ตอนที่ 19.1
: Plaifah :
“หนาว …. หนาว …จัง” เสียงจากไอ้เตี้ยๆข้างๆปลุกผมตื่นขึ้นมากลางดึก รู้สึกถึงไอร้อนที่แผ่ออกมา อย่าบอกนะว่าเป็นไข้ ? ผมรีบวางมือบนหน้าผากเนียนทันที ร้อนจัด …
“ทรายๆ ทรายครับ”
“นะ .. หนาว มะ ไม่ไหวแล้ว …” ร่างบางขดตัวเข้าหากันตัวก็สั่น และดูเหมือนจะเพ้อเพราะไข้ด้วย เอาไงดี … คิดสิปลาย ยา ! ยาไง ยาอยู่ไหน ผมลุกขึ้นเขยิบออกมาแต่ก็โดนทรายดึงเสื้อไว้
“…. .. .” ผมก้มลงไปฟังเสียงกระซิบใกล้ๆ ที่ดังแผ่วออกมา
“ปุ้มปุ้ยจ๋า ฮือออ คิดถึงปุ้มปุ้ยยย” เหอะ ! ขนาดไม่สบายยังคิดถึงไอ้ตุ๊กตาเต่าทะเลหน้าย่นนั่นอีก ทำไมไม่คิดถึงแฟนตัวเองมั่ง … เอะ นี่เราหึงตุ๊กตา ? ไอ้ตายเหอะ ไปเอายาดีกว่า
“รอแปปนะทราย เดี๋ยวยเอายามาให้” ผมเดินออกจากมุ้งตัวเองไปมุ้งข้างๆที่พวกเพื่อนในแก๊งนอนอยู่
“เฮ้ยพีทๆ มึงมียาแก้ไข้ปะวะ”
“หืม ใครมาอะไรตอนนี้วะ ฮ้าววว ว่าไงปลาย”
“ทรายไข้ขึ้น หายาให้หน่อย”
“อ่าวหรอ เออๆ เชี่ยแบงค์ตื่นพี่ทรายไข้แดก หายาเร็ว ไอ้ปลายมึงไปเอาน้ำมาเช็ดตัวก่อน ถ้ายาไม่ดีขึ้นยังไงจะได้เข้าเมืองไปโรงบาล”
“เออๆ” ระหว่างที่คนอื่นวุ่นวายผมก็ไปหาผ้าหนาๆมาห่มให้ไอ้เตี้ยที่หน้าแดงก่ำ หาน้ำหาผ้ามาเช็ดตัวให้ … ไม่น่าพามาเลยจริงๆ ไม่น่าอยากแกล้งเลย
“อยาก .. กลับ .. บ้าน”
“อดทนหน่อยนะครับทราย … เดี๋ยวก็ได้กลับแล้วนะ ปลายขอโทษนะ”
“ปลาย … ทรายหนาว กอด … กอด …”
“กอดแบบนี้โอเคมั้ย หนาวอีกมั้ย” ณ ตอนนี้ผมทำได้แค่รวบทรายเข้ามากอดแน่นๆ หน้าแดงๆคอพับอยู่กับอกผม ปากเริ่มซีดสั่นเบาๆ
“เฮ้ย มึงได้แล้วทิฟฟี่ ป้อนเลยๆสองเม็ดอ่ะ เอาไป”
“ใจมากพีท น้ำล่ะวะ”
“อ่ะๆ กูตักน้ำใส่ขันมาแล้ว ปลุกพี่ทรายก่อนไป”
“ทรายๆ … กินยาก่อน ทราย ..”
“มะ .. ไม่เอา … หนาว ..”
“ไอ้ปลายป้อนแม่งเลย ปากมึงนั่นแหละ แฟนมึงรับผิดชอบกันเอง กูจะไปนอนละเว่ย มีไรค่อยเรียกกูละกัน” ทิ้งกันไปนอนซะงั้น แล้ว
จะทำยังไงดีวะเนี่ย เอาวะ ป้อนก็ป้อน
ผมฉีกซองยาออกเอายาวางไว้ในปากตัวเอง หยิบขันขึ้นมาดื่มน้ำ แล้วค่อยๆประกบปากตัวเองลงกับปากสั่นๆของทราย .. ปล่อยให้เม็ดยาและน้ำไหลลงไป
“หายไวๆนะครับทราย ..” ทำไมรู้สึกอยากหอมทรายขึ้นมาวะ ทรายกำลังป่วยอยู่แท้ๆ ขอหนึ่งทีได้มั้ย ทีเดียวนะ
ฟอด …
เฮ้อ สงสัยคืนนี้ไม่ได้นอน อดใจไม่ไหวแน่ๆ ทำไมต้องป่วยด้วยฮะไอ้เตี้ย จะแตะก็กลัวจะช้ำ จะปล้ำก็กลัวจะตาย อะไรนะ ปล้ำ ? คิดถึงไหนวะเนี่ย ทำไมเตี้ยๆแบบนี้อิธพลเยอะชะมัด
- - -
มาในส่วนของปลายอย่างเดียวเพราะอยากให้ได้อารมณ์หวั่นไหว (หรือเปล่า) สักนิด 555