอบเช้าไปแล้วพร้อมกับทิน  พอรับเสร็จ พวกพ่อแม่ที่รอผมก็ต่างยินดี ผมกับทินยกมือไหว้ขอบคุณพวกท่านที่คอยส่งเสียดูแล และหวังดีมาตลอด เหล่าบรรดาเพื่อนๆที่จบด้วยกันก็เข้ามาถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึกเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ก็ไม่ลืมที่พวกผมจะถ่ายกับครอบครัว ผมกับทินและครอบครัวยืนยิ้มให้กล้องอย่างมีความสุข มือที่แสนอบอุ่นกอบกุมมือของผมไว้ แล้วยิ้มให้ผม  คนนี้แหละคนที่ผมจะฝากชีวิตเอาไว้กับเขา และเขาก็ฝากชีวิตและหัวใจไว้กับผม  ผมเองก็จะรักและดูแลเขาตลอดไปจนกว่าความตายจะพรากจากกัน 

รักเธอ   ที่สุดของหัวใจ

แม้ทะเลจะท่วมโลกนี้ จนจมหาย
แม้พื้นดินทลาย จนมองไม่เห็นใคร

ฉันนั้นขอ ให้สัญญา
ต่อหน้าท้องฟ้าที่แสนกว้างใหญ่
จะร่วมทุกข์และสุข ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร

ก็จะมีแต่เรา จับมือแล้วเดินไปด้วยกัน
จะมีเธอ เคียงคู่กับฉัน
แม้ทางนั้น จะไกล สักเท่าไหร่
จะมีแต่เรา คอยควงแขน ไม่ว่าวันไหน
ไม่ว่า ชีวิตขึ้นลงอย่างไร
ฉันสัญญา ว่าจะอยู่ข้างๆ เธอ

ยิ้ม ระทม สุขทุกข์ ชื่นบาน สักเพียงไหน
ท้อ ดีใจ เหนื่อยล้า แข็งแรง สักเท่าไร

ฉันนั้นขอ ให้สัญญา
ต่อหน้าท้องฟ้าที่แสนกว้างใหญ่
จะร่วมทุกข์และสุข ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร

ก็จะมีแต่เรา จับมือแล้วเดินไปด้วยกัน
จะมีเธอ เคียงคู่กับฉัน
แม้ทางนั้น จะไกล สักเท่าไหร่
จะมีแต่เรา คอยควงแขน ไม่ว่าวันไหน
ไม่ว่า ชีวิตขึ้นลงอย่างไร
ฉันสัญญา ว่าจะอยู่ข้างๆ เธอ

ฉันนั้นขอ ให้สัญญา
ต่อหน้าท้องฟ้าที่แสนกว้างใหญ่
จะร่วมทุกข์และสุข ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร

ก็จะมีแต่เรา จับมือแล้วเดินไปด้วยกัน
จะมีเธอ เคียงคู่กับฉัน
แม้ทางนั้น จะไกล สักเท่าไหร่
จะมีแต่เรา คอยควงแขน ไม่ว่าวันไหน
ไม่ว่า ชีวิตขึ้นลงอย่างไร

ฉันสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆเธอ

ข้างๆเธอ... ข้างๆเธอ...ฉัน..
ขอให้สัญญาว่าจะอยู่ข้างๆเธอ
ข้างๆเธอ... ข้างๆเธอ...ฉัน..
ขอให้สัญญาว่าจะอยู่ข้างๆเธอ
จบ

http://www.4shared.com/embed/421326620/82df9df7 


 :กอด1:ขอขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่ตามอ่านเเละให้กำลังใจนะค้ะ
 :L2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-09-2012 18:37:39 โดย MimicClub »

ออฟไลน์ playgirl

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด