“สามตัวที่บ้านก็มีไวท์แล้ว จะเอาไวท์อีกเหรอ ไม่ดีหรอกชื่อซ้ำ ตั้งใหม่สิครับ” เขาเห็นไนท์ทำท่าคิดหนักแล้วอดขำไม่ได้ ถ้า
ไนทืเลิกท่าทางเฉยเมยแล้วแสดงออกออกมา ไนท์จะเหมือนเด็กที่กำลังเรียนรู้
+
“เตเต้ ชื่อเตเต้ได้ไหม” คำถามนี้เอาเขาอดเขกหัวไนท์ด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้
ไนทืหันมามองเขาหน้าหงิก
“เราเรียกพี่ว่าเตเต้ แล้วเอาชื่อพี่ไปตั้งชื่อหมา เห็นพี่เป็นหมาหรือไง” เขาถามเสียงดุซึ่ง
ไนทืก็นิ่งคิดอยู่นาน
+
“โอเค ชื่อปุกปุยเนอะ เดี๋ยวเรากลับบ้านกันดีกว่า ไนท์จะได้เล่นและทำความ
คุนเคยกับปุกปุย” เขาลูบศีรษะไนท์อย่างอ่อนโยน ยังไม่ทันผละออกเขาก็โดนไนท์กระชากเข้าไปใกล้แล้วหอมแก้มเขาอีกครั้ง
+
“ไนท์ปล่อย
คครับเกิดอะไรขึ้น” เขารีบเข้าไปห้ามแล้วพยายามให้ไนท์ปล่อยปุกปุยในทันที
ลุกหมาน้อยร้องหงิงๆ อย่างน่าสงสาร ขนที่หลังร่วงกระจุกเป็นหย่อมๆ ทันทีที่มันมาถึงมือของเตชวัฒน์ มันซุกตัวร้องหงิงๆ อย่างตัวสั่น กับไนท์ที่กำลังพ่นขนของมันออกจากปากอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เอาละ เด็กดีของพี่ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเรามาค่อยๆ คุยกันดีกว่าแล้วมาให้พี่ทายาที่ถูกกัดให้ ส่วนพี่จะ
ดุแผลให้ปุกปุยก่อน ดีไหมครับ” เตชวัฒน์ยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง ฝ่ามืออบอุ่นตบไหล่ไนท์แผ่วเบาแล้วก้มลงจุมพิตที่หน้าผากอย่างอ้อยอิ่ง
++++++++++++++
น้องไนท์น่ารัก หอมแก้มขอบคุณด้วย
ว่าแต่เลี้ยงหมา จะไปรอดไหมเนี่ย วันแรกก็กัดหมา
หมากัดให้กัดตอบซะงั้น
ปล. เป็นกำลังใจให้ต่อไป จริงๆ เราอ่านตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ แต่ว่าเน็ตมันเน่า เลยตอบไม่ได้
ปล2. เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ