เข้ามาติดตามเรื่องนี้เมื่อไม่นาน จนตอนนี้ตามทันแล้ว
ขอบอกว่าสนุกมาก มันส์ค่อดๆ แล้วก็
เป็นพักๆ
... มาถึงตอนล่าสุดขอคอมเม้นท์สักหน่อย มันอดไม่ด๊ายยย
คือในส่วนตัวแล้วเข้าใจดร.บอมย์นะ ช่วงที่เค้าต้องห่างจากน้องจอมน่ะ ใช่ว่าเค้าจะมีความสุข
การที่ได้แต่มองคนรักอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง เวลาน้องเค้าซึมเศร้า อยากจะปลอบก็ทำไม่ได้
หน้าที่รับผิดชอบมันค่อนข้างหนักหนา ถึงจะต้องฝืนใจตัวเองจนถึงที่สุดก็ต้องทำให้งานมันผ่านไปให้ได้
รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดแค่ไหน แต่ยิ่งเห็นคนที่รักเจ็บปวดมากเท่าไหร่เฮียบอมย์เค้าเจ็บมากยิ่งกว่า
... แต่พอทุกอย่างคลี่คลายแล้ว ก็ตั้งใจจะง้อแฟนใ้ห้เต็มที่ แต่ถ้าต้องมาเจอแบบนี้เป็นเดือน คนเราก็จิตตกกันได้
แน่นอนว่ายิ่งได้น้องเค้่ามาแบบเจ้าเล่ห์แล้วต้องคิดมากแน่นอน แล้วยิ่งพอง้อมากๆเข้า กลับไม่มีอะไรตอบสนองเลย
อย่าลืมว่าคนเรามีลิมิต ยิ่งคนที่เรารักมองไม่เห็นคุณค่าเราแล้ว (ถึงแม้จะคิดไปเองก็ตามเพราะสถานการณ์มันตอกย้ำแบบนี้)
ยิ่งต้องถอยกลับมามองอีกครั้งเพื่อทำใจให้ได้ ยังไงซะถ้าจะเป็นพี่น้องกันจริง ขอให้บอมย์ทำใจให้ได้ก่อน
... คนเรา รักมากๆ ก็จะแคร์มาก ทำให้คิดมาก ไม่แปลกที่บอมย์จะถอยหลังเพื่อทำใจ ....
...ส่วนน้องจอม... ถ้าคิดว่าเป็นนักเลงใจแข็งแล้วทำให้ตัวเองมีความสุขมากกว่าก็แข็งต่อไป บางทีการที่จอมมองแต่ตัวเองก็จะมองไม่เห็นความรัก การเสียสละของบอมย์ แต่แบบนี้จะได้รู้ใจตัวเองเสียทีว่ารักที่จะอยู่กันด้วยฐานะอะไรต่อไป
สุดท้าย...น้องลักษ์เขียนสุดยอด ให้เป็ดไปเลยค่ะ เริ่ดๆ
หัวข้อ: @@โดยLuk{จอมใจนักเลง} พี่บอมย์จอมกะล่อน VS จอมภาคย์เทพบุตรหยิ่งยโส (อ่าน 803286 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก