Extra
โจชัวร์ยืนกระสับกระส่ายอยู่หน้าสระน้ำกว้างของมหาวิทยาลัย เด็กหนุ่มยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้วแต่ใครบางคน
ที่นัดแนะว่าจะมาเจอกันตรงบันไดลงสระยังไม่โผล่หัวมาให้เห็น
ปีนี้แต่ละคณะมีการจัดประกวดนางนพมาศร่วมกับขบวนแห่เช่นเคย ส่วนกระทงของทั้งสิบแปดคณะถูกตั้งเรียงรายไว้บนโต๊ะ
บริเวณสนามหน้าพระรูปเพื่อให้คณะกรรมการตัดสิน มีคัทเอาท์ประชาสัมพันธ์ที่จะนำมาพิจารณารางวัลด้วยอีกหนึ่งอย่าง โจชัวร์
ได้มีโอกาสช่วยเพื่อนๆแค่ใช้พู่กันจิ้มเท่านั้นเอง
ผู้คนเบียดเสียดกันเข้ามาในงานจนแทบไม่เหลือพื้นที่ นอกจากริมรั้วเหล็กจะมีซุ้มเกมส์ของพวกนิสิตแล้ว ข้างสนามหญ้ายังมีร้าน
ค้าเข้ามาจับจองบริเวณเพื่อจำหน่ายอาหาร เครื่องดื่ม รวมไปถึงขายกระทง ไฟเย็น และแท่งสี
“เฮ้! จอชชี่” เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้อีกคนหันขวับไปมอง
“เพื่อนเบิ้ม” โจชัวร์ฉีกยิ้ม กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปหา
ลูกชายพ่อบิ๊กมีชื่อจริงว่าบริบูรณ์ แต่ก่อนตอนเด็กอ้วนท้วนบริบูรณ์สมชื่อ ตอนนี้โตมาตัวสูงชะลูด ไขมันหน้าท้องกลายเป็นกล้าม
เนื้อไปหมด
เบิ้มเพิ่งออกมาจากคณะ เขาเรียนวิทยาศาสตร์การกีฬาตามความถนัด ส่วนโจชัวร์เรียนเทคนิคการแพทย์อยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่ จะ
มีก็แต่คุณชายเมษาเท่านั้นที่เสร่อมาเรียนข้ามฝั่งถึงคณะวิศวกรรมศาสตร์
“เมษล่ะ” เขาชูเทียนหอมรูปดอกไม้ให้เพื่อนดู พอเอาออกมาจากถุงเทียบกับขนาดมือใหญ่ๆแล้วมันกลายเป็นไซส์กระจุ๋มกระจิ๋ม
ไปเลย
โจชัวร์รับเทียนหอมมาจากอีกฝ่าย เขาดึงไส้ที่หงิกงอของมันให้ยืดตรงแล้วขออาศัยไฟจากคู่ชายหญิงด้านข้าง “ตกน้ำตายไป
แล้วมั้ง”
เบิ้มหัวเราะหึๆ ฉุดแขนเล็กไปตรงบันไดสระน้ำ มีที่ว่างพอที่พวกเขาจะนั่งลงด้วยกันได้ “ไอ้เมษไม่มีทางผิดนัดจอชชี่หรอก”
“ชิ!” โจชัวร์เบะปาก ประคองเทียนอันน้อยไว้ด้วยสองมือ
“อธิษฐานก่อน” คนตัวใหญ่กว่ารั้งข้อมือไว้ ก้มหน้าลงใกล้กัน
ทั้งสองช่วยกันปล่อยกระทงเทียนให้ลอยออกไปกลางสระ หวิดจะถูกกระทงอันใหญ่กว่าเบียดจมแล้ว แต่สุดท้ายมันก็ยังทรงตัว
อยู่ได้
“ซื้ออันนี้มาด้วย” เบิ้มอวดแท่งไฟเย็น เขาอุดหนุนเพื่อนๆในคณะด้วยการซื้อมาทีเดียวสิบซอง “ถ่ายรูปให้หน่อย” ว่าพลางยื่นมือ
ถือให้จอชชี่
โจชัวร์ไม่ได้เปิดแฟลช เห็นเพื่อนเบิ้มจุดไฟเย็นแล้วตวัดมันเป็นรูปร่างอย่างรวดเร็ว พอดีจังหวะที่เขากดถ่ายแชะ “ว้าว..” ออกมา
เป็นรูปหัวใจ
“ฮ่ะๆ สวยมั้ย อันนี้ทำให้จอช”
“จริงเหรอ”
“จริง” เบิ้มยิ้มให้ “แบบนี้ก็ได้นะ” คราวนี้เขาใช้สองมือทำ พอถ่ายรูปออกมาปุ๊บ ภาพที่ปรากฏคือหัวใจสองดวงไขว้กัน
ร่างเล็กยิ้มแป้นแล้น พยายามจะทำตอบบ้างแต่หัวใจไม่ชิดกันสักที บูดๆเบี้ยวๆบ้าง เส้นโค้งไม่เป็นสับปะรดบ้าง “ว้า..ยากจัง”
“นี่..เดี๋ยวสอน” เบิ้มวานคนด้านข้างให้ช่วยถ่ายรูปก่อนจะรั้งตัวเพื่อนสนิทให้เข้ามานั่งจนชิด เขาเอื้อมไปจับมือขาวๆข้างหนึ่งพร้อม
กับส่งสัญญาณให้ตากล้องถ่ายตอนที่ดึงมือจอชชี่ตวัดรูปหัวใจด้วยความเร็ว
“สวยมาก” โจชัวร์ยิ้มตาแทบปิดกับภาพหัวใจดวงเบ้อเริ่มที่ล้อมกรอบพวกเขาสองคนไว้ด้วยกัน “เหมือนในหนังที่ดูเลย”
“ก็เอามาจากหนังน่ะสิ ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น” เบิ้มหัวเราะ “แต่วันนี้ไม่ใช่ นี่มันลอยกระทงจุฬาใหญ่ หัวใจว้าวุ่น”
โจชัวร์แก้มแดงเรื่อ บอกขอบคุณคนที่ถ่ายรูปให้แล้วดึงกระทงที่ซื้อมาให้เพื่อนดูบ้าง “ตอนแรกว่าจะรอลอยกับเมษด้วย แต่สงสัย
คงไม่มาแล้ว”
เป็นอันรู้กันว่านายเมษามีคิวเดทกับสาวๆเพียบ และถึงแม้ว่าฝ่ายนั้นจะไม่เคยผิดนัดกับโจชัวร์ แต่มาคืนนี้มันอดใจแป้วไม่ได้จริงๆ
“จะว่าไป..เราเป็นเพื่อนกันใช่มั้ยจอช” จู่ๆเพื่อนเบิ้มก็ยิงเปรี้ยง
คนฟังเลิกคิ้วอย่างสงสัย “ใช่น่ะสิ ถามอะไรแปลกๆ”
“ดีแล้วๆ” เบิ้มยิ้มแก้มปริ “ที่นี่เขามีความเชื่อ”
“ความเชื่ออะไร”
“พาเพื่อนมาลอยกระทงด้วยกัน..จะได้เป็นแฟนกัน” เขาเฉลย “แต่ถ้าพาแฟนมาลอยกระทงกัน..จะเลิกกัน”
โจชัวร์มุ่นคิ้วอย่างครุ่นคิด “ถ้าพี่น้องลอยด้วยกันล่ะ”
เบิ้มยักไหล่อย่างไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี เขาจุดธูปเทียนในกระทง ยกมันขึ้นอธิษฐานพร้อมกับคนข้างกาย พึมพำในใจว่า..ขอให้ได้
จอชชี่เป็นแฟน
ส่วนโจชัวร์อธิษฐานอย่างเดียวกับที่เคยพูดไว้เมื่อตอนยังเด็ก
..ขอให้จอชได้ลอยกับเมษ..ลอยทุกครั้งเลย..
แต่พอจบคำอธิษฐานนั้น..เมษาก็ยังไม่มา ป่านนี้เลยเวลานัดไปชั่วโมงกว่าแล้วด้วยซ้ำ สรุปว่าพวกเขาคงได้ลอยกันสองคนจริงๆ
“ปักไฟเย็นด้วย” เบิ้มจุดให้มันปะทุซู่ๆแล้วเสียบลงตรงกลาง
โจชัวร์ขยับไปนั่งข้างล่างอีกหน่อย พวกเขาประคองกระทงใบย่อมลงน้ำพร้อมกัน แต่ในขณะที่ส่วนฐานกำลังจะแตะผิวน้ำนั่นเอง
“พวกนายนี่ใจร้ายจริง” เสียงนุ่มๆของใครคนหนึ่งกลับดังขึ้นเบื้องหลัง
จอชชี่ใจเต้นตึก ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างด้วยความดีใจ “เมษ..”
เจ้าของชื่อยิ้มร่า “มาช้ายังดีกว่าไม่มานะจ๊ะ”
เมษาสาวเท้าลงมานั่งแทรกกลางคนทั้งคู่ เบิ้มแอบด่าขมุบขมิบอยู่ในใจ จะว่าลุ้นให้มาก็ใช่ ลุ้นไม่ให้มาก็ใช่ ความเป็นเพื่อนกับคู่
แข่งมันมาด้วยกัน
“ช้ากว่านี้โกรธจริงด้วย” โจชัวร์น้ำตาคลอ ปากบางเม้มแน่น
“โอ๋ๆ” เมษายกมือขยี้หัวพี่ชายที่แก่เดือนกว่า “เมษติดคิวนิดนึง”
“คิวสาวล่ะสิ” เบิ้มแซว จะว่ากันตามตรงแล้ว เขารู้ว่าโจชัวร์แอบชอบเมษาอยู่ แต่ไม่ว่าฝ่ายนั้นจะทั้งบอกใบ้ พูดอ้อมๆ หรือ
แสดงออกมามากเท่าไหร่ เมษาก็ดูจะไม่สนใจ หรืออีกนัยหนึ่งคือทำไม่รู้ไม่ชี้อยู่ดี
“ถูกต้องนะคร้าบ” เมษร้องบิงโก! “ลอยกันเถอะ ลอยกัน”
สามมือช่วยกันประคองกระทงใบเดิมลงสระ โจชัวร์เอื้อมวักน้ำเพื่อส่งให้มันลอยออกไปไกลขึ้น ไฟเย็นที่ถูกจุดแล้วปักใหม่ส่อง
ประกายไปทั่วบริเวณ
เมษาขอยืมไฟแช็คของเบิ้มมาจุดไฟเย็นที่เหลือเล่น โจชัวร์หวังว่าเพื่อนซี้ในวัยเด็กคงทำอะไรน่ารักๆอย่างเช่นวาดรูปหัวใจให้ดู
บ้าง
ปรากฏว่าเมษาเพียงแค่จุดเล่นแล้วโยนทิ้งไปอย่างเสียเปล่า บางทีก็ลองเอามือดับไฟเองบ้าง เห็นโอดว่าร้อนฉ่าแต่ก็ยังทำอยู่
นั่น
“จอชชี่ จอชชี่” ลูกชายพ่อพฤษภ์สะกิดไหล่คนร่วมบ้าน ยื่นเทียนที่จิ๊กมาจากกระทงของคนอื่นเข้าใส่คางเล็ก “ลนน้ำมันพรายมั้ย
แฮ่!”
โจชัวร์บู้หน้าให้ “ลนตัวเองไปเถอะไอ้ช้างตกมัน!”
เมษาหัวเราะ หลังเล่นไฟเย็นแท่งสุดท้ายเองแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองบนฟ้า พระจันทร์ดวงกลมโตส่องแสงสีเหลืองนวลในยามค่ำ
คืน
“ใครแถวนี้บอกนะว่าพาเพื่อนมาลอยแล้วจะต้องได้เป็นแฟนกัน”
เบิ้มเลิกคิ้ว จำได้ว่าตัวเองพูดก่อนหน้าที่เมษาจะมาอีก
..หรือว่า..ไอ้หมอนี่แอบฟัง..
“เขาบอกมาว่าแบบนี้นี่” ลูกชายพ่อบิ๊กพูดตามที่ได้ยิน “ใครพาคนรักหรือแฟนมาลอยด้วยกันจะเลิกกัน ไม่ได้พูดเองซะหน่อย”
เมษาไม่ได้ว่าอะไร เขาแค่พาดแขนที่ไหล่โจชัวร์แล้วเอื้อมไปหยิกแก้มนุ่มอย่างมันเขี้ยว “แล้วรู้มั้ยว่าเสื้อสต๊าฟปีก่อนเขาเขียนว่า
อะไร”
“ปีก่อนยังไม่ได้เข้าเรียนจะรู้เหรอ”
“เขาเขียนว่า..” เมษเอียงหน้าซบหัวจอชชี่ โยกร่างเล็กไปมาด้วยความเอ็นดู “คนโสดจะได้คู่ แต่ถ้ารักอยู่..จะได้ฤกษ์”
โจชัวร์ที่แอบกลุ้มใจเล็กๆทำตาโต
“เพราะฉะนั้น..ใครแอบรักใครก็ไม่ต้องกังวลนะครับ” เขาลุกขึ้นปัดเศษดินตามกางเกง จอชชี่เพิ่งเห็นว่าที่อกเสื้อของเมษมีบัตร
สต๊าฟห้อยอยู่
..ที่มาสาย..ไม่ได้แปลว่าไปเดทกับสาวๆมาใช่ไหม..
“ฝากบอกคนคิดมากคนนั้นด้วยว่าจงรักต่อไป จะสมหวังหรือไม่..ไว้โตกว่านี้ค่อยคุย” แอบขยิบตาให้จอชชี่สองคน “คู่แล้วไม่
แคล้วกันหรอก”
เบิ้มได้แต่เขวี้ยงก้านไฟเย็นไล่หลังไอ้เพื่อนตัวแสบที่วิ่งหายลับเข้าไปในงานอีกครั้ง เขาหันมาทางโจชัวร์ที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่ “อย่า
ไปถือมันเลยจอช ไอ้เมษเคยอยู่เฉยๆเหมือนคนอื่นเขาซะที่ไหน ไฮเปอร์ตลอด”
โจชัวร์พยักหน้าหงึก
“กลับบ้านกันมั้ย เดี๋ยวเราไปส่ง”
โจชัวร์พยักหน้าอีกครั้งอย่างล่องลอย เบิ้มที่ไม่รู้อะไรเลยก็ได้แต่ยิ้ม
..คู่แล้ว..ไม่แคล้วกัน..
..ส่วนใครจะคู่กับใคร..
..ไว้โตกว่านี้ค่อยคุย..
FIN
แด๊ดดี้ยังไม่จบ มันหาเรื่องเขียนคู่ลูกสนองนี้ดจนได้
ตอนนี้พอจะเดาได้มั้ยน้า ว่าใครรุกใคร กร๊ากกกก
หัวข้อ: We have 2 daddies : Last Chapter pg. 91 [1/8/56] จบแล้วจ้าา (อ่าน 911975 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก