กระต่ายยักษ์กับจักรวาลอันอบอุ่น♥
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

ตัวละครที่คุณรักที่สุดในเรื่อง

ตุลย์
ปอนด์
เลือกไม่ถูกว่าชอบใครมากกว่ากัน เหมามันทั้งสองเลยละกัน

ผู้เขียน หัวข้อ: กระต่ายยักษ์กับจักรวาลอันอบอุ่น♥  (อ่าน 979330 ครั้ง)

flawless

  • บุคคลทั่วไป
ตาฝาดไปรึเปล่า ปอนด์ในโหมดมุ๊งมิ๊งก็มีอย่างนั้นหรือ?????
อรั๊ยยย มันน่ารักอ่ะ เขิลๆ ว่าแต่เราอยากอ่านNC เหมือนกันนะ
(ฮาๆ กล้าขอ กล้าเขียนให้อ่านไหมอ่ะนี่?)
อย่าเพิ่งให้มาม่าเลย อืดและหน่วงมาหลายตอนแล้ว ขอหวานๆ
เลี่ยนๆ อ่านตัดความอึดอัดบ้างเถอะค่ะ นะๆ ^^

ออฟไลน์ j123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 693
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
ชอบจ้า ช่วงนี้อัพบ่อย ยี่งชอบมากกกกกกกกกกกกกเลย  :mew1:

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4
หวานเถอะจ่ะ  หวานยาวๆๆๆไปเลย ncมาเลยคนอ่านไม่เขิน :mew1:

รออยู่นะ :กอด1: :L2: :pig4:

ออฟไลน์ farokiss

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 24
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ในที่สุดกระต่ายหื่นก็กลับมาาาาาาาาา
คิดถึงฟุดดดดดด  :z6: :mew1:

ออฟไลน์ capool

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 292
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
 o22 อย่าน้าาาา!!! อย่าเรียกแขกด้วยมาม่า เค้าไม่หิวไม่ยากกิน  :katai4: กลัวแจกมาม่าเลยต้องรีบมาเสนอหน้าซะหน่อย แบบนี้กำลังดีแล้ว ให้ปอนด์น่ารักอย่างนี้ไปตลอดแหละดี ตุลย์จะได้รักหลง ๆ ยิ่งๆขึ้นไปอีก

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2
ขอหวานหวานจ้า อยกให้คู่นี้มีความสุข

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
อย่าน้าาา
โน มาม่า
ป่านนี้ตุลย์ กะ ปอนด์ คงเสร็จไปหลายยก หุๆ

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
   

 47 ครึ่งแรก ...

   -ปอนด์-

   กี่วันแล้ว.... ที่สลัดเอาความกลัวของตัวเองออกไป....

   พยายามแล้วที่จะไม่คิดมาก ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเวิร์คหรือไม่เวิร์ค... รู้แค่ว่าวันนี้ผมทำดีที่สุดแล้ว

   บางทีการเปลี่ยนบทบาทมาเป็นรับบ้างอาจจะไม่ได้เลวร้าย...(มั้ง) แต่ผมก็ยังไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากมายถึงขนาดนั้น ขนาดที่มีคนชมว่าน่ารัก... หรือมองว่าอ่อนหวาน... ยิ่งฟังก็ยิ่งขัดใจ...

   แต่ไอ้คนตรงหน้านี่สิ มองแล้วขัดตาเข้าไปใหญ่ เคยเจอกันในแบบโหดหื่นไม่รู้เท่าไร พอเปลี่ยนมาเป็นโหมดใหม่ ทำเอาไปไม่เป็น....

   “ตรงนี้....” น้ำเสียงอ่อนหวานกับสัมผัสอันแผ่วเบาที่พร่างพรมลงบนผิวเนื้อซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำเอาผมไม่อยากขยับหนีไปไหน ตุลย์ในโหมดหวานทำเอาผมพูดไม่ออก... ที่ผ่านมาก็มีบ้างเหมือนกันที่มันเกิดนึกใจดี... แต่ผมซะอีกชอบขัดซะทุกที... คงเพราะกลัวว่าความใจดีอาจจะทำให้เราเคยตัว  ทั้งที่ความจริง ผมอาจจะชอบ....

     “อืม....” ผมอยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก.... เผื่อว่าจะไม่เปล่งเสียงน่าอายแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก... แต่ก็ได้แต่คิด....

   “พอแล้วๆ... กูยอมก็ได้...” เป็นครั้งที่เท่าไรที่แพ้ บางครั้งแพ้ต่ออารมณ์ บางครั้งแพ้ใจตัวเอง

   “ยอมอะไร?”

   “ยอมรับว่ากูน่ารัก ... เลิกแกล้งกูสักทีได้ไหม?” ผมโพล่งออกไปอย่างเหลืออด...

   “อะไร ใครแกล้ง... ไม่มี้” ผมเห็นรอยยิ้มสนุกสนานของมันแล้วพาลให้หงุดหงิด...

   “ถ้าไม่ได้แกล้ง ก็ปล่อยซะทีสิ” มันกอดผมอยู่นานแล้ว... ปากก็ไล่จูบจากแก้มจนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนกระดุมเสื้อถูกปลดจนเม็ดสุดท้ายแล้ว

   “จะรีบไปไหน.... ทำรักอยู่ไม่เห็นเหรอ?” ท้ายประโยคเป็นจูบที่จรดลงบนหน้าผาก ใช้ฝ่ามือกดไหล่ผมให้นั่งลงกับเตียง... ส่วนตัวมันย่อตัวลงไปนั่งลงที่พื้นห้อง แหงนเงยหน้าขึ้นมองหน้า พลางแตะมือลงที่เข็มขัดตรามหาวิทยาลัย

   “อย่าเลย แผลยังไม่หายดี...” พยายามผลักไหล่มันออกไป

   “ดีขึ้นเยอะแล้ว....” มันเถียง ปลดเข็มขัดออกได้สำเร็จ

   “แต่กูหิวแล้วนะ.... ไม่หาอะไรกินกันก่อนเหรอ?” ผมต่อรองเสียงอ่อน...

   “กินมึงก่อน...ดีกว่า....” ผมเห็นมันยิ้ม....ด้วยแววตาสดใสเหมือนเด็กน้อยยามได้ของเล่น... หรือไม่ก็เหมือนกระต่ายเวลาเห็นขนมปังของชอบวางอยู่ตรงหน้า

   แล้วถ้าเป็นคุณ.... มาอยู่ตรงนี้แทนผม....คุณจะผลักไสมันได้ลงคอหรือ??

   เชื่อผมสิว่าไม่ลง.....แน่นอน

   ผมถอนหายใจยาวๆ หนึ่งทีอย่างปลงชีวิตแล้วเป็นฝ่ายก้มหัวลงไปหามันก่อน ปลายนิ้วทั้งสิบนวดเคล้นอยู่ที่ต้นคอของมันระหว่างแลกลิ้นอย่างไม่ลืมหูลืมตา.... ส่วนมือของมันดันมาหยุดอยู่ตรงตุ่มตมตรงหน้าอกผม...ช่างเป็นอะไรที่ไม่เท่าเทียม...

   “อืม....” ผมลืมตาขึ้นเมื่อมันเป็นฝ่ายถอนตัวออกจากรสจุมพิตอันบ้าคลั่งที่ผมหยิบยื่น จนรู้สึกริมผีปากเปราะเลอะน้ำลายไปอย่างไม่ตั้งใจ ผมมีเวลางุนงงสงสัยได้เพียงครู่เดียวก่อนที่ร่างที่นั่งอยู่กับพื้นจะยืดสูงขึ้นแล้วกระโจนผลักผมหงายหลังลงไปบนเตียงกว้าง....

   ตึกตัก ตึกตัก....

   ผมอยากบังคับใจตัวเองให้เต้นช้าลง และเบาลงกว่านี้อีกนิด ด้วยกลัวว่ามันจะรู้ว่าผมตื่นเต้น หายใจไม่ทั่วท้องเมื่อนอนสบตามันที่เท้าแขนคร่อมร่างผมไว้....

   “มึงเป็นแบบนี้ตลอดเลย...”

   “อะไร...”

   “มึงชอบห้ามกูไม่ให้ทำนั่นทำนี่ แต่พอมึงอยากทำ..มึงก็....”

   “ก็อะไร....”

   แววตาไหวระยับบวกกับริมฝีปากที่ยกยิ้มทำให้ผมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ มันไม่ได้ต่อประโยคที่ขาดหายให้จบแต่กลับก้มศีรษะลงมาหา ผมเผลอหลับตาลงเพราะคิดว่ามันจะจูบ ที่ไหนได้มันกลับไปโจมตีที่ซอกหูผมแทน

   “ฮื้อ.....” ผมดิ้นขลุกขลัก ไม่แน่ใจว่าจะเสียวหรือจั๊กจี้ดี... รู้แค่ไม่ชอบ....

   “อย่า....ดิ....”

   “มึงบ้าจี้เหรอ?”

   “เปล่า.... แต่ไม่ชอบ...”

   “แต่กูชอบนี่....” มันหัวเราะชอบใจ มาอีกแล้วสินะไอ้นิสัยเอาแต่ใจเนี่ย....ทำไมแก้ไม่เคยหายสักทีนะ ไอ้กระต่ายฮิตเลอร์เอ๊ย...

   “โรคจิตเรอะ....อย่าเลียตรงนั้น ไม่งั้นกูไม่ให้ทำแล้วนะ”

   “ละมึงจะหนีกูได้เหรอ...” คำถามมีแววขบขันทีเล่นทีจริง ใช่สิ... ก็ตอนนี้มันขยับมานั่งคร่อมท้องผมแล้วทั้งน้ำหนักตัว ทั้งแรงควายก็รู้อยู่ผมหนีมันไม่พ้นแน่อยู่แล้ว...

   “ก็ไม่หนีหรอก แต่ถ้าแกล้งกูอีก...กูจะเลิกรักมึงแล้ว...”

   รอยยิ้มที่ค้างอยู่บนในหน้าของมันค่อยๆ เปลี่ยนเป็นแปลกใจแล้วกลับมาเป็นยิ้มบางๆ พลางซบหน้าลงมาที่ซอกคอผมนิ่งนาน นานจนผมแปลกใจ

   “ตุลย์.....เป็นไร”

   “เปล่า...” มันตอบผงกหัวขึ้นมายิ้มให้ แล้วก้มลงจูบแก้มผม

   “มึงแม่ง.... น่ารักชิบ...” น่ารักอะไรวะ งง

   “อะไรของมึง...” มันไม่ตอบคำถามเอาแต่จูบไซร้ซอกคอผมไปเรื่อยเปื่อย ด้วยความรู้สึกเพลินดีเลยขี้เกียจถามต่อ ปล่อยให้มันโรมรันพันตูไปอย่างนั้น....

   อารมณ์มันค่อนๆไต่ระดับพุ่งสูงขึ้นตามปลายลิ้นที่ลากต่ำลงไปเรื่อยๆ แต่แล้วมันก็ชะงัก....

   “เงียบคืออะไร ชอบ...ไม่ชอบ...” ผมลืมตาขึ้นมองเพดานห้องอย่างเซ็งนิดๆ  ไอ้ตุลย์เป็นพวกสนใจความรู้สึกคนอื่นตั้งแต่เมื่อไรเหรอ

   “ไม่ชอบก็บอกเองล่ะ....” ผมตอบกวนๆ บางทีก็ไม่เข้าใจทำไมมันชอบชวนคุยเวลาแบบนี้ทุกที เวลาที่แบบกำลังได้อารมณ์.... กำลังเคลิ้มๆ

   “มึงเก็บความรู้สึกเก่งเกินไป....มึงไม่รู้หรอกกูอยากได้ยินเสียงมึงครางบ้างอะไรบ้าง...”

   “โรคจิต....”

   “ก็เป็นมาตั้งนานละ เพิ่งรู้หรือไง....”

   “อยากได้ที่ครางเก่งๆ ไปหานางเอกเอวีไป”

   “กูไม่อยากฟังเสียงคนอื่นนี่”

   “เรื่องมาก...จะทำไม่ทำ ไม่ทำก็ลุกไปเลยไป....” เริ่มเหวี่ยงเล็กๆ

   “ทำสิ หงุดหงิดอะไร”

   “จะทำก็รีบทำสิ บอกแล้วว่ากูหิวข้าว...”

   “มึงโมโหหิวขนาดนั้นเลย งั้นกินข้าวก่อนก็ได้...”

   ว่าไงนะ...... คือมีเหรอที่กระต่ายไม่หื่นได้.... หูฝาดไปป่ะเนี่ย???

   “ป่ะ กินข้าวก่อนก็ได้ เป็นไรล่ะ ไม่ทำละไง.....มาดิ....” มันลุกขึ้นไปยืนข้างเตียงแล้วยื่นมามือให้เป็นเชิงว่าจะให้ลุกขึ้น

    ผมมองหน้ามัน.... แล้วก็พูดอะไรไม่ออก อยากบอกว่าผมก็เร่งไปอย่างนั้นเองเพราะมันลีลาเรื่องมาก ผมไม่คิดว่ามันจะยอมหยุดจริงๆ และที่สำคัญกว่านั้น ผมจะบอกมันออกไปได้ยังไง ว่ามันทำให้ผมอารมณ์ค้าง...   





.
.
.
.
.



   พากัน “ค้าง” เป็นเพื่อนปอนด์ สักคืน....ละกัน เดี๋ยวปอนด์ เหงา  :ruready


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
ตุลย์แกล้งปอนด์อ่า

แต่มาโหมดหวานนี่ รู้สึกแหม่งๆ

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4
นี่มันใช่กระต่ายหื่นรึ o22

 :กอด1: :L2: :pig4:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
เจอกระต่ายโหมดนี้ถึงกับไปไม่เป็นเลย!

เหอะๆ พากันค้างละกันเนอะ

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

ออฟไลน์ nanazaa002

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
โห อะไรเนี้ยกำลังลุ้นเลยอ้าา :katai1: รีบมาต่อนะ :call:

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
ค้างกันสิ กระต่ายบ้าาาาาา!!

ขอบคุณ :)

ออฟไลน์ Eyemovement

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-1
ในที่สุดก็ตามอ่านทันน  :-[ :-[

น่ารักเง้ออ

สงสารปอนด์อะ เจอกระต่ายหื่นแกล้งงี้ -.,-

รีบมาต่อนะคะ รอๆๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-10-2014 16:35:21 โดย Eyemovement »

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2
ตุลย์ทำอย่างนี้ได้ไงงงงง

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
กระต่ายเปี๊ยนไป๋!!


ในที่สุดก็ได้เห็นตอนหวานๆ บ้าง นึกว่าชาตินี้จะไม่ได้เห็นซะแล้ว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






flawless

  • บุคคลทั่วไป
ตุลย์อ่ะจะมาพูดง่ายอะไรกันตอนนี้???? 
แกดื้อหน่อยสิอิกระต่ายบ้า ฉันค้างนะตัวเธอว์

ออฟไลน์ mooping-7

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2527
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-5
 :serius2: ตุลย์ดีขัดกับน่าตาและแอบขัดใจปอนด์นะรู้ตัวไว้ซะ 555

ออฟไลน์ p_a_n

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
จุดพลุฉลองหน้า 99

ตอนที่ 47 (ครึ่งหลัง....) เมื่อกระต่ายกินขนมปังแปลภาษา 

   -ตุลย์-

   ผมกำลังยื่นมือไปหาพระจันทร์ดวงเดิมดวงนั้น ที่แม้มันจะอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือคว้าแต่ก็ยังดูไกลห่าง...

   มันไม่ยอมยื่นมือมา ได้แต่นั่งให้ท่าอยู่ที่เดิมด้วยสภาพที่ผมไม่ใคร่อยากมองนัก เสื้อผ้าหลุดลุ่ยแบะกว้างจนมองเห็นผิวเนื้อขาวซีดเด่นชัดไปด้วยร่องรอยแห่งรักดั่งตราประทับที่ไม่อาจเลือนหาย... จนนึกเสียดายที่ผละห่าง...

   ผมไม่เข้าใจสายตาแบบนั้นเลย มันทั้งแปลกใจระคนอัดอั้น.... ราวกับมีคำพูดนับพันที่กักเก็บแต่ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยปล่อยให้ผมเป็นฝ่ายคาดเดาเอาเองซึ่งผมก็ไม่สามารถ....

   โอย.... ให้ตายเถอะ ผมควรทำยังไงกับตัวเองดี เวลามีแฟนนี่มันลำบากยากเย็นถึงขนาดนี้เชียวหรือ...

   ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เห็นจะต้องคิดมาก มันจะยอมหรือไม่ยอม ลองว่าต้องการถึงจะขัดไปก็เท่านั้น แต่ตอนนี้สิ พอนึกอยากจะเอาแต่ใจตัวเองบ้าง ก็กลัวมันจะโกรธ พออยากจะแกล้งมันบ้างก็กลัวมันจะไม่รัก...แล้วพอตามใจมันบ้าง มันก็ดูไม่พอใจขึ้นมาอีก ....

   “ถ้าอยากไป ก็ไปคนเดียวละกัน... แล้วซื้อมาฝากกูด้วย” พูดด้วยเสียงอ่อยๆ  เหมือนผมทำอะไรผิด... ทั้งที่ตัวเองนั่นแหละทำเหมือนรังเกียจ...

   “ไปด้วยกันสิ กูไม่ได้หิวขนาดนั้นซะหน่อย.... มึงต่างหากที่หิว...”

    “กูก็...เอ่อ... ไม่ได้หิวขนาดนั้นเหมือนกัน....” มันก้มหน้าลงตอบ ทำเอาผมงงหนัก หิวหรือไม่หิวกันแน่วะเนี่ย...

   “แล้วยังไง.... หรือมึงก็แค่หาข้ออ้างเพราะไม่อยากมีอะไรกะกูแค่นั้นใช่ป่ะล่ะ....”

   ผมเห็นมันเหลือบตาขึ้นมองหน้าผม....แวบหนึ่งแล้วก็ไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมา.... แล้วก้มหน้าลงอีก

   “เฮ้อ.....มึงใจร้ายชะมัด....” ผมถอนหายใจแล้วหันหลังทรุดตัวลงนั่งบนเตียง อยากจะโกรธก็โกรธไม่ลง ได้แต่ทำใจ แล้วค่อยๆ เอนกายลงไปนอนบนตัก ได้แค่นี้ก็ยังดี

   “ถ้าไม่หิวก็ยังไม่ต้องกิน งั้นขอกูอยู่อย่างนี้สักพักแล้วกัน....” บอกแล้วหลับตาลง กะจะพักสายตาสักครู่
   แต่แล้วก็ต้องลืมตาขึ้นเพราะมันใช้หลังมือแตะมาที่หน้าผากและลำคอเบาๆ

   “ทำอะไร?”

   “แตะดูว่าไม่สบายหรือมีไข้อะไรหรือเปล่า... หรือเมื่อเช้ากินยาลืมเขย่าขวด”

   “กูปกติดี มึงต่างหากไม่ปกติ นี่กูอุตส่าห์ห้ามใจไม่ให้ทำอะไรมึง กลัวคนแถวนี้จะโวยวายหาว่ากูข่มขืนฝืนใจ แต่กลับยังมาพูดแบบนี้ เดี๋ยวก็เปลี่ยนใจซะหรอก....”

   “กูยังไม่ได้โวยวายอย่างนั้นซะหน่อย ห้ามสักคำหรือก็เปล่า....” มันเถียงกลับหน้าตาเฉย จนทนไม่ไหวต้องลุกขึ้นมานั่งแล้วเขม้นมองหน้ามัน

   “เดี๋ยว... พูดใหม่ให้เคลียร์ซิ มึงบอกมึงหิวข้าวไม่ใช่?...หรือกูฟังอะไรผิดไป....”

    “ไม่ใช่หิวข้าวเฉยๆ  กูบอกให้มึงรีบทำเพราะกูหิวข้าวต่างหาก....”

   “สรุป...มึงให้รีบทำเพราะอยากให้ทำ หรือรีบทำเพราะมึงหิว”

   “ก็ทั้งสองอย่าง....”

   “เอางี้นะ.... สรุปมึงอยากให้ทำก่อนกินข้าวหรือจะกินข้าวก่อนละให้ทำ”

   “ทำ.....ก่อนกินข้าว....ก็ได้....”

   “ทำไมต้องมี...ก็ได้...”

   “โหยยย มึงอย่าโง่นักได้ไหม.... มึงต้องให้กูแก้ผ้าอ้าขอรอไหมมึงถึงจะเก็ทเนี่ย....” เจอประโยคนี้เข้าไป เล่นเอาตาค้าง แล้วก็ค่อยๆ เก็ท.....

   คือผมตีความคำพูดและการกระทำของมันผิดไปทั้งหมดสินะ  สงสัยต้องมองมุมกลับสลับมุมมองดูใหม่แล้ว....

   “ได้...ก็ดีนะ....” ผมตอบรับแล้วยิ้มเพลียๆ

   “เชี่ยตุลย์...!!!” มันด่าแล้วขยับตัวกำลังจะหนี คราวนี้สงสัยจะโกรธจริง ทำเอาผมหันไปคว้าแทบไม่ทัน

   “เดี๋ยวดิ... กูล้อเล่น...” ผมรีบบอกด้วยเสียงอ่อน กัดฟันนิดๆ เพราะเจ็บแผล... ก็ยังดีที่มันยอมชะงักตัวแล้วกลับมานั่งที่เดิม

   “หันมานี่หน่อยมา” ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุ มันยิ่งไม่ยอมหันมาใหญ่

   “เมื่อไรจะเลิกซะที ไอ้นิสัย ปากกับใจไม่ตรงกันเนี่ย...” ผมกระซิบถามตรงซอกคอมัน....

   “เลิกไม่ได้ มันเป็นสันดาน...”

   “มึงรู้ไหม มึงว่าแต่กูเอาแต่ใจ ตัวมึงต่างหากที่เอาแต่ใจตัวเองมากกว่า ยิ่งเวลาโดนขัดใจ มึงงอนเก่งไม่แพ้ผู้หญิงเลย”

   “อย่าพูดให้กูได้ยินอีกนะว่ากูเหมือนผู้หญิง ถ้าไม่อยากโดนต่อยหน้าแหก...” มันยอมหันมาได้ซะที... แม้จะกล่าววาจาข่มขู่ก็ยังไม่ได้ดูน่ากลัวเลย เพราะต่อให้มันจะต่อยเชื่อสิว่าคงจะเบายิ่งกว่าปุยนุ่น

   “ไม่พูดก็ได้ หายโกรธหรือยัง...” ผมเลือกจะไม่ต่อความยาวแต่ส่งเสียงอ้อนไปแทน...

    มันไม่ยอมตอบ...แต่สีหน้าดีขึ้นแล้ว แปลได้ว่า.... ผมเสนดีขนาดนี้ มันจะโกรธลงได้ยังไง

   เห็นมันนั่งนิ่งผมเลยได้ใจ ยื่นหน้าเข้าไปหา เห็นมันพริ้มตาลงแทบจะทันที....

   การที่มันหยุดนิ่งยอมรับจูบแต่โดยดีนั้นแปลได้ว่า... มันกระหาย โหยหารสจุมพิตและรสสวาทอันเร่าร้อนของผมจนอดทนรอแทบไม่ไหวแล้ว....

   ครับ ตามนั้นแหละ ผมไม่มีทางแปลผิด มองจากท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามขนาดนี้แล้วอ่ะนะ....

   ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นกระต่ายน้อย ซุกซน หลงระเริงวิ่งเล่นอยู่บนพระจันทร์กลมเกลี้ยง......ในคืนวันเพ็ญ ที่เมื่อไม่มีสิ่งใดบดบังทัศนวิสัยก็จะทอแสงสวยงาม ผาดผ่อง...จนตาพร่ามัวไปด้วยรสเสน่หา... สนุกสนานเพลิดเพลินไปกับการชื่นชมพระจันทร์อันสวยสด งดงามทุกตารางนิ้ว ทุกอิริยาบถ จนถอนตัวถอนใจแทบไม่ขึ้น....

   “มึง...ทำซะทีเหอะ...” มันพูดด้วยเสียงแหบพร่า.. เมื่อเริ่มทนต่อการรุกรานพื้นที่สงวนหลายต่อหลายแห่งไม่ไหว...

    เหอะ! กว่าจะพูดคำที่ไม่ต้องแปลออกมาได้ ต้องเค้นแล้วเค้นอีก....
   
   
   “อืม.....สดได้ไหม....” ถามไปงั้นเอง...รู้อยู่แล้วว่ามันจะตอบว่ายังไง

   “ไม่ได้... เคยบอกไปแล้วหัดจำมั่ง...” น้ำเสียงจริงจังขนาดนี้คิดว่าไม่น่าต้องแปลใหม่

   ผมหันซ้ายหันขวาเลิ่กลั่ก เหตุเพราะลืมหาของมาเตรียมไว้ และไม่รู้ด้วยว่ามันอยู่ไหน จะถามก็ไม่กล้ากลัวโดนด่า

   พระจันทร์ของผมเริ่มอารมณ์เสีย มันหน้าบึ้งขึ้นมาอีกแต่ไม่พูดอะไร นอกจากเริ่มโคจรออกห่างจากโลก แล้วในที่สุดก็วนกลับมาพร้อมของที่ต้องการ

   “ทำไมกูต้องมาคอยจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ย” มันบ่นอีกแล้ว พลางทำหน้าหงิก.... แต่ผมกลับใจเต้นแรงเมื่อพบว่ามันพยายามปลดกระดุมเสื้อผมออกให้อย่างไวว่อง....

   “ก็กูไม่ได้ทำแบบนี้บ่อยๆ เหมือนใครบางคน...” ผมแก้ตัวออกไปอย่างนั้นเอง

   “กูว่ามันเรื่องธรรมชาติมาก....อึดอัดก็เอาออก” มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พยายามปลดเข็มขัดผมออก....แกะกระดุม  รูดซิบ.... ชำนาญฉิบหายเลย.....

   มันหยุดมือแค่นั้น... เพียงแค่เหล่ตาใส่... ผมก็รู้ว่าชิ้นต่อไปผมควรถอดเอง...

   “ยิ่งหื่นมากอย่างมึง กูนึกไม่ออกเลยว่าตอนมึงโสด วันนึงจะ Fap วันกี่รอบ...” มันบอกตอนพยายามแกะซองถุงยางออก ผมพยายามไม่ขำเพราะในใจนึกอยากถามว่าตอนมันไม่เจอผมมันล่ะทำวันละ “กี่รอบ”

   “หึ.... ถ้าไม่มีตัวกระตุ้นอารมณ์แรงๆ มันก็อดได้หรอก” ผมหัวเราะในลำคอเพราะนึกอยู่ว่า ของแรงๆ ก็นั่งอยู่นี่แหละ เลยอดไม่ได้ซะที....

   “ถ้าเล่นกีฬาบ่อยๆ หรือทุ่มให้การเรียนเยอะๆ ก็หายฟุ้งซ่านได้...” แต่ตอนนี้ผมกำลังฟุ้งซ่านที่สุดแล้วเมื่อมีสัมผัสหนึ่งมาแตะสัมผัสความอ่อนไหวให้แข็งแกร่งและติดตั้งเกราะให้...

   “เออ จริงสิ เมื่อก่อนมึงเล่นบาสนี่ ....แล้วไม่อยากกลับไปเล่นอีกเหรอ....” มันชวนคุยด้วยเรื่องธรรมดาได้อย่างธรรมชาติมากเหลือเกินทั้งๆ ข้อมือที่ขยับกลับทำให้ผมเริ่มหน้ามืดตาลาย ฟังอะไรไม่ได้ศัพท์ไปหมดแล้ว

   “ก็เล่นอยู่นี่ไง ..... กีฬาในร่ม”  ผมตอบด้วยแววตาแสดงความต้องการ พลางแตะขาเปลือยนั่นเบาๆ เป็นเชิงขออนุญาต...และมันก็ขยับตามอย่างรู้งาน

   แม้จะนำร่องด้วยนิ้วและเจลอันโชกชุ่มไปแล้วก็ตาม แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเจ็บน้อยกว่าเดิมจริงหรือเปล่า...

   เพราะทันทีที่ผมเริ่มฝังขาที่สามลงไปในห้องแห่งความลับของพระจันทร์ มันก็เบ้หน้าเหยเกเหมือนคนป่วยใกล้ตายอีกแล้ว...

   “เจ็บมากเหรอ?” ผมถามอย่างปลอบๆ แม้จะรู้ว่ามันต้องเจ็บอยู่แล้ว

   “ไม่เจ็บเลยมั้ง....” ผลของการกินขนมปังแปลภาษาเข้าไปทำให้แปลได้ว่า... เจ็บนะแต่ทนได้เพื่อผม(ประมาณนี้)

   “ไม่เจ็บจริงเปล่า จะได้ไม่เกรงใจ...” ผมถามพลางขยับตัวเข้าไปอีกนิด

   “อึ๊ก.....สัด.....เบาดิ....” อ้าว....แปลผิดเหรอ

   “จะมีสักกี่คน มีเซ็กส์ไป ด่าไปอย่างนี้....”

   “น่าจะถามว่ามีสักกี่คนชอบให้ด่าตอนนี้มากกว่า...มึงมันโรคจิต...” อันนี้แปลว่าถึงโรคจิตก็รักนะ (มั้ง)

   “อย่าชมสิ เขินนะ”

   “ใครชมล่ะ บ้าเอ๊ย....” อันนี้มันอุทานด้วยความเขิน....ทำเอาผมยิ้มไม่หุบ....

   “ขยับเข้าดิ.... รอเชี่ยไรล่ะ....” เรื่องใจร้อนล่ะไม่มีใครเกิน....

   “ครับๆ ใจเย็นนะครับ....ทูนหัว...” ผมรีบรับคำและประจบประแจงอย่างอารมณ์ดีเริ่มต้นบรรเลงเพลงรักตามจังหวะหัวใจ หนักบ้าง เบาบ้าง ถี่บ้าง ห่างบ้าง ไปจนกระทั่งถึงฝัน สมหวังหลั่งไหลกันไปตามๆ กัน....





    “อื้อ....” มันครางอือแล้วเบี่ยงหน้าหนีเมื่อผมพยายามเช็ดเหงื่อที่ซึมๆ อยู่ตามไรผม  ผมขยับตามไปเขี่ยปลายจมูกมันเล่นอีก มันทำจมูกฟุดฟิดแล้วดิ้นๆ หนี

   “จิ๊......อย่าแกล้ง” มันทำเสียงดุขึ้นมาอีกทำให้ผมหยุดมือแล้วเปลี่ยนไปกระชับร่างของมันมากอดแน่นเหมือนคนหนาวต้องการความอบอุ่น มันค่อยๆ ขยับแขนมาทับกระชับมือลงบนท่อนแขนเหมือนกอดแขนผมไว้อีกที....
   


   น่ารักเนอะคิดเหมือนผมรึเปล่า....เป็นผู้ชายแท้ๆ ทำไมน่ารักจังก็ไม่รู้.....แต่ถึงผมจะอธิบายความน่ารักน่าใคร่ของมันให้ใครฟังเท่าไรก็คงไม่มีใครเข้าใจอยู่ดีจนกว่าจะได้มาเห็นมันกับตาตัวเอง... แต่คิดอีกทีผมก็หวงมันมากเกินกว่าจะแบ่งขนมปังทาเจลชิ้นนี้ให้ใครชิมอยู่ดีว่าหวานอร่อยนุ่มลิ้นสักแค่ไหน.... เก็บไว้กินคนเดียวดีกว่า....

   “กูพยายามแล้วนะ จะไม่ทำในสิ่งที่มึงไม่ชอบ แต่กูก็ยอมรับแหละว่าคงเลิกแกล้งมึงไม่ได้หรอก เพราะนั่นไม่ใช่นิสัย แต่เป็นสันดานของกูแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่.... มึงห้ามเด็ดขาดเลยนะ.....” ผมหยุดปากไว้แค่นั้นเพราะไม่แน่ใจว่ามันหลับไปหรือยัง...

   “ห้าม....อะไร....” เสียงตอบกลับมามีแววอ่อนเพลีย แต่ก็แสดงว่ายังไม่หลับ...













   “ห้าม......เลิกรักกูเด็ดขาด...”




********
*******************



ตอนนี้หายค้างแล้วนะตะเอง  *-* 555+
อย่าว่าแต่ตุลย์ขี้แกล้ง... จะว่าไปแล้ว นิเองก็มีนิสัยขี้แกล้งมากเหมือนกันนะ เลิกไม่ค่อยได้ 555+  อย่างไรก็ดี คนอ่านก็อย่าเลิกรักเค้าเลยนะ *-*
เข้าสู่นโยบายขายความหวาน ไม่ค่อยหื่นเท่าไรนะ แต่ฮาอ่ะ ไม่รู้ขำคนเดียวหรือเปล่า แต่หวังว่าอ่านแล้วจะมีความสุขกันนะ
รักคนอ่าน....

ปล. พอลงนิยายละก็ลืมตอบทุกที
มีคนถามถึงตัวละครในเรื่อง เช่น ควิล// เดฟ  อยากบอกว่า ตัวประกอบเรื่องนี้พื้นฐานไม่แน่นเลยสักนิด คือสร้างมาเพื่อเป็นตัวประกอบสุดๆไปเลย  ถ้าจะหาคู่ให้ก็ได้ แต่คงไม่ได้ใส่รายละเอียดมากมายนัก หรืออย่างน้อยคงไม่ใช่เร็วๆ นี้ เพราะนิแต่งเรื่องสั้นไม่ค่อยได้ แต่งทีไรไหลยาวเป็นหางว่าวจุฬาทุกที - -  เลยยังไม่อยากเครียดเพิ่ม  แล้วตอนนี้เรื่องราวตัวละครรายล้อมที่อยากแต่งถึงก็มีหลายคู่ แต่ขอเคลียร์ไอ้ที่ยังค้างคาให้หมดไปก่อนนะคะ แล้วค่อยว่ากันใหม่
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-10-2014 19:30:48 โดย ๛ナーリバス๛ »

ออฟไลน์ inpurplethief

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-0
มาเจอสองตอนติดกัน หวานชื่นใจ
ครึ่งแรกนึกว่ากระต่ายจะไม่รอดเสียแล้ว
ครึ่งหลังค่อยโล่งอก ฉลาดเข้าใจขนมปังได้แล้ว
จูนกันติดแล้ว กองเชียร์โล่งใจ

คนแต่งขยันมาก น่ารักอย่างนี้ คนอ่านจะเลิกรักได้ไง
รักนะ จุ๊บจุ๊บ
ขอบคุณด้วยที่กลับมาต่อถี่ๆ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :-[. ใช่ๆขนมปังทาเจลซึนๆแบบนี้หาได้ที่ไหน
หวานเวอร์ น่ารักค่ะ คนแต่งด้วย :mew1:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
ตุลย์แปลได้ค่อนข้างเข้าข้างตัวเองอยู่นะ

แต่ตอนนี้ปอนด์น่ารักอ่ะ ถ้าปากตรงกับใจกว่านี้ตุลย์ต้องยิ่งฟินแน่ๆ 5555

ออฟไลน์ mooping-7

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2527
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-5
 :z1: หายค้างสนิทเลยจ้าาาาาา คู่นี้เป็นคู่ชกที่เหมาะสมแล้ว

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
อ่ะ เศร้า ควิลกับเดฟนี่ตัวประกอบฉากสินะคะ ค่าตัวเท่าไหร่เนี่ย orz
บทไม่แน่นไม่เป็นไรค่ะ ขอเรื่องแยกก็พอแล้ว เด๋ยวบทก็แน่นเเอง อิอิ  :mew1:

***
หนมปังแปลภาษาเจ้าตุลย์ใช้ยังผิดๆถูกๆเลยนะ ต้องอัพเกรดเลเวลซะแล้ว

ออฟไลน์ nanazaa002

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
ในที่สุดก็มา  :heavenฉากที่รอคอย อ๊ายยยเขินนน :-[

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด