เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน ใกล้บ้า 
เดียร์กำลังแกะถุงก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟร์เพื่อเทใส่ลงไปในชาม หิว และโมโหคนที่ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้นี่ด้วย
ดูมันทำนะ ไอ้ฮวยมันลอยหน้าลอยตาตักไอติมเข้าปากอย่างมีความสุขสบายอารมณ์ดีเหลือเกินเหมือนไม่รู้ไม่เห็นกับเรื่องที่มันทำเลยสักนิด มันน่าแค้นมั้ยล่ะแบบนี้
นั่งกินไอติมหน้าตาเฉย ทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สา มึงแกล้งกูชัด ๆ กูเห็นนะว่ามึงแอบลอบยิ้ม อย่านึกว่ากูไม่รู้นะโว้ยไอ้ห่าฮวย สักวันเถอะวะ วันของกูต้องมาถึงแน่ ๆ เลย จะเล่นให้อ้วกเลยมึง ไอ้เฮงซวยเอ้ย
ในขณะที่เดียร์กำลังหงุดหงิดกับความคิดของตัวเอง และแอบเหลือบมองหน้าของคนกวนประสาทคนนั้นหลายครั้งสุดท้ายก็ทำได้แค่ก้มหน้าก้มตาใช้ส้อมจิ้มลูกชิ้นใส่ปาก ตั้งใจเคี้ยวให้แหลกละเอียดประชดชีวิตที่ถูกกลั่นแกล้ง
แต่เวลานี้ฮวยกำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่ต่างออกไป
ตาจ้องมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ คลิกเม้าส์ขึ้นเปิดอ่านข้อความของตัวเองที่พิมพ์เอาไว้แล้วแทบกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่
แบบนี้น่ะเหรอ
อ่านแล้วชัวร์ยิ่งกว่าชัวร์ซะอีก แค่นี้ก็รู้แล้วว่ากับดักที่หลอกล่อเอาไว้ประสบผลสำเร็จด้วยดี ดูไม่ยากหรอก ก็ไอ้ท่าทางกระฟัดกระเฟียดนั่นไง คงมาจากสาเหตุที่โดนดักคอเอาไว้นั่นแหละ
คราวนี้จะทำเป็นโมโหก็ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่โมโหแต่ก็ทำได้แค่ทำหน้าหงิกหน้างอเท่านั้น
ไอ้เดียร์หนอไอ้เดียร์ มึงก็น่าจะรู้ว่าวางกับดักเอาไว้ แล้วทำไมเดินมาติดกับได้ง่ายขนาดนี้วะ โง่จริง ๆ เลยเว้ย
คิดแล้วก็ตลก ได้แกล้งมันเล่นแบบนี้ทุกวันทำให้รู้สึกสดชื่นแจ่มใสดีพิกล แค่ได้คิดว่าเมื่อเดินหิ้วถุงก๋วยเตี๋ยวกลับมาแล้วจะได้เห็นปฏิกิริยาแปลก ๆ ของไอ้เดียร์ ก็ยิ่งทำให้อารมณ์ดีมากขึ้น
ตลกว่ะ ตลกดีจริง ๆ
ดูมันทำ
กะว่าจะเคี้ยวช้อนเข้าไปด้วยหรือไง หน้าตาแบบนั้นดูยังไงก็ตลกชิบหาย
"มองทำไม ไม่เคยเห็นคนเหรอ แม่ง"
มีขู่ด้วย มองแค่นี้ทำเป็นหวง นึกว่าอยากมองมากนักหรือไง หน้าตาแบบนี้ ตัวขาวซีดเป็นไก่ต้มแบบนี้
ไม่เห็นจะมีอะไรน่ามองเลย นึกว่าสนใจตายเลย
"มองหวานใจไม่ได้เหรอ ที่รักอุตส่าห์เดินไปซื้อเย็นตาโฟร์ให้ถึงหน้าปากซอย ขอบคุณสักคำยังไม่มี คนอาร๊ายยยยยไม่น่ารักเอาซะเลย แต่ไม่เป็นไร พี่ฮวยทำใจเอาไว้แล้ว เฮ่อ ยาหยีร้าย ๆ แบบนี้พี่ฮวยชอบ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
ขำ เออ ขำ
ขำเข้าไปสิวะ กูมันตัวตลกนี่
นี่กูกำลังกินอยู่หรอกนะ ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงด้วยหรอก
กินลูกชิ้นปลาดีกว่า น่ากินกว่ามานั่งเถียงกับไอ้เฮงซวย ฝันไปเถอะว่ากูจะซึ้งน้ำใจมึง ไม่มีวันซะหรอก
นี่ไงลูกชิ้นปลาขาว ๆ
อ้ามมมมมมมมมม
"เฮ้ยยยยยยยย อะไรวะ"
ตั้งใจอย่างมุ่งมั่น แต่สุดท้ายลูกชิ้นที่ตักเข้าปากกลับหล่นลงไปกองอยู่ข้างถ้วย กระเด้งสองสามครั้งไปหยุดอยู่ข้าง ๆ คนตัวโตที่หันมามองตาม แล้วแบบนี้จะไม่ให้โมโหได้ยังไง
"โธ่โว้ย ไม่กงไม่กินแม่งแล้ว ซวยจริง ๆ เลยโว้ย"
ช้อนถูกวางกระแทกไว้ในชาม อุตส่าห์เก็บไว้กินทีหลัง แต่ดันมาหล่นลงพื้นแบบนี้ซะได้ ทำไมมันถึงได้เคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนี้วะ
หงุดหงุดอยู่ได้เพียงชั่วอึดใจเดียว แล้วฮวยก็ยื่นถุงใส่เย็นตาโฟร์อีกถุงมาให้
"กินลูกชิ้นปลาในถุงนี่ไปก่อนแล้วกัน"
โอ้โห ใจดีซะด้วย นึกว่ากูจะซึ้งน้ำใจมึงงั้นสิ ดี แบบนี้กูชอบ ส่งมาให้กูกินแบบนี้แหละกูชอบ มาเลย มาเลย
เดียร์เอื้อมมือคว้าถุงก๋วยเตี๋ยวมาถือเอาไว้ด้วยความเริงร่า ก่อนจะรีบแกะปมหนังยางที่มัดเอาไว้ และจัดการใช้ช้อนตักลูกชิ้นในถุงมาใส่ในชามของตัวเองทันที
แบบนี้ก็เสร็จโจรสิครับ เออดี ไม่กินแบบนี้แหละดี กูกินเองกูชอบ
"เท่าไหร่ ค่าก๋วยเตี๋ยวอ่ะ"
ตักลูกชิ้นเข้าปากอย่างสบายอารมณ์แล้วเดียร์ก็เอ่ยถามคนตรงหน้าที่กำลังมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
ถามไปแล้ว และนานหลายนาทีก็ไม่เห็นมีคำตอบอะไรออกมา เลยรีบลุกขึ้นเดินไปคว้ากระปุกออมสินหมูสีฟ้าบนหัวเตียงมาเขย่าเพียงสองสามครั้ง เศษเหรียญที่อยู่ในกระปุกก็หล่นลงมาทันที ยืนนับไปนับมาก่อนจะนำเศษเหรียญมาวางกองไว้บนโต๊ะข้าง ๆ กับคนที่กำลังตักไอติมเข้าปาก
"อะไร ค่าอะไร"
แหม้ ทำเป็นถาม ค่าอะไร อย่าบอกนะว่ามึงจะเลี้ยงกู แค่ฝันกูยังไม่เคยคิดเลยไอ้ฮวย
"ค่าก๋วยเตี๋ยว"
ถามคำตอบคำ แล้วเดียร์ก็เดินไปทิ้งกายลงนั่งบนพื้นที่เดิมและจัดการเย็นตาโฟร์ในชามต่อไป โดยไม่คิดจะหันมามองหน้าของฮวยอีกเลย
"ไม่เอาหรอก เก็บไว้เป็นสินสอดดีกว่า"
แล้วไง เอาเป็นสินสอดบ้านมึงสิ ซึ้งใจตายเลย ไอ้บ้า
เดียร์เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอมยิ้ม แล้วก็หรุบสายตาลงมองชามก๋วยเตี๋ยว
เชิญเถอะ เรื่องของมึง เชิญเป็นบ้าตามสบายเลย กูไม่สนหรอก กูหิว เชิญมึงบ้าบอคอแตกเพ้อเจ้อไปคนเดียวให้พอเถอะ กูล่ะเซ็ง น่าเบื่อหน่ายจริง ๆ คนเรา หน้าตาก็ดี ทำไมเพ้อได้ขนาดนั้นวะ ทุเรศชะมัด
ท่าทางที่แสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติของคนที่อยู่ห่างออกไปทำให้ฮวยถึงกับยิ้มออกมาอย่างถูกใจ
มันตลกจริง ๆ นั่นแหละไอ้เดียร์ ดูมันทำหน้าสิ เห็นแล้วขำทุกทีเลย
ฮวยกำลังนั่งยิ้มไม่เลิก และคลิกดูข้อความที่ตัวเองพิมพ์เอาไว้
อ่านไปแล้วก็นึกขำเมื่อคิดว่าคนที่แอบอ่านข้อความนี้ทำหน้ายังไงเวลาอ่าน
ยิ่งได้มองหน้ามันแบบนี้แล้ว ยิ่งแทบกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่
แหม้มันตลกดีจริง ๆ นะ มองหน้าไอ้เดียร์แล้ว......ก็ยิ่ง...
....มองหน้าเดียร์แล้ว................อยาก.........
อยาก
อยาก
อยาก
อยาก
....จูบ.....
จูบที่แก้ม
จูบที่ปาก
จูบหน้าผาก
จูบที่ไหล่
จูบตรงซอกคอ
จูบให้หมดทั้งตัว
อ่านข้อความที่ตัวเองพิมพ์แล้วก็ถึงกับต้องนิ่งอึ้ง แอบเหลือบมองใครคนหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปแค่เพียงเล็กน้อยแล้วกลับมาอ่านข้อความที่พิมพ์เอาไว้อีกครั้ง
อยากจูบที่แก้ม
แก้มเหรอ ผิวแก้มเนียนขาวนั่นน่ะเหรอ
ริมฝีปากอิ่มนุ่มนิ่มคู่นั้น มันน่าจูบขนาดนั้นเลยเหรอ
หน้าผากมนน่าสัมผัส
ลาดไหล่ที่อยู่ภายใต้เสื้อยืดเนื้อบางที่ปกปิดเอาไว้
ซอกคอของ........ของ...ไอ้เดียร์น่ะเหรอ
จูบ.......หมดทั้งตัวเลย เอางั้นเลยใช่มั้ย
งั้นเหรอ
เหรอ
เหรอ
เอ่อ...........
ทำไมถึงได้พิมพ์อะไรแบบนี้ลงไปได้วะ ไม่ ไม่ใช่มั้ง ไม่ได้คิดอย่างนั้นซะหน่อย
ก็บอกแล้วไงว่าไอ้หน้าขาว ๆ ซีด ๆ แบบนั้นไม่เห็นจะมีอะไรน่ามองเลย
แล้วทำไมถึงได้..........
ทำไมถึง....ถึงได้.....เผลอมองมันบ่อยขนาดนี้วะ
"มองทำห่าอะไร ตลกมากนักหรือไง มองหน้าแล้วยิ้มอยู่ได้ ทุเรศชะมัด กูไม่ใช่กระเทยนะ ถุย ขนลุก อ้วกจะแตก"
ยังไงที่บอกว่ามองอยู่ได้
มองแบบไหนที่ทำให้ขนลุก....ไอ้เดียร์นี่มันวอนซะแล้ว
นึกว่าอยากมองมันนักหรือไง
ฮวยหันกลับไปอ่านข้อความที่ตัวเองเขียนอีกครั้ง และแทบจะเป็นบ้าเมื่อหันไปจ้องหน้าคนที่เอ่ยคำพูดกระประชดประชันได้อย่างน่าโมโหคนนั้น สายตาจ้องนิ่งค้างอยู่ที่ร่างของคนตรงหน้าอย่างไม่คิดจะหันไปมองที่ไหนอีก
ให้ตายเถอะวะ
กูอยากจะบ้า
ไม่บ้าวันนี้จะบ้าวันไหนวะ
ไอ้เดียร์แม่ง............
มัน
มัน
มันน่าจูบทั้งตัวจริง ๆ ด้วย
ทำไมยิ่งมองมันก็ยิ่งน่ารักขึ้นทุกทีวะเนี่ย
สงสัยกูจะเป็นบ้าอย่างที่ไอ้เดียร์มันพูดจริง ๆ
บ้าไปแล้วแน่ ๆ
ท่าจะบ้าไปแล้วจริง ๆ นั่นแหละกู
TBC...
ป๊าฮวยก็นะ...... มาตามกันต่อนะ
แอบเอาใจคนอ่าน สปอยตอนต่อไปกันเล็กน้อย
ฮวย : "นวดเก่งนะเรา...น่าจ้างไปทำเมีย...จะได้ให้นวดทั้งคืนเลย"
เดียร์ : "ไม่จ้างก็เป็นให้ได้ ถ้างานเสร็จจะนวดให้ทั้งวันเลยก็ได้ กูสัญญา กูพูดจริง ๆ นะฮวย"
หัวข้อ: เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน โดย aoikyosuke (อ่าน 419049 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก