ตอนที่ ๘ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้ากับบรรยากาศที่คุ้นเคย เสียงตะหลิวของแม่ที่กำลังสารวนกับการทำกับข้าว ผมมาถึงบ้านเมื่อวานหลังจากพยายามลากสังขานตัวเองให้ตื่นเพราะก่อนกลับกินเบียร์กับพวกไอ้ชาติ ที่บ้านไอ้วี และจบด้วยการที่พวกมันพาสาวมาจัดการ เหมือนเคย ผมองดูนาฬิกาตอนนี้ ๗ โมงเช้าผมว่าจะหลับต่ออีกซักนิด ก็มีโทรศัพท์เข้า
“จ้า แนนว่าไง”
“ถึงไหนแล้ว”
“อยู่ที่บ้านแล้วคราบ แนละ”
“อยู่ที่บ้านเหมือนกัน จะโทรมาบอกติณว่า แนนจะไปกรุงเทพเย็นนี้”
“อืม ไม่อยากให้ไปเลยอะ คิดถึงๆๆๆ”
“แนนก็คิดถึงติณนะ อย่ากินเหล้ามากนักนะ แนนเป็นห่วง”
“คราบบบ”
“งั้นแค่นี้ แนนเก็บของก่อน”
“ครับ” พอผมวางสายจากแนน ก็เป็นเบอร์พี่โจ ที่โทรมา
“ติณ พี่จะกลับบ้าน”
“แล้วมาบอกทำไมไม่ทราบ”
“อืม จะให้ติณช่วยไปบอกแม่พี่ให้หน่อยว่า ช่วยเข้าไปทำความสะอาดบ้านหลังใหญ่ไว้ให้ด้วย”
“ใช้จัง”
“อะไรวะ นิดหน่อละไม่ได้ ไม่ต้องลีลาไปบอกแม่พีให้ด้วย”
“คราบบบบบบบบ” ว่าจะหลับต่อซักหน่อย เสียอารมณ์เลย หลังภารกิจส่วนตัวเสร็จผมก็ไปบอกแม่ของพี่โจ ตามที่พี่โจสั่ง บ้านพี่โจกับผมอยู่ติดกันครับ ตอนเด็ก ๆ ผมชอบไปเล่นบ้านพี่โจเพราะบ้านพี่โจฐานะถือว่าดีกว่าบ้านผมมากมีของเล่นเยอะแยะ พอไปเล่นบ่อย ๆ เข้า เลยโดนพี่โจหลอกผมจู๋ ตอนอายุ ๑๔ ๕๕๕๕ แต่ผมก็ยอมแกครั้งเดียว ตอนนั้นรู้สึกกลัวยังไงบอกไม่ถูก แต่ตอนนี้ก็เสียวดีเวลามีคนมาดูดจู๋ ผมเลยมาเที่ยวบ้านเพื่อนผม สนิทกันมากแต่มันไม่ได้เรียนต่อ มันแก่แดด ตอน ๑๔ มันก็ทำสาวท้องพ่อกับแม่เลยให้ออกจากโรงเรียนมาทำงานเลี้ยงลูกที่กำลังจะเกิดขึ้นมา
“ไอ้เจ” ผมตะโกนเรียกมันที่หน้าบ้าน ซักพักมันก็เดินออกมา
“ไอ้ติณ มาเมื่อไร”
“เมื่อเห็น”
“ยังปากหมาเหมือนเดิมนะมึง”
“คงไม่ต่างจากมึง แล้วเมียมึงไปไหน”
“ไปบ้านแม่มัน”
“แล้วลูกมึงละ”
“ดูทีวีอยู่ในบ้าน”
“ดูการ์ตูนเหรอ”
“ป่าว หนังเอ็ก”
“เจริญละมึง เปิดหนังเอ็กลูกดู”
“๕๕๕๕ กูล้อเล่น ใครจะไปทำวะ ปอนด์ลูกน้าติณมาออกมาข้างนอกก่อน” ซักพัก ลูกชายมันก็โผล่หน้าออกมา เด็กตัวเล็ก ๆ น่ารัก ขาวๆ อายุน่าจะ๔ขวบแล้วปีนี้
“มานี้มาหาน้าก่อน” ผมเรียก มันก็วิ่งออกมา
“น้าติณ คิดถึงปอนด์ไหม”
“คิดถึงครับ แล้วปอนด์คิดถึงน้าไหม”
“คิดถึงครับ”
“คิดถึงแล้วต้องทำไง” ผมยื่นแก้มไปใกล้ ๆ น้องปอนด์ น้องปอนด์ก็หอมแก้มผมซ้ายขวา
“แล้วของฝากปอนด์ละครับ”
“ขอโทษน้าลืม วันหลังนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับมีของฝาก งั้นปอนด์เอาอันนี้ก้ได้ครับ”
“เอาอะไร” ผมงงกับปอนด์มากว่าปอนด์จะเอาอะไร ก่อนที่ผมจะถามอีก ปอนด์ก็เอามือน้อย ๆ ของปอนด์มาจับจู๋ผม เต็มๆ สิครับก็ผมใส่แต่บ๊อกเซอร์ แล้วน้องปอนด์กวิ่งหัวเราะเข้าไปในบ้าน
“เฮ้ย ไอ้เจลูกมึงทำไมเป็นแบบบนี้วะ”
“๕๕๕๕ ไม่รู้สงสัยจะไม่รอดวะ อนาคตเกย์ของชาติ”
“ยังหัวเราะได้นะมึง ลูกจะเป็นเกย์กลับมาหัวเราะ”
“อ้าวแล้วจะทำไง ให้กูหายาแก้กระเทยให้มันเหรอ หรือว่าต้องให้กูเฆี่ยนมันให้มันไม่เป็น อีกอย่างกูคิดว่าถึงมันจะเป็นกูก็ไม่ห้าม ”
“ทำไมวะ” ไอ้นี้ความคิดแปลกๆ
“เป็นกระเทยเป็นเกย์ไม่ได้ไปฆ่าใครนี้ ขอให้มันเป็นคนดีก็พอ”
“แล้วมึงจะทนเห็นลูกมึงมีแฟนเป็นผู้ชายได้เหรอวะ”
“ความรักมันเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ และความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ คำว่ารักมันมีเหตุผลในตัวมันเองอยู่แล้ว คนเราถ้าได้รักแล้วไม่แบ่งหญิงชายหรอก” ไม่แบ่งหญิงชายเหรอ ผมเดินกลับมาที่บ้าน ในหัวผมก็คิดถึงคำพูดของไอ้เจ ที่ว่า ความรักมันห้ามกันไม่ได้ งั้นผมก็คงห้ามไม่ให้พี่เป้ไม่ให้รักผมไม่ได้ และคงเหมือนทีผมห้ามใจไม่ให้รักแนนไม่ได้เช่นกัน ผมกลับมาบ้านช่วยแม่ทำความสะอาดบ้าน ดายหญ้า จนตกบ่าย ผมขอตัวเข้าไปนอน ตื่นมาอีกทีก็ค่ำ ผมลุกออกมานั่งที่หน้าบ้าน พักใหญ่ผมก็เห็นรถขอพี่โจมา แต่ผมมองเห็นเหมือนมีใครมาด้วย พอลงรถมาก็มีด้วยก็สามคน มีพี่โจ คนนั้นน่าจะเป็นเพื่อนพี่โจ และอีกคนที่ผมจำได้พี่เป้ ไม่ใช่ว่าผมสังเกตุหรือว่าสนใจในตัวแกหรอกนะครับแต่ผมคิดว่าพี่เป้ดูผอมลง ผมกำลังจะลุกเข้าไปในบ้าน แต่ก็ได้ยินเสียงของพีโจที่เรียกผม
“ติณณณณณณณณ ไอ้ตีนนนนนนนนนนนน”
“คราบบบบบบบบบบบ” ผมหันไปตามเสียง พี่เป้ยิ้มมาให้ผม แต่เพื่อนพี่โจอีกคนทำหน้าดุมากเหมือนโกรธผมมาร้อยชาติ แต่ดู ๆ ไปสองคนนี้หน้าคล้ายกันนะ
“มาหาพี่แป๊ป”
“มีไรพี่”
“เย็นนี้มานั่งกินหมุกระทะกับพี่นะ”
“ไม่อะพี่ ไม่อยากกิน”
“ไม่ด้ายๆๆๆๆ ไหนๆก็มาพักผ่อนกับพี่ซักทีมากินด้วย พี่ซื้อของมาเผื่อแล้วนะ” มาพักผ่อนกับพี่ที่ไหน ผมกลับมาบ้านตัวเอง
“ผมไม่กินนะ”
“อย่าเรื่องมาก ชวนมากินก็กิน ของอยู่หลังรถเอาลงไปเก็บในครัว แล้วไปเตรียมเตา นี้คือคำสั่ง” ผมเดินไปเอาของที่หลังรถพร้อมกับบ่นกับตัวเอง ทำไมพี่โจต้องพามันมาด้วย ผมเดินผ่านพี่เป้ ไปโดยไม่มองหน้า ดูสีหน้าของพี่เป้เศร้าไปเล็กน้อย ที่ผมไม่มองหน้าแก
“ติณ” พี่เป้เรียกชื่อผมเบา ๆ
“ขอบใจที่นะเป็นห่วง” เป็นห่วง ผมไปเป็นห่วงพี่แกตอนไหน
หัวข้อ: ก็....ผม...มัน...เด็ก...ขาย...ตัว (ภาคสองๆๆๆๆ ) ๒๐ กรกฏาคม ๒๕๕๔ (อ่าน 267396 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก