ตอนที่ ๒๐ รู้สึกว่ามันจะสั้นลงทุกวัน 555
พวกเรากินกันจนไวน์หมด(ขอบคุณ คุณmutoo ที่ช่วยแจ้งให้ทราบว่าผมพิมพ์ผิด) หมด
“โอ๊ย เปิ้ลรู้สึกเบาจังเลยคะพี่ติณ” ตอนนี้ทั้งหน้าทั้งอกของน้องเปิ้ลมันมารวมกันที่ไหล่ของผม มือข้างหนึ่งก็มาจับมือผมไว้
“ไวน์หมดแล้วจะกินกันอีกไหม”
“พอ แล้วครับพี่เป้ กลับกันดีกว่า พวกมึงช่วยพี่เป้เก็บสิ” ผมบอกกับไอ้ชาติกับไอ้นที่ตอนนี้ต่างผลัดกันทำคะแนนกับน้องแจง
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เก็บ แค่นี้เอง กลับกันเถอะ”
“กลับไงพี่ คนตั้ง 5 คน มอไซด์คันเดียว ช่วยกันเก็บเดี๋ยวพี่ไปส่งผมด้วย ที่หอ”
“ครับงั้นช่วยกันเก็บนะ ชาติ อ้น” พวกเราช่วยกันเก็บกวาดอย่างรวดเร็ว โดยมีสาว ๆ ที่น่ารักยืนดู เพราะพวกเธอบอกว่าเมา
“น้องแจงเดี๋ยวซ้อนพี่อ้นนะครับ” ไอ้อ้นสะต๊าทมอไซด์แล้วเรียกน้องแจงขึ้นซ้อน ไอ้ชาติกระโดดขึ้นตาม ไม่ให้เสียเวลากันเลยนะ
“ไอ้ติณไปส่งน้องเปิ้ลด้วยนะ” ไม่รอคำตอบไอ้อ้นก็ร่งเครื่องออกไปทันที
“งั้น พี่เป้ครับเราไปกันเถอะ”
“ครับ พี่ปิดบ้านก่อนนะ”
“น้องเปิ้ลครับ ขึ้นรถรอเลยครับ” ผมเปิดประตู ด้านหลังให้น้องเปิ้ล แล้วรอจนพี่เป้ปิดประตูเสร็จ พวกเราก็ออกเดินทาง
“น้องเปิ้ลอยู่กับใครครับ” ผมถามน้องเปิ้ลที่ตอนนี้นั่งด้านหลังผม ส่วนผมนั่งอยู่ด้านหน้ากับพี่เป้ที่ตอนนี้ยังไม่ยอมพูดอะไรและยังทำหน้าบึ้งอยู่
“เปิ้ลอยู่คนเดียวคะ”
“แล้วน้องเปิ้ลไม่มีแฟนเหรอครับ”
“ไม่มีคะ เปิ้ลยังมีไม่เจอคนที่ใช่”
“แล้วหอน้องเปิ้ลอยู่แถวไหนครับ พี่จะได้ไปส่งถูก” จู่ ๆ พี่เป้ก็พูดแทรกขึ้นมา
“แถวหลัง ว.ค. คะ พี่เป้ไปถูกไหมครับ”
“ครับงั้นบอกทางพี่ด้วยนะ”
“คะพี่เป้ แล้วพี่ติณมีแฟนยังคะ”
“ตอนนี้ไม่มีครับ” หลังผมตอบเสร็จ พี่เป้ก็กระแทกเท้าไปที่คันเร่ง รถพุ่งออกตัวอย่างรุนแรง
“รุนแรงจังเลยนะคะพี่เป้ฮึๆๆ ถ้าพี่ติณยังไม่มีแฟน เปิ้ลก็ยังไม่มี เราลองมาคบกันไหมคะ เพื่อเราทั้งสองจะเป็นคนที่ใช่ของกันและกัน” รวดเร็วตรงประเด็นดีมากครับน้องเปิ้ล
“มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอครับน้องเปิ้ล” แนะแทรกเสียงมาอีกแล้วพี่เป้
“ ไม่เร็วหรอกคะพี่เป้ เคยได้ยินไหมคะ รักแรกพบนะคะ”
“พี่ก็ว่ามันเร็วไปนะน้องเปิ้ล ไว้ผ่านคืนนี้ก่อนนะ พี่จะให้คำตอบ”
“คะ รับรองว่า ผ่านคืนนี้ไปพี่ติณต้องตอบรับคบกับเปิ้ลแน่นอน อิอิอิ”
“น้องเปิ้ลครับถึงแถว หลัง ว.ค. แล้ว ลงตรงไหนครับ”
“ขับไปเรื่อย ๆ คะพี่เป้ ถึงแยกข้างหน้าแล้วเลี้ยวขวาคะ.........คะๆ หอข้างหน้าซ้ายมือคะ” พี่เป้ ค่อย ๆ เอารถมาจอดที่หน้าหอ ตามที่น้องเปิ้ลบอก น้องเปิ้ลเปิดประตูลงรถไปแล้ว
“รอก่อนนะพี่เป้” ผมก็เปิดประตูตามลงไป พี่เป้มองตรงไปที่ถนน ไม่ยอมหันมามองผมที่กำลังเดินตามน้องเปิ้ลไปที่ประตูหอ
“บอกพี่เป้ ให้กลับไปก่อนก็ได้นะคะพี่ติณ เดี๋ยวเปิ้ลไปส่งพี่ติณก็ได้” น้องเปิ้ลพูดพร้อมกับจับแขนผมแกว่งไปมา
“อืม ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวพี่กลับก่อน มันดึกแล้ว อีกอย่างหอพี่ก็ไกลจากที่นี้ มันอันตราย”
“งั้นก็อยู่เป็นเพื่อนเปิ้ลก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยไปก็ได้ นะคะ” ผมดึงมือน้องเปิ้ลมาจับไว้
“ไม่ดีกว่าครับ น้องเปิ้ลขึ้นไปพักผ่อนนะ ไว้ค่อยเจอกัน” ผมยิ้มให้กับน้องเปิ้ลไปหลังจากพูดเสร็จ
“งั้นก็ได้คะ พรุ่งนี้น้องเปิ้ลไปหาที่หอนะคะ”
“ตามใจครับ” ผมเดินกลับมาที่รถ พี่เป้
“ยิ้มไร”
“ป่าวนี้”
“กลับหอไอ้อ้นเร็ว”
“ครับ” ไม่ถึง15 นาที ผมก็มาถึงหน้าหอไอ้อ้น
“พี่กลับก่อนนะ”
“จะกลับไปไหนรอผมอยู่ตรงนี้จนกว่าผมจะลงมา ผมขึ้นไปเอาชุดนักศึกษาที่จะใส่วันพรุ่งนี้ แล้วเดี๋ยวกลับไปนอนบ้านพี่ ไม่ต้องยิ้ม นอนที่นี้ไม่ได้ เพราะไอ้สองตัวนั้นคงเอาน้องแจงมาเอากันที่นี้” ผมขึ้นไปที่ห้องเป็นอย่างที่ผมว่าจริง ๆ ไอ้ 2 ตัวนั้นกำลังออกำลังกายกับน้องแจง ผมไขกุญแจเข้าไปในห้อง
“ซี๊ดดด อ่า ไอ้ติณมาพอดี มามึงเอาต่อกูเลยกูกำลังจะเสร็จ”
“ตามบายวะ ไอ้ชาติ กูเข้ามาชุด เดี๋ยวกูกลับไปนอนบ้านพี่เป้”
“อ่า ซี๊ดดด ตามใจมึง” ผมรีบเก็บเสื้อผ้าผมแล้วรีบออกมา ก่อนที่จะห้ามใจไม่ไหว 5555
“ไปเลยพี่ ผมเอาชุดมาแล้ว”
ตอนนี้ผมนอนเรียบร้อยแล้ว และพี่เป้ก็นอนข้าง ๆ ผม ที่ห้องของแก
“ติณจะเป็นแฟนน้องเปิ้ลไหม”
“ทำไม”
“ป่าว แค่อยากรู้ เผื่อว่าพี่จะช่วยอะไรได้บ้าง”
“งั้นช่วยอยู่เฉยๆ ผมง่วงแล้ว”
“งั้น พี่กอดได้ไหม” เหมือนเคยถามปุ๊ปกอดปั๊บ
“แล้วเมื่อกี้เป็นอะไร ขับรถซะเร็ว ปกติไม่ได้เป็นแบบนี้”
“ป่าว”
“อย่ามาแหล หึงผมกับเปิ้ลเหรอ”
“................................”
“พี่ไม่มีสิทธิ์อะไรจะมาหึงผมนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงแม้ผมจะเป็นแฟนกับเปิ้ล พี่ก็น่าจะรู้ว่าสมควรที่จะอยู่ในสถานะไหน”
หัวข้อ: ก็....ผม...มัน...เด็ก...ขาย...ตัว (ภาคสองๆๆๆๆ ) ๒๐ กรกฏาคม ๒๕๕๔ (อ่าน 302603 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก