หัวข้อ: [เรื่องสั้นจบในตอนครับ] ~ Saturday Night Life The Story~ ~

[*Ecks*]

.... ลูกเป็ดมาอีกแล้วครับ  
 ครั้งนี้มาแนวใหม่ขอเป็นแบบ เรื่องสั้นๆ จบในตอนให้ได้อ่านกัน เล่นๆ ดีไม่ดียังไงก็เมนท์กันได้นะค้าบ แล้วจะปล่อยเรื่องมาเรื่อยๆ ค้าบ ....  

[*Ecks*]

~ Saturday Night Life The Story~

 

คืนวันเสาร์ คือคืนที่หลายคนรอคอย บางคนก็พักผ่อน อยู่ที่บ้าน มีกิจกรรม เล็กๆ กับครอบครัว หรือ กับคนรัก บางคนก็ออกไปสังสรรค์ เฮฮากับกลุ่มเพื่อน หลากหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันเสาร์ ผมว่ามันมีเสนห์อย่างหนึ่ง มันเป็นกิจกรรมชีวิตที่แตกต่างออกไปจากวันอื่นๆ  เรื่องราวที่ผมจะถ่ายทอดต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวชีวิตในคืนวันเสาร์ ช่วงเวลาสั้น ของคนหลายคน แต่กลับมีหลายสิ่งที่น่าสนใจ ที่หากย้อนมองดูแล้ว เราก็เหมือน เป็นคนในกลุ่นนั้นด้วย ลองสัมผัสชีวติของผู้คนเหล่านี้ดูสิครับ แล้วคุณจะรู้สึกว่า คุณก็เคยเป็นส่วนหนึ่ง ในคืนวันเสาร์คืนนั้น เหมือนกัน

 

 

***************************************************************

 

~ Alone ~

 

วิโรจน์ พยายามข่มตาหลับตั้งแต่ สามทุ่มแล้ว แต่เก็ยังหลับไม่ลง เขานอนมองพัดมลมเพดานที่ยังคงหมุนทำหน้าที่คลายความร้อนภายในห้องนาทีแล้วนาทีเล่า หันไปมองนาฬิกาที่ข้างเตียง เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว เขาพยายามข่มตัวเองให้หลับมาเกือบ 3 ชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่สำเร็จ  ชายหนุ่มคิดว่าคงทนข่มตาหลับให้ลงไม่ได้อีกต่อไป จึงตัดสินใจลุกจากเตียง เดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า เปลี่ยนเสื้อผ้า  เซ็ทผมให้ดูดี ฉีดน้ำหอมกลิ่นกรุ่นเพิ่มเสน่ห์ของกลิ่นกาย ชายหนุ่มยืนส่องกระจกสำรวจตัวเอง จนพอใจ

“นอนไม่หลับ ก็ไม่ต้องนอนมัน ไปเที่ยว..แ ่ง เลย ..” 

หลังจากที่ทนข่มตาหลับไม่ได้ วิโรจน์ เลยตัดสินใจอออกไปเที่ยว คืนวันเสาร์แบบนี้ สถานที่เขากำลังมุ่งหน้าไปนั้น คนคงหนาตาพอสมควร เวลาขนาดนี้แล้วคงคราคร่ำไปด้วยนักเที่ยว ที่ต่างคนก็มุ่งไปเพื่อดื่มด่ำกับเสียงดนตรี และสังสรรค์กันอย่างสนุกสนานกับเพื่อนฝูง แต่สำหรับ วิโรจน์ นั้นเขาไปดื่มด่ำกับเสียงดนตรีก็จริง แต่ เขาไม่ได้มีเพื่อนเที่ยวเป็นกลุ่มใหญ่ หรือว่ามีคู่เที่ยวเหมือนคนอื่นๆ เพราะเขาไป ...คนเดียว ...

วิโรจน์ อยู่คนเดียวมาตั้งแต่อายุ 13 แล้ว ชีวิตเขาส่วนใหญ่ คือโรงเรียน หอพัก มหาวิทยาลัย หอพัก ที่ทำงาน หอพัก cแต่ถึงอย่างนั้น ใช่ว่าเขาจะไม่มีเพื่อน เขามีคนรู้จักอยู่เหมือนกัน แต่ด้วยนิสัยส่วนตัว ที่ไม่อยากจะรบกวนใคร และไม่ชอบการรอการตัดสินใจของคนกลุ่มใหญ่ เวลาไปไหนกันจะต้องรอคนนั้นคนนี้ เขาไม่ค่อยจะอดทนรอได้ วิโรจน์ จึงไม่ค่อยได้ไปสังสรรค์ที่ไหนกับเพื่อนๆบ่อยนัก จะมีบ้างก็เวลางานบริษัท หรือ เพื่อนขอร้องจริงๆ นอกเหนือจากนั้นเขาก้ไปไหนมาไหนคนเดียวเป็นประจำ ทั้งดูหนัง ไปเที่ยวกลางคืน หรือ แม้แต่ไปเที่ยวพักร้อน เขาก็ยังไปคนเดียว แต่ก็ใช่ว่า วิโรจน์ เขาจะเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ ในทางตรงกันข้าม เพื่อนร่วมงาน หรือคนที่รู้จักเขากลับชอบเขาเสียด้วยซ้ำ เพราะ เขาเป็นคนมีน้ำใจ ขยันทำงาน ช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานเสมอ ทุกคนจะเข้าใจเขาดี เขามีนิสัยแบบนี้ หลายคนก็เลยไม่ค่อยจะรบเร้าให้เขาไปไหนมาไหนด้วย  แต่ถึงแม้จะไม่มีใคร วิโรจน์ก็ยังคงมีความสุขในตามแบบของเขา

“สถานีสีลม .... Silom Please mind the gap between train and platform” เสียงประกาศของรถไฟฟ้าใต้ดินแจ้งให้ผู้โดยสารทราบว่าถึงสถานีที่หมายแล้ว วิโรจน์ ก้าวผ่านประตูรถออกมา เดินมุ่งหน้าสู่สถานบันเทิงที่อยู่เหนือสถานนีนี้ เขาสังเกตุเห็นว่า มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์คนนอนดึกอีกหลายคนที่กำลงัตบเท้าไปยังจุดหมายเดียวกันกับเขา บ้างก็มากันเป็นคู่ บ้างก็เดินมาคนเดียว แต่ก็อาจจะไปเจอกับกลุ่มเพื่อนๆที่อรออยู่แล้วก็ได้ ส่วนเขาไม่มีใครรอเขา และ เขาก็ไม่ได้รอใคร เพราะ ที่ที่เขาจะไป เขาไป ... คนเดียว ....

ถนนสีลม ถนนสายบันเทิงที่ไม่เคยหลับไหล ถนนสายนี้ มีผู้มาเยือนทั้งคนไทย และต่างชาติ จะเรียกว่าเป็นถนนสายโลกีย์ ที่รวมทุกเหล่าเพศไว้ก็ได้ สำหรับวิโรจน์ แล้ว จุดมุ่งหมายของเขาก็คือ ซอย 2

เสียงดนตรีเร้าใจดังมาจากในซอย ผู้คนเดินเข้าออกกันอย่างขวักไขว่ วิโรจน์ รู้สึกถึงความเป็นเอกเทศของซอยนี้ เพราะ จะมีนักเที่ยวที่มีรสนิยมเพศแบบเดียวกับเขาเป็นส่วนใหญ่ เป็นส่วนน้อยที่ จะมี ต่างเพศ เข้ามาปะปนอยู่บ้าง แต่นั่น ก็เป็นเพียง “เพื่อนสาว” สำหรับ กลุ่มคนอย่างพวกเขาใช้เรียกหญิงสาวที่เข้ามาเที่ยวในซอยนี้ ชายหนุ่มเดินเข้าไปในซอย 2 เสียงเพลงเร้าใจเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เด็กหนุ่ม หน้าตาดี แต่งตัวน่ามองหลายคน ยืนอยู่กันเป็นกลุ่ม บ้างก็ยืนเต้นรำกันอยู่หน้าร้าน เพราะข้างในร้านไม่มีที่ให้ยืนเต้นรำได้แล้ว ผู้คนเริ่มเบียดเสียดในซอยมากขึ้น เพราะซอยเล็กๆ แต่มีร้านทีให้ความบันเทิงอยู่ถึง 6 ร้าน บางคนก็นั่งอยู่หน้าร้านคุยกันอย่างสนุกสนาน ช่วงนี้ใกล้เที่ยงคืน ผู้คนจะหนาตา และมากกว่าเวลาอื่นๆ เพราะ หลายคนมีจุดประสงค์ จะเข้ามาดู โชว์ที่บรรดาสาวประเภทสองจะจัดแสดงช่วง เที่ยงคืน เป็นโชว์ เรียกน้ำย่อย แต่สำหรับวิโรจน์ เขาไม่ค่อยจะสนใจโชว์พวกนั้นสักเท่าไหร่ เพราะ ทุกวันก็แสดงแบบเดิมๆ และเขาก็ไม่ชอบที่จะไปเบียดเสียดกับคนเยอะๆ เพราะรู้สึกอึดอัด ในซอยนั้นจะมีอยู่ร้าหนึ่งที่เขาชอบไปนั่งฟังเพลงเป็นประจำ เพราะ จะเป็นร้านเดียวในซอย 2 ที่มีนักร้องมาร้องเพลงและให้แขกในร้านนั่งฟัง ไม่ได้เปิดเพลงดังกระหึ่มเปิดเพลงเร้าใจเหมือนร้านอื่นๆ  วิโรจน์ คิดว่า ไปสถานที่ทีเต้นรำ ไปคนเดียวมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา สู้มานั่งฟังเพลง สบายๆ นั่งดื่ม และเพลินเพลินปล่อยอารมณ์ไปตามเพลงจะดีกว่า เพราะที่แบบนี้ เขาสามารถจะ นั่ง... คนเดียว.... ได้โดยที่ไม่ต้องมาแชร์ความสุข หรือ ความสนุกสนานกับใคร

เด็กในร้าน ยกมือสวัสดีตั้งแต่ เขาเปิดประตูผ่านเข้าไปในร้าน คืนนี้คนในร้านเยอะเหมือนเคย นั่นคงเป็นเพราะคืนวันเสาร์ และ ร้านอื่นๆ คนเต็มร้านเหมือน หลายคน จึงหลบ การเบียดเสียด มาฟังเพลง สบายๆ ในร้าน ทุกครั้งที่เดินเข้ามาในร้าน วิโรจน์ จะรู้สึกได้ ถึงสายตาที่มองมาที่เขา มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะสถานที่แบบนี้ หลายคน ต่างก็มีจุดประสงค์ ในการมอง การมอง เป็นความสุขอย่างหนึ่งของคนที่มาเที่ยว เพราะ มีคนหน้าตาดีๆ แต่งตัวมาให้ได้มอง อยู่มากมายเหลือเกิน แม้จะทำอะไรไม่ได้ ไม่ได้เข้ามาพุดคุย เพียงแค่ได้มอง ก็เป็นความสุขทางใจอย่างหนึ่ง

วิโรจน์เดินไปยังบาร์ที่เป็นที่ประจำของเขา แม้ที่บาร์ จะถูกคนจับจองไปแล้ว แต่เขาก็ยังมีที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้  ชายหนุ่มค่อยเบียดกายเข้าไปให้ใกล้กับบาร์มากที่สุดเพื่อบอกให้ เด้กที่บาร์ รู้ว่า เขามาแล้ว เด็กในบาร์จะรู้ว่าเขาฝากเหล้าไว้ เพราะ เขาก็ถือว่าเป็นลูกค้าประจำของร้านเหมือนกัน

หลังจาก เด็กในร้านผสมเครื่องดื่มให้เขาเรียบร้อย วิโรจน์ จึงมองหา มุมดีๆ เขาถือแก้วเหล้า เดินมายืนที่ว่างตรงริมทางเดินขึ้นชั้นสอง เสียงปรบมือ ให้กับนักร้องที่ร้องเพลงถูกใจคนฟัง เพลงในร้านส่วนใหญ่ ก็เป็นเพลงช้าๆ ฟังสบายๆ บ้างก็มีจังหวะเร้าใจให้รู้สึกคึกคักสนุกสนานได้บ้าง สลับกันไป มุมที่ วิโรจน์ยืนนั้นสามารถมองเห็นบริเวณได้เกือบทั้งหมด ทั้งบริเวณบาร์ หรือ รอบๆ ร้าน วันนี้ที่นั่งในร้านเต็มทุกร้าน ลูกค้าในร้านบ้างก็นั่งฟังเพลง บ้างก็นั่งคุยกันกับเพื่อนๆ อย่างออกรสออกชาติ วิโรจน์ ยืนมอง เพื่อนร่วมเวลาและสถานที่ของเขา คืนวันเสาร์ที่เขานอนไม่หลับ หากเขาอยู่ในห้องคนเดียวก็คงเบื่อหน่าย และหลับตาไม่ลง แต่มาถึงที่นี่ อย่างน้อย แม้จะยืนอยุ่ คนเดียว แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดาย เพราะ เขายังรู้สึกว่า ที่ๆ เขายืนอยู่ยังมีคนรักเวลาค่ำคืนอันสุนทรีย์แบบนี้อยู่

ขณะที่เขาเพลิดเพลิน กับการมองดูความเป็นไปของผู้คนในร้าน ชายหนุ่มรู้สึกถึงการถูกสายตาจับจ้องจากใครบางคน เขาค่อยๆ หันไปตามความรู้สึกนั้น วิโรจน์ เห็นเจ้าของสายตานั้นนั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา คนนั้นเขาไม่ได้สนใจกับนักร้องที่ร้องเพลงอยู่เลย หากแต่สายตากลับมองมาที่เขา เป็นระยะๆ บ้างก็ หลบสายตาลงไปคุยกับเพื่อนร่วมโต๊ะ แล้วก้เปลี่ยนมามองเขาอีก วิโรจน์ยังไม่ละสายตาไปจากชายคนนั้น แต่ระดับสายตาของเขาก้ดูไม่น่าเกลียดถึงขั้นเป็นการจ้อง หากมองดุผิวเผินก้เหมืนเขามองผ่านๆ แต่ความเป็นจริงแล้ว สายตาของเขาก็จับอยู่ที่ชายหนุ่มคนนั้นเช่นกัน เมือตาประสานตา วิโรจน์ ยิ้มที่มุมปาก เป็นการหยั่งเชิง เหมือนเป็นการเข้าใจกันโดยอัตโนมัติ เขายกแก้ว เป็นการเชื้อเชิญดื่มกับวิโรจน์  ชายหนุ่มจึงตอบรับด้วยการยกแก้วตอบเช่นกัน ทั้งสองประสานสายตากันอยู่สักพัก ชายหนุ่มที่โต๊ะนั้นก้ลุกขึ้น แสดงท่าทางบอกเพื่อนว่าจะขึ้นชั้นบนไปเข้าห้องน้ำ แต่สายตานั้นยังคงมางมาที่วิโรจน์ อยู่  วิโรจน์ แอบยิ้มอย่างผู้มีชัย ว่าในสุด การมา คนเดียว ของเขาก็ไม่ได้สูญเปล่า เพราะในที่สุด คืนนี้ เขาก็จะะมีเพื่อนคุย ชายหนุ่มคนนั้นเดินมุ่งมาที่วิโรจน์ ด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร เป็นการบอกสัญญญาณว่อยากรู้จัก แต่เพื่อเป็นการหยั่งเชิง และไม่ให้เพื่อนๆ ของเขาที่โต๊ะแซว เขาจึงเดินเลยขึ้นไปชั้นสองก่อน วิโรจน์เข้าใจการกระทำของเขาดี เขาจึงไม่แสดงอการกระโตกกระตาก แต่ตาก็ยังคงเหลือบมองตามชายหนุม่คนนั้นไปบ้าง เพื่อเป็นการบอสัญญาณของความสนใจ และ รออยู่  ชายหนุ่มยืนฟังเพลงอยู่ได้สักพัก เขาก้รู้สึกได้ว่ามีคนมายืนอยู่ข้างๆ เขาคนนั้นนั่นเอง วิโรจน์หันมายิ้มให้ เขายิ้มตอบ ปราศจากคำพูดใดๆ ทั้งสองคน ทักทายด้วยการชนแก้วกันก่อน แล้วชายหนุ่มคนนั้น ก็เป็นคนเริ่มบทสนทนา เาโน้มหน้า เข้ามาใกล้หูของวิโรจน์ แล้วเอ่ยคำทักทาย

“หวัดดีครับ”

“ครับ” วิโรจน์ ตอบรับ ด้วยการยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เหมือนกัน

“มา คนเดียว เหรอครับ ผมเห็นคุณยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว”

“ครับ ... ผมมา คนเดียว ครับ”

“มาคนเดียว แล้วสนุกเหรอครับ เหงาแย่ มายืนฟังเพลงคนเดียว”

วิโรจน์ นึกในใจ ถ้าไม่มาคนเดียว แล้วนายจะกล้ามอง กล้าเข้ามาคุยกับเราอย่างนี้เรอะ . ... แต่เขาก็ตอบแบบรักษาท่าที

“ไม่เหงาหรอกครับ จะเหงาได้ไง  คนนั่งในร้านออกเต็ม เพลงก็เพราะ เพลินดีครับ”

“อ้อ ... ครับ .. ..เออ ผม ต้นครับ”

“โรจน์ ครับ”

ปราศจากคำพุดใดๆ หลังจากนั้น แต่ ต้นชายหนุ่ใคนนั้นก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ เขาไม่ไปไหน เพื่อนที่โต๊ะตรงข้ามเริ่มเห็นเขาแล้วว่า ยืนอยู่ข้างๆ วิโรจน์ บ้างก็ทำท่า แซว บางคนถึงขั้นเดินเม้ามา คุยกับต้น แล้วแซว แล้วก็เดินขึ้นไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นบน วิโรจน์ รู้สึกเขินนิดๆ แต่ เขาก็ไม่ได้อายอะไร เพราะ เขาไม่ได้อะไรเสียหาย  กลับรู้สึกภูมิใจในตัวเองเสียอีกที่มีคนมาสนใจ

“มาคนเดียวแบบนี้ .... กลับบ้านคนเดียวไม่เหงาแย่เหรอครับ” ต้นยิงคำถามแรกหลังจากเงียบมานาน

“ถามแบบนี้ ... จะกลับเป็นเพื่อนผมหรือไงครับ” วิโรจน์ ตอบกลับด้วยคำถามเด็ดเช่นกัน เป็นการบอกให้รู้ว่า เขารู้จุดประสงค์ว่ารู้นะคิดอะไรอยู่

“ก็อยู่ที่โรจน์ ต้องการเพื่อนกลับด้วยหรือเปล่าละครับ”

วิโรจน์ ยิ้มตอบ แต่ไร้คำพูดใดๆ แต่ต้นก็รู้คำตอบในทีจากสายตาของวิโรจน์ที่ตอบกลับมาแล้ว

.... ไปเที่ยวคนเดียว .... แต่ คืนวันเสาร์คืนนี้ วิโรจน์ คงไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว ... วิธีการแก้อาการนอนไม่หลับของเขานี่ได้ผลดีจริงๆ ...

[Poes]

มาเป็นกำลังใจแรกให้ ลูกเป็ด 

รออ่านต่อเรื่องต่อๆไปนะ   

[THIP]

เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกดี โครงเรื่องก็ไม่มีอะไร แต่ให้ความรู้สึกถึงเรื่องสั้นจริง ๆ ชอบอ่ะ     

[zandwizz]

 

สั้นจิง ๆ ด้วย

แต่เนื้อเรื่องดีครับ ชอบครับ

รออ่านเรื่องต่อไปนะครับ

 

ปล. เอาไปหนึ่งบวกเลยไป

[น้ำค้าง]

เก่งจัง  แต่งสั้น ๆ  ง่าย ๆ แต่ได้ใจความครบถ้วนดี
อ่านแล้วเข้าใจถึงความเหงาของวิโรจน์ได้ชัดเจนเลย
แล้วยังเข้าใจหาข้อสรุปของการแก้เหงาได้อีกด้วย
สนุกค่ะ

[fannan]

สั้นจิงๆๆด้วยแต่ก็หนุกดีน้าจารออ่านต่อไป

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

แก้การนอนไม่หลับ ด้วยการไม่นอนอะหรือ
 

ว่าแต่ทำไมถึงแก้ได้อ่ะ ไม่เข้าใจเจงๆนะ

... วิธีการแก้อาการนอนไม่หลับของเขานี่ได้ผลดีจริงๆ ...

แก้ไงเหรอ เล่าให้ฟังบ้างจิ

 

[*Ecks*]

ขอบคุณทุกกำลังใจครับ เพราะเรื่องราวเกิดขึ้น ทุกวันเสาร์ เพราะฉะนั้ ตามคอนเซปต์ ลูกเป็ด จะพยายามลงให้ในวันเสาร์ หรือวันอาทิตย์ นะครับ

แก้การนอนไม่หลับ ด้วยการไม่นอนอะหรือ
 

ว่าแต่ทำไมถึงแก้ได้อ่ะ ไม่เข้าใจเจงๆนะ

... วิธีการแก้อาการนอนไม่หลับของเขานี่ได้ผลดีจริงๆ ...

แก้ไงเหรอ เล่าให้ฟังบ้างจิ

 

แก้การนอนไม่หลับ ด้วยการไม่นอนอะหรือ
 

ว่าแต่ทำไมถึงแก้ได้อ่ะ ไม่เข้าใจเจงๆนะ

... วิธีการแก้อาการนอนไม่หลับของเขานี่ได้ผลดีจริงๆ ...

แก้ไงเหรอ เล่าให้ฟังบ้างจิ

 

พี่บลู ก็ลองทำเหมือนวิโรจน์ แบบในเรื่องดูไงคับ เผื่อจะได้หลับสบายๆ เหมือนโรจน์ บ้าง 

เก่งจัง  แต่งสั้น ๆ  ง่าย ๆ แต่ได้ใจความครบถ้วนดี
อ่านแล้วเข้าใจถึงความเหงาของวิโรจน์ได้ชัดเจนเลย
แล้วยังเข้าใจหาข้อสรุปของการแก้เหงาได้อีกด้วย
สนุกค่ะ

ขอบคุณ คุณน้ำค้างครับ ผมอยากให้มันเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้น เหมือนหนังสั้นเรื่องหนึ่งที่บอกอะไรหลายๆ อย่างให้เราได้เห็นกัน แล้วจะพยายามพัฒนาฝีมือให้ดีขึ้นครับ 

สั้นจิงๆๆด้วยแต่ก็หนุกดีน้าจารออ่านต่อไป

ครับผม สั้นๆ แล้ว เรื่องต่อไปจะตามมาแบสั้นๆเมหือนกัน อุอุ

สั้นจิง ๆ ด้วย

แต่เนื้อเรื่องดีครับ ชอบครับ

รออ่านเรื่องต่อไปนะครับ

 

ปล. เอาไปหนึ่งบวกเลยไป

ขอบคุณ สำหรับคำชม และ หนึ่งบวกครับ ดีใจจัง มีคนชอบอ่านเรื่องที่เขียน ลูกเป็ดจะ พยายามให้ดีขึ้นครับ 

เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกดี โครงเรื่องก็ไม่มีอะไร แต่ให้ความรู้สึกถึงเรื่องสั้นจริง ๆ ชอบอ่ะ     

ขอบคุณ คุณ THIP ครับผม พยายามให้มันเป็นงานเขียนแนวใหม่ที่สนใจ (จริงๆ ขียน ยาวๆ มะเก่งตะหาก อุอุ) 

มาเป็นกำลังใจแรกให้ ลูกเป็ด 

รออ่านต่อเรื่องต่อๆไปนะ   

ขอบคุณค้าบ แล้วเดี๋ยวเรื่องใหม่ จะตามมา

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ผมลองแล้วอ่ะ ไปแล้วเมาปลิ้นกลับมาเลยอ่ะ

แต่ก็ยังนอนไม่หลับ

อ๊วกอย่างเดียว

 

[*Ecks*]

~ The Dancer ~

“พ่อครับ วันนี้ผมไปติวหนังสือบ้านเพื่อนนะครับ” บาส ขออนุญาตพ่อของเขาออกไปติวหนังสือบ้านเพื่อนเย็นวันเสาร์ตามปกติ ซึ่งพ่อของเขาก็ไม่ขัดข้องแต่อย่างใด บาสเป็นเด็กเรียนดี ผลการเรียน ติด Top Ten อยู่ทุกภาคเรียน ทุกวันเสาร์ บาสมักจะขออนุญาตพ่อของเขาไปติวหนังสือบ้านเพื่อนเสมอ และพ่อของเขาก็ไว้ใจให้ไปได้ เพราะคิดว่า บาส เป็นเด็กผู้ชาย และโตพอที่จะรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว
“ไปเถอะ ... พ่อรู้อยู่แล้วว่าทุกวันเสาร์ ลูกต้องไปบ้านเพื่อน แต่ก็อย่าหักโหมมากนักนะลูก เดี๋ยวจะเครียดเกินไป”   บัญชาภูมิใจในตัวลูกชายมาก และบาสก็ไม่เคย หาเรื่องหนักใจมาให้เขาเลย บัญชาจึงวางใจและไว้ใจลูกชายคนนี้
“บาสเดี๋ยวพ่อไปส่งนะ เพราะเดี๋ยวจะเลยไปงานเลี้ยงบริษัทด้วย” บัญชาบอกลูกชาย
“ได้ครับ ผมขอไปเก็บกระเป๋า แล้วก็เตรียมของก่อนนะครับ”   
บัญชาขับรถมาส่งลูกชายที่บ้านเพื่อนๆ แถวๆ สาทร เขาไม่ค่อยได้ถามไถ่เรื่องราวของเพื่อนลูกชายมากนัก แต่เขาก็ยัง เชื่อใจลูกชายว่า บาสคงจะเลือกคบคนที่ไว้ใจได้ และไม่พาเขาเถลไถลไปไหน
“ดูแลตัวเองนะลูก อย่าหักโหมมาก” เขาบอกลูกชายก่อนที่ บาสจะเปิดประตูลงจากรถ บาสหันมายิ้มให้พ่อ ก่อนไหว้ขอบคุณ และ กล่าวลาพ่อของเขา
“ขอบคุณครับพ่อ....พ่อขับรถดีๆนะครับ วันนี้พ่อต้องไปงานเลี้ยงของบริษัทใช่ไหม อย่าดื่มมากนะครับ” 
บาส ลงจาก รถยืนมองรถพ่อวิ่งไปจนลับตาแล้ว เขาจึงเดินไปที่หน้าบ้านของเพื่อน แล้ว กด กริ่ง  บาสยืนรออยู่ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงคนวิ่งมาเปิดประตู 
“ พ่อมาส่ง เหรอบาส”  เสียงเด็กหนุ่ม ทักบาส ก่อนเปิดประตูให้
“อืม..” บาส ตอบสั้น ๆ ก่อนเดินเข้าไปข้างในและปิดประตูบ้าน
“เล็ก .. กินข้าวยัง แล้ววันนี้ จะออกไปกี่โมง” บาส ถามเด็กหนุ่มที่มาเปิดประตูให้
เล็ก คือเพื่อนที่พ่อของบาส เข้าใจว่า เขาเรียนหนังสือด้วยกัน และ บาสจะมาติวหนังสือที่บ้านของเล็กทุกวันเสาร์
“ให้พ่อมาส่งอย่างนี้ ไม่กลัวว่าพ่อจะรู้เหรอ ว่าจริงๆ แล้วไม่ได้มาติวหนังสือ”   เล็กถามบาส หลังจากที่เข้ามาในบ้านเรียบร้อยแล้ว เพราะรู้สึกไม่สบายใจที่ บาสไม่บอกความจริงกับพ่อ 
“แล้วจะให้เราบอกพ่อยังไงล่ะ...เราไม่รู้ว่าพ่อจะรู้สึกยังไงที่เรา ไปทำงานแบบนั้น”  บาส ถาม เล็ก ด้วยสีหน้า เป็นกังวล เพราะเขาก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน ที่เขาปิดบังเรื่องนี้ กับพ่อของเขามา เกือบ 2 ปีแล้ว ตั้งแต่ เข้าเรียนมหาวิทยาลัย
“เฮ้ย แต่งานที่แกทำมันไม่ได้ ไปปล้นใครกินซะหน่อย อีกอย่างก็เพราะ งานที่แกทำอยู่นี่ไม่ใช่เหรอที่มันส่งแกให้เรียนได้ แบบนี้” เล็ก ออกความเห็นเพราะ เขาก็เห็นว่า งานที่ บาส กับเขาทำอยู่นั้น มันไม่ได้ สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ในทางกลับกัน พวกเขากลับสร้างความสุขให้กับลูกค้าด้วยซ้ำ 
“แต่ ... เรากลัวพ่อเราเสียใจที่เราไปทำงานแบบนั้นนี่นา ” บาส ยังห่วงความรู้สึกของพ่อ เพราะเขารู้ดีว่า พ่อนั้น ภูมิใจในตัวเขามากแค่ไหน แต่ งานที่เขาทำมันก็ช่วยให้เขาได้เรียนมาจนทุกวันนี้ และยังไม่ทำให้พ่อต้องลำบากด้วย
“เอ้า.. ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก เราก็ไม่รู้ว่านายจะปิดพ่อได้นานแค่ไหน เอาเป็นว่า แล้ว แต่นายละกัน ไปเถอะไปแต่งตัว เดี๋ยวที่ร้านจะรอ วันนี้ เจ๊สองเขาบอกว่ามีลูกค้าเหมาห้อง VIP ด้วย วันนี้ คงทิปหนัก เพราะ แต่ละคนท่าทางจะมือหนักทั้งนั้นด้วย” เล็ก เปลี่ยนเรื่องที่ทำให้บาสไม่สบายใจ และ บอกเรื่องงานที่จะไปทำในคืนนี้
“เหรอ ... ก็ดี แต่วันนี้คงเหนื่อยแน่ๆ ถ้าลูกค้า เยอะแบบนี้” เด็กหนุ่มตอบรับ แต่สีหน้ายังเซ็งๆ เพราะไม่วายกลับไปคิดถึงพ่อ
บาสกับเล็ก เดินออกจากบ้าน และ เรียกแท็กซี่ที่ผ่านมา
“ไป สีลม ครับพี่” เล็กบอกกับคนขับรถ เสียงติ๊ดของมิเตอร์ดังขึ้นหลังจาก คนขับรถทราบจุดหมายปลายทาง แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป
“สวัสดีครับเจ๊สอง .”. เอกกับบาส ยกมือขึ้นไหว้ เจ๊สอง หญิงเจ้าของร้าน ขณะที่เดินเข้าไปที่ห้อง ล็อคเกอร์ เพื่อเปลี่ยน เครื่องแต่งกายของร้าน
“สวัสดีจ้า เด็กๆ แหม สองหนุ่มวันนี้มาถึงแต่หัววันเชียวนะ” เสียง ที่ดูเกินจริตหญิง ทำให้รู้ได้ว่า เจ๊สอง หญิงวัยกลางคนเจ้าของร้านที่ทั้งสองทำอยู่นั้น เป็น “หญิงไม่แท้” 
บาส ได้งานนี้ โดยการแนะนำจากเล็ก บาสรู้จักกับเล็กผ่านเพื่อนของเขาที่มหาวิทยาลัยอีกที บาส เคยคุยกับเพื่อนว่าอยากหางานทำ เพราะเขาไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ ในวันหยุดสุดสับปดาห์ อย่างน้อยก็เป็นการหารายได้พิเศษ โดยไม่ต้องรบกวนพ่อ บาส เป็นเด็กหน้าตาดี รูปร่างสมส่วน เป็นที่ดึงดูดตาได้ทั้ง เด็กสาว สาวรุ่น หรือแม้ แต่ บรรดา เกย์ เพราะหน้าตาที่คมเข้ม และดูดี เขารู้จักงานนี้จากเล็ก เพราะเล็กทำอยู่ก่อนแล้ว เล็กไม่ไเป็น เกย์ แต่เขาทำงานแบบนี้ เพราะเห็นว่า ได้เ งิน มากและเร็ว หากรู้จักเก็บ และไม่ปล่อยตัวถลำลึกไปกับสิ่งยั่วยวนเหล่านั้นก็ไม่เป็นปัญหา
ในครั้งแรก เด็กหนุ่มก็รู้สึกไม่ดีกับงานที่ทำ แต่เพราะ รายได้ ที่ได้ในแต่ละครั้งทำให้เขาต้องหวนกลับมาทำทุกครั้ง และเพราะบาสไม่ได้ มาทำงานทุกวัน บาส จึงเหมือนเป็นเด็กหน้าใหม่ของร้าน เพราะแขกเห็นไม่บ่อยนัก และ เพราะรูปลักษณ์ที่ชวนมองของเขานั่นเอง 
“วันนี้ ทำให้เต็มที่นะจ๊ะ บาส เจ๊รับรองว่า ลูกค้า ที่จะมาร้านเราวันนี้ มือเติบ แน่นอน ใส่ให้เต็มที่ วันนี้ เจ๊ยกให้ บาส เป็นดาวเด่นของงานเลย”  เจ๊สอง เข้ามาคุยกับทั้งสองในห้องล็อคเกอร์ เด็กหนุ่มทั้งสอง แต่งตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไม่เคอะเขิน เพราะความคุ้นเคย และ เจ๊สองนั้น ก็ เห็นทุกซอกทุกมุมของพวกเขาหมดแล้วก่อนที่เข้ามาทำงานที่ร้าน
“ครับ เจ๊สอง ผมจะทำให้เต็มที่” บาส ยิ้มรับ เขาพยายามสลัดเรื่องของพ่อ ออกจาก ใจแล้วนึกถึง รายได้ เป็นกอบเป็นกำวันนี้ที่เขาจะได้จากแขกที่มาในร้าน  เขาไม่สนใจหรอกว่า ใครจะมาแทะโลมด้วยสายตา หรือว่าจับต้องร่างกายทุกสัดส่วนของเขายังไง เพราะลูกค้าทำได้เพียงแค่นั้น เป็นเรื่องดีเสียอีก เพราะ ทุกครั้งที่ลูกค้าทำแบบนั้นเขาก็ได้ทิปติดตัวมาด้วยทุกครั้ง และคืนนี้ เขาก็จะทำหน้าที่ของเขาให้ดีที่สุด
เวลายิ่งดึก ลูกค้ายิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ภายในร้านนั้น จะมี ฟลอร์ อยู่ตรงกลาง และมีบาร์ จัดให้ลูกค้าได้นั่งชม แบบ ริงไซด์ ส่วนใครที่ไม่อยากชม แบบริงไซด์ ก็จะมีโต๊ะอยู่รอบๆ  และในร้านก็จะมีห้องพิเศษ ให้ลูกค้า VIP ชมกันแบบส่วนตัว และ ถึงใจมากกว่า วันนี้ บาส รอรับลูกค้า VIP ในห้องพิเศษเท่านั้น  ส่วนนอกห้อง VIP นั้น เด็กหนุ่มหลายคนต่างก็ต้อง โชว์ลีลาให้เป็นที่ถูกใจ เหล่าลูกค้า ที่มานั่งชม เพื่อ เรียกความสนใจในการ เรียกไปนั่งดริงก์ หรือให้ทิปในการสร้างความพอใจของลูกค้า ที่นั่งดู บางคนใจถึง แบบถึงเนื้อถึงตัวลูกค้า ให้ จับได้ทุกสัดส่วน เพื่อหวังว่าจะได้ เม็ดเงิน เป็นค่าตอบแทน
“บาสจ๋า เตรียมตัวนะจ๊ะ ตอนนี้ แขก VIP ของเจ๊ มาแล้ว” เจ๊สอง เข้ามา บอก บาส ล่วงหน้า เพื่อให้บาส เตรียมตัว
“ครับ เจ๊สอง” บาส เดินไปเปิดเพลงที่อีกด้านของเวที ถอดเสื้อคลุมที่ใส่อยู่ออก ผ้าน้อยชิ้นที่บดบัง บางส่วนของร่างกายเผยออก ให้เห็น ถึงรูปร่างอันล่ำสันงดงามของเขา ตอนนี้บาสมีเพียง ผ้าผืนเล็กบดบัง ความเป็นชายของเขาอยู่เท่านั้น บาสเดินขึ้นไปบนฟลอร์ เตรียมรอรับลูกค้าที่จะเปิดประตูเข้ามา ดนตรีเริ่ม เขาเริ่มขยับร่างกาย เต้นไปตามจังหวะของเพลง ประตูห้อง VIP ถูกเปิดออก เสียงของเจ๊สองแทรกดังเข้ามาภายในห้อง แข่งกับเสียงดนตรีในห้อง บาสยังปล่อยเรือนร่างให้เคลื่อนไหว ไปตามเสียงเพลงเร้าใจที่เขาเปิดอยู่ เสียง ผิวปาก เสียงปรบมือ พอใจ กับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ของลูกค้า  VIP ของเจ๊สองดังขึ้น ตอนนี้ ลูกค้า 3-4 คน เริ่มมานั่งใกล้ฟลอร์ และ เริ่มนั่งมอง บาส ตาเป็นมัน บาส ส่งยิ้มทักทาย พร้อมทั้งขยับกายเต้นเข้าไปใกล้ ส่งสายตาเย้ายวน ชวนหวั่นไหว ให้กลับลูกค้าวัยกลางคนที่นั่งชมได้ชุ่มชื่นหัวใจ  ลูกค้า VIP เข้ามาครบหมดแล้ว บาส เต้นได้สักพัก ก็เริ่มได้ยินเสียงเชียร์ จากลูกค้า รอบๆ
“ถอดเลย น้องจ๋า ถอดอกเลย ปิดไว้ทำไม ถอดออกให้พี่ๆ ดูเลย” เสียงของลูกค้าคนหึ่งเชียร์ขึ้น บาส เดินเข้าไปใกล้ๆ เขาค่อยๆ โน้มตัวเข้าไปใกล้ลูกค้าคนนั้น แล้วทำท่าเย้ายวนใส่ และทำท่าจะถอดผ้าผืนน้อยชิ้นนั้น ออก แต่ก็ยังไม่ปล่อยให้หลุดไป เหมือนลูกค้าคนนั้นจะเข้าใจ  เขาจึงหยิบแบงก์สีม่วงออกมา 2-3 ใบ โบกไปมาให้บาส เห็นเป็นเชิงว่า สนใจใบนี้ใช่ไหม ถ้าสนใจก็ปล่อยผ้าผืนน้อยนั้นซะ เมื่อบาส มองตาลูกค้า และเข้าใจจุดประสงค์ของการโชว์แบงก์นั้นแล้ว เขาก็ค่อยๆ ปล่อยผ้าผืนน้อยนั้น ออกจากตัว ผ้าผืนน้อยนั้นหลุดไปแล้ว แต่ร่างอันเปลือยเปล่าของบาสยังคงเต้นไปตามจังหวะเพลง แบงก์สีม่วง เหล่านั้นอยู่ในมือของบาสเรียบร้อย ถือเป็นของกำนัลจากลูกค้าที่ขอให้บาสโชว์เรือนร่างเปลือยเปล่า แล้วก็มีลูกค้าอีกหลายคนเรียกให้เขาไปเต้นตรงหน้า และ บาสก็ได้รับค่าเหนื่อยจากทุกคน เสียงหัวเราะ เสียงโห่ร้องชอบใจของลูกค้าที่มานั่งดูร่างอันเปลือยเปล่า และได้สัมผัสทุกสัดส่วนของเรือนร่างเด็กหนุ่ม ยังคงไม่เงียบหาย แข่งกับเสียงเพลงที่เปิดอย่างเร้าใจ บาสนั้นยังคงต้องเต้นเอาใจลูกค้าต่อไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เวลาผ่านไปร่วมครึ่งชั่วโมง เจ๊สองก็เข้ามาในห้อง ทักทายแขกอีกครั้ง ถามคนโน้น คนนี้ว่า เด็กที่จัดให้เป็นยังไง ถูกใจแค่ไหน ซึ่งในเวลานี้ ถือว่าเป็นช่วงพักของ บาส  เด็กหนุ่มเดินไปหยิบผ้าคลุมมาเพื่อปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่า อีกครึ่งชั่วโมงเขาต้องเตรียมตัวขึ้นโชว์ สำหรับแขก  VIP ในห้องถัดไป เด็กหนุ่มเดินออกจากห้องไป เพื่อจะไปเตรียมตัวกับลูกค้า VIP ห้องใหม่ ระหว่างทางเดินนั้น เขาเห็นชายคนหนึ่งกำลังจะเดินสวนกับเขา ซึ่งคล้ายๆว่าเขาจะรู้จัก เมื่อชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ บาสใจหายวูบ ความรู้สึกเหมือนอะไรวิ่งเข้าชนเขาอย่างจัง ด้วยพื้นที่ที่แคบของทางเดินทำให้บาสไม่สามารถหลบไปไหน และชายคนนั้นก็เข้าใกล้เขาระยะประชิดตัวแล้ว ชายคนนั้นจ้องบาส ไม่ลดละเช่นกัน บาสยืนตัวแข็งทำอะไรม่ถูก มือข้างหนึ่งยังคงกำเงินที่ได้มาจากแขก VIP ห้องนั้นอยู่แน่น เขาหลบไปไหนไม่ได้แล้ว 
“พ่อ”  บาส เอ่ยขึ้นเบาๆ และชายคนนนั้นก็เช่นกัน   “บาส” 
สองพ่อลูกยืนมองกันอยู่อย่างนั้น ต่างคนต่างปราศจากคำพูดที่จะพูดต่อ  .....
เสียงเพลงทั้งจากในห้อง VIP ห้องอื่นๆ เสียงหัวเราะ เสียงปรบมืออย่างสนุกสนานของแขกในร้านยังคงดังอยู่ แต่เสียงในใจที่จะพูดออกมาของสองพ่อลูกที่เจอกันในร้านนั้นเป็นอย่างไร ไม่มีใครรู้ได้ .......

**********************************************

[น้ำค้าง]

อึ๋ย  อ๋อย แย่เลย.....
:m7:เจอพ่ออ่ะ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

งานนี้ตัวใครตัวมันหล่ะหว๊า
 

[nara]

ช็อกมากเลยคับ

บาส มาทำบ้าไรอยู่นี้ กลับบ้านเดี ยวนี้ พ่อมาตามเฉยๆ

อิอิอิอิอิอิ 

[fannan]

เจอพ่ออ่ะ งานนี้ยุ่งแน่ รอลุ้นต่อไปเน้อ

[*Ecks*]

......หายไปนานเลยค้าบ ใใใ แต่นานแค่ไหน ก็ไม่เคยทิ้ง เล้าครับผม ตอนนี้ ลูกเป็ดกลับมาพร้อมเรื่องสั้นเรื่องที่ 3  Friends ครับ ลองอ่านๆ กันดูนะครับ แล้วเรื่องใหม่ก็จะค่อยๆ ตามมาเช่นเคยคร้าบบบบบบบบ

~Friends~

“เฮ้ย แต้ม คืนนี้ไปเที่ยวกัน เดี๋ยวเราขอ เคลียร์ งานที่ ออฟฟิศ ให้เสร็จ เดี๋ยวกลับไปอาบน้ำที่ห้อง แล้วออกไปพร้อมกัน นัดเด็กไว้ว่ะ คนนี้เด็ดโคตร ไม่ไปไม่ได้”
ผมชื่อแต้มครับ ผมกับโชคเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย เรียนจบแล้ว เราก็ ย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพด้วยกัน หางานทำ ผมได้งานบริษัทใกล้ๆ ที่พัก ส่วนโชค ก็ได้อีกที่หนึ่ง แต่ก็ไม่ไกลจากที่พักนัก ทุกคืนวันเสาร์ เจ้าโชค มักจะออกไปเที่ยวกับสาวๆ ทีมันจีบไว้เสมอๆ โชคดีบ้าง แห้วบ้างก็ตามประสามันไป โชคเป็นคนหน้าตา ธรรมดาๆ ไม่ค่อยมีเสน่ห์อะไร แต่คงเป็นเพราะคารมของมัน และ ความเป็นคนเอาใจสาวๆ เก่ง ก็เลยไม่ยากที่จะจีบเด็กสาว หรือ บริหารเสน่ห์ กับสาวๆ ไปวันๆ  คืนวันเสาร์นี้ก็เช่นกัน เจ้าโชคก็คงจะนัดเด็กสาวที่เพิ่งไปจีบมาได้ไปเที่ยว แล้วมันก็จะหนีบผมไปด้วยทุกครั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่า เพราะอะไร แต่มันชอบบอกว่า
“มีเมิงไปด้วย แล้ว กรูอุ่นใจ มีความมั่นใจ ที่จะคุยกะเด็กๆว่ะ”
แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันกะใช้ผมเป็นตัวช่วย เวลา เบื่อ หรืออยากชิ่งเด็ก ที่มันไปด้วยหรือไม่ก็เวลามันมาหัวราน้ำ แต่ผมไม่ไม่ว่าอะไรมันหรอกครับ เพราะผมก็เต็มใจที่จะไปกับมัน เพราะมันเป็นเพื่อนผมนี่นา
“แล้ววันนี้ เมิงจะพาน้องเขาไปเที่ยวไหนอ่ะ” ผมถามถึงสถานที่ที่มันจะพาเด็กที่พึ่งจีบติดไปคืนนี้
“กะว่าจะพาไป แถวๆ หลังสวนว่ะ”
“คนเยอะนะ ถ้าจะไปก็ต้องรับไปแต่เนิ่นๆ ไม่งั้น น้องน่ารักของแก คงหน้างอ แน่ๆ ถ้าไม่มีโต๊ะ” ผมออกความเห็น เพราะ แถบหลังสวนถ้าไปช้า หลังสามทุ่ม เชื่อได้เลยว่า ไม่มีที่ยืน หรือนั่งแน่ๆ เพราะเป็นคืนวันเสาร์ด้วย
“รู้แล้วค้าบ ก็ถึงได้ โทรบอกเมิงนี่ไง จะได้ ไปก่อนกรู เพราะ กรูต้องไปรับน้องเขาก่อน” เจ่าโชคตัวแสบบอกเหตุผลที่สุดท้ายมันก็ใช้ผม เป็นคนไปจองโต๊ะก่อนเหมือนเคย
“อีกละ ทุกทีเลย ต้องเป็นกรูทุกทีเลย” ผม บ่นใส่เจ้าโชค ตามประสา เพราะ ผมรู้อยู่แล้ว มันต้องเข้าแนวเดิมทุกที
“น่านะ เพื่อนรัก กรูรู้ว่า เมิงทำได้” มันยังทำเสียงอ้อนต่อ
“เออๆๆ รู้แล้ว เดี๋ยวจัดการให้ใ แค่นี้ละกัน ทำงานก่อน เดี๋ยว นายด่า นั่งคุยโทรศัพท์ กะเมิง งานไม่เสร็จ กรูจะโดนเพ่นกะบาลเอาใ แค่นี้นะ” ผมตัดบท
“ค้าบ เพื่อนร้ากกกกกกกก” มันยังไม่วายทำเสียงอ้อน ใส่ก่อนจะวางสายไป
หลังจากเคลียร์งานเสร็จ ผมกลับมาที่ห้อง ก็เจอเจ้าโชคนั่งหน้าเป็นคุยโทรศัพท์กับเด็กที่นัดไว้  มันทำหน้าทะเล้นใส่ แล้วชี้ที่นาฬิกาว่า นี่ใกล้จะสามทุ่มแล้วให้ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว ไม่นานผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวเสร็จมันก็ขับรถมาส่งผมที่ สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน  เพื่อที่ผมจะได้ไปถึงเร็วๆ แบบไม่ต้องกลัวรถติด ผมนั่งรถไฟฟ้า มาจนถึง สถานีลุมพินี เดินออกจากสถานีแล้วโบกแท็กซี่ไปที่หลังสวน สถานบันเทิง ที่ผมกับเจ้าโชคมาเยี่ยมเยียนทุกคืนวันเสาร์ พร้อมกับเด็กหน้าใหม่ๆ ที่เจ้าโชคมันพามาทุกเสาร์ แท็กซี่ พาผมถึงจุดหมาย ลงจากรถผมก็เดินตรงไปยังร้านประจำ เด็กเสิร์ฟทุกคนจำหน้าผมได้ แล้วเพราะไปบ่อยเหลือเกิน ผมยิ้มให้เด็กที่อยู่หน้าร้านแล้วบอกไปว่า หาโต๊ะให้ด้วย วันนี้มา กัน 3 คน เด็กในร้านก็จัดการหาให้ คนในร้านเริ่มหนาตาแล้ว เพราะวันนี้เป็นคืนวันเสาร์ เสียงเพลงในร้านดังเร้าใจตั้งแต่ประตูหน้าร้านเปิดออก เพื่อให้ผมได้เดินเข้าไปข้างในร้าน ผมเดินตามเด็กที่หาโต๊ะให้ หลังจากถึงโต๊ะแล้ว เด็กก็ยืนรอรับออเดอร์ ผมบอกให้เปิดเหล้า แล้ว เตรียมมิกเซอร์ สำหรับ 3 คน หลังจากเด็กเสิร์ฟเดินจากไปแล้ว ผมก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากโทรศัพท์ ของผมเอง ไม่ใช่ใครที่ไหน เจ้าโชคนั่นเอง
“ว่าไง ไอ้เพื่อนเลิฟ เด็ก เมิง เบี้ยวเหรอ ถึงได้โทรมาหากรู” ผมพูดแหย่มันไป
“ปากเสียนะเมิง น้องเขาอยู่ในรถกะกรู แล้วว้อย กรูโทรมาถามว่าเมิงจัดการจองโต๊ะ เรียบร้อย สั่งของแล้วใช่ไหม”
“เออ เมิงฝากความหวังไว้กะกรูแล้วไม่ต้องห่วงหรอก เรียบร้อยแล้ว พาน้องเมิงมาหาความสุขได้เลย”
“แล้วเจอกันเพื่อน”  วางสายจากเจ้าโชคได้ ไม่นาน เด็กเสิร์ฟในร้านก็นำอุปกรณ์ ผิดศีลข้อ 5 มาวางเตรียมให้พร้อมสรรพ ผมบอกเด็กเสิร์ฟ ผสมตามสัดส่วนที่ชอบ ได้แก้วมาแล้วผมก็จิบเหล้าเคล้าเสียงเพลง รอเพื่อนรัก กะ เด็กของมันมา คนในร้านเริ่มพลุกพล่านขึ้นเรื่อย เสียงเพลงเร้ายังคงเปิดอยู่อย่างต่อเนื่อง ผมมองดูนาฬิกาตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว  ทำไมเจ้าโชคยังไม่โผล่อีก ผมเลยหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาเพื่อจะโทรหา มัน แต่ก็เหมือนมันจะตายยากครับ เพราะ ผมยังไม่ทันจะกดหามัน ผมก็เหลือบไปเห็นโชคกะเด็กของมันเข้ามาพอดี ผมยกมือเรียกมัน มันก็เดินยิ้มหน้าบานมา พร้อมกับเด็กสาวหน้าตาน่ารัก
“น้องออยคับ นี่ พี่แต้ม เพื่อนพี่” เจ้าโชคแนะนำผมให้รู้จักกับน้องเขาพอเป็นพิธี ผมก็ยกมือรับไหว้ และยิ้มให้ แล้วผมก็เห็นเจ้าโชคปฏิบัติการเอาใจสาว หยิบโน่นหยิบนี่ให้ ถามโน่นถามนี่ ชวนคุยสารพัด แต่เท่าที่ผมดูเหมือนกับน้องเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมันมากมาย เพราะก็เห็นน้องเขา ดูไม่สนใจ ทำทีเป็นฟังไปเออออ ไปเรื่อย แต่สายตาของน้องเขากลับ สอดส่ายไปทั่วร้านเหมือนกับกำลังมองหาใครสักคน ส่วนเจ้าโชคก็เหมือนจะไม่รู้ตัวเลยว่า น้องเขาไม่ได้สนใจมัน จนกระทั่งมีคนเดินมาทักน้องออย แล้วน้องออยก็หันไปคุยกะคนกลุ่มนั้นสักพัก แล้วหันมาบอกกะเจ้าโชคว่า ขอไปกะเพื่อนแป๊บนึง เพราะวันนี้วันเกิดเพื่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับมา ดูเจ้าโชคทำหน้าตาเคืองๆ เพราะไม่เห็นน้องเขาจะบอกตอนที่นัดกัน แต่ผมน่ะเดาออกแล้วว่า วันนี้ เจ้าโชคต้องผิดหวังแน่ นานๆทีจะมีเด็กชิ่งมัน ก่อนแบบนี้ เพื่อนผมคงเฮิร์ทน่าดู
แล้วก็เป็นไปตามคาดครับ น้องออยลุกจากมันไปได้ ก็ไม่กลับมาที่โต๊ะอีกเลย หายไปจากร้อนเลย เจ้าโชคดูท่าทางจะผิดหวังพอควร ผมก็ได้แต่ปลอบมันละครับ ทำอะไรไปมากกว่านั้นไม่ได้ มันก็เลยซดเหล้าเป็นน้ำดับอาการน้อยใจในโชคชะตาของมันวั้นนี้ เพราะถูกเด็กหลอกให้ไปรับมาเที่ยวแล้วก็ชิ่งมันซึ่งๆหน้า
ส่วนผมก็รู้ชะตากรรมว่าผมต้องขับรถแทนมันและผมก็ต้องแบกมันขึ้นห้องอีกแล้ว เพราะท่าทางเมาเอาการทีเดียว  เวลาผ่านเลยมาจนผับจะปิด ผมเรียกเด็กเสิร์ฟมาเคลียร์บิล จ่ายเงินเสร็จแล้ว ผมก็ต้องดึงเจ้าโชคออกมาจากร้านเพราะเมาแอ๋ งองแงไม่อยากกลับ อยากกินเหล้าต่อ แต่จนแล้วจนรอดผมกก็ลากมันมาที่รถได้ จับมันนั่งรัดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย ก็ขับรถกลับคอนโด ระหว่างก็พร่ำเพ้อไปเรื่อย ว่าทำไม น้องออยถึงได้ชิ่งมัน เพ้อไปเพ้อมาก็หลับทิ้งผมขับรถถอยู่คนเดียวซะอย่างงั้น พอมาถึงคอนโดก็ปลุกมันไม่ตื่นอีก ผมก้ต้องถูลู่ถูกัง กอดคอลากมันมา กึ่งหลับกึ่งตืนกึ่งเมา จนกระทั่ง มาถึงที่ห้องได้ ผมทิ้งมันลงบนที่นอน นั่งมองคนเมา แล้วก็อดขำมันไม่ได้ ที่เมาทีไรก็เป็นแบบนี้ ทุกที ผมทิ้งเจ้าโชคไว้ที่เตียง แล้วผมก็จัดการกับตัวเอง อาบน้ำให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมตัวนอน มองไปที่ห้องนอนของเจ้าโชคมยังคงหลับเมาอยู่ตรงนั้น ผมเห็นสภาพแล้วก็นึกสงสารเพื่อนไม่ได้ คงผิดหวัง และคาดหวังกะน้องเขาไว้เยอะ แต่จะทำไงได้ละ ก็เด็กมันไม่เล่นด้วยนี่นา
ผมหลับไปได้สักพัก รู้สึกตัวอีกที ก็มีคนมาน้องข้างๆ ผมแล้ว เจ้าโชคนั่นเอง มันนอนมองผมตาแป๋ว
“ไง ไอ้เพื่อน ดีขึ้นยัง” ผมทักมัน เสียงงัวเงีย
“เออ ...”มันตอบสั้นๆ แต่ตาก็ยังคงมองผมอยู่
“อย่างนี้ทุกทีเลยเมิงอ่ะ พอผิดหวังเด็กชิ่งทีไรก็เมาลำบากกู” ผมก็บ่นแหย่มันไป
“กรูรู้แล้ว ว่าเมิงน่ะห่วงกรู ไม่งั้น เมิงไม่อยู่กะกรูหรอก” มันตอบพร้อมทำเสียงอ้อน สายตาก็ยังคงมองผมอยู่เหมือนเดิม
“อะไรอีกล่ะ” ผมถามมันหยั่งเชิง เพราะรู้แน่ๆ ว่ามันต้องการอะไรจากผม
“ขอนอนด้วยคนนะ” มันทำเสียงอ้อนแบบเด็กๆ
“เออ ตามใจ เมิงอ่ะ ก็อย่างนี้ พอโดนทิ้งก็ถึงจะนึกถึงกรู” ผมทำทีเป็นน้อยใจ แต่ก็ รู้อยู่แล้วว่า มันจะต้องเป็นแบบนี้
พูดจบเจ้าโชคก็เขยิบเข้ามานอนใกล้ๆ ผม แล้วค่อยๆ ดึงตัวผมมากอด ผมกับมันตอนนี้ นอนมองหน้ากัน เจ้าโชคกอดผมแน่นขึ้น ผมรุ้สึกได้ถึงเสียงหัวใจเต้น และ ลมหายใจที่ยังคงมีกลิ่นเหล้าของมันอยู่ใกล้ๆ เจ้าโชคเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผม แล้วพูดขึ้น
“เพื่อนจ๋า วันนี้ เพื่อนขอนะ” มาพูดเสียงอ้อนพร้อมทำตาหวานใส่
“อือ” ผมพยักหน้า แล้วก็กอดมันแน่นขึ้น เจ้าโชคยิ้ม แล้วก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับ เริ่มบทรักของมันกับผม
แล้วอย่างนี้ เพื่อนๆ คิดว่า ผมจะทิ้งมันได้เหรอครับ ..... คืนนี้ แม้โชคจะผิดหวังจากเด็ก ๆ ที่พาไปเที่ยว แต่เมื่อโชคมันกลับมาบ้าน มันก็ยังมีผมเสมอ นี่แหละครับเพื่อนของผม ........

&*************************************************************************&

[Givesza]

ง่า........ชอบเรื่องเพื่อนมากๆๆๆ


ช๊อบบชอบบบ

เหอะๆ

ขอสักคนได้ม่า



เข้ามาฝากเนื้อฝากตัวเจ้าค่ะ 

[*Ecks*]

ง่า........ชอบเรื่องเพื่อนมากๆๆๆ


ช๊อบบชอบบบ

เหอะๆ

ขอสักคนได้ม่า



เข้ามาฝากเนื้อฝากตัวเจ้าค่ะ 

ขอบคุณ สำหรับ คำชมครับ คุณ Givesza
นั่นสินะ เพื่อนแบบนี้ ใครก็อยากมี ทำไงน้าถึงจะได้ ผมเขียน ผมยังอยากมีเหมือนกันเลย 

[Givesza]

เข้ามาจิ้มตูดอีกที
แบบว่า


คิดถึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


อย่าลืมมาเขียนต่อด้วยน้า..... ชอบทุกเรื่องเลย  แต่เรื่องเพื่อนนี่พิเศษสุดๆ แบบว่า  เห้อออ

ชาตินี้จะมีสักคนไหมว้า อิอิ



  :mc3:เป็นกามลังใจให้มากๆเลยนะค๊าบบบ 

จุ๊ฟๆๆ

[TONG]

สนุกครับรอตอนต่อไปนะครับ

[*Ecks*]

สนุกครับรอตอนต่อไปนะครับ

ขอบคุณนะครับ แล้วเรื่องต่อไป เดี๋ยวตามมา แน่นอน อุอุอุ

[faceless!~]

ขอเมนต์ทีละเรื่องละกันนะคับ
เรื่องแรก  ค้างงง งงง งงงงง งง งงง  ทำไมไม่เขียนต่อหว่าว่าทำอะไรกันต่อ เฮือกกก
วันนี้ วันเสาร์ เวลานี้ ช่วงเย็น ๆ
อารมณ์ตรงกับเรื่องเป๊ะ
ออกไปเที่ยวดีมั๊ยเนี่ย -*-

เรื่องที่สอง
แม่เจ้า
ถ้าเจอแบบนั้น  คงทำตัวไม่ถูก เอ๋ออออออยู่นาน
ซวย ๆๆ  ถ้าเป็นเราคงเข็ด ไม่กล้าทำอีกแน่

เรื่องที่สาม
อารมณ์คล้าย ๆ เรื่องแรก
น่าจะบรรยายต่อน้าว่าทำอะไรต่อ(คนอ่านหื่น 55+)

ปล. ท่าทางคนเขียนจะเคยไปในสถานที่ในแต่ละเรื่อง หุหุ  บรรยายละคนอ่านบ้านนอกเห็๋นภาพ 55+

[punchnaja]

ทุกเรื่องถ้าเขียนเป็นอารมณ์เศร้าคงซึ้ง หรือไม่ก็ดราม่าจัดเครียดไปเลย...แต่ไม่รู้ทำไม อ่านตอนจบของแต่ละเรื่องทีร ฮาแตกทุกที กร๊ากกกกกกก

อยากอ่านเรื่องอื่นแล้วอ่ะ มาต่อได้มั้ยค้า แหะๆชอบๆ

[hours]

ชอบวันเสาร์จังๆๆ

[Plabu]

เรื่องที่2เศร้าอ่ะ
น่าสงสารทั้งฝ่ายพ่อฝ่ายลูกเลยอ่ะ
 
ชอบเรื่องเพื่อนอ่ะ
น่ารักดี
5555+
แต่คิดไปคิดมาก็น่าเจ็บแทนแต้มอ่ะ
เหมือนเห็นแต้มเป็นของตายซะงั้น
เฮ้อ...
ก็นะ...ความรักของแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน

[ramgaythai]

ชอบวันเสาร์จังๆๆ

ชอบวันเสาร์เหมือนกัน ได้หยุด ฮ่าๆ 

เรื่องสั้น แต่สนุกครับ 

[กาแฟมั้ยฮะจ้าว]

แต่ด้วยนิสัยส่วนตัว ที่ไม่อยากจะรบกวนใคร และไม่ชอบการรอการตัดสินใจของคนกลุ่มใหญ่ เวลาไปไหนกันจะต้องรอคนนั้นคนนี้ เขาไม่ค่อยจะอดทนรอได้

เหมือนเลาเลย 

[A_Narciso]

 

[สีหราช]