หัวข้อ: †ღ♥ Łove Âccident!! วุ่นรัก พิทักษ์ใจ ♥ღ†(นายนิค&คุณกาย) ตอนพิเศษ Happy Valentine's Day

[karenoo]

ชอบตอนนี้จังเลย รู้สึกกายช่างโชคดีที่ได้รับทั้งความรักและมิตรภาพที่สวยงาม
 

[Eis]

สงสารเรโอ.. แต่เพื่อนก็คือเพื่อนเนาะ.. รออ่านต่อหน้านะครับ ขอบคุณที่สละเวลามาเขียนให้อ่านครับ

[singsayam]

ลุงมาติดตามดูความชุลมุนครับหลาน....

[Givesza]

ฉ๊านนนนนนน

คิดถึงงงงงงงงงงงง

แกกกกกกกกกกกกกกกกก

พอนนี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



กูร๊ากกกกกกกกกกกก เมิงงงงงงงงงงงง

อีเพื่อนรักของกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



 

[madamkung]

 

[nOn†ღ]

 

[เห็ดน้อย]

 


 


 


 

[madamkung]

 

[zilveria]

มาต่อเร็ว ๆ นะค้าบบบ

หายไปนานเลย
 

[tsuya]

อย่าหายไปนานจิ  เค้าคิดถึงอ่ะ 

[TARO]

ต้นเดือนจะเข้าครึ่งเดือนแล้วนะค้าบ

ยังไม่มีอีหเหรอ

 

[fc_uk]

 



 

[Givesza]

โครตคิดถึงแกพอนนี่


รักแกมากกกกกกกกกกกกกกกก


รักกูเป่า งิงิ

 

[nOn†ღ]

^
^
^
รีบนโปรดทราบ กลับทู้ตัวเองด่วน...

เด๋วจะขโมยแมวเหมียวให้หมดเลย 



ป๋อหล๋อ ๆ คิดถุง จขกท. เหมียนกัน 

[madamkung]

 

[anna1234]

  พอนนี่อ่ะ พากายหายไปเลย

ทิ้งคนอ่านให้เดียวดาย

[both^^]

 

[satan666]

มาแล้วววววววว

ที่หายไปไม่ใช่ไรหรอก หนีไปสอบอ่ะ 

 

 


ขอบคุณทุกๆคนมากค่ะที่รอคอย 

ยังไงก็มาต่อแล้วอ่ะเนอะ อิอิ


ปล. ตอนนี้รู้สึกนายเรโอจะเท่ขึ้นเรื่อยๆ จนจะกลบรัศมีพระเอกอย่างนายนิค แทบจอดสนิท กร๊ากกกกกกกกกก 


ปลล. เดี๋ยวมาต่อหลังเที่ยงคืนอีกตอนนะ

------------------------------------------------------




Chapter: 28  ความโชคดี



ผมเข้าใจคุณกายดี ว่าเขาคงลำบากใจไม่น้อย ที่จะต้องปฏิเสธรักของเพื่อนสนิทคนนี้โดยไม่มีทางเลือกอื่นอีก คุณกายคงไม่อยากทำร้ายจิตใจของเพื่อนนักหรอก แต่เพราะทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป ทำให้เขาไม่มีทางเลือก...

มันคงไม่เรียกว่าแอบฟังหรอก เพราะผมเองก็ไม่ได้ยินประโยคสนทนาของทั้งสองชัดนัก แต่ที่ตามหลังนายเรโอมายืนเฝ้าหน้าประตูห้อง เพราะผมเป็นห่วงที่รักผม และไม่ไว้ใจไอ้หมอนั่นด้วย ก็มันดื่มไวน์กับริชาร์ตไปตั้งหลายแก้วนี่นา จะให้ผมไว้ใจคนเมาได้ยังไงกันเล่า!

แต่ผมก็ไม่กล้าเปิดประตูเข้าไปแอบดูแอบฟังหรอก เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขาที่ต้องเคลียร์กันเอง แม้จะมีผมเข้ามามีเอี่ยวด้วยไม่น้อยก็ตาม แต่เรื่องความละเอียดอ่อนของจิตใจและมิตรภาพของทั้งสอง เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องจัดการรับผิดชอบกันทั้งสองฝ่ายเอง

บอกตามตรงว่าไม่ได้ไว้วางใจนายเรโอคนนี้โดยสนิทใจหรอก แต่เพราะให้เกียรติในความเป็นเพื่อนของคุณกาย เลยได้แต่นิ่งเฉยเอาไว้เท่านั้น เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของพวกเขา เลยปล่อยให้ปรับความเข้าใจกันเอง

แม้ผมจะเพิ่งคบกับคุณกายเพียงชั่วเวลาสั้นๆ แต่ผมก็เชื่อใจเขาไม่น้อย เขาเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวในการตัดสินใจ ความสงสาร หรือเห็นใจ คงไม่ทำให้การตัดสินใจของคุณกายโลเลขึ้นมาหรอก ผมเชื่อ...

ไม่รู้ว่าเสียงคนภายในห้องเงียบสงบลงเมื่อใด แต่มันเงียบอยู่นาน จนทำให้ผมเกิดความสงสัยใจ ลองแง้มเปิดประตูดูความเคลื่อนไหวภายใน...

ภาพเงาตะคุ่มของคนสองคนนั่งกอดกันบนที่นอนปรากฏแก่สายตาผม ผมไม่ได้รู้สึกไม่พอใจ เพราะผมไม่มีสิทธิ์ไม่พอใจ ถึงในส่วนลึกจะมีความหึงหวงอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มากมาย คงเป็นเพราะผมเกิดความเห็นใจนายเรโอมากกว่า และเป็นเพราะผมนึกย้อนกลับไปตอนที่คุณกายปฏิเสธผมในช่วงแรกๆ ทำให้ผมเข้าใจดี ว่ามันสาหัสนัก... ความบอบช้ำของเรโอในตอนนี้ มันคงจะยิ่งกว่าผมในตอนนั้นเสียอีก   

ถ้าหากว่าเรื่องของผมกับคุณกายไม่ได้ลงเอยด้วยดีเช่นปัจจุบันนี้ ผมก็คงมีจุดจบไม่ต่างจากนายเรโอสักเท่าไร ผมไม่นึกอวดโอ่ ผมจะไม่นึกลำพอง เพราะผมไม่ได้เป็นคนเก่งกาจสามารถ บางทีนายเรโออาจมีดีกว่าผมก็ได้ ถ้ามันจะจีบคุณกายจริงๆแบบกัดไม่ปล่อยอย่างที่ผมทำมานั้น เผลอๆคนที่อยู่ในฐานะคนรักของคุณกายอาจไม่ได้เป็นผมก็ได้ ใครจะรู้?

ผมคิดว่าตัวเองโชคดีแล้ว เพราะผมได้รับโอกาสที่นายเรโอไม่ได้!

สำหรับผมแล้วนี่อาจจะเป็นเพราะวาสนาส่งเสริมก็เป็นได้... 

ผมยิ้มขอบคุณให้กับคุณกายที่จ้องมองผมอยู่ ขอบคุณในความเป็นตัวเขา ขอบคุณที่เขารับรักผม...

ประตูถูกปิดลงด้วยมือผม พร้อมกับความรู้สึกปลอดโปร่งสบายใจที่มากกว่าเดิม อาจเป็นเพราะสายตาที่คุณกายมองผม เป็นสายตาที่แสดงออกถึงความรักและห่วงใยที่มีต่อผม ทำให้ผมเพิ่มความเชื่อมั่นขึ้นมา จนไม่ต้องพะวักพะวงในเรื่องนี้อีกต่อไป...

ท้องฟ้าโปร่งยามราตรี เรียกความสนใจให้ผมแหงนหน้าขึ้นมองดวงดาวสุกสกาว เรียกรอยยิ้มกว้างให้กับผมเมื่อนึกถึงค่ำคืนที่สวยงามและวาบหวามระหว่างผมกับคุณกายในคืนที่ผ่านมา ความอ่อนหวานของเขาที่ผมไม่เคยพบเห็น ความซาบซึ้งในความรักระหว่างคุณปู่คุณย่าของเขาตราตรึงใจผม ความเปิดเผยของตัวเขาที่อบอุ่นน่ารัก ทั้งหมดนี้เป็นเวลาแห่งความสุขที่ผมจะไม่มีวันลืมโดยเด็ดขาด

“หึ มันต่างกันสินะ...”

เสียงรำพึงจากด้านข้างตัวทำให้ผมสะดุ้งขึ้นนิดๆ ตื่นจากสภาวะเคลิบเคลิ้ม หันไปมองหน้านายเรโอ ที่ออกมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ เห็นหมอนั่นแหงนหน้ามองท้องฟ้าอย่างจดจ่อ จนผมต้องมองตาม หมู่ดาวระยิบระยับยังคงสวยงามดังเดิม ถ้าหากมานอนดูดาวกับคุณกายด้วยกันสองคนคงจะดีไม่น้อย... ผมยิ้มเล็กๆออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าคนที่ผมรัก

“ทั้งที่ท้องฟ้าเดียวกันแท้ๆ แต่ความรู้สึกที่นายมอง...กับที่ฉันมองมันต่างกัน จนไม่อยากจะเชื่อว่าเราอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน...”

ผมชะงักความรู้สึกนึกคิดทั้งหมดโดยพลัน หันไปมองคนข้างกายอย่างไม่รู้จะโต้ตอบอย่างไรดี คำพูดที่เหมือนจะเยาะเย้ยตัวผมและตัวเองในเวลาเดียวกัน ทำเอาผมรู้สึกสลดหดหู่ใจขึ้นมา

ความลิงโลดยินดีคงฉายชัดความเปี่ยมสุขบนใบหน้าผม จนหมอนั่นมองแล้วรู้สึกขัดใจขึ้นมากระมัง ถึงได้เอ่ยกับผมแบบนี้

สายตาที่อ้างว้างเบนมาสบกับผมก่อนจะเปลี่ยนเป็นเข้มข้นขึ้นจนแข็งกร้าว

“ฉันไม่ได้หลีกทางให้นายหรอกนะ อย่าเพิ่งหลงดีใจเข้าข้างตัวเองไป แต่เพราะฉันไม่อยากมีเรื่องกับกายต่างหาก... ในชีวิตของฉันคนที่ฉันจะแพ้มีแค่คนเดียวเท่านั้น และคนๆนั้นก็คือกาย... ไม่ใช่นาย”

สุ่มเสียงที่เย็นชาและหนักแน่น ราวกับจะตอกย้ำว่า ผมมีวันเวลานี้ได้เพราะคุณกายเป็นคนตัดสิน หมอนั่นยอมถอยเพราะทำเพื่อคุณกายไม่ใช่ผม... เขาไม่ได้แพ้ผม แต่เลือกที่จะเสียสละเพื่อให้ความสุขของคุณกายดำเนินต่อไป...
ผมไม่ได้โต้ตอบอะไรไป เพียงแค่ยกยิ้มมุมปากนิดๆ และไม่ลืมที่จะยักคิ้วกวนๆส่งให้มันด้วย ในฐานะที่ผมเป็นคนรักของคุณกาย ผมก็ต้องทระนงตัวบ้าง! เรื่องอะไรจะยอมหงอให้กับไอ้คุณชายมาดพระรองนี่กันล่ะ! หึหึ...

“ดูเหมือนกายจะเริ่มมีไข้แล้ว...” มันเอ่ยขึ้นลอยๆ สายตาทอดยาวไกล มองคลื่นสีทะมึนสาดซัดกระทบฝั่ง

ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ จ้องมองหมอนั่นอย่างครุ่นคิด ว่าคำพูดของมันที่เหมือนจะหวังดีต่อผมซ่อนความนัยอะไรไว้อีกรึเปล่า? และเหมือนหมอนั่นจะรู้ว่าผมข้องใจในคำพูดของมัน ถึงได้หันมาเหยียดยิ้มให้ผมอย่างน่าหมั่นไส้ ก่อนคำพูดเชิงข่มขู่ของมันจะเปล่งออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ฉันไม่ได้คิดจะเปิดโอกาสให้นายหรอกนะ แต่เพราะต่อจากนี้ไปมันเป็นหน้าที่ของนายแล้วที่จะต้องคอยดูแลมัน แต่ถ้านายขาดตกบกพร่องหรือดูแลกายไม่ดีล่ะก็... รับรองว่าฉันจะไม่มีทางอยู่นิ่งเฉยแน่!”

ดูมันขู่ผมสิ... อย่างนี้ต่อจากนี้ผมก็ต้องอยู่อย่างตื่นตัวตลอดแล้วล่ะสิ ไม่งั้นไอ้คู่แข่งตัวแสบรายนี้จะหันมาแว้งกัดเอาได้ ซึ่งผมจะไม่มีทางยอมแพ้มันเด็ดขาด!

“ไม่มีทางหรอก... ที่ฉันจะปล่อยให้คุณกายหลุดมือออกไปได้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องคิดจะมารอรับส่วนบุญต่อจากฉันหรอกนะ หน้าที่แฟนที่ดี ฉันรู้หรอกน่า...ว่ามันต้องทำยังไง ไม่ต้องให้คนอย่างนายมาคอยเตือนหรอก ขอบใจ!”

ผมยิ้มเยาะให้มันอย่างไม่ยอมแพ้ เพราะผมไม่ใช่พระเอกที่แสนดีหรอกนะ ที่จะยอมทนให้ใครต่อใครอย่างมาดนิ่ง โดยเฉพาะกับผู้ชายที่เหมือนจะเป็นคู่แข่งตัวฉกาจของผมคนนี้!

“ปากดีจริงนะ...”

“นายก็ไม่ต่างกันหรอก”

แล้วสงครามเย็นขนาดย่อมก็เป็นอันสิ้นสุดลง เมื่อผมตัดสินใจหันหลังเดินกลับเข้าบ้านไป ลมทะเลโหมพัดเข้ามาจนเสื้อที่สวมใส่แนบติดกับแผ่นหลัง พร้อมๆกับคำพูดสุดท้ายของหนุ่มอิตาเลี่ยนลอยเข้าหูมา...

“…แล้วฉันจะคอยดูการก้าวเดินของพวกนายจากตรงนี้...”

ผมหันกลับไปยิ้มให้เงาหลังอันโดดเดี่ยวของหมอนั่นอย่างจริงใจ รอยยิ้มที่ปราศจากการเสแสร้ง ปราศจากการเยาะเย้ยถากถางและมานะทิฐิ... ผมยิ้มเพราะเคารพในตัวมัน นับถือความสัตย์ซื่ออย่างลูกผู้ชายของเขาคนนี้...

ดีใจที่ข้างกายคนที่ผมรักมีคนดีแบบนี้ ดีใจที่คุณกายมีเพื่อนที่ดีแบบนี้... และดีใจในความโชคดีของตัวเอง ที่ได้เจอศัตรูความรักที่แสนดีผู้นี้ เขาจะรู้ไหมว่าเขาได้ชนะตัวเอง ในการต่อสู้กับการเคี่ยวกรำความรู้สึก และได้ชนะใจผมในความหาญกล้าของเขา...

[madamkung]

 

 

[TARO]

 

 

[BLkaiwhan]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ได้อ่านต่อแล้ววววววววววว  ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงนิคกับกายมากๆๆ
ขอบคุณน้องพอนนี่นะคะ

สำหรับตอนนี้...อิตาเรโอ แมน..มากๆ

รออ่านต่ออยู่นะค๊าาาาาา 

[mist]

เรโอเป็นพระรองที่มาดพระเอกมั่ก 

[K2KARN]

เรโอเท่เกิ๊น ~ 



นิคต้องห้ามปล่อยให้มีช่องว่างเลยนะเนี่ย ,,
ถ้าทะเลาะกันผิดใจกันวันไหนเจอแทรกแน่นอน 5555*

[Poes]

  มาต่อแย้ว

[Bg LoVe NT]

เย้ๆ มาต่อลแ้ววววว

คิดถึงนิคกะนู๋กายน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา






เรโอ พระรองมั่กๆๆ

ยังไงๆก็สู้พระเอกไม่ได้อยู่ดีเนอะ

[pongsj]

เรโอ น่าจะเจอคนดีๆบ้างน่ะ

[คุณหมาหยอกไก่]

   ชอบจังเลย

เรโอโคตรพระเอก

เอามาแทนนิคเลย 555+

[both^^]

โห...แมนมากกกกกกกกกกกกกก

[fc_uk]

  เท่เหมือนพี่ฟ๊อก

[anna1234]

ดีใจจังพอนนี่มาแล้ว

สอบเป็นไง ทำได้หรือเปล่า โชคAนะพอนนี่ อิอิ

เท่เหมือนพี่ฟ๊อก